بایگانی دسته ی : سلامت

مشخص شده است که ژن های اختصاصی بر سه گروه اندورفین که هورمون های استرس هستند تأثیر می گذارند.
همچنین واکنشی نسبت به استرس فیزیکی و عاطفی می تواند (ژنتیکی) باشد. به عبارت دیگر نحوه ی پاسخ دهی والدین یا پدر بزرگ ها نسبت به موقعیت های استرسی زا می تواند تا حدودی به همان شکلی پاسخ دهی فرزندان و نوه های آنها باشد. در کودکانی که والدین آنها واکنش های نامناسبی در و این کودکان ممکن است از اختلالات عاطفی، افسردگی، رفتار تهاجمی یا گیجی رنج ببرند.
آیا سیگار کشیدن موجب استرس می شود؟
ارتباط میان سیگار کشیدن و استرس از مدتها قبل مورد اختلاف نظر بوده است. اگرچه بزرگسالان سیگاری اظهار می دارند که استعمال دخانیات موجب آرامش آنها می شود ولی همین افراد اعتراف می کنند که بیش از افراد غیر سیگاری دچار استرس می شوند. تحقیقات نشان داده اند که وابستگی به نیکوتین میزان استرس را در بزرگسالان و نوجوانان سیگاری افزایش می دهد.
با ترک سیگار، میزان استرس کاهش می یابد. محرومیت از سیگار موجب افزایش تنش، تحریک پذیری و افسردگی می شود.
اثر استرس بر جنین
استرس، به ویژه در سه ماهه ی اول بارداری که طی آن تکامل با بیشترین سرعت انجام می شود می تواند نقایصی را در جنین ایجاد کند. در زنان بارداری که دچار استرسی و اضطراب شدید می شوند، کاهش جریان خون سرخرگهای تغذیه کننده ی رحم موجب نقایصی در جنین می شود. معمولا ستیغ عصبی جمجمه، یعنی ساختاری متشکل از سلول هایی که به نظر میرسد موجب تکامل سر و صورت جنین می شوند تحت تأثیر قرار میگیرد. بنابر تحقیقات به عمل آمده، استرسی مادر در دوران بارداری می تواند کودک را در سنین بالاتر مستعد ابتلا به مشکلات رفتاری مانند بیشی فعالی یا افسردگی نماید.
استرس و افزایش سن
افزایش سن و پیری، فرآیندی تدریجی و طبیعی است. وجود دایمی استرسورها یا شرایط استرس زا موجب کاهش تعادل عصبی و هورمونی می شود. کاهش مزبور، افزایش تخریب اکسیداتیو را به دنبال دارد که موجب تسریع پیری می شود. علت این امر آن است که اختلالات مزمن در تعادلی درونی بدن در نهایت بر غدد ترشح کنندهی هورمون ها، ترمیم سلولی و کلاژن پوست و بافت های همبندی تأثیر می گذارند. تحقیقات اخیر حکایت از آن دارند که احتمالا مواجهه ی دراز مدت با هورمونهای استرسی غده فوق کلیه، در سنین بالاتر موجب تشدید پیری مغز خواهند شد. میزان هورمون کورتیزول آزاد شده از غدد فوق کلیه در زمان استرسی افزایش مییابد و این میزان در آینده به طور آشکار بر حجم تام بخش هیپوکامپ مغز (که منشاء اصلی عملکرد حافظه و به یاد آوردن مطالب است) تأثیر می گذارد.
اثر استرس بر کودکان
بر اساس مطالعات انجام شده، در کودکانی که در تماس با استرس شدید (در هر یک از انواع آن) قرار می گیرند خطر ابتلا به چروکیدگی هیپوکامپ مغز بیشتر است.
هیپوکامپ، (موتور حافظه ی مغز) است و ضعف آن، به معنی کاهش توانایی حافظه است. اگر چه سطوح پایین استرسی روزانه برای تحریک تکامل طبیعی مغز ضرورت دارد، مقادیر زیاد استرسی می تواند زیان بخشی باشد. همان طور که گفته شد، هورمون کورتیزول غده ی فوق کلیه که در جریان استرسی به مقدار زیادی ترشح می شود بر سلولی های عصبی بخشی هیپوکامپ مغز اثر سمی دارد. یکی از عواملی استرسی زا در کودکان نوپا، نبودن در کنار والدین، به مدت کافی است. سنین قبل از دبستان، جدا شدن کودک از والدین خود بزرگ ترین عاملی ایجاد اضطراب است. با افزایش سن، فشارهای تحصیلی و اجتماعی موجب استرسی می شوند. والدینی که فرزندان خود را تحت فشار قرار میدهند تا از نظر تحصیلی یا ورزشی، بهترین باشند موجب می شوند که فرزندشان در صورت عدم موفقیت دچار استرسی شود.
با فرزندان خود درباره ی فعالیت های فوق برنامه ی آنها صحبت کنید و چنانچه از سنگین بودن این برنامه ها شکایت داشتند آنها را کم و متعادل نمایید. شنیدن مشکلات و بیماری های افراد خانواده و بستگان، یا مشاجره ی پدر و مادر موجب استرسی فرزندان می شود. شنیدن و دیدن اخبار ناخوشایند جهان می تواند موجب استرسی بچه ها شود و تکرار روزانه ی آنها این استرسی را تشدید می کند. حتی مسالمت آمیزترین نوع طلاق میتواند تجربه ای برای فرزندان باشد زیرا موجب تغییر و از هم پاشیدگی سیستم ایمنی پایه ی آنها، یعنی خانواده میشود.
تغییرات خلق و خو، تغییر در الگوهای خواب و شب ادراری از نشانه های وجود استرسی در کودکان هستند. بعضی از کودکان در اثر استرسی دچار درد معده و سردرد و گروهی دیگر از آنها دچار اشکال در تمرکز یا انجام تکالیف مدرسه می شوند. بچه های کوچکتر ممکن است در اثر استرسی دچار عادات جدید مثل مکیدن انگشت، پیچاندن موها با انگشت یا داخلی کردن انگشت به بینی شوند و در بچه های بزرگتر، دروغگویی، قلدری و سرپیچی مشاهده می شود. همچنین ممکن است کابوس شبانه،اشکال در جدا شدن از کودک و تغییرات شدید در تحصیل در فرزندان در اثر استرس دیده شوند.
استراحت کاملی و تغذیه ی مناسب می توانند موجب کاهش استرسی کودکان شوند. پدر و مادر باید مدتی از وقت خود را در هر روز به فرزندان اختصاص دهند. وقتی فرزندان نمی توانند یا نمی خواهند درباره ی مشکلات خود صحبت کنند، باید پدر و در صورت عدم موفقیت در این زمینه باید پدر و مادر با مشاور روانی یا متخصصی بهداشت روانی مشورت کنند.
منبع: mahsho.com

عاملی ایجاد ھپاتیت D، ذرہ (particle) هیبرید ۳۶ نانومیکرونی (عاملی دلتا)ی همراه l غشایی HBSAg است. بیماری تنها در افراد مبتلا به هپاتیت B، و به صورت همراه با آن ایجاد می شود. تکثیر ویروس هپاتیت HDV) D) متکی به تکثیر HBV است و به طور مستقلی قابل تکثیر نیست.
بیماری هپاتیت D معمولا به فرم مزمن تبدیل می شود. ویروس هپاتیت D در تمام دنیا یافت می شود و در حوزہی مدیترانه، خاورمیانه از قسمت هایی در آمریکای شمالی، بومی (اندمیک) است.
علایم هپاتیت D
دوره کمون هپاتیت D، مانند هپاتیت B است و علایم عمومی هپاتیت مانند خستگی، درد شکم و زردی وجود دارند.
هپاتیت D ممکن است به صورت عفونت اضافی در افراد مبتلا به عفونت مزمن HBV ایجاد شود. عفونت توام HBV-HDV به صورت بیماری حاد و شدیدتر و با احتمالی خطر بالاتر (۲ تا ۲۰ درصدی) ایجاد نارسایی حاد کبد در مقایسه با آلودگی صرف با HB V روی میدهد. معمولاً حاملانی مزمن HBV که HDV را اکتساب می کنند دچار عفونت HDV مزمن می شود. تصور می شود پیشرفت به سمت سیروز در عفونت های مزمن HBV/HDV شایع تر است. بیماری در اثر ورود خون فرد آلوده به بدن فرد غیر ایمن ایجاد می شود. تماسی جنسی محافظت نشده، استفاده از سرنگی مشترک تماسی های شغلی، موجب انتقالی ویروسی می شوند. HDV همچنین با شیوع کمتر، در هنگام تولد، از مادر آلوده به نوزاد انتقال مییابد. معتادان تزریقی، مردان همجنسی باز، افرادی که همودیالیز می شوند و حاملانی مزمن HBV در خطر ابتلا قرار دارند. به دلیل استفاده عمومی از واکسن هپاتیت B در نوزادان آمریکا، هپاتیت D در کودکان این کشور نادر است.
هپاتیت D چگونه تشخیص داده می شود؟
هپاتیت D با یافتن ویروسی یا آنتی ژن HDV در سرم یا کبد بیمار و تعیین anti-HDV (از نوع IgM یا IgG) تشخیصی داده می شود.
پیشگیری از هپاتیت D
برای پیشگیری از هپاتیت D، واکسیناسیون بر ضد هپاتیت B و تزریق ایمیون گلبولین یا واکسن هپاتیت B در زمان قبلی یا بعد از تماسی با ویروس هپاتیت B به منظور پیشگیری از آموزشی به منظور کاهش رفتارهای خطرناک در افراد مبتلا به عفونت مزمن HBV به پیشگیری از بروز هپاتیت D کمک می کند.
درمان هپاتیت D
در عفونت HDV حاد، درمان حمایتی (شامل استراحت و رژیم غذایی سالم) و در عفونت HDV مزمن مصرف اینترفرون-آلفا و پیوند کبد ضرورت دارد.
منبع: mahsho.com

در این بخش از سایت مه شو قرار است شما عزیزان را با علایم و علل سردرد آشنا کنیم. توصیه ما این است که این بخش را از دست ندهید.
بدترین سردردی که فرد تا کنون تجربه کرده است
اولین سردرد شدید
تشدید سردرد در عرضی روزها یا هفته ها در فردی که قبلا مبتلا به سردرد بوده است
غیر طبیهی بودن معاینه عصبی
تب یا علایم عمومی غیر قابل توجیه
استفراغ قبل از سردرد ایجاد سردرد به دنبال خم شدن، بلند کردن اجسام یا سرفه
سردردی که باعث اختلال خواب شود یا بلافاصله پس از بیدارشدن بروز کند
وجود بیماری سیستمیک شناخته شده
شروع درد پس از ۵۵ سالگی
برای تشخیصی سردرد، معاینه کاملی عصبی به وسیله پزشک نخستین گام است.
چنان چه علایم بیمار در معاینه، غیر طبیعی باشند در اکثر موارد باید آC اسکن یا MRI انجام شود.
ارزیابی کلی سردرد حاد شامل قسمت های زیر است:
گل بررسی وضعیت قلبی عروقی و کلیوی با استفاده از اندازه گیری و پایش فشار خون و ازمایشی ادرار
بررسی چشم ها به وسیله فوندوسکوپی، اندازه گیری فشار داخل چشم و تعیین عیوب انکساری چشم
بررسی سرخرگ های جمجمه به وسیله لمس
بررسی مهرههای گردن از طریق تعیین اثر حرکت دادن سر و تصویربرداری
بررسی وضعیت روانی بیمار (زیرا میان سردرد و افسردگی ارتباط وجود دارد)
علل سردرد
سردرد آظ سردرد علل بسیار زیادی دارد. در جدول زیر، طبقه بندی ارایه شده از سوی انجمن بین المللی سردرد ذکر شده است.
عللی شایع سردرد عبارتند از: میگرن، آلرژی، علل روانی، خستگی چشم، افزایش فشار خون، عفونت ها، کاهش قند خون، کمبودهای تغذیه ای، تنشی، وجود سموم یا توکسینها در بدن.
سردردها را میتوان به طور ساده به دو گروه اولیه و ثانویه تقسیم کرد.
سردردهای اولیه، ناشی از اختلال پزشکی دیگری نیستند. میگرنی، سردردهای تنشی، نشانگان سندرم سردرد مختلط (ترکیب میگرن و سردرد تنشی) و سردردهای خوشه ای (کلاستر) در این گروه قرار میگیرد.
سردردهای ثانویه، از اختلالی پزشکی دیگری ناشی می شوند. سردردهای ناشی از مشکلات سینوسی، سردردهای هورمونی، سردردهای مزمن پیشرونده یا سردردهایی که در نتیجه ضربه سر یا بعضی نواحی دیگر، یا بیماری مهمتری مثل تومور ایجاد می شوند در این گروه قرار دارند.
سکته مغزی، تومور کاذب مغزی (pSeudotumor Cerebri)، کشیدن سیگار، استرس، حساسیت به نور، خستگی چشم، حاملگی و خستگی از سایر علل سردرد به شمار می آیند.
سردرد ناشی از انقباض عضله / سردرد تنشی حاد
سردرد تنشی حاد تقریبا در ۵۰% از افراد به طور ماهیانه ایجاد می شود ولی معمولا شدت چندانی ندارد و خفیف تا متوسط است. سردرد تنشی که به آن ((سردرد خوش خیم) هم گفته می شود بدونی بالای چشم ها ضربان و دو طرفه و به صورت نواری است.
یکی از علل انقباض عضلانی، واکنش نسبت به استرسی، افسردگی، ضربه سر یا اضطراب است. شغلی که موجب شود سر برای مدت طولانی، بدون حرکت در یک وضعیت باقی بماند ( نانند تایپ کردن، استفاده از کامپیوتر، انجام کارهای ظریف با دست و استفاده از میکروسکوپ) میتواند موجب بروز این نوع سردرد شود. خوابیدن در اتاق سرد یا در وضعیتی که گردن در حالت غلط قرار بگیرد نیز موجب سردرد تنشی می شود. حساسیت به سروصدا یا نور بیشتر در بیماران مبتلا به میگرن وجود دارد تا افراد دچار سردرد تنشی و در برخی موارد در بیماران میگرنی به اشتباه تشخیصی سردرد تنشی داده میشود و در نتیجه این بیماران تحت درمان سردرد مزبور قرار میگیرند. سردرد تنشی اغلب به شکل «احساسی فشار دادن سر» بیان می شود. علل ایجاد سردرد تنشی مشخص نیست احتمالاً انقباض عضلات گردن و گیجگاه وجود دارد ولی هنوز ماهیت دقیق آنها معلوم نشده است.
سردرد تنشی از انواع سردردهای مزمن است و ممکن است بیمار حس کند که عضلات پشتی کردن سفت شده اند. به طور معمول درد به آهستگی ایجاد می شود و شدت آن نوسان دارد و ممکن است چند روز ادامه پیدا کند.
سایر عواملی ایجاد کننده سردرد تنشی عبارتند از: خستگی چشم، مصرف الکلی، سیگار کشیدن زیاد، عفونت سینوس ها، مصرف بیش از حد کافئین، احتقان بینی، ورزشی زیاد، سرماخوردگی و آنفلوآنزا.
معمولا فعالیت بدنی و ورزشی موجب تشدید درد نمی شوند. ممکن است سردرد تنشی، دوره ای یا مزمن باشد.
اغلب حساسی بودن عضلات نزدیک جمجمه وجود دارد.
سردرد تنشی در تمام دوره های سنی شایع است ولی در بزرگسالان و نوجوانان بیشتر دیده می شود.
سردرد تنشی در خانمها شایع تر است.
سردرد تنشی ممکن است در بیمار مبتلا به میگرن هم ایجاد شود.
در بعضی از بیماران، اضطراب یا افسردگی همراه با سردرد وجود دارد.
استرسی، خستگی، سروصدا و خیره شدن به نور شدید موجب تشدید درد می شوند.
منبع: mahsho.com

این سوال بعد از شیمی درمان سرطان سینه مطرح می شود که آیا این عمل روی اعصاب و ماهیچه های ما هم تاثیرگذار است یا خیر؟
در تمام موارد، نه، اما برخی از داروها ممکن است روی اعصاب محیطی اثرات مخربی داشته باشد. احساس سوزش، گزگز، ضعف و بی­حسی در دست و پاها می­تواند نتیجه تاثیر این داروها باشد. برخی از نشانه­ ها و عوارض عصبی، ماهیچه­ای داروهای شیمی درمانی عبارتند از:

از دست دادن تعادل
کاهش درجه هوشیاری و حضور ذهن
دشواری در بلند کردن اشیا و بستن دکمه ­های لباس
مشکلات راه رفتن
درد در ناحیه فک
ضعف و خستگی عضلانی

هر چند اثرات جانبی داروها بر روی اعصاب و ماهیچه­ های بدن، تاثیر روحی- روانی نامطلوبی در فرد به جا می­گذارد، در بیشتر موارد چنانچه در مراحل اولیه به آنها توجه شود، مشکل جدی ایجاد نمی­کنند.
این عوارض معمولا موقت و گذرا هستند و به زودی برطرف خواهند شد. از این رو، هر گونه علایم عصبی یا ماهیچه­ ای را باید فورا با پزشک در میان گذاشت. در چنین مواقعی ممکن است پزشک برای مدتی شیمی درمانی را قطع کند علاوه بر این، رعایت احتیاط می­تواند به رفع خطرات ناشی از مشکلات عصبی و ماهیچه­ ای کمک کند. به عنوان مثال:

اگر انگشتان شما بی­ حس شده باشند، هنگام به دست گرفتن اشیا تیز و داغ و خطرناک باید خیلی مراقب باشید.
اگر احساس تعادل به هم خورده باشد، با دقت حرکت کنید. هنگام بالا و پایین رفتن از پله ­ها، از نرده­ های کناری استفاده کنید و زیر دوش یا داخل وان برای ایستادن از دستگیره کمک بگیرید.

خیلی احساس خستگی می­کنم!
خستگی یکی از رایج­ ترین عوارض جانبی شیمی درمانی است، این احساس کسالت ضعیف تا بی­حالی و بی­جانی متغیر است. خستگی در آغاز و پایان چرخه درمان در بدترین حالت خود است. خستگی هم مانند سایر عوارض جانبی با پایان یافتن شیمی درمانی از بین می­رود. برای رفع این حالت، می­توانید اقدامات زیر را انجام دهید:

خوب استراحت کنید و در روز چند نوبت برای استراحت کردن خود وقت بگذارید.
رژیم غذایی متعادل داشته باشید و خوب بنوشید.
فعالیت­ هایتان را محدود کنید و تنها کارهایی را انجام دهید که بسیار ضروری هستند.
با پزشک یا پرستارتان درباره یک برنامه ورزشی منظم مشورت کنید.
هر وقت لازم است از دیگران کمک بخواهید. می­توانید از خانواده، دوستان و همسایه­ ها بخواهید بخشی از کارها مثل بچه ­داری، خرید، کارهای خانه یا رانندگی را برایتان انجام دهند. مسلما شما هم اگر به جای آنها بودید از این که موقع خرید خودتان، چند قلم جنس هم برای دیگران بخرید، دریغ نمی­کردید.
وقتی دراز می­کشید، آرام از جا بلند شوید تا سرتان گیج نرود.

منبع: mahsho.com

در دوران بارداری، بدن دچار تغییرات خاصی می شود. مقدار خون بدن زنان باردار حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد افزایش پیدا می کند که این تغییر موجب می شود مقدار آهن و ویتامین های لازم برای ساختن هموگلوبین افزایش یابد.
در بسیاری از خانم های باردار، در سه ماههای دوم و سوم حاملگی کمبود ذخایر آهن وجود دارد و چنان چه این کمبود برطرف نشود، کم خونی بروز می کند.
کم خونی خفیف در دوران بارداری طبیعی است و در اثر افزایش حجم خون ایجاد می شود ولی در صورت ایجاد کمخونی شدیدتر، احتمالی ابتلای کمخونی نوزاد در دوران شیرخوارگی وجود خواهد داشت. علاوه بر این چنان چه مادر در سه ماههای اولی و دوم بارداری مبتلا به کمخونی چشمگیر باشد، احتمالی به دنیا آمدن نوزاد زودرس یا نوزاد دارای وزن کم در هنگام تولد افزایش مییابد.
نکته: کم خونی مادر در دوران بارداری، خطر از دست دادن خون در هنگام وضع حمل را افزایش میدهد و مبارزه ی بدن مادر با عفونتها را دشوارتر میکند.
در چه مواردی خطر بروز کم خونی در دوران حاملگی بیشتر است؟
در صورتی که دوبار حاملگی نزدیک به هم روی داده باشد.
در حاملگی های دوقلویی
در صورت وجود استفراغ شدید حاملگی ه در صورت عدم مصرف مقدار کافی آهن
در مواردی که خونریزی قاعدگی در دوران قبل از حاملگی شدید است.
علایم کم خونی در بارداری چیست؟
بسیاری از علایم کم خونی در دوران بارداری، شبیه علایم بارداری بدون وجود کم خونی هستند. این علایم عبارتند از: احساسی خستگی یا ضعف، رنگ پریدگی پیشرونده پوست، افزایش ضربان قلب، تنگی نفسی، اشکال در تمرکز.
برای تشخیص کمخونی در دوران بارداری از آزمایش تعیین درصد گلبول های قرمز پلاسما و مقدار هموگلوبین خون استفاده می شود.
آیا می توان از بروز کم خونی ناشی از حاملگی پیشگیری کرد؟
تغذیه مناسب بهترین راه برای پیشگیری از کم خونی در دوران بارداری است. خوردن غذاهای حاوی آهن زیاد (مثل سبزیجات دارای برگ سبز، گوشت قرمز، غلات، تخم مرغ و بادام زمینی) میتواند ذخیره ی آهن بدن را به حدی برساند که عملکردهای بدن به درستی انجام شود. پزشکان متخصصی زنان معمولاً ویتامینهای حاوی آهن و اسید فولیک کافی را برای زنان حامله تجویز می کنند.
نکته: مصرف روزانه حداقل ۲۷ میلی گرم آهن در دوران بارداری ضروری است.
زنان باردار باید از اولین بار مراجعه به پزشک در دوران حاملگی، دربارهای احتمالی ابتلای خود به کمخونی سوالی کنند.
ممکن است انجام آزمایشی خون در هفته ۴ تا ۶ پس از زایمان نیز ضرورت داشته باشد. چنان چه ضرورت داشته باشد، پزشک متخصصی زنان، بیمار را برای درمانی کم خونی، در دوران بارداری یا پس از زایمان به پزشک متخصصی بیماری های خون معرفی خواهد کرد.
منبع: mahsho.com

اگر می خواهید در مواقع استرس، آرامش داشته باشید از کرفس استفاده نمایید این میوه برای سیستم عصبی مرکزی یک آرامش بخش به حساب می آید.
از مصرف روغنهای جامد بپرهیزید زیرا استفاده از روغنهای جامد سبب بالا رفتن کلسترول خون میگردد و بجای آن از روغن های مایع گیاهی مانند روغن زیتون و کنجد استفاده نمایید.
پرهیز نمودن از پرخوری بسیار مهم است، آن قدر گرسنه باش که با ولع غذا بخوری و کمی مانده سیر شوید دست از غذا بکشید.
برای اینکه از فواید میوه ها بیشتر بهره ببرید حتما آن میوه ها را در فصلش بخورید زیرا که طبیعت ما آن را بهتر جذب خواهد کرد.
کسانی که تب دارند یا در بدن آنها ورم وجود دارد از رفتن به حمام خودداری کنند.
هنگامی که در جایی جز خانه غذا میخورید، غذایی بخورید که برای شما مضر نباشد به دنبال سادگی غذا بروید نه به دنبال مزه، شکل و قیافه آن.
غذاها را به صورت کم چرب تهیه نمایید. اگر از گوشت مرغ یا گوشت قرمز استفاده می کنید چربی های آن را جدا کنید.
از مصرف نوشابه های گازدار به علت قند زیاد پرهیز و به جای آن از دو غ پاستوریزه و اب بهداشتی استفاده کنید.
استفاده از سس مایونز را کم کنید و از قرار دادن کره حیوانی یا گیاهی در کنار غذاها مثلاً چلوکباب یا جوجه کباب خودداری کنید.
مواد غذایی خام و پخته را از هم جدا کنید گوشت قرمز، مرغ، ماهی و تخم مرغ خام را از مواد غذایی دیگر دور نگه دارید.
از تماشای بیش از حد تلویزیون خودداری کنید زیرا علاوه بر هدر دادن وقت باعث ضرر و زیان جسمی زیاد نظیر ضعف چشم و کم تحرکی می گردد۔
سعی کنید از مصرف غذاهایی که به آنها شکر اضافه شده خودداری کنید. شکر ارزش غذایی نداشته فقط انرژی را زیاد می کند بهتر است به جای شکر از عسل یا خرما استفاده کنید.
اگر مواد غذایی سرد شده در یخچال، بوی خود را از دست دهد. دور ریختن آن توصیه می شود.
از مصرف موادی مانند چیپس، سوسیس، پفک، کالباس، پنیر، آب نبات و شیرینی های خامه ای خودداری و در عوض از لبنیات کم چرب، شیر و ماست استفاده نمایید.
هنگام استفاده از سالادها سعی نمایید حدود نیم ساعت قبل از غذا یا دست کم همراه غذا مصرف نمایید و از خوردن آن بعد از غذاخودداری نمایید.
هنگامی که از خواب بر می خیزید، مصرف یک لیوان آب موجب کاهش غلبهلظت خون و جلوگیری از چسبندگی پلاکتها میگردد.
اگر گوشت زیادی میخورید از گوشت گاو و گوساله استفاده نکنید و پس از خوردن آن مقداری روغن زیتون همراه آن استفاده کنید.
هنگام صرف غذا از صحبت کردن، عصبانیت، درگیری، مکالمه تلفنی و اضطراب پرهیز کنید.
هرگز قوطی کنسرو را به طور مستقیم روی شعله اجاق گاز قرار ندهید، زیرا عملی از بین رفتن میکروب و سم آن به طور کامل صورت نمی پذیرد.
از مصرف زیاد مواد سرخ کرده بپرهیزید زیرا موجب عدم جذب ویتامین C در بدن می شود.
این مواد خوراکی را حتما با یکدیگر میل کنید گردو با پنیر، تخم مرغ با پیاز، هندوانه با سکنجبین و زردآلو با مغز هسته آن
از قرار گرفتن در معرض باد سرد کولر دوری کنید زیرا این امر سبب چین و چروک پوست میگردد.
بعد از صرف ناهار اگر می توانید به پشت دراز بکشید در حالی که پای راست را روی پای چپ قرار داده اید مدت ۱۵ تا ۲۰ دقیقه استراحت کنید.
بهتر است روغن تا حد امکان فقط یک بار تحت حرارت و مورد استفاده قرار گیرد، بنابراین هر بار از مقدار کمی روغن استفاده کنید و روغن داغ شده را دوباره به ظرف اولیه آن باز نگردانید.
چای را خیلی داغ نخورید. خوردن مایعات خیلی داغ ممکن است به مخاط گلو و نای آسیب برساند و به بروز سرطان منجر شود همچنین از نگهداری چای در فلاسک خودداری کنید و به جای چای، آب در فلاسک بریزید.
مصرف نمک را به حداقل برسانید و سر سفره به غذا نمک اضافه نکنید، زیرا مصرف زیاد نمک در هر سنی می تواند باعث افزایش فشار خون و افزایش شانس ابتلا به بیماریهای قلبی و عروقی گردد.
از کم تحرکی و یکجانشینی بپرهیزید زیرا کم تحرکی بیماریهای مختلفی از جمله یبوست، بواسیر، خواب آلودگی چاقی و سرگیجه را به همراه دارد.
از شستشوی مکرر صورت با آب و صابون خودداری کنید زیرا این امر سبب از بین رفتن چربی پوست و در نهایت سلامت پوست میگردد. برای این کار شستشوی صورت یک بار و آن هم صبح زود کافی است.
از استحمام زیاد بپرهیزید زیرا این امر سبب از بین رفتن چربی های پوست و مو شده و باعث خشکی پوست بدن، ریزش موی سر و چروک شدن پوست بدن میگردد.
اگر بدن خود را به استفاده از آنتیبیوتیک عادت دهید آسیب های جبران ناپذیری را به سیستم ایمنی وارد کرده و بهتر است به جای آن از داروهای گیاهی تقویت کننده سیستم دفاعی استفاده کنید.
از خوردن سبزیجاتی که آب آنها از طریق فاضلاب تامین می شود، همچنین از مصرف میوه و سبزیجاتی که گلخانه ای هستند. خصوصاً خیار و گوجه فرنگی تا جایی که امکان دارد پرهیز کنید.
قبل از مصرف و خوردن آب، آن را حتما بجوشانید و بعد آن را پس از خنک کردن بنوشید. وقتی آب جوشانده شود، سبک می شود، به همین دلیل وقتی آب وارد بافت بدن می شود به راحتی از بافت بدن خارج می شود و مواد و مشتقات محلول درآب در بافت نمی ماند.
تا زمانی که تشنه نشدید آب ننوشید. هر چند بدن به صورت روزمره تا ۹ لیوان به آب نیاز دارد ولی به هیچ عنوان به اجبار آب نخورید، زیرا کلیه ها، روزی ۱۸۰ لیتر آب را برای بدن تصفیه می کنند. وقتی شما حجم آب بدن را زیاد می کنید، فشار کار، روی کلیه هاست که عاملی پیری زودرسی بدن خواهد شد.
منبع: mahsho.com

اکثر افراد مبتلا به پرفشاری خون، دچار نوع اولیه، یعنی نوع بدون علت شناخته شده بیماری هستند و عده کمی از افراد مبتلا به نوع ثانویه، یعنی نوع دارای علت زمینه ای شناخته شده و قابل اصلاح پرفشاری خون می شوند.
عدم درمان پرفشاری خون یا درمان دیررسی آن می تواند عوارضی خطیری مانند نارسایی قلب، حمله قلبی (انفارکتوسی) و سکته قلبی را به دنبال داشته باشد. بنابراین درمان هر چه زودتر پرفشاری خون، الزامی است.
ایجاد تغییرات مناسب در شیوه زندگی، تحت راهنمایی پزشک، بخش اولیه مهمی از هر نوع برنامه درمانی پرفشاری خون به شمار میآید. در بعضی داشتن وزن در حد مطلوب، انجام ورزشی هوازی و نکشیدن سیگار می تواند موجب کنترل پرفشاری خون شود. با این حالی بسیاری از بیماران علاوه بر این اقدامات به استفاده از «داروهای ضد پرفشاری خون) نیاز دارند.
اگر چه داروهای ضد پرفشاری خون معمولاً به خوبی تحمل می شوند ولی می توانند عوارضی ایجاد کنند که بر حسب نوع دارو، مقدار مصرف و سایر عوامل متفاوت هستند. علاوه بر این، بسیاری از بیماران به یک دارو به خوبی پاسخ می دهند و به دیگری پاسخ مناسبی نشان نمی دهند. بنابراین ممکن است تعیین دارو (داروهای) صحیح و دارای کمترین عارضه و دوز مناسب داروها برای هر بیمار به زمان نیاز داشته باشد.
داروهایی ضد پرفشاری خون به چند گروه تقسیم می شوند که در اینجا به طور ساده به ذکر این داروها و نحوه اثر و عوارض جانبی هریک اشاره می نماییم.
۱ – داروهای مدر (دیورتیک ها؛ Diuretics)
این داروها، پرفشاری خون را به طور عمده با افزایش دفع آب و سدیم از کلیه ها، کاهش حجم مایع بدن و نیز کمک به گشاد شدن رگهای خونی کاهش می دهند. داروهای این گروه شامل تیازیدها(مثل کلر تالیدون، هیدروکلروتیازید و ایند اپامید) هستند. در بعضی موارد از نوعی داروهای مذر نگه دارنده پتاسیم (مثل آمیلورید، اسپیرونولاکتون یا تریامترن یا مکملهای پتاسیم) همراه با تیازیدها استفاده می شود زیرا تیازیدها می توانند به دلیل افزایش دفع پتاسیم در ادرار موجب کمبود پتاسیم شوند. دوزهای پایین تیازیدهای جدید با عوارضی شایعی همراه نیستند. خستگی، گیجی، ضعف و علایم دیگر ممکن است در اثر کاهش سدیم و آب و کاهش پتاسیم ایجاد شوند. ناتوانی جنسی قابل برگشت و حملات نقرسی گاهی ممکن است کنترل قند خون را سخت تر کند.
۲ – بازدارنده های استیل کولین استراز
آنژیوتانسین II، ترکیبی است در خون که موجب تنگ شدن رگ های خونی، و در نتیجه، افزایش فشارخون می شود. با پایین آوردن میزان تولید ترکیب مزبور به وسیله داروهای باز دارندہ ACE که از طریق ممانعت از تبدیل انژیوتانسین I به آنژیوتانسین II صورت می گیرد، رگ های خونی گشاد می شوند و فشارخون پایین می آید و برون ده قلب بهبود می یابد. داروهای بازدارنده ACE کنونی عبارتند از: بنز اپریل، کاپتوپریل، انالاپریل، فوسینوپریل، لیزینو پریل، موگزیپریل، پریندو پریل، کیناپریل، رامیپریل وتراندولاپریل.
این داروها ممکن است در بعضی از بیماران موجب کاهش گلبولی های سفید خون و یا کاهش گلبولی های سفید، قرمز و پلاکت ها، سرفه، کهیر، تب، افزایش پتاسیم، خشکی دهان، درد عضلانی و گاهی اختلال کلیوی شوند. یک عارضه بالقوه مهم این داروها، بروز (آنژیوادم) (anglOedema) است. که در ۰/۱ تا ۰/۷ درصد از بیماران دیده می شود و با بروز نسبتاً سریع (ظرف چند دقیقه تا چند ساعت) علایمی مانند تورم لب ها، زبان و حلقی و در نتیجه، اختلالی تنفسی همراه است. این وضعیت، یک اورژانسی پزشکی است و در صورت بروز آن، بیمار نباید از داروهای این گروه استفاده کند.
۳ – داروهای مسدود کننده کانال کلسیم
این داورها، مقدار کلسیمی را که وارد عضله صاف دیواره رگ های خونی و قلب می شود کاهش می دهند. سلولی های عضلانی برای منقبض شدن به کلسیم نیاز دارند. در نتیجه با مصرف این داروها، سلولی های عضلانی، شلی و رگهای خونی گشاد می شوند و فشارخون و نیروی اضافی وارد آمده به قلب کاهش می یابد.
داروهای این گروه به سه گروه فرعی، شامل مشتقات فنیل آلکیلامین | (مثل وراپامیل) و بنزوتیازپین ها (مثل دیلتیازم) و دی هیدروپیریدینها (مثل آملودیپین) تقسیم می شوند. امروزه در هر یک از دو گروه اول تنها یک نوع دارو وجود دارد ولی در گروه سوم، تعدادی دارو در دسترسی هستند.
عوارض جانبی مشتقات فنیل آلکیلامین و بنزوتیازپین کاهش شدید ضربان قلب، سردرد و تهوع (در مصرف دیلتیاز م) یا یبوست (در مصرف وراپامیل) هستند. دی هیدروپیریدین ها می توانند موجب افزایش ضربان قلب، برافروختگی، اختلال گوارشی، افزایش پتاسیم خون، ادم (ورم) و سردرد شوند.
منبع: mahsho.com

به وسیله دکتر ادموند جاکوبسون در سال ۱۹۳۸ ابداع شد. آرام سازی عضلانی، حالتی متضاد با اضطراب است و وقتی عضلات شل شدند اضطراب کاهش مییابد.
در این روشی، ابتدا فرد یک سری از عضلات خاصی را تا حد ممکن سفت می کند، به طوری که در آنها احساس کششی نماید. سپس تا حد ممکن عضلات را شل می کند و بر روی احساسی آرام سازی متمرکز می شود. به فرد آموزشی داده می شود که فرق میان احساسی ریلکسی شدن و کشیدگی را تشخیص دهد. این الگوی شلی و سفت کردن گروههای عضلات از یک قسمت بدن، مثل دست، شروع و به طور منظم و قرینه در سراسر بدن تکرار می شود. وقتی این شیوه تمرین شود و در برنامه ی زندگی فرد قرار گیرد می تواند در خنثی سازی بعضی از اثرات پاسخ به استرسی مؤثر باشد.
بیوفیدبک (پسخوراندزیستی: biofeedback)، یادگیری کنترلی ارادی بر روی عملکردهایی از بدن است که به طور غیر ارادی تنظیم می شوند. بیوفیدبک برای درمان استرس و کاهش اضطراب ناشی از تحریک بیش از حد سیستم سمپاتیک به کار میرود. در بیوفیدبک، عملکرد فیزیولوژیک فرد از قبیل تعداد با ضربان قلب، فعالیتهای عضلانی یا درجه حرارت پوست با استفاده از یک وسیله کنترل می شود و این اطلاعات، تقویت و از راه بینایی یا شنوایی به بیمار عرضه می شوند تا انعکاسی تغییرات فیزیولوژیک بدن را نشان دهند.
هدف اصلی بیوفیدبک آن است که وقتی اطلاعات درباره ی اعمال فیزیولوژیک بدن به فرد نشان داده می شوند، تغییرات ایجاد شده در فرآیندها را اصلاح کند. فرد می تواند با تمرین، از پاسخ های فیزیولوژیک خود و نیز نحوه ی تنظیم آنها آگاه شود. سپس، فرد خود را از سیستم ماشینی بیوفیدبک بی نیاز می کند. روشی های مختلفی از بیوفیدبک مورد استفاده قرار می گیرند، که عبارتند از:
بیوفیدبک الکترومیوگراف که شلی عضلانی را افزایش می دهد
درجه حرارت در سردردها استفاده می شود
هدایت پوستی
ضربان قلب
فشار خون
تنفس
امواج مغزی
آرامش درمانی، به وسیله ی بنسون ابداع شده و یادگیری آن آسان است و روشی مؤثری برای کنترل استرسی به شمار میآید. برای آرامش درمانی باید محیط آرامی با حداقل اختلال حواس فراهم کرد و پس از قرار گرفتن در وضعیت راحت، کششی عضلات را کاهش داد و به افکار پریشان بی توجهی کرد. برای تمرکز بیشتر، از محرک ثابتی (مانند توجه به ریتم طبیعی تنفسی و یا نگاه ثابت به یک جسم یا شمارش معکوس اعداد) استفاده می شود.
تنفس، از روشی های ساده ی آرام سازی است که بر اساسی آن تنفسی های عمیق و منظمی کشیده میشود. با هر دم، به آهستگی و با آرامش، با خود تکرار کنید که: ((من اجازه نمی دهم این موضوع آزارم دهد) و در هر بازدم جمله ی سادهای مثل: ((تمام استرسی و ناراحتی من بیرون میرود) را تکرار کنید.
برنامه های تغییر رفتار، بر فعالیت های خاصی وابسته به استرسی، مانند سیگار کشیدن یا پر خوری تکیه می کنند.
حساسیت زدایی منظم، از بیشترین اثر بر افراد مبتلا به هراسی (فوبیا؛ phobia) برخوردار است و در آن، کوششی به منظور مقابله با عادات هیجانی نامطلوب صورت می گیرد و فرد در حالت آرامشی کاملی، در مقابل محرک برانگیزانندهی اضطراب و استرسی قرار داده می شود.
روش عقلانی – هیجانی، بر مبنای نظریه ی الیسی پایه گذاری شده است و هدف از آن، جایگزین نمودن افکار و بیانات منفی با افکار مثبت است. در قسمتی از این روش، از (تلقیح استرسی) استفاده می شود، یعنی افراد، با دفاع پیش بینی شده و با یک سری مهارتها برای مقابله با شرایط استرسی آماده میشوند و فعالیت های مقابله ای خود را تمرین می کنند و آن ها را در شرایط استرس به کار می بندند.
یوگا، که سابقه ای پنج هزار ساله دارد و ابتدا در هندوستان پایه ریزی شده، در کاهش استرس و درمان اضطراب از اثر خوبی برخوردار است.
هیپوتیزم، پدیده ی روانی پیچیده ای است که اساسی آن را تمرکز و تلقین تشکیل می دهد. با این روشی میتوان فرد را به آسانی به آرامش رساند و اضطراب او را مهار کرد. این روش در موارد خاصی انجام می شود.
خیال یا تصور و اثر آن بر رفتار را نخستین بار شیلدر مطرح کرد. بر طبق این نظریه، تصور انسان مؤلفه های جسمی دارد. مثلا وقتی فرد تصور کند در حال رانندگی است، همان عضلاتی را که در رانندگی به کار می گیرد در حد زیر آستانهای به کار میاندازد. با استفاده از این روش می توان به فرد کمک کرد تا اضطراب و استرس و تنش خود را کاهش دهد.
از گروه درمانی، روان درمانی، عبادت و دعا نیز می توان برای درمان استرسی استفاده کرد.
نکته: معمولا هیج روشی به تنهایی، علاج قطعی استرس نیست. تصمیم دربارهی اینکه کدام روش احتمالا مؤثر خواهد بود به وسیله ی درمانگر و به دنبال بررسی کامل فرد و پاسخ او به استرس گرفته می شود.
 
منبع: mahsho.com