بایگانی دسته ی : سلامت

بیماران از طرق مختلف به بیماری خود پی می برند. دیابتی های وابسته به انسولین گاهی به دنبال توصیه های پزشکی مربوط به تغییرات سلامتی آنها از بیماری خود آگاه می گردند. این تغییرات عبارتند از: نداشتن انرژی، گرسنگی و تشنگی مفرط، افزایش تکرر ادرار و کاهش وزن. در حالی که افزایش قند خون، خستگی، کندی التیام زخم ها، تاری دید جزو علائم مربوط به دیابت نوع غیر وابسته به انسولین می باشند. یاد گرفتن این که چرا و چگونه این علائم به وجود می آیند بهترین راه یادگیری و فهم دیابت و چگونگی اثر آن در بدن می باشد. قبل از این که بتوانید معنای هر دو نوع دیابت را بفهمید بایستی بدانید که بدن در حالت طبیعی چگونه کار می کند.
در حالت طبیعی بدن غذایی را که ما می خوریم برای تغذیه و حفظ خود مصرف می کند. این دو عمل را بدن از طریق تجزیه غذا و مصرف آن برای تولید انرژی و ترمیم و ساختن بافت ها و تنظیم اعمال بدن انجام می دهد. مواد نشاسته ای یکی از عمده ترین مواد غذایی مورد مصرف ما می باشد. مواد نشاسته ای بعد از ورود به دستگاه گوارشی به اجزاء ساده ای به نام گلوکز تبدیل می شود.
سپس گلوکز جذب خون شده و توسط دستگاه گردش خون به تمام سلول های بدن می رسد، اگر گلوکز خون بیش از حد نیاز سلول باشد مازاد آن به قند مرکبی به نام گلیکوژن تبدیل شده و در کبد و عضله ذخیره می شود. اگر بدن به طور ناگهانی به گلوکز یا انرژی نیازمند باشد، گلیکوژن مجددا تجزیه شده و به گلوکز تبدیل می شود. همچنین مقداری از گلوکز اضافی به چربی تبدیل شده و در بافت های چربی ذخیره می شود. .
برای این که به داستان نحوه مصرف غذا بوسیله بدن پایان دهیم، یک مطلب دیگر را ذکر می کنیم. برای این که سلول های بدن بتوانند گلوکز مصرف کنند بایستی در گردش خون انسولین موجود باشد. انسولین از غده ای به نام پانکراس که در زیر و پشت معده قرار گرفته است، ترشح می شود. در بالغین وزن پانکراس ۱۲۰-۹۰ گرم می باشد. ۵% -۲% بافت پانکراس از حدود یک میلیون جزیره کوچک به نام جزایر لانگرهانس تشکیل شده است. این نام بعد از این که در سال ۱۸۶۹ پل-لانگرهانس پزشک آلمانی آنها را کشف کرد اتلاق گردید. هر کدام از این جزایر از انواع مختلفی سلول تشکیل یافته اند. یکی از این گروه سلولی سلول های بتا نام دارد که انسولین ذخیره و ترشح کرده و برای مصرف گلوکز بوسیله سلول های بدن وارد خون می کند.
زمانی که انسولین وارد جریان خون گردید در اختیار تام سلول های بدن قرار می گیرد. تحت تاثیر انسولین سلول ها گلوکز موجود را برای تولید انرژی مصرف کرد. و مازاد آن را به صورت گلیکوژن یا چربی ذخیره می کنند. مقدار انسولینی که وارد خون می شود بستگی به میزان قند خون دارد. مثلا بعد از مصرف غذا که مقادیر قابل توجهی قند از روده جذب می گردد ترشح انسولین بلافاصله افزایش می یابد. میزان انسولین ترشح شده همیشه در حدی است که قند خون را بین ۱۴۰-۶۰ میلی گرم در ۱۰۰ سانتی متر مکعب خون تنظیم می کند.
منبع: مه شو

بر حسب این که دیابت با چه سرعتی به وجود آمده باشد، ممکن است علائم دیگری نیز ظاهر شوند. تهوع، استفراغ، دردهای شکمی، بی حالی و تنفس سطحی و سریع جزو این علائم می باشند. حتی ممکن است قبل از تشخیص، بیمار به اغما (کوما) برود به عبارت دیگر اغما اولین علامت شناساننده بیماری باشد.
این علائم به دنبال مصرف چربی های ذخیره ای بدن است زیرا هم چنان که قبلا نیز اشاره کردیم وقتی گلوکز نتواند برای تولید انرژی مصرف شود چربی های بدن مصرف خواهند شد. البته در حالت طبیعی نیز در موارد گرسنگی های طولانی بدن مواد چربی ذخیره ای خود را مصرف می کند.
با مصرف ذخایر چربی یک سری مواد اسیدی به نام کتون ها و اجسام کتونی به وجود می آید که البته مقدار آن ناچیز بوده و بی ضرر می باشد. اما وقتی بدن در غیاب انسولین صرفا از مواد چربی به عنوان تولید انرژی استفاده کند تولید کتون ها قابل توجه بوده و توام با افزایش قند خون حالتی به وجود می آید که آن را کتوز می گویند که در موارد شدید با تجمع مواد اسیدی توام بوده و کتواسیدوز دیابتی را به وجود می آورد. کتواسیدوز تهدید کننده زندگی بوده و علائم مذکور در فوق را ایجاد می کند. اگر چه قبل از تشخیص بیماری احتمال کتواسیدوز شایع است اما اگر بیماری خود را کنترل کنید، خطر پیدایش آن ناچیز می باشد.
در صورتی که بدن قادر نباشد گلوکز را به انرژی تبدیل و مصرف کند در خون انباشته شده و حالتی به نام افزایش قند خون یا هیپر گلیسمی به وجود می آید. خونی که میزان گلوکز آن بالا است از کلیه ها نیز عبور می کند. در حالت طبیعی کلیه ها مانند سدی عمل کرده قند خون را جذب و مجددا وارد خون می کنند. اما وقتی قند خون بسیار بالا باشد کلیه ها قادر نیستند تمام گلوکز موجود را باز جذب نموده و به خون بازگردانند.
در نتیجه مقادیر قابل توجهی گلوکز همراه ادرار دفع می شود. دفع قند (گلوکز) زیاد از کلیه ها سبب می شود که با داشتن خاصیت مقادیر قابل توجهی آب خون را گرفته و به صورت ادرار دفع شود. علت این که قبل از تشخیص بیماری و یا با عدم کنترل آن تکرر ادرار داشتید همین مساله می باشد. تشنگی زیاد نیز به همین دلیل است زیرا با ادرار کردن بیش از حد حجم آب خون کاهش یافته و بدن پیام های لازم را به مراکز تشنگی مغز فرستاده و احساس تشنگی و مصرف آب بیشتر به وجود می آید.
منبع: مه شو

در دیابت غیر وابسته به انسولین سلول های بتا انسولین ترشح می کنند اما مقدار آن برای نیازهای روزمره کافی نبوده و سلول های بدن نمی توانند به طور مطلوبی از آن بهره مند شوند. این نوع دیابت را می توان بدون استفاده از انسولین درمان نمود. اما تعدادی از این بیماران برای حفظ سلامتی خود به تزریق روزانه انسولین نیاز دارند. این نوع دیابت را دیابت نوع دو نیز می گویند تا این اواخر آن را دیابت بالغان نیز می گفتند زیرا اغلب در افراد ۴۰ سال به بالا ظاهر می شود.
شناخت علائم بیماری
با تعریف دیابت غیر وابسته به انسولین و نیز علائم آن، افراد درک می کنند که به این نوع دیابت مبتلا هستند.
افزایش قند خون
به علت بی کفایتی انسولین و عدم پاسخ مناسب سلول های بدن به انسولین موجود، میزان گلوکز خون افزایش می یابد. افزایش قند خون را هیپر گلیسمی می گویند.
خستگی
عدم توانایی مصرف گلوکز برای تولید انرژی منجر به پیدایش خستگی می گردد. این نشان می دهد که چرا بیماران هفته ها یا ماهها قبل از تشخیص بیماری خود را کم انرژی و ناتوان احساس می کنند.
کندی بهبودی و التیام زخم ها و عفونت ها
افزایش قند خون سیستم دفاعی بدن را مهار کرده و سبب می شود که بهبود و التیام زخم ها و عفونت ها به کندی صورت گیرد. سیستم دفاعی از سلول های بخصوصی تشکیل یافته اند که در صورت ورود اجسام خارجی و اجرام میکروبی و ویروسی بسیج شده و آنها را از بین می برند. با افزایش قند خون قدرت سیستم دفاعی کاهش یافته و التیام و بهبود زخم و عفونت کند می گردد. همچنین عفونت های ساده ویروسی مانند سرماخوردگی و غیره نیز شدیدتر می گردند. عفونت هایی را نیز که بدن به سهولت بدان ها غلبه می کرد به صورت مزمن ظاهر می شوند.
منبع: مه شو

گاهی علائم دیگری منجر به کشف دیابت غیر وابسته به انسولین می شوند این علائم عبارتند از:
درد ساق پا:
افزایش قند خون با گذشت زمان به دستگاه اعصاب آسیب رسانده و آنها را تحریک می کند. یکی از علائم عصبی دردهای شبانه پا می باشد. اگر این علائم بدون درمان ادامه یابند حالت های جدی تری به نام نوروپاتی به وجود می آید.
ناتوانی جنسی یا امپوتانس
مردان دیابتی هم به علت روحی و هم به علت جسمی مبتلا به امپوتانس می گردند. افزایش قند خون به رشته های عصبی که جریان خون آلت را در نعوذ کنترل می کنند آسیب می رساند با ورود خون به جسم اسفنجی آلت موجب سفتی آن می شود. با آسیب دیدن اعصاب کنترل کننده جریان خون آلت، ناتوانی جنسی به وجود می آید.
در مورد اثر دیابت در فعالیت جنسی زنان اطلاع کمی وجود دارد. همچنان که گفتیم با افزایش قند خون عفونت های مهبلی به وجود آمده و مقاربت دردناک می گردد. بعلاوه آسیب دیدن رشته های عصبی سبب کاهش ترشحات و انزال نیز مختل می گردد.
تغییر خلق
گاهی مردم از طریق تغییر خلق به دیابت خود پی می برند. گاهی بیمار متوجه از دست دادن احساسات و فعالیت های روزمره خود می شود و به پزشک مراجعه می کند. بعید است این تغییرات خلق مستقیما به علت دیابت باشد. کاهش تدریجی انرژی توام با سایر گرفتاری های ثانوی به دیابت علت کاهش اشتیاق بیمار می باشد. تست هایی که پزشک در این مورد به عمل می آورد اغلب منجر به کشف دیابت می شود.
منبع: مه شو

برای این که سلول ها بتوانند از گلوکز برای تولید انرژی استفاده کنند بایستی انسولین به گیرنده روی دیواره سلول ها متصل گردد. بعد از اتصال به گیرنده یک سری واکنش هایی که گلوکز را به انرژی تبدیل می کند، انجام می گیرد.
عواملی که از واکنش های فوق جلوگیری می کنند سبب ایجاد مقاومت انسولینی می شوند. این حالت (مقاومت انسولینی) ممکن است ثانوی به کاهش تعداد گیرنده های انسولین باشد. در چنین حالتی انسولین کافی نمی تواند به سلول متصل شود و بدین ترتیب مصرف گلوکز مختل گشته و قند خون افزایش می یابد. مقاومت انسولینی می تواند ثانوی به فعل و انفعالات بعد از اتصال انسولین باشد. در چنین حالتی گلوکز نمی تواند به انرژی تبدیل گردد. و باز به علت عدم یا کاهش مصرف گلوکز به وسیله سلول ها میزان آن در خون افزایش می یابد. اختلال در واکنش های شیمیایی بعد از اتصال شایع ترین و مهم ترین علت مقاومت انسولینی به شمار می رود.
دانشمندان عقیده دارند که مقاومت انسولینی زمینه ارثی داشته و با افزایش وزن این زمینه فعال گشته و دیابت غیر وابسته به انسولین به وجود می آید. افزایش وزن عامل مهم زمینه ساز دیابت می باشد. بیشتر از ۸۰% بیماران دیابتی غیر وابسته به انسولین قبل از تشخیص چاق هستند.
وقتی قند خون افزایش یافت عواملی که سبب ایجاد آن بودند سبب وخامت آن می شوند. بردار نقطه چین شکل ۵ این مساله را نشان می دهد. اختلال درک افزایش قند خون بوسیله سلول های بتا و عدم ترشح به موقع انسولین سبب افزایش قند خون شده است. افزایش قند خون نیز به نوبه خود نقص را تشدید کرده و قند خون باز هم بیشتر افزایش می یابد.
افزایش قند خون بدلیل کاهش تعداد گیرنده های انسولینی سطح سلول ها، مقاومت انسولینی را باز هم بیشتر می کند.
منبع: مه شو

درمانهای بیولوژیکی اغلب منجر به ایجاد علائم شبه آنفلوآنزایی همچون لرز، تب، درد عضلانی، ضعف، فقدان اشتها، تهوع یا اسهال می شوند.
آیا درمانی وجود دارد که خود من بتوانم در مقابله با سرطان پروستات به کار برم ؟
بدیهی است که بسیاری از روشهای مختلفی که در مقابله با سرطانهای دیگر به کار می روند همانند بیوفید بک (پس خوراندزیستی) و تجسم سازی، که در آن شما از تمرکز افکار خود برای کنترل گسترش سرطان یا حتی کوچکتر کردن توده سرطانی استفاده می کنید، می تواند در مورد سرطان پروستات هم به کار رود. این روشها را می توان از برخی متخصصین روان درمانی آموخت. همانند هرسرطان دیگری مردان مبتلا به سرطان پروستات به دنبال شفا بخش های معجزه گری همچون ویتامینها و غذاهای هوسانه بوده اند. یکی از این موارد که یان کورنیلوس در کتاب جنگ خصوصی خود از آن نام می برد یک سوپ اسکیمویی است که از خون و روده حیوانات تهیه می شود.
آیا گیاهخواری در مقابله با سرطان پروستات یا کلاً همه سرطانها موثر است؟
شاید شما به مورد آنتونی جی. ساتیلارو، پزشک فیلادلفیایی و رئیس بیمارستان متودییست، اشاره می کنید. سرطان پروستات انتشار یافته او در سال ۱۹۷۸ در سن ۴۷ سالگی تشخیص داده شد. ساتیلارو که تحت عمل برداشت بیضه ها و هورمون درمانی قرار گرفت. از یک رژیم غذایی گیاهخواری نیز استفاده کرد و احساس کرد این رژیم تأثیر فوق العاده ای دارد به طوری که او به شدت به مصرف آن ادامه داد.
محتویات اولیه یک رژیم غذایی گیاهخواری شامل غلات و گیاهانی چون برنج قهوه ای، برخی سبزیجات، نخود و جلبکهاست. این رژیم غذایی فاقد همه انواع مواد گوشتی، لبنیات، شکر، روغن مواد شیمیایی مصنوعی محافظت کننده های مواد غذایی می باشد.
تا سال ۱۹۸۲ تا زمانی که ساتیلارو کتاب خود زندگی بازیافته را کامل کرد و عمومیت وسیعی به این رژیم غذایی داد، سرطان او در مجموع بهبود یافته بود. سرانجام او در اثر سرطان در گذشت اما در سال ۱۹۸۹، ۱۱سال پس از تشخیص اولیه و این زمان قابل ملاحظه ای است.
منبع: مه شو

متاسفانه هیچ تحقیقی با این وسعت بر روی مردانی زیر ۶۰ سال انجام نشده است. اما در بررسی اخیر جدا از اینکه حمایت فراوانی از روش «انتظار تحت مراقبت» شده است. روی بعضی مداخلات پزشکی در موارد خاصی نیز تأکید شده است. این تحقیق که در مجله انجمن پزشکی آمریکا در سال ۱۹۹۲ منتشر شد، مردان ۶۰ تا ۷۵ ساله مبتلا به مراحل A و B سرطان پروستات را تحت بررسی قرار داده است. محققین گزارشی دادند که در مردان ۶۰ تا ۷۵ ساله ای که توده های سرطانی پیش رونده ای داشتند پروستات برداری و پرتوتابی موثر واقع شد.
در این تحقیق، تیم تحقیق سرانجام بیماران مبتلا به سرطان پروستات شامل محققینی از چند مؤسسه پزشکی، فایده روشهای درمانی را برحسب بهبود کیفیت زندگی باقی مانده بیماران، مورد سنجش قرار داد. کیفیت در اینجا برآیندی از میزان ناتوانی جنسی، بی اختیاری ادرار و سایر عوارض سرطان سرطان و درمان آن می باشد. این بررسی نشان داد که در مردان نسبتاً جوان تر با توده های سرطانی موضعی در حال رشد، می توان با استفاده از پروستات برداری رادیکال با پرتوتابی همراه با انتظار تحت مراقبت میزان ادامه حیات فرد با کیفیت بهبود یافته زندگی را تا ۵ ر۳ افزایش داد. اما اگر توده سرطانی رشد آهسته ای- کمتر از یک سال- داشته باشد درمان ممکن است فایده کمی داشته باشد. در مورد مردان پیر امید به زندگی با کیفیت بهبود یافته کمتر از ۶ ماه محاسبه شده است و در برخی از بیماران عدم درمان به روشنی بر درمان برتری داشت.
اگر سرطان پروستات در مرحله C یا D بود، چه باید کرد ؟ آیا در این حالت درمان بهتر از انتظار مراقبت نیست ؟
شواهد روشنی حاکی از تأثیر درمان در مرحله C توده های سرطانی در دست نیست. اما اخیراً در پژوهشی که به وسیله محققین مرکز سرطان یادبود اسلوان- کترینگ انجام گرفت. تأثیر عدم درمان در ۳۴ مرد که سرطان پروستات آنان به تازگی تشخیص داده شده بود و علائم خفیفی از بیماری را بروز می دادند مورد بررسی قرار گرفت.
این تحقیق، کیفیت زندگی گروهی از بیماران که از هنگام تشخیص بیماریشان تحت هورمون درمانی قرار گرفته بودن را با بیمارانی که مصمم بودند تا هنگام افزایش سطوح آنتی ژن اختصاصی پروستات یا تشدید علائمشان درمان را به تعویق بیندازند مورد مقایسه قرار داد. در این بررسی منظور از کیفیت عناصری چون زندگی اجتماعی بیمار، احساس سلامتی بیمار، نگرانی و عدم وابستگی به اطرافیان بود. محققین دریافتند گروهی از بیماران که تعویق درمان را برگزیده بودند مشکلات جنسی کمتری داشتند و پر انرژی تر از گروهی بودند که تحت هورمون درمانی قرار گرفته بودند.
پس از ۶ ماه کسانی که تحت درمان قرار گرفته بودند از فشارهای روانی بیشتر رنج می بردند. محققین در مورد کسانی که عدم درمان را برگزیده بودند نوشتند که کیفیت زندگی به اندازه کمیت آن اهمیت دارد. در این بررسی تنها میزان ادامه حیات مورد نظر نبود. این اطلاعات از پرسشنامه هایی به دست آمده که به وسیله خود بیماران در طی شش ماه پس از انتخاب روش درمانی پر شده بود.
منبع: مه شو