بایگانی دسته ی : سیاسی

تمدید مکالمه رایگان ایرانسل در مناطق زلزله زده روسیه: اتهام حمایت ایران از حوثی‌ها را رد می‌کنیم کمیته حرفه ای برای لیگ قهرمانان مدرک سازی می کند؟ هلال احمر کرمانشاه: آب معدنی های ارسالی کاملا سالم هستند العبادی: در مورد مناطق مرزی اقدام خواهیم کرد برنامه ویژه کی روش برای صعود در جام جهانی دیدار سران ۳ قوه و مسئولان نظام با مقام معظم رهبری (عکس) مقام معظم رهبری به مسئولان: کمک به زلزله‌زدگان با قوت ادامه پیدا کند عیادت رییس جمهور از مجروحین زلزله (عکس) تسلیت بشار اسد و میشل عون به روحانی

منبع: عصرایران

رضا صادقیان
نحوه موضع‌گیری‌های سیاسی و اجتماعی ما در بخش عمومی و خصوصی بازنمایی نبودن و یا کمبود راستی و غیرشفاف سخن گفتن است. ما سخن می‌گوییم ولی روشن و شفاف حرف نمی‌زنیم، کلام را به هر بهانه و بلکه چندین ایراد با تندی بیان ولی از نقل دلیل اصلی انتقاد خود پرده‌برداری نمی‌کنیم، گویا لازم نمی‌بینیم. هزاران کلمه درباره یک موضوع نوشته می‌شود، ولی مشخص نیست براساس کدام زاویه نگاه به نقد گفتار طرف مقابل نشسته‌ایم. هیاهو می‌کنیم تا نشان دهیم مخالف هستیم، گاه این مخالف‌خوانی‌ها معنایی نیز ندارد، ولی بروزش می‌دهیم تا سکوتمان حمل بر بی‌توجهی و نبودن در کارزارها‌ترجمه نشود. نگاهی به اکثر نقدها و نفی‌های منتشر شده درباره برجام، انتخابات ریاست جمهوری، نقد دولت در بخش فرهنگی و. . . گوشه‌ای کوچک از چنین برخوردهایی است. بحث اصولگرا و اصلاح‌طلب بودن هم در میان نیست، مسئله فراتر از جریان‌های سیاسی است.

با نگاهی به موضع‌گیری‌ کاربران ایرانی در شبکه‌های اجتماعی درباره موضوعات متفاوت بهتر به این مسئله می‌توان اشاره کرد. درباره هر مسئله‌ای که گمان می‌بریم اتفاق افتاده و یا قرار است حادث شود، با صدها و بلکه میلیون‌ها موضع‌گیری روبرو هستیم. از مرگ حیوان خانگی خانم بازیگر گرفته تا واکنش به مواضع رئیس دولت آمریکا و یا حتی نادیده گرفتن بدل یک فوتبالیست جهانی و. . . مواضعی که از سوی چهره‌های بی‌نام و نشان ابراز می‌شود، اسم و فامیل موضع گیرنده مشخص نیست، ولی با این حال خود را محق می‌داند که درباره فلان مسئله‌ای که ارتباطی با وی ندارد و به صورت مشخص از زبان چهره‌ای معروف بیان شده، حرف بزند و گاه حرف نداشته باشد بزند، ولی فحش بدهد. کاربرد مکرر دشنام‌ها در شبکه‌های اجتماعی در چنین مواقعی غیرقابل تصور است.

بخش گسترده‌ای از فحاشی‌ها در فضای مجازی به دلیل نداشتن حرف و سخن شفاف است و یا بلد نبودن و آموزش ندیدن شیوه حرف زدن در فضای عمومی و رعایت نکردن هنجارها در حوزه عمومی است. یادداشت نویس‌ها نیز از این قاعده مستثنا نیستند. به بهانه انتقاد دلسوزانه معاون رئیس دولت از رفتار برخی زائران با استفاده از رکیک‌ترین ادبیات و سخنان تهدید آمیز به اعلام موضع می‌پردازند، البته بعد از چند روز و فروکش کردن موضع‌گیری‌های نسبتا عادی! به نظر می‌رسد، در صورتی که منتقدان و یا فحش‌ دهندگان حرفی برای گفتن داشتن و یا نقدهای خود را به دولت در حوزه‌های مختلف با ارایه راهکار عملی مکتوب می‌کردند و به عبارت‌هایی همانند «گفته بودم» ، «ما که گفته بودیم» ، «کسی حرف ما را گوش نکرد» و «دولت فعلی در دفاع از سرمایه‌داری و نفی فقرا سنگ تمام گذاشته» و یا «عده‌ای با مردم فقیر مشکل دارند» و صدها سخن بدون سند و مدرک حکایت عدم راستی در رفتار و گفتار را فریاد نمی‌زدند.

به عبارتی دیگر، به نظر می‌رسد در زمینه نقد دولت و یا انتقاد از سیاست‌های اقتصادی سخنی برای گفتن نیست، به همین دلیل مسئله را به صورت شخصی و دشمنی با یک شخصیت نزدیک به دولت و ساختار قدرت که احساس می‌کنند در بخش سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی همراهی با جریان سیاسی آنان ندارد، خلاصه می‌کنند، خلاصه‌ای که بتوانند به بهانه نقد موضع‌ شخصی علیه چهره‌های سیاسی و کلیت دولت اعلام موضع کنند. ساده‌ترین روش ممکن را برمی‌گزینند که تا عدم صداقت در موضع‌گیری‌های سیاسی را مخفی کنند و چنین امری برای کسانی که فضا و امکان برای سخن گفتن و اعلام موضع دارند، خوشایند نیست.
منبع: بهارنیوز

سجاد خداکرمی- روزنامه بهار
روزهاست که بحث ها بر سر ائتلاف سیاسی نوظهور یا به بیان برخی دیگر جریان سیاسی نوظهوری در رسانه ها مطرح است، جریانی که در گمانه ها روسای دو قوه اجرایی و مقننه و رئیس پیشین دفتر بازرسی رهبری را در راس خود جای می‌دهد. گمانه ها در این ارتباط منحصر به رسانه‌های یک جریان خاص سیاسی نیست و بسیاری از رسانه‌های اصلاح‌طلب و اصول‌گرا در روزها و هفته‌های گذشته موضوع چنین ائتلاف نوظهوری را طرح کرده‌اند اما در این میان دو سئوال مهم وجود دارد، نخست اینکه چرا اصول‌گرایان تلاش می‌کنند چنین ائتلافی را یک ائتلاف اصول‌گرایانه بنامند و دیگر اینکه چرا تندروهای این جریان سیاسی هرگاه از این موضوع سخن می‌گویند بغض فروخرده ای را می‌بلعند می‌دهند؟

برای رسیدن به پاسخ این پرسش ها ابتدا نیاز است مروری کنیم بر آنچه پیرامون نام‌های مطرح در ائتلاف نوظهور در سال‌های پس از روی کار آمدن محمود احمدی‌نژاد گذشته است و سپس توجهی کنیم به آنچه امروز فعالین اصول‌گرا می‌گویند. مقطع انتخابات ریاست‌جمهوری تیر ۸۴ فصل نویی از جبهه بندی جدید در جریانات سیاسی کشور بود. انتخاباتی که در دور دوم آن مرحوم آیت‌الله اکبر هاشمی رفسنجانی به عنوان یک راست پیشین و بنیان گذار جریان اعتدال با حمایت اصلاح‌طلبان و برخی اصول‌گرایان میانه رو در برابر محمود احمدی‌نژاد به عنوان یک اصول‌گرای نو رسیده با حمایت بخش اعظمی از اصول‌گرایان، رقابت کردند و در نهایت احمدی‌نژاد طی یک اتفاق غیر معمول به عنوان برنده این رقابت معرفی شد. از فردای آن رقابت نشانه‌های ملموس فاصله گرفتن برخی چهره‌های ارشد و اعتدالی جریان راست سنتی و قاطبه اصول‌گرایان بروز کرد.

علی اکبر ناطق نوری
او از دوستان و نزدیکان قدیمی آیت‌الله هاشمی رفسنجانی است و تا پیش از انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری و اعلام حمایت وی از روحانی، مسئول دفتر بازرسی رهبر انقلاب بود و پس از آن تا امروز در بطن سیاست کشور کم فروغ بوده و به همین سبب این روزها بسیاری از اصلاح‌طلبان و اصول‌گرایان میانه رو خواهان بازگشت و نقش آفرینی وی در سپهر سیاسی کشور هستند. از فردای انتخابات ریاست‌جمهوری ۸۴ و با فاصله گرفتن هاشمی از اصول‌گرایان این فاصله برای دوست و یاور وی نیز اتفاق افتاد و اوج آن در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۸ بروز کرد. انتخاباتی که ناطق نیز همچون هاشمی نه تنها از احمدی‌نژاد که از حامیان اصول‌گرای وی که در این جریان سیاسی اکثریت بودند به جد دلگیر شد و نشانه‌های آن را با جداشدن از جامعه روحانیت مبارز و برخی واکنش‌های دیگر عمومی کرد. به این ترتیب نیز فصل مشترک دو یار قدیمی در برابر جریان اصول‌گرا بیشتر شد تا جایی که در سال ۹۲ و همگام با اصلاح‌طلبان هاشمی و ناطق نیز از روحانی اعتدال گرا در برابر کاندیداهای اصول‌گرا حمایت کرد، حمایتی نه گذرا که مداوم آنگونه که در شرایط فقدان هاشمی در انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۶ حاضر شد برای حمایت مستقیم از روحانی عطای منسب ریاست دفتر بازرسی رهبری را نیز به لغایش ببخشد و با تمام توان از کسی که کمتر در شعارهای انتخاباتی  اش بوی اصول‌گرایی به مشام می‌رسید حمایت کند. او راهی را در پیش گرفت که آیت‌الله هاشمی ترسیم کرده بود و این قرابت تا آنجا بود که از پس رحلت هاشمی نام او به عنوان یکی از اصلی ترین گزینه‌های جایگزینی‌اش مطرح بود. در همان هنگام علی مطهری گفته بود: «اگر بخواهیم شخصیت معتدلی را معرفی کنیم که بتواند نقش آیت‌الله هاشمی را برای گروه‌های اعتدالی و اصلاح‌طلب ایفا کند آقای علی اکبر ناطق نوری است. ایشان تا حد زیادی می‌تواند نقش آیت‌الله هاشمی را برای گروه‌های اعتدالی ایفا کند.» رئیس اسبق مجلس که روزگاری در رقابت با رئیس دولت اصلاحات برای تصدی ریاست بر جمهور بود حتی در سال‌های اخیر و به خصوص پس از وقایع ۸۸ و هیچ ابایی از دیدار با سید محمد خاتمی نداشت و پس از ۹۲ نیز عکس‌های بسیاری از گپ و گفت و خنده‌های این دو در رسانه ها منتشر شد.

علی لاریجانی
لاریجانی که در کارنامه اش ریاست بر صدا و سیما را دارد و در آن دوران از شوریدن علیه اصلاح‌طلبان ابایی نداشت نیز در طول سالیان گذشته و پس از دولت اصلاحات چرخ قابل ملاحظه ای از جریان اصول‌گرا داشت. او که در رقابت‌های سال ۸۴ مورد حمایت جریان راست سنتی و رقیب احمدی‌نژاد در دور نخست انتخابات بود نیز در طول سال‌های زمامداری اصول‌گرایان تندرو دچار تغییر موضع ملموسی شد تا جایی که در دوران پسا ۸۸ فاصله خود را ابتدا با برخی جریانات اصول‌گرا نشان داد و سپس در مقطع ۹۲ به بعد نیز چنان همراهی با روحانی و دولتش نشان داد که کمتر اصول‌گرایی فکرش را می‌کرد. او برای برجام به عنوان یکی از مهم ترین دستاورد‌های دولت متحد اعتدالیون اصلاح‌طلبان کم نگذاشت و در بسیاری دیگر از مواقع هوای دولت را به خوبی داشت تا اینکه اعتدالیون و اصلاح‌طلبان نیز در جهت قدرشناسی همراهی‌های وی او را در لیست امید مجلس در رقابت‌های سال ۹۴ قرار دادند. او در انتخابات مجلس ۹۴ به خوبی نشان داد که حاضر نیست با اصول‌گرایان ائتلاف کند و به وضوح خط فاصل خود با انان را مشخص کرد.

حسن روحانی
رئیس‌جمهور دولت‌های یازدهم و دوزادهم هم از جمله کسانی است که از وی به عنوان یکی از اقطاب ائتلاف مذکور نام برده می‌شود. او نیز همچون علی اکبر ناطق نوری دوستی و همکاری دیرینه ای با هاشمی رفسنجانی داشت و باز هم چون ناطق کمتر موقعی بود که در سو گیری سیاسی برخلاف رئیس فقید مجمع تشخیص مصلحت گام بردارد. کمتر کسی است که نداند ریاست‌جمهوری او محصول هوشمندی آیت‌الله هاشمی بود؛ زمانی که شورای نگهبان تصمیم گرفت هاشمی را از صحنه رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری ۹۲ کنار بگذارد او بی‌درنگ روحانی را جلو انداخت و اصلاح‌طلبان و معتدلین جریان اصول‌گرا را برای حمایت از وی تشویق کرد. روحانی هرچند که در طول دوران زمامداری ۵ساله اش بر قوه مجریه هم نوا با اصلاح‌طلبان بر وعده‌های اصلاح‌طلبانه اشاره و مطالبات اصلاح‌طلبانه را شعار داده است اما در ماه‌های پس از انتخابات ریاست‌جمهوری اخیر کمر به محافظه کاری بسته است، به گونه ای که برخی از احتمال غلتیدن وی به آغوش جریان اصول‌گرا می‌گویند. گمانه ای که شواهدش در تایید چرخ‌های ملموس وی است اما نه به آغوش اصول‌گرایان که به آغوش محاقظه کاری مضمن پس از انتخاباتی! او بیش از همه احزابی چون اعتدال و توسعه و کارگزاران و همچنین بخشی از جریان اصول‌گرای اعتدالی را بیش از هر گروه سیاسی دیگر پشت خود دارد و با تمام محافظه کاری‌های این روز هایش نشان داده فاصله معناداری نیز با جریان تندرو اصول‌گرا دارد؛ همچنین او نشان داده به میانه میدان نیامده که به راحتی حذف شود و با توجه با اینکه حامیان وی پیوند ارگانیک ندارند و به خصوص جریان اصلاحات او را نه برای خودش که برای شعار اعتدالش و نفع حرکت اعتدالی در مقطع پسا۸۸ برای کشور برگزیدند، بعید است فردای ۱۴۰۰ و خداحافظی وی از صندلی ریاست پاستور او همچنان حمایت‌های ۹۲ و ۹۶ را همراه خود داشته باشد و به منظور بقا در سطح بالای سیاست کشور نیازمند باز کردن دری جدید به روی خود است. دری که بی‌شک نه او به سوی تندروها خواهد گشود و نه تندروها تمایلی برای گشودن در به روی وی داند.

پاسخ به چراها
سیاست‌ورزی، نقش آفرینی در سطوح بالای حاکمیت و کنش سیاسی در بزنگاه ها از جمله مهمترین دلایل تمایل اعتدالیون برای شکل دهی و تحکیم به ائتلاف شان است. اما تمام مرور گذشته و امروز این سه ضلع و هم سطحی آنان در مقام جریان سازی موجب خواهد شد که هیچ یک حتی اگر هم بخواهند نتوانند به تنهایی محور قرار گرفته و یا حتی جریان اعتدالی را به دامان اصول‌گرایی بغلتانند.  محمدرضا باهنر دبیر کل جبهه پیروان خط اما و رهبری روزهاست تلاش می‌کند ناطق را به دامان اصول‌گرایان بازگرداند، نماینده ۷دور مجلس که از مهم ترین چهره‌های جریان اصول‌گرا محسوب می‌شود لابی گر خوبی نیز هست و با بهره گرفتن از این ویژگی نیز این روزها در حال رایزنی است که اولا ناطق را به سیاست اصول‌گرایانه بازگرداند و سپس لاریجانی را هم همراه کند و از آب ائتلاف مورد بحث ماهی اصول‌گرایانه بگیرد.  این فعال سیاسی اصول گرا در روزهای اخیر گفته که که ناطق نوری همچنان یک اصول گراست و اصلاح‌طلب نشده است. او همچنین در گفتگویی افزوده که:« اصلا اینطور نیست کسی فکر کند آقای ناطق اصلاح‌طلب شده یا آقای روحانی اصلاح‌طلب شده است. یا مرحوم آقای هاشمی اصلاح‌طلب شده. اصلا چنین چیزی نیست. من می گویم نه. خاستگاه آقای ناطق و فلزش، اصول‌گرایی است. ممکن است از بعضی رفتارهای ما و امثال ما دلخور باشد، اما آقای ناطق، اصلاح‌طلب نیست به معنای عرفی آن. بعضی فکر می کنند نه، مثلا آقای ناطق، آقای روحانی، آقای لاریجانی و آقای هاشمی، مواضع شان با رییس دولت اصلاحات یکی شده است.» بدون شک باهنر و بسیاری دیگر از اصول‌گرایانی که تلاش دارند ائتلاف مورد نظر را مصادره به مطلوب کنند درست می‌گویند که نه ناطق، نه لاریجانی و نه حتی روحانی اصلاح‌طلب نشده‌اند اما آنچه آنان از نظر دور دارند یکی جریان تندرو اصول‌گراست که میل حذف این سه را هیچ گاه از دست نخواهد داد و دیگری اینکه صحنه سیاسی کشور انگونه تغییر کرده که به سادگی میتوان آن را در تغییر رفتار سیاسی این سه ضلع مشاهده کرد و نتیجه گرفت که انها قطعا دیگر اصول‌گرا هم نیستند و آمده‌اند تا شاید بتوانند جریان سومی در این میانه به پا کنند.
منبع: بهارنیوز

روزنامه بهار: ظاهرا قرار نیست تندروها دست از سر شهیندخت مولاوردی و معصومه ابتکار بردارند.با وجود آنکه روحانی در دولت دوازدهم سعی کرد با جابجایی این دو نیروی کارآمدش به نوعی فشارهای تندروها را کاهش دهد اما شاهد آن هستیم که نه تنها از این فشار‌ها کاسته نشده بلکه کار به فحاشی رسیده است.ماجرا از آنجا شروع شد که خانم مولاوردی با انتشار تصویری بنا بر وظیفه دینی خود خواست از منکری که دیده است نهی کند و از زائرانی که در مسیر راهپیمایی اربعین بودند با زبان اشاره خواست که در کنار خیابان آشغال نریزند.

او در صفحه اینستاگرام خود نوشته است: «چه‌اندازه رفتارهایمان با امامان بزرگواری که برای زیارتشان سر از پا نمی‌شناسیم و نظافت را از ایمان می‌دانند، شباهت دارد؟!»همین تذکر ساده مولاوردی به یکباره فغان عده‌ای را به آسمان بلند کرد و کم کم کار به جایی رسید که همین تذکر ساده تبدیل به توهین و هتک حرمت ارزشهای مذهبی شد! بعد از مدتی نویسنده‌ تندرو یکی از روزنامه‌های افراطی در فضای مجازی مطلبی را به همین بهانه نوشت که خلاصه ساده شده آن این است: نه تنها مولاوردی آشغال است بلکه ابتکار هم آشغال است، روحانی هم آشغال است!

تعجب کردید؟ مایه تعجب و تاسف هم هست، که مدعیان ارزش‌ها در برابر یادآوری حدیث نبوی که نظافت را از ایمان می‌داند و امر به معروف و نهی از منکر یک مسلمان این‌گونه برآشفته شده و زبان به هتاکی گشوده و از اینکه درباره دیگران چنین الفاظ رکیکی را به کار ببرند هیچ ابایی هم ندارند.نکته جالب توجه هم آن است که اینان همان‌ها هستند که دختران این سرزمین را به بهانه امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر با رفتارهایی زننده و غیردینی از هر چه حجاب و مفاهیم این چنینی است دور کرده‌اند.

همین‌ها که امروز در برابر تذکری ساده و محترمانه زبان به هتاکی می‌گشایند در خیابان‌های شهر و دانشگاه‌ها به دنبال هجمه به خواهران و دختران ما هستند تا به خیال باطل خودشان فریضه امر‌به‌معروف و نهی‌ازمنکر را به جای آورند و هنگامی که با اعتراض مواجه می‌شوند که این مسائل به شما چه ارتباطی دارد پشت نقاب‌های دینی پنهان می‌شوند.

ریشه و اساس مشکل همینجاست که عده‌ای از دین و ارزشها نقابی برای خود ساخته‌اند و با پنهان شدن پشت القابی مثل ارزشی و انقلابی تیشه برداشته و به ریشه همان می‌زنند که در ظاهر خود را معتقد به آن می‌دانند. نه آن نویسنده هتاک که فحاشانه علیه مولاوردی، ابتکار، روحانی دست به قلم برده است ارزش پاسخگویی دارد و نه اساساً گوشی برای شنیدن در چنان فردی وجود دارد اما آنچه مایه تاسف و تأمل است سکوت جریان‌هایی است که این حضرات به نام و بهانه دفاع از آنان چنین هتاکانه و به تصور آنکه حق مطلقند سخن می‌گویند.
منبع: بهارنیوز

محمدآزاد جلالی زاده

الف» حادثه زلزله در مناطق غربی کشور و وقایع پس از آن و گستردگی خسارات جانی و انسانی، به قدری تلخ و نابهنگام و دردآلود است که هر کس اندک و کمینه ای حس انسانی و نگاه همدلانه در او باقی مانده باشد به واکنش می آید. تاسف و تاثر چنان عمیق است که آدمی را از درون می سوزاند و جز تله خاکستری ذهنی – روانی از وی چیزی دیگر بر جای نمی ماند.

ب» از ابتدای تاریخ تفکر بشر تاکنون، همواره پرسش از چرایی «فلسفه وجود شر» اعم از شرهای طبیعی و غیرطبیعی، در این زمین فسون زده، مطرح بوده و از زوایای گوناگون فلسفی و هنری و علمی و دینی و خلاصه فیزیکی و متافیزیکی  هزاران هزار پاسخ به این پدیده داده شده و صد البته هیچ کدام از این جواب های اندیشمندان و کوشندگان حوزه های گوناگون، حداقل تاکنون من نگارنده را راضی نکرده است و ذهنم را به قناعت نرسانده است.

ج» در این نوشته برای پیشبرد بحث فرض را بر این می گذارم که انواع شرهای طبیعی—از جمله زلزله — گونه ای خصلت و منشاء متافیزیکی دارد — فارغ از اینکه این فرض گَپ های اساسی دارد و چالش های بسیاری در پیش رویش آشکار است — اما سوالی که پیش می آید این است که فی المثل چرا مردمان ژاپنی توانسته اند این گونه هجمه های متافیزیکی را هنگام وقوع و پس از وقوع مهار نمایند و خسارات جانی و مالی را کامل و یا بسیار نزدیک به صفر کنند و ما نه؟ اگر قبول کنیم که آنها هم مثل ما «بشر و انسانند»، لابد یا آنها «بشرترند!؟» یا کار از جای دیگری می لنگد؟!

د» هجمه های فیزیکی یا متافیزیکی در این عالم، نه «مدیریت قُدسی» که «مدیریت عقلانیت محورِ فربه» می طلبد. هنگامی که عده ای مهار و لگام همگانی کشور و مدیریت همه جانبه و جان و مال مردم را تماما به دست کارنابلدی که نام آنها را «معجزه ی هزاره سوم» می گذارند، می سپارند و ترکیب توهم و نابلدی را قُدسی می کنند و اطاعت از آنها را اطاعت از خدا می پندارند و هر کس که به نقد و مقابله با آنها پرداخت، دشمن خدا و پیغمبر و خلفا و ائمه و … محسوب شده و لگدکوب می شود، طبق قوانین علت- معلولی حاکم بر این هستی ثمره چند سال بعدش بهتر از این نخواهد شد.

ه» ترکیب روان پریشی و کارنابلدی و تقدس پوشاندن بر امر زمینی مدیریت است که به زور و زر و تزویر پروژه ی مَسکنِ مرگ را – علی رغم داد و بیداد و اعتراض همه کارشناسان امر– پروژه ای «الهی و متافیزیکی!» شمرده و جلو می برد  و در دیگر سو وقتی کارفرما و مهندس ناظر و بنا و کارگر و … می بینند که آنها که در بالادستی های پروژه ها هستند، می دزدند، با خود می گویند ما چه کم از آنها داریم ؟! و بیاییم به جای سیمان، آب را زیادتر کنیم!؟ نتیجه این می شود که کنون بسیاری از زنان و مردان و کودکان کم توان که به ناچار و از روی فقر اقتصادی به دامان «مهر» رفته بودند، سر از دهلیز «مرگ» درآورده اند.

و» علاوه بر معجزه و دار و دسته اش، تمام کسانی که موجودی دو پا را « معجزه » نامیدند ، حمایت همه جانبه اش کردند و تمام خطاهای مدیریتی و غیرمدیریتی اش را در عِداد الهام متافیزیکی شمردند و معترضان را ناآگاه و نفهم و دشمن خدا دانستند، تمام کسانی که با اینها همکاری کردند و تمام آنهایی که خُرد و یا کلان خوردند و بردند و آبی رویش کشیدند از بالادستی ها تا آن پیمانکار دزد، در این « پروژه مرگ » سهیم اند و گناهکار. این جماعت باید به جدّ به محکمه برده شوند و جواب کرده ها و ناکرده هاشان را دهند. آنها هستند و در ایران زندگی می کنند، نام و نشان آنها مشخص و معلوم است، محاکمه آنها داغ دل‌های کرمانشاهیان را شاید التیام بخشد هرچند که بنابر تجربه های پیشین، قطعا چنین نخواهد شد!!؟

ز» ژاپنی ها از ما «بشرتر» نیستند، فقط آن قدر وجه فیزیکی انسانی، مدیریتی و نگاه کلان و آینده نگرانه به سرزمینشان در وجودشان جاری شده است که جنبه ای شبه متافیزیکی این جهانی به خود گرفته و سبب شده هجمه های متافیزیکی و شرهای زمینی و آسمانی را مهار کنند و ما هنوز چه از لحاظ حاکمیتی و چه از لحاظ روانشناسی اجتماعی و چه از لحاظ انسانیّتِ انسانی با همچون آنهایی بسیار فاصله داریم و همین سبب می شود که در ژاپن زلزله زده مردم در صف خرید از فروشگاههای ویران و بی در و پیکر بایستند و در این سمت ما فرصت را غنیمت شمرده و برای دزدی و سرقت از مناطق زلزله زده !؟؟ شب ها به آنها هجوم بریم … !!؟

ح‌ » این المفرّ
منبع: بهارنیوز

 
منبع: بهارنیوز

پسر سعید حدادیان بودن سخت است یا خیر؟
خیلی ها این سئوال پرسیدند، پسر سعید حدادیان بودن قطعا خیلی خوب و خیلی سخت است. من از وجود بابام است که مداح شدم وگرنه معلوم نیست کجا بودم. سختش این است که پسر حاج سعید حدادیان که جوان است، حق ندارد جوان باشد. یعنی کارهایی که جوان ها می توانند انجام دهند، من نباید انجام دهم اما من همه کارهایی را که جوانان می کنند، انجام می دهم.
 
مثلا؟
تفریحات سالم مثل فوتبال، استخر. روزی من با حاج آقا استخر رفته بودم، شنا می کردیم و حرف می زدیم. یکی روی شانه حاج آقا زد و گفت «حاج آقا شما و استخر! ». حاج آقا گفت «بله مگر ما آدم نیستیم. ما نباید استخر برویم؟».
 
دوست دارید چه لباسی بپوشید؟
اسپورت دوست دارم. آن طور که جوانان می پسندند. رهبر گفتند «جذب حداکثری، دفع حداقلی»، جوانان جامعه به من نگاه می کند. جوان در هیأت مان زیاد داریم. جوانی که به من نگاه می کند، باید طوری باشد که دفعه بعد هم بیاید وظیفه ما آن است که جوانان را به طرف دستگاه امام حسین بکشانیم.
 
اگر بخواهیم راست حسینی صحبت کنیم در تیپ، لباس و مو چه کار می خواهید انجام دهید اما نمی توانید؟
کاری که دوست دارم را انجام می دهم.
 
مثلا بگویید، دوست دارم موهایم را خامه ای بزنم.
زدم.
 
واقعا؟
آره، کچل می کنم، مو و ریش می گذارم. ریشم را می زنم. هیچ وقت یک چهره ثابتی ندارم.
 
وقتی موها را خامه ای زدید، حاج سعید چه گفت؟
البته الان اسمش را دارم از شما یاد می گیرم، قبلا چیز دیگر می گفتند.
 
قبلا چی می گفتند؟
می گفتند «استاد اسدی آمدی تو، کریستین رونالدو رفتی بیرون». می گفتند مدل رونالدویی است.
 
فوتبال کجا می روید؟
پشت مهدیه امام حسن مجتبی (ع) یک سالن فوتبال است که هر از گاهی با دوستان آنجا فوتبال بازی می کنیم.
 
شرطی؟
نه، نذری.
 
یعنی هر کس برد بعدش قیمه بقیه را مهمان می کند؟
حالا چرا قیمه؟
 
قیمه نذری است، چه مثالی برنم؟
بیف استراگانف هم می توان نذر کرد.
 
پس نذری های خیلی شیک هم می روید؟
بله، خیلی شیک. من کلا با همه آقازاده های فرق می کنم چون هر طور دوست داشته باشم لباس می پوشم و هر جایی هم دوست داشته باشم می روم.
 
گفتید من با همه آقازاده ها فرق می کنم، آیا شما آقازاده هستید؟
قطعا.
 
چرا؟
بابام آقاست. از این لحاظ.
 
خوب تصویربردار ما نیز الان می گوید بابای من هم آقاست.
خوب، بگو.
 
این آقازاده با آن آقازاده فرق می کند، می دانید که این را به شما می چسبانند.
منظور من آن آقازاده هایی که می شنویم یا می شنوید نبود. منظورم از آقازاده، یک شخصیت مشهور و معروفی در جامعه است.
 
چند سالت است؟
سئوال های حاشیه دار می پرسید.
 
خانم ها سئوال درباره سن را حاشیه ای می دانند.
۲۴ سال دارم.
 
خیلی جوان هستید. چه روزی؟
۱۵ بهمن.
 
روز تولدش را گفت تا کسانی که دوستش دارند و طرفدارش هستند، در این روز کامنت، پیام تبریک و کادو یادشان نرود؟
کامنت نمی خواهد. ساعت رولکس و سوییچ شورولتی.
 
تحصیلات شما چیست؟
دیپلم، بعد رفتم سربازی و بعد هم ازدواج کردم. بعد رفتم سرکار،
 
چه زود رفتی خدمت، خریدی؟
من کامل خدمت کردم.
 
کجا؟
چند جا بودم.
 
مزه کرد؟ وقتی تمام شد دوباره رفتید؟
گفتم پسر حاج سعید حدادیان بودن سخت است،  همین بود. از طرف بسیج دوبار آموزشی رفته بودم. بعد که آمدم وقتی پرونده را پر کردم و فرستادم به ما گفتند باید به آموزشی بروم. قرار بود در آموزشی لباس بگیرم و برگردم اما من را ۱۵ روز نگه داشتند. من ۱۵ روز صبح، ظهر و شب می خواندم. بعد فهمیدم آنها که با من آمده بودند لباس گرفتند و برگشتند فرمانده پادگان من را نگه داشته بود که برای گروهی که آمدند بخوانم.
 
گیر هم به دادند؟
آنقدر بشین پاشو به من دادند.
 
راضی هستی که زود ازدواج کردی؟
خدا را شکر.
 
نترسیدی با این وضعیت مهریه و گرانی و تورم؟
نه مهریه ما مشخص است، ۱۴ سکه مهر بود.
 
۱۴ سکه خیال آدم راحت است؟
که چه شود؟ این بریزی کف دست بالا پایین کنی سکه ها را.
 
بچه دار نشدید؟
خیر، دوست ندارم.
 
چرا؟
بچه کس دیگر را دوست دارم اما خودم دوست ندارم بچه دار شوم.
 
حیف است؟
خودم هنوز بچه هستم.
 
حاج سعید هم بچه دوست ندارد؟
جایزه هم تعیین کرده است.
 
چه می دهد؟
به من نگفته است.
 
به چه شغلی مشغولی؟
کارمند جز شرکت خودرو سرویس شهرداری هستم.
 
راضی هستید؟
خدا را شکر.
 
ماهی چقدر حقوق می گیرید؟
یک میلیون و صد و پنجاه هزار تومان اجاره می دهم و یک میلیون و دویست و سی هزار تومان نیز حقوق می گیرم.
 
یعنی با ۱۰۰ هزار تومان باقی مانده اورت خرج می کنید و سفر خارجی هم می روید؟
من یک جمله بگویم شبهه نشود. من پول نمی گرفتم وقتی می خواندم ولی روزی می آید. امام حسین می رساند.
 
چه طوری می آید؟
خدا سایه حاج آقا را روی سر ما نگه دارد.
 
یعنی حاج آقا کمک خرجی می دهد؟
بله. الان اگر دو میلیون تومان هم حقوق باشد برای من جوان کفاف نمی دهد.
 
صدای کدام خواننده را گوش می دهید و خوشتان می آید؟
من صدای خواجه امیری را خیلی دوست دارم.
 
رفیق فوتبالیست هم دارید؟
بله، آقای امیرحسین صادقی، شهاب گردان، عاشق علی آقای کریمی هستم. آخر جدول باشیم ولی استقلال را ببریم.
 
خبردارم علی دایی هم با شما خیلی ارتباط خوبی دارد؟
به شدت دوستش دارم.
 
تا حالا شده از امتیازی استفاده کنید؟
بله یک بار شده، خدمت که می رفتم چندماهی که گذشت، خیلی اذیت کردم. بعد حاج آقا گفت «می توانم از بخشی از ماه های جبهه ایشان را استفاده کنم». ۱۰ ماه و خورده ای خدمت کردم و بقیه را از ماه های جبهه حاج آقا استفاده کردم.
منبع: بهارنیوز