بایگانی دسته ی : سلامت

 محققان موسسه کارلولینسکا سوئد توانستند با دستکاری تجلی ژن سلول های غیرعصبی در مغز، نورون های جدید دوپامین را تولید کنند. این مطالعه هم بر سلول های انسان و هم موش انجام شده است.

دانشمندان توانستند با برنامه ریزی مجدد در مغز، علائم حرکتی در موش های مبتلا به بیماری پارکینسون را بازگردانده و عملکرد سلولی و واکنش ها را در سلول های مغز انسان در لابراتوار بازتولید کنند.

مبنای اصلی این کشف مبتنی بر تبدیل سلول های مغز به زیرمجموعه سلول های عصبی موسوم به نورون های دوپامین است.

نورون های دوپامین در افراد مبتلا به پارکینسون، نابود شده و می میرند. تیم تحقیق نشان داد که آنها می توانند سلول های غیرعصبی موسوم به «سلول های گلیال» موجود در مغز موش ها را به نورون های دوپامین جدید تبدیل کرده و نورون های جدیدی ایجاد نمایند.

محققان این آزمایشات را بر روی سلول های انسانی در محیط آزمایشگاه هم انجام دادند و توانستند آنها را به نورون های دوپامین عملکردی تبدیل نمایند و بدین ترتیب احتمال درمان بیماران مبتلا به بیماری پارکینسون افزایش می یابد.

سلامت نیوز

منبع: دکتر سلام

چشم عضو بسیار مهم در بدن انسان است.انسان با داشتن چشمانی سالم، زندگی روزمره خود را به راحتی سپری می کند. اگر این عضو مهم در بدن دچار بیماری شود، فرد آسیب دیده بشدت دچار زحمت و درد می شود و زندگی طبیعی وی به سختی طی می شود. قوز قرنیه یکی از بیماری های چشمیست که بیشتر مردم اطلاع چندانی از این بیماری ندارند و با تشخیص پزشک ابتلا یا عدم ابتلا به این بیماری مشخص می شود. با مطالعه متن زیر قوز قرنیه را بیشتر بشناسید.

منبع: دکتر سلام

محققان دانشگاه استنفورد دریافتند توقف عملکرد یک پروتئین واحد موسوم به «آتاکسین۲» به شکل قابل توجهی موجب افزایش طول عمر موش های مبتلا به نوعی ALS شد. این بیماری که به «بیماری لو گهریگ» هم معروف است مشکل نورون‌های حرکتی است و موجب تخریب پیشرونده و غیرقابل ترمیم در دستگاه عصبی مرکزی و دستگاه عصبی محیطی می‌شود.

در یک آزمایش موش های درمان نشده بیش از ۲۹ روز زندگی نکردند. اما این مطالعه نشان داد در برخی از موش ها که پروتئین آتاکسین۲ متوقف شد، بیش از ۴۰۰ روز زنده ماندند.

در بیماری ALS، سلول های عصبی مغز و نخاع از بین می روند. این وضعیت منجر به تحلیل ماهیچه ها شده و به تدریج توانایی حرکت، صحبت، خوردن یا نفس کشیدن از بین می رود. در اکثر نمونه ها، فلج و مرگ در مدت ۲ تا ۵ سال اتفاق می افتد.

در کنار فاکتورهای پرخطری نظیر سن بالا، جهش در برخی ژن ها هم می تواند منجر به ALS شود. یک نشانه ALS تجمع پروتئینی موسوم به TDP-۴۳ در مغز است. به گفته محققان، در مطالعه قبلی ارتباط بین TDP-۴۳ و آتاکسین۲ مشخص شده است.

سلول ها برای زنده ماندن نیاز به TDP-۴۳ دارند، اما آتاکسین۲ برای بقای سلول ضروری نیست.

آرون گیتلر، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «ما خواستیم ببینیم که ایا می توانیم با کاهش آتاکسین۲ از این موش ها در مقابل پیامدهای TDP-۴۳ محافظت کنیم.»

وی در ادامه می افزاید: «زمانی که ما به طورکامل آتاکسین۲ را برداشتیم، آنها توانستند زنده بمانند و حتی برخی تا چند صد روز زنده ماندند.»

مهرنیوز

منبع: دکتر سلام

یکی از معایب لباس‌های بافتنی این است که پس از مدتی استفاده و البته نگهداری نادرست گشاد می‌شود و فرم خود را از دست می‌دهد. اگر در منزل لباس بافتنی یا کشبافی دارید که به هر دلیلی گشاد شده و یا در قسمت‌هایی دچار کشیدگی شده است لزومی ندارد آن را دور بیندازید چون این ایراد به سادگی قابل برطرف شدن است. ما در این مقاله اختصاصی از مجله قرمز به شما خواهیم آموخت که چگونه لباس بافتنی و کشباف خود را با چند ترفند ساده تعمیر کرده و  دوباره کوچک و اندازه کنید.
کوچک کردن تمام لباس بافتنی
مشخص کنید که لباس بافتنی شما چقدر و چگونه باید کوچک شود: ابتدا به لباس خود نگاه کنید، آن را بپوشید تا متوجه شوید کدام قسمت‌های لباس و به چه اندازه کش آمده است. گاهی لباس بافتنی به طور یکسان در همه قسمت‌ها گشاد می‌شود و کش می‌آید و گاهی تنها در قسمت یقه و یا آستین دچار گشاد می‌شود. پس از مشخص کردن این مورد باید میزان کش آمدن را بررسی کنید، اگر مقدار گشادشدگی کم و در حد کمتر از دو سانتی‌متر باشد بدون نیاز به کار خاصی قابل برطرف شدن است و به سادگی می‌توان به دست به آن شکل داد. حال اگر میزان گشادشدگی بیش از این مقدار باشد و در همه جای لباس یکسان باشد به روش زیر عمل کنید.
لباس را خیس کنید و آب اضافی آن را بگیرید: یک تشت را با آب ولرم پر کنید و لباس کشباف یا بافتنی خود را در آن غوطه ور کنید تا کاملا خیس شود و در همه قسمت‌های آب آب جذب شود. سپس لباس را از داخل آب خارج کرده و با دست فشار دهید تا همه آب اضافی آن خارج شود و خیس بماند اما آب از آن نچکد. هرگز آن را نچالید و بیش از حد فشار ندهید چون این کار باعث آسیب به الیاف لباس می‌شود.

به لباس شکل دهید: لباس خیس را روی یک حوله تمیز پهن کنید و با دستان خود به لباس شکل دهید و آن را کوچک کنید سپس آن را به کناری بگذارید تا خشک شود.
آن را با دقت خشک کنید: برای خشک کردن لباس بافتنی هرگز آن را از جایی آویزان نکنید، بند رخت، چوب رختی و هرچیزی مانند آن باعث تغییر شکل و بدفرم شدن لباس شما خواهد شد چون وزن لباس به خصوص زمانی که خیس است به الیاف آن فشار وارد کرده و فرم آن را تغییر خواهد داد. فقط کافی است لباس نمدار بافتنی خود را به یک حوله تمیز متصل کرده و در جایی امن که در معرض گردوغبار و کثیفی و دسترس کودکان نباشد قرار دهید تا خشک شود.
آن را مجددا خیس کنید: اگر با یک بار انجام این کار نتیجه مورد نظر را نگرفتید می‌توانید مراحل کار را مجددا تکرار کنید. برای کوچک شدن بیشتر لباس آن را بیشتر خیس کنید و برای این که لباس مقدار کمی کوچک شود می‌توانید تنها آب را روی آن اسپری کنید تا زیاد خیس نشود.
لباس بافتنی را داخل خشک کن قرار دهید: زمانی که می‌خواهید ژاکت بافتنی یا لباس دیگری را که به طور یکسان کش آمده است کوچک کنید اگر میزان کش آمدگی زیاد است برای خشک کردن آن از خشک کن استفاده کنید. تنظیمات خشک کن را در بالاترین دمای ممکن قرار دهید و لباس را در آن قرار دهید تا کاملا خشک شود. این کار می‌تواند لباس بافتنی شما را تا دو سایز هم کوچک کند.
کوچک کردن بخشی از لباس بافتنی
یک ظرف آب جوش آماده کنید: اگر همه قسمت‌های لباس شما دچار مشکل نیست و فقط بخشی از آن مثلا در یقه یا سرآستین یا لبه‌ها دچار کشیدگی شده است باید به این روش عمل کنید.  کتری را از آب پر کرده و آن را جوش آورید سپس مقداری از آب را داخل ظرفی با اندازه مناسب بریزید. اندازه ظرف باید طوری باشد که قسمت آسیب دیده لباس شما در آن جا شود.
نقاط مورد نظر را که می‌خواهید کوچک شود خیس کنید: حال لباس آسیب دیده خود را بردارید و قسمت‌هایی را که دچار کشیدگی شده است داخل آب جوش قرار دهید تا خیس شود. برای این کار دستکش پلاستیکی بپوشید تا آب جوش و بخار حال از آن دستان شما را نسوزاند. پس از این که قسمت مورد نظر کاملا خیس شد آن را از آب خارج کنید.
به لباس بافتنی شکل دهید: مانند روش قبل عمل کرده و لباس را روی یک حوله پهن کنید. آب اضافی آن را بگیرید و با دستان خود به آن شکل دهید تا کوچک‌تر شود. میزان کوچک شدن را با قسمت‌های دیگر لباس بسنجید تا لباس شما دفرمه نشود مثلا گشادی یک آستین را با آستین دیگر در نظر بگیرید.
با سشوار آن را خشک کنید: پس از این که فرآیند شکل دادن به پایان رسید سشوار را بیاورید و روی پایین‌ترین درجه قرار دهید و به تدریج درجه آن را افزایش دهید تا خشک شود. پس از خشک شدن لباس بافتنی شما کاملا کوچک و اندازه خواهد شد.
پیشگیری از کش آمدن لباس‌های بافتنی
به جای آویزان کردن از چوب رختی آن را تا کنید: یکی از دلایل اصلی کش آمدن لباس‌های بافتنی آویزان کردن آن از چوب رختی است. این کار تناسبات لباس را به هم می‌زند و باعث آسیب دیدن الیاف آن می‌شود. برای جلوگیری از این اتفاق لباس‌های بافتنی خود را تا کرده و در قفسه‌ها بگذارید.
اگر مجبور به آویزان کردن لباس بافتنی هستید احتیاط کنید: اگر مجبور به آویزان کردن لباس‌های بافتنی خود هستید از چوب‌رختی‌های عریض و دارای پد استفاده کنید تا آسیب به لباس را به حداقل برساند. روش دیگر، تا کردن لباس روی قسمت پایین چوب رختی است که امکان کش آمدن را به حداقل می‌رساند، اما امکان چروک شدن را بیشتر می‌کند. برای جلوگیری از چروک شدن لباس در این روش مانند تصویر زیر از یک لوله مقوایی استفاده کنید.

آن را با دست بشویید: همیشه سعی کنید لباس‌های کشباف و بافتنی را با دست و در آب ولرم و سرد بشویید و از مقدار کمی پودر رختشویی و نرم کننده لباس استفاده کنید. آن را به آرامی و بدون چنگ زدن بشویید و پس از شستن با نچلانید تا الیاف لباس آسیب نبیند بلکه با دست آب اضافی را بگیرید و روی یک سطح تمیز پهن کنید تا خشک شود.
منبع: مجله قرمز
این مقاله توسط مجله قرمز بصورت اختصاصی ترجمه شده است.
منبع: مه شو

ماساژ کامل بدن در قسمت قدامی پا خاتمه می یابد. با این کار آگاهی گیرنده را به طرف انگشتان پا هدایت می کنیم.
توالی ماساژ قسمت قدامی پا مشابه همان مراحلی است که در پشت پاها استفاده کردید. اگرچه در اینجا زمینه کمی متفاوت است. شما با عضله نرم ناحیه ران، روی ناحیه استخوانی درشت نی و زانو کار می کنید. زانوهایی که دائما بسته و به عقب جمع می شوند اغلب می تواند نشانگر آن باشد که شخص ناامن (نگران) است، یا اینکه او برای حفظ یک جای پا و ایستادن روی زمین تقلا می کند. ماساژ می تواند به آزاد کردن انرژی که در پاها متوقف شده کمک کند، همچنین به شخص امکان می دهد آزادانه تر حرکت کند.
برای کشش پا، شما باید ابتدا یک دست را اطراف پاشنه ی شخص به شکل فنجان درآورید، و دست دیگر را روی نوک پا قرار دهید. به عقب خم شوید تا اینکه دستهای شما مانند طناب کشیده شوند. حالا پای شخص را چند اینچ از کف زمین بلند کنید، و از ناحیه لگه به عقب خم شوید، همانطوری که پا را می کشید با ملایمت آن را تکان دهید. به آهستگی پا را رها کرده و دوباره تکرار کنید.
با انگشت شست و سایر انگشتانتان که به شکل ۷ درآورده اید، محکم روی عضلات دو طرف درشت نی فشار وارد کنید. به طور متناوب و با دقت دستهایتان را حرکت دهید، بگذارید یک دست، دیگری را به نحو موزونی از مچ به طرف زانو دنبال کند.
منبع: مه شو

عوامل خطرزا شرایط و عاداتی هستند که احتمالاً شخص را برای رشد بیماری مستعدتر می کنند. این عوامل هم چنین می توانند در بدتر شدن بیماری موجود سهمی داشته باشند. عوامل خطرزای مهم برای بیماری های قلبی که می شود برای برطرف کردن آنها کاری کرد، عبارتند از: سیگار کشیدن، فشار خون، کلسترول بالا، چاقی زیاد، ورزش نکردن و بیماری قند خون. بعضی از عوامل خطرزا مثل سابقه خانوادگی بیماری قلبی و یائسگی، زنان بیشتر مستعد ابتلا به بیماری قلبی هستند. زیرا بدن آنها دیگر تولید استروژن ندارد. زنانی که یائسگی آنها شروع می شود، چه به صورت طبیعی و چه در اثر جراحی و برداشتن تخمدان ها، دو برابر زنان هم سن و سال خود که یائسگی آنها کامل شده، در معرض خطر ابتلا به بیماری قلبی هستند.
یکی دیگر از عوامل خطرزا کاملاً میانسالی است که زمان ابتلا خوانده می شود. سابقه خانوادگی بیماری قلبی، عامل خطر دیگری است که غیر قابل تغییر است. اگر پدر یا برادر خانمی قبل از سن ۵۵ سالگی حمله قلبی داشته اند و یا اگر مادر و خواهر او قبل از ۶۵ سالگی یک حمله قلبی داشته اند برای وی احتمال ابتلا به حمله قلبی بیشتر است.
زمانی که عوامل خطر حمله قلبی را نمی توان تغییر داد، مهم است که فرد بداند باید در مورد خیلی چیزها کنترل داشته باشد و بدون در نظر گرفتن سن، سابقه خانوادگی، یا وضعیت تندرستی، باید عوامل خطر بیماری قلبی را پایین بیاورد و نباید کار را بسیار سخت بگیرد. حفاظت از قلب به سادگی راه رفتن تند، خوردن سوپ سبزیجات یا چگونگی تنظیم وزن متعادل است.
منبع: مه شو

برخی داروها یا روش های درمانی چون شیمی درمانی می تواند موجب تغییراتی در ناخن ها یا بستر آنها شود. ممکن است در یابید که ناخن هایتان تغییر رنگ داده اند. شکننده و سست و یا شیار شیار شده اند. حتی ممکن است تغییراتی در رشد یا بستر ناخن به وجود اید.
ناخن هایتان را هم برای سلامتی و هم ظاهر مناسب، کوتاه نگه دارید.
کوتیکول ناخن را با ویتامین E ماساژ دهید تا از خشکی، شکستن و آویخته شدن ناخن ها جلوگیری کنید.
کوتیکول ناخن را کوتاه نکنید بلکه به جای آن، کوتیکول را پایین بکشید.
سعی کنید هنگام انجام کار خانه به ویژه زمانی که با آب کار می کنید (مانند شستن ظروف) از دستکش استفاده کنید. قرار گرفتن بیش از حد دست ها در برابر آب (بدون حفاظ) ممکن است بستر ناخن ها را برای ابتلا به عفونت های قارچی مستعد سازد.
از جلا دهنده ی ناخن یا لاک بی رنگ استفاده کنید تا ناخن ها را قوی نگه دارید و از آنها در برابر عوامل محیطی محافظت نمایید.
برای پاک کردن لاک ناخن از پاک کننده های روغنی و بدون فرمالدئید استفاده کنید زیرا ناخن ها ممکن است در طی بیماری یا برخی از روش های درمانی سست یا شکننده شوند.
از ناخن های مصنوعی استفاده نکنید.
منبع: مه شو

چشم ها : یک آرایش مناسب برای چشم ها، آنها را درخشنده تر خواهد کرد.
– از مداد سفید یا روشن کننده برای ناحیه ی زیر خط ابرو استفاده کنید.
– سایه ی چشم (که نباید خیلی تیره باشد) را به روی سطح داخلی پلک بمالید.
– از رنگ تیره تری برای بالای خط مژه در پلک بالا و زیر خط مژه در پلک پایین بهره ببرید.
– از یک مداد چشم یا خط چشم نرم برای بیشتر جلوه دادن چشم و پر کردن محل مژه در جاهایی که مژه کاملاً ریخته یا کم پشت شده است کمک بگیرید.
– از مژه های مصنوعی کمک بگیرید. با کمی تمرین این مژه ها درست مانند مژه های طبیعی جلوه خواهند کرد. ممکن است از مژه های کم پشت یا پر پشت بر حسب نیاز خود بهره گیرید.
– مژه ها را با فرمژه، فر بدهید و از ریمل استفاده کنید تا چشم ها بزرگ تر و هوشیارتر جلوه کند.
لب ها : جلب توجه به سوی لب ها، از نمایان شدن آثار خستگی و بیماری در چهره ی شما می کاهد. علاوه بر این رژلب، لکه های ناشی از داروها را مخفی می کند.
خط بیرونی لب را با یک مداد نرم مشخص کنید.
رنگ رژلب خود را با رنگ رژگونه تان متناسب انتخاب کنید.
رژلبی انتخاب کنید که برای تمام روز دوام داشته باشد اگر لبتان خیلی خشک است از ژله ی نفت یا موم قبل از رژلب استفاده نمایید.
منبع: مه شو