بایگانی دسته ی : سلامت

اگر مبتلا به سرطان مرحله B باشید که هنوز محدود به پروستات بوده و معمولاً در طی یک معاینه راست روده تشخیص داده می شود، درمان شما می تواند یکی از روشهای زیر باشد.
پروستات برداری رادیکال و اغلب همراه با برداشت غدد لنفاوی ناحیه لگن، ممکن است پس از جراحی پرتودرمانی نیز انجام شود.
پرتودرمانی با پرتوهای خارجی
انجام یک پرتودرمانی درون نسجی به صورت آزمایشی، اغلب به علاوه برداشت غدد لنفاوی لگنی
عدم درمان، اگر شما مسن تر بوده یا مبتلا به بیماری شدیدتر دیگری باشید پزشک شما ممکن است این درمان را به این علت برای شما برگزیند که سرطان شما منجر به علائم یا مشکلات دیگر نمی شود و ممکن است رشد آهسته داشته باشد.
انجام پرتودرمانی با پرتوهای خارجی به صورت آزمایشی و با استفاده از تکنیکهای جدیدی که بافتهای طبیعی شما را از تشعشع مصون می دارد.
روشهای درمانی مرحله C کدام اند ؟
در مورد مرحله C سرطان که هنوز موضعی است اما ممکن است فراتر از کپسول پروستات انتشار یافته و کیسه های منوی را نیز درگیر کرده باشد، درمان شما می تواند یکی از روشهای زیر باشد:
پرتودرمانی توسط پرتوهای خارجی که شامل آزمایشهای بالینی انواع جدید پرتوتابی می باشد.
پروستات برداری رادیکال، اغلب همراه با برداشتن غدد لنفاوی ناحیه لگن. ممکن است پس از جراحی پرتودرمانی نیز انجام شود.
عدم درمان. اگر شما مسن تر باشید با بیماری شدیدتر دیگری نیز داشته باشید پزشک شما ممکن است این درمان را به این علت برای شما برگزیند که سرطان شما علائم یا مشکلات دیگری ایجاد نمی کند و ممکن است رشد آن آهسته باشد.
انجام یک پرتودرمانی درون نسجی به صورت آزمایشی به همراه برداشت غدد لنفاوی ناحیه لگنی.
اگر شما قادر به تحمل جراحی یا پرتودرمانی نباشید پزشک شما برای تسکین علائمی چون اختلالات ادراری ممکن است شما را تحت درمان قرار دهد. درمان شما در این حالت ممکن است یکی از روشهای زیر باشد :
پرتودرمانی برای تسکین علائم.
پروستات برداری از طریق پیشابراه.
هورمون درمانی.
منبع: مه شو

در هر روشی که شما برگزینید (درمان یا عدم درمان) باید معاینات پیگیر و مداومی داشته باشید. اگر سرطان محدود به پروستات باشد پزشک شما خواهان کسب اطمینان از عدم عود آن است و اگر سرطان، فراتر از کپسول پروستات گسترش یافته است شما باید برای تعیین اینکه به چه مراقبت پزشکی دیگری نیازمندید تحت معاینه قرار بگیرید.
پزشک می خواهد بداند که آیا هیچ تغییری در اشتها شما وجود داشته است، آیا مشکلات ادراری، تغییرات قابل توجه وزن یا درد استخوان داشته اید که همه اینها می توانند بیانگر انتشار سرطان باشند. ما بسیاری از روشها و آزمایشها را که به این منظور به کار می روند، در جای دیگر از این کتاب ذکر کرده ایم زیرا آنها ابزار تشخیصی هم به شمار می روند.
چه آزمایشهایی انجام می شوند ؟
پزشک برای بررسی وجود توده های جدید باید معاینه سالانه راست روده را انجام دهد. او آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات انجام خواهد داد. سطوح آنتی ژن اختصاصی پروستات تا هنگامی که سرطان محدود به پروستات است غیر قابل تشخیص است. در واقع آزمایش آنتی ژن اختصاصی پروستات در ابتدا برای تأیید موفقیت پروستات برداری رادیکال مورد استفاده قرار می گرفت. تجزیه ادرار و احتمالاً سایر آزمایشهای خون نیز انجام خواهد شد تا تعیین کند آیا کبد و کلیه عملکرد مطلوبی دارند.
ممکن است تحت اسکن استخوان و پرتونگاری با اشعه ایکس قرار بگیرید تا معین شود آیا سرطان پروستات انتشار یافته است یا نه. اگر خونریزی پروستات داشته باشید- که در ادرار شما ظاهر می شود-پزشک شما ممکن است از یک سیستوسکوپ برای تعیین محل خونریزی و میزان انسداد حاصل از تومور، استفاده کند.
منبع: مه شو

دید سنتی این است که این روش باید منحصر به مردانی شود که سرطان آنها محدود به پروستات و بافت اطراف آن است یعنی مراحل A_2 , B و C.
برخی از پزشکان معتقدند پرتوتابی حتی هنگامی که سرطان به غدد لنفاوی موضعی گسترش یافته است نیز موثر می باشد، یعنی مرحله D_1. در پژوهشی که به وسیله محققینی از دانشکده پزشکی ویسکانسین انجام گرفته است، گزارش شده است که وقتی بیماران مرحله D_1 تحت پرتوتابی قرار می گیرند، ۶۱ درصد آنها به مدت ۵ سال و ۴۸ درصد آنها به مدت ۱۰ سال از بیماری خود رهایی می یابند. این ارقام از آمار میزان متوسط ادامه حیات بهتر است.
کدام بهتر است ؟ جراحی یا پرتوتابی ؟
این امر به چند عامل بستگی دارد. از جمله اینکه چه کسی درمان را انجام می دهد. بیمارانی که مورد درمان پرتوتابی قرار می گیرند. در هر محلی که درمان شوند میزان موفقیت درمان یکسان است. اما همان گونه که قبلاً گفتیم اگر عمل پروستات برداری رادیکال بدون قطع اعصاب توسط یک جراح متخصص صورت گیرد، نتیجه بهتری عاید فرد می شود.
بررسیها نشان داده است که بیماران مرحله A_2 و B_1 سرطان پروستات که تحت پرتوتابی خارجی یا پروستات برداری رادیکال قرار می گیرند در طی یک دوره ۱۵ ساله نتایج یکسانی از خود بروز می دهند. علی رغم اینکه میزان سرطان باقیمانده در کسانی که تحت عمل پروستات برداری رادیکال قرار می گیرند ۳۰ تا ۵۰ درصد و در کسانی که تحت پرتوتابی قرار می گیرند ۶۰ تا ۹۰ درصد گزارش شده است.
سرطان باقی مانده چیز بدی به نظر می آید. آن چیست ؟
توده های میکروسکوپی سرطانی است که چند ماه پس از درمان به وسیله بیوبسی تشخیص داده می شود. وجود آن به معنای عود توده سرطانی نیست بلکه بیشتر به این علت است که ریشه کن کردن تکامل توده سرطانی بسیار مشکل است.
آیا سرطان باقی مانده کشنده است ؟
ناکامی در درمان می تواند در سایر سرطانها کشنده باشد، اما دقیقاً مشخص نیست که در مورد سرطان پروستات ناکامی در درمان چقدر خطرناک است. همان گونه که در فصل دوم گفتیم یافتن توده های سرطانی میکروسکوپی در کالبد شکافی مردانی که به علل دیگری در گذشته اند بسیار شایع است. اما اگر سطح آنتی ژن اختصاصی پروستات که میزان رشد توده سرطان را می سنجد و ما در فصل دوم راجع به آن صحبت کردیم؛ بالا رفته باشد یا در حال افزایش باشد، فرصت خوبی برای شما و پزشکتان خواهد بود که با درمانهای کمکی همچون هورمون درمانی با سرطان پروستات مقابله کنید.
منبع: مه شو

نگرانیهایی در این مورد وجود دارد که جراحان در کوشش برای حفظ اعصابی که نعوظ را کنترل می کنند، کناره های سرطان را جا می گذارند. با وجود آنکه این امر هنوز به اثبات نرسیده یک بررسی نشان داده است که در ۷۵ درصد مردانی که تحت عمل پروستات برداری بدون قطع اعصاب قرار گرفتند کناره های سرطان باقی مانده بود. بنابراین بعضی از متخصصین معتقدند که جراحی بدون قطع اعصاب باید در مردان جوان تری که توده های سرطانی آنها در مراحل اولیه است انجام گیرد.
شما گفتید که پس از پروستات برداری رادیکال بی اختیاری ادرار موقتی ایجاد می شود، این عارضه به چه میزانی دائمی می شود ؟
روش پروستات برداری بدون قطع اعصاب در حال حاضر تغییراتی یافته است که خطر بی اختیاری ادرار را کاهش می دهد. در همان پژوهشی که قبلاً ذکر کردیم والش گزارش داد که ۹۲ درصد از بیماران توانایی کنترل ادرار خود را کاملاً بازیافته بودند. ۶ درصد بی اختیاری ادرار خفیفی، حالتی که در فصل ۳ توصیف کردیم، داشتند. در ۲% دیگر این اختلال شدیدتر بود. اما هیچ کس مبتلا به بی اختیاری ادرار دائمی نشد.
آیا مشکلات یا عوارض جانبی دیگری وجود ندارد؟
هرچند بیشتر مردان مبتلا به سرطان پروستات نگرانی خاصی از این بابت ندارند، تنها برای بازگویی به این نکته اشاره می کنیم که مردان پس از جراحی پروستات برداری رادیکال برای همیشه باروری خود را از دست می دهند. این امر به آن علت است که برداشت کامل غده پروستات از جمله پیشابراه پروستاتی، هر محلی را که اسپرم بخواهد در ان جایگزین شود از بین می برد. بنابراین به عنوان قسمتی از عمل جراحی مجاری و ابران بسته می شوند.
منبع: مه شو

در درمان با پرتوتابی یا پرتودرمانی، از پرتوهای پرانرژی برای کوچک کردن توده سرطان و توقف رشد سلولهای سرطانی استفاده می شود. همانند جراحی این روش هم یک درمان موضعی است و تنها بر روی سلولهای ناحیه ای که درمان می شود اثر می گذارد.
این درمان چگونه روی بیمار انجام می شود ؟
دو نوع پرتودرمانی وجود دارد که هر دو به وسیله رادیولوژیست یا متخصص سرطان شناسی پرتوتابی، که درمان را طرح ریزی کرده و بر آن نظارت می کند، انجام می شود.
روشی که بیشتر از آن استفاده می شود رادیوتراپی توسط پرتوهای خارجی است که در آن دستگاهی توده سرطانی و ناحیه لگن را هدف پرتوها قرار می دهد. شخص این نوع درمان را با ۵ بار مراجعه در هفته به مدت ۷ هفته دریافت می کند.
نوع دوم درمان پرتوتابی چیست؟
این روش نوعی پرتودرمانی است که توسط مواد رادیواکتیوی که به صورت دانه ها یا گلوله های کوچکی در داخل یا اطراف پروستات کار گذاشته می شود، از درون روی بیمار انجام می شود. پرتودرمانی درون نسجی، کوتاه درمانی یا پرتوتابی درمانی بینابینی نیز نامیده می شود.
انواع مختلف فزاینده ای از طرزکار گذاشتن مواد رادیواکتیو وجود دارد. برخی به طور دائمی در محلی که قرار داده شده اند باقی می مانند در صورتی که سایر آنها پس از تأمین هدف مورد نظر بیرون آورده می شوند. نوع سرطان، طرز کار گذاشتن مواد رادیواکتیو را تعیین می کند. بعضی نامهایی که ممکن است شنیده باشید پالادیوم ۱۰۳ و ید ۱۲۵ است؛ دو ماده رادیواکتیویته که وسیعاً به کار می روند و به طور دائمی در بیضه ها قرار داده می شوند و به ترتیب پالادیوم به مدت دو هفته و ید به مدت چهار هفته از خود پرتوهای کم انرژی ای ساطع می کنند. از دیگر اسمهایی که ممکن است به گوش شما خورده باشد، طلای ۱۹۸، که به مدت چند روز انرژی بسیار زیادی از خود آزاد می کند و ایریدیوم ۱۹۲ یک ماده رادیواکتیو که موقتاً کار گذاشته می شود و پر انرژی است، می باشند.
چگونه این دانه ها کار گذاشته می شوند؟
می توان آنها را از طریق سوزن و با کمک اولتراسوند تزریق کرد یا به وسیله جراحی باز- فوق عانه ای یا پشت عانه ای، در پروستات جای داد. روشی که پزشک از سوزن استفاده می کند روش سریعی است که تحت بی هوشی نخاعی انجام می شود و تا حدود ۸۰ دانه می تواند در عرض یک ساعت کار گذاشته شود.
منبع: مه شو

پرتودرمانی توسط پرتوهای خارجی ممکن است باعث ایجاد اسهال، گرفتگی عضلات و زخم روده شود که همه این عوارض معمولاً در عرض چند هفته پس از پایان درمان ناپدید می شوند. در بررسیهای گوناگون دیده شده است که پرتوتابی در ۲۰ تا ۵۰ درصد مردان منجر به ناتوانی جنسی دائمی می شود.
پرتوتابی درون نسجی اغلب منجر به ناتوانی جنسی نمی شود اما گاه عوارض شدیدی ایجاد می کند، مثلاً سورخ شدن راست روده در هنگام کار گذاشتن مواد رادیواکتیو در پروستات.این مواد رادیواکتیو منجر به اختلالات ادراری موقتی شبیه آنچه در بزرگی خوش خیم پروستات دیده می شود، می شوند.
تهوع و سوختگی چطور ؟ آیا آنها عوارض جانبی شایعی هستند ؟
پرتوتابی درمانی اغلب باعث خستگی می شود و انواع درمانهای مورد استفاده در سرطان پروستات از این قاعده مستثنی نیستند. اما بسیاری از عوارض جانبی گوناگونی که عموماً در ارتباط با پرتودرمانی سایر سرطانها دیده می شوند در پرتودرمانی سرطان پروستات به چشم نمی خورند.
در پرتوتابی توسط پرتوهای خارجی، پوست روی ناحیه هدف ممکن است خشک یا قرمز شود اما چون پرتوتابی به دقت رو ناحیه هدف متمرکز شده است بیماران به سوختگی، ریزش مو یا تهوع، که اغلب در پرتوتابی سایر قسمتهای بدن به چشم می خورند، مبتلا نمی شوند. مواردی وجود ندارد که بیانگر بروز سرطانهای دیگری در اثر این نوع درمان باشد.
جدا از نوع توده سرطانی آیا دلایل دیگری برای اینکه یک نوع پرتوتابی را به سایرین ترجیع دهیم وجود دارد؟
همه نمی تواند از روش پرتوتابی درون نسجی استفاده کنند. در مواردی که راست روده برداشته شده است این عمل غیر ممکن است. زیرا سوند پروستات باید از طریق راست روده در آن جای داده شود. اگر پروستات بزرگ باشد نمی توان از این روش استفاده کرد (زیرا دانه های زیادی مورد نیاز خواهند بود) همچنین اگر شخص قبلاً جراحی پروستات شده باشد و بافت کافی برای حفظ دانه ها نداشته باشد نمی توان از این روش استفاده کرد.
منبع: مه شو

جای تعجب است که وقتی که آنها برای اولین بار مصرف می شوند منجر به سطوح بالای تستوسترون و رشد توده سرطانی، یا آنچه به عنوان شعله ور شدن شناخته شده است، می شوند. این رشد عملاً باعث تشدید علائم از جمله درد می شود. اما پس از حدود یک هفته سطوح تستوسترون تا نزدیک صرف نزول می کند. یعنی در حدود همان سطحی که پس از برداشتن بیضه ها حاصل می شود. رشد توده سرطانی آهسته می شود و حال بیمار رو به بهبودی می گذارد.
آیا داروهای مشابه هورمون آزاد کننده هورمون محرک جسم زرد همه تستوسترون و سایر آندروژنهای موجود در بدن را از بین می برد ؟
غدد فوق کلیوی هنوز مقادیر ناچیزی از هورمونهای مردانه را تولید می کنند. گاهی به بیمار قرصهایی داده می شود که حاوی یک آنتی آندروژن دارویی که تأثیر هر هورمون مردانه باقیمانده ای را مهار می کند، می باشد یکی از این داروهای آنتی آندروژن فلوتامید است. فیناستراید، که ما در فصل ۳ از آن به عنوان داروی درمانی بزرگی خوش خیم پروستات نام بردیم، داروی دیگری است.
آیا شخص واقعاً نیاز به دو نوع داروی هورمونی دارد ؟
این امر نامشخص و کمی مورد اختلاف است. سازمان دارویی و غذایی در سال ۱۹۸۹ این درمان ترکیبی را ارائه داد. این سازمان پس از انجام بررسیهایی نشان داد که مردانی که با هر دو دارو درمان می شوند و ۳۵ ماه پس از درمان زنده می مانند و که بیشتر از مقدار متوسط ۲۸ ماه است. اما بررسیهای دیگر نشان داد که استفاده از آنتی آندروژنها به جز جلوگیری از رشد اولیه توده سرطانی که در هفته اول شروع مصرف با داروهای مشابه هورمون آزاد کننده هورمون محرک جسم زرد دیده می شوند تأثیر دیگری ندارد یا تأثیر بسیار کمی دارد.
منبع: مه شو

پاسخ سنتی این سوال این است که مردانی که سرطان آنها به آن سوی کپسول پروستات، به غدد لنفاوی، سایر اعضا یا بافتها یا به استخوان انتشار یافته است. پزشکان ممکن است هورمون درمانی را به مردان با مرحله C سرطان که نمی توانند جراحی با پرتو شوند نیز توصیه کنند. این گروه ممکن است هنگامی مورد هورمون درمانی قرار گیرند که برای مثال، توده سرطان آنها پیشابراهشان را فشرده و منجر به اختلالات دفع ادرار شده باشد. نظر برخی از محققین این است که : چون سرطان پروستات ظاهراً برای رشد خود نیاز به آندروژنها دارد، هورمون درمانی باید زمانی صورت گیرد که سرطان هنوز در مراحل اولیه خود است. اما هیچ پژوهشی که بیانگر موثر بودن مصرف اولیه هورمونها باشد، وجود ندارد.
کدام نوع از درمانهای هورمونی بهتر (یا بدتر) است، برداشت بیضه ها یا تزریق داروهای هورمونی ؟
بررسیهای بالینی نشان می دهد که این دو به میزان یکسانی در کنترل سرطان پروستات موثرند. بنابراین تصمیم گیری تا اندازه به شرایط اقتصادی و تا اندازه ای هم به انتخاب شخصی بستگی دارد. یک پژوهش در این مورد منجر به حصول نتیجه ای شد که چندان تعجب انگیز نبود، در انتخاب بین برداشت بیضه ها و تزریق داروهای هورمونی بیشتر مردان دومی را انتخاب کردند.
مصرف هورمونها بسیار گران است. هزینه یک ماه مصرف یک داروی مشابه هورمون آزاد کننده هورمون محرک جسم زرد بیش از ۳۰۰ دلار است. اگر یک آنتی آندروژن را به آن اضافه کنیم باید انتظار هزینه ای بیش از ۶۰۰ دلار در ماه را داشت. از طرف دیگر یک عمل برداشت دو طرفهبیضه ها بین ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ دلار هزینه برمی دارد از جمله حق الزحمه جراح و سایر هزینه ای مربوط به بیمارستان. قیمتها در کشور ما این گونه است. در مناطق دیگر ممکن است قیمتها بالاتر باشد.
منبع: مه شو

بله، اما ممکن است. با در نظر گرفتن نتایج پژوهش کوچکی که در دانشکده پزشکی داشنگاه هاپکینز انجام شده است، نخواهید از این روش استفاده کنید. محققین نفارلین استات، یک مهارکننده هورمون که تولید تستوسترون را مهار می کند، را برای تحقیق در نظر گرفتند. پس از چهار ماه پروستات بیماران به میزان ۱/۴ کوچک شده بود و بیشتر مردان گزارش دادند که مشکلات ادراری آنان بهبود یافته است. همه ۹ مرد مرود بررسی موقتاً مبتلا به ناتوانی جنسی شدند. با وجود این، فرد دهم این تحقیق با اظهار اینکه فقدان میل جنسی و نیروی جسمی به کار او لطمه زده است، از ادامه مصرف آن خودداری کرد!
شش ماه پس از قطع مصرف دارو اندازه پروستات مردان و سطوح تستوسترون آنها هردو به نقطه قبل از درمان برگشت. محققین نتیجه گیری کردند که این درمان تنها برای یک گروه انتخابی از مردانی مناسب است که نمی توانند جراحی را تحمل کنند.
در مورد استروژن درمانی چه می گویید ؟
همان مشکل اینجا هم وجود دارد. با وجودی که استروژنها پروستات را به اندازه کافی کوچک می کنند و علائم را از بین می برند، منجر به ناتوانی جنسی و پستانهای بزرگ و حساس نیز می شوند.
کسانی که اطلاعات بیشتری دارند می دانند که ما تنها موج اول درمان دارویی بزرگی خوش خیم را می بینیم. مرک در حال حاضر روی تولید داروی قوی تری، به عنوان جانشین پروسکار، کار می کند. ممکن است مسدود کننده های آلفایی به وجود آیند که انتخابی تر عمل کنند. یعنی تنها به گیرنده های آلفای پروستات و مثانه متصل شده و عضلات را شل کنند. این عمل عوارض جانبی کمتری ایجاد خواهد کرد.
منبع: مه شو