بایگانی دسته ی : سیاسی

حزب الله اعلام کرد، جنگنده‌های آمریکایی به اتوبوس‌های حامل افراد مسلح داعش و خانواده‌هایشان اجازه حرکت نداده و آنها در مرکز صحراء محاصره کرده‌اند.

به گزارش ایسنا به نقل از المیادین، حزب الله امروز (یک شنبه) اعلام کرد: جنگنده‌های آمریکایی به اتوبوس‌های حامل افراد مسلح داعش و خانواده‌هایشان اجازه حرکت نداده و آنها در مرکز صحراء محاصره کرده‌اند. اگر این وضعیت ادامه پیدا کند، مرگ حتمی در انتظار این خانواده‌ها از جمله زنان و همچنین زنان باردار است.

حزب الله تاکید کرد: دولت سوریه و حزب الله به تعهدات خود برای عبور اتوبوس‌ها از منطقه تحت کنترل دولت عمل کردند بدون آنکه تعدی به آنها صورت بگیرد.

حزب الله اعلام کرد: بخش باقی مانده از اتوبوس‌ها که تعداد آن به شش اتوبوس می‌رسد، همچنان در داخل مناطق تحت کنترل دولت است و تعهد ما نسبت به آنها ادامه دارد.

حزب الله تاکید کرد: آمریکا به بیش از هزار نیروی داعش به ویژه نیروهای خارجی جهت فرار از تلعفر به مناطق تحت کنترل کردها کمک‌ کرده است.

حزب الله اعلام کرد: هدف آمریکا از این رفتار چیز دیگری است که ارتباطی با مبارزه با داعش ندارد. در صورتی که اتوبوس‌ها بمباران شوند، این مساله به کشتن غیرنظامیان از جمله زنان و افراد سالخورده می‌انجامد.

حزب الله تاکید کرد: مسئولیت ممانعت از رسیدن کمک‌ها به اتوبوس‌ها کاملاً بر عهده آمریکایی‌ها قرار دارد.

ائتلاف بین المللی تحت امر آمریکا روز چهارشنبه تاکید کرد که افراد مسلح داعش را در هنگام عقب‌نشینی‌شان از لبنان به سوریه هدف قرار داد.
 

منبع: الف

منبع: الف

بازیگر شناخته‌شده فیلم «هویت بورن» اعلام کرده است رئیس‌جمهور آمریکا، فیلمسازان را مجبور می‌کرد تا به او نقش دهند!

به گزارش باشگاه خبرنگاران جوان به نقل از پایگاه اینترنتی اکسپرس؛ «دونالد ترامپ» پیش از آنکه به عنوان چهل و پنجمین رئیس جمهور آمریکا انتخاب شود، نقش های کوتاهی را در تعدادی از فیلم های سینمایی و سریال های تلویزیونی بازی کرده است.

پیش از این تصور می شد، این نقش ها از سوی کارگردان و نویسنده برای ترامپ در نظر گرفته شده اند، این در حالی است که «مت دیمون»، بازیگر شناخته شده فیلم «هویت بورن» گفت رئیس جمهور آمریکا، فیلمسازان را مجبور می کرد تا به او نقش دهند!

دیمون در گفتگو با خبرنگار هالیوودریپورتر گفت: این یک معامله بود. اگر فیلمسازی می خواست بخشی از فیلم خود را در یکی از برج های مجلل دونالد ترامپ بسازد مجبور می شد نقشی هرچند کوتاه به او بدهد. «مارتین برست»، کاگردان فیلم صاحب نام بوی خوش زن(Scent of a Woman) مجبور شد نقشی برای وی با حضور بازیگران اصلی درنظر بگیرد.

این بازیگر ۴۶ ساله ادامه داد: «آل پاچینو» در یکی از سکانس های این فیلم به دونالد ترامپ که در حال وارد شدن به لوکیشن بود می گوید «سلام، آقای ترامپ!». در هر فیلمی باید حتما او را با نام واقعی اش خطاب قرار می دادند. گرفتن مجوز برای یک فیلم با بازیگران سرشناس، کار آسانی نبود ولی حضور چند ثانیه ای وی، یک صحنه را کاملا از بین می برد. از سوی دیگر، باید مدت زمان زیادی برای دیکته دیالوگ به وی صرف می شد.

دیمون گفت: به عقیده من عوامل فیلم «تنها در خانه ۲» مجبور شدند نزدیک به یک دقیقه از فیلم را به ترامپ اختصاص دهند. چرا که برج نیویورک او، لوکیشن اصلی فیلم بود و آنها چاره ای نداشتند.

این بازیگر هالیوودی در کنار مایکل مور، مستند ساز آمریکایی، از منتقدان رئیس جمهور آمریکا است.

منبع: الف

مصطفی ترک همدانی در گفت وگو با ایرنا، افزود: دادگاه آمران حمله و برهم زنندگان نظم برپایی جلسه موکلم در شیراز امروز در شعبه یک دادگاه نظامی شیراز به ریاست قاضی صفری برگزارشد که این جلسه ۶ ساعت طول کشید. وی با بیان اینکه علی مطهری قصد حضور در جلسه را داشت اما بخاطر برخی مسائل پیش آمده، فرصت حضور پیدا نکرده است، اظهار کرد: موکلم اما طی نامه ای رضایت مشروط خود را به معرفی آمر اصلی منوط دانست و بنظر می رسد شرایط مختومه شدن این پرونده مهیاست.
وی ادامه داد: با تحقیق و بررسی و اخذ آخرین دفاع متهمان آمرینِ اخلال در نظم از طریق حمله به علی مطهری در ۱۸ اسفند ۹۳ در فرودگاه شیراز، به پایان رسید.

 

وکیل علی مطهری با بیان اینکه در این جلسه متهمین در دفاع از خود ضمن معرفی آمر اصلی در فراخوان نیروها برای تجمع در فرودگاه شیراز ، (مرکز فرماندهی) را مسوول دانستند، گفت: با توجه به معرفی آمر اصلی، مطهری به نظر می رسد رضایت دهد. ترک همدانی خاطرنشان کرد: هرچند با توجه به عمومی بودن جرم ارتکابی توسط متهمان ، نظر ریاست دادگاه قاطع دعویست و در صورت مجرم شناخته شدن متهمان ، رضایت موکلم می تواند در تخفیف مجازات موثر باشد. ترک همدانی پیشتر تعداد متهمان در این مرحله از رسیدگی را پنج نفر اعلام و خاطر نشان کرد که این افراد در بدنه برخی دستگاه های نظامی بودند که در دادسرای رسیدگی به جرایم نیروهای مسلح استان فارس به اتهامات شان رسیدگی می شود.

 

علی مطهری نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی هجدهم اسفند ١٣٩٣ برای سخنرانی در دانشگاه شیراز به این شهر سفر کرده بود که در فاصله فرودگاه تا دانشگاه، مورد هجوم افراد موتورسوار قرار گرفت. به همین منظور پرونده‌ ای با شکایت مطهری علیه حمله ‌کنندگان تشکیل شد و مرجع قضایی برای ١١ متهم پرونده کیفرخواست صادر کرد که از این تعداد، هشت نفر افراد حمله کننده به مطهری، دو نفر مسئولان دانشگاه دعوت‌ کننده و یک نفر هم دانشجوی دعوت کننده بود. شعبه ١٠١ دادگاه کیفری دو شیراز بعد از رسیدگی به این پرونده ، شش نفر از حمله‌ کنندگان را به دو ماه حبس و ١٠ ضربه شلاق و دو نفر دیگر را به چهار ماه و نیم حبس و ٣٧ ضربه شلاق محکوم کرد.

 

از میان سه متهم دانشگاهی پرونده هم که با شکایت مدعی‌ العموم برای آنها پرونده تشکیل شده بود و مطهری شاکی پرونده نبود، یک متهم به ٢ سال انفصال از خدمت با ٢ سال تعلیق و نفر دیگر از مسئولان دانشگاه هم به ٢ سال انفصال از خدمات دولتی قطعی محکوم شده اند. دانشجوی دعوت‌ کننده از مطهری نیز به‌ دلیل معاونت در امتناع از دستورات و قوانین دانشگاه، به پرداخت یک‌ میلیون تومان جزای نقدی محکوم شد. اما این پایان پرونده نبود، چون به گفته ترک همدانی وکیل علی مطهری، تعدادی از حمله کنندگان و ضاربان در جریان تحقیقات و رسیدگی به بخش نخست پرونده، مدعی شدند افرادی به آنها دستور داده‌ اند و به همین دلیل پرونده‌ ای برای رسیدگی به اتهامات آمران این حمله در دادسرای سازمان قضایی نیروهای مسلح استان فارس تشکیل شد.

پرونده برای انجام تحقیقات در اختیار ضابط قضایی بود که در نهایت گزارش ضابط قضایی مستقر در دستگاه نظامی تکمیل و برای اتخاذ تصمیم به دادسرای نظامی شیراز ارسال شد.

منبع: بهارنیوز

مقصود من از فراجناحی بودن این است که افراد تکنوکرات غیر ایدئولوژیک را روی کار بیاورید و شروع به کار کردن کنید و محکم پیش روید. در چنین شرایطی موفق هستید ولی اگر بخواهید یک نوع کابینه «زد و بندی» سرهم کنید و هر گروهی را راضی نگه دارید، در چنین شرایطی کارکرد خوبی هم نخواهید داشت.

 

روزنامه اصلاح طلب آفتاب یزد گفت و گویی با احمد نقیب زاده، تئوریسین جریان اصلاحات و استاد تمام گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران رفته انجام داده است که مشروح آن در ادامه می خوانید:
برخی احزاب و چهره‌های اصلاح‌طلب، این روزها از تقدم استراتژی بر ایدئولوژی صحبت می‌کنند. به این معنا که دیگر باید فراموش کنیم افراد دارای چه رویکرد و نگاه سیاسی هستند و تنها عملکردها را مورد توجه قرار دهیم. شما چنین دیدگاهی را می‌پذیرید؟
اینکه شما دارای نگاهی ایدئولوژیک باشید یا عملگرا بسته به تحلیل‌تان از اوضاع و شرایط حاکم بر کشور است. خود من از ابتدا قائل به این بودم که کشور ما در وضعیتی نیست که بخواهد نزاع‌های ایدئولوژیک را تحمل کند. در آغاز باید این مملکت را ساخت و یک مبانی اولیه‌ای فراهم کرد، پس از آن شما به بحث‌‌های ایدئولوژیک یا راهبردهای سلیقه‌ای می‌پردازید. بعد از مدت‌ها تجربه کردن بیهوده بودن نزاع‌های ایدئولوژیک، احزاب به این نتیجه رسیده‌اند که باید به کارکرد و اعمال توجه کرد.

در دنیا تقدم استراتژی بر ایدئولوژی رخ داده است؟
بله. نمونه‌های زیادی وجود دارد. اساساً در کشورهایی که در حال گذار و درحال پیشرفت هستند، یکی از اقداماتی که خردمندان‌شان کرده‌اند و به درد خورده، آن بوده است که وارد نزاع‌های سیاسی نشده‌اند. مثلا در دهه ۱۹۶۰ دوگل به طور کلی از اینگونه بحث‌ها پرهیز داشت و کمر همت بربسته بود تا فرانسه را از نو بسازد و این کار را هم کرد.

اینگونه نزاع‌های ایدئولوژیکی مخصوص دوران وفور و رفاه است. یعنی شما به مراحلی از توسعه دست می‌یابید سپس بر سر اینگونه مسائل به جنگ و نزاع می‌پردازید. البته در مورد خود توسعه و پیشرفت هم نگاه‌های ایدئولوژیک گاه مطرح می‌شود و بحث بر سر این است که چه رویکردی مفیدتر است یا زودتر به نتیجه می‌رسد. مثلا برخی توسعه سیاسی و بعضی تقدم توسعه اقتصادی را مطرح می‌کنند اما هر جامعه‌ای باید بداند که توسعه، باید هماهنگ باشد و اگر نباشد، نوعی تزلزل در ارکان به وجود می‌آید و اینگونه نیست که شما به توسعه اقتصادی بپردازید و توسعه سیاسی را به کل رها سازید. وقتی جامعه به یک قدری از رفاه و پیشرفت اقتصادی رسید ، خود به خود مسائل سیاسی هم مطرح می‌شود. شما نگاه کنید به چین. سیاستی که این کشور در پیش گرفت این بود که ما وضع معیشتی مردم را ارتقا می‌دهیم و از نظر صنعتی جهش‌های اساسی خواهیم کرد ولی وارد بحث‌های سیاسی نمی‌شویم. به مجرد اینکه قدم‌هایی در راه پیشرفت اقتصادی برداشته شد خود به خود آن طبقه متوسطی که شکل می‌گیرد و سطح آموزشی که به وجود می‌آید، بحث‌های ایدئولوژیک و نگاه‌های سلیقه‌ای را هم به دنبال دارد. در اینجاست که باید تدابیری اندیشید تا اینها دور از هم نباشند و توسعه در همه ابعاد و ارکان انجام شود و اگر هم شخصیتی نسبت به یکی از ابعاد فرهنگی، سیاسی و اقتصادی اولویت قائل می‌شود باید بداند که جنبه موقتی دارد و باید بداند که پس از مدتی به سایر وجوه هم توجه کند.

جلسات رای اعتماد به وزرای پیشنهادی دولت و همین طور کسب حداکثر آرا توسط وزرا از نمایندگان، حاکی از حمایت همه جانبه رئیس مجلس و همراهی او با روحانی بود. حزب کارگزاران این همراهی را «اتحاد میان روحانی و لاریجانی» نامیده است. آیا اصلاح‌طلبان باید از این «اتحاد» حمایت کنند؟
یک نوع مسائلی در سطح کلان کشور ایجاد شده که خود به خود در سطوح پایین‌تر هم اثر گذاشته است. قدمی‌که علی لاریجانی به سمت حسن روحانی برداشت هم برای اصلاح‌طلبان و هم برای عمل‌گرایان میمون و مبارک تلقی شد و اینکه یک نفر از اصولگرایان مواضع اعتدالی‌تر را در پیش گرفته است، می‌تواند امری خیر باشد اما در خصوص اینکه اصلاح‌طلبان باید از این اتفاق حمایت کنند یا نه، من فکر می‌کنم اصلاح‌طلبان با همین رویکرد همین الان هم حمایت می‌کنند و معتقد هستند که این گامی‌را که آقای لاریجانی برداشته است می‌تواند آنها را یک قدم به پیروزی نزدیک‌تر کند و این روند الگویی شود برای شخصیت‌های دیگری از جناح اصولگرایان اما در پاسخ به اینکه اصلاح‌طلبان رویکردی اتخاذ کنند، باید بگویم که به باور من اصلاح‌طلبان یک مقدار درحال تغییر جهت دادن هستند و درصددند تا به لایه‌ها و اقشار پایین جامعه توجه کنند. اساسا یک رویکرد عملگرایانه که در راستای توسعه و حل مسائل کشور باشد، می‌تواند مورد استقبال همه گروه‌ها و جناح‌های کشور قرار بگیرد. من فکر می‌کنم مشکلاتی که متوجه کشور است منجر به نزدیکی آقایان شده است و آنها متوجه شده‌اند که اگر این همکاری صورت نگیرد، ممکن است که با شرایط بسیار ناگواری روبه‌رو شوند که کاملا هم درست است. اما نهایتا اصلاح‌طلبان دارای مطالباتی هستند که تا به حال آقای روحانی به آنها پاسخ نداده است و من فکر می‌کنم رئیس جمهوری باید بداند که به پشتیبانی آنها نیازمند است برای اینکه جناح مقابل اگر او را تنها ببینند فقط در یک صورت با او مماشات خواهند کرد، در صورتیکه آقای روحانی به سمت آنها متمایل شود. اما اگر بخواهد مستقل باقی بماند با ضربات کاری به سراغش خواهند رفت. به همین منظور هم به حمایت اصلاح‌طلبان نیازمند است و باید هوای آنها را داشته باشد. تا حالا آنچه که از روحانی دیده شد این بود که هیئت دولتش بیشتر جنبه تکنوکراتیک دارد که به رویکرد آقای روحانی و کارگزارانی‌ها نزدیک‌تر است و می‌تواند مفید هم واقع شود ولی اساسا جهت گیری جامعه و نیروهای سیاسی به سمت اصلاحات است و نیروهای اصولگرا هیچ حرفی برای گفتن ندارند و می‌خواهند جامعه را از حرکت بازدارند و چیزی ندارند که ارائه بدهند و بخواهند از نقطه A به نقطه B برسند. به همین دلیل هم فقط نق می‌زنند و ایراد می‌گیرند. در حالی که جامعه به شدت تشنه اصلاحات است و رویکردهای اصولگرایانه را حتی در مسائل روزمره تحمل نمی‌کند؛ اینکه زن‌ها نباید وارد استادیوم‌ها بشوند یا کنسرت‌ها باید لغو شوند. تا حد زیادی این اظهارنظرهایشان حوصله مردم را سر برده است و من فکر می‌کنم اصولگرایان در یک وادی ناکجاآباد نشسته‌اند و هیچ برنامه‌ای برای آینده کشور ندارند و صلاح‌شان در این است که هیچ حرکت و پیشرفتی صورت نگیرد برای اینکه هر حرکتی به جلو با ریزش نیروهای آنها روبه رو خواهد شد. ما به اصولگرایان می‌گوییم: نیروهای میرنده تاریخ.

در قرن نوزدهم، اروپا همیشه شاهد چنین شرایطی بود. به جای اصولگرایان ، اشراف چنین نگاهی داشتند و این رویکرد در حالی اتخاذ می‌شد که جوامع اروپایی انقلاب صنعتی را پشت سر گذاشته بودند و به سرعت داشتند متحول می‌شدند و آنها از هر تحولی بیمناک می‌شدند و برخود می‌لرزیدند. الان هم وضعیت اصولگرایان همین است و چاره‌ای ندارند جز اینکه یک تجدیدنظر اساسی در رویکرد خود کنند و بدانند که جامعه صبر نمی‌کند و نمی‌ایستد تا آنها اظهار شادمانی کنند یا نکنند. جامعه به سرعت در حال تحول است و خیلی از شعارهایی که اصولگرایان می‌دادند، بیهودگی خود را به اثبات رسانده و تکرار این‌ها مردم را خسته کرده است. در نتیجه من اگر جای آقای روحانی بودم سرم را پایین می‌انداختم و مشکلات را حل می‌کردم و زمینه‌های صنعتی شدن کشور را فراهم می‌ساختم و با این نیروهای اصولگرا هم درگیر نمی‌شدم برای اینکه هیچ احتیاجی به درگیری با آنها نیست؛ اصولگرایان خود به خود در حال ریزش و فروپاشی هستند.

اگر در انتخابات ۱۴۰۰ روحانی و لاریجانی در یک صف بایستند و لاریجانی کاندیداتوری خود را اعلام کند و در بزنگاه انتخابات به بیان شعارهای اصلاح‌طلبانه بپردازد، آیا اصلاح‌طلبان حاضرند پشت سر این چهره اصولگرا بایستند؟
بسته به شرایط آن روز، چینش نیروها و کاندیداهایی که در آن زمان مطرح می‌شوند باید تصمیم‌گیری کرد اما در شرایطی که انتخاب بین فردی مثل جهانگیری و لاریجانی باشد، قطعا اولویت با جهانگیری است برای آنکه ته مانده‌های ذهنی آقای لاریجانی اصولگرایی است که همین اصولگرا بودنش هم نوعی فرصت‌طلبی بوده است و منجر به بدگمانی می‌شود. اینکه نیروهای اصلاح‌طلب تا چه حد بتوانند به آقای لاریجانی اطمینان کنند من فکر می‌کنم این تصمیم باید بسیار محتاطانه صورت بگیرد. باید در خاطر داشته باشند که اگر لاریجانی خود را به سمت اصلاحات سوق داده به دلیل آن است که پیروزی عملگرایان و اصلاح‌طلبان را دیده است و همان شم فرصت‌طلبی به او حکم کرده که به این طرف بیاید و صحنه را نبازد. اگر ایشان مخالفت می‌کرد خودش از صحنه حذف می‌شد. این است که آقای لاریجانی عنصر چندان مطلوبی نمی‌تواند برای اصلاح‌طلبان باشد مگر اینکه در یک طرف آقای جلیلی قرار بگیرد و آقای رئیسی و در طرف دیگر آقای لاریجانی، طبعا در آن زمان همه به سوی آقای لاریجانی روی می‌آورند.

آقای دکتر! پیرامون سرنوشت حزب کارگزاران این روزها مباحث بسیاری مطرح می‌شود. آیا این حزب سیاسی پس از درگذشت آیت‌الله‌هاشمی‌رفسنجانی همچون سابق حائز اثرگذاری در میان مردم است؟
گفته می‌شود این حزب اعتبار خود را از آیت الله می‌گرفته و اکنون با درگذشت بنیان گذارش دیگر تاثیر خود را از دست داده است.
حزب که نباید متکی به بنیان‌گذارش باشد. یکی از شرایط تحزب آن است که طول عمر حزب باید از بنیان‌گذارانش بیشتر باشد ولی طبعا حضور آیت‌الله رفسنجانی برای این حزب مثمرثمر بود. البته هم‌اکنون هم کارگزاران فعالیت خود را دارد. به نظر من رویکردی که واقعا به درد جامعه می‌خورد، آن چیزی است که کارگزاران از آن دم می‌زند، فارغ از اینکه آن را اجرایی کند یا نه! ما الان به کسی احتیاج داریم که بیاید پاشنه کفش خود را بکشد و مملکت را بسازد. شما نگاه کنید به حرف‌هایی که مردم می‌زنند. اوضاع را فشل می‌بینند و معتقدند که مبارزه‌ای علیه فساد و کم کاری آنچنان که باید صورت نمی‌گیرد و قطار بر روی ریل خود به خوبی حرکت نمی‌کند. مردم طرفداری می‌کنند از کسی که با سخت گیری و اراده محکم بیاید و مملکت را جلو ببرد. این خواسته در سطوح و لایه‌های مختلف اجتماعی وجود دارد. در چنین شرایطی حزب کارگزاران با همین رویکرد و همین برنامه وارد صحنه شد. آقای‌هاشمی‌رفسنجانی هم که یک رجل سیاسی بسیار فرهیخته و فهمیده‌ای بود و می‌دانست که چه باید کند، همین رویکرد را داشت ولی متاسفانه حسادت‌ها از یک سو و از دیگر سو اینکه من اگر نباشم هیچ‌کس نباشد، موجب آن شده است که حملاتی به این حزب شود. به نظر من کارگزاران هنوز استخوان‌دار است و می‌تواند رجال برجسته‌ای را به خود جلب کند . کارگزاران دست کمی‌از سایر احزاب داخل ایران ندارد.

آقای دکتر! در یکی از گفت‌وگوهایتان با آفتاب یزد فراجناحی بودن کابینه دولت یازدهم را ناموفق دانستید. حال کابینه دوازدهم نیز شاهد حضور چهره‌های ناهمگون است. کارگزاران و برخی اصلاح‌طلبان بر این باورند که باید به عملکرد نگاه کرد نه به جناح سیاسی و اگر تمام اعضای کابینه برخوردار از یک سمت و سوی سیاسی بودند، برایشان حاشیه ایجاد می‌شد. نظر شما در اینباره چیست؟
نه کابینه دولت یازدهم و نه کابینه دولت دوازدهم هیچ کدام فراجناحی نبودند بلکه کابینه اضطراری بودند. یعنی روحانی با تنگناهایی که وجود داشت افرادی را در آخرین لحظات انتخاب کرده است. مقصود من از فراجناحی بودن این است که افراد تکنوکرات غیر ایدئولوژیک را روی کار بیاورید و شروع به کار کردن کنید و محکم پیش روید. در چنین شرایطی موفق هستید ولی اگر بخواهید یک نوع کابینه «زد و بندی» سرهم کنید و هر گروهی را راضی نگه دارید، در چنین شرایطی کارکرد خوبی هم نخواهید داشت. البته اگر می‌توانست یک کابینه یکدست و از یک جناح خاص انتخاب کند، کارکرد مفیدتری داشت. می‌دانید که ماکس وبر سه نوع مشروعیت برای نظام‌های سیاسی قائل است که یکی عقلانی است که مردم خودشان تصمیم می‌گیرند، یکی سنتی است و دیگری کاریزماتیک است ولی یک نوع مشروعیت دیگر هم به آن اضافه کرده‌اند و آن، مشروعیت کارکردی است. شما اگر خوب کار انجام دهید مردم به ریشه‌هایتان کاری ندارند که از کجا آمده‌اید، می‌گویند خوب کار می‌کند و خود به خود این اتفاق مشروعیت می‌آفریند. این اتفاق در روزگار فعلی برای همه کشورها از همه مهم‌تر است که شما چگونه عمل می‌کنید. مردم انتظار دارند کاری انجام شود، در نتیجه همه این موارد را که در کنار هم بگذاریم، به این نتیجه دست می‌یابیم که آیا این کابینه می‌تواند گام‌های اساسی را به جلو بردارد یا نه. من فکر می‌کنم ضعف‌هایی در کار است. اینکه شما چند وزارتخانه بی‌اهمیت را به پاره‌ای از آدم‌ها بسپارید آنچنان مهم نیست اما تکلیف وزارتخانه‌های اساسی باید مشخص شود. همه بر سر وزارت ارتباطات حرف و حدیث دارند و یک سوالاتی برایشان مطرح است یا بر سر وزارت دادگستری همینطور. تنها وزارتخانه‌ای که کسی پیرامون آن سخنی نمی‌گوید وزارت امور خارجه است که امتحان خود را پس داده است از همین روی، متاسفانه با ضربه‌هایی که به آقای روحانی وارد آمد، مجبور به کوتاه آمدن شد و با ساز دل اصولگرایان کنار آمد.

ولی خود روحانی این فشارها را تکذیب می‌کند. او چه در مراسم تحلیف و چه در گفت‌وگوی تلویزیونی خود قاطعانه وجود هرگونه فشاری را انکار کرد.
اصلا و ابدا چنین چیزی نیست. ما به حرف که کاری نداریم. در مقابل افکار عمومی‌که نمی‌شود همه حقایق را گفت. پس چطور می‌گوید سه وزیر زن انتخاب کردیم اما نشد! نشد یعنی چه؟ یعنی اینکه نگذاشتند. لازم نیست روحانی بگوید من تحت فشار نبوده‌ام. این حرف‌هایی که براساس مصلحت بیان می‌شود را اصلا نباید گفت! ما تحلیل خودمان را با شاخص‌های مورد اعتماد خودمان داریم. روحانی بسیار هم تحت فشار گروه‌ها بوده و تحت فشار هم نمی‌توان یک کابینه درست و حسابی چید.

بهتر نیست آقای روحانی برای جلب اعتماد افکار عمومی‌هم که شده دوباره به همان روحانی زمان انتخابات ریاست جمهوری که بی‌پروا و با صراحت سخن می‌گفت، تبدیل شود؟
مملکت در چنین شرایطی دچار هرج و مرج می‌شود. دور تا دور ایران نیروهای متخاصم حضور دارند و داعش و رفتارهای بین المللی از هر سویی فشار وارد می‌کنند. چاره‌ای جز مصلحت اندیشی نیست اما برای رفع این نقیصه باید در قانون اساسی تغییراتی ایجاد کرد و سیستم را آپدیت کرد.

این اتفاق موجب انباشت نارضایتی‌ها می‌شود. اینکه مردم به آقای روحانی امیدهایی داشتند به دلیل ایستادگی‌ها و مقاومت‌هایش بود اما واقعا بر اثر آن ایستادگی‌ها چه اتفاقی افتاد. اینکه بیرون از گود بنشینیم و بگوییم لنگش کن و عقده‌های دل‌مان را با مرده باد و زنده باد این‌گونه خالی کنیم، فایده‌ای ندارد. ایستادگی‌ها باید خروجی هم داشته باشد. بالاخره دست عده‌ای کوتاه شود و عده‌ای هم کم تر مداخله کنند. برخی شخصیت‌های سیاسی مرغ‌شان یک پا داشته و حرف‌شان تغییر ناپذیر بوده است. این یک بیماری فراگیری است که متاسفانه از دیرباز وجود داشته است.

منبع: الف

رئیس جمهور آمریکا در حالی فردی همجنسگرا را به عنوان سفیر جدید آمریکا در آلمان معرفی کرده است که پیشتر وی به این دلیل از یکی از سمت‌های خود کناره‌گیری کرده بود.

به گزارش فارس، «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهور آمریکا  «ریچادر گرنل» سخنگوی پیشین سازمان ملل را به عنوان سفیر آمریکا در آلمان معرفی کرده است.

شبکه خبری دویچه‌وله به این تصمیم ترامپ و مفاهیمی که در روابط برلین و واشنگتن دارد، پرداخته است:

کاخ سفید روز جمعه از تصمیم ترامپ مبنی بر انتخاب مردی ۵۰ ساله خبر داد که دیپلمات سابق دولت بوش بود و به عنوان خبرنگاری محافظه‌کار شهرت دارد وی همچنین از جمله مفسران شبکه خبری «فاکس نیوز» است. سفارت آمریکا در برلین در نزدیکی دروازه براندن‌بورگ قرار دارد و این موضوع نمادی از نقش ایالات متحده در بین ۴ کشوری است که از آنها به عنوان ناجیان آلمان در جنگ جهانی دوم یاد می‌شود. اکنون قرار است گرنل به این ساختمان بیاید و جانشین «جان بی. امرسون» می‌شود که تا ژانویه سال ۲۰۱۷، سفیر  آمریکا در آلمان بود.

گرنل دوازدهم جولای با ترامپ در کاخ‌سفید دیدار کرده بود. وی در برهه‌ای حساس این سمت را بر عهده می‌گیرد و آنهم زمانی است که ترامپ روابط سردی با «آنگلا مرکل» صدراعظم آلمان دارد.

زمانی که گرنل در دوران ریاست‌جمهوری بوش قدرت را در دست داشت از جمله  تحولاتی که رخ داد، می‌توان به جنگ‌های عراق و افغانستان، سیاست دولت وقت امریکا درباره برنامه هسته‌ای ایران و کره‌شمالی و مداخله در سیاست لبنان و سوریه اشاره کرد.

«پان تچاو» رئیس مجمع «ریچارد سی.هولبروک» مطالعات دیپلماتیک در آکادمی آمریکایی در برلین معتقد است که ترامپ نه یک رهبر اقتصادی و نه یک حامی سیاسی را انتخاب کرده است و این گامی در (جهت حرکت به سمت) جامعه دیپلماتیک است و اگرچه گرنل دیپلماتی حرفه‌ای نیست اما در آلمان به وی به دیده مثبت نگاه می‌شود.

گرنل مشاور سیاسی و سخنگوی رسانه‌ای شماری از سیاستمداران جمهوریخواه بوده است که می‌توان به مشاور «جان مک‌کین» در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری وی یاد کرد. سخنگوی «جان بولتون» نماینده اسبق آمریکا در سازمان ملل هم که به دلیل سیاست‌های جنگ‌طلبانه‌اش شهرت دارد، دیگر سمت گرنل بوده است.

البته عادت گرنل مبنی بر فعالیت در شبکه اجتماعی توئیتر، برای وی حاشیه‌هایی هم درست کرده است. در سال ۲۰۱۲،  توئیت وی به استعفای او از سخنگوی سیاست خارجی «میت رامنی» نامزد جمهوری‌خواه منجر شد. این در حالی است که برخی رسانه‌ها اعلام کردند که فشار افکار عمومی بر وی که نخستین سخنگوی همجنسگرای کمپین جمهوریخواهان بود، عامل استعفای وی بود.

کناره‌گیری از همکاری در رقابت‌های انتخاباتی رامنی در واقع این پیام را داشت که وی نتوانست با سیاست خارجی «باراک اوباما» رئیس جمهور آمریکا مقابله کند و این در حالی است که  آن زمان یکی از مسایل مهم در سیاست خارجی آمریکا روابط نزدیک با مرکل بود. روابط واشنگتن و برلین به حدی عمیق بود که حتی افشای جاسوسی‌های آژانس امنیت ملی آمریکا هم خللی بر آن وارد نکرد.

در این گزارش آمده است که اکنون با گذشت بیش از ۶ ماه از تصدی قدرت به وسیله ترامپ، برای آلمان مشخص شده است که دیگر نمی‌تواند به این حد از همبستگی میان این کشور با آمریکا تکیه کند.

تچاو درباره این مسایل هم گفت: «مهمترین چالشی که سفیر جدید آمریکا با آن مواجه است این است که وی باید نماینده ترامپ باشد، فردی که در آلمان محبوبیت ندارد.»

علاوه بر این مسئله، از دید تچاو، موضوع روابط بازرگانی هم دیگر چالشی است که سفیر جدید با آن مواجه است. چرا که ترامپ آلمان را به رویکرد ناعادلانه در زمینه مسایل بازرگانی متهم کرده است.

تچاو، گرنل را فردی وفادار به ترامپ، ماموری محافظه کار و شخصی واقعی در عرصه سیاست خارجی ارزیابی کرده است.

منبع: الف

وزیر دفاع گفت: در این دوره به سمت هواپیمای سنگین خواهیم رفت که موجب تقویت قدرت راهبردی هوایی ما خواهد شد، زمینه های این کار فراهم شده و طرح ریزی ها در حال انجام است.

به گزارش تسنیم، امیر سرتیپ امیر حاتمی وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در گفت‌وگویی، اظهار داشت: مقاومت در فرهنگ جمهوری اسلامی است، ملت ما در انقلاب و همینطور در دوران دفاع مقدس آثار دفاع مقدس را دید و از مقاومت نتیجه گرفت.

وی افزود: شاید ترس اصلی قدرت‌های استکباری در مورد رابطه ما و محور مقاومت به این برمی‌گردد که نمی‌خواهند چنین الگویی درمقابل چشم آنها باشد.

وزیر دفاع خاطرنشان کرد: مقاومت به مفهموم دفاع درمقابل استکبار ستیزی، و مقابله با ظلم و ستم است؛ بر اساس تعالیم اعتقادی، ما ظلم، غصب و تعدی را نمی پذیریم، و به کسانی که در این محور مقاومت می‌کنند، بر اساس همین تعالیم کمک می‌کنیم.

امیر حاتمی ادامه داد: آنچه که تا به امروز انجام شده بر اساس خواست کشورهای دوست و دولت‌های قانونی در عراق و سوریه در حد کمک‌های مستشاری بوده، البته توان نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران بسیار بیشتر از این است ولی در همین حد نیاز بوده که کمک کنیم، و از این به بعد نیز به همین ترتیب خواهد بود و ما کمک‌هایی را که برای مقابله با ظلم، ستم و غصب در منطقه مورد نیاز است انجام می‌دهیم، و آن را در راستای اعتقادات و آرمانهای خودمان می‌دانیم و امنیت در منطقه به همین ترتیب انجام می‌شود. به عبارت دیگر منافع ملی و امنیت ملی ما هم ایجاب می‌کند که با ناامنی‌ها در منطقه مقابله کنیم، زیرا درغیر صورت دامن کشورهای بیشتر در منطقه از جمله کشور ما را می‌تواند بگیرد.

وی تأکید کرد: از محور مقاومت با قدرت مانند گذشته و حتی بهتر از گذشته انشاء الله حمایت خواهد شد. 

* برنامه و اولویت‌های وزارت دفاع

امیرحاتمی درخصوص برنامه وزارت دفاع، گفت: برنامه کاملی در ادامه برنامه‌های گذشته وزارت دفاع داریم. بحمدالله وزارت دفاع جمهوری اسلامی ایران سابقه طولانی از قبل و بعد از انقلاب به ویژه در دوران دفاع مقدس و بعد از آن دارد که این برنامه در تکمیل آن برنامه‌هاست.

وی افزود: ما در این دوره به همه اولویت‌های قدرت دفاعی خواهیم پرداخت و تقویت ضریب امنیت ملی کشور براساس آن خواهدبود. در حوزه های رزم به ویژه حوزه موشکی ما برنامه مشخصی برای تقویت قدرت موشکی جمهوری اسلامی ایران داریم. انشاالله قابلیت‌های رزمی موشک‌های بالستیک و کروز ایران دراین دوره ارتقا پیدا خواهدکرد.

* تقویت برنامه موشکی

وزیر دفاع تصریح کرد : در مورد تقویت برنامه موشکی همانطور که عرض کردم دشمنان ما کارهایی را برای تضعیف و یا بی اثرکردن یا کم اثرکردن قدرت موشکی ما انجام می‌دهند، ما این را با دقت رصد و پایش می‌کنیم و متناسب با آن قابلیت‌ها و توان موشکی را افزایش خواهیم داد. حتما روی موضوع جنگ الکترونیک، قدرت تخریب موشکی و مانور پذیری و مسائلی از این دست، برنامه‌های دقیقی در حال برنامه ریزی و اجرا هست که انشالله موجب تقویت برنامه موشکی خواهدشد.

امیر حاتمی اظهار داشت: علاوه بر قدرت موشکی، حتما به سمت حوزه‌های رزم و قدرت هوایی راهبردی خواهیم رفت.

وی تأکید کرد: زمینه سازی خوبی در برنامه دیده شده قدرت دریایی که یکی از قدرت‌های بازدارنده ما می‌باشد، با توجه به اینکه کشورمان یک کشور دریایی است.

وزیر دفاع  افزود: آنجا برنامه‌های خوبی پیش بینی شده برای پدافند هوایی که امروز خط مقدم ماست. این روزها هم روز پدافند هوایی در کشور هست برنامه‌های خوبی پیش بینی شده در حوزه رزم زمینی با توجه به تهدیدات تروریستی در منطقه که امروز یک معضل برای منطقه هست پیش بینی شده یگان‌ها به تیپ‌های ویژه و واکنش سریع تجهیز شوند، همچنین یگان‌های مرزبانی تجهیز و تقویت شوند.

* نیروهای مسلح ما دارای انسجام واقعی هستند

وی خاطرنشان کرد: طبیعتاً این پشتیبانی از همه نیروهای مسلح بطور متناسب و با توجه به نیازهای آنها و شرایط آنها انجام خواهدشد. بحمدالله نیروهای مسلح ما دارای انسجام واقعی هستند ما یک فرمانده مقتدر و حکیم در بالای سر نیروهای مسلح داریم فرماندهی معظم کل قوا در سایه تدابیر ایشان نیروهای مسلح مثل دو برادر مکمل هم هستند کار می‌کنند، حتما با توجه به عکس العمل‌هایی که شما در همین ایام انتخاب هیئت دولت و رأی اعتماد دیدید حتما ما نیروهای مسلح را در این دوره منسجم تر خواهیم داشت ما هم از همه نیروهای مسلح متناسب با نیازشان پشتیبانی خواهیم کرد.

* به سمت هواپیمای سنگین خواهیم رفت

امیر حاتمی درخصوص برنامه‌های موجود برای نیروی هوایی کشور گفت: در زمینه صنایع هوایی ما زیرساخت‌ها و محصولات خوبی داریم، از جمله هواپیما، بالگرد و پهپادهای خوب، و در این دوره انشاء الله به سمت هواپیمای سنگین خواهیم  رفت که موجب تقویت قدرت راهبردی هوایی ما خواهد شد، زمینه های این کار فراهم شده و طرح ریزی ها در حال انجام است و انشاء الله پایه های محکمی برای این کار گذاشته خواهد شد.

* دیپلماسی دفاعی از فرازهای مهم برنامه‌های ما است

وزیر دفاع درخصوص همکاری های بین المللی و به ویژه همسایگان اظهار داشت: دیپلماسی دفاعی یکی از فرازهای مهم برنامه های ما است. در منطقه ای که مسأله اصلی آن ثبات و امنیت است، حتما دیپلماسی، روابط و تعامل نقش برجسته ای دارد و ما به عنوان بخش دفاع، کمک مؤثری را می توانیم انجام دهیم.

امیرحاتمی افزود: بخش قابل توجهی از مسائلی که در منطقه وجود دارد به بی اعتمادی کشورهای منطقه برمی گردد که وجود روابط دفاعی و امنیتی می تواند کمک مؤثری برای کشورهای منطقه داشته باشد. 

وی خاطرنشان کرد: اولویت ما کشورهای همسایه، کشورهای منطقه و کشورهای اسلامی است، و امیدوارم که بتوانیم از طریق توسعه دیپلماسی دفاعی در ثبات و امنیت منطقه و ایجاد اعتماد متقابل بین کشورها کمک مؤثری داشته باشیم.

وزیر دفاع درباره توانمندیهای جمهوری اسلامی در زمینه صنایع تسلیحاتی و تولید سلاح و صدور اسلحه به کشورهای همسایه گفت: همان طور که اشاره کردید ما امروز از ظرفیتهای بسیار خوبی در زمینه ساخت سلاح های مورد نیاز دفاع بومی خودمان برخوردار هستیم در همین زمنیه ها اشاره کردم: موشکی، زمینی، هوایی، دریایی، پدافند زمینی در همه زمینه ها این کار متکی به توانایی ها و زیرساختهای داخلی کشور است.

وی افزود: ما بحمد الله دانشمندان و نیروهای نخبه خوبی داریم زیرساختهای صنعتی علمی و آزمایشگاهی و فناوروی خوبی داریم و نیاز خودمان را به خوبی تأمین می کنیم.

* هدف ما از صادرات سلاح با بقیه کشورها متفاوت است

امیرحاتمی خاطرنشان کرد: در مورد صادرات، هدف ما با بقیه کشورها متفاوت است؛ کشورها عمدتا با هدف کسب منافع اقتصادی و منافع سیاسی یعنی وابسته کردن سایر کشورها، اقدام به صدور سلاح می کنند. ما نگاهمان به صادرات سلاح بر اساس کمک برای جلوگیری از جنگ و نزاع است. در جایی که کشوری ضعیف شود، دیگران ترغیب می شوند که آن را مورد تهاجم قرار بدهند در این صورت ما از طریق صادرات سلاح به کشورها در واقع کمک می کنیم به عنوان یک هدف اصلی. هدف اصلی ما تأمین نیازهای خودمان و قطع وابستگی در امر مهم تسلیحات و تجهیزات دفاعی است اما آنجایی که لازم باشد برای افزایش ضریب امنیتی منطقه و کشورها به منظور اینکه جنگی اتفاق نیفتد صادرات سلاح هم انجام می دهیم.

وی درباره تهدیدهای مسؤولان کاخ سفید درخصوص توطئه های نظامی، گفت: مدتی است این حرف را نشنیدیم امیدوار هستم که این امر ناشی از رسیدن به یک فهم درست تری در مسئولین امریکایی باشد و این حرف بی پایه و اساس را ما دیگر نشنویم. یک روز امریکایی ها این حرف را خیلی تکرار می کردند؛ این حرف خلاف منشور ملل متحد است، دخالت در امور داخلی یک کشور و مغایر استقلال کشورهاست؛ حرف غلطی است و اصولا نباید با این زبان در دنیا حرف زده شود به خصوص با جمهوری اسلامی که یک کشور مستقل است؛ این حرف در اصل حرف بی پایه ای است شما کارهایی که امریکایی در منطقه کردند ببینید. وضعیت عراق و افغانستان و سوریه را ببینید. 

امیر حاتمی اظهار داشت: همه این بحثهایی که پیش آمده ناشی از همین دخالتهای بی مورد و بیجا و غلط و در عین حال بی اثر در منطقه است. این داعشی که امروز ایجاد شده و شکل گیری این گروه های تروریستی پیامد همین کارهای غلط است. 

* توصیه می کنم که استراتژیست‌های آمریکایی ادبیات جدیدی تولید کنند

وزیر دفاع افزود: اگر منظورشان از گزینه روی میز گزینه نظامی و دخالت نظامی باشد آثارش اینهاست. اینها درباره کشورهایی است که شرایطشان کاملا با جمهوری اسلامی متفاوت است. جمهوری اسلامی یک قدرت متکی به خود است دارای قدرت واقعی است و اصولا این حرف در مورد جمهوری اسلامی حرف بیهوده و بی موردی است جز ایجاد تنفر و بی اعتباری برای آمریکایی ها اثری ندارد من واقعا توصیه می کنم که استراتژیستهای آمریکایی یک ادبیات جدیدی تولید کنند. این حرف خیلی کهنه شده همه امروز می دانند که این حرف بی معنی و بی اثر است و یک حرف بی پشتوانه است امیدوارم این حرف را دیگر نشنویم.

امیر حاتمی تأکید کرد: عرض کردم امیدوارم این حرف را نشنویم ولی این را اضافه می کنم که در هر صورت ما وضعیت برایمان روشن است در مقابل تهدید، قاطعانه تهدید می کنیم اینجور نیست که این حرف زده شود و به فرمایش مقام معظم رهبری “دوره بزن و دررو” تمام شده است. حتما اگر این حرف را بزنند البته بررسی می کنیم. یک موقع بلوف است یک موقع تهدید است اگر تهدید باشد حتما قاطعانه در مقابلش تهدید می کنیم اگر عمل شود تکلیف روشنتر است حتما عمل روشنتری انجام خواهد شد.

* مراکز نظامی هر کشوری حتما جزو اسرار آن کشور است 

وزیردفاع درخصوص مطرح شدن ادعای بازدید از مراکز نظامی و موشکی، و اظهارات اخیر نماینده آمریکا در سازمان ملل گفت: اصولا نمی خواهم وارد این موضوع شوم. یک کسی حرف بی پایه ای را در یک جای دنیا بزند لزومی ندارد ما راجع به آن حرف بزنیم ما رابطه ای با آژانس داریم کاری را انجام داده ایم. در موضوع برجام یک ارتباطی بر اساس یک ادعای غلطی در بحث “پی ام دی” و جنبه ادعایی نظامی موضوع مطرح بود کارهای لازم انجام شد تمام شد. الان چنین بحثی مطرح نیست. ما الان راجع به این صحبت کنیم که مراکز نظامی در هر کشوری حتما جزو اسرار ان کشور است و اسرار به جد و با تمام وجود مراقبت می شود حتما در کشور ما که دشمنان بیشتری داریم این جدی تر است در هر صورت اهمیتی ندارد این حرفی که زده می شود و قابل پرداختن نیست.

امیرحاتمی درخصوص تحریم‌های آمریکا علیه مقامات نظامی گفت: تحریم برای ما یک کار جدیدی نیست؛ ما صبح پیروزی انقلاب، حوزه دفاع و صنعت دفاعی و نیروهای مسلح با تحریم مواجه بودند با همه کارهایی که در این سالها چه در دفاع مقدس چه بعد از آنکه در مراحل مختلف با تهدید مواجه بودیم همه آن کارها را در شرایط تحریم انجام دادیم اگر امروز ما در یک شرایط بازدارندگی هستیم توانستیم بازدارندگی را محقق کنیم که با وجود این تهدیدات امنیت کشور مستحکم و پایدار است به واقع در حوزه دفاعی تهدید برای ما یک فرصتی بوده که ما بدانیم راهی جز اتکا به خود و تواناییهای خود نداریم و همین راه را باید ادامه دهیم.

وی درخصوص برنامه وزارت دفاع در حوزه فضایی و پرتاب موشکهای علمی و تحقیقاتی گفت: حوزه فضایی یک حوزه مهم است اگر شما می خواهید اهمیتش را بیشتر متوجه شوید، در دنیا کشورهای محدودی اجازه پیدا کرده اند در این حیطه و حریم کار علمی و تحقیقاتی موفق انجام دهند برای ما هم یک پیشران علمی و تحققیاتی محسوب می شود. و در دامنه هایی این کار، کارهای علمی و تحقیقاتی بزرگی اتفاق می افتد. ما امروز وضعیت خوبی داریم هم کشور و صنعت دفاعی وضعیت خوبی داره ما نیازهای واقعی در حوزه های فضایی و ماهواره ها و استفاده از ظرفیتهای فضا داریم که برای آن برنامه داریم، در ادامه برنامه هایی که داشتیم و یک کارهایی هم برای خودمان و کشور انجام می دهیم مثل پایگاه های فضایی و ماهواره برها بنابراین برنامه ای داریم که رشد و تقویت این حوزه هم ادامه پیدا خواهد کرد، هم مورد تأیید و افتخار دانشمندان ایرانی است و دیگر کشورها نسبت به این موضوع در ایران اذعان دارند که کار خوبی در ایران انجام شده است.

* فضای کشور ما از امن‌ترین کشورها است

امیرحاتمی در پایان خاطرنشان کرد: مردم از نیروهای مسلح خود راضی هستند و به آنها اعتماد دارند و پاسخ ما به این رضایت و اعتماد این است که بتوانیم انشاء الله مسیر پرافتخار دفاع از کشور را با قدرت به نحوی ادامه دهیم که مردم همچنان در امنیت و آسایش  زندگی کنند و بتوانند سرمایه گذاری کنند و کارهای اقتصادی خودشان را پیش ببرند و دیگران ببینند که فضای خوبی است وفضای واقعی همین است. خیلی ها تلاش می کنند که ادعا کنند فضای کشور پر ریسک است، درحالیکه اینطور نیست و فضای کشور ما بحمد الله از امن ترین کشورها است، و باید این فضا را تقویت کنیم.

منبع: الف

صادق صدرایی
حسن روحانی در بخشی از گفتگوی تلویزیونی چند شب پیشش درباره اینکه امکان ندارد که بتوان جریانی را حذف کرد سخن گفت. رییس‌جمهور پیشتر از این هم چه در دولت یازدهم و چه در روزهای پر التهاب انتخابات۹۶ این جمله را تکرار کرده بود و با جستجویی در صحبت‌های او پیش از قرار گرفتن در رأس قوه مجریه هم می‌توان جمله‌هایی مشابه این جمله را یافت. در صورتی که این نگاه در بین همه تصمیم گیران کشور وجود داشت شاید‌ امروز شاهد وضع برخی محدودیت‌ها برای بعضی جریانات سیاسی و فعالان این عرصه نبودیم. بیاییم آنچه روحانی می‌گوید را به موضوعات فرهنگی و اجتماعی هم تعمیم دهیم و به این فکر کنیم که آیا می‌شود با برخوردهای قهری در پی سانسور و حذف تفکرات و نگرش‌هایی به جامعه بود که چندان در راستای تبلیغات رسمی نیست. آیا می‌شود با ایجاد محدودیت آنچه مورد پسند اهالی قدرت نیست را به کناری نهاد؟

برای روشن‌تر شدن بحث با یک مثال سینمایی این مطلب را ادامه می‌دهیم. چند ماه پیش بود که مسئولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی تصمیم گرفتند که تکلیف فیلم‌های سینمایی که مهر توقیف در پرونده‌شان دیده می‌شد را پس از مدت‌ها مشخص کنند. نفس این حرکت فارغ از آن که نتیجه‌اش چه بود قابل تقدیر است که حداقل تکلیف فیلمسازان روشن می‌شود اما پرسش قابل طرح این است که آیا این هفت فیلمی که از دوازده فیلم بررسی شده همچنان با توقیف مواجه هستند دیده نخواهند شد؟! به واقع کدام یک از آثار فرهنگی در عصر حاضر را می‌توان یافت که به دلیل سانسور و توقیف به دست مردم نرسیده باشد؟! آیا مسیری که می‌رویم از اساس منطقی و سودمند است یا بیشتر شبیه مسخره کردن خودمان است؟!

به نظر می‌آید که باید توجهمان را به دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم بیشتر کنیم و مختصات آن را بیشتر از پیش بشناسیم. باید انتخاب را در حوزه‌های مختلف به مردم واگذار کرد و این ماموریت بهشت و جهنم مردم را از دولت بازستاند. در دنیای امروز نه می‌توان چیزی را به مردم تحمیل کرد و نه امکان حذف و سانسور و کنار گذاشتن جریانی در حوزه‌های مختلف سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و. . . وجود دارد. بیاییم واقع‌بین باشیم و از نگاه بسته دهه شصتی حداقل در حوزه فرهنگ عبور کنیم.

منبع: بهارنیوز

بابک خطی
انتخابات ریاست‌جمهوری و تعیین وزیران به پایان رسید و آقای روحانی  برای دومین بار متوالی سکان اجرایی کشور را در دست گرفتند. رییس جمهور در ایام انتخابات با گفتمانی شفاف وعده هایی را مطرح نمودند و از مردم خواستند با رای بیشتر نسبت به دوره قبل اجرایی شدن این وعده‌ها را امکان پذیرتر نمایند. خواسته‌ای که در میدان عمل هم اتفاق افتاد و رییس جمهور با حدود شش میلیون رای بیش از دور قبل راهی پاستور شد. قصد این یادداشت بررسی عملکرد دولت در فاصله انتخاب رییس جمهور تا رای اعتماد مجلس به وزرا واولین مصاحبه تلویزیونی در دوره دوم علیرغم وجود انتقادات جدی در فضای جامعه در این بازه زمانی-نیست چرا که چهار سال پیش روی دولت است و اگر اراده‌ای برای تحقق وعده‌ها باشد، انجام بسیاری از آنها شدنی است. این چهار سال به همان‌اندازه  می‌تواند کوتاه هم باشد و در چشم برهم زدنی انتخابات ریاست جمهوری دوازدهم پیش روی مردم و سیاستمداران خواهد بود.

انتخابات اصولا بازار داد و ستد اعتماد است در حالی که هیچ ضمانت اجرایی قطعی برای تضمین این امر نسبی وجود ندارد.
آقای روحانی عصاره تفکری در کشور است که به اعتدال معروف شد و طبعا از دغدغه مندان اصلی ادامه این سیاست هستند ومی بایست باشند. اما ایشان در دومین دوره ریاست جمهوری است و اگر مجموعه دولت به هیچ کدام از برنامه‌های وعده داده شده هم عمل نکند رای مردم به نام ایشان ثبت شده و قابل بازپس گیری نیست.یک سمت این معادله مردمی هستند که به ادامه  گفتمان اعتدال عقیده مند بوده‌اند علیرغم همه انتقادات احتمالی در روز انتخابات به ادامه این روند رای داده‌اند و طی چهار سال آینده نیز پیگیر خواسته هایشان خواهند بود و سمت دیگر مجموعه ایست که مستظهر به این رای از سال٩٢تا کنون به ساختارهای انتخابی کشور وارد شده اند.

ذکر یک یاداوری:
در نیمه اول دهه هشتاد اصلاحات اصلاح طلبان دومین انتخابات شورای شهر تهران را به آبادگران آن روز واصولگرایان امروز هستند واگذار کردند و این اتفاق بمثابه به صدا در آمدن زنگ خطر بود. اما اصلاح طلبان به جای تحلیل شکست و‌ترمیم  اشکالات، در اقدامی عجیب  با چهار نامزد که رویکرد  اعتدال و امید به تعبیر امروزی آن داشتند در انتخابات ریاست جمهوری شرکت کردند.
ترجیح چشم و همچشمی‌های گروهی به منافع ملی  و برآورد کارتونی اغراق شده از سبد رای باعث شد  که آنان این انتخابات را یک دورهمی “که بالاخره یکی از خودمان  انتخاب خواهد شد”تصور کنند و  پا به عرصه آن بگذارند و تنها فردای بعد از انتخابات و خوردن تیر غرور واهی به سنگ واقعیت بود که تازه یاد تصمیمات استراتژیک و مصالح ملی افتادند و  فقط آن وقت بود که خواستند چهارسال تشتت و نقدناپذیری را در فاصله‌ی یک هفته‌ای مرحله اول و دوم انتخابات و با آرزوی رخ دادن معجزه جبران کنند.

در سال ١٣٨۴معجزه اتفاق نیفتاد و البته هزینه آن را مردم زیرفشار تحریم و ورشکستگی اقتصادی پرداخت کردند. امیدوارم عملکرد منتخبین اعتدالی امروز مردم در دولت و مجلس تا سال١۴٠٠ آنقدر درخشان باشد که آن روز به نگرانی‌های  مطروحه در سطور این یادداشت بخندیم. اما زمان این یادآوری دقیقا اکنون است. امروز و به مدد روشنگری رسانه‌ها می‌دانیم بعضی از متولیان ظاهری تدبیر و امید اصولا اعتقادی به این گفتمان ندارند و بیشتر به “تدبیر ” مسایل اقتصادی خود و آقازاده هایشان وانتقال هر چه بیشتر “ژن‌های خوب”به عرصه سیاسی و اجرایی جامعه متمرکزند.

روی سخن اینجا نه با این افراد که با رییس جمهور به عنوان نماد تفکر اعتدالی و دلسوزان معتقد واقعی به این رویکرد است تا هم اقدامات عملی در جهت تحقق وعده‌های انتخاباتی انجام دهند و هم همتی برای جراحی این رگه‌های منفعت جو از بدنه‌ی گفتمان اعتدال به خرج دهند و هزینه‌های آن را در جهت حفظ مصالح ملی متقبل گردند. اینکه تمام لحظات این چهارسال را لحظاتی مغتنم و باارزش در پیشگاه ملت برای عمل به برنامه‌ها و عده‌های داده شده در نظر بگیرند و آگاه باشند اقبال ملت و تکرار آن منوط به عملکرد است و عهد اخوت یا امر کورکورانه مریدمسلکانه نیست و گاهی خیلی زود، دیر می‌شود.

و بالاخره سخن آخر به کسانی که اساسا اعتقادی به گفتمان اعتدال و امید ندارند  و به دلایل دیگر پرچم آن را به دست گرفته‌اند و به امور ملی نگاه سفره‌ای و نفع شخصی محور دارند این است که اگر فردای انتخابات ریاست جمهوری ١۴٠٠، نتیجه مطابق میل شان نبود به جای متهم کردن مردم به نداشتن بینش سیاسی و عجول خواندن آنان، واقعیت خود را درمنفعت طلبی شخصی و نداشتن حداقل‌های حافظه تاریخی سیر تماشا کنند و قبل از فرافکنی و ایراد اتهام به مردم به فکر درمان این نوع مهلک خودخواهی و فراموشی در خود باشند.

منبع: بهارنیوز