بایگانی دسته ی : جامعه

هر پنج دقیقه ای که می گذرد، یک تن در کشور دچار سکته مغزی می شود.به عبارت دیگر هر روز ۲۸۸ تن از هموطنان سکته مغزی می کنند که شمار آنان را اگر جمع ببندیم از صد هزار تن در سال بیشتر می شود.سکته مغزی به دلیل وقفه ای کوچک در جریان خون مغز یا انسداد رگ ها بوجود می آید. در این حالت جریان اکسیژن و مواد غذایی به مغز محدود می شود و بخشی از بافت مغز آسیب می بیند. در ادامه چند راهکار ساده برای کاهش احتمال سکته مغزی ارایه شده است-شکلات تلخ بخوریدشکلات تلخ حاوی ترکیباتی به نام فلاونوئید است که سبب انعطاف پذیری رگ ها می شود و از ایجاد لخته جلوگیری می کند.-با ویتامین های گروه B آشتی کنیدنتیجه مطالعات نشان می دهد ویتامین های گروه B به ویژه اسید فولیک و ویتامین های B6 و B12 به باز شدن شریان ها کمک می کنند و احتمال ابتلا به بیماری های مربوط به عروق خونی را کاهش می دهند.-خروپف علامت خوبی نیستخروپف می تواند علامت آپنه یا قطع موقت تنفس در خواب باشد؛ آپنه خواب با افزایش احتمال سکته مغزی و حمله قلبی مرتبط است.-کمتر از هفت ساعت نخوابیدمطالعات نشان می دهد خواب کمتر از هفت ساعت با افزایش هورمون های استرس، فشار و قند خون، احتمال حمله قلبی و سکته را افزایش می دهد.-روزانه هشت لیوان آب بنوشیدآب رسانی به بدن به بهبود گردش خون کمک کرده و از فشار خون جلوگیری می کند.-از زنجبیل و زردچوبه در غذاهای خود استفاده کنید؛ زیرا خواص ضد التهابی دارند.-به مسافرت بروید مطالعات نشان می دهد سفر و استفاده از تعطیلات، یکی از مهمترین روش های غلبه بر استرس است و استرس یکی از عوامل تاثیرگذار بر بیماری های قلبی و سکته محسوب می شود. -در هوای آلوده از منزل خارج نشوید-مولتی ویتامین بخورید-وزن خود را کاهش دهید-ادرار خود را نگه نداریدمطالعات محققان دانشگاه تایوان نشان می دهد پرشدن مثانه سبب تحریک عروق کرونر می شود. -تحت نظر پزشک روزی یک قرض آسپرین بچه بخورید-نوشابه را با آبمیوه طبیعی جایگزین کنید-سیگار نکشید-روزی ۲۰ دقیقه پیاره روی کنید-حداقل هفته ای یک بار ماهی بخورید-از غذاهای فیبردار غافل نشوید-بذر کتان در کاهش احتمال بیماری های عروقی موثر است-حبوبات را در وعده های غذایی بگنجانیدانجمن سکته آمریکا به هشت نکته اساسی اشاره کرده است که احتمال بروز سکته مغزی را کاهش می دهد. این عوامل عبارتند از: -اندازه گیری مرتب فشار خون و درمان فشار خون بالا-کنترل ضربان قلب نامنظم -پرهیز از استعمال دخانیات-اندازه گیری مستمر کلسترول خون و جلوگیری از افزایش آن -اجتناب از مصرف الکل-کنترل قند خون-درمان اختلالات گردش خون

منبع: baharnews.ir

مهدی دادویی‌نژادگروه مقالات: بحث بر سر قوانین نیست که ایران از جمله فربه‌ترین کشور‌ها در تدوین قوانین روی کاغذ است، در شهرداری‌هایی که بی‌قانونی از سر و کولشان بالا می‌رود و رشوه و زدو بند و هزار تا پرونده مثل املاک نجومی و چرب کردن سبیل‌های فلان مهندس ناظر برای زیر سبیلی رد کردن گندکاری‌های فلان بساز و بفروش ساز وجود دارد بند کردن به دستفروشانی که جز به حلال لقمه‌ای از گلویشان پایین نمی‌رود فاجعه بار است، شهرهایی که در و دیوارشان نشانی از مدنیت شهری ندارد و جوی‌ها و کانال هایی که با کوچکترین باران می‌شود قربانگاه پیر و جوان، پارک هایشان می‌شود مسلخ گاه دختری کوچک، شهرهایی که باغ‌هایش را برای پر کردن ابر چاله‌های به وجود امده از مدیریت ناکار امد قربانی‌تراکم فروشی می‌کند، شهردارانی که شهرداری را وسیله‌ای برای رسیدن به مطامع سیاسی خود می‌بینند و هزاران مشکل را بر پیکره شهر‌ها سنجاق کرده اند.برخورد زشت و زننده مامورین شهرداری با دستفروشان عینا بازگو کننده مشکلات حاد مدیریت شهری در زمینه فهم اجتماعی و زیستی شهرهاست، طرح‌های کوته فکرانه که بیشتر شبیه نمایشنامه ژان گولر است تا طرح بدرد بخور و دوسر برد، سوالی که در ذهن هر شهروندی شکل می‌گیرد این است که آیا مهم‌ترین مشکل شهرهایمان دستفروشان هستند؟ آیا تمام کارهای زیربنایی شهر‌ها به نحو احسنت صورت پذیرفته و تنها موردی که نمای شهرمان را بهم می‌زند سد معبر عزیزان دست فروش است؟ آیا اجرای دقیق مُر قانون مسئله‌ای همه جانبه در شهرهاست یا شدت اجرای قانون برای اقشار بی‌پناه و ضعیف است؟ آیا دست‌فروش عزیز به عنوان یک شهروند می‌تواند عضو هیات موسس به اصطلاح خیریه‌ای شود که پولش از جیب آن دست فروش به حساب شهرداری می‌رود و یا نیاز به رانت خانوادگی است؟ آیا اصلا شهرداران دستفروشان محترم را شهروند محسوب می‌کنند یا آن‌ها را هم از اغیاری می‌دانند که مامور رقیبشان هستند تا پایه‌های صندلی ریاستشان را بلرزانند؟ دستفروشی پدیده‌ای شوم نیست، زمین‌خواری و فروش‌ تراکم در شهر‌ها شوم است، دیوارهای کریه المنظر و آسفالت‌های درب و داغان شوم است، رژه موش‌ها در سطح شهر شوم است، فساد گسترده و رانت خواری در شهرداری‌ها شوم است، بیلآن‌های غیر واقعی از عملکردهایی که اثری از آن‌ها در شهر نیست شوم است، استفاده از مامورانی که گاهی از میان گولاخ‌های شهر دست چین می‌شوند شوم است، بردن امکانات شهری به حتی خارج از مرزها و برای نمایش بدون رضایت شهروندان به هر بهآنه‌ای شوم است، عضویت خاندانی با خرج کردن از بیت المال شهری در هیئت مدیره‌ها تحت هر عنوانی شوم است و…. سیلی که مادر فومنی از آن مامور خورد نمونه‌ای از هزاران برخورد تند و زننده مامورانی است که شهرداری به جان مردم می‌اندازد، اصلا فرض اصلی بر لگدپرانی و فحاشی ماموران است، این طرح‌های ساماندهی هم آنقدر بچه گانه و کوته فکرانه است که دقیقا مشخص است حاصل هزاران ساعت میوه و غذا خوردن جمعی از غیر متخصص‌ترین افراد منصوب در شهرداری هاست. دست فروشی و بساط کردن برای هیچ کدام از عزیزان دست فروش اولویت کاری نیست، بلکه ماحصل فرایندی است که آن‌ها را مجبور می‌کند برای رسیدن به لقمه حلال مشقات فراوان این کار را به جان بخرند، بلا شک حضور مدیران نالایق و ناکار آمد که اولویتشان حفظ مناصب به هر‌ترفندی است کار را به جایی رسانده که مادری برای حفظ زندگی و ابرو مجبور به تحمل مشقات دست فروشی شود، مردان و زنانی که اسطوره‌ی شرافت و غیرتند. البته از این موضوع نباید غافل شد که دست فروشی معایبی دارد که کوچک‌ترین آن‌ها سد معبر است، اما نمی‌توان انتظار داشت با طرح هایی مانند تمرکز دست فروشان در یک منطقه خاص بتوان این موضوع را حل کرد، چه آن که اندک سود حاصل از دست فروشی از همین ارتباط مستقیم و سهل الوصول بودن دست فروشان عزیز حاصل می‌شود. کسی برای خرید یک جفت باطری قلمی نمی‌رود به نقطه‌ای خاص که محل تجمع دست فروشان است. در روزگاری که جمع میان نان و آبرو برای بسیاری از مردم دشوار شده است و مدیران نیز دغدغۀ این مقوله را ندارند و با فاصله‌ای کهکشانی از درک تلخی‌های روزمره مردم عاجزند، قضاوت بر مبنای قانون موضوعیت ندارد، سیلی مامور به صورت دستفروش آخرین حلقۀ این زنجیر است، مدیریت ناکارامد، رانت، از ارزش افتادن تلاش برای روزی حلال، قوانین غیر قابل اجرا و ابن الوقتی، همه به آن مامور این را می‌آموزند که در اوضاع هشل هفت مدیریت شهری اگر حرمتی را شکستی چیزی را از دست نمی‌دهی، این سیلی مدیریت شهری است بر صورت ضعیف‌ترین قشر مردم.

منبع: baharnews.ir

یک تیم از کارشناسان بین‌المللی به بررسی اطلاعات بیش از یک میلیون نفر از سراسر جهان پرداخته‌اند.از قرن هجدهم تاکنون مشاهده شده که چند نسل اخیر، بیشترین نرخ امید به زندگی را در تاریخ بشر داشته‌اند. به طور مثال نرخ امید به زندگی در سوئد در بیش از ۲۰۰ سال گذشته از دهه ۳۰ سالگی به ۸۰ سالگی افزایش یافته است.”سوزان آلبرت” یکی از محققان این مطالعه از دانشگاه دوک در آمریکا گفت: به رغم افزایش نرخ امید به زندگی که نتیجه پیشرفت‌های حاصل شده در عرصه پزشکی و سلامت عمومی است، مردان همچنان نسبت به زنان عمر کوتاه‌تری دارند.محققان معتقدند دلایلی همچون عامل ژنتیک و بالا بودن میزان رفتارهای پرخطر در مردان عامل پایین بودن طول عمر آنها در مقایسه با زنان است.

منبع: baharnews.ir

به گفته محققان دانشگاه ایلینوی شیکاگو، خواب کوتاه و خواب منقطع از فاکتورهای پرخطر پیشرفت بیماری کلیوی هستند.دکتر آنا ریکاردو، سرپرست تیم تحقیق، در این باره می گوید: «هنوز مشخص نیست که چرا کمبود خواب موجب تشدید نارسایی کلیوی می شود. تحقیق ما اهمیت خواب را در عملکرد کلیه نشان می دهد.»این تحقیق شامل ۴۳۲ فرد بزرگسال مبتلا به بیماری مزمن کلیه بود. محققان عادات خواب این افراد را به مدت ۵ تا ۷ روز از طریق مانیتورهای بسته شده به مچ دست تحت نظر داشتند. سپس محققان وضعیت سلامت این افراد را به طور متوسط به مدت ۵ سال پیگیری کردند. طبق یافته این تحقیق، شرکت کنندگان به طورمیانگین ۶.۵ ساعت در شب می خوابیدند، ۷۰ تن از آنها مبتلا به نارسایی کلیه شدند و ۴۸ تن جانشان را از دست دادند.بعد از تطبیق آمار، محققان دریافتند هر یک ساعت خواب اضافی شبانه با حدود ۱۹ درصد کاهش ریسک نارسایی کلیه همراه است.همچنین مشخص شد کیفیت خواب هم مسئله مهمی است؛ افراد دارای شرایط خواب بدتر بیشتر در معرض ابتلا به نارسایی کلیه بودند. محققان همچنین دریافتند افرادی که در طول روز می خوابیدند، ۱۰ درصد بیشتر در معرض مرگ در طول دوره پیگیری قرار داشتند.

منبع: baharnews.ir

روزنامه «ایران» افزود: اهالی می‌گویند باد که می‌آید، چندتایی می‌افتد. مثل آدمی که ایستاده مرده باشد. دور و بر بعضی از نخل‌ها را آنقدر نی گرفته که انگار سال‌هاست دست کسی به خرما نرسیده. حمله نیزار و خاک و زباله، نه تحقیق می‌خواهد نه گزارش کارشناسانه. در جزیره مینو هجوم بوته‌ها به زمین‌های بی‌نخلی که برای تغییر کاربری از نخلستان به سبزیکاری تسطیح شده‌، غم‌انگیز است. اسعد پورمحمد مسئول جوان مرکز خدمات جهاد کشاورزی جزیره مینو می‌گوید: «نقشه قدیمی جزیره در مرکز نشان می‌دهد پیش از جنگ اینجا ۵۰۰ هزار نخل داشته. قدیمی‌ها می‌گویند زمانی مینو چنان نخلستان بزرگی بوده و چنان سبز بوده که نمی‌توانستی براحتی در آن راه بروی. ما حالا ۱۷ هزار نخل داریم که خیلی از آنها هم رها شده.» جنگ یک طرف، بالا رفتن غلظت شوری آب که در این هفت هشت ساله گریبان خوزستان را گرفته یک طرف: «متأسفانه شوری آب خیلی بالاست. حداقل سه ماه از سال. اگر میزان شوری به ۵ هزار برسد، ۷۵ درصد محصول از بین می‌رود چه برسد به اینکه سال گذشته ۱۳ هزار بود.» خیلی‌ها زمینشان را رها کرده‌اند، بعضی‌ها به اصطلاح خود اهالی، زمین‌شان را به «فلاحی» داده‌اند. یعنی به کشاورزی که شاید بتواند لا به لای نخل‌ها چیزی بکارد و مراقب نخلستان باشد. اما همه این‌ها بی‌فایده است. در محله سنگور آبادان با جوانی حرف می‌زنم که دست از نخلستان پدری کشیده و راننده تاکسی شده. او که خود را هلالات معرفی می‌کند همان‌طور که آچار و پیچ‌گوشتی در دست گرفته و مشغول تعمیر تاکسی است، می‌گوید: «همه مردم اینجا نخلستان‌شان را رها کرده‌اند. آب شور شده و زمین‌ها سوخته. همین خانه بغلی را نگاه کن! بنده خدا کوچ کرد و رفت. خانه و زمینش را فلاحی داده به یک شادگانی. تالاب شادگان که خشک شد، خیلی‌ها آواره شدند. حالا این بنده خدا هم که از شادگان به امید کشاورزی آمده اینجا، نمی‌تواند به خاطر شوری آب، لااقل گوجه‌ای خیاری چیزی بکارد. خیلی از نخل‌های ما دوره جنگ ترکش خورد. بعد از آن می‌شد به نخل‌دارها کمک کرد و نهال نخل در اختیارشان گذاشت. خلاصه نشد تا اینکه شوری آب کار را یکسره کرد. الان خود ما حدود ۱۵۰ تایی نخل داریم که هرچند وقت یک بار بادی، بارانی چیزی یکی دو تا را می‌اندازد. نه کشاورزی فایده‌ای دارد نه نخل داری.» از او می‌پرسم دلیل شوری آب را می‌داند یا نه؟ اطلاعی ندارد. می‌خندد و می‌گوید: «به نظرم قضیه سیاسی باشد!» از پل روی نهر می‌گذرم و می‌پیچم سمت نخلستان همان کشاورز شادگانی که هلالات آدرسش را داده. کفش‌هایم در خاک نرم فرو می‌رود و گرد و غباری غلیظ به هوا برمی‌خیزد. جا به جا نخلستان را زباله پوشانده. نه اثری از مزرعه می‌بینی نه از نخلی سبز و زنده. مرد، خانه نیست و همسر جوانش نمی‌خواهد حرف بزند. بر که می‌گردم، پشت در به دختر کوچکش می‌گوید: «بگو نهر را نگاه کنند. هر دو روز یک بار پر می‌شود. آن هم شور است. همه زمین‌ها سوخته. چیزی نداریم.» محله خلوت است. جوانی که افسار اسبی را در دست دارد و سر و یال حیوان را نوازش می‌کند، می‌گوید: «همه رفته‌اند کربلا. این خانه ماست. برادرم خانه است، برو از او بپرس.» مادر خانواده کنار نخل‌ها نان می‌پزد. خانه و نخلستان وضعیت آشفته‌ای دارد؛ همان خاک نرم غبار مانندی که پاشنه کفش در آن فرو می‌رود و نهری خالی از آب و زباله و خرمای خشکیده روی نخل. مادر، جواد را صدا می‌زند. جواد هنوز فرصت نکرده لباس کارش را در بیاورد. گچ کاری یا جا به جایی مصالح ساختمانی؟ خودش می‌گوید: «دارم از کارگری برمی گردم. نخل‌ها همه سوخته. بالا را نگاه کن! این محصول امسال ماست. این‌ها را می‌ریزیم جلوی گاوها. کشاورزی هم سوخت. مجبوریم برویم کارگری.» خیلی از نخل داران آبادانی و خرمشهری از خسارت‌های جنگ به نخل‌هایشان حرف می‌زنند؛ موضوعی که هر ایرانی با آن آشناست اما پرسشی که بی‌پاسخ می‌ماند، این است که چرا همه دولت‌ها پس از گذشت این همه سال به فکر احیای نخلستان‌های منطقه نبوده اند؟ از اینکه بگذریم، کاملاً واضح است که شور شدن آب در هفت هشت سال گذشته، خسارتی بیش از جنگ به نخل‌داری و کشاورزی منطقه زده و خواهد زد. یافتن علت شوری آب هم تخصص چندانی نیاز ندارد. اگر با هواپیما به خوزستان سفر کردید، چشمی را بالا بزنید و سدهای بالادست این جلگه زیبا و کوه‌های اطراف را تماشا کنید. اشتباه نکنید برفی نباریده است. آنچه می‌بینید کوه‌های نمک هستند که در آب حل می‌شوند. کارشناسان می‌گویند شوری آب سد گتوند در حال حاضر بیش از ۵ و نیم برابر آب‌های خلیج فارس است. از این گذشته، خود وجود سدهای متعدد، باعث پایین آمدن سطح آب رودخانه‌ها در پایین دست و پیشروی دریا در بستر رود شده. تا چند وقت پیش موقع پیشروی آب‌های خلیج فارس در بستر کارون، مسئولان محلی تقاضا می‌کردند دریچه سدها را بیشتر باز کنند تا اندکی توازن برقرار شود اما حالا چه کسی جرأت می‌کند درخواست کند دریچه گتوند را باز کنند! کارشناسان محیط زیست می‌گویند تنها راه نجات جلگه خوزستان از یک فاجعه بزرگ، خارج کردن گتوند از مسیر کارون با یک کانال انحرافی است. «جهاد نصر» برای نجات جزیره مینوی خرمشهر، چاره دیگری اندیشیده است؛ رساندن آب شیرین با کانالی به نام «فیاضی» به جزیره، تسطیح زمین و تغییر کاربری از نخلستان به سبزی‌کاری و صیفی‌کاری. پورمحمد مسئول مرکز خدمات جهاد کشاورزی جزیره مینو که خود از اهالی بومی این جزیره است، می‌گوید: «آب مورد نیاز اینجا از رودخانه‌های اروند کبیر و اروند صغیر تأمین می‌شود که دور تا دور جزیره مینو را احاطه کرده‌اند. متأسفانه سطح شوری هر دو رود هم چند سالی است که بالا رفته. بویژه اردیبهشت و خرداد که از حالت طبیعی خارج می‌شود. برای غلبه بر این مشکل، جهاد نصر در جزیره مستقر شده و کانالی به نام کانال فیاضی از آبادان تا اینجا کشیده که آب شیرین را به جزیره مینو هدایت کند. علاوه بر این تسطیح و پاکسازی زمین‌ها هم ادامه دارد.» به گفته پورمحمد، کانال فیاضی اکنون وارد جزیره شده و طرح، در آخرین مراحل خود است. جهاد نصر  با راه‌اندازی سه ایستگاه پمپاژ و پر کردن نهرهای قدیمی بزودی آب شیرین مورد نیاز کشاورزان را به سر زمین‌ها خواهد رساند. اما مشکل اساسی جای دیگری است؛ توجیه ساکنانی که عمری نخل دار بوده‌اند و کمتر با کشاورزی آشنایی دارند و نیز راضی کردن آنها برای دل بستن به زمین‌های کوچکی که اغلب کمتر از یک هکتار است. در این زمینه جهاد نصر، جلسات توجیهی بسیاری در حسینیه‌ها و مساجد برای اهالی برگزار کرده و آن گونه که پورمحمد می‌گوید در حال حاضر ۱۵۰ کشاورز نیز فعال شده‌اند. اما همچنان ترغیب ۲۰۰ کشاورز دیگر، زمان بر به نظر می‌رسد. شوری آب و حمله گراز وحشی، مهم‌ترین دلایل بی‌رغبتی این ۲۰۰ کشاورز است. کانال کشی آب شیرین از آبادان به جزیره مینوی خرمشهر، درحالی صورت می‌گیرد که به گفته مسئولان محلی آبادان، جنگ، ۴ میلیون اصله نخل این شهر را از بین برده و هم‌اکنون نیز با شور شدن آب، ۳ میلیون نخل دیگر در معرض نابودی کامل قرار دارد. علی مدنی از اهالی مدن آبادان بی‌آنکه خود بداند بی‌انگیزگی نخل داران محله را این طور توصیف می‌کند: «خیلی از نخل‌ها زیادی بلند شده‌اند. کسی جرأت نمی‌کند برود بالا خرما بچیند یا هرس کند. می‌ماند تا بادی بارانی چیزی بیاید و فاتحه‌اش را بخواند.» با سوختن نخلستان‌ها و زمین‌های کشاورزی، باید فکری هم به حال مهاجرت روستاییان کرد؛ آنهایی که فاتحه‌ای برای نخل‌ها می‌خوانند و راهی حاشیه شهرهای بزرگ می‌شوند. راستی مهندسان سد گتوند از این همه خبر داشتند؟

منبع: baharnews.ir

سرهنگ جهانگیر کریمی  با اشاره به خودکشی جوانی حدود ۲۴ ساله و متولد سال ۷۱ در اصفهان در روز گذشته اظهار داشت: به دنبال تماس شهروندان با مرکز فوریت‌های پلیس ۱۱۰ مبنی بر خودکشی جوانی در پارک لاله این موضوع در دستور کار کلانتری شماره ۱۷ اصفهان قرار گرفت.وی با بیان اینکه با هماهنگی مقامات قضایی نسبت به حفظ صحنه جرم و بررسی علت حادثه انجام شد، ادامه داد: پس از بررسی اولیه جسد به پزشکی قانونی برای بررسی‌های بعدی منتقل شد.معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی استان اصفهان با بیان اینکه این جوان ساعت ۹:۳۰ روز گذشته خود را از درختی در پارک لاله و پشت فروشگاه رفاه حلق آویز کرده است، ابراز داشت: در حال حاضر علت خودکشی در دست بررسی است.

منبع: baharnews.ir

روزنامه شهروند نوشت: «در هر ١٨ثانیه یک زن مورد حمله یا بدرفتاری قرار می‌گیرد.» این آماری است که بهداشت جهانی درباره خشونت علیه زنان در سطح جهان ارایه کرده است. خشونت پدیده‌ای جهانی است که جدا از رنگ پوست، نژاد، دین و سطح توسعه‌یافتگی در همه جوامع به میزان متفاوت وجود دارد. این پدیده بیشتر متوجه زنان و کودکان است؛ چرا که آنها در نهاد خانواده و در سطح جامعه از قدرت کمتری نسبت به مردان برخوردارند. خشونت علیه زنان اغلب در محیط خانواده و به دور از چشم دیگران اتفاق می‌افتد اما پیامدهای آن به زنان و محیط خانواده محدود نمی‌شود؛ چرا که این پدیده یکی از موانع سلامت، صلح و عدالت است و رفتار خصوصی افراد خانواده پیامدهای سنگینی برای جامعه به همراه دارد. خشونت خانگی علیه زنان با این‌ که اغلب در محیط خانه رخ می‌دهد، عواقبی فراتر از خانه و خانواده دارد و سلامت اجتماعی افراد را نیز به خطر می‌اندازد. طبق گفته سازمان ملل «خشونت در خانواده بیش از ابتلا به سرطان و تصادفات جاده‌ای عامل مرگ یا معلولیت جسمانی زنان اروپایی در گروه سنی ١۶ تا ۴۴‌ سال است و برای رسیدن به سلامت و بهداشت باروری، تحدید بیماری‌های مقاربتی، باروری ناخواسته، کاهش سقط جنین، مرگ کودکان و مرده‌زایی، محدود ساختن نتایج نامطلوب بارداری و افزایش توانایی‌های زنان برای اولویت‌ بخشیدن به تأمین سلامت خود به منظور تداوم نسلی سالم باید خشونت خانگی علیه زنان را کاهش داد.» در سال‌های اخیر در ایران موضوع تأمین بهداشت و بهبود سلامت مورد توجه قرار گرفته و به مسأله خشونت علیه زنان که در حقیقت مانعی بزرگ بر سر راه پیشرفت اقتصادی و اجتماعی زنان و جامعه است، تأکید بسیار شده است. اما ایران جامعه‌ای است که در آن بسیاری از سنت‌ها و آداب و رسومی همانند رسم پدرمکانی یا ازدواج‌های خویشاوندی حفظ می‌شود، هر چند مشکلات مالی و اقتصادی کنونی سبب میل به گرایش ماندن در خانه پدری توسط پسرانی که توانایی خرید یا اجاره مسکن مجزا را ندارند، می‌شود و به ادامه داشتن این آداب و رسوم دامن می‌زند. با رواج مجدد رسم پدرمکانی مشکلات ناشی از آن نیز بیشتر نمود پیدا می‌کند؛ چرا که گزارش‌ها نشان می‌دهد زندگی با اعضای دیگر و دخالت افراد در مسائل زناشویی موجب افزایش خشونت خواهد شد. همچنین معاشرت قبل از ازدواج که بیشتر با توجه به روابط اجتماعی خویشاوندی تعریف می‌شود، سبب افزایش ازدواج‌های خویشاوندی می‌شود. «شهروند» با ٢٠٠ زن متاهل در ۴ نقطه شمال، جنوب، شرق و غرب تهران درباره زندگی و تجربه خشونت گفت‌وگو کرده است. این گفت‌وگوها نشان می‌دهد که ۵٢,۵‌درصد از این زنان از ابتدای زندگی مشترک مورد خشونت روانی قرار گرفته‌ و ٣٧‌درصد آنها خشونت فیزیکی را تجربه کرده‌اند. در این گفت‌وگو خشونت روانی (استفاده از کلمات رکیک، فریاد و بداخلاقی، قهر و خودداری از ادامه بحث، تحقیر و بی‌احترامی، منت‌ نهادن، محکم کوبیدن در و شکستن اشیا، از بین بردن وسایل و یادگاری‌ها مانند عکس، نامه و مدارک یا از بین بردن مدارک شخصی و مورد نیاز زن مانند شناسنامه) و خشونت فیزیکی (مشت زدن، گاز گرفتن، سیلی‌ زدن، هل‌دادن، کشیدن مو و زدن در حد شکستن اعضای بدن یا دندان و سقط‌ جنین) را شامل می‌شد. بررسی «شهروند» نشان می‌دهد هر ٢ نوع خشونت در منطقه جنوب تهران بیشتر از مناطق دیگر است. همچنین زنان متاهل در غرب تهران نسبت به ٣ منطقه دیگر مورد خشونت خانگی کمتری از ابتدای زندگی مشترک قرار گرفته‌اند. زنانی که با خانواده همسر زندگی می‌کنند، نسبت به زنانی که به‌ صورت مستقل زندگی می‌کنند، خشونت روانی را بیشتر و خشونت فیزیکی را کمتر تجربه کرده‌اند. همچنین زنانی که ازدواج خویشاوندی داشته‌اند، بیشتر از کسانی که ازدواج غیرخویشاوندی داشتند هر ٢ نوع خشونت را تجربه کرده‌اند. در خانواده‌هایی که با اقوام همسر زندگی می‌کنند و تعداد فرزندان بیشتر و نیز ازدواج آنان از نوع خویشاوندی است، خشونت رواج بیشتری دارد؛ چرا که در این نوع خانواده‌ها دخالت دیگر افراد در زندگی بیشتر است و این افزایش دخالت‌ها و تصمیم‌گیری دیگران در زندگی زناشویی سبب افزایش خشونت به‌ ویژه خشونت روانی می‌شود. جنوب تهران، آرایشگاه در حالی‌ که در سالن نشسته و منتظر است تا نوبتش شود، می‌گوید: «به‌ نظر من هیچ‌ کدام از اینهایی که به‌ عنوان خشونت روانی گفتی، خشونت نیست. به‌ نظر من یک مرد حق دارد که رفتار زنش را کنترل کند یا به او اجازه ندهد تنهایی بیرون برود. همه اینها حق مرد است اما کتک‌ زدن یک زن واقعا دور از اخلاق است. من تا امروز که مورد خشونت قرار نگرفتم. داد و فریاد که خشونت نیست، نمک زندگی است.» غرب تهران، دادگاه مریم کنج دیوار جا گرفته و مرد جوری نگاه می‌کند و حرف می‌زند انگار که گرگ در مقابل بره‌ است. هنوز جای انگشتانش روی صورت زن معلوم است که از قبل مانده. آن طرف پیرزن ناله‌کنان با دست‌ و پای دردناک خود را به اتاق رئیس می‌کشد و قسم و آیه که مهریه بخشیده‌شده‌اش را زنده کند تا آلونکی بگیرد و کارش به گوشه خانه سالمندان نکشد. رئیس هم برای بار هزارم توضیح می‌دهد که قبلا مهریه‌ات را فروخته‌ای و خرج زندگی‌ات کرده‌ای، دیگر حقی نداری. پیرزن هم ناله می‌کند که جوان بودم و شوهرم نیاز داشت، زمین مهریه‌ام را فروختم که به زخم زندگی بزند و کسب‌ و کار راه بیندازد، حالا که سر و وضعی به هم زده دیگر من را نمی‌خواد و می‌خواهد زن جوان بگیرد. من هم مهریه‌ام را می‌خواهم و آقای رئیس باز توضیح می‌دهد که مهریه‌ات را با رضایت خودت فروختی، دیگر حقی نداری. مریم می‌گوید: «۶ماه است که ازدواج کردم. ماجرای کتک‌کاری من و شوهرم درست بعد از ماه عسل‌مان شروع شد. شوهرم ناراحتی اعصاب دارد. او از خانواده‌ای ثروتمند است و وقتی به خواستگاری من آمد، همه تعجب کردند، چون اختلاف طبقاتی زیادی داشتیم. بعدها فهمیدم که خانواده‌اش به‌ خاطر بیماری اعصاب شوهرم فقط می‌خواستند برای او زن بگیرند تا وضع روحی‌اش بهبود یابد و این ماجرا را به من نگفتند. شوهرم شکاک است. هر روز من را کتک می‌زند. تا به‌ حال به‌ خاطر آسیب‌هایی که به من وارد کرده، ٣ بار به بیمارستان رفته‌ام و یک بار دستم شکسته است. جای سوختگی‌های روی دستش را نشان می‌دهد و می‌گوید: «تمام دست‌هایم را با آتش سیگار سوزانده، تا حالا چند بار به خانه پدرم رفتم اما او می‌گوید نمی‌تواند خرج زندگی‌ام را بدهد. نه راه پس دارم و نه راه پیش اما دیگر توان کتک‌خوردن هم ندارم.» شوهرش که همه گفت‌وگوی مریم را شنیده، به سمتش می‌آید و می‌گوید: «مگر امشب خانه نیایی، این بار با دستان خودم می‌کشمت!» شرق تهران، باشگاه ورزشی سمیرا در باشگاه مشغول ورزش است. همه دوستانش حسرت زندگی‌اش را می‌خورند اما او می‌گوید: «شوهرم کارخانه‌دار و در زندگی اجتماعی‌اش فرد موفقی است اما در زندگی زناشویی فردی بداخلاق و خودخواه است. چند بار از رابطه‌اش با زنان دیگر مطلع شدم اما به‌ خاطر بچه‌هایم هیچ نمی‌گویم و دندان روی جگر می‌گذارم. من حتی یک ریال هم پس‌انداز ندارم و اگر طلاق بگیرم به ضرر خودم است.» شمال تهران، دفتر وکالت در داخل سالن دختر ٢۵ساله‌ای ایستاده است و با اشاره مادرش با دستمال رژ لبش را پاک می‌کند. سپس دستی به موهایش می‌کشد و آنها را به زیر روسری هدایت می‌کند. دختر بی‌اعتنا به مادر در سالن قدم می‌زند. صدای پاشنه ٧سانتی‌اش فضا را پر می‌کند. وقتی منشی درباره علت آمدنش نزد وکیل می‌پرسد، با لحنی عصبانی می‌گوید: «وای فکر کنم هزارمین نفری هستی که این سوال را می‌پرسی. مگر برای هر کاری باید دلیل داشته باشیم؟ از این زندگی تکراری خسته شده‌ام. مطمئن باش از روی فان و سرگرمی نمی‌خواهم طلاق بگیرم. ٣‌ سال با آدمی زندگی کردم که همه زندگی‌اش کار است. تا بچه‌دار نشده‌ام بهتر است که جدا شویم. قیافه شوهرم غیر قابل تحمل شده است، حتی سعی نمی‌کند کمی به‌ خاطر من ظاهرش را تغییر دهد. صد بار گفته‌ام با چند عمل زیبایی هم من راضی می‌شوم و هم این اختلاف سنی زیاد از بین می‌رود اما کو گوش شنوا؟» ادامه می‌دهد: «من و شوهرم ١۵‌ سال اختلاف سنی داریم و فقط به‌ خاطر وضع مالی‌اش با او ازدواج کردم. شوهرم چشم‌پزشک است اما الان فهمیده‌ام همه‌ چیز که پول نیست. وای از دخالت‌های مادرش. به همه کار من کار دارد. از لباس پوشیدن، ورزش‌ کردن، لاغر شدن تا درباره غذا درست‌ کردنم هم نظر می‌دهد.» خشونت خانگی علیه زنان با وجود شیوع زیاد کمترین میزان گزارش به پلیس را در مقایسه با انواع دیگر خشونت دارد و در تحقیقی که سال ٩٣ در شهر تهران انجام شد، مشخص شد از ١٨٠ موردی که زنان علیه خشونت‌های خانگی شکایت کرده بودند، ١٢٨ مورد آنها حاضر نشدند، پیگرد قانونی صورت گیرد؛ چرا که به دلیل وابستگی به همسر و فرزندان و ترس از طلاق این پدیده را تحمل می‌کنند. خشونت خانگی علیه زنان  به دست نزدیک‌ترین افراد زن صورت می‌گیرد و در جوامع مردسالار، زنان اغلب این پدیده را خشونت تلقی نمی‌کنند بلکه آن را حقی برای همسران خود می‌دانند. همچنین این پدیده اکثرا در محیطی به دور از چشم اطرافیان اتفاق می‌افتد و تا زیر چشم زن کبود نشود و کارش به بیمارستان نکشد، اطرافیان از این موضوع مطلع نمی‌شوند؛ چرا که زن در صورت بازگو کردن این موضوع به صبر و تحمل از سوی اطرافیان دعوت می‌شود. همچنین این‌ روزها ضرب‌المثل‌ها و فرهنگ شفاهی که در بین مردم رواج دارد، موجب می‌شود زنان در هنگام مواجهه با خشونت آن را تحمل کنند و سعی در کتمان آن داشته باشند؛ چرا که در ابتدا آنان متهم می‌شوند که زن زندگی نبوده‌ و نتوانسته‌اند نیازهای همسر خود را برآورده کنند. غافل از این‌ که تحمل این نوع خشونت نه‌ تنها دردی را دوا نمی‌کند، بلکه موجب افزایش این پدیده می‌شود. متاسفانه در ایران مراکز تخصصی برای درمان جراحت‌های روحی زنان از آسیب خشونت وجود ندارد اما زنان در مواجهه با چنین پدیده‌ای باید به مراکز مشاوره خصوصی یا دولتی همانند مراکز بهزیستی، اورژانس اجتماعی و مشاوره‌های خانواده مستقر در دادگستری‌ها مراجعه کنند تا بتوانند خود را از درگیر شدن مجدد با این پدیده در امان نگه دارند.»

منبع: baharnews.ir

دکتر حسین توکلی  با اعلام این مطلب اظهار کرد: بر اساس برنامه زمانی پیش بینی شده ثبت نام برای شرکت در آزمون کارشناسی ارشد فراگیر پیام نور بهمن ماه ۹۵ (نوبت هفدهم) از ساعت ۱۶ امروز چهارشبه سوم آذرماه ۹۵ از طریق سایت سازمان سنجش آموزش کشور به نشانی  www.sanjesh.org آغاز و در روز شنبه ۱۳ آذرماه ۹۵ پایان می‌پذیرد.وی افزود: متقاضیان ضرورت دارد در مهلت در نظر گرفته شده پس از مطالعه دقیق دفترچه راهنما و تهیه مدارک مورد نیاز با مراجعه به سایت سازمان سنجش،  نسبت به ثبت نام اقدام کنند.مشاور عالی سازمان سنجش اظهار داشت: با توجه به اینکه پرداخت هزینه ثبت‌نام به صورت اینترنتی انجام می‌شود، لازم است داوطلبان با کارت‌های بانکی عضو شتاب که پرداخت الکترونیکی آنها فعال است با مراجعه به سایت سازمان سنجش و پرداخت ۶۵۰ هزار ریال (۶۵ هزار تومان) نسبت به ثبت نام اقدام کنند.دکتر توکلی در پایان خاطرنشان کرد: این آزمون روز جمعه ۱۵ بهمن‌ماه جاری برگزار می‌شود.

منبع: baharnews.ir

حسین نیازآذری  در جمع خبرنگاران با اشاره به مدیریت خوب دولت در بخش برنج اما از نگرانی مضاعف باغداران مازندرانی درباره حفظ و نگهداری محصولات سرباغی خبر داد و ابراز امیدواری کرد با توجه ویژه دولت و با همکاری بانک ها و بیمه ها و همچنین مشاوره های کارشناسان جهاد کشاورزی، از وارد شدن خسارت به باغداران جلوگیری شود.وی افزود: متاسفانه ۹۰درصد مرکبات باغداران مازندرانی برداشت نشده و با این خسارت معیشت بسیاری از کشاورزان به خطر افتاده است.سخنگوی مجمع نمایندگان با اشاره اینکه باغداران و کشاورزان مازندرانی خاطره تلخی از یخ زدگی دوسال پیش و تامین نشدن به موقع مبلغ جبران خسارت دارند تصریح کرد: از دولت می خواهیم در اسرع وقت و با ارسال یک هیات عالی روند رسیدگی به خسارات باغداران را مدیریت کنند. سخنگوی مجمع نمایندگان، همچنین از دستگاه های امدادی و خدمات رسان خواست در این روز ها توجه بیشتری به مردم داشته باشند و نیز خواست ضمن صرف جویی با دستگاه های خدمت رسانی همکاری کنند.

منبع: baharnews.ir

به گزارش شهروند، دوشنبه‌شب عابران پیاده و خودروهای عبوری در منطقه پیچ شمیران تهران شاهد صحنه عجیبی بودند. مرد جوانی در وضع بسیار خطرناک از درِ یک ٢٠۶ آویزان شده بود. او سعی داشت چیزی را از داخل خودرو بردارد یا کاری کند که راننده خودرو را متوقف کند. اما نه راننده خودرو را متوقف می‌کرد  و نه مرد جوان دست‌بردار بود. این صحنه وحشتناک چند دقیقه‌ای ادامه داشت تا این‌که مرد جوان درنهایت مجبور به رها کردن خودرو شد و خودرو ٢٠۶ هم به سرعت از محل حادثه دور شد.کیف‌قاپی در پژو ٢٠۶بعد از دور شدن ٢٠۶، رهگذران که تا دقایقی پیش شاهد لحظات هیجانی و دلهره‌آوری مثل فیلم‌های سینمایی بودند، ‌هاج و واج  از این اتفاق خودشان را به مرد جوان رساندند. اما داد و بیدادهای مرد جوان که با صدای بلند از مردم تقاضای کمک می‌کرد، حکایت از یک سرقت عجیب داشت. راننده ٢٠۶  کیف پول این مرد جوان را به سرقت برد و به همین دلیل هم او برای باز پس‌گیری کیفش به خودرو سارق آویزان شد تا شاید بتواند کیفش را پس بگیرد، اما سماجت او هم نتوانست این سارق ٢٠۶سوار را از سرقت منصرف کند. این مرد جوان آنقدرها هم بدشانس نبود. تعدادی از رهگذران وقتی که او از در ٢٠۶ آویزان شده بود به این صحنه مشکوک شدند و شماره پلاک خودرو  را برداشتند. موضوعی که باعث شد تا روند رسیدگی به این پرونده مشکوک خیلی زود به نتیجه برسد و راننده ٢٠۶ به‌عنوان متهم از سوی پلیس دستگیر شود.  جوان مالباخته آویزان به خودرواین جوان مالباخته دقایقی پس از  حادثه خود را به کلانتری ١٠٧ فلسطین رساند و ماموران این کلانتری را در جریان این سرقت عجیب قرار داد. او در اظهاراتش به ماموران پلیس گفت: «من به همراه یک نفر دیگر حوالی ساعت ١٠ شب از مقابل پاساژ علاءالدین سوار یک ٢٠۶ شدیم. من از پاساژ علاءالدین دو دستگاه تلفن همراه خریده بودم و می‌خواستم به خانه بروم. دیروقت بود و تاکسی در خیابان نبود، اما بعد از چند  دقیقه یک پژو ٢٠۶ جلوی پایم ترمز کرد. اول مردد بودم که مسافرکش است یا نه اما وقتی دیدم یک مسافر دیگر هم سوار این خودرو شد، من هم سوار شدم. بعد از طی مسافتی آن کسی که با هم از پل حافظ سوار خودرو شده بودیم، پیاده شد و من با راننده تنها شدم. وقتی به نزدیکی پیچ شمیران رسیدیم، از خودرو پیاده شدم. خواستم کرایه را به راننده بدهم که ناگهان به طرز عجیبی کیفم را از دستم قاپید. من هم که توقع چنین صحنه‌ای را نداشتم برای بازپس‌گیری کیفم به در خودرو آویزان شدم و با همین وضع چند متری حرکت کرد. او گاز می‌داد و من سعی داشتم هرجوری شده کیفم و موبایل‌ها را پس بگیرم، اما فایده‌ای نداشت. او سرعتش را بیشتر کرد و من هم از ترس جانم درِ خودرو را رها کردم. ترسیدم صدمه جدی ببینم و کارم به بیمارستان بکشد، به همین دلیل قید کیف و موبایل‌ها را زدم.» او پس از این اظهارات شماره پلاک خودرو را تحویل ماموران کلانتری داد.دزدی تاجر فرش به‌خاطر هیجانماموران بلافاصله با استعلام پلاک به سراغ صاحب خودرو رفتند و او را دستگیر کردند. متهم پس از دستگیری توسط جوان مالباخته شناسایی شد، اما این سارق ۴۵ساله هم خیلی زود به این سرقت اعتراف کرد و مدعی شد که این کار را برای هیجانش انجام داده و او اصلا اهل سرقت و کار خلاف نیست.ادعایی که بررسی‌های پلیس آگاهی هم آن را تأیید می‌کند. تحقیقات پلیس نشان داد که این متهم نه‌تنها تاکنون هیچ سابقه کیفری نداشته بلکه تاجر فرش است و اوضاع مالی خوبی هم دارد. اما چرا یک تاجر فرش دست به سرقت زده است، آن هم به چنین شیوه‌ای؟ به خاطر یک کیف پول و دو دستگاه تلفن همراه؟ اینها سوالاتی بود که این سارق در اظهاراتش به بازپرس شعبه چهارم دادسرای ناحیه ٣۴ تهران به آنها این‌گونه پاسخ گفت: «من ۴۵‌سال سن دارم و تاجر فرش هستم. بیشتر هم با چین کار می‌کردم، چون در چند ‌سال اخیر رابطه اقتصادی ایران با چین به‌گونه‌ای بود که صادرات فرش ایران به این کشور بازار خوبی داشت. من هم چند ‌سال بود که با چند مشتری چینی کار می‌کردم. دو‌ سال پیش که برای انجام کارهایم به چین رفته بودم، چند ماه در این کشور اقامت داشتم. شب‌ها هم برای تفریح به کلوب‌های شبانه می‌رفتم. در همین رفت‌وآمدها با یک چینی آشنا شدم. او دزد بود؛ درواقع من با یک دزد چینی آشنا شده بودم. او انگلیسی را خیلی خوب صحبت می‌کرد. چندباری همدیگر را دیدیم و هم‌صحبت شدیم. حرف‌های جالبی می‌زد. از سرقت‌هایش برایم تعریف می‌کرد. از حوادثی که برایش هنگام سرقت‌ها اتفاق افتاده بود. یک‌بار از او پرسیدم که چرا این کار را انجام می‌دهی؟ او به من گفت سرقت هیجان‌انگیز است. پولش زیاد مهم نیست، هیجانی که در این کار هست از همه چیز برایم مهم‌تر است. او به من گفت که دزدی را به‌خاطر هیجانی که دارد انجام می‌دهد. این حرف‌ها برایم خیلی جالب بود و در ذهنم ماند.»او در ادامه اظهاراتش درباره شب حادثه و انگیزه اصلی از این سرقت عجیب به بازپرس ایزدموسی گفت: «آن شب درحال رفتن به خانه بودم که گذرم به خیابان جمهوری افتاد. نمی‌دانم چه شد که یاد حرف‌های آن دزد چینی افتادم. خیلی وسوسه شدم تا من هم این هیجان را تجربه کنم. تصمیمم را گرفتم، انگار همه چیز یک دفعه جور شد. یک نفر را دیدم که دو گوشی تلفن همراه خریده و دم پاساژ علاءالدین منتظر خودرو است. پیش خودم فکر کردم این آدم برای خرید به این‌جا آمده و باید پول زیادی هم همراهش باشد. همه چیز آماده بود تا من این هیجان را تجربه کنم. سوارش کردم. برای این‌که شک نکند، یک مسافر دیگر هم سوار کردم. شانس آوردم که مسافر دومی زودتر پیاده شد و من با سوژه تنها شدم. دنبال فرصت مناسب بودم تا کیف پول و گوشی‌هایش را بدزدم. مسافر جوان وقتی داشت از خودرو پیاده می‌شد، من به سرعت کیف پول و گوشی‌ها را قاپیدم و از محل دور شدم.» او به ماموران گفت: «من احتیاجی به این پول‌ها ندارم. انگیزه من از این سرقت فقط تجربه هیجانی بود که از آن دزد چینی شنیده بودم.»پس از اظهارات این سارق تاجرپیشه، به دستور ایزدموسی، بازپرس شعبه چهارم دادسرای ناحیه ٣۴، برای بررسی‌های بیشتر این پرونده به همراه متهم در اختیار پلیس آگاهی قرار گرفت.

منبع: baharnews.ir