بایگانی دسته ی : جامعه

رئیس سازمان نظام پزشکی کشور گفت: داروخانه بنگاه اقتصادى و تجارى نیست و نگاه تجارى به آن درست نبوده، اگرچه بحث اقتصادى در داروخانه نیز مطرح است اما شاکله آن بنگاه اقتصادى نیست.

به گزارش فارس، علیرضا زالی رئیس سازمان نظام پزشکی کشور در افتتاحیه شانزدهمین همایش سالانه انجمن علمى داروسازان ایران که امروز در مرکز همایش‌های رازی برگزار شد با بیان اینکه داروسازان به نقطه اى از دانش و مهارت رسیده اند که از افتخارات کشور محسوب مى شوند، گفت: داروسازان از پیشگام‌ترین و پیش غراولان در عرصه خودکفایی و خوداتکایی ملی هستند.

وى ادامه داد: داروسازی ایران از نظر اهتمام به رعایت کیفیت و مسئولیت‌پذیری اجتماعی با وجود مشکلاتى که وجود داشت نیز موفق بوده است و چالش هاى این حوزه موجب وجود نقصی در این حوزه نشده است.

زالى عنوان کرد: جامعه داروسازی از نظر تکثر و ابعاد مشکلات صنفی و حرفه اى در بین مجموعه حوزه‌های سلامت بیشترین آسیب را در چند سال اخیر متحمل شده است.

وى ادامه داد: یکى از چالش هایى که براى جامعه داروسازى رخ داد بحث شوراى رقابت بود که ما معتقدیم این طرز نگاه به سلامت آحاد جامعه مى تواند مخاطراتى ایجاد کند. زالى افزود: داروخانه بنگاه اقتصادى و تجارى نیست و نگاه تجارى به آن درست نبوده، اگرچه بحث اقتصادى در داروخانه نیز مطرح است اما شاکله آن بنگاه اقتصادى نیست.

وى ادامه داد: داروخانه ها بخشى از عرصه تشخیص و درمان در سلامت کشور است و سازمان نظام پزشکی درخصوص موضوع حریم داروخانه‌ها مطرح شده شورای رقابت نامه‌نگاری کرده و نقش خود را ایفا کرده است. .

زالى عنوان کرد: ما نگران جایگاه کنونى داروسازان هستیم و جایگاه فعلی داروسازان در عرصه سلامت کشور نیاز جدی به بازنگری دارد. و آنچه هدف داروسازان و سازمان نظام پزشکى بود این است که داروساز باید در کسوت یک مشاور در بحث تشخیص و درمان ورود کند.

منبع: الف

سردار خلیل واعظی ظهر پنجشنبه در جمع خبرنگاران اظهار داشت:بعد از ظهر ۲۶ مردادماه در یک نمایشگاه خودرو در خیابان فنس شهر بوشهر بین چند نفر ، مشاجره، درگیری و تیراندازی اتفاق افتاد.

به گزارش مهر، فرمانده نیروی انتظامی استان بوشهر گفت: فردی که هفته گذشته به نمایشگاه اتومبیلی در شهر بوشهر تیراندازی کرده بود، شب گذشته خود را تسلیم پلیس کرد.

سردار خلیل واعظی ظهر پنجشنبه در جمع خبرنگاران اظهار داشت:بعد از ظهر ۲۶ مردادماه در یک نمایشگاه خودرو در خیابان فنس شهر بوشهر بین چند نفر ، مشاجره، درگیری و تیراندازی اتفاق افتاد.

وی افزود: در این حادثه دونفر به هویت معلوم براثر تیرانداری مجروح ، به بیمارستان انتقال و عامل تیراندازی متواری می شود.

به گفته سردار واعظی با حضور سریع عوامل پلیس در محل حادثه و انجام تحقیقات پلیسی عامل تیراندازی و محل سکونتش در یکی از شهرستانها برای پلیس مشخص شد.

وی بیان کرد: با اقدامات انتظامی، عملیات روانی و گفتگو با خانواده متهم، عرصه بر وی تنگ شده و شب گذشته خودرا به پلیس تسلیم کرد.

این متهم دوقبضه سلاح مورد استفاده در تیراندازی را هم به پلیس تحویل داده است.

منبع: الف

رئیس پلیس راه استان کرمانشاه از کشته شدن ۵ تن در سانحه رانندگی در محور کرمانشاه به کامیاران خبر داد.سرهنگ محمد حیدری در گفتگو با خبرنگار مهر، از برخورد مرگبار دو خودرو در محور کرمانشاه “قلعه” به کامیاران خبر داد.

وی از کشته شدن پنج تن و مصدومیت یک نفر در این سانحه خونین خبر داد و گفت: این حادثه دلخراش عصر امروز بر اثر برخورد یک دستگاه وانت پیکان و پژو پارس رخ داد.

سرهنگ حیدری گفت: سه کشته و یک مصدوم از سرنشینان در پژو پارس بوده و دو کشته دیگر از سرنشینان پیکان وانت هستند.

وی بیان کرد: علت اصلی در دست بررسی است، اما آنچه که مسلم است انحراف به چپ یکی از خودروها علت این حادثه خونین بوده است.

منبع: الف

عصر ایران – به مهمانی ها که می رویم ، میزبان و میهمان سرمان درون گوشی هایمان است! گو این که برای خوردن شام و ناهار به خانه های هم می رویم و نه برای معاشرت و گل گفتن و گل شنیدن.

چه می شود در مهمانی ها، گوشی هایمان را برای مدت کوتاهی خاموش کنیم یا همه شان را در گوشه ای جدا از خودمان یکجا جمع کنیم تا گوشی ها کنار هم باشند و ما آدم ها کنار هم؟!

قدر لحظه های باهم بودن را بدانیم.

منبع: عصرایران

آیت‌الله هاشمی تنها مشتری علی تگری نبوده. او توانسته در این سال‌ها با فروش نوشابه کنار خیابان، به یکی از جاذبه‌های گردشگری اهواز تبدیل شود. آنقدر که هر مسافر غریبه‌ای دوست دارد با او عکسی به یادگار داشته باشد. عموعلی می‌گوید خیلی‌ها برای امتحان کردن نوشیدنی‌های تگری‌اش به اینجا سر می‌زنند مثل استاندار خوزستان و استاندارهای قبلی استان حتی امام جمعه اهواز و نماینده ولی فقیه خوزستان و شهردار و…

ایران در ادامه نوشت: می‌گویند راز موفقیت و برکت زندگی عموعلی خوشرویی و مردمداری اوست. مردی که حتی مغازه‌ای برای فروش نوشابه‌های تگری‌اش ندارد اما سال‌ها توانسته تاب بیاورد و با سختی کار کنار بیاید و حالا بشود علی تگری که خیلی از فروشگاه‌های بزرگ اهواز دوست دارند او شعبه‌ای به نام خود آنجا بزند تا کاسبی‌شان رونق گیرد. نوشابه و لیموناد و ماءالشعیر تگری که «علی دلفی» ۵۱ ساله دست مردم می‌دهد اسم او را به یکی از برندهای  خوزستان تبدیل کرده.
 
«علی تگری» آن روز را فراموش نمی‌کند که اتومبیل آیت‌الله هاشمی و چند ماشین دیگر، کنار خیابان ایستاد و یکی پیاده شد و سفارش نوشابه داد. خودش می‌گوید: «دقیقاً یادم نیست چه سالی بود، دم غروبی مشتری راه می‌ا‌‌نداختم که یک مرد کت و شلواری از ماشین پیاده شد و سفارش لیموناد و نوشابه داد. نوشیدنی‌ها را دم ماشین‌ها بردم که با تعجب دیدم صندلی عقب یکی از ماشین‌ها، مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی نشسته و برایم دست تکان می‌دهد، از تعجب زبانم بند آمده بود. این بهترین خاطره زندگیمه.»

اما آیت‌الله هاشمی تنها مشتری علی تگری نبوده. او توانسته در این سال‌ها با فروش نوشابه کنار خیابان، به یکی از جاذبه‌های گردشگری اهواز تبدیل شود. آنقدر که هر مسافر غریبه‌ای دوست دارد با او عکسی به یادگار داشته باشد. عموعلی می‌گوید خیلی‌ها برای امتحان کردن نوشیدنی‌های تگری‌اش به اینجا سر می‌زنند مثل استاندار خوزستان و استاندارهای قبلی استان حتی امام جمعه اهواز و نماینده ولی فقیه خوزستان و شهردار و… می‌گویند راز موفقیت و برکت زندگی عموعلی خوشرویی و مردمداری اوست. مردی که حتی مغازه‌ای برای فروش نوشابه‌های تگری‌اش ندارد اما سال‌ها توانسته تاب بیاورد و با سختی کار کنار بیاید و حالا بشود علی تگری که خیلی از فروشگاه‌های بزرگ اهواز دوست دارند او شعبه‌ای به نام خود آنجا بزند تا کاسبی‌شان رونق گیرد.

داستان علی دلفی دقیقاً از سال ۶۶ و اواخر جنگ تحمیلی آغاز شد، زمانی که علی و ۲ برادرش در شهر جنگزده اهواز به دنبال راهی برای امرار معاش خانواده بودند. آنها روزی به سرشان زد که چند جعبه نوشابه سهمیه‌ای بگیرند و در خیابان «خرم‌کوشک» که آن زمان محل رفت و آمد زیادی بود، نوشابه تگری بفروشند؛ کسب و کاری که با گذشت ۳۰ سال، هنوز پابرجاست و پر است از خاطره‌های شنیدنی. مثل خاطره نوشابه باز کردن او برای آیت‌الله هاشمی وقتی که رئیس جمهوری بود.

غروب یکی از آخرین روزهای تیرماه که هوای اهواز گرم و شرجی است و خرماپزان زودتر از سال‌‌های پیشین آغاز شده، گذرم به جایی می‌افتد که پیش از آمدن به اهواز سفارش‌ کرده‌اند. هوای اهواز حتی دم غروبی گرمتر از چیزی است که فکرش را بکنید، انگار سشوار گرفته‌اند روی صورتت. نفست برمی‌گردد و شر و شر عرق می‌ریزی!

عمو علی تنها یک شعبه دارد، آن هم شعبه علی تگری کوی عامری است. اهوازی‌ها و آنهایی که از شهرهای دیگر می‌آیند حتماً سری به او می‌زنند. نبش خیابان «خرم‌کوشک» بساط عمو علی پیداست؛ جعبه‌های نوشابه و قالب‌های یخ و ۱۰ تشت فلزی بزرگ پر از نوشابه و لیموناد و دوغ و گرمازدگانی که به بساط او پناه آورده‌اند.

سر بساط هم چند جوان و نوجوان ایستاده‌اند؛ یکی‌شان نوشابه‌ها را از جعبه برمی‌دارد و توی تشت‌های بزرگ می‌ریزد، یکی یخ‌ها را می‌شکند و یکی هم نوشیدنی‌ها را جابه‌جا می‌کند تا خنک خنک شوند. اول غروبی سرشان آنقدر شلوغ نشده. هر چقدر چشم می‌چرخانم تا مرد میانسالی که مشخصاتش را برای مصاحبه داده‌اند پیدا کنم، نتیجه‌ای ندارد. از جوانی که مشغول شکستن یخ‌هاست و گهگداری با دستمال عرق از سر و روی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ می‌گیرد، نشانی عموعلی را می‌گیرم. می‌گوید عموعلی امشب میهمان است و نمی‌آید. می‌گویم امشب راهی تهران هستم و باید با او صحبت کنم. موبایلش را در می‌آورد و زنگ می‌زند و با کسی که پشت خط است عربی صحبت می‌کند. نمی‌دانم چه می‌گوید. وقتی تلفنش تمام می‌شود، می‌گوید چند دقیقه‌ای منتظر باشم.
نوشابه‌های تگری و صدای باز کردن و پریدن تشتک‌ها آدم را وسوسه می‌کند. نمی‌توانم از نوشیدن یک لیموناد امتناع کنم. امید، جوانی که لباس کار یکی از شرکت‌های لوازم خانگی کره‌ای را به تن دارد و گویی از سرکار برمی‌گردد، نوشابه تگری را یک نفس بالا می‌کشد و با کمی مکث، نوشابه دوم را هم می‌برد بالا.

از او می‌پرسم چند سال است مشتری علی تگری است. می‌گوید: «فکر کنم ۱۶ – ۱۵ سالی بشود. خانه‌مان چهار تا کوچه پایین‌تره. یکی از تفریحات بچگی ما این بود که بیاییم نوشابه تگری بزنیم. این تفریح دیگه عادت شده و هر روز موقع برگشتن از سرکار نوشابه تگری می‌زنم که جیگرم حال بیاد.»
از اوس یحیی، مردی که سپیدی به سر و صورتش دویده، می‌پرسم چرا اسم این خیابان به علی تگری معروف شده؟ می‌گوید: «خب عاموعلی آدم خوش رفتار و مهربونیه و مردم‌داره. به همین خاطر مردم به اینجا میگن علی تگری. از حق نگذریم نوشابه‌هاش هم تگریه.»

سرگرم مصاحبه با مشتری‌ها هستم که عموعلی سر می‌رسد و به رسم خوزستانی‌ها بوسه‌ای به شانه راستم می‌زند. مرد لاغر اندام و میانه قدی که پوستی سبزه و گونه‌هایی برآمده دارد و وقتی می‌خندد برجسته‌تر می‌شود. فارسی را با ته لهجه عربی حرف می‌زند. دعوت‌مان می‌کند به لیموناد و چندتا جعبه نوشابه را روی زمین می‌گذارد که بشود صندلی.

می‌دانم قرار است به میهمانی برود، به همین خاطر گفت‌و گو را سریع آغاز می‌کنم و می‌خواهم از کارش بگوید. اینکه چطور به این فکر افتاد تا نوشابه‌فروش شود؟ عموعلی مرد مهربانی است و خنده از لبانش نمی‌افتد. آرام صحبت می‌کند، تا جایی که از او می‌خواهم در این شلوغی که مشتری‌ها به راه انداخته‌اند بلندتر حرف بزند.

«سال ۶۶ که تازه از خدمت سربازی برگشته ‌بودم هنوز جنگ تمام نشده ‌بود، بعضی از مردم سر زندگی‌شان برگشته ‌بودند. خب بیکار بودیم و باید مخارج خانه و خانواده را تأمین می‌کردیم. اون‌موقع وضع مالی بیشتر مردم خوب نبود. ما هم که پولی نداشتیم سرمایه کنیم. به همین خاطر من و برادرم عبدالزهرا تصمیم گرفتیم نوشابه بفروشیم. خب اون زمان نوشابه سهمیه‌بندی بود.

روزی ۴ جعبه به ما سهمیه می‌دادند. یکی‌‌مان صبح می‌رفت نوشابه‌ها را با گاری می‌آورد آن یکی هم ظهر می‌رفت «پل سیاه» از کارخانه یخ می‌گرفت. توی همین سه راهی که نزدیک بازار میوه بود، توی تشت یخ خرد می‌کردیم و نوشابه‌ها را توش می‌ریختیم که حسابی خنک بشوند. ماه‌‌های اول روزی ۲ تا ۳ جعبه بیشتر فروش نداشتیم ولی کم‌کم کار و کاسبی‌مان گرفت.

نوشابه آن زمان برای‌مان ۳ ریال می‌افتاد و ما هم ۵ ریال می‌فروختیم که بعدها شد ۵ و ۶ و ۷ ریال و به یک تومان هم رسید. یک روز یادم نمی‌رود، یکی از جوان‌های اهواز آمد پیشم گفت که امشب تا صبح فکر کرده چه کمکی بهم می‌تواند بکند و برام اسم انتخاب کرده، اسممو گذاشت علی تگری و کم‌کم توی اهواز به همین اسم معروف شدم. هر کس نوشابه و لیموناد خنک می‌خواست آدرس می‌دادند برو علی تگری. البته این را هم بگویم که تا همین چند سال پیش خیلی اذیت شدیم، هر از گاهی شهرداری می‌آمد و بساط‌‌‌مان را می‌برد، گاهی هم پس نمی‌داد. اگر این همسایه‌های نازنین و اهالی محل نبودند، هیچ وقت نمی‌توانستیم مجوز بگیریم و راحت کاسبی کنیم.»

از خودش تعریف می‌کند و خنده‌ای به پهنای صورتش می‌نشیند. بعد می‌رود سروقت خاطراتش و از مشتریانی می‌گوید که چند سالی است از اهواز به شهرها و کشورهای دیگر رفته‌اند و گهگداری به او زنگ می‌زنند تا صدایش را بشنوند. از مسافرانی می‌گوید که به خاطر او به اهواز آمده‌اند تا نوشابه و لیموناد تگری‌اش را امتحان کنند و عکس یادگاری بیندازند: «اهواز ۸ ماه از سال گرم است و هر عصر تا سحر که اینجاییم پر است از خاطره. مثلاً یکی از مشتری‌هام که ۱۰ سال است شوهر کرده و از این محل رفته، هنوز که هنوز است، دم غروبی با همسرش می‌آید اینجا و نوشابه می‌خرد. زمان دانشجویی هر روز پاتوقش اینجا بود، حالا که ۲ تا بچه دارد هم با شوهر و بچه‌هاش هر روز سری به اینجا می‌زنند. از خیلی شهرهای دیگر مثل تبریز و مشهد و شیراز و اصفهان و خرم‌آباد هم برای نوشابه تگری پیش ما می‌آیند.»

علی تگری نمونه‌ای است از آن دست مردمانی که سرمایه آنها نه ثروتی کلان است نه مدرکی آنچنانی. سرمایه آنها تنها کار است و مردمداری. چیزی که این روزها کمتر سراغش را داریم؛ گوشه پیاده‌رو، تشتی پر از یخ و نوشابه‌ای تگری؛ به همین سادگی.

منبع: الف

رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس از پرداخت ۱۱ هزار میلیارد تومان وام در پرونده صندوق ذخیره فرهنگیان خبر داد و گفت: یک فقره از این پرداختی‌ها مربوط به وام چند صد میلیونی به یک کارتن‌خواب است که قطعا توان بازپرداخت ندارد.

به گزارش تسنیم, محمد مهدی زاهدی در پنجمین کنگره سراسری فرهنگیان کشور اظهار کرد: برخی افراد فراکسیون امید با انتخاب آقای بطحایی به عنوان وزیر آموزش و پرورش مخالفت‌هایی داشتند و بنده وقتی با آقای عارف صحبت کردم “بطحایی” را فردی متدین می‌دانست اما معتقد بود توان کافی برای وزارت را ندارد.

وی افزود: برخی افراد از دیدگاه سیاسی با آقای بطحایی مخالفت می‌کردند و فضای شدیدی علیه وی وجود داشت اما بعد از بررسی به این نتیجه رسیدیم که گزینه پیشنهادی از بدنه آموزش و پرورش است و برای اولین بار فردی معرفی شده بود که سالها در بدنه این وزارتخانه حضور داشته است.

رییس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با اشاره به اینکه مطالبات جدی از وزیر آموزش و پرورش داریم,گفت: یکی از مهمترین مطالبات توجه به سند تحول بنیادین است و دو زیر نظام مالی و منابع انسانی باید با جدیت پیگیری شود و تا زمانیکه این دو موضوع عملیاتی نشود اجرای سند به خوبی انجام نخواهد شد. زاهدی ادامه داد: به دنبال اجرای طرح رتبه‌بندی معلمان هستیم اما این مسئله به تدوین دو زیر نظام فوق نیاز دارد و از وزیر آموزش و پرورش این موضوع را دائم پیگیری خواهیم کرد.

رییس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس تصریح کرد: سیاسی بازی در آموزش و پرورش سم است و نباید فضای سیاسی خارج از وزارتخانه به درون وارد شده و حاشیه سازی ایجاد شود. این سیاسی بازی نباید در انتصابات, مدیریت و مسائل آموزشی و پرورشی وارد شود که در سال‌های اخیر ظلم بزرگی به دلیل وجود این مسئله به نظام آموزش و پرورش شده است.

وی افزود: انتظار نداریم وزیر آموزش و پرورش افرادی از جناح مخالف رئیس جمهور را به کار بگیرد اما باید انسان‌های معتدل و وفادار به شهدای فرهنگی که قصد حاشیه‌سازی ندارند به کار گرفته شوند و از موضع سیاسی به مسائل نگاه نکنند.

رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس درخصوص صندوق ذخیره فرهنگیان عنوان کرد: ۱۱ هزار میلیارد تومان وام در صندوق پرداخت شده است که ۸ هزار میلیارد تومان مشکوک الوصول است یعنی ضمانتی برای برگشت آن وجود ندارد و افرادی که توان مالی برای بازپرداخت وام داشته باشند وجود ندارد.

زاهدی ادامه داد: در مواردی وام‌های چند صد میلیون تومانی به یک فرد کارتن‌خواب اعطا شده است که قطعا توان مالی بازپرداخت ندارد.

وی با تاکید بر اینکه صندوق ذخیره فرهنگیان و بانک سرمایه از مطالبات جدی ما است, اظهار کرد: این صندوق باید در جهت خدمت به فرهنگیان و رفع بخشی از مطالبات آنها اقدام شود نه اینکه محلی برای سوءاستفاده های کلان باشد.

رییس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس خاطرنشان کرد: هلدینگ های اقتصادی مختلف از جمله پتروشیمی توسط صندوق ذخیره فرهنگیان ایجاد شده است اما هیچ برنامه ای برای فعالیت آن وجود ندارد که همین مسئله منجر شد صدها میلیون تومان هزینه بدون بازدهی باشد.

زاهدی با اشاره به اینکه صحبت‌های زیادی درباره صندوق ذخیره وجود دارد, گفت: تا مهر ماه گزارش نهایی از نتایج تحقیق و تفحص از صندوق ذخیره را ارائه می کنیم. وی تصریح کرد: وزیر آموزش و پرورش باید از افراد فهمیم, باتجربه و با قابلیت بالا در مدیریت مالی استفاده کند و افرادی که صرفا جریان سیاسی خاصی را دنبال می کنند نباید به کار گرفته شوند به عنوان مثال در دوره های گذشته مشاهده کردیم معاون پرورشی به وزیر گفت لباس پیشاهنگی بپوشد و با افتخار عکس انداختند.

زاهدی با اشاره به حذف کنکور و برگزاری آزمون استاندارد در آموزش و پرورش عنوان کرد: کنکور بلایی برای دانش آموزان است, استعدادکشی می کند و خلاقیت را می رباید بنابراین باید کنکور حذف و آزمون های استاندارد جایگزین شود. رییس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس خاطرنشان کرد: حوزه ستادی وزارتخانه به تنهایی قادر به برگزاری آزمون های استاندارد نیست و اجرای آن به هماهنگی سایر نهادها نیاز دارد.

وی با اشاره به دانشگاه فرهنگیان گفت: مصلحت نیست فردی چهارسال سرپرستی این دانشگاه را داشته باشد چرا که سرپرست اختیارات لازم را ندارد.

زاهدی با اشاره به وضعیت نیروی انسانی مورد نیاز آموزش و پرورش بیان کرد: براساس برآورد این وزارتخانه د طول ۶ سال آینده حدود ۴۰۰ هزار نفر بازنشسته می شوند یعنی هر سال نیاز به تربیت ۵۰ هزار نیرو وجود دارد تا در آینده این وزارتخانه دچار بحران نشود.

رییس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس با بیان اینکه ظرفیت فعلی دانشگاه فرهنگیان پاسخگوی تامین منابع نیروی انسانی آموزش و پرورش نیست, افزود: از رییس سازمان برنامه و بودجه ورییس سازمان امور استخدامی تقاضا داریم تا هرچه زودتر برنامه ریزی لازم برای برای اختصاص ردیف استخدامی جذب نیروی را داشته باشد.دانشگاه فرهنگیان باید نشان دهد که توان کافی برلی تامین نیروی انسانی.مورد نیاز آموزش و پرورش را دارد و این دانشگاه باید یکی از اولویت های اصلی وزارتخانه باشد.

منبع: الف

دیدیم آجرهای بزرگ است. برداشتند، در این وقت با کمال شگفتی دیدیم یک قبر آماده و ساخته آن جا هست بدون این که ذره ای چیزی از استخوان و غیره در آن باشد

به گزارش ایکنا، برای ما که وجود معصوم را از نزدیک نچشیده‌ایم، تصور انسان کامل، مُحال نه، اما سخت است. مطالعه زندگی برخی انسان‌های در دسترس که تا مرز عصمت رفته‌اند، ما را به آستانه درک حقیقت امام معصوم، نزدیک‌تر می‌کند. علامه طباطبایی(ره) صاحب تفسیر وزین المیزان، از این دست آدم‌هاست. کسی که معصوم‌وار زیست و معجزه‌وار بدرود حیات گفت.
 
درباره حیات این ابرمرد علم و عرفان، بسیار گفته و شنیده‌ایم. امروز اما حکایتی ناب بشنویم از مماتش.

 این حکایت را، مورخِ اهل تدقیق در تحقیق، رسول جعفریان در کتاب «مقالات و رسالات تاریخی‌« (دفتر چهارم)، از زبان حجت الاسلام محمد حسین اشعری فرزند مرحوم آیت الله علی اصغر اشعری قمی – از همدرسان امام راحل – اینگونه آورده‌اند:
 
«علامه طباطبایی این اواخر بیماری پارکسینسون گرفت و تقریبا آخر کاری فلج شد تا گردن. این اواخر در بیمارستان آیت الله گلپایگانی بستری شد. من سه شبانه روز اکثر اوقات آنجا بودم و ایشان در حالت اغماء بود. روزی دکتر منافی وزیر بهداری وقت آمد به بیمارستان برای ملاقات با ایشان. وقتی وضع او را دید تلفن کرد که هلکوپتر بفرستند تا او را به تهران منتقل کنیم. من مخالفت کردم و گفتم ایشان چند ساعتی بیشتر زنده نیست. اما قبول نکرد.
 
همان وقت آیت الله گلپایگانی آمد که دید ایشان در حال اغماء است. این مساله را با ایشان مطرح کردم و به ایشان گفتم: شما امر کنید دکتر منافی این کار را نکند. ایشان دکتر منافی را صدا زد و از او خواست تا عصر صبر کنند. اگر جوری بود که می شود او را منتقل کرد آن وقت منتقل کنید. بالاخره یکی دو ساعت بعد درگذشت. من تلفنا فوت ایشان را به آقای خمینی اطلاع دادم. ایشان فرمودند: در باره قبر ایشان هر کجا را صلاح می دانید اقدام کنید. به آقای مولایی هم دستور خواهیم دید. من به دنبال آقای مولایی آمدم تا محل قبر را تعیین کنیم. ایشان در کنار قبر مرحوم اشراقی و انگجی جایی را معرفی کرد. من مخالفت کردم و گفتم علامه طباطبایی به عنوان مفسر و فیلسوف باید قبرش جایی باشد که مردم راحت تر و آشکارتر سر قبر ایشان بیایند.
 
آنچه آقای مولایی اصرار کرد من مخالفت کردم. بعد آمدم جایی را که قبر فعلی ایشان است نشان دادم. ایشان گفت اینجا پایه های سقف است و تمام بتون آرمه است و قابل شکافتن نیست. من نپذیرفتم. ایشان گفت: حتی اگر بشود شکافت، اینجا قبر علماست و ما مجاز به شکافتن نیستیم. من گفتم: این مساله را حل می کنم. معمارها را بیاورید تا نظر بدهند که می شود شکاف داد یا نه. و ثانیا آقای نجفی در وقت ساختن مسجد بالاسر فهرست قبور را برداشت. از ایشان می پرسیم که آیا قبر عالمی در اینجا هست یا خیر. غروب شد و آقای نجفی آمد. بعد از نماز داستان را شرح دادم و خواستم ایشان بیاید شرح بدهد که اینجا قبری از علما بوده است یا نه. ایشان آمد و گفت: تا آنجا که من صورت برداری کرده ام اینجا قبر کسی نیست. آقای مولایی گفت: چه اصراری دارید. من گفتم: نه اینجا که قبر نیست. بر فرض هم بتون باشد، امتحانش آسان است. بالاخره به این امر تن دادند و شب درها را بستند و قالی را کنار زدند و عمله آوردند تا بشکافند. سنگ مرمر را برداشتند. موزائیک را هم برداشتند، خبری از بتون نبود. خاک و خاشاک را برداشتند یک مرتبه هر چه کلنگ زدند صدا می کرد. آقای مولایی گفت: من عرض کردم اینجا بتون است. من مخالفت کردم و گفتم: ببینیم چرا صدا می کند. دیدیم آجرهای بزرگ است. برداشتند، در این وقت با کمال شگفتی دیدیم یک قبر آماده و ساخته آن جا هست بدون این که ذره ای چیزی از استخوان و غیره در آن باشد. آقای مولایی گفت: این واقعا شبیه معجزه است. همانجا آقای طباطبائی را دفن کردند.»

منبع: الف

رعایت حق همسر مهم‌ترین بحث اخلاقی در خانواده است. هر اندازه حق و حقوق زنان رعایت شود، احساس آرامش و آسایش بیشتری خواهند داشت و در همسرداری و تربیت فرزند موفق‌تر خواهند بود.

به گزارش ایکنا، رعایت حق همسر مهم‌ترین بحث اخلاقی در خانواده است. زیرا هر اندازه حق و حقوق زنان رعایت شود، احساس آرامش و آسایش بیشتری خواهند داشت و این مسأله باعث می‌شود هم در عرصه همسرداری و هم در عرصه تربیت فرزند موفق باشند.
 
از این روست که اهل‌بیت(ع) به موضوع رعایت اخلاق در قبال همسر بسیار توجه کرده‌اند و قلق‌های مختلفی را در قالب احادیث به شیعیانشان ارائه داده‌اند که حقیقتاً گنجینه‌هایی گرانبهایی هستند که منشأ وحیانی دارند.
 به عنوان نمونه امام سجاد(ع) در رساله حقوقشان به برخی حقوق مردان در قبال زنان اشاره کردند و فرمودند:
 
«حق زن آن است که بدانى:
ــ خداوند او را مایه آرامش و آسایش و همدم و پرستار تو قرار داده است.

ــ همچنین بر هر یک از شما واجب است خداوند را به خاطر وجود دیگرى ستایش کند و بداند که او نعمتى است که خداوند ارزانى داشته و واجب است که با نعمتِ خداوندى رفتار نیک داشته باشد و او را گرامى بدارد و با او سازگارى کند.

ــ هرچند حق تو بر زنت بیشتر است و فرمان‏پذیرى از تو، در هر چه دوست مى‏‌دارى یا نمى‏‌پسندى، تا آن‏جا که گناه نباشد، بر او لازم‌‏تر است، در هر حال او این حق را دارد که از تو مهربانى ببیند و از همدمى تو برخوردار شود

ــ و حق دارد که در برآوردن کامى که به ناچار باید برآورده شود، آرامش و آسایشش تأمین شود و این حقى بس بزرگ است و هیچ نیرو و توانى جز به خداوند نیست.»

متن حدیث:

حَقُّ رَعیَّتِکَ بِمِلْکِ النِّـکاحِ فَاَنْ تَعْلَمَ اَنَّ اللّه‏َ جَعَلَها سَکَنا وَ مُسْتَراحا وَ اُ نْسا وَ واقیَهً وَ کَذلِکَ کُلُّ واحِدٍ مِنْکُما یَجِبُ اَنْ یَحْمَدَ اللّه‏َ عَلى صاحِبِهِ وَ یَعْلَمَ اَنَّ ذلِکَ نِعْمَهٌ مِنْهُ عَلَیْهِ وَ وَجَبَ اَنْ یُحْسِنَ صُحْبَهَ نِعْمَهِ اللّه‏ِ وَ یُکْرِمَها وَ یَرْفَقَ بِها وَ اِنْ کانَ حَقُّکَ عَلَیْها اَغْلَظَ وَ طاعَتُکَ بِها اَ لْزَمَ فیما اَحْبَبْتَ وَ کَرِهْتَ ما لَمْ تَـکُنْ مَعْصیَهً فَاِنَّ لَها حَقَّ الرَّحْمَهِ وَ الْمُؤانَسَهِ وَ مَوْضِعَ السُّکونِ اِلَیْها قَضاءَ اللَّذَّهِ الَّتى لابُدَّ مِنْ قَضائِها وَ ذلِکَ عَظیمٌ وَ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللّه‏ِ.

منبع: الف

روزنامه اطلاعات در یادداشتی که به بهانه روز مسجد نوشته آورده است:در همایشی که در این ایام برگزار شد، دو نکته از دو شخصیت شنیده شد.

 یکی از روحانیان دست‌اندرکار مساجد آماری ارائه کرد؛ مبنی بر آن که در کشور ما بر اساس سرانه‌ی جهانی، هنوز  مسجد کم داریم! شخصیت دیگر، همان سردار محبوب و متواضع[سردارسلیمانی]، سخن از ضرورت جذب و انجذاب بیشتر مساجد به میان آورد و روحانیان را هشدار داد، که فتنه‌ی در پیش، در بعد داخلی، اختلاف مذهبی و تفرّق دینی ست، و مسجدیان روحانی، کافی نیست تا به جرگه‌ی خودی‌های مسجدی اکتفا کنند و دامن از غیر مسجدیان فراشویند، بلکه باید دایره‌ی جذب خود را فراتر برند و این خانواده‌ی بزرگ ایرانی را در شکل‌ها و سلیقه‌های گوناگون، بیش گرد یکدیگر فرا آورند.

برای این منظور، به زعم این قلم باید چند نکته را بازخوانی و باز اندیشی کرد:

۱ـ امامان مساجد از بیش فعالی کناره گیرند و هر مسجد را به مرکزی متمرکز برای کار فرهنگی هر محله تبدیل کنند. مشاغل مختلف به اصطلاح فرهنگی و اغلب سیاسی در ارگان‌های پراکنده را وداع کنند و در خانه‌ی امن محلات خود، به عائله‌ی محله‌ی خویش بپردازند.

پیش نمازی شغل نیست که سر اذان بیایند و بعد از تعقیبات بروند، بلکه یک منزلت است که هم وقت موسّع می‌خواهد و هم روی خوش می‌طلبد و هم مجال کافی برای چهره به چهره شدن لازم دارد.

۲ـ در زمانه‌ای که به قول آن سردار، فتنه‌ی انشقاق دینی و انشعابات عقیدتی جان مسلمانی را از رمق انداخته، به تفرّقات گوناگون دامن نزنند و این خانواده‌ی بزرگ ملی و میهنی را در سایه‌ی مدارا و محبت دینی و رواداری در سبک و سلیقه‌های زندگی گرد هم آورند. یک امام جماعت، یک عقل است در کنار دیگر عقول بزرگان هر محل. این عقل باید راهبری و پدری کند و نه تکروی و تحکم.

۳ـ با حفظ قداست و حریم عقلی و عرفی مساجد، شور فرهنگی و جاذبه‌های رفت و آمد نوجوانان و جوانان را افزون کنند و بر بار آموزشی و اخلاق پروری مساجد بیفزایند. زیبایی ظاهری و وزانت مساجد را برای امور روزمره‌ی فرهنگی، بیش دغدغه ورزند؛ تا تالار سازی برای مجالس تعزیت و ترحیم. به جای آن که بلندگوها را از مناره‌ها، ناخوانده مهمان خانه‌های محله کنند، برای فراخواندن اهل محل به مسجد، جاذبه و دعوت بیاورند.

۴ـ و پا به پای دغدغه مندی برای رساندن آمار تعداد مساجد به سطح سرانه‌ی جهانی، دلمشغول افزایش کمی و کیفی مدارس در هر محله باشند. آن کس که همچنان حاضر است برای گنبد و مناره‌ی مسجد خرج کند، اما هنوز حسی برای توسعه‌ی امکانات مدرسه‌ی محل خود ندارد و ضرورت آن را نمی‌فهمد، باید در همین مساجد به فهم درست نائل آید.

منبع: الف