بایگانی دسته ی : سیاسی

روزنامه بهار: در چند روز اخیر و با اعلام خبر «پایان داعش» در عراق و سوریه شاهد واکنش‌های مختلفی بوده‌ایم. از تبریک مقامات کشور به فرماندهان نظامی تا برخی هشدارها مبنی بر ظهور مجدد این گروه ‌تروریستی در شکل‌های دیگر. با نگاهی به واکنش‌ها به این خبر شاهد آن هستیم که اقلیتی تندرو که در کارنامه خود بارها زیر پا گذاشتن منافع ملی را داشته در تلاش است تا حتی در این روزها هم به نوعی دو مقوله دیپلماسی و دفاع را مقابل یکدیگر تعریف کند.  با نگاهی به رسانه‌های متعلق به این جریان خاص مشاهده می‌شود که کسر قابل توجهی از مطالبی که به بهانه خبر «پایان داعش» به مخاطبان خود عرضه می‌کنند همین هدف را دنبال کرده و گاه به شکل غیرمستقیم و در لایه‌های دوم و سوم مطالب و گاهی حتی به طور صریح در پی آن هستند که موفقیت به دست آمده در میدان نظامی و مقابله با این گروه‌تروریستی را به نوعی شکست دیپلماسی معرفی کنند.

برخی مسئولان نیز به جای تاکید بر لزوم همراهی و هماهنگی دو بال توانمندی‌های دفاعی و توان دیپلماسی کشور در عمل گاهی به طور ناخواسته همان خط تبلیغی ضدمنافع و امنیت ملی افراطیون را دنبال می‌کنند. با نگاهی به واکنش رییس‌جمهور روحانی به اعلام خبر «پایان داعش» شاهد آن هستیم که او این موفقیت را به نظامیان و دیپلمات‌ها تبریک گفت. موضوعی که می‌توان آن را واکنشی در برابر کسانی دانست که می‌خواهند این دو مقوله را در مقابل یکدیگر قرار دهند. تبریک غلبه نظامی بر داعش به دیپلمات‌ها از سوی روحانی بهانه تازه‌ای را به جریان مخالف دولت داد تا به کل نقش دستگاه دیپلماسی در آنچه در سوریه می‌گذرد را کتمان کنند. در ادامه به وجوهی از تاثیر دستگاه سیاست خارجی کشور و همچنین مشی تعامل سازنده دولت اعتدال در پیروزی‌های نظامیان در مقابله با‌تروریسم اشاره می‌کنیم.

۱-برجام
موضوع برجام که در ظاهر تنها به بسته شدن پرونده هسته‌ای ارتباط داشت و به رفع تحریم‌های مرتبط با آن پرونده منجر شد در اصل جایگاه کشورمان را از کشوری ذیل فصل هفت منشور ملل متحد و «تهدید برای صلح و امنیت جهانی» به کشوری مانند سایر کشورها تغییر داد. به بیان دیگر تا پیش از برجام تصویری که از ایران در جامعه جهانی ساخته شده بود کشوری مخل امنیت و در تقابل با نظامات بین‌الملل بود که پس از برجام این تصویر به شکل اساسی تغییر کرده است. این تغییر جایگاه که مشخصاً بر اثر به ثمر نشستن توافق اتمی میان ایران و کشورهای ۵+۱ بود تاثیر ملموسی بر کنشگری منطقه‌ای ایران نیز داشته است. حضور ایران در سوریه در صورتی که این تغییر جایگاه رخ نداده بود قطعا نمی‌توانست همراهی امروز را برانگیزد.

۲-رفع تحریم‌ها
بیاییم تصور کنیم که همچنان تحریم‌هایی که از اواخر سال۸۹ آغاز شد و‌حتی موجبات نگرانی مسئولان وقت دولت را به وجود آورد تا امروز ادامه داشت. در صورت ادامه آن تحریم‌ها امروز فروش نفت کشورمان به عنوان مهمترین منبع درآمدی صفر شده بود و همکاری نظامی با برخی کشورها در سوریه نیز به دلیل قطعنامه‌های تحریمی که با رای مثبت تمامی قدرت‌های جهانی اجرایی شده بود امکان‌پذیر نبود. حال با این مقدمه می‌توان این پرسش را مطرح کرد که در صورت کاهش محسوس منابع مالی کشور و همینطور عدم امکان همکاری نظامی در مقابله با‌تروریسم، نظامیان ایران چگونه می‌توانستند در عراق و سوریه به این موفقیت‌ها دست یابند؟ آیا با دست خالی می‌توانستیم بر گروه‌تروریستی داعش غلبه کنیم؟

۳- همکاری دیپلماتیک مقدمه همکاری نظامی
در مدت اخیر شاهد آن بودیم که دو کشور ایران و روسیه در بحران سوریه موفق به همکاری‌های سیاسی و نظامی گسترده‌ای شدند و حتی در هفته‌های اخیر‌ترکیه نیز به این دو کشور افزوده شده است. آیا این ارتقا همکاری‌های نظامی به طور اتفاقی رخ داده است؟ یا حاصل چند دور مذاکره مقامات نظامی بوده است؟ به نظر می‌آید واقعیات عرصه دیپلماسی در این موضوع تصویری دیگر را پیش روی ما قرار می‌دهد. واقعیت آن است مادام که دستگاه دیپلماسی کشور مقدمات این همکاری‌ها را با مذاکرات فشرده فراهم نمی‌آورد امکانی برای همکاری‌های گسترده نظامی در سوریه به وجود نمی‌آمد.

۴ – حذف مزاحم
پس از روی کارآمدن دونالد‌ ترامپ در ایالات متحده آمریکا برخی بر این عقیده بودند که به دلیل نزدیکی نگاه رؤسای جمهور دو کشور روسیه و آمریکا نقش ایران در صحنه وقایع سوریه به مرور کمرنگ شده و شاهد کاهش بهره‌ جستن ایران از هزینه‌های مالی و انسانی در این کشور خواهیم بود. از طرف دیگر برخی کشورها در منطقه خاورمیانه هم به نوعی نقش مزاحم را در بحران سوریه ایفا می‌کردند. پرسشی که می‌توان با این مقدمه مطرح کرد این است که چه کسانی توانستند نقش کشورهایی که از نگاه نظام سیاسی در ایران نقش منفی و مزاحم را در سوریه ایفا می‌کردند کاهش دهند تا همکاری‌های نظامی ایران، روسیه، عراق و سوریه با سرعتی مناسب به نقطه مطلوبی برسد؟ این وظیفه از سوی دیپلمات‌ها انجام شد یا نظامیان؟
منبع: بهارنیوز

امیر راعی‌فرد- روزنامه بهار
طرح برخورد با تخلفات پنهان و آشکار دولتمردان بهاری، این‌بار دامن گیر اسفندیار رحیم مشایی شده است. مردی که شایعات بسیاری پیرامون نحوه مراودات او و احمدی‌نژاد مطرح بوده و هست. آن‌چه این روزها از اهمیت بیشتری به خود گرفته است، واکنش‌های مشایی نسبت به برخوردهای احتمالی قضایی با او است. در شرایط طبیعی یک روند قضایی مشخص، اتهامات و جرائم احتمالی فرد متهم از اهمیتی بسیار برخوردار است اما آنچه در پرونده بهاریون می‌توان به ان اشاره کرد، اهمیت حواشی این روند محاکمات نسبت به اصل اتهامات وارده است.

در ماه‌های اخیر و به کرات تهدیدهای واضحی از سوی احمدی‌نژادی‌های متهم به تخلفات مالی و اخلاقی و سیاسی نسبت به ارکان تصمیم گیر نظام صورت گرفته است که هر چه دایره برخوردهای احتمالی با دولتمردان احمدی‌نژادی گسترده تر می‌شود این تهدیدها نیز از سوی متهمان شفاف تر از قبل صورت می‌گیرد.این بار اسفندیار رحیم مشایی، با تمامی حواشی خود چه در زمان زمام داری دولت به اصطلاح عدالت محور احمدی‌نژاد و چه در دوران افول قدرت اداری تیم سیاسی احمدی‌نژاد، با انتشار متن و ویدئویی نهاد قضاوت در کشور و کلیت حاکمیت به معنای عام آن را تهدید به افشاگری‌های جدیدی کرده است.

باید توجه داشت که یکی از بزرگترین دستاوردهای تیم دولت بهار در دومینوی قدرت و کشمکش‌های سیاسی میان جریان حامی احمدی‌نژاد و دستگاه قضا به نمایندگی حاکمیت، تاخیرهای سیاسی در روند رسیدگی به اتهامات مختلف این گروه مدیران سابق کشور است.پس از اتمام کار دولت دهم و روی کار آمدن دولت حسن روحانی، اتهاماتی مختلف از سوی نهادهای حاکمیتی به تیم اداره‌کننده دولت بهار منتسب گردید. اتهاماتی که بعضا و در زمان قدرت سیاسی دولت نهم و دهم از سوی بسیاری از اصلاح‌طلبان گریبان‌گیر این جریان شده بود. اینک می‌توان به دو نکته مهم در ارتباط با پرونده‌های مطروحه برای دولت مردان احمدی‌نژادی و خود او اشاره نمود.شاید مهمترین بحث در ارتباط با این روند قضایی را بتوان در زمان مطرح شدن آن جستجو کرد.

به این مفهوم که چرا در زمانی که تخلفاتی آشکار از سوی دولت بهار چه از منظر سیاسی و اخلاقی و چه از منظر اقتصادی واقع می‌گردید، هیج گونه قصدی برای مقابله با این تخلفات آشکار مشاهده نمی گردید.آیا قوه قضاییه بر مبنای مراودات سیاسی خود با جریانات حاکم مدیریتی، امکان ورود به این نوع پرونده ها را برای خود مهیا می‌کند؟!لازم به ذکر است که پس از اتمام کار دولت نهم و همزمان با زمان انتخابات ریاست جمهوری، بسیاری از همین اتهامات از سوی اصلاح‌طلبان و فعالان سیاسی نسبت به افراد منتسب به دولت مطرح گردید که بعضا با برخورد سخت قوه قضاییه نسبت به اصلاح‌طلبان مواجه شد.

به عبارت دیگر، بیشترین قصور در قدرت گرفتن جریان سیاسی نزدیک به احمدی‌نژاد در جهت قانون گریزی و عدم پاسخگویی را باید متوجه دستگاه قضا دانست.نکته اساسی دیگری که در جریان رسیدگی به پرونده بهاریون قابل رویت است، دلایل احتمالی عدم برخوردهای محکم با این جریان سیاسی است.طرح تهدیدات مکرر از سوی مقامات منسوب به جریان اصطلاحا عدالت خواه و عدم برخورد مقتضی قضایی با اینگونه رفتارهای سیاسی و رسانه ای، شایعه احتمال وجود مواردی برای افشاگری که در اختیار جریان احمدی‌نژاد قرار دارد را قوت می‌بخشد.

هدف این نوشتار نه نفی آزادی بیان جریان حامی احمدی‌نژاد است و نه درخواست برخورد سیاسی با این جریان را در بر می‌گیرد اما آنچه مهم می‌نماید، واقعیتی است که در پس پرده چرایی و چگونگی و زمان برخورد با این جریان متخلف وجود دارد.هنوز پرسش‌های فراوانی در ارتباط با این پرونده ها ذهن افکار عمومی را به خود معطوف کرده است.پرسش هایی که پاسخ به هر کدام از آنها می‌تواند نوری بر زوایای تاریک این پرونده بتاباند.کوتاه سخن این که، ندای اصلاح‌طلبانه مردم ایران و خواسته‌های به حق جریان تحول خواه داخلی همچون گذشته با پافشاری بر خواسته مدنی خود مبنی بر سیر آزاد اطلاعات راه پر پیچ و خم اصلاحات را با قدرت اجتماعی حاصل از حمایت مردمی ادامه خواهد داد و منتظر نتایج این تهدیدات و یا برخورد قضایی متناسب با جرم  جریان سیاسی مورد نظر خواهد ماند.
منبع: بهارنیوز

افتتاح دومین نمایشگاه بین‌المللی خودرو تهران (+عکس) ساخت روزانه ۴۰۰ کانکس برای زلزله‌زدگان توسط سپاه دیدار رئیس گروه روابط با ایران درپارلمان اروپا با لاریجانی (عکس) ژاپن مدال‌های المپیک ۲۰۲۰ را از زباله می‌سازد جایزه اسلام هراسی به ترامپ اعطا شد سوپرایز رنو و پژو در اولین روز از نمایشگاه خودروی تهران (+عکس) تلف شدن ۲ قلاده خرس در حادثه رانندگی (+عکس) حال شیخ عیسی قاسم وخیم است تساوی تیم حاج‌صفی مقابل صدرنشین شکست روبین‌کازان در حضور آزمون

منبع: عصرایران

سیدفاطمه حسینی با اعلام این خبر گفت: سوال من، خانم‌ها مافی، سیاوشی، اولادقباد و آقایان پارسایی و محمود صادقی از آقای علوی این است که چرا وزارت اطلاعات به جای رسیدگی و تعقیب و مجازات قاتل یا قاتلان مرحوم داریوش فروهر و همسرش پروانه اسکندری، از دختر ایشان که برای برگزاری مراسم بزرگداشت آنها فعالیت کرده شکایت کرده است.

به گفته فاطمه حسینی در شرح این سوال آمده است: «بنا بر شواهد و دلایل موجود آقای داریوش فروهر و همسرش در تاریخ اول آذر ۷۷ توسط بعضی از ماموران وزارت اطلاعات به طرز فجیعی در منزل ایشان به قتل رسید. این عمل که آشکارا و خلاف موازین شرعی، قانونی، انسانی و اخلاقی بود و همان زمان صریحا مورد مذمت و تقبیح رهبر معظم انقلاب نیز قرار گرفت آسیب زیادی را به وجهه نظام جمهوری اسلامی ایران در مجامع بین‌المللی وارد کرد. رهبر انقلاب در خطبه‌های نماز جمعه مورخ ۱۸ دی ۷۷ فرمودند مرحوم فروهر قبل از انقلاب دوست ما بود، اول انقلاب همکار ما بود، بعد از پدید آمدن فتنه‌های سال ۶۰ دشمن ما شد اما دشمن بی‌خطر و دشمن بی‌ضرر، دشمن بی‌خطری بود، انصافا آدم نانجیبی هم نبود، حالا شما فکر می‌کنید کسی که مثل فروهر را می‌کشد آیا این فرد می‌تواند دوست نظام باشد؟

متاسفانه وزارت اطلاعات و بعضی از مراجع امنیتی دیگر که باید حافظ امنیت و آزادی‌های مشروع شهروندان باشند طی سال‌های گذشته نه تنها در کشف و تعقیب رسیدگی و برخورد با آن جنایت دهشتناک که قلم از بیان آن شرم دارد کوتاهی کرده بلکه همه ساله از برگزاری مراسم یادبود برای ایشان جلوگیری کرده است.

البته امسال خوشبختانه اجازه برگزاری مراسم را داده‌اند ولی بنابر اظهار خانم پرستو فروهر فرزند ایشان، سه روز پس از سالگرد آنها وزارت اطلاعات از او شکایت کرده و پرونده‌ای برای رسیدگی به اتهامات مطروحه در شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تشکیل داده‌اند. اکنون سوال از وزیر محترم اطلاعات این است که اولا وزارت اطلاعات تاکنون چه اقدامی برای شناسایی، تعقیب و مجازات عامران و مباشران آن جنایت فجیع انجام داده است و ثانیا چرا به جای دلجویی از بازماندگان همه ساله برای بازماندگان ایشان مزاحمت ایجاد می‌کند و چرا پس از برگزاری مراسم از دختر ایشان در دادگاه انقلاب شکایت کرده است؟»
منبع: بهارنیوز

برخی نام‌ها نیازی به معرفی خاصی ندارند. هوشنگ امیر‌احمدی هم دقیقا یکی از همین افراد است. او قدیمی‌ترین ایرانی است که در خصوص رابطه ایران و آمریکا کار کرده و بیش از ۲۰ عنوان کتاب به زبان فارسی و انگلیسی از او منتشر شده است.او در این گفت وگو می‌گوید در دانشگاه‌تهران ایده جامعه‌مدنی را برای امثال ‌حجاریان ارائه داده اما در انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۷۶ از ناطق حمایت کرده است. از دلخوری اصلاح‌طلبان از خودش صحبت کرد و توضیح داد کمترین ارتباط را با دولت احمدی‌نژاد داشته است. بخش هایی از این گفتگو را در ادامه بخوانید؛

شما قبل از انقلاب از کشور خارج می‌شوید، چطور و چرا به کشور برگشتید؟
من چهارسال قبل از انقلاب به دلیل اینکه نمی‌خواستم عضو حزب رستاخیز شوم از کشور خارج شدم و پس از اینکه انقلاب پیروز شد به ایران برگشتم و به مدت یک ماه و نیم در ایران حضور داشتم. در سال ۱۳۶۵ از طرف دانشگاه تهران دعوتی از من صورت گرفت. آن سال‌ها آقای مهدی چمران (رئیس سابق شورای شهر تهران) رئیس دانشکده معماری و هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و ایشان کنفرانسی بین‌المللی در خصوص بازسازی مناطق آسیب‌دیده ایران در جنگ شکل داده بود ‌حدود ۶۰ نفر از خارج از کشور برای این کنفرانس دعوت شده بودند و من تنها ایرانی بودم که از خارج از کشور دعوت شده بودم. این شروع حضور من در ایران است و برخلاف آن چیزی که گفته می‌شود این آقای احمدی‌نژاد بود که من را به ایران دعوت کرد، این آقای چمران است که پای من را به ایران باز کرد و اگر کسی قرار است هزینه‌ای بپردازد ایشان است (باخنده). هربار که به ایران می‌آمدم به همراه آقای چمران به جبهه‌های جنگ می‌رفتیم. کار من فقط مطالعه برای بازسازی خرابی‌های ناشی از جنگ بود و به صورت مفصل این مطالعات در آن سه سال صورت گرفت.

چطور شد شما به سمت سیاست رفتید؟
در همان بحبوحه رفت و آمدهای من به ایران، مقاله‌ای با عنوان «قدرت و زور در روابط بین‌الملل» نوشتم و در آن توضیح دادم که زور در دنیای جدید کاربرد مفیدی ندارد. کاربرد دارد، این مقاله نمی‌دانم توسط چه کسی و به چه شکلی به آقای هاشمی‌رفسنجانی رسیده بود. در ماه می ‌۱۹۸۸ (اردیبهشت/خرداد ۶۷) از طرف وزارت امورخارجه، دفتر مطالعات بین‌المللی که در نیاوران است، دعوت‌نامه‌ای برای من ارسال شد که در خصوص همان مقاله که نوشته بودم در ایران سخنرانی داشته باشم. من هم قبول کردم. سخنرانی به پرسش و پاسخ رسید، یک آقایی بلند شد و گفت‌ که این نوکر آمریکا را آورده‌اند که جنگ را تمام کند (با خنده) و بعد ادامه داد که ما نه‌تنها جنگ را ادامه می‌دهیم، بلکه ‌تکلیف آدم‌های مثل ایشان را هم روشن می‌کنیم ‌(با خنده) بعد از این هم جو سالن متشنج شد و به‌رغم اینکه قرار بود من چند روزی در کشور بمانم و به شمال سر بزنم شبانه من را از کشور بیرون کردند. (با خنده) و گفتند که لازم نیست بیشتر از این بمانید شما کار خودتان را انجام داده‌اید و بمب را انداختید.

در جایی اشاره کرده‌اید که چون هاشمی به‌دنبال پایان جنگ بود، این کنفرانس را برای تئوریزه‌کردن صلح برگزار کرد؟
من اعتقاد داشتم که آقای هاشمی می‌خواهد کار را تمام کند و حقیقت‌اش را بخواهید فکر می‌کنم که تصمیم هم گرفته شده بود آتش‌بس و قطعنامه پذیرفته شود و مانده بودند که چطور آن را توجیه کنند. در واقع داستان «زور کاربرد ندارد» در آن سال‌ها همانند «نرمش قهرمانانه» هسته‌ای شد. به نحوی باید این موضوعات ‌تبیین شوند. گاهی برخی موضوعات از خود کشور بزرگتر می‌شوند. جنگ از انقلاب و از کشور بزرگتر شده بود.

چرا شما در طول دوران اصلاحات در ایران حضور نداشتید؟
بعد از اینکه رئیس دولت اصلاحات، رئیس‌جمهور شد، سال اول آمدم اما بعد تا اتمام دولت ایشان به ایران نیامدم. چرا که چوب دو سر طلا شده بودم. درست است که من بحث جامعه‌مدنی را نوشتم اما در انتخابات ریاست‌جمهوری از آقای «ناطق» حمایت کردم. بنابراین حامیان رئیس دولت اصلاحات گیج شده بودند که چطور من بحث جامعه‌مدنی را مطرح کرده‌ام و به جای رئیس دولت اصلاحات که رئیس‌جمهور جامعه‌مدنی است از ناطق حمایت می‌کنم. بحث من با اینها این بود که جامعه‌مدنی نباید سیاسی شود و رئیس دولت اصلاحات و اصلاح‌طلب‌ها – البته ما در آن زمان اصلاح‌طلب نداشتیم – اشتباه کردند آن را طرح کردند. یک عده روشنفکر که دور رئیس دولت اصلاحات بودند ایده‌های من و امثال من را می‌دزدیدند و به نام خودشان منتشر می‌کردند.

شما با نخبگان اصلاح‌طلب در ارتباط بودید؟
من آن موقع با آقایان حجاریان، عبدی و علوی‌تبار در رفت و آمد بودم.

آیا در جلسه‌ای مبحث جامعه‌مدنی را برای نیروهای فکری اصلاح‌طلب ارائه دادید؟
بله، یک جلسه‌ای در دانشگاه تهران این اتفاق افتاد. یادم هست که آقای حجاریان در آن جلسه حضور داشت. البته من با آقای حجاریان چند دفعه‌ای هم در دفترش ملاقات داشتم و یک دفعه هم نبود. چند‌بار در این‌باره صحبت کردم. هم در‌خصوص جامعه‌مدنی و هم در مورد توسعه که این بحث هم به جامعه‌مدنی برمی‌گشت. بحث من در مورد جامعه‌مدنی بیشتر دانشگاهی و آکادمیک بود، اما آنها آن را برداشتند و به‌عنوان یک حزب و جریان سیاسی از آن استفاده کردند.

اختلاف نظر شما با اطرافیان رئیس دولت اصلاحات کی شروع شد؟
بچه‌های اطراف رئیس دولت اصلاحات مثل «امین‌زاده» و «تاج‌زاده» خیلی از من دلخور بودند که چرا من از آقای ناطق حمایت کرده‌ام. جواب من به اینها این بود که شما خیلی جوان و بچه هستید و مملکت‌دار نیستید و شما را چه به مملکت‌داری! دوم اینکه بحث جامعه‌مدنی خام است و شما چهار سال کنار بمانید و بعد از کسب تجربه بیایید. اعتقاد من این بود که رئیس دولت اصلاحات باید دور بعدش رئیس‌جمهور می‌شدند و ایشان چهار سال زودتر رئیس‌جمهور شد و در همین چهارسال هم اصلاحات و جامعه‌مدنی را نابود کرد.

در دوران رئیس دولت اصلاحات که به ایران نیامدید، آیا ارتباط شما هم قطع شد؟
نه، هیچ وقت ارتباط من قطع نشد، من با آقای خرازی دوست بودم.

منظورم این است که دیدار‌ یا مشورتی که قبلا می‌دادید قطع شد؟
نه، من مرتبا رئیس دولت اصلاحات را در آمریکا می‌دیدم. آقای خرازی هرگاه آمریکا می‌آمد، حتما دوساعتی در آخر شب با هم صحبت می‌کردیم. من رابطه‌ام با اینها قطع نشد، آمدنم به ایران قطع شد.
به هر حال من هفت سال ‌به ایران نیامدم، با وجود اینکه دوست داشتم بیایم. بعد هم احمدی‌نژاد آمد و جوانمردی کرد و از من دعوت کرد که برگردم و برگشتم.

شما چقدر محتمل می‌دانید ناطق نوری به فضای سیاسی کشور برگردند؟
اول این را بگویم که آقای ناطق خودش را خوب حفظ کرده است، تا جایی که اصلاح‌طلبان که در سال ۷۶ دشمن او بودند و از ناطق یک غول سیاه‌ ‌ساخته بودند، الان منت ایشان را می‌کشند که رئیس‌جمهور آنها بشود. اینکه دلم از اصلاح‌طلب‌ها پر است ‌بی‌دلیل نیست، اینها آدم‌هایی هستند که هر لحظه ۱۸۰ درجه می‌چرخند. آقای ناطق خودش را خوب حفظ کرده و من هم ایشان را خیلی دوست دارم و از لحاظ فکری هم جوانمرد است و اگر آدم معتدلی هم وجود داشته باشد ایشان است نه آقای روحانی. به نظرم این ناطق است که خط اعتدال دارد. البته برای ایشان مشکل است که وسط را نگه دارد چرا که جامعه خیلی قطبی شده و هر روز هم در حال قطبی‌شدن است، افرادی همانند احمدی‌نژاد هم علنا می‌روند و بست می‌نشینند و می‌گویند ما قبول نداریم. جامعه به سمت شکاف بیشتر بین این نیروها حرکت می‌کند.

آقای ناطق ممکن است بتواند این شکاف را پر کند اما به نظر من بسیار مشکل خواهد بود. اما به نظرم اگر ایشان خودشان را برای انتخابات ریاست‌جمهوری کاندیدا کنند شانس خوبی برای برد دارد. از طرفی ناطق هم خودش است و نمی‌خواهد جای هاشمی را پر کند و خودش را هم کمتر از هاشمی نمی‌دانسته است. می‌خواهد ناطق، ناطق باشد نه اینکه ‌هاشمی باشد. به هر حال هاشمی پدیده‌ای بود و تمام شد و هیچ کس نمی‌تواند جای هاشمی را پر کند و این حرف درستی نیست که بگوییم کسی می‌خواهد جای هاشمی را پر کند.

اخیرا در محافل اصلاح‌طلب شنیده می‌شود که آنها به‌دنبال کاندیداتوری آقای ناطق برای ریاست‌جمهوری هستند. تمایل این جریان به ناطق را چطور تحلیل می‌کنید؟
اصلاح‌طلبان نیرویی فرصت‌طلب، ‌بی‌کله و سبک‌مغز هستند. ببینید اینها چه کاری با هاشمی کردند‌ اما بعد رفیق او شدند. سال‌هاست که به‌دنبال ناطق هستند. اینها متوجه شده‌اند که خریدار ندارند و کم‌کم دست آنها رو شده است و اعتقاد دارم در آینده‌ای نزدیک تمام خواهند شد، مگر اینکه پشت ناطق‌ یا فرد دیگری پنهان شده و وارد میدان شوند. یک چیزی را یادتان باشد که اصلاح‌طلبان هرگز نتوانسته‌اند بدون یک چهره روحانی زنده بمانند، اینها زندگی‌شان روحانیت است و اصلا نتوانسته‌اند خودشان را از این ناف که روحانیت است جدا کنند.

چرا برداشت شما این است که احمدی‌نژاد می‌خواهد مستقل از نهاد روحانیت باشد؟
عرض کردم این در جنبش‌های اسلامی از دهه‌های قبل وجود داشته که یک عده و گروهی معتقد بوده‌اند که برای ساخت یک جامعه مترقی باید از نهاد روحانیت جدا بود‌ نه اینکه مخالف آن بود.

شما گفتید که در دوره اصلاحات و بنا به گفته خودشان به ایران سفر نکردید و این احمدی‌نژاد بود که از شما دعوت کرد که مجددا به ایران برگردید. این دعوت به چه صورت بود؟
خودم در دوره انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۸۴ دو ماه کاندیدا بودم و اسمم این طرف و آن طرف بود. ایشان در همان سال ‌هاله نور به آمریکا آمد و در این سفرها یک گروه کوچک از ماها با رئیس‌جمهور دیدار می‌کنیم. در آن جلسه ما سر یک میز بزرگ بیضی شکل نشسته بودیم و هر یک خودمان را معرفی کردیم. نوبت به من رسید گفتم که من دکتر هوشنگ امیر‌احمدی هستم‌. ایشان هم گفت من شما را می‌شناسم. شما در انتخابات کاندیدا بودید.  منم گفتم بله اما صلاحیتم تائید نشد، که اگر می‌شد الان من جای شما نشسته بودم که او هم با خنده گفت: آره.. آره و رد شد. بعد از جلسه با من به‌عنوان آخرین نفر دست داد و گفت که شما چند وقت هست که ایران نیامده‌اید؟ گفتم: هفت سال. بعد سه هفته نامه‌ای از طرف ایشان به دفتر حافظ منافع ایران در واشنگتن ارسال شده بود که خطاب به وزیران اطلاعات و وزارت امورخارجه گفته شده بود که من قصد سفر و بازدید از کشور را دارم و تمهیدات لازم رو در نظر داشته باشند.

ارتباط شما با آقای احمدی‌نژاد چطور بود؟
من فکر می‌کنم بیش از هر کسی به ناطق نزدیک باشم‌، حتی بیشتر از ‌هاشمی. در کشور هیچ کس به اندازه ناطق من را تحویل نگرفت. ضمنا این را بگویم که تا همین اواخر دولت، احمدی‌نژاد به من نزدیک نشد. هیچ وقت هم از من نخواست که به او پلن بدهم. اما به حرف‌های من گوش می‌داد.

احمدی‌نژاد به‌دنبال بهبود رابطه با آمریکا بود؟
کارهایی که احمدی‌نژاد کرد، هیچ رئیس‌جمهور دیگری انجام نداد. تابوها را شکست. کسی جر‌أت نمی‌کرد کارهایی را که او انجام می‌داد را انجام دهد و مثلا به رئیس‌جمهور آمریکا نامه بنویسد.

من مطمئنم ایشان می‌خواست این رابطه بهبود پیدا کند. فرق احمدی‌نژاد با دیگران در این بود که او به قدرت ایران باور داشت.
آدم ساده‌ای بود که به قدرت ایران باور داشت و هرچه که به دهانش می‌آمد می‌گفت و خیلی دیپلمات و انتلکتوئل عمل نمی‌کرد. دیپلمات که اصلا نبود و به نظرم سیاسی هم نبود و بیشتر اجرایی بود.
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: دفتر مولوی «عبدالحمید» امام جمعه‌ی اهل سنت زاهدان در اطلاعیهای نسبت به آنچه تحریف سخنان وی در مورد زلزله‌ی کرمانشاه از سوی «افراد مغرض» خوانده است، واکنش نشان داد. متن این اطلاعیه در پی می‌آید:



اخیرا گروهی از افراد مغرض که جزو دروغ‌گویان حرفه‌ای هستند، با انگیزه تخریب وجهه‌ی امام‌جمعه اهل‌سنت زاهدان به‌ویژه در بین برادران و خواهران عزیز کُرد، کلیپ سخنان ایشان در مورد زلزله‌زدگان کرمانشاه را قطع‌وبرید کرده و سخنان ایشان را تحریف کردند.
شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید در مراسم نماز جمعه اهل‌سنت زاهدان در واکنش به زلزله اخیر در استان کرمانشاه، نه‌تنها از مردم عزیز کرمانشاه، بلکه مردم تمام کشور را به «توبه» و «استغفار» توصیه کردند، چنان‌که در بخشی از سخنان ایشان آمده است: «اینکه در یک منطقه زلزله و عذاب آمده است به این معنا نیست که عملکرد مردم آن منطقه بد و عملکرد مردم سایر مناطق خوب است، بلکه اعمال همه‌ی ما خراب است.»، اما افراد مغرض و شیطان‌صفت به تحریف آشکار سخنان مولانا عبدالحمید پرداختند.
تخریب‌کنندگان و وحدت‌شکنان سخنانی سراسر دروغ را در مورد زلزله‌زدگان کرمانشاه به شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید نسبت داده‌اند و در کمال وقاحت جمله‌ی «کُردها به خدا ایمان نیاوردند، گناه کردند، خدا هم عذاب فرستاد و همه را هلاک کرد» را به دروغ به ایشان نسبت داده‌اند؛ درحالی که مولانا عبدالحمید در مراسم نماز جمعه زاهدان- که مغرضان آن را قطع‌وبرید کرده‌اند- به کرّات مردم را به ارسال کمک‌های نقدی و غیرنقدی برای زلزله‌زدگان تاکید و توصیه کرده و آن را «جهاد» دانستند. همچنین مؤسسه خیریه محسنین که زیرنظر دارالعلوم زاهدان فعالیت می‌کند، از روزها ابتدایی زلزله، مستقیما در مناطق زلزله‌زده حضور داشته و با تلاش‌های شبانه‌روزی کمک‌های مردمی را بین زلزله‌زدگان توزیع می‌کند.
دفتر امام‌جمعه اهل‌سنت زاهدان تحریف سخنان مولانا عبدالحمید به‌وسیله قطع‌وبرید کلیپ سخنرانی ایشان را «اقدامی مذبوحانه»‌ توصیف کرده و کلیپی که توسط افراد مغرض تهیه و تدوین شده است را تکذیب کرد.
در بخشی از متن تکذیبیه این دفتر آمده است: «افرادی که چشم دیدن وحدت جامعه اهل‌سنت و ملت ایران را ندارند، برای ایجاد اختلاف و بدبینی بین علما و مردم و تخریب چهره دلسوزان جامعه از هیچ اقدام مذبوحانه‌ای دریغ نمی‌کنند. قطع و برید کلیپ سخنان حضرت شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید و انتشار آن در فضای مجازی از مصادیق «تحریف» بوده و کسانی که مرتکب این عمل شده‌اند از مصادیق آیه ﴿یُحَرِّفُونَ الْکَلِمَ عَنْ مَوَاضِعِهِ وَنَسُوا حَظًّا مِمَّا ذُکِّرُوا بِهِ وَلَا تَزَالُ تَطَّلِعُ عَلَى خَائِنَهٍ مِنْهُمْ إِلَّا قَلِیلًا مِنْهُمْ﴾ هستند.»
دفتر شیخ‌الاسلام مولانا عبدالحمید توصیه‌ای هم به عموم مردم به‌ویژه «برادران عزیز کُرد» داشته و آورده است: «از عموم مردم به‌ویژه برادران عزیز کُرد انتظار داریم هر خبر و مطلبی را به‌محض شنیدن باور نکنند، بلکه در مورد آن تحقیق کنند، چنان‌که قرآن عظیم‌الشأن می‌فرماید: ﴿یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ جَاءَکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَنْ تُصِیبُوا قَوْمًا بِجَهَالَهٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ﴾»
منبع: بهارنیوز

جلال جلالی‌زاده درباره لزوم انتشار اسامی فراکسیون امید، اظهار کرد: اگر تعداد دقیق اعضای این فراکسیون مشخص شود مردم از جایگاه و وزن این فراکسیون مطلع می‌شوند و در این شرایط انتظارات مردم مدیریت خواهد شد. به طور مثال به این سوال پاسخ داده می‌شود که چرا فلان لایحه در مجلس رای نیاورد و فراکسیون نتوانست نقش خود را به خوبی ایفا کند، زیرا مردم آگاه‌اند فراکسیون چند رای در مجلس دارد.

وی افزود: شفافیت در فعالیت‌های سیاسی یا هر فعالیت دیگر، نشان‌دهنده توسعه و فراهم کردن زمینه برای رقابت‌های سازنده است. به هر حال در فعالیت‌های سیاسی باید مشخص شود که افراد عضو چه حزب یا فراکسیونی هستند. یکی از مشکلات ما این است که بعضی از افراد خط‌مشی و دیدگاه‌های خود و وابستگی به احزاب را مشخص نمی‌کنند که این کار اشتباه و خطرناکی است.

این نماینده پیشین مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه شاید یکی از دلایلی که افراد گرایش سیاسی خود را مشخص نمی‌کنند، ترس از ردصلاحیت در انتخابات بعدی به دلیل جهت‌گیری سیاسی باشد، گفت: باید این ظرفیت و شجاعت را در جامعه ایجاد کنیم که هر کس موضع‌گیری و وابستگی خود را شفاف روشن کند و در ضمن نباید افراد به خاطر گرایش سیاسی در انتخابات رد صلاحیت شوند.

جلالی‌زاده در پایان  با بیان اینکه انتشار اسامی فراکسیون امید کار بسیار ارزشمندی است، تصریح کرد: مردم باید بدانند چه کسانی عضو فراکسیون امید هستند، برخی افراد با لیست امید وارد مجلس شدند اما به سایر فراکسیون‌ها پیوستند که این هم یک بی‌اخلاقی بوده و هم موجب بی‌اعتمادی مردم می‌شود. فراکسیون امید با انتشار اسامی اعضای خود می‌تواند مانع فرصت‌طلبی افراد شود.
منبع: بهارنیوز