بایگانی دسته ی : جامعه

کربلا در شور اربعین حسینی میزبان عزادارانی است که برای گرامی داشت این مناسب در این شهر حاضر می شوند.

منبع: عصرایران

رییس پلیس راهور تهران بزرگ درباره اخبار منتشر شده برای کورس گذاشتن ۲ بازیکن فوتبال در پایتخت گفت: ‌پلیس از زمان دریافت این خبر فیلم و عکس دوربین های کنترل سرعت و نظارتی را مورد بازبینی قرار داد اما تا کنون هیچ مدرکی دال بر تایید این خبر به دست نیامده است.

مهر نوشت: سردار محمد رضا مهماندار با اشاره به این که همه شهروندان در برابر قانون برابرند، افزود: حرکات مخاطره آمیز خط قرمز پلیس است و با هر راننده متخلف در این خصوص برابر قانون برخورد می شود.

وی افزود: شهروندان در صورتی که مستنداتی در این خصوص و یا موارد مشابه دارند می توانند مدارک خود را به پلیس راهور تهران ارائه کنند تا با متخلفان برخورد قانونی صورت گیرد.

منبع: عصرایران

تقی دولت آبادی در گفت و گو با ایرنا اظهار کرد: بر اساس گزارش رسیده به اورژانس شهر آشخانه، ماموران اورژانس بلافاصله در محل حاضر شدند اما این نوجوان پیش از رسیدن ماموران در خانه جان سپرده بود.وی افزود: با اصرار خانواده، پیکر وی به بیمارستان منتقل شد اما این نوجوان دست کم نیم ساعت پیش از رسیدن ماموان اورژانس جان خود را از دست داده بود.فرمانده انتظامی شهرستان مانه و سملقان نیز در این باره گفت: ساعت ۱۶ و ۲۱ دقیقه امروز در تماس تلفنی با پلیس ۱۱۰ یک مور خودکشی و حل آویز شدن گزارش شد که ماموران انتظامی و آگاهی این شهرستان بلافاصله در محل حاضر شدند.

 

سرهنگ علی حسین رختیانی اظهار کرد: ماموران پس از حضور در محل حادثه که در منزل مشاهده کردند، پسری ۱۶ ساله در اتاق خواب خود را حلق آویز کرده است.وی با بیان اینکه در زمان این حادثه پدر و مادر این نوجوان در خانه حضور نداشته اند افزود: بر اساس نتایج تحقیقات اولیه، پسر همسایه متوفی که هم سن و سال او است، نخستین فردی است که از حادثه مطلع شده و بلافاصله بردار بزرگ تر خود را در جریان قرار داده است و پس از آن والدین نیز از حادثه خبردار شده اند.سرهنگ رختیانی خاطرنشان کرد: بر اساس اعلام دادستان عمومی و انقلاب شهرستان مانه و سملقان، خانواده این نوجوان متوفی تاکنون از کسی شاکی نبوده اند.فرمانده انتظامی شهرستان مانه و سملقان اظهار کرد: جسد این نوجوان با دستور قضایی به پزشکی قانونی و به سردخانه منتقل شد و تحقیات درباره انگیزه خودکشی و جزئیات آن ادامه دارد.
منبع: بهارنیوز

گروه حوادث_رسانه ها: روزنامه ایران نوشت:راننده شیطان صفتی که با کمین در مسیر فرودگاه‌های تهران زنان و دختران جوان را ربوده و مورد آزار و اذیت قرار می‌داد، در عملیاتی غافلگیرانه‌ای در خانه‌اش دستگیر شد. شامگاه ۳۱ مرداد ماه زن ۳۰ ساله که پزشک متخصص زنان و زایمان بود با پریشانی و آشفته حالی خود را به پلیس فرودگاه مهرآباد رساند و پرده از اقدام شوم راننده جوان یک خودروی پژو ۴۰۵ برداشت.این زن در حالی که به‌شدت گریه می‌کرد، به افسر پرونده گفت: «ساعتی پیش از استانبول به فرودگاه امام خمینی(ره) رسیدم و منتظر یک تاکسی بودم تا بتوانم برای پروازی دیگر به مهرآباد بروم. در همان حال راننده جوان پژویی مقابلم ایستاد و ادعا کرد مسافرکش است. او برخورد خوبی داشت. به همین خاطر اعتماد کردم و سوار خودرویش شدم. همه چیز عادی بود اما ناگهان در مسیر به بهانه خراب شدن خودرو به سمت اتوبان فتح پیچید و کنار جاده خاکی و خلوتی متوقف شد. من از تاریکی هوا و خلوتی جاده ترسیده بودم به او اعتراض کردم و خواستم پیاده شوم که او با چاقویی به سمتم آمد و بی‌توجه به التماس‌هایم مرا مورد آزار و اذیت قرار داد. در آن لحظه تنها چیزی که به ذهنم رسید این بود که بگویم ایدز دارم تا دست از سرم بردارد. وقتی این حرف از دهانم درآمد او بشدت کتکم زد و مرا در بیابان رها کرد و با خودرویش دور شد.»
 

غافلگیری متهم سابقه‌دار در خانه

با اظهارات این زن با دستور سرهنگ شاهپور جعفری مرام، فرمانده پلیس فرودگاه مهرآباد پرونده آدم ربایی و آزار و اذیت تشکیل شد و پرونده در اختیار بازپرس سیفی از شعبه اول بازپرسی دادسرای ناحیه ۹ تهران قرار گرفت. با توجه به حساسیت موضوع، مأموران پس از انجام تحقیقات پلیسی و چهره نگاری متهم توسط زن جوان، توانستند رد او را در میان تبهکاران سابقه دار به دست آورند.به این ترتیب با انجام هماهنگی‌های قضایی، مأموران پلیس نیمه شب به محل زندگی متهم به نام «محسن» ۳۱ ساله در شهرک بروجردی افسریه رفته و راننده جوان را که سابقه آدم ربایی و تجاوز به عنف دارد، دستگیر کردند. از آنجا که متهم با خواهر، مادر و پدرش در یک خانه زندگی می‌کرد، اعضای خانواده‌اش در برابر مأموران مقاومت کردند اما  او موفق به فرار نشد. این متهم سابقه دار که ابتدا منکر ربودن زن پزشک بود با دیدن مدارک پلیس مجبور به اعتراف شد.

 

شکایت دومین قربانی

پس از دستگیری این مرد شیطان صفت، زن ۳۶ ساله‌ای هم که کارمند بانک بود به پلیس فرودگاه مراجعه کرد و با اعلام اینکه تصویر متهم را در فضای مجازی شناسایی کرده است، به سرهنگ عرب رئیس آگاهی پلیس فرودگاه مهرآباد گفت: «شامگاه ۹ مرداد سوار یک خودروی پژو۴۰۵ شدم تا راننده مرا به شهرستان کرج برساند اما در میان راه او به سمت جاده شهریار تغییر مسیر داد و در مکانی خلوت و تاریک با تهدید چاقو و بی‌توجه به التماس هایم به آزار و تعرض من پرداخت و سپس در تاریکی بیابان رهایم کرد. من متاهل هستم و از ترس آبرویم شکایتی نکرده بودم تا اینکه در فضای مجازی این راننده را شناسایی کردم و می‌خواهم از او شکایت کنم.»با اظهارات این زن، متهم از زندان به اداره آگاهی احضار شد و به آزار و اذیت کارمند بانک نیز اعتراف کرد و با این اعتراف با قرار ۲ میلیارد ریالی به زندان رجایی کرج انتقال یافت تا به جرایم احتمالی دیگر او نیز رسیدگی شود.

 

سکوت قربانیان به مجرمان فرصت ارتکاب جرم می‌دهد

سرهنگ شاهپور جعفری مرام، فرمانده پلیس فرودگاه مهرآباد با توصیه به شهروندان بویژه زنان و دختران گفت: «متأسفانه در این پرونده هردو شاکی، متاهل هستند که ابتدا به‌دلیل ترس از آبرو سکوت کرده بودند. اما باید بدانیم اگر فرد قربانی از ترس آبرو سکوت کند تبهکاران به رفتارهای شیطانی‌شان ادامه می‌دهند و قربانیان بیشتری را به دام خود می‌اندازند. همان‌طور که می‌بینید در این پرونده با شکایت خانم دکتر در کمتر از ۳ ساعت توانستیم مرد تبهکار را دستگیر کنیم. از شهروندان تقاضا دارم در صورت بروز چنین مواردی سریعاً به پلیس مراجعه کنند و مأموران را در جریان قرار دهند. همچنین مردم توجه داشته باشند که همواره از خودروهای مسافربر مخصوص تاکسیرانی استفاده کنند.»فرمانده پلیس فرودگاه تهران با اشاره به اینکه احتمال افزایش قربانیان متهم وجود دارد ادامه داد: «با تو جه به احتمال وجود قربانیان دیگری در این پرونده بازپرس خواستار چاپ تصویر بدون پوشش متهم در رسانه‌ها شده است. افرادی که طعمه این متهم قرار گرفته‌اند با اطمینان از محفوظ ماندن مشخصاتشان می‌توانند به کارآگاهان پلیس آگاهی فرودگاه مهرآباد یا به شعبه اول بازپرسی دادسرای ناحیه ۹ تهران مراجعه کنند تا به شکایتشان رسیدگی شود.»
منبع: بهارنیوز

لیلا زلفی گل
روزنامه بهار
بزرگترین میدان پایتخت تنها بنای کانونی و نمادین آن نیست؛ میدانی که دور گذرگاه های آن مملو از خودرو و مسافر است. آزادی همچنین تنها یک گذرگاه نیست و این را می‌شود از اتراق چند ساعته یا هر روزه آزادی نشینان بر چمن کاری‌های لانه زنبوری گرداگرد بنای آزادی فهمید. کافی است در این میدان ساعتی را بگذرانی تا تصاویری فراتر از یک گذرگاه را از آزادی ثبت و روایت کنی.
***
قیمت مناسب دست فروشان
سه زن یکی میانسال و آن دوی دیگر نسبتا جوان کنار چمن کاری‌های لانه زنبوری روی زمین نشسته و گرم صحبت هستند. برای این سه زن ترکمن گویا چندان مهم نیست که پیرامونشان چه می‌گذرد. می‌گویند «ما برای تفریح و خرید از دستفروش‌های اطراف میدان به اینجا می‌آییم . قیمت اجناس خیلی مناسب است. هم می‌گردیم و هم خرید می‌کنیم»
خلافکاران جلوی دید کلانتری نیستند
علی آقا عکاس است، او می‌گوید: از سال ۵۱ اینجا هستم. آلوده این کار شده ام. کار دیگری بلد نیستم. دیگر کسی طالب عکس‌های من نیست به جز افغان‌ها و کُردهای عراق که معمولا برای خرید اینجا می‌آیند و با آزادی عکس یادگاری می‌گیرند. من بیشتر برای مردم راهنمای اطلاعات تهران هستم. خیلی از کسانی هم که سراغم می‌آیند شماره فلان ساقی را می‌خواهند. بالای میدان همه خلافکار هستند یا می‌کشند یا می‌فروشند. خیلی از شهرستانی هایی که ناآگاه هستند شب‌ها دراین محوطه می‌خوابند و صبح‌ها متوجه سرقت اموالشان می‌شوند و به همین کلانتری میدان مراجعه می‌کنند و در نهایت کاری نمی‌توانند بکنند. با وجود استقرار کلانتری در پارک، معتادان تخلیه نمی‌شوند مگر اینکه به آن‌ها دستور بدهند یکی دو روز به شدت بگیر و ببند دارند و دوباره اوضاع به روال قبل بر می‌گردد. اکثر مواقع هم فقط خلافکارها را از جایشان بلند می‌کنند و روانه قسمت دیگر پارک می‌کنند. مهم این است که جلوی دید کلانتری نباشند.
شلوغی های آزادی
چند قدم آن طرف تر، دو سرباز در سرازیری سبز رو به مرکز میدان روی چمن‌ها دراز کشیده و تخمه می‌شکنند. با نزدیک شدن به آن‌ها خود را جمع و جور می‌کنند. از پادگان لویزان به این سمت شهر آمده اند. اهل مشهدند و کمی هم خجالتی می‌گویند: شلوغی آزادی خیلی خوب است. مخصوصا بعدازظهرهای آخر هفته که همه برای عکس و سلفی و موزه می‌آیند. اینجا کلی سوژه جذاب برای دیدن دارد. وقت هایی هم که مامورها سراغ معتادها می‌آیند دیدنی است. آن‌ها در گوشه دیگر پارک جمع می‌شوند و با رفتن مامورها باز سرجای قبلی برمی گردند. یکی از آن‌ها مردی را نشان می‌دهد که با پیراهن چارخانه آبی بی توجه به نگاه بقیه در حالات و از زوایای مختلف مشغول سلفی گرفتن است.
راننده های هنجار شکن
پائین سرازیری یک زن و مرد جوان با لباس و کلاه دوچرخه سواری کوله هایشان را وارسی می‌کنند. با انگلیسی دست و پاشکسته می‌گویند: لیتوانی تا تبریز را با دوچرخه آمده ایم و از تبریز تا تهران با اتوبوس. آن ها از زیبایی‌های ایران می‌گویند و در کنارش از رانندگی و بوق‌های ممتد و ناهنجار راننده‌های ایرانی. آن‌ها به این جا آمده‌اند تا میدان آزادی را از نزدیک ببینند. به گرمی از عکس گرفتن استقبال می‌کنند و دست تکان می‌دهند و با لهجه ای شیرین می‌گویند «خداحافظ». در همان لحظه پنج مامور مستقر در کیوسک به سمت معتادها می‌روند و شروع به بازرسی بدنی می‌کنند. اما تنها کاری که صورت می‌گیرد این است که معتادان را متفرق می‌کنند. گویا واقعا مهم است که جلوی چشم کلانتری نباشند. هر دو مسافر خارجی همه را می‌بینند.
مسافرانی که در پایانه آزادی
 تردد می‌کنند
با زن و بچه هایش از همدان به تهران آمده است. یک ساعتی است در میدان منتظر نشسته‌اند تا دنبالشان بیایند. کنار همان معتادهایی اتراق کرده‌اند که ماموران چند دقیقه قبل آن‌ها را از سمت دیگر پارک به این قسمت تارانده اند. بچه هایشان لحظه ای چشم از آنها برنمی دارند. اعضای این خانواده شماری از آن هزاران مسافری هستند که روزانه به این پایانه تردد دارند و ساعت‌ها مجبورند به خاطر نبودن استراحتگاه مناسب در کنار مصرف کنندگان شیشه و حشیش اوقات بگذرانند.
مادری که ساقی است!
فال می‌فروشند. رویشان را با چادر می‌گیرند. می‌گویند ما حرف به درد بخوری نداریم. به سختی چندکلام می‌گویند « ما اهل مشهد هستیم. شش سال است که به تهران آمده ایم. هر از گاهی برای کار اینجا می‌آییم. این منطقه پر از معتادهایی است که برای کشیدن می‌آیند. چند وقتی است که یک زن با بچه‌اش همین جا زندگی می‌کند و شب‌ها هم می‌خوابد. می‌گویند ساقی است ولی ظاهرش نشان می‌دهد که معتاد هم هست. خلاف کار هم در این منطقه زیاد است» در همان لحظه مردی سر می‌رسد. کنار یکی از زن‌ها می‌نشیند. به ظاهر نشان می‌دهد می‌خواهد سر از اقبالش در بیاورد ولی تعداد زیاد اسکناس‌های رد و بدل شده خیلی بیشتر از قیمت یک فال دوهزارتومانی است!
با وجودی که حشیش داشت، آزاد شد
در قسمت غربی میدان، روی چمن‌های بلندی روبه روی ایستگاه مترو جمع شده اند. دوتا دوتا یا چند تایی. به سختی می‌شود با آنها حرف زد. یکی از آن‌ها این پا و آن پا می‌کند و اما فرا نمی‌کند و می‌گوید: «بچه ارومیه هستم. کارمند تامین اجتماعی بودم بیکار شدم. اینجا پاتوق ما شده. مصرف من فقط حشیش است. همین چند دقیقه قبل گرفتند و با اینکه حشیش داشتم ولم کردند. دادسرا بابت این مقدار حشیش که من را به زندان نمی‌فرستد و تازه من با وجود این همه سال، سوءسابقه ای ندارم. من که مورفین مصرف نمی‌کنم. این‌ها را هم که می‌گیرند کلا ول می‌کنند. مدتی به کمپ می‌برندشان. بابت حشیش کمپ نمی‌برند.
آزادی پاتوقی برای مصرف شیشه
رفیقش وقتی مطمئن شد کسی مامور نیست و یک کار خبری است گفت «ما نشسته بودیم دور هم که سراغمان آمدند. کمی در کانکس کلانتری گشتند و چیزی پیدا نکردند و ولمان کردند. من خودم شیشه مصرف می‌کنم، با حشیش حال نمی‌کنم. لذتی که شیشه به من می‌دهد با بقیه چیزها فرق دارد، این قدر که حتی پدر و مادر خودم را هم نمی‌شناسم. هر روز از کرج به آزادی می‌آیم. کرج مکان ندارم. مکان ما برای مصرف همین جا است. رفیق‌های خوبی در این جا دارم که مواد به من می‌رسانند. من کار و درآمدی از خودم ندارم. ساقی هر روز با موتور یا ماشین در ساعت خاصی در این اطراف می‌چرخد» نفر اول در حال خالی کردن سیگار برای بار زدن حشیش ادامه می‌دهد « از خیلی شهرها که می‌آیند به این نقطه می‌رسند و می‌شود به راحتی آن‌ها را شناسایی کرد و زد و بند کرد و پول در آورد. مثلا گوشی داد و پول یا جنس گرفت یا برعکس. من خودم امروز گوشی دادم و جنس گرفتم. هر کسی هم جنس خودش را به راحتی پیدا می‌کند. مصرف کننده هم همین جور است. من هنوز ندیدم معتادی صبح خمار از خانه بیرون بیاید و شب هم خمار به خانه برگردد، حتی وقتی چیزی در جیب نداشته باشد.»
معتادانی که در آزادی اوردوز می‌کنند
«حاج بابایی» کارمند اورژانس تهران است. موتور اورژانس در نزدیکی کانکس کلانتری مستقر است. می‌گوید: «چند وقت پیش ۲۰۰موتور وارد کرده‌اند که در ۱۶۰ نقطه تهران مستقر هستند. بیشتر این مناطق، مناطق پرترافیک پرخطرند که در صورت پیشامد هر اتفاقی و تا رسیدن امداد، ما کارهای اولیه را انجام می‌دهیم. من دو ماه است که در میدان آزادی اسکان دارم. وجود این معتادها بسیار برای این منطقه ناخوشایند است، به خصوص که این میدان هم یک منطقه توریستی است و هم پایانه مسافربری. بارها در اینجا شاهد اوردوز کردن معتادها بودیم که نیاز به حضور و امداد اورژانس است. هرچند که بعد از امداد به علت از بین رفتن اثر مواد و هدر رفتن هزینه ای که کرده‌اند شاکی می‌شوند. این جا یک محیط کاملا ناامن است. در مناطق دیگر خیلی از معتادان در سرویس بهداشتی یا مخفیگاهی در حال تزریق هستند ولی در این جا ما می‌بینیم که به راحتی و در فضای باز مشغول این کار هستند. به خاطر وجود کانکس کلانتری در این سمت پارک، شب‌ها در قسمت پایین پارک می‌خوابند و این طرف دیده نمی‌شوند. ماموران کلانتری به من می‌گویند ما این‌ها را دستگیر می‌کنیم و تحویلشان می‌دهیم ولی بدون وثیقه، قاضی این‌ها را آزاد می‌کند و این یک نوعی دهن کجی به ما ماموران کلانتری است. هر چند که ما باز هم همین کاررا تکرار می‌کنیم ولی تا زمانی که همکاری سازمان و نهادی نباشد اوضاع همین است.
هر کس لنگ بماند می‌داند در آزادی می‌تواند جنس پیدا کند
حاج بابایی ادامه می‌دهد: من خودم چند روز پیش شاهد مکالمه دو نفر از آنها بودم. ظاهرا یکی از آنها یک گوشی سرقت کرده بود و بر سر قیمت در حال چانه زنی بودند. زنی در این جا با بچه‌اش زندگی می‌کند که فروشنده مواد است و شخصی صبح به صبح به او جنس می‌رساند و خیلی از معتادهای این پارک مشتریش هستند و عملا کسی کاری به این زن ندارد. هر کسی در هر جایی که لنگ مواد بماند مطمئن است در میدان آزادی می‌تواند جنس مورد نیازش را پیدا کند. در این منطقه همه چیز پیدا می‌شود. کسی هم که در این جا فروشنده است خیلی خوب مشتری خودش را پیدا می‌کند و سریع می‌فهمد کی دنبال چه جنسی می‌گردد. اکثر کارتن خواب‌های این جا شهرستانی هستند. بارشان روی کولشان است و شب هم اتراق می‌کنند. ماموران کلانتری هر از گاهی یکی دو ماشین از آن‌ها جمع می‌کنند و می‌برند، حتی ماموران مبارزه با مواد مخدر هم در این منطقه زیاد رفت و آمد دارند ولی باز هم اوضاع به همین شکل اسفناک است. وقتی کسی را فقط به عنوان معتاد بگیرند سریع آزاد می‌شود اگر جنسی هم داشته باشند و مقدارش کم باشد فقط مدت کمی آن‌ها را نگه می‌دارند و باز هم آن‌ها به جای اول خود برمی گردند.
تا انتهای نئشگی به خانه نمی‌روند
توریست اینجا فراوان است. غیر از خواهر برادر شیرازی که زیر برج آزادی می‌چرخند و چند ایرانی دیگری که معلوم نیست تهرانی هستند یا شهرستانی، دو همسفر ترکیه ای در کانون میدان نشسته اند. از کنار آن‌ها یک توریست بور و چشم آبی دست در جیب رو به سوی میدان انقلاب آهسته قدم می‌زند.  هوا رو به تاریکی است. عده ای را می‌بینی که تاریکی برای آن‌ها ادامه نوعی خاص از زندگی است؛ کسانی که تا انتهای نئشگی به خانه نمی‌روند یا آن هایی که خانه آن‌ها تکه مقوایی بیش نیست. بعضی دیگر از بی حسی نای رفتن به خانه ندارند. سر و کله ساقی‌ها انگار پیدا می‌شود. این را از همهمه خریداران می‌شود فهمید. مرد چارخانه آبی پوش اما هنوز در حال سلفی گرفتن است.
منبع: بهارنیوز

گروه جامعه-رسانه ها: گندم‌های طلایی در کنار جاده‌ای فرعی که سطح پر دست انداز آن چیزی میان آسفالت و خاکی است، تکان تکان می‌خورند و بالای آن‌ها ابری تشکیل شده است. همه چیز در آن سوی گندم‌زار کوچک در هاله‌ای از غبار به چشم می‌آید. مردی سوار بر کمباین در میان گندم‌ها حرکت می‌کند و دروی محصول، ابر کوچکی را در نزدیکی شهری با زندگی‌های غبارآلود ایجاد کرده است. کمی جلوتر از آن، جاده به سمت خاکی شدن می‌پیچد و تا جایی پیش می‌رود که تا چشم کار می‌کند، خاک است و خاک و دخمه‌های آجری. 

همین حوالی تهران، چند سال پیش مددکارها در کارگاهی را کوبیدند، مردی از کارگاه چوب‌بری بیرون آمد و گفت هیچ کس اینجا نیست، اما کمی بعد از آن ۴ دختربچه کمتر از ۱۰ سال با گریه و چهر‌ه‌هایی مستأصل به دو فرار کردند، بیرون آمدند و به مددکارها پناه بردند. آن طرف‌تر هم باغی است که پای دنیا دخترکی ۷ ساله را به خاطر تجاوز سرایدار به او به دادگاه باز کرد و پرونده‌اش را به دیوان عالی کشور رساند.

دختری که از ۴ تا ۶ سالگی به طور مستمر در همین باغ، به جسم نحیف و روح لطیفش تعرض می‌شده است. همین حوالی دختری زندگی می‌کند که پدرش افغان و مادر معتادش ایرانی است. ۱۰ ساله است اما شناسنامه ندارد. چند وقت پیش مادر او برای دریافت مواد تلاش می‌کرد تا کودکش را به مردی اجاره دهد، مردی که کارش همین و در محله‌های فقیرنشین معروف است. رویا هم حتی پیش از آنکه به سن بلوغ برسد به همین ترتیب، تجربه تجاوز را از سر می‌گذراند.

اینجــــا، فقر و اوضــــاع نابسامان اقتصادی، کارهای سخت انجام دادن و تجربه خشونت‌های جنسی و جسمی خاطره‌ای مشترک میان بچه‌هایی است که بعضی افغان هستند، بعضی ایرانی و بعضی‌ها نیز یکی از والدین‌شان ایرانی و دیگری افغان است. مدیرعامل سازمان خدمات اجتماعی شهرداری تهران به تازگی با اعلام نتایج یک پژوهش درباره ۴۰۰ کودک کار گفته است:«ثابت می‌کنیم که به ۹۰ درصد کودکان کار تجاوز می‌شود.»

تجاوز میان زباله‌ها
بالاتر از این منطقه، شهرکی از توابع جنوب تهران، در کنار کوره‌های آجرپزی بیغوله‌هایی ساخته شده و چند خانوار آنجا کنار هم زندگی می‌کنند. دختربچه‌های لاغراندام با پیراهن‌هایی بلند در میان خاک‌ها روزگار می‌گذرانند و به صاحب کوره «ارباب» می‌گویند. هوای عصر پاییز در این بیابان سرد است و آتشی روشن کرده‌اند. خاطره، دخترک ۷ ساله آجرهای کوچکی برمی دارد، روی منبع آتش پرت می‌کند تا آن را خاموش کند، با مهارت دست هایش را برای نشان دادن نحوه کارش تکان می‌دهد و می‌گوید:«ما هم آجر می‌زدیم. آجرها را برمی داشتیم اینجوری اینجوری، خانه به خانه کنار هم می‌چیدیم. سخت بود. سنگین بودند.» رکود ساختمانی دامن کودکان کار در کوره‌های آجرپزی را نیز گرفته است و کسب و کار دیگری در این جغرافیای بیابانی رونق گرفته است.

یکی از اعضای جمعیت امام علی می‌گوید:«قبلاً بچه‌ها در کوره‌ها یا واحدهای صنعتی کار می‌کردند، اما مثل تمام بخش‌های اقتصاد، این کار هم به رکود خورد. الان بچه‌ها زباله‌گردی می‌کنند و پول در می‌آورند.» حالا کوره‌ها به گاراژی از ضایعات که حکم پول را برای کودکی بچه‌ها دارد، تبدیل شده‌اند. بچه‌ها زباله‌ها را به کوره‌های متروک می‌آورند، آن‌ها را دپو و تفکیک می‌کنند و به پیمان کارهای بازیافت شهرداری می‌فروشند. الهام فخاری، عضو شورای شهر تهران چند وقت پیش گفته بود:«سوءاستفاده جنسی بزرگ‌ترین آسیب برای بچه‌های زباله‌گرد است.»

اینجا، یکی از محله‌های حاشیه است که از دردِ فقر، همه نوع آسیبی در آن جریان دارد. هر بار که خبری از قتل، تجاوز، کودک آزاری و… منتشر می‌شود، موجی از درد را همراه خود می‌کشاند، چند وقت بعد فراموش می‌شود تا کار به حادثه بعدی برسد. اما در سکونتگاه‌های فقیرنشین درد روایت هر روزه آن هاست. بچه‌هایی که در میان خانواده‌هایی معتاد، کار می‌کنند و گاه نیز در کودکی بعد از تجربه‌های تجاوز کارشان به اعتیاد جنسی و تن‌فروشی می‌رسد.

کار میان اسید و سوزن صنعتی
رعنا، دختر ۱۹ ساله‌ای است که از نخستین سال‌های نوجوانی خود کار کرده است. نه دستفروشی، نه گل‌فروشی و نه پاک کردن شیشه‌های ماشین‌ها سر چهارراه، او روزهای ۱۱ تا ۱۵ سالگی‌اش را در کارگاه قطعه‌سازی خودرو گذرانده است. حالا سیمای او نه دختر جوان ۱۹ ساله، که زنی استخوان ترکانده با نگاهی رنج دیده است. او در این شهرک زندگی کرده، روستایی که تا چند وقت پیش حاشیه بوده و حالا بدون هیچ زیرساخت و تأسیساتی، به شهر تبدیل شده است. رعنا با حواس‌پرتی از روی زمان و سال‌ها می‌گذرد و کارش را چنین روایت می‌کند:«در یک کارخانه خیلی بزرگ کار می‌کردم. سوله ۷۰۰ متری بود. طاقچه و باکس ماشین می‌زدیم. برای همه جور ماشین‌هایی هم بود، پرشیا، ۲۰۶ و… خیلی سخت بود و خطر داشت. یکبار داشتم طاقچه‌ها را منگنه می‌زدم، دو تا انگشتم سوزن خورد و چسبید به‌هم.

دو ساعت فقط گریه می‌کردم. نمی‌دانستم باید چه کار کنم. دست یکی از همکارهایمان هم قطع شد. از آنجا بیرونم کردند، پولم را درست ندادند.» او بعد از آن سرِ کاری رفته که اسمش را «آبکاری» می‌گذارد:«این چیزهای فلزی را که از آن لیوان و ظرف آویزان می‌کنند، آبکاری می‌کردیم.

در اسید می‌گذاشتیم که زنگ زدگی‌اش برود. خیلی وقت‌ها اسید می‌پاشید و صورتم را می‌سوزاند. خیلی سخت بود. شب‌ها هم که خانه می‌رفتم، نمی‌توانستم بخوابم.آدم است دیگر، می‌ترسد.» ترس او نه از زندگی فقیرانه در محله موادفروش‌ها، بلکه از پدرش بوده است. پدری معتاد که به دخترهایش دست درازی و تعرض می‌کرد.

تن فروشی در ۱۰ سالگی، برای ۵ هزار تومان
رعنا حالا در خانه علم جمعیت امام علی زندگی می‌کند و کارهای ساختمان را انجام می‌دهد، او می‌گوید:«الان خواهرم مشکلی دارد که نمی‌توانم بگذارم خانه بماند، بزرگ‌ترین خواسته‌ام این است که او را پیش خودم بیاورم.» دو تا از خواهرهایش در بهزیستی زندگی می‌کنند اما خواهر ۱۳ ساله دیگرش را از بهزیستی بیرون کرده‌اند. او ابا دارد از مشکل خواهرش بگوید، اما روایت مددکاران از فاطمه که در۸ سالگی تجربه تجاوز صاحبِ کارگاهی چوب‌بری را از سر گذرانده، روشن است.

مسعود، یکی از مددکاران این خانواده چنین روایت می‌کند:«پدر خانواده حتی قرص تقویتی می‌خورد که شب‌ها به بچه‌هایش تعرض کند. بچه‌ها از او می‌ترسیدند و به آدم‌های دیگر راحت اعتماد کردند. فاطمه در ۸ سالگی برای مدتی هر روز به بهانه بستنی و… به کارگاه چوب بری کشیده می‌شد و آنجا مورد تجاوز قرار می‌گرفت. کار به جایی رسید که او به این وضعیت عادت کرد. ۱۰ سالش بیشتر نبود اما حتی بلال فروش و کله‌پز محل نیز به او دست درازی کرده بودند و با دریافت‌های ۲ هزار تومانی و ۵ هزار تومانی، این کار هر روزش شده بود.» مسعود درباره وضعیتی که به آن اعتیاد جنسی می‌گویند، ادامه می‌دهد:«کار به جایی رسید که خودش آمد پیش ما و گفت از این وضعیت خسته شدم، از خودم بدم می‌آید.

او را بهزیستی بردیم، اما آنجا هم به خاطر مشکلات روان شناختی زیادی که برایش پیش آمده بود، اذیت می‌کرد و بعد از دو ماه خودشان او را به خانه برگرداندند. یکی از وقت‌هایی که پدرشان می‌خواست بچه‌ها را اذیت کند، دخترها با آجر به سر او زدند. ما با پلیس تماس گرفتیم، گفتند ساعت ۱۲ شب حکم ورود به منزل نداریم و مجبور شدیم با کمپ‌های ترک اعتیاد تماس بگیریم.» بعد از آن، دو ماه طول می‌کشد تا مددکارها بتوانند به کمک وکیل، با جرم پرداخت نکردن نفقه و کودک آزاری که خود پدر به آن اعتراف کرده بود، حدود دو سال مرد معتاد را به زندان بیندازند. مددکار این خانواده می‌گوید: «حالا نیز دوران حبسش تمام و آزاد شده است. اما در این مدت، مادر خانواده هم دیگر از همه چیز عبور کرد و آنقدر وضعیت شان با فقر همراه بود که خانه را به پاتوقی برای کارهای خودش تبدیل کرد.»

چهره فاطمه با وجود قامت کوتاهش، شباهتی به دخترکان نوجوان ندارد، کم حرف است و در نگاهش تشویش زنان رنج کشیده و میانسال می‌گذرد. زندگی در محله ای فقیرنشین، تنها کودکی و نوجوانی را از او دریغ نکرده است؛ درد روایت هر روز بچه‌هایی است که روزها و شب هایشان را با فاصله نیم ساعتی از پایتخت در محله‌های فراموش شده می‌گذرانند و در هیاهوهای رسانه‌ای نیز جایی ندارند. زندگی در اوضاع بد اقتصادی کار را به جایی رسانده است که معضلات اجتماعی به روندعادی زندگی بچه‌ها تبدیل شده است. پسربچه‌ای ۷ ساله می‌گوید:«اینجا پسر بزرگ‌ها با ما کاری می‌کنند که ما همان‌ کارها را با دخترهای کوچک‌تر می‌کنیم.»
منبع: بهارنیوز

آلودگی هوای تهران (عکس) رئیس قوه قضاییه درگذشت والده آیت الله سید محمدرضا مدرسی یزدی را تسلیت گفت رئیس‌دفتر روحانی: توافق مجلس با قوه قضاییه برای ادامه کار سپنتا نیکنام در شورای شهر یزد خواص آنتی اکسیدانی ادویه هایی که نمی دانید برگزاری مراسم یادواره شهدای وزارت خارجه ایران در کربلا (+عکس) هشدارموگرینی: تنش ایران و عربستان بسیار خطرناک است/ دو طرف خویشتنداری کنند راز سیب های تلنبار شده در کنار جاده ها (فیلم) پیاده روی زائران اربعین حسینی از مسیر سماوه به کربلا (عکس) پرونده ویراژ دادن چند فوتبالیست در خیابان های تهران (فیلم) دانلود نرم افزار موبایل اینستاگرام (Instagram)

منبع: عصرایران