جادوی او با توپ گرد حتی تحسین مخالفانش را هم برانگیخته اما آیا زیر پوست او که حتی با چهره جدید بیشتر شبیه پسر بچه ای است که گریم کرده، یک بن لادن نفس می کشد؟
عصر ایران؛ احسان محمدی- لیونل مسی را با فروتنی اش می
شناسیم. سر به زیر، آرام، کم حاشیه و حتی گاهی مظلوم. وقتی مدافعان روی پاهای او
با خشونت تمام تکل می زنند تا راهش را سد کنند معمولاً چیزی نمی گوید. بازیکنانی
با یک هزارم شهرت و محبوبیت او در لحظه هایی از این دست به داور پرخاش می کنند،
برای انتقام جویی به سمت بازیکن خطاکار یورش می برند یا در رسانه ها از خجالتش در می آیند. اما مسی – دستکم تا چند ماه پیش- مقابل همه این خشونت ها سرش را پائین می انداخت
و با توپ انتقام می گرفت.
اما می گویند زیر این نقاب آرام، یک دیکتاتور پنهان شده است. دیکتاتوری که می
تواند همه را ببلعد. از زلاتان ابراهیموییچ تا مائورو ایکاردی!
در کنار مورینیو که شاید مدال طلای مغرورترین ورزشکار قرن
را بشود به گردن او انداخت زلاتان ابراهیمویچ هم فوتبالیستی است که به توانایی
هایش اشراف دارد و اهل فروتنی نیست. او وقتی نتوانست به همراه تیم ملی سوئد به جام
جهانی ۲۰۱۴ برزیل صعود کند گفت: بازی ها را نگاه نمی کنم، جام جهانی بدون زلاتان
دیدن ندارد!
اما بازیکنی تا این اندازه جاه طلب معتقد است قربانی دیکتاتوری مسی در بارسلونا
شده است. او در کتاب خاطراتش می نویسد: پیوستن من به بارسا رویا بود. رویا محقق شد
و همه چیز خوب پیش می رفت تا وقتی که مسی لب به اعتراض گشود. او می خواست مهاجم
اول باشد. برای همین سیستم بازی را از ۳-۳-۴ به ۱-۵-۴ تغییر دادند و من قربانی
شدم!
زلاتان هنوز هم برای سرزنش کردن پپ گواردیولا به خاطر این
تصمیمیش از هر فرصتی استفاده می کند. دیوید ویا مهاجم خارق العاده بارسا را هم یکی
دیگر از قربانیان تصمیم های مسی به شمار می آورند. مخالفین مسی می گویند نباید
فریب ظاهر او را خورد. آنها حتی انتخاب خراردو مارتینو را به عنوان سرمربی
آرژانتین به دلیل علاقه فردی مسی به او می دانند.
مسی اما با همان خونسردی همیشگی اش می گوید: مردم این قصه
ها را دوست دارند اما من در تصمیماتی مثل این مداخله نمی کنم. بگذارید هرچه دلشان
می خواهد بگویند.
ده سال پیش وقتی هنوز بن لادن زنده اما پنهان بود، روزنامه
نگاری در اسپانیا با اشاره به شابعات تبانی در لالیگا نوشت: تبانی در فوتبال
اسپانیا مثل بن لادن است، همه می دانند وجود دارد اما کسی جایش را بلد نیست!
حالا تا زمانی که اسناد درجه اولی پیدا نشده کسی نمی تواند
مسی را متهم کند اما انگار هر روز شاهدهای بیشتری از راه می رسند. شاید سرنوشت
کارلوس توز یک ردپا باشد. او حتی فصلی که در یوونتوس مثل یک برلیان می درخشید کسی از او برای برای
عضویت در تیم ملی آرژانتین اعزامی به جام جهانی ۲۰۱۴ دعوت نکرد. منتقدان می
گفتند مسی با او رابطه دوستانه ای ندارد. سابیا سرمربی وقت آرژانتین بی آنکه به
این موضوع اشاره کند گفت: من ترجیح دادم از بازیکنانی دعوت کنم که با هم رابطه
دوستانه ای دارند.
این روزها عدم دعوت از مائورو ایکاردی مهاجم ۲۴ ساله اینتر
میلان به تیم ملی آرژانتین به یک ماجرای تازه برای لیونل مسی تبدیل شده است. گفته
می شود مسی مانع این کار است و به جایش زمینه حضور ماکسی لوپز را در تیم ملی
مهیا کرده. رابطه دوستانه مسی – لوپز و خصمانه ایکاردی – لوپز این گمانه زنی
ها را بیشتر کرده است. سال ۲۰۱۳ وقتی پای یک زن در میان بود، ایکاردی و لوپز وارد
یک مشاجره طولانی مدت شدند.
لیونل مسی یکی از معدود ستاره هایی است که در سال های اخیر
حال دنیا را با شعبده بازی هایش خوب کرده است. جادوی او با توپ گرد حتی تحسین
مخالفانش را هم برانگیخته اما آیا زیر پوست او که حتی با چهره بن لادنی بیشتر شبیه پسر بچه
ای خجالتی است که گریم کرده، یک دیکتاتور نفس می کشد؟
