نیم قرن از هجرت تختی گذشت…
روزنامه بهار: ۵۰ سال پس از درگذشت جهان پهلوان غلامرضا تختی، نام او همچنان نماد و سمبل ورزش پهلوانی ایران است. مردی که واژه‌های پهلوانی، جوانمردی، گذشت، دینداری و فداکاری در دوران معاصر با نام او گره خورده است.
امروز – یکشنبه – برابر با ۱۷ دی ماه پنجاهمین سالگرد درگذشت جهان پهلوان غلامرضا تختی برگزار می‌شود. همه ساله در این ایام در محله «ابن بابویه» شهرری محل آرامگاه جهان پهلوان، مملو از جمعیتی خواهد شد که در روزگار بی اخلاقی و ناجوانمردی در جستجوی گمشده این روزهای ورزش یعنی جوانمردی می‌گردند، صفتی که با نام تختی عجین شده است.
تختی در مقابل هیچ کس کرنش و سرخم نکرد و با هیچ صاحب منصبی، هم کلام و هم سفره نشد و طلب شغل و جایگاه و پست و مقام و منزلت نکرد و به همین دلیل برای مردم، شکست‌ها و پیروزی هایش یکی بود و تاریخ کشتی ایران بعد از او هرگز رنگ پهلوانی به خود ندید.
جهان پهلوان در یکی از مصاحبه هایش در آن زمان گفت که «هیچ چیز نمی‌تواند مرا خوشحال کند؛ ثروت، شهرت، مقام، مدال طلا و محبوبیت و عشق نسبت به این مردمی که همیشه به استقبال من می‌آیند و من برابر آنها همیشه احساس شرمندگی می‌کنم، مهم ترین چیز است. راستی چقدر محبت بدهکارم؟»
تختی همان گونه که در ورزش استثناء است، در زندگی و پاسداری از ارزش‌های خود نیز کم نظیر است. تختی قبل از آنکه در روی تشک با حریفان دست و پنجه نرم کند، با نفس خود به مبارزه پرداخته بود.
در این سال‌ها متاسفانه و به خصوص صحنه ورزش محل اخلاق گریزی و بداخلاقی‌ها شده و تنها همتی که داشته ایم شاید گاهی فقط ادای پهلوانی را درآورده ایم و از خرده کارهای نیک و خوب خود چون کمک به مستمندان و زیردستان و احترام به بزرگترها، خودستایی کرده و به اصطلاح از کاه، برای خود کوه ساخته ایم، اما غافل از اینکه روح جوانمردی و پهلوانی رفته رفته از ورزش در حال رخت بستن است.
پهلوان بودن، آزاده زندگی کردن و رهرو آقا تختی بودن، تاوان دادن دارد و از خودگذشتگی و شجاعت می‌خواهد که کار هر کس نیست. رهرو تختی کسی است که شجاعت و هنر از خود گذشتگی داشته باشد، دروغ نگوید، حسد نورزد، خودستایی نکند، راه ناصواب نرود، پاکدامن باشد، چشم بر نوامیس مردم فرو بندد، برای این و آن نزند، فخر نفروشد، حلال و حرام را رعایت کند و ظواهر مادی دنیا، او را به سوی مال اندوزی و ثروت اندوزی بی حد و حساب سوق ندهد.
گذشته از منش‌های اخلاقی و کرامات انسانی جهان پهلوان تختی، او یک قهرمان بزرگ ملی و میهنی در عرصه ورزش و از نوادر و نوابغ کشتی جهان بوده که از این حیث از جمله نوابع و نوادر کشتی جهان بود که در سه وزن مختلف به مدال‌های جهانی و المپیک رسید.
تختی از لحاظ تعداد مدال جهانی و المپیک (۹ مدال طلا و نقره) و استمرار مدال آوری (۱۱ سال در مدت ۱۶ سال عضویت خود در تیم ملی کشتی آزاد ایران) در تاریخ ورزش ایران رکورددار است. او در چهار دوره بازی‌های المپیک ۱۹۵۲ هلسینکی، ۱۹۵۶ ملبورن، ۱۹۶۰ رم و ۱۹۶۴ توکیو شرکت کرد و از این نظر جزو نوادر ورزش جهان است چرا که تعداد ورزشکاران دنیا در همه رشته‌ها از ابتدای بازی‌های المپیک تا به امروز توانسته اند در چهار دوره پی در پی بازی‌های المپیک شرکت کنند، از انگشتان دو دست تجاوز نمی‌کند.
طی این سال‌ها قهرمانان و بزرگان زیادی از پهلوانی‌ها و منش‌های اخلاقی او مطالبی را عنوان کرده اند که بخشی از آن مربوط به زندگی اجتماعی او و بخشی در صحنه رقابتهای رودر رو مقابل حریفان بوده است.
«پتکو سیراکوف» کشتی گیر سرشناس و سنگین وزن بلغارستان که از نظر سنی از آقا تختی بزرگتر بود و در حال حاضر در قید حیات نیست و بلغاری‌ها به نام او چندین سال است مسابقه‌هایی را برگزار می‌کنند، در باره یکی از کشتی‌های خود با جهان پهلوان تختی گفته است: در مسابقه‌های جهانی سال ۱۹۵۹ در تهران در دیدار فینال به تختی خوردم. شگرد من اجرای فن بارانداز در خاک بود و من تبحر خاصی در اجرای این فن داشتم. کشتی من با تختی شروع شد. تختی یک بار زیر گرفت و من را خاک کرد و پایش را سگک قرار داد. ولی من روی فن سگک تختی بدل کردم و ناگهان سرپا ایستادم. کشتی بار دیگر شروع شد و تختی بار دیگر زیر گرفت و من را یک بار دیگر خاک کرد و باز هم رفت توی سگک پای من.
دقیقه دوم یا سوم کشتی بود که فشار سگک سنگین و «خوفناک» تختی موجب شد درد شدیدی را در پای خود احساس کنم و به همین خاطر با دست به پای خود اشاره کرده و تختی من را رها کرد و از جا بلند شد. در همان وقت فریاد تماشاگران ایرانی بلند شد که چرا تختی این کار را کرده است. وقتی نتیجه گذشت و انسان دوستی تختی را دیدم، دیگر منتظر رای داور نشده و خودم دست تختی را به عنوان کشتی گیر برنده، بلند کردم و او به مدال طلای جهان رسید.
کلکسیون افتخارات جهان پهلوان تختی:
سال۱۹۵۱مسابقه‌های جهانی هلسینکی فنلاند، مدال نقره.
سال۱۹۵۲بازی‌های المپیک هلسینکی فنلاند، مدال نقره.
سال ۱۹۵۵جشنواره جهانی ورشو لهستان، مدال نقره.
سال۱۹۵۶بازی‌های المپیک ملبورن استرالیا، مدال طلا.
سال۱۹۵۸مسابقه‌های جهانی صوفیه بلغارستان، مدال نقره.
سال ۱۹۵۸بازی‌های آسیایی توکیو ژاپن، مدال طلا.
سال ۱۹۵۹مسابقه‌های جهانی تهران – ایران، مدال طلا.
سال۱۹۶۰بازی‌های المپیک رم ایتالیا، مدال نقره.
سال۱۹۶۱مسابقه‌های جهانی یوکوهاما ژاپن، مدال طلا.
سال ۱۹۶۲مسابقه‌های جهانی تولیدو آمریکا، مدال نقره.
سال ۱۹۶۴بازی‌های المپیک توکیو ژاپن، مقام چهارم.
سال ۱۹۶۶مسابقه‌های جهانی تولیدو آمریکا، حذف شد.
منبع: بهارنیوز
