بایگانی دسته ی : سبك زندگی‌

آیا تا به حال این سوال برای‌تان پیش آمده که چگونه می‌توانید از بروز مشکلات تیروئید جلوگیری کنید؟ هر چند هیچ راهکار قطعی وجود ندارد که تضمین کند شما دچار بیماری‌‌های تیروئیدی نخواهید شد، اما انتخاب‌هایی وجود دارد که کمک‌تان می‌کند تا حدودی از این مشکلات پیشگیری کنید.

تیروئید، غده‌ی اصلی متابولیسم و انرژی شماست و هر گونه مشکلی در تیروئید می‌تواند روی هر چیزی از وزن گرفته تا سلامت روانی و باروری و بیماری قلبی تاثیر بگذارد و بسیاری از جنبه‌های مهم سلامتی‌تان را تحت تاثیر قرار بدهد. آیا راههای وجود دارد که بتوانید ریسک ابتلا به مشکلات تیروئیدی را کاهش دهید؟ قطعا! در این مطلب دو توصیه برای‌تان داریم که به شما کمک می‌کنند این احتمال را کم کنید.

وقتی می‌خواهید تحت عکس برداری با اشعه‌ی ایکس قرار بگیرید، درخواست محافظ تیروئید کنید
وقتی قرار است از دندان‌، سر و یا گردن‌تان عکس بگیرند، حتما از تکنسینی که این کار را برای‌تان انجام می‌دهد بخواهید برای‌تان از پوشش سربی محافظ تیروئید استفاده کند. تیروئید نسبت به تابش حساس است و زیاد قرار گرفتن در معرض پرتو ایکس می‌تواند ریسک فاکتوری برای بیماری‌های گوناگون تیروئید باشد. بنابراین این بار اگر قرار شد از با اشعه‌ی ایکس از شما عکس برداری شود، درخواست محافظ تیروئید کنید. این وسیله، محافظ کوچکی شبیه یقه‌ی پولیور یقه برگردان است که سنگین بوده و لایه‌ای از سرب دارد. تکنسین یا دندانپزشک می‌تواند این وسیله را قبل از عکس برداری، دور گردن‌تان بگذارد.

سیگار نکشید
دود سیگار، سموم گوناگونی دارد، مخصوصا تیوسیانات که برای تیروئید مضر است و می‌تواند در افراد مستعد، علت بروز بیماری‌های تیروئید باشد. حتما خوب می‌دانید که سیگار عامل بسیاری از بیماری‌هاست، به تمام این بیماری‌ها و عوارض باید تشدید بیماری تیروئید موجود را نیز اضافه کنید.

تست ِ آنتی بادی‌های مربوط به تیروئید بدهید
تحقیقات نشان داده درمان با لووتیروکسین برای مبتلایان به تیروئیدیت هاشیموتو که سطح TSH‌ آنها در رِنج نرمال است می‌تواند احتمال بروز بیماری‌های خود ایمنی را کاهش داده و در برخی موارد حتی از آنها پیشگیری کند. مطالعات نشان داده اگر سطح TSH تان نرمال باشد، اما سطح آنتی بادی پراکسیداز تیروئیدتان بالا باشد، درمان پیشگیرانه می‌تواند میزان آنتی بادی و التهاب را پایین آورده و علائم را نیز برطرف کند.

همچنین شواهد نشان می‌دهد که این درمان می‌تواند از پیشرفت کم کاری تیروئید جلوگیری کند. اگر بیماری در تیروئیدتان دارید، تست TSH به تنهایی ممکن است کافی است. حتما از پزشک‌تان بخواهید تست آنتی بادی نیز از شما بگیرد.

زیاد سویا نخورید
سویا غذای خوبی است اما اگر در مصرف آن زیاده روی کنید، ریسک بیماری تیروئید را افزایش خواهید داد. مصرف زیاد سویا چه به صورت پودر، اسموتی، معجون و یا مکمل، مشکل ساز است زیرا سویا می‌تواند به سیستم ایمنی فشار وارد کرده و در افراد مستعد، برانگیزاننده‌ی مشکلات تیروئیدی باشد. سعی کنید سویا را به شکل طبیعی آن (توفو، تمپه یا سوپ میسو) و در حد اعتدال مصرف کنید، و از سویا به صورت قرص و پودر و … اجتناب کنید.

مکمل سلنیوم مصرف کنید
مکمل سلنیوم، مکملی ارزانقیمت است که می‌تواند برای جلوگیری از یک سری از بیماری‌های مربوط به تیروئید مفید باشد. ماده‌ی معدنی سلنیوم می‌تواند از بیماری تیروئیدیت و برخی از بیماری‌های خود ایمنی کم کاری تیروئید پیشگیری کند. ضمنا سلنیوم باعث کاهش آنتی بادی‌های تیروئید می‌شود.

کمتر فلوراید مصرف کنید
فلوراید به عنوان دارویی برای درمان پرکاری تیروئید به کار می‌رود زیرا به خوبی می‌تواند از فعالیت تیروئید کم کند. به همین علت باید در دنیای فلوراید زده‌ی امروز بیشتر مراقب خودتان باشید! آب آشامیدنی، خمیر دندان، دهانشویه‌ها و خیلی چیزهای دیگر باعث می‌‌شوند فلوراید زیادی وارد سیستم بدن ما بشود. برخی کارشناسان توصیه می‌کنند از نوشیدن آب فلورایددار اجتناب کنید و آب معدنی‌هایی را بنوشید که برچسب «بدون فلوراید» روی بطری‌شان خورده است.

اگر دچار سلیاک یا عدم تحمل گلوکز هستید، بیشتر مراقب تیروئیدتان باشید
بیماری سلیاک بیماری است که باعث می‌شود روده‌ها نسبت به گلوتن، واکنش غیرطبیعی نشان دهند. بیماری سلیاک یا عدم تحمل گلوتن باید به خوبی تشخیص داده شده و هر چه زودتر روند درمان شروع شود زیرا با این کار می‌توان جلوی برخی از موارد کم کاری تیروئید را گرفت.

بیماری سلیاک باعث می‌شود بدن نتواند مواد مغذی را به خوبی جذب کند. دانشمندان دریافته‌اند، بعد از در پیش گرفتن رژیم غذایی بدون گلوتن، در عرض ۳ تا ۶ ماه، آنتی بادی‌های تیروئید ناپدید خواهند شد.

فکر نکنید پزشک همه چیز را به شما خواهد گفت!
آگاه بودن نسبت به ریسک فاکتورها، بخش مهمی از موفقیت شما در پیشگیری از بیماری‌های تیروئید است. اطلاعات خود را در این زمینه بالا ببرید و نسبت به بیماری‌های خود ایمنی، آگاهی‌های لازم و درست را کسب کنید تا بتوانید طبق آخرین یافته‌ها و اطلاعات، هم از سلامت خودتان مراقبت کنید و هم مراقب سلامت عزیزان‌تان باشید!

منبع: برترین‌ها

منبع: فرادید

برترین ها – ترجمه از هدی بانکی: به گفته‌ی کارشناسان، این درخشش و زیبایی درون‌تان است که به شما احساسی فوق‌العاده داده و اطرافیان را جذب‌ می‌کند، فقط باید آن را پرورش بدهید. در این مطلب توصیه‌هایی برای‌تان داریم تا بتوانید با زیبایی درون خود بدرخشید، هم پیش خودتان و هم نزد دیگران!

۱٫ صاف بایستید

چیزی که باعث می‌شود بالرین‌های ریزاندام، مربی‌های خوش‌رفتار یوگا و ژنرال‌های خانم در همان نگاه اول، تسلط و لیاقت خود را به رخ‌تان بکشند چیست؟ شک نکنید که ژست بدنی آنهاست. منظور ما این نیست که شق و رق و خشک و عبوس باشید، بلکه باید جوری بایستید که انعطاف پذیری و آرامش‌تان را با ستون فقراتی کشیده و سالم نشان دهید و با قامتی صاف و در عین حال متواضع، احساسات و نگاه‌تان را منتقل کنید.

چمنزار بلندی که در نسیم ملایم به این سو و آن سو تاب می‌خورد بسیار زیباتر است از حصار بلندی که صاف و محکم به زمین چسبیده است. باید این ژست را خودتان احساس کنید؛ کف هر دو پای‌تان روی زمین باشد و زانوها را خیلی ملایم خم کنید، عضلات شکم را منقبض کنید، شانه‌ها ریلکس باشند و با نگه داشتن سر و گردن هم راستا با شانه‌های‌تان، خودتان را بالا بکشید. بگذارید ستون فقرات‌تان در حالت خنثی باشد و با وقار و ظرافتی دلپذیر به آن انحنا بدهید. حالا تا حدودی بلندتر، لاغرتر و با اعتماد بنفس ِ بیشتر به نظر می‌رسید.

 

۲٫ مکررا بخندید

اگر بتوانیم آن روحیه‌ی شوخ طبعی حقیقی را که در درون ما و در حوادث روزمره است، بدون کنایه و متلک یا بدون خباثت و خودخواهی بروز دهیم و با آن شادمان باشیم، زندگی‌مان طعم بسیار مطبوع‌تری خواهد داشت. شوخ طبعی، تنش را برطرف می‌کند، رویدادهای سنگین و ناخوشایند را قابل تحمل‌تر می‌کند و ما را به هم ارتباط می‌‌دهد. ضمنا خندیدن می‌تواند ریسک حمله‌ی قلبی را تا ۴۰ درصد کاهش بدهد و به بدن کمک کند قند خون را بهتر پردازش کند.

جنبه‌ی شوخ و بذله گوی‌تان را دوست داشته باشید و پرورش بدهید تا عمرتان هم طولانی‌تر شود. لازم نیست از استندآپ کمدین‌های معروف تقلید کنید، شوخ طبعی شما منحصر بفرد و خاص خودتان است، درست مانند اثر انگشت‌تان، و این همان چیزی است که درون زیبای‌تان را بازتاب می‌دهد. شوخ طبعی را مانند عضله‌ای فرض کنید که باید هرازگاهی تمرین داده شود تا تقویت شود.

۳٫ شعف درونی‌تان را پیدا کنید

شاید این حس را تجربه کرده باشید؛ وقتی که در یک غروب دل انگیز، کنار ساحل، دست در دست کودک‌تان قدم می‌زدید، یا در مسیر دوی ماراتن و یا وقتی که روی کار مورد علاقه‌تان مشغول و متمرکز بوده‌اید. انگار زمان متوقف می‌شود و بقیه‌ی دنیا پیش چشم‌تان رنگ می‌بازد. کاملا در لحظه حضور دارید، کاملا متمرکزید و کاملا سرحالید؛ این همان شعف و شادکامی است. احساس ناب ِ بودن که رضایت و خوشی عمیق ایجاد می‌کند.

در این لحظات است که تغییر می‌کنیم و به سمت بهتر شدن می‌رویم. شما نمی‌توانید این حس را تعریف کنید یا اندازه بگیرید، اما مطمئنا می‌دانید چه وقت‌هایی تجربه‌اش می‌کنید، و شگفت انگیز اینکه بدون حتی گفتن کلمه‌ای، دیگران هم آن را می‌فهمند. در این لحظات شما زیبایی درون خود را جلوه می‌دهید، پس بیشتر درون خود را جستجو کنید و این رضایت و شعف درونی را که از با ارزش‌ترین دارایی‌های شماست پیدا کنید.

۴٫ قدردان باشید

شاید زمانی که کودک بوده‌اید، تشکر کردن برای‌تان کاری سخت بود که جنبه‌ی وظیفه داشت، یا حتی احساس می‌کردید با تشکر کردن آدم ضعیفی جلوه می‌کنید، اصلا ممکن است هنوز هم اینطور فکر کنید. اما باید بدانید واقعا احساس قدردان بودن کردن، به خود ِ شما احساس خوبی می‌دهد و انرژی مثبت به تمام دنیا می‌فرستد. احساس سپاسگزار بودن کردن، حس خوشینی را تقویت می‌کند، درد و ناراحتی را کاهش می‌دهد،عملکرد شما را در کار و زندگی بهتر می‌کند، هشیاری‌تان را بالا می‌برد، اشتیاق و انگیزه‌تان را بیشتر می‌کند، ارده‌تان را محکم می‌کند و تمرکزتان را افزایش می‌دهد.

پس قدردان بودن می‌تواند در روابط‌ تان جادو بکند و احساس کنید با دیگران ارتباط بهتری دارید و انگیزه‌تان برای کمک به دوستان، همکاران و اعضای خانواده یا هر کسی که درگیر مشکلی است بیشتر می‌شود. با واژه‌هایی زیبا از کارهای خوبی که دیگران برای‌تان انجام می‌دهند تشکر کنید، این کار نه تنها روحی خودتان را رشد می‌دهد بلکه روحیه‌ی دیگران را نیز تقویت می‌کند. زیبایی درون شما در قالب کلمه‌ها و جمله‌هایی که به پاس قدردانی بیان می‌کنید و حقیقتی که از قلب‌تان آمده و در نگاه‌تان نشسته، جلوه خواهد کرد.

 

۵٫ بیشتر خوش بگذرانید

بعدازظهرتان را در یک پارک قشنگ بگذرانید، با چندتا از بهترین دوستان‌تان قراری بگذارید، به کنسرت مورد علاقه‌تان بروید و … ماموریت شما این است تفریح کردن جزو الویت‌های‌تان باشد، زیرا گاهی بهترین جلوه‌ی زیبایی درون، در خنده‌‌ای از سر هیجان ، بی‌حساب و کتاب و کنترل نشدنی است. همه‌ی ما می‌دانیم که زندگی با مسئولیت‌ها جورواجور و استرس برانگیز گاهی زیادی جدی می‌شود و یک دوش آبگرم یا یک کتاب خوب نمی‌تواند حال‌مان را آنطوری که باید جا بیاورد.

با کودک درون‌تان ارتباط برقرار کنید؛ با همان کودک ۱۲ ساله‌ی پُرانرژی و سرکِشی که درون همه‌ی ما زندگی می‌کند. توجه به کودک درون باعث می‌شود درخشش خاصی در چشم‌های‌تان بوجود بیاید، گام‌های‌تان پُرانرژی‌تر شود و مدام به شما یادآوری کند که چقدر به شما خوش می‌گذرد.

۶٫ دست و دلباز و بلندنظر باشید

معلم خصوصی یک بچه محصل شوید، دست نیازمندی را بگیرید و تا حد توان‌تان، مالی یا معنوی کمک کنید. اولین چیزی که با انجام این فعالیت‌ها تجربه خواهید کرد، ترشح هورمون‌های خوبی در مغز است که حال‌تان را خوب می‌کند. کمک کردن به دیگران و داوطلب شدن برای فعالیت‌های خیرخواهانه، نواحی از مغز را که برای برنامه ریزی و سازماندهی زندگی روزمزه مهم هستند فعال می‌کند، ضمنا طول عمرتان هم بیشتر می‌شود: در پژوهشی، آنهایی که در انجام کارهای خیر داوطلب شده بودند، میزان مرگ و میرشان ۶۰ درصد کمتر شده بود! لازم نیست راه دوری بروید، حتما در اطراف شما کسانی هستند که نیازمند حمایت و کمک شما باشند. چیزی که مهم است، درک نعمت‌ها و توانایی‌هایی است که در زندگی دارید و می‌توانید آنها را با دیگران هم سهیم شوید. این، زیبایی واقعی و درونی شماست.

 

۷٫ اعتبارپذیری را تمرین کنید

کیفیت ارزشمند اعتبار و اصالت، تماما به تعادل برمی‌گردد: شما می‌توانید طبق چیزهایی که برای‌تان مهم هستند عمل کنید، به دیگران احترام بگذارید و همه را به یک چشم ببینید. این رفتار یعنی شناختن خودتان و احترام قائل شدن برای خودتان تا حدی که انتخاب‌هایی کنید که بازتاب عمیق‌ترین الویت‌های‌تان باشد و با وقار و مهربانی همیشه حقیقت را ابراز کنید. البته این مهارتی است که شاید لازم باشد طی یک فرایند طولانی آن را یاد بگیرید و یک روزه نمی‌توان آن را کسب کرد. بهتر است با بررسی دقیق‌تر جنبه‌هایی از زندگی‌تان که همسو با ارزش‌های‌تان است شروع کنید و چیزهایی را که نمی‌پسندید تدریجا کنار بگذارید.

همه‌ی ما سلول‌هایی در مغزمان داریم که به آنها نورون‌های آینه‌ای می‌گویند. دلیل اینکه وقتی فرد مقابل‌تان خمیازه می‌‌کشد شما هم خمیازه می‌کشید یا وقتی فرزندتان در یک روز سرد زمستانی فقط با یک سویشرت بیرون می‌رود شما احساس سرما می‌کنید، همین سلول‌ها هستند. نورونهای آینه‌ای در مواجهه با فعالیتی که در انسان دیگری مشاهده شود فعال شده و باعث ایجاد نوعی درک احساسی و مفهومی از عملکرد فرد دیگر می‌شوند.

نقش شگفت انگیز نورن‌های آینه‌ای این است که با ایجاد حس همدلی و یگانگی، ارتباط بشر را معنادارتر و عمیق‌تر می‌کنند. توجه و عمل کردن طبق این احساسات مشترک، طرح کلی دوستی و همبستگی است. رفتارهای با اصالت و معتبر، حقیقی‌ترین زیبایی شما را بروز می‌دهند.

منبع: برترینها

طی دهه‌ها، پژوهشگران با ماهیت دروغ دست‌وپنجه نرم کرده‌اند: چگونه به وجود می‌آید؟ چه تأثیری بر مغزمان می‌گذارد؟ آیا می‌توانیم با آن مبارزه کنیم؟

پاسخ این سؤالات چندان امیدوارکننده نیست. مبارزه با دروغ‌ها طاقت‌فرساست. دروغ‌ها اثراتی مخرب دارند و شاید بدتر از همه اینکه اگر محتوایشان در تلقی مردم از خودشان به‌خوبی طنین‌انداز شود، اصلاح آن‌ها تقریباً غیرممکن خواهد بود.

وقتی یک دروغ به مغزتان می‌رسد، چه اتفاقی می‌افتد؟ مدلی را که حالا معیار محسوب می‌شود اولین بار روان‌شناس دانشگاه هاروارد، دنیل گیلبرت، بیش از ۲۰ سال پیش ارائه کرد. گیلبرت استدلال می‌کند که افراد دنیا را در دو گام می‌بینند.

 

ابتدا لحظه‌ای کوتاه، دروغ را به عنوان حقیقت می‌پذیریم؛ به منظور درک چیزی، اول باید آن را قبول کنیم. مثلاً اگر کسی (فرضاً) به ما بگوید در شمارش آرای ریاست جمهوری در ویرجینیا تقلب شده، باید لحظه‌ای بپذیریم که این تقلب واقعاً اتفاق افتاده است. آن وقت است که گام دوم را برمی‌داریم: یا فرایند تصدیق ذهنی را کامل می‌کنیم (بله، تقلب!) یا آن را رد می‌نماییم (چی؟ امکان نداره).

گام اول بخشی طبیعی از تفکر است که خودکار و بدون هیچ‌گونه تلاش صورت می‌گیرد، اما متأسفانه گام دوم می‌تواند به‌آسانی دچار اختلال گردد. گام دوم نیازمند تلاش است: باید به‌طور فعال انتخاب کنیم که هر سخن را بپذیریم یا رد کنیم. در برخی شرایط، این راستی‌آزمایی رخ نمی‌دهد. به گفتۀ گیلبرت، ذهن انسان «وقتی با کمبود زمان، انرژی یا شواهد قاطع روبه‌رو می‌شود، ممکن است نتواند مفاهیمی را که در مرحلۀ دریافت به صورت غیرداوطلبانه پذیرفته رد کند».

مغز ما به‌خصوص زمانی در مواجهه با دروغ دچار ضعف است که دروغ‌ها نه تکی، بلکه رگباری به گوش ما می‌رسند. وقتی ما با سخنان غلط بمباران می‌شویم، مغزمان چنان به کار واداشته می‌شود که دیگر نمی‌تواند همه چیز را الک کند. این را «بار شناختی»۱ می‌گویند، یعنی زمانی که منابع شناختی محدود ما تحت فشار قرار می‌گیرد. حرف‌ها هر قدر هم غیرعملی باشند، تعداد زیادی از آن‌ها را بگویید و ببینید مردم چقدر خوب برخی از آن‌ها را جذب و باور می‌کنند. بالاخره کار به جایی می‌رسد که بدون اینکه خودمان متوجه شویم، مغزمان دست از تلاش برای فهمیدن اینکه چه چیز درست است برمی‌دارد.

 هر نوع تکرار دروغ، حتی برای رد آن، فقط دروغ را تقویت می‌کند.

 اگر اطلاعات غلط با باورهای ازپیش‌موجود همخوانی داشته باشد، آنگاه تلاش برای رد آن اثری عکس دارد

سپس هر شرکت‌کننده اصلاحیه‌ای بر این مقاله مشاهده کرد که می‌گفت این مقاله تعدادی اشتباه عینی داشته و این اشتباهات را توضیح می‌داد. اما تنها کسانی که پس از خواندن اصلاحیه واقعاً باورهای غلطشان را تغییر دادند آن‌هایی بودند که ایدئولوژی سیاسی‌شان از قبل با اطلاعاتِ درست همخوانی داشت. اما آن‌ها که باورهایشان خلاف این اصلاحیه بود چه؟ آن‌ها نظرشان را در مورد صحت روزنامه‌ای تغییر دادند که می‌تواند چنین اصلاحیۀ دروغینی منتشر کند.

 تلقی ما از حقیقت بسیار بیشتر از آنچه مایلیم بپذیریم شکننده است، به‌خصوص در عرصۀ سیاسی

اما واقعیت ترسناک‌تر این است که دروغگو ممکن است مغز همه را استعمار کند. وقتی در محیطی هستیم که رئیس آن مرتباً دروغ می‌گوید، اتفاق وحشتناکی می‌افتد: دیگر به آن دروغگو به‌عنوان یک دروغگو واکنش نشان نمی‌دهیم. دروغگویی او عادی می‌شود. حتی احتمال اینکه خودمان هم دروغ بگوییم بیشتر می‌شود. فایری‌کوشمن، روان‌شناس اخلاقی دانشگاه هاروارد، معتقد است «شهود اخلاقی ما را بازی‌هایی منحرف می‌کنند که انجام می‌دهیم».

منبع: برترینها

خبر خوب این است که بیماری کبد چرب اغلب قابل درمان است و کبد می‌تواند از طریق ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی و سبک زندگی بار دیگر سلامت کامل خود را باز یابد.

به گزارش عصر ایران به نقل از ساینتفیک امریکن، «این که مقدار چربی در کبد وجود داشته باشد، طبیعی است زیرا پردازش چربی‌های غذایی و خون یکی از وظایف اصلی کبد محسوب می‌شود اما در شرایط خاص، میزان چربی می‌تواند در کبد افزایش یابد. اگر این شرایط زیر کنترل قرار نگیرد می تواند موجب التهاب، آسیب کبدی و حتی سرطان کبد شود. در مراحل اولیه، کبد چرب موجب هیچ نشانه ای نمی شود. بیشتر این احتمال وجود دارد که کبد چرب از طریق یک معاینه جسمانی که طی آن پزشک ممکن است متوجه بزرگ شدن کبد شود، تشخیص داده شود. آزمایش خون، تصویربرداری یا نمونه برداری می توانند این تشخیص را تایید کنند.

چه چیزی موجب بیماری کبد چرب می شود؟
شاید مصرف الکل نخستین چیزی باشد که پس از شنیدن نام بیماری کبد چرب در ذهن شما نقش می بندد اما بسیاری از بیماران مبتلا به این بیماری الکل مصرف نمی کنند. همچنین باید به این نکته نیز اشاره داشت که مصرف یک رژیم غذایی با محتوای چربی زیاد لزوما به بیماری کبد چرب منجر نمی شود.

بیماری کبد چرب غیر الکلی (NAFLD) بیشتر به واسطه قند خون بالا و مقاومت به انسولین شکل می گیرد که معمولا در افراد دارای اضافه وزن و همچنین آنهایی که به دیابت نوع ۲ یا پیش دیابت مبتلا هستند، دیده می شود. بیماری کبد چرب غیر الکلی در حقیقت شایع‌ترین بیماری کبدی مزمن در جهان است.

بیماری کبد چرب اغلب ارتباط نزدیکی با عوامل خطرآفرین دیگر برای بیماری قلبی، مانند تری گلیسیرید بالا دارد. در حقیقت، احتمال مرگ افراد مبتلا به بیماری کبد چرب غیر الکلی به واسطه بیماری قلبی بیشتر از بیماری کبدی است.

خبر خوب این است که بیماری کبد چرب اغلب قابل درمان است و کبد می تواند از طریق ایجاد تغییراتی در رژیم غذایی و سبک زندگی بار دیگر سلامت کامل خود را باز یابد.

چگونه شرایط بیماری کبد چرب را بهبود ببخشیم؟
وزن خود را کاهش دهید. بهترین کاری که می توانید برای بهبودی کبد چرب انجام دهید، کاهش وزن است. کاهش حتی پنج درصد از وزن بدن می تواند برای آغاز بهبودی آسیب وارده کفایت کند؛ حتی اگر همچنان به طور قابل توجهی اضافه وزن داشته باشید.

اگر چه تداوم کاهش وزن ممکن است فواید بیشتری به همراه داشته باشد، بهتر است کاهش وزن را به میزان کم انجام داده و و وزن خود را حفظ کنید، تا این که مقدار قابل توجهی از وزن خود را کاهش داده و سپس دوباره افزایش وزن را تجربه کنید.

کاهش وزن تدریجی نیز اهمیت دارد زیرا کاهش وزن سریع می تواند شرایط بیماری کبد چرب غیر الکلی را به طور موقت وخیم‌تر کند. خوشبختانه، تحقق هدف کاهش وزن تدریجی ساده‌تر است و حفظ این روند آسان‌تر است.

مصرف قند و دیگر کربوهیدرات‌های پالایش شده را کاهش دهید. این مواد غذایی به سرعت به قند خون تبدیل می شوند، از این رو مصرف قند و کربوهیدرات‌های پالایش شده می تواند به افزایش قند خون مزمن منجر شود. این شرایط ترشح انسولین از لوزالمعده را تحریک می‌کند که وظیفه پاکسازی قند از جریان خون و ورود آن به سلول ها را بر عهده دارد اما اگر بدن برای رسیدگی به حجم بالای قند به طور مداوم انسولین ترشح کند، سلول ها نسبت به اثر آن مقاوم می شوند. هنگامی که سلول ها دیگر به انسولین واکنشی نشان نمی دهند، در نهایت با سطوح بالای قند خون و انسولین مواجه می شوید و شرایط برای ابتلا به بیماری دیابت فراهم می شود.

با کاهش مصرف قند و کربوهیدرات های پالایش شده می توانید سطوح قند خون خود و مقدار انسولینی که در بدن ترشح می شود را کاهش دهید. با گذشت زمان، سلول ها بار دیگر هر چه بیشتر واکنش‌پذیر می شوند. در برخی موارد، پزشک شما ممکن است برای کمک به بهبود مقاومت به انسولین دارو تجویز کند. این اقدام می تواند مفید باشد اما لزوما نباید راه حلی بلندمدت باشد.

چربی مورد نیاز خود را از منابع سالم و مفید تامین کنید. لزومی ندارد تا یک رژیم غذایی کم‌چرب را دنبال کنید اما باید بر مصرف مواد غذایی که سرشار از چربی های تک غیر اشباع هستند، مانند روغن زیتون و آووکادو و اسیدهای چرب امگا ۳ که به عنوان مثال در ماهی و بذرکتان وجود دارند، متمرکز شوید. مصرف چربی های اشباع موجود در گوشت قرمز، لبنیات، و کره و اسیدهای چرب امگا ۶ موجود در روغن های گیاهی باید محدود شوند.

مصرف مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان ها را افزایش دهید. استرس اکسیداتیو یکی دیگر از ویژگی های شایع برای دیابت نوع ۲، کبد چرب و بیماری قلبی است. پژوهش ها در زمینه استفاده از مکمل های آنتی اکسیدانی برای مقابله با این شرایط نتایجی یک دست را ارائه نکرده‌اند. از این رو افزایش مصرف مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان ها، مانند سبزیجات غیر نشاسته ای، قارچ ها، میوه ها، گیاهان دارویی، ادویه ها، چای و قهوه راهبردی بهتر است.

رژیم غذایی مدیترانه ای به طور معمول تعادلی سالم از چربی ها، دریافت قند کم و مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان را ارائه می کند. جای شگفتی نیست که مشخص شده است دنبال کردن این رژیم غذایی برای افراد مبتلا به بیماری کبد چرب غیر الکلی مفید است.

ورزش کنید. ورزش منظم می تواند حساسیت به انسولین را بهبود ببخشد که می تواند به بهبودی بیماری کبد چرب غیر الکلی کمک کند. یک رژیم ورزشی متعادل شامل ترکیبی از تمرینات هوازی، مانند پیاده روی، دوچرخه سواری و دویدن با تمرینات قدرتی، مانند کار با وزنه، اثرگذاری بیشتری در این زمینه دارد.

منبع: فرادید

میلیون‌ها گونه‌ از دست‌رفته حشرات را با هیچ پولی نمی‌توان جبران کرد. پول نمی‌تواند برای من عشق، گرده‌افشانی، عسل، غذا و رابطه پیچیده و پویا در برابر حشرات، گیاهان، خاک و گازهای گلخانه‌ای بخرد.

وقتی گونه‌های حشرات از بین می‌روند، ارکستر جادویی و رمزآلود جیرجیرک‌ها خاموش خواهد شد و درخت‌ها، لاک‌پشت‌ها، ماهی‌ها و پرنده‌ها چرخه تولیدمثل و غذای خود را از دست می‌دهند. پرنده‌های حشره‌خوار ناپدید می‌شوند. گل‌ها یک‌بار شکوفه خواهند داد و بعد پژمرده می‌شوند و از بین می‌روند. به یک‌باره زنبورهای عسل نیست می‌شوند، پروانه‌های سلطنتی یا سوسک‌های سرگین‌غلتان از بین می‌روند و سهم آنها در این چرخه قابل بازگشت نخواهد بود. حشره‌کش‌ها و کودشیمیایی ممکن است چند فصلی ذرت و سویا و کانولا را تضمین کنند اما این حشره‌کش‌ها تنها رضایتی مقطعی، کوتاه‌مدت و موقت در آشپزی ایجاد خواهند کرد.

مهندس محیط‌زیستم. پریمالات‌ها در مقاله‌ای علمی در‌ سال ٢٠١١ با عنوان «تولید غذای بهره‌ور برای کاهش گرمایش جهانی و تخریب محیط‌زیست: استفاده از حشرات خوراکی» می‌نویسد: «نکته بشدت کنایه‌آمیز این است که هرساله در سراسر جهان برای کشتن حشرات که دارای ٧۵‌درصد پروتیین حیوانی هستند، میلیون‌ها روپیه هزینه می‌شود تا از محصولاتی که تنها دارای ١۴‌درصد پروتیین گیاهی دارند، محافظت شود.» این درحالی است که سیستم جهانی کشاورزی یا همان اقتصاد به مفهوم کلی بر پایه کنایه‌ها اداره نمی‌شود.

 

چطور می‌توانیم به‌طور عملی و نه صرفا در قلب و ذهن‌مان، تجربه ناخوشایند با حشرات را تغییر دهیم؟ عده‌ای همین‌ الان هم ملخ می‌خورند، در نگاه اول شاید این‌طور به نظر برسد که این کار یک استراتژی برای کنترل آفت بدون استفاده از حشره‌کش‌ها است. این استراتژی کمی ناپخته و خام به نظر می‌رسد. به استثنای برخی موارد، خوردن حشرات در کنترل آنها تاثیری ندارد. با این حال برای تحقیق در روش‌های غیرسمی در مدیریت روابط انسان- حیوان- حشرات همین استثناها نیز ارزش بررسی دارد.

در دهه ١٩٧٠ در تایلند نوعی ملخ در مزارع ذرت شیوع پیدا کردند. درحالی ‌که اسپری‌کردن آفت‌کش از طریق هوا با شکست روبه‌رو شد، دولت مردم را به خوردن آنها تشویق کرد و حتی دستور پختی هم منتشر کرد. امروزه نمونه سرخ‌شده این نوع ملخ محبوبیت زیادی دارد و این‌گونه دیگر یک آفت جدی نیست، حتی کشاورزان مزارع ذرت نیز به خاطر تولید غذای این حشرات پول بهتری هم دریافت می‌کنند. غذا؟ آفت؟ بله و بله. مطمئنا ۵٠‌سال خوردن ملخ برای سلامتی همگان بهتر از ۵٠‌سال همنشینی با آفت‌کش‌ها است.

حدود ٨٠ گونه ملخ در سراسر جهان مصرف خوراکی دارند. اگرچه میزان مواد مغذی در گونه‌های مختلف متفاوت است اما بسیاری از ملخ‌ها، (در وزن خشک) حدود ۶٠ پروتیین، ١٣‌درصد چربی دارند که این میزان هم‌راستای گاوها و سوسک‌هاست و منبع فوق‌العاده‌ای برای تغذیه بشر است. حشرات منبع غذایی «غریبی» برای بسیاری به حساب می‌آیند اما تاریخچه‌ای طولانی درباره خوردن ملخ‌ها در سراسر جهان وجود دارد. مطالعه بر مدفوع‌های انسانی در غار لیک‌ساید در یوتای آمریکا نشان می‌دهد در ۴۵٠٠‌سال پیش، بسیاری از قبایل شکارچی گاهی ‌اوقات ملخ می‌خوردند.

میلیون‌ها ملخ در فصل‌هایی مشخص با سطح دریاچه نمک یوتا برخورد می‌کردند. آنها در آب شور دریاچه نمکی و در آفتاب خشک و آب آنها را مانند رستورانی مجلل به ساحل می‌آورد. مطالعات قومی تاریخی و جغرافیایی اخیر نشان می‌دهد در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم ملخ‌ها و جیرجیرک‌ها بخشی از رژیم غذایی برخی از افراد بومی آن منطقه بوده‌اند.

به همین خاطر وقتی درباره خسارات حمله ملخ‌ها و نابودی بخش وسیعی از ماداگاسکار در‌ سال ٢٠١٢ و ‌سال پس از آن مطلبی می‌خوانم، ذهنم ناخودآگاه به سمت سوپ‌های پاییزی و نان‌های کشمشی کشیده می‌شود. فکر می‌کنم مردم می‌توانستند ملخ‌ها را بخورند؛ چراکه نه؟ البته می‌توانستند اما نه به این سادگی.

دسته‌های حریص ملخ‌ها شالیزارهای برنج و مراتع را نابود کردند و باعث ایجاد قحطی شدند و امنیت غذایی ١٣‌میلیون نفر را به خطر انداختند. موسسات دولتی و بین‌المللی حشره‌کش‌ها را روی آفت‌های گرسنه اسپری می‌کردند که طی آن یک منبع غذایی احتمالی آلوده می‌شد. برخی از کودکان ملخ‌ها را با پشه‌بند یا با دست می‌گرفتند، آنها را غرق، برشته یا سرخ می‌کردند. برخی کشاورزان توضیح می‌دادند که ملخ‌ها می‌توانند منبع غذایی خوبی باشند اما آنها را به خوبی برنج در انبار نگهداری نمی‌کردند. این غذاها فاسد شدند. واکنشی جامع و کلی به ملخ‌ها وجود نداشت. برای چنین کاری باید با چالش توقف آفت و درعین‌ حال توسعه روش‌های نوین پرورش، ذخیره و نگهداری ملخ برای مصرف غذایی روبه‌رو شد.

با توجه به فرهنگ جوامع پسااستعماری و حس شرم‌گونه‌ای که ممکن است افراد از خوردن حشرات در برابر اروپایی‌ها حس کنند، تبدیل حشرات به منبع غذایی، نیازمند تلاش و شجاعت افراد و صحبت با کشاورزان، بزرگترها، آشپزها، کودکان و بررسی مجدد و گسترده برای ایجاد فناوری‌های کاربردی و خلاقانه است.

 

در توصیف لاک‌وود از آفت ملخ آمریکایی، او به کشاورزانی اشاره می‌کند که در ابتدا به خاطر پروارشدن مرغ و خروس‌هایشان از این ملخ‌ها خوشحال بودند. مرغ‌ها و بوقلمون‌های آنها اما از پرخوری از پا درمی‌آیند و خوشحالی آنها ادامه پیدا نمی‌کند. کشاورزان چنین ضیافت مرگباری را با دادن کمی گندم به مرغ‌ها و بعد رهاکردن در میان ملخ‌ها مدیریت کردند، اما با این حال تعداد ملخ‌ها بسیار زیاد بود! بسیار زیاد! کشاورزان بعدتر اعلام کردند که گوشت و تخم این پرنده‌ها قابل خوردن نبوده و بوی تند و روغن‌مانندی از آنها تراوش می‌کرده. مقدار زیادی از اجساد درحال فساد و متعفن در ساحل، تالاب و رودخانه‌ها رها شدند.

دوباره این سوال مطرح می‌شود که بهترین روش برای پرورش و نگهداری این غذاهای بادآورده که یکی از مشکلات بشر یکجانشین در ١٠‌هزار‌ سال اخیر بوده، چیست؟ تاریخی طولانی از تخمیر، نمک‌زنی، شیرین‌کردن، فریزکردن، خشک‌کردن، وکیوم‌کردن و اخیرا بهسازی ژنتیکی محصولات تازه، برای نگهداری بیشتر وجود دارد. فکر می‌کنم که باید نگاهمان به حشرات به‌عنوان غذا جدی‌تر شود تا بتوانیم مانند گندم، نان‌ها و محصولات خشک و تازه، مشکلات انبار و نگهداری از حشرات را هم حل کنیم. در آمریکای پیش از هجوم اروپایی‌ها، برخی از قبایل بومی از ایده مبتکرانه «کیک میوه بیابانی» استفاده می‌کردند.

آنها حشرات، میوه درخت کاج و توت‌ها را با هم ترکیب می‌کردند و به شکل خمیری درمی‌آورند و آن را زیر نور خورشید خشک می‌کردند. قبیله ‌هانی‌لیک پایوت از ملخ و جیرجیرک خشک سوپ درست می‌کردند. ژاپنی‌ها از زنبورهای سرخ‌، ترشی و نوشیدنی درست می‌کنند. اروپایی‌ها و آمریکایی‌ها هم در تهیه نوشیدنی با کمک زنبورهای عسل تجربیاتی دارند. فهرست روش‌های نگهداری از حشرات مطمئنا بسیار طولانی است.

در مکزیک، برخی از گونه‌های ملخ آفتی جدی برای ذرت، حبوبات، یونجه، کدو و باقلا به شمار می‌روند. از دهه ١٩٨٠ تاکنون کشاورزان با استفاده از آفت‌کش‌های ارگانوفسفات تلاش کرده‌اند این آفات را کنترل کنند (بیشتر پاراتیون و مالاتیون که هر دو تا نسبتا برای انسان غیرسمی هستند). علاوه بر این ملخ‌ها در سنت ۵٠٠‌سال پیشِ آزتک‌ها منبع غذایی بودند، حتی امروزه هم در بین ماه می ‌و سپتامبر، کشاورزان اهل سانتا ماریا زاکاتِپِک پیش از غروب وارد مزرعه می‌شوند، آنها می‌توانند هفته‌ای ۵٠ تا ٧٠کیلوگرم ملخ بگیرند که سالانه ٧۵ تا ١٠٠ تن می‌شود. فروش این ملخ‌ها برای هر خانواده سالانه ٣‌هزار دلار درآمد دارد که بخش عمده‌ای از درآمد این افراد است.

این‌ها برای همه کشاورزان خوب است اما کشاورزی که به دنبال کنترل آفات است، چطور؟ دو محقق از دانشگاه ملی مکزیک به دنبال پاسخ می‌گردند. در طول دو‌سال اول قرن حاضر، رنه سریتوس و زنو کانو سانتانا موقعیت هجوم ملخ‌ها به مزارع سم‌پاشی شده و موقعیت ملخ‌های حاضر در مزارعی به‌طور دستی پرورش داده می‌شوند را با یکدیگر مقایسه کردند.

اگرچه هجوم ملخ‌ها به مزارع سم‌پاشی‌شده کمتر بود اما این دو محقق به این نتیجه رسیدند که کنترل مکانیکی همچنان می‌تواند هجوم آفات را به سطوحی قابل مدیریت کاهش دهد و علاوه بر حفظ ١۵٠دلار هزینه سالیانه خرید آفت‌کش، درآمدهای بیشتری را برای روستا به همراه داشته باشد و خطر آلودگی آب و خاک را کاهش دهد، همچنین تأثیرات منفی احتمالی روی گونه‌های غیرهدف را نیز از بین می‌برد.

کشاورزی مکانیکی به علت ایجاد هماهنگی میان کشاورزان مزایای اجتماعی خاص خود را دارد. بانک جهانی از چنین ارتباطاتی به‌عنوان سرمایه اجتماعی یاد می‌کرد، آن هم در منطقه‌ای که مشکلات اجتماعی، مشکلی جدی است، چنین مواردی صرفا یک مزیت جانبه‌ای نیستند.

در طولانی‌مدت، ما به چنین التزام‌های جایگزینی نیاز داریم، سیستم‌های پیچیده زیست‌بوم‌های اجتماعی در برابر هجوم آفات مقاوم‌تر هستند اما پرورش آنها نیازمند تغییر عقیده درباره نحوه زندگی ماست. در این بین، آیا ما می‌توانیم روشی حتی ناخوشایند برای زندگی در کنار حشرات پیدا کنیم؟

 

کاشت هزاران‌ سال درختان مرکبات در کشوری که مهد حشره‌شناسی است، قطعا باعث مواجهه کشاورزان چینی با آفات و کنترل غیررسمی آفات شده است. برای مثال آنها می‌دانستند سوسک‌های بدبوی مرکبات، معدنچی برگ مرکبات، کرم‌های صد پای برگ‌خوار و شته به‌لیمو، پرتقال، نارنگی و گریپ‌فروت‌های چینی‌ حمله خواهند کرد. چینی‌ها بدون دسترسی به مالاتیون، استامی پراید، سی هگزاتین + تترادیفون، متیداتیون، اسپینوزاد و سایر سلاح‌های مدرن در جنگ با حشرات، تلاش می‌کردند به جای از بین‌بردن سریع با آن کنار بیایند. شاید آنها کتاب هنر نبردِ سان تی‌زو که سال‌ها پیش از میلاد مسیح زندگی می‌کرده را خوانده باشند: «عالی‌ترین هنر نبرد، مطیع‌ساختن دشمن بدون جنگیدن با او است.»

کشاورزان چینی نخستین افرادی هستند که از حشرات برای کنترل سایر حشرات استفاده کردند. حدود ١٧٠٠‌سال پیش، آنها دریافتند که گونه‌ای از مورچه‌های زرد گونه‌های متفاوت و گسترده‌ای از حشرات گیاهخوار را می‌خورند. در ابتدا آنها در طبیعت به دنبال آشیانه‌های این مورچه می‌گشتند و آنها را جمع‌آوری می‌کردند. کشاورزان بعدتر متوجه شدند اگر پل‌هایی از جنس بامبو میان درختان ایجاد کنند، با ورود چند مورچه به چند درخت مورچه‌ها خود تمام باغ را اشغال خواهند کرد.

زمستان اما ایجاد دردسر می‌کرد و مورچه‌ها تحمل هوای سرد را نداشتند. به همین خاطر کشاورزان مورچه‌ها را در پاییز جمع می‌کردند و به آنها تا فصل گرما و بازگشت بهار با مرکبات خوراک می‌دادند. درنهایت برخی از کشاورزان هوشمندتر متوجه شدند که برگ ضخیم‌تر درخت گریپ‌فروت چینی می‌تواند سرپناه بهتری برای مورچه‌ها باشد. اگر کشاورزان درختان پرتقال و گریپ‌فروت چینی را با یکدیگر مخلوط کنند و پل‌هایی از بامبو میان درختان ایجاد کنند، آشیانه مورچه‌ها در درختان گریپ‌فروت به‌ عنوان یک منبع سالیانه و تجدید‌پذیر در برابر آفات عمل خواهد کرد.

نویسندگان گزارش فائو در‌ سال ٢٠١٣ درباره زراعت حشرات قابل‌ خوردن، جمع‌آوری و فروش در تایلند، متوجه شدند از مورچه‌های بافنده به ‌عنوان کنترل آفات در باغ‌های انبه نیز استفاده می‌شود. برخی کشاورزها از آشیانه‌های خود نگهداری می‌کردند اما پیدا‌کردن ملکه‌ها و درختانی که پناهگاه خوبی برای آنها باشد، کار سختی بود.

کشاورزان میان درختان بزرگراه‌های مورچه‌ای از خیزران یا طناب نیشکر درست می‌کردند که مورچه‌ها که خود مهندسان قابلی هستند، بتوانند به‌وسیله آنها بین درختان جابه‌جا شوند و از لاروهای ابریشم آشیانه‌های جدید درست کنند. در شمال شرق تایلند از مورچه‌های بافنده در جشن‌ها هم استفاده می‌شود و از تخم‌ها، شفیره و بالغ آنها در سالادها و املت‌ها استفاده می‌شود. خوردن سایر کنترل‌کننده‌های آفات مانند حشره‌کش‌ها به ‌طور کلی پیشنهاد نمی‌شود.

از زمانی که حشره‌کش‌های صنعتی به راحتی در دسترس قرار گرفته، توسعه کشاورزی در اروپا و آمریکای شمالی سرعت گرفته است. فرهنگ‌های غیرحشره‌خوار به استفاده از این سموم معتاد شده‌اند و به‌ طور خصمانه‌ای مخدرهای خود را به خارج صادر می‌کنند. اکنون پس از دهه‌ها اعتیاد به آفت‌کش‌ها، بسیاری از کشاورزان در چین، اروپا و سراسر جهان در حال کشف دوباره حشرات «سودمند» هستند.

به‌ طور کلی رویکردهایی که در کنترل آفات توجه کمتری به مواد سمی دارند و بیشتر به دنبال روش‌های زیستی هستند (که غالبا با حشره‌خواری هم سازگاری دارند) نسبت به استفاده از حشره‌کش‌ها نیازمند شیوه‌های پیچیده‌تر کشاورزی و دانش زیست‌شناسی هستند. در گزارشی که ‌سال ٢٠١۶ درباره کنترل آفات قرمزرنگ مزارع گلابی خاردار در نواحی مرکزی مکزیک انجام شد، محققان به این نتیجه رسیدند که ۶‌ گونه متفاوت شکارچی، جمعیت آفت را کنترل می‌کنند. با این حال آنها هشدار دادند این روش‌های «کنترل زیستی خودمختار» به سیستم‌های بوم‌شناسی کشاورزی یا ساختارهای پیچیده و تنوع گونه‌ها وابسته است.

در میان کشاورزان و باغبان‌های آمریکای شمالی، کفشدوزک‌ها نمونه‌ای بودند که ارزش کنترل‌کننده‌های زیستی را به اثبات رساندند. کفشدوزک‌ها به صورت توأمان خوشنام و بدنام هستند. خوشنام در عنوان آنها به Ladybugs مشهود است، گفته می‌شود این حشرات این نام را از کشاورزان قرون‌ وسطایی گرفته باشند، پس از هجوم شته‌ها به مزارع، کشاورزان دعا می‌کردند و از مریم مقدس می‌خواستند آنها را یاری دهد و با سوسک‌هایی شته‌خوار پاسخ داده می‌شدند. در ٢۵٠ نام مختلفی که برای این سوسک‌ها در ۵٠ زبان مختلف در نظر گرفته شده است در ۶٣ مورد عنوان «باکره» و در ۵٢ مورد انواع مختلف از «خدا» وجود دارد.

بخش منفی واردکردن دشمنان به قلمروهای جدید این است که شکارچی‌های مهاجر ممکن است ذائقه‌های دیگری نیز نسبت به سایر غذاها داشته باشند. همان‌طور که در هر جنگی، کشتن دوستان و شهروندان بی‌گناه یا آن طور که گفته می‌شود «خسارات جانبی» یکی از مهمترین مشکلات جنگ علیه حشرات است.

پرورش و آزادسازی حشره ماده و یا حشره نر روشی است که حشره‌شناسان برای کنترل آفات استفاده می‌کنند. در انواع مختلف این استراتژی حشرات (معمولا نرها) توسط تابش اشعه عقیم می‌شوند و در میان حشرات هدف رها می‌شوند. مانند بسیاری از روش‌های غیرحشره‌کشی، این روش نیز نیازمند درک رفتارها و زیست‌شناسی حشرات است. این روش در جمعیت‌های بسته مانند جزایر کارکرد بسیار خوبی دارد یا در مواردی که حشره از گونه بسیار خاصی تغذیه می‌کند و همین‌طور در مواردی که حشره ماده تنها یک‌بار زادآوری داشته باشد و حشره نر در این روابط بی‌قیدتر باشد.

یکی از موارد آزمایشی استفاده از حشرات عقیم‌شده نر در ریشه‌کنی نوعی مگس از بخش‌هایی از آمریکای شمالی بود. همچنین این روش برای کنترل برخی گونه‌های مگس میوه مورد استفاده قرار گرفت. ژاپن توانست در میان سال‌های ١٩٧١ تا ١٩٩٣ با آزادسازی ده‌ها‌ میلیون نر عقیم‌شده مگس خربزه را در بسیاری از جزایر خود ریشه‌کن کند.

 

در روشی دیگر، در طبیعت بسیاری از گونه‌های ماده‌ سوسک، زنبور و پروانه، نوعی باکتری با خود حمل می‌کنند که در هنگام تولیدمثل به جنس نر منتقل می‌شود. این باکتری جنس نرها را می‌کشد، ماده‌ها بچه‌ها را نگه می‌دارند و ژن‌ها را منتقل می‌کنند. حشره‌شناسان هنوز نتوانستند این روش و مکانیسم انتخابی کشتن‌ها را مشخص کنند؛ اما اگر چنین اتفاقی بیفتد می‌توان از این روش هم به‌عنوان بخشی از برنامه‌های کنترل آفات استفاده کرد.

انواع مختلفی از روش‌های عقیم‌سازی حشرات در‌ سال ٢٠١٢ و ٢٠١۵ توسط محققان آمریکایی گزارش شده است. آنها با استفاده از جابه‌جایی دی‌ان‌ای توانستند پشه‌ها را در برابر آلودگی پلاسمودیوم فالسیپاروم (همان انگل عامل بیماری مالاریا) مقاوم کنند اما در این حالت همان‌طور که مشخص است پشه کاملا سالم و قادر به تولیدمثل است. این روش در نرها بسیار موثرتر از ماده‌ها است. وقتی آنها «برند» خود را در طبیعت رها می‌کنند، انتظار دارند پشه‌های جایگزین‌شده به ‌طور کامل انتقال مالاریا را در آن مناطق قطع کنند.

من اما از طرفداران دستکاری‌های ژنتیکی و آزمایشگاهی نیستم، عواقب ناخواسته این روش‌ها چه خواهد بود؟ از منظر تاریخی، برخی برنامه‌های کنترل بیماری و آزادسازی نر عقیم‌شده در میان جمعیت نتایج مثبتی هم داشته است، مانند مگس‌های تسه تسه. در طول زمان بچه‌های کمتری متولد می‌شوند و جمعیت ممکن است در مناطق تعریف‌شده مانند جزایر و دره‌ها کاهش یابد یا منقرض شود. روش‌های پیشنهادی جدید البته متفاوت هستند.

حشره اصلاح‌شده هنوز در محیط وجود دارد و تنها آلوده نخواهد شد. اگر انگل یا ویروس یک عامل محدودکننده در جمعیت حشرات باشد، چه می‌شود؟ همان‌طور که بیماری‌ها در طبیعت چنین عملکردی دارند. آیا از بین‌بردن انگل باعث افزایش تولید مثل و جمعیت این پشه‌ها می‌شود؟ در جمعیت‌های بزرگ‌تر، آیا آنها انگل‌ها و ویروس‌های دیگری که هنوز در برابر آنها آسیب‌پذیر هستند را حمل نخواهند کرد؟

محققان در اتیوپی که جزیره نیست و روش‌های فناورانه در آن‌جا تنها یک فریب نو استعماری است به این نتیجه رسیده‌اند که آویزان‌کردن یک مرغ درون قفس در نزدیکی تختخواب می‌تواند جمعیت این پشه‌ها در آن منطقه را کاهش دهد. احتمالا پشه‌ها از این بوی مرغ خوششان نمی‌آید.

برخی معتقدند روش‌های کنترلی جدید خیالی و حتی از نظر اخلاقی نادرست است. سوسک کاج جنوبی و سوسک کاج‌های غربی به درختان مشابه علاقه دارند اما هرگز در یک درخت یکسان زندگی نمی‌کنند. دیوید دان، موسیقیدان و آهنگساز که بر زیست‌شناسی آکوستیک حشرات تحقیق می‌کرد، این سوال را مطرح کرد که اگر صدای سوسک‌های جنوبی را برای غربی‌ها پخش کنیم، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ چه خواهد شد اگر یک موسیقی آزاردهنده برای سوسک‌ها پخش کنیم؟ نتیجه این بود که جنس‌های نر با یکدیگر جفت شدند و ماده‌ها را تکه‌تکه کردند. دان از این هم فراتر رفت و یک موسیقی غیرخطی و الکترونیک ِآشفته برای مخاطبان سوسک خود پخش کرد و سوسک‌ها یکدیگر را ریز ریز کردند.

موسیقی‌های خشمگین‌کننده سوسک‌های دان این نکته را یادآوری می‌کند که به هر طریقی که حشرات با یکدیگر و با جهان اطراف خود ارتباط دارند، مانند صدا، دیدن، بو و مغناطیس؛ می‌توانند فرصتی باشند برای بشر تا به ‌وسیله آن صدمات آنها را به حداقل برساند.

منبع: آلترنیتیوز ژورنال، دیوید والتنر تِویز – مترجم: عماد پورشهریاری

منبع: برترینها

سرمای زمستانی، بارش سنگین برف یا حتی یخبندان هم نمی تواند مانع از ادامه زندگی انسان شود. همه ما حتی در روزهای بسیار سرد سال هم با پوشیدن ساق‌های پشمی، چکمه‌های بلند، پلیورهای گرم و کاپشن‌های ضدآب از خانه به محل کار می رویم.

اما وقتی دما خیلی پایین و غیرقابل تحمل می شود، شاید بهتر باشد که در خانه بمانید و از اتاق نشیمن به انجام وظایفتان بپردازید. به این خاطر که سرمای شدید برای سلامت بدن مضر است. برای اینکه بدانید در دماهای بسیار پایین هوا چه اتفاقی در بدن شما می افتد، پیشنهاد می کنیم تا ادامه مطلب را از نظر بگذرانید.

سرمازدگی
نخستین واکنش بدن در مقابل سرما، کاهش سرعت جریان خونی است که به سرانگشتان دست و پا می رسد. دکتر ایوان میلر، پزشک متخصص اورژانس در مرکز درمانی وستچستر در شهر نیویورک می گوید: «بدن انسان، دمای زیر صفر درجه را به عنوان یک تهدید جدی می پندارد و به منظور حفظ حیات فرد، فورا واکنش نشان می دهد. نخستین واکنش بدن در مقابل سرما، کاهش سرعت جریان خونی است که به سرانگشتان دست و پا می رسد.

بدن با این کار سعی می کند تا کمبود دما را جبران کند. یعنی با پیشگیری از رسیدن خون به پوست و اندام‌ها سعی دارد تا گرما را در اطراف اعضای حیاتی بدن حفظ کند. در واقع، اندام هایی همانند دست و پاها قربانی می شوند تا دمای داخلی بدن حفظ شده و در نتیجه فرد زنده بماند.»

اما، با اینکه این امر موجب حفظ ایمنی اندام های داخلی بدن می شود اما برای انگشتان دست و پا چندان خوشایند نیست. این اندام یخ زده و دچار سرمازدگی می شوند. سرمازدگی تقریبا شبیه سوختگی است. به این ترتیب که موجب آسیب دیدن و از بین رفتن لایه های مختلفی از بافت اندام مذکور می شود.

سوختگی درجه اول همانند سرمازدگی درجه یک است. هر دو بیشتر لایه سطحی پوست را از بین می برند. همچنین، باید بدانید که هر سرمازدگی عمیق تر باشد و به لایه های زیرین برسد، درمان آن نیز دشوارتر خواهد بود. نخستین نشانه های سرمازدگی شامل کرخت و مورمور شدن انگشتان دست و پاست. سرمازدگی همچنین نوک بینی را نیز تحت تاثیر خود قرار می دهد.

اگر بدن سریعا گرم نشود، این اندام ها حس خود را به طور کامل از دست می دهند و سفید و رنگ‌پریده خواهند شد. باید توجه داشته باشید که این اتفاقات در عرض چند دقیقه روی می دهند.

وقتی اندام های بدن دچار سرمازدگی می شوند، باید سریعا آن را با وسایل گرمایشی یا آب ولرم، گرم کنید. البته، در اولین قدم نباید هرگز به سراغ گرمای شدید یا آب داغ بروید. گرم کردن را به تدریج و مرحله‌ای انجام دهید. همچنین باید توجه داشته باشید که اندام های سرمازده را از هم جدا نگه دارید.

از آنجا که اندام ها در اثر سرما حس خود را از دست می دهند، توجه داشته باشید که هرگز آن ها را زیاد مالش ندهید زیرا ممکن است پوست آسیب دیده و ساییده شود.

اگر اندام سرمازده شده پس از چند ساعت به حالت اولیه بازگشت و رنگش آبی یا کبود شد، سریعا به مرکز پزشکی و درمانی مراجعه کنید زیرا احتمالا دچار سرمازدگی درجه ۴ شده است.

لرزیدن
همه ما تجربه لرزیدن در سرما را داریم. این اتفاق بسیار سریع روی می دهد. بلافاصله پس از قرار گرفتن در معرض هوای سرد، بدنتان شروع به لرزیدن می کند. شاید این واکنش بدن برایتان جالب نباشد، اما باید بدانید که یکی از مکانیزم های طبیعی برای حفظ حیات و دفاع در برابر سرماست.

وقتی فرد وارد یک فضای سرد می شود، بدن شروع می کند به لرزاندن اندام های بدن تا به موجب این حرکات ریز و مداوم، گرمای بدن حفظ شود.

این لرزش با اینکه خفیف است و با هیچ تکان شدید یا بالا و پایین پریدنی همراه نیست، اما تا حد زیادی به حفظ گرمای بدن به طور موقت کمک می کند. لرزیدن مزیت دیگری نیز دارد و آن هشدار دادن به انسان برای گرم نگه داشتن خود است.

ماهیچه هایی که در اثر سرما نمی لرزند، سریعا منقبض می شوند. همچون نرمش هایی که قبل از ورزش انجام می دهید، گرم کردن بدن در سرما نیز بسیار ضروری است زیرا ماهیچه ها منقبض و سفت می شوند و می توانند برای فرد مشکل ایجاد کنند.

کم‌گرمایی (هیپوترمی)
یکی از خطرات اصلی وقتی نمی توانید لرزش های آن را متوقف کنید، کم‌گرمایی است. هیپوترمی در واقع کاهش دمای بدن به زیر ۳۵ درجه سانتی گراد است.

وقتی دمای بدن خیلی کاهش پیدا می کند، نشانه های کم‌گرمایی نیز محسوس تر هستند. لرزیدن به یک فعالیت غیرقابل کنترل تبدیل می شود و فرد گیج شده و قدرت تصمیم گیری درست را از دست می دهد. این واکنش باعث می شود تا فرد تصمیمات اشتباه بگیرد و در نتیجه نتواند از سرما رها شود.

مدت زمان کم‌گرمایی برای افراد مختلف، متفاوت است. دکتر میلر در این رابطه گفته، هیپوترمی به فاکتورهایی همانند سایز بدن، سن و تعداد لباس هایی که فرد پوشیده بستگی دارد. وقتی متوجه می شوید که فردی دچار افت گرمای شدید شده است حتما با اورژانس تماس بگیرید.

در حالی که منتظر امدادرسانی پزشکی هستید، فرد را به محیط مسقف ببرید و با پتو یا ملافه های گرم و خشک گرم کنید. نوشیدنی های گرم نیز در این شرایط مفید خواهند بود.

سردرد
هوای سرد می تواند سبب بروز سردردهای شدید شود. تغییرات فشار هوا ممکن است موجب تشدید سردردهای میگرنی (در افرادی که به آن مبتلا هستند) شود. همچنین بادهای سرد زمستانی می توانند موجب کاهش شدید فشار هوا شوند.

یخ زدن مغز، مثل وقتی که بستنی می خورید، یکی از بارزترین اثرات هوای سرد روی بدن انسان است. سردردی که ناشی از سرماست، زمانی بروز می کند که ناگهان از فضای گرم به محیط سرد و منجمد وارد می شوید.

از آنجا که ورود هوای خشک به ریه ها چندان خوشایند نیست، بینی سعی می کند با افزایش رطوبت محیط، هوای تنفسی را مرطوب و عمل دم را آسان کند.

آبریزش بینی و اشک‌ریزش
هوای بسیار سرد همچنین موجب خشکی هوا نیز می شود. از آنجا که ورود هوای خشک به ریه ها چندان خوشایند نیست، بینی سعی می کند با افزایش رطوبت محیط، هوای تنفسی را مرطوب و عمل دم را آسان کند.

وقتی هوایی که تنفس می کنید خیلی خشک باشد و سیالات زیادی نیز وجود داشته باشد، بخشی از این مایعات به طور ناخوشایندی از حفره های بینی به بیرون سرازیر می شوند. محققان به این فرایند پدیده بینی اسکی‌باز لقب داده اند.

خشکی هوا همچنین موجب تحریک و آزردگی چشم هم می شود. چشم برای حفظ رطوبت خود اشک بیشتری تولید می کند و به همین خاطر در روزهای سرد زمستانی، اشک‌ریزش هم بیشتر می شود.

نفس‌های کوتاه
هوای سرد و خشک همچنین به ریه ها هم آسیب می رساند. به‌ویژه افرادی که به آسم، برونشیت و دیگر مشکلات ریوی مبتلا هستند بیشتر از بقیه در معرض خطر هوای سرد و خشک قرار دارند. تنفس هوای منجمد منجر به ایجاد سرفه، خس‌خس گلو و نفس های کوتاه و سطحی می شود.

منبع: روزیاتو

منبع: فرادید

روزنامه شهروند: تصویر بیرونی خوزستان، پوشیده  از هاله‌ای از گردوغبار است. ریزگردهای نارنجی جاذبه‌های جنوب‌غرب ایران را در خود پنهان کرده و اهالی دیگر شهرها هم از خوزستان، جز غبار چیزی را نمی‌شناسند.

در این شرایط مردم اهواز و آبادان بیش از همیشه از مهاجرت حرف می‌زنند. بعد از موج گردوغبارهای سالانه که نام خوزستان و ریزگرد را به هم گره زد، شهروندان به ستوه آمده‌اند و مسئولان دیگر به تکرار این واژه «خوزستان غبارآلود» راضی نیستند. آنها می‌خواهند این گره کور باز شود و ابر غبارآلودِ نارنجی از صورت خوزستان کنار برود.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان خوزستان یکی از آنهاست که می‌گوید؛ اگرچه «واقعیت غبار را باید پذیرفت» اما «مگر آلودگی هوای تهران باعث شده موجودیت تهران را نادیده بگیریم» و «میل وسیع به مهاجرت به وجود بیاید»؟ خسرو نشان که در نشستی خبری از این وضع گلایه می‌کرد، از جاذبه‌های مختلف تاریخی، فرهنگی و طبیعی استان خوزستان و ویژگی‌هایی که خوزستان را با آن نمی‌شناسند، گفت ‌و به سوالاتی درباره وضع میراث فرهنگی این استان پاسخ داد.

 

او با این گفته‌ها به نگاهی که نسبت به خوزستان درحال شکل‌گیری است، انتقاد کرد: «کم‌آبی و ریزگرد واقعیت است اما با اخباری که درباره این پدیده‌ها به دلیل دخالت‌های بی‌رویه انسان برای محیط‌زیست و زندگی مردم زیان به بار آورده، بخش دیگری از واقعیت کتمان می‌شود. این روند باعث شده مردم نقاط دیگر ایران تصور دیگری از خوزستان داشته باشند. تصور بیرونی خوزستان بسیار وحشتناک است. این واقعیت به باور خود ما هم تبدیل شده و مردم استان میل شدیدی به مهاجرت و گریز از خوزستان پیدا کرده‌اند. این نگاه به باوری عمومی تبدیل شده که استان خوزستان جایی است که باید از آن فرار کرد.»

گردشگری؛ جریانِ نوپای ایران

مسأله اولی که مدیرکل میراث فرهنگی استان خوزستان به آن پرداخت، گردشگری بود؛ موضوعی برای ورود به فراموشی خوزستان. نشان با اشاره به قابلیت‌های بالای گردشگری در کشور و درعین حال استفاده کم از این ظرفیت، دلیل را این‌طور توضیح داد: «مدت زیادی نیست که به گردشگری توجه می‌شود، جریان نوپایی است و طبیعی است که عوامل شکل‌دهنده گردشگری که بتواند به‌عنوان یک جریان قوی اقتصادی و فرهنگی در کشور نقش ایفا کند، هنوز قوام نگرفته است.

این درحالی است که کشورهای دیگر بنا به ضرورت‌های اقتصادی به این سمت گام برداشته و موفق بوده‌اند. از طرفی در کشور ما به‌خصوص در خوزستان جاذبه‌های صنعتی به‌خصوص نفت، نقش اول را ایفا کرده و با وجود صنایع فولاد، پتروشیمی، آب و برق و کمی هم کشاورزی، کمتر جایی برای مقوله‌های فرهنگی باقی مانده است.» او با اشاره به این‌که در کشور ما و در خوزستان اقتصاد با شدت بیشتری زیر سایه نفت است، ادامه داد: «اخیرا به‌ نظر می‌رسد مطالبات عمومی و بخش خصوصی باعث شده توجهی به گردشگری بشود اما نه آن‌قدر که نیازش کامل حس شده باشد، تنها رویکردی درحال شکل‌گیری است.»

یافته‌های تاریخی تازه در بهشت باستان‌شناسان

بعد از توضیحاتی درباره چالش‌های گردشگری، نشان از جاذبه‌های تاریخی خوزستان و گنجینه‌های آن گفت؛ یافته‌های دو فصل کاوش باستان‌شناسی چگاسفلی در زیدونِ بهبهان و دشت زهره که «گوشه‌ای از تاریخ بشر را هویدا کرده» است. درحالی ‌که خوزستان بهشت باستان‌شناسی شناخته می‌شود و از ١۵٠‌سال پیش باستان‌شناسان دنیا برای کاوش به آن‌جا می‌آمدند اما این نقد وجود دارد که با وجود ظرفیت‌های بسیار کاوش‌ها کافی نیست. با این حال، مدیرکل میراث فرهنگی خوزستان توضیح داد در دوسالی که در این اداره بوده، شاهد کاوش‌های مهمی در استان بوده است؛ کاوش‌های منطقه شمی ایذه، کاوش‌های جندی‌شاپور پس از ۴٠سال، کاوش‌های جوبجی و هفت تپه.

 او از یکی از استادان باستان‌شناسی نقل کرد که «تا به‌حال هرچه کشف شده بود، به حوزه تمدنی بین‌النهرین ارجاع داده می‌شد اما یافته‌های تازه در چگاسفلی نشان می‌دهد که خود این منطقه سرمنشأ دیگری دارد و ارجاعات باستان‌شناسان از این به بعد باید به سمت چگاسفلی بیاید.» به گفته مدیرکل میراث فرهنگی خوزستان، یافته‌های اخیر حاکی از تمدن هزاره پنجم پیش از میلاد در بهبهان است و تاریخ بکارگیری خشت و فلزات را تا اندازه زیادی جابه‌جا کرده. از سوی دیگر این یافته‌ها نمایانگر این است که پسِ کرانه‌های خلیج‌فارس که تابه‌حال جنبه‌های تمدنی مبهمی داشت، نقش بسیار زیادی در شکل‌گیری تمدن‌ها و انتقال یافته‌های بشر به نقاط دیگر دارد.

نشان از تصمیم به آغاز فصل سوم کاوش‌های باستان‌شناسی چگاسفلی خبر داد و گفت: «با وجود امکانات محدود کاوش و پژوهش اما ۵ کاوش مهم در خوزستان درحال انجام است.»

او از گردشگری جنگ و بی‌توجهی به آن هم صحبت کرد: «مهمترین لحظات جنگ در شهرها اتفاق افتاده است که به آن توجهی نمی‌شود. خرمشهر حداقل ۴٠ منطقه بازمانده از جنگ در شهر که در آن اتفاقات مهمی افتاده اما کسی نمی‌شناسدشان.»

 

خوزستان و طبیعت فراموش‌شده

مدیرکل میراث فرهنگی خوزستان با این نقد که این استان را معمولا به ویژگی‌های طبیعی‌اش نمی‌شناسیم، از پرنده‌نگری در خوزستان صحبت کرد که «از ۵٠٠گونه پرنده کشور، ٣٠٠گونه آن در خوزستان است». او خبر داد که اطلس پرندگان خوزستان در چند ماه آینده چاپ خواهد شد و بهترین نقطه برای پرنده‌نگری را خورموسی در ماهشهر معرفی کرد؛ شهری که البته «صرفا بندری و صنعتی» شناخته می‌شود و حتی «مسئولان هم از این ظرفیتش بی‌خبرند.»

او از جاذبه‌های آبی خوزستان هم سخن گفت: «خوزستان استانی است با رودهای متعدد تمام فصل، ۶ رود در استان جاری و در بعضی از شهرها مثل شوش سه رودخانه جاری است. گردشگری آبی در استان می‌تواند پیشرفت کند چون مجموعه گونه‌های گردشگری آبی در کمتر جایی از کشور هست؛ دریاچه‌های پشت سد، تالاب‌های بزرگ، ساحل گسترده خلیج‌فارس و جزایری که در آن شکل گرفته.» جلوه طبیعی دیگری مثل نرگس‌زارهای بهبهان و باغ‌های وسیع شب‌بو هم قابلیت‌های دیگر مورد اشاره نشان بود اما اینها همه روزی «زیر سایه نفت» بود و حالا پشت اخبار گردوغبار پنهان  شده است.

«ما در خوزستان روزهای خوشی هم داریم»

«اتفاقات دهه‌های قبل را وقتی جلوی چشممان می‌آوریم، هشت‌ سال جنگ، شوری آب، کم‌آبی و حالا ریزگرد‌ها… می‌دانیم که اینها مسائلی نیست که در دو سه ‌سال آینده رفع شود. آدم تا اندازه‌ای ممکن است از درمان دیرهنگام این دردها ناامید شود.» مدیرکل میراث فرهنگی خوزستان با این گفته‌ها ادامه داد: « واقعیت گردوغبار را باید پذیرفت، مسئولان باید برایش چاره‌ای بیندیشند، نباید تسلیم محض گرد و غبار شویم.»

 او از سفرش به تهران گفت و تصویری از آسمان سیاهی که در ورود به پایتخت از پنجره هواپیما دیده: «خیلی وحشتناک‌تر از آن چیزی بود که ما در خوزستان تجربه می‌کنیم. آلودگی ما دست کم یک چیز طبیعی است اما آن سیاهی آلودگی ترسناک بود. این مشکل در تهران وجود دارد و با این حال باعث نمی‌شود موجودیت پایتخت را نادیده بگیریم یا میل وسیع به مهاجرت در آن به وجود بیاید یا جاذبه‌هایش نادیده گرفته شود. تهران و کلانشهرها به این درد دچارند و باید برایش فکری کرد اما نباید این مشکلات سایه‌ای بشود روی سر جاذبه‌ها.» نشان در ادامه از افزایش میل به مهاجرت با وجود گردوغبار گفت و بعد پکن را مثال زد که در زمان برگزاری المپیک، آلودگی نگرانی مسئولانش بود اما باعث نشد همه چیز را تعطیل کنند.

مدیر کل میراث فرهنگی خوزستان ادامه داد: «ما روزهای خوشی هم داریم که بر روزهای بد غلبه دارد. جاذبه‌های ما ازجمله جشنواره‌هایی مثل گل نرگس از قابلیت‌ها و روزهای خوب ماست. ۶‌ سال است که جشنواره نرگس را راه انداخته‌ایم تا نرگس‌زارهای بهبهان که فراموش شده و در معرض نابودی بودند، بار دیگر دیده شوند.»

 

«هیچ  دولتی نمی‌تواند جلوی سرقت را بگیرد»

خوزستان بهشت باستان‌شناسی است اما موضوعی که هیچ‌وقت درباره میراث آن حل نشده، مسأله کمبود نیروهای حفاظتی است؛ نیروهایی که حتی به قدر کافی تجهیزات ندارند و باک موتورهای قرضی‌شان از بنزین خالی است؛ چرا کسی به حال کمبود نیروهای یگان حفاظت فکری نمی‌کند و نسبت به ادامه روند حفاری‌های غیرمجاز و تعرض به محوطه‌ها بی‌توجهی می‌شود؟ این سوالی بود که «شهروند» پرسید و مدیرکل میراث فرهنگی استان خوزستان این‌طور به آن پاسخ داد: «حفاظت از میراث فرهنگی با این ابعاد محوطه و بناهای تاریخی که در استان وجود دارد، دشوار است. به نظر می‌رسد که هیچ دولتی نمی‌تواند صرفا از طریق نیروی انتظامی و امنیتی این حد وسیع را محافظت کند.»

 او مثال زد که «مگر واقعا می‌توانیم ادعا کنیم و یا حتی ساز‌و‌کاری پیدا کنیم که بشود جلوی سرقت را گرفت؟ این تقریبا نشدنی است و هیچ دولتی نمی‌تواند.»

 نشان با اشاره به وجود ١٠٠٠محوطه و بنای تاریخی در استان خوزستان گفت: «وسعت بعضی از محوطه‌ها مثل شوش به ۵٠٠ هکتار، چغازنبیل به ۶٠٠هکتار و جندی‌شاپور به ٨٠٠ هکتار می‌رسد. اگر بدون در نظر گرفتن ابعاد بخواهیم برای هر کدام از اینها سه شیفت نگهبان بذاریم به سه‌ هزار نیرو نیاز است. برای یگان حفاظت‌مان باید یک پادگان در نظر بگیریم!»

او با تأکید بر این‌که عوامل انسانی در حفاظت ضروری است، راه‌حل را مونیتور‌کردن محوطه‌ها دانست و پیشنهاد داد: «ما حاضریم که سیستم پایش الکترونیک در موزه‌ها و محوطه‌های تاریخی راه بیندازیم و فقط باید‌ کننده کار را پیدا کنیم. علاوه بر این مسئولان سازمان اگر بگویند نیرو احتیاج داریم و مجوز بدهند، ما این کار را می‌کنیم.»

مدیرکل میراث فرهنگی خبر تازه‌ای هم درباره افزایش بودجه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوزستان داد: «سازمان برنامه‌ریزی بودجه برای استان ‌سال پیش در حدود ١٠‌میلیارد تومان اعتبار در نظر گرفته بود و اعتبارات امسال را به ٢٨‌میلیارد تومان رسانده است.»

نشان در پاسخ به چرایی تخریب در آبادان و ناتوانی میراث فرهنگی در مقابل این تخریب به «شهروند» گفت: «ما تلاشمان را کردیم، این‌طور نبود که دست نگه داریم. در محدوده امکاناتی که داشتیم تلاش‌هایی صورت گرفت. هر وقت به آبادان می‌روم و حس می‌کنم خانه بچاری را دیگر نداریم، واقعا غصه می‌خورم. آن هم برای شهری که دو خانه ثبتی بیشتر نداشت و حالا یکی‌اش از بین رفته. مالک بچاری خودش خانه را از ثبت خارج کرد و در پنجشنبه و جمعه‌ای که ظاهرا دنیا تعطیل بود، لودر و بولدوزر آورد و ویرانش کرد.»

در حالی که پس از این تخریب، خانه ژرژ یونانی هم در آبادان تهدید می‌شود، نشان به «شهروند» خبر داد که پرونده ثبت این خانه تهیه شده اما چون در دست بخش خصوصی است ، اجازه ثبت آن را نمی‌دهند.

منبع: برترینها