بایگانی دسته ی : سبك زندگی‌

در این میان برخی از شهرها سعی می کنند مردم را ترغیب کنند تا به این افراد پول ندهند؛ برای مثال، شورای شهر ساوتمپتون انگلیس در سال جاری کمپینی با شعار «درخواست از شما برای تغییری مداوم» به راه انداخت و از مردم خواست به جای پرداخت پول به افراد متکدی، همین مبلغ را در اختیار سازمان های خیریه قرار دهند.

در برخی از کشورها مبارزه علیه تکدی گری، شکل خشونت باری به خود گرفته است؛ مثال مشخص در این زمینه دولت نیجریه است که به تازگی پارلمان آن تکدی گری در خیابان های شهرهای این کشور را به طور کامل ممنوع اعلام کرد. نتیجه آن حمله خشونت بار نیروهای پلیس به متکدیان در ماه جولای در شهر لاگوس بود که در نتیجه آن بیش از ۴۰۰ نفر دستگیر شدند. گفته می شود حدود ۵۰ نفر از آنها به کشورهای همسایه مانند نیجر فرستاده شدند.

بر اساس قانون جدید، متکدیان در صورت دستگیری با تنبیه هایی مانند پرداخت ۵۰ دلار یا سه ماه زندان روبرو خواهند شد. البته این نوع روش ها همیشه موجب نگرانی فعالان اجتماعی بوده است. درباره نیجریه گفته می شود بیشتر متکدیان افرادی هستند که به دلیل شرایط نامساعد جسمی و ناتوانی پرداخت هزینه های درمانی مجبور شده اند تکدی گری کنند. در نتیجه تصویب چنین قوانینی فقط باعث وخامت بیشتر شرایط زندگی آنها می شود.

در برخی دیگر از شهرها، روش های متعادل تری اتخاذ می شود؛ برای مثال، در بلفاست، پایتخت ایرلند شمالی، مکان هایی در نظر گرفته شده که تکدی گری در آنجا آزاد است و بدون هیچ ممنوعیتی انجام می شود. شهر ولینگتون، پایتخت زلاندنو نیز ضمن به رسمیت شناختن فعالیت این افراد سعی می کند مواردی مانند آداب و رفتار در خیابان ها را به متکدیان آموزش دهد.

در ایالات متحده فشار روی قانون گذاران برای خالی کردن مراکز تجاری و مرکزی شهرها از وجود متکدیان، معمولا از سوی گروه های سرمایه دار انجام می شود؛ در همین راستا، شهردار نیویورک چندی پیش قانونی را تصویب کرد که بر اساس آن متکدیان نمی توانند در اطراف میدان تایمز فعالیت کنند و باید در محل های مشخص شده این کار را انجام دهند. شهر اوکلوهاما نیز پا را از این فراتر گذاشته و تکدی گری را در فاصله ۶۰ متری کافه ها، رستوران ها، ایستگاه های اتوبوس، مدارس ابتدایی و دستگاه های کارتخوان بانکی ممنوع کرده است.

در شهرهای پالم بیچ و سن رافائل نیز مراکز تجاری، مکان هایی را پیش بینی کرده اند که شهروندان مبالغ مد نظرشان را در اختیار آنها می گذارند و آنها نیز آن را به متکدیان می دهند.

در شهرهای انگلیس «دستور محافظت از فضاهای عمومی» به عنوان ابزاری برای مقابله با تکدی گری، کار خود را از سال ۲۰۱۴ آغاز کرده است. هر فردی که در یکی از خیابان ها به صورت کلامی یا نوشتاری از مردم درخواست پول کند، نیروهای پلیس از او می خواهند تا ۲۴ ساعت دیگر در آن خیابان حضور نیابد. در صورت تمکین نکردن از این دستور، فرد متکدی باید جریمه ای حدود یک هزار پوند بپردازد؛ البته این روش منتقدان سرسختی نیز دارد، زیرا فعالان حقوق بشری می گویند مسئولان شهری با این روش به جای بررسی علل و عوامل گرایش افراد به تکدی گری، آنها را به افرادی مجرم تبدیل می کنند.

در همین راستا موسسه تایمزریچ که در زمینه بی خانمان ها و افراد آسیب پذیر در لندن فعالیت می کند، تخمین می زند ۸۰ درصد از متکدیان پایتخت انگلیس معتاد هستند و این کار را برای تامین مواد مخدر خود انجام می دهند. بر همین اساس گفته می شود دستور یاد شده نه تنها مشکل این افراد را حل نمی کند بلکه بر مشکلات آنها می افزاید. بر همین اساس، برخی از شهرها مانند لیورپول و ولینگتون از اجرای برنامه های ممنوعیت تکدی گری سر باز می زنند زیرا می گویند دلیل مشخصی برای موثر بودن آنها وجود ندارد.

هندی ها نیز به تازگی به فکر مقابله جدی با این معضل افتاده اند؛ برای نمونه مسئولان شهر کلکته برای حل مشکل حدود چهار هزار متکدی خیابان های این شهر، در حال بررسی برنامه ای هستند که بر اساس آن به این افراد برنج و نان رایگان داده می شود.

برخی از شهرهای پیشرو نیز به دنبال راهکارهای ثابت تری هستند تا بتوانند عوامل بروز تکدی گری در خیابان های شهر را بررسی کنند. برای نمونه شهر آلبوکوثرک در نیومکزیکو به افرادی که از مردم درخواست پول می کنند، کار می دهد. بر همین اساس، یک دستگاه خودروی ون در طول روز سطح شهر را طی می کند و به افراد متکدی در ازای انجام کارهایی مانند آب دادن به گل ها یا برداشتن زباله ها از سطح خیابان ها، ساعتی ۹ دلار می دهد.

در پایان هر روز نیز سرپناهی برای استراحت و خواب در اختیار این افراد قرار می گیرد. این روندی است که برخی از کشورهای آسیایی درگیر با این معضل نیز به تازگی درصدد اجرای آن بر آمده اند. برای مثال، مسئولان شهری در منطقه نیل فاماری در شمال غربی بنگلادش برای کمک به هزار متکدی این منطقه، آنها را آموزش می دهند تا در کارهایی مانند کشاورزی، خیاطی یا کسب و کارهای کوچک فعالیت کنند.

مهاجران متکدی، معضل کشورهای پیشرفته

شاید سخنی به گزاف نباشد اگر بگوییم بشر کنونی در «عصر مهاجرت» زندگی می کند؛ هزاران هزار انسان برای رسیدن به زندگی بهتر، کشورهای خود را ترک می کنند و عازم کشورهای بهتر چه از لحاظ ثروت و چه از لحاظ مسائل اجتماعی می شوند اما این ماجرا بیشتر مواقع پایان خوشی ندارد؛ تجربه چند سال اخیر تعدادی از کشورهای ثروتمند اروپایی که شاهد ورود سیل عظیمی از مهاجران بوده اند، می تواند دلیلی بر این گفته باشد.

تعداد زیادی از این مهاجران پس از ورود به چنین کشورهایی، با مشاهده شرایط نامناسب، رو به تکید گری می آورند. در نتیجه نه تنها آنها، بلکه کشور میزبان شان نیز با معضلی اجتماعی روبرو می شوند. سوئد و نروژ که از لحاظ شاخص ثروت جزء کشورهای برتر در این زمینه به حساب می آیند، در پنج سال گذشته به خوبی این مشکل را لمس کرده اند.

در سوئد بخش زیادی از متکدیان را اقلیت کولی ها تشکیل می دهند که بیشتر از رومانی و بلغارستان وارد این کشور شده اند و آمار و اطلاعات دقیق و مشخصی درباره تعداد آنها وجود ندارد. در سال ۲۰۱۳ یک روزنامه سوئدی گزارش داد حدود ۶۰۰ متکدی کولی در سراسر این کشور وجود دارند چند ماه پیش نیز مارتین والفردسون، مسئول هماهنگ کننده شهروندان اتحادیه اروپا در سوئد اعلام کرد تعداد این افراد در حال حاضر به حدود چهار هزار نفر رسیده است.

اکنون این افراد نه تنها در شهرهای بزرگ، بلکه در روستاها نیز دیده می شوند؛ برای مثال در شمالی ترین قسمت سوئد و در مکان های عمومی و پمپ های گاز همواره افرادی دیده می شوند که به محض دیدن شهروندان عادی، بسته های کاغذی خود را جلو می آورند و درخواست پول می کنند.

سوئد در حالی این روزها را تجربه می کند که تا چند وقت پیش، معضل گدایی در این کشور ریشه کن شده بود؛ قانونی در سال ۱۴۹۶۴ در این کشور اجرا شد که بر اساس آن هیچ فردی نمی توانست در سوئد گدایی کند. افرادی هم که بنا به دلایلی نمی توانستند کار و فعالیت کنند، برنامه های متعدد رفاه اجتماعی در اختیارشان قرار می گرفت تا از این شرایط نجات پیدا کنند.

سوئد دهه های ۶۰ تا ۸۰ میلادی را در حالی پشت سر گذاشت که هیچ متکدی در خیابان های این کشور دیده نمی شد؛ اما ناگهان همه چیز تغییر کرد. در حال حاضر شهرهای مهم سوئد مانند استکهلم، مالمو و گوتنبرگ در میان شهرهایی هستند که بیشترین تعداد متکدی را در اروپا دارند.

تمام این تغییرات از سال ۱۹۹۵ آغاز شد؛ یعنی هنگامی که اصلاحیه ای در نظام مراقبت از بیماران روانی شکل گرفت. بر این اساس بیمارستان هایی که چنین افرادی را در خود جای داده بودند تعطیل و بیماران نیز به صورت ناگهانی مرخص شدند. افرادی که سال های زیادی از عمر خود را در بیمارستان ها سپری کرده بودند به ناگاه مجبور شدند روی پای خود بایستند و این در حالی بود که کمترین کمکی از طرف دولت در اختیار آنها قرار نگرفت.

مبنای تصمیم دولتمردان سوئدی این بود که نمی توان افراد را برای سال های متمادی در بیمارستان ها زندانی کرد؛ اما این تجربه باعث وخیم تر شدن اوضاع شد. بسیاری از این بیماران با مشکلات روحی و روانی نتوانستند با دنیای خارج از بیمارستان ارتباط برقرار کنند؛ یا به سمت مواد مخدر رفتند یا به تکدی گری در خیابان ها پرداختند.

۱۰ سال بعد معضل متکدیان زمانی شکل جدی تری در سوئد به خود گرفت که کولی ها از دو کشور رومانی و بلغارستان وارد این کشور شدند؛ این دو کشور به تازگی به عضویت اتحادیه اروپا در آمده بودند و حالا شهروندان شان می توانستند سه ماه در دیگر کشورهای این اتحادیه زندگی کنند. بر اساس قوانین اگر آنها نتوانند در سه ماه شغلی پیدا کنند یا مشغول به تحصیل شوند، باید به کشورهای خود بازگردند اما نبود کنترل های مرزی دقیق میان سوئد و همسایگانش موجب شد به این مسئله چندان توجه نشود و به تدریج بر تعداد این افراد افزوده شود.

تاکنون اقدامات متعددی برای حل مشکل کولی ها در سوئد انجام شده است. برای مثال دولت سوئد در سال ۲۰۱۳ راهکار بلندمدتی برای وارد کردن کولی ها به جامعه سوئد مطرح کرد. این راهکار بیان می کرد باید از طریق آموزش یا فرصت های شغلی، مشارکت این افراد را در جامعه سوئد بیشتر کرد. هدف این بود که یک فرد کولی ۲۰ ساله در سال ۲۰۳۲ فرصت هایی مساوی با شهروندان سوئدی داشته باشد؛ اما در اینجا یک واقعیت وجود دارد که تا حدودی افق موفقیت این راهکار را محدود می کند.

کولی های ساکن در کشورهای اروپایی در واقع قرن هاست که تکدی گری را به عنوان روشی پذیرفتنی برای تامین زندگی در نظر می گیرند و در نتیجه مشارکت دادن آنها در فعالیت های اجتماعی ممکن است تا حدود زیادی دشوار باشد. همین مسئله باعث تنش های اجتماعی در سوئد شده است و اکنون احزاب سیاسی روی آن مانور می دهند.

برای مثال حزب راستگرای دموکرات های سوئد که از مخالفان اصلی مهاجران به حساب می آید، وعده داده در صورت رسیدن به قدرت، تکدی گری را غیرقانونی اعلام می کند. این حزب توانسته در ماه های اخیر حمایت های بیشتری نیز به دست آورد؛ اما تجربه نروژ در همین زمینه نشان می دهد نمی توان چندان به این روش امیدوار بود.

نروژ که از جمله کشورهای ثروتمند اروپایی به حساب می آید. در پنج سال اخیر شاهد سیل عظیم مهاجرانی بوده که بیشتر آنها تکدی گری را برای تامین مخارج خود انتخاب کرده اند. با توجه به ناراحتی مردم نروژ از شکل گیری و افزایش این معضل، دو حزب محافظه کار و پیشرو با وعده ممنوع کردن تکدی گری توانستند در اواخر سال ۲۰۱۴ به قدرت برسند و با آغاز سال ۲۰۱۵ این قانون را به اجرا بگذارند؛ اما این مسئله چند ماه بیشتر دوام نیاورد زیرا احزاب مخالف و رسانه های بین المللی در کنار فعالان حقوق بشر به انتقاد از این راهکار دولت ائتلافی نروژ پرداختند.

همین مسئله باعث شد این قانون فقط چند روز پس از معرفی از سوی دولتمردان نروژی لغو شود. بر همین اساس بسیاری از کارشناسان بر این باورند که برای ریشه کن کردن این معضل در کشورهای پیشرفته، ابتدا باید به فکر حل مشکلات در کشورهای مبدایی بود که این افراد مجبور به ترک آنها شده اند.

گداهای متمول

شاید بارها این جمله را شنیده ایم که «هر روز که می گذرد، فقرا فقیرتر می شوند و ثروتمندان ثروتمندتر»، اما استثناهایی نیز وجود دارد. در زمینه تکدی گری و افراد متکدی نیز تصور غالب این است که بیشتر آنها در تمام طول زندگی خود شرایط بسیار مناسبی دارند؛ اما استثناهایی نیز در این میان وجود دارد و افرادی هستند که از همین راه تکدی گری، ثروت عجیبی به دست آورده اند. رد ادامه به چند نمونه از معروف ترین آنها اشاره می شود.

۱٫ فعالان اجتماعی اندونزی اگر بخواهند ثروتمندترین گدای این کشور را نام ببرند، بی شک به «کاک تو» اشاره می کنند؛ او که چند نسل قبلش نیز در حرفه گدایی مشغول به فعالیت بوده اند، در حال حاضر رییس ده ها گدا در شهر سورابایا، پایتخت استان شرقی جاوا است.

دو موتورسیکلت، یک ماشین لوکس و چهار خانه از جمله دارایی های کاک تو است که از طریق گدایی به دست آورده. آن طور که گفته می شود میانگین درآمد ماهانه او از این راه بین شش تا ۹۰ میلیون روپیه اندونزیایی است.

۲٫ ساکنان شهر لکسینکتون در ایالت کنتاکی آمریکا مدت ها تصور می کردند در حال کمک به فرد فقیری هستند که از لحاظ جسمی و روانی دچار مشکلات حاد بوده و مجبور است روی ویلچر بنشیند؛ اما مشخص شد «گری تامسون» نه تنها هیچ مشکلی نداشته، بلکه ثروت فراوانی نیز دارد.

داستان گدایی او در سال ۱۹۹۳ و پس از آن آغاز شد که به دنبال تصادف با یک موتورسیکلت توانست در یک پرونده قضایی پیروز شود و حدود ۲٫۵ میلیون دلار به دست آورد. او که به دلیل همان تصادف مجبور شد چند ماهی روی ویلچر بنشیند، پس از بهبودی تصمیم گرفت از همین راه کسب درآمد کند.

نکته جالب این است که او در رشته پاتولوژی گفتاری مدرک دانشگاهی دارد و همین مسئله به او کمک می کند بهتر بتواند خود را فردی با مشکلات جسمی و روانی نشان دهد. آن طور که خودش گفته سالانه بیش از صد هزار دلار از همین راه درآمد کسب می کند.

۳٫ «سیمون رایت» شهروند ساکن در منطقه فولام در پایتخت انگلیس که خود را «مؤدب ترین گدای انگلستان» می داند، روزانه درآمدی حدود ۲۰۰ پوند دارد و در حال حاضر نیز در آپارتمانی ۳۰۰ هزار پوندی زندگی می کند. محدوده فعالیت او در نزدیکی ایستگاه های مترو در جنوب لندن است و همواره این پلاکارد را دور گردنش انداخته: «بی خانمان و گرسنه». او در سه سال گذشته هر روز این کار را انجام داده و زمان بندی مشخصی نیز در این زمینه دارد؛ به طوری که ساعت ۱۰ صبح کار خود را آغاز می کند و رأس ساعت پنج بعدازظهر به آپارتمان مجللش باز می گردد.

۴٫ حضور گدایان پرشمار در خیابان های هند، یکی از مشخصات اصلی شهرهای این کشور به حساب می آید. در چنین فضایی «باهارات جین» توانسته عنوان ثروتمندترین گدای این کشور را به دست آورد. او که در خیابان های بمبئی فعالیت می کند، می تواند در هشت ساعت در روز بیش از صد دلار به دست آورد.

منابع هندی تخمین می زنند درآمد ماهانه او از این کار بیش از سه هزار دلار است و بر همین اساس می گویند حقوق ماهانه او بیشتر از نخست وزیر هند است. او علاوه بر زندگی در آپارتمانی مجلل در بمبئی، چند مغازه دارد که از اجاره هر کدام از آنها ماهانه حدود ۵۰۰ دلار به دست می آورد.

معضلی فراگیر

در بیشتر موارد کشورها سعی می کنند با وضع قوانین و مقررات محدود کننده، تا حدودی این معضل را مدیریت کنند اما نوع رفتارها نیز در این زمینه با یکدیگر متفاوت است. برای مثال زمانی که سخن از کشورهای آفریقایی درباره برخورد با این معضل به میان می آید، شاهد آن هستیم که روش های خشونت بار به عنوان ابزاری برای پایان دادن به این وضعیت در نظر گرفته می شود.

در کشورهای اروپایی و غربی نیز می کوشند با جریمه کردن و اخطار، به نوعی در مقابل این مشکل بایستند اما تجربه نشان داده کشورهایی در این زمینه موفق عمل کرده اند که در کنار وضع قوانین متناسب با جوامع خود، به بررسی و تحلیل گرایش افراد به سمت تکدی گری پرداخته اند.

منبع: برترینها

روزنامه هفت صبح: ۲۹ اسفند امسال با چند مناسبت مهم تاریخی و مذهبی متبرک شده است. یکی از آنها سالگرد ولادت حضرت زهرا (س) است که ما آن را با عنوان روز مادر هم جشن می گیریم. اگر شما هم در خرید هدیه این روز خاص دچار مشکل می شوید، این راهنما احتمالا می تواند کار راه انداز باشد چون با وسواس و سلیقه از میان کلی محصول مختلف انتخاب شده است.

به عنوان مثال عطرهایی را انتخاب کرده ایم که در فروشگاه های آنلاین با تخفیف ۴۰ تا ۵۰ درصدی عرضه شده اند و به همین خاطر می توانند انتخاب های بهتری باشند. به غیر از عطر که انتخاب همیشگی است، شما می توانید روی خرید ابزارهایی تازه که به هیچ وجه کاربری آنها پیچیده نیست حساب باز کنید.

 

این باتری پس از هر بار شارژ کامل می تواند تا ۲۵ دقیقه دوام بیاورد. به این ترتیب پس از تمیز کردن شیشه با اسپری و پد نظافت مخصوص، می توانید به کمک سیستم مکش بدون به جا ماندن هیچ ردی، آب را از روی شیشه خشک کنید. آن را طوری طراحی کرده اند که بتواند از پس گوشه های شیشه هم بربیاید. از نکات مثبت آن طراحی سبکش است.

قیمت ۱۸۰ هزار تومان

 

فر ایجاد شده در حالت چپ و راست نظم بهتری داشته و حالت خودکار طبیعی تر به نظر می رسد. چنانچه موها مدت زیادی در معرض حرارت باشند، ممکن است آسیب ببینند. برای رفع این مشکل یک تایمر در نظر گرفته شده است که می توان آن را تنظیم کرد. با توجه به نوع مو و فر دلخواه می توان یکی خاز سه حالت را انتخاب کرد. حرارت فر کننده در سه دمای ۱۹۰، ۲۱۰ و ۲۳۰ درجه سانتیگراد قابل تنظیم است.

تا رسیدن به دمای تنظیم شده عدد آن به شکل چشمک زدن باقی می ماند و دمای لحظه ای روی صفحه نمایش داده می شود. به کمک PTC به کار رفته در هیتر دستگاه در زمان کمی به دمای مورد نظر می رسد. سیم برق در محل اتصال به بدنه حالت چرخشی دارد که استفاده از دستگاه را آسان تر می کند.

قیمت: ۴۱۳ هزار تومان

«ماساژور کتف و گردن مدل MX-02A» یکی از همین دستگاه هاست. این دستگاه با داشتن اشعه مادون قرمز در رفع خستگی و همچنین کاهش درد ناشی از کارهای سخت روزانه بسیار مفید خواهد بود. این مدل دارای دسته هایی بلند است که به شما این امکان را می دهد  دیگر قسمت های بدن نظیر دست و پا را با آن ماساژ دهید.

این محصول چهار گوی ماساژ دهنده دارد که با داشتن سه برنامه ماساژ اتوماتیک، ماساژ مطلوبی را برای شما به ارمغان خواهد آورد. میزان سرعت ماساژ نیز در این مدل قابل تنظیم خواهد بود. استفاده از این محصول برای تمام افراد، به خصوص برای کسانی که کار دفتری یا اداری انجام می دهند و یا افرادی که در طول روز مدت زمان زیادی را با کامپیوتر کار می کنند، پیشنهاد می شود.

قیمت: ۳۳۷ هزار تومان

 

در قسمت های کناری این کفش نوارهایی طراحی شده تا با در بر گرفتن پا، شکل ظاهری کفش را به خوبی حفظ کند زیرا این کفش برگرفته از سری ZX8000 است که دارای انعطاف پذیری و دوام مناسبی است تا شما بتوانید از این کفش روی انواع سطوح استفاده کنید. در کفش راحتی ZXFlux ADV Tech لایه میانی EVA نیز طراحی شده که با جذب فشارهای وارد از زمین مانع از خسته شدن شما می شود تا این کفش را به عنوان کفشی تمام عیار برای استفاده روزمره تبدیل کند.

قیمت: ۴۰۰ هزار تومان

 

معمولا همین اختلاف قیمت خیلی ها را به شک می اندازد و باعث می شود فکر کنند کلکی در کار است اما شما زرنگ باشید و تنها به فروشگاه های آنلاین معتبر سفارش دهید. در این صورت می توانید مثلا ادوپرفیوم زنانه نیناریچی ۲۹۷ هزار تومانی را تنها ۱۶۵ هزار تومان بخرید یا برای پرفیوم زنانه کارتیه مدل MustDeCartierGold که در حالت عادی ۵۳۰ هزار تومان قیمت دارد، ۴۰۰ هزار تومان پرداخت کنید. امکان خرید با بودجه های اقتصادی تر هم وجود دارد؛ مثلا می توانید Narciso را که به طور معمول ۴۱۰ هزار تومان است.

حدود ۲۹۵ هزار تومان بخرید.

 

البته اساسا این جاروها برای کارهای کم و کوتاه مدت است و با توجه به قرارگیری جارو روی پایه شارژر تقریبا هیچ وقت کار را لنگ نمی گذارد. گنجایش مخزن ۰٫۴ لیتری این جارو به کارآیی آن می افزاید. جارو شارژی فکر مدل AS1072NT دارای سری های متنوع بوده و کناره و خطی است تا بهترین عملکرد را داشته باشد. فکر محصولات خود را به ۱۰۶ کشور جهان از جمله ایران و ترکیه صادر می کند. این کارخانه جزو اولین برندهای لوازم خانگی دنیا است.

قیمت: حدود ۲۸۰ هزار تومان

احتمالا به این خاطر که همه شان از برق استفاده می کنند و کار کردن با آنها نیازمند پشت سر گذاشتن دوره های تخصصی است. طبیعی است که مادرها در افتادن با چنین وسایلی را دوست نداشته باشند و کار کردن با آنها برای شان گیج کننده باشد. در عوض می توان از وسایل مدرن و تازه استفاده کرد که دست بر قضا کاملا شیک و آبرومند ساخته شده اند اما به خاطر فرآیند مکانیکی ساده شان دوست داشتنی تر به نظر می رسند. اگر کمی در فروشگاه های جدید لوازم خانگی بگردید حتما می توانید چندتایی از آنها را پیدا کنید.

منبع: برترینها

پرونده ستایش کوچولو یکی از تلخ ترین حوادثی بود که سال گذشته مطرح شد و تحت رسیدگی قرار گرفت. دخترک چشم هایش را بسته بود. گویی نمی خواست چیزی جز سیاهی بببند. حق هم داشت چرا که دنیایش حسابی تیره و تار بود. قلب کوچکش مثل گنجشک می تپید. در جست و جوی پناهگاهی امن بود. اما…

 

در بررسی ها مشخص شد ساق پای چپ دخترک نگون بخت شکسته بود. آثار شکستگی قدیمی هم روی ساعد دست راستش به چشم می خورد. علاوه بر کبودی چشم چپ، آثار سوختی روی پشت، سینه و شکم وی دیده می شد به همین خاطر وی تحت مراقبت های ویژه پزشکان قرارگرفت.

بررسی ها نشان داد این فرشته معصوم هر روز از سوی مادر و ناپدری معتادش شکنجه می شد.

یکی دیگر از قربانیان کودک آزاری های فجیع، دخترک یکساله ای به نام آتوسا بود که به جای دست های نوازشگر مادرش، با ته مانده آتش سیگار او بارها سوخته بود.

«آتوسا» حاصل ازدواج پدر و مادری معتاد بود. پدری ۴۰ ساله و مادری ۳۸ ساله که ساکن شهرستان نیشابور بودند و تجربه مصرف انواع مواد مخدر را داشتند.

 

اواخر خردادسال گذشته بود زن و مرد پریشان حالی، معصومه ۱۰ ساله را که با مرگ دست و پنجه نرم می کرد به بیمارستان تهران پارس رساندند. در بررسی های مقدماتی پزشکان مشخص شد دخترک به دلیل مشکلات تغذیه ای به شدت سوءتغذیه دارد و آثار زخم، جراحت و شکستگی های متعدد نیز در بدنش به چشم می خورد. سطح هشیاری اش در وضعیت اضطراری قرار داشت. آثار متعدد سوختگی با سیگار در بدن معصومه کوچولو  دیده می شد. روی قفسه سینه اش هم آثار سوختگی و کبودی های قدیمی وجود داشت.

آثای شکستگی های قدیمی که به مرور زمان و بدون هیچ درمانی جوش خورده بود، همه حکایت از آن داشت که دخترک به شدت تحت شکنجه قرار گرفته است. خونریزی مغزی اش باعث شد که خیلی سریع به بخش مراقبت های ویژه منتقل شود.

همزمان با شروع درمان دخترک، ماجرا به پلیس هم اعلام شد. معصومه چندین روز تحت درمان قرار گرفت تا اینکه بهبودی نسبی به دست آورد و به محض زبان گشودن پرده از شکنجه های نامادری اش برداشت. یکی از نزدیکان دخترنگون بخت نیز به ماموران گفت: پدر و مادر معصومه سال ۸۲ با یکدیگر ازدواج کردند اما تنها ۵ سال پس از تولد دخترک، والدینش جدا شدند. در این میان پدر معصومه با زنی مطلقه که داری ۲ فرزند بزرگ بود ازدواج کرد. همان موقع هم بدرفتاری های نامادری با معصومه کوچولو آغاز شد. این در حالی بود که مادر معصومه اجازه دیدن او را نداشت و هر چند سال یک بار می توانست مخفیانه او را ببیند. اما هرگز نمی دانست دخترش در چه شرایط سختی نزدگی می کند.

مادر دلشکسته زمانی از اوضاع وخیم دخترش باخبر شد که او در کما بود.

«محمدامین» پسرک ۹ ساله ای بود که سال گذشته در مشهد مورد کودک آزاری بی رحمانه قرار گرفته بود. او که دچار مرگ مغزی شده بود به بیمارستان انتقال یافت اما متاسفانه به خاطر شدت صدمات وارده جان باخت.

 

آثار کودک آزاری های بی رحمانه ای که روی بدن «محمدامین» نقش بسته بود همه اعضای تیم درمانی، بازپرس و ماموران را به شدت تحت تاثیر قرار داده بود. در ادامه نیز مشخص شد او نیز قربانی طلاق شده است.

ناپدری ۳۴ ساله  این کودک که وی را به مرکز درمانی رسانده بود در بازجویی ها به قاضی ویژه قتل عمد گفته بود: وقتی از همسرم جدا شدم دختر خردسالی داشتم که با مادرم زندگی می کند. پس از آن با زن دیگری که پسر ۹ ساله ای داشت ازدواج کردم. اما از وقتی بیکار شدم همسرم با ماشین مسافرکشی می  کرد تا امور زندگی را بگذرانیم. در این میان «محمدامین» پسر ۹ ساله همسرم که به بیماری آسم مبتلا بود دچار سرماخوردگی شد که او را نزد پزشک بریدم و طی چند روز آمپول هایش را تزریق کردیم اما وقتی آخرین آمپول را به او تزریق کردیم و به منزل بازگشتیم در حال تعویض لباس، ناگهان صدای افتادن چیزی توجهم را جلب کرد.

وقتی به عقب برگشتم دیدم که «محمدامین» بیهوش روی زمین افتاده است. در این هنگام با اورژانس تماس گرفتیم و او را که به حالت کما رفته بود به بیمارستان ثامن رساندیم اما پزشکان با مشاهده وضعیت وخیم «محمدامین» او را به بیمارستان اعزام کردند اما او روی تخت بیمارستان جان سپرد.

ناپدری پسر کوچولو در پاسخ به سوال بازپرس درباره آثار سوختگی و کبودی وحشتناک روی بدن پسرک گفت: او بچه بیش فعالی بود که «خودآزاری» می کرد. گاهی با فندک خودش را می سوزاند! چند روز قبل هم زمانی که از مدرسه به منزل باز می گشت داخل جوی آب افتاده بود!

او در پاسخ به این سوال که «چرا آثار کبودی و سوختگی را به پزشک معالج نشان ندادی؟» گفت: «من این آثار را ندیده بودم!!»

مادر پسرک بی گناه نیز گفت: همسر اولم مردی معتاد بود که از او جدا شدم و پس از آن با این مرد (ناپدری) ازدواج کردم. اما تنها از ۲ روز قبل متوجه آثار سوختگی و کبودی روی بدن پسرم شدم! با این حال آنها تا زمان رفع ابهام های موجود در پرونده راهی زندان شدند.

منبع: برترینها

«تخلیه هیجان» مهمترین دلیل تبدیل چهارشنبه سوری به چهارشنبه سوزی است. به همین بهانه سراغ دانیال سیاوش رفتیم، شخصیت هیجان طلبی که در زندگی اش هم آتش نشان بودن را تجربه کرده و هم بدلکاری را!

مجله مهر:همه آتش نشان ها یک «سیاوش» درون دارند برای روزهایی که قرار است دل به آتش بزنند و از آن بیرون بیایند. یک نفر که انگار از لا به لای ابیات فردوسی و افسانه های شاهنامه بلند شده و به جان تک تکشان نشسته تا از چیزی نترسند. دانیال یکی از همین آدم ها بوده آن هم با نام خانوادگی «سیاوش» که انگار قرار است به واسطه همین فامیلی سر و کار داشتن با آتش برایشان حکم یک شغل خانوادگی را پیدا کند. پدر دانیال عضو اسبق تیم مدیریت بحران ستاد وزارت نفت بوده و مادرش امدادگر،  او جزو آن دسته از آدم های هیجان طلب است.

 

 

 

 

 

بچه های ایستگاه ۴۰ و ایستگاه ۱۸ هم بودند. حریق را که اطفا کردیم و به ایستگاه برگشتیم هنوز کفشم را در نیاورده بودم که باز دیدم زنگ ایستگاه خورد. یک زانتیا در میدان امام خمینی آتش گرفته بود رفتیم  و آن را هم خاموش کردیم. موقع برگشت باز هم زنگ ایستگاه خورد. گفتند یک ماشین دیگر هم در میدان حسن آباد، دم در خود ایستگاه آتش گرفته این یکی را هم یکی از بچه ها  سریع رفت و با کپسول خاموش کرد. وقتی به ایستگاه رسیدیم  ظرف غذایم را گذاشتم که گرم شود باز دوباره دیدم زنگ حریق خورد. این بار خانه یک خانواده پاکستانی آتش گرفته بود که تازه زبانشان را هم بلد نبودیم آتش آنجا را هم که خاموش کردیم وقتی به ایستگاه رسیدیم و برگشتیم دیگر خبری از غذای من نبود؛ چون تمامش سوخته بود. بعد از آن دو سه بار دیگر هم زنگ ایستگاه خورد و با بچه ها اعزام شدیم. یادم می آید آن روز که تمام شد جنازه ام به خانه رسید.»

 

 

بگویم در آن حال دنبال چه می گشتم خنده تان می گیرد! فقط داشتم دنبال لباس هایم می گشتم که  بپوشم و سریع بروم. در این حال مادرم هم به خاطر اینکه از این قضیه دور باشم شیطنت کرده بود و لباس هایم را زیر میز قایم کرده بود تا جلوی چشم من نباشد. نمی خواست حسرت بخورم، حسرت چیزهایی که می خواستم به آنها برسم و نرسیدم. لباس های فرمم را پوشیدم ،کارتم را برداشتم و رفتم. وقتی به پلاسکو رسیدم دنیایی بود. فکر کنید که ۲۰۰ تا از رفیق هایت را ببینی که مثل مرغ پرکنده این سمت و آن سمت می دوند و گریه می کنند، انگار که جنگ شده باشد. هنوز هم وقتی به آن روز فکر می کنم ضربان قلبم به ۲۰۰ می رسد.»

 

 

ایرادهایی که سیاوش معتقد است بیشترشان غیرکارشناسی و غیراصولی بودند.«تقریبا همه آتش نشان هایی که به شهادت رسیدند همان لحظات اولیه و زیر آوار در اثر ضربه به سر جان خودشان را از دست دادند. اما بعد از پلاسکو آدم هایی بودند که نظرات عجیب و فضایی می دادند. به عنوان مثال عده زیادی به خود من پیغام می دادند و می گفتند که چرا سازمان هلی کوپتر ندارد؟ سازمان هلی کوپتر دارد ولی صحبت اینجاست که بعضی ها فکر می کنند عملیات، بازی کامپیوتری است که دوتا دکمه بزنیم آتش خاموش شود.»

 

کسی به این فکر نمی کند که چقدر باید جک این نردبان باز بشود؟ چقدر باید به زمین فشار بیاید؟ ما همین جوری  وقتی روی پیاده رو راه هم می رویم زمین ریزش می کند. این جک را هم  باز کنید ساختمان می آید پایین ، بروید سایت ۱۲۵ را چک کنید ببیند سالانه چند جرثقیل در تهران می افتد؟ جرثقیل می ایستد جک را می زند  زیر زمین خالی می شود و یکدفعه می افتد! ما  فقط نگاه می کنیم و می گوییم فلان ماشین یک موتور هواپیما و چهار تا لوله آب دارد  که وقتی بزنید  چند صد متر آب را پرت می کند. خب این به درد ما نمی خورد!»

 

 

«من فکر می کنم ما اگر مواد منفجره ای را که در چهارشنبه سوری تولید می شود بفرستیم سوریه، سریعا داعش از بین می رود. توقعی که ما از مردم داریم این است که شب چهارشنبه سوری کمدشان را کنار درخت آتش نزنند تا از روی آن بپرند. کاش فوق تخصصان نارنجک سازی در کشور ما بفهمند که نارنجک ها چیپ الکترو مغناطیسی ندارد که متوجه بشود از دست رها شده، همین که حرارت دست به آن بخورد منفجر می شود. حرف آخرم این است که اگر برای عده ای منفجر کردن کوچه و خیابان ها لذت بخش است تا بچه های آتش نشانی آژیر زنان بیایند و آتش را اطفا کنند. روز چهارشنبه سوری همه جا را منفجر کنند. انتخاب با خودشان است.»

 

منبع: برترینها

یک پژوهشگر فرهنگی در گفت‌وگو با خبرنگار ما درباره استفاده از مواد محترقه در مراسم چهارشنبه سوری می‌گوید: ما از قدیم سابقه‌ی استفاده از باروت و آتش افروزی را در ایران داشتیم و باروت را از چین تهیه می‌کردیم اما به کار بردن مواد منفجره و صداهای نابه‌هنجار با واژه جشن همخوانی ندارد؛ جشن‌های ایرانی چند ویژگی از جمله نیایش یزدان، کمک به دیگران با سفره اندازی و پخش کردن آجیل داشت، از طرفی شاد کردن مردم یکی از ویژگی‌های دیگر این جشن بوده است، نه اینکه برای آنها دلهره به ارمغان بیاوریم.

کیومرث فلاحی درباره پیشینه آیین چهارشنبه‌سوری بیان می‌کند: در ایران باستان هفته وجود نداشت. سال ۱۲ ماه بود، هر ماه سی روز و هر روز یک اسم داشت. تقویم ایرانی ۱۲ ماهِ سی روزه داشت و از ۳۶۰ روز پنج روز باقی می‌ماند و مردم به عنوان پیشواز نوروز این روزها را جشن می‌گرفتند.

 هرکدام از این روزها مراسمی داشت و یکی از آنها جشن سوری بود که بعد از اسلام به چهارشنبه سوری معروف شد؛ این پنج روز به پنجه دزدیده شده و بعد از اسلام به خمسه مستقرقه شهرت پیدا کرده است. مردم در این پنج روز کارناوال‌های شادی برپا می‌کردند و برای نوروز آماده می‌شدند.

او ادامه می‌دهد: یکی از موارد بسیار مهم که در این ۵ روز برگزار می‌شده و ممکن است حاجی فیروز هم نسبتی با آن داشته باشد داستان “میرنوروزی” است. ایرانیان قدیم برای آن که به پیشواز عید بروند شخصی را که کارهای خنده‌دار انجام می‌داده به عنوان امیر انتخاب می‌کردند و اسم آن را میرنوروزی می‌گذاشتند.

 او ۵ روز بر تخت می‌نشست و با فرمان‌های مسخره و خنده آوری که می‌داد باعث سرگرمی و شادی مردم می‌شد، بعد از این پنج روز مردم آن را عزل می‌کردند. شاید این حرکت نوعی تخلیه روانی مردم در برابر ظلم و ستمی که به آنها وارد می‌شده، بوده است. حافظ هم در اشعارش به این موضوع اشاره کرده است: سخن در پرده می‌گویم چو گل از غنچه بیرون آی/ که بیش از پنج روزی نیست حکم میر نوروزی

این مدرس دانشگاه اضافه می‌کند: شبیه به میر نوروزی را در نقاط دیگر دنیا هم داریم برای مثال در بین مسیحیان اروپا جشنی برگزار می‌شود که احتمالا هم با این جشن شباهت‌هایی دارد و آن هم جشن ضد مسیح است. در این جشن کاریکاتوری از شخصی درست می‌کنند و کارهای خنده‌داری انجام می‌دهند.

فلاحی با بیان اینکه یکی از معانی نوروز با تازه شدن روزگار و زمین قرین است، می‌افزاید: در اسلام هم روایت داریم که هر بار بهار را دیدید از قیامت یاد کنید. حضرت مولوی هم این موضوع را به شعر درآورده است: این بهار نو ز بعد برگ‌ریز/هست برهان وجود رستخیز

او می گوید: در حقیقت میر نوروزی حالت دجال را که پیش از موعود می‌آید، دارد. جشن میر نوروزی در روستاهای آذربایجان به نام “کوسه گلین” و نقاط دیگر ایران به اسم “کوسه برنشین” برگزار می‌شده است، گویا رضا شاه در زمان حکومت خود دستور می‌دهد از برگزاری این مراسم جلوگیری شود.

این پژوهشگر بیان می‌کند: در نقاط دیگر ایران از جمله آذربایجان، کردستان، یزد در شب سال نو بر بام آتش روشن می‌کنند که همان جشن فروهرهای نیک یا عید مردگان است.

 می‌گویند این جشن به این دلیل برگزار می‌شده که روان نیاکان به خانه عزیزانشان برمی‌گردد، در این زمان خانه‌ها باید تمیز باشد و روی بام آتش روشن کنند که نیاکان بتوانند راه را پیدا کنند.

 همچنین اگر کسی قرضی داشته باشد باید آن را ادا کند تا نیاکان خوشحال شوند. این مراسم در حال حاضر به اسم جمعه آخر سال باقی مانده است.

جشنی که کاخ یک پادشاه را به آتش کشاند

فلاحی اضافه می‌کند: برخی هم می‌گویند چون روز چهارشنبه نزد اعراب بد یوم و نحس بوده، این جشن را در این روز برگزار می‌کردند. برخی هم می‌گویند در این روز فریدون بر ضحاک چیره شد و برخی دیگر هم معتقدند سیاووش در این روز از آتش گذشت و پرش از روی آتش از آن زمان باقی مانده است.

البته این داستان سندیت ندارد اما گفته می‌شود رسم پرش از آتش پیش از اسلام نبوده است و به دلیل مقدس بودن آتش برای ایرانیان باستان آنها روا نمی‌دانستند به آتش بی‌احترامی کنند و تنها آن را روشن می‌گذاشتند.

او ادامه می‌دهد: در گزارش «ابوریحان بیرونی در آثار باقیه» هم اشاراتی به این موضوع شده است. در کتاب “تاریخ بخارا” که مربوط به قرن سوم و چهارم هم آمده است، امیر منصور نوح از پادشاهان سامانی در جوی مولیان که مقر سلطنت او در بخارا بوده است جشن بزرگی می‌گیرد و آتش بزرگی برپا می‌کند که موجب آتش سوزی بزرگی در کاخش می‌شود و قصر را هم می‌سوزاند. در این کتاب آورده شده چنان که عادت قدیم بود این جشن برگزار شد، این به معنای این است که این جشن همیشه به شکل‌های مختلف برگزار می‌شده است.

این پژوهشگر اظهار می‌کند: چهارشنبه سوری مراسمی دارد و بین ایرانیان در نقاط مختلف شایع است. یکی از آنها رسم “سمنو پزان” است که به عنوان خوراک اصلی نوروزی آماده می‌شده است، این رسم همچنان در نقاط مختلف ایران، افغانستان و تاجیکستان همچنان وجود دارد.

فلاحی درباره رسم دیگر این جشن می‌گوید: دیگری “آتش افروزی” است که در همه جا از جمله کردستان عراق، ترکیه، آذربایجان، ترکمنستان و افغانستان برگزار می‌شود. مورد دیگر “شکستن تخم مرغ” است. در ایران قدیم به شورچشمی باور داشتند به همین دلیل برای دفع چشم زخم در شب چهارشنبه سوری تخم مرغ می‌شکستند و این رسم هنوز هم وجود دارد.

خواستگاری با شال اندازی

او می‌افزاید: تهیه آجیل چهارشنبه سوری که نوعی آجیل شیرین است و در شب چله هم استفاده می‌شود از دیگر سور و سات این جشن است. “شال اندازی” نیز یکی دیگر از مراسم این روز است که هنوز هم در قسمت‌های مختلف ایران وجود دارد.

 مردم از پشت بام خانه یا جایی که دود آتش از آن بیرون می‌آمد، شالی را به داخل حیاط یا دودکش می‌انداختند، این کار را بیشتر کسانی که پسر جوان داشتند انجام می‌دادند. معمولا این کار نوعی خواستگاری از دختر صاحب خانه محسوب می‌شد و صاحب خانه در گوشه‌ای از شال آجیل و شیرینی گره می‌زد و پس می‌فرستاد.

این مدرس دانشگاه فال گوش ایستادن یکی دیگر از مراسم این جشن می‌داند و بیان می کند: مردم با ایستادن در گذرگاه‌ها، پنهانی به صحبت‌های دیگران گوش می‌دادند، اگر کلمات شادی را می‌شنیدند آن را به فال نیک می‌گرفتند و اگر از ناکامی‌ها می‌شنیدند دلگیر می‌شدند و آن را خوب نمی‌دانستند.

رسم گرفتن فال حافظ در این شب هم خبر گرفتن برای سال آینده است. گاهی اوقات در تورهای گردشگری هم این رسم انجام می‌شود.

رسمی که زنان آن را به جا می‌آورند

فلاحی ادامه می‌دهد: “مراسم قاشق زنی” نیز یکی دیگر از مراسم شب چهارشنبه سوری است که معمولا زنان آنان را انجام می‌دادند. زنان چادر سرشان می‌کردند و بعد از آنکه خودشان را می پوشاندند با یک قاشق روی کاسه‌ای می زدند و درخانه‌ای را به صدا در می‌آوردند و با دادن کاسه به صاحب خانه، کمی گندم یا آذوقه خشک دریافت می‌کردند.

در این رسم فرد قاشق زن باید حتما ناآشنا باقی می‌ماند. معمولا در رسم قاشق زن به هفت خانه سر می‌زدند و بعد از دریافت آذوقه آشی به نام “ابو دردا” یا “زین العابدین” به نیت شفای بیماران می‌پختند و بین مردم فرودست پخش می‌کردند.

او اضافه می‌کند: “کوزه شکنی” نیز یکی دیگر از این مراسم است که در برخی از نقاط از جمله تهران انجام می‌شد. در این سنت وسایل کهنه را دور می انداختند و صاحب خانه کوزه قدیمی که لب پَر یا کهنه شده بود را از پشت بام داخل کوچه پرت می‌کرد. مردم گمان می‌کردند با شکستن کوزه سلامتی به خانه برمی‌گردد. رسم هم بر این بوده که بعد از پرت کردن کوزه به پشت سر نگاه نکنند.

این پژوهشگر بیان می‌کند: “بخت گشایی” یکی دیگر از مراسم حاشیه‌ای چهارشنبه سوری است. گفته می‌شود در میدان ارگ تهران توپ جنگی قرار داشت که نادر شاه آن را از هندوستان آورده بود. خانم‌ها برای بخت گشایی از این توپ بالا می‌رفتند، برخی دیگر هم دختران دم بخت خود را با جارو از خانه بیرون می‌کردند.

فلاحی در پاسخ به اینکه تا چه اندازه این مراسم خرافه است، می‌گوید: نمی‌توانیم اسم این مراسم را خرافات بگذاریم چون رسم عامه مردم بوده است و مردم برای آن که شاد باشند این کارها را انجام می‌دادند. یه طور قطع با یک جارو بخت کسی باز نمی‌شده است. از طرفی ما از این مراسم دفاع نمی‌کنیم اما به هرحال این مراسم همچنان در برخی از نقاط مختلف دنیا برگزار می‌شود.

منبع: برترینها

مسعود نیلی اقتصاددان و مشاور اقتصادی رییس جمهور در دوازدهمین کنفرانس بین المللی مدیریت پروژه، در بیست و چهارم بهمن ۹۵، بعد از ارائه شرحی از تامل برانگیز از مسیر اقتصاد ایران و آینده های متصور برای آن گفته بود که «اقتصاد ایران در بزنگاهی تاریخی قرار گرفته است. لذا بین تصمیم بد و تصمیم سخت باید یکی را انتخاب کرد. تصمیم سخت یعنی تصمیمی که احتمالا اقبال عمومی به آن نمی شود. اقتصاد ایران مثل بیماری است که دکتر می گوید باید جراحی شود. گفتن این امر یک تصمیم سخت است چون خانواده بیمار از این خبر ناراحت می شوند. تصمیم بد هم این است که به جای جراحی بیمار، او را به پارک ببریم.»

ایده من درباره جامعه ایران را می توان در دو مفهوم اصلی خلاصه کرد: «جامعه در مخاطره» و «هم آیندی بحران ها». ایران جامعه ای در مخاطره است چرا که ترکیبی از ناکارآمدی ها، رخدادها، انتخاب ها و سیاست های نادرست، و سیر تحول متغیرهایی خارج از کنترل نظام اجتماعی و سیاسی نظیر تغییر اقلیم، شرایطی را برای جامعه ایرانی پدید آورده که مخاطراتی بسیار جدی، ثبات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آن را تهدید می کند و البته در این میان سهم عواملی که در درون سیستم عمل می کرده اند بسیار بیش تر بوده و هست. شماری از این مخاطرات را می توان به شرح زیر معرفی کرد.

۱٫ مجموعه ای از مشکلات اقتصادی: مشکلات اقتصادی نظیر رکود تورمی، بحران در نظام بانکی، بالا بودن سطح فساد و سیستمی شدن آن، بحران در پایداری صندوق های بیمه ای و بازنشستگی، افزایش بودجه های جاری دولت و کاهش شدید بودجه عمرانی، پایین بودن بهره وری و چشم انداز نه چندان روشن سرمایه گذاری بالاخص سرمایه گذاری خارجی. اقتصاددانان بارها گفته اند که این بحران ها می توانند به سرعت به مسائل اجتماعی و سپس سیاسیی- امنیتی بدل شوند و بیکاری مجرای واسط مناسبی برای این تبدیل است.

۲٫ مجموعه ای از بحران های محیط زیستی: مشکلات در تامین آّب، فرسایش خاک، از بین رفتن تنوع زیستی، تشدید آلودگی هوا، فرونشست زمین، ریزگردها، جنگل زدایی و مسائل مشابه، ظرفیت زیست پذیری جامعه را کاهش داده و توقف آن در کوتاه مدت نیز ناممکن به نظر می رسد. درک اهمیت این وضعیت را می توان در اعتراضات مردم خوزستان به وضعیت زندگی خود در شرایط آلودگی ریزگردها، اعتراضات به پروژه های انتقال آب، مهاجرت های ناشی از خشک شدن دشت ها و موارد مشابه مشاهده کرد. آلودگی هوا فقط نزدیک به هشت میلیارد دلار خسارت سالیانه به اقتصاد ما وارد می کند.

۶- ژئوپولیتیک بحرانی: ایران در موقعیت ژئوپولیتیک حساس و در محاصره کشورهایی توسعه نیافته و کانون افراطی گری و تروریسم قرار گرفته است. افغانستان، پاکستان، عراق و آسیای میانه مهم ترین مولدان نیروهای افراطی هستند. جنگ در سوریه و عراق نیز بر شدت مسئله افزوده است.

این فهرست را می توان با افزودن مسائلی نظیر بالا بودن نرخ ابتلا به بیماری ها (نظیر سرطان)، زوال سرمایه و اعتماد اجتماعی، بالا بودن سطح منازعه سیاسی میان نخبگان، شکاف عمیق توسعه میان مرکز و پیرامون، حجم قابل توجه قاچاق کالا، ناکارآمدی نظام مالیاتی، عدم تناسب نظام آموزشی با نیازمندی های جامعه ایران و نابسندگی و غیرهدفمندی نظام حمایت و تامین اجتماعی تکمیل کرد.

سیاست گذاری در جامعه ایران خصایص تامل برانگیزی دارد؛ از جمله این که همواره مستلزم درگیر شدن با منافع متعارض است. این مسئله در هر جامعه ای صدق می کند، اما در برخی جوامع که دولت و نظام سیاست گذاری به درجاتی از جامعه و گروه های ذی نفع استقلال نسبی دارند، سیاست گذاری عقلانی نسبتا مستقل از منافع کوتاه مدت امکان پذیر است. جامعه ایران فاقد چنین ظرفیتی است و از همین رو سیاست ها همواره متوجه منافع کوتاه مدتی است که هزینه های درازمدت بر جامعه تحمیل می کند. این خصیصه، سوای از ویژگی های دیگری نظیر نقصان دانش و نداشتن جعبه ابزاری از راه حال های کارآمد برای مسائل است. سه مثال می تواند موضوع را روشن تر کند.

۱٫ اصلاح وضعیت صندوق های بیمه ای و بازنشستگی حداقل نیازمند مجموعه ای از اصلاحات پارامتریک، افزایش سن بازنشستگی و خودداری سیاستمداران نظیر  نمایندگان مجلس از تحمیل هزینه های بیش تر بر منافع صندوق هاست، اما همواره در گذشته صندوق های بازنشستگی به رغم وضعیت ناپایدار و هشداردهنده مالی، با تحمیل هزینه های بیش تر نظیر افزوده شدن بیمه شدگان جدید بدون پرداخت حق بیمه یا بازنشستگی های پیش از موعد و کاهش سن بازنشستگی مواجه بوده اند. نمایندگان مجلس گاه به رغم آگاهی از مشکلات، برای جلب پایگاه رای خود دست به تصویب قوانین می زنند که بحران را تشدید می کند.

۲٫ مسئله مدیریت منابع آب در ایران نیز درگیر چنین وضعیتی است. کاهش مصرف آب که ضرورتی حیاتی برای حفظ زیست پذیری جامعه ایران است در میان منافع کشاورزان، شرکت های پیمانکاری، سیاستمداران، متخصصانی که شیوه های پیشین مدیریت را در راستای منافع خود می بینند، نمایندگان مجلس که از شیوه های گذشته سود می برند و مسائلی از این دست، با مشکل مواجه شده است.

 

۳٫ پایدارسازی تامین مالی نظام بهداشت و درمان در ایران مستلزم اصلاحاتی نظیر تدوین گایدلاین های درمان، اجرای نظام ارجاع، سطح بندی خدمات، اجرای پزشک خانواده، تقویت جایگاه بیمه ها در نظام سلامت و مجموعه ای اصلاحات دیگر است که همگی با منافع پزشکان- بالاخص پزشکان متخصص- و صاحبان آزمایشگاه ها و تجیهزات پاراکلینیکی، شرکت های دارویی و واردکننده تجهیزات و دارو، و همچنین الگوهای رفتار بهداشتی و درمانی ایرانیان در تعارض است.

رسیدن به اهدافی نظیر تعادل بخشی آب های زیرزمینی، کاهش مصرف انرژی، تعدیل بحران محیط زیست، پایدارسازی تامین مالی بهداشت و سلامت، پایدارسازی صندوق های بازنشستگی نیازمند اخذ تصمیماتی است که با منافع کوتاه مدت بسیاری در تعارض قرار دارد. این تعارض از محدود کردن اختیارات خود دولت (نظیر محدودشدن دولت برای مداخله در اقتصاد تا دست اندازی به منابع بیمه ها، نهی دولت از مبسوط الید بودن در بهره برداری از منابع آب دشت ها و تفویض اختیارات به سایر ذی نفعان) شروع می شود و تا تعارض با منافع سایر ذی نفعان ادامه می یابد.

مسیر طی شده در گذشته، شبکه ای از منافع تثبیت شده برای گروه های مختلف ایجاد کرده و همین گروه ها در مقابل هر اقدام اصلاحی مقاومت می کنند. مهم نیست اقدام اصلاحی تلاش برای تصویب و اجرای قانون کپی رایت باشد، یا بستن چاه های غیرمجاز یا اجرای نظام ارجاع، در بهداشت و سلامت، بلکه مهم این است که در هر عرصه ای شبکه ای از منافع تثبیت شده وجود دارد که می تواند خود را با صاحبان قدرت جور و سازگار کرده و در برابر اصلاحات مقاومت نماید.

گروه های صاحب منافع قادرند انواع از تاکتیک های گفتمانی، شعارهای ایدئولوژیک یا حتی اعتراضات خیابانی را برای رسیدن به اهداف خود دنبال کنند. هر تلاش برای اصلاح در شیوه های کشاورزی ناکارآمد به سرعت با سد «کشاورزی محور توسعه» یا «خودکفایی کشاورزی» مواجه می شود و رسوخ به سطوح عمیق تر سیاست گذاری و عقلانیت کارشناسی برای راستی آزمایی این گزاره ها صورت نمی گیرد.

تلاش برای اصلاح کمیت گرایی در آموزش عالی، پایدارسازی منابع مالی صندوق های بازنشستگی یا نظام بهداشت و درمان نیز می تواند با ایده هایی نظیر «کندشدن رشد علم کشور»، «نادیده گرفتن خدمات پزشکان» یا «ظلم به گروه های آسیب پذیر» مواجه و به سرعت سیاسی شود. هر اقدام اصلاحی بنیادی، پایگاه رای سیاستمداران را هدف قرار می دهد و هیچ سیاستمداری- حتی به شرط وجودداشتن و روشن بودن راهکارها- جرئت درافتادن با پایگاه رای خود و همچنین سایر نخبگان قدرت را ندارد.

جامعه ایرانی در چنین وضعیتی، سیاست گذاری به مثابه شترسواری دولا دولا را در پیش گرفته و چنان رفتار می کند که گویی گذشت زمان مسائل را حل می کند و از این ستون تا آن ستون فرج است.

شترسواری دولا دولا یعنی دولت بخواهد بودجه جاری خود را کاهش دهد و همزمان عزمی برای کاستن از بر نیروی انسانی نداشته و هر سال با ضرایب مشخصی بودجه جاری را افزایش دهد؛ داعیه پایدارسازی منافع آب در میان باشد و همزمان بر خودکفایی کشاورزی بدون توجه به ملزومات آّب و خاک آن اصرار شود؛ برای رشد اقتصادی هشت درصدی و نیاز به سرمایه گذاری ۱۵۰ میلیارد دلار در سال برنامه ریزی شود و همزمان سطح تنش در سیاست خارجی کاهش داده نشود تا چشم انداز روشنی از جذب سرمایه خارجی ایجاد شود؛ و در حالی بر جذب سرمایه خارجی تاکید شود که عدم شفافیت نظام بانکی و تطبیق نیافتن آن با استانداردهای بانکی جهان ما را در وضعیت تعلیق نگه داشته باشد.

جامعه و سیاست در ایران به این معنا شترسواری دولا دولا می کند؛ آرزوی اصلاحات و توسعه در سر می پروراند؛ آن را بر صفحات متعدد برنامه های پنج ساله خود حک می کند و دائم از اهداف بلند مدت سخن می گوید اما درباره  هزینه ها و ملزومات تحقق چنین اهدافی نه گفت و گوی جدی می کند و نه برآوردی دارد. این جامعه و بالاخص قدرت سیاسی در میان غوغای منافع متعارض کارهایی را انجام می دهد که به درستی آن ها باور ندارد و گاه نادرستی اش را پیش تر آزموده است.

دست یافتن به سطوحی از فناوری- حتی فناوری های پیشرفته- رسیده به خودکفایی در برخی صنایع، رشد تعداد مقالات علمی کشور، ساخت برخی داروها، توانایی برای دفاع از مرزها به رغم سال ها تحریم تسلیحاتی، بالابودن نسبی شاخص های توسعه انسانی، رسیدن به قابلیت هایی در دانش و صنعت سلامت و بهداشت، و ثبات سیاسی و امنیتی به همراه یکی از نظام های انتخاباتی پایدار در غرب آسیا، دستاوردهای جامعه و سیاست ایران است. اما ادامه این دستاوردها و حرکت از «سیاست بقا» به «سیاست ارتقا» با تشدید هم آیندی بحران ها، به خطر خواهدافتاد. این به خطر افتادن را می توان «فرسایش تمدنی» نامید. ما دچار فرسایش تمدنی شده ایم و نشانه های آن از این قرارند:

 

۱٫ جمهوری اسلامی ایران در پایان چهارمین دهه عمر خود به واسطه مجموعه ای از مشکلات که برخی از آن ها صورت بحرانی به خود گرفته اند در وضعیت حساسی قرار گرفته است. ده گزاره اصلی درباره این مشکلات که بُعد داخلی دارند- بدون لحاظ کردن اولویت بندی و اهمیت هر کدام- به این شرح است: یکم: رشد اقتصادی با میانگین کم تر از چهار درصد در طول چهار دهه و افزایش جمعیت، به ایجاد عدم توازن ساختاری در برآوردن نیازهای کشور انجامیده است.

دوم: افزایش جمعیت و بیکاری فزاینده، جمعیت جوان را در معرض فرسایش و آمادگی برای اقدامات بی ثبات کننده قرا داده است. سوم: رشد اقتصادی اندک و نامتوازن، شکاف گسترده ای میان مرکز و پیرامون کشور ایجاد کرده است. چهارم: فقدان سرمایه گذاری در صنعت و عقب ماندگی فناورانه، نرخ بهره وری را در سطح نامناسبی نگه داشته است. پنجم: نظام بانکی به علل مختلف در وضعیت ناپایدار، ورشکسته و ناتوان از تامین مالی توسعه اقتصادی قرار گرفته است. ششم: اصلاحات در نظام اداری کشور دائما به تعویق افتاده و ظرفیت دولتمندی کاهش یافته است. هفتم: فساد به خصیصه سیستماتیک حکمرانی بدل شده است.

هشتم: مجموعه خصایص اقتصاد سیاسی ایران باعث  فرسایش شدید محیط زیست شده و کشور را با بحران منابع حیاتی رو به رو ساخته است. تغییر اقلیم نیز عاملی است که ایران کشورهای منطقه را به شدت تحت تاثیر قرار خواهددارد و بر شدت مشکلات می افزاید. نهم: آسیب های اجتماعی تحت تاثیر روندهای داخلی و همچنین روندهای بین المللی افزایش یافته و به تهدیدی برای ثبات اجتماعی تبدیل شده است. دهم: سرمایه اجتماعی کشور بر اثر مجموع مشکلات ذکرشده فرسایش یافته و اعتماد عمومی به حکمرانی کاهش یافته است.

۲٫ روابط تنش آمیز در سیاست خارجی، وضعیت بسیار پیچیده ای را حاکم کرده است که می توان چند ویژگی مهم برای  آن برشمرد:

یکم: قدرت های بزرگ جهان در معامله کردن بر سر ایران یا بازی کردن با منافع ایران، ظرفیت بازیگری با یکدیگر دارند. صریح تر آن که ایران امکان خوبی برای وجه المصالحه شدن در بازی های قدرت های بزرگ است.

دوم: استراتژی نوع تعامل ایران با قدرت های جهانی از هر دو حالت  توازن مثبت یا توازن منفی خارج شده و به وضعیت «عمل اقتضایی فرساینده» رسیده است. ایران بدون یک استراتژی بزرگ، در مقاطعی- عمدتا تحت فشار اقتضائات- با قدرت ها همکاری می کند بدون آن که سرمایه گذاری راهبردی بر این نوع همکاری ها بتوان داشت و کوتاه مدت بدون این همکای ها رسیدن به «دستاورد راهبردی» در همه این گونه تعاملات را دشوار می سازد.

۳٫ ایران در منطقه ای از جهان قرار گرفته که برخلاف شرق و جنوب آسیا، آمریکای لاتین، اتحادیه اروپا و حتی جنوب افریقا، کشورها در معرض فرسایش قرار دارند و شمار دولت های فرومانده و حکومت های ناکارآمد در بدترین وضعیت قرار دارد. اقتصادهای جهان به سوی منطقه ای شدن پیش می روند و کشورهای همسایه ایران به سوی فروپاشی و اولویت یافتن شدید امنیت بر توسعه حرکت کرده اند. نگرانی فروپاشی یا کندشدن شدید فرایندهای توسعه ای حتی برای کشورهایی نظیر ترکیه و عربستان نیز وجود دارد. این وضعیت، ایران را در «تله همسایگان» قرار می دهد؛ وضعیتی که برای بسیاری از کشورهای شمال و مرکز افریقا وجود دارد.

فرسایش تمدنی می تواند به کاهش ظرفیت دفاع از خود و فرسایش استراتژیک بینجامد. دفاع از کشور در شرایط پیچیده تر جهانی و منطقه ای، نیازمند ارتقای فناورانه، توان اقتصادی بیش تر و مقابله با تهدیداتی است که ضربه پذیری ملی را افزایش می دهند. عدم اعتماد ناشی از تشدید تنش ها  میان ایران و کشورهای همسایه به تقویت یک مسابقه تسلیحاتی در منطقه دامن زده است و در چنین شرایطی، ایران به رغم همه دستاوردهای دفاعی خود، امکان تامین تسلیحاتی از بازارهای جهانی را مشابه رقبای منطقه ای خود ندارد.

 

ادامه این وضعیت می تواند به تضعیف موازنه استراتژیک بینجامد. بگذارید برخی آمارها را از مقاله ای به قلم آنتونی کوردزمن که با استناد به موسسات معتبر بین المللی ارائه کرده است بررسی کنیم.

یکم: موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک (IISS) برآورد می کند که کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس، در سال ۲۰۱۵، بیش از ۱۱۷ میلیارد دلار در نیروهای نظامی هزینه کرده اند که این رقم شامل مخارج اضافی انجام شده برای مقابله با تروریسم و نیروهای شبه نظامی نیست.

دوم: خدمات پژوهشی کنگره آمریکا (CRS) گزارش می کند که شورای همکاری خلیج فارس طی سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴ به میزان ۱۶۵ میلیارد دلار سفارش تامین تجهیزات نظامی داده است که مبلغ ۱۰۶٫۹ میلیارد دلار از این سفارش ها بین سال های ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۴ انجام شده است. عربستان سعودی به تنهایی مبلغ ۸۶ میلیارد دلار بین سال های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۴، جنگ افزار  سفارش داده است. در همین بازه زمانی امارات متحده عربی ۲۲٫۶ میلیارد دلار و عراق ۲۷٫۳ میلیارد دلار سفارش داده است. این در حالی است که میزان سفارش های ایران کم تر از یک میلیارد دلار بوده است.

سوم: موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک گزارش می دهد که مجموع مخارج نظامی عربستان سعودی در سال ۲۰۱۵ سرجمع ۸۱٫۹ میلیارد دلار است. مخارج انجام شده در عربستان سعودی بالاتر از مقدار ۶۵٫۶ میلیارد دلاری هزینه شده  در روسیه، مقدار ۵۶٫۲ میلیارد دلاری هزینه شده در انگلستان و مخارج ۴۸ میلیارد دلاری انجام شده در هند است.

چهارم: عربستان سعودی در بازه زمانی ۲۰۰۶- ۲۰۱۵ به میزان ۶۷٫۲ میلیارد دلار توافق خرید تجهیزات نظامی جدید با امریکا امضا نموده و هجده میلیارد دلار این تجهیزات را دریافت کرده است. این سفارش های نظامی افزایش های به مراتب بیش تری در قابلیت همکاری نظامی عربستان با امریکا ایجاد می کند.

پنجم: امارات متحده عربی در سال ۲۰۱۵ بیش از چهارده میلیارد دلاری روی قوای نظامی هزینه کرده است که حداقل ۴٫۲ درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور را تشکیل می دهد. امارات قرارداد خرید تجهیزات نظامی جدید به ارزش ۱۹٫۵ میلیارد دلار در بازه زمانی ۲۰۰۶-۲۰۱۵ با امریکا منعقد نموده و ۵٫۱ میلیارد دلار آن را دریافت نموده است. متخصصان امریکایی برآورد می کنند که امارات متحده عربی یکی از موثرترین نیروهای نظامی در منطقه را ایجاد نموده است.

ششم: عراق در فاصله ۲۰۰۶- ۲۰۱۵ مبلغ ۱۵٫۲ میلیارد دلار قرارداد تجهیزات نظامی جدید با امریکا منعقد نموده و ۶٫۷ میلیارد دلار آن را تحویل گرفته است.

هفتم: موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک برآورد می کند در سال ۲۰۱۵ عربستان سعودی ۱۲٫۹ درصد از تولیدناخالص داخلی خود را در قوای نظامی صرف کرده است. این رقم بر اساس برآورد موسسه مطالعات صلح بین المللی استکهلم (SIPRI) 13.5 درصد است. این سومین سهم بالای هزینه نظامی از اقتصاد ملی در جهان پس از عمان (۱۶٫۴ درصد) و افغانستان (۱۶٫۴ درصد) و مقدار اندکی بیش از عراق با سهم ۱۲٫۸ درصد بوده است.

آیا بدون دست یافتن به نوعی از رژیم امنیتی در منطقه که هزینه کرد تسلیحاتی در این سطح را کاهش دهد و ایران را نیز قادر به تامین تسلیحاتی قابل رقابت با این وضعیت سازد، حفظ توازن استراتژیک پس از طی شدن بازه زمانی ده ساله امکان پذیر است؟

۵- تصمیم های سخت یا تصمیم های بد

سیاست داخلی کشور در یکی از پرمناقشه ترین اوضاع خود در چهار دهه گذشته قرار دارد. مناقشه بر سر برجام که بدون اجماع در بالاترین سطوح تصمیم گیری دستیابی به آن غیرممکن بوده، نمادی از میزان منازعه در سیاست داخلی ایران است. بی اعتبار کردن یکی از استراتژیک ترین تصمیم های سیاست خارجی در کل عمر جمهوری اسلامی ایران چنان در جریان است که محرمانه ترین سخنان وزیر امور خارجه کشور نیز در حصار دیوارهای مجلس باقی نمی ماند.

 

رسیدن به اجتماع سیاسی درچنین وضعیتی بسیار دشوار است. اما چرا اجماع سیاسی ضروری است؟ مسائل بدخیم شده جامعه و سیاست در ایران نیازمند اخذ تصمیم هایی سخت هستند؛ و تصمیم گیران به شرطی زیر بار هزینه های این تصمیم ها خواهندرفت که اطمینان داشته باشند رقیبان سیاسی ایشان از هزینه های اجتماعی مترتب بر تصمیمات برای نابودی سیاسی تصمیم گیرنده استفاده نخواهندکرد. یافتن راهکارهای حل مسائل امروز جامعه ایران مستلزم اجماع گروه های سیاسی رقیب بر سر سیاست های سخت اما درست است که با تغییر دولت ها دستخوش تغییر نشوند.

در همین حال فقدان اجماع سیاسی، رقابت های گروه های سیاسی را از ورود به فاز «تفکر سیاستی» بازداشته است. اصل، دست یافتن به قدرت است بدون آن که تصویر روشنی از سیاست های حل مسائل وجود داشته باشد. آیا به راستی ما می دانیم سیاست های مدنظر گروه های اصلاح طلب یا اصول گرا برای حل مسائلی نظیر بحران آب، فرسایش خاک، ناپایداری صندوق های بیمه ای و بهداشت و درمان، یا خروج از رکود چیست؟ آیا این گروه ها مانیفست اقتصادی، اجتماعی، محیط زیستی یا فرهنگی روشنی دارند و ابتکار عمل خاصی را پیش روی مردم  قرار داده اند.

فضای سیاست داخلی ایران پراز واژه هایی ایدئولوژیک و کلی است که معنا و کاربست سیاسی آن ها را می توان فهمید- بیرون کردن رقیب از میدان- اما معنای سیاستی آن ها تعریف نشده است. واژه های جهادی، انقلابی یا صلاح طلبانه چه نسبتی با بحران های آب، خاک، صندوق های بازنشستگی، معوقات بانکی، فقدان شفافیت در بروس، مدیریت شرکت های دولتی و آسیب های اجتماعی برقرار می کنند؟ سیاست انقلابی در محیط زیست چیست؟ و اصلاح طلبی چه نسبتی با مشکلات نظام بانکی بر قرار می کند؟

 

رقابت اقتصادی در سطح جهانی، رزو به روز فزاینده تر شده و یافتن جایگاهی در نظام بازار دشوارتر می شود. پیچیدگی های فناوری بیش تر شده و کسب توان رقابتی در چنین وضعیتی نیازمند طراحی سیستم های فناوری و نوآوری دقیق تر و در تعامل بیش تر با جهان است که چشم انداز آن در وضعیت فعلی روابط خارجی، نویدبخش نیست.

ما با «فشردگی زمان» نیز رو به روییم. بدان معنا که رقابت برای جای گرفتن در بازارهای جهانی هر سال متراکم تر می شود. هر سال یک میلیون و دویست هزار نفر به تعداد متقاضیان شغل اضافه می شود، حال آن که یک دهه قبل این تعداد تقریبا نصف بوده است.

ما در چنین وضعیتی به سوی سال مهم ۹۶ پیش می رویم. جامعه ایران در این سال یکی از مهم ترین تصمیمات خود برای چهار سال آینده را اتخاذ می کند. این سال متضمن دو تصمیم عمده است: نخبگان سیاسی، احزاب و گروه ها، و در نهایت کاندیداهای ریاست جمهوری باید تصمیم بگیرند که می خواهند به همان سیاست شترسواری دولا دولا ادامه دهند یا درباره ماهیت تصمیم های سخت با مردم گفت و گو کنند. این تصمیم و انتخابی در کلان ترین سطوح سیاسی است.

منبع: برترینها

مرکز خریدی در فضای آنلاین هماهنند مرکز خرید تجاری در سطح کشور است که در آن مجموعه ای از محصولات با کیفیت از بهترین تولید کنندگان داخلی و خارجی با برندهای متفات انتخاب و گردآوری شده تا شما با صرف کمترین زمان و انرژی محصولات مورد نیاز خود را ببینید، مقایسه کنید و در نهایت با اطمینان خاطر از اصالت کیفیت کالاها، خریدی لذت بخش و متفاوت با رضایت کامل داشته باشید.

بژشاپ جهت رفع نیاز خریداران محترم در عرضه محصولاتی مانند پوشاک، کیف و کفش، ساعت، عطر و ادکلن، لوازم ورزشی اسپرت و … خدمات ارائه می دهد.

با خرید از فروشگاه اینتزنتی بژشاپ، در ، از ۲۰ اسفند ۹۵ الی ۲۰ فروردین ۹۶ می توانید علاوه بر تخفیف های ویژه برنده جوایز ارزنده ای شوید.

در طول این طرح همه دوستانی که فروشگاه بژشاپ شوند، ۳ ماه اینترنت پرسرعت از بژشاپ هدیه می گیرند و به ازای هر خریدی که بصورت آنلاین پرداخت شود هدیه ای برای شما عزیزان ارسال می گردد.

لازم به ذکر است در پایان این طرح، بین خریداران محترم برگزار می شود که به نفرات اول تا پنجم جوایز شگفت انگیزی اهدا می شود.

منبع: برترینها

ماهنامه دانشمند – سمیرا مصطفی نژاد: فاجعه فروریختن ساختمان ۵۴ ساله پلاسکوی تهران در ۳۰ دی ۱۳۹۵ دل همه را به درد آورد و خانواده های بسیاری را داغدار کرد. فاجعه ای که کنار تلی از آوار و خاک از آن خاطره فداکاری آتش نشانانی به جا ماند که تلاش کردند جان انسان ها را به قیمت ازدست رفتن جان خودشان نجات دهند و فداکاری آنها از جان گذشتگی آتش نشانان دیگر را به دنبال داشت که تلاش می کردند پیکر همکاران خود را از زیر آوارهای گداخته ساختمان بیرون بکشند.

این میان حضور سگ های امداد و نجات بین دیگر امدادگران دلگرم کننده بود، حیواناتی بی توقع و صبور که با نادیده گرفتن تمامی بی رحمی هایی که انسان ها نسبت به آنها روا می دارند، به کمک آسیب دیدگان آمدند تا مجروحان حادثه را در بدترین شرایط جست و جو در زیر آوارها بیابند و براساس خبرهای منتشر شده، متاسفانه این سگ ها به دلیل نداشتن پوشش های ضدحریق دچار سوختگی هم شدند.

 

این جانداران که بدون کمک به انسان ها نیز در دسته محبوب ترین جانداران قرار دارند، می توانند زنده یا مرده انسان ها را با کمک بوی آنها شناسایی کنند و بیابند. اگرچه عملکرد دقیق قوه بویایی سگ ها در یافتن سوژه هنوز موضوعی است که دانشمندان در حال بررسی آن هستند، اما این طور به نظر می آید که توانایی آنها به سلول های حامل بوی پوست بدن انسان وابسته است.

براساس تخمین متخصصان، هر سگ امداد و نجات می تواند کار ۲۰ تا ۳۰ امدادگر را به تنهایی انجام دهد و در این کار فقط قدرت بویایی نیست که سگ ها را از انسان ها توانمندتر ساخته است، قدرت شنوایی قوی و دید در شب این جانداران نیز در این مهم نقش دارند. در یک عملیات امداد و نجات، زمان بسیار حیاتی است. برای مثال در یک حادثه سقوط بهمن، معمولا ۹۰ درصد از قربانیان تا ۱۵ دقیقه پس از مدفون شدن زیر برف زنده هستند و پس از گذشت ۳۵ دقیقه فقط ۳۰ درصد از آنها باقی می مانند و اگر از سگ ها برای عملیات امداد استفاده شود، احتمال نجات بازماندگان افزایش قابل توجهی پیدا می کند و حتی در شرایطی که کسی زنده باقی نماند، سگ ها می توانند اجساد قربانیان را به خانواده ایشان برسانند.

سگ های امدادی برای عملیات مختلف به صورت مجزا آموزش داده می شوند: جست و جو در طبیعت، زنده یابی، مرده یابی، جست و جو در بهمن و یافتن غرق شده ها. در طبیعت معمولا از سگ های جست و جوگر استفاده می شود تا رد و نشانی از بوی سوژه مورد نظر در فضا ییابند و از سگ های ردیاب نیز برای یافتن آخرین مکانی که سوژه در آن حضور داشته استفاده می شود. سگ های زنده یاب یا سگ های امدادگر فجایع، معمولا برای یافتن بازماندگان زنده در بلایای طبیعی و غیرطبیعی مانند زلزله، رانش زمین، فروریختن ساختمان و سوانح هوایی به کارگرفته می شوند. این سگ ها بیشتر بر بوی موجود در محیط متمرکز می شوند و گاه ممکن است در فجایعی که قربانیان زیادی دارد، نتوانند میان بوی افراد زنده و مرده تفاوت قائل شوند.

 

سگ های مرده یاب برای یافتن بقایای اجساد انسان های قربانی در سوانح و فجایع به کار گرفته می شوند. معمولا برای این کار سگ های ردیاب و جست و جوگر آموزش داده می شوند. این سگ ها می توانند جسدهای تازه، اجساد غرق شده، تکه های به جا مانده از بدن و حتی خون یا موی باقی مانده را نیز ردیابی کنند. فرآیند آموزش برای مربی و سگ فرآیندی زمان گیر و بسیار دشوار است و معمولا متناسب با نژاد سگ ها از ۸ تا ۱۰ هفتگی آغاز می شود. سگ ها از ۱۲ تا ۱۸ ماهگی آماده به خدمت اغلب در ۵ تا ۱۰ سالگی بازنشسته می شوند.

سگ ها در ابتدا به صورت روزانه و برای ۲ تا ۵ بار در هفته آموزش های اطاعت، اجتماعی شدن چابکی می بینند؛ ۲ تا ۵ بار در هفته به مدت ۱۰ تا ۶۰ دقیقه در همین دوره آموزش های ردیابی بو برای ۳ تا ۷ بار در هفته و هر بار برای پنج تا ۳۰ دقیقه آغاز می شود.
با افزایش یافتن توانایی های سگ تمرین های اطاعت روزانه ادامه پیدا می کند و دفعات تمرین های ردیابی بو کاهش می یابد. اما در عوض طول مدت آن بیشتر می شود. سگ های آماده عملیات نیز به یک جلسه تمرین در هفته نیاز دارند. پس از اتمام دوره آموزش سگ ها و اطمینان از یادگیری آنها می توان آموزش های ویژه، زنده یابی، مرده یابی و دیگر توانایی ها را آغاز کرد.

آموزش ها معمولا براساس شیوه بازی و پاداش هستند و این بازی ها به تدریج پیچیده تر می شوند. مربیان این سگ ها نیز باید دوره های آموزش زنده ماندن در حیات وحش و خودکفایی را پشت سر بگذارند و کنار آن تکنیک های هدایت و کنترل سگ ها را نیز بیاموزند.

به طور کلی سگ های امداد و نجات دو نوع آموزش می بینند؛ آموزش های عمومی و آموزش های تخصصی. کلیه آموزش ها برمبنای شرطی سازی و نظام پاداش و تشویق است. نکته حائز اهمیت آن است که سگ ها استعدادهای متفاوتی دارند و همین امر باعث انتخاب و شروع آموزش های اولیه یا عمومی می شود. پس از مدت کمی (حدود ۶ ماه) با توجه به استعداد کشف شده در سگ امدادگر یا جست و جوگر مرحله آموزش های تخصصی آغاز می شود. نکته دیگر، آن است که از هر ۵ یا ۶ توله ای که حتی والدینشان سگ های امدادگر بوده اند فقط یک یا دو توله با این استعداد دیده می شود و این اهمیت انتخاب و کشف استعداد و سرمایه گذاری برای آموزش روی این سگ ها را چند برابر می کند.

 

سگ های امدادگر چه انواعی دارند؟

معمولا برای عملیات امداد و نجات از نژاد سگ های گله (Shepherd) و سگ هایی که فیزیک بدنی قوی دارند استفاده می شود زیرا این جانداران برای کمک کردن باید توانایی دویدن در شرایط دمایی سرد یا گرم را داشته باشد، بتوانند به راحتی از موانع عبور کنند و به اندازه کافی برای واکنش نشان دادن به دستورها و حل مسائل باهوش باشند.

 

با توجه به این ویژگی ها، معمولا از نژادهای ژرمن شپرد (سگ چوپان آلمانی)، لابرادور رتریور آمریکایی، رتریور طلایی، بلادهوند، بوردر کولی و بلژین ملینوی برای آموزش و به کار گرفتن در عملیات امداد و نجات استفاده می شود اگرچه سگ های امداد به این فهرست کوتاه از نژادها محدود نیستند.

منبع: برترینها