بایگانی دسته ی : سیاسی

‌گروه سیاسی: «صادق زیباکلام» استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران در یادداشتی در اینستاگرام با عنوان «داستان دو شهر به روایت چارلز دیکنز: شورای اسلامی شهر یزد و شورای سکولار شهر لندن» نوشت: تفاوت میان دمکراسی غربی در انگلستان با مردم‌سالاری دینی در جامعه ما آن‌قدر ناچیز است که به‌راحتی می‌توان آن را نادیده انگاشت. مگر آنکه کسی عناد داشته و یا غرب‌زده باشد که غیر از این تصور نماید. البته اخیراً نفوذی‌ها و جاسوس‌ها هم به آن‌ها اضافه‌شده‌اند. چرا راه دور برویم، همین داستانی که برای آقای سپنتا نیکنام، هم‌وطن زرتشتی‌مان که عضو شورای شهر یزد بودند اما اخیراً به دستور شورای محترم نگهبان کنار گذارده می‌شوند و مقایسه آن با شهردار مسلمان پایتخت انگلستان به‌خوبی نشان می‌دهد که واقعاً تفاوتی میان دو نظام وجود ندارد.

در لندن یک مسلمان معتقد به نام آقای «صادق خان» یکی دو سالی است که شهردار پایتخت آن کشور شده است. هیچ بنی بشری هم اعتراض نکرده که مگر در کشورمان قحط‌الرجال است که یک مسلمان آن‌هم با سوء شهرتی که درنتیجه اقدامات مسلمانانِ تندرو ظرف یکی دو دهه گذشته در اروپا به وجود آمده، شهردار شهرِ دوازده میلیون نفری لندن شود؟ اما در مردم‌سالاریِ بومی‌سازی شده‌ی دینیِ ایرانی-اسلامیِ ما، یک زرتشتی که مذهبش هم حسب قانون به رسمیت شناخته می‌شود، نمی‌تواند عضو شورای شهر شود. دلیلش هم روشن است: یک غیرمسلمان نمی‌تواند بر مسلمانان حکمرانی نماید؛ اما در مردم‌سالاری غربی چنین نگاهی به «غیرخودی‌ها» وجود ندارد.

البته یک تفاوت جزئی دیگر هم میان ما و آن‌ها وجود دارد: ما مدعی نجات بشریت از ظلم، شقاوت و فجایع روباه مکار و شیر پیر استعمار انگلستان هستیم و درعین‌حال رهبری محرومین، ستمدیدگان و مظلومین جهان ‌هم بر عهده‌مان است و دست‌آخر هم چشم امید همه ملت‌های آزاده و مستقل دنیا که از سلطه غرب و تمدن روبه‌زوالش به تنگ آمده‌اند به ما می‌باشد. البته حساب یک اقلیت مزدور، غرب‌زده، فتنه‌گر، وابسته و خودباخته مرعوب غرب (که البته اخیراً نفوذی‌ها و جاسوس‌ها هم به آن اضافه‌شده‌اند) را از ملت آزاده، شجاع، غیرتمند، قهرمان، رشید، باایمان و شرافتمند ایرانی جدا ساخت.
 

منبع: بهارنیوز

امروز نتایج نظرسنجی‌های مردمی و رضایت رهبر انقلاب از عملکرد نیروی انتظامی حاکی از آن است که این نیرو در انجام ماموریت های خود موفق و خوب عمل کرده است.

منبع: عصرایران

محمدآزاد جلالی زاده
 
الف» با قیاس میان دو رییس دولت اصلاحات و اعتدال می توان به تفاوت های بسیاری میان آن دو دست یافت. روحانی به شدت آدم  «زیرکی» است و در مقابل «خاتمی» زیرکی فروخته و «حیرانی» خریده است، زمانی که خاتمی در روزنامه کیهان و سپس در کتابخانه ملی سعی می کرد مشقِ زنده باد مخالف من «ولتری» کند و سرش را بدهد تا کسی که وی را قبول ندارد بتواند اظهار نظر نماید، در کنارش پذیرفتن دیگریِ «لویناسی» کند و پایه های اولیه ترکیب لیبرالیسم و اسلام و به اصطلاح امروزی «مردمسالاری دینی»  را همراه با مجموعه «کیان» در ذهن خویش بپرورد. دقیقا در همان سال ها «روحانی» رشد و پرورش خویش در میدان جنگ و مسایل امنیتی و نظامی و اطلاعاتی گذراند و مشغول تحصیل و تجربت در این وادی هاشد و نهایت دو فرد کاملاً متفاوت از آب درآمدند؛ «سید خندان» و «شیخ دیپلمات».
 
ب» روحانی، شاگرد بلافصل مرحوم هاشمی ست ، هاشمی سیّاسی به تمام معنا بود، هر روز اطلاعات ویژه ایران، منطقه و جهان در اختیارش بود و بر خلاف بسیاری که اطلاعات را نمی خواندند و یا به خانه می بردند، سطر به سطر مطالب را می خواند، منابع اطلاعاتی انسانی ویژه و متکثری داشت، او را امیرکبیر ثانی ایران دانسته و می دانند. یک خصلت عجیب او باعث ماندن و ماندگاری اش تا آخرین لحظات در عرصه سیاست پر راز و رمز و عجیب و خطرناک ایران زمین شد، هاشمی که به نحوی وسواسی – امنیتی و حداقلی به افراد اطمینان و باور داشت و شاید تعداد این افراد به تعداد انگشتان یک دست هم نمی رسید تا جایی که حتی کنون هم که به عالم باقی شتافته ،عامه مردم که هیچ؛ حتی خود خانواده اش از بسیاری اسرار و رموز زندگانی و فعالیت سیاسی و اجتماعی اش کمترین اطلاع و آگاهی ندارند، هاشمی اساساً خواست بسیاری مسایل تاریخ سیاسی معاصر را به نام خود تمام کند از جمله پایان جنگ، سازندگی و برقراری رابطه با آمریکا و … در بعضی ها موفق و در مسایلی ناکام ماند.
 
ج» روحانی به نسبت، همه اینها را از هاشمی به ارث برده و هر چند در مراسم تنفیذ و تحلیفش، نام و یادی از هاشمی نبرد و نکرد، تَشَبُهی تمام عیار به هاشمی را پیشه کرده است، در مقابل خاتمی ست که تقریباً به هر کسی اعتماد می کند و در آغوشش می گیرد، قلبش و آموزه های انسانی اش، از وی فردی ساخته که کمتر کسی را از خود رنجور می کند و بر خلاف روحانی و هاشمی به تعداد میلیون ها انگشت دست دوست و رفیق دارد!؟ تاکنون هر چه بیشتر «ممنوعش» کرده اند، «تَکرار» هایش بیشتر تأثیرگذار بوده و علت اصلی آن است که خاتمی در عرصه سیاست امروز ایران خویش را در دو قطار فقه و سیاست که یکی سنگین می رود و دیگری خالی و دو بال اصلی سیاستگذاری عرصه عمومی در نظم مستقر سیاسی کنونی هستند، کاملاً غوطه ور نکرده و اساساً ضمن پایبندی به زیربنیادهای هر دو، علی الاصول فاصله اش را با این دو حفظ کرده است.

د» با توجه به سه بند پیشین و نگاهی بسیار گذرا به اشارت های یاد شده در روانشناسی فردی و اجتماعی و عملکردی این سه تن مشهور در عرصه عمومی ایران «مرحوم هاشمی؛ روحانی و خاتمی»؛ نگارنده را باور آن است که « روحانی » و تیم اندک و محدود همراهش، بازی را – به ویژه در ایام تبلیغات انتخاباتی –به سمتی بردند که اصلاح طلبان گمان بردند چاره ای جز حمایت از وی برای نجات ایران وجود ندارد و خاتمی را قانع ساختند که تنها «روحانی » راه گذار به دموکراسی و مردمسالاری دینی در ایران است.

 ه» در حالیکه با بررسی شواهد بعدی و نیز توجه به چینش کابینه، معاون وزیران، استانداران و در آینده ای نزدیک سفیران و مدیران میانی و …مشخص خواهد شد که روحانی نه تنها، تنها راه برای ایجاد مردمسالاری خالص در ایران نیست بلکه پروژه اصلی و نهایی اش  تنها و تنها عملیاتی کردن تمام عیار بقای خود و اعتدال و توسعه اش است و اندیشیده و عملش «ذهن و عینش»، بدان سو نشانه رفته است و در این میان برای خالی نبودن عریضه، کارگزاران را به عنوان راست مدرن به آش سیاست ورزی خویش افزوده است. پروژه روحانی نه برداشتن حصر و ایجاد گشایش و فضا برای خاتمی و امثال خاتمی و نه جدی بازی دادن «اصلاح طلبان» در ساختار قدرت است، بلکه تنها با شاعرانگی در خطابه های فاقد بُعد عملیاتی در دفاع از اصلاح طلبان و تحولخواهان و دور نگه داشتن آنها از کانون اصلی قدرت و حذف اصلاح طلبان و حتی حذف ضمنی اصولگرایان قَدَر، زیرکی و پیشینه امنیتی اش فضای «شبه پوتینی» در ایران را سبب شده که از هم اکنون در فکر ۱۴۰۰ ست تا مدودفی از جنس خویش را بر صدر نشاند و قدر نهد و تنها و تنها «اعتدال و توسعه» در فضای سیاست ماند.

د» بر خلاف بسیاری معتقدم فاتحه اصلاح طلبی در ایران خوانده شده و جسدش نیز به خاک سپرده شده، اصلاح طلبان حذف شده، مویه های نهایی خویش سر می دهند و در دورهای بعدی «تَکرار می کنم» های سید خندان هم اثری چندان نخواهد داشت، بی انصافی ست اگر اشارت نکنم که روحانی و تیم همراهش، به گونه ای عالی و تمام عیار، اصلاح طلبان را بازی دادند و نیز کم تجربگی تحلیلی ست اگر نگویم، اصلاح طلبان به گونه ای «لالیگایی»!؟گل خوردند و تنها نکته ای که در این مجال می خواهم بدان اشارتی داشته و خطرش را گوشزد نمایم، آن است که اتفاقا با حذف اصلاح طلبان قوی و اصولگرایان پوست و استخواندار و حتی اپوزیسیون غیربرانداز قَدَر ، خطرهایی بس عظیم نظم مستقر سیاسی و اجتماعی را تهدید می کند و «ناامیدی» مردمان از تغییرات و تحولات مسالمت آمیز به نفع امنیت کلان ملی در آینده نخواهد بود و خدا کناد که چنین مباد.

منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: سپنتا نیکنام، عضو شورای شهر یزد در دوره چهارم و منتخب مردم یزد برای پنجمین دوره شورای شهرسکوت خود را شکست.

‌ آقای نیکنام، بعد از حرف و حدیث‌های بسیار در مورد تایید صلاحیت شما، دیروز رییس شورای شهریزد، طی سخنان تند و تیزی در صحن شورا، رسما اعلام کرد که چنانچه حکم شما تایید نشود، وی نیز استعفا خواهد داد. شما خودتان در جریان آنچه در صحن شورا اتفاق افتاده هستید؟
بله؛ من هم ماجرا را از طریق دوستان و همکاران و رسانه‌ها و فضای مجازی شنیده‌ام. چون خودم ٢ هفته‌ای می‌شود که به شورا نمی‌روم و تهران بودم و همین دیشب به یزد برگشتم. اما در مجموع می‌توانم بگویم که حقیقتا متاسفم که چنین برخوردی با رای مردم یزد که با آرای خود نشان دادند که چقدر صمیمت و دوستی و همدلی بین مسلمانان و اقلیت وجود دارد، می‌شود. برخوردی که باعث می‌شود نگاه ملی و حتی جهانی به کشور ما و عملکرد مسوولانش تغییر کند.

‌ شما برای دومین بار است که برای عضویت در شورا انتخاب می‌شوید. پس چطور در دوره قبل با تایید صلاحیت شما مخالفتی نشد؟
آن دوره – یعنی سال ٩٢ – نیز مشکلاتی در مورد تایید صلاحیت اعتبارنامه بنده وجود داشت (که البته دلایل واهی دیگری داشت) ولی هر چه که بود، آن دوره با تلاش دوستان، قضیه حل و فصل شد. اما این دوره…

‌ اصلا قضیه از کجا شروع شد ؟ از یزد یا تهران ؟
داستان از جایی شروع شد که چند نفر از چهره‌های مخالف با عضویت بنده در شورا بعد از انتخابات، بحث اقلیت بنده را پیش کشیده و موضوع را از طریق برخی ارتباط‌هایی که در شهر داشتند به تهران کشیدند و درنهایت این شد که امروز می‌بینید.

‌ خودتان در طول این مدت، ماجرا را از مسوولان استانی یا وزارت کشور پیگیری نکردید؟
نه، اصلا.

‌ پس چرا به تهران آمده بودید؟
برای پیگیری یک کار شخصی.

‌ واکنش و فضای قالب در شورای شهر جدید یزد چطور است؟ بیشتر موافق تایید صلاحیت هستند یا مخالف آن؟
نمی توانم در این مورد مطمئن صحبت کنم. ولی همین قدر می‌دانم که حتی تعدادی از دوستان اصولگرای ما در شورا نیز به من می‌گفتند: ما نه «نفیا» و نه «اثباتا» ورود پیدا نمی‌کنیم! مثلا همین امروز در صحن شورا و به دنبال سخنرانی رییس شورا، یکی دیگر از همکاران، یعنی مهندس پاکن‍‍ژاد، یعنی فرزند شهید پاکنژاد – نیز با لحنی تندتر از مهندس سفید، این اقدام را تاسف بار خوانده و مانند رییس شورا، گفته بودند که در صورت تایید نشدن اعتبارنامه، وی نیز استعفا خواهد داد. ولی نمی‌دانم چرا این سخنان در رسانه‌ها منعکس نشد.

‌ واکنش مردم یزد با این مساله چطور بوده و هست؟
همان‌طور که گفتم من مدتی تهران بودم و از فضای عمومی شهر و مردم خبر ندارم. ولی در هواپیما هم که بودم تعدادی از چهره‌های سیاسی که من را می‌شناختند و با ما همسفر بودند، جلو می‌آمدند و از مساله رخ داده اظهار تاسف می‌کردند. مردم یزد هم در فضای مجازی به‌شدت به من لطف داشته و دارند و این اقدام را محکوم می‌کنند. حتی خبری در کانال‌های مجازی مردم یزد دست به دست می‌شود که در حمایت ازحقیر و در محکومیت رفتار مسوولان، قرار است شنبه صبح در مقابل فرمانداری شهر یزد، تحصن آرام و مصالحت آمیز داشته باشند.

اگر بخواهید احساس یا تحلیل خودتان از این تصمیم را بگویید چه می‌گویید؟
فقط می‌توانم بگویم که متاسفم از این همه تنگ‌نظری. البته واقعیت این است که برنده اصلی این رخداد، من هستم چرا که معروف‌تر و محبوب‌تر وشناخته شده‌تر شدم. اما می‌خواهم از مسوولان سوال کنم که اگر قرار باشد این موضوع- یعنی مسائل اقلیتی- را در یک کفه و موضوعات ملی و منافع مردم شهر را در یک ترازو بگذارند، آیا واقعا ارزش این‌همه حاشیه‌سازی‌های جورواجور را داشت؟ امیدوارم که مسوولان کمی کلانتر و واقعی‌تر به مسائل بنگرند و همان‌طور که شعار می‌دهند به رای مردم احترام بگذارند.
 

منبع: بهارنیوز