بایگانی دسته ی : سیاسی

محمدجواد ظریف در گفت‌وگویی که به مناسبت هفته دولت با پایگاه اطلاع رسانی دولت انجام داده است درباره مباحث مربوط به برجام، وضعیت منطقه، رابطه با عربستان و تحولات سوریه و سیاست‌های اقتصادی به اظهار نظر پرداخته است.

 سوالات مطرح شده و پاسخ وزیر امور خارجه کشورمان به این سوالات را در زیر می‌خوانید:

همانگونه که می دانید در ایام بزرگداشت هفته دولت هستیم و بهانه این مصاحبه هم سخن گفتن درباره دستاوردهای دولت یازدهم و چشم انداز پیش روی دولت دوازدهم است و خصوصا امیدهایی که در این خصوص به دستگاه دیپلماسی بسته شده است. از سوی دیگر چون در ایام حج ابراهیمی هستیم و بحمدلله با تلاش هایی که از سوی دولت صورت گرفت اخبار خوبی از برگزاری مراسم حج امسال می رسد، اولین سوال را در خصوص روابط ایران و عربستان مطرح می کنم؛ آیا این می‌تواند پیش درآمدی برای بهبود روابط با عربستان سعودی و سایر کشورهای عربی همسو با ریاض باشد؟

بسم الله الرحمن الرحیم. بنده هفته دولت را خدمت همه‌ مردم، همکارانم در هیئت دولت و تمام عزیزانی که برای این مردم خوب در سراسر کشور زحمت می‌کشند و عنوان کارمند دولت را دارند، تبریک عرض می‌کنم. یاد و خاطره‌ شهدای بزرگ دولت، شهید رجایی و شهید باهنر را گرامی می‌داریم. فکر می‌کنم مهم‌ترین افتخار همه‌ ما به‌عنوان اعضای دولت، به‌عنوان کارمندانی که مستخدم این مردم هستند آن است که به مردم خدمت کنیم و امیدوارم که خداوند کمک کند که از این امتحان بزرگ موفق بیرون بیاییم.
در پاسخ به سوال تان در مورد عربستان و حج امسال خیلی خوشحال هستیم با تلاشی که برادران خوب ما در بعثه‌ مقام معظم رهبری و در سازمان حج به عمل آوردند  و مذاکرات بسیار خوبی که در طول یک سال گذشته با مسئولین عربستان سعودی داشتند، توافقات خوبی برای برگزاری حج انجام‌شد و تاکنون هم با سربلندی و باعزت این مراسم برگزار شده و امیدواریم حجاج عزیز کشور ما و سایر حجاج کشورهای اسلامی از این مراسم معنوی و از این گردهمایی بزرگ مسلمانان جهان با معنویت و با بهره‌برداری کامل از این مراسم به کشورمان و کشورهایشان برگردند. جمهوری اسلامی همواره خواهان روابط حسن هم‌جواری و همکاری در منطقه بوده است. سیاست ما، سیاست مبتنی بر گفتمان همسایگی است. گفتمان همسایگی بدین معنا است که شما باهمسایگانتان ضرورتاً باید روابط مبتنی بر احترام متقابل داشته باشید. به خاطر اینکه در یک محله شما نمی‌توانید در کنار ناامنی، امنیت داشته باشید. ما نیاز داریم منطقه‌ای امن و قدرتمند داشته باشیم. ما معتقد هستیم که قدرت منطقه‌ ما با اتکای به مردم منطقه، با اتکای به ارتباطات و هماهنگی‌های بین کشورهای منطقه تأمین می شود. خارجی‌ها نمی‌توانند برای منطقه‌ ما قدرت و امنیت ایجاد کنند. اعتقاد داریم که هر زمان ‌که همسایگان ما آمادگی داشته باشند، جمهوری اسلامی را یک همکار و یک همسایه قدرتمند و خواهان تعامل و همکاری خواهند دید.
 
آنگونه که اعلام شده است ساختار وزارت خارجه با تغییراتی مواجه خواهد شد و  دو معاونت جدید اقتصادی و سیاسی به این ساختار اضافه می‌شود، جدا از اینکه اقتصاد، اولویت اصلی کشور ماست و اینکه وزارت خارجه می‌خواهد نقش بیشتری را در مسائل اقتصادی بازی کند آیا این تغییرات حاوی پیام خاصی  هم برای دنیا هست؟ آیا برجام از اولویت اصلی وزارت خارجه کنار گذاشته می شود؟

در دولت دوازدهم ما در وزارت خارجه دو ابر اولویت خواهیم داشت یکی بحث اقتصاد است و دیگری بحث همسایگان و این دو ابر اولویت در دو معاونتی که ما ایجاد کردیم یعنی معاونت های سیاسی و معاونت اقتصادی برجسته شده است. یعنی ما در معاونت سیاسی یک تمرکز ویژه داریم بر ابتکارهای منطقه‌ای و در معاونت اقتصادی که خب یک معاونتی است با تمرکز هم اقتصاد مقاومتی و هم هماهنگی داخلی برای پیشبرد اهداف اقتصادی. برجام کماکان یک اولویت جمهوری اسلامی ایران است و فکر می‌کنم همان‌طور که در بیانات مقامات مختلف خارجی هم این دیده می شود. ازجمله صحبتی که خانم موگرینی و آقای مَکرون داشتند و گفتند برجام اولویتی بین‌المللی است. برجام یکی از مهم‌ترین دستاوردهای دیپلماتیک شاید در دهه‌های گذشته باشد و به همین دلیل اهمیت ویژه‌ای دارد. آنچه برای ما در وزارت خارجه مهم بوده این است که بتوانیم اولویت‌هایمان را از طریق کارشناس محوری پیگیری کنیم و به همین دلیل در ساختار وزارت خارجه هم تغییراتی دادیم. یعنی در واقع معاونت جدیدی اضافه نشده بلکه ما در ساختار معاونتی را هم کم کردیم و سه معاونت منطقه‌ای را تبدیل به دو معاونت اقتصادی و سیاسی کردیم و در واقع کوچک‌سازی رخ داده است. از طرف دیگر در ساختار عمودی وزارت امور خارجه لایه‌های مدیریتی را کاهش دادیم تا فاصله‌ی کارشناس و تصمیم گیر در وزارت امور خارجه کمتر شود و کارشناسان وزارت خارجه که بزرگ‌ترین سرمایه‌های ما در دستگاه سیاست خارجی هستند بتوانند از نزدیک ثمره‌ کار خودشان را در حوزه‌ تصمیم‌گیری مشاهده کنند و همین‌طور نزدیک‌تر با مسئولین، مقامات ارشد وزارت امور خارجه ارتباط داشته باشند که هم این تبادل اطلاعات باعث بشود که تجربیات منتقل شود به نسل جوان‌تر در وزارت امور خارجه و هم مدیران بتوانند از دیدگاه‌ها و نظرات کارشناسی مخصوصاً ابتکارهایی که خاصیت جوان‌ترهاست بهره‌مند شوند و جوانان بتوانند فکر تازه و نگاه تازه و تحرکی جدید را به وزارت امور خارجه ببخشند. امیدوارم که این تجربه که حاصل سال‌ها مطالعه است و سال‌ها تجربه‌ انباشته‌شده‌ی همه‌همکاران من در شورای معاونین و در سایر مسئولیت‌های وزارت امور خارجه است بتواند برای این وزارتخانه تجربه‌ مفیدی باشد.

برخی منتقدین می‌گویند این ساختار معاونت اقتصادی و سیاسی درگذشته هم در دستگاه وزارت خارجه وجود داشته و سودمند نبوده است.  چه تمهیداتی اتخاذشده است که ناکارآمدی‌های گذشته از بین برود و در عین حال این ساختارجدید کارآمد باشد؟

ساختار معاونت سیاسی و اقتصادی به این شکلی که ما داریم طراحی می‌کنیم هیچ‌گاه وجود نداشته است. ما در یک دوره‌ای ساختار معاونت‌های منطقه‌ای و معاونت اقتصادی داشتیم و در یک دوره هم یک معاونت سیاسی داشتیم که درواقع همان تجمیع معاونت‌های منطقه‌ای بود. الان این‌طور نیست؛ الان معاونت سیاسی ما مثل معاونت اقتصادی ما دو معاونت موضوعی هستند و بعد ادارات کل منطقه‌ای زیر نظر وزیر هستند که مستقیماً با هر دو معاونت کار می‌کنند. هیچ‌گاه در گذشته چنین شکلی را نداشتیم و به همین دلیل بوده است که همیشه بین مدیریت منطقه‌ای محور و مدیریت موضوعی محور می‌توانسته برخی اختلافات در حوزه‌های کاری پیدا شود که امیدوار هستیم با این طراحی که بعد از بررسی فراوان صورت گرفته است ان‌شاءالله بتوانند هم‌افزایی داشته باشند و درواقع مدیریت سیاسی و مدیریت اقتصادی و همین‌طور مدیریت‌های دیگر وزارت خارجه مثل معاونت کنسولی و پارلمانی، معاونت بین‌المللی، مرکز دیپلماسی رسانه‌ای این‌ها بتوانند از سفارت‌خانه‌های ما و همین‌طور از ادارات کل منطقه‌ای ما برای پیشبرد اهداف کشور استفاده کنند.

متأسفانه عده‌ای در داخل مدعی بودند که سیاست خارجه در دولت یازدهم غرب محور است و  به کشورهای اروپایی و غربی توجه دارد، اما وقتی‌ میزان ملاقات  ها در سطوح مختلف  را با سران و وزاری خارجه کشورهای دیگر می بینیم در می یابیم که بیشترین میزان متعلق به کشورهای اسیایی و شرقی است و حتی نسبت دیدارها با مقامات چین و روسیه نیز نسبت به گذشته بیشتر شده است. آیا در دوره جدید هم همین رویه ادامه خواهد داشت؟

همانگونه که گفتید، در دولت یازدهم ما بیشترین رفت‌وآمدهایمان با همسایگان و کشورهای آسیایی بوده و درواقع یک روابط خارجی متوازن داشتیم. شاید علتی که این تصور ایجادشده که در دولت یازدهم تمرکزش روی اروپا و آمریکا بوده این است که در دوره‌های قبل تنها رفت‌وآمد ایران با کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین و در حد بسیار کمی با کشورهای منطقه‌ای و آسیایی بوده و تقریباً هیچ رفت‌وآمدی با کشورهای اروپایی نبوده است و در دولت یازدهم که این ارتباطات فراگیر شده، برای برخی تصورات اشتباه ایجاد شده است. ما همان تمرکزی که بر همسایگان و آسیا و آمریکای لاتین داشتیم همان تمرکز را هم بر کشورهای صنعتی و اروپایی داشتیم. اگر به مراسم تحلیف ریاست جمهوری نگاه کنید می‌بینید که تعداد شرکت‌کنندگان از دو گروه تقریباً برابر است. بله در سال ۹۲ تقریباً ما هیچ نماینده‌ای از اروپا نداشتیم این بار تعداد نمایندگانی که از اروپا داشتیم معادل تعداد نمایندگانی بود که از آسیا داشتیم. خب بعضی از دوستان ما این آمار را نگاه می‌کنند آن‌که بیشتر برایشان جلب‌توجه می‌کند حضور بیشتر اروپایی‌های است و فراموش می‌کنند که آن حضور آسیایی‌ها و آفریقایی‌ها تداوم پیداکرده حتی من معتقد هستم که تقویت هم شده. تعداد سفرهای بنده و سفرهای ریاست محترم جمهوری و همچنین تعداد سفرهایی که به ایران شده نشان‌دهنده‌ی این واقعیت است که ما یک روابط خارجی متوازن داشتیم. بنده معتقد هستم که در دنیای امروز ما نمی‌توانیم یک نگرش به یک قسمت از دنیا داشته باشیم و باقی را فراموش کنیم. واقعاً سیاست بین‌المللی سیاست جهانی شده است. ارتباطات و تحولات هم جهانی است. شما برای اینکه بتوانید یک سیاست خارجی موفق داشته باشید ناگزیر هستید که باهمه‌ی دنیا ارتباط داشته باشید. به نفع کشور است که باهمه‌ی دنیا ارتباط داشته باشید البته باید یک مبانی بر این ارتباط حاکم باشد. مقام معظم رهبری در سخنانشان در مراسم تنفیذ فرمودند که تعامل گسترده با جهان؛ باهمه‌ی جهان را در جلسه‌ای که با هیئت دولت در محضر ایشان بودیم تأکید فرمودند که نباید به یک منطقه محدود بشود. دقیقاً این سیاستی است که ما دنبال کردیم و همین سیاست را ادامه خواهیم داد. تعامل گسترده باهمه‌ی دنیا موردنظر ما است و ان‌شاءالله با توجه به اینکه برجام توانسته موانع این تعامل را هم تا حد زیادی رفع بکند امیدواریم که چهار سال آینده، چهار سال گسترش روابط همه‌جانبه‌ی ایران با بقیه‌ی جهان باشد.

یکی از بحران‌های منطقه‌ای بحث سوریه است. ما پیشرفت‌های خوبی در این راستا در مذاکرات آستانه داشته ایم اما به نظر می رسد هنوز تا حل بحران  فاصله زیادی باقی مانده باشد. آینده تحولات را چگونه می‌بینید؟

 بحمدالله با مقاومت مردم سوریه و مجموعه نیروهای مقاومت که به کمک دولت و مردم سوریه آمدند، امروز وضعیت میدانی دولت و مردم سوریه بسیار بهبود پیداکرده و درواقع گروه‌های تکفیری و افراطی در شرایط نامساعدی در میدان قرار گرفتند که خب این‌یک فرصت تاریخی برای پیگیری یک‌راه‌حل سیاسی ایجاد می‌کند.  چون ما همواره معتقد بودیم که بحران‌های منطقه ما به‌ویژه بحران سوریه و یمن و بحران‌های بحرین و سایر کشورهای در منطقه ما، راه‌حل نظامی ندارد. تنها راه‌حل، راه‌حل سیاسی است مبتنی بر فراگیری و مشارکت مردم در آینده خودشان و در تعیین سرنوشت خودشان و این‌که دولت‌های خارجی حداکثر می‌تواند این مشارکت را تصریح بکنند، نمی‌توانند دیدگاه‌هایشان را تحمیل کنند. دولت‌های خارجی در موضعی نیستند که خط قرمز تعیین کنند، دولت‌های خارجی می‌باید ازیک‌طرف هماهنگی داشته باشند و برای مبارزه با افراط و تروریسم مبارزه بکنند به خاطر این‌که افراط و ترور دو یا حتی یک معضل مشترک جهانی هستند و محدود به یک کشور هم نیستند نخواهند بود، همان‌طور که ما در سال‌های گذشته دیدیم افراطی گردی در سرتاسر جهان جنایت آفریده است. متأسفانه کشور ما هم باهمه تلاش‌هایی که مسئولین امنیتی و نظامی کشور داشتند از این بلیه و خطر مصون نبوده و آثارش را در حمله تروریستی به خانه ملت و حرم حضرت امام (ره) مشاهده کردید، لذا یک معضل جهانی است که نیاز به همکاری و پاسخ جهانی دارد. بنابراین کشورهای خارجی چه از منطقه و چه از بیرون منطقه یک وظیفه مشترک دارند و آن مبارزه با تروریسم و افراط‌گرایی است و وظیفه دومشان تسهیل رسیدن به راه‌حل سیاسی است با این باور که راه‌حل سیاسی را فقط مردم سوریه می‌توانند بهش برسند. دیگران حق ندارند برای مردم سوریه تعیین و تکلیف کنند، ما معتقدیم که امروز ما نزدیک‌تر به این واقعیت شدیم با شکست‌هایی که داعش و بقیه گروه‌های تکفیری در سوریه متحمل شدند، امکان رسیدن به راه‌حل سیاسی بیشتر است. ما در آستانه، تلاش‌های خوبی کردیم و این تلاش‌ها در اجلاس‌های آینده ادامه خواهیم داد و امیدواریم که همگام با تلاش‌ها برای کاهش تنش، تلاش‌های جدی‌تری برای کمک‌رسانی انسانی در سوریه شکل بگیرد و بتوانیم شاهد کمک‌رسانی گسترده تر و فراگیر در سوریه برای همه شهروندانی که در محاصره هستند باشیم و هم‌زمان هم یک‌روند سیاسی برای رسیدن به یک حکومت فراگیر و مبتنی برا آراء مردم باشد که فکر می‌کنم با تغییراتی که در جهت‌گیری‌های سیاسی کشورهای مختلف هم کشورهای منطقه و هم کشورهای غربی شکل‌گرفته و پذیرش این واقعیت که انتخاب مردم سوریه را آن‌ها نمی‌توانند از بیرون تغییر بدهند، ما به این سمت ان‌شاءالله حرکت خواهیم کرد.
 
امروز که با شما گفت‌وگو می کنیم به طور همزمان دو موضع گیری خیلی تند و عجیب از آمریکا و اسرائیل در رسانه ها منتشر شده است.  یک مقام عالی‌رتبه اسرائیل گفته  اگر ایران به توسعه‌طلبی‌هایش در سوریه ادامه دهد؛ کاخ بشار اسد را بمباران خواهد کرد و هم‌زمان جان بولتون هم که یکی از اصلی ترین مخالفان برجام و یک سیاستمدار ضد ایرانی است، اعلام کرده که یک طرح جامعی برای ترامپ فرستاده که راه‌های خروج از برجام و برهم زدن معاهده با ایران در آن ذکر شده است. اولا شما ارتباطی بین این دو موضع‌گیری‌ها می‌بینید؟ و ثانیا پاسخ شما به این دو موضع گیری چیست؟

البته بی‌عقلی و تندروی حتماً یک ارتباط منطقی باهم دارد؛ و این دو نمونه برجسته سیاست مبتنی بر بی‌عقلی و درواقع منطق زور که شکستش بارها ثابت‌شده است، تلقی می‌شود. حتماً مردم سوریه از خودشان دفاع کردند و از خودشان دفاع می‌کنند، چهل سال است که این مردم در برابر فجیع‌ترین حملات گروها های افراطی مقاومت کردند و اگر خاطرتان باشد در ابتدا بسیاری فکر می‌کردند، از ظرف چند هفته این حرکت می‌تواند به شکست مردم سوریه بیانجامد که می‌بینیم که شش سال گذشت و الان این تروریسم‌ها و افراطیون هستند که در سوریه شکست خوردند، فکر می‌کنم سایر سیاست‌های تهاجمی و درواقع تجاوزکارانه که متأسفانه در منطقه ما رژیم صهیونیستی نمونه بارزش است و اصلاً سیاستش بر اساس تجاوز و اشغالگری در طول هفت دهه گذشته شکل‌گرفته، حتماً نتیجه‌ای جز آنچه درگذشته با آن مواجهه بوده را ندارد و آقای بولتون چون ظاهراً نتوانستند طرحشان را مستقیم برای کاخ سفید ارسال کنند، آن را منتشر کرده اند. من این طرح را خواندم و حتماً این طرح یک شکست بزرگی برای ایالات متحده آمریکا خواهد بود و باعث انزوای بیشتر این کشور درصحنه بین‌المللی خواهد شد. البته آقای بولتون هم اولین بار نیست که چنین مواضعی اتخاذ می کند، بار قبل هم سیاست‌های آقای بولتون که در ابتدای دهه هشتاد شمسی ما دنبال شد نتیجه‌اش را آمریکایی‌ها دیدند. آقای بولتون باید یادش باشد که اگر سیاست ایشان موفق می‌بود ایالات متحده نیازی پیدا نمی‌کرد که ۱۰ سال بعد از پیگیری آن سیاست، نهایتاً به‌پای میز مذاکره بیاید و با ایران مذاکره کند و به تفاهم برسد.

آقای بولتون سیاست نفی غنی‌سازی ایران را برای ۱۰ سال پیگیری کرد و نتیجه‌اش این شد که ایالات متحده بعد از ۱۰ سال نفی غنی‌سازی در ایران، کاری کرد که تعداد سانتریفیوژهای ایران از ۲۰۰ عدد به ۲۰هزار عدد برسد. یعنی دستاورد آقای بولتون ۱۹هزار و هشتصد سانتریفیوژ بیشتر برای ایران شد و این که نهایتا آمریکا بعد از این‌که مردم در انتخابات سال ۹۲ نشان دادند که فشار و تحریم بر اراده سیاسی مردم ما تأثیری نگذاشته است، به‌پای میز مذاکره آمد.

فکر می‌کنم مردم آمریکا هم شکست این‌گونه سیاست‌هایی را که توسط آقای بولتون و افرادی مثل ایشان دنبال می‌شود را به‌خوبی اطلاع دارند و برای همین هم است که گوش شنوای زیادی هم برای این پیشنهاد ها در امریکا وجود ندارد و حتماً جامعه بین‌المللی هم به آمریکایی‌ها نشان داده و بیشتر هم نشان خواهد داد که پیگیری این سیاست‌ها فقط به انزوای ایالت متحده می‌انجامد و نتیجه خوبی برای آن‌ها نخواهد داشت.

در مورد دیدار اخیر نیکی هیلی با آمانو بحث‌هایی مطرح شده؛ از جمله اینکه آمریکا به آژانس انرژی اتمی برای بازرسی های بیشترو فراتر از تعهد ما فشار بیورد؟ آیا در برجام بازرسی‌هایی از نوع مطرح شده توسط نیکی هیلی پیش بینی شده است؟ برجام در این خصوص چه می گوید؟

ببینید برجام چارچوب کاملی است و در همه زمینه‌ها هم راه‌کارهای خودش را مشخص کرده و بسیار هم دقیق مذاکره و نوشته‌شده و حالا ممکن است که همه خواسته‌های یک‌طرف را نداشته باشد و طبیعی هم است، هیچ توافقی همه خواسته‌های، همه طرف‌ها را ندارد وگرنه اسم آن توافق نمی‌شد، بلکه اسم آن را دستورالعمل می‌گذاشتند. این‌که این توافق بوده نشان‌دهنده این است که همه در حوزه خواسته‌هایشان به یک حد میانی رسیدند لذا آنچه خانم هیلی مطرح کرده بودند بیشتر نشان‌دهنده بی‌اطلاعی ایشان از متن توافق در همه حوزه‌هایی که در آن اظهارنظر کردند، است. برجام کاملاً صریح و کاملاً روشن است و میزان نظارت در برجام هم در آن مشخص است. این‌که ایشان ادعا کرده است که درواقع میزان راستی آزمایی ممکن برای آژانس و تائید توسط آژانس بستگی به میزان نظارت دارد از اصل حرف غلطی است. به خاطر این‌که برجام کاملاً این راستی آزمایی را و چارچوب راستی آزمایی و مبنایش را تعیین کرده است. لذا آنچه برجام خواسته، دارد عمل می‌شود و آنچه خانم هیلی می‌خواهند، ممکن است متفاوت باشد. ولی ایشان نمی‌توانند خواسته‌های خودشان را و آمال و آرزوهای خودشان را به‌عنوان ایراد برجام مطرح بکنند. حتماً ایشان هم اگر مثل اسلافشان در جلسه مذاکره حضور می‌داشتند، می‌دانستند که آنچه در برجام مورد توافق قرارگرفته یک حد متوازنی است که برای همه شرکت‌کنندگان قابل‌قبول بوده نه این‌که صرفاً خواسته‌ها و امیال یکی یا چند تا از طرفه‌ای برجام باشد. این بالاخره یک واقعیتی است که ما در اظهارنظرهایی که از طرف سایر مقامات اروپایی و متحدین آمریکا در این زمینه هم شده کاملاً شاهدش بودیم.

شما  یکی از پیشگامان و پیشروان عرصه استفاده از دیپلماسی دیجیتال، خصوصاً در ایام مذاکرات هسته‌ای بودید. شما به خوبی می دانید که ابرازهای نوین در دیپلماسی کاربرد بسیاری پیداکرده است از جمله اینکه شبکه های اجتماعی امروزه در پیشبرد دیپلماسی نقش بازی می کند. یکی از این ابزارها در دیپلماسی دیجیتال، استفاده صحیح و به جا از توئیتر است به گونه ای که واژه «توئیپلماسی» در دنیای امروز برای این منظور رایج شده است. اما باوجود این‌که توییتر نقش مهمی در دیپلماسی عمومی دارد، متاسفانه استفاده از آن در ایران هنوز با مشکلاتی مواجه است. اولا شما برنامه‌ای برای توسعه استفاده از دیپلماسی دیجیتال برای پیشبرد سیاست  خارجی دارید و ثانیا چه اقداماتی می توان برای توسعه استفاده از این ابزار برای نشان دادن چهره واقعی کشور به جهانیان انجام داد؟

معتقدم که توئیتر و سایر امکانات فضای مجازی ابزارهایی هستند که می‌باید به‌صورت بهینه مورداستفاده قرار بگیرند و هم درصحنه داخلی و هم بین‌المللی می‌توانند مؤثر باشند. این دیدگاه شخصی بنده است.
من از توییتر فعلاً با توجه به مقررات داخلی به‌عنوان ابزار پیام‌رسانی، صرفا در سطح بین‌المللی استفاده کرده و به همین دلیل هم هیچ‌گاه توییت فارسی نداشته ام و توییت هایم را به انگلیسی و عربی ارائه کردم تا در فضای بین‌المللی با این رسانه که بسیار هم در فضای دیپلماسی رسانه‌ای مؤثر است مورد استفاده قرار بگیرد. البته معتقد هستم که می‌تواند یک وسیله مؤثر هم برای داخل باشد. برای پیام داخلی تلاش کردم از اینستاگرام استفاده کنم؛ گرچه من در اینستاگرام تازه وارد هستم و مدت‌ها بیشتر در آن توییتر تمرکز داشتم ولی از اول سال ۹۶ در اینستاگرام حضور پیدا کردم که امیدوارم از آن مسیر هم بتوانم با استفاده از یک روشی که در ایران مورد قبول است و مورد استفاده است از این طریق ارتباط خوبی با دوستان عزیز در داخل کشور هم داشته باشم.
 معتقد هستم که امروز استفاده از فضای مجازی در واقع یک تحول اساسی در دنیا ایجاد کرده است و یک تحول بسیار مبارکی است به خاطر این‌که امروز امپراتوری‌های رسانه‌ای دیگر خیلی معنا نمی‌دهند، هر فرد می‌تواند با تولید پیام خوب و مناسب در صحنه جهانی تأثیرگذار باشد و این هم امکان حضور افراد به‌عنوان کنشگران اصلی در جامعه بین‌المللی را افزایش داده و هم مسئولیت افراد را بالابرده است که یک پیام می‌تواند خیلی سریع درصحنه بین‌المللی و یا درصحنه داخلی تبدیل به یک‌روند شود و این مسئولیت را هم ایجاد می‌کند که هر پیام‌رسان و هر تولیدکننده پیام با احساس مسئولیتی که ناشی از پدید آمدن قدرت جدید است، درواقع پیام را تولید کند و پیام را منتشر کند. امیدواریم که همه ما از این فضا بهترین استفاده را داشته باشیم.

منبع: الف

تسنیم نوشت: روزنامه روس نوشت: سفر رئیس جمهوری ترکیه به ایران در شرایطی صورت می‌گیرد که مواضع دو کشور در قبال بحران سوریه، قطر، استقلال کردستان و یمن، به یکدیگر بسیار نزدیک است.

روزنامه «نیزاویسیمایا گازیتا» در تحلیلی نوشته است: مقامات تهران بزودی در انتظار سفر “رجب طیب اردوغان” رئیس جمهوری ترکیه هستند. این سفر در شرایط دشواری برای منطقه خاورمیانه صورت می گیرد و بحران در روابط برخی کشورهای عربی منطقه خلیج فارس با قطر، ترکیه و ایران را نیز در بر گرفته است. 

مقامات کشورهای عرب خلیج فارس تهران و آنکارا را متهم می کنند که برای تامین منافع خویش در سوریه حضور نظامی داشته و باید دست از دخالت در این کشور بردارند. البته اصلی ترین بهانه برای طرح این اتهامات، بحران در روابط دیپلماتیک این کشورها با قطر شده که در شرایط محاصره اقتصادی و سیاسی از سوی همسایگانش، مورد حمایت ایران و ترکیه قرار گرفته است.

به نوشته این روزنامه، در عرصه مناسبات دوجانبه، روابط ترکیه و ایران این اواخر واقعا به یکدیگر نزدیک شده است. همچنین تهران و آنکارا، به همراه روسیه تضمین کنندگان آتش بس در چارچوب توافقات آستانه هستند.

در جریان سفر اردوغان به تهران، مهمترین مشکلی که باید بین مقامات دو کشور مورد بررسی قرار بگیرد، مسئله تلاش کردها برای استقلال یافتن است. مسئله این است که در پاییز امسال کردستان عراق قصد دارد همه پرسی در خصوص اعلام استقلال برگزار کند. این رای گیری ممکن است به تشکیل نخستین دولت مستقل کرد منجر شود که چنین وضعیتی مسلما برای ترکیه و ایران که در مناطق همجوار با عراق دارای جمعیت کردنشین هستند، نگران کننده خواهد بود.

“کریل سیمونوف” رئیس مرکز تحقیقات اسلامی موسسه توسعه تمدنها در روسیه، به این روزنامه گفته است: «در رابطه با همه پرسی استقلال کردستان، مواضع ترکیه و ایران کاملا مشابه بوده و دو کشور درک مشترکی در این رابطه دارند. اردوغان بوجود آمدن دولت مستقل کردستان و جدا شدن آن از عراق را تهدیدی برای استقلال ترکیه می داند. وضعیت برای ایران نیز به همین شکل است. بنابراین ضروری است تا مقامات تهران و آنکارا مواضع خویش در این رابطه را کاملا هماهنگ کنند.» 

این کارشناس یادآور شده است: «در رابطه با بحران پیرامون قطر هم باید بگویم که مقامات امارات متحده عربی، بیش از دیگر کشورهای عربی از مواضع ترکیه در خصوص قطر انتقاد می کند و در همین رابطه ادعای حمایت از کردهای سوریه در برابر تجاوز ترکیه را دارد. حتی دقیقا این امارات بود که بعد از تصمیم ائتلاف بین المللی برای کمک نظامی به کردهای سوریه، برای آنها زره پوش نظامی ارسال کرد. که این اقدام ارسال علامت واضحی برای ترکبه بود.»

به گفته سیمونوف، ضمن اینکه با وجود تناقض، اگر عربستان سعودی از گروه‌های مسلح سلفی در سوریه حمایت می کند، امارات برعکس، حامی گروه‌های مسلح غیرمذهبی در این کشور است که از جمله آنها “نیروهای دموکراتیک سوریه” هستند که بخش اعظم آنها را شبه نظامیان کرد تشکیل می دهند.

این تحلیلگر یادآور شده که نقطه اوج تیرگی روابط بین ترکیه و امارات در زمان تلاش برای کودتای نظامی در ترکیه در سال ۲۰۱۶ بود که ظاهرا امارات هم در آن نقش داشته است. در واقع امارات به اندازه‌ای که در مورد قطر سیاست سخت گیرانه‌ای در پیش گرفته، در برخورد با ترکیه نیز مواضعی شدیدالحن دارد. 

وی افزود: «این در حالی است که برخلاف ترکیه و ایران که به همراه روسیه، فعالانه در چارچوب مذاکرات آستانه به دنبال حل و فصل بحران سوریه هستند، امارات متحده به همراه عربستان سعودی بیشترین نفوذ را بر روند درگیری‌های نظامی در این کشور داشته و به گروه‌های مسلح مخالف دمشق کمک سیاسی و نظامی می کنند. ضمن اینکه این دو کشور (امارات و عربستان) برخلاف سوریه، در مناقشه نظامی در یمن دخالت مستقیم دارند. و در این مورد هم مواضع تهران و آنکارا با آنها مغایرت دارد.»

منبع: الف

روزنامه رای الیوم به بررسی دلایل واقعی انتقاد دولت عراق از توافق میان حزب الله و داعش جهت انتقال نیروهای داعش به شهر البوکمال در دیرالزور در مجاورت مرز سوریه با عراق پرداخت.

به گزارش ایسنا، عبد الباری عطوان، تحلیل نویس مشهور عرب در تحلیلی در روزنامه مستقل رای الیوم نوشت: اختلاف میان حیدر العبادی، نخست وزیر عراق و سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله در پی توافق قلمون غربی که اجازه انتقال ۳۱۰ نیروی داعش و نیز ده‌ها تن از خانواده‌هایشان به البوکمال سوریه در مرزهای عراق را داد، اختلافی بی‌سابقه است و ایالات متحده به یک نحوی در  پشت این اختلافات قرار دارد.

رایان دیلون، سخنگوی ائتلاف بین‌المللی ضد داعش زمانی که گفت “جنگنده‌های آمریکایی برای ممانعت از عبور کاروان داعش مسیر و پل کوچکی را بمباران کردند” به صراحت این حمایت آمریکا را اعلام کرد و گفت که “ممکن است هر گونه بمباران دیگری در هر لحظه صورت بگیرد، چراکه آمریکا اجازه ایجاد پناهگاه‌های امن برای تروریست‌ها را نخواهد داد و انتقال آنها از یک مکانی به مکان دیگر یک راه حل نیست”!

مشکل آمریکایی‌ها این است که حزب الله لبنان و با نظارت دولت سوریه به این توافق دست یافته است. مشکل آمریکایی‌ها انتقال تروریست‌های داعش از یک مکان به مکان دیگر نیست، چراکه تعداد زیادی از این اعضای این گروه پس از نبرد موصل به اقلیم کردستان پناه بردند و خود را تحویل دولت اقلیم دادند و نیروهای دموکراتیک سوریه نیز با اجازه به تروریست‌های داعش برای خروج از منطقه منبج در شمال غرب سوریه به شهر الباب و حومه حلب همین کار را کردند و در آن هنگام آمریکا به هیچ وجه به این اقدامات اعتراض نکرد و خواهان جنگ با تروریست‌های داعش تا پای مرگ آنها نشد.

آنچه که بر این نظریه صحه می‌گذارد دودستگی به وجود آمده در رویکردهای مقامات عراقی در قبال توافق میان حزب الله و داعش است، چراکه حیدر العبادی به شدت با این توافق مخالفت کرده اما نوری مالکی، رئیس ائتلاف فراکسیون دولت قانون و معاون رئیس‌جمهوری این کشور رویکرد متفاوتی را در مقایسه با موضع حیدر العبادی در پیش گرفت و گفت: “این توافق کاملا مربوط به سوریه است و عراق ارتباطی با آن ندارد. کمپین سیستماتیکی که حزب الله و سید حسن نصرالله، دبیرکل حزب الله و تصمیمات درست آن را هدف قرار داده است یک کمپین مغرضانه است و کسانی که در پشت این کمپین قرار دارند از لحاظ عقلی دچار اختلال هستند”.

نوری مالکی بدین ترتیب حمایت آشکار خود را از دبیرکل حزب الله و دولت سوریه اعلام کرد و در جبهه مقابلِ حیدر العبادی و هم‌پیمانان آمریکایی وی و برخی از عراقی‌ها ایستاد. مساله مهم‌تر و خطیرتری که مالکی گفت این بود چرا پس از اینکه صدها تن از نیروهای داعش سلاح‌های خود را به نیروهای پیشمرگ تحویل دادند به آنها اجازه داده شد از تلعفر عقب نشینی کنند. شهر تلعفر با نبرد آزاد نشد بلکه براساس یک توافق آزاد شد. نوری مالکی این سوال را مطرح کرد که آیا دستیابی به توافق در عراق جایز بوده اما در سوریه غیرمجاز است.

این اختلافات از نظر ما حکایت از سناریوها و اختلافات قابل پیش‌بینی در مرحله پسا داعش در سوریه و عراق دارد و برجسته‌ترین مشکلات، جنگ هم‌پیمانان دیروز است که طرح جنگ آنها را یکپارچه کرده و باعث شده که اختلافات خود را کنار بگذارند. حیدر العبادی این گزینه را انتخاب کرد که در جبهه هم‌پیمان آمریکایی خود بایستد اما رقیب سرسخت او یعنی نوری مالکی قویا در اردوگاه ایران ایستاده است و از حزب الله و سوریه حمایت می‌کند و سفر العبادی به عربستان یک شاخص مهم در این چارچوب به حساب می‌آید و این کشاکش‌ها در انتخابات پارلمانی آتی عراق نیز منعکس خواهد شد.

زمانی که کاروان‌های داعش حدود چهار سال قبل از مرکز صحرایی از رقه به سمت موصل در حرکت بودند ایالات متحده به هیچ وجه به این کاروان‌های داعش حمله نکرد در حالی که حریم هوایی سوریه و عراق شاهد حضور هواپیماهای شناسایی و ماهواره‌های این ائتلاف بود که این ماهواره‌ها حتی حرکت مورچه‌ها در زمین را نیز رصد می‌کنند و علت این موضع‌گیری آمریکا را به سادگی هرچه تمام‌تر باید اینگونه خلاصه کرد که می‌خواست دولت مالکی که حامی ایران بود، سقوط کند.

آیا دولت آمریکا خاستگاه مناسبی را در عراق برای داعش ایجاد نکرد و هم‌پیمانان آمریکا در آغاز بحران سوریه از داعش حمایت مالی و نظامی به عمل نیاوردند تا سقوط نظام در سوریه تسریع شود؟ آیا مسؤولان سوریه‌ای از مقاومت عراق علیه اشغالگر آمریکایی حمایت نکردند و هرگونه حمایت را به آنها ارائه نداده و تحرکات آنها را از طریق مرزها تسهیل نبخشیدند؟

دو رویکرد در چگونگی تعامل میدانی با داعش و نیروهای آن و دیگر گروه‌های تروریستی در سایه نزاع علنی کنونی مطرح است: نخست اینکه سوریه، حزب الله و ایران با حمایت روسیه بگویند که با این گروه‌ها مذاکره می‌کنند و پس از شکست این گروه‌ها در میدان‌های نبرد، برای آنها در مناطق تحت کنترل خودشان گذرگاه‌های امن ایجاد کنند تا آنها در یک منطقه جمع شوند و در صورتی که با زمین گذاشتن سلاح و تسلیم شدن و منحل کردن خود مخالفت کردند آنها را از بین ببرند. وضعیت در ادلب بهترین نمونه برای این امر است. رویکرد دوم مربوط به موضع‌گیری‌های‌ عراقی است که براساس آن باید با این گروه‌ها بالاخص داعش تا فرارسیدن مرگ یا تسلیم شدنشان جنگید و نباید هیچ مذاکرات “علنی” با آنها داشت و سخنان العبادی و بسیج مردمی در این زمینه کاملا شفاف است.

ما در حال حاضر در مقابل مرحله جدیدی از تقابل‌ها در داخل ائتلاف سوریه، عراق و ایران هستیم که محور اصلی آن دو جناح است. جناح نخست که در آن حیدر العبادی و جریان صدر و برخی از گروه‌های سنی حضور دارند که این جناح مورد حمایت ایالات متحده و هم‌پیمانانش در کشورهای عرب حوزه خلیج فارس است و در جناح دوم حزب الله لبنان، نوری مالکی و بسیج مردمی در عراق حضور دارند که این جناح از حمایت ایران، سوریه و روسیه برخوردار است.

ما بعید نمی‌دانیم که ترکیه به دلیل نابسامان بودن روابطش با ایالات متحده و همچنین به دلیل حمایت واشنگتن از طرح تشکیل نظام فدرالیسم کردها در طول مرزهای جنوبی ترکیه با سوریه و عراق و در شمال غرب ایران به محور دوم یعنی سوریه، ایران و روسیه ملحق شود و چه بسا این رویکرد شاخص اصلی جنگ منطقه‌ای آتی باشد.

رجب طیب اردوغان، رئیس‌جمهوری ترکیه پس از تعطیلات عید قربان یک سفر بسیار مهم استراتژیک و نظامی به تهران دارد و ما پیش بینی می‌کنیم که این سفر به شکل‌گیری یک نقشه سیاسی جدید و ایجاد یک ائتلاف جدید بینجامد که در آن، کشورهای مذکور نقش محوری را در رویارویی با ائتلاف آمریکایی، کردی و کشورهای عرب حوزه خلیج فارس ایفا می‌کنند که این ائتلاف کاملا مورد حمایت ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه است.

منبع: الف

رییس جمهور در دیدار رییس مجلس نمایندگان آفریقای جنوبی ، روابط تهران – پرتوریا را روابطی صمیمی ، دوستانه و رو به پیشرفت دانست و تاکید کرد: اراده جمهوری اسلامی ایران تحکیم روابط همه جانبه با کشورهای قاره آفریقا و بویژه آفریقای جنوبی است.

به گزارش ایسنا، حجت الاسلام و المسلمین دکتر حسن روحانی روز شنبه در این دیدار، با اشاره به حمایت مردم ایران از مبارزات مردم آفریقای جنوبی به رهبری نلسون ماندلا علیه نژاد پرستی ، از توسعه و تقویت روابط تهران – پرتوریا طی سالهای پس از پیروزی انقلاب اسلامی ابراز خرسندی کرد.

رییس جمهور، نقش پارلمانهای دو کشور را در توسعه و تقویت همکاری های مشترک بسیار مهم خواند و با تاکید بر ضرورت توسعه این همکارها ، گفت: تهران از تقویت بیش از پیش همکاری‌های خود با پرتوریا  در حوزه  اقتصادی و از جمله معادن و انرژی استقبال می کند و آماده همکاری و صدور خدمات فنی و مهندسی به آفریقای جنوبی است.

دکتر روحانی، سفر سال گذشته رییس جمهور آفریقای جنوبی به تهران را در تقویت همکاری های دوستانه و صمیمی دو کشور بسیار تاثیرگذار برشمرد و با اشاره به نقش تقویت همکاری‌های مالی در توسعه روابط اقتصادی، ابراز امیدواری کرد که همکاری های دو کشور در حوزه بانکی نیز توسعه یابد.

رییس جمهور در ادامه به موضوع گردشگری و اهمیت آن در افزایش رفت و آمد مردم دو کشور اشاره کرد و گفت: با تقویت همکاری های مشترک در حوزه گردشگری ، مردم دو کشور می توانند با فرهنگ و جاذبه های طبیعی و تاریخی یکدیگر آشنا شده و این موضوع در استحکام و تقویت همکاری‌ها  مؤثر است.

دکتر روحانی همچنین با اشاره به اشتراک نظر ایران و آفریقای جنوبی در بسیاری از موضوعات بین المللی و منطقه ای ، همکاری دو کشور در سازمان های بین المللی در مسیر همکاری و توسعه جمعی را خوب و مؤثر خواند و گفت: ایران و آفریقای جنوبی با همکاری مشترک در مجامع بین المللی می توانند برای صلح و ثبات جهانی و منافع کشورهای در حال توسعه ، تلاش های ارزشمندی داشته باشند.

“بالکا ام بته ” رییس مجلس نمایندگان آفریقای جنوبی نیز در این دیدار با قدردانی از استقبال گرم از هیات پارلمانی کشورش در این سفر ، بر عزم راسخ پرتوریا برای توسعه و تقویت بیش از پیش روابط با تهران در همه حوزه ها تاکید کرد.

رییس مجلس نمایندگان آفریقای جنوبی همچنین با بیان اینکه مردم و دولت کشورش منتظر سفر رسمی رییس جمهور ایران به کشورشان هستند، اظهارداشت: ما خواهان توسعه و تقویت همکاری‌های دو کشور هستیم. پارلمان آفریقای جنوبی از توسعه و تعمیق این همکاریها حمایت می کند و اعضای پارلمان ، خواهان مشارکت ایران در پیشبرد طرحهای توسعه ای کشورشان می باشند.

وی همچنین به دیدگاه های مشترک دو کشور در عمده مسایل بین المللی اشاره کرد و گفت : ما باید همکاری مشترک خود را در محافل و سازمان های بین المللی با هدف تقویت صلح و دوستی درعرصه جهانی بیش از پیش تقویت کنیم.

منبع: الف

مشاور شخصی رئیس جمهوری آمریکا که نامه وی برای اخراج رئیس سابق اف.بی.آی را به مقر این سازمان برده بود، قصد دارد تا اواخر ماه جاری میلادی از سمتش کناره گیری کند.

به گزارش ایسنا، به نقل از شبکه خبری سی.ان.ان، کیث شیلر، که سابق بر این بادی گارد دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا بود و بعدا رئیس عملیات دفتر کار وی شد یکی از مشاوران ترامپ بود که نامه اخراج جیمز کومی، مدیر سابق اف.بی.آی را به مقر این اداره برد. کومی در آن زمان در لس آنجلس بود.

ترامپ ماه گذشته میلادی شیلر را به دفتر کار “جورج جیجکاس”، مشاور سابق کاخ سفید در امور لجستیکی فرستاد تا به وی اعلام کند هرگز نباید بار دیگر راهپیمایی ضد ترامپ برگزار کند؛ جیجیکاس به خاطر راهپیمایی ۲۲ اوت سال جاری میلادی در فونیکس باعث نارضایتی ترامپ شده بود.

شیلر گفته برای یک شغل با درآمد بهتر قصد دارد تا سمتش را در کاخ سفید کنار بگذارد.

مبلغ دریافتی سالانه شیلر ۱۶۵ هزار دلار است اما سال قبل ۲۹۴ هزار دلار از سازمان ترامپ، کمپین انتخاباتی ترامپ و کمپانی بادی گاردها موسوم به “KS Global Group LLC” حقوق می گرفت.

شیلر به دنبال شغلی بسیار پر درآمدتر از آن سمتی است که در کاخ سفید دارد.

وی که سابق بر این بازرس پلیس نیویورک بود، در سال ۱۹۹۹ به عنوان بادی گارد پاره وقت ترامپ استخدام شد و بعدا برای کار تمام وقت پلیس نیویورک را ترک گفت.

منبع: الف

محمد توکلی
تصویری که این روزها از علیرضا رجایی دست به دست می‌شود بار دیگر ذهن‌ها را به سمت و سوی مجلس ششم و حادثه تلخ کنار گذاشتن او از حضور در این مجلس برده است. حادثه ناگواری که به واسطه تصمیم شورای نگهبان، غلامعلی حداد عادل جایگزین او در آن دوره از مجلس شد.تصویر دیگری که از رجایی در ذهن‌ها باقی مانده ناملایماتی است که در دوران بازداشت پس از انتخابات۸۸ در حق او شد و کسالت پیش آمده برایش را می‌توان به نوعی یادگار همان روزها دانست.از فعالیت‌های سیاسی این چهره ملی-مذهبی که بگذریم او یک روزنامه‌نگار بود و بخشی از دوران فعالیت سیاسی‌اش را در روزنامه‌هایی همچون جامعه، توس و نشاط گذراند. روزنامه‌هایی که در دوران مشهور به  بهار مطبوعات منتشر می‌شدند و به شکل فله‌ای نیز به دستور سعید مرتضوی که در آن روزهای در مقام دادستان تهران فعالیت می‌کرد توقیف شدند.

راستی امروز سعید مرتضوی کجاست و علیرضا رجایی کجا؟ یکی اهل بگیر و ببند و قرائتی تندروانه از آنچه نظام را حفظ خواهد کرد و دیگری اهل مدارا و قرائتی میانه‌روانه از آنچه مردم در انقلاب خواهانش بودند.ما می‌توانیم نسبت به رجایی‌ها بی تفاوت باشیم و از اینکه چنین سرمایه‌هایی را کنار می‌گذاریم هیچ افسوسی نخوریم اما آیا این رفتار متناسب با آرمان‌های انقلاب مردم ایران است؟ آیا می‌توانیم از یک سو داعیه دار «آزادی» و «مردمسالاری» باشیم و از طرف دیگر با سرمایه‌هایی همچون علیرضا رجایی چنین برخوردی داشته باشیم؟نتیجه نگاهی که بر اساس آن تنها منابع زیرزمینی مانند نفت و گاز را سرمایه می‌داند و از سرمایه‌های انسانی خود غافل است همین نوع رفتارهایی است که ما با آنان که اندک اختلافی با جریان رسمی پیدا می‌کنند داریم. همین چند روز پیش بود که زنده یاد دکتر ابرهیم یزدی را از دست دادیم.

مردی که با وجود همه نامهربانی‌هایی که به او و همراهان سیاسی‌اش شد هیچگاه ناامید نشد و با وجود نقدهای بی شمارش به ساختار سیاسی از مسیر میانه‌روی و انصاف دور نیفتاد اما در مقابل جز نامهربانی و حذف چیزی ندید. آیا نباید از چنین سرمایه‌ای استفاده می‌شد؟حال ما مانده‌ایم و تصویری از علیرضا رجایی که آتش در دل‌ها فکنده است و خبری دردناک از تخلیه چشم او. رجایی و مانند او چشم بیدار جامعه هستند و با محدودیت‌ها و فشارهایی هزاران برابر بیش از آنچه بر سرشان آمده است از وظیفه انسانی و دینی خود قدمی عقب نشینی نخواهند کرد اما وظیفه دیگرانی که مدعی حمایت از انقلاب هستند چیست؟آیا نباید رواداری را از نو تمرین کنیم و همه با هم یاد بگیریم آن کس که در موضوعی مانند من نمی‌اندیشد لزوماً دشمن من نیست؟

وقتی به روزهای اول انقلاب نگاه می‌کنیم و آن همراهی «همه با هم» را و آرمان‌هایی که در شعارهای مردم متبلور بود دچار حیرت می‌شویم که آیا ما همان‌ها هستیم که اعتراضمان به سانسور و زندانی سیاسی و نبود آزادی در رژیم سابق بود؟ آیا ما همان‌ها هستیم که آزادی را در رأس شعارهایمان قرار داده بودیم؟ آیا ما همان‌ها هستیم که وحدت ورد زبانمان بود و بیشترین دلواپسی‌مان دور شدن اهالی انقلاب از یکدیگر؟ فاصله‌مان با آن آرمان‌ها و اهداف نگران کننده نشده؟

اصلاً بیاییم در یک حالت بدبینانه فرض کنیم فاصله امثال علیرضا رجایی و ابراهیم یزدی و. . . با نظام سیاسی زیاد است پس حذف شدند، با آن‌ها که جان و آبرویشان را برای این نظام خرج کردند چه کردیم؟ با مرحوم آیت‌الله هاشمی رفسنجانی در سال‌های آخر عمرش چگونه مواجهه‌ای داشتیم؟ آیا قرارمان در ابتدای انقلاب این بود یا قرار بود حتی مخالفان نظام (منتقدان که جای خود دارد) هم آزادانه آنچه درست می‌دانند را با فراغ بال و بدون واهمه از بگیر و ببندها بگویند.ما کجاییم و آرمان‌هایمان کجاست؟

منبع: بهارنیوز

لباس متفاوت رییس مجلس نمایندگان آفریقای جنوبی در دیدار با روحانی (عکس) خودروسازان داخلی یک هفته به تعطیلات رفتند زن خوب و ژن خوب! / قانون ضدخویشاوندسالاری را تصویب کنید سیتروئن با این خودروها در نمایشگاه فرانکفورت شرکت می کند/ از کراس اوور C3 تا خودروهای مفهومی (+عکس) پرواز بوشهر به تهران به دلیل نفص فنی به فرودگاه بازگشت (+عکس) پروژه ۱ مرسدس AMG در اواخر ماه جاری معرفی می‌‌شود ورود تیم ملی به فرودگاه امام خمینی (ره) و مصاحبه نکردن کی روش و بازیکنان با خبرنگاران (فیلم) لوح تقدیر رئیس جمهور روحانی به فرود عسگری سرپرست گمرک ایران کرباسچی: ساختمان کنار «تئاتر شهر» سند وقفی نداشت/ نیاز به پارکینگ در آن محدوده از همه چیز بیشتر است ده‌هزار توئیت ترامپ و سرگردانی حقوقی در محافل آمریکایی

منبع: عصرایران

ایلنا نوشت: معاون پارلمانی رییس‌جمهور تاکید کرد: مسائلی که در رسانه‌ها درخصوص معرفی وزرای پیشنهادی علوم و نیرو مطرح می‌شود، گمانه‌زنی رسانه‌ای است.

حسینعلی امیری در پاسخ به سوالی درباره معرفی وزرای پیشنهادی علوم و نیرو به مجلس گفت: بنابر قانون، اگر هر وزارتخانه‌ای به هر دلیلی دارای وزیر نباشد، رییس‌جمهور می‌تواند به مدت ۹۰ روز برای اداره آن وزارتخانه سرپرست معرفی کند.

وی با بیان اینکه رییس‌جمهور برای انتخاب وزرای پیشنهادی علوم و نیرو در حال رایزنی و بررسی برنامه‌ها است، اظهار داشت: آقای رییس‌جمهور در مدت زمان قانونی گزینه پیشنهادی خود را برای تصدی این دو وزارتخانه به مجلس معرفی می‌کند ولی اینکه آن اتفاق چه تاریخی رخ می‌دهد من نمی‌توانم زمانی را اعلام کنم.

معاون پارلمانی رییس‌جمهور با اشاره به برخی مطالب رسانه‌ها تصریح کرد: مسائلی که در رسانه‌ها درخصوص معرفی وزرای پیشنهادی علوم و نیرو مطرح می‌شود، گمانه‌زنی رسانه‌ای است زیرا تا زمانی که آقای رییس‌جمهور لیست گزینه‌های خود را به مجلس ندهد، نمی‌توان گفت گزینه‌های نهایی مدنظر ایشان چه کسانی هستند.

امیری در رابطه با وضعیت لایحه تفکیک وزارتخانه‌ها خاطرنشان کرد: دولت این لایحه را در قالب دو فوریت به مجلس ارائه داد ولی دو فوریت این لایحه رای نیاورد. آقای روحانی علاقه‌مند بود قبل از تشکیل دولت دوازدهم وضعیت این وزارتخانه‌ها مشخص شده و دولت دوازدهم در ساختار تفکیک وزارتخانه‌ها تشکیل شود.

وی خاطرنشان کرد: با این وجود، دوفوریت لایحه رییس‌جمهور رای نیاورد و یک فوریتی شد. این لایحه هم‌ اینک در کمیسیون‌های مجلس در دست بررسی است و امیدواریم هرچه زودتر مورد بررسی قرار بگیرد. تا این لحظه نیز دولت هم بنای استرداد این لایحه را نداریم.

منبع: الف

  یکم- روند سیاست‌گذاری درباره ایران در دولت ترامپ- اگر از ادبیات تحلیل اطلاعات استفاده کنیم- بیشتر یک ابهام است تا یک معما. ابهام‌ها سوال‌هایی است که حتی طرف اصلی منازعه هم پاسخ آن را نمی‌داند، بر خلاف معماها که پاسخ‌های اطلاعاتی دقیق دارد. اگر همین حالا ترامپ را بنشانید و از او بازجویی کنید، جواب این پرسش را که «با ایران می‌خواهی چه کنی؟» به شما نخواهد داد. خود او هم نمی‌داند. در واقع هیچ‌کس نمی‌داند.

روند سیاست‌گذاری درباره ایران در آمریکا، در حال شکل گرفتن است و می‌توان گفت ترامپ هنوز درباره ایران در دوره یادگیری قرار دارد. اینکه این سیاست در نهایت چه خواهد بود، مشخصا وابسته به ۳ عامل است:

اول- روندهای سیاست داخلی آمریکا که به عقیده من از هر عامل دیگری مهم‌تر است. همچنانکه در ایران هم سیاست‌گذاری درباره آمریکا بیش از هر چیز تابع تغییرات سیاست داخلی است؛ دوم- تحلیلی که ترامپ و تیم او از واکنش‌ها، نیات و توانایی‌های ایران پیدا می‌کنند. در اینجا در واقع خود ما هستیم که به سیاست دشمن شکل می‌دهیم؛ و سوم- روندهای بین‌المللی و رفتارهای سایر بازیگران که البته در سومین مرتبه اهمیت است. از این منظر، وقتی درباره سیاست ترامپ در باب ایران سخن می‌گوییم، در واقع در حال تحلیل سناریوها هستیم نه پیش‌بینی یا پیشگویی رویدادها.

دوم- دولت ترامپ مدت‌هاست در پی آن است که یک راهبرد جامع درباره ایران تدوین کند. تکلیف بسیاری از سوال‌های مهم، از جمله سرنوشت برجام بناست در آن استراتژی جامع معلوم شود. این راهبرد اما تاکنون تدوین نشده به این دلیل که در تیم ترامپ یک دودستگی ظاهرا جدی در این‌باره وجود دارد.

تیم «استیو بنن»، «مایک پامپو» و احتمالا خود «ترامپ» یکسو ایستاده‌اند و عقیده دارند محور یک راهبرد جامع درباره ایران باید تغییر فوری رژیم باشد. تیم «هنری مک‌مستر»، «جیمز ماتیس» و «رکس تیلرسون» در سوی دیگر معتقدند محور این راهبرد جامع باید عقب راندن ایران در منطقه از طریق ترکیب فشارها- بویژه تحریم- و اجرای سختگیرانه برجام باشد. هنوز نمی‌دانیم دقیقا چه اتفاقی در حال رخ دادن است.

ظاهرا تیم نخست تضعیف شده و موضع تیم دوم در حال غلبه پیدا کردن است. با این حال باید صبر کرد. روز ۱۷ اکتبر یعنی وقتی ترامپ دوباره باید بر سر تداوم تعلیق تحریم‌های برجامی تصمیم بگیرد، خواهیم دانست کدام تیم برنده شده است.

نکته مهم اما این است که هر دو تیم در نهایت متفقند آمریکا باید برای افزایش فشار بر ایران ابزارهای خود را احیا کند و مهم‌ترین این ابزارها، تحریم‌های جامعی است که در قانون کاتسا (محدود کردن دشمنان آمریکا از طریق تحریم‌ها،Countering America’s Adversaries Through Sanctions) اعمال و نهایی شده است. راهبرد هر چه باشد، ابزار روشن است.

سوم- این روزها هم در منابع غربی و هم در داخل ایران می‌گویند آمریکا درصدد خروج از برجام است. این جمله حاوی کم‌دقتی مهمی است. حتی اگر فرض کنیم چنین باشد، باز هم آنچه آمریکا تعقیب می‌کند این است که خود با احیای تحریم‌ها- از جمله تحریم‌هایی که در برجام روی کاغذ تعلیق شده- از برجام خارج شود اما ایران را در برجام نگه دارد. هیچ‌کس، حتی تیم دست‌راستی ترامپ- پامپو و حتی صهیونیست‌ها- خواهان آن نیست که چارچوب برجام به نحوی آسیب ببیند که ایران برنامه هسته‌ای‌اش را به مرحله ماقبل توافق بازگرداند.

ترامپ- در بدترین حالت- می‌خواهد خود در حالی از برجام خارج شود که اطمینان حاصل کرده باشد ایران به برجام پایبند است. این مطلب فوق‌العاده مهمی است. برخی از آنها که در داخل ایران صبح تا شام از اراده دولت ترامپ برای خروج از برجام ابراز نگرانی می‌کنند، عمدا این نیمه مساله را مسکوت می‌گذارند.

آنچه دولت فعلی آمریکا در پی آن است- و در واقع از این حیث تقریبا هیچ تفاوتی با دولت اوباما ندارد- این است که برجام مانع تشدید تحریم‌ها علیه ایران نشود و آمریکا بتواند محدودیت‌های اعمال شده بر برنامه هسته‌ای ایران را همزمان با تشدید تحریم‌ها حفظ کند. این ترجمه‌ای به روز از همان عبارت سنتی در دولت اوباماست که می‌گفتند برجام نباید مانع تحریم‌ها شود، بلکه باید مانع پاسخ‌دهی ایران به تحریم‌ها شود.

رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز آذر ۹۵ بهتر از هرکس دیگر در این‌باره هشدار داده و فرمودند ماموریت برجام کاهش فشارهاست نه اینکه برجام خود بدل به بستر و زمینه‌ای برای افزایش پی در پی تحریم‌ها علیه ایران شود؛ و دولت ایران با این تصور که «برجام همه چیز ماست» به هیچ‌کدام از این تحریم‌ها پاسخ ندهد.

چهارم- این روزها بحث‌های رسانه‌ای مفصلی درگرفته در این‌باره که آمریکا ادعا می‌کند خواهان بازرسی از تاسیسات نظامی ایران است. از یک منظر، صورت مساله ساده است. هواداران تئوری «آمریکا می‌خواهد به هزینه ایران از برجام خارج شود» می‌گویند باید این مساله را مدیریت کرد و الا آمریکا بهانه‌ای خواهد داشت که اعلام کند ایران به برجام پایبند نیست و در نتیجه از برجام خارج شود. این افراد، در واقع تلویحا تایید می‌کنند که برجام اجازه بازرسی از تاسیسات نظامی را به آژانس داده است. اما شاید باید مساله را پیچیده‌تر تحلیل کرد؛ آمریکا سنگین‌ترین رژیم تحریم‌های تاریخ را علیه ایران اعمال کرده است.

اکنون حتی آقای روحانی هم موافق است که برجام نقض شده است. درست در حالی که ایران باید درباره نحوه پاسخگویی به تحریم‌های جدید تصمیم بگیرد، به یکباره نغمه بازرسی از تاسیسات نظامی ایران ساز شده است. یک شکل دیگر تحلیل فضا این است که فرض کنیم برای آمریکا هم بازدید از این یا آن تاسیسات خیلی مهم نیست، بلکه آنچه اهمیت دارد این است که با بازی کردن نقش «مرد دیوانه» محاسبات ایران را به این سمت سوق بدهد که نباید به تحریم‌های جدید هیچ پاسخی بدهد، و الا این احتمال هست که آمریکا کل میز بازی را به هم بزند و از برجام خارج شود. در اینجا یک نبرد محاسباتی مهم در جریان است. دولت آقای روحانی باید تصمیم بگیرد که می‌خواهد برجام را، ولو همه تحریم‌های تعلیق شده در آن بازگشته باشد، حفظ کند یا اینکه تصمیم گرفته روی محاسبات آمریکا در این باره که برجام دارای حاشیه امن ابدی در ایران است، اثر بگذارد.

یک لحظه فکر کنید که شاید هدف همه این بازی‌ها، احیای کامل رژیم تحریم‌ها و وادار کردن ایران به پذیرش این اصل فوق‌العاده خطرناک باشد که «تحریم باشیم بهتر است تا اینکه برجام آسیب ببیند».

پنجم- با ظهور دولت ترامپ در آمریکا دوران تازه فرا رسیده است. خطایی مهلک خواهد بود اگر بخواهیم با راهبردهای قدیمی به این مساله جدید پاسخ دهیم.
منبع:وطن امروز

منبع: الف