مجله عکس – ایران سایت

نقاشی‌ که آثار متفاوتش به سختی قابل باورند

فرادید| شما می‌توانید تقریبا تمام تار‌های موی ریش کلینت ایستوود؛ موج آب زیر پای سگ لابرادور و مو‌های روی کمرش را که سیخ شده‌اند، ببینید. درست مثل این است که به عکس‌های با کیفیت نگاه می‌کنید.

هرچند بسیار باورنکردنی به‌نظر می‌رسد، این عکس‌ها نقاشی‌های یک هنرمند اسکاتلندی به نام «جان فیشر» هستند که او با مداد کشیده است. او در خلق پرتره انسان‌ها، حیوانات، یا نما‌ها و ساختمان‌ها به ظریف‌ترین جزئیات توجه می‌کند و سبکش فوق‌العاده واقع‌گرایانه است.

در حقیقت، نقاشی‌های فیشر آنقدر شبیه نمونه‌های زنده هستند که دو بازرس از اداره محلی استاندارد با او ملاقات کردند تا صحت نقاشی‌های او را تعیین کنند. فردی که نامش فاش نشده است، از فیشر بابت غیرواقعی بودن آثارش شکایت کرده بود. او گفته بود، این نقاشی‌ها احتمالا با اپلیکیشن تولید شده است.

فیشر هم از دو بازرس اداره استاندارد که در زمینه تجارت آثار هنری فعالیت می‌کنند، دعوت کرد تا فرایند نقاشی کشیدن او را از نزدیک مشاهده کنند.

جان که ۳۶ ساله است از وقتی فقط یک پسربچه بود، نقاشی می‌کرد.

«بیشتر دایناسور می‌کشیدم و بعد در دفتر یادداشت مدرسه خط خطی‌هایی می‌کردم.»

بعد از اتمام مدرسه او در رشته طراحی گرافیک ادامه تحصیل داد، اما هرگز به عنوان شغل آن را ادامه نداد. او علت بی‌علاقگی خود به طراحی گرفیک را «استفاده بیش از حد از کامپیوتر و کم شدن دخالت انسانی» می‌داند.

او به عنوان سرآشپز در اغذیه فروشی پدرش در شمال اسکاتلند مشغول به کار شد و آخر هفته‌ها را به نقاشی اختصاص داد. از دو سال پیش که جان نقاشی را به عنوان حرفه اصلی‌اش دنبال می‌کند، موفقیت‌هایش صدچندان شده است.

یک نقاشی در اندازه کاغذ A۴ تقریبا پانزده ساعت وقت جان را می‌گیرد، اما صد‌ها پوند از آن درآمد کسب می‌کند.

او درباره «فوت و فن» کارش می‌گوید: «من به ظریف‌ترین جزئیاتی که با چشم قابل مشاهده است و در یک عکس می‌توان آن‌ها را دید، توجه می‌کنم. من تار به تار مو‌های سوژه‌ام را در کارم بازتاب می‌دهم و لایه لایه واقعیت را به آن می‌افزایم.»

منبع: دیلی میل
ترجمه: سایت فرادید

منبع: فرادید

گردشگری سیاه با باورهای خرافی (+۱۳)

توجه: این گزارش حاوی تصاویری است که تماشای آن ممکن است برای همه مناسب نباشد

فرادید| با افزایش محبوبیت «گردشگری سیاه»، گردشگران بسیاری راهی روستایی در بالی اندونزی شده‌اند تا مراسم خاص تدفین مردگان را از نزدیک نظاره کنند. در این روستا مردگان زیر خاک دفن یا مومایی نمی‌شوند، بلکه در هوای آزاد رها می‌شوند.

ساکنان روستای «ترونیان»، که در شمال جزیره بالی واقع شده است، بعد از مرگ در قفس‌های ساخته شده از گیاه بامبو که زیر یک درخت مقدس قرار‌گرفته است، خوابانده می‌شوند تا اجسادشان در گرمای تب‌آلود اندونزی تجزیه شود.

به‌محض آنکه گوشت کاملا فاسد شد، جمجمه و بدن به یک معبد ساخته‌شده از استخوان انسان که در زیر همان درخت مقدس قرار دارد، اضافه می‌شود. این معبد قدمتی ۱۱۰۰ ساله دارد و در حال بزرگتر شدن است.

تنها راه دسترسی بازدیدکنندگان به این روستا که در کوهپایه آتشنشان «باتور» و در اعماق جنگل قرار دارد، از طریق اجاره قایق و عبور از دریاچه «باتور» است.

فقط مردگان متاهل افتخار چنین مراسم تدفینی را دارند؛ آن‌ها که ازدواج نکرده‌اند بعد از مرگ زیر خاک دفن می‌شود.

قفس‌های بابمو حیوانات را از دسترسی به گوشت اجساد که به نظر می‌رسد غذای آماده باشد، دور نگه می‌دارد. این قفس‌ها زیر درختی با نام «تارو منیان» قرار دارند که به معنی «بوی خوش» است. این درخت عطری دل‌انگیز تولید می‌کند که باعث می‌شود بوی ناشی از تعفن مردگان خنثی شود.

وقتی همه قفس‌ها پر از جسد شد، جسدی که مدت طولانی‌تری در قفس بوده، خارج می‌شود و روی اجساد دیگر انباشت می‌شود. اجساد زمانی که کاملا به اسکلت تبدیل شده باشند روی پله‌های سنگی این عبادتگاه قرار می‌گیرند.

قانون بسیار سختگیرانه‌ای وجود دارد که زنان را از حضور در مراسم تدفین و زمانی که جسد برای انتقال به قفس‌ها آماده می‌شود، منع می‌کند؛ اما آن‌ها هر زمان دیگری می‌توانند به این محل بیایند و اجساد را که قبل از قرار گرفتن در قفس با آب باران شسته و سپس لباس پوشانده می‌شوند، ببینند.

بر طبق باور‌های محلی حضور زنان در هنگام مراسم باعث فعال شدن آتشنشان و زلزله می‌شود.

ساکنان روستای ترونیان خود را بالیایی‌های اصیل می‌دانند که قبل از شروع مهاجرت‌ها از جاوا در سال ۱۳۴۰، در این منطقه حضور داشتند.

گردشگرانی که دوست دارند این مراسم را ببینند می‌توانند بعد از ۳ ساعت قایق‌رانی از «دنپاسر» به این محل برسند.

یکی از گردشگران که اهل استرالیاست می‌گوید: «امروز یکی از مراسم تدفین اینجا برگزار شد و ما دیدیم که روستاییان چطور زندگی را جشن می‌گیرند و چطور در یک مراسم خاص به خدایشان هدیه می‌دهند.»