بایگانی دسته ی : سیاسی

به گزارش ایسنا، هفته گذشته رییس‌جمهور در همایش بزرگداشت چهلمین سالگرد شهادت حاج سیدمصطفی خمینی در بخشی از صحبت‌های خود باز غیرمستقیم به مساله ممنوع‌التصویری اشاره کرد. حسن روحانی در اظهاراتش گفت: سال‌های ۴۸ و ۴۹ مشکلات فراوان بود و سال‌های ۵۵ و ۵۶ شرایط مقداری آسانتر شده بود، اما در سراسر کشور یک خفقانی حاکم بود. نام، تصویر، عکس، نوار، رساله و نوشته‌های امام (ره) از قبیل کتاب حکومت اسلامی ممنوع بود و برای پخش رساله امام، روی جلد نام یکی دیگر از مراجع را می‌زدند. فکر کردند با این کار امام در جامعه فراموش شده، اما نمی‌فهمیدند همه این اقدامات اثر معکوس دارد. مردم دلداده نهضت اسلامی و رهبری آن بودند و اینگونه اعمال کودکانه در مسیر و راه مردم تاثیری نمی‌گذاشت.

درست است که صحبت‌های رییس‌جمهور یک یادآوری تاریخی است اما شاید اشاره‌ای به حال حاضر هم در بین خطوط آن دیده شود. در قانون اساسی هیچ جا قانونی برای ممنوعیت و محدودیت افراد به خصوص آن‌ها که به مبارزه مسلحانه با نظام روی نیاورده‌اند وجود ندارد. اما در سال‌های اخیر شاهد هستیم که برای بسیاری از شخصیت‌ها (سیاسی، فرهنگی،اجتماعی، هنری و حتی ورزشی) ممنوعیت‌هایی اعمال شده که بسیاری نمی‌دانند منبع تصمیم‌گیری کجا و مبنای این تصمیم چه بوده است.خیلی‌ها این برخورد را سلیقه‌ای و بسته به شرایط خاصی دانسته‌اند که باید تکلیف آن روشن شود. از جمله علی مطهری نایب‌رییس مجلس شورای اسلامی که در گفت‌وگویی در پاسخ به سوالی مبنی بر این‌که بالاخره مرجع تصمیم‌گیرنده این محدودیت کجاست؟ گفت: واقعیت این است که من هم نمی‌دانم این مرجع کجاست! چرا که وقتی از دادستان تهران سوال کردیم که مستندشان برای این مسئله چیست، هیچ پاسخی ندادند. در واقع مرجع تصمیم‌گیرنده در این رابطه روشن نیست و برای بنده نیز مشخص نیست که کجاست!

وی در پاسخ به این سوال که آیا این سطح از شفافیت را مطلوب می‌دانید، بیان کرد: خیر! به هر حال باید صریح بگویند که این مرجع کجاست. اگر قوه قضاییه چنین تصمیمی گرفته یا مقامات عالی‌رتبه نظام گفته‌اند، باید اعلام شود. چرا که بنده هم دقیقاً نمی‌دانم این دستور از کجا صادر شده است.مطهری که از پیگیرترین افرادر در این زمینه هاست در پاسخ به این سوال که درصورتی که قصد داشته باشد، موضوع‌ ممنوع‌التصویری‌هارا پی‌گیری کند، به کجا مراجعه خواهد کرد؟ اظهار کرد: در واقع قوه قضاییه باید پاسخگوی این مسئله باشد؛ چرا که هر مجازاتی حتماً باید با حکم قضایی باشد و بدون این‌که دادگاهی تشکیل شود، متهمان از خود دفاع کنند و حکم قضایی صادر شود، نمی‌توانیم هیچ کسی را از حقوق اجتماعی‌اش محروم کنیم..در اسفند ۹۵ هم علی لاریجانی در پاسخ به سوالی گفت: ضمن روابط برادرانه با قوا هر کسی جای خود تصمیم می‌گیرد و قرار نیست جای آنها تصمیم‌گیری کنیم و توسعه اختیارات بدهیم. ما فقط باید موضوع را منعکس کنیم. قطعا مصوبه قانونی را مجلس باید تصویب کند بدیهی است که در این زمینه مصوبه قانونی وجود ندارد اما بالاخره یک جایی باید تصمیم بگیرد، شما نمی‌دانید کجاست؟

مساله‌ای که روشن است در سخن بیشتر بزرگان کشور از جمله روسای قوه مجریه و مقننه بر قانون و تکیه بر آن تاکید شده اما کدام قانون؟ قانونی که در واقع وجود خارجی ندارد. نکته جالب اینجاست که صدا و سیما در برخی موارد به صورت سلیقه‌ای از تصویر افرادی که گفته می‌شود ممنوع‌التصویر هستند استفاده می‌کند. مثلا پیش از انتخابات که در بررسی ادوار ریاست‌جمهوری و نخست‌وزیری که تصاویر سیدمحمد خاتمی و حتی میرحسین موسوی در گزارش‌هایی از تلویزیون پخش شد.در همین زمینه محمود صادقی نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگویی در فروردین امسال در پاسخ به این سوال که آیا استفاده از تصاویر، سخنرانی‌ها و نام سیدمحمد خاتمی تنها در صداوسیما جایز است یا سایر رسانه‌ها هم می‌توانند با همان رویکرد آرشیوی به آن بپردازند، گفت: اصل موضوع ممنوع التصویر بودن که اساسا مبنای قانونی ندارد و ما مکررا برای روشن شدن تکلیف این موضوع پیگیری داشته‌ایم. وزیر دادگستری نیز پیش‌تر درباره اینکه چرا نشریات دانشجویی به بهانه درج تصاویر یا نام بردن از فردی توقیف شده‌اند پاسخ‌هایی داده‌اند اما قرار است این‌بار به صورت مصداقی به این پرسش پاسخ بدهند.

صادقی افزود البته می‌توان گفت جای خوشبختی دارد که صداوسیما برخلاف رویه معمول بعضا با همین تصاویر آرشیوی از برخی افراد صحبت می‌کند. تا پیش از دی ماه ۹۵ و درگذشت مرحوم هاشمی صدا و سیما حتی تصاویر و اخبار رییس وقت مجمع تشخیص مصلحت نظام را یا پخش نمی‌کرد و یا به صورت گزینشی به تصویر می‌کشد. مسئله‌ای که پس از درگذشت او کنار گذاشته شد و هاشمی به یکباره تمام کانال‌های تلویزیونی را البته برای مدتی کوتاه تسخیر کرد. این موضوع برای بسیاری دیگر از شخصیت‌ها که از قضا بیشتر از جناح اصلاح‌طلب هستند هم مصداق دارد. مثل آیت‌الله موسوی‌بجنوردی که هیچ گاه نه مصاحبه‌ای از او پخش شده و نه تصویرش در تلویزیون نقش بسته است. البته هفته گذشته و در همان همایشی که روحانی بحث ممنوع‌التصویری امام (ره) را مطرح کرد و به صورت زنده از تلویزیون پخش می‌شد موسوی‌بجنوردی در تلویزیون نشان داده شد.

علیرضا رحیمی نماینده مردم تهران هم اخیرا در این زمینه اظهار کرد: باید ضابطه ممنوع التصویری در صدا و سیما مشخص شود. به هر حال در مورد عملکرد صدا و سیما حساسیت‌هایی وجود دارد و باید چارچوب منافع ملی در اقدامات آن مورد توجه قرار گیرد و انعکاس موفقیت‌های مهم ملی بویژه در حوزه مدیریت شهری از موارد مورد انتظار از صدا و سیما است..
حتی در هفته‌های گذشته صحبت‌هایی مبنی بر ممنوع‌التصویری محمدعلی نجفی شهردار تهران هم پخش شد. در همین موضوع نجفی در بخشی از نشست خبری خود با اهالی رسانه در پاسخ به سوالی درباره‌ ممنوع‌التصویر شدنش گفت: در روز پنج‌شنبه نشستی با فرماندهان نیروی انتظامی داشتم و حتی مصاحبه‌ای با شبکه‌های تلویزیونی انجام دادم. اما این مصاحبه پخش نشد و با وجود این مسئله شایعه ممنوع‌التصویری‌ام را شنیده‌ام. می‌خواستم از آقای علی‌عسکری بپرسم که اگر ممنوع‌التصویر هستم، فکری کنم. درباره ممنوع‌التصویری‌ام شنیده‌ام اما دقیقا نمی‌دانم این اتفاق افتاده است یا خیر.

البته در بین این شایعات ساعاتی بعد صدا و سیما بخش‌هایی از همین نشست خبری را پخش کرد تا به شایعات پایان دهد. و بالاخره علی عسگری رئیس سازمان و صدا و سیما نیز در حاشیه جلسه اخیر هیات دولت در جمع خبرنگاران در پاسخ به پرسش ایسنا، مبنی بر اینکه آیا محمدعلی نجفی شهردار تهران ممنوع التصویر شده است،‌با رد این موضوع گفت: نه؛ برای چه ایشان باید ممنوع التصویر باشند؟.با وجود این که حتی طرح چنین موضوعاتی برای مخاطبان و افکار عمومی حساسیت‌زا شده است ، به نظر می‌رسد بهتر است هر چه زودتر تکلیف این نوع محدودیت و ممنوعیت‌های گاه سلیقه‌ای روشن و مشخص شود کدام مرجع و بر اساس کدام قانون یا مبنایی چنین تصمیماتی را اتخاذ و اعمال می‌کند چرا که اگر اوضاع بخواهد با همین منوال پیش برود ممکن است هر روز محدودیت‌های بیشتری برای برخی افراد در نظر گرفته شود یا شایعاتی در جامعه انتشار یابد مثل خبری که چند وقت پیش درباره ممانعت از خروج رییس دولت اصلاحات از منزلش منتشر شد. این گونه رفتارها به قول رییس‌جمهور ممکن است اثرات عکس گذاشته و حتی باعث محبوبیت بیشتر افرادی شود که برایشان محدودیت به وجود می‌آید.
منبع: بهارنیوز

گرچه متاسفانه مدت جلسه کوتاه بود لیکن از آقای دکتر غلامی به عنوان کسی که دو دوره در زمان وزارت آقای دکتر معین و دولت اصلاحات، و همینطور یک دوره در دولت اقای روحانی ریاست دانشگاه را برعهده داشته، انتظار بیشتری داشتم. متاسفانه پاسخ های ایشان به سوالات و توضیحات ایشان اصلا قانع کننده نبود و در قامت یک وزیر، آن هم وزارتخانه ای به اهمیت وزارت علوم ظاهر نشدند.  در فراکسیون امید، کمیته ارزیابی و مجمع عمومی فراکسیون جلساتی را برگزار کرده اند اما هنوز جلسه نهایی برگزار نشده است.

  اگر چه ملاک اصلاح طلبی برای ما مهم است و گروهی از دوستان هم ایشان را اصلاح طلب می دانند، اما این فقط یکی از شاخص های فراکسیون امید است و در کنار این شاخص، شاخص هایی چون توانمندی اجرایی و مدیریتی، برنامه ریزی و سیاست گذاری از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند. از آقای روحانی انتظار می رفت به وزارتخانه ای که بدنه آن پایگاه رای ایشان بوده است اهمیت بیشتری می دادند و کسی را پیشنهاد می کردند که در بین عناصر اصلی تشکیل دهنده ی دانشگاه مانند استادان، کارمندان و دانشجویان از اعتبار، مقبولیت و محبوبیت بیشتری برخورد باشند. این نکته که دانشجویان را قبل از انتخابات آگاه نامیده و بعد از انتخابات آنان را احساساتی خطاب کنیم، نه اخلاقی است و نه سیاسی. آقای دکتر غلامی باید پاسخ افکار عمومی را مستدل و قانع کننده بدهند و مستنداتی که به دست نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی رسیده است را پاسخ دهند. پاسخی که بتواند نمایندگان مردم را قانع نماید.
منبع: بهارنیوز

ابوالفضل فاتح
لغو عضویت آقای سپنتا نیکنام هموطن زرتشتیمان از شورای شهر یزد و استدلال های ارائه شده از سوی شورای محترم نگهبان شهروندان ایرانی را به تامل وا داشته است. استحکام استدلال های ارائه شده درباره حکم شرعی این مسئله بر عهده مجتهدان و متخصصان است اما از بعد مصلحت کشور، طبیعتا هر شهروند ایرانی حق اظهار نظر دارد و چنان که پیداست سازگاری چنین رویکردی با مصلحت کشور و وفاق ملی جای تامل جدی دارد.
حقوق اقلیت ها
در بحث حقوق اقلیت ها، پرسش مهم این است که چگونه حکومت ها و دولت ها می توانند مانع ظلم اکثریت به اقلیت شوند. بسیار شاهد بوده ایم که با نام هایی چون نظم اجتماعی، تهدیدهای خارجی، قومیت یا نام یک مذهب ستم های فراوانی توجیه و اعمال شده و سبب رنجی فراوان بر اقلیت ها شده است. حکومت های لیبرال و سکولار مدعی هستند که ساختار جوامع و  حکومت های غیر دینی، اخلاقی تر است چرا که می تواند رعایت حقوق اقلیت دینی و عرقی را به سرانجام برساند و زیست و حقوق اقلیت های قومی و مدهبی و سیاسی را در کنار هم تضمین کند. در برابر این دیدگاه، رهبران و  فرزندان انقلاب اسلامی همواره بر این عقیده بوده اند که اسلام و تجربه تاریخی اسلام همه عناصری را که برای حفظ حقوق اقلیت ها لازم است را در خود نهفته دارد. تجربه تاریخی مرجعیت و روحانیت آگاه شیعه و حمایت آنها از حقوق اقلیت های مذهبی در یکصد و پنجاه ساله اخیر نیز موید این امر است.  همین رویکرد  سبب شد تا  قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی،  اندیشمندان و روشنفکران دینی از جمله شخصیت هایی چون شهید مطهری و شهید بهشتی و مرحوم آیت الله طالقانی بر حقوق اقلیت ها تاکید دو چندانی داشته باشند تا جایی که  شهید مطهری عنوان می کند که در نظام جمهوری اسلامی حتی مارکسیست ها می توانند در دانشگاه ها کرسی داشته باشند و تدریس کنند و امام عنوان کنند که کمونیست ها در ابراز عقیده خود آزادند و  تاکید نمایند که نارضایتی اقلیت ها در جامعه ایران به دلیل آن است که حکومت ها اسلامی نبوده اند و اگر آنها حکومت اسلامی را تجربه کنند، عدالت اسلامی و جایگاه محترم اقلیت ها را در آن شاهد خواهند بود. این تنها یک نمونه از بیانات حضرت امام (ره) در مورد اقلیت ها نیست. معمار کبیر انقلاب اسلامی حقوق اقلیت ها و  رعایت حقوق آنان را از افتخارات اسلام معرفی می کردند. امام معتقد بودند یهودیانی که از ایران به سرزمین های اشغالی سفر کرده اند می توانند به موطن خود بازگردند و حتی از آنان برای بازگشت به وطن دعوت می کرد: «ما این یهودیها هم که از ایران رفتند و بازی‏شان دادند و رفتند به اسرائیل، و الآن گرفتارند در آنجا …. آنها را دعوت می‏کنیم؛ یهودیهایی که مملکتشان ایران بوده است دعوت می‏کنیم که به وطن خودشان برگردند و با آنها کمال خوش‏رفتاری را دولت اسلامی می‏کند. اسلام نیامده است که بشر را تحت مضیقه قرار بدهد. اسلام یک قوانینی است که تمام اقشار بشر را برای آن احترامات قائل است». امام این کشور را از آن همه می دانستند و در این موضوع تفکیکی قائل نبودند و می فرمودند: «این مملکت مال همۀ ماست، مال همۀ ما. مال اقلیتهای مذهبی، مال مذهبیون ما، مال برادران اهل سنت ما. همۀ ما با هم هستیم » حضرت امام نه یک بار بلکه در چندین سخنرانی به ماجرای مشهور خارج کردن خلخال از پای زن یهودی اشاره و واکنش افتخار آمیز مولایمان امام علی (ع) در این باب را یادآور می شدند.
با این مقدمات و آنچه از منظر حضرت امام (ره) درباره حقوق اقلیت ها  و تضمین آن در نظام اسلامی به میان آمد، آیا لغو یک طرفه عضویت هموطن زرتشتی در حالی که طبق قوانین جاری کشورمان اجازه نامزدی در انتخابات شورا را یافته و حائز اکثریت رای شده است، کمتر از خارج کردن خلخال از پای زن یهودی است؟ فراموش نکنیم خلخال را یک سرباز عادی و دور از چشم جهانیان از پای آن زن تحت ذمه خارج کرد و مولایمان چنان برآشفت. اما این اقدام خلع  منصب اخیر، رسما توسط یکی از بالاترین ارکان و به حکم دین و در پیش چشم جهانیان به اجرا گذاشته می شود که هم پای حقوق اقلیت ها در میان است و هم پای آبروی اسلام.
روح بیانات و تاکیدات حضرت امام (ره) نشان می دهد که در فلسفه سیاسی و فقهی امام (ره) اقلیت ها – از هر نوعی – اهمیتی والا داشته اند و رعایت حقوق آنان را لازمه تحقق عدالت  و عملی شدن فلسفه حکومت اسلامی می دانستند. ایشان معتقد بودند که نظام اسلامی می تواند حقوق اقلیت هایی که در نظام سکولار شاهنشاهی رعایت نشده است را به بهترین نحو محقق سازد. فراموش نکنیم چنین رویکردی بود که باعث شد همه مردم ایران از اقلیت های دینی تا اکثریت شیعی در کنار امام برای تحقق نظام اسلامی تلاش نمایند.
پس از انقلاب همواره از افتخارات نظام نوع حضور اقلیت ها در مناصب تصمیم گیری نظیر مجلس شورای اسلامی بوده است. اما تصمیم و تفسیر اخیر شورای محترم نگهبان در جهتی است که نشان می دهد موضوع چگونگی حقوق اقلیت های دینی در نظام به طور کامل حل نشده است و با چالش های بحث برانگیزی روبروست. تصمیمی که اگر به این شکل بر جای بماند، می تواند تا سالها مستند نقد  بنیان ها و مراجع تفسیر دینی و قانونی نظام را فراهم کند و چه بسا خدایی نکرده بسیاری از شعارهای سر داده شده از ابتدای انقلاب را به عنوان اهرمی برای عبور از آن دوران و همراه سازی همه اقوام و اقلیت ها با انقلاب و به دست گرفتن قدرت معرفی کند.
چنان که گفته شد، این تصمیم چه بسا علاوه بر ایجاد ابهام نسبت به شعارها و بنیان ها انسانی انقلاب، به عنوان چالشی برای خود شورای نگهبان نیز تلقی می شود. گاهی شنیده می شود که کار تطابق با شرع بر عهده شورای نگهبان است و مجمع تشخیص مسئول دیدن مصلحت نظام و کشور است. چنین نگاهی نمی تواند همه جانبه و متناسب با فلسفه تشکیل شورای نگهبان ارزیابی شود. وجود مجمع تشخیص مصلحت به این معنا نیست که شورای نگهبان در کنار احکام شرعی  رعایت مصالح نظام و انقلاب را مد نظر قرار ندهد و تبعات تصمیمات خود برای نظام و انقلاب را در نظر نگیرد.  امام می فرمود که مصلحت نظام اسلامی آنقدر مهم است که ولی فقیه می تواند احکام اولیه نظیر حج را نیز برای رعایت آن مصلحت تعطیل نماید.  حضرت امام در اواخر عمر شریفشان و حتی بعد از تشکیل مجمع تشخیص مصلحت،  به شورای محترم نگهبان با تاکید یادآور می شوند که اعضای شورای نگهبان «…..خودشان قبل از این گیرها، مصلحت نظام را در نظر بگیرند، چرا که یکی از مسائل بسیار مهم در دنیای پرآشوب کنونی نقش زمان و مکان در  اجتهاد و نوع تصمیم ‏گیریها است. حکومتْ فلسفۀ عملیِ برخورد با شرک و کفر و معضلات داخلی و خارجی را تعیین می‏کند. و این بحثهای طلبگی مدارس، که در چهارچوب تئوریهاست، نه تنها قابل حل نیست، که ما را به بن ‏بستهایی می‏کشاند که منجر به نقض ظاهری قانون اساسی می‏گردد. شما در عین اینکه باید تمام توان خودتان را بگذارید که خلاف شرعی صورت نگیرد ـ و خدا آن روز را نیاورد ـ باید تمام سعی خودتان را بنمایید که خدای ناکرده اسلام در پیچ و خمهای اقتصادی، نظامی، اجتماعی و سیاسی، متهم به عدم قدرت ادارۀ جهان نگردد». (۸ دی ماه ۱۳۶۷)
اتخاذ تصمیماتی که رعایت  لحاظ زمان و مکان را نماید نه تنها به مصلحت نظام است که برای حفظ حرمت و عزت شورای نگهبان نیز ضروری می نماید. به یاد آوریم که امام خطاب به شورای نگهبان می فرمودند: «باید قوی و همیشگی باشد، ولی حفظ شورا مقداری به دست خود شماست. برخورد شما باید به صورتی باشد که در آینده هم به این شورا صدمه نخورد. شما نباید فقط به فکر حالا باشید و بگویید آینده هر چه شد، باشد. شیاطین بتدریج کار می‏کنند. امریکا برای پنجاه سال آینده خود نقشه دارد. شما باید طوری فکر کنید که این شورا برای همیشه محفوظ بماند. رفتار شما باید به صورتی باشد که انتزاع نشود که شما در مقابل مجلس و دولت ایستاده ‏اید. اینکه شما یکی و مجلس یکی، شما یکی و دولت یکی، ضرر می‏زند. شما روی مواضع اسلام قاطع بایستید، ولی به صورتی نباشد که انتزاع شود شما در همه جا دخالت می‏کنید. صحبتهای شما باید به صورتی باشد که همه فکر کنند در محدوده‏ قانونی خودتان عمل می‏کنید، نه یک قدم زیاد و نه یک قدم کم. در همان محل قانونی وقوف کنید، نه یک کلمه این طرف و نه یک کلمه آن طرف. گاهی ملاحظه می‏کنید که مصالح اسلامی‏ اقتضا می‏کند که به عناوین ثانوی عمل کنید. به آن عمل کنید … شما باید سعی کنید که نگویند می‏خواهید در تمام کارها دخالت کنید، حتی در مسائل اجرایی. البته خود این مسائل را می‏دانید و عمل می‏کنید، ولی من تذکر می‏دهم. شما باید توجه داشته باشید که اگر مباحثات به مناقشات تبدیل شود و جلوی یکدیگر بایستید، اسباب این می‏شود که شورای نگهبان تضعیف شود و در آتیه از بین برود (شهریور ۶۳)
 
نکته دیگر آنکه اعضای شورای محترم نگهبان به عنوان شخصیت هایی از جامعه روحانیت و در کسوت روحانیت، حتما واقفند که حضرت امام (ره) هر جا پای روحانیت در میان بود، بسیار حساس بوده و مراقبت داده اند تا خدایی نکرده تهمت مداخله بی مورد و استبداد دینی وارد نشود و میراث جاودان شیخ صدوق و شیخ مفید و شیخ طوسی تا  صاحب جواهر و شیخ انصاری  و متاخرین بزرگوار نجف اشرف و قم مقدسه که یازده قرن تحقیق و اجتهاد همراه با زهد و ریاضت و مجاهدت و خون دل  را همراه دارد، ملکوک نشود. از این روست که در مقدمه همان تذکر به شورای نگهبان، ایشان با گلایه از مداخلات بی مورد برخی ائمه جمعه و جماعات در امور دولت و استانها یادآور می شودند:  «روحانیون باید وضعی ارشادی داشته باشند، نه اینکه ‏بخواهند حکومت کنند. کاری نباید بکنیم که مردم بگویند اینها دستشان به جایی نمی‏رسید، حالا که رسید دیدید این طور شدند. استبداد دینی خود تهمتی است که از کنارش نباید گذشت. رادیوها مرتب از آن سخن می‏گویند و ما را به خودکامگی متهم می کنند. روحانیون نباید کاری کنند که شاهد دست دشمن بدهند.»
فراموش نکنیم که ما در جهانی زیست می کنیم که شیعه در جهان اسلام، خود یک اقلیت یا جمعیت مظلوم است و در بسیاری از کشورها تحت ستم  و نادیده انگاری حقوق خود قرار دارد و نیازمند همراهی همه مذاهب و مکاتب و اقلیت ها و همچنین اندیشمندان وسازمان ها و نهادهای بین المللی برای رفع ستم از شیعیان هستیم.  دفاع از حقوق اقلیت ها در داخل کشور باید به مثابه یک استراتژی کلان دیده شود که علاوه بر بعد خدشه ناپذیر اخلاقی و انسانی آن، زمینه ای سرشار از صداقت برای دفاع از کلیت تشیع و اقلیت شیعه در جهان را فراهم می آورد. شیعیان مظلوم بحرین، عربستان، پاکستان، افغانستان، یمن و آذربایجان و ترکیه و …. از این جمله اند.  با این نگاه جا دارد پرسیده شود که  آیا در اتخاذ تصمیم اخیر، مصالح بلندمدت اقلیت تشیع در کشورهای دیگر به درستی دیده شده است؟ به علاوه، ما در جهانی زیست می کنیم که مسلمانان در گوشه گوشه آن مورد تعدی هستند و کشور ما از معترضان به تعدی به حقوق مسلمانان در هر نقطه جهان است. افتخار ما در تاریخ انقلاب اسلامی، مخالفت با آپارتاید رژیم منسوخ آفریقای جنوبی و رژیم اشغالگر صهیونیستی است. ما با رنج بسیاری از ملل از جمله مردمان بوسنی، اقلیت روهینگیای در برمه و ایزدی ها در عراق همراه بوده ایم. ما حتی با آزادیخواهان ایرلند، و انقلابی های نیکاراگوئه و جریان چپ ونزوئلا همدلی داشته ایم. تمامی این اقدامات مبتنی بر یک باور حقیقی است که در آن ستم به اقلیت های مظلوم را نمی پذیرد و درصدد تضمین حقوق انسانی و سیاسی آنان است. مگر فراموش کرده ایم که هر گاه در جایی همین اقلیت ها به قدرت رسیده اند برای آنان شادمانی و با آنان همراهی کرده ایم؟  همچنین مگر غیر از این است که اخیرا برخی علمای تراز اول محترم شیعه برای کسب مناصب سیاسی در کشورهای غربی فتوای اجازه  صادر کرده اند و رهبری انقلاب به جوانان غرب نامه نوشته اند؟ علاوه بر ریشه های مذهبی و انسانی، همراهی شیعیان با اقلیت ها ریشه در چندین قرن تجربه تلخ آنان به عنوان یک اقلیت در جهان اسلام دارد. همین رنج تاریخی  سبب شده است که روح همدلی آنان با اقلیت ها دو چندان شود و رنج و شادی آنان را احساس کنند.  چرا باید کاری کرد که این نگاهی که ریشه در موقعیت تاریخی تشیع دارد و از ویژگی های منحصر به فرد آنان است خدایی نکرده به  نمایش سیاسی و منفعت طلبانه تعبیر و تفسیر شود؟  آیا با چنین تفسیرهایی، تشیع مظلوم؛ متهم به قدرت طلبی و فرصت طلبی نمی شود؟ آیا در شرایط پیچیده دنیای امروز و بهانه جویی هایی که از شیعیان مظلوم می شود، این موجب وهن مذهب نمی شود؟
 
عمق احترام ایرانیان به هموطنان شریف خود از هر قوم و مذهب پا برجا است  و ریشه ای عقلانی، انسانی، اخلاقی، هویتی و ملی دارد و تحت تاثیر این نوع مباحث قرار نمی گیرد. امید است شورای محترم نگهبان نیز در تفسیر اخیر خود مفاد یاد شده را مد نظر قرار داده و بازنگری کنند  و اگر ایشان به هر دلیل راهی نمی بینند، مجمع تشخیص مصلحت نظام چاره ای راه گشا و البته همه جانبه بیندیشند تا ان شاء الله شاهد وفاق بیشتر همه مذاهب و اقوام  و سرفرازی روزافزون ایران عزیز وتشیع مظلوم باشیم.
والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته

 
منبع: بهارنیوز

مسعود پزشکیان با تاکید بر اینکه گزینه پیشنهادی وزارت نیرو دارای تجربه کاری و سوابق فنی بسیار خوبی بوده که در طی سالیان اخیر نیز این روند مناسب را حفظ کرده است، عنوان کرد: بزرگترین چالش فعلی کشور مرتبط با معضلات بخش آب و نیرو است به طوری که امروزه موضوع آب به عنوان اولویت اصلی کشور مطرح است.

وی با اشاره به اینکه تمامی بخش‌های کشور به سمت خشکسالی حرکت ‌می‌کند، تصریح کرد: مدیریت آب اگر بر اساس مبانی علمی و مناسب شکل نگیرد و برای آن راه‌حل درستی پیدا نکنیم مسلما تمام توسعه و تمدن کشور زیر سوال می‌رود چرا که بدون آب زندگی بی معناست.

نایب رئیس مجلس شورای اسلامی خواستار اتخاذ راه‌کارهای مناسب برای ایجاد ثبات و پایداری کشور در بخش آب شد و افزود: از یکسو حفره چاه‌های متعدد، برداشت‌های بی‌رویه از سفره‌های زیرزمینی، کاهش نزولات جوی و از سوی دیگر افزایش توقعات در این بخش مشکلاتی فراوانی را ایجاد کرده که برون رفت از این معضلات نیازمند راه‌ حل‌های علمی و کارشناسی است.

پزشکیان نظر و نگاه مجلس به اردکانیان را مثبت ارزیابی کرد و گفت: در جلسات با وزیر پیشنهادی نیرو نیز دغدغه‎های موجود در این حوزه را به اردکانیان منتقل کرده‌ایم تا حل مسائلی که نیاز به قانون دارد برای آن قانون تدوین کنیم و آنچه مربوط به بخش مدیریت است نگاهی مدیریتی به آن‌ها داشته باشیم.

وی با بیان اینکه برون رفت از این مشکلات نیازمند مشارکت جمعی است، تصریح کرد: مجلس، صداوسیما، ائمه جمعه، قوه قضاییه، روحانیت و تمام بخش‌های مرتبط با این حوزه بایستی بدانند که آب زندگی است و اگر ما نتوانیم آن را درست مدیریت کنیم مسلما با پول نمی‌توان آب آورد چرا که منابع مالی تنها یک بخش موضوع است. پزشکیان تصریح کرد: بایستی در حوزه آب مدیریت مناسب و استفاده درست و کارشناسانه داشته باشیم تا ثبات و پایداری نیز در کشور رقم بخورد.
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: پروانه سلحشوری نماینده تهران و عضو فراکسیون امید درباره گزینه وزارت علوم (دکتر غلامی) در کانال تلگرامی خود نوشت: در کمیسیون فرهنگی مجلس، میزبان جناب آقای دکتر غلامی وزیر پیشنهادی علوم بودیم. گرچه متاسفانه مدت جلسه کوتاه بود لیکن از آقای دکتر غلامی به عنوان کسی که دو دوره در زمان وزارت آقای دکتر معین و دولت اصلاحات، و همینطور یک دوره در دولت اقای روحانی ریاست دانشگاه را برعهده داشته، انتظار بیشتری داشتم.

 متاسفانه پاسخ های ایشان به سوالات و توضیحات ایشان اصلا قانع کننده نبود و در قامت یک وزیر، آن هم وزارتخانه ای به اهمیت وزارت علوم ظاهر نشدند. در فراکسیون امید، کمیته ارزیابی و مجمع عمومی فراکسیون جلساتی را برگزار کرده اند اما هنوز جلسه نهایی برگزار نشده است.

  اگر چه ملاک اصلاح طلبی برای ما مهم است و گروهی از دوستان هم ایشان را اصلاح طلب می دانند، اما این فقط یکی از شاخص های فراکسیون امید است و در کنار این شاخص، شاخص هایی چون توانمندی اجرایی و مدیریتی، برنامه ریزی و سیاست گذاری از اهمیت ویژه ای برخوردار هستند.

 از آقای روحانی انتظار می رفت به وزارتخانه ای که بدنه آن پایگاه رای ایشان بوده است اهمیت بیشتری می دادند و کسی را پیشنهاد می کردند که در بین عناصر اصلی تشکیل دهنده ی دانشگاه مانند استادان، کارمندان و دانشجویان از اعتبار، مقبولیت و محبوبیت بیشتری برخورد باشند.

 این نکته که دانشجویان را قبل از انتخابات آگاه نامیده و بعد از انتخابات آنان را احساساتی خطاب کنیم، نه اخلاقی است و نه سیاسی.  آقای دکتر غلامی باید پاسخ افکار عمومی را مستدل و قانع کننده بدهند و مستنداتی که به دست نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی رسیده است را پاسخ دهند. پاسخی که بتواند نمایندگان مردم را قانع نماید.
منبع: بهارنیوز

رضا صادقیان
از منظر منتقدان دنیای امروز، جهان فعلی جایی است به شدت تلخ و ناگوار، مکانی که از در و دیوار آن غم می‌بارد و ما همچنان در این دنیا ایستاده‌ایم و همانند انسان‌های دست بسته با هزاران ناراحتی‌، شیون‌ها و دل‌نگرانی‌های بی‌پایان به سراسر جهان نگاه می‌کنیم. با نگاهی کلی به مطالب منتشر شده در نشریات کثیرالانتشار، وب ‌سایت‌ها و کانال‌های شخصی با غم بروز داده شده و یا سکوتی که همراه با افسردگی است از سوی نویسندگان روبرو می‌شویم. از نگاه این نویسندگان به تعبیری غم دنیا ما را با خود خواهد برد، دیر یا زود و همه تلاش خود را می‌کنند که این اندوه بی‌پایان را به مخاطبان خویش منتقل کنند.

به گمانم انعکاس چنین حس و حال ناراحت کننده و سیاهی به اندیشه و گرایش‌های مختلف روشنفکری و نحوه تفکرات شخصی باز نمی‌گردد، ارتباطی مستقیم با نحوه زندگی انسان‌ها و زیست روزمره نیز ندارد. در بسیاری مواقع با اشخاصی روبرو می‌شویم که از نظر مالی و امکانات رفاهی در اوج به سر می‌برند، حتی از نظر تیزهوش بودن، در عین حال اطرافشان را با غم و درد تعریف می‌کنند. از سویی دیگر بعید به نظر می‌رسد بتوان این غم‌ بینی و غم پراکنی را به عادت‌های رفتاری مربوط دانست.

کارل پوپر در کتاب «می‌دانم که هیچ نمی‌دانم» با ادبیاتی به شدت تند روشنفکران را به دروغ‌گویی و لاف‌زنی درباره جهان امروز متهم می‌کند. گروه‌هایی از قبیل «سبزها» که با سخنان خود به غیر از بحران نشان دادن همه امور و محیط زیست به صورت خاص کاری دیگر نمی‌کنند، ناگفته نماند که سبزها با همان سخنان و ایجاد افسردگی و دل‌نگرانی در میان شهروندان و با رای همین مردم بخشی از ساختار قدرت در کشورهای اروپایی شدند. کسانی که همه پیشرفت‌های جهان را نادیده می‌گیرند و با عینکی سیاه و کثیف به اطراف خود نگاه و شرایط را بدتر از همیشه می‌بینند. مشکل چنین اشخاصی، کسانی که تابلوی منفی‌نگری و سیاه بینی را برای مدت طولانی بالای سرشان نگاه داشته‌اند، از تاریخ و رویدادهای سیاسی، جنگی، اقتصادی و وقایع سال‌های گذشته ناآگاهی و در بهترین شرایط آگاهی ناچیز است، چنین افراد و گروه‌هایی با نادیده گرفتن تاریخ به سراغ خبرهای منفی امروز می‌روند و باور می‌کنند مسئله جنگ، بحران بی‌خانمان‌ها، بیماری و کم‌غذایی صرفا در دنیای امروز بوده و ما بدبخت‌ترین ساکنان کره‌زمین هستیم و در زمان‌های گذشته خبری از این فجایع نبوده است.

 کسی در بد بودن و نفی جنگ‌تردیدی ندارد، حتی کسانی که روزگاری اسلحه در دست جنگ کرده‌اند، آنها نیز دوستدار جنگ نیستند. جایی برای سینه گشودن در برابر سیل، طوفان و دیگر بلایای طبیعی در میان انسان‌ها نیست، کسی به استقبال بیماری و مرض‌های واگیردار نمی‌رود، آنفولانزای مرغی و تب کریمه گنگو به همین‌ترتیب است.  اگر دنیای امروز سیاه و بس تیره و تار است و دانش پزشکی نیز درجا می‌زند، نیاز است به یاد بیاورید که مرض طاعون که روزگاری مردم در برابر آن بی‌دفاع بودند و تنها چاره کار را فرار از شهر و یا دعا می‌دانستند، طی سال‌های اخیر و در همین قرن بیستم با تمام بحران‌هایی که داشته و با کمک آنتی‌بیوتیک‌ها کنترل شده است.

حداقل در این یک مورد می‌توان به دنیای امروز با نگاهی آمیخته به امید نگاه کرد. خیره نگریستن به شمار کشته شدگان سوریه، عراق و افغانستان و مقایسه همین رویدادها با دیگر جنگ‌های معاصر و قرن بیستم ما را با نمایی دیگر روبرو می‌کند، ناگفته پیداست که کشتن هر انسان غیرنظامی در جنگ‌ها محکوم است، درباره بدیهیات سخن نمی‌گوییم. اما، اگر در ۵۰ سال اخیر و بر اثر یک جنگ مرزی حداقل ۲۰ هزار نفر کشته می‌شدند، حال کمتر جنگی به دلیل مناقشه‌های مرزی رخ می‌دهد، به عنوان مثال مقایسه کشته‌ شدگان جنگ گرجستان و روسیه در سال ۲۰۰۸ میلادی با درگیری کشورها بر اثر مناقشه‌های مرزی و رویداد جنگ جهانی اول اساسا قابل قیاس نیست. شمار کشته شدگان نظامی و غیرنظامی با توجه به آغاز و پایان جنگ جهانی دوم نیز با طولانی‌ترین جنگ تاریخ معاصر نیز تفاوت‌های بسیاری دارد.

همچنین؛ تاریخ یک صد سال اخیر شاهد شیوع بیماری‌ها، امراض واگیردار و فقر و تنگدستی‌های بسیار و جانفرسا بوده است. به عنوان مثال می‌توان بحران اقتصادی سال ۱۹۲۹ آمریکا را با بحران مالی سال ۲۰۰۷ همین کشور مقایسه کرد، دو بحران اقتصادی به فاصله تقریبا هشتاد سال. تصاویر مربوط به بحران بزرگ حکایت صف‌های طولانی و جمعیت‌ها فراوان مقابل ساختمان‌های امور خیره است، مردمی که از شدت ضعف جسمانی و از دست دادن وزن بدن توان ایستادن در صف‌های طولانی غذا را ندارند، بیماری و فقر و نداری از تک تک چهره‌ها هویداست، در صورتی که در سال ۲۰۰۷ مسئله فقر غذایی کمتر و بیشتر از دست دادن خانه‌های شهروندان و از دست دادن پس‌‌انداز‌ها بحث اصلی کارشناسان بود. اگر در سال ۱۹۲۹ اصلی‌ترین دغدغه بخش زیادی از مردم آسیب دیده دست یافتن به غذا بود، در سال‌ها بعد دغدغه دریافت خدمات بهداشتی ارزان و رایگان مطرح بود. بنابراین شیون زدن درباره بدی‌های بی‌پایان جهان و گرفتار شدن در باتلاق صدها هزار گرفتاری قبل از هر امری نشان دهنده ناآگاهی از اوضاع گذشته جهان است.
منبع: بهارنیوز

غلامحسین کرباسچی در صفحه شخصی اینستاگرام خود نوشت: از مرحوم آیت‌الله بروجردی نقل شده که در بروجرد هر یهودی که از دنیا می‌رفت، ایشان مقید بود که از درب منزل تا گورستان همراه جنازه برود که مبادا کسی به تحریک برخی نادانان به جنازه یهودی توهینی بکند. رفتار امروز برخی بزرگان با هموطنان غیرمسلمان با این سیره می‌خواند؟
منبع: بهارنیوز