بایگانی دسته ی : سبك زندگی‌

کافی است در گوگل کلمه «دانشجو» را سرچ کنید تا ببینید چه چیزهایی برایتان می‌آورد. دانشجویان بی‌کار، دانشجویان و نرخ بی‌کاری، بی‌کاری در بین دانشجویان و… خلاصه به هر ترتیبی کلمه دانشجو و بی‌کار کنار هم قرار می‌گیرند. این‌که برای کسانی که تحصیل کرده و متخصص یک رشته هستند، کار نباشد، اصلا موضوع خوشایندی نیست، اما گاهی شغل‌هایی به این افراد پیشنهاد می‌شود که همان بهتر که نباشد و آن شخص بی‌کار بماند.

شاید تا الان این سوال برایتان پیش آمده باشد که مگر دانشجو بودن شغل نیست؟ نه نیست! دانشجو بودن نه‌تنها درآمدی ندارد، بلکه سراسر هزینه است و هزینه… از شهریه دانشگاه تا کتاب و خورد و خوراک و رفت‌وآمد، همه هزینه‌های سنگینی است مخصوصا برای یک دانشجو که خانواده‌ای متوسط دارد، حالا اگر این دانشجو غیربومی هم باشد که دیگر اوضاع خیلی خراب می‌شود و هزینه مسکن هم به دیگر هزینه‌های کمرشکن دانشجویی اضافه می‌شود.

 

 
به یک دانشجو برای کار نیمه‌وقت نیازمندیم

اگر همین امروز نیازمندی‌های هم‌شهری را ورق بزنید، پر است از آگهی‌هایی برای کار دانشجویی، پر است از کارگاه‌ها و شرکت‌هایی که یک دانشجوی نیمه‌وقت می‌خواهند برای همکاری… البته که این کار نه‌تنها انسان‌دوستانه نیست، بلکه این شرکت‌ها و کارگاه‌ها دنبال نیروی کار ارزان می‌گردند؛ و چه کسی بهتر از دانشجویی که تحصیل کرده است، اما توقعی از کارفرمایش ندارد برای بیمه و حقوق بالا. مهرداد دانشجوی علوم سیاسی دانشگاه علامه است و از شهرستان فسا برای تحصیل به تهران آمده. او که دانشجوی دوره شبانه‌ است، هزینه‌های زندگی و تحصیل در تهران را کمرشکن می‌داند.

مهرداد می‌گوید: «پدرم بازنشسته آموزش و پرورش است، ما پنج خواهر و برادر هستیم، که دو تای آن‌ها از من کوچک‌تر هستند و هنوز مدرسه می‌روند. وقتی که دانشگاه علامه پذیرفته شدم، هم خوشحال بودم و هم ناراحت، خوشحال از این‌که دانشگاه خوبی بود و ناراحت از این‌که شبانه قبول شده بودم… ما باید شهریه‌ای که چندان کم هم نیست، بپردازیم، هزینه‌های خوابگاه و ناهار و شام برای من زیاد است و گمان می‌کنم دانشجوهای زیادی هستند که برای پرداخت همین هزینه‌های اولیه با مشکل مواجه‌اند. البته هزینه کتاب و جزوه و رفت‌وآمد هم جای خود دارد. من خودم می‌روم انقلاب آن‌قدر می‌گردم تا از آن کتابی که استاد گفته، دست دومش را پیدا کنم.

البته با همه این کارها باز هشتم گرو نهم است و آخر ماه من می‌مانم و جیب خالی و خجالت‌زدگی از پدرم… تا ترم سه اوضاع همین بود. من تهران درس می‌خواندم و نه‌تنها خودم زندگی نمی‌کردم، بلکه زندگی خانواده‌ام هم برای تامین من به هم ریخته بود. بالاخره تصمیم گرفتم بروم دنبال یک کار نیمه‌وقت. خیلی گشتم، نمی‌گویم هیچ کار خوبی نبود، اتفاقا بود، اما با شرایط من جور نمی‌شد و نمی‌توانستم کلاس‌های دانشگاهم را با ساعت کاری آن‌ها هماهنگ کنم. از سر ناچاری یک ترم تراکت پخش کردم، پولی نمی‌دادند، اما برای من و خانواده‌ام ۲۰۰ هزار تومان کم نبود، اما کافی هم نبود. هم‌چنان مشکل داشتم تا یکی از دوستانم، کار در یک رستوران را به من پیشنهاد داد، ساعتش بعد از دانشگاه بود و حقوقش هم مناسب‌تر.

وقتی دانشجوی مستاجر باشید و بخواهید با چند نفر از دوستانتان در خانه‌ای سکونت داشته باشید، دید همسایه‌ها به شما تغییر خواهد کرد. کم نیستند دعواهایی که در راه‌پله‌ها و پارکینگ‌ها اتفاق افتاده‌اند و یک طرف دعوا متاهل بودن را برگ برنده‌ای برای خود می‌داند که شما را بازنده دعوا کند. بماند وقتی که بخواهید خانه‌ای را که با شرایطتان تطابق دارد اجاره کنید، چون مالکان به مستاجران مجرد خانه نمی‌دهند، به‌خصوص اگر چند پسر یا چند دختر جوان باشند البته می‌توانید هزینه‌ای را متحمل شوید و با بنگاهی‌ها لابی کنید. یا حتی… ولش کنید بیایید صلوات بفرستیم.

خوب دانشجویی هم بخشی از جوانی بسیاری از ماست. اما گاهی بعضی از دانشجوها برای داشتن آسایش باید برای همسایه‌هایشان از همه دردسرهایی که در دانشگاه می‌کشند و از مشکل بی‌کاری و بالا رفتن سن ازدواج توضیح دهند تا قبول کنند که کمی با آن‌ها بسازند و مانند فرزندانشان با آن‌ها رفتار کنند. یا این‌که بنگاهی که ضامن زندگی آرامی برای آن‌ها شده است، در فهرست تماس‌هایشان بیشترین تعداد تماس را به خود اختصاص دهد و هر بار که اتفاقی افتاد، با او تماس بگیرند که بیاید و ریش گرو بگذارد تا بتوانند زیر سقفی که به‌سختی یافته‌اند، بمانند. البته اگر بنگاهی عزیز حنایش رنگی برای دیگران داشته باشد.

از کجا بیاریم این همه پول رو پس بدیم

هم‌چنین برای کمک به دانشجویان مجردی که نمی‌توانند از سهمیه خوابگاه استفاده کنند، صندوق رفاه کمک‌هزینه‌ای را در نظر گرفته است که تحت عنوان «ودیعه مسکن دانشجویی» به دانشجویان می‌دهد. این کمک‌هزینه برای دانشجویانی که در تهران تحصیل می‌کنند، مبلغ پنج میلیون است و برای پنج شهر بزرگ (تبریز، شیراز، مشهد، اهواز و اصفهان) تا سقف سه میلیون و ۷۵۰ هزار تومان و برای دیگر شهر‌ها تا سقف سه میلیون تومان اعطا می‌شود. دانشجویی که از این تسهیلات استفاده می‌کند، باید بعد از فارغ‌التحصیلی همه مبلغ را به صورت یک‌جا برگرداند. شرایط سخت از لحاظ داشتن ضامن، در نوبت بودن برای گرفتن وام به دلیل زیاد بودن درخواست، بودجه‌های کم و دانشجویانی که نمی‌توانند بعد از فارغ‌التحصیلی به صورت یک‌جا مبلغ را پس بدهند، از مشکلاتی است که دانشجویان به آن اشاره کرد‌ه‌اند.

اجاره‌نشینی دانشجویان به دور از تمام مشکلات اجتماعی و شرایط مالی، بحث فشار مالی و روانی خانواده‌هایی را در پی دارد که فرزندانشان کیلومتر‌ها از آنان فاصله دارند و طبیعتا نمی‌دانند چه چیزی در انتظار فرزندانشان است. برای مثال در همین تهران برای اجاره‌نشینی و ادامه تحصیل هر چقدر به سمت جنوب می‌روی، از قیمت‌ها کم، اما به شلوغی و ترافیک اضافه می‌شود. حالا به این آمار بزه‌کاری و عدم امنیت و حتی اعتیاد را هم اضافه کنید. علاوه بر این نمی‌توان با قیمت‌ها به‌راحتی دست‌وپنجه نرم کرد. برای مثال در خیابان کرمان می‌شود یک آپارتمان ۶۰ متری را با ۱۰ میلیون تومان اجاره کرد، البته صاحب خانه‌ها کمتر حاضرند خانه‌هایشان را رهن کامل بدهند، چون به اجاره‌اش بیشتر احتیاج دارند، همان‌طور که دانشجویان به سقفی بالای سرشان.

منبع: برترینها

قرار دیدار ما در اتاق کار دکتر شهبازی که دور تا دور آن را کتاب های ادبی پر کرده بودند، (خصوصا کتاب هایی که درباره مولوی و البته عرفان نوشته شده بودند) به نتیجه رسید و صحبتمان هم به درازا کشید. بحث ما از معنای عشق و تقسیم بندی عُقلا در این باره شروع شد و بعد دکتر شهبازی توضیح داد که چرا معتقد است همه ما باید رو به عشق آگاپه ای بیاوریم و حتی این سبک عشق ورزیدن را آموزش دهیم.

خیلی ها دلشان می خواهد عاشق شوند و برای خودشان معشوقی پیدا کنند. اما نه می دانند که معشوق را چطور پیدا کنند و نه راه و رسم عاشقی را بلدند. اصلا چه می شود که بعضی عاشق نمی شوند و بعضی عاشق پیشه اند و معشوقی نمی یابند و بعضی ها هم کلا پرت شده اند از ماجرا؟

این سوال یک مشکل مهم دارد و آن اینکه عشق در این جا معنای مشخصی ندارد. عشق از آن دسته کلماتی است که معانی مختلفی دارد. اگر منظورمان را از این کلمه مشخص نکنیم، بحثمان به هیچ جای ثمربخشی نخواهدرسید. طبق مطالعات من، بدون این که ادعای حصر عقلی یا استقرایی داشته باشم، برای عشق دست کم هجده معنا می توان در نظر گرفت.

اگر عشق را از این حیث که چه کسی عاش قاست، بررسی کنیم، به سه نوع عشق می رسیم: اول، عشق الهی که در آن خدا عاشق است. و خود به سه گونه کوچک تر تقسیم می شود، دوم، عشق کیهانی که در آن همه موجوداتِ جهان، غیر از خدا و انسان، عاشقند و خود به دو گونه کوچک تر تقسیم می شود و سوم، عشق انشانی که در آن انسان عاشق است.

همین عشق انسانی هم انواع مختلفی دارد. اگر بپذیریم که انواع روابط انسان از چهار دسته خارج نیست، آن گاه می توان عشق انسانی را به چهار گونه کوچک تر تقسیم کرد: عشق انسان به خود، عشق انسان به خدا، عشق انسان به طبیعت و عشق انسان به انسان.

هر کدام از این چهار گونه کوچک هم به گونه های کوچک تری تقسیم می شوند؛ برای نمونه عشق انسان به انسان را می توان به هفت گونه تقسیم کرد: ۱- عشق اروتیک افلاطونی که مبتنی بر زیبایی دوست است، ۲- فیلیا که مبتنی بر نیک خواهی متقابل میان دو نفر است، ۳- عشق خویشاوندی که مبتنی بر خون و نژاد است، ۴- عشق میان زن و  مرد، ۵- عشق رمانتیک یا عشق عُذری که مبتنی بر عشق خواهی است و توجهی به معشوق ندارد، ۶- عشق آرمانگرایانه که مبتنی بر عشق ورزیدن به نمونه های اعلای آرمان هایی مانند عدالت خواهی، آزادی خواهی، حقیقت جویی، صلح طلبی و مانند آنهاست و ۷- عشق آگاپه ای یا عشق نامشروط که مبتنی بر دوست داشتن همه انسان ها و بلکه همه موجودات دنیاست.

پیش از اینکه بحث را ادامه بدهم، باید یادآوری کنم که در این تقسیم بندی از سخنان استاد مصطفی ملکیان و دکتر مهدی کمپانی زارع بهره برده ام، ولی البته این تقسیم بندی، به این شکل، نتیجه تاملات شخصی من و عیب ها و نقص های آن نیز متوجه من است. همان طور که ملاحظه می فرمایید، عشق دارای معانی انواع گوناگونی است و تا وقتی که منظور خود از این کلمه را مشخص نکنیم، نمی توانیم بحث را ادامه بدهیم.

در عشق هایی که واقعا با یک محبوب خاص سر و کار داریم، خواه آن محبوب خدا باشد یا انسان، بحث کوشش عاشق و کشش معشوق مطرح می شود، ولی در عشق هایی مانند عشق اروتیک افلاطونی، عشق به طبیعت، عشق آرمان گرایانه و عشق آگاپه ای ظاهرا جایی برای طرح این بحث وجود ندارد.

در این باره نظریات گوناگونی وجود دارد. برای نمونه حافظ دو جا به صراحت این نظر را مطرح می کند که کوشش عاشق، بدون کشش معشوق هیچ سودی ندارد: «به حرمت سر زلف تو واثقم، ارنه/ کشش چو نبود از آن سو، چه سود کوشیدن؟» و در جای دیگر می گوید: «تا که از جانب معشوق نباشد کششی/ کوشش عاشق بیچاره به جایی نرسد».

پس در مدل حافظ، وجود جذبه از طرف معشوق اهمیت زیادی دارد. به گونه ای که با نبودن آن، کوشش های عاشق بی ثمر می ماند. از مجموعه سخنان حافظ می توان دریافت که عشق «کاری است که موقوف هدایت باشد». بنابراین می توان الگوی عشق از نظر حافظ را این گونه صورت بندی کرد: کششِ معشوق، کوشش عاشق.

اما پذیرش این مدل خیلی ناامیدکننده است و باید عطای عاشقی را به لقایش بخشید.

واقعا این مسئله در عشق وجود دارد. تعدادی از مدل های عشق به هیچ وجه تصویه بردار نیستند. دکتر شفیعی کدکنی در شعری بسیار زبیا می گوید: «از زلزله و عشق خبر نتوان داد/ یک روز خبر شوی که ویران شده ای». غالبا عشق در نمی زند و اذن ورود نمی گیرد.

خاصیت عشق این است که سرزده و بدون اطلاع قبلی سر می رسد و همه چیز را بر باد فنا می دهد و تازه وقتی که شخص از غارت شدنِ خودش آگاهی یافت، متوجه می شود که عاشق شده است. اگر بحث خود را به عشق انسان به خدا منحصر کنیم، به نظر می رسد که در کنار نظر حافظ، مولانا نظر دیگری دارد که تا حدی امیدوارکننده است.

در مدلی که مولوی برای عشق خدا در نظر دارد، مفروض گرفته می شود که خدا در مقام معشوق، کششی عام نسبت به انسان دارد و او خود زمینه را برای ایجاد یک رابطه عاشقانه فراهم می کند و سپس انسان با کوشش تکلفی خود، خویش را برای دریافت جذبه خدا آماده می کند و پس از دریافت جذبه ای از  جانب خدا، دوباره دست به کوشش می زند، اما کوششی عاشقانه.

مولوی می گوید: «یک دو گامی رو، تکلف ساز خوش/ عشق گیرد گوش تو، آن گاه کش» و در جای دیگری می گوید: «بندگی کن، تا شوی عاشق لعل/ بندگی کسبی است، آید در عمل».

هر کدام از انواع عشق ارزش ویژه خود را دارند، اما به نظر من عشق آگاپه ای یا عشق نامشروط که مبتنی بر ایثارگری و دِهِشِ بی چشمداشت است، برترین نوع عشق است. در این نوع عشق، شخص به همه انسان ها محبت می ورزد، صرفا از آن رو که انسانند یا آفریده خدا هستند.

در این نوع عشق، هیچ گونه شرطی برای محبت کردن به انسان ها وجود ندارد؛ صرف آفریده خدا بودن یا انسان بودن کافی است که کسی را گیرنده محبت و نیکی من بکند. معنای این سخن آن است که نه جنسیت، نه مذهب، نه ملیت، نه نیک و بد بودن و نه هیچ شرط دیگری مورد توجه قرار نمی گیرد و شخص به همه محبت می کند. مانند خورشید که بر همه موجودات یکسان می تابد و مثل زمین که همه را یکسان در آغوش می گیرد.

به نظر می رسد که در این دنیا هیچ کس نیست که عاشق نشود، ولی نوع و جنس عشق ها با هم تفاوت دارند؛ یک نفر عاشق خداست، کسی عاشق همسر یا فرزندش است، کسی دیگر به شغل یا وطنش عشق می ورزد و یکی هم عاشق همه آدم ها می شود و… در این که کمال انسان در تعادل است، هیچ شک و شبهه ای وجود ندارد؛ انسان کامل یعنی انسانی که کاملا انسان باشد و هیچ بُعدی از ابعاد وجود خود را نفی و انکار نکند. ولی تحقق یافتن انسانی که تمام ابعاد وجودی خودش را زندگی کرده باشد، خیلی آرمان گرایانه به نظر می رسد. چنین تفکری یک آرزوی دور دست نیافتنی را پیش روی ما قرار می دهد.

ابتدا نکته ای را درباره اصطلاح عشق ورزیدن بگویم. در گذشته برای عشق از تعبیر «عشق ورزیدن» استفاده می می شد و امروز از تعبیر «دوست داشتن». انسان جدید به شدت به دنبال تملک است و حتی می خواهد پدیده ای مثل عشق را هم از آنِ خود کند. وقتی که ما به جای «دوست داشتن» از «عشق ورزیدن» استفاده می کنیم، گویی قائلیم که ما در فرایند عاشق شدن خود می توانیم فعال باشیم.

بدون این که بخواهم از این مسئله زبان شناسانه حقیقتی وجودشناسانه را استنباط کنم، می توانم بگویم که به نظر من در برخی از انواع عشق، می توانیم از آموزش و تربیت سخن گوییم؛ مثلا پدر و مادری که از کودکی فرزندشان را به زیبایی حساس کرده اند، بنیان عشق اروتیکِ افلاطونی را در او نهاده اند و والدینی که فرزند خود را از ابتدا با احسان کردن و بخشیدن و بخشودن خوگر کرده اند، او را برای عشق آگاپه ای آماده ساخته اند. با این کارها، می توان افراد را برای لحظه عاشق شدن آماده تر کرد.

 در چنین دیدگاهی این خطر وجود ندارد که آموختن قوانین زیاد قدرت بی پروایی های عاشقانه را از افراد بگیرد؟ مبادا یک نفر، در دهه چهل و پنجاه زندگی اش به این نتیجه برسد که اگر بی پروایی را هم تمرین کرده بود، شاید طعم دیگری از جهان را می چشید و عشق منحصر به فرد خودش را تجربه می کرد و…

همیشه خطر خطا کردن وجود دارد و برای رشد کردن چاره ای از آزمون و خطا نیست، ولی با آموزش درست می توان از میزان خطاها کم کرد. گذشته از این، عشق ابعاد دیگری از درون ما را نشان می دهد و حتی می تواند بدی های پنهانمان را به ما نشان دهد.

به نظر می رسد که عشق مانند مرگ، تنهایی و رنج، از موقعیت های مرزی است و من واقعی ما را بر ما آشکار می سازد؛ به دیگر سخن، عشق عمیق ترین لایه های وجود ما را با شدت و قدرت تمام آشکار می سازد. به همین دلیل غالبا عشق فردِ بد را بدتر می کند و شخص خوب را خوب تر. کم نیستند کسانی که عاشق شده اند، حتی عاشق خدا و چیزی جز انحصارطلبی و خشونت و نفرت به دنیا عرضه نکرده اند.

به نظر می رسد که این سخن کاملا درست است و عشق یکی از بهترین فرصت ها برای خودشناسی است. خودشناسی در درون یک رابطه اتفاق می افتد. اگر کسی بزرگ ترین عارف یا بزرگ ترین روانکاو باشد و سال ها در تنهایی خود را واکاوی کند، باز هم ابعادی از شخصیت او پنهان می ماند، ولی وقتی که شخص عمیقا درگیر یک رابطه عاشقانه می شود، همه نقاب ها را به کناری می گذارد و خود را آن گونه که هست نشان می دهد.

به نظر می رسد که بین عشق و معنای زندگی ارتباط مهمی وجود دارد. کسی که واقعا عاشق باشد، حالا مهم نیست که عاشق چه چیزی و چه کسی، حتما زندگی برای او ارزشمند و معنی دار و دلنشین می شود و برای چنین کسی اساسا پرسش از معنای زندگی مطرح نخواهدشد.

منبع: برترینها

برترین ها: فرش قرمز مراسم اسکار همیشه بهترین مکان برای به رخ کشیدن زیباترین و گرانترین جواهرات و خوش دوخت ترین و شیک ترین پیراهن ها و لباس های شب برای ستاره ها و چهره های مشهور دنیا و همچنین کت و شلوارها و تاکسیدوهای آقایان مشهور و ستاره بوده است. امسال نیز طبق رسم همیشگی، این چهره های مشهور از چیزی برای آماده کردن ظاهر خود کم نگذاشتند و از لباسی که به تن می پوشند بگیرید تا جواهرات، اکسسوارها، و استایل مو و میکاپ خود را به بهترین نحو به نمایش گذاشتند و حتی شاهد بودیم که زوج های مشهور هالیوودی مانند کریسی تیگن و جان لجند، جاستین تیمبرلیک و جسیکا بیل، جف بریجز و سوزان گستون، نیکول کیدمن و کیث اربن و … خوش پوش ترین های فرش قرمز هشتاد و نهمین مراسم جوایز آکادمی (اسکار ۲۰۱۷) شدند.

باز هم یادآور می شویم که استایل و خوش پوشی امری نسبی است و در نهایت هر چقدر زمان، انرژی و پول برای این کار خرج کنید، همیشه افرادی هستند که سلیقه آنها با شما یکی نباشد و دائماً مورد نقد این مجله و آن برنامه مد قرار بگیرید. در هر صورت سلیقه شما به خودتان مربوط است و انتخاب های شما محترم هستند. بگذریم از اینکه بعضی از سلبریتی ها کاملاً خود را با استخدام یک استایلیست باهوش یا خریدار شخصی خوش سلیقه راحت کرده اند و دیگر نیازی به سر و کله زدن با لباس و اکسسوار و … ندارند.

لیو دی‌کاپریو (با کت و شلواری از آرمانی) اعطاکننده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول زن به اما استون در مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷٫

 

انوشه انصاری، (با شالی از نقشه شهر مشهد از برند فشن لاکچری Cityzen by Azin) مهندس و فضانورد ایرانی-آمریکایی، دریافت کننده جایزه اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان به نیابت از اصغر فرهادی در مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷ برگزار شده در دالبی تئاتر لوس آنجلس.

 

جف بریجز همراه با همسرش سوزان گستون در مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

رایان گاسلینگ با تاکسیدویی از گوچی روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷٫

 

وایولا دیویس با پیراهنی از آرمانی پریوه، برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر زن در نقش مکمل در مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

کیسی افلک با تاکسیدویی از لوئی ویتون، برنده جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد در مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

ماهرشالا علی با تاکسیدویی از ارمنجیلدو زِنیا، اولین بازیگر مسلمان برنده جایزه اسکار (بهترین بازیگر مرد در نقش مکمل) در مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

روث نگا با پیراهنی از ولنتینو روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

کارلی کلاس با پیراهنی از استلا مک کارتنی روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

کریس اوانز با تاکسیدویی از سالواتوره فراگامو و کفش های کریستین لوبوتن روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

اندرو گارفیلد با تاکسیدو و کفش هایی از تام فورد روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

آلیسیا ویکاندر با پیراهنی از لوئی ویتون روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷ روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

دو پاتل و مادرش روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

جنل مونی با پیراهنی از الی صعب روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

اُکتاویا اسپنسر با پیراهنی از مارکزا روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

ایزابل هوپرت با پیراهنی از جورجو آرمانی روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

جینیفر گودوین با پیراهنی از زهیر مراد و همسرش روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

فی داناوی روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

مریل استریپ با لباسی از الی صعب، در کنار خاویر باردم در مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

مت دیمون و بن افلک در مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

ویگو مورتنسن روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

وینس وان روی فرش قرمز مراسم جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

اسکارلت جوهانسون با پیراهنی از عز الدین آلایا در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

ریس ویثراسپون با پیراهنی از مایکل کورس همراه با جیم تاث در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

جان هم با تاکسیدویی از کانالی و کفش های ارمنجیلدو زنیا در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

تام فورد در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

وین دیزل در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

خاویر باردم با کت و شلواری از گوچی در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

سم هیوین با تاکسیدویی از ارمنجیلدو زنیا در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

وایولا دیویس با کت و شلواری از برندون مکسول و کفش های استلا مک کارتنی در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

آرمی همر و همسرش الیزابت چیمبرز با پیراهنی از مونیک لوئیلیه در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

اُلیویا مان با پیراهنی از جیامباتیستا والی و کیف کلاچی از جیمی چو، در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

اورلاندو بلوم در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

بهترین های آرایش و استایل مو اسکار ۲۰۱۷:

اما استون روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

شارلیز ترون روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

اما رابرتز روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

نیکول کیدمن روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

جسیکا بیل روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

اسکارلت جوهانسون روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

روث نگا روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

کارلی کلاس روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

کریسی تیگن روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

سلما هایک روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

آلیسیا ویکاندر روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

هالی بری در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

کیرستن دانست روی فرش قرمز جوایز اسکار ۲۰۱۷

 

الیزابت بنکس در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

جسیکا آلبا و همسرش کش وارن در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

دایان کروگر در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

آلیسیا ویکاندر در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

ناتالی امانوئل در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷

 

امیلی راتایکوفسکی در پارتی اسکار ونیتی فیر ۲۰۱۷
 

 

منبع: برترینها