بایگانی دسته ی : سیاسی

به گزارش ایسنا، بنا بر آنچه که تاکنون درباره جزئیات این طرح اعلام شده، قرار است با کاهش قابل ملاحظه برپایی تورهای ایست و بازرسی بسیج، گروه‌هایی ۳ الی ۵ نفره متشکل از بسیجیانی که دوره‌های آموزشی خاص را گذرانده‌اند، به صورت پیاده و سواره و بدون در اختیار داشتن اسلحه، از غروب تا طلوع آفتاب در سطح شهرهای کشور اقدام به گشت‌زنی کنند.برای نخستین بار سردار غلامحسین غیب‌پرور رئیس سازمان بسیج بیش از یک ماه پیش در یک نشست خبری کلیاتی از برپایی این گشت‌ها را اعلام کرد و گفت: در زمینه تامین امنیت کشور برادران نیروی انتظامی در این زمینه اقدامات خوبی انجام داده‌اند و ما هم به کمک آنها آمده‌ایم و بنا داریم ایست‌های بازرسی بسیج را تقلیل داده و آن را به گشت‌های محله‌ای تبدیل کنیم، چارچوب این گشت‌های محله‌ای این است که افراد اول با احراز شرایط انتخاب می‌شوند، سپس در دوره‌های آموزشی قرار می‌گیرند و با هماهنگی قوه قضاییه و نیروی انتظامی فعالیت خواهند کرد.

وی تاکید کرد: آنها مسلح نخواهند بود و به حریم خصوصی افراد وارد نخواهند شد و فقط تامین امنیت را بر عهده می‌گیرند.سرلشکر محمدعلی جعفری فرمانده کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی نیز پنج‌شنبه (۲ آذر) در نشستی خبری درباره برپایی این گشت‌ها اظهار کرد: بسیج با توجه به رویکرد جدیدی که اتخاذ کرده، مانند قبل به سمت خدمت‌رسانی به مردم حرکت می‌کند و هر کجا که یک معضل وجود داشته باشد رویکرد بسیج به سمت حل آن است. با توجه به اتخاذ رویکردهای جدید، عرصه فعالیت‌های بسیج گسترش یافته و حوزه مسائل اجتماعی را نیز شامل خواهد شد؛ حال یکی از عرصه‌های مسائل اجتماعی حوزه امنیت محلات است که بسیج می‌تواند با برقراری گشت‌های خود این امنیت را ایجاد کند.

سردار محمدرضا یزدی فرمانده سپاه حضرت محمد رسول‌الله(ص) تهران بزرگ نیز هفته قبل در جلسه شورای شهر تهران حضور یافت و از اجرای گشت‌های محله محور در سطح پایتخت خبر داد و با تاکید بر اینکه امروز حل مساله جامعه نیازمند همراهی همگان است، خاطر نشان کرد: باید از ظرفیت‌های مردمی برای حل مشکلات استفاده کنیم و اعلام می‌کنم هر کسی و دستگاهی بخواهد در زمینه حل آسیب‌های اجتماعی وارد شود، بسیج و سپاه در کنار آنها قرار خواهند گرفت. در این راستا برای ارتقای وضعیت تهران اجرای چند طرح در دستور کار داریم که یکی از این طرح‌ها ایجاد گشت‌هایی در تهران برای جلوگیری از وقوع سرقت، فعالیت اوباش و… است.

اعلام موضع درباره فعالیت گشت ‌های محلی در سطح مسئولان محدود، به حوزه نظامی‌نبوده است، علاءالدین بروجردی رییس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز در خصوص برپایی این گشت‌ها اعلام موضع و تصریح کرد: چنین گشت‌هایی که منجر به کشف سلاح و مواد مخدر می‌شود، در گذشته نیز وجود داشته و توسط نیروهای بسیج مردمی انجام شده است، بنابراین این اقدامات مسبوق به سابقه بوده و بدون اشکال است.وی همچنین خاطر نشان کرد که اجرای طرح گشت ویژه سپاه به دلیل اینکه مسئله جدیدی نیست، نیازی به تایید شورای عالی امنیت ملی نیز ندارد.

اما جایگاه قانونی این گشت‌ها چیست؟ در این زمینه، بند «ب» ماده ۲۹ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب ۹۲ قابل ذکر است که ضابطان خاص دادگستری را این‌گونه معرفی کرده است: «مقامات و مأمورانی که به موجب قوانین خاص در حدود وظایف محول شده ضابط دادگستری محسوب می‌شوند؛ از قبیل رؤسا، معاونان و مأموران زندان نسبت به امور مربوط به زندانیان، مأموران وزارت اطلاعات و مأموران‏ نیروی‏ مقاومت‏ بسیج‏ سپاه‏ پاسداران‏ انقلاب ‏اسلامی و همچنین سایر نیروهای مسلح در مواردی که به موجب قانون تمام یا برخی از وظایف ضابطان به آنان محول ‌شود، ضابط محسوب می‌شوند.»

برپایی گشت‌های امنیتی در سطح کشور بویژه پایتخت دارای سابقه‌ای چند ده ساله است؛ نخستین گشت‌های امنیتی در زمان پیروزی انقلاب اسلامی و با مسئولیت کمیته انقلاب اسلامی اجرایی شد؛ این گشت‌ها عمدتا با کارکرد امنیتی و اطلاعاتی و با هدف حفاظت از انقلاب اسلامی در برابر بازماندگان رژیم پهلوی و مبارزه با فعالیت‌های مسلحانه گروهک‌های مخالف فعالیت خود را آغاز کردند و سپس با طرح موضوع لزوم رعایت حجاب، عرصه قعالیت خود را به این زمینه تغییر و طی ماموریت‌هایی که در دهه شصت و حتی اوایل دهه هقتاد داشتند، با افرادی که بر اساس ضوابط  بد حجاب یا بی‌حجاب شناخته می‌شدند برخوردمی‌کردند.

اجرای اینگونه گشت‌های امنیتی در سطح شهرها از سوی نیروهایی نظیر کمیته یا بسیج، چه در گذشته و چه امروز که مجددا موضوع آن از سوی فرماندهان سپاه مطرح شده، انتقاداتی را نیز به همرا داشته است؛ گرچه تامین امنیت از نیازهای ضروری مردم است، اما با توجه به طرح انتقاداتی درباره اجرای طرح برپایی گشت‌های سپاه در سطح شهرها، این انتظار وجود دارد تا مسئولان مربوطه در سازمان بسیج و همچنین سپاه پاسداران علاوه بر بیان جزئیات اجرای این طرح، گزارش‌هایی مستمر از نتایج اجرای آن ارائه کنند، تا از این طریق اهمیت آن درک، و راه بر هر انتقادی بسته شود.
منبع: بهارنیوز

 

لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه


لینک روزنامه
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی: «مصطفی ایزدی» فعال سیاسی در یادداشتی به یادداشت اخیر سازندگان مستند «قائم مقام» که درباره‌ی زندگی آیت الله منتظری است، پاسخی صریح داد و آنها را سانسورچی خواند. متن ارسالی آقای ایزدی به انصاف نیوز در پی می‌آید:
سلام جناب فرج الهی عزیز. بنده چون نمی‌توانم در کانال تلگرامی مستند قائم مقام، جواب نوشته‌هایی که علیه بنده پست می‌شود را بدهم، مجبورم از طریق تلگرام شخصی جنابعالی که پژوهشگر و نویسنده فیلم هستید، پاسخ نوسندگان آن مطالب را بدهم. در آخرین نوشته از این دست، به ناروا نوشته‌اند: «اول این که ایشان (مصطفی ایزدی) ای پاسخ مستدل به روایت قائم مقام، منزل به منزل و دفتر به دفتر راه افتاده‌اند تا افراد را راضی کنند که که مصاحبه‌هاشان از مستند سانسور شود و بیرون نیاید».
ادامه‌ی دو مطلب قبلی. اولاً: بنده یک تحلیل مفصل محتوایی از فیلم را که افشاگرانه هم هست، دو سه روز بعد از دیدن فیلم برای یک ماهنامه نوشته‌ام و تقدیمشان کرده‌ام، اما چون آن ماهنامه هنوز روی کیسوسک‌ها قرار نگرفته است، اخلاقاً نمی‌توانم آن را پیش از انتشار آن مجله، منتشر کنم. به محض انتشار آن مجله، تحلیلم را در فضای مجازی منتشر می‌کنم و امیدوارم شما هم از افکار عمومی نترسید و آن را از طریق کانال اختصاصی فیلم منتشر کنید. خوشبختانه همین نوشته‌ی کوتاهتان نشان می‌دهد که چقدر تحریفگر هستید و چه بی باکانه نسبت دروغ به دیگران می‌دهید!
فیلم نامسندتان هم سر شار از این تحریفات و دروغ‌ها و البته سانسورهای فراوان است.
۱ – بنده چند ماه قبل، از دوستانم که با حاج آقا ناطق در ارتباط هستند خواسته بودند که از ایشان برای من تقاضای وقت ملاقات کنند. اتفاقاً بعد از اکران فیلم خدمتشان رسیدم. شخص حاج آقا در این دیدار موضوع فیلم را همراه همان گلایه‌ها که من نوشته‌ام و با اجازه‌ی ایشان رسانه‌ای کردم، مطرح کردند. در حین بیان گلایه‌هایشان گفتند که بخشی از این گلایه را به خود سازندگان فیلم هم گفته‌ام.
۲ – به جز همین دیدار که آغازش هیچ ربطی به فیلم شما نداشت، قدم به منزل یا دفتر هیچ یک از مخالفان آیت الله منتظری که آنان را در فیلم ظاهر کرده‌اید، نگذاشته‌ام و نخواهم گذاشت، چون آنان را قبول ندارم و اعتنائی هم به آنان نمی‌کنم. ضمناً بنده از آقای ناطق که برایشان احترام ویژه‌ای قائلم و ایشان هم به من لطف دارند، هرگز نخواستم که ایشان بروند حرف‌هایشان را پس بگیرند. خودشان گفتند دست اندرکاران فیلم به دلیل گلایه‌هایی که کرده‌ام قرار است فردا بیایند و با من مصاحبه کنند. و شما هم رفتید و عکس یادگاریتان با ایشان را منتشر کردید.
۳ – اگر توانستید اعلام کنید که من به جز دیدار با حاج آقا ناطق با کس دیگری هم صحبت کرده‌ام، کتباً می‌نویسم که شما نه تحریفگر هستید و نه دروغگو و نه خدای سانسور.
۴ – تعریف و تمجید آقای ناطق از فیلم شما معنی‌اش این نیست که صد درصد فیلم شما را قبول دارد، همچنان که در همین مصاحبه پیشنهادات و انتقادات خود درباره‌ی فیلم را هم بیان کرده‌اند. آن چه من در یادداشت دیدار با حاج آقا ناطق نوری نوشته‌ام، درست و صادقانه است.
۵ – نوشته‌اید: «جریان نزدیک به آیت الله منتظری سال‌ها تلاش کرده‌اند درهای آرشیو را ببندند…» ظاهراً شما خبر ندارید که ۶ ماه پیش فرزند آیت الله یک فایل صوتی از آن مرحوم را از آرشیو بیرون آوردند و دوستان شما چه برخوردی با ایشان کردند؟ گرفتند، بردند، محاکمه کردند و حکم چندین سال زندان برای آقازاده آیت الله منتظری که از فضلای حوزه علمیه می‌باشد، نوشتند. مثل این که در فضای سیاسی کشور نیستید؟ شما می‌توانید به پشتوانه‌ی مراکز شبه نظامی وابسته‌ی یکی از نیروهای نظامی، فیلمتان را سراسر ایران نشان دهید، اما با انتشار یک مورد آرشیوی از فقیه عالیقدر به شدت برخورد می‌شود. در نهایت هم محاکمه کنندگان دستور می‌دهند که دیگر حق ندارید در آرشیوتان را باز کنید. آن گاه توقع دارید کسی یارای مقابله با شما را داشته باشد و هزینه‌های سنگین نپردازد؟ واقعاً این گونه فکر می‌کنید؟
۶ – نوشته‌اید: مصطفی ایزدی اعتراف کرده… که در حال رفت و آمد و فضا سازی ذهنی برای مسوولان و شخصیت‌های مختلف است، چون به آقای ناطق نوری گفته است در این فیلم علاوه بر آیت الله منتظری، شما و آقای هاشمی رفسنجانی را هم تخریب کرده‌اند. (نقل به مضمون). این نظر بنده و خیلی از تماشاگران فیلم مستند قائم مقام است که معتقدند در پشت این فیلم کسانی محتوا را تدارک دیده‌اند که از مخالفان چهره‌های معتدل و محبوب هستند. اعلام این نظر چه فضاسازی برای دیگران است؟ ما اختیار این را نداریم که نظرمان را درباره‌ی محتوای فیلم به دیگران بگوییم؟ ضمناً بدانید که بنده آن قدر بیکار نیستم که راه بیفتم بروم این طرف و آن طرف که فضاسازی کنم. من حرف‌ها و نظراتم را در رسانه‌های مکتوب و مجازی منتشر می‌کنم. نتیجه: همین نقدی که بر رفتار بنده نوشته‌اید، نشان داده‌اید که چه آدم‌های تحریفگر تهمت زننده و سانسورچی هستید. حرف ما هم برای مردم همین بود که خوشبختانه شما با این نوشته‌تان دلیل ناروایی فیلمتان را آورده‌اید. آفتاب آمد دلیل آفتاب.
منبع: بهارنیوز

محمد توکلی
«ترامپ فرد ابلهی است»، «ترامپ مانند گاو است، شاخ دارد اما عقل ندارد»، «وزیر خارجه انگلیس، ذاتاً عنصر پلیدی است»، «مرتیکه الدنگ آمده دو جاسوس را از دست شما نجات دهد، بگیرد و ببردشان» و…
این‌ها چند نمونه از جملاتی بود که خطیبان نماز جمعه شهرهای مشهد و تهران در نماز جمعه دیروز به کار برده‌اند. در روزهای اخیر جملات مشابه دیگری با چنین ادبیاتی را از سوی سایر مسئولان کشور هم شنیده‌ایم. به عنوان نمونه رییس ستاد کل نیروهای مسلح کشورمان، کشور انگلستان را در یک سخنرانی رسمی «کفتار پیر استعمار» می‌خواند.‌
وجه مشترک گویندگان چنین جملاتی آن است که خود را «انقلابی» می‌دانند و ظاهراً استفاده از این ادبیات تند را هم وجهی از انقلابی‌گری به حساب می‌آورند. جدا از تاثیرات منفی این ادبیات در سطح بین‌الملل و تضعیف جایگاه ایران در حوزه سیاست خارجی پرسش قابل طرح آن است که آیا چنین گفتارهایی که زننده بودن آن روشن است سبب خدشه‌دار شدن مفهوم «انقلابی‌گری» نیست؟ آیا استفاده از این ادبیات سبب آن نمی‌شود که در جامعه برخی به این نتیجه نادرست برسند که هر کس فحّاش‌تر، انقلابی‌تر!
به نظر می‌رسد که «دلواپسان» انقلاب لازم است گاهی از این وجه هم به این ماجرا نگاهی بیندازند که چنین ادبیاتی سبب ایجاد شکاف اساسی میان متن جامعه با گروهی که خود را انقلابی می‌پندارند شده است.
از طرف دیگر افرادی که در جایگاه‌هایی خاص قرار دارند می‌بایست بیش از دیگران برخی شئونات جایگاهشان را حفظ کنند. هنگامی که فردی از طریق تریبون نماز جمعه که ظاهراً برای آن قداستی هم قائل است چنین الفاظ ناهنجاری را (حتی خطاب به افرادی که دشمن خوانده می‌شوند) می‌گوید از دیگر اقشار جامعه چه انتظاری می‌توان داشت؟!
اگر بخواهیم کمی ریشه‌ای‌تر به چنین ادبیاتی بنگریم باید اساس آن را در غرب ستیزی موجود در اندیشه این حضرات جستجو کنیم. افراط در هر موضوعی سبب کنار رفتن منطق خواهد شد و این اقلیت تریبون‌دار در غرب‌ستیزی دچار افراط شده است. این تندروی سبب آن می‌شود که هر نوع گفتگو و تعامل میان ایران و کشورهای غربی با نگاهی منفی ارزیابی شود.
نکته جالب توجه در این باره آن است که دو اندیشه که یکی قائل به غرب‌ستیزی و دیگری در پی تعامل گسترده با جهان است همین چند ماه پیش به قضاوت مردم گذاشته شد و تعامل سازنده رای قاطع مردم را به خود اختصاص داد. این انتظار حداقلی وجود دارد که آنان که خود را انقلابی می‌خوانند به فرمایش بنیانگذار انقلاب عمل کرده و به جای سنگ‌اندازی‌های پیدا و پنهان در برابر منتخبان مردم میزان را رای ملت بدانند.
در پایان می‌توان این پرسش را مطرح کرد که آنان که پشت تریبون‌های امن به مسئولان سایر کشورها فحاشی می‌کنند انقلابی هستند یا کسانی که توانستند بدون لحظه‌ای اجرای قطعنامه‌های تحریمی یکایک آن را «لغو» کنند؟!
منبع: بهارنیوز

محمد لطف‌اللهی- روزنامه بهار
این روزها در فضای مجازی جریانی شکل گرفته که می‌گوید از رای خود به روحانی پشیمان است. جریانی که چهره‌های شاخص اصلاح‌طلبی را همراه خود ندارد و بر تحریم انتخابات آینده تاکید می‌‍‌کند. آن‌ها اعتقاد دارند راه حل صندوق رای در جمهوری اسلامی به بن بست رسیده و باید طرحی نو در انداخت تا به اصلاحات مد نظر دست یابیم. با قاسم میرزایی نیکو، نماینده حوزه انتخابیه دماوند و فیروزکوه به گفت‌وگو نشستیم تا نظرات این چهره اصلاح‌طلب مجلس در رابطه با جریان #ماپشیمانیم را جویا شویم. این عضو فهرست امید جریان فوق را بیشتر یک بازی تبلیغاتی و جوسازی در جهت تخریب دولت دانست تا یک ابراز پشیمانی واقعی و با تاکید بر لزوم دادن زمان و فرصت کافی به دولت روحانی خواستار ارزیابی دقیق کارنامه دولت روحانی توسط نهادهای معتبر و متخصص شد. مشروح این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
***
*از زمان پدیدآمدن جریان اعلام پشیمانی از رای دادن در انتخابات ۱۳۹۶ تحلیل‌های زیادی در ارتباط با خواستگاه این پویش ارائه شده است. به نظر جنابعالی پویش #ماپشیمانیم تا چه میزان واقعی و مبتنی بر نظرات مردم است؟
تا زمانی که ارزیابی واقعی صورت نگیرد، حرف از پشیمانی زدن بدون استدلال و بدون منطق است. ابتدائا باید ارزیابی کاملی با استفاده از شبکه‌ها و موسسات معتبر نظرسنجی انجام شود تا بتوان به آن‌ها استناد کرد و گفت آیا پشیمان هستیم یا خیر. البته در میان مردم و دور از فضای مجازی، شرایط متفاوتی وجود دارد. بسیاری از روستاها تغییرات جدی و محسوسی را نسبت به سال ۱۳۹۲ احساس کرده‌اند و اصلا بحث پشیمانی در میانشان وجود ندارد. به نظر من این حرکت نوعی بازی رسانه ای برای مایوس کردن مردم است.

*نخبگان و چهره‌های برجسته اصلاحات چه نظری نسبت به این پویش دارند؟
 بر خلاف تبلیغات زیاد جناح مقابل، درمیان خبرگان ونخبگان سیاسی که در انتخابات ۱۳۹۶ طرفدار آقای روحانی بودند و به ایشان رای دادند، نگرانی زیادی بابت جوسازی‌ها و برخی فعالیت‌های مشکوک در شبکه‌های اجتماعی وجود دارد. در جلسات خصوصی با سران اصلاحات، صحبت هایی نیز مطرح شد که این جوسازی‌ها ممکن است برای جلوگیری از به ثمر رسیدن برخی طرح‌های دولت و ابتر گذاشتن سیستم و برنامه‌ی تعیین شده بر اساس چشم‌انداز باشد تا دولت را فشل و ناکارآمد نشان دهند. نباید اسیر این جوسازی‌ها شد و مردم را به سمت ناامیدی از صندوق رای سوق داد. رئیس دولت اصلاحات نیز در جلسه ای با مشاورین خود گفته بودند که اگر نقدی نیز وجود دارد، باید آن را بررسی و مطرح کنیم اما این که جوسازی‌هایی صورت گیرد و بگویند پشیمانیم، خیر. اصلا این گونه نیست و از رایی که دادیم پشیمان نیستیم.

*این ابراز پشیمانی‌ها خواستگاه مشترکی با جریانات «عبور از خاتمی» ندارند؟ آن عبور نیز به نوعی پشیمانی از انتخاب رئیس دولت اصلاحات بود.
در اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد در حالی جریان عبور از خاتمی توسط برخی تشکل‌های دانشجویی مانند تحکیم وحدت و انجمن‌های اسلامی مطرح گردید که مسائل و مشکلاتی میان مجلس ششم و دولت اصلاحات پیش آمده بود و عده‌‌ای دولت را در عمل به وظایف و تعهداتش ناکام می‌دانستند. آن‌ها اعتقاد داشتند که رئیس دولت اصلاحات که نمی‌تواند در پیش‌برد پروژه اصلاحات در ایران موفق باشد و نقش او در ایران، نقش گورباچف در شوروی است. اما امروزه می‌توان گفت جو غالب اعتدالیون واصلاح‌طلبان حامی آقای روحانی و برنامه هایشان هستند. آن‌گونه نیست که بگوییم همه چیز را باید چشم بسته پذیرفت و نقدهای اساسی نسبت به دولت نیز وجود دارد. فکر می‌کنیم باید به دولت دوازدهم و وزرا فرصت کافی داد تا با انجام برنامه‌های مدنظرشان وضعیت کشور را بهبود بخشند و نباید تسلیم  فضاسازی‌های سنگین و ناجوانمردانه‌ علیه دولت  شد.

*دلیل اصلی که این جریان مدعیست آن‌ها را پشیمان از رای دادن کرده، عدم عمل به وعده‌‌ها توسط آقای روحانی‌ست. شما تا چه مقدار رئیس جمهور را در عمل به وعده هایش صادق می‌دانید؟
در بحث انتخابات شعارها و درخواست‌های زیادی نسبت به دولت مطرح می‌گردد و تندروی‌ها و کندروی‌هایی صورت می‌گیرد که بعد از فروکش کردن فضای انتخاباتی مشخص می‌شود آن شعارها با توجه به فضای کشور که همگان از آن آگاهند، درتوان و اختیار مجموعه دولت‌ها نیست. برای مثال یکی از مطالبات سراسری در انتخابات ۱۳۹۶ رفع حصر بود. اراده‌ی وقوع این امر نیز در آقای روحانی وجود دارد و ما شاهد پیگیری‌ها و تلاش ایشان برای به ثمر رساندن این وعده هستیم اما این تصمیم‌گیری‌ها در جای دیگری اتفاق می‌‌افتد. همچنین در برخی از محورهای اقتصادی، به دلیل مسائل مربوط به برجام و شوهایی که هرروز ترامپ‌های مختلف اجرا می‌کنند از جمله همین بردن موشک به داخل سازمان ملل، برخی وعده‌ها محقق نشده است. باید توجه کرد وضعیت جهان بعد از برجام تغییر کرد. ما دیگر در آن تنگنای وحشتناک تحریم‌های همه جانبه‌ی جهانی قرار نداریم. امروزه سرمایه گذاران به دنبال امنیت و اطمینان خاطر هستند و ایران می‌تواند یکی از کشورهایی باشد که این شرایط را برای آن‌ها فراهم می‌کند. با مخدوش کردن برجام توسط آمریکا و بی اعتمادی نسبت به این کشور کمی نگرانی در باب آینده اقتصادی کشور پدید آمده اما باید دانست شرایط به گونه‌ای تغییر کرده است که دیگر نمی‌توان به وضعیت گذشته بازگشت و مردم ایران از آن شرایط حساس عبور کرده‌اند. این گونه نیست که بگوییم شعاری داده شده و دولت آن را به حال خود رها کرده است. طبیعی است که در دوران انتخابات توسط همه جریان‌ها شعارها و وعده هایی داده شده است باید به همه آنها عمل شود باید اجازه داد زمان بگذرد و درترازوی زمان به بررسی میزان عمل به وعده‌های دولت روحانی پرداخت. نظر شخصی من این است که دولت در حال پیشبرد شعارها و وعده‌های اساسی است که در زمان انتخابات به وسیله‌آن‌ها رای مردم را به دست آورده و نباید این‌گونه اسیر بازی‌های تبلیغاتی شد که دولت دوازدهم را دروغ‌گو و فراموش‌کار می‌دانند.

*پویش ما پشیمانیم معتقد است که باید با صندوق رای قهر کرد، آیا شما برای اصلاح جایگزینی جز صندوق رای می‌شناسید؟
اصلا و ابدا. اصلاحات یک پروسه و یک فرایند است. در میان مردم سئوالات و انتظارات اساسی و خاصی در رابطه با دولت وجود دارد. ما برای انجام یک پروژه کوتاه مدت به صحنه نیامده‌ایم که یک شبه نتیجه بگیریم و همه جا گلستان شود. قرار بود تا فرایندی کامل به نام اصلاحات با راهبرد اتحاد و تعامل صورت گیرد. اتحاد میان نیروهای داخل نظام و جریان اصلاحات که کشور را از تفرقه مصون سازد. باید دایره‌ی نیروهایی که می‌توانند در داخل نظام با هم همکاری کنند بزرگتر شود. در این زمینه نیز پیشرفت خوبی حاصل شده و نمونه هایی مانند علی مطهری و ناطق نوری وجو دارند که روزگاری در جناح دیگر و در تقابل با اصلاحات بودند و امروز در کنار اصلاحات قرار دارند. همچنین تعامل با کشورهای جهان برای بهبود وضعیت جهانی نظام جمهوری اسلامی ایران یک نیاز اساسی است که تیم دیپلماسی خارجی دولت به خوبی از پس این امر برآمده‌اند. اصلاح‌طلبی به معنی اخلاق، مدارا، سازش و تغییربدون خشونت است. جریانی با این ایدئولوژی مسلما به تغییری به جز از راه صندوق رای نخواهند اندیشید. اتکا به مردم تنها راه اصلاح حقیقی و آینده ساز است.
منبع: بهارنیوز

صادق صدرایی
در روزهای اخیر لایحه تقدیمی دولت به مجلس برای بودجه ۹۷ و برخی ردیف‌های آن که شامل تخصیص بودجه‌هایی قابل ملاحظه به موسسات فرهنگی و دینی است بیش از گذشته مورد توجه رسانه‌ها و جامعه قرار گرفت.این موضوع که از طرفی نشانگر افزایش آگاهی‌های اجتماعی و مطالبه‌گری مردم از حاکمان و از طرف دیگر به دلیل شفافیت دولت و ایجاد فضایی آزادتر از گذشته در رسانه‌ها است سبب آن شد که بودجه و حواشی آن که در گذشته تنها در محافل دانشگاهی و تخصصی مورد بررسی تخصصی قرار می‌گرفت به متن جامعه برود و به تیتر اول رسانه‌ها و گپ و گفت‌های مردم در سطح جامعه تبدیل شود.

موسسه حفظ و نشر آثار بنیانگذار جمهوری اسلامی یکی از همین موسساتی بود که به دلیل دریافت بودجه دولتی مورد انتقاد قرار گرفت. واکنش سیدحسن خمینی به انتقادات و اعتراضات مردم و کارشناسان در نوع خودش جالب توجه بود. ابتدا از آن جهت که لزوم پاسخگویی به افکار عمومی برای اهل قدرت در ایران چندان مطرح نیست و اینکه فردی به انتقادات از موضوعی که به نوعی به او منتسب شده است بدون هوچی گری پاسخ دهد گامی رو به جلو است.

از طرف دیگر در پاسخ سیدحسن خمینی ما شاهد نوعی نگاه همدلانه با معترضانی هستیم که شاید گاه با بی انصافی هم با این موضوع برخورد کرده باشند. وعده مطرح شده در یادداشت او مبنی بر اینکه جزییات هزینه‌ها به زودی منتشر خواهد شد هم مهمترین بخش از جوابیه سیدحسن خمینی است. واقعیت آن است که این مهم در صورتی که اتفاق بیفتد هم شاهد ادامه پیدا کردن نقدها خواهیم بود اما کمترین فایده آن این است که پاسخگویی شفاف‌تر از گذشته به مردم را تمرین می‌کنیم. با نگاهی به لایحه بودجه شاهد آن هستیم که نهادها و موسساتی وجود دارند که چند برابر موسسه زیر نظر سیدحسن خمینی بودجه دولتی دریافت می‌کنند در عمل به هیچ جا هم پاسخگو نیستند.

این گروه از نهادها و موسسات که در اختیار چهره‌های شناخته شده جریان اصولگرا نیز قرار دارد حتی در امسال هم که شاهد افزایش نقدها به نوع هزینه کردن منابع مالی در بودجه۹۷ هستیم‌ترجیح داده‌اند سکوت کنند و یا منتقدان را با بیگانگان و مخالفان نظام سیاسی مرتبط بدانند! این همه تنها به این خاطر است که جامعه به دنبال شفافیت و پاسخگویی است؛ حال باید دید که دیگران هم مانند خمینیِ جوان برای شفاف‌سازی و پاسخگویی به مردم پیش قدم خواهند شد و یا به همان مدیریت در پستوی خود ادامه می‌دهند؟!
منبع: بهارنیوز

گروه سیاسی- رسانه‌ها: احمد غلامی در روزنامه شرق نوشت: هنوز مدت‌زمان چندانی از دوره دوم ریاست‌جمهوری حسن روحانی نگذشته که موجی از انتقادات در شبکه‌های اجتماعی به‌‌راه افتاده است. در سطح جامعه و در گفت‌وگوی میان مردم کوچه‌وبازار نیز نقل مجالس بیش از هرچیز، انتقاد از دولت روحانی و عملکرد آن است؛ دولتی که دوره نخست خود را با مسائل و مصائب سیاست خارجی منطقه‌ای و جهانی پشت‌سر گذاشت.
 

در تمام آن چهار سال برخی صاحب‌نظران ازجمله اصلاح‌طلبان، دولت را خطاب قرار می‌دادند که برای همیشه نمی‌توان خلأ سیاست داخلی را با سیاست خارجی پُر کرد. با فروکش‌کردن مسائل منطقه، جنگ با داعش، بحران عراق و کردستان یکباره چنان فضای خالی‌ای در سیاست داخلی ایجاد شده است که مخالفان دولت می‌توانند از آن استفاده کنند.

 

حسن روحانیِ خوش‌اقبال این‌بار با بداقبالی مواجه شد و آن بداقبالی، تقارن این فضای تهی با ارائه لایحه بودجه به مجلس بود. لایحه‌ای که برای اقشار فرودست و کم‌درآمد جامعه حامل هیچ خبر خوشی نیست؛ زیرا در تبصره ١۴ ماده واحده این لایحه آمده است قریب‌ به نیمی از جمعیت یارانه‌بگیران از بودجه سال آینده حذف خواهند شد. طرح درستی یا نادرستی حذف یارانه‌ها از منظر شاخصه‌های اقتصادی، در این متن به‌کار نمی‌آید؛ اما اثر منفی این حذف، در کوتاه‌مدت بی‌تردید به وجهه مردمی دولت روحانی آسیبی جدی وارد خواهد کرد. خاصه اینکه تنها دستاورد دولت روحانی در حوزه بهداشت، طرح بیمه سلامت بود که سرنوشت خوشایندی پیدا نکرد.

 

اینک دولت روحانی با دو وضعیت مخاطره‌آمیز روبه‌رو است: خلأ سیاست داخلی و نیز نارضایتی مردم از شرایط اقتصادی که در این تقارن ناخوشایند با هم درمی‌آمیزند و سیاستی را بازتولید می‌کنند که نه به نفع دولت است و نه به سود مردم؛ درست مانند سقوط ستاره‌ها در سیاه‌چاله‌ها. ازاین‌رو، در افواه مردم این شایعه پا گرفته که روحانی در برابر جناح‌های مخالف دولت عقب‌نشینی کرده و جانب مصلحت را گرفته است. اثبات درستی یا نادرستی این شایعه از سوی دولت و حامیانش، هیچ تأثیری در احیای «مردم» ندارد؛ مردمی که با هزاران امید و آرزو پای صندوق‌های رأی رفتند و به روحانی رأی دادند. به ‌نظر می‌رسد آنچه بیش از همه مردم را سرخورده کرده، باور آنان به این نکته است که روحانی دیگر نیازی به رأی مردم ندارد! و اینک بیش از هرچیز در پی ماندن در قدرت است.

 

شاید این حرف‌و‌حدیث‌ها پایه و مبنای چندانی نداشته باشد؛ اما هرچه هست، باور مردم به دولت روحانی و فراتر از آن سیاست را خدشه‌دار کرده است. مردم احساس می‌کنند فریب خورده‌اند و هیچ‌چیز خطرناک‌تر و تاریک‌تر از این تفکر نیست که مردمی فریب خود را بپذیرند. به هر تقدیر شرایط برای دولت روحانی مطلوب نیست، بااینکه پیش از روی‌کارآمدن دوباره دولت روحانی برخی از متفکران و اقتصاددانان هشدارهایی مبنی بر امتداد وضعیت اقتصادی و رکود سیاسی داده بودند؛ اما انتقادات و جو اخیر نشان می‌دهد مردم انتظاری بیشتر داشتند. هرقدر زمان بگذرد و خلأ سیاست دامنه‌دارتر شود و اقتصاد مردم بر وفق مرادشان نباشد، وضعیت بغرنج‌تر خواهد شد.

سیاستی که از درون این بحران خلق شود، غیرقابل پیش‌بینی و چه‌بسا غیرقابل ‌کنترل خواهد بود. دولت روحانی نتوانست یا نخواست در دوره نخست، جریان‌های مؤثر فکری ازجمله روشنفکران، نویسندگان و هنرمندان را حلقه واسط خود و جامعه مدنی قرار دهد. حتی اصلاح‌طلبان که نسبت به روشنفکران مستقل انگیزه بیشتری داشتند نیز در این نقش به کار نیامدند و درست‌تر آنکه به بازی گرفته نشدند. پافشاری صرف بر تنش‌زدایی و نرمال‌سازی مانع خلق «سیاست» شد. در این فضای تهی و بی‌میل به سیاست‌ورزی هرکه به میدان آمد، تنها در پی جلب منفعتی بود یا دفع ضرری. این رویکرد شاید ماحصل محافظه‌کاری افراطی است و عقب‌نشینی گام‌به‌گام دولت روحانی.
منبع: بهارنیوز