بایگانی دسته ی : سلامت

‏حرکت های این مفصل فلکشن و اکستنشن حول محور فرونتال و چرخش داخلی و خارجی زانو حول محور ورتیکال است. البته توجه به این نکته ضروری است که انجام حرکات چرخشی زانو در صورت تماس پا با زمین ممنوع بوده و حرکات چرخشی درشت نی فقط در حالت فلکشتن زانو امکان پذیر است و معمولا علت اصلی آسیب دیدگی رباط داخلی زانو انجام حرکت دورکردن و چرخش مفصل زانو به هنگام تماس پا با زمین است.
‏لیگامنت های مفصل زانو موجب محدودکردن حوکاف زانو می شوند.
۱- لیگامنت درشت نی جانبی (داخلی) نقشی مهمی در جلو گیری از صدمات زانو دارد و در هنگام حرکت اکتنشن ساق پا از مفصل زانو، از حرکت ساق به طرف خارج(آبداکشن) جلوگیری می کند.
۲- لیگامنت نازک نی جانبی (خارجی) در هنگام اکتنشن زانو از حرکت ساق پا به سمت داخل پا (آداکشن) جلو گیری می کند.
۳- لیگامنت مایل رکبی از حرکت های هایپر اکستنشن مفصل زانو جلوگیری می کند.
‏۴- لیگامنت متقاطع محدود کننده حرکت اکستنشن و چرخش ساق پا در حالت اکستنشن است.
۵- رباط متقاطع خلفی و قدامی به ترتیب حرکت روبه جلو و روبه عقب لقمه های استخوان ران را محدود می کنند و به هنگام بازکردن کامل مفصل زانو، هر دو رباط متقاطع زانو، به طور کامل در حالت کشیدگی حداکثر قرار می گیرند و از باز شدن بیش و ازحد زانو و چرخش داخلی استخوان درشت نی نسبت به استخوان ران جلوگیری می کنند.

پیچش استخوان زانو
‏مفصل زانو و مچ پا برای انجام چرخش حول محور عمودی طراحی نشده اند. از این رو، از نظر آرمانی و ایده ال، چرخش خارجی این نواحی باید به طور کامل به وسیله چرخش خارجی کل پا حول مفصل ران به انجام برسد. با توجه به این که دامنه طبیعی چرخش خارجی مفصل ران ۶۰ تا ۷۰ درجه است، از این رو، نتیجه گیری می شود که اکثر تمرین های چرخشی زانو و مچ پا حرکات رقص کننده ها با حرکت چرخش خارجی کامل پا از مفصل ران امکان پذیر است و پیچش مفاصل زانو و مچ پا به طرف خارج، فقط تا حدود ۲۰ ‏درجه است. اگرچه مفاصل زانو و مچ پا ممکن است بتوانند مقادیرکم و محدودی از حرکات پیچشی را انجام دهند. ولی پیچش بیش ازحد، ممکن است باعث اعمال فشار اضافی بر سطوح مفصلی و ساختارهای نگهدارند آنها شود و احتمالا این وضعیت نادرست در صورتی رخ می دهد که چرخشی خارجی مفصل ران محدود گردد.
منبع: مه شو

– ترکیبات آمادگی جسمانی
متخصصان معاصر، آمادگی جسمای را کیفیتی متشکل از ترکیبا‏ت و اجزای متعدد می پندارند. ایفرد دیگر متخصصان، دو هدف کلی آمادگی بدن و فعالیت های جسمانی را های تندرستی و هدف مهارتی بیان می کنند. عوامل وابسته به تندرستی، آمادگی جسمانی نام دارد و در ان به زندگی بهتر توجه می شود و فاکتورهای آن شامل (استقامت،کشش، قدرت و ترکیب بدل) است.
عوامل وابسته به مهارت، آمادگی حرکتی خوانده می شود و در آن بر توسعه کیفیت های بهبود دهنده و مؤثر اجرای مهارت های ورزشی تاکید دارد و فاکتورهای آن شامل (شتاب، تعادل، هماهنگی، توان، زمان عکس العمل و سرعت) است. در این کتاب محور مورد مطالعه منحصرا به حرکات ممنوعه در تمرینات و حرکات ورزشی مرتبط با آمادگی جسمانی که وابسته به تندرستی و زندگی بهتراست ارتباط دارد.
۱- عوامل آمادگی جسمانی
عوامل یا عناصر آمادگی وابسته به تندرستی عبارت اند از: استقامت، قدرت، انعطاف پذیری و ترکیب بدن، همچنین سرعت بر تمرینات مرتبط با آمادگی جسمانی تاثیر بسزایی دارد.
۲- استقامت
‏استقامت قلبی – تنفسی: عبارت از توانایی مؤثر قلب، ریه ها و سیستم گردش خون در رساندن اکسیژن و مواد غذایی به عضلات فعال است.
‏استقامت عضلانی: توانایی عضله در مدت زمانی که برای ادامه و حفظ نیروی بیشینه، شیره اعمال می کند.
۳- قدرت
قدرت عضلانی : میزان نیروی بیشینه ای است که توسط یک یا گروهی از عضلات تولید شود.
قدرت استخوانی : عملکرد مواد معدنی استخوان و چگالی بافت استخوانی را نشان می دهد.
۴- انعطاف پذیری
‏توانایی حرکت آزادانه، بدون محدودیت و درد در سرتاسر دامنه حرکتی یک مفصل یا گروهی از مفاصل.

۵- ترکیب بدن
‏ترکیب بدنی عبارت است از چگونگی ساختار بدن از نظر عضله، استخوان، چربی و مواد دیگر است. با توجه به آمادگی جسمانی این اصطلاح به طور ویژه اشاره به درصد چربی بدن در مقا یسه با بافت بدون چربی دارد. درصد بالای چربی بدن عامل مهمی در فقدان آمادگی جسمانی وابسته به تندرستی است.
۶- سرعت
از سرعت با عبارت میزان تغییرات موقعیت یک جسم در واحد زمان یاد می شود.
‏حرکات ممنوعه را می توان با توجه به ساختار اسکلتی (محوری _ ضمیمه ای) و ساختارهای آناتومیکی (استخوانی، مفصلی، عضلانی ، عصبی) مورد بررس قرار داد.
۷- ساختار اسکلتی
‏به لحاظ ساختاری اسکلت بدن انسان در دو بخش (الف) اسکلت محوری و (ب) اسکلت ضمیمه ای قابل مطالعه است. اسکلت محوری از تنه، دنده ها، استخوان جناغ سینه، لگن، ستون مهوه ها و سرو گردن تشکیل شده است. اسکلت ضمیمه ای نیز در برگیرنده اندام حرکتی فوقانی و تحتانی است
۸- ساختار مفصلی
‏مفاصل، محل اتصال دو یا چند استخوان مجاور به یکدیگر هستند که بیشتر آنها قابلیت حرکت دارند و امکان حرکت عضلا‏ت و اندام ها را فراهم می کنند.
۹- ساختار عضلانی
‏سلول های عضلانی تارهای بلد و نازکی هستند که برای انقباض ساخته شده اند و موتور دستگاه اسکلتی هستند.

۱۰- ساختار عصبی
سیستم عصبی از سلسله اعصاب مرکزی و محیطی تشکیل شده است.

۱۱- مکانیزم بیومکانیکی حرکات ممنوعه
در ارتباط با مکانیزم بیومکانیکی حرکات ممنوعه می توان به فشارهای فیزیکی که در اثر وضعیت های نادرست از نظر اهرمی و گشتاور و جفت نیرو، به بدن تحمیل می شود اشاره کرد و با آگاهی از آنها، نیروهایی که باعث خمیدگی، فشردگی ، کشیدگی ، پیچ خوردگی و مشارکت مخالف در اعضای بدن می شوند را حذف نمود.
منبع: مه شو

‏حرکت مفصل ران با حرکات ستون مهره از همراه و توام است و کاهش انعطاف پذیری در دامنه ¬حرکتی مفصل ران تا حدودی به وسیله انجام حرکت در ستون مهره ای جبران می شود. بدون توجه به زاویه مفصل زانو (خم یا صاف بودن زانو) دامنه انجام حرکت خم کردن مفصل ران معمولا بسیار بیشتر از دامنه حرکت باز کردن این مفصل است. همچنین حرکاتی از قبیل تا شدن افقی و دور شدن افقی پا در مفصل ران دیده می شودکه انجام آنها نیز ‏در صورت خم بودن زانو امکان پذیر است. وقتی مفصل ران در وضعیت زانوی صاف است فلکش ران به دلیل سفتی عضلا‏ت همسترینگ تقریبا تا ۹۰ درجه و اکستنشن آن به دلیل سفتی عضلا‏ت چهار سر تا ۳۰ ‏درجه امکان پذیر است. چنانچه حرکت جانبی ران در سطح فرونتال با چرخش خارجی پا همراه شود به بیشترین حد ممکن خود می رسدکه تقریبا ۱۲۰ ‏تا ۱۳۰ درجه است.
لیگامنت های مفصل ران علاوه بر استتحکام موجب محدودیت حرکت مفصل ران می گردند.
۱- لیگامنت عانه رانی از دورشدن بیش ازحد پا از مفصل ران جلو گیری کرده و حرکت اکستنشن و چرخش خارجی را کنترل می نماید.
۲- لیگامنت قدرتمند ورکی رانی که در پشت کپسول مفصل ران قرار دارد، مسئول محدود نمودن حرکت چرخش داخلی و نزدیک شدن پا در حالت فلکشن ران است.
۳- لیگامنت خاصره ای عامل بازدارنده در حرکت فایپر اکستنشن در مفصل ران است که البته با چرخش خارجی ران محدودیت حرکتی آن کمتر می شود.
منبع: مه شو

تعریفی مناسب برای گیاه درمانی
گیاه درمانی را غلیرغم نظرات متفاوت مراجع داخلی و بیم المللی، به ساده ترین و علمی ترین شکل می توان این گونه بیان کرد :
گیاه درمانی به علم درمان و پیش گیری از بیماری ها با استفاده از قسمت مختلف گیاهان و مواد تهیه شده از آن ها گفته می شود. گیاهانی که به روش سنتی برای درمان به کار می روند اصطلاحاً گیاهان دارویی نامیده می شوند. یکی از اصول مهم درگیاه درمانی این است که این گیاهان و یا بخش های مورد استفاده آن باید کاریی مناسبی در درمان داشته باشند. هر گیاه دارای ساختاری با ترکیبات شیمیایی است که جداسازی و تعیین خواص شیمیایی اجزای آن یکی از موضوعات بسیار مهم در گیاه درمانی می باشد. طبق نظر کمیسیون ای که مسئول تهیه وتوسعه رساله هایی در مورد گیاهان می باشد، مواد شیمیایی جداسازی شده از گیاهان تحت عنوان گیاهان دارویی قرار نمی گیرند. از سوی دیگر پروفسور ویس اعتقاد دارد که مواد شیمیایی جداسازی شده از گیاهان جزئی از گیاه درمانی بوده و این ها را جزو گیاهان دارویی قوی طبقه بندی می کند.
‏مواد شیمیایی که مستقیما از گیاه استخراج می شود را می توان به عنوان گیاهان دارویی یا داروهای طبیعی طبقه بندی کرد و از این گروه می توان به مواد ‏دیگوکسین و دیجیتوکسین اشاره کرد که از گونه های مختلف کل انگشتانه ‏به دست می آیند. اما در صورتی که مشتقات و مواد مستخرجه گیاهی به صورت ‏سنتتیک تغییر یابند دیگر جزو مواد دارویی طبیعی نیستند، زیرا در طبیعت یافت ‏نمی شوند که ازجمله این مواد می توان به استیل دیگوکسین ‏ومتیل دیگوکسین اشاره کرد. مشکل دیگری که امروزه به چشم می خورد این است که بسیاری از مواد شیمیایی که قبلا از گیاهان جداسازی شده اند در حال حاضر به صورت مصنوعی تهیه می گردند و در بسیاری حالات ماده اصلی مورد استفاده جهت سنتز و ساخت مصنوعی داروها هیچ ارتباطی باگیاه دارویی اصلی ندارند، بدین معنی که موارد استخراج شده ازگیاه درطی فرایند مصنوعی فراوری ماهیت خود را تغییرمی دهندکه این حالت را اصطلاحا جایگزینی اسانس های روغنی می گویند.
‏استفاده ازمواد مؤثر فعال جداسازی شده یک روش نسبتا جدید است که با گیاه درمانی سنتی تفاوت دارد. دراین مورد که آیا می توان آن را جزو گیاه درمانی قرارداد یا خیر توافق کلی وجود ندارد، زیرا همان گونه که قبلا توضیح داده شده فلسفه گیاهان دارویی استفاده ازگیاهان یا بخش هایی از گیاه مثل برگ،گل، ریشه، میوه و دانه می باشد. از نقطه نظر شیمیایی، گیاهان دارویی را می توان به عنوان مخلوط های شیمیایی طبقه بنه ی کودکه گاهی به اختصارمواد شیمیایی مخلوط، مواد شیمیایی مرکب یا کمپلکس نامیده می شوند. برای درک دقیق و صحیحی از گیاه درمانی، باید به مواد شیمیایی کمپلکس موجود دو مرگیاه به عنوان یک دستورالعمل نگاه کنیم.
متخصصین عصر جدید عموما برای شناسایی اصول مربوط به ماهیت گیاهان و ساختارهای کمپلکس شیمیایی آن ها از دانش ژنتیک بهره می گیرند. قطعا یکی از ابزارهای فیزیکی لازم برای شناسایی و بررسی دقیق گونه ها شناسایی ژن های آن هاست. اما باید توجه داشت که ساختار و عملکرد زن ها را هنگامی که آن ها با هم ترکیب شده و کمپلکس ایجاد می کنند نیز موشکافانه بررسی شود. سازندگان این گونه داروها باید از مواد در دسترس و قابل تهیه استفاده کنند و قوانین کا شان را مانند قانون موجود در موسیقی برنامه ریزی کنند. به ین صورت که مانند یک موسیقیدان اول نت ها، کلیدها، ریتم ها و هارمونی ها را بشناسند و سپس یک اثرکامل و مرکب ایجاد کنند. مشابه حالت این موسیقیدان، یک متخصص علوم گیاهی نیز می تواند گیاهان را با توجه به ‏اثرات کل گیاه و اثرات مربوط به اجزای شیمیایی ویژه آن ها مشخص و طبقه بندی کند. این صورت را شناسایی داروهای موجود در گیاهان می گویند.
منبع: مه شو

‏برای درک بهتر هر موضوع اساسی، بررسی سابقه آن بسیار ضرورت دارد. اصطلاح گیاه د رمانی توسط پزشکی فرانسوی بنام هنری لکرک، در سال ۱۹۱۳، ابداع شد. این شخص آزمایشات زیادی در مورد استفاده ازگیاهان دارویی انجام داد که عمده کارهای تحقیقی وی در مجله گیاه درمانی فرانسه امده است. در این مجله کارها و روش های کار بسیاری از بزرگان این علم نیز موجود است. لکلرک مدارک وکارهای انجام شده در طول دوره زندگی اش را تحت عنوان گیاه درمانی جمع آوری کرده است.
‏شناخت گیاهان دارویی به زمان های بی او قبل ازگیاه درمانی برمی گردد، به این صورت که در بسیاری از موارد استفاده ازگیاهان دارویی موجود درعلم طب به چندین هزارسال قبل می رسد. چین، تبت و هندوستان نمونه هایی ازگیاهان دارویی دارند که تعداد کمی از مجموعه گیاهان دارویی عصر قدیم را در برمی گیرد. ازجمله مناطق دیگری که اطبای آن ها در این زمینه نیز کار می کرده اند می توان افریقا، امریکای شمالی، امریکای جنوبی و یا اقیانوسیه نام برد، و به همین دلیل امروزه بسیاری ازمردم این مناطق ازهمان داروهای قدیمی درگیاه درمانی جدید استفاده می کند. ازاین گیاهان می توان به گیاه سرخارگل و پنجه شیطان اشاره کرد.
کشیش های پزشک در مصر و یونان قدیم مانند جالینوس، هیلدگارد فون بینگن، و پاراسلیوس همگی جزو افرادی بودند که از قدرت گیاهان چگونگی استفاده از گیاهان برای درمان بیماران اگاهی داشته اند. پزشکان معروف قرن نوزدهم مانند کریستوف ویلهلم ون هافلند، کارل گوستاوکاروس و سباستین نیپ بطور منظم و مدون ازگیاهان دارویی استفاده می کردند. تفاوت های عمده در علائم بیماری که سبب استفاده ازگیاهان دارویی متفاوت شده است به طور مشخص به دست نوشته های هزاره های اول یا قبل از آن برمی گردد. از نقطه نظر علم پزشکی جدید بسیاری ازعلائم مذکور در این نوشت ها، غیرتخصصی، غیر علمی و یا مبهم است، زیرا ما قادر به درک ماهیت این دورارن بیماری های آن نمی باشیم که این حالت در مورد کارهای پاراسلیوس بیشتر شخص است. اما باید گفت که رد کردن یا نشاختن بسیاری ‏ازعلائم و قراردادن بعضی ازعلائم بیماری درگروه استثناثات در آن زمان ناشی از تعصب آن ها نبوده است؛ باید پذیرفت که متخصصان آن زمان درباره ارتباط بین بیماری ها واختلاف بین مردم، طبیعت ودیگرمسائل اطلاعات بیار کمتری نسبت به متخصصان عصرحاضرداشته اند. بنابراین باید به یاد داشته باشیم که ما نباید به فکر برگشت به دوران خوش گذشته یا برگشت به طبیعت باشیم، بلکه باید علم گیاهان دارویی گذشته را بیشتر بررسی کرد. وبا توجه به سیستم جدید گیاه درمانی که مبتنی بر روش های جدید وکاملا علمی می باشد، این گونه گیاهان و اثرات آن ها را از لحاظ کار امدی و ایمنی محیطی مورد ازمایش و بررسی قرار دهیم.
‏تاریخچه گیاه درمانی با تاریخچه داروسازی مدرن کاملا مرتبط است. همان گونه که داروسازی و طب مدرن از اواسط قرن نوزدهم شروع به تکامل و توسعه نمود، گیاه درمانی نیز دارای قوانین مدونی شد. مرزهای بسیار باریک موجود در علم داروسازی مدون دربخشی گیاه درمانی کمرنگ ترشده واصطلاحا دست متخصصین کمی بازتر است. علاوه بر این متخصصین همیشه بایدبه دنبال یافتن منابه جدید اطلاحات و شناسایی آن ها باشد
منبع: مه شو

‏اگرچه در قرن اخیر هیچ شکی در کارایی داروهای گیاهی وجود ندارد، با این حال یکی از مواردی که طی چند دهه گذشته در علم داروسازی به طور مکرر و بحث برانگیز مطرح شده است، بحث ارائه دلایلی مبتنی بر کار آمدی گیاهان دارویی می باشد، ولی با این وجود هنوز نتیجه قطعی وکاملی برای آن ارائه شده است. افراد زیادی روی این موضوع مطالعه و بررسی کرده اند که ازبین آن ها می توان به مطالعات کینل اشاره کرد. این محقق عقیده دارد گیاهان دارویی کارایی زیادی دارندکه شواهدی در تایید از ارائه کرده است. وی در سال ۱۹۹۴ ‏مجددا مبانی معرفت شناختی خود را در مورد گیاهان دارویی بیان کرده است. بعضی از متخضصین تلاش می کنند اثرات انفرادی و انتزاعی هری ک از مواد شیمیایی جداسازی شده ازگیاهان را ازجنبه درمانی مورد بررسی قراردهند، اما باید گفت که این متخممین در واقع دیگر تاتیرات بالقوه موجود را در نظر نگرنته و به از توجهی نکرده اند. البته تلاش های دیگری نیز برای شناختن چگونگی اثر این مواد به صورت انتزاعی وانفرادی انجام گرفته است.
‏کمیسیون ای با توجه به شواهد موجود در مورد کارامدی داروها و درمان این گونه تشخیصی داده است که میزان کارایی و سودمندی گیاهان دارویی را نمی توان با توجه به معیارهای یک طرفه (که استانداردهایی بوای آزمایشات کنترلی داروهای سنتتیک می باشد) مورد مقایسه و ارزیابی قرار داد. این کمیسیون قانونگذاران و متخصصین دست اندر کار در امورگیاهان دارویی را ملزم کرده است که قوانین مدونی در مورد آزمایشات دارویی لازم برای ارزیابی استاندارد و میزان کارایی گیاهان دارویی تدوین کنند که به عنوان استانداردهای متعبر به کارگرفته شوند. این کمیسیون پس از بررسی های لازم پنج معیار اساسی و پایه ای برای ارزیابی میزان کارایی گیاهان دارویی تعیین کرده است که یا باید ‏یکی ازاین معیارها در مورد گیاهان دارویی به طور کاملا واضح ثابت شود و یا اینکه احتمال سودمندی این داروها با درصد بالایی نشان داده شود. این معیارها بدین شرح می باشند:
۱- در مقالات موردی و مروری محققان، کتابچه های راهنما و یا کتاب های منع و ماخذ که به وسیله انستیتوهای معروف و معتبر چاپ می شود اثرات درمانی آن ها تایید شود؛
۲- درمطالعات کنترل شده، مقایسه ای اثرات درمانی آن ها اثبات شده باشند؛
۳- یا در مطالعات آزمایشگاهی یافته هایی مبتنی بر وجود اثرات درمانی دیده شده باشند. (البته دراین مورد تست های کلینیکی به تنهایی برای صدور اجازه تجویز کافی نمی باشند.)
۴- اظهارات یا نتایج مربوط به داده های تجزیه از (اعم از تجزیه کلینیکی و تجزیه زیستی) و یافته های علمی مربوط به این گونه داروها مجموعا و با هم ارائه شود.
۵- یافته های آزمایشی قطعی و ثابت شده باشند یا مشاهدات سودمند دیگری حاصل شده باشند. در این مورد نیز این نکته را باید مد نظر داشت که یافته های تجربی به تنهایی نمی توانند برای صدور مجوز در تجویز دارو کافی باشند.
‏برای بررسی میزان کارایی و سودمندی گیاهان دارویی، ابتدا تمام اطلاعات علمی موجود و قابل دستیابی توسط افراد متخصص جمع آوری شده و در کمیته های فرعی این کمیسیون مورد بررسی وارزیابی قرار می گیرند. پس از این مرحله، کارایی اطلاعات درجلساتی به طور کامل به بحث گذاشته شده و در مورد آن تصمیم گیری می شود. پس از ارائه یک پیش مقاله یا یک پیش نوین از ،تک نگار، کمیسیون منتظر ارائه نظرات و مباحث علمی مجامع علمی می شود. مدت ارائه نظرات معین بوده و پس از به پایان رسیدن این مد‏ت، کمیسیون این تک نگار را برای چاپ در مجله کمیته سلامتی فدرال به انجا ارسال می نماید. درحال حاضر حدود ۲۵۰ ‏تک نگار کامل در مورد گیاهان دارویی و ترکیباتی که به صورت ‏مخلوطی از چند گیاه می باشند وجود دارد که تعدادی از آن ها به جهت به روزکردن اطلاعات و تطبیق مطالب تک نگار با یافته های جدید در نوبت بازبینی و تجدید نظر می باشند.
اکثر گیاهان دارویی دارای درجه یا رتبه مثبت هستند، اما تعدادی از این داروها نیز دارای درجه منفی می باشند که به آن ها تک نگارمنفی اطلاق می گردد. قرارگرفتن این داروها در رتبه بندی عنفی به این دلیل است که یافته های تجربی در صورت کارایی این داروها کافی نبرده، یا به عبارت دیگر شوا هد علمی کافی جهت تایید اثوات مفید این داورها وجود ندارد. علاوه بر این، داروهایی مضرات آن ها بیشتر از فواید شان باشد نیز دارای تک نگارمنفی هستند. بررسی و تعیین میزان اثرات جانبی گیاهان دارویی بسیار مشکل است و در صورتی که بخواهیم فقط با توجه به تجزیه های سم شناسی این بررسی را انجام دهیم بسیار مشکل تر نیز خواهد شد. در بعضی حالات بعضی ازگیاهان اثرات سوء یا اثرات جانبی نسبتا کمی دارند، اما به دلیل کم اهمیت بودن اثرات مفیدشان آن ها را جزو گیاهان درجه منفی قرار می دهند. حالت اخیر به طور مشخص در مورد بعضی ازگیاهان دارویی با اثر ملایم نیز ‏دیده می شود.
منبع: مه شو

قسمت های هوایی و برگ ها: برگ ها و قسمت های هوایی گیاهان را می توان در هر زمانی جمع آوری کرد. برگ های بزرگی مانند برگ بابا آدم را باید تک تک جمع آوری کرد؛ برگ های کوچک تر مانند پونه را باید با ساقه جدا کرد که پس از خشک شدن بتوان آن ها را به راحتی جدا کرد؛ برگ های همیشه سبز مانند رزماری را می توان در سراسر سال جمع آوری کرد. چنانچه هدف از جمع آوری گیاه استفاده از تمامی بخش های آن باشد، باید گیاه را در میانه فصل گل دهی جمع آوری کرد تا ترکیبی ازبرگ، ساقه،گل و بذرهای گیاه به دست آید.
‏برای خشک کردن قسمت های هوایی گیاه باید ابتدا شاخه ها را دردسته های هشت الی دوازده تایی بسته و آن ها را وارونه از دیوار انبار یا محلی که دارای جریان کافی هوا باشد قرار داد تا خشک شوند. برگ های بزرگ تر را می توان به صورت جداگانه خشک کرد. چنانچه فقط برگ های گیاه مورد نظر باشد باید زمانی که برگ ها خشک و شکننده شدند آن ها را ازساقه جدا کرد، سپس روی کاغذ یا روزنامه ای پهن کرده و تا زمانی که بتوان آن را پودرکرده خشک کنید. ‏پس ازپودرکردن، آن راداخل ظروف شیشه ای تیره رنگ ریخته و نگه داری کنید.
‏دانه ها: دانه ها را عمدتا بعد از خشک شدن گل ها باید جمع آوری کرد. تخمدان گیاه وا به طور کامل و با حدود پانزده الی بیست وپنج سانتی متر از ساقه هنگامی که گل ها خشک شدند بچینید و آن ها را وارونه روی سینی یا درون پاکت کاغذی قرارداد، و دور از نور مستقیم افتاب آویزان کنید. به تدریج دانه ها رسیده وداخل سینی یا پاکت سقوط پرکننذ. زمان لازم برای خشک شدن کامل دانه ها عمدتا حدود دوهفته است.
ریشه ها: اغلب ریشه ها را عمدتا باید درفصل پاییزجمع اوری کردی زیرا درفصل پاییزذخیره غذایی و تمامی مواد معدنی از قسمت های هوایی وارد ریشه ها شده و برای فصل رشد ذخیره می شوند. جمع آوری ریشه ها هنگامی صورت می گیرد که قسمت های هوایی گیاه پژمرده شده ودرحال خشک شدن هستند.
‏پس ازجمع آوری ریشه ها، باید ابتدا آن ها را شسته و سپس ریشه های بزرگ را به صورت تازه خرد کرده و سپس آن ها وا خشک کنید. سعی کنید ریشه ها را به صورت مورب ببرید تا سطح تماس افزایش یابد. قطعات خرد شده را روی سینی پهن کرده و درمحلی گرم و خشک دارای جریان هوا پهن کنید. زیشه ها را باید درمحل های خشک نگه داری کرد. اگر ریشه ها دوباره رطوبت جذب کنند غیرقابل استفاده خواهند بود.
‏شیره و صمغ: شیره گیاهان را می توان درفصل تابستان و پاییز، یعنی زمانی که شیره گیاهان درحال حرکت هستند، جمع آوری کرد.گیاهان خانواده گل سرخیان مانند درخت زردالو؛ گیلاس و البالو درطول فصل تابستان شیره زیادی تولید می کنند و در صورت ایجاد زخم یا شکافی در پوست درخت مقدار زیادی شیره از آن محل بیرون می اید.
‏صمغ و شیره گیاهان علفی مانند کاهوی وحشی و شیرتیغک را می توان با ایجاد فشرده استحصال کرد. پس ازجمع آوری شیره وصمغ آن را خشک وسپس نگه داری کنید. در نظر داشته باشید که برخی از شیوه ها ممکن است حالت خورنده داشته باشند، بنابراین بهتر است برای استحصال آن ها از دستکش های مناسب استفاده کنید.
میوه ها: میوه ها را درست هنگام رسیدن قبل از آنکه چنان، نرم شوندکه نتوان آن ها را خشک کرد باید جمع آوری کرد. میوه ها را روی سینی پهن کنید تا خشک شوند. میوه های گوشتدار را مرتبا جابه جا کنید تا دو طرف آن ها یکسان خشک شود و میوه هایی که در مدت خشک کردن کپک زده اند دور بیندازید.
‏پوست: جمع آوری پوست گیاهان را در فصل پاییز انجام دهید. یعنی زمانی که شیره گیاه به حداقل خود می رسد تا صدمه کمتری به گیاه وارد شود. هرگز همه پوست گیاه را جدا نکنید یا اینکه پوست گیاه را به شکل حلقوی جدا نکنید. برای بهره برداری مناسب بهتر است پوست را بطور موازی و عمودی از چند نقطه درخت جدا کنید تا درخت زنده بماند. پوست کنده شده را از جلبک ها و حشرات تمیز کرده و به قطعات کوچکن (دو الی پنج سانتی متری) تقسیم و سپس خشک کنید.
‏غده ها و پیازها: پیازها و غده ها را باید پی از خشک شدن قسمت های هوایی از زمین خارج کرد. در مورد سیب زمینی باید این کار در اواخر دوره گل دهی و شروع پژمردگی گیاه انجام شود. در شرایط عادی برای مدت کوتاه چند ماهه ای می توان ازغده ها و پیازها نگه داری کرد.
منبع: مه شو