بایگانی دسته ی : سیاسی

سعید مرتضوی در نامه‌ای مدعی شد: صرفا به دلیل ایفای وظایف قانونی و تکلیف الهی در مهار اغتشاشات و فتنه سال ۱۳۸۸ محکوم شده است. او اتهامات علیه خود را «بر خلاف تمام موازین شرعی و قانونی» دانست. او همچنین گفته است: «اگر یک درصد استدلال‌های وکلای آقای روح‌الامینی و ایشان را در خصوص انتساب معاونت در قتل صحیح فرض نماییم یا هر اقدامی را تسهیل در ارتکاب جرم بدانیم؛ آقای احمد شیری‌خان رییس فعلی شعبه ۲۲ دادگاه تجدیدنظر تهران به دلیل قصور و کوتاهی در سال ۱۳۸۳ که به صورت رسمی اعلام شده است متهم به معاونت در قتل عمدی ۱۷ کودک و نوجوان منطقه پاکدشت ورامین به وسیله مباشر (محمد بیجه) هستند.»

به گزارش ایسنا، سعید مرتضوی، دادستان سابق تهران که به اتهام معاونت در قتل مرحوم محسن روح‌الامینی در پی وقایع پسینی انتخابات سال ۸۸ به دو سال حبس قطعی محکوم شده است، در پاسخ به گزارشی که روز سه‌شنبه در روزنامه اعتماد به چاپ رسید، جوابیه‌ای به شرح زیر ارسال کرد. متن این جوابیه در ادامه می‌آید:

مدیرمسوول محترم روزنامه اعتماد

با سلام و احترام به پیوست شش برگ جوابیه اینجانب در خصوص مطالبی که در شماره‌های گذشته پیرامون شکایت جدید آقای عبدالحسین روح‌الامینی و حکم شعبه ۲۲ دادگاه تجدید نظر و موضوع شکایت سازمان تامین اجتماعی در بحث اتهام ناروای تحمیل مال غیر قانونی و نامشروع چاپ و نشر نموده‌اید، مطابق ماده ۲۳ قانون مطبوعات ارسال می‌نمایم. خواهشمند است ترتیبی اتخاذ فرمایید تا جوابیه با رعایت شرایط قانونی چاپ و منتشر گردد.

با تقدیم احترام

سعید مرتضوی

***

حضور حقوقدانان محترم و مردم خوب و شهیدپرور ایران اسلامی

اینجانب سعید مرتضوی دادستان سابق عمومی و انقلاب تهران که صرفا به دلیل ایفای وظایف قانونی و تکلیف الهی در مهار اغتشاشات و فتنه سال ۱۳۸۸ از سوی شعبه ۲۲ دادگاه تجدید نظر استان تهران با اتهاماتی که انتساب آن بر خلاف تمام موازین شرعی و قانونی است و به دلیل صراحت ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری قابل اعاده دادرسی در دیوان عالی کشور است، به جهت اتهام ناروای معاونت در قتل مرحوم محسن روح‌الامینی از طریق عدم نظارت بر بازداشتگاه کهریزک و مامورین آن محل (ترک فعل) و محکومیت اینجانب به دو سال حبس تعزیری، لازم دانستم به عنوان فردی که عمر مفید و جوانی خود را در راه حفظ امنیت نظام و آسایش شهروندان تهرانی صرف نموده و از هیچ تلاشی در جهت ایفای وظایف قانونی در دوره مسوولیت دریغ نکردم مطالبی را به استحضار ولی‌نعمتان خود برسانم:

۱- اینجانب افتخار می‌نمایم که در بیش از ۲۷ سال سابقه قضایی و ۱۴ سال خدمت در عرصه‌های سخت نظام و خط مقدم برخورد قضایی با انواع فتنه‌ها و بحران‌های شهر تهران و زیر بار فشار سنگین روانی و تبلیغاتی به بهانه گناه نکرده و اتهامات ناروا که رسانه‌ها و سایت‌های ضد انقلاب خارجی با دستاویز نمودن آن از هیچ اقدام تبلیغاتی بی‌رحمانه در هتک آبرو و حیثیت و تهدید اینجانب دریغ ننموده‌اند، با احترام به مراجع قانونی کشور و قوه قضاییه تظلم‌خواهی خود را در چارچوب قوانین رسمی، تنظیم و ارایه و در نهایت نیز تابع حکم قطعی محکمه و دیوان عالی کشور خواهم بود. هر چند آن را خلاف قانون یا ناعادلانه بدانم.

۲- اتهام معاونت در قتل از نظر مبانی شرعی و صراحت آیات نورانی قرآن کریم و موازین قانونی دارای چارچوب خاص و تعریف شده‌ای است که هر اقدام یا ترک فعل فرضی را نمی‌توان با تفسیر موسع، معاونت در قتل تلقی و فرد را محکوم به حبس نمود. نتیجه شکایت آقای کامرانی و آقای جوادی‌فر در همین موضوع و مکان مشابه و ارکان کاملا واحد از مرحله دادسرا و دادگاه کیفری استان و شعبه ۳۸ دیوان عالی کشور حکم برائت یا قرار منع تعقیب قطعی اینجانب بوده است و حتی در رابطه با شکایت آقای عبدالحسین روح‌الامینی نیز در شعبه ۱۵ بازپرسی دادسرای کارکنان دولت به صورت مفصل و طی قرار مورخ ۱۳۹۱/۷/۵ در ۸۵ صفحه قرار منع تعقیب صادر و پس از تایید آن قطعی شده است و دارای اعتبار امر مختومه بوده لذا شکایت جدید آقای روح‌الامینی و به جریان افتادن مجدد رسیدگی و صدور رای محکومیت، فقط در رابطه با ایشان به دلیل این که این رای در موضوع واحد و اتهام واحد با سایر آرای قطعی، خصوصا رای شعبه ۳۸ دیوان عالی کشور که مرجع بالاتر از دادگاه تجدیدنظر محسوب می‌شود در تضاد آشکار است. به استناد بند «ت» ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری که اشعار می‌دارد (درباره شخصی به اتهام واحد، احکام متفاوتی صادر شود.) صرفا همین امر را قانونگذار از موارد اعاده دادرسی دانسته که البته موارد بند «ث» و «چ» نیز موجود است و پس از ابلاغ رای، از طریق اعاده دادرسی، قابل اعتراض در دیوان عالی کشور خواهد بود. مضافا در این رای بیش از ده مورد تخلف قانونی و خروج از موازین شرعی و دلایل متقن وجود دارد که هر یک به تنهایی از موارد مصرح در قانون آیین دادرسی کیفری جهت تجدیدنظرخواهی فوق‌العاده در قالب اعاده دادرسی به دیوان عالی کشور است.

خدا را شاهد می‌گیرم که اینجانب به عنوان دادستان وقت تهران هیچ‌گونه شناخت و ارتباطی حتی در ادنی مرتبه آن با مامورین خاطی بازداشتگاه کهریزک نداشته و آنان نیز در جریان محاکمه و دفاع از خویش چنین ادعایی نداشته‌اند و به موجب بخشنامه رسمی از سوی دادسرای تهران به مسوولان بازداشتگاه کهریزک بر رعایت حقوق شهروندی زندانیان و امکانات رفاهی و فرهنگی و بهداشتی و درمانی آن محل تاکید گردیده که سوابق ابلاغ آن موجود است.

علی‌الاصول وحدت قصد و اتحاد نیت بین مباشر و معاون از ارکان اساسی انتساب اتهام معاونت محسوب می‌شود؛ حال آن که مباشرین به استناد بند «ب» ماده ۲۰۶ قانون مجازات اسلامی محکوم شده‌اند. یعنی بدون آن که قصد قتل داشته باشند عمل آنها را خطرناک و نوعا کشنده تلقی نموده و محکوم کرده‌اند. بنابراین وقتی اصل قصد در مباشر و عامل، مفقود است و او به عنوان فردی که قصد و نیت نداشته ولاکن عمل او خطرناک بوده است محکوم گردیده چگونه می‌تواند وحدت قصد و اقتران زمانی و مکانی که لازمه انتساب معاونت است را به بهانه عدم نظارت و ترک فعل فرضی به اینجانب منتسب و بر خلاف صدر تبصره ماده ۱۲۵ قانون مجازات اسلامی مصوب سال ۱۳۹۲ که بر شرطیت وحدت قصد و تقدم و اقتران زمانی بین رفتار معاون و مرتکب جرم تصریح نموده، اینجانب را به دو سال حبس محکوم نماید؟

همچنین اقدام شعبه ۲۲ دادگاه تجدیدنظر مغایر است با آیات شریفه قرآن کریم از جمله آیه ۱۶۴ سوره مبارکه انعام «و لا تزِرُو وازِره وِزر اُخری» «و هیچ نفسی بار گناه دیگری را بر دوش نمی‌گیرد»؛ و آیه شریفه ۲۸۶ سوره مبارکه بقره «لا یکلِفُ‌الله نفسا اِلا وسعها لها ماکسبت و علیها مااکتسبت» «خداوند هیچ‌کس را جز به قدر توانایی‌اش تکلیف نمی‌کند. نیکی‌های هر شخص به سود خود او و بدی‌هایش نیز به زیان خود اوست» و نیز آیه شریفه ۳۸ سوره مبارکه مدثر «کُلُّ نفسٍ بِما کسبت رهینه» «هر کس در گرو اعمال خویش است» و همچنین آیه شریفه ۳۸ سوره نجم، آیه ۷ سوره زمر، آیه ۱۸ سوره فاطر و آیه ۱۵ سوره اسراء، که تنها فرد مجرم باید در مقابل جرم ارتکابی مجازات شود و دیگران به سبب جرم شخص گناهکار بازخواست و مجازات نمی‌شوند و هر شخص مسوول عمل خویش است. همچنین به دلالت اصل برائت و حدیث نبوی «ولا یُوخذُ الرجُلُ بِجریره ابیه و بِجریره اخیه» (هیچ‌کس به جرم پدر یا به جرم برادرش مورد مواخذه و مسوولیت قرار نمی‌گیرد) لذا مسوولیت اعمال خودسرانه برخی ماموران مختلف در بازداشتگاه کهریزک متوجه خودشان است.

۳- در جریان مهار و برخورد فتنه سال ۱۳۸۸ که اینجانب دو محکومیت قطعی تا به حال صرفا به دلیل ایفای وظیفه شرعی و قانونی‌ام در این رابطه دریافت نموده و به گناه نکرده محکوم شده‌ام به استحضار می‌رساند آن چه برای هتک حیثیت و آبروی اینجانب دستاویز مطبوعات و رسانه‌ها گردید و در موضوع تامین اجتماعی اینجانب را متهم به تحصیل مال غیر قانونی و نامشروع نمودند و متعاقب حدود ۵ سال جوسازی‌های مطبوعاتی که حقیقت را غبارآلود نمود و اینجانب را به شش ماه حبس تعزیری و شش ماه حبس تعلیقی محکوم و آن را به صورت مکرر چاشنی تبلیغات سوء و مسموم علیه اینجانب نمودند در همین شعبه توسط رییس سابق و مستشاران دادگاه برای بررسی اسناد و مدارک به هیات کارشناسان رسمی دادگستری ارجاع گردید که پس از بررسی کارشناسی اعلام شد هیچ‌گونه خطا و اشتباه و اقدام خلاف قانون یا مغایر با آیین‌نامه‌های مصوب از سوی اینجانب مشاهده نگردیده و اقدامات اینجانب کاملا قانونی و مطابق موازین بوده است. لذا همین دادگاه در دادنامه اخیرالذکر، اینجانب را در موضوع شکایت سازمان تامین اجتماعی و تحقیق و تفحص مجلس در این خصوص تبرئه نموده و بی‌گناهی مرا اعلام کرده است. ولیکن متاسفانه رسانه‌ها و سایت‌هایی که با انتشار این اتهام و حکم غیر قطعی به صورت مستمر و بیش از صدها بار به انحای مختلف موجب تشویش و فریب افکار عمومی شده‌اند در رابطه با حکم قطعی برائت و بی‌گناهی اینجانب و اعاده حیثیت در این قسمت از موضوع سازمان تامین اجتماعی مطلبی انعکاس نمی‌دهند و در خصوص تکذیب اتهامات و اخبار دروغ قبلی هیچ‌اقدامی نمی‌نمایند.

۴- در رابطه با موضوع فوت سه نفر در اغتشاشات و فتنه ۱۳۸۸ که اینجانب صرفا در رابطه با شکایت آقای عبدالحسین روح‌الامینی به ۲ سال حبس محکوم گردیده‌ام، شایان ذکر است نامبرده در جریان اغتشاشات و فتنه ۱۸ تیر ۱۳۸۸ دستگیر و بازداشت و به موجب گزارش رسمی سازمان بازرسی کل کشور صفحه ۹۸ و ۹۹ بند «الف» (فوت نامبرده، فرآیندی تدریجی و زمانبر بوده و بر اثر یک ضربه نوعا کشنده یا یک حادثه ناگهانی اتفاق نیفتاده) و به موجب محتویات پرونده در اغتشاشات روزهای قبل از دستگیری نیز شرکت داشته و در درگیری‌های مذکور مورد ضرب و شتم قرار گرفته و پس از دستگیری در روز ۱۸ تیر قبل از اعزام به بازداشتگاه کهریزک نیز مورد ضرب و شتم قرار گرفته و اساسا علت فوت نامبرده بازداشت چند روزه در کهریزک نبوده است.

ولیکن صرف نظر از این که دادسرا و دادگاه به هیچ یک از این مدارک و مستندات توجهی ننموده‌اند پیرو شکایت جدید آقای عبدالحسین روح‌الامینی، اتهام معاونت در قتل در ۲ صفحه قرار بازپرس شعبه ۱۵ کارکنان دولت و یک برگ کیفر‌خواست دادستانی تهران برای اینجانب به عنوان ترک فعل و عدم نظارت بر بازداشتگاه کهریزک و مامورین آن صادر گردیده و دادگاه که صرفا می‌بایست در محدوده کیفرخواست رسیدگی نماید ابتدا در شعبه نهم دادگاه کیفری یک تهران با استدلال متقن و قانونی و تبیین عدم وجود عناصر سه‌گانه تشکیل‌دهنده جرم به نحوه قاطع این اتهام را مردود اعلام نموده و استدلال نموده که هیچ یک از عناصر مادی و قانونی و معنوی که لازمه انتساب جرم و اثبات این اتهام است در مانحن فیه وجود ندارد و حکم برائت اینجانب صادر شده است.

موضوع پس از تجدیدنظرخواهی آقای عبدالحسین روح‌الامینی به شعبه ۲۲ دادگاه تجدیدنظر ارجاع و رییس سابق دادگاه در سال ۱۳۹۵ پس از برگزاری چند جلسه دادگاه و اعلام ختم رسیدگی در ۲۲ صفحه تایید حکم برائت اینجانب را به استناد مجموع محتویات پرونده و مستندات فقهی و شرعی و آیات نورانی قرآن کریم و موازین قانونی صادر واعلام نمود. ولیکن متاسفانه از طریق مقامات مافوق قضایی و اراده‌ای سیاسی از ابلاغ این رای جلوگیری به عمل آمد و رییس دادگاه را بازنشست نمودند. پس از بلا تکلیف گذاشتن پرونده به مدت یک سال، اعلام نمودند که اخذ توضیحات مجدد از اینجانب جهت صدور رای ضروری و اجتناب‌ناپذیر است و در حالی که از گواهی استراحت مطلق پزشکی اینجانب دراین ۲ ماه گذشته اطلاع داشتند در همین محدوده استراحت مطلق پزشکی به علت دیسکوپاتی حاد کمر و حتی بدون ابلاغ قانونی وقت رسیدگی و بدون تفهیم اتهام و اخذ توضیح با عجله ختم دادرسی را اعلام و تایید رأی برائت اینجانب توسط رییس سابق دادگاه را به ۲ سال حبس تعزیری تبدیل کردند که در این رابطه رییس جدید دادگاه آقای احمد شیری‌خان که عدم نظارت فرضی بر بازداشتگاه کهریزک و مامورین آن را از مصادیق معاونت و تسهیل در ارتکاب جرم آن هم معاونت در قتل تلقی نموده‌اند خودشان در سال ۱۳۸۳ بازپرس پرونده جنایتکار تاریخی منطقه پاکدشت ورامین به نام (بیجه) بوده‌اند که با آزاد کردن مکرر این جنایتکار پس از هر بار دستگیری او توسط نیروی انتظامی، منتهی به قتل و تجاوز و آتش زدن ۱۷ نفر کودک و نوجوان این منطقه گردید. (محمد‌ بیجه) در بازجویی خود صراحتا اقرار و اذعان نموده که عهد کرده بود این تعداد را به ۱۰۰ نفر برساند.

ایشان به دلیل کوتاهی و قصور در رسیدگی به پرونده (محمد بیجه) جنایتکار تاریخی آن منطقه به وسیله اطلاعیه رسمی قوه قضاییه و اعلام رسانه‌ای سخنگوی وقت قوه قضاییه و رییس کل اسبق دادگستری تهران که در مطبوعات و رسانه‌های آبان ماه سال ۱۳۸۳ منعکس و هم‌اکنون نیز موجود است از سمت خویش عزل و به موجب تصمیم کمیسیون نقل و انتقال قضات و ریاست محترم سابق قوه قضاییه تنزل مقام و از حوزه قضایی پاکدشت اخراج گردیدند و پرونده به دادسرای تهران محول و اینجانب به عنوان دادستان وقت تهران مسوول رسیدگی به پرونده این جنایتکار مخوف شدم که در اسرع وقت با صدور قرار مجرمیت و کیفرخواست علیه او به عنوان مفسد‌فی‌الارض حکم اعدام این جنایتکار را در خارج از حوزه قضایی شهر تهران در پاکدشت ورامین در ملأعام به اجرا درآوردم و به دلیل خصومت‌های آقای احمد شیری‌خان از آن زمان و اقدامات مجرمانه‌ای که در زمان مستشاری علیه من انجام داده‌اند اینجانب در دادسرای کارکنان دولت نسبت به نامبرده اعلام شکایت کیفری نمودم و همچنین در دادسرای انتظامی قضات با استناد به ۱۵۶ برگ سند و مدرک علیه او دارای پرونده کیفری و انتظامی می‌باشم.

متاسفانه آقای احمد شیری‌خان با وجود این که داشتن پرونده کیفری آن هم با این سابقه دیرینه دشمنی که به طور قطع و یقین از موارد رد دادرس است با عجله و آن هم اصرار در این مدت کوتاه استراحت مطلق پزشکی و بدون ابلاغ قانونی وقت رسیدگی و بدون تفهیم اتهام و اخذ آخرین دفاع مبادرت به صدور رأی محکومیت به ۲ سال حبس نموده‌اند ولی اگر یک درصد استدلال‌های وکلای آقای روح‌الامینی و ایشان را در خصوص انتساب معاونت در قتل صحیح فرض نماییم یا هر اقدامی را تسهیل در ارتکاب جرم بدانیم؛ آقای احمد شیری‌خان رییس فعلی شعبه ۲۲ دادگاه تجدیدنظر تهران به دلیل قصور و کوتاهی در سال ۱۳۸۳ که به صورت رسمی اعلام شده است متهم به معاونت در قتل عمدی ۱۷ کودک و نوجوان منطقه پاکدشت ورامین به وسیله مباشر (محمد بیجه) هستند. که ان‌شاء‌الله قضات دیوان عالی کشور در اجرای بند «ت»، «ث» و «چ» و ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری نسبت به موارد اعلامی که در این مقال نمی‌گنجد توجه و رأی قانونی و شرعی و منطبق با حق و عدالت صادر خواهند نمود.

در هر حال تابع احکام قضایی مراجع عالی قوه قضاییه بوده و هیچگونه اقدام خارج از مجاری قانونی را ولو برای رهایی و استخلاص خویش نمی‌پسندم و رجاء واثق دارم پیگیری از طریق مجاری قانونی در مجموعه قوه قضاییه که زیر نظر مقام عظمای ولایت است در نهایت منتهی به احقاق حق و عدالت خواهد شد و هر حکمی با طی جری مراحل قانونی به نتیجه قطعی و نهایی برسد نزد من لازم‌الاحترام خواهد بود.

با تقدیم احترام

سعید مرتضوی»

منبع: عصرایران

رئیس سازمان بسیج مستضعفین گفت: ولایت‌پذیری و اتصال به ولایت، شکرانه پیروزی جبهه مقاومت و این نعمت الهی است.

به گزارش فارس، سردار غلامحسین غیب پرور رئیس سازمان بسیج مستضعفین در مراسم بزرگداشت پیروزی جبهه مقاومت که شامگاه چهارشنبه مسجد النبی(ص) نارمک برگزار شد، اظهار داشت: این ایام به جهات مختلف تبریک و تهنیت دارد، هم آغاز ولایت و امامت مولایمان امام زمان(عج) است، هم هفته بسیج و پیروزی های اخیر جبهه مقاومت در مقابل داعش که در آستانه ولادت حضرت محمد(ص) صورت گرفته است و از این جهت بزرگ است.

وی افزود: مردم پس از آغاز غیبت امام زمان (عج) دانستند که در زعامت دین باید به علما مراجعه کنند و طی این سال‌ها علمای بزرگی آمدند و رفتند و خیلی از آن‌ها شهید شدند اما هیچکدام از آن‌ها موفق به تشکیل حکومت اسلامی نشدند.

رئیس سازمان بسیج مستضعفین با اشاره به اینکه اراده خداوند بر این بود تا حکومت دینی به دست امام خمینی(ره) تشکیل شود، تصریح کرد: انقلاب اسلامی نعمت بزرگی است و بعد از انقلاب اسلامی حوادث عظیمی در ایران و جهان اتفاق افتاد که ۸ سال دفاع مقدس یک گوشه از این اتفاقات است.

سردار غیب‌پرور با بیان اینکه چرایی ۸ سال دفاع مقدس را باید در وقوع انقلاب اسلامی جستجو کرد، تاکید کرد: اگر این انقلاب نبود جنگی برای ایران اتفاق نمی‌افتاد و دنیا به سرکردگی آمریکا ۸ سال با ما نمی‌جنگید و این را بدانید که امروز هم آن‌ها دست از دشمنی با ما برنداشته‌اند، آمریکا زمانی دست از دشمنی با ما بر‌می‌دارد که ما از انقلاب دست برداریم.

وی با تاکید بر اینکه ایران اسلامی هیچگاه دست از انقلاب خود بر نخواهد داشت افزود: بعد از ۱۳ قرن یک ملت روی کره خاکی قیام کرد و امامش را نصرت داد و در این راه شهیدان زیادی را تقدیم کرد تا بگوید با حاکمیت دین می‌تواند جامعه بشری را مدیریت کند و لذا ما دست از نظام انقلاب اسلامی برنمی‌داریم و مستکبران هم دست ازدشمنی خود برنمی‌دارند و این تقابل تا ظهور حضرت مهدی(عج) ادامه خواهد داشت.

رئیس سازمان بسیج مستضعفین تصریح کرد: هدف اصلی آمریکا از حمله به عراق، صدام نبود بلکه هدفی اصلی آن‌ها نشانه رفتن انقلاب اسلامی بود. و آن ها طراحی های مختلفی انجام دادند تا انقلاب اسلامی را نابود کنند و چون انقلاب اسلامی به نام دین پیروز شده بود تصمیم گرفتند تا به نام دین مقابل جبهه حق صف آرایی کنند و به همین دلیل گروهک تروریستی داعش را تشکیل دادند.

سردار غیب پرور اظهار داشت: داعش اهل مذاکره نبود و زبانش جز خشونت روی دیگر بر نمی‌تابید و به نام رسول خدا پرچم بلند کرد؛ اما آیا پیامبر رحمت که عصاره همه خوبی هاست و اسلام در سایه مهربانی او گسترش یافته حاضر به کشتار مسلمین بود؟ گروهک داعش که از آستین آمریکا و رژیم صهیونیستی بیرون آمده بود در نظر داشتند با خشونت اساس اسلام را از بین ببرند.

رئیس سازمان بسیج مستضعفین با اشاره به برخی جنایات داعش افزود: آن ها با نام اسلام قصد خشونت و ظلم ستیزی داشتند تا اسلام را دینی خشونت طلب معرفی کنند و این درحالی بود که مسلمان نبودند.

وی گفت: حاج قاسم سلیمانی سمبل مقاومت و ایستادگی است و هزاران جوان متفکر برای تشکیل جبهه مقاومت صف کشیدند تا با داعش به جنگ بروند و شاهد بودیم که جوانان ایرانی، افغانستانی و پاکستانی، لبنانی، عراقی و سوری و… حرکت کردند تا در این جبهه مقاومت داعش را نابود کنند و تا به امروز در اسلام چنین صحنه ای از اتحاد و همدلی برای جهاد با کفار ندیده بودیم و سرانجام این انسجام پیروز شد و ثابت کرد اگر استقامت و ایستادگی باشد نصرت حق تعالی حتمی است.

رئیس سازمان بسیج مستضعفین با اشاره به شکست‌های عربستان سعودی در مقابل مردم یمن عنوان کرد: این مردم یمن بودند که با دست خالی مقابله آل سعود ایستادند و یقینا هیچ کسی به مردم یمن نمی‌گوید شما حقیر هستید بلکه می‌گویند این ها مردمی بودند که رشادت به خرج دادند و در مواجهه با ظلم و ظلم ستیزی خم به ابرو نیاورند و درود به شرف قومی که ایستادگی می کند.

وی تاکید کرد: پیروزی اخیر در سوریه و عراق معجزه است چراکه داعش برای نابودی اسلام و ایران اسلامی به میدان آمده بود که به لطف الهی خواسته های پلید آن ها نابود شد. آن ها در حالی که حمایت‌های مالی عربستان، آمریکا، اسرائیل و برخی کشور‌های غربی را در اختیار داشتند می خواستند حرم امام رضا را با خاک یکسان کنند و نابودی اصل شیعه در دستور کارشان بود، اما شکست خوردند.

سردار غیب پرور در پایان، عنوان کرد: شکرانه پیروزی جبهه مقاومت و این نعمت یک کلمه است و آن ولایت پذیری و اتصال به ولایت است. ما امام خامنه ای را نائب امام زمان(عج) می‌دانیم و شهید حججی ها به عشق ولایت فقیه در مقابله با داعش ایستادگی کردند تا این پیروزی را به مسلمانان تقدیم کنند.

منبع: عصرایران

در برخی واگویه‌ها و آثاری که به ویژه در سال‌های اخیر منتشر شده‌، موضوع دو قطبی حوزه نجف- حوزه قم بوده که کار خلاف واقع، ناپسند و اقدام غیر عقلایی و مشکوکی است.

به گزارش مهر، صفاءالدین تبرائیان پژوهشگر و محقق تاریخ معاصر ایران، عراق و منطقه و نویسنده کتاب «احیاگر حوزه نجف» در یادداشتی که مرکز اسناد انقلاب اسلامی آن را منتشر کرد ضمن واکاوی دیدار تاریخی امام خمینی و آیت‌الله حکیم و نیز همراهی زعیم حوزه نجف با انقلاب اسلامی و مخالفت وی با رژیم پهلوی پرداخت و نوشت: متأسفانه در برخی واگویه‌ها و آثاری که به ویژه در سال‌های اخیر گفته و منتشر شده‌است موضوع دو قطبی حوزه نجف- حوزه قم ملاحظه می‌شود که کار خلاف واقع، ناپسند و اقدام غیر عقلایی و مشکوکی است. در حوزه نجف روحانیانی مانند شهید صدر اول را می‌بینیم که در ۲۰ سالگی مدرس کفایه است، در ۲۴ سالگی کتاب فلسفه ما و در ۲۶ سالگی کتاب اقتصاد ما و … را می‌نویسد و اقدامات عجیب دیگر را صورت می‌دهد که باعث شده امام خمینی از او به «مغز متفکر اسلامی» یاد کند و در شهادتش برای اولین و آخرین بار سه روز عزای عمومی اعلام کند؛ و ایضاً در حوزه قم نیز متفکران بزرگ و نامدار کم پرورش پیدا نکرده‌اند.

آنچه در ادامه می‌خوانید یادداشت این پژوهشگر معاصر است.

پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی بزرگترین واقعه‌ای است که پس از ظهور دین مبین اسلام در ایران‌زمین رخ داده، انقلابی که راهبری آن را مرجعی جامع‌الشرایط و فقیهی بی‌بدیل عهده‌دار بود. امام خمینی رژیم ریشه‌دار و کهنسال ۲۵۰۰ ساله شاهنشاهی را منقرض و نظام جمهوریت مبتنی بر اسلام را تکوین بخشید و مردسالاری دینی را نهادینه کرد. در این میان، علاوه بر همراهی مردم ایران با حضرت امام، بسیاری از علما و مراجع ایران و نجف نیز همراهی خود را با نهضت اعلام کردند.

متأسفانه در برخی واگویه‌ها و آثاری که به ویژه در سال‌های اخیر گفته و منتشر شده‌است موضوع دو قطبی حوزه نجف- حوزه قم ملاحظه می‌شود که کار خلاف واقع، ناپسند و اقدام غیر عقلایی و مشکوکی است. در حوزه نجف روحانیانی مانند شهید صدر اول را می‌بینیم که در ۲۰ سالگی مدرس کفایه است، در ۲۴ سالگی کتاب فلسفه ما و در ۲۶ سالگی کتاب اقتصاد ما و … را می‌نویسد و اقدامات عجیب دیگر را صورت می‌دهد که باعث شده امام خمینی از او به «مغز متفکر اسلامی» یاد کند و در شهادتش برای اولین و آخرین بار سه روز عزای عمومی اعلام کند؛ و ایضاً در حوزه قم نیز متفکران بزرگ و نامدار کم پرورش پیدا نکرده‌اند.

‌اما بعضا گروهی با ارائه تفاسیری به دنبال نمایش رابطه دوقطبی در حوزه قم و نجف و مشخصا آیت‌الله سیدمحسن حکیم و آیت‌الله خمینی هستند و اغلب به ملاقات تاریخی مرجعین علمین،‌ سیدین خمینی و حکیم اعلی‌الله مقامهما استناد می‌کنند؛ ماجرایی که برداشت‌های ناصواب و ناروایی را در پی داشته است و حقیر در جلد دوم اثر «احیاگر حوزه نجف»، به نقل چهار روایت از این دیدار پرحاشیه پرداخته‌ام که ذیلا به آنها اشاره می‌شود.

بررسی چهار روایت از دیدار آیت‌الله حکیم و امام خمینی
یادمانده‌های آیت‌الله سیدهاشم رسولی محلاتی که اظهار می‌دارد به رغم این که حضرت حکیم روز دوم و بعد از دیگر مراجع به ملاقات امام آمد اما در مقام بازدید امام فرمود اول باید به ملاقات حضرت حکیم برویم. در این خاطره‌گویی، امام به حضرت حکیم فرمود: شما الآن پرچم‌دار شیعه هستید و یک مقام حساسی دارید و … که بحث به جنگ و صلح حسنین (علیهماالسلام)،‌ قیام حضرت سیدالشهداء (ع) و صلح حضرت مجتبی (ع)،‌ کشیده شد و این ماجرا با مطایبه مرحوم آشیخ نصرالله خلخالی خاتمه یافت. (نک: خاطرات آیت‌الله سیدهاشم رسولی محلاتی، صص ۹۳-۹۴)

پرده دیگری از این ملاقات توسط حجت‌الاسلام شیخ نصرالله خلخالی نقل شده که به آگاهی اطلاعات داخلی ساواک رسیده و در «سیر مبارزات امام خمینی در آینه‌ اسناد به روایت ساواک» ج۹،‌ صص ۲۷۸-۲۸۰ آورده شده و مؤلف “نهضت امام خمینی” در ج۲،‌ صص ۱۵۱-۱۵۲ همین روایت را در اثرش نقل می‌کند. حسب این واگویه مبسوط امام به حضرت حکیم می‌فرماید: اگر امام حسن (ع) به اندازه‌ شما مرید داشت قیام می‌کرد… شما در تمام ممالک اسلامی مقلد و مرید دارید که یکی از آن‌ها خود من می‌باشم، شما بیفتید جلو و من و همه عقب شما تبعیت می‌کنیم.

روایت سوم برگرفته از خاطرات حجت‌الاسلام سیدعلی‌اکبر محتشمی‌پور و البته جامع‌ترین روایت است. او هرچند در این دیدار حضور نداشته لیک چنانچه به حقیر اظهار داشت مطالب منقول مأخوذ از آیت‌الله سیدمصطفی خمینی است. آقازاده امام هرچند در این مجلس حاضر نبود اما آنچه را برای محتشمی‌پور بیان کرده به نقل از والد است و از این لحاظ بسی حائز اهمیت است. در این روایت امام به حضرت حکیم می‌فرماید: صحبت و نظر حضرت عالی مؤثر است و خیلی هم مؤثر است و ما اثراتش را در این مدت دیده‌ایم. اگر امام مجتبی‌(ع) به اندازه شما طرفدار و مرید داشت هیچگاه صلح نمی‌کرد و سکوت نمی‌کرد. شما خیلی طرفدار و مرید دارید و اگر قیام و حرکتی بکنید همه از شما تبعیت می‌کنند… شما حرکت و قیام بکنید اولین کسی که به دنبال شما راه می‌افتد من هستم. من از شما تبعیت می‌کنم و دنبال شما حرکت می‌کنم. (خاطرات سیدعلی‌اکبر محتشمی‌پور، صص۴۸۶-۴۸۹) و این گفت‌وگو با لبخند و تشکر حضرت حکیم از میهمانش پایان می‌یابد.

روایتگر آخرین پرده این ملاقات، حجت‌الاسلام شیخ‌محمد سمامی است که هم اکنون در دفتر مرجع عظیم‌الشان حضرت آیت‌الله‌العظمی سیستانی در قم مشغول به کار است. به گفته سمامی ملاقات بعد از نماز مغرب و عشاء دوشنبه ۲۲ جمادی‌الثانی ۱۳۸۵/ق/۲۶‌مهر۱۳۴۴ در بیرونی بیت زعیم عالیقدر حضرت آیت‌الله العظمی‌ حکیم انجام گرفت. در این ملاقات حضرت حکیم در پاسخ به سخنان امام مبنی بر ضرورت قیام بر علیه رژیم محمدرضا پهلوی به ضرورت احتیاط در رویارویی اشاره می‌کنند و برخی تحفظات مردم در وقایع اخیر تاریخ سیاسی معاصر عراق و به طور مشخص “ثوره العشرین” را بیان می‌دارد و بر عدم ریخته شدن یک قطره خون از بینی کسی تأکید می‌کند. در همه‌ این روایت‌ها حضرت امام به قیام امام‌حسین‌(ع) و تأثیر جاودانه آن در تاریخ اشاره می‌فرمایند و حضرت حکیم به صلح امام‌حسن(ع) و نرمش تاریخی از ایشان تأکید می‌کنند. (احیاگر حوزه نجف،‌ ج۲، صص ۱۸۶-۱۸۸)

ما شاهد مواجهه کلامی دو مرجع، یکی باورمند به لزوم مبارزه با حکومت پهلوی دوم و دیگری متلزم به مشی اصلاحگرایانه و نه خدای ناکرده مدافع حکومت پهلوی و این که ایشان شاه را تأیید کند هستیم. توجه به نقل قول یکی از تلامیذ مهذب و برجسته حضرت امام در این باره نیز رافع بسیاری تردیدها و ابهامات است. در این دیدار امام به سید حکیم فرمودند: «شما… مرجع عام مسلمین هستید. مقلدانی در ایران دارید،‌ در سایر کشورها دارید و به برکت مرجعیت قدرت دارید» و از ایشان درخواست می‌کنند سکوت پیشه نکنند و حضرت حکیم: «با یک لطافت خاصی فرمود که من در این امور از جدّم امام‌حسن(ع) پیروی می‌کنم: که اشاره به این که مرحوم آقای حکیم از سادات طباطبائی حسنی بود… نظر مرحوم آقای حکیم این بود که ما هم حکومت‌های فعلی ایران و عراق را بهتر از معاویه نمی‌دانیم لکن مصلحتمان این است که از در جنگ وارد نشویم.» (بیست و پنج سال در کنار امام راحل (قدس سره)، خاطرات آیت‌الله سیدجعفر کریمی،‌ص۱۰۸)

نکته همین است و از این باب حضرت حکیم که در خلال تجاوز قوای انگلیس به عراق در جریان جنگ جهانی اول که لباس رزم به تن کرد و ماه‌ها در جبهه شعیبه با کفار اشغالگر، در کنار علمای مجاهد و رزمندگان داوطلب مردمی جنگید دلسرد از آنچه پس از جنبش‌ جهاد و قیام نجف و انقلاب بیست عراق و حتی پیشتر از آن در ماجرای نهضت مشروطه‌خواهی، بر سر علما و مردم آمد تن به تحفظات بعدی داد و با احتیاط با سه پادشاه و چهار رئیس جمهوری دوره حیاتش در عراق برخورد نمود.

یکی از نکات مهمی که در گفتار حضرت حکیم در این نشست تاریخی مشهود است باور ناپذیری ایشان به همراهی مردمی است که از قضا امام خمینی شانزده سال بعد،‌ مورخ ۲۰ فروردین ۱۳۶۰،‌ به معذوریت آن مرجع راحل اذعان می‌دارد: «من در سابق که ایران بودم، قبل از اینکه تبعید شوم و منتهی بشود که به عراق بیایم گمان می‌کردم که عشایر عرب که دارای سلاح بودند در مقابل این حکومت خواهند ایستاد و خواهند او را به جای خود نشاند. لکن بعد از اینکه آمدم به عراق، تعجبم بیشتر شد که دیدم در حضور همین عشایر و در حضور همان ملت، رئیس روحانی ملت عراق و ملت اسلام را محاصره کردند.»

توجه به نگاه واقع بینانه امام خمینی سال‌ها بعد درباره‌ قیام نکردن سیدحکیم بر ضد بعثیان، بسی عبرت‌آموز است. به فرموده یکی از فرزندان سیدمحسن، «یک روز امام خمینی برایم تعریف کرد که به آیت‌الله صدر گفتم من از مرحوم مغفور حضرت حکیم توقع داشتم همراه با مردم عراق بر ضد این طغیانگران قیام کند اما وقتی موضع مردم را دیدم در اتفاقات رویداده اخیر،‌ دریافتم حقیقت امر چیست و وضعیتی که آن مرحوم را احاطه کرده بود.»

شهید محراب در این ارتباط به اظهارنظر دیگری از سوی بنیادگذار جمهوری اسلامی ایران اشاره می‌کند که تدقیق در آن مهم می‌نماید؛ «این داستان را سید شیرازی برایم نقل کرد که وقتی سیدحکیم فوت کرد و رخدادهایی مانند تسفیر طلاب و … بار دیگر تکرار شد، در نجف با حضرت خمینی دیدار کردم و با ایشان اوضاع عراق را مورد بررسی قرار دادیم. آقای خمینی گفت: من نسبت به آقای حکیم مسئله‌ای داشتم که چرا ایشان با این همه هوادار و پیرو مؤمن حرکت نمی‌کند، حال آنکه شرایط مهیاست و آنان آمادگی حرکت دارند. ایشان وقتی به حج رفت با آن تودیع مردمی عظیم مواجه شد و در بازگشت مورد استقبال مردمی عجیبی قرارگرفت که همه نشان‌دهنده‌ آمادگی بود تا این که واقعه اخیر در بغداد رخداد پیش از بازگشت ایشان به کوفه، دیدم مردم حرکت نکردند. آن وقت دانستم ایشان معذور بوده است. حضرت خمینی در ادامه افزود حتی این کبابچی که جنب خانه ما و نزدیک بیوت علماست هم حرکت نکرد.»

این موضوع اظهر من الشمس و مورد قبول همگان است،‌ نکته‌ای که یکی از همراهان امام خمینی در بیان یادمانده‌های خود بدان تصریح دارد که چگونه «پس از چند روز اقامت، آیت‌الله العظمی حکیم در کاظمین با آن برخورد خلاف انتظار شیوخ عشایر و مردم و خودداری از حمایت و پشتیبانی از ایشان روبرو شد.»

توجه داشته باشیم که امام با عبارت‌های عجیبی از حضرت حکیم نام و یاد می‌کند: «مرجع عظیم‌الشان آیت‌الله حکیم قدس سره» (صحیفه نور ج۱۶، ص ۲۲۴)،‌ «رئیس روحانی ملت عراق و ملت اسلام» (صحیفه نور،‌ ج۱۴، ص ۱۷۵)، «سید بزرگوار مظلوم» (صحیفه نور، ج۱۳، ص۱۱۰)،‌ و از فرزندان ایشان با عنوان : «آقازاده‌های معظم» یاد می‌فرمایند (صحیفه نور،‌ ج۱۴، ص۱۷۴).

نمونه‌هایی از رویارویی‌های آیت‌الله حکیم با رژیم پهلوی
برای درک و فهم انواع رویایی‌ها و هشدارها و نهیب‌های حضرت حکیم به رژیم پهلوی دوم و دخالت‌های آشکار و نهان ایشان در آزادی رجال دینی و ملی خوشنام بازداشت شده نیم‌نگاهی به سطور ذیل می‌افکنیم که به طور مفصل در فصول ۱۵ و ۱۷ از جلد دوم کتاب احیاگر حوزه نجف نیز آمده است.

رویارویی آیت‌الله حکیم با رژیم پهلوی دوم به موضوع اصلاحات ارضی بازمی‌گردد. مکتوب زیر پاسخ شفاف و آشکاری به فرافکنی مقامات رژیم مبنی بر موافقت مراجع نجف با قانون یاد شده است. در بخشی از این مکتوب آمده است: «… مرقوم داشته بودید که آقای ارسنجانی وزیر کشاورزی، مکرر اظهار کرده است که راجع به تصرف املاک با رضایت حضرات آقایان مراجع می‌باشد، اگر مرادشان اینجانب است عین کذب و افتراء است و اگر مرادشان دیگران است گمان نمی‌کنم صحت داشته باشد. اینجانب بارها استنکار خود را به سمع اولیای امور رسانیده…» سید حکیم همچنین در پاسخ به استفتائی در همین رابطه مرقوم داشت: «شک و تردیدی در حرمت اغتصاب املاک مردم نیست و اگر مرادشان موافقت و رضایت اینجانب است، عین کذب و محض افتراء است زیرا استنکار خود را بارها به سمع اولیای امور رسانیده‌ام.»

نمونه‌ای دیگر از این رویارویی‌ها را می‌توان در جریان لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی مشاهده نمود. به دنبال تصویب این لایحه در هیئت دولت، رهبر آگاه مقیم حوزه مرکزی نجف اشرف که از اوضاع ایران غافل نبود، با ارسال تلگراف درباره تصویب‌نامه انجمن‌های ایالتی و ولایتی به شماره ۴۸ ک ۱۲۷ ت ۱۱/۳ مورخ ۱۴/۸/۱۳۴۱ خطاب به آیت‌الله سیدمحمد بهبهانی، ضربه سیاسی سختی بر پیکر رژیم پهلوی زد:

«بسم‌الله‌الرحمن الرحیم
حضرت آیت‌الله بهبهانی، دامت برکاته

قبلا به وسیله نامه به حضرتعالی تذکر دادم تصویب لایحه انتخابات نسوان مخالف اصول متبوعه و موجب تنفر ملت مسلمان ایران است. فعلا تلگرافات و نامه‌های زیادی از علما دامت برکاتهم و مومنین ولایات ایران به اینجانب رسیده انزجار مومنین را از آن لایحه می‌رساند، لذا لازم دیدم بدین وسیله مجددا تذکر دهم که به اولیای امور ابلاغ فرمایید از تصویب این‌گونه قوانین کافره که بر خلاف قوانین مقدسه اسلام و مذهب جعفری است جلوگیری نمایند و این مرکز اسلامی را که مطمح انظار مسلمین جهان است به رایگان از دست نداده و در طوفان‌های گوناگون نیندازند و از جریانات اخیره ممالک اسلامی عبرت گیرند…»

تلگراف فوق نشان‌دهنده آن است که سید حکیم پیش از ۱۴ آبان‌ماه، طی نامه‌ای نسبت به تبعات تصویب لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی تذکرات لازم را به مسئولان رژیم پهلوی داده بود. به دنبال این اعلام موضع صریح، اطلاعات داخلی از توزیع گسترده اعلامیه آیت‌الله خمینی و آیت‌الله حکیم در سطح شهر خبر داد: «صبح روز جمعه مورخ ۱۸/۸/۴۱ دو اعلامیه از طرف آیت‌الله خمینی و آیت‌الله حکیم در تهران انتشار یافت که تعدادی از آن به دیوارهای بازار و خیابان‌ها و مساجد چسبانده شده است و در اعلامیه ذکر گردیده که دولت باید موضوع انتخابات زنان را در ظرف ۲۴ ساعت لغو نماید.» سرانجام هیئت دولت در ۱۰ آذر ۴۱ لغو مصوبه انجمن‌های ایالتی و ولایتی را اعلام کرد.

به دنبال یورش ماموران نظامی و انتظامی رژیم پهلوی به مدرسه فیضیه در نوروز ۴۲، سید حکیم خطاب به مراجع و علمای شاخص مقیم ایران تلگراف مهمی ارسال کرده و آنان را دعوت به مهاجرت به عتبات ‌کرد: «بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. حوادث مولمه پی در پی و فجایع محزنه به ساحت علمای اعلام و روحانیت قم قلوب مومنین را جریحه‌دار و موجب تاثر شدید اینجانب گردیده است. وسیعلم الذین ظلموا ای منقلب ینقلبون. امید است حضرات علما دسته‌جمعی مهاجرت به عتبات عالیات بنمایند تا بتوانم رای خود را درباره دولت صادر نمایم.»هرچند این درخواست مورد موافقت علمای ایران قرار نگرفت اما آنان از توجه ویژه سیدحکیم اظهار تشکر کردند. با این‌حال برخی با توهم شگفت‌انگیزی، نگارش نامه مهاجرت را نتیجه القائات نهان و آشکار رژیم پهلوی دوم به پیشوای عالی‌قدر پنداشته و یکی از مراجع استثنایی و کم نظیر تاریخ تشیع را به دوری از جامع‌نگری و دوراندیشی متصف کرده‌اند. این درحالی است که از دیدگاه برخی دیگر، تلگراف سید حکیم و دعوت علما به مهاجرت به عتبات دو جنبه داشت: نخست حمایت و پشتیبانی از علمای ایران و مراجع قم و دیگر اینکه در صورت مهاجرت دسته‌جمعی آنان، مردم ایران ساکت نمی‌نشستند و بر ضد رژیم پهلوی قیام می‌کردند.

متن مکتوب سید حکیم مبنی بر دعوت علمای ایران برای مهاجرت به عتبات بسیار تهدیدآمیز و تند بود. در محیط حوزه نجف برخی گمان می‌کردند آقا قصد زمینه‌چینی برای اعلام جهاد دارد، برخی هم آن را نوعی تاکتیک و الگوبرداری، متاثر از مهاجرت دو مرجع نامور وقت نجف آیات عظام میرزای نائینی و سید اصفهانی در اعتراض به راندن آیت‌الله العظمی شیخ محمدمهدی خالصی به ایران در روزگار فیصل اول می‌پنداشتند. چنانچه آیت‌الله شیخ علی احمدی میانجی می‌گوید: «آقای حکیم پس از مسائلی که رژیم شاه برای روحانیت به وجود آورد طی تلگرافی از آقایان درخواست کرده بود برای مهاجرت دسته جمعی به عتبات عالیات بروند. ایشان شاه را تهدید کرد و از علما خواست که شما به آنجا بیایید تا من تکلیفم را با شاه روشن کنم.»

علاوه بر این سید حکیم به وقایع ۱۵ خرداد نیز واکنش نشان داد و در پیامی به مسئولان گوشزد کرد تداوم چنین رویه‌ای آنان را به ته دره سوق می‌دهد:

«بسم‌الله الرحمن الرحیم
تهران: آیت‌الله آشتیانی دامت برکاته

خبر حوادث خونین ایران را که همواره موجب شد ت یافتن زخم‌های حوادث گذشته بسیار نزدیک می‌باشد دریافت داشتم. یقین دارم اصرار مسئولین امور در پیروی از سیاست کوبیدن و ارعاب مردم در فاصله‌های پی در پی کاشف از عجز آنها در اداره امور مملکت است. باید از اینگونه سیاست بازی‌ها بهراسند که به طور قطع آنها را به پرتگاه سقوط مبتلا خواهد ساخت و اندیشه بد دامنگیر صاحبش خواهد شد. نفرت و استنکار شدید ما را به مسئولین امور از این نحو رفتار ناهنجار به عموم مومنین به خصوص طبقه روحانیون ابلاغ نمایید.

و لا تحسبن الله غافلا عما یعمل الظالمون
محسن طباطبایی حکیم»

بدین ترتیب می‌توان گفت سید حکیم هرگز از جبهه ایران غافل نبود و در وقایع مهم پناهگاهی محکم و فریادرس مبارزان به شمار می‌آمد. شواهد مختلفی دلالت بر پادرمیانی ایشان به گاه بازداشت‌، حبس‌، صدور احکام سنگین برای فعالان سیاسی، ممانعت از خروج آنان به خارج از کشور و … وجود دارد. به عنوان مثال، ایشان به محض دریافت خبر بازداشت آیت‌الله محمدعلی قاضی طباطبایی پیگیری‌های لازم را به منظور آزادی وی به عمل آورد که البته به سرانجام نیز رسید. مورد دیگر دخالت سید حکیم در آزادی حجت‌الاسلام شیخ محمد صادقی است که توسط مقامات سعودی به علت فعالیت‌های سیاسی بر ضد رژیم پهلوی دوم بازداشت شده بود و سعودی‌ها تصمیم داشتند او را تحویل ایران دهند اما زعیم عالی‌قدر مانع این کار شد. علاوه بر این، پیگیری‌های ایشان باعث شد حکم اعدام شیخ محی‌الدین انواری و سید کاظم موسوی بجنوردی به حبس تبدیل شود. علاوه بر این، سید حکیم برای آزادی زندانیان سیاسی از بند رژیم پهلوی نیز بسیار تلاش کرد که یک مورد آن هاشمی رفسنجانی بود. چنانکه خود هاشمی در این‌باره می‌گوید: «من یک‌بار زندان بودم. داماد آقای حکیم یعنی آقا سید ابراهیم طباطبایی مشکل مرا حل کرد. ایشان ظاهرا به ایران آمده بودند تا ضریحی را که در اصفهان برای حرم کربلا یا نجف ساخته بودند با خود ببرند. ایشان با شاه یا یکی از مقامات صحبت کرد و مشکل مرا حل کرد. مشکل من هم در آن موقع جدی بود. بعدا هم در اسناد دیدم که اقای حکیم در نجات من موثر بودند.»

اینکه آیت‌الله حکیم در دوران پهلوی حتی به زیارت حرم مطهر رضوی نیز مشرف نشد دلیلی جز این ندارد که وی علاقه نداشت رژیم پهلوی از حضور ایشان در ایران به نفع خود سوءاستفاده کند.

منبع: عصرایران

وزیر علوم در واکنش به انتشار عکسی در فضای مجازی در خصوص فرزندش گفت: پسرم را یک سال و نیم پیش در حادثه تصادف از دست دادم.

به گزارش ایلنا، منصور غلامی در پایان جلسه هیأت دولت با حضور در جمع خبرنگاران در خصوص عکسی که این روزها در فضای مجازی منتشر شده مبنی بر این که مراسم عروسی فرزند وی است، گفت: نمی‌خواهم کسی را متأثر کنم من یک فرزند پسر داشتم که فوق لیسانس مهندسی صنایع دانشگاه تهران داشت و جزو نخبگان کشور بود او یک سال و نیم پیش در تصادف از دنیا رفت و لذا پسر دیگری ندارم.

منبع: عصرایران