بایگانی دسته ی : جامعه

در تاریکی چراغی روشن کنیم/ بنیادکودک همیار دانش آموزان بااستعداد نیازمند (فیلم) از بس معتاد گرفتیم و آزاد شدند، مردم هم به ما شک کرده اند (فیلم) افتتاح اولین پایگاه اورژانس دانشگاهی کشور (عکس) وزیر ارتباطات: اپراتور بیجا می کند اطلاعات مشتریانش را در اختیار دیگران می گذارد (فیلم) آخرین آمار فیلترینگ پیامک‌های مزاحم: ۲۰ هزار شماره مزاحم مسدود شد سهم هر ایرانی و هر استان از بودجه ۹۷ چقدر است؟ گل اول پرسپولیس به فولاد خوزستان توسط گادوین منشا (فیلم) میرسلیم: دولت باید قانون را درباره بنزین اجرا کند محمد بن سلمان چه سودی از «عرب‌بانک» می‌برد محسنی اژه‌ای: حکمتی است که با احمدی نژاد برخورد نمی‌کنیم/ اگر نیاز باشد به پزشکی قانونی معرفی می‌شوند!

منبع: عصرایران

علت سرعت بالای فایرفاکس کوانتوم چیست؟ رژیم غذایی مناسب برای بیماران کلیوی ۲۷۰۰ نفر از ترکیه اخراج شدند چه زمانی وقت خداحافظی با شغل ۸ ساعته است؟ سازمان حج: ازسرگیری سفر زیارتی سوریه فعلا در برنامه نیست هتل اوبروی در دهلی نو چهره جدیدی به خود می گیرد‏ (+عکس) ​مترجم ایرانی برنده جایزه بهترین ترجمه ابن بطوطه شد مسابقات هاکی روی یخ آمریکا (عکس) ۶کشته در تصادف ال ۹۰ و نیسان (فیلم) زلزله کرج تا شب گذشته چند پس لرزه داشته؟

منبع: عصرایران

گروه جامعه- رسانه‌ها: هر دقیقه و هر لحظه در شهر و نقطه‌ای در کشور، خبری از زمین‌لرزه در حال انتشار است. روزی نیست که خبری از زلزله انتشار پیدا نکند. دیروز زلزله کرمانشاه، صبح امروز زلزله کرمان، ظهر زلزله تهران و دو دقیقه قبل هم وقوع زلزله در مازندران و خراسان. همین مسأله باعث شده است که همه سراغ کارشناسان علم زلزله‌شناسی بروند.


روزنامه صبح نو در این باره نوشت: «اگر گسل‌های مجاور گسل کرج گسیخته شوند، احتمال زلزله ۷٫۵ ریشتری از ۲ تا ۱۶ هفته پیش‌رو وجود دارد.» بسیاری از مردم گوش به زنگ‌اند و نشسته‌اند تا ببینند که مهدی زارع استاد زلزله‌شناسی درباره زلزله چه می‌گوید. این اظهارنظر جدید او در میان گفته‌های قبلی‌اش اما عجیب بود. مهدی زارع البته همه‌چیز را انکار کرد: «این خبرگزاری اصلاً به من زنگ نزده است، از یک متن یادداشتی که من نوشته بودم، چند جمله به‌عنوان خبر منتشر کرده است. من مصاحبه‌ای با آن خبرگزاری نداشتم ولی این‌ها از متن من چند جمله بیرون کشیده‌اند و به‌عنوان خبر انتشار داده‌اند.» در ادامه خلاصه ای از حرف های مهدی زارع را می خوانید:
 

 دوست ندارم چهره زلزله باشم.نباید همه خبرگزاری‌ها و خبرنگاران با من صحبت کنند. به‌عنوان‌مثال خبرگزاری مهر از قول من یک خبر غلطی را منتشر کرده است که البته خودش سعی کرده آن را اصلاح کند. من فکر می‌کنم دوستان به ایجاد هیجان علاقه دارند. علم اما وسیله هیجان نیست. اگر اتفاقی که می‌افتد، اگر دانشمندان حس کنند که به‌این‌ترتیب تحت‌فشار قرار می‌گیرند، دیگر یواش‌یواش جواب دوستان رسانه‌ای را نخواهند داد.

 

فکر می‌کنم این هم اتفاق خوبی نباشد. من فکر می‌کنم این‌طور فضای هیجانی درست کردن، به نفع علم و به نفع زلزله نیست. باید گفت که اجازه دهید که دانشمندان کار خود را انجام دهند و بتوانند حرف خود را بزنند.همه به دنبال این هستند که به سودی برسند. بسیاری از رسانه‌ها می‌گویند نباید خیلی از مسائل را مطرح کرد و اطلاعات زیاد نباید داد. می‌گویند نباید زیاد در اذهان عمومی صحبت کرد. کما این که بسیاری از همکاران ما هم این نظر را دارند. من معتقدم تا آنجایی که می‌شود باید به مردم آگاهی داد و گفت که این اتفاق چیست. مردم را باید با عبارات علمی و ادبیات علمی آشنا کرد.

 

این نظر شخصی من است. اما نظر خلاف نظر من هم وجود دارد. بعضی از دانشمندان معتقدند که اصلاً نباید با رسانه صحبت کرد. نباید اطلاعات علمی را داد و اطلاعات علمی را فقط باید در اختیار نشریات تخصصی و خیلی معتبر قرار داد. البته بعضی از دوستان رسانه‌ای هم معتقدند که نباید همه حرف‌ها را زد و باید حرف‌های دلگرم‌کننده زد. باید مردم را با حرف‌هایمان خوشحال کنیم ولی من طرفدار واقعیت هستم. اینکه با واقعیت بتوانیم کار کنیم، فکر می‌کنم که این کار بهترین کار است.

 

من هم می‌توانم اطلاعات ندهم، اما اگر به مردم توضیح ندهیم، مردم سراغ شایعات می‌روند. می‌روند سراغ اینکه این‌ها زلزله نیست و انفجار است، این‌ها هارپ است و این‌ها به خاطر توسعه موجودات یوکو و فرازمینی است. می‌روند سراغ این‌طور چیزها. آیا دوست دارید  آرامش مردم را با اخبار دروغی برقرار کنید. این داستان ازنظر من چنین فیدبک و بارکدی هم دارد.»
 

 زمین‌لرزه متولی خاصی ندارد اما متولی اعلام وقوع زلزله در ایران مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران است. آن‌ها بهترین کار را انجام می‌دهند. دیگر مانند من اعصابشان خرد نمی‌شود. آن‌ها توضیحی درباره زلزله نمی‌دهند و مسوولیتی هم ندارند. آن‌ها می‌گویند که اگر هم توضیح زیادی بدهیم باید در تبعات آن هم شریک شویم. بنابراین توضیح نمی‌دهند و خیال خود را هم راحت می‌کنند. این هم یک روش است. من اما طرفدار این روش نیستم. من معتقدم تا جایی که می‌شود باید با مردم صحبت کرد و واقعیت‌ها را به مردم گفت و اجازه دهیم که مردم آرام‌آرام با ادبیات علمی آشنا شوند.

 

همین که مردم مفهوم احتمال را متوجه نمی‌شوند، این نشان می‌دهد که سواد علمی جامعه بالا نیست. زمانی که درباره احتمالات با مردم صحبت می‌کنیم، مردم می‌گویند که دوازده هفته دیگر زلزله می‌آید. خیلی از مردم مفهوم احتمال را متوجه نمی‌شوند و بیشتر به دنبال هیجان و جنجال هستند.من جواب خواهم داد؛ چرا نباید جواب بدهم، مگر اینکه بدانم که آن خبرنگار حرفه‌ای نیست.» تا زمانی که مسوولان و متولیان اطلاع‌رسانی درزمینه زلزله، پشت تریبون نروند و به مردم و روزنامه‌نگاران اطلاعات ندهند، باید منتظر چنین اتفاقاتی هم بود.
منبع: بهارنیوز

علائم کمبود منیزیم در بدن آغاز فروش نقدی و اقساطی شاسی بلند های ایران خودرو (+جدول) کنایه رشیدپور به گرانی تخم مرغ: درآمد خروس از ما بیشتر است (فیلم) واکنش نوید محمدزاده به سانسور ناصر ملک‌مطیعی در تلویزیون (عکس) نامه شهریار به اینشتین درباره بمب اتم واقعیت دارد؟ جلسه کمیته اضطرار مدیریت بحران شهر تهران (عکس) عکسی که احمدی‎نژاد از خودش منتشر کرد تیزر فیلم «دختر عمو پسر عمو» با بازی مجید صالحی و نیوشا ضیغمی (فیلم) لحظه دیدار ملک مطیعی و پروین دربرنامه پخش نشده «من و شما» (فیلم) دور جدید توزیع «سبد مواد غذایی» و مشمولان آن

منبع: عصرایران

سخنگوی نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی اعلام کرد که نیروهای امنیتی این رژیم ۳ گردشگر اهل ترکیه را در قدس بازداشت کرده اند.

به گزارش مهر؛ سخنگوی نظامی رژیم صهیونیستی اعلام کرد که ۳ گردشگر اهل ترکیه در قدس اشغالی به وسیله نظامیان این رژیم بازداشت شده اند.

به گزارش «رویترز»، سخنگوی نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی اعلام کرد که نیروهای امنیتی این رژیم ۳ گردشگر اهل ترکیه را در قدس بازداشت کرده اند.

بر اساس این خبر این اقدام بعد از درگیری هایی که بعد از نماز جمعه روز گذشته در قدس اشغالی رخ داده، صورت گرفته است.

سخنگوی نظامی رژیم اسرائیل جزئیات بیشتری در این خصوص ارائه نداده است.

منبع: عصرایران

هوشنگ عطاپور
شاخص‌ترین ویژگی «نظام بودجه و برنامه ریزی» کشور در دهه‌های اخیر، اولویت و ارجحیت «مقوله رشد اقتصادی» به «توسعه اجتماعی» بوده است. توجه به «رشد اقتصادی»، فارغ از «ارتقای کیفیت زندگی» و تمرکز بر مقوله‌ی کمی آمار و شاخص‌های اقتصادی، موجب شده است که در نهایت، “شاهد رشد ناهمگون اقتصادی در پهنه وسیع جغرافیای انسانی در کشور باشیم”که اکنون با معضلاتی با عناوین:
* افت سرمایه اجتماعی
* رشد آسیب‌های اجتماعی
* عدم تعادل‌ها و ناهمگونی رشد و توسعه در جغرافیای انسانی
از آنها نام می‌برند.
نتایج این عدم تعادل‌ها و نداشتن رویکرد اجتماعی به نطام بودجه و برنامه ریزی در کشور، موجب شده است که هم اکنون شاهد رشد «آسیب‌های اجتماعی» در سطح کشور باشیم که ببه تعدادی از آنها اشاره می‌کنم:
* ۱۳ میلیون نفر حاشیه نشین در سکونتگاه‌های غیر رسمی
* ۲تا ۲٫ ۵ میلیون نفر معتاد
* رشد روزافزون طلاق (در بعضی از مراکز استان‌ها نسبت ازدواج به طلاق ۳ به ۱ شده است)
* ۱۶۰۵ میلیون پرونده قضایی
* ۵۰۰تا ۶۰۰هزار نفر جمعیت زندانی
* افزایش جمعیت زنان سرپرست خانواده
* بیکاری
در کنار این آسیب‌ها، می‌توان به رشد روز افزون خشونت، معلولیت‌ها، دختران مجرد، بیکاری تحصیل کردگان، فساد و فحشا، کودکان کار و خیابانی و… اشاره نمود که اگر آمار همه این آسیب‌ها را سرجمع حساب بکنیم؛ درصد قابل توجهی از جمعیت کشور مستقیم یا غیر مستقیم از آسیب‌های اجتماعی متاثر هستند.
قطعاً سوالی که در این جا مطرح می‌شود به جا خواهد بود که؛ “چرا بعد از اجرای پنج برنامه پنج ساله توسعه، ما نه تنها در شاخص‌های توسعه اجتماعی ارتقاء نیافته ایم؛ بلکه با رشد انواع آسیب‌های اجتماعی و شکاف فقیر و غنی، و توسعه نامتوازن و ناهمگون در سطح جغرافیای گسترده‌ی ایران مواجه هستیم؟ “
چه معضلی از این بالاتر که ما اکنون با جمعیت بیکار تحصیلکرده دانشگاهی مواجه هستیم که نه تنها در کوتاه مدت امکان جذبشان در حوزه‌ی کسب و کار راکد فعلی وجود ندارد، بلکه یک عدم تناسب جدی بین رشته‌ی تحصیلی فارغ التحصیلان و نیازهای باز کار وجود دارد؟ !
حالا در کنار این معضلات، همه مسوولین (از هر سه قوه) از وضعیت موجود شکایت می‌کنند و معلوم نیست چه کسی مسوولیت حل این معضلات را بر عهده دارد؟
به طور کلی ارزیابی‌های اجتماعی نشان می‌دهند، علیرغم «رشد» در حوزه‌های اقتصادی و اجتماعی، ما با «شاخص توسعه اجتماعی مطلوب» فاصله زیادی داریم. منظور از «شاخص توسعه اجتماعی مطلوب»، کاهش آسیب‌ها و نابسامانی‌های اجتماعی به حداقل ممکن و افزایش دانش و حقوق شهروندی به میزان تاثیر گذاری بالا و افزایش نرخ مشارکت اجتماعی در برنامه‌های ملی می‌باشد که با فرمول‌های ریاضی این شاخص قابل‌اندازه گیری است.
برای این که این دو موضوع «رشد» و «توسعه» از هم تفکیک داده شود؛ به دو مثال در عرصه سلامت و صنعت اشاره می‌کنم:
ما بعد از انقلاب، قطعاً در آموزش پزشکی و ساخت مراکز بهداشت و بیمارستان ها (افزایش تعاداد تخت) از نظر کمی رشد چشمگیری داشته ایم. اما این رشد در شاخص کلی سلامت بیشتر به مقوله «درمان» گرایش داشته است تا «پیشگیری» . یعنی ما اگرچه در کنترل بیماری‌های عفونی (واگیر دار) موفق بوده‌ایم (به دلیل واکسیناسیون اجباری) اما در پیشگیری و تشخیص اولیه بیماری‌های غیرواگیر مانند دیابت، بیماری‌های قلبی و عروقی و سرطان‌ها موفقیت که هیچ شکست جدی داشته ایم. چون نظام بهداشت و درمان ما توسعه یافته نیست و مدیران پزشک متخصص سیستم فوق، به دنبال درمان هستند. چون درمان سود آوری بیشتری نسبت به پیشگیری دارد و به همین دلیل هم در دولت دهم و هم در دولت یازدهم زیر بار اجرای «قانون پزشک خانواده و نظام ارجاع» نرفتند. اجرای «نظام ارجاع و پزشک خانواده»، یعنی استقرار نظام پیشگیری، کاهش ارجاع به پزشکان متخصص و کاهش هزینه‌های دولت در حوزه درمان و تزریق آن به حوزه بهداشت و پیشگیری… و تا زمانی که «نظام ملی سلامت» شکل نگیرد؛ تزریق پول به سیستم سلامت یعنی هرز منابع کشور و عدم توسعه یافتگی در عرصه سلامت خواهد بود.
اما در عرصه صنعت و راه، ما بعد از انقلاب در ساخت جاده و تولید خودرو رشد بالای داشته‌ایم؛ اما چون نگاه توسعه‌ای به مقوله «انسان، جاده و وسیله نقلیه» نداشتیم و صرفا به دنبال رشد کمی بودیم؛ نتایج این رشدها در دهه‌های گذشته فاجعه بار بود. دقیقا به خاطر دارم در فاجعه زلزله بم حدود ۲۲ تا ۲۴ هزار نفر تلفات داشتیم و در همان سال ۲۲هزار کشته در جاده‌های کشور را شاهد بودیم. سال گذشته هم نزدیک به ۱۸ هزار نفر کشته در جاده‌ها را ثبت کرده اند. عدد‌های فوق را در پنج ضرب کنیم میزان مصدومیت‌ها و معلولیت‌های دائمی هم استخراج می‌شود! آیا می‌توان ادعا کرد که ما در حوزه حمل و نقل، کشور توسعه یافته‌ای هستیم؟ در حالی که بسیاری کشورهای توسعه یافته «چشم‌انداز صفر»، یعنی «تلفات جاده‌ای صفر»، را برای نظام حمل و نقل خود از بیست سال پیش تعیین کرده اند!
این تلفات و صدمات هزینه‌های کلان و طولانی مدتی را به بودجه‌ی کشور تحمیل می‌کنند که با خیلی از عدد و رقم‌های فساد اقتصادی که اعلام می‌شود؛ اصلا قابل مقایسه نیست!
دلیل این خسارت‌ها که، نظام بودجه و برنامه ریزی کشور از کنار آنها بی تفاوت گذشته و می‌گذرد؛ جز “عدم توجه به توسعه انسانی و اجتماعی نمی‌باشد.”
ما معمولاً در بسیاری از امور بعد از وقوع و استقرار یک «رخداد و پدیده‌ی اجتماعی» فکر مدیریت آن می‌افتیم. مثلا علیرغم پیش بینی ورود فن آوری اینترنت و ارتباط از راه دور به زندگی روزمره شهروندان توسط اصحاب رسانه و فن آوری؛ سال‌ها بر ضد این فن آوری‌ها موضع گیری سیاسی می‌کنیم، در حالی که خیلی از ممالک پیشرفته جهان هم، همین آثار منفی و بد اجتماعی این‌افزار‌های نوین را تهدید فرض کرده و با تدوین قوانین و مقررات به مدیریت آنها اقدام می‌کنند؛ ولی ما ابتدا موضع گیری سیاسی می‌کنیم و بعد از تحمل خسارت‌های پدیده‌های اجتماعی و فن آوری نوین، زمانی اقدام به تدوین و تصویب قوانین می‌کنیم که آن پدیده موضوعیت خود را بعد از گذاشتن آسیب‌های جدی از دست داده و با پدیده اجتماعی جدیدی در حال جایگزینی است (مثال ماهواره و شبکه‌های مجازی) .
همه ما این شعار را در‌تریبون‌های گوناگون شنیده‌ایم که «انسان محور توسعه پایدار است» . اما این انسان در کدامین مختصات نظام بودجه و برنامه ریزی قرار گرفته است تا در کنار تامین حقوق و دستمزد برای آنها، به فکر آموزش اجتماعی، سیاسی و اقتصادی وی نیز باشیم و برای این محور اصلی توسعه پایدار، نقش و مسوولیت جدی اجتماعی در توسعه قائل گردیم؟
در همین لایحه بودجه‌ی سال ۱۳۹۷، چه میزان سهم ریالی و نفش اجتماعی برای سازمان‌های مردم نهاد (NGO) در نظر گرفته اند؟ برنامه آموزش عمومی و همگانی شهروندان و توسعه و‌ترویج حقوق شهروندی و حمایت از احزاب و نهادهای مدنی تا چه حد در این بودجه برجسته است؟
آیا جامعه‌ای که در آن نقش مشارکت‌های اجتماعی شهروندان نادیده گرفته شده و همه مسوولیت‌ها به برخی سازمان‌ها و نهادهای مشخص داده می‌شود؛ می‌تواند به توسعه و پیشرفت درونزا دست پیدا بکند؟
جای «پیوست‌های فرهنگی و اجتماعی» در ساختار بودجه ریزی کشور کجاست؟
تا کی باید به موضوع پیوست‌های فرهنگی و اجتماعی، به عنوان بزک و آذین صوری نگاه کنیم و آنگاه توقع داشته باشیم به توسعه اجتماعی دست پیدا بکنیم؟
مخلص کلام آن که باید در نظام بودجه ریزی کشور، رویکرد «توسعه‌ای اجتماعی» حاکم شود، برای رفع ایراد و نقص فعلی، اولا کلیه پروژه‌های عمرانی و اقتصادی باید الزام و اجبار پیویست اجتماعی داشته باشند؛ ثانیا باید به موضوع مشارکت اجتماعی نهادمند (سازمان‌های مردم نهاد) و تقویت احزاب و تشکل‌های صنفی و سیاسی در نظام بودجه ریزی عنایت شود؛ ثالثا باید به موضوع آسیب‌های اجتماعی و آسیب دیدگان اجتماعی با تهیه برنامه و ردیف‌های خاص و ویژه توجه گردد تا این قشر از شهروندان جامعه از حداقل معیشت و کرامت انسانی برخوردار باشند و رابعا به مقوله «آموزش حقوق شهروندی» به عنوان مهمترین برنامه جامع توسعه اجتماعی و سیاسی به طور جدی در بودجه‌های سنواتی نگاه ویزه‌ای اعمال گردد.
منبع: بهارنیوز