بایگانی دسته ی : جامعه

شصت و پنجمین نوزاد طرح برکت خانواده که از سوی بنیاد برکت وابسته به ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) در مناطق محروم کشور و به منظور درمان زوج‌های نابارور این مناطق اجرا می‌شود، در یک خانواده مدافع حرم در آغاجاری خوزستان متولد شد.

به گزارش روابط عمومی بنیاد برکت، این نوزاد «سید محمد» نام دارد و پس از ۱۱ سال انتظار، شور و امید به زندگی را به کانون گرم خانواده‌ی خود برد. پدر این نوزاد از مدافعان حرم است و عموی او نیز در دفاع از حرم‌های اهل بیت علیهم‌السلام به شهادت رسیده است. تمامی هزینه‌های درمان و زایمان این زوج توسط بنیاد برکت پرداخت شده است. «سید محمد» چهاردهمین نوزاد طرح برکت خانواده در استان خوزستان است.

از جمله فعالیت‌های عام‌المنفعه‌ی بنیاد برکت که با تأکید رییس ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) در حوزه‌ی پزشکی و سلامت انجام می‌شود، اجرای طرح «برکت خانواده» برای پوشش هزینه‌های درمان ناباروری زوج‌های نابارور در روستاها و مناطق محروم کشور است.

براساس این طرح، تاکنون ۷۸۲۱ زوج نابارور در مناطق محروم کشور شناسایی شده‌اند، برای ۵۱۷۴ مورد از آن‌ها در بنیاد برکت و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی پرونده تشکیل شده و از این تعداد برای ۲۸۱۸ زوج، برای طی مراحل تشخیص و درمان و مراجعه به مراکز درمانی طرف قرارداد، معرفی‌نامه صادر شده است. تاکنون برای ۱۳۱۱ زوج نیز خدمات تشخیصی و درمانی انجام شده و از بین این زوج‌ها، ۱۶۸ نتیجه‌ی مثبت باروری تحقق یافته است. با تولد «سید محمد» در منطقه‌ی محروم آغاجاری خوزستان، تعداد نوزادهای به دنیا آمده‌ی «طرح برکت خانواده» به عدد ۶۵ رسید.

بنیاد برکت برای ارایه‌ی خدمات تشخیصی و درمانی به زوج‌های نابارور مناطق محروم، با ۱۳ مرکز درمانی قرارداد امضا کرده و زوج‌های شناسایی شده را به این مراکز معرفی می‌کند.

وظیفه‌ی شناسایی و معرفی زوج‌های نابارور به مراکز درمانی طرف قرارداد را کارگروه مشترک بنیاد برکت و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی انجام می‌دهد.

ملاک انتخاب زوج‌ها برای درمان ناباروری از طریق این طرح، ساکن بودن در مناطق محروم به ویژه در روستاها، زوج‌ها در محدوده‌‌ی سنی بین ۲۰ تا ۴۰ سال باشند، باید حداقل یک سال از ازدواج‌ زوج‌ها برای درمان ناباروری گذشته باشد و در آخر هم زوج‌هایی در اولویت درمان قرار می‌گیرند که قبلاً اقدامی برای درمان نکرده باشند یا درمان خود را نیمه‌کاره رها کرده باشند.

تاکنون در سراسر کشور ۶۵ نوزاد با حمایت‌های بنیاد برکت وابسته به ستاد اجرایی فرمان حضرت امام(ره) و در جریان «طرح برکت خانواده»، در مناطق محروم کشور متولد شده‌اند.

منبع: الف

حادثه هایی چون قتل وآزار جنسی آتنا وستایش که به فاصله های نه چندان زیاد از هم خبری و رسانه ای می شوند یک خطر جدی را به ما یاد آور می سازد که در بیخ گوش ما بیماران روانی بسیارند و باید هوشیار بود. هشداری که شاید روانشناسان و روانپزشکان بارها وبارها آن را مطرح کرده بودند ولی برای مقابله و پیشگیری از آن اقدامی جدی صورت نگرفته است.

آنچه مسلم است در عصر حاضر وجود اختلالات روانی در میان مردم بسیارشایع است که در صورت تشخیص و درمان به موقع می تواند قابل کنترل باشد.به گفته روانشناسان عوامل مختلفی در بروز این پدیده موثر هستند: کودکی پرتنش ، فقدان پدر ومادر در دوران کودکی و نبود حمایت های روانی ومالی نقش مهمی در ایجاد وتداوم اختلالات روانی دارند.

دکتر حسین نحوی نژاد معاون توانبخشی سازمان بهزیستی کشوردر گفت وگویی با جام جم آنلاین به چگونگی بروز این پدیده و مقابله با آن پرداخت که می خوانید:

گفته می شود ۲۳ درصد از جمعیت کشور را مبتلایان به بیماران روانی تشکیل می دهند به نظر شما به عنوان یک مقام رسمی در سازمان بهزیستی این آمار صحیح است ؟
آنچه که تا کنون اعلام شده وجود اختلالات سلامت روان در ۲۵ درصد جمعیت کشور است .ولی این به معنی روانی بودن این افراد نیست .چراکه افسردگی زودگذر هم در این چارچوب قرار می گیرد. یا کسی که در موقعیت های شغلی وتحصیلی دچار اضطراب می شود نیز جزو همین ۲۵درصد است .اما آنچه تحت عنوان بیماران روانی می شناسیم کسانی هستندکه به خودشان و دیگران آسیب می زنند ویا اختلال ارتباط با جامعه وحقیقت پیدا می کنند.این افراد حدود یک تا یک ونیم درصد جامعه را تشکیل می دهند که به آنها بیماران اسکیزوفرنی یا سایکوتیک گفته می شود.

بیماری های روانی مزمن هم در همین دسته قرار می گیرند؟
در این یک درصدها یک درصد آنها را بیماران روانی مزمن تشکیل می دهند. یعنی اگر بیماران سایکوتیک یک درصد چیزی حدود ۸۰۰هزار نفر باشند ۲۵درصد این تعداد را بیماران روانی مزمن تشکیل می دهند .بیماران روانی مزمن کسانی هستند که فرآیند بیماریشان طولانی است .حدس ما این است که در کشور بین ۱۵۰ تا ۲۰۰هزار بیمار روانی مزمن داشته باشیم که حدود ۱۰۰هزار نفر آنها تحت پوشش سازمان بهزیستی قرار دارند.

از این آماری که در کشوراعلام کردید چه تعداد زن وچه تعداد مرد هستند همچنین چه تعدادی در تهران بسر می برند ؟
از ۱۰۳ هزار نفری که درکل کشور در تحت پوشش ما هستند حدود ۳۵ هزار نفر در تهران و حومه بسر می برند آمار زنها نیز ۳۵ درصد و مردها ۶۵ درصد است.

با توجه به این آماری که اعلام کردید وضعیت آنها در حال حاضر چگونه است آیا در حال افزایش است یا در حال کنترل؟
با توجه به زندگی شهرنشینی و شتاب روزافزون زندگی مدرن و وجود پدیده هایی چون آلودگی هوا ، ترافیک ، خشم وعصبانیت های بی رویه که تحت کنترل نیز قرار نمی گیرند کلا آمار بیماریهایی که سلامت روان را به مخاطره می اندازد در دنیا روبه افزایش است.لذا وقتی آمار اختلالات روانی افزایش می یابد بالطبع بیماری روانی هم با همان آهنگ می تواند رشد کند اما مطالعات انجام شده نشان نمی دهد که ما هرساله اختلافات معنی داری را در این زمینه داشته باشیم.یعنی نگران شویم که نسبت به پنج سال گذشته رشدش زیاد بوده است .ممکن است اضطرابها ،افسردگی ها و کندی تعاملات اجتماعی را در حد بالایی ببینیم اما اینکه بیماری روانی بارشد شتاب دهنده در حال افزایش است باید بگویم خیر چنین چیزی نیست.

به نظر شما وجود این تعداد بیماری روانی طبیعی بنظر می رسد ؟
خیر ، وجود همین تعداد کم نیز زیاد است بخاطر اینکه داشتن یک بیمار روانی در یک خانواده ممکن است کل خانه وخانواده وجامعه را متاثر کند .زیرا یک بیمار روانی خانواده را از فرآیند اقتصاد و اجتماع منزوی می کند ورفت وآمدهایشان محدود می شود .بنابراین داشتن یک بیمار روانی کار بسیار مشکلی است .لذا بواسطه این صد هزار نفری که تحت پوشش سازمان بهزیستی هستند حق سازمان است که در خصوص آنها مطالبه گری داشته باشد چون این وظیفه ناخواسته به سازمان محول شده است . وبرای این کار باید پست های سازمانی مرتبط ،نیروهای متخصص و بودجه مناسب در اختیار سازمان قرار گیرد .از این رو برای ایجاد یک بسترمناسب حدود ۱۵۰ میلیون تومان اعتبارنیاز است .هرچندکه سازمان توانسته ظرف ۱۵ سال گذشته ۱۱هزار تخت بیمارستانی روانی مزمن با مشارکت خیرین وسرمایه گذاری های مردمی ایجاد کند بدون اینکه از دولت کمکی گرفته باشد.البته این پایان کار نیست .

درواقع فقط برای بیماران روانی مزمن توانستید چنین اقدامی انجام دهید ؟
این ۱۱هزار و۵۰۰ نفر کسانی هستند که وجودشان خطرناک است وباید تحت درمان قرار گیرند تا آماده ورود به جامعه شوند .اما مابقی بیماران روانی کسانی هستند که می توانند در خانه بمانند ولی نیاز به کمک وآموزش دارند. از این رو طرحی برای معلولین وبیماران روانی اجرا کردیم تحت عنوان مراقبین بهزیستی که به خانواده ها آموزش می دهند که چگونه با بیماران خود برخورد کننداما مبلغی که برای این کار به سازمان اختصاص یافته بسیار کم است ودرحال حاضر ما فقط برای ۲هزار بیمار روانی امکان کمک داریم درحالیکه برآوردمان این است به طور سریع و بدون فوت وقت برای حداقل ۲۰ هزار بیمار روانی باید خدمات ارائه دهیم واین نیازمند بودجه است .درواقع چنین اقدامی صرف هزینه نیست بلکه سرمایه گذاری است. یعنی اگر بتوانیم یک بیمار روانی را ساماندهی کنیم آن وقت می توانیم جلوی بسیاری از آسیب ها و زیانها را بگیریم که ممکن است میلیاردها تومان هزینه ایجاد کند.حتی ممکن است هزینه های عاطفی وروانی واجتماعی برجا بگذارد مثل حادثه ای که در اردبیل اتفاق افتاد یک روانی جنسی یک اتفاق غم انگیز رقم زد .اگر ما بتوانیم به موقع غربالگری و شناسایی کنیم ودرصدد درمان آنها بربیاییم آن وقت این مشکلات بوجود نمی آید.

شناسایی افرادی همچون قاتل آتنا که به اختلالات روانی مبتلا هستند چگونه باید انجام شود؟
نظام مراقبت ما باید نظام پیشگیرانه باشد و چنین اقدامی در بهزیستی قابل انجام نیست. چون متولی سلامت کشور وزارت بهداشت ،درمان و آموزش پزشکی است .همانطور که روی بیماریهایی چون دیابت ،فشارخون حساس هستیم باید روی سلامت روان نیز حساس باشیم .متاسفانه نظام سلامت ما بیشتر درمان محور است.یعنی منتظریم اتفاقی بیفتد بعد به درمان بپردازیم .باید روی بهداشت وسلامت روان سرمایه گذاری کنیم و تیم های سلامت روان را تقویت کنیم .البته سازمان در این زمینه بحث نظام اورژانس فوریتهای اجتماعی را مطرح کرده و تا کنون در۱۸۰ شهر اورژانس فوریتهای اجتماعی را راه اندازی کرده است.قرار است این اورژانس در ۱۴۰ شهر دیگر نیز راه اندازی شود.مسلما اگر بحث غربالگری به اجرا درآید کمتر شاهد وقوع چنین حوادثی خواهیم بود.

اگر خانواده ای یک فرد دچار اختلال روانی در میان خود داشته باشند چگونه می توانند از بهزیستی کمک بگیرند؟
سازمان بهزیستی سازمان درمان کننده نیست. در وهله اول اگر خانواده ای به وجود آسیب روانی در یکی از اعضای خود مشکوک است باید به وزارت بهداشت نظیر بیمارستان های روانی و یا پزشکان متخصص مراجعه کند اگر تشخیص بیماری روانی مسجل شد وفرد دچار مسائلی شد که نیاز به نگهداری دارد آن وقت سازمان بهزیستی از طریق کمیته های توانبخشی خدماتی را در این زمینه ارائه می دهد.

آیا حادثه آتنا سازمان بهزیستی را ملزم به ارائه برنامه جدیدی در این خصوص کرده است؟
ما سالهاست که در این زمینه مداخله می کنیم .پایگاههای سلامت اجتماعی و سلامت روان و اورژانس اجتماعی سالهاست که فعالیت دارند. البته هیاتی از سوی سازمان مامور رسیدگی به علل وقوع چنین حادثه ای شده است. امیدواریم قبل از وقوع حوادثی مثل آتنا و ستایش آگاه سازی و پیشگیری را انجام دهیم. .آنچه مهم است این که وزارت بهداشت باید در این حوزه فعالیت جدی تری داشته باشد ودر این قضیه پیگیری های لازم را انجام دهد.

منبع: الف

نیویورکر نوشت: در هفته‌ای جاری مریم میرزاخانی دانشمند مطرح ایرانی و اولین زن برنده مدال فیلدز که به نوبل ریاضیات معروف است، در ۴۰ سالگی بدرود حیات گفت. این دانشمند که از سوی هم‌دوره‌ای‌های خود با لقب «هنرمند عرصه دینامیک و هندسه سطوح پیچیده» خوانده می‌شد، گاهی از دید دخترش آناهیتا در قامت یک «مادر نقاش» بود.

او در منزل خود در نزدیکی دانشگاه استنفورد عادت داشت که بر روی زمین بنشیند و ساعت‌ها روی صفحات کاغذ ایده‌ها، نمودارها و فرمول‌های ریاضی را ترسیم کند که سبب می‌شد دخترش به او بگوید: «مامان باز داره نقاشی می‌کنه!» میرزاخانی از سویی گوشه‌گیر و درون‌گرا به نظر می‌رسید اما از طرف دیگر بسیار پرانرژی و با صلابت بود؛ خصوصا زمانی که در کلاس و پای تخته در حال تدریس بود.

به گفته رویا بهشتی، ریاضیدان فعال در دانشگاه واشنگتن در سنت‌لوئیس که دوستی دیرینه‌ای با مریم داشت، اشتیاق وی به ریاضیات از همان سال‌های نوجوانی مشهود بود. بهشتی در این باره می‌گوید: یک شور و شعف خالصانه فعالیت‌های مریم را به پیش می‌برد. بسیاری از مردم از فروتنی و آرامش او صحبت کرده‌اند اما او در کنار این ویژگی بسیار بسیار بلندهمت بود و از همان سال‌های جوانی مشخص بود که چه اهداف بلندی در نظر دارد.

بهشتی در ادامه می‌گوید: زمانی که وی در سال اول راهنمایی مشغول به تحصیل بود، معلمش به او گفت که استعداد چندانی در ریاضی ندارد ولی در سال ۲۰۱۴ همان دختری که استعدادش نادیده گرفته شده بود، اولین بانوی جهان شد که موفق به دریافت پرافتخارترین جایزه ریاضیات جهان یعنی مدال فیدلز شد. میرزاخانی به کسب افتخار توجه داشت اما این موضوع همه ذهنیت او را دربرنمی‌گرفت.

دکتر “کورتیس مک‌مولن”(Curtis McMullen) مشاور ارشد دکترای میرزاخانی که در دانشگاه هاروارد فعالیت می‌کند، درباره لحظه اهدای جایزه وی در سال ۲۰۱۴ می‌گوید: زمانی که نام میرزاخانی به عنوان برنده مدال فیلدز اعلام شد، وی به جای توجه کامل به مراسم در کنار همسرش به هیجان‌زدگی دخترش آناهیتا توجه می‌کرد.

مک‌مولن در ادامه می‌گوید: تفاوت مریم با بسیاری از دانشمندان دیگر این بود که تلاش می‌کرد همواره بیشتر از آن چه تا به حال به یک موضوع پرداخته شده، آن را مورد بررسی قرار دهد و به صورت عمیق وارد مسائل می‌شد و برای خود در مسائل علمی چالش ایجاد می‌کرد و هیچ توجهی به مشکل بودن مسائل نداشت.

“مانجول بارگاوا” (Manjul Bhargava)، ریاضیدان دانشگاه پرینسستون که او نیز در سال ۲۰۱۴ مدال فیلدز را به دست آورد، می‌گوید: میرزاخانی استاد فضاهای پیچیده و منحنی در ریاضی بود. همه می‌دانند که کوتاه‌ترین فاصله بین دو نقطه یک خط راست است اما زمانی که سطح کار منحنی باشد، قضیه متفاوت خواهد بود. مریم قضیه‌های پیچیده و مهمی را در رابطه با این سطوح و روابط حاکم بر آنها طرح و به اثبات رسانده است که نتایج آن در هندسه و موضوعات فراتر از آن قابل توجه است. این دو نفر یکدیگر را در دوره دکتری در دانشگاه هاروارد ملاقات کرده بودند.

بارگاوا درباره بیماری میرزاخانی خاطرنشان کرد: با وجود بیماری، او کارهای بی‌نظیری در سه سال پایانی عمر خود انجام داد و شدیدا علاقمند بود روی مسائل دشوار هندسی کار کند؛ حتی اگر حل آنها نیازمند ده‌ها سال کار بود.

همکاران میرزاخانی بر این نکته تاکید دارند که وی به شدت از رسانه‌ها و در کانون توجه بودن دوری می‌کرده است و حتی تصور می‌کرد ایمیل‌های مربوط به برنده‌ شدن مدال فیلدز یک شوخی هستند و به دلیل انجام شیمی‌درمانی به خاطر سرطان سینه نمی‌خواست پیگیر شرکت در مراسم شود اما سرانجام با برنامه‌ریزی‌های انجام شده برای دور نگه داشتن خبرنگاران وی در این مراسم شرکت کرد و پس از چند روز اقامت در کنگره سال ۲۰۱۴ پیش از ایراد سخنرانی خود محل کنگره را ترک کرده بود.

“اینگرید دابچیز”( Ingrid Daubechies) رئیس اتحادیه جهانی ریاضیات در این رابطه گفت: صبح آن روز «همه به دنبال مریم می‌گشتند تا با او مصاحبه کنند اما او رفته بود.»

ساینتیفیک امریکن،هم در گزارشی نوشت: مریم میرزاخانی اولین زن و اولین ایرانی که توانست مدال فیلدز را که معادل نوبل ریاضیات در نظر گرفته می‌شود، به دست بیاورد، در اثر ابتلا به سرطان سینه در ۴۰ سالگی درگذشت. وی از سال ۲۰۰۸ به عنوان استاد دانشگاه استنفورد آمریکا به تدریس مشغول بود.

به نوشته این سایت که به «نیچر آمریکا» نیز شهره است، فقدان مریم میرزاخانی موجب تاثر بسیاری از زنان ریاضیدان در سراسر دنیا شده است.

اینگرید دبوشیس، استاد ریاضیات دانشگاه دوک می‌گوید: صندوق رایانامه من پر از پیام‌های دیگر زنان ریاضیدان از سراسر دنیاست. زنان ریاضیدان از همه جای دنیا با فرستادن پیام‌های تسلی‌بخش به هم سعی در آرام کردن یکدیگر دارند. از دست رفتن یک ریاضیدان با استعداد و یک الگوی شگفت‌انگیز آن هم به این زودی واقعا قلب ما را به درد آورده است.

مریم میرزاخانی متولد تهران بود و در دانشگاه شریف ریاضی خواند و سپس برای ادامه تحصیل به آمریکا مهاجرت کرد و مدرک دکتری خود را در سال ۲۰۰۴ از دانشگاه هاروارد دریافت کرد.

میرزاخانی در مصاحبه‌ای با مجله “Quanta” در سال ۲۰۱۴ عنوان کرده بود که در کودکی قصد ریاضی‌دان شدن نداشته و به عنوان یک کودک علاقه وافری به خواندن کتاب و نوشتن داستان داشته و تصور می‌کرده روزی نویسنده خواهد شد اما پس از مواجهه با مسائلی دلسرد کننده در زمینه ادبیات در مقطع راهنمایی، سرانجام اشتیاق به ریاضیات را در خود کشف کرد و خود را به بهترین شکل در این زمینه اثبات کرد.

میرزاخانی روی انواع مسائل مربوط به هندسه هذلولی کار می‌کرد که در واقع سطوحی شبیه به یک “چیپس” یا انحناهای یک “کلم بروکلی” را مورد مطالعه قرار داده است اما این اشکال بر خلاف چیپس یا سبزیجات دارای سوراخ‌هایی در انتها هستند. اگر تجسم چنین اشکالی سخت است دلیل خوبی برای آن وجود دارد؛ سطوحی که میرزاخانی آنها را بررسی می‌کرد، محدود به دنیای واقعی نبودند.

ریاضی‌دانان اغلب این سطوح را با مطالعه منحنی‌هایی که روی آنها قرار می‌گیرند، درک می‌کنند. حلقه‌های ساده دسته مهمی از این سطوح هستند(در این دسته منظور از کلمه “ساده” حلقه‌هایی است که خود را قطع نمی‌کنند.)

میرزاخانی در تز دکتری خود مسئله‌ای را حل کرد که در نگاه اول ساده به نظر می‌رسد اما در واقع پاسخ به آن بسیار دشوار است؛ در یک سطح هذلولی مشخص چند حلقه ساده که کمتر از یک طول مشخص هستند، وجود دارد؟

کورتیس مک‌مولن، استاد راهنمای تز دکتری میرزاخانی که استاد ریاضیات دانشگاه هاروارد نیز بود، عنوان کرد که میرزاخانی پس از چند هفته از رسیدن به جواب این سوال با یک خبر غافلگیرکننده نزد وی رفته است. میرزاخانی از راه‌حل و کارهای خود برای اثبات فرضیه “Witten” استفاده کرده و با روش جدیدی آن را اثبات کرده بود که یک نتیجه مهم در نظریه رشته بود.

طی سالیان اخیر وی همراه با الکس اسکین، ریاضیدان دانشگاه شیکاگو و امیر محمدی، ریاضیدان دانشگاه سن‌دیگوی کالیفرنیا مقالات موثری در تکمیل قضیه موسوم به “چوب جادویی”(magic wand) نوشت. این مقالات تنها در مورد سطوح هذلولی نبود، بلکه راجع به کل فضای آنها بحث می‌کرد. در واقع این مطالعات به بررسی یکی از مسائل لاینحل فیزیک کلاسیک در مورد حرکت یک توپ بیلیارد در برخورد با کناره‌های یک میز چندضلعی پرداخت. شاگردان و همکارانش وی را فردی بلندپرواز و در عین حال فروتن، بی‌باک و سر به زیر توصیف می‌کنند.

میرزاخانی گاهی لقب “کند” را به خود اطلاق می‌کرد که قطعا حاکی از مزاح وی با خویش بوده است؛ چرا که او یک شرکت‌کننده برجسته در المپیاد جهانی بود و در هر دو سالی که از تیم کشورش در المپیاد شرکت کرد و با به دست آوردن نمره کامل در سال دوم، موفق به دریافت نشان طلا شد.

شاید “عمیق” کلمه خوبی برای جایگزینی با لغت “کند” باشد. او با درک یک مسئله استدلالی راضی نمی‌شد. وی می‌خواست همه جزئیات مربوط به یک مسئله را در سطحی عمیق بفهمد تا بتواند هر مسئله‌ای را در دنیای شگفت‌انگیز ریاضیات مورد تحلیل و بررسی قرار دهد.

پروفسور مک‌مولن می‌گوید: مریم یکی از ریاضی‌دانان نادر بود که مهارت‌های حل مسئله را با بینش و کنجکاوی یک دانشمند بالغ و باتجربه ترکیب می‌کرد. او خودش را در جهان شگفت‌انگیز ریاضیات غوطه‌ور می‌کرد و هنگامی خود را غرق در این فضا می‌دید، می‌توانست شروع به حل مسائل کند. من فکر می‌کنم منظور مریم از “کند” بودن همین بود.

در جایی که اغلب ریاضی‌دانان مسیری مستقیم را برای حل مسائل انتخاب می‌کنند، میرزاخانی با مواجه شدن با مسائل از وجوه مختلف، روش‌های متفاوتی را برای از بین بردن موانع ابداع می‌کرد. این رویکرد همراه با شجاعت فکری او به این معنا بود که او چشم‌اندازی روشن برای کار آینده در ریاضیات خود داشته است.

الکس رایت، ریاضی‌دان دانشگاه استنفورد تا زمان درگذشت میرزاخانی چند سال با وی همکاری داشته است. همکاری آنان زمانی آغاز شده که الکس به تازگی فارغ‌التحصیل شده بوده و خانم میرزاخانی وی را به سخنرانی در یک سمینار دعوت کرد.

الکس می‌گوید: قابل توجه بود که خانم میرزاخانی چقدر برای کار با من وقت می‌گذاشت و دسترسی به وی برای سوال در مورد مسائل تحقیقاتی بسیار آسان بود و ایشان همیشه پاسخگو بودند. وی افزود: از این که او تا چه اندازه در دنیای ریاضیات عمیق است، شگفت‌زده شده بودم. متوجه شدم که خانم میرزاخانی هیچ مشکلی با چندین سال دست به گریبان بودن با یک مسئله ریاضی و فکر در مورد آن ندارد؛ در صورتی که هیچ اطمینانی از دستیابی به جواب نداشت. اساسا من از همان موقع تحت تاثیر دیدگاه و فلسفه کاری وی قرار گرفتم.

میرزاخانی در رشته خود تاثیرگذار بوده است و مطمئنا تاثیرش بیشتر هم خواهد شد؛ چرا که محققان بیشتری به درک کاملی از مطالعات و نتایج وی رسیده‌اند. مک‌مولن می‌گوید: کارهای میرزاخانی موجب گشوده شدن دروازه‌های جدیدی برای تحقیقات جدید شده است. وی با جاه‌طلبی بی‌باک خود به عرصه جدیدی در ریاضیات رسید.

میرزاخانی اولین زن ریاضی‌دان برجسته نبود اما وی اولین و تا کنون تنها بانوی برنده جایزه فیلدز است که بر خلاف مراسم سالیانه نوبل، هر چهار سال یک بار به حداکثر چهار ریاضیدان زیر ۴۰ سال اهدا می‌شود.

دبوشیس می‌گوید: تاکنون زنان ریاضیدانی وجود داشته‌اند که تا آخرین نفرات منتخب برای اهدای مدال فیلدز پیش رفته بودند اما تا سال ۲۰۱۴ هیچ زنی موفق به کسب این افتخار نشده بود. من بسیار بسیار خوشحالم که با تصاحب این مدال توسط مریم میرزاخانی شاهد وقوع این اتفاق در طول عمر خود بودم.

وی افزود: رسیدن به کنگره بین‌المللی ریاضی‌دانان در سئول، جایی که این جایزه اهدا شد، برای میرزاخانی مشکل بود. با وجود این که در آن زمان آن را خصوصی نگه داشت اما وی در اوج ابتلا به سرطان بود. ما بسیار خوشحال بودیم که توانستیم او را به مراسم برسانیم.

سرطان میرزاخانی سرانجام دوباره عود کرد و به رغم درمان‌های بسیار، متاسفانه به کبد و استخوان‌ها سرایت کرد و سرانجام وی را از پا درآورد.

به گفته همکارانش وی تا کمی قبل از درگذشتش به کار و مطالعاتش ادامه می‌داد و نسبت به بیماری‌اش واقع‌بین اما امیدوار بود. یاد و خاطره میرزاخانی توسط همسرش یان وندراک و دخترشان آناهیتا زنده نگه داشته می‌شود.

منبع: بهارنیوز

به گزارش ایسنا، ماجرا اما همیشه به این سادگی نیست و حتی ‌می‌تواند منجر به قتل فرزند از سوی پدر شود؛ پدری که بنا به ادعای یک راننده، به امید دریافت دیه تصادفی ساختگی برای پسر خردسالش طراحی می‌کند اما سرانجام دستش رو و به اتهام قتل عمد فرزند بازداشت می‌شود.  این ماجرا هفته گذشته رخ داد. راننده‌ای که درگیر این حادثه شده است، ادعا می‌کند: «چهارشنبه حوالی ظهر در حال رانندگی بودم، خیابان خلوت بود. در حال نزدیک شدن به چهارراه بودم که دیدم چراغ در حال قرمز شدن است، از این‌رو شتاب ماشین را بیشتر کردم تا از چراغ عبور کنم. بعد متوجه شدم شخصی در وسط چهارراه و در حدود صدمتری من کودکی را جلوی ماشین پرتاب کرد. با توجه به اینکه فاصله اندک بود من نتوانستم ماشین را کنترل کنم و با او برخورد کردم. از آنجا که کودک زخمی شده بود، با اورژانس تماس گرفتم و کودک مضروب به بیمارستان منتقل شد. پس از مراجعه به مراجع قضایی به مأموران اعلام کردم که پدر، کودکش  را جلوی ماشین انداخت و من این صحنه را به وضوح دیدم ولی چون شاهدی نداشتم، من را بازداشت کردند اما به قید وثیقه صد میلیون تومانی همان روز آزاد شدم. روز پنجشنبه برای انجام کارهای اداری به مرجع قضایی مراجعه کردم، بازپرس به من گفت که اتومبیل شما که بیمه دارد، خودتان هم که گواهینامه دارید پس مشکلی وجود ندارد. ولی چون این اتفاق برایم بسیار ناخوشایند بود و برای اینکه بتوانم مانع سوءاستفاده پدر کودک شوم، به بازپرس گفتم که شرایط بیمه و گواهینامه من مشکلی ندارد ولی من خودم دیدم که پدر، فرزندش را جلوی ماشین پرتاب کرد. بازپرس به من گفت شما چنین ادعایی دارید؟ من گفتم بله این ادعا را دارم. بازپرس در پاسخ حرف من گفت باید خودتان اثباتش کنید.»
 
وی ادامه می‌دهد: «برای اثبات حرفم به محل تصادف رفتم. متوجه شدم دوربین بانک و طلافروشی در همان محل، به شکلی قرار داده شده که به احتمال زیاد صحنه تصادف را ضبط کرده است. روز شنبه برای گرفتن حکم بررسی دوربین بانک به دادگاه رفتم و پس از گرفتن حکم به بانک مراجعه کردم. با مشاهده فیلم مشخص شد که ادعای من درست بوده است. نکته دردناک ماجرا این بود که متأسفانه روز جمعه، به خاطر خون‌ریزی داخلی، کودک مصدوم فوت کرد. مرگ کودک، مرا بیشتر مصمم کرد تا مانع از سوءاستفاده پدر کودک شوم. از این‌رو دوشنبه با پلیس به محل منزل مجرم رفتیم که در حال تدفین کودکشان بودند. در حین بازداشت شخص از سوی پلیس و پس از پرس‌وجو از اطرافیان متوجه شدم که این شخص یک کودک دیگر هم دارد که دست و پایش شکسته است و این احتمال وجود دارد که حادثه مشابهی نیز به همین شکل برای کودک دیگر رخ داده باشد.»

منبع: بهارنیوز

دکتر فرزانه سرخوش در گفت‌وگو با ایسنا، با تاکید بر نقش موثر خانواده‌ها در ارائه آموزش‌های خودمراقبتی گفت: مدرسه بعد از خانه و خانواده مهم‌ترین مکانی‌ است که باید آموزش‌های خودمراقبتی را به شکل رسمی دنبال کند. لازم است سیستم یکسانی برای این آموزش‌ها در کشور وجود داشته باشد.وی با انتقاد از فرهنگ رایج در بین خانواده‌ها که افراد غیرفامیل را نیز  «عمو» یا «خاله» معرفی می‌کنند، ادامه داد: در بیشتر موارد افرادی که کودکان را مورد آزار و اذیت قرار داده‌اند، از میان نزدیکان و آشنایان خانواده هستند، بنابراین خانواده‌ها باید به کودکان آموزش دهند که استفاده از این القاب برای افراد غیرفامیل تنها نشان‌دهنده صمیمی بودن است و لازم نیست کودکان نیز با این افراد صمیمی شوند.دکتر سرخوش در ادامه با تاکید بر تقدم پیشگیری بر درمان گفت: آموزش‌های خودمراقبتی، مساله جهانی است و متعلق به فرهنگ خاصی نیست و باید در سراسر دنیا از جمله کشور ما دنبال شود.
این روانشناس تنها روش کاهش آمار حوادث اینچنینی را «آموزش» دانست و ادامه  داد: پدوفیلیا (میل جنسی به کودکان) یک بیماری است و از آنجا که این بیماران نشانه‌های روحی و روانی خاصی ندارند، به راحتی قابل شناسایی نیستند و حتی ممکن است در میان خانواده‌ها و نزدیکان کودک چنین بیمارانی حضور داشته باشند. از آنجا که نمی‌توان تمام این افراد را کنترل کرد، بهترین راه برای حفظ کودکان، آموزش‌های خود مراقبتی به آنان است.وی درباره نحوه برخورد و مواجهه خانواده با کودکان آسیب‌دیده، اولین اقدام را حفظ آرامش و کنار آمدن با واقعیت دانست و افزود: این افراد می‌توانند با مراجعه به بهزیستی از خدمات حمایتی بهره‌مند شوند. بهزیستی نیز این افراد را به مشاوران و روانشناسان معرفی خواهد کرد. از آنجا که این کودکان نیازمند حمایت‌های ویژه‌ای هستند. روان‌درمانی فرد آسیب‌دیده تا زمان صلاحدید مشاور یا روانشناس باید ادامه یابد.
سرخوش با بیان اینکه خانواده‌ها نباید کودک آسیب دیده را با سوالات متعدد تحت فشار قرار دهند افزود: خانواده‌ها و مشاوران باید اجازه دهند کودک تنها زمانی که خودش تمایل داشت، درباره حادثه رخ داده صحبت کند.این روانشناس با تاکید بر اینکه فرآیند درمان این افراد طولانی‌مدت و پرهزینه است ادامه داد: مهم‌ترین کمکی که می‌توان به خانواده‌های آسیب‌دیده داشت، اختصاص بودجه‌های حمایتی در قالب “کمک‌ هزینه” درمان است.این روانشناس با بیان اینکه چنین اتفاقاتی تمام اعضای خانواده را درگیر می‌کند، افزود: خانواده‌ها باید بیشترین آموزش‌ها را پیش از وقوع این حوادث دریافت کنند.سرخوش با انتقاد از نگاه سرزنش‌گر جامعه نسبت به خانواده‌های درگیر اینگونه حوادث، گفت: زمانی که سن کودک بیشتر باشد جامعه معمولا خود کودک و خانواده‌اش را مورد سرزنش قرار می‌دهد در حالی که هیچ خانواده‌ای نمی‌خواهد چنین حوادثی برای فرزندش رخ دهد، در نتیجه باید آنها را درک و همراهی کرد.

منبع: بهارنیوز

رضا صادقیان
آمارهای رشد جمعیت طی پنج سال گذشته نه تنها امیدوار کننده نیست که حامل پیامی هشدار دهنده برای یک دهه پیش‌رو است. برای نخستین بار در تاریخ پنجاه سال اخیر میانگین سنی از مرز ۳۰ سال گذشته است. چنین آمارهایی نشان می‌دهد جمعیت کشور در حال پیرتر شدن است. براساس آمارهای سازمان ثبت احوال سن ازدواج طی سال‌های گذشته رو به افزایش گذاشته و بیش از ۱۱ میلیون جوان ایرانی ازدواج نکرده در کشور وجود دارد، با توجه به جمعیت کشور نزدیک به ۱۴ درصد جمعیت ایران عملا در شمار خانواده‌های جدید و فرزندآور به حساب نمی‌آیند.

آمارهای رو به افزایش بازنشستگان کشور، آمار بالای بیکاری برخی از استان‌ها و پایین آمدن نرخ امید به زندگی در مقایسه با دیگر کشورها آینده‌ای ناامید کننده را مقابل دیدگان ما‌ترسیم می‌کند. سال‌هایی که هزینه درمانی رو به افزایش بازنشستگان بخش قابل توجهی از بودجه دولت و خانوارها را به خود اختصاص خواهد داد، با اشخاصی روبه‌رو هستیم که به دلیل پیدا نکردن شغل مناسب موفق به تشکیل خانواده نشده‌اند و جوانانی که امید چندانی به زندگی در شرایطی بهتر را در سر نمی‌پروانند و عملا در مقابل بسیاری از رویدادهای پیرامونی به صورت بی‌تفاوت برخورد می‌نمایند، در چنین شرایطی توقع از بهبود یافتن شاخص‌های سرمایه اجتماعی نیز در میان نیست. پدیده «فرار مغزها» و مهاجرت افراد با تحصیلات بالا بخشی از پازل افسردگی جمعی است، در کشوری که فرزندآوری به امری دشوار، هزینه‌بر و باری به هر جهت تعریف شود و با‌تراکم جمعیت سالخوردگان در بیمارستان‌ها، مطب پزشکان و پارک‌ها روبه‌رو شویم ناخواسته با نمایی «میرا» روبه‌رو هستیم، تصویری که حکایت سرزنده بودن و پویایی جامعه را بازگو نمی‌کند.

مسئله پایین آمدن آمارهای ازدواج و بالا رفتن سن تشکیل خانواده طی سال‌های گذشته به عوامل بسیاری ارتباط می‌کند، نخستین عامل را می‌توان نبود شغل و درآمد کافی برای بنیان نهادن خانواده معرفی کرد، یا پذیرش زیست تجردطلبانه را به تغییرات اجتماعی و فربه‌تر شدن فردیت در دوران مدرن مرتبط دانست، قبول عامل اول و دوم تفاوتی در رونمایی از واقعیت اجتماعی و کهنسال شدن جمعیت به عنوان نتیجه این رفتارها نمی‌کند. در واقع بالا رفتن میانگین سنی جمعیت در این پدیده خاص متغییر مستقل نیست و به خودی خود ما با پدیده سالخورده شدن جعیت روبه‌رو نمی‌شویم مگر عناصر دیگری را در نظر آوریم. متغییر که به عوامل دیگری از قبیل شغل، پذیرش زندگی جدید، آمادگی اجتماعی، همراهی خانواده‌ها، سبک زندگی، رضایت‌مندی و مواردی دیگر ارتباط مستقیم پیدا می‌کند. نصب بنرهای خوش آب و رنگ و برگزاری همایش‌ زندگی بهتر و ازدواج آسان تغییری در این آمارها فراهم نخواهد آورد.

کسانی که به هر دلیل تن به ازدواج و تشکیل خانواده نمی‌دهند را می‌توان به دو گروه متمایز تقسیم‌بندی کرد. افرادی که با پذیرش سبک زندگی به شیوه‌ای دیگر و یا انتخاب «ازدواج سفید» در جهتی متفاوت از هنجارهای جامعه سیر می‌کنند و دختران و پسرانی که به دلیل نداشتن شغل و نیازهای اولیه زندگی قید متاهل شدن را برای همیشه می‌زنند، گروه نخست با به دست آوردن شغل و درآمدهای کلان نیز به سوی بنیان نهادن خانواده نخواهد رفت، این گروه با شیوه‌ای دیگر زندگی می‌کند ولی دسته دوم با فراهم شدن زمینه‌های زندگی تن به ازدواج و در نتیجه فرزند آوری می‌دهد.

بهتر است قبل از آنکه غرق در نصب طرح‌های گرافیکی با محتوای دوچرخه‌های سه نفر و حتی پنج نفره خانوادگی در جهت تشویق به فرزندآوری در میادین پرتردد شهرهای بزرگ باشیم، دامنه و هدف خود را در عرصه سیاست‌گذاری عمومی مشخص‌تر از قبل کنیم، ارائه برنامه‌ای کلی که همه این سلیقه‌ها را پوشش دهد قبل از آنکه به خروجی مناسبی منجر شود، آن برنامه با شکست روبه‌رو خواهد شد. همانگونه که نشریات سیاسی براساس دسته‌بندی مخاطبان اقدام به تولید محتوی می‌کنند و یا دولت‌مردان تلاش می‌نمایند براساس مطالبات حداکثری شهروندان به ارایه برنامه‌های اجرایی اقدام کنند، نیاز است در چنین بخشی قید آن گروه نخست، افرادی که سبک زندگی متفاوت و تجردطلبی را برگزیدند خط بکشیم و تنها با تمرکز به راهکارهای اساسی گره از گرفتاری شهروندانی که خواهان تشکیل خانواده هستند برنامه‌ریزی کنیم. سیاست‌های افزایش جمعیت تا هنگامی که نگرشی همه‌جانبه بر آن حاکم نشود، وضعیت سالخوردگی در سال‌های آینده به عنوان یک معضل اجتماعی جلوه‌گر خواهد شد. چندان دور از ذهن نخواهد بود که با بهانه‌تراشی و بر زمین ماندن طرح‌های کاربردی متوسط سن جمعیت کشور پله‌های بحران را طی کند و با سرزمینی سالخورده و ناتوان از پیشبرد کارهای روزمره شویم.
 

منبع: بهارنیوز

نشریه نیویورکر در گزارشی ویژه به ویژگی‌های شخصیتی و فنی مریم میرزاخانی، دانشمند فرهیخته ایرانی که روز جمعه چشم از دنیا فرو بست، پرداخت.

به گزارش ایسنا، نیویورکر نوشت: در هفته‌ای جاری مریم میرزاخانی دانشمند مطرح ایرانی و اولین زن برنده مدال فیلدز که به نوبل ریاضیات معروف است، در ۴۰ سالگی بدرود حیات گفت.

این دانشمند که از سوی هم‌دوره‌ای‌های خود با لقب «هنرمند عرصه دینامیک و هندسه سطوح پیچیده» خوانده می‌شد، گاهی از دید دخترش آناهیتا در قامت یک «مادر نقاش» بود.

او در منزل خود در نزدیکی دانشگاه استنفورد عادت داشت که بر روی زمین بنشیند و ساعت‌ها روی صفحات کاغذ ایده‌ها، نمودارها و فرمول‌های ریاضی را ترسیم کند که سبب می‌شد دخترش به او بگوید: «مامان باز داره نقاشی می‌کنه!»

میرزاخانی از سویی گوشه‌گیر و درون‌گرا به نظر می‌رسید اما از طرف دیگر بسیار پرانرژی و با صلابت بود؛ خصوصا زمانی که در کلاس و پای تخته در حال تدریس بود.

به گفته رویا بهشتی، ریاضیدان فعال در دانشگاه واشنگتن در سنت‌لوئیس که دوستی دیرینه‌ای با مریم داشت، اشتیاق وی به ریاضیات از همان سال‌های نوجوانی مشهود بود. بهشتی در این باره می‌گوید: یک شور و شعف خالصانه فعالیت‌های مریم را به پیش می‌برد. بسیاری از مردم از فروتنی و آرامش او صحبت کرده‌اند اما او در کنار این ویژگی بسیار بسیار بلندهمت بود و از همان سال‌های جوانی مشخص بود که چه اهداف بلندی در نظر دارد.

بهشتی در ادامه می‌گوید: زمانی که وی در سال اول راهنمایی مشغول به تحصیل بود، معلمش به او گفت که استعداد چندانی در ریاضی ندارد ولی در سال ۲۰۱۴ همان دختری که استعدادش نادیده گرفته شده بود، اولین بانوی جهان شد که موفق به دریافت پرافتخارترین جایزه ریاضیات جهان یعنی مدال فیدلز شد.

میرزاخانی به کسب افتخار توجه داشت اما این موضوع همه ذهنیت او را دربرنمی‌گرفت.

دکتر “کورتیس مک‌مولن”(Curtis McMullen) مشاور ارشد دکترای میرزاخانی که در دانشگاه هاروارد فعالیت می‌کند، درباره لحظه اهدای جایزه وی در سال ۲۰۱۴ می‌گوید: زمانی که نام میرزاخانی به عنوان برنده مدال فیلدز اعلام شد، وی به جای توجه کامل به مراسم در کنار همسرش به هیجان‌زدگی دخترش آناهیتا توجه می‌کرد.

مک‌مولن در ادامه می‌گوید: تفاوت مریم با بسیاری از دانشمندان دیگر این بود که تلاش می‌کرد همواره بیشتر از آن چه تا به حال به یک موضوع پرداخته شده، آن را مورد بررسی قرار دهد و به صورت عمیق وارد مسائل می‌شد و برای خود در مسائل علمی چالش ایجاد می‌کرد و هیچ توجهی به مشکل بودن مسائل نداشت.

“مانجول بارگاوا” (Manjul Bhargava)، ریاضیدان دانشگاه پرینسستون که او نیز در سال ۲۰۱۴ مدال فیلدز را به دست آورد، می‌گوید: میرزاخانی استاد فضاهای پیچیده و منحنی در ریاضی بود. همه می‌دانند که کوتاه‌ترین فاصله بین دو نقطه یک خط راست است اما زمانی که سطح کار منحنی باشد، قضیه متفاوت خواهد بود. مریم قضیه‌های پیچیده و مهمی را در رابطه با این سطوح و روابط حاکم بر آنها طرح و به اثبات رسانده است که نتایج آن در هندسه و موضوعات فراتر از آن قابل توجه است.

این دو نفر یکدیگر را در دوره دکتری در دانشگاه هاروارد ملاقات کرده بودند.

بارگاوا درباره بیماری میرزاخانی خاطرنشان کرد: با وجود بیماری، او کارهای بی‌نظیری در سه سال پایانی عمر خود انجام داد و شدیدا علاقمند بود روی مسائل دشوار هندسی کار کند؛ حتی اگر حل آنها نیازمند ده‌ها سال کار بود.

همکاران میرزاخانی بر این نکته تاکید دارند که وی به شدت از رسانه‌ها و در کانون توجه بودن دوری می‌کرده است و حتی تصور می‌کرد ایمیل‌های مربوط به برنده‌ شدن مدال فیلدز یک شوخی هستند و به دلیل انجام شیمی‌درمانی به خاطر سرطان سینه نمی‌خواست پیگیر شرکت در مراسم شود اما سرانجام با برنامه‌ریزی‌های انجام شده برای دور نگه داشتن خبرنگاران وی در این مراسم شرکت کرد و پس از چند روز اقامت در کنگره سال ۲۰۱۴ پیش از ایراد سخنرانی خود محل کنگره را ترک کرده بود.

“اینگرید دابچیز”( Ingrid Daubechies) رئیس اتحادیه جهانی ریاضیات در این رابطه گفت: صبح آن روز «همه به دنبال مریم می‌گشتند تا با او مصاحبه کنند اما او رفته بود.»

منبع: الف

مشکلات فرودگاه امام 

دوستان حال و روز فرودگاه امام خمینی را هم دربیاید .بعضی اتفاقات مایه شرمساری  است.

چند شب قبل یکی از بستگان را برای پرواز به فرودگاه بردم تمامی ورودی های ترمینال مسافری را بسته اند و همه ماشین ها را با یکسری تابلوی غیر استاندارد به سمت پارکینگ ضلع مقابل ترمینال در طرف دیگر اتوبان دسترسی راهنمایی میکنند .نه راهنمایی و نه اطلاع رسانی درستی صورت میگیرد .

در پارکینگ مقابل شما را به دورترین اضلاع آن راهنمایی می کنند و بهانه آن پر بودن محل های نزدیک به کریدر تازه تاسیس شمالی جنوبی روی اتوبان است.این پارکینگ کاملا غیر استاندارد و فاقد چرخ دستی و وسایل رفاهی انتقال مسافران است.به شما نوید میدهند اتوبوس شما را به ترمینال مسافری منتقل میکند و این درحالی است که محل استقرار اتوبوس چند صد متر از محل پارک ماشینها فاصله دارد و اگر شما چند بسته و چمدان داشته باشی عملا مستأصل خواهی ماند.

این موارد در حالی است که پارکینگهای خالی نزدیک کریدر خالی و قابل استفاده است.
آن شب بابت همین بی نظمی بیش از نیم ساعت از محل پارک ماشین تا رسیدن به ترمینال زمان صرف کردیم.داخل ترمینال هم که البته مثل همیشه کم جا و پر مسافر و بدون امکانات .

واقعا فرودگاه پایتخت ایران اسلامی با این همه حرف و ادعایی که داریم مایه شرمساری  و هیچ مسئولی پاسخگو نیست .

 به دفتر مدیریت ترمینال رجوع کردم و اعتراض کردم ولی بدون فایده تنها با این توجیه که طراحی ترمینال ایراد دارد و اینکه بسته شدن مسیرهای دسترسی صرفا موضوع امنیتی و خارج از حیطه مسولیت ترمینال است اکتفا کردند.

واقعا اگر کسی دسترسی به مسولین وزارت راه دارد این موارد را منعکس نماید
رسیدگی به وضعیت این فرودگاه که محل تردد هموطنان و خارجیان است و تنها فرودگاه بین المللی پایتخت است نیاز به اقدام عاجل دارد.
همچنین چنانچه قرار است از این فرودگاه استفاده نمایید موضوع فوق برای اطلاع شما لازمست چه بسا لازمست در برنامه ریزی حداقل یک ساعت به تجربه های قبلی حضورتان اضافه کنید تا به پروازتان برسید . علی صادقی

اجرای گزینشی احکام دیوان عدالت اداری

وقتی دریک سازمانی احکام دیوان عدالت اداری گزینشی وبراساس روابط!! اجرامیشود وبه تمام مقامات مسئول مراتب با ارایه مدارک اعلام ولی اصلا ترتیب اثر داده نمیشودتنها درددل کردن چه ثمره ای خواهد داشت .بعضی از وزرا ومسئولین اصلا وقت خواندن این شکواییه ها ورسیدگی به این اعتراضات را ندارند آنان خود را از مردم جدا دانسته درمرتبه ای اعلی تصور مینمایند وحرف ودرددل مردم برای آنان ازرش بررسی ندارد/ تنها

چرا قانون کسرخدمت فرزندان ایثارگر اجرایی نمی شود؟

قانون کسرخدمت فرزندان ایثارگر از فروردین ماه ازتاییدشورای نگهبان عبور کرده اما ازآن تاریخ ۴ماه گذشته تا کی باید واجدین شرایط ایثارگر صبرکنند

مشکل استخدام در آموزش و پرورش

 چرا استخدام در آموزش وپرورش موروثی شده است؟ آیا این با عدالت سازگار است؟ آیا اگر نخبه ای پدرش فرهنگی نبود باید از رقابت کنار گذاشت ؟ آیا آینده آموزشی مملکت بااین قوانین نابود نمی شود؟ سهمیه فرهنگی دیگر چیست ؟!!!/هادی

به وکالت انحصاری پایان دهید

تعداد زیادی از فارغ التحصیلان رشته حقوق در شغلی که برای اشتغال نیازی به بودجه بیت المال ندارد یعنی وکالت با امتحانی که از هر چهل یا نود نفر یکنفر با کسر سهمیه های قانونی می توانند قبول شوند یعنی چیزی در حدود دو درصد شرکت کنندگان اینجا باید سوال کرد جایگاه عدل و انصاف در این زمینه کجاست؟ حتی حقوقدانان حاضرند با هزینه شخصی در صورت کمبود امکانات کارآموز وکالت شوند اما دریغ از حمایت مسئولان دولت لطفا به ما پاسخ دهند دستیابی مردم ایران به حداکثر وکیل با حداقل حق الوکاله مگر امری نیکو نیست پس چرا باید در رشته هایی مانند وکالت یا تخصص پزشکی و ……که به شدت مورد نیاز جامعه است بازاری انحصاری بوجود آید و حتی مانع گرفتن تخصص یا کارآموزی وکالت با هزینه شخصی حقوقدانان یا پزشکان عمومی شوند و از آن طرف مردم نیز ناچار باشند حق الوکاله یا حق ویزیت و حق عمل …..زیادی به این دو صنف پرنفوذ در مملکت بدهند مقایسه میانگین درآمد هزار فرهنگی با بیست سال سابقه کار با مدرک ارشد به بالا با میانگین درآمد همتزازان وکیل یا پزشک متخصص نشاندهنده این است که اراده ای موثر برای حل این معضل مردم اگر هم وجود داشته باشد لابی یا …..مانع حل این چالش هستند لذا از دولت محترم خواستاریم در این زمینه شفاف سازی کنند ضمنا از سایت الف نیز کمال تشکر را می کنم که زمینه حل چالشهای مملکت را با نشر این مشکلات فراهم می اورد/امیریان

مشکل آسفالت ماهشهر

سلام. لطفا” مسئولین شهرداری ماهشهر نسبت به رفع مشکلات آسفالت سهر اقدام کنند. خیلی افتضاحه / حسین

گردشگری گران!!!!

هتلهای دو ستاره ایران از هتلهای چهار ستاره جهان گرانتر است و البته  در مواردی هتلهای چهار ستاره هم زپرتی هستند و دو ستاره ها فرقی با چهار ستاره ها ندارند فقط چهار ستاره ها چهار برابر گرانتر هستند وضعیت قیمت هتل درایران وحشتناک است.
به شیراز رفتیم هتل اپارتمان اجاره کردیم .هتل برای دو نفر ۲۷۰ هزار تومان شبی بود و خالی .هتلدارها التماس میکردند که تخفیف میدهیم وووو مگر آدم میتواند دونفره ۲۷۰ هزار تومان شبی پرداخت کند یعنی ۴ شب بیشتر از ۱ میلیون تومان فقط هتل.

امان از بیکاری
سلام ارشد حسابداری دارم . اما متاسفانه هر چی استخدامی میاد تو شهرمون ارشد نمیخوان . با این که مطمئن هستم تو آزمونهاش قبول میشم . اما نمیشه که ثبت نام کنم دارم کم کم خودمو میبازم ./ کامران

منبع: الف

دنیای اقتصاد نوشت: در حال‌حاضر بیشتر توقف‌ها در معابر محلی، از نوع بلندمدت است، از این‌رو سطح معبر برای مدت زمان طولانی در شبانه‌روز تحت اشغال یک نفر می‌باشد و این در حالی است که معابر، جزء فضاهای عمومی به‌شمار می‌آیند.

 اما در حال‌حاضر به فضای اختصاصی تعدادی از شهروندان تبدیل شده که همین افراد پس از مدتی، نسبت به فضای مذکور، ادعای سرقفلی کرده و از توقف سایر وسایل نقلیه، در آن محل جلوگیری می‌کنند. تعرض به فضای عمومی و تضییع حقوق سایر شهروندان، علاوه بر تنش‌های روحی و روانی که توسط عده‌ای خاص ایجاد می‌شود، در مواقع بحرانی نیز ساکنان آن محل را با چالش‌های جدی در امدادرسانی مواجه خواهد ساخت.

با افزایش عرض گذرها، فضایی که باید به فضای سبز یا محل بازی کودکان و تردد آسان عابران پیاده و سواره اختصاص پیدا کند، محل توقف خودروهایی شده که روح زندگی و تعاملات سازنده اجتماعی را از محلات ما ربوده است. این معضل که بنده از آن به‌عنوان «پارکینگ مزاحم در معابر محلی» یاد می‌کنم، نشان از بلعیده شدن شهرها توسط خودروها دارد. دلیل اصلی این مشکل، ساختمان‌هایی هستند که به اندازه کافی و مطابق با اسناد فرادستی چون طرح تفصیلی، در آنها فضای پارکینگ تامین نشده و مالکان خودرو در این ساختمان‌ها، ناگزیر به توقف وسایل نقلیه خود در معابر است. مطابق طرح تفصیلی (شهر تهران)، تامین قطعی و احداث پارکینگ مورد نیاز تمامی ساختمان‌ها، در همه پهنه‌ها الزامی می‌باشد و صدور پروانه، براساس طرح تفصیلی و هرگونه گواهی عدم خلاف یا گواهی پایان‌ساختمان مربوط به آنها، منوط به تامین پارکینگ‌های موردنیاز، در همان ساختمان یا در صورت احراز و تایید عدم امکان تامین پارکینگ در ساختمان (قطعه مربوطه)، در پارکینگ‌های دارای اسناد حقوقی، در شعاع حداکثر ۲۵۰ متر، از ساختمان، بلامانع است.

توسعه پایدار یک شهر، در گرو التزام به قوانین و اسناد بالادستی می‌باشد و ساخت و ساز، نباید به هر قیمتی انجام بگیرد. رشد تراکم مسکونی در شهرها، باید با رشد تامین خدمات و زیرساخت هماهنگ باشد. در حال‌حاضر، نرخ رشد برخی خدمات و زیرساخت‌ها همچون پارکینگ، فاصله زیادی با تراکم مسکونی موجود دارد. شهرداری به‌عنوان متولی مدیریت شهر، بدون مشارکت بخش خصوصی، امکان تامین پارکینگ را نخواهد داشت، از طرفی احداث پارکینگ ارزش افزوده‌ای برای سرمایه‌گذاران ندارد، از این‌رو در کنار بسته‌های تشویقی برای نوسازی بافت‌های فرسوده، باید بسته‌های تشویقی ویژه تامین خدمات، خصوصا پارکینگ نیز تدوین شود.

منبع: الف

ایران نوشت: ظهر ۲۴ تیر امسال مرد میانسالی با پلیس تماس گرفت و از شناسایی دزدان مغازه‌اش خبر داد.

 با این تماس بلافاصله مأموران پایگاه هفتم پلیس آگاهی تهران وارد عمل شدند. آنها پس از حضور در محل حادثه، با ۴ زن جوان روبه‌رو شدند که توسط اهالی و کسبه محل به دام افتاده بودند.

صاحب مغازه که با پلیس تماس گرفته بود در تحقیقات گفت: «روز ۱۴ تیر چهار زن وارد مغازه‌ام شدند و شروع به پرس و جو در مورد اجناس مغازه کردند. آنها اجناس مختلفی را خواستند و در یک لحظه مغازه خیلی شلوغ شد که بعد متوجه شدم این کار آنها ترفندی برای سرقت بوده است. چرا که بعد از رفتن زنان متوجه شدم مقدار قابل توجهی از لباس‌های گرانقیمت به سرقت رفته است.

پس از بررسی دوربین‌های مداربسته مغازه متوجه شدم که یکی از آنها که چادر به سرش بود؛ در زمانی که همدستانش مغازه را شلوغ کرده بودند کیسه لباس را زیر چادرش مخفی کرد و آن را به سرقت برد. اما امروز متوجه همان چهار زن شدم و از آنجا که چهره آنها بخوبی در ذهنم بود، با پلیس تماس گرفتم و با کمک اهالی بازار آنها را دستگیر کردیم. بدنبال اظهارات مرد میانسال، کارآگاهان تحقیق در این خصوص را آغاز کردند تا اینکه در ادامه سه شاکی دیگر که از بازاریان و عمده فروشان لباس بودند شناسایی شدند.اما زنان جوان در تحقیقات منکر سرقت‌هایشان شدند.

یکی از آنها گفت: سرقت را قبول ندارم؛ ما دو جاری هستیم و دو نفر دیگر دوستانمان هستند. با آنها پشت چراغ قرمز و هنگام فروش فال و اسفند دودکنی آشنا شدیم. از آنجا که دو نفر از ما بچه داریم چند روز قبل تصمیم گرفتیم باهم به بازار برویم تا برای بچه‌هایمان خرید کنیم. روزی هم که بازداشت شدیم برای ادامه خرید به بازار رفته بودیم. سرقت کار ما نبوده است و مغازه‌داران هم به اشتباه ما را شناسایی کرده‌اند.
باتوجه به اینکه متهمان از سوی مالباختگان شناسایی شده و تصویر سرقت یکی از آنها توسط دوربین مداربسته یکی از مغازه‌ها ضبط شده است، آنها با قرار بازداشت روانه زندان شده و تحقیقات در رابطه با سرقت‌های احتمالی این ۴ زن ادامه دارد.

منبع: الف