بایگانی دسته ی : سیاسی

گروه سیاسی: محمود صادقی نماینده تهران در مجلس شورای اسلامی در جمع دانشجویان دانشگاه اراک گفت: برخی برای رای مردم ارزش قائل نیستند. حق حاکمیت از آن خداوند است. برخی برای رای مردم ارزشی قائل نیستند و موافق حکومت انتصابی هستند در حالیکه تمام ارکان نظام مبتنی بر رای مردم است. این حکومت،حکومت ولایی انتخابی است.او افزود: آزادی مبنای شخصیت است. جامعه‌ای که همه هنجارهایش تحمیلی باشد، از درون مرده است. نمی‌توان قانون را با تغییر انسان‌ها به آنها تحمیل کرد. در زمان دولت اصلاحات دلار ۹۰۰ تومان بود و زمان دولت مهرورز این رقم به ۴ هزار تومان رسید. اما این مسئله با تدبیر دولت فعلی از آن حالت لجام گسیخته و نوسانی خارج شد. در حالی که در دولت اصلاحات رشد مثبت ۸ ثبت شد در زمان دولت قبل به رشد منفی شش رسیدیم.او با اشاره به اینکه در اصل ۸۳ قانون اعلام شده هر نماینده در برابر تمام مردم مسئول است، گفت: نمی‌توان مصونیت نمایندگان را نادیده گرفت. نباید فضایی باشد که نمایندگان از گفتن حقیقت واهمه داشته باشند و لرزه بر اندامشان باشد. صادقی خاطرنشان کرد: نباید این فضا را به وجود آورد که نماینده نگران آن باشد که با گفتن حقیقت در دوره بعد، رد صلاحیت شود. نماینده نباید تعقیب قضایی شود و یا شبانه اقدام به جلب او کنند.نماینده لیست امید یادآور شد: در مورد شکایت‌ها از بنده اولین آن مربوط به دانشجویان بورسیه است که برخی بورس نبوده‌اند. آن بورسیه‌ها از نظر بنده غیرقانونی است. در حالیکه من به بورسیه‌ها کاری ندارم و این روند را سالم نمی‌دانم، تا بحال زبان نگشوده‌ام و نگفته‌ام که پسر فلان روحانی، وزیر، معاون رییس‌جمهور و… در این لیست بورسیه‌ها بوده‌اند که اگر دادگاهی شوم، کاملا آنها را افشا می‌کنم. صادقی در جمع دانشجویان دانشگاه اراک گفت: حتی اگر پسر بنده هم خلافی کرده است، می‌توانند آن را دستگیر کنند، حال چه شبانه و چه به شکل‌های دیگر.او با تاکید بر اینکه رد صلاحیت‌ها در انتخابات مجلس فله‌ای بود، گفت: حدود ۶۰ درصد ثبت‌نام‌کنندگان کنار گذاشته شدند. چندین بار در ایام جنگ تا لب شهادت رفته‌ام و اکنون نیز خوشحال می‌شوم به این درجه نائل شوم. در انتخابات هفتم اسفند ۹۴ قبل از شروع به کار و بازی، تعدادی از ژنرال‌های ما را با کارت قرمز اخراج کردند.صادقی در ادامه با اشاره به موضوع برجام گفت: مسوولان عالی رتبه نظام هم دوست داشتند مسئله هسته‌ای در دولت قبل حل شود، اما در آنها نمی‌دیدند که این مشکل را حل کنند. صادقی در پایان گفت: بنده در جلسه‌ای که در شیراز داشتم، اظهارات نسبتا تندی نسبت به رییس قوه‌قضاییه داشتم که جا دارد در اینجا بابت آن از رییس دستگاه قضا عذرخواهی کنم. پیش از آغاز صحبت های صادقی, رئیس انجمن دانشگاه اراک خطاب به وی گفت: مراسمی که با فشار برخی در حال تعطیل شدن بود، با پیگیری استاندار مرکزی و فرماندار اراک برگزار شد.

منبع: baharnews.ir

سخنگوی کمیسیون امنیت ملی گفت:توافق نه فتح الفتوح بوده و نه ترکمانچای است. یک توافق انجام شده که دارای محاسن و معایبی است و ما باید نسبت به آن هوشمندانه عمل کنیم.

حسین نقوی‌حسینی در نشست دانشجویی برجام با دستکش مخملی که در دانشگاه آزاد شیراز برگزار شد، به تعریف عرصه بین‌الملل پرداخت و اظهار داشت: عرصه بین‌الملل عرصه زور و قدرت است و دولت‌ها تلاش می‌کنند که با کسب منافع بیشتر قدرت و زور بیشتری به دست آورند.

وی با اشاره به کدخدامنشی آمریکا گفت: دولتی که خود را کدخدا می‌داند در همه جا حضور دارد، اما حضور ایران را در سوریه خلاف قوانین بین‌المللی اعلام می‌کند. ایران دارای پیشینه چند هزار ساله و دارای قدرت است اما برخی برای این پیشینه ارزش قائل نیستند که باید برای این افراد اظهار تاسف کرد.

حسینی با بیان اینکه باید به اصول پایبند بود نه افراد و حزب‌ها افزود: من در دولت قبل نیز به رئیس جمهور ایراد گرفته و از وی در صحن علنی مجلس انتقاد کردم چراکه ما وکیل مردم هستیم.

نماینده مجلس شورای اسلامی با اشاره به قدرت ایران به فعالیت‌های هسته‌ای اشاره کرد و گفت: ایران توان ایستادگی در برابر کدخدایان عالم را دارد نباید به گونه‌ای وانمود شود که ما از توجه آمریکا خوشحال هستیم. برخی با کوچک‌ترین نگاه دولت‌مردان آمریکا آب از لب‌ولوچه‌شان جاری می‌شود و این خودباختگی در شان ملت بزرگ ایران نیست.

سخنگوی کمیسیون امنیت ملی با ذکر مثالی به برخی خودباختگی‌ها در کشور اشاره و خاطرنشان کرد: برخی چنان خودباخته غرب هستند که حتی در سونا و جکوزی با شنیدن اینکه از آب گرم به سرد پریدن اشکال ندارد، بی‌دلیل حرف غربی‌ها را می‌پذیرند تا این خودباختگی وجود دارد کار کشور درست نمی‌شود.

وی با اشاره به ماجرای مذاکرات هسته‌ای گفت: آمریکایی‌ها از ابتدا با فرستادن پرونده هسته‌ای ایران به شورای امنیت، ایران را در عرصه بین‌المللی دچار مشکل کردند و با وجود بازدید آمانو و اظهار به عدم ایجاد سلاح اتمی باز هم آمریکا قبول نکرد و پرونده را به شورای امنیت فرستادند.

نقوی حسینی با بیان اینکه با این اقدام ایران در زمینه‌های مختلف تحریم و به میز مذاکره کشانده شد تا در نهایت منتج به خروجی مدرکی به نام برجام شد، اظهارداشت: زمانی که این موضوع در مجلس مطرح شد نمایندگان نسبت به نیت شوم آمریکا تذکر دادند اما برخی که به آمریکا اطمینان داشتند این موضوع را باور نکردند.

وی با بیان اینکه در عمل به تعهدات برجام ایران بیشترین تعهد را داشته است، گفت: طرف مذاکره‌کننده از همان ابتدا نقض برجام را آغاز کرد. در زمان شروع تعهدات در فردای ۲۷ دیماه کنگره آمریکا ۱۱ شخصیت ایران را مورد تحریم قرار داد که خلاف بند ۳ برجام بود.

سخنگوی کمیسیون امنیت ملی با بیان اینکه آشکارترین مورد نقض برجام تمدید تحریم‌ها بود، بیان کرد: سخنگوی کاخ سفید ۸ بندی که نقض برجام بوده را به صورت رسمی اعلام کرد اما برخی از افراد تیم مذاکره‌کننده حاضر به پذیرش این امر نبودند.

وی با بیان اینکه عراقچی به من گفت که تحریم‌ها فقط روی کاغذ لغو شده است، افزود: بنده پیش از برجام گفتم اگر آمریکا تحریم‌ها را لغو کرد، مدرک دکترای علوم سیاسی‌ام را در سطل آشغال می‌ریزم. ۷۰ میلیارد دلار توافق دولت با اروپایی‌ها روی زمین مانده و این دولت‌ها از ترس آمریکا حاضر به انجام تعهدات خود نیستند.

نقوی‌حسینی با اشاره به توانمندی‌های داخلی گفت: ایران با توانمندی‌هایی که در داخل دارد نیازی به کشورهای اروپایی و آمریکایی و کج کردن گردن مقابل این عده ندارد. برخی از مسئولان کشور چرا این موضوع را نمی‌پذیرند.

وی افزود: در شرایط امروز آمریکا‌ئی‌ها دام پهن کرده‌ و خواهان این هستند که ایران متوقف‌کننده برجام باشد باید با همدلی و وحدت به مقابله با این دام رفت. ما باید هوشمندانه با پذیرش این نکته که آمریکا دشمن ملت ایران است به مقابله با این هجوم برویم.

سخنگوی کمیسیون امنیت ملی در پاسخ به سوالی مبنی بر اینکه باید چه واکنشی برای تمدید تحریم‌ها انجام داد گفت: توافق نه فتح الفتوح بوده و نه ترکمانچای است. یک توافق انجام شده که دارای محاسن و معایبی است و ما باید نسبت به آن هوشمندانه عمل کنیم.

وی در جواب به این سوال که چرا از رئیس جمهور دعوت نمی‌کنید تا در مجلس جوابگوی تمدید تحریم‌ها باشند گفت: این اکنون به صلاح دولت و ملت نیست البته اگر در زمانی که مجلس به این نتیجه برسد که باید از ایشان سوال کنند حتماً وارد می‌شود.

نقوی در پاسخ به این سوال که پیشنهاد شما برای جایگزینی برجام چیست، گفت: ما در شرایط فعلی که توافق داشته‌ایم نباید خاتمه‌دهنده باشیم چرا که این دام آمریکاست و البته فکر می‌کنم که من از روحانی بیشتر از برجام حمایت کرده‌ام. در مورد وعده‌ها واقع‌بین باشیم. در ایران ما دارای سرمایه‌های زیادی هستیم ولی افرادی به دنبال حل مشکلاتمان در فراسوی مرزها هستند.

منبع: alef.ir

شرق گزیده‌ای از گفتگوی حسین دهباشی با سیدهادی خامنه‌ای در مجموعه «خشت خام» را منتشر کرده است.

بخش‌هایی از این گفتگو را در ادامه بخوانید؛

روزهای کودکی و کرسی خانوادگی

‌بنده ١٣٢۶ متولد شدم. در خانواده‌ای بودیم که هم پدر خانواده روحانی بود هم پدرِ مادرم، مرحوم آقاسیدهاشم نجف‌آبادی میردامادی، از روحانیون مشهور مشهد بود و در مسجد گوهرشاد نماز جماعت می‌خواند و هر شب تفسیر قرآن می‌گفت و مجموعه آن تفسیرها الان چاپ شده به عنوان «خلاصه‌البیان فی تفسیر القرآن».

‌پدر هم مرحوم آقاسیدجواد حسینی خامنه‌ای است که پدرش، آقا سیدحسین مجتهد خامنه‌ای، از روحانیان سرشناس تبریز، مشروطه‌خواه، تحصیل‌کرده نجف و از شاگردان مرحوم میرزای نائینی بود. دامادشان آقاشیخ محمد خیابانی – از رهبران مشروطه -که شوهر عمه ما می‌شود. پدرم دوبار ازدواج کرده؛ در ازدواج اول که از آن سه دختر داشت، همسرش فوت کرده بود و بعد با مادر من وصلت می‌کند.

‌این سه خواهر، به‌اصطلاح خواهران ناتنی بودند. اما فرزندان تنیِ، برادر بزرگ ما آقا سیدمحمد خامنه‌ای است متولد ١٣١۴، فرزند بعدی آقا سیدعلی خامنه‌ای متولد ١٣١٨، فرزند بعدی بدری خانم است که ١٣٢١ هستند. بعد من هستم ١٣٢۶ و بعد از من هم آقاسید حسن است، ١٣٢٩. برادر کوچکم سیدحسن، تنها اخوی‌ای هستند که روحانی نیستند. برادر بزرگ ما آقا سیدمحمد، دانشکده حقوق را تا لیسانس گذراندند؛ حقوق تهران.

‌خانه‌ای بود که جمع آن تقریبا حدود ٢٠٠ متر می‌شود. دو حیاط داشت، حیاط کوچک و ساختمان‌هایی مختصر و دوطبقه که آنجا تقریبا ما ١٠ نفر زندگی می‌کردیم. سه تا خواهر ناتنی و پنج تا هم فرزندان می‌شود هشت نفر و پدر و مادر، ١٠ نفر آنجا زندگی می‌کردیم. روابط خوب بود. بد نبود، یعنی عادی بود! دیگر با هم زندگی می‌کردیم. در دوران کوچکی و کودکی، تفریحاتی، شوخی‌هایی و زندگی ما از لحاظ مادی بسیار بسیار تهیدست بود. البته فکر نمی‌کردیم چیزی از این بهتر وجود دارد. اصلا تصورش را نداشتیم. من یادم هست شاید ١۴، ١۵‌سالگی از مدرسه و منزل که نزدیک هم بود، خیلی آن طرف‌تر نرفته بودم!
‌
در منزل ما رادیو و گرامافون و این چیزها نبود. بعدها که ما وارد مسائل سیاسی شدیم، چرا دیگر من یک رادیو جیبی برای خودم داشتم و بقیه هم شاید داشتند و خب بیشتر آن زمان ما اخبار را که ساعت‌های مخصوصی داشت – ساعت دو – اخبار گوش می‌کردیم و شب‌ها رادیو عراق را گوش می‌کردیم. بی.سی.سی را گوش می‌کردیم؛ چون احساس می‌کردیم خبرها را یک خرده شفاف‌تر می‌دهد.

درعین‌حال که می‌فهمیدیم یک شیطنت‌هایی را هم داشته است، ولی رادیو دیگری بود که من یادم رفته که ظاهرا در مجموعه شوروی متمرکز بود. یک چی‌چی ملی حالا من یادم نیست، ظاهرا یک پسوند ملی داشت! آن را ما گوش می‌کردیم؛ آن هم جزء که البته آنها با مسائل ایدئولوژیک برخورد می‌کردند؛ مثلا همان‌ها وقتی داستان ١۵ خرداد را توضیح می‌دادند؛ همان اخباری که در رادیو ایران سانسور می‌شد، آنها توضیح می‌دادند. من خوب یادم هست که همان شعارهایی که داده می‌شد، وقتی تشریح می‌کردند، می‌گفتند بعضی از شعارها مرتجعانه بود، منظورشان شعارهایی که نام امام برده می‌شد؛ من احساس می‌کردم. ولی شعارهایی را که مثلا درود بر مصدق و این چیزها گفته می‌شد، آنها را مترقی تلقی می‌کرد یا چیزهای مشابه به آن را.

از ١٧سالگی به زندان رفتم

‌از زمان ۴١ ، ۴٢ وارد انقلاب شدیم! یعنی از همان ١۴سالگی. منتها از ١٧سالگی اولین‌بار زندان رفتم. ‌آقای مهندس موسوی، ایشان پدرشان پسرعمه پدر ما هستند، پدر ایشان و عموهای ایشان سال‌های سال به مشهد می‌آمدند، به خانه ما می‌آمدند، با هم ارتباط داشتیم؛ خب آدم‌های خیلی متدین، خیلی نجیب و خیلی درستکار بودند.

‌حسینیه ارشاد از سال ۴۳، ۴۴ رسما تأسیس شد، البته ساختمانش کامل نشده بود، ولی کار می‌کرد. یادم هست مرحوم آقای شریعتی بزرگ آنجا صحبت می‌کرد در ایام نزدیک به حج، آقای علی غفوری آنجا مسائل حج را توضیح می‌داد با همان روش خاص خودش. آنجا مباحثی بود که من گاهی می‌رفتم و در آن جلسات شرکت می‌کردم. بعد کم‌کم ساختمانش کامل شد.
‌
من کلا در جریان انقلاب فرهنگی ورود نداشتم… اصلا در مسئله انقلاب فرهنگی من هیچ ورودی نداشتم؛ ابدا و اصلا و خبر هم ندارم اصلا چه مسائلی اتفاق افتاد؛ یعنی سرگرم مسائل دیگری بودم در مشهد که به اندازه کافی سرمان به کارها مشغول بود و از این مسئله هیچ اطلاعاتی نداشتم؛ یعنی به مسئله مطلقا ورود نداشتم!‌

من تابه‌حال به مسکو نرفته‌ام

‌من چنین چیزی را که یکی از برادرانم به روسیه رفته و در دانشگاه پاتریس لومومبا تحصیل کرده باشد، به خاطر ندارم. خودم تابه‌حال اصلا به آنجا مسافرت نکرده‌ام و بعید هم می‌دانم اخوان دیگرم چنین کاری کرده باشند. احتمالا فرد دیگری بوده، چون ممکن است زیاد باشد از این اهالی خامنه‌. چون بخشی از کسانی که به روسیه رفتند و با شوروی هم همکاری داشتند، مثل طالبوف و امثال اینها، اهل خامنه بودند!

برادرانم با مرحوم بهشتی و مرحوم باهنر در ارتباط بودند ولی من از حدودش خیلی اطلاع ندارم ولی خود من با شهید بهشتی آشنایی صرف داشتم؛ سال ۴٢ در قم، همان زمان که ایشان مدرسه دین و دانش راه انداخته بودند و کلاس‌هایی می‌گذاشتند در مدارس حوزوی، درس انگلیسی می‌دادند به طلبه‌ها، حتی علما و بزرگانی مثل مرحوم ربانی شیرازی؛ یادم هست اینها انگلیسی می‌خواندند، انگلیسی یاد می‌گرفتند با همت و مدیریت آقای بهشتی. این آشنایی اجمالی را داشتیم به عنوان یک روشنفکر، یک فرد باسواد، مُلا و روشنفکر و امروزی.

‌قبل از انقلاب شکنجه شدم، شلاق کف پا، مؤثرترین شکنجه آن زمان بود، درباره اینکه نقل شده بود مثلا پدر آقای غفاری که مثلا ساواک سرش را با مته سوراخ کرده بود یا دیگران سوزانده شده بودند و اینها، اینها شکنجه‌های مرسوم بود و وجود داشت، را من، نه رؤیت کردم نه شنیدم؛ اینها چیزهایی است که خودشان نقل می‌کنند و از خودشان باید سؤال شود. ‌سال ۵۶ من ۳۰ سالم بود و همان سال هم ازدواج کردم. بنده بعد از انقلاب کلا مسئولیت‌های زیادی نداشتم.

 مسئولیت اول من عضویت در هیأت امنای آستان قدس بود. مسئولیت دیگر من عضویت در شورای امنیت استان بود که شورای‌عالی که خود آقای طبسی و هاشمی‌نژاد عضو بودند و استاندار آقای طاهر احمدزاده هم بود، من هم عضو به‌اصطلاح همان حلقه بودم.

به‌خاطر اختلاف با طبسی به تهران آمدم

‌دیگر سال ۶۰ که شد عمدتا اختلاف ما با آقای طبسی عاملی بود که دیگر دوستان گفتند که تو بهتر است از مشهد بیایی! تهران دیگر من نماینده مجلس بودم، همان اندازه که مجلس نقش دارد ما هم همان اندازه داشتیم! آن هم به عنوان یک نماینده فقط. دیگر آنجا کارمان همان لوایح و دستورهای روزانه و نسخه‌های قبل از دستور و خب چون اوج ترورها هم بود، طبیعتا یکی از دغدغه‌ها مسئله ترورها و این چیزها بود.

‌بعد از هفتم تیر، فضا خیلی تند شد. ببینید شما هفتم تیر اتفاق افتاده، ماجرای آقای خامنه‌ای ترورش اتفاق افتاده، اینها همه را ببینید… ترور آقای هاشمی هم اتفاق افتاد، بعد ترورهای روزانه هم مرتب در جریان بود؛ چه از نماینده‌ها، چه از دیگران.
‌
ذوب در هاشمی نبودم، آقای هاشمی را ما دوست می‌داشتیم. هیچ تعبیر دیگری را من در مورد ارتباط خودم با آقای هاشمی قبول ندارم که بگوییم ارادت داشتیم، مرید بودیم، نه! این‌طوری نبود، من مرید هیچ‌کس نبودم. فقط امام. امام را می‌توانیم بگوییم. بقیه را دوست می‌داشتیم آقای هاشمی را چون از بچگی من آقای هاشمی را می‌شناختم، ایشان خب دوست دوران طلبگی بودند و با آقای اخوی ما در قم، طبعا ارتباط داشتند و مشهد می‌آمدند و می‌رفتند. ما از همان بچگی ایشان را می‌دیدیم و طبعا با خانواده‌شان، با بچه‌هایشان دوست بودیم و دوستی داشتیم و این دوستی خب ادامه داشت تا مجلس هم که آمدیم و افکار و اندیشه‌های ما تحت‌تأثیر ایشان نبود، تحت‌تأثیر آن فضای کلی بود که به صورت رسمی خط را از امام می‌گرفتیم.

‌(درباره تلقی مخالفت با شما، مخالفت با شخص رهبر) یک مجموعه‌ای بودیم. همه این نظر را داشتیم و یک عده هم خب این‌طوری نبودند. آقای هاشمی هم آن نظر را پیدا کرده بود. ما نمی‌دانیم از کی این نگاه کم‌کم عوض شده بود. ولی یک دفعه ما فهمیدیم در آن اواخر! خیلی هم خب ایشان تند برخورد می‌کرد با مخالفان. یعنی حتی نوبت صحبت هم به ما نمی‌داد. در یک نوبت مثلا آقای نوربخش بیش از حد معمول صحبت کرد.

من بلند شدم گفتم آقا ایشان یک صحبت‌هایی کرد. من باید جواب بدهم. ایشان به ما وقت نداد که صحبت کنیم. این‌طور چیزها بود! و بعد هم رأی‌گیری کردند و مثل اینکه آن چیزی که ایشان می‌خواست رأی آورد! خب اینها باعث گله‌مندی شد.

گاه‌گاهی در روزنامه ما (جهان اسلام) بعضی‌هایشان یک خرده بچه‌شیطان بودند. خلاصه کنایه‌هایی به آقای هاشمی می‌زدند که من خودم خیلی هماهنگ نبودم با آن کارها، ولی بالاخره به نام من تمام می‌شد. بعدها شنیدیم که آقای هاشمی خیلی شاکی بوده از این مسئله و بالاخره هم خب این روزنامه ما در زمان ایشان از طرف وزارت ارشاد تعطیل شد!
‌
ما آنجا در روزنامه یک ستونی داشتیم «از آن سوی سیم» که هر کسی هر حرفی داشت می‌زد و من پاسخ می‌دادم گاه‌گاهی انتقادهای تندی هم می‌شد که حالا ما بعضی از آنها را به اصطلاح یک خرده بهداشتی‌اش می‌کردیم به اصطلاح روشن‌تر سانسور می‌کردیم و نمی‌گذاشتیم به آن تندی مطرح شود! یک آقایی از یک جایی برای ما نوشته بود که چیه شما، مسئولان هرچی می‌شود به گردن انگلیس و آمریکا می‌اندازنید؟ اشاره کرد به فیلم دایی‌جان ناپلئون! که داستانش را در تلویزیون در زندان قصر دیدم به طور مفصل.

چون من در جریان بودم. بچه‌های ما نمی‌دانستند دایی‌جان ناپلئون چیه! گفتم داستانش این است. خب حرف به ظاهر چیزی هم بود. ما این را یک جوابی برایش نوشتیم… منتها ستون به اصطلاح چون خیلی سرش شلوغ بود، نوبتی بود. یک ستون بیشتر نگذاشته بودیم. در هفته و ماه همین‌طور به نوبت چاپ می‌کردیم. اصلش را با جوابش چاپ می‌کردیم. اینها در یک روزی افتاد که نوبت چاپ این مطلب آمده بود. غافل از اینکه آن روز ایشان یک صحبتی کرده، اشاره‌ای دارد به انگلیس! توجه کردید؟ و روزنامه ما هم بدون توجه، آن را آنجا گذاشته بود و به آن در همان صفحه یا صفحه قبل و بعدش اشاره کرده بود. حالا ما هم بی‌خبر. به من اطلاع دادند که رادیو اسرائیل چنین چیزی نوشته! شما برای پیشگیری خوب است که تکذیب کنید. من گفتم نه، این تکذیب بدتر است بیشتر قضیه را مطرح می‌کند. آنها را کسی نمی‌بیند، بگذار تمام بشود برود! غافل از اینکه وزارت ارشادی‌ها قضیه را مثل اینکه جدی گرفتند و به این مسئله چسبیدند. همین بهانه‌شان بود.

من تا همین الان هم خبر ندارم که آن ۹۹ را چه کسی اسمشان را درآورد و افشا کرد؟ می‌دانم از بچه‌های خود ما بودند اما چه کسانی بودند، خبر ندارم… در مجلس عده‌ای به آقای موسوی به عنوان نخست‌وزیر رأی دادند که آن بحث‌هایی که پیش آمد… شاید (فهرستی) بوده؛ من الان خبر ندارم. اطلاع ندارم؛ یعنی من الان آن فهرست را در ذهن ندارم؛ به طور کلی می‌دانم کسانی بودند که بالاخره در جبهه مقابل بودند. کسان دیگری هم بودند که در جبهه مقابل بودند ولی رأی دادند.
‌
در دور اول دور قبلی آقای موسوی کسانی مطرح شدند قبل از موسوی که یک رأی نیاوردند از مجلس. اولین نفر آقای ولایتی بود؛ رأی‌گیری شد و رأی نیاورد! بعد صحبت این شد که حالا اگر این‌طوری باشد، برای اینکه رأی نیاوردند، ممکن است خیلی مناسب نباشد؛ یک رأی استمزاجی قبلا از مجلس گرفته شود، راجع به هر کسی که ببینیم اگر رأی می‌آورد، مطرحش کنیم! نفر بعدی فکر می‌کنم آقای میرسلیم بود. فکر می‌کنم رأی‌گیری کردند استمزاجی و دیدند نه، رأی نمی‌آورد. راجع به آقای میرحسین مطرح کردند؛ دیدند نه، زمینه دارد و رأی می‌آورد بنابراین مطرحش کردند که همان زمان در بعضی از جلسات خصوصی من به خاطر دارم که افرادی به‌شدت راجع به این گزینش، به آقای خامنه‌ای اعتراض داشتند؛ یکی‌ از آنها آقای محمد یزدی بود که در جلسه‌ای خیلی تند برخورد کرد! دلیلش هم حالا هرچه بود، من یادم نیست ولی اجمالا این مقدار یادم هست که ایشان خیلی تند بود.

آقای هاشمی جزء کسانی بود که موافق بود آقای میرحسین بیاید آن زمان. خود آقای هاشمی هم جزء این دسته بود! منتها نه به صورت رسمی؛ چون رئیس مجلس بود نمی‌توانست بی‌طرفی را نقض کند! ولی خب موافق بود.

‌حالا یک‌سری تحریکات یا یک‌سری کارها بود که آن‌طرف انجام می‌شد که آنها هم مقداری در شدت ماجرا بی‌تأثیر نبود. مثلا همان زمان دو، سه روز مانده به رأی‌گیری برای نخست‌وزیری، ما در مجلس شاهد و ناظر بودیم. تعدادی از آقایان شورای نگهبان و بعضی دیگر رفته بودند خدمت امام که به امام بگویند شما اجازه بدهید مثلا آقای خامنه‌ای همان کاری که نظر خودش هست انجام دهد و شما مثلا وارد کار نشوید! رفته بودند چنین چیزی به امام بگویند، که اگر اشتباه نکنم آقای جنتی و آقای یزدی هم بودند؛ بعضی‌های دیگر هم اگر بودند یادم نیست. خب ما شنیدیم اینها رفتند و بعد هم آمدند از نزد امام و سری هم به مجلس زدند. مجلس هم با اینکه بعدازظهر بود و وقت کار نبود، یک التهابی داشت و همه بودند.

حاج‌احمدآقا به ما اطلاع دادند که اینها آمدند و مطلب خودشان را مطرح کردند و به امام ابراز کردند که اجازه بدهید آقای خامنه‌ای خلاصه تکلیف شرعی و قانونی خودش را اِعمال کند! چنین چیزی گفتند. گویا امام در جواب گفته بودند نه، من لازم می‌دانم نظر خودم را بگویم، چنین چیزی نقل شده؛ چون زمان خیلی گذشته، من مقداری درجه خطا برای این مسئله می‌گذارم ولی در این حدود. این را ما اطلاع داشتیم که امام این‌طور گفت‌وگو کردند. آقایان که آمدند دوستان رفتند سؤال کردند که چه گفتند امام؟ اینها فقط این را گفتند که ما با امام صحبت کردیم امام گفتند بله، آقای خامنه‌ای حق دارند که وظیفه شرعی‌شان را انجام دهند. چیز دیگری به زبان نیاوردند. دیدیم که چیزی نمی‌گویند. دوستان گفتند چه کار کنیم که اینها بگویند؟ من گفتم سؤالی کنید که خودبه‌خود این جواب را بدهند. یک سؤالِ… بگویید که ما شنیده‌ایم امام گفته‌اند نخیر، باید آقای موسوی حتما انتخاب شوند!

‌رفتیم گفتیم ما این‌طوری شنیدیم. گفتند، نه بابا امام این را نگفت؛ گفته بود که به تکلیف شرعی‌ام باید عمل کنم. گفتم خب این را از اول می‌فرمودید، بهتر بود! که ناچار شدند این را بگویند. خب این گفت‌وگوهایی بود که شده بود و اجمالا حالا.

‌تاکنون یادم نمی‌آید از شورای نگهبان انتقادی کرده باشم؛ جز زمانی که بعد از امام، جریان خبرگان بود و ماها را به بهانه‌هایی رد صلاحیت کردند. من آنجا چون مجلس سوم بود، با استفاده از تریبون مجلس، مقداری با اینها گفت‌وگو کردم و مقداری هم شاید تند بود؛ نطق است دیگر، آن نطق است و من الان درست یادم نیست. آنجا مطرح کردیم که شما به چه مناسبت این کار را کردید؟ چون بعدش هم پس گرفتند! گفتم چرا از حرف‌تان برمی‌گردید؟ شما اگر کارتان اصولی بود، اگر واقعا ما صلاحیت نداریم، چرا بعد دوباره چیز شد؟
‌
هیچ موقع بازجوی رسمی نبودم. بعد از آنکه مدتی گذشت، خبردار شدیم آقای فهیم کرمانی (عضو وقت کمیسیون حقوقی مجلس) درباره ماجراهایی که در اوین می‌گذرد، گزارشی برای امام بردند یا دیگران شاید گزارش‌هایی بردند. امام به ایشان حکم دادند که برود اوین را بررسی کند؛ رفته بود، بررسی کرده بود و گزارشی برای امام آورده بود که این گزارش خیلی مورد رضا و رغبت امام نبود و به همین دلیل، امام از رؤسای سه قوه و پاره‌ای از دست‌اندرکاران کار قضائی به دفتر خودشان برای بررسی موضوع دعوت کردند. از من هم دعوت شده بود. گفتم من به چه مناسبت؟ گفتند چون شما یک مدتی آنجاها رفت‌و‌آمد داشتید؛ شما هم اطلاعاتی اگر دارید، مثلا بیایید آنجا! در آن جلسه، رؤسای سه قوه بودند. آقای خامنه‌ای، آقای میرحسین موسوی، آقای موسوی اردبیلی، آقای محمدی‌گیلانی…، آقای لاجوردی، آقای فهیم و آقای هاشمی‌رفسنجانی به عنوان رئیس مجلس و دیگر قوه قضائیه هم که آقای موسوی‌اردبیلی و آقای محمدی‌گیلانی و یکی دو نفر دیگر که الان یادم نیست چه کسی بودند آن زمان، یادم رفته! مرحوم آقای مروی بود. آقای حاج احمدآقا هم بودند. ما وقتی وارد اتاق شدیم، امام نشسته بودند و یکی‌یکی می‌آمدند و دست ایشان را می‌بوسیدند و می‌نشستند. سکوت بر جلسه حاکم بود. همچین خیلی هم امام ناراحت به نظر می‌رسیدند! امام از جهت همان گزارش‌هایی که به ایشان داده شده بود، خیلی عصبانی و ناراحت بودند؛ به خاطر موضوع جلسه بود. بعد هیچ‌کسی هم جرئت نمی‌کرد این سکوت را بشکند، فقط آقای هاشمی چون یک مقدار به‌اصطلاح رودربایستی‌اش با امام کمتر بود و خودمانی‌تر بود، به امام خطاب کرد که آقا یک چیزی بفرمایید، بالاخره یک چیزی و… . امام خنده‌شان گرفت و امام خندیدند. خلاصه یخ جلسه باز شد. بنا شد مبحث مطرح شود. آقای فهیم شروع کرد به صحبت، گزارش را از ایشان خواستند و ایشان شروع کرد به گزارش‌دادن!

‌مبنای گزارش بدرفتاری بود. ایشان داشت توضیح می‌داد. جزئیات مبحثی را که ایشان گفته، من اصلا به خاطر نمی‌آورم. می‌دانم موضوع این بود که برخوردها، تعزیر، بازجویی و شدت عمل‌ها و این چیزها مطرح بود. آنجا آقای فهیم وقتی داشت توضیح می‌داد، رسید که بله آنجا تعزیرهایی که می‌کردند… وقتی اسم کلمه «تعزیر» برده شد، امام همان‌جا حرف ایشان را قطع کردند. گفتند: نگویید تعزیر بگویید «جنایت»! اینکه من می‌گویم برای این هستش که شما بعدها همین را قرینه بگیریدغ چون بعضی‌ها به امام نسبت‌هایی می‌دهند بعدها در مورد قتل‌ها و فلان. من هنوز باور ندارم که این دستورات، دستورات امام بوده باشد؛ چون امام این روحیه را داشت که یک تعزیر از نظر ایشان جنایت بود! خب، این داستان ادامه پیدا کرد؛ بحث‌هایی شد و یادم هست آن زمان آقای هاشمی مقداری با نحوه گزارش‌های آقای فهیم، خیلی موافق نبود و آقای حاج احمدآقا هم همین‌طور! امام امر به سکوت می‌کرد و می‌گفت که شماها چیزی نگویید. خلاصه صحبت‌هایی شد و در آنجا تصمیم گرفته شد که تعزیر دیگر به آن صورت نباشد و گفتند آخر هیچی‌هیچی نمی‌شود؛ بنا شد با طناب بپیچند مثلا با طناب بزنند به جای آن کابل و اینها. مثلا این‌طوری شد؛ چون توصیف کردند این کابل‌ها این‌طوری ا‌ست، امام گفتند که نه هرگز این‌طوری نباشد و ادامه پیدا نکند و حتی همان تعزیرها هم بنا شد که با نظر بازجو نباشد با نظر دادستان باشد! یعنی قاضی و دادگاه، اگر او صلاح دانست یک تعداد معین بزنند! خب این جلسه تمام شد و آمدیم. بعد از مدتی بر اثر گزارش‌های بعدی بدرفتاری‌ها و ناجوری‌هایی که در زندان بوده، یک روز دیدیم به ما خبر دادند امام شما را خواسته‌اند. حاج احمدآقا گفت! رفتیم دیدیم دو نفر از دوستان دیگر ما آنجا هستند؛ آقای سیدمحمود دعایی و آقای دکتر محمدعلی هادی. سه نفر بودیم، ما سه نفر را خواستند.

نشستیم خدمت امام و ایشان گفتند که بله، برای من گزارش‌هایی از اوین آمده که آنجا در زندان‌ها آن‌قدر به بچه‌ها سخت می‌گذرد و خیلی خلاصه ناراحتی دارند از جمله این‌قدر جا تنگ است که کتابی می‌خوابند! و جایشان تنگ است و چیزهای دیگر. ایشان مشکلاتی را اشاره کرده بودند فقط به همین مقدار! گفتند به‌هرحال شما گزارش کاملی برای من بیاورید از زندان، نه فقط زندان اوین، بقیه زندان‌ها هم همین‌طور. ما دیگر از فردایش مطابق این حکم، رفتیم اول از اوین شروع کردیم. خب اولش هم برای ما فرمول کار روشن نبود که چکار باید بکنیم. کم‌کم دیگر راه افتادیم و فهمیدیم مثلا چی هست و یک کاغذی داشتیم و دانه‌دانه هر اتاقی که می‌رفتیم ۲۰- ۳۰ نفر آدم در آن بودند، در اوین. فکر می‌کنم این سال ۶۱ بود و گزارش‌هایی می‌دادند از تنگی جا، از بدبودن وضع غذا، از ملاقات، از اذیت‌های دیگر و همه اینها را من یادداشت می‌کردم. خانم‌ها را هم رفتیم.
‌
بیشتر تکیه روی رفتارهایی بود که زندانبان‌ها داشتند! در ملاقات، در رفت‌وآمد، در نحوه دست‌شویی‌رفتن، در کیفیت برخورد در زندگی روزانه آنها توی اتاق و چیزهای این‌طوری، خیلی چیزها بود که حالا خودش تفصیلی دارد! و خب ما روزهای اولی که رفتیم، آقای لاجوردی خیلی میدان نمی‌داد که ما هرکاری می‌خواهیم بکنیم، مرتب اطلاع می‌دادیم به دفتر امام از طریق حاج احمدآقا، حاج احمدآقا به امام منتقل می‌کرد.

خلاصه دوباره احمدآقا زنگ می‌زد به آقای لاجوردی که امام گفتند اینها هرجا بخواهند بروند باید بروند، اتاق پرونده‌ها، هرجا! البته ایشان می‌خواست ماها را تنها نگذارد برویم توی اتاق‌ها و ملاقات کنیم و می‌گفت خطر دارد؛ ما می‌گفتیم شما خیلی نگران خطر نباش. می‌خواست خودش هم حضور داشته باشد، ما گفتیم نه، با حضور شما نمی‌شود. زندانی‌ها هم خیلی می‌ترسیدند جلوی آنها حرفی بزنند، خب با ما صحبت می‌کردند، صحبت‌های زیادی می‌کردند زندانی‌ها، ناراضی هم بودند، ناامید هم بودند، ماها را اصلا تحویل نمی‌گرفتند، می‌گفتند شما برای چی آمدید؟ از این گروه‌ها زیاد آمدند و رفتند! ما برای اینکه نظرشان جلب شود و اطمینان کنند، دو مطلب به اینها می‌گفتیم که احساس می‌کردند دروغ نمی‌تواند باشد! می‌گفتند آمده‌اید اینجا چه کار کنید؟ چه کار می‌توانید برای ما بکنید؟ گفتیم ما فقط مأمور هستیم گزارش تهیه کنیم و هیچ قولی به شما نمی‌دهیم. اینکه قول بیخودی بدهیم نه؛ اما دو تا قول را قطعا به شما می‌دهیم، یک: این گزارش‌ها را مستقیم به امام می‌رسانیم، دو: نمی‌گذاریم این گزارش‌ها را آقای لاجوردی ببیند.
‌
آن زمان احساس ما این بود که آقای خامنه‌ای با عملکرد ما و این گزارش‌هایی که تهیه می‌کنیم خیلی موافق است. ما گزارش‌هایمان را داشتیم جمع می‌کردیم و هنوز دنبال جمع‌بندی و اینها بودیم، چهار، پنج روز نگذشته بود حاج احمدآقا زنگ زد که امام از دست شما عصبانی‌ است و می‌گوید چرا اینها گزارش نمی‌آورند؟ گفتیم بابا اول کار است، بگذارید… گفتند نه، امام نگران است و می‌گوید زود گزارش را بیاورید و به ما بدهید… من به دوستان گفتم امام معمولا طبع‌شان این است، گزارش را که می‌بریم ممکن است از خود ما هم بپرسند که خب پیشنهادهایتان چیست؟ روی پیشنهادها هم فکر کنیم که چه باید بگوییم؟ فکرهایی کردیم که البته خیلی کارساز نبود! مثلا برای تنگی جا کارساز نبود… گزارش‌دهنده بیشتر من بودم و در کاغذی هم گزارش را مکتوب داده بودیم خدمت امام؛ همین‌طور که پیش‌بینی می‌شد پرسیدند پیشنهادتان چیست؟ گفتیم پیشنهاد خیلی سازنده‌ای نداریم، برای تنگی جا یکی این است که کوشش شود حتی‌المقدور زود پرونده‌ها به جایی برسد و عده‌ای آزاد شوند و بعد هم ساختمان ساخته شود. ظاهرا راه دیگری به نظر نمی‌آید، تنگی جا همین دو راه را دارد… نمی‌دانم چه اندازه اعمال شد، من خبر ندارم؛ ولی ظاهرا اوضاع خیلی تغییری نکرد.
‌
از چیزهایی که برای ما جالب بود، این بود که تقریبا اکثر اتاق‌هایی که ما می‌رفتیم که احساس کرده بودند و یک خرده خودمانی شده بودند و اعتمادی به ما کرده بودند، تقریبا به ما گفتند ما خواهش داریم از شما که این گزارش را که تهیه می‌کنید ‌سری به حیاط بزنید آن زمانی که زندانی‌ها می‌آیند آنجا برای تنفس. نوبتی بود اتاق به اتاق، و دو ساعت به هرکدام تنفس می‌دادند. گفتیم چه چیزی خب بگویید. گفتند نه، خودتان بروید ببینید نمی‌گوییم چیست خودتان بروید ببینید؛‌ ما بالاخره یک روز وقت مخصوص برای این کار گذاشتیم و سه نفری رفتیم توی حیاط و ایستادیم؛ نوبت فلان بند شد، مثلا ۲۰ نفر، ۲۵ نفر بودند آمدند توی حیاط در آن قسمتی که برای اینها در نظر گرفته شده بود، دیدیم اول کار آن مبصر کلاس‌شان اینها را جمع کرد و گفت اول باید سرود «خمینی ای امام» را بخوانید: «خمینی ای امام، خمینی ای امام!» شروع کردند به خواندن. اصلا قبول نداشتند اما مجبور بودند که این کار را باید بکنند به اجبار! خواندند و بعد هم آخرش تکبیر!
‌
از آن طرف هم به ما می‌گفتند که آقا سیگار هم به ما نمی‌دهند! نمی‌گذارند سیگار بکشیم! ما به آقای لاجوردی گفتیم چرا سیگار به اینها نمی‌دهید؟ ایشان گفتند خب برایشان ضرر دارد! گفتم آقا شما مگر ضامن ضرر و زیان اینها هستید؟ دل شما برای ضرر اینها سوخته است؟ خب ضرر دارد به عهده خودشان! سیگار می‌خواهند، به این‌ها بدهید، چه کار دارید؟ خلاصه یک عذرهایی می‌آورد؛ ما وقتی گزارش به امام می‌دادیم، من این دو موضوع را برای امام مطرح کردم! آن‌قدر امام عصبانی شدند از این ماجرا، تا شنیدند، همان‌جا یک لحظه نگذشت، خطاب به احمدآقا گفتند: احمد! همین الان زنگ بزن به اوین بگو سرود باید قطع شود، سیگار هم باید به همه داده شود! ما فردایش که رفتیم اوین دیدیم همه راضی و خوشحال هستند از این کارها که یک سیگار به اینها داده می‌شود.
‌
البته آقای سیدحسین موسوی‌تبریزی هم همان‌جا بود. ایشان دادستان انقلاب اسلامی تهران بود، دادستان انقلاب بود، آنجا امام رو کردند به آقای موسوی که ایشان را عوض کنید، آقای لاجوردی را؛ جلوی خود ما گفتند. گفتند ایشان خب البته زجرکشیده هست، آقای لاجوردی انقلابی است؛ ولی به‌هرحال الان بالاخره ایشان را عوض کنید. ایشان هم گفت چشم و ایشان را عوض کرد. آقای لاجوردی برداشته شد. یکی، دو روز بعدش که ما به اوین رفت و آمد می‌کردیم دیدیم تعدادی از بچه‌ها و دوستان خود آقای لاجوردی دارند جعبه شیرینی می‌آورند و بین همه شیرینی پخش می‌کنند! گفتیم ماجرا چیست؟ گفتند آقای لاجوردی برگشته! داستان چیست؟ فهمیدیم که در این فاصله، در تلویزیون البته با انگیزه حمایت از آقای لاجوردی آن فیلم را دوباره نشان داده‌اند، آن فیلمی بود که دو، سه نفر از بچه‌های کمیته را گرفته و شکنجه کرده بودند که خب چند سال از این ماجرا گذشته بود و نشان هم داده بودند، دوباره نشان دادند که ما تعجب کردیم به چه دلیلی دوباره این مطرح شده است؟ من یک حدسی در ذهنم آمد؛ ولی خیلی بعید دانستم که این باشد، بعد فهمیدیم که نخیر همین بوده! رفته بودند که امام را بالاخره به این فکر بیندازند که ایشان صلاح نیست برداشته شود، اگر در این موقعیت برداشته شود منافقین جری می‌شوند و بالاخره نظری بود!آن موقع مدیر تلویزیون آقای محمد هاشمی بود! خلاصه ایشان را برگرداندند یعنی از امام خواستند که مصلحت است که ایشان برگردند.

‌به عقیده من، در این شرایطی که ما الان داریم هر دولتی سر کار بیاید یکی از وظایف مبرمش این است که به سوریه کمک کند، به فلسطین، به غزه، به لبنان، به یمن کمک کند.

‌اصلا برایم مهم نیست که تنها بمانم؛ در همه زمینه‌ها. بارها گفتم که درزمینه اظهار نظر، تا آنجایی که صلاح می‌دانم بگویم یعنی فکر می‌کنم گفتنش مفید است.
‌
درباره کاندیدای نمایندگی دوره ششم من کاندیدا شدم البته به اصرار دوستان! خودم نمی‌خواستم. به اصرار پاره‌ای از دوستان این کار را کردیم و اسم‌نویسی کردیم و اسم ما در لیست اصلاح‌طلبان آمد… اینکه چطور شد اسم من در لیست اصلاح‌طلبان آمد، به خاطر همین سفارش و به اصطلاح فشاری بود که آقای کروبی آوردند.
‌
از تصمیم تحصّن اصلا اطلاع نداشتم از اول! تا آن لحظه‌ای که شروع شد. هرچه بود بدون مشورت با ما بود….فقط دیدیم که یک عده از مجلس دارند بیرون می‌روند. ما فکر کردیم یک اتفاقی در بیرون افتاده و ما هم بعد از مدتی رفتیم بیرون ببینیم چه اتفاقی افتاده؟ مثلا طوری شده که اینها همه می‌روند هجوم می‌آورند به بیرون که ببینند واقعه‌ای اتفاق افتاده که بروند ببینند؟ رفتیم و از این و آن پرسیدیم، بعد از پرس‌وجو فهمیدیم که بله داستان، داستان یک چنین تصمیمی است. ما هیچ خبر نداشتیم. حالا جالب هم این است که چون ما آمدیم بیرون آن زمان چون روزنامه کیهان همه را دیده بود ما را هم به عنوان تحصن‌کننده آنجا معرفی کرد چون دید ما آمدیم بیرون، خبر نداشت که ما برای چه آمدیم بیرون؟ می‌خواهم بگویم که یک چنین مسائل حاشیه‌ای هم وجود داشت! حالا این البته اهمیت نداشت که آنها چه تصوری کردند. بعد که فهمیدیم این هست، ما بعد از اندکی برگشتیم آمدیم تو و نشستیم و آنها هم که تحصّن کرده بودند رفتند و این شروع تحصّن و اعلام تحصّن بود به اصطلاح و کلید خورد! از فردای آن روز ظاهرا قراری که آنها گذاشتند این بود که تحصن آنجا به معنی این باشد که در مجلس و کارهای مجلس بیایند شرکت کنند ولی در بعدازظهرها بروند آنجا و در آن قسمتی که آنجا هست تریبونی بگذارند و بلندگویی و از خبرگزاری‌ها دعوت کنند شروع کنند به سخنرانی و بالاخره سخن‌پراکنی و اظهارنظر و تحلیل و این چیزها؛ و رسانه‌های دنیا بیایند آنجا فیلم‌برداری کنند و در همه دنیا منعکس شود و احیانا بالاخره اتفاقاتی بیفتد و آنها تصور می‌کردند که خب اتفاقاتی هم خواهد افتاد!‌البته این اتفاقات هیچ‌کدام نیفتاد برخلاف تصور آنها! دیگر طبعا کار به جایی رسید که آقای کروبی و آقای خاتمی هم رسما اعلام مخالفت کردند با این کار و گفتند زودتر بشکنید و چند روزی مقاومت کردند و بعد هم شکستند؛ تمام شد!

منبع: alef.ir

جنگنده های رژیم سعودی در ادامه حملات ددمنشانه خود به مناطق مختلف یمن، این‌بار منطقه ای در استان الحدیده را هدف قرار دادند که به دنبال آن هشت نفر زخمی شدند.

به گزارش مهر به نقل از خبرگزاری سبأ، جنایت های رژیم سعودی علیه مردم بی دفاع و بی گناه یمن همچنان ادامه دارد.

بر اساس این گزارش، در ادامه این جنایتها، جنگنده های سعودی منطقه ای در استان الحدیده را هدف قرار دادند.

طبق اعلام رسانه های عربی، به دنبال این حمله هشت غیرنظامی به شدت مجروح شدند.

این در حالی است که حملات سعودیها به دیگر مناطق یمن همچنان ادامه دارد.

گفتنی است، حملات رژیم سعودی به یمن از حدود ۲۰ ماه پیش آغاز شده و در سایه سکوت جامعه جهانی و سازمان ملل متحد و با حمایت های ایالات متحده آمریکا و برخی از کشورهای عربی همچنان ادامه دارد.

منبع: alef.ir

ارتش سوریه با کمک نیروهای تازه از راه رسیده و حملات هوایی جنگنده‌های روس توانست داعش را به خارج از شهر تدمر بیرون برآند.

به گزارش فارس، پس از آن که ساعتی قبل گروه تروریستی داعش توانست تا مرکز شهر راهبردی تدمر در شرق استان حمص پیشروی کند، نیروهای سوری در حملات معکوس توانستند تروریست‌ها را تا شمال شهر تدمر عقب برانند.

یک منبع میدانی در گفت وگو با بین الملل فارس اعلام کرد: ساعتی قبل تروریست ها توانستند به طور موقت شهر تدمر را اشغال کنند اما با اعزام نیروهای تازه نفس پیشروی آنان متوقف شد.

وی افزود: نیروهای تازه نفس توانستند در گام نخست با توقف پیشروی تروریست‌ها، آنان را از مرکز شهر تدمر عقب برانند.

این منبع میدانی از ورود نیروی هوایی روسیه به درگیری‌ها تدمر خبر داد و گفت: از دقایقی قبل بالگردهای نیروهای روسیه به شدت در حال هدف قرار دادن مواضع تروریست‌های داعش هستند.

وی تصریح کرد: ورود نیروی هوایی روسیه با بهتر شدن وضعیت جوی هوا صورت گرفت.

این منبع میدانی افزود: لحظاتی قبل نیز تروریست ها از شمال شهر و روستای عامریه عقب نشینی کردند.

روند عقب نشینی تروریست های داعش با وجود ارسال چندین انتحاری همچنان ادامه دارد.

به گزارش بین‌الملل فارس تروریست های داعشی شامگاه امشب تواستند شهر تدمر را برای چند ساعت به طور موقت اشغال کنند.

منابع میدانی در گفت وگو با بین‌الملل فارس همچنین اعلام کردند: شهروندان با کمک نیروهای ارتش به حومه شهر منتقل داده شده اند تا آسیبی به آنان وارد نشود.

خبرها حاکیست نیروهای سوری، شهرودان را به منطقه «تیفور» و فرودگاه T4 منتقل کردند.

درگیری‌ها شدید و بی‌سابقه همچنان در حومه شمال شهر تدمر ادامه دارد.

منابع میدانی در گفت‌وگو با بین‌الملل فارس اعلام کردند: نیروهای سوری به شدت در تلاش هستند مواضع خود را در شهر تثبیت کنند و مانع از پیشروی های جدید تروریست‌ها شوند.

یک منبع میدانی در گفت وگو با خبرگزاری فارس گفت: «جنگنده‌های نیروی هوایی روسیه وارد درگیری‌های حومه شهر تدمر شده‌اند و همزمان با جنگنده های سوری، مواضع تروریست ها را هدف قرار می‌دهند.»

وی افزود: «تروریست ها در موج جدید حملات هوایی خسارات فراونی متحمل شده‌اند.»

این منبع میدانی اضافه کرد: «تروریست‌ها با ارسال نیروهای جدید درصدد هستند موقعیت خود را در حومه شمالی شهر تدمر حفظ کنند اما جنگنده‌های روسی و سوری به شدت عقبه آنان را در تمامی مناطق هدف قرار می دهند.»

وی اعلام کرد: «دقایقی قبل یک کاروان عناصر تروریستی داعش که از منطقه گازی السخنه به سوی شهر تدمر در حال حرکت بودند شناسایی و توسط جنگنده ها منهدم شد.»

منبع: alef.ir

ایسنا نوشت:در همایش تحلیل چشم‌انداز اقتصادی و سیاسی ایران و جهان پس از انتخابات آمریکا، سیاست‌های سیاسی و اقتصادی این کشور پس از انتخاب دونالد ترامپ به عنوان ریاست‌جمهوری از سوی کارشناسان سیاسی مورد بررسی و واکاوی قرار گرفت.

سیدمحمدصادق خرازی، رئیس شورای مرکزی حزب ندای ایرانیان و سفیر پیشین ایران در فرانسه و احمد توکلی وزیر اسبق کار و امور اجتماعی و نماینده سابق مردم تهران در مجلس شورای اسلامی، در همایش تحلیل چشم‌انداز اقتصادی و سیاسی ایران و جهان پس از انتخابات آمریکا در اتاق بازرگانی اصفهان شرکت کردند.

احمد توکلی در خصوص استراتژی‌های سیاسی و اقتصادی آمریکا گفت: باید یکسری واقعیت‌ها را در نظر بگیریم تا بتوانیم صحیح تصمیم بگیریم. آمریکا مشخصاتی دارد که اگر رئیس‌جمهور آن عوض شود تأثیرات آن در کشورهای دیگر گاهی تأثیر می‌گذارد و گاهی تأثیر نمی‌گذارد. آمریکا در کل طرفدار جهانی‌سازی است و می‌خواهد جامعه بشری را به سمت منافع خود مدیریت کند. این مدیریت آمریکا توسط سازمان‌های بین‌المللی اعمال می‌شود.

وی افزود: دولت آمریکا مدام بدهی‌اش افزوده می‌شود و باید دید این دولت به ازای هر نفر آمریکایی چقدر بدهکار است. برای مثال دولت آمریکا به نسبت دولت پرتغال دو برابر بدهی به ازای هر نفر دارد.

نماینده سابق مردم تهران در مجلس شورای اسلامی گفت: آمریکا با بازار سرمایه می‌تواند تراز ارزی‌اش را صفر کند اما آن چیزی که مشخص است این است که خانواده‌های آمریکایی بیشتر مصرف‌ می‌کنند تا اینکه پس‌انداز کنند اما از طرفی قدرت نظامی آمریکا در مقیاس جهانی برجسته تر و انحصاری‌تر شده است. در حالی که قدرت نسبی ظرفیت تولیدی آمریکا کاهش یافته است. این نشان‌دهنده آن است که آمریکا بیشتر از تولید خودش مصرف می‌کند.

توکلی افزود: متأسفانه ما نیز هم‌اکنون مانند آمریکا در مسیری قرار گرفته‌ایم که بین فقرا و ثروتمندان در حال دیوار کشیدن هستیم. توزیع درآمد در آمریکا نشان می‌دهد که میزان بی‌عدالتی در این کشور بالا است.

وزیر سابق کار و امور اجتماعی تصریح کرد: با آمدن دونالد ترامپ، کلیات رفتار آمریکا تغییر نمی‌کند و بدون شک هزینه‌های نظامی آمریکا افزایش می‌یابد. به هر حال استعمال غرب در حال حاضر با شکل‌های جدید در حال بروز است. شکل نوین استعمار بزک شده است و با جهانی‌کردن اگر لازم باشد بی‌رحمانه‌ترین رفتارها را نسبت به مردم دیگر کشورها انجام می‌دهند.

توکلی گفت: آمریکایی‌ها با ما خوب نیستیم و همینطور ما هم با آن‌ها خوب نیستیم. پس برجام را با این پیشینه ارزیابی کنید و بدعهدی‌ها و ظلم‌های آمریکا را در چندین دهه پیش در نظر بگیرید.

وی خاطرنشان کرد: در سیاست داخلی، قانون اساسی فصل‌الخطاب ماست. ما نباید تنازع جناح‌های سیاسی را داشته باشیم. بدون شک بزرگ‌ترین مانع رشد و پیشرفت فساد اقتصادی در دستگاه‌ها و تنازعات سیاسی است. اگر ما نمی‌توانیم آرایش جهانی را به هم بزنیم، سیاست داخلی خود را که می‌توانیم تعیین کنیم پس چرا به این سمت نمی‌رویم؟ چون چاقو دسته خود را نمی‌برد؟!

همچنین توکلی در پاسخ به سوال یکی از حضار که از او پرسید پس برطبق فرمایشات شما اقتصاد آمریکا باید همچنان ورشکسته باشد در حالی که همچنان قدرتمندترین اقتصاد دنیا را داراست گفت: مطالبی را که بنده بیان کردم تمام داده‌های اقتصادی آن را تأیید می‌کند. آمریکا قدرت اقتصادی خود را با قدرت نظامی حفظ می‌کند منتها ما زیر بار زور نمی‌رویم. عده‌ای می‌گویند باید با آمریکا سازش کنیم اما ما می‌گوییم آمریکا به دنبال زورگویی است و ما این سیاست را قبول نداریم.

در ادامه توکلی در پاسخ به این سوال که آیا سیاست جهانی‌شدن ادامه پیدا می‌کند یا خیر گفت: جهانی‌شدن خواسته آمریکاست. البته جریان‌های ضدجهانی‌شدن هم در حال تقویت هستند.

توکلی در پاسخ به این سوال که به نظر می‌رسد که روسیه به ایران بیشتر در طول تاریخ ضربه زده است تا آمریکا گفت: بنده در بین سیاست‌مداران ایران صریح صحبت می‌کنم و اعتقاد دارم که آمریکا یک جهانخوار کثیف است. چگونه وقتی می‌گویند که روزولت به ایران خدمت کرده است. روزولت پدر این کشور را درآورد و آمریکا هیچ خدمتی به ایران نکرد.

در ادامه توکلی گفت: نگاه افراطی به تأثیر برجام اشتباه است. تحریم‌ها ماشینش راه افتاد و در اثر تحریم گردش کالا و پول مختل شد. در داخل کالاهای وارداتی گران می‌شود و در نتیجه تحریم آینده مبهم جلوه می‌کند بنابراین سرمایه‌گذاران محتاط می‌شوند وقتی فساد هست هزینه نگهداری کارخانه‌ها بالا می‌رود.

وی تصریح کرد: یکی از کانال‌های فساد بی‌انضباطی است و اعتقاد دارم دولت نباید برای برجام جشن می‌گرفت به همین منظور نامه‌ای به اقای ظریف و روحانی نوشتم که آقای ظریف پاسخ هم دادند. بنابراین برجام مشکلات ما را حل نمی‌کند. مسائل ما از درون باید حل شود. اگر عقلانیت را از دست ندهیم و فساد را ریشه‌کن کنیم آن وقت موفق خواهیم شد. همینجا می‌گویم که مخالف رابطه با آمریکا هستم.

وزیر اسبق کار و امور اجتماعی در پاسخ به سوال یکی از حضار که از او پرسید چرا در زمان نمایندگی تان در مجلس فساد ناجا را مورد تفحص قرار ندادید گفت: منتقدترین نماینده مجلس نسبت به احمدی‌نژاد من بودم. من در دور اول احمدی‌نژاد از وی حمایت کردم ولی این اشتباه را دیگر تکرار نکردم. امروز هم با قاطعیت می‌گویم اگر احمدی‌نژاد و هاشمی‌رفسنجانی کاندیدا شوند بنده می‌روم سوریه.

وی خاطرنشان کرد: احمدی‌نژاد در اتلاف منابع کم‌نظیر بود. هرچند که او خطاهای زیادی داشت اما باید انصاف هم داشته باشیم. وقتی احمدی‌نژاد دولت را تحویل داد ما دارای ۲۰ درصد غنی‌سازی بودیم که اگر این ۲۰ درصد غنی‌سازی نبود نمی‌توانستیم مذاکره کنیم. بنابراین دولت با دست پر به پای میز مذاکرات رفت.

در ادامه توکلی افزود: قرآن می‌گوید به عهده خود پایبند باشید و اگر کشوری عهد خود را با شما حفظ کرد شما هم حفظ کنید اما اگر آن‌ها شکستند شما نیز با رعایت ضوابطی پاسخ دهید. در این‌جا بنده می‌گویم قرارداد را به هم بزنید. آمریکا هم خواسته‌های خود را صادر می‌کند آن هم در حد کشتار. این که برخی می‌گویند ایدئولوژی مانع پیشرفت اقتصادی است یک حرف اشتباه است. آمریکا هم حتی ایدئولوژی دارد فقط با این تفاوت که آن‌ها با فساد مبارزه می‌کنند و ما نمی‌کنیم. با انقلابی‌ بودن می‌توان کشور را اداره کرد و مدل نئوکلاسیک عدالت ندارد. زمانی در سال ۶۹ به آقای هاشمی گفتم نئوکلاسیک عدالت ندارد اما آقای هاشمی گوش نکرد. ما طرفدار اسلام و ایرانیم و کشور با تنازع اداره نمی‌شود. اگر واقع‌بین نباشیم کار پیش نمی‌رود پس باید همه را تحمل کنیم.

منبع: alef.ir

سفیر انگلستان در تهران در صفحه توییتر خود نوشت: وزیر امور خارجه بریتانیا بر تعهد انگلستان در منطقه و برجام تاکید کرد.

به گزارش ایسنا، نیکلاس هاپتون این نقل قول را در صفحه توییتر خود منتشر کرد که وزیر امور خارجه بریتانیا بر تعهد انگلیس در منطقه و برجام تاکید کرد.

این صحبت‌های وزیر خارجه بریتانیا در سایت وزارت خارجه انگلیس هم انتشار یافته است.

روز جمعه حمید بعیدی‌نژاد، سفیر تهران در لندن مراتب اعتراض ایران را نسبت به اظهارات ترزا می، نخست‌وزیر انگلیس در بحرین به وزارت خارجه این کشور اعلام کرد.

همچنین عصر شنبه سفیر انگلیس در تهران به دنبال اظهارات ترزا می به وزارت خارجه احضار شد.

منبع: alef.ir

به گزارش ایران خبر، به نقل از شبکه العالم، سی ان ان ترک به نقل از منابع وزارت کشور ترکیه گزارش کرد که دست کم ۲۰ نفر دراین انفجارها که در نزدیکی استادیوم بشکیتاش دربخش اروپایی استانبول روی داد زخمی شده اند که اغلب آنها از نیروهای پلیس ضد شورش حاضر در اطراف ورزشگاه بوده اند. 

 

رویترز گزارش کرد که انفجار در نزدیکی استادیوم  بشیکتاش متعلق به باشگاهی به همین نام روی داد.

 

دو ساعت قبل از این انفجار یک بازی فوتبال در استادیوم بشیکتاش برگزار شده بود.

راشاتودی اعلام کرد پس از دو انفجاری که در استانبول رخ داده، صدای شلیک گلوله نیز به گوش رسیده است.

منبع: irankhabar.ir

آیت الله مصباح یزدی گفت: ملت اگر بخواهد سرافراز بماند باید این نظام اسلامی بماند، نظام نیز زمانی باقی می‌ماند که نیروی انتظامی قوی داشته باشد.

به گزارش ایرنا، آیت الله محمد تقی مصباح یزدی شنبه شب در جمع برخی فرماندهان نیروی انتظامی در سالن همایش های این موسسه افزود: کشور برای تامین امنیت نیاز به نهادهایی مقتدری مانند نیروی انتظامی، ارتش و … دارد و باید این نهادها تقویت شوند.

وی گفت: ارزش کارهای خداپسند بیش از آنکه به کیفیت و مسائل ظاهری متکی باشد به نیت انجام آن بستگی دارد.

آیت الله مصباح یزدی به عنوان نمونه گفت: رفع ظلم از افراد که در حیطه وظایف نیروی انتظامی است باعث ارضای وجدان اجتماعی خواهد شد ولی همین اقدام زمانی لذت بخش و ماندگار است که با نیت خالص و برای رضای خداوند انجام شده باشد.

آیت الله مصباح یزدی با اشاره به اینکه هر کس برای کار خود انگیزه خاصی دارد، تصریح کرد: عده ای به خاطر اینکه نظام اسلامی، وطن آنها می باشد می گویند اگر نظام تقویت نشود و خدای نکرده سقوط کند و وطن ما به خطر می افتد و انگیزه باطنی اینجا از تقویت نظام، ملیت است.

وی ادامه داد: این ملت اگر بخواهد سرافراز بماند باید این نظام اسلامی بماند، نظام نیز زمانی باقی می ماند که نیروی انتظامی قوی داشته باشد.

وی یادآورشد: برخی دیگر نیز فراتر از ملت ها می اندیشند، بحث دین و مذهب را مطرح می کنند، به عنوان نمونه، عراق کشور شیعه بوده و بندگان خاص خدا در آنجا زندگی می کنند و اینجا دیگر بحث ملیت در کار نیست بلکه شیعه و مسلمانان اصل قرار می گیرند.

آیت الله مصباح یزدی گفت: اما ارزش کاری که برای خداوند متعال باشد با هیچ اقدام و کار دیگر قابل مقایسه و سنجش نیست.

وی ادامه داد: محاسبات ما با محاسبات ملکوتی مقداری تفاوت دارد، باید معرفت و اخلاص خود را بیشتر کنیم، اگر امروز دست کسی را گرفتیم فکر این نباشیم روزی او از ما تشکر کند، بلکه باید فراموش کنیم و کار ما برای خدا باشد.

آیت الله مصباح یزدی افزود: در فرهنگ اسلامی ارزش کارها بستگی به نیت افراد دارد، کسی ثروت خود را صرف ساخت بیمارستان مجهز کرده ولی این کار را کرده که مردم به او رای دهند و نماینده شهر شود،با وجودی که هزاران نفر از این بیمارستان استفاده کرده و شفا پیدا می کنند ولی این فرد هیچ چیزی دریافت نمی کند، چون نیت برای غیر خدا بود.

گفت: نیروی انتظامی افتخار خدمت رسانی در نظام جمهوری اسلامی و تامین امنیت را برعهده دارد ولی تنها زمانی این کارها ارزش دارد که نیت خدایی داشته باشند و کار برای غیرخدا، بدون فضیلت است.

آیت الله مصباح یزدی اظهار داشت: ما باید همت خود را بالا ببریم. کارهایی که انجام می دهیم برای کار، مزد، تعریف و تمجید دیگران و ارتقا نباشد.

منبع: alef.ir