بایگانی دسته ی : سیاسی

نائب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی گفت: تنها در مقطع فعلی اگر مقام معظم رهبری حکم جهاد در سوریه یا عراق را بدهند، حداقل بیش از یک میلیون جوان در نوبت اعزام هستند تا به حکم ولی ففیه خود، “لبیک” بگویند.

به گزارش میزان، ابوالفضل حسن بیکی نائب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی با بیان اینکه در برهه کنونی اشتیاق و میل جوانان و حتی نوجوانان کشورمان برای حضور در جبهه های سوریه و عراق جهت دفاع از حرم اهل بیت (ع) بسیار زیاد شده است عنوان کرد: افراد زیادی در این راستا ثبت نام کرده اند و فشارهای زیادی برای اعزام وجود دارد.

وی با بیان اینکه تنها در مقطع فعلی اگر مقام معظم رهبری حکم جهاد در سوریه یا عراق را بدهند، حداقل بیش از یک میلیون جوان در نوبت اعزام هستند تا به حکم ولی ففیه خود، “لبیک” بگویند تاکید کرد: جمهوری اسلامی ایران در سوریه و عراق که درگیر مبارزه با تروریست ها هستند، دو ماموریت “فعالیت های مستشاری” و “اقدامات آموزشی” را بر عهده دارد و دولتهای سوریه و عراق نیز در همین حد از جمهوری اسلامی ایران تقاضای کمک دارند.

مشاور سابق رئیس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح ادامه داد: در میان خیل عظیم داوطلبان برای اعزام به سوریه و عراق، تعداد قابل ملاحظه و بسیار زیادی از جوانان و نوجوانان کم سن و سال وجود دارد؛ در این زمینه مقام معظم رهبری از نظر فقهی فرمودند که افراد بالغ و دارای سن بالا در جبهه سوریه و عراق مشارکت داشته باشند.

حسن بیکی افزود: از سوی دیگر هر یک از رزمندگان ما که در سوریه یا عراق به شهادت می رسند، حرارت عشق به امام حسین (ع) و حضرت زینب (س) در میان بستگان و نزدیکانشان شعله‌ور می شود و آنها تلاش خود را برای حضور در جبهه مقاومت دوچندان می کنند.

نائب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس تصریح کرد: در حال حاضر همچون زمان هشت سال دفاع مقدس، تضمیم بر این شده که فرزندان شهدای مدافع حرم اولویتی برای حضور در جبهه ها نداشته باشند و در کشور بمانند و بیشتر به خانواده خود شهید رسیدگی کنند؛ در زمان جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی، شاهد بودیم که حضرت امام (ره) اعلام کردند خانواده هایی که ۲ شهید یا بیشتر دارند، دیگر رزمنده به جبهه ها اعزام نکنند.

وی در پایان نیز خاطرنشان کرد: در حال حاضر بسیاری از خانواده های شهدای مدافع حرم که به تصمیم فرمانده نیروی قدس سپاه در زمینه  اعزام به سوریه و عراق معترض هستند، گله مندی‌شان را نزد مقام معظم رهبری می برند که البته ایشان نیز با بصیرت و نگاه راهبرانه ای که دارند، تا کنون از تصمیم سردار سلیمانی دفاع کردند و هر بار که با چنین گله مندی هایی روبرو بودند، می گفتند ” شما اینجا باشید و برای نظام کار کنید”.
 

منبع: alef.ir

رئیس سابق سازمان بسیج مستضعفین طی نامه ای از مقام معظم رهبری فرماندهی کل قوا تشکر و قدردانی کرد و گفت: تا نفس دارم بر عهد و پیمانی که با حضرتعالی و امام و شهیدان بسته ام، هستم.

به گزاش پایگاه خبری بسیج، در بخشی از نامه سردار سرتیپ محمدرضا نقدی معاون فرهنگی اجتماعی سپاه پاسداران آمده است: از لطف و عنایت و اعتماد به این سرباز کوچک ولایت برای خدمت در سنگری جدید که موضوع آن دغدغه اصلی حضرتعالی است، تشکر می کنم و پیش از آن، این که رخصت دادید بیش از هفت سال خادم و نوکر بسیجیان باشم صمیمانه سپاسگزارم.

در ادامه این نامه آمده است: تا نفس دارم بر عهد و پیمانی که با حضرتعالی و امام و شهیدان بسته ام، هستم و به فضل پروردگار لحظه ای دست از مبارزه با کفر و نفاق و ظلم و ستم بر نخواهم داشت و انشالله سنگر جدید خدمتم، مثل همیشه کانون جوشان عشق و اطاعت از ولایت و مبارزه با آمریکا و ایادی اش خواهم بود.

در پایان این نامه آمده است: از خدای متعال می خواهم سایه پر مهر آن امام عزیز را تا ظهور امام عصر (عج) بر سر امت اسلام مستدام بدارد و تا نفس آخر توفیق خدمتگذاری به این نظام الهی را نصیب ما سازد.

چهارشنبه گذشته حضرت آیت الله خامنه ای فرمانده معظم کل قوا با صدور حکمی سردار سرتیپ پاسدار غلامحسین غیب پرور را به سمت «رئیس سازمان بسیج و جانشین فرمانده کل سپاه در امور بسیج» منصوب کردند.

سردار محمدرضا نقدی از مهر ماه سال ۸۸ با حکم رهبر معظم انقلاب به سمت ریاست سازمان بسیج مستضعفین که تا پیش از آن نیروی مقاومت بسیج نام داشت، منصوب شده بود.

منبع: alef.ir

بوریس جانسون، پس از اظهارت انتقادآمیزش علیه عربستان سعودی مبنی بر مشارکت در جنگ نیابتی در منطقه به خصوص در یمن بر تقویت روابط انگلیس با کشورهای حوزه خلیج فارس تاکید کرد.

به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری پرس آسوسیشن، وزیر خارجه انگلیس چند روز گذشته در اظهاراتی نادر عربستان سعودی را که یکی از متحدان اصلی لندن در منطقه است، به باد انتقاد گرفت و این کشور را به حضور در جنگ نیابتی در منطقه متهم کرد.

این اظهارات باعث انتقاد شدید در دولت انگلیس شد و همچنین خشم رهبران عرب حوزه خلیج فارس را به همراه داشت.

وی در سخنرانی خود در بحرین پیش از سفر به عربستان سعودی در روز یکشنبه اعلام کرد: نیروهای سعودی به دلیل حفظ امنیت کشورشان از بمباران‌حوثی‌ها در یمن دست به عملیات نظامی می‌زنند.

وی خطاب به کشورهای حوزه خلیج فارس گفت: امنیت شما امنیت ماست. انگلیس جزو تاریخ دویست ساله شما بوده و در قرن‌های آینده با شما خواهد بود.

جانسون اضافه کرد: من باید نگرانی‌های عمیق خود را که فکر می‌کنم این نگرانی جهانی است، درباره وضعیت مردم یمن اعلام کنم.

وی ادامه داد: من فکر می‌کنم ما می‌توانیم همه در این مساله توافق کنیم که جنگ و درگیری نمی‌تواند باعث ایجاد یک یمن باثبات شود. بر همین اساس ما در لندن به همراه شرکای‌مان سخت تلاش می‌کنیم که بتوانیم یک روند سیاسی ایجاد کنیم.

وی با اشاره به فروش تسلیحات انگلیس به شرکای عربش در منطقه گفت: در طول ۱۰ سال آینده انگلیس سه میلیارد پوند برای اجرای تعهدات نظامی‌اش هزینه خواهد کرد.

جانسون اضافه کرد: تعمیق روابط با کشورهای حوزه خلیج فارس به غیر از ناتو بیشترین تلاش انگلیس برای گسترش روابط با کشورهای دیگر است.

پس از اظهارات انتقادآمیز بوریس جانسون علیه عربستان سعودی سخنگوی دفتر ترزا می، نخست وزیر انگلیس اعلام کرد که ترزا می اعتماد کامل به جانسون دارد اما اظهارات اخیر وی شخصی بوده و بازتاب کننده مواضع دولت انگلیس نیست.

چند روز گذشته، بوریس جانسون، وزیر خارجه انگلیس در یک کنفرانس خبری در رم اعلام کرد، عملیات عربستان سعودی در منطقه یک تراژدی است.

وی اضافه کرد: برخی از سیاستمداران منطقه با تحریف اسلام به دنبال ایجاد تفاسیر مختلفی از اسلام برای اهداف سیاسی خود هستند. این مساله یکی از بزرگترین مشکلات در منطقه است.

این انتقادات در حالی مطرح شد که ترزا می، نخست وزیر انگلیس سفری به کشورهای عرب حوزه خلیج فارس داشت و با مقامات این کشورهای عربی از جمله عربستان دیدار و گفت‌وگو کرد.

همچنین وزارت خارجه انگلیس بلافاصله پس از انتقادات جانسون، برای جلوگیری از ایجاد هر گونه تنش با عربستان سعودی، یکی از مشتریان اصلی خرید تسلیحات انگلیس، بر “اهمیت بالای روابط لندن-ریاض” تاکید کرد.

در همین راستا، یک سخنگوی وزارت خارجه انگلیس پس از اظهارات جانسون گفت: ما به روشنی و آشکارا اعلام می‌کنیم که انگلیس یکی از متحدان عربستان سعودی است و از اقدامات این کشور در راستای دفاع از مرزها و مردمش حمایت می‌کنیم. هر گونه مطلب خلاف این واقعیت، اشتباه و سوءتفاهم است.

انگلیس از سال ۲۰۱۰ به ۳۹ کشور از مجموع ۵۱ کشوری که در رده کشورهای “غیر آزاد” در دسته‌بندی گزارش “آزادی در جهان” قرار داشتند، سلاح فروخته است. همچنین انگلیس به ۲۲ کشور از مجموع ۳۰ کشوری که در لیست دیده‌بان حقوق بشر دولت انگلیس کشورهای “نامطلوب” خوانده می‌شوند، سلاح داده است.

همچنین چندی قبل، دولت انگلیس درخواست دو کمیته پارلمانی این کشور مبنی بر توقف فروش سلاح و بمب به عربستان در پی حملات جنون آمیزش به یمن و نقض قوانین جنگی در این کشور را رد کرد.

چهار تن از وزرای دولت انگلیس از جمله بوریس جانسون، وزیر خارجه این کشور با درخواست دو کمیسیون پارلمان این کشور مبنی بر توقف فروش اسلحه و بمب به عربستان مخالفت کرده و بر ادامه پایبندی به توافقنامه امضا شده با عربستان تاکید کردند.

انگلیس پیشتر قرارداد فروش اسلحه به عربستان به ارزش ۳ / ۳ میلیارد پوند به امضا رسانده بود.

منبع: alef.ir

کشورهای اروپایی به طور محرمانه در حال طرح نگرانی های خود در مورد برنامه دونالد ترامپ برای همکاری با روسیه در مورد سوریه هستند.

به گزارش مهر به نقل از رویترز، برنامه دونالد ترامپ رئیس جمهوری منتخب آمریکا برای همکاری با روسیه در خصوص سوریه موجب نگرانی متحدان اروپایی آمریکا شده و آنها به طور محرمانه در حال بازگو کردن نگرانی های خود هستند.

از آغاز بحران سوریه تاکنون، روسیه و کشورهای غربی در دو سوی مختلف میدان بوده و به نوعی با یکدیگر در مبارزه بوده اند اما برنامه ترامپ برای همکاری با روسیه موجب برهم خوردن وضعیت موجود می شود. 

به نوشته رویترز، متحدان کلیدی آمریکا در اروپا به آرامی نگرانی خود درباره رویکرد دونالد ترامپ، رئیس جمهور جدید آمریکا در قبال سوریه را ابراز می کنند؛ آنها معتقدند تعهد ترامپ برای همکاری نزدیک با روسیه به عنوان حامی اصلی دمشق، می تواند روند مبارزه با تروریسم نشات گرفته از سوریه را تضعیف کند.

همین امر موجب شده تا در روزهای اخیر که پیشروی ارتش سوریه در حلب بیشتر شده، رایزنی های کشورهای اروپایی نیز بیشتر شود و آنها بیش از قبل با یکدیگر در خصوص استراتژی آتی آمریکا در خصوص سوریه با یکدیگر گفتگو کنند.

در همین رابطه «استفان دی میستورا» نماینده ویژه سازمان ملل در امور سوریه،  در گفتگو با خبرنگاران در مقر سازمان ملل در نیویورک گفت: از آنجایی که از مواضع دولت جدید آمریکا در خصوص تحولات سوریه اطلاعی ندارم، در اولین فرصت به واشنگتن خواهم رفت تا با تیم دولت جدید به ریاست دونالد ترامپ رئیس جمهوری منتخب آمریکا درباره بحران تقریبا شش ساله سوریه تبادل نظر کنم.

دی میستورا به خبرنگاران گفت که تا سه شنبه در آمریکا خواهد تا در نیویورک و واشنگتن با اعضای تیم دولت ترامپ در این خصوص مذاکره کند.

منبع: alef.ir

دونالد ترامپ، رئیس جمهور منتخب آمریکا اعلام کرد، رودی جولیانی، شهردار سابق نیویورک از فهرست کاندیداهای مدنظر او برای وزارت امور خارجه آمریکا کنار گذاشته شده و به دولت او نخواهد پیوست.

به گزارش ایسنا، به نقل از خبرگزاری فرانسه، این در حالی است که جولیانی پیش از این تمایلش برای رسیدن به وزارت امور خارجه در دولت ترامپ را پنهان نکرده بود اما برخی معامله‌های تجاری او که ممکن بود بعداً برای او تعارض منافع به وجود آورد، از سوی رسانه‌ها مورد بررسی قرار گرفتند.

او یکی از حامیان سرسخت ترامپ در دوران قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا بود و برخی از چهره‌ها نسبت به دورنمای رسیدن جولیانی ۷۲ ساله به وزارت خارجه به سبب لفاظی‌های آتشین او هشدار داده بودند.

در حالی که انتظار می‌رود تا چند روز دیگر رئیس جمهور منتخب آمریکا وزیر امور خارجه دولتش را اعلام کند، مشخص شده که جولیانی در تاریخ ۲۹ نوامبر نامش را از فهرست کاندیداها حذف کرده است.

ترامپ در بیانیه‌ای گفت: رودی می‌توانست یک عضو برجسته در کابینه دولت من در چندین نقش باشد اما من کاملا به دلایل او برای تدوام حضور در بخش خصوصی احترام گذاشته و آنها را درک می‌کنم.

این در حالی است که خبرگزاری رویترز به نقل از یک مقام ارشد تیم انتقال قدرت ترامپ گزارش داد: رکس تیلرسون، مدیرعامل شرکت نفت و پتروشیمی اکسون موبیل اخیرا از سوی ترامپ به عنوان کاندیدای پیشتاز تصدی وزارت امور خارجه در نظر گرفته شده است.

گفته شده که ترامپ روز سه شنبه گذشته با تیلرسون دیدار کرده و ممکن است فردا یکشنبه مجددا با او مذاکره کند.

مقام تیم انتقال قدرت آمریکا که نامش را فاش نکرد، گفت: در حال حاضر تیلرسون ۶۴ ساله در گمانه زنی‌های ترامپ برای وزیر خارجه دولتش جلوتر از میت رامنی، کاندیدای ریاست جمهوری سال ۲۰۱۲ جمهوری خواهان قرار دارد. اما به گفته این مقام رامنی هنوز مدنظر ترامپ قرار داشته و دیگر کاندیداهای وزارت خارجه دولت او عبارتند از جان بولتون، سفیر سابق آمریکا در سازمان ملل، باب کروکر، سناتور آمریکایی و دریادار بازنشسته جیمز استاوریدیس.

منبع: alef.ir

ارتش سوریه از برقراری آتش‌بس در اطراف دمشق و بخش‌هایی از ادلب از عصر روز جمعه تا زمانی نامعلوم خبر داد.

به گزارش ایسنا به نقل از شبکه خبری اسکای نیوز عربی، ارتش سوریه از عصر روز جمعه در مناطق مختلفی از اطراف دمشق و استان ادلب در شمال غرب این کشور آتش‌بس اعلام کرد.

این آتش‌بس از عصر جمعه آغاز شده و زمان پایان آن مشخص نیست.

هنوز مخالفان سوریه واکنشی به اعلام آتش‌بس از سوی ارتش این کشور نداشته‌اند.

از جمله مناطقی که شامل آتش‌بس می‌شوند، شهر “مضایا” در نزدیکی دمشق است که در محاصره نیروهای دولت سوریه بوده و نیز  شهرهای ‌”کفریا” و “الفوعه” در استان ادلب هستند که مخالفان سوریه آنها را محاصره کرده‌اند.

منبع: alef.ir

مدیر اندیشکده آمریکایی گفت: سیاست‌های ترامپ درباره روسیه، سوریه و داعش تغییر محسوسی نسبت به اوباما نخواهد داشت اما سیاست‌های ترامپ درباره ایران کاملا عکس سیاست‌های دولت اوباما خواهد بود.

به گزارش مشرق، در خصوص سیاست خارجی ترامپ، سیاست‌های احتمالی او در قبال ایران و برجام و اعتراضات بعد از انتخابات علیه ترامپ با «جان ففر» مدیر اندیشکده Foreign Policy In Focus «تمرکز بر سیاست خارجی» گفت‌وگو کرده است. این کارشناس سیاست خارجی آمریکا معتقد است سیاست‌های ترامپ درباره روسیه، سوریه و داعش تغییر محسوسی نسبت به اوباما نخواهد داشت، اما سیاست‌های ترامپ درباره ایران کاملاً عکس سیاست‌های دولت اوباما خواهد بود.

ترامپ درباره سیاست خارجی مواضع عجیبی گرفته است که شاید عجیب‌ترین آن‌ها، ابراز علاقه و تحسین پوتین باشد. آیا ترامپ می‌تواند آن‌قدر که ظاهراً دوست دارد، به روسیه و پوتین نزدیک شود؟

من فکر می‌کنم، این مسئله دور از ذهن نیست. یادتان باشد، در دولت اوباما بود که حزب دموکرات پیشنهاد «ریست» روابط با روسیه را داد و این کار نیازمند مذاکره هم با «دیمیتری مدودف» و هم با ولادیمیر پوتین بود. بنابراین پیدا کردن زمینه‌های مشترک با روسیه مسئله‌ای تازه نیست، هرچند تلاش‌های دولت اوباما، پیش از آغاز تنش‌ها در اوکراین و شروع جنگ داخلی در سوریه و پیش از بروز اختلافات میان آمریکا و روسیه در هر دوی این مسائل بود.

بنابراین نزدیکی روابط میان آمریکا و روسیه در دوران ریاست‌جمهوری ترامپ، سخت‌تر خواهد بود، اما دور از تصور نیست. ترامپ ممکن است برای نزدیک شدن به روسیه، با مقاومت بیش‌تری در حزب خودش یعنی حزب جمهوری‌خواه مواجه شود. البته یک نکته هم وجود دارد که ممکن است برقراری روابط بهتر با روسیه در دوران ترامپ را محتمل‌تر کند.

یکی از بزرگ‌ترین نگرانی‌های سیاستمداران و خواص سیاست خارجی آمریکا درباره ترامپ، این بود که وقتی او رئیس‌جمهور شود، مجوز استفاده از زرادخانه هسته‌ای آمریکا را نیز دریافت خواهد کرد. در این شرایط، اگر ترامپ بخواهد با روسیه، که دیگر قدرت بزرگ هسته‌ای در دنیاست، ارتباط بهتری برقرار کند، این مسئله می‌تواند به مذاق افرادی خوش بیاید که نگران استفاده ترامپ از سلاح هسته‌ای هستند.
 
علاقه ترامپ به پوتین، دست‌مایه طنزپردازی رسانه‌های مختلف شده است

ترامپ درباره خاورمیانه و سوریه هم حرف‌های خوبی زده است. مثلاً گفته که حل و فصل جنگ سوریه را به پوتین واگذار خواهد کرد. به نظر شما این صحبت‌های ترامپ چه‌قدر عملی هستند؟

من فکر نمی‌کنم ترامپ واقعاً این کار را بکند. افرادی که ترامپ برای تعیین سیاست خارجی‌اش دور خود جمع کرده، دیدگاه‌های متفاوتی درباره سوریه دارند. یادتان باشد که ترامپ هم‌چنین گفت می‌خواهد جنگ علیه داعش را جدی‌تر از دولت اوباما پی‌گیری کند. این کار نه تنها مستلزم ادامه بمباران‌های هوایی، بلکه احتمالاً اعزام نیروهای زمینی آمریکایی به سوریه است. ترامپ حتی تا ۳۰ هزار نیروی آمریکایی را هم ذکر کرده است.

البته درست است که داعش از زمانی که ترامپ این اظهارات را کرد، ضعیف‌تر شده و ممکن است تا زمانی که وی ریاست‌جمهوری را به عهده بگیرد، اعزام نیروهای آمریکایی هم دیگر ضروری نباشد، اما من ترامپ را فردی نمی‌بینم که برای صدور فرمان تشدید بمباران‌ها یا اعزام نیروی نظامی برای شرکت در یک جنگ، تعلل کند.

سیاست ترامپ درباره سوریه با سیاست اوباما چه تفاوتی خواهد داشت؟

من فکر نمی‌کنم برای ترامپ خیلی اهمیتی داشته باشد که بشار اسد در قدرت بماند یا نماند. این مسئله می‌تواند تفاوت او با اوباما باشد. با این وجود، سیاست اوباما هم رفته‌رفته به عدم تمرکز بر اسد تبدیل و مشخص شد که دولت اوباما هم‌دیگر اولویت خود در سوریه را «تغییر رژیم» نمی‌داند و بیش‌تر روی داعش متمرکز شده است.

مسئله اصلی و تفاوت اصلی میان ترامپ و اوباما، نه روسیه است، نه بشار اسد و نه داعش، چون من فکر نمی‌کنم ترامپ سیاست‌های آمریکا درباره هیچ‌یک از این مسائل را دچار تحول اساسی کند. مسئله اصلی، ایران است، چون پیش‌بینی می‌شود سیاست‌های آمریکا در دولت ترامپ نسبت به ایران بسیار با دولت اوباما متفاوت باشد.

ترامپ اندکی از موضع پاره کردن توافق هسته‌ای عقب‌نشینی کرده، اما روی لزوم مذاکره دوباره درباره آن تأکید کرده است و این مسئله‌ای است که نه اتحادیه اروپا و نه ایران تمایلی به آن نشان نداده‌اند. البته ممکن است ترامپ نهایتاً از این موضوع هم عقب‌نشینی کند. مثلاً اگر ترامپ با روسیه روابط نزدیک‌تری برقرار کند، ممکن است پوتین بتواند در این‌باره روی تصمیم ترامپ تأثیرگذار باشد.

با این حال، حتی اگر ترامپ اقدامی برای مذاکره مجدد درباره توافق هسته‌ای هم نکند، باز هم من کاملاً معتقدم که کنگره و حزب جمهوری‌خواه خود را متعهد به اعمال دور جدیدی از تحریم‌های ضدایرانی می‌دانند و ترامپ هم سر راه آن‌ها نخواهد ایستاد. همین تحریم‌ها هم می‌تواند هم برای توافق هسته‌ای و هم برای روابط آمریکا با ایران مشکل‌ساز شود.

همین مشکلات می‌تواند به نقاط دیگر دنیا هم تعمیم پیدا کند. مثلاً اگر ترامپ روسیه را هم رقیب یا دشمن منافع خود در سوریه نداند، باز هم ایران را به عنوان عاملی با نقش منفی در سوریه و کشورهای دیگر مانند عراق تلقی خواهد کرد. همین مسئله هم موجب تنش‌های بیش‌تر میان آمریکا و ایران خواهد شد.

شما گفتید که ترامپ از موضوع خود درباره پاره کردن توافق هسته‌ای عقب‌نشینی کرده است. با این حال، اگر او تصمیم بگیرد این کار را بکند یا به روش‌های دیگری زیر توافق بزند، ایران چگونه باید واکنش نشان دهد؟

به نظر من اگر این اتفاق بیفتد، دولت ایران در وضعیت سختی قرار خواهد گرفت: از یک طرف روابط قوی‌تری با اتحادیه اروپا، از نظر هم‌کاری‌های اقتصادی، برقرار کرده است و بعد از قرارداد بوئینگ، به فکر تقویت روابط اقتصادی با آمریکا هم بود؛ اما این روابط مسلماً با وجود اکثریت جمهوری‌خواهان در کنگره که میلی به حفظ توافق هسته‌ای ندارند و قطعاً علاقه‌ای هم به گسترش روابط با ایران ندارند، عملی به نظر نمی‌رسد.
 
«اگر من جای مقامات ایران بودم، آمریکا را به‌کل فراموش می‌کردم»

اگر من در ایران و به جای مقامات این کشور بودم، احتمالاً آمریکا را به‌کل فراموش می‌کردم و توافق هسته‌ای را صرفاً با هدف گسترش روابط تجاری با اتحادیه اروپا و روسیه حفظ می‌نمودم و امیدوار می‌ماندم که چهار سال دیگر، فرد دیگری در واشینگتن به عنوان طرف مذاکره حضور داشته باشد.

به طور کلی، سیاست ترامپ در قبال ایران از سیاست احتمالی کلینتون یا سیاست کنونی اوباما سخت‌گیرانه‌تر خواهد بود؟

سخت است که پیش‌بینی کنیم سیاست کلینتون چگونه «می‌بود.» البته افرادی اطراف کلینتون بودند که خواهان سخت‌گیری بیش‌تر علیه ایران بودند، اما تقریباً همه متفق‌القول بودند که کلینتون سیاست‌های اوباما را حفظ می‌کرد و ادامه می‌داد، از جمله این‌که توافق هسته‌ای را نگه می‌داشت و تنها اندکی هم‌کاری با ایران را گسترش می‌داد.

بنابراین من پیش‌بینی می‌کنم که دولت ترامپ همه سیاست‌های اوباما در قبال ایران را معکوس خواهد کرد؛ البته نه به خاطر ترامپ، چون من بعید می‌دانم ترامپ واقعاً بداند ایران چیست یا چه سیاست‌هایی دارد؛ بلکه به خاطر جمهوری‌خواهان در کنگره که دستورکاری کاملاً مشخص دارند و آن را با قوت بیش‌تری از زمان حصول توافق هسته‌ای اجرا کرده‌اند.

ترامپ گفته که اگر قایق‌های ایرانی برای نیروهای دریایی آمریکا مزاحمت ایجاد کنند، دستور حمله به آن‌ها را خواهد داد. به نظر شما این حرف را واقعاً عملی خواهد کرد؟

ترامپ به عنوان یک سیاستمدار، سابقه عملی ندارد و بنابراین واقعاً دشوار است که پیش‌بینی کنیم در هر موردی چه واکنشی نشان خواهد داد. وی دم‌دمی‌مزاج و غیرقابل‌پیش‌بینی، و راستش را بخواهید، درباره روابط بین‌الملل، نادان است. او به عنوان رئیس‌جمهور کارهای زیادی می‌تواند انجام بدهد. نگرانی اصلی من افرادی است که ترامپ به عنوان وزیر دفاع انتخاب کرده («جیمز متیس» ضدایرانی) و به عنوان وزیر خارجه انتخاب خواهد کرد. من نگران هستم که اگر این تنش‌ها در دولت ترامپ رخ دهد، وزرای او منتظر راه‌حل دیپلماتیک نمانند، بلکه راه‌حل نظامی‌ای را انتخاب کنند که عقیده دارند بهترین راه‌حل است.

البته برخی افراد هم از این جنبه تبلیغات ترامپ خرسند هستند که او تمرکز خود را روی سیاست‌های داخلی گذاشته و بنابراین روی‌کرد او در قبال سیاست خارجی احتمالاً کم‌تر رنگ و بوی نیروی نظامی خواهد داد. با این حال، مشکل این‌جاست که ترامپ موجب برانگیخته شدن یک واکنش به شدت ملی‌گرایانه در آمریکا شده است و هرچند شعار «اول آمریکا» به معنای تمرکز بر اولویت‌های داخلی است، اما این ملی‌گرایی آن‌قدر قوی است که ممکن است توسط دولت ترامپ برای حمایت از هرگونه اقدام نظامی علیه افرادی مورد استفاده قرار بگیرد که دشمن آمریکا معرفی می‌شوند.

بنابراین درست است که ترامپ قول داده بر مسائل داخلی تمرکز کند، اما این ملی‌گرایی نیرویی چندوجهی دارد که می‌تواند برای ترویج سیاست خارجی‌ای به کار گرفته شود که دست‌کم به اندازه سیاست خارجی جورج دابلیو بوش و چه‌بسا بیش‌تر از آن مداخله‌جویانه باشد.

به نظر می‌رسد جمهوری‌خواهان و دموکرات‌ها در آمریکا قدرت را میان خود تقسیم می‌کنند و عمدتاً یک حزب قدرت را در کنگره دارد و حزب دیگر قدرت در ریاست‌جمهوری را. با توجه به این‌که اکنون هم ریاست‌جمهوری و هم کنگره در دست جمهوری‌خواهان است، می‌توان ترامپ را یکی از قدرتمندترین رؤسای‌جمهور آمریکا دانست؟

بله. ضمناً قوه مجریه الآن نسبت به، مثلاً ۱۰ یا ۲۰ سال پیش، بسیار قوی‌تر شده است. البته کنگره طی مدت کمی از ریاست‌جمهوری جورج دابلیو بوش هم در دست جمهوری‌خواهان بود. پیش از آن، سال ۱۹۲۸ هم چنین اتفاقی افتاد، اما آن زمان، دوره خوبی برای آمریکا نبود. بنابراین، بله، من فکر می‌کنم الآن ترکیب قدرت جمهوری‌خواهان در کنگره با قوه مجریه‌ای که قوی‌تر از گذشته است، به این معناست که دانلد ترامپ احتمالاً قوی‌ترین رئیس‌جمهور در تاریخ اخیر آمریکاست.
 
اصلی‌ترین تفاوت سیاست خارجی ترامپ با اوباما درباره ایران است؛ ترامپ خود را متعهد به اعمال تحریم‌های جدید علیه ایران می‌داند

با توجه به تظاهرات‌های بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا، به نظر می‌رسد ترامپ همه شرایط را برای تبدیل شدن به منفورترین رئیس‌جمهور آمریکا دارد. آیا این تظاهرات‌ها آن‌قدر که از قاب رسانه‌ها به نظر می‌رسید، بزرگ بودند؟ دلیل این تظاهرات‌ها چه بود؟

بعضی از این تظاهرات‌ها واقعاً گسترده بودند؛ در حد چندین هزار نفر. لس‌آنجلس شاهد چند راه‌پیمایی بود؛ شهر پورتلند در ایالت اورگان به مدت چند روز پیاپی صحنه تظاهرات مردم بود؛ برخی نوجوانان و جوانان، از عصبانیت مدارس و دانشگاه‌های خود را ترک کردند.

دلیل اعتراضات این بود که اولاً نتیجه انتخابات واقعاً شوکه‌کننده بود، و دوماً مردم آمریکا از ارزش‌هایی که ترامپ نماد و نماینده آن‌هاست عصبانی هستند. مردم می‌گویند ترامپ یک نامزد معمولی نبود و یک رئیس‌جمهور معمولی هم نخواهد بود. وی مواضعی اتخاذ کرده که متضاد با اصول و ارزش‌هایی است که ما فکر می‌کردیم آمریکا نماد آن‌هاست.

اگر مردم آمریکا به انتخاب ترامپ اعتراض دارند، پس چه کسی ترامپ را انتخاب کرد؟

یادتان باشد: هیلاری کلینتون توانست آرای عمومی بیش‌تری کسب کند. بیش از ۶۵ میلیون نفر به کلینتون رأی دادند. این رقم، کم نیست. تنها چند درصد از این افراد به خیابان آمدند و اعتراض کردند. از آن‌طرف، اکثر طرف‌داران ترامپ افرادی هستند که عموماً دست به اعتراض یا تظاهرات نمی‌زنند؛ افرادی که مردم یا دست‌کم ریچارد نیکسون و جمهوری‌خواهان به آن‌ها «اکثریت خاموش» می‌گویند.

اکثریت خاموش، طبق تعریف، افرادی در اواخر دهه ۱۹۶۰ بودند که از مسیری که کشور در آن بود راضی نبودند و آن را بیش از اندازه لیبرال می‌دانستند؛ از پدیده «ضدفرهنگ» ناراضی بودند؛ با آن‌چه که «سهل‌انگاری و آسان گرفتن» در جامعه می‌دانستند، مخالف بودند. الآن که حدود ۵۰ سال از آن زمان می‌گذرد، واضح است که ما نسل دیگری از همان اکثریت خاموش را در جامعه داریم.

پس به نظر شما این شعار تبلیغاتی که «اکثریت خاموش، طرف‌دار ترامپ است» واقعاً محقق شده است؟

اگر اکثریت خاموش را همان‌گونه‌ای تعریف کنیم که ریچارد نیکسون تعریف می‌کرد، یعنی افراد نسبتاً محافظه‌کار از نظر فرهنگی، بله. باید اعتراف کرد که در حال حاضر بخش بزرگی از جمعیت در آمریکا، از ترامپ حمایت می‌کند، چون او نماینده «گذشته» است؛ نماینده یک آمریکای اسطوره‌ای که یک‌دست‌تر و محافظه‌کارتر است.

با همه این‌ها یک نکته هم وجود دارد که باید به آن اشاره کرد: بخشی از افرادی هم که به ترامپ رأی دادند، افراد افراطی از هر دو سوی طیف سیاسی بودند. بخشی از آن‌ها، افراطی‌های جناح راست هستند، چون می‌خواهند آمریکا را به گونه‌ای افراطی متحول کنند. بخش دیگر نیز افراطی‌های جناح چپ هستند که با جهانی‌سازی، میراث کلینتون‌ها، سیاستمداران و سیاست به طور کلی مخالف هستند و ترامپ را ابزاری برای تغییر آمریکا در جهتی می‌بینند که کاملاً محافظه‌کاری نیست، اما از دیدگاه جناح چپ، افراطی محسوب می‌شود. بنابراین من فکر نمی‌کنم اکثریت خاموشی که به ترامپ رأی دادند، دقیقاً همان اکثریت خاموش طبق تعریف نیکسون بوده است.

برخی کارشناسان می‌گویند جورج سوروس پشت تظاهرات‌ها علیه ترامپ بوده است. به نظر شما این فرضیه واقعیت دارد یا تئوری توطئه است؟

به نظر من که این‌ها تئوری توطئه است. تظاهرات‌ها واقعاً خودجوش بودند. الآن در آمریکا خشم و ناامیدی موج می‌زند. مردم هم به دنبال راه‌هایی هستند تا این احساسات خود را بروز دهند. الآن هنوز هیچ سیاست خاصی وجود ندارد که مردم علیه آن اعتراض کنند، چون ترامپ هنوز رئیس‌جمهور نشده است و بعکس، هنوز رئیس‌جمهوری نسبتاً محبوب در رأس کشور است.
 
ترامپ، «جیمز متیس» ضدایرانی را به عنوان گزینه خود برای وزارت دفاع معرفی کرده است

بنابراین الآن هیچ نکته واحدی وجود ندارد که معترضان روی آن متمرکز شوند. من فکر می‌کنم سال آینده که ترامپ ریاست‌جمهوری را به عهده می‌گیرد و سیاست‌های خود را عملاً آغاز می‌کند، شاهد تظاهرات‌های بسیار بزرگ‌تری خواهیم بود. آن‌وقت ممکن است سازمان‌های خاصی پشت تظاهرات‌ها قرار بگیرند؛ چه‌بسا خود حزب دموکرات تظاهرات‌ها را سازمان‌دهی کند. با این حال، من معتقدم تظاهرات‌های بعد از انتخابات صرفاً خودجوش بودند.

بنابراین وقتی ترامپ در توئیت خود تظاهرات‌کنندگان را «معترضان حرفه‌ای» توصیف می‌کند، این کارش صرفاً یک مکانیسم دفاعی است؟

بله. طی هشت سال ریاست‌جمهوری اوباما، شاهد تظاهرات‌های ادامه‌داری بوده‌ایم که در این میان، جنبش «زندگی سیاه‌پوستان مهم است» یکی از انواع موفق این تظاهرات‌ها بوده است و برخی از افراد فعال در این جنبش، زمان و انرژی زیادی را صرف آن کرده‌اند. با این وجود، نمی‌توان این افراد را معترض حرفه‌ای نامید، چون مزیت اقتصادی از این تظاهرات‌ها نمی‌برند و نباید آن‌ها را تحت عنوان «عوامل مزدور» یا به روش‌های دیگر، بی‌اعتبار کرد.

منبع: alef.ir

عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور در برنامه «بدون تعارف» که شب گذشته در بخش خبری ۲۰ و ۳۰ دقیقه شبکه دوم سیما پخش شد، در پاسخ به این سوال که قبلا گفته بودید ٣ بیکار فوق لیسانس در منزل دارید، آیا هنوز هم بیکارند و آیا پسر هستند یا دختر؟ گفت: بله، دختر هستند که کار ندارند ، پسرم شاغل است؛ بعد از اینکه این موضوع را مطرح کردم  چندین نفر به من پیشنهاد کردند که حاضریم بچه های شما را استخدام کنیم که به آنها گفتم شما اگر حاضرید فرزندان من را استخدام کنید بروید و فرزندان دیگران استخدام کنید، بیکار زیاد است، من اگر قرار بود از رابطه استفاده کنم که تا الان استخدام می شدند.وزیر کشور در پاسخ به این سوال که چقدر حقوق می گیرید، گفت: ۶ میلیون ۵٠٠ هزار تومان به عنوان عضو هیات علمی دانشگاه و ٢ میلیون و ٨٠٠ هزارتومان هم از دولت دریافت می کنم که جمعا حدود ٩ میلیون و نیم می شود.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایران خبر، نیویورک تایمز نوشت: چند روز بعد از حمله به سفارت آمریکا در بنغازی لیبی در سال ۲۰۱۲ زنرال مایکل فلین به نتیجه مهمی دست یافت و زیرمجموعه اش را در آژانس اطلاعات دفاعی جمع کرد و به آنها گفت : ایران در این حمله نقش داشته است . او گفته مدارکی دارد که میتوانند به کاخ سفید ثابت کند درباره این حمله در اشتباه استبه گزارش «انتخاب»؛ مایکل فلین اخیرا به عنوان مشاور امنیت ملی ترامپ انتخاب شده است او به زودی می تواند تحلیل های را دربازه نقش پنهان ایران در این حادثه به کاخ سفید بقبولاند. اما نظیر سایر تحقیقات درباره بنغازی آنها هیچ مدرکی دال بر وجود هیچ ارتباطی پیدا نکردند و در عوض زنرال های مرتبط به برخی مقامات یادآور شدند که چطور دولت بوش یک بار با ارتباط دادن صدام حسین به این مقولات دست به حمله به عراق در سال ۲۰۰۳ زد.

سالها پیش مایکل فلین با ترامپ ملاقاتی داشت و نقطه نظراتش را در مورد فساد و بی لیاقتی در نخبگان در میان گذاشته بود.بسیاری از ژنرال های ارتش در آن زمان او را به عنوان کسی که نسبت به زیردستان و بالادستانش بی اطلاع است و تند مزاج است تعریف می کردند . منتقدان او را دارای جهان بینی تئوری توطئه می دانند.

این تعاریف می تواند در جامه مشاور امنیت ملی به ویژه زمانی که او قرار باشد در درگیری های کابینه و آژانس ها برای رییس جمهوری بدون تجربه در امور دفاعی و خارجی میانجی گری کند مشکل زا خواهد بود.
به طور سنتی این وظیفه به کهنه کاران واشنگتن سپرده میشود: کاندولیزا رایس یا توماس دونیلون.

این شغل جدید برای مایکل فلین ۵۷ ساله به نوعی از زنجیر رها شدن و دسترسی به اتاق بیضی شکل کاخ سفید است. چه در مورد درگیری های خونبار در اوکراین باشد یا آزمایش های هسته ای کره شمالی به هر حال او کسی است که آخرین حرف را به درباره نحوه واکنش های آمریکا به ترامپ خواهد زد.

برای فلین خدمت کردن به رییس جمهور به عنوان مشاور دفاعی و امور سیاست خارجی بعد از اخراج او از آژانس اطلاعاتی در سال ۲۰۱۴ نوعی پیروزی به حساب می آید.

در سخنرانی های اخیر او در یک سال گذشته فلین به هیچ یک از درخواست ها و سوالات مطرح شده در این مقاله پاسخ نداده است و اشاره کرده که او به عنوان رییس مجبور شده از ققرارگرفتن در خط دولت اوباما که به دنبال انزوای القاعده بودند اجتناب کند.

دوین نونز رییس کمیته اطلاعات در مجلس نمایندگان و یکی از اعضای تیم انتقال دولت ترامپ در مورد فلین گفته او در زمان تصدی گری در آژانس اطلاعاتی تمام تلاتشش را میکرد که چیزها را درست کند و تنها دو سال در آنجا حضور داشت و به این دلیل که در دولت اوباما ارزیابی های او را قبول نداشتند او را بیرون انداختند.

او همچنین اضافه کرد: آنها هیچ دلیلی برای اخراج او نداشتند.
اما بقیه بر این باورند که او به دلیل ساده ای اخراج شد: او قادر به مدیریت بروکراسی گل و گشاد آنجا نبود.
داگلاس وایس معاون رییس آژانس اطلاعاتی از سال ۲۰۱۴ تا بازنشستگی اش در اگوست امسال گفته: در آژانس دور فلین را افراد وفادار به او گرفته بودند. او در اجرای نقطه نظراتش تند بود اما ارتباط موثری نداشت. او تحمل اینکه یک زمان زیردستانش در اجرای دستورات او کند عمل کنند را نداشت. او مانند یک ارتشی انتظار داشت که همه از او اطاعت کنند و هیچ عقب نشینی را بر نمیتابید.

آژانس اطلاعات دفاعی از سال ۱۹۶۱ که تاسیس شده است تا کنون در سایه سازمان اطلاعات مرکزی قرار داشته و در پایان جنگ سرد ماموریت اصلی اش را در جمع اوری و تجلیل داده های مربوط به ارتش شوروی از دست داد. در دوران درگیری های عراق و افعانستان این سازمان نقش غیر معینی در جاسوسی های آمریکا در سازمان اطلاعات مرکزی داشته و این همزمان با حضور فلین در راس این سازمان در اواسط سال ۲۰۱۲ است.

سیستم جمع آوری اطلاعات انسانی این سازمان بی خاصیت است. تلاش برای بازسازی آن در زمان کنترل فلین بر این سازمان در سال ۲۰۱۲ کلید خورد اما او این کار خیلی فوری انچام داد و به نظر میرسید تصویر روشنی از اقدامات اخیر سازمان در آن زمان نداشته است.

کارمندان کنونی و سابق این سازمان میگویند فلین با انطباق خود در نقش جدیدش در این سازمان و کار کردن با ۱۶ هزار و ۵۰۰ نفر که ۸۰٪ آنها را افراد معمولی تشکیل میدادند مشکل داشت. او از فرمانهای سفت و سخت نظامی استفاده میکرد و با بروکراسی پهن و عظیم این سازمان بیگانه بود.

بعد از تسخیر کریمه توسط روسیه در سال ۲۰۱۴ مقامات آمریکایی در صدد تحریم روسیه در پاسخ به این عمل بر آمدند. اما فلین اصرار داشت که در آن زمان به مسکو سفر کند و با شرکای روس خود سازمان اطلاعات مشترک آمریکا و روسیه را احداث کند. او همچنین خواهان دعوت از مقامات نظامی و اطلاعاتی روس به واشنگتن در آن بهبوحه بود. مقامات ارشد او به هر دو درخواست او پاسخ منفی دادند.

در آخرین روزهای خدمت او او بسیاری از کارمندان ارشدنش را از تصمیم گیری ها حذف کرده بود و به جای آن بر حلقه مشاوران نزدیک و قابل اعتمادش در خلال استقرار نظامیان آ«مریکایی در خارج از کشور استفاده میکرد.

منبع: irankhabar.ir

هر دو فراکسیون مدعی وزن بیشترند،ولایت سهم بیشتری می‌خواهد اما مستقلین به سهم برابر راضی‌اند

به گزارش خبرآنلاین، اصولگرایان و مستقلین مجلس دهم، یک فراکسیون واحد هستند یا دو فراکسیون که تصمیم دارند در بزنگاه‌ها زیر یک سقف بنشینند؟شورا‌ی‌عالی فراکسیون‌ها کجای معادلات تحرکات اصولگرایانه مجلس قرار گرفته؟ ابهاماتی که هنوز در مجلس دهم تعیین تکلیف نشده‌اند.

مجلس دهم حال و هوایی عجیبی را تجربه می کند، اگر ساختمان هرمی بهارستان عادت کرده بود ۳ دوره نمایندگانی یکدست اصولگرا را به خود ببینید و به تبع آن چندان چالشی بر سر فراکسیون بندی های سیاسی نداشته باشد، حال در مجلس جدید با وضعیتی روبرو شده است که از قضا وزنه ها پایاپای جلو می روند، هم اصلاح طلبان دست بالا را در تصاحب کرسی ها دارند هم اصولگرایان. اما ماجرا آنجا جالب تر می شود که ببینیم در میانه همین اصلاح طلبان و اصولگرایان، هستند کسانی که قرارشان را بر با «این» و با «آن» نبودن گذاشته اند و با برچسب «مستقلین» خود را در مجلس دهم عرضه می کنند. مستقلینی که گویا هنوز تکلیف شان با مستقل صرف بودن یا زیرمجموعه یک جریان سیاسی بودن مشخص نشده است.

شورای عالی از کجا سر برآورد؟

رئیس مجلس عضو یک فراکسیون است و نزدیکانش در مجلس، عضو فراکسیون دیگری هستند. این همان نقطه‌ای بود که فراکسیون بندی جریان راست مجلس دهم را مبهم کرد. این سوال که چرا علی لاریجانی در برابر انشعاب دوستانش در مجلس موضع‌گیری نکرد و کجای معادلات مجلس قرار می‌گرفت وجود داشت تا اینکه زمزمه تشکیل شورای عالی فراکسیون‌ها پیش آمد. پیشنهادی که از سوی سومین فراکسیون سیاسی مجلس دهم ارائه شد تا براساس آن شورایی در مجلس تشکیل شود و اعضای شورای مرکزی آن ترکیبی از سه فراکسیون باشند و در موضوعات مهم به جای اینکه هر فراکسیون به تنهایی تصمیم بگیرد، شورای عالی فراکسیون‌ها فرمان کار را در دست داشته باشد.

تدبیری که تا حدی حکایت از آن داشت که گویا قرار است لاریجانی چندان هم دور از همراهان سیاسی اش در مجلس نباشد و حتی فرای فراکسیون ها، فضای سیاسی مجلس را مدیریت و راهبری کند، این پیشنهاد اما از فراکسیون امید مورد استقبالی قرار نگرفت تا در نهایت این اصولگرایان مجلس باشند که تصمیم به عملیاتی کردن آن بگیرند، زمزمه ها حتی خبر از آن می دهد که قرار است باز هم علی لاریجانی ریاست این شورا را عهده دار باشد تا نبض وحدت اصولگرایان مجلس در نهایت در دست او باشد.

در همین راستاست که می توان گفت جدیدترین اظهارات علی لاریجانی وضعیت فراکسیون بندی مجلس را روشن تر ساخته است، او هفته گذشته در نشست خبری خود تفسیرش از فراکسیون‌بندی در مجلس را بیان کرد، تفسیری متفاوت. بنا به گفته رییس مجلس تنها دو فراکسیون سیاسی در مجلس وجود دارد و بقیه فراکسیونها تخصصی هستند. به این ترتیب علی لاریجانی در عمل دوگانگی فراکسیون مستقلین و ولایت را رد کرد و به تعبیر او این دو، یک پَک واحد هستند. لاریجانی برای اینکه دل دوستان خود را نشکند، در لفافه فراکسیون مستقلین را با مجمع عقلا در مجلس پنجم مقایسه کرد.

اما این سخنان همانقدر که تا حدی روشنگر ترکیب بندی سیاسی مجلس بود ابهاماتی را هم با خود به همراه آورد، آیا به تعبیر لاریجانی این دو فراکسیون یکی هستند یا یکی سوفراکسیون، فراکسیون اکثریت است؟ ابهام آنجا پیش می آید که ببینیم در همان روزی که لاریجانی این سخنان را گفت فراکسیون ولایت جلسه ای تشکیل می‌دهد، اعضای شورای مرکزی خود را انتخاب و اساسنامه اش را تصویب می‌کند، سویی دیگر نایب رئیس فراکسیون مستقلین می‌گوید اعضای این فراکسیون از سخنان رئیس مجلس دلخور شده‌اند.

البته از هر دو طرف که نگاه کنیم نتیجه اتفاق یکسان است و تنها روند آن فرق می‌کند. به این صورت که چه دو فراکسیون مستقلین و ولایت باقی بمانند و برای رسیدن به وحدت، شورای بالاسری‌ای به نام شورای عالی فراکسیون‌ها تشکیل دهند و رئیسش لاریجانی باشد، چه به تعبیر لاریجانی این دو فراکسیون یکی باشند و در زیرمجموعه‌ فراکسیون ولایت دو سوفراکسیون تشکیل شود، در هر حال، تنها در اسامی ‌تشکل‌ها تفاوت به وجود می‌آید ولی در نهایت اصولگرایان می خواهند پالس یکی بودن را به رقیب مخابره کنند. گرچه در همین مدل از فراکسیون بندی ارائه شده از سوی لاریجانی باز هم دست فراکسیون مستقلین باز است تا در جایگاه یک مجمع عقلایی هرآنجا که لازم دید مستقل از فراکسیون ولایت یا حتی در همراهی با فراکسیون امید حرکت کند.

اختلاف بر سر اعضای شورای مرکزی

سخنگوی فراکسیون مستقلین که طرح شورای عالی فراکسیون‌ها از سوی آنها مطرح شده درباره چگونگی تشکیل شورای مرکزی این شورا به خبرآنلاین می‌گوید که پیشنهادشان این است که ۱۷ نفر از هر فراکسیون به همراه علی لاریجانی عضو این شورای مرکزی شوند یعنی در مجموع شورای مرکزی ۳۵ عضو داشته باشد. اما سخنان مهرداد لاهوتی چندان به مذاق فراکسیون ولایتی‌ها خوش نمی‌آید. به گفته یکی از اعضای شورای مرکزی فراکسیون ولایت، وزن این دو فراکسیون‌ برابر نیست که سهمشان از شورای عالی فراکسیون‌ها برابر باشد.

جبار کوچکی‌نژاد به خبرآنلاین می‌گوید: ما اسامی آنها را داریم، کمتر از ۳۰ نفر هستند. برای همین باید سهم آنها در شورای عالی فراکسیون‌ها از ما کمتر باشد. 

ابهام درتعداد

این درحالیست که غلامعلی جعفرزاده ایمن آبادی به خبرآنلاین می‌گوید که ۱۱۷ نفر عضو فراکسیون مستقلین هستند، اما کوچکی نژاد معتقد است این عدد واقعیت ندارد. او در توضیح می‌گوید: ۱۴۰ نماینده عضویت در فراکسیون ولایت و ۱۱۰ نفر عضویت در فراکسیون امید را امضا کرده‌اند. بنابراین برای عضویت در فراکسیون مستقلین تنها حدود ۳۰ نفر باقی می‌مانند. این اعداد در حالی است که لاهوتی می‌گوید در آخرین جلسه ای که فراکسیون مستقلین برگزار کرده، حدود ۹۰نماینده حضور داشته‌اند. و با استناد به عدد ۱۱۷ نفر، جعفرزاده می‌گوید: ما علیرغم اینکه وزنمان بیشتر بود به وزن برابر تن دادیم تا تفاهمی ایجاد شود.

اختلافی عمیق‌تر از عدد

اما عضو شورای مرکزی فراکسیون ولایت پرده از اختلافی عمیق تر از بحث بر سر سهم خواهی و اعداد برمی‌دارد. کوچکی نژاد می‌گوید: ما با امیدی‌ها سریعتر و راحت‌تر به نتیجه می‌رسیم تا با مستقلین. چون اینها در بحث‌های سیاسی از امیدی ها تندترند. همه کسانی که الان عضو فراکسیون مستقلین هستند با لیست امید به مجلس آمده‌اند، یعنی از لیست آنها رای گرفته‌اند اما به عهد خود وفا نکرده‌اند. خب وقتی به امید رحم نمی‌کنند، به ما رحم خواهند کرد.

در برابر جعفرزاده بر وحدت تاکید می‌کند، اما با لحنی که ظاهرا چندان به آن امیدی ندارد. او می‌گوید: ما هفته آینده ۱۷ نفر خود را مشخص می‌کنیم و بر اساس قولی که دادیم کار را پیش می‌بریم و بر سر تعهد خود هستیم. اگر طرف مقابل ما عهدشکنی کند برای خودش اسم دیگری انتخاب کند. سخنانی که نشان می دهد مستقلین در عین دلخوری از اینکه زیرمجموعه فراکسیون ولایت خطاب شوند ولی قرار را بر همراهی با سخنان رییس مجلس گذاشته اند.

این روند نشان از آن دارد که برای تشخیص مرزهای سیاسی در مجلس دهم باید صبری بیش از شش ماه داشت. یک هشتم دوره مجلس گذشته و هنوز مشخص نیست شورای عالی فراکسیون‌ها چگونه تشکیل خواهد شد.
 

منبع: alef.ir