بایگانی دسته ی : جامعه

به بهانه توسعه کشاورزی، چشم‌ها را بسته‌ ‌اند و اجازه احداث ۷۲ سد صادر شد، فلات مرکزی تهران تشنه است و عطشی تمام‌نشدنی برای بلعیدن آب سرشاخه‌های کارون دارد، طرح‌های انتقال آب زمانی مصوب شد که آورده رودخانه کارون درحدود ۴۰ درصد بیش از امروز بوده است، قرار نیست پروژه‌های انتقال آب دست از سر همین اندک منابع آبی کارون بردارد اما این‌بار نوبت به «ونک» است.هنگامی‌که رییس سازمان بیان می‌کند نباید کشور معطل محیط زیست شود، به پروسه محیط زیست هراسی دامن می‌زند درگذشته حجم آب، در رودخانه کارون، ۲۰ میلیارد مترمکعب بوده اما در سال‌های اخیر به ۱۴ میلیارد مترمکعب کاهش پیدا کرده است. پروژه‌های انتقال آب در کشور از سرشاخه‌های کارون بزرگ در حالی با نام آب شرب اجرا می‌شوند که به‌کام صنایع و کشاورزی هستند. مسئولان از یک سوی، مردم را به صرفه‌جویی در مصرف آب دعوت می‌کنند و از سوی دیگر با فریبکاری و تحت فشار لابی‌های سیاسی، تیشه به ریشه منابع آبی کشور می‌زنند.

دادستان نیز از امنیتی شدن آب می‌گوید
در روزگاری که حتی دادستان تهران نیز به موضوع امنیتی شدن آب در برخی حوزه‌های کشور اعتراف می‌کند، شاهد صدور مجوز از سوی سازمان حفاظت محیط زیست برای پروژه انتقال آب به‌نام «ونک» هستیم. مجوزی که با اعتراض گسترده استادان، کارشناسان و فعالان محیط زیست کشور مواجه شده و برای نخستین بار نیز حتی صدای نمایندگان مجلس را درآورده است. مجوزی که ماهیت کلی سازمان را زیر سوال می‌برد و این پرسش مطرح می‌شود که آیا رییس پردیسان اطلاع دارد بر کدام صندلی تکیه زده است؟

بحران آب وارد مقوله امنیتی شده و برای آن در کمیسیون امنیت ملی کشور، کمیته ویژه‌ای تشکیل شده است. پس از این بود که برخی از مسئولان بحران آب را جدی گرفته و چشم‌های خود را روی واقعیت باز کرده‌اند. جعفری‌دولت‌آبادی به‌تازگی درباره بحران آب گفته است:« کمبود آب موجب درگیری‌هایی در برخی استان‌های کشور شده است. اختلافات دو استان اصفهان و چهارمحال‌و‌بختیاری در رابطه با آب زاینده‌رود و حادثه شهر استانک جغتای درپی عملیات حفر چاه آب شرب در اراضی روستا رخ داده است. به منظور حل مشکل آب شرب تعدادی از روستاهای پایین دست، اهالی شهرستانک در اعتراض به عملیات حفر چاه، به ماموران انتظامی و وسایل نقلیه آن‌ها شدند که متاسفانه این حادثه منجر به فوت یک نفر شد».

عطش سیری‌ناپذیر فلات مرکزی
فلات مرکزی تهران تشنه است و عطشی تمام‌نشدنی برای بلعیدن آب سرشاخه‌های کارون دارد. هرچه خواسته در این سال‌ها به او آب داده‌اند؛ یک روز کوهرنگ ۲ و روز دیگر کوهرنگ ۳ و چندین پروژه دیگر. براساس آمار درگذشته حجم آب در رودخانه کارون ۲۰ میلیارد مترمکعب بوده است اما در سال‌های اخیر به ۱۴ میلیارد مترمکعب کاهش پیدا کرده است.

امیدهای از دست رفته
گویا قرار نیست پروژه‌های انتقال آب، دست از سر همین اندک منابع آبی کارون بردارد اما این‌بار نوبت به «ونک» است. پروژه‌ای که در استان چهارمحال‌و بختیاری با هدف انتقال آب از این استان به شهر رفسنجان در کرمان تعریف شده است. تمامی امید دوستداران و دلسوزان محیط زیست کشور به مخالفت سازمان محیط زیست کشور با این پروژه بود؛ امیدی که این روزها ناامید شده است.

انتقال آب به‌بهای نابودی خوزستان
انتقال آب به فلات مرکزی، سریال تکراری وزارت نیرو برای تامین آب در این منطقه است. در چند دهه اخیر فلات مرکزی توسعه‌ای اشتباه در بخش‌های کشاورزی و صنایع داشته‌ و توهم آب را در این منطقه به‌وجود آورده است. تمامی این پروژه‌ها به نابودی کارون بزرگ و در نهایت نابودی خوزستان ختم می‌شود. براساس آمار منتشرشده دولت در خوزستان، پهناهای آبی خوزستان به یک‌سوم رسیده است؛ در حال حاضر کانون تولید گرد و غبار تنها تالاب‌های خشک‌شده نیستند. در حدود دو میلیون هکتار از اراضی کشاورزی که به دلیل کاهش منابع آبی بایر شده‌اند، تبدیل به کانون تولید گرد و غبار شده‌اند.ازیک سو، بارگذاری‌های غلط در فلات مرکزی به‌بهانه صنعت یا کشاورزی و از‌ سوی دیگر احداث چندین سد روی کارون، تیشه به ریشه منابع آبی ایران زده است. هنگامی‌که پروژه‌های سدسازی و انتقال آب از سرشاخه‌های کارون اجرا می‌شد، هیچ‌گاه مسئولان تصور نمی‌کردند اجرای این پروژه‌‌ها از خوزستان، بهشت ایران‌زمین جهنمی بسازد که زندگی در آن برای ساکنانش غیرممکن باشد.

داستان پروژه انتقال آب «ونک»
سازمان حفاظت محیط‌زیست با انتقال آب سرشاخه‌های کارون در استان چهار‌محال‌و‌بختیاری و سد ونک به دشت رفسنجان، واقع در کرمان موافقت کرده است. این پروژه برای تقویت کشاورزی در منطقه رفسنجان به طول ۶٣٧ اجرا می‌شود. شنیده‌ها حاکی از آن است که شرکت مهاب قدس به‌عنوان مشاور این پروژه انتخاب شده است.

محیط زیست‌هراسی در سازمان

محمد درویش، کارشناس محیط زیست به «قانون» درباره موافقت سازمان محیط زیست با پروژه انتقال آب ونک می‌گوید:« متاسفانه سازمان محیط زیست به‌جای آنکه براساس اصول مبتنی بر توسعه پایدار عمل کند و رفتارهای خردمندانه‌تری را از دستگاه‌های توسعه کشور بخواهد، با نگرشی کالامحور عمل می‌کند. هنگامی‌که رییس سازمان بیان می‌کند، محیط زیست نباید مشکلی برای توسعه کشور ایجاد کند؛ نباید کشور معطل محیط زیست شود، به پروسه محیط‌زیست‌هراسی دامن می‌زند. این نشان‌دهنده عدم درک مدیران کنونی حاکم بر پردیسان است. آن‌ها باید تصویری از محیط‌زیست به نمایش بگذارند که نشان‌دهنده بهبود کیفیت زندگی و توسعه پایدار است اما آن‌ها تلاش می‌کنند که با کاهش ملاحظات محیط زیستی به هر قیمتی به رشد اقتصادی برسند. فارغ از اینکه این رشد اقتصادی در ارومیه، خوزستان، اصفهان و یزد شکست خورده است. به بهانه توسعه کشاورزی، چشم‌ها را بسته‌اند و اجازه احداث ۷۲ سد صادر شد. اراضی کشاورزی به بیش از دو برابر افزایش یافت که برای حل بحران به‌وجود آمده، دولت مجبور به اختصاص ۲۰ هزار میلیارد برای احیای دریاچه ارومیه شد؛ چرا که تنش‌های محیط زیستی و مهاجرت‌های محیط زیستی، مشکلات اجتماعی ایجاد می‌کند».

بحران جدید در راه است
محمد درویش ادامه می‌دهد:«طرح‌های انتقال آب زمانی مصوب شد که آورده رودخانه کارون درحدود ۴۰ درصد بیش از امروز بوده است. بحران‌هایی زیست محیطی فعلی در آن زمان وجود نداشته است. به چه بهایی می‌خواهیم بحران‌های جدید به‌وجود آوریم. اجرای پروژه‌هایی اینچنینی موجب افزایش کدورت بین اقوام ایرانی می‌شود و به این مساله دامن می‌زنیم».

امان از باغ‌های پسته
دوریش با تاکید بر اینکه پروژه «ونک» با هدف تعادل بخشی به سفره‌های آب زیرزمینی اجرا می‌شود، بیان می‌کند:« تعادل‌بخشی هنگامی‌که چراغ سبز به توسعه کشاورزی در اراضی باغ‌های پسته رفسنجان نشان می‌دهیم، اجرا می‌شود. راه‌حل اصولی، ایجاد محدودیت کشت پسته در باغ‌های رفسنجان و با معرفی گزینه‌های جایگزین است. در واقع باید وابستگی معیشتی را به منابع آب و خاک در رفسنجان کاهش دهیم».

مجلس این بار نگران است
او درباره اظهارنظر کارشناسان محیط زیست سازمان درخصوص پروژه «ونک» می‌گوید: «کارشناسان محیط زیست که به‌صورت خصوصی با آن‌ها صحبت می‌کنم، مخالف طرح انتقال آب هستند اما به‌دلیل برخی از مسائلی که در سازمان محیط زیست به‌وجود آمده است، کارشناسان نمی‌توانند مواضع و نظرات خود را به‌صورت آشکار اعلام کنند اما نکته قابل توجه اینجاست که برای نخستین بار مجلس دراین‌باره از سازمان محیط زیست جلو زده است. تاکنون در تصمیم‌گیری‌های مجلس در حوزه محیط زیست نگران بوده‌ایم؛ چرا که در نظر آن‌ها ملاحظات بخشی، بسیار مهم‌تر از ملی بود اما درحال حاضر نمایندگان مجلس نگران عواقب تخریبی تصمیم‌های غیرکارشناسی در سازمان محیط زیست هستند و این نکته امیدبخش‌است. ۴۷ نماینده مجلس در نامه به رییس جمهور، تذکر کتبی درباره اجرای این طرح داده‌اند. آن‌ها گفته‌اند که پروژه ونک می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری در حوزه محیط زیست، اقتصادی و امنیت اجتماعی منطقه سمیرم به بار آورد».
منبع: بهارنیوز

به گزارش خبرگزاری تسنیم، ۳ کوهنورد به دلیل بیماری که پیدا می‌کنند به پناهگاه برگشته و ۱۲ کوهنورد دیگر به مسیر خود ادامه می‌دهند و وقتی به تاریکی شب می‌خوردند دیگر راه برگشت نداشته و مسیر را ادامه داده که در این مسیر دچار حادثه شدند. از این تیم ۱۵ نفره تاکنون ۷ کوهنورد مفقود شده، ۲ نفر جان باخته و ۶ نفر هم سالم پیدا شدند و تلاش‌ها برای پیدا کردن ۷ مفقودی ادامه دارد هرچند به گفته مدیرکل ستاد مدیریت بحران استان لرستان به احتمال زیاد جان خود را از دست داده اند.


 



تیم کوهنوردی در فرودگاه مشهد

 

عملیات جستجو برای یافتن کوهنوردان مفقود شده مشهدی متوقف شد
رضا آریایی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در خرم آباد، عملیات جست‌وجوی کوهنوردان مفقودشده در اشترانکوه به علت سرمای هوا و تاریکی پایان یافت. ادامه جست‌وجو به صبح فردا موکول شد.
تیم کوهنوردی ۱۴ نفره از مشهد به همراه یک کوهنورد از الیگودرز ۳ روز قبل برای صعود به قلعه اشترانکوه لرستان عازم منطقه شدند که در مسیر صعود به قلعه بر اثر ریزش بهمن دچار حادثه شدند؛ این تیم ۱۵ نفره در مسیر به چند دسته تقسیم می‌شوند.
 ۳ کوهنورد به دلیل بیماری که پیدا می‌کنند به پناهگاه برگشته و ۱۲ کوهنورد دیگر به مسیر خود ادامه می‌دهند و وقتی به تاریکی شب می‌خوردند دیگر راه برگشت نداشته و مسیر را ادامه داده که در این مسیر دچار حادثه شدند.
از این تیم ۱۵ نفره تاکنون ۷ کوهنورد مفقود شده، ۲ نفر جان باخته و ۶ نفر هم سالم پیدا شدند و تلاش‌ها برای پیدا کردن ۷ مفقودی از فردا ادامه دارد هرچند به گفته مدیرکل ستاد مدیریت بحران استان لرستان به احتمال زیاد جان خود را از دست داده اند. 



اسامی مفقودین حادثه اشترانکوه اعلام شد
اورژانس هوایی الیگودرز اسامی مفقودان، نجات‌یافتگان و تنها فوتی حادثه گرفتار شده تیم ۱۴ نفره کوهنوردی از استان خراسان که در کولاک اشترانکوه لرستان گرفتار شده‌اند را اعلام کرد.
اسامی مفقودین: علی حسینی، امان‌الله جوکار، ناصر اکبری، مرتضی غلامپور، اکرم حقانی، مهشید جوان‌محمدی، علی قاسم‌زاده، مجید زاده تراب.
اسامی کسانی که نجات یافته‌اند: امیر تقی زاده، محمود فرنوش فر، حسن موسوی، سروش قادری، محسن اشرفی، سید رضا وحیدی.
ضمناً متأسفانه یکی از مفقودین به نام علیرضا عامری ۲۲ ساله فوت شده است.

اسامی کوهنوردانی که نجات یافته‌اند:

امیر تقی زاده، محمود فرنوش فر، حسن موسوی، سروش قادری، محسن اشرفی، سید رضا وحیدی.
علیرضا عامری کوهنورد ۲۲ ساله  و مرتضی غلامپور معروف به پلنگ برفی ایران که سابقه صعود به چند قله ۸۰۰۰ متری از جمله اورست را در پرونده اوست، دو کوهنورد جان باخته تاکنون است.

۷ کوهنورد مفقودشده مشهدی به احتمال زیاد جان خود را از دست داده‌اند
رضا آریایی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در خرم آباد، در مورد آخرین جزئیات از کوهنوردان مفقود شده مشهدی در اشترانکوه لرستان ظهار داشت: دومین جسد کوهنوردان مفقود شده مشهدی در اشترانکوه پیدا شد که جسد یک مرد است و هنوز ۷ کوهنورد دیگر پیدا نشده است.
وی با اشاره به بکارگیری تمام امکانات برای پیدا کردن کوهنوردان مفقود شده افزود: تلاش ها برای پیدا کردن ۷ کوهنورد دیگر که ۲ زن و ۵ مرد هستند ادامه دارد و به احتمال بسیار زیاد این کوهنوردان در زیر بهمن هستند و جان خود را از دست داده اند چراکه کوله پشتی های پیدا شده درست در محل پیدا کردن جسد کوهنورد بوده است. آریایی در پاسخ به این سئوال که آیا کوهوردان از وضعیت جوی باخبر نبودند اظهار داشت: هواشناسی در روزهای گذشته چندین بار اعلام کرد که هوای غرب کشور و به ویژه استان لرستان همراه با برف و باران است اما متاسفانه این تیم کوهنوردی به این هشدارها اهمیتی نداده و گرفتار این حادثه شدند.

 



محل وقوع حادثه
معاون هلال‌احمر استان لرستان گفت: سه تیم جستجو نجات نیز در منطقه اضافه‌شده و در حال  جستجو در منطقه هستند و دو بالگرد در این راستا اعزام‌شده که یک بالگرد توسط ۱۱۵ و یک بالگرد توسط هلال‌احمر شهرکرد به منطقه اعزام‌شده و جستجو در منطقه ادامه دارد.
وی عنوان کرد: تلاش برای جستجوی مفقودین ادامه دارد و تاکنون به‌جز ۵ کوله‌پشتی که در محل بهمن پیداشده ردی دیگر ی از مفقودین پیدا نشده است.

۳ تیم هلال احمر و ۲ بالگرد برای پیداکردن کوهنوردان مفقود شده مشهدی اعزام شد
محمدباقر محمدی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در خرم‌آباد با اشاره به اعزم تیم‌های امدادی برای پیدا شدن ۸ کوهنورد مفقودشده مشهدی در اشترانکوه لرستان اظهار داشت: سه تیم جستجو نجات در منطقه اضافه‌شده و در حال  جستجو در منطقه هستند و دو بالگرد در این راستا اعزام‌شده که یک بالگرد توسط ۱۱۵ و یک بالگرد توسط هلال‌احمر شهرکرد به منطقه اعزام‌شده و جستجو در منطقه ادامه دارد.
وی افزود: تلاش برای جستجوی مفقودین ادامه دارد و تاکنون به‌جز کوله‌پشتی مفقودین ردی دیگر پیدا نشده است.

آخرین جزئیات حادثه برای کوهنوردان مشهدی در اشترانکوه
رضا آریایی در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم در خرم آباد، در مورد حادثه اشترانکوه لرستان و گرفتار شدن تعدادی کوهنورد در برف و بهمن اظهار داشت: ۳ روز قبل ۱۴ کوهنورد مشهدی برای صعود به اشترانکوه اقدام کرده که یک کوهنورد از شهرستان الیگودرز در استان لرستان نیز این گروه را همراهی می‌کند.
وی با اشاره به رخ دان حادثه برای این گروه ۱۵ نفره افزود: این گروه کوهنوردی در دهلیز سمت چپ به سمت قله گرفتار بهمن شده که ۷ نفر پیدا شده ولی متاسفانه ۸ نفر دیگر که ۲ نفر آنها خانم هستند مفقود شده‌اند.
مدیرکل ستاد مدیریت بحران لرستان با اشاره به فوت یکی از کوهنوردان پیدا شده گفت:  از ۷ کوهنورد پیداشده ۶ نفر در پناهگاه هستند اما یک نفر از آنها که ۲۲ سال سن داشت با هلی کوپتر به بیمارستان اعزام اما متاسفانه فوت کرد.
وی با اشاره به اینکه عملیات جستجو از زمین و هوا با تمام امکانات آغاز شده عنوان کرد: کوله پشتی کوهنوردان پیدا شده و احتمالا این افراد زیر بهمن گیر کرده‌اند. آریایی در پاسخ به این سئوال که آیا کوهوردان از وضعیت جوی باخبر نبودند اظهار داشت: هواشناسی در روزهای گذشته چندین بار اعلام کرد که هوای غرب کشور و به ویژه استان لرستان همراه با برف و باران است اما متاسفانه این تیم کوهنوردی به این هشدارها اهمیتی نداده و گرفتار این حادثه شدند. محمد باقر محمدی معاون هلال احمر لرستان عنوان کرد: سه تیم جستجو نجات در منطقه اضافه‌شده و در حال  جستجو در منطقه هستند و دو بالگرد در این راستا اعزام‌شده که یک بالگرد توسط ۱۱۵ و یک بالگرد توسط هلال‌احمر شهرکرد به منطقه اعزام‌شده و جستجو در منطقه ادامه دارد.

 



عامری از کوهنوردان جان باخته مشهدی
منبع: بهارنیوز

رییس فدراسیون کوهنوردی می گوید که عدم توجه به هشدارهای هواشناسی منجر به حادثه ریزش بهمن و مفقود شدن کوهنوردان در اشتران‌کوه شده است.

به گزارش ایسنا، رضا زارعی درباره حادثه ریزش بهمن اشتران‌کوه اظهار کرد: با وجود اینکه در روزهای گذشته وضعیت جوی در مناطق کوهستانی زاگرس و البرز ناپایدار اعلام شده بود، تیمی ۱۵ نفره از خراسان رضوی به اشتران کوه برای صعود به وحشی ترین کوه آن منطقه رفتند. آن‌ها در راه بازگشت به علت ریزش برف وارد دره و مفقود می شوند.

او ادامه داد: اداره ورزش، هیات کوهنوردی و نیروهای امدادی تمام تلاش خود را کردند و خداراشکر ۷ نفر از آنها پیدا شدند و متاسفانه ۲ تن از آن عزیزان نیز جان خود را از دست داده‌اند و هنوز ۸ نفر از آن‌ها مفقود هستند.
وی گفت: فردا هرچند هوا بهتر خواهد شد اما باز هم به سبب گرم شدن هوا احتمال سقوط بهمن وجود دارد، اما با کمک نیروهای امدادی امیدواریم سایر کوهنوردان نیز پیدا شوند.

رییس فدراسیون کوهنوردی خاطرنشان کرد: این تیم کوهنوردی هیچ هماهنگی‌ای با هیات کوهنوردی خراسان یا لرستان انجام نداده بودند و با کمک راهنمایان محلی به اشتران کوه رفته بودند که یکی از آن راهنمایان هم در حال حاضر مفقود است.

زارعی افزود: عدم توجه به هشدارهای هواشناسی منجر به این حادثه شد. پنجشنبه بحرانی ترین روز از نظر شرایط جوی در زاگرس و البرز بود و این تیم هم در اوج بارندگی وارد این منطقه شده است. برف این منطقه آبکی بود و منجر به این حادثه شد.

زارعی در خاتمه خاطرنشان کرد: به دلیل منطقه صعب العبور به صلاح نیست که کوهنوردان برای کمک بدون هماهنگی به این منطقه وارد شوند.

منبع: عصرایران

رئیس هیأت کوهنوردی لرستان گفت: امکان زنده‌بودن کوهنوردان مفقود شده در اشترانکوه صفر است.

آرش قیاسیان در گفت‌وگو با ایسنا ، با اشاره به اینکه تیم کوهنوردی خراسان رضوی در اشترانکوه گرفتار بهمن شده، تصریح کرد: تاکنون جسد دو نفر پیدا شده، شش نفر نجات یافته‌اند و از هفت کوهنورد دیگر همچنان مفقود هستند.

وی ادامه داد: جسد علیرضا عامری و مرتضی غلام‌پور پیدا شده است. غلام‌پور عنوان پلنگ برفی را داراست و سابقه صعود به چندین قله مرتفع دنیا را دارد.

قیاسیان با بیان اینکه امکان زنده‌بودن کوهنوردان مفقود شده صفر است، تصریح کرد: بعد از سقوط بهمن کوهنوردان تا ۲۰ دقیقه می‌توانند دوام بیاورند و به همین علت فکر نمی‌کنم الان کوهنوردان مفقود شده، زنده باشند.

رئیس هیأت کوهنوردی لرستان در ادامه گفت: تیم کوهنوردی خراسان رضوی برای این صعود با هیأت لرستان هماهنگ نکرده بودند.

وی تأکید کرد: خانواده‌های حادثه‌دیده آرامش خود را حفظ کنند و اجازه دهند تیم‌های امدادی به کارشان ادامه دهند.

قیاسیان اضافه کرد: همچنان چندین گروه امدادی در منطقه حضور دارند و جستجو برای یافتن کوهنوردان مفقودی ادامه دارد.

منبع: عصرایران

“یک سطل آب یخ”؛ چالشی که قرار بود کاری نمادین باشد برای درک اندکی از دردهای جسمانی بیماران ای‌ال‌اس؛ چالشی که خیلی زود در سراسر جهان فراگیر شد و روزنه امیدی شد جهت جلب حمایت‌های دولتی و مردمی برای این بیماران. حتی در ایران هم این چالش به سرعت در بین مردم شناخته شد، اما افسوس که خیلی زود هدف این چالش از یادها رفت…
به گزارش ایسنا، بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (ALS) یک بیماری نورون‌های حرکتی و عصبی پیش رونده است که سبب زوال تدریجی سلول‌های عصبی‌ که وظیفه کنترل حرکت ماهیچه‌ها را بر عهده دارند، می‌شود. با پیشرفت بیماری افراد مبتلا به تدریج توانایی کنترل حرکت ماهیچه‌هایشان را از دست داده و به مرور زمان فرد مبتلا توان حرکتی خود را از دست می‌دهد.از طرفی بیماری (ALS) منجر به از دست رفتن تدریجی عملکرد عضلات بویژه عضلات مخطط شده و با تضعیف ماهیچه‌ها به تدریج فرد به فلج عمومی مبتلا و توانایی هر گونه حرکت از وی سلب می‌شود. باید توجه کرد که بیماری (ALS) درمان خاصی به جز درمان علائم ندارد. هرچند که به تازگی استفاده از سلول‌های بنیادی برای درمان آن پیش‌بینی شده است.

تعداد بیماران ای‌ال‌اس در ایران به طور دقیق مشخص نشده است، اما طبق اعلام قبلی بنیاد بیماری‌های نادر ایران، ۴۶ بیمار تحت پوشش این بنیاد قرار گرفته‌اند. این درحالیست که مبتلایانی هم در کشور هستند که هنوز پایشان به بنیاد بیماران نادر نرسیده است و این بیماران، انجمن یا NGO حمایتی ندارند. هرچند که اخیرا شبکه‌های اجتماعی به داد آنها رسیده و بیش از ۱۰۰ بیمار مبتلا به ای‌ال‌اس و یا اطرافیان آنها از طریق یک گروه تلگرامی توانسته‌اند تجربیات، تنهایی‌ها و دردهایشان را با یکدیگر به اشتراک گذارند و عزم‌شان را برای کمک به خودشان جزم کنند.”بدریه” یکی از بیماران مبتلا به ای‌ال‌اس است که با او در همین گروه تلگرامی بیماران ای‌ال‌اس آشنا شدم. او ۴۶ سال دارد، خوزستانی است و کار فرهنگی داشته است، اما حالا با پیشرفت بیماری‌اش نه می‌تواند به راحتی بنویسد و نه قادر به صحبت کردن است. به همین دلیل تجربیاتش را طی چند روز آرام‌آرام برایم می‌نویسد و به سوالاتم پاسخ می‌دهد.

از او می‌پرسم از کی متوجه بیماری ای‌ال‌اس در وجودت شدی؟، می‌گوید: درسال ۹۲ انگشت اشاره‌ام شروع به پریدن کرد. به دکتر مراجعه کردم که گفتند تیک عصبی است. اما این موضوع به طور مداوم ادامه داشت و بعد از مدتی انگشتان دست راستم یا جمع نمی‌شدند و یا در زمان نوشتن دستم خسته می‌شد. خلاصه به چند پزشک مراجعه کردم که تنگی کانال مچ دست را تشخیص دادند. نهایتا در شهریور ۹۳ که فقط سه ماه از بیماری‌ام گذشته بود، به تهران رفتم. به چند دکتر مراجعه کردم که هر کدام‌شان تشخیص متفاوتی می‌دادند، اما در نهایت یکی از پزشکان بیماری ای‌ال‌اس را تشخیص داد و به من گفت دیگر هزینه زیادی نکن و فقط دوشنبه اول هرماه برای گرفتن قرص به بیمارستان حضرت رسول (ص) بیا و در مورد بیماری چیز بیشتری به من نگفت.
سایه شوم تحریم بر سر بیماران
بدریه ادامه می‌دهد: دو سال اول فقط انگشتان دست راستم درگیر بود، اما آرام آرام توانایی نوشتن و انجام کاراهای ظریف را از دست دادم. البته هر سه ماه یکبار به تهران مراجعه می‌کردم وخوشبختانه دکتر به من اعلام می‌کرد که روند بیماری‌ات کند است. تا دو سال فقط دست راستم درگیر بود و فقط قرص ریلوتک استفاده می‌کردم. هر دو ماه یکبار ۱۲۰ عدد قرص را به قیمت ۸۰۰ هزار تومان می‌گرفتم. بعد از مدتی به دلیل تحریم‌ها دیگر به قرص خارجی دسترسی نداشتم و مجبور به استفاده از داروهای ایرانی شدم. درکنارش فیزیوتراپی هم می‌رفتم.
هیولای ای‌ال‌اس!
او از بیم و امیدهایش برایم می‌نویسد: هرچند که در اینترنت یا در مراجعه به پزشکان اطلاعاتی راجع‌ به بیماری، لاعلاج بودن و آینده وحشتناک این بیماری گرفته بودم، اما چون تا دو سال اول فقط دستم درگیر بود، امیدوار بودم که شاید دکترها اشتباه تشخیص دادند، غافل از اینکه این هیولای درونی هنوز خودش را  نشان نداده و می‌خواهد آرام آرام و از درون آبم کند؛ طوریکه تا به به خودت بیایی، می‌بینی که زمین‌گیرت کرده است.
بعد از گذشت دو سال از بروز بیماری در جان بدریه و در یک زمستان، این بیماری خودش را بیشتر به بدریه نشان می‌دهد و هر روز بیشتر از گذشته به جانش می‌افتد. او می‌گوید: در زمستان سال ۹۴ پایم در حین راه رفتن پیچ خورد و مجبور شدم پایم را گچ بگیرم. بعد از سه هفته که گچ را باز کردم پایم خوب بود، اما دیگر قدرت اولیه را نداشت. مثلا نمی‌توانستم از پله‌ها بالا روم و بعد از این اتفاق پاهایم مرتبا پیچ می‌خوردند و زمین می‌خوردم. به فاصله یک ماه، دوباره بر اثر زمین خوردن پای دیگرم را گچ گرفتم و ماه بعد در سفر به تهران زمین خوردم و مچ دستم هم شکست، اما بعد از باز کردن گچ، اعضای شکسته شده به علت بی‌تحرکی توان اولیه خود رو از دست می‌دادند. مثلا دست راستم ضعیف شده بود و دیگر بالا نمی‌رفت و عملا قادر به انجام هیچ کاری نبود.
بی‌حرکتی و بارها رفتن تا مرز خفگی
اعضای حرکتی بدریه روزبروز ضعیف‌تر می‌شد و از طرفی زبانش هم سنگین‌تر؛ به طوریکه او  دیگر به سختی می‌توانست سخن بگوید. خودش برایم می‌نویسد: هر روز وضعیت جسمی‌ام بدتر از روز قبل می‌شد. تا سال ۹۵ می‌توانستم با عصا یا با کمک دیگران راه بروم، اما از اسفند آن سال به بعد ویلچری شدم؛ به طوریکه در سال ۹۶ دیگر هردو پا، هردو دست و زبانم کاملا ضعیف شدند و دیگر قادر به برداشتن یک قدم هم نیستم. علاوه بر این تنگی نفس هم دارم و غذا و آب به گلویم می‌پرد. حتی آب دهانم را هم به سختی قورت می‌دهم و گاهی تا مرز خفگی پیش می‌روم.
درد بی‌درمان با هزینه‌هایی سرسام‌آور
او می‌گوید: در کنار این جسم سنگین و این درد بی‌درمان، دغدغه‌های مالی و هزینه‌های سرساور پزشکی هم کمرمان را شکسته است. دکتر به من گفت که باید مرتبا برای تمام اندام‌هایم فیزیوتراپی انجام دهم، کاردرمانی و گفتار درمانی هم بروم و داروهای تقویتی مکمل هم مصرف کنم. من و همسرم هر دو بیمه تکمیلی داریم، اما هزینه‌ها آنقدر بالا بود که سقف هزینه‌های بیمه تکمیلی طی دو ماه پرشد. از طرفی می‌گفتند این بیماری جزو بیماری‌های خاص محسوب نمی‌شود. این حرف دیگر بیشتر آتش به جانم می‌اندازد. چطور یک بیماری لاعلاج که تمام اندام‌های حرکتی، زبان و عضلات ریه را ازکار می‌اندازد، اما می‌گویند خاص نیست!.
بدریه ادامه می‌دهد: هزینه هر ۱۰ جلسه فیزیوتراپی که می‌روم، یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان و ۱۰  جلسه کاردرمانی و گفتار درمانی هم پانصد هزار تومان است. از طرفی هزینه دارو و دستگاه‌های تنفسی حدود ۱۰ میلیون تومان و ویلچر و سایر لوازم هم هست. فکر کنید که اکثر این هزینه‌ها برای ۱۰ روز است، حال ببینید در یک ماه چه بر سرمان می‌آید. هزینه‌های سرسام‌آور بیماری از یک‌سو، درد و رنجش از یک‌طرف و تامین وسایل و تجهیزات پزشکی از طرف دیگر بر سر آدم می‌ریزد. دردها و غصه‌ها و دغدغه‌های خانواده‌هایمان هم این درد را بیشتر می‌کند.
آتش‌های بیماری ای‌ال‌اس نه‌تنها وجود بیماران را خاکستر می‌کند، بلکه همسر، فرزند و اطرافیانشان را هم در ابهام، نگرانی و ترس می‌گذارد. ترس از نداشتن عزیزی که نبودش برای هر خانه‌ای فاجعه است. اشرف یحیایی هم همین نگرانی‌ها را  با خود به دوش می‌کشد؛ چراکه مادرش چند سالی‌ است اسیر “ای‌ال‌اس” شده است.
او برایم تعریف می‌کند که از سال ۹۲ متوجه وجود اشکالی در تکلم مادرش شده و هر روز شرایطش بدتر می‌شده است؛ به طوریکه بعد از چند ماه اصلا متوجه صحبت‌هایش نمی‌شدند و تکلمش خیلی دچار مشکل شده بود. در آن زمان اصلا اسم بیماری ای‌ال‌اس را نشنیده بود و فکر می‌کرد این عوارض بدنبال داروهایی است که مادرش به دلیل بیماری مغز و اعصاب مصرف می‌کرد، اما کم‌کم این عوارض  پیشرفت کردند.
بیمارانی که مظلومند
یحیایی می‌گوید: به پزشکان متعددی مراجعه کردیم، اما به ما اعلام نکردند که بیماری چیست، فقط می‌دیدیم روزبروز تکلم و بلع مادرم دچار مشکل می‌شود. یکسال بعد فهمیدیم که مادرم مبتلا به بیماری ای‌ال‌اس است. در آن زمان بحث‌های چالش آب یخ شروع شده بود. شرایط خیلی سختی بود. وقتی می‌فهمید بیماری مبتلا به ای‌ال‌اس دارید، بسیار سخت است؛ چون خود بیمار خیلی عذاب می‌کشد. فکر کنید که حتی نتوانید پلک‌تان را بخوابانید یا نتوانید صحبت کنید و درباره دردهایتان بگویید، خیلی عذاب‌آور است. بیماران ما واقعا مظلوم هستند.
او ادامه می‌دهد: این بیماری انجمن ندارد. هیچکس هم نبود که به ما کمک کند یا راهنمایی بدهد. تمام تجربیاتی که درباره این بیماری داریم با سعی و خطای خودمان بدست آورده‌ایم. در تلگرام گروهی داریم که بیماران و خانواده بیماران در آن هستند و خدا را شکر تجربیات‌مان را به اشتراک می‌گذاریم و این کار خیلی به ما کمک می‌کند. به عنوان مثال ما اصلا نمی‌دانستیم بیماری که مشکل بلع دارد، چه باید انجام دهد. بنابراین خودمان شروع به سعی و خطا کردیم و کم‌کم متوجه شدیم که چطور باید با بیمار ای‌ال‌اس برخورد و از آنها مراقبت کنیم. بعد هم با جست‌وجوهایی که انجام دادیم، متوجه شدیم که می‌توانیم برای این بیماران تزریق سلول انجام دهیم. تزریق سلول می‌تواند مشکلات تنفسی یا برخی عوارض بیماری را عقب اندازد. قبل از این اقدام مادر من دچار حمله‌های تنفسی می‌شد، اما بعد از تزریق سلول یکسال درگیری تنفسی نداشت.
یحیایی می‌گوید: بیمار ای‌ال‌اس وقتی روی تخت افتاده، از دست رفته است. اما ای کاش  تزریق سلول را روی بیماران ما تست کنند، وقتی یک مرحله انجام آن توانسته حملات تنفسی را به تعویق اندازد، شاید در درمان بیماری‌ هم جواب دهد. باید بدانیم که مرگ بیماران ای‌ال‌اس، از طریق درگیری‌های تنفسی است. یعنی وقتی بیماری پیشرفت می‌کند و به مشکلات تنفسی می‌رسد، بیماری وارد مرحله پیشرفته شده است. تزریق سلول یکسال بروز این مشکل را در مادر من به تعویق انداخت.
زیرمیزی ۴۰ میلیونی برای نجات جان مادر
او می‌گوید: متاسفانه ما برای تزریق سلول در آن زمان زیرمیزی پرداخت کردیم و نزدیک به ۴۰ میلیون تومان به طور غیرمستقیم به پزشکی که باید انجام این کار را تایید می‌کرد، پرداختیم. متاسفانه پزشک تاکید می‌کرد تا داروی یک میلیون تومانی را از داروخانه‌ای خاص به قیمت سه میلیون تومان خریداری کنیم. اگر تزریق سلولی مادر من زودتر انجام می‌شد، یکسال‌ونیم دیرتر از پا می‌افتاد، اما متاسفانه این پزشک خاص این کار را نکرد. از طرفی نگران بودیم که این کار را انجام ندهد و به همین دلیل از آن پزشک شکایت نمی‌کردیم.
بیماران ای‌ال‌اس را فراموش نکنید
آنها انجمن می‌خواهند
او با بیان اینکه در دنیا بیماران ای‌ال‌اس بیشتر در مرحله مراقبتی حمایت می‌شوند، می‌گوید: ما انتظار داریم که این بیماران فراموش نشوند، انجمن و مرکزی باشد که به ما اعلام کند چه تحقیقاتی در این حوزه انجام شده است. همه این موارد نوعی دلگرمی برای کسانی است که مبتلا به بیماری‌های لاعلاج هستند. امید می‌تواند خیلی به این بیماران کمک کند. بنابراین یکی از درخواست‌هایمان این است که یک انجمن داشته باشیم و بعد هم یک اسپانسر برای شناساندن این بیماری به جامعه و کمک به بیماران بیابیم. در حال حاضر بیش از ۱۰۰ بیمار داریم که کارت بیماری نادر هم ندارند و بارها هم به بنیاد مراجعه کرده بودند، اما هنوز به جایی نرسیده‌اند. البته اقداماتی در حال انجام است.
او در عین حال می‌گوید: از طرفی یکی از دردهایمان این است که نمی‌توانیم برای بیماران‌مان پرستار پیدا کنیم. حتی کسی که بضاعت مالی هم دارد، نمی‌تواند کسی را برای مراقبت از بیمارش پیدا کند. حال خانواده‌ای که بضاعت مالی ندارد و کارمند دولت است، اگر چنین بیماری داشته باشد، یک نفر از اعضای خانواده باید کاملا کارش را تعطیل کند و از آن بیمار مراقبت کند. مخصوصا اگر بیمار ای‌ال‌اس مرد باشد، ‌ خیلی بدتر است. بنابراین بحث مراقبت از بیماران ای‌ال‌اس یکی از موضوعات مهمی است که باید در این حوزه اتفاق افتد. از طرفی اطلاعات درباره این بیماری دیر به دستمان می‌رسد. بنابراین اولین خواسته ما این است که یک سایت یا انجمنی باشد تا به ما کمک کند؛ چراکه کمک مالی، حمایت‌های مراقبتی و اطلاع‌رسانی در این بیماری بسیار مهم است.
منبع: بهارنیوز

سیدچمران موسوی
نگاه به آینده شهرها و تلاش برای ساختن شهرهایی بهتر، چندین دهه است که با جدیت و بی‌وقفه ادامه داشته است. «آینده مشترک ما، شعار کنفرانس برانت‌لند در ۱۹۸۳ نروژ بود. در سال ۱۹۹۲ کنفرانس ریودوژانیرو با عنوان اجلاس زمین برگزار شد و ماحصل آن «دستور کار ۲۱» شد. ده سال بعد در سال ۲۰۰۲ و در ژوهانسبورگ، سازوکارهای توسعه پایدار و شاخص‌ها و الزامات آن مورد بحث قرار گرفت و خروجی آن برنامه اجرایی ژوهانسبورگ نام گرفت و در فاصله ۲۰ سال از اجلاس ریو، در سال ۲۰۱۲ نشست ریو+۲۰ برگزار شد که هم دستاوردهای بیست‌ساله را بررسی نمایند و هم برای مسائل نوظهور اقتصادی اجتماعی و زیست‌محیطی چاره‌ای بیندیشند. سند آینده‌ای که ما می‌خواهیم به عنوان میثاق مشترک و تعهد جهانی این نشست پذیرفته شد. ملاحظه می‌شود که در مقیاس جهانی، آینده‌نگری شهری مدت‌هاست کلید خورده است اما در کشور ما علی‌رغم تلاش‌های صورت گرفته هنوز آن‌طور که باید و شاید به موضوع پرداخته نشده است و از این رو کمپین ملی آینده شهری ایران، ضرورت یافته است. به نظر می‌رسد شهرهای آینده در هر نقطه‌ای از جهان باید اولویت‌های زیر را مدنظر قرار دهند:

– مبارزه با فقر
شهرها مکان‌هایی هستند که مسئله و راه‌حل را همزمان در درون خود دارند. آنها پهنه‌‌ای حاصلخیز برای علم و فناوری، فرهنگ و نوآوری، خلاقیت فردی و جمعی و کاهش تأثیر تغییرات آب و هوایی هستند؛ با این‌حال شهرها مکان تمرکز مشکلاتی مانند بیکاری، تبعیض و فقر نیز هستند. همه شواهد و پیش‌بینی‌ها، از افزایش جمعیت شهرنشین در دنیا حکایت دارند، از طرفی دیگر، سازمان ملل پیش‌بینی می‌کند که تا سال ۲۰۵۰ تعداد جمعیت آلونک‌نشین و حاشیه‌نشین در شهرها دو برابر خواهد شد. به نظر می‌رسد شهرهای آینده باید در این مورد حساسیت بیشتری به خرج دهند. باید صدای اقشار کم‌درآمد که در حاشیه شهرها زندگی می‌کنند کمی رساتر شنیده شود، تصمیم‌گیران شهری باید بدانند که در آینده چه چیزی برای شهرها ارزش است و از طریق ایجاد زیرساخت‌های جدید و مقاوم‌سازی و بهسازی زیرساخت‌های فعلی، به پیشواز آینده بروند.

-استفاده از تکنولوژی و فناوری‌های نوین
شهرهای آینده باید به سمت هوشمندسازی حرکت کنند و به مکانی تبدیل شوند که در آن‌ها تکنولوژی ارتباطات و اطلاعات با شهرسازی، معماری و حتی با ذهن افراد و شهروندان‌ترکیب شده است و به صورت خلاقانه و نوآورانه، مشکلات امروز و نسل‌های فردا را حل می‌کند. شهرها می‌توانند داده‌ها و اطلاعات را از سطح شهر توسط سنسورها و ابزارهای هوشمند راجع به مسائل مختلفی مانند‌ترافیک گردآوری کنند اما علاوه بر این نیاز است که به صدای شهروندان نیز گوش فرا دهند.

– اهمیت فضاهای عمومی
شهرهای فردا، شهرهایی هستند که به خیابان‌ها و عرصه‌های عمومی که مردم در آنها گردهم می‌آیند اهمیت بیشتری می‌دهند. خیابان‌ها نیروی تحرک و زندگی در شهرها و یک دارایی عمومی ارزشمند هستند. آنها می‌بایست جایگاه والاتری در برنامه‌ریزی و طراحی شهری داشته باشند. خیابان‌ها در بسیاری از شهرهای فعلی ۲۰ تا ۳۰ درصد سطوح شهرها را به خود اختصاص می‌دهند اما مکانی کم‌ارزش صرفاً جهت جابجایی تلقی می‌شوند. در شهرهای آینده، خیابان‌ها باید نقشی بیش از جابجایی از نقطه‌ای به نقطه دیگر داشته باشند. بهترین شهرهای جهان آنهایی هستند که مردم را بعد از کار و مشغله‌های روزانه‌شان به فضاهای عمومی جهت ملاقات یکدیگر می‌کشانند. این شهرها گزینه‌های متنوعی مانند پیاده‌راه و مسیر دوچرخه برای جابجایی شهروندان ارائه می‌دهند. در این فضاهای عمومی، تعامل اجتماعی و مشارکت شهروندی، ارتقا می‌یابد. به نظر می‌رسد در شهرهای فردا باید مردم، رفتارها و فعالیت‌های آنها در متن و محور برنامه‌ریزی و طراحی قرار گیرند.

– اهمیت دادن به شهروندان
هم‌زمان که شهرها و جمعیت شهری رشد پیدا می‌کنند، بر طول عمر بشر نیز افزوده می‌شود. در شهرهای فعلی بسیاری از افراد مسن برای انطباق با محیط شهری، با مشکل مواجه می‌شوند. شهرهای آینده باید دوستدار سالمند باشند و آنها را در برنامه‌ریزی، لحاظ کنند؛ کاری که هم‌اکنون در تعدادی از شهرهای آلمان و اسپانیا و حوزه اسکاندیناوی انجام می‌گیرد. این امر برای کودکان نیز به همان‌اندازه مهم است. در شهرهای فعلی، کودکان با فضاهای شهری غریبه هستند؛ آنها محیط پر استرسی را جهت عبور از خیابان‌ها تحمل می‌کنند حتی در برخی خیابان‌ها عبور آنها ممنوع است. شهرهای آینده، دوستدار کودک خواهند بود. در شهرهای آینده باید انسان هویت و اهمیت واقعی خود را باز یابد.

– صرفه‌جویی در مصرف انرژی
در مقیاس جهانی، شهرها مصرف‌کننده ۷۶ درصد الکتریسیته جهانی هستند و بیشترین میزان مصرف نیز در این زمینه مربوط به بخش حمل‌ونقل است. طبق پیش‌بینی آژانس بین‌المللی انرژی، ۹۰ درصد رشد مصرف انرژی تا سال ۲۰۳۰ در شهرها خواهد بود. شهرهای آینده با توجه به مشکلات موجود، به زیرساخت‌های جدید، نیاز مبرم دارند و خدمات جدید و مدل‌‌های تجاری جدیدی را می‌طلبند. برای پاسخگویی به کمبودها در زمینه حمل‌ونقل، ارتباطات راه دور، انرژی، آب و فاضلاب، طبق پیش‌بینی‌ها تا سال ۲۰۳۰ شهرها به ۷۱‌تریلیون دلار یعنی چیزی حدود ۵/۳ برابر GDP کنونی جهان سرمایه‌گذاری نیاز دارند که سهم زیادی از این سرمایه‌گذاری مربوط به حوزه انرژی و حمل‌ونقل است. شهرها اگر بخواهند می‌توانند صرفه‌جویی بیشتری در مصرف انرژی داشته باشند و برای محیط‌زیست، سودمندتر باشند.

شهرها اغلب به عنوان مخرب محیط‌زیست و اضافه بار اکولوژیکی طبیعت قلمداد می‌شوند اما آنها هم‌زمان می‌توانند به عنوان یک مدل و نمونه از کارایی زیست‌محیطی نیز در نظر گرفته شوند؛ زیرا با افزایش‌تراکم و مدیریت بهتر، هزینه ارائه خدمات کاهش می‌یابد، نوآوری‌ترویج می‌شود و رفاه از طریق توسعه اقتصادی میسر می‌شود. شهرها اگرچه در برابر تغییرات اقلیمی آسیب‌پذیرند اما در عین حال دارای شرایط منحصربه‌فردی هستند که می‌توانند با پذیرش نقش رهبری و مدیریت جهانی برای کاهش تغییرات اقلیمی و انطباق با آن اقدام کنند. شهرها باید به برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری در زمینه تغییر آب و هوا بپردازند در این راستا آنها نیازمند پژوهش و تحقیقات گسترده و نیز متخصصان ماهر و کاربلد هستند. شهرهای کشور ما نیز چه به لحاظ افزایش جمعیت و چه به لحاظ افزایش نقاط شهری، روند رو به رشدی را طی می‌کند. راهکار آینده توسعه شهری کشور ما نیز در گروه توجه به همین مسائل است. چالش‌های شهری کشور ما مانند آلودگی، بیکاری، حاشیه‌نشینی، فرسودگی، مسائل اجتماعی و فرهنگی همه و همه در همین چشم‌انداز مطرح شده قابل درک و چاره‌جویی هستند. استفاده از دانش و فناوری باید عصای دست مدیران شهری در آینده شود. با متد مدیریت شهری کنونی نمی‌توان چالش‌های آتی را حل کرد.
 
منبع: بهارنیوز

رئیس اداره راه و ترابری و حمل و نقل جاده ای اسدآباد با اشاره به ریزش سنگین برف و کولاک در گردنه اسدآباد، گفت: این مسیر تا اطلاع ثانوی به طور موقت مسدود شده و در حال بازگشایی است.

ساسان رستمی شامگاه پنجشنبه در گفت و گو با ایرنا، افزود: کولاک شدید در گردنه اسدآباد سبب کاهش دید رانندگان شده و از هموطنان می خواهیم از سفرهای غیرضروری به این محور خودداری کنند.

رستمی گفت: در صورت فروکش کردن کولاک و بازشدن مسیر، اجازه عبور خودروها از سوی پلیس راه داده می شود.

وی با اشاره به ریزش برف سنگین از ساعت پنج صبح امروز تاکنون، گفت: عملیات برف روبی و نمک پاشی به طور مستمر انجام می شود و یک لحظه هم متوقف نشده است.

رستمی خاطرنشان کرد: اسدآباد از مناطق سردسیر کشور محسوب می شود، بنابراین مسافران که قصد تردد از جاده های این منطقه را دارند باید زنجیر چرخ، تجهیزات ایمنی و وسایل گرمایشی به همراه داشته باشند.

منبع: عصرایران