بایگانی دسته ی : سبك زندگی‌

هفته نامه چلچراغ – نسیم بنایی: زرد و قهوه ای دو رنگ اصلی هستند که تم مهمانی را تشکیل می دهند، اما چون برای رساندن منظور کافی نبوده اند، از ایموجی «پی پی» هم استفاده شده و زیر آن نوشته اند «اولین پی پی بدون کمک!» این جا گودبای پارتی پمپرز است، جشنی که به تازگی در میان خانواده های ایرانی رواج یافته. البته نه پای غربی ها در کار است و نه تهاجم فرهنگی صورت گرفته، صرفا بعضی از خانواده ها که احتمالا دغدغه مالی کمتری دارند، به دنبال سرگرمی یا بهانه ای برای جشن گرفتن بوده اند و در اوج خلاقیت به این نتیجه رسیده اند که جشن «اولین پی پی بدون  کمک» کودکشان را برگزار کنند.

لوازم جشن هم به غیر از آن ایموجی کذایی و بادکنک های زرد و قهوه ای، کمی پول است که هر چند عموما به سختی به دست می آید، اما می توان به آسانی و با خلاقانه ترین ایده ها آن را به هدر دارد. البته پرسش ها و حرف هایی باقی می ماند که جای تامل دارد. تصور کودکی که خوراک این نمایش پدر و مادرش می شود، در بزرگسالی کمی عجیب و غریب به نظر می رسد. او عکس های این مهمانی را به دوست هایش نشان می دهد و می گوید: «این من هستم در جشن خداحافظی با پوشک که پدر و مادر عزیزم زحمت آن را برایم کشیدند؛ من در تاریخ سوم شهریور ۱۳۹۶ موفق شدم شماره یک را بدون کمک و به صورت کاملا مستقل انجام بدهم!»

 

البته چنین کودکی احتمالا در بزرگ سالی به غیر از جشن خداحافظی با پوشکش، از جشن های خلاقانه دیگری نیز عکس های یادگاری دارد که می تواند با افتخار برای بقیه تعریف کند. مثلا جشن «پایان شیردهی» که در آن، کودک باید با منبع تغذیه ای که به مادرش متصل بوده خداحافظی کند؛ این جشن هم حسابی طرفدار پیدا کرده و آیکون های خودش را دارد که گاهی به شکل کیک هم طراحی می شود و رو به روی جمع کثیری از مهمانان قرار می گیرد. هر چند این پرسش مطرح میشود که چطور می توان حیا را کنار گذاشت و آقایان و خانم های دوست و آشنا را به چنین جشنی دعوت کرد.

«به نام خدایی که هستی از او یافتیم؛ سلام؛ مامان بزرگ و بابابزرگم یه عالمه وسایل خوشگل برام خریدن. دوست داشتم همشونو نشونتون بدم و جشن بگیرم. ممنون که اومدین به دیدن اتاق من. منم دو ماه دیگه میام به دنیای بزرگ شما.»

این را از طرف جنینی که هنوز متولد نشده روی کاغذی نوشته اند و به عنوان کارت تشکر نوزاد به مهمان ها می دهند. کاغذهای صورتی رنگی به شکل پای نوزاد روی پله های ورودی خانه چسبانده شده که خبر از جشن سیسمونی می دهد. روی در و دیوار نیز فلش هایی کشیده شده و روی آن نوشته اند: «به طرف جشن سیمسونی پرنسس». البته بعید نیست برای پرنسس های واقعی نیز چنین نمایش هایی به راه بیندازند، اما این پرنسس های ایرانی ظاهرا با پرنسس های واقعی خیلی فرق دارند.

 

تلاش مذبوحانه خانواده هایی که اغلب در طبقه متوسط قرار دارند، برای «پرنسس» جلوه دادن نوزاد هنوز متولد نشده شان، یادآور جامعه مصرفی است که ژان بودریار از آن سخن می گوید؛ در این جامعه افراد برای نیازشان چیزی را مصرف نمی کنند، بلکه صرفا مصرف می کنند تا تفاوت طبقاتی خودشان را نشان بدهند. پدر و مادری که پمپرز کودک را به شکل کیکی برای نمایش در می آورند، در حقیقت به دنبال متفاوت جلوه دادن طبقه اجتماعی خودشان هستند. البته نمایش سیمسونی نوزاد سال هاست که در میان خانواده های ایرانی رواج یافته، اما حالا به لطف کالاهای رنگارنگی که هر روز روانه بازار لوازم نوزاد می شود، سر و شکل تازه ای به خود گرفته است.

اگر قدیم ها چهار دست لباس و یک کالسکه یا تخت نوزاد کل لوازم نمایشی سیسمونی را تشکیل می داد، حالا همه چیز به ابزار نمایش تبدیل شده است، حتی پمپرزهایی که قرار است مورد استعمال چند ساعته برای نوزاد قرار بگیرد به شکل های مختلف تزیین می شود و در معرض نمایش عمومی قرار می گیرد.

پدر و مادر جوانی رو به روی دوربین با هیجان بسیار بالا، چاقویی به دست گرفته اند تا کیک را برش بزنند. بقیه شمارش معکوس را انجام می دهند تا به یک می رسند و کیک برش می خورد؛ خامه داخل کیک آبی است و این یعنی جنین داخل شکم مادر، پسر است. پدر نوزاد که گویی اصلا خبر نداشته، چنان به وجود آمده که مانند کودکان خردسال جیغ می زند، بالا و پایین می پرد و فریاد می زند: «من پسر دارم!»

این ویدیو اخیرا در شبکه های اجتماعی زیاد دست به دست شده است. جشنی که این پدر و مادر گرفته اند، «جشن تعیین جنسیت» است؛ یکی از جشن هایی که اخیرا مد شده و خانواده های بسیاری آن را در کنار جشن بارداری برگزار می کنند. یعنی یک جشن بارداری می گیرند و با کیکی که تصویر سونوگرافی جنین روی آن حک شده، تمامی اقوام و خویشان را از بچه دار شدن خود آگاه می کنند و بعد جشن دیگری می گیرند و در آن جنسیت نوزادشان را به همه اعلام می کنند.

 

در این بین جشن های دیگری هم برگزار می شود، مثل «جشن ویارونه» که مادر برای اولین بار به خاطر بارداری هوس می کند مثلا ترشی بخورد و مهمان ها هم با انبوهی از خوراکی های تُرش قدم رنجه می کنند و دور هم این هوس مادرانه را جشن می گیرند.  

«کودکی دکمه بازگشت ندارد، پس کودکی کودکانمان را به یادماندنی کنیم.» این جمله را بزرگ بالای وب سایت نوشته اند، ولی اینکه از نظر آن ها چطور دوران کودکی به یادماندنی می شود، جالب توجه است. در این وب سایت سفارش انواع و اقسام کیک پذیرفته می شود.

کیک های سه کیلویی کمتر از ۱۰۰ هزار تومان نیست. یعنی از نظر صاحبان این سایت، اگر فردی بخواهد دورانی به یادماندنی از کودکی فرزندش بسازد، باید برای جشن دندانی او کیکی به شکل دندان سفارش بدهد که کمتر از ۱۰۰ هزار تومان نیست. البته کیک تنها خرج جشن دندانی نیست. به محض این که سر و کله دندان نوزاد بی گناه پیدا شد، طعمه نمایش جدیدی می شود؛ «جشن دندانی». تم این جشن هم دندان است که یک فقط یکی از نمادهای آن است. صاحبان سرمایه در قالب کسب و کارهای مختلف در مقابل مصرف کنندگان ظاهر می شوند و با ترفندهای مختلف آن ها را وادار به مصرف می کنند. جمله ای که این وب سایت در مورد کودکی نوشته، یکی از ساده ترین روش های تبلیغات اقناعی است که سعی دارد مصرف کننده را برای خرید و مصرف کالای مورد نظر قانع کند.

 

جامعه ای که مصرفی شده، به راحتی اسیر این فرایندهای اقناعی می شود و خودش را تسلیم صاحبان سرمایه می کند. پدرها و مادرها در این جامعه به قول تورستاین وبلن به دنبال «مصرف تظاهری» هستند. در حقیقت آن ها کیک ۱۰۰ هزار تومانی دو کیلویی را نه برای رفع نیاز، بلکه برای «تظاهر» و «نمایش» خریداری می کنند.

تصویر کودکی دو ساله به عنوان عکس پروفایل انتخاب شده، در بیوگرافی آن تاریخ تولید مابین دو آیکون کودکان قرار داده شده؛ متولد اول شهریور ۱۳۹۴ است. زیر آننیز توضیح داده شده که این صفحه را «مامی» یعنی مادر این کودک اداره می کند.

حدود ۱۸ هزار نفر این صفحه اینستاگرامی را دنبال می کنند. حدودا ۷۰۰ عکس از این کودک دو ساله به اشتراک گذاشته شده؛ یعنی مادر به قدری فعال بوده که تقریبا هر روز دست کم یک عکس با یک لباس نو یا یک جشن تازه به اشتراک گذشته و تا جای ممکن عطش سیری ناپذیر مخاطب برای دیدن این تصاویر نمایشی را سیراب کرده است.

برخی از عکس ها، تصویر سه نفره پدر، مادر و فرزند است که هر سه تی شرت و لباس سر هم با یک برند مشخص به تن کرده اند؛ برخی دیگر هم مربوط به سفرهای خارجی آن هاست. واضح است که این صفحه کاملا با هدف نمایش و تظاهر طراحی شده است. کسی که این صفحه را اداره می کند، معتقد است چیزهایی که نمایش می دهد «سلیقه» پدرها و مادرهای امروزی است. اما واقعیت این نیست. او در حقیقت خودش جزو کسانی است که ذائقه پدرها و مادرها را در این  زمینه شکل می دهد.

پیر بوردیو با مفهوم «عادت واره ها» دقیقا به همین جریان اشاره می کند. در حالی که خیلی از افراد ادعا می کنند «ذائقه یا سلیقه، دلیل نمی خواهد»، بوردیو معتقد است این طور نیست. از نظر او چیزی که فرد به عنوان انتخاب شخصی خودش تلقی می کند، در حقیقت عادت یا عادت واره ای است که گروهی مشخص برای او دیکته کرده اند. در این مورد خاص، آن گروه مشخص، گروه پدرها و مادرها هستند که این روزها جشن های مختلف را به عنوان قاعده به بقیه اعضای گروه تحمیل می کنند.

می گویند استاندال، نویسنده فرانسوی، در تمام مدت عمر خود از بیماری سیفیلیسی رنج می برد که از یک دختر جوان گرفته بود. او دائما به همه می گفت: «عادلانه تر بود هر کسی صرفا تاوان حماقت های خودش را بپردازد.» این که استاندال در زمینه بیماری خودش چقدر حق داشته، بحثی جداست، اما حرفی که او زده، در جریان پارتی هایی که خانواده ها برای کودکانشان می گیرند، کاملا صدق می کند. دور از ذهن نیست که در آینده نزدیک جوانان زیادی وقتی آلبوم دوران کودکی شان را مرور می کنند، با خودشان بگویند: «عادلانه تر بود هر کسی صرفا به خاطر اعمال خودش مضحکه دیگران شود.»

منبع: برترینها

موفق‌ترین روابط عاطفی، روابطی هستند که در آنها استقلال و فردیت افراد حفظ می‌شود. به بیانی دیگر، روابطی که به وابستگی و تجاوز به حریم یکدیگر آلوده می‌شوند به سرعت فرسوده شده و از بین می‌روند. از طرفی دیگر، اگر این استقلال از حد خود فراتر رود و به‌جایی برسد که دو نفر نتوانند با هم صمیمیت سالم داشته باشند و به وحدت و یگانگی برسند، آن‌وقت رابطه آسیب می‌بیند و از بین می‌رود. همچنین، اگر دو نفر آنقدر به هم وابسته باشند که بخش‌های دیگر زندگی و نقش‌های دیگرشان در زندگی را کنار بگذارند نیز دیری نمی‌گذرد که رابطه آسیب‌ دیده و از بین می‌رود. بنابراین، آنچه در کنار حفظ استقلال و فردیت مهم است، «تعادل»، «عشق»، «احترام» و «امنیت» است. با این پنج عنصر جادویی می‌توان روابط عاطفی موفقی را خلق کرد، اما فراموش نکنید که این پنج عنصر حاوی جزئیات و ظرافت‌های بسیاری هستند که اگر آنها را نشناسیم، شکست می‌خوریم.

 

در این مقاله می‌خواهیم پنج کلید موفقیت در روابط عاطفی را به شما معرفی کنیم:

۱- اصل حفظ فردیت. فردیت یعنی اینکه افراد زندگی خود را هم در کنار این رابطه عاطفی داشته باشند و از روی اختیار و توافقی که با هم دارند، زندگی‌شان را با هم شریک شوند. چنین رابطه‌ای رشد زیادی خواهد داشت زیرا برای هر دو نفر چیزهای زیادی برای یاد گرفتن از یکدیگر وجود دارد. بنابراین، لازم است که در روابط، فاصله مناسبی میان افراد وجود داشته باشد که نه آنقدر به هم نزدیک باشند که به زندگی شخصی‌شان نرسند و نه آنقدر از هم دور باشند که صمیمیتی میان آنها به‌وجود نیاید. براساس اصل حفظ فردیت، هر دو نفر رابطه باید زندگی و مسائل شخصی، جهت رشد شخصی و حس ارزشمندی فردی را درون خود داشته باشند و نه اینکه تمام زندگی‌شان در شریک عاطفی‌شان خلاصه شود و دیگر ابعاد زندگی را کنار بگذارند. فردیت یعنی اینکه «من هستم»، «من به تنهایی هم ارزش دارم»، «من توانا هستم» و «من برای زندگی خود اهداف و برنامه‌هایی دارم» و نه اینکه «من بدون تو هیچ هستم و نابود می‌شوم!» یا «بدون تو نمی‌توانم به زندگی ادامه دهم.» فردیت یعنی «من حریم دارم و منحصربه‌فرد هستم.»

۲- اصل امنیت. امنیت یکی از مهم‌ترین و اساسی‌ترین نیاز‌های انسان است. این نیاز در یک رابطه عاطفی نقش پررنگ‌تری به خود می‌گیرد زیرا اساسا طبق آنچه در متون الهی، از جمله قرآن، هم آمده است «زن و مرد برای آرامش یکدیگر آفریده شده‌اند.» اگر در رابطه‌ای حس امنیت و آرامش از افراد سلب شود، آن رابطه بیمار است و دیر یا زود از بین می‌رود. امنیت یعنی اینکه دو نفر احساس کنند که نزد یکدیگر ارزش، احترام و عشق دارند؛ اعتماد داشته باشند که مورد پذیرش همدیگر هستند و می‌توانند آزادانه خود واقعی‌شان باشند. اعتماد داشته باشند که در آغوشی امن قرار گرفته‌اند و نه در جنگلی ناامن! امنیت در رابطه عاطفی یعنی اینکه هر دو نفر اطمینان داشته باشند که نزد هم وجودی ارزشمند دارند، مورد سوءاستفاده و فریب یکدیگر قرار نمی‌گیرند، به تعهدات عمل می‌شود، دو نفر قصد آزار و ترساندن یکدیگر را ندارند، دو نفر مقبول یکدیگر هستند و نیاز‌های عاطفی‌شان توسط یکدیگر برآورده می‌شود. عوامل مهمی که این حس را می‌توانند از افراد در روابط عاطفی سلب کنند شامل اختلالات شخصیتی، ناآگاهی و دانش کم، بازی‌های روانی ناسالم، هوش هیجانی پایین و عدم درک احساسات طرف مقابل است.

۳- اصل احترام. مورد احترام دیگران بودن نیز یکی دیگر از نیاز‌های اساسی انسان است. هر انسانی دوست دارد که مورد احترام باشد، اما آیا همه انسان‌ها به همان اندازه که دوست دارند مورد احترام باشند، به یکدیگر احترام می‌گذارند؟ این یکی از مهم‌ترین سوالاتی است که هر زوجی باید از خود بپرسد: «آیا همان‌قدر که توقع احترام از جانب او را دارم، خودم به او احترام می‌گذارم؟» توصیه می‌کنیم که برای یافتن پاسخ این سوال خوب فکر کنید، با خود صادق باشید و حتی از یک مشاور کاردان کمک بگیرید. وقتی به شخصی احترام می‌گذاریم یعنی حرمت حریم شخصی او را حفظ می‌کنیم و به حریم او تجاوز نمی‌کنیم، با او نیکو سخن می‌گوییم و از هتک حرمت دوری می‌کنیم، احساسات و شرایط او را درک می‌کنیم و چیزی را فراتر از توانش به او تحمیل نمی‌کنیم؛ وقتی حرف می‌زند، آنچه او می‌گوید را می‌شنویم و نه اینکه آنچه خود می‌خواهیم را برداشت کنیم. وقتی به کسی احترام می‌گذاریم از برچسب زدن به او، تحقیر او یا نادیده گرفتن او دوری می‌کنیم و وجود او را ارزشمند و محترم می‌شماریم. وقتی به کسی احترام می‌گذاریم یعنی به مسیر رشد، به انتخاب‌ها، به علایق و به فردیت او احترام می‌گذاریم. وقتی به کسی احترام می‌گذاریم، در مورد او جانب انصاف را رعایت می‌کنیم و حق او را محفوظ نگه می‌داریم. احترام گذاشتن یعنی اینکه او را برتر یا کمتر از خود نبینیم، بلکه او را منحصربه‌فرد و ارزشمند بدانیم. وقتی احترام می‌گذاریم، دشنام نمی‌دهیم، دست خود را بر او بلند نمی‌کنیم و به تعهدات و قول‌های خود به او وفا می‌کنیم.

۴- اصل عشق. عشق جدا از پذیرش نیست. زمانی که عاشق چیزی یا کسی هستیم، تمامیت او را پذیرفته‌ایم. پذیرش به معنی قبول تمام ابعاد یک چیز یا یک شخص و رها کردن او از بند خود است. همچنین، عشق جدا از احترام نیست، زمانی که عاشق چیزی یا کسی می‌شویم، به‌وجود و حرمت او احترام می‌گذاریم و دلباخته زیبایی او می‌شویم. عشق جدا از بخشش نیست. زمانی که عاشق می‌شویم، بخشنده و بخشاینده می‌شویم، زیرا عشق بخشش، تواضع، پذیرش، زیبابینی و احترام را به ما می‌آموزد. عشق به ما این توانایی را می‌دهد که حتی در دل زشتی بتوانیم زیبایی را کشف کرده و ببینیم. پس نتیجه می‌گیریم که اگر نگاهمان عیب جو و ایراد گیر است، پس عاشق نیستیم. عشق جدا از صبر نیست، وقتی که عاشق می‌شویم، می‌فهمیم که باید صبور باشیم. عشق جدا از جسارت و شجاعت نیست زیرا عشق به ما می‌آموزد که چطور شجاع، جسور و با شهامت باشیم و نترسیم. عشق جدا از ذوق و شوق نیست و همین هیجانات باعث می‌شوند که ما نسبت به کسی یا چیزی که عاشق آن هستیم همیشه پر از ذوق و اشتیاق باشیم. تمامی روابط پس از مدتی تغییر شکل می‌دهند و این هنر ما است که در پی این تغییرات از عشق رابطه‌مان حفاظت کنیم. اگر احساس می‌کنید که عشق رابطه شما رو به سردی رفته است، نگران نباشید، اما هر چه زودتر روش‌های تزریق عشق به رابطه را یاد بگیرید.

۵- اصل تعادل. در این جهان هر چیزی که از مسیر تعادل خارج شود بیمار می‌شود! اصل تعادل را می‌توان در حفظ فاصله مناسب در نظر گرفت؛ نه آن‌قدر دور باشیم که از یاد هم برویم و نه آن‌قدر نزدیک که به حریم یکدیگر تجاوز کرده و یکدیگر را بسوزانیم. همچنین، اصل تعادل را می‌توان در عشق ورزی نیز در نظر گرفت؛ نه آنقدر محبت کنیم که ظرف طرف مقابل لبریز شود و او تمام محبتی که دیده است را روی ما سرازیر کند، نه آن‌قدر سرد باشیم که حس ناامنی و ارزشمند نبودن را در او بیدار کنیم. در تمامی ابعاد یک رابطه، باید تعادل را در نظر داشته باشیم.

منبع: فرادید

ماهنامه همشهری تندرستی: سوال های زیر را با صداقت و درستی جواب دهید و از روی نتیجه آن متوجه شوید چه نوع زن و شوهری هستید و چه مدل ارتباطی دارید. فهمیدن این موضوع به شما کمک می کند که رابطه خود را بهتر بشناسید و به این ترتیب برای حل مشکلات احتمالی با شناخت و دقت بیشتری اقدام کنید. همچنین بر اساس مدل رابطه راهکار ساده اما سازنده ای به شما ارائه می شود که می تواند کمک بزرگی برای شما به حساب بیاید.

۱٫ شما و شریک زندگی تان یک شب بیرون می روید…

دایره: این استثنایی است، ما معمولا ترجیح می دهیم در خانه بمانیم.
مربع: معمولا شریک زندگی تان تصمیم می گیرد کجا بروید.
ستاره: ما معمولا آخر هفته ها یک شب با هم قرار می گذاریم.
مثلث: ما همیشه با هم هستیم.
لوزی: ما باید برنامه ها را بالا و پایین کنیم تا یک شب برای بیرون رفتن پیدا کنیم.

۲٫ از نظر سلیقه (کتاب، فیلم و …) و ایده (سیاسی، فرهنگی و معنوی…)

مثلث: ما بسیار متفاوت هستیم و این خوب است.
لوزی: ما هر کدام ترجیحات خود را داریم و این اتفاق گاهی منجر به بحثی داغ بین ما می شود.
ستاره: ما مشترکات کمی داریم و مکالمه ما در این زمینه ها معنایی ندارد.
مربع: ما در بسیاری از چیزها ایده های مان را با هم به اشتراک می گذاریم.
دایره: من دیگر بین سلیقه های مختلف وساطت نمی کنم.

۳٫ وقتی درگیری یا بحثی بین شما شکل می گیرد، شما دوست دارید…

مربع: اجازه دهید همسرتان به شیوه خودش به آن پایان دهد.
دایره: صبر کنید.
لوزی: به موضوع دامن بزنید تا هر دوی شما از این فضا چیزی دستگیرتان شود.
مثلث: با آرامش صحبت کنید.
ستاره: شریک زندگی خود را به خاطر این مشکل سرزنش کنید.

۴٫ هر چند وقت یک بار با دوستان خود معاشرت می کنید؟

مثلث: آنها اغلب به ما سر می زنند.
دایره: ما دوستان صمیمی کمی داریم.
لوزی: ما معمولا همه با هم بیرون می رویم.
ستاره: ما دوستان مان را جداگانه بسیار زیاد می بینیم.
مربع: گاهی اوقات

۵٫ کلماتی که بهتر هدف شما از رابطه را تعریف می کنند:

مربع: امنیت و ثبات
دایره: احساس عشق و حمایت
مثلث: تبادل متقابل و رهایی در دنیا
لوزی: ایجاد انگیزه و همراهی
ستاره: آسایش و امنیت

۶٫ در رابطه شما چه کسی ایده های جدید و ماجراهای جالب پیشنهاد می دهد؟

مثلث: ما این تصمیم ها را با هم می گیریم.
ستاره: معمولا شریک زندگی ام این کار را می کند.
لوزی: تقریبا هر دوی ما به طور برابر این کار را می کنیم.
دایره: هیچ کدام از ما.
مربع: گاهی اوقات من، اما بیشتر شریک زندگی ام.

۷٫ شما باید تا دیروقت کار کنید و همسر شما می فهمد زمان زیادی برای پخت شام ندارد.

ستاره: منتظر شما می ماند، شما در مسیر خانه از سوپرمارکت چیزی برای شام می خرید.
مربع: همسرتان با شما تماس می گیرد و می پرسد که چه کار کند.
لوزی: همسرتان غذا سفارش می دهد.
مثلث: همسرتان به سوپرمارکت می رود و چیزی تهیه می کند.
دایره: با هم تصمیم می گیرید از غذاهایی که در یخچال مانده است بخورید.

۸٫ شما و همسرتان هر دو شام را…

دایره: هر روز تقریبا در یک زمان
مربع: رأس ساعت ۷:۳۰
لوزی: هر وقت هر دوی شما به خانه برسید
ستاره: اغلب در یک زمان مشخص
مثلث: انعطاف پذیر است.

۹٫ قرار است صبح روز چهارشنبه لوله کش به خانه بیاید، بنابراین…

ستاره: شما کسی هستید که باید منتظر او بمانید.
مربع: همسر شما می گوید به دلیل کار نمی تواند برای آمدن لوله کش صبر کند.
دایره: همسر شما آن روز را مرخصی می گیرد و به این موضوع به عنوان یک فرصت استراحت میان هفته نگاه می کند.
لوزی: شما بر اساس برنامه روزانه تان در مورد آن صحبت می کنید.
مثلث: همسر شما منتظر لوله کش می ماند.

۱۰٫ چه کسی درباره امور مالی، تعطیلات، فضای داخلی خانه، فعالیت های آخر هفته و … تصمیم می گیرد؟

ستاره: شما مسائل اصلی خانه را انجام می دهید و همسرتان بقیه امور را
لوزی: هر دوی شما بعد از صحبت درباره آن تصمیم گیری می کنید.
دایره: هیچ قانون تعیین شده ای نیست.
مربع: ما به جز موارد خاص با هم تصمیم می گیریم.
مثلث: هر تصمیمی با توافق متقابل گرفته شود.

۱۱٫ رابطه شما بیشتر شبیه کدام است:

دایره: لانه پرنده
لوزی: سکوی پرش یا تخته شیرجه
مربع: قلعه
مثلث: کشتی
ستاره: قطار

حالا با توجه به این که کدام یک از شکل ها را در جواب سوال ها بیشتر انتخاب کرده اید، نتیجه تست را مشاهده کنید، ببینید رابطه شما چه مدلی است و شما چه نوع زن و شوهری هستید:

بیشترین انتخاب: دایره

 

بیشترین انتخاب: لوزی

منبع: برترینها

مارکس می گوید شرم خشم به خویشتن است؛ زمانی که خود را مطابق با الگوهای اخلاقیمان نمی بینیم یا به ناتوانی و ضعف هایمان پی می بریم. خشمی که مارکس از آن حرف می زند، احساسی است که باید به اصلاح و رشد منجر شود.

حسن قاضی مرادی، پژوهشگر حوزه جامعه شناسی است که عمدتا پیرامون خلقیات ایرانیان و مناسبات جامعه ایرانی کار می کند. او در کتاب «در ستایش شرم» که نشر اختران آن را چاپ کرده، تفاوت معنی سنتی و مدرن شرم را شرح داده است. در پایان این کتاب، جامعه ای که تجربه جمعی شرم دارد، به شیری تشبیه شده که خیز بر می دارد برای جهیدن و آماده مبارزه یا عقب ماندگی ها، فسادها و تباهی هاست. این تصویر از شرم آدمی را درباره آن کنجکاو می کند. با حسن قاضی مرادی درباره مفهوم شرم، کارکردش و آنچه در کتابش آمده، گفت و گو کردیم.

«در ستایش شرم» عنوان عجیبی نیست برای کتابی درباره شرم؟ چرا سراغ این موضوع رفتید و چرا با این عنوان؟

انتخاب موضوعی برای پژوهش به عوامل گوناگونی بر می گردد. یک عامل محیط اجتماعی محقق است و دریافت هایی که از آن دارد. از طرفی انتخاب های خود فرد هم هست. یکی از دلایلی که این موضوع را برای تحقیق انتخاب کردم، این است که فکرکردم در جامعه ما ابتلای به بی شرمی تشدید شده است. درواقع ما از احساس شرم که احساس پایه ای و مترقی است، دور افتاده ایم. اگر فرد و جامعه با این احساس دربیامیزند، می توانند هم خود و هم جامعه شان را تغییر دهند؛ اما چرا با این عنوان؟

پاسخ این که چرا باید شرم ستایش شود، بسته به این است که چه دریافتی از شرم داشته باشیم. از شرم دو دریافت سنتی و مدرن وجود دارد که توجه به تفاوت میان این دو روشنگر است. هر جامعه ای برای سامان دادن و تداوم بخشیدن به خودش نیاز دارد که نظام های اخلاقی بسازد. یک وجه از این نظام ها بر می گردد به رفتار و کردارهای نیک و بد انسان ها.

در جامعه سنتی، چه در حوزه دینی و چه اجتماعی، الزام به شرم و معیارهای اخلاقی برانیگزنده شرم از بیرون فرد به او ابلاغ یا تجویز می شوند. یعنی هنجارهایی که زیر پا گذاشتنشان باید احساس شرم را برانگیزد، جنبه ابلاغی یا تجویزی دارد.

فرد در چنین جامعه ای در حال زندگی در جماعت بلافصل خودش است و یک سری منهیات و کردارهایی که مورد تایید یا طرد است، به او ابلاغ می شود و او چه آن ها را درست بداند چه نه، به واسطه حضورش در جمع و برای حفظ موقعیتش در آن جمع، متظاهرانه یا واقعی، منطبق با آن ها رفتار می کند.

جامعه مدرن جامعه ای است که درواقع از نظر ساختار اقتصادی گذاری داشته است از جامعه فئودالی به جامعه سرمایه داری. در جامعه سرمایه داری فرد از بند ناف جماعت خودش کنده می شود و به عنوان فرد استقلال پیدا می کند. از جمله به علت همین استقلال است که شرم تعریف مدرنی پیدا می کند. اگر در جامعه سنتی این نهادهای فراتر از فرد است که فرد را به احساس شرم سوق می دهد و چیستی اندیشه ها کردارها و احساسات برانگیزنده شرم را به او تکلیف می کند، در معنای نوین شرم، خود فرد است که در سنجش کردارها و عواطفش و تعامل با اطراف یا خود به نقد خویش می پردازد.

بنابراین این جا احساس شرم از درون خود فرد ناشی می شود. فرد در نسبت با جامعه از یک خودانگیختگی برخوردار می شود. متناسب با آن، اخلاق فردی برای او اهمیت پیدا می کند. شما در جامعه سنتی اخلاق فردی ندارید یا خیلی کمرنگ است. نه این که کردارها و رفتارهای اخلاقی فردی نداشته باشید، ولی به طور عمده اخلاق خصلت اجتماعی دارد و چه دینی باشد یا عرفی، از طرف جامعه به فرد ابلاغ و تجویز می شود.

فرد کردارهایی دارد که برگرفته از توانایی ها، ناتوانی ها، قوت ها و ضعف هایش است. اگر فرد در یک جامعه سنتی باشد، برایش کافی است که خودش را به ظاهر یا به طور واقعی، با هنجارهای جمع تطبیق دهد و همین کافی است که او به عنوان عضو مطلوب از سوی جمع پذیرفته شود. بنابراین او حتی بدون این که لزوما اعتقادی به آن هنجارها داشته باشد، سعی می کند این انطباق را نشان دهد. این، تظاهر به احساس شرم داشتن است. در حالی که در جامعه مدرن، فرد مدرن  خودش نظام و معیارهای اخلاقی اش را انتخاب می کند. یعنی حوزه اخلاق فردی انتخابی است.

 

فرد کردارهایش را با معیارهای اخلاقی انتخابی خودش می سنجد و در پی این نقد ممکن است به خودش خشم بگیرد که این می شود احساس شرم. فرد به واسطه منافع نادرستی که در ارتباط با دیگران دنبال کرده یا آسیبی که به آن ها زده است، نسبت به خودش خشم می گیرد. زمانی که فرد با کاستی های خودش مواجه می شود هم این اتفاق می افتد.

یک انسان سنتی وقتی برای هدفی  دست به عملی می زند، در صورت شکست خوردن در درجه اول به عوامل فراتر از خودش نگاه می کند، اما انسان مدرن، وقتی می خواهد بسنجد چرا به هدفش نرسیده، اول کردار خودش را می سنجد. نقد خود برای انسان مدرن در درجه اول قرار دارد.

وقتی ما می خواهیم کردار، احساس و اندیشه خودمان را بسنجیم، باید یک نظام اخلاقی داشته باشیم که به اتکای هنجارهای آن خود را بسنجیم. در کتاب هیچ اشاره ای به این نظام ارزشی نشده است که فرد با آن کردار با کاستی های خودش را می سنجد. به این دلیل که خود فرد باید آن را، یعنی نظام اخلاق فردی اش را، انتخاب کند.

به هر حال در جامعه مدرن نظام های اخلاقی گوناگونی وجود دارد. فرد مدرنی که می خواهد خودش را با آنچه انجام می دهد بسنجد، باید خودش انتخاب کند. در جامعه مدرن فرد می تواند اعتقادات دینی داشته باشد و انسان مدرنی هم باشد. او صرفا در بند تجویزپذیری از احکام دینی نیست، بلکه حکم ابلاغ شده را با زندگی شخصی و اجتماعی خودش تطبیق می دهد.

اگر شرم به معنای نوینش را در نظر داشته باشیم، باید گفت که جامعه تحت سلطه استبداد فاقد شرم است. استبداد حتی شرم به معنای سنتی اش را هم ناممکن می کند. اساس استبداد با شرم در هر تعریفی ناسازگار است. تعریف استبداد علت این امر را روشن می کند. وقتی ما از حکومت استبدادی حرف می زنیم، بنا به تعریف، منظورمان حکومت بی قانونی است.

هر حکومت یک ساختار قدرت دارد و یک شیوه اعمال قدرت. در استبداد ساختار قدرت، مطلق است. یعنی همه قدرت در اختیار سرور مستبد است. شیوه اعمال قدرت هم خودسرانه و خودکامانه است. یعنی آنچه که سرور مستبد مطابق منافع شخصی اش اراده می کند، به عنوان فرمان ابلاغ می شود و باید اجرا شود. این فرمان می تواند اعتبار قانون را داشته باشد، اما قانون نیست، چرا که قانون از دیدگاه حقوقی باید توسط نهاد قانون گذار تصویب شده باشد و در حکومت استبدادی چنین نهادی وجود ندارد.

در چنین حکومت هایی جامعه با دستورات دینی یا عرف اجتماعی و درواقع امر مرسوم خودش را سامان می دهد. بنابراین وقتی از بی قانونی در حکومت استبدادی حرف می زنیم، حرف این نیست که هنجاری وجود ندارد، بلکه این هنجارها ارزش قانونی ندارند. آنچه استبداد را با بی شرمی ملازم می کند، شیوه اعمال قدرت در حکومت استبدادی است.

اگر بخواهیم باز دقیق تر نگاه کنیم، ما در حکومت استبدادی با سلطه مواجهیم، نه قدرت. سلطه از بالا به پایین اعمال می شود، در حالی که قدرت می تواند از پایین به بالا هم باشد. سلطه غیرقابل مقاومت است، در حالی که قدرت این طور نیست. اعمال سلطه همان تحقق اراده حاکم مستبد است که منطبق بر منافع شخصی و خصوصی او است. چون این منافع شخصی همان هنجار و بنیان تصمیمات او هستند، مستبد هرگز در برابر درست و غلط اخلاقی قرار نمی گیرد.

هیچ نظام اخلاقی وجود ندارد که بتواند خودسرانگی سرور مستبد را مهار کند و او را سوق دهد تا به درست و غلط بودن تصمیماتش فکر کند. البته این را در نظر داشته باشید که این تعاریف نظری هستند و در عمل تفاوت هایی وجود دارد.

در واقعیت رابطه کردار استبدادی و شرم چگونه است؟

بسیاری از سروران مستبد سعی می کردند خودشان را با نظام اخلاقی دینی یا قراردادهای عرفی هماهنگ نشان دهند. در عمل اگر اینان به یک نظام اخلاقی هم باور می داشتند، تعبیری از آن را می پذیرفتند که مطابق با منافع و مصالح شخصی خودشان باشد؛ یعنی این نظام اخلاقی برایشان ارزش عام نداشت. آن ها غالبا تظاهر می کردند که به هنجارهای دینی یا عرفی پایبند هستند، اما باز هم در عمل اراده خودکامانه آن ها مطابق با منافع و مصالح شخصی شان بود که محقق می شد.

اتکای استبداد به اراده خودسرانه سرور مستبد است و این از خود او به تمام ساختارهای اجتماعی کشیده می شود. این ویژگی مهم استبداد است که مردم هم در سلسله مراتب اجتماعی، از بالا به پایین اعمال سلطه می کنند. یعنی خودکامگی و خودسری از بالا به پایین در هر رده ای حکمفرماست. در هر جایگاه اجتماعی، زیردست تحت سلطه بالادست است و نسبت به فرودست خودش هم اعمال سلطه می کند.

نسبت به بالادست، مامور و معذور تام است و نسبت به زیردست سلطه خودکامانه دارد. فردی که در این ساختار است و برای عملش جز به منافع و مصاحل شخصی اش توجه ندارد، به هیچ وجه نمی تواند خودش را نقد کند و به احساس شرم برسد. به این شکل است که بی شرمی تحت حکومت استبدادی اشاعه پیدا می کند. این مامور و معذور بودن صورت نوینی هم پیدا کرده است که بیشتر در جوامع در حال گذار می بینیم.

پاسخ دقیق این سوال نیاز به یک کار پژوهشی میدانی دارد، اما اگر بخواهیم از منظر صرفا عمومی به این موضوع نگاه کنیم، باید تحولات سیاسی و اجتماعی ایرانر ا مرور کنیم. جامعه سنتی در ایران، از نیمه دوم سلطنت ناصرالدین شاه رو به زوال می رود. این زوال جامعه سنتی در ایران، از یک طرف به دلیل فروپاشی درونی خود این جامعه و نابودی ساختارهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی آن است و از طرف دیگر به دلیل تلاقی جامعه ایران با فرهنگ نوین غرب. بنابراین انقلاب مشروطه رخ می دهد. با انقلاب مشروطه ایران در مسیر نوشدن و مدرنیزاسیون سیاسی، اقتصادی و فرهنگی قرار می گیرد.

در آن زمان جامعه ایران دارد به جامعه مدرن تبدیل می شود، اما زمان کافی به آن داده نمی شود. متاسفانه پی عوامل داخلی و خارجی این حرکت که با انقلاب مشروطه شروع شده، به بن بست می رسد و رهایی جامعه از بن بست به حکومت رضاشاه می انجامد. حکومتی که نه حکومت استبدادی سنتی است و نه حکومت دموکراتیک، بلکه یک حکومت اقتدارگراست.

به وجود آمدن این حکومت باعث می شود که دوره گذار از جامعه سنتی به مدرن به درازا بکشد و به تعویق بیفتد. ما همچنان در این دوره گذاری هستیم که از زمان سلطنت مظفرالدین شاه آغاز شد. در این دوره از یک طرف عناصر جامعه مدرن در حال رشد است و از طرف دیگر فرهنگ، مناسبات و نظام های ارزشی سنتی همچنان به حیات خود ادامه می دهند. البته جامعه در حال گذار ما در این صد و بیست، سی سال گذشته بسیار تغییر کرده است و با تغییراتی که دارد، وظایف و  اهداف پیش رویش هم تغییر می کند.

در جوامع سنتی فرد متعلق به جماعتی است که در آن به دنیا می آید و با آن هویت می یابد. درواقع در چنین جامعه ای ما انسان جماعتی یا به اصطلاح توده ای داریم. در جامعه مدرن هم از فردی مستقل و خودانگیخته حرف زده می شود. اشکال این جاست که در جامعه در حال گذار ما نه این را داریم، نه آن را. فرد دیگر تعلقات گذشته خود را ندارد و در عین حال به فرد خودانگیخته و «شهروند» هم تبدیل نشده است.

در  چنین جامعه ای ما با فرد ذره ای مواجهیم؛ یعنی فردی که تعلقات اجتماعی سنتی اش از دست رفته و خودش هم به فرد خودانگیخته خودمختار به مثابه شهروند تحول نیافته است. ویژگی بارز فرد ذره ای این است که مطابق با منافع و مصالح شخصی خودش عمل می کند. جوامع در حال گذار عمدتا جوامعی ذره ای شده هستند. این ذره ای شدن قطب متضادی دارد به اسم جامعه توده وار. این هم هست که می بینیم  جوامع ذره ای در جنبش های سیاسی- اجتماعی به سرعت به جوامع توده وار تبدیل می شوند. بنابراین در جامعه در حال گذار، ما فرد خصوصی داریم نه فرد اجتماعی. به اصطلاح می گوییم «فرد در خود» نه «فرد برای خود».

فرد مدرن، فرد برای خود است، یعنی در عین حال که فردی مستقل است، وجهی اجتماعی دارد و درواقع فردی اجتماعی است. انسان ذره ای فرد اجتماعی شده ای نیست، بلکه فردی است که خودش را عمدتا با منافع و مصالح آنی خودش می شناسد و مطابق با همان هم عمل می کند. این فردی است که هویت شهروندی ندارد.

هویت شهروندی با حقوق و وظایف تعریف می شود. در جامعه ای که فرد هم دارای حقوق باشد و هم وظایف، او کم کم به «فرد برای خود» تبدیل می شود؛ اما اگر فرد تنها با وظایف شناخته شود، نمی تواند با دیگران در ارتباط اجتماعی و مشارکت قرار بگیرد. انسان فقط با حقوقش است که می تواند با دیگران به صورت مسالمت آمیز همکاری و مشارکت داشته باشد.

من حقوق شما را رعایت می کنم، شما حقوق من را رعایت می کنید و به اعتبار رعایت متقابل حقوق است که می توانیم با هم همراه شویم؛ اما اگر فقط وظایف باشد و حقوق نباشد، مشارکت امکان ناپذیر است. وقتی مشارکت امکان ناپذیر باشد، من می شوم یک فرد ذره ای. یک فردی که خودمدار است و محرکش منافع و مصالح شخصی است. این آن علت اصلی است که مرا به بی شرمی سوق می دهد.

ما در یک جامعه ذره ای زندگی می کنیم؟

به عنوان جامعه در حال گذار می توانم بگویم گرایش غالب همین است. البته معنی اش این نیست که عکس و ضدش در جامعه ما وجود ندارد. اگر بخواهیم جریان غالب را در جامعه در نظر بگیریم، به نظر میر سد گرایش غالب همان فرد ذره ای است که مطابق با منافع و مصالح شخصی اش تصمیم می گیرد و عمل می کند. دریافت من این است که این ویژگی در ما پررنگ تر و قوی تر هم شده است و همین طور دارد قوی تر می شود.

ما امروز با آسیب های اجتماعی مواجه هستیم که دامنه گسترده و عمق زیادی دارند. بله، این آسیب های اجتماعی زمینه هایی مادی هم دارد از جمله زمینه های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، ولی یک زمینه اش هم فردی است که کشیده می شود به این آسیب ها و آن ها را تشدید می کند و می گستراند.

فرد ذره ای وقتی تنها خودش را با منافع و مصالحش می شناسد و می خواهد همین را محقق کند، هیچ گونه معیار اجتماعی برای سنجش هدف و عملش ندارد. به همین دلیل است که می بینید یکی از مهم ترین آسیب های اجتماعی در جامعه ما انواع فساد و از جمله فساد اقتصادی است.

در مقوله فساد اقتصادی، فرد صرفا به اتکای در نظر گرفتن منافع و مصالح شخصی، حقوق اجتماعی را نقض می کند. یک فرد ذره ای به راحتی دست به این کار می زند. وقتی در یک جامعه فساد افزایش می یابد، یعنی بی شرمی در حال گسترش است؛ یعنی فرد هنجار یا نظام ارزشی ندارد و اگر هم به چیزی تظاهر می کند، از آن در سنجش خودش استفاده نمی کند. او می خواهد منافع خودش را برآورده کند و برایش مهم نیست که در این راه به منافع دیگران هم آسیب بزند.

فقط فرد اجتماعی می تواند به حقوق دیگران هم فکر کند. فرد ذره ای برعکس، نه تنها اهمیتی نمی دهد، بلکه کارش را به زرنگی تعبیر می کند. می بینید که در جامعه ما مفهوم زرنگی چه نقش پررنگی دارد و این زرنگی عین بی شرمی است.

اول این که نباید فراموش کنیم، احساس شرم در معنای نوینش در جامعه ای امکان ظهور می یابد که محیطش را فراهم کرده باشد. یعنی این طور نیست که هر فردی را در هر شرایطی قرار دهیم و تنها به خاطر این که بگوییم شرم به این دلایل خوب است، او هم بپذیرد. از طرف دیگر به این معنی هم نیست که اگر شرایط فراهم نباشد همه آدم ها به بی شرمی کشیده می شوند.

در حالت عمومی و کلی این طور است که باید ساختارهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی امکان شهروند بودن را برای فرد فراهم کند. به میزان برآورد این امکان، فرد مسئول تر می شود و بیشتر به شرم نزدیک می شود. در دوره گذار وقتی هنوز فرد کاملا هویت شهروندی ندارد، به دنبال آن مشارکت اجتماعی هم ندارد.

اگر بخواهیم بپذیریم که فرد باید مطابق با همان شرایطی که به او تجویز می شود عمل کند، او را به سمت بی شرمی سوق داده ایم. دقیقا مطابق این جمله که «خواهی نشوی رسوا هم رنگ جماعت شو» که حقیقتا دستورالعمل بی شرمی است. می شود این طور به مسئله نگاه کرد که توجیه عمل با شرایط، یعنی نابود کردن خودمان. اگر بر زمینه مشارکت اجتماعی عمل و زندگی نکنیم، به این جا رانده می شویم.

وقتی ما احساس شرم را نه تنها در چارچوب فرد، بلکه در تجربه مشارکت جمعی ببینیم، آن جا فقط بابت خودمان به خود خشم نمی گیریم. با رویکرد جمعی به احساس شرم، ما شرم عمومی یا جمعی را حس می کنیم. یعنی همین گستردگی بی شرمی در جامعه ما را خشمگین کند. یعنی درگیری جامعه با این آسیب های اجتماعی گسترده و آسیب دیدن انسان ها ما را خشمگین کند. این جا ما به عنوان یک عضو جامعه خشم را تجربه می کنیم.

احساس خشم اجتماعی فراتر از احساس شرم شخصی، باعث می شود نه تنها به خودم، بلکه به دیگران هم نسبت به بی شرمی هشدار دهم و دیگران را هم آگاه کنم. هرچه انسان های بیشتری به این موضوع توجه کنند، بی شرمی کمتر و امکان رهایی از این دوره گذار طولانی شده گسترده تر می شود. همه جوامع همین طور پیشرفت کرده اند. هیچ جامعه ای راه را به سرعت و یک باره طی نکرده است.

منبع: برترینها

خستگی یکی از شایع‌ترین نشانه‌های ابتلا به کمبود ویتامین است، اما کمبود ویتامین همیشه به شکل خستگی ظاهر نمی‌شود. گاهی ممکن است مشکلاتی در بدن‌مان ایجاد شوند که خیلی از ما نمی‌دانیم از کمبود ویتامین ناشی شده‌اند.

خستگی یکی از شایع‌ترین نشانه‌های ابتلا به کمبود ویتامین است، اما کمبود ویتامین همیشه به شکل خستگی ظاهر نمی‌شود. گاهی ممکن است مشکلاتی در بدن‌مان ایجاد شوند که خیلی از ما نمی‌دانیم از کمبود ویتامین ناشی شده‌اند.

در ادامه با ما همراه باشید تا در مورد ۷ نشانه‌‌ی کمبود ویتامین و منابع غذایی تأمین‌کننده‌ی ویتامین‌های ضروری بدن بیشتر بدانیم.

۱. دردهای عضلانی
چنانچه به صورت مداوم و بدون هیچ دلیل مشخصی، مثلا بدون اینکه تمرینات ورزشی سنگین انجام داده باشید، دردهای عضلانی دارید، شاید به کمبود ویتامین D مبتلا هستید. علیرغم شیوع بالای کمبود ویتامین D، چون نشانه‌های کمبود این ویتامین خیلی واضح نیستند، تشخیص آن می‌تواند دشوار باشد. با توجه به اینکه ویتامین D در سلامت استخوان‌ها، دندان‌ها و عضلات نقش دارد، اگر به همراه دردهای عضلانی، دندان‌ها و استخوان‌های‌تان هم مشکل دارد، لازم است سطح این ویتامین در بدن‌تان اندازه‌گیری شود.

 

برای اینکه به کمبود ویتامین D دچار نشوید، روزانه در معرض نور آفتاب قرار بگیرید و در رژیم غذایی خود از شیر یا سایر فرآورده‌های لبنیِ غنی شده با ویتامین D مثل ماست و پنیر کُلبه (نوعی پنیر نرم با طعم ملایم) استفاده کنید. ماهی‌های چرب مثل سالمون یا ماهی‌ تُن نیز از جمله منابع ویتامین D به شمار می‌روند که به دلیل خطر رسوب جیوه در بدن بهتر است بیشتر از دو بار در هفته مصرف نشوند.

۲. کِرِختی پاها
چنانچه در ناحیه‌ی پاها احساس کرختی یا بی‌حسی می‌کنید و در راه رفتن‌تان هم مشکل ایجاد شده است (مثلا تعادل ندارید یا اغلب زمین می‌خورید)، شاید به کمبود ویتامین ب۱۲ (B12) مبتلا هستید. حتما می‌پرسید چرا؟ چون ویتامین B12 برای سلامت و عملکرد مغز و دستگاه عصبی ضروری است. اگر سطح این ویتامین کم شود، مغز به دشواری می‌تواند با اعصاب بدن ارتباط برقرار کند و به همین دلیل به بی‌حسی و مشکلات تعادل دچار خواهید شد.

 

برای افزایش سطح ویتامین B12، مصرف مواد غذایی حیوانی مثل ماهی، مرغ و فرآورده‌های لبنی و نیز مواد غذایی گیاهی مثل جایگزین‌های شیر یا گوشت و غلات صبحانه که با ویتامین B12 غنی شده باشند، توصیه شده است.

۳. مشکل دید در شب
آیا چون شب‌ها مشکل دید دارید، ترجیح می‌دهید همیشه بعد از شام در منزل بمانید و بیرون نروید؟ گاهی مشکل دید در شب به کمبود ویتامین آ (A) مربوط می‌شود. ویتامین A در ساختن رنگدانه‌های سلول‌های گیرنده‌ی نوری در چشم‌ها و کمک به دید در نور کم مؤثر است. کمبود ویتامین A موجب می‌شود شب‌ها نتوانید دید واضحی داشته باشید و شاید حتی به سایر اختلالات بینایی مثل دِژِنِراسیون ماکولا (تخریب لکه‌‌ی زرد) نیز دچار شوید.

 

سبزیجات دارای برگ سبز مثل اسفناج و کلم‌‌برگ، سبزیجات دارای رنگدانه‌های نارنجی مثل هویج، سیب‌زمینی شیرین، فلفل دلمه‌ای نارنجی، طالبی و تخم‌مرغ از جمله منابع ویتامین A هستند.

۴. عکس‌العمل‌های کُند
آیا در گرفتن توپ کُند هستید؟ آیا حین رانندگی وقتی کسی ناگهان جلوی ماشین‌تان سبز می‌شود، نمی‌توانید سریع ترمز بگیرید؟ شاید این تأخیرها ناشی از کمبود ویتامین ای (E) باشد و نه بی‌دست‌وپا بودن شما. ویتامین E برای سلامت دستگاه عصبی مفید است و مثل ویتامین B12 به برقراری ارتباط بین مغز و اعصاب کنترل‌کننده‌ی عضلات و عکس‌العمل‌ها کمک می‌کند. کمبود ویتامین E موجب دشوارتر شدن برقراری این ارتباط می‌شود.

 

جوانه‌ی گندم غنی‌ترین منبع تأمین‌کننده‌ی ویتامین E خوانده شده است، پس این ماده‌ی مغذی را به رژیم غذایی خود اضافه کنید. تخم‌مرغ، مایونز، گوشت اندام (organ meat) یا همان احشاء خوراکی، مغزها، دانه‌ها و آووکادو نیز از جمله سایر منابع ویتامین E به شمار می‌روند.

۵. دیر التیام یافتن زخم‌ها
آیا وقتی دست‌تان را می‌بُرید یا جراحت دیگری برای‌تان پیش می‌آید، زخم‌های‌تان دیر التیام می‌یابند؟ شاید بخشی از این مشکل ناشی از کمبود ویتامین سی (C) باشد. سلول‌های پوستی و سایر سلول‌هایی که پس از ایجاد جراحت باید خودشان را به منظور شروع فرآیند التیام بازسازی کنند، به ویتامین C و همچنین ویتامین A و زینک (روی) نیاز دارند. التیام زخم‌ها بدون میزان کافی از این مواد مغذی دشوارتر خواهد شد و به همین دلیل احتمال عفونی شدن زخم‌ها افزایش می‌یابد.

 

برای اینکه به کمبود ویتامین C مبتلا نشوید، مصرف روزانه‌ی مرکبات مثل گریپ‌فروت و انواع لیموها و نیز سبزیجات دارای برگ سبز مثل اسفناج، مَنداب یا همان آراگولا و کلم‌برگ را در رژیم غذایی خود بگنجانید.

۶. احساس افسردگی
علائم کمبود ویتامین همیشه در جسم ظاهر نمی‌شوند. همه‌ی ما ممکن است گاهی وقت‌ها دل‌مان بگیرد، اما چنانچه متوجه شدید که این مشکل در حال وخیم‌تر شدن است، طوری که افسردگی گرفته‌اید یا بیشتر روزها غمگین هستید، شک کنید که شاید به کمبود ویتامین ب۱ (B1) مبتلا شده‌اید. این ویتامین مثل ویتامین B12 برای سلامت سلول‌های عصبی و مغزی ضروری است.

 

کمبود ویتامین B1 در عملکرد این سلول‌ها اختلال ایجاد می‌کند و در نتیجه‌ ممکن است به مشکلات روانی مثل افسردگی دچار شوید. کمبود این ویتامین به ندرت اتفاق می‌افتد، اما در افراد الکلی، مبتلایان به بیماری کرون (نوعی بیماری التهابی روده) یا بی‌اشتهایی (آنورِکسیا) ممکن است بروز کند.

منابع غذایی حاوی این ویتامین عبارتند از گوشت قرمز و سفید، گوشت احشاء مثل کبد، نخود، لوبیا، عدس و مِلاس سیاه (شربتی غلیظ که از چغندرقند یا نیشکر به دست می‌آید).

۷. بوی بد دهان
بوی بد دهان ممکن است از کمبود ویتامین ب۳ (B3) ناشی شود، به ویژه اگر خوب مسواک می‌زنید و نخ دندان استفاده می‌کنید و به طور کلی در رعایت بهداشت دهان و دندان کوشا هستید. کمبود ویتامین B3 به ضعیف شدن عملکرد کبد می‌انجامد.

 

کبد روی عملکرد صحیح معده و روده‌ها تأثیر می‌گذارد و به همین دلیل اختلال در عملکرد آن به مشکلات گوارشی و در نهایت بوی بد دهان منجر خواهد شد. این کمبود در افراد الکلی موجب کاهش سطح انرژی می‌شود.

برای جلوگیری از ابتلا به کمبود ویتامین B3، مصرف احشاء خوراکی، ماهی‌های چرب، دانه‌ی آفتابگردان و سبزیجاتی مثل چغندر توصیه شده است.

به طور کلی، کمبود ویتامین چیزی نیست که تشخیص آن از سوی خودِ افراد به سادگی امکان‌پذیر باشد. چنانچه احساس می‌کنید علائمی دارید که شاید به کمبود ویتامین مربوط باشند، حتما با یک پزشک مشورت کنید و از مصرف خودسرانه‌ی قرص‌ها و مکمل‌های ویتامین بپرهیزید.

یک آزمایش خون ساده سطوح ویتامین‌ها در بدن‌تان را مشخص می‌کند و پزشک در صورت مشاهده‌ی هر نوع کمبودی در سطوح ویتامین‌ها راهنمایی‌های لازم را برای بازگشت به وضعیت عادی در اختیارتان خواهد گذاشت.

منبع: وبسایت چطور

منبع: فرادید

احتمالا در مورد اینکه با شکم خالی چه کارهایی باید بکنید یا از چه فعالیت هایی پرهیز کنید، زیاد شنیده اید. به طور مثال، گفته می شود صبح ناشتا، پیش از صرف صبحانه یک لیوان آب ولرم بنوشید؛ چه بهتر که چند قطره آب لیموی تازه نیز در آن بچکانید تا تمامی سموم از بدن دفع شوند.

احتمالا در مورد اینکه با شکم خالی چه کارهایی باید بکنید یا از چه فعالیت هایی پرهیز کنید، زیاد شنیده اید. به طور مثال، گفته می شود صبح ناشتا، پیش از صرف صبحانه یک لیوان آب ولرم بنوشید؛ چه بهتر که چند قطره آب لیموی تازه نیز در آن بچکانید تا تمامی سموم از بدن دفع شوند.

اما ما در این مطلب، کارهایی که نباید با معده خالی انجام دهید را برایتان برشمرده ایم. مثلا سعی کنید تا حد امکان از جویدن آدامس یا نوشیدن قهوه پرهیز کنید تا معده تان با مشکلی رو به رو نشود.

خوردن قرص های ضد التهاب
آسپرین، پاراستامول و دیگر داروهای غیراستروئیدیِ ضدالتهاب را نباید با معده خالی مصرف کنید. در صورت انجام این کار، نه تنها اثر آن ها از بین می رود، بلکه می تواند برای سلامتی بدن نیز ضررهای متعددی همانند خونریزی معده به دنبال داشته باشد.

پیشنهاد: شیر می تواند تاثیرات منفی داروهای غیراستروئیدیِ ضدالتهاب را تا حد زیادی کاهش دهد. بنابراین، هنگام مصرف این داروها بهتر است شیر را جایگزین آب کنید. در صورت در دسترس نبود شیر، قرص را با مقدار زیادی آب بخورید.

نوشیدن قهوه
نوشیدن قهوه وقتی شکم شما خالی است می تواند به سوزش معده یا ترش کردن منجر شود. اگر صبح ها فقط به نوشیدن قهوه اکتفا کرده و صبحانه میل نکنید، سروتونین خون کاهش خواهد یافت و در ادامه روز حس افسردگی پیدا خواهید کرد.

 

پیشنهاد: اگر نمی توانید عادت نوشیدن قهوه صبحگاهی را ترک کنید، بهتر است آن را با شیر یا خامه همراه کنید. چربی شیر قادر است اثرات منفی قهوه را کم کند.

آدامس جویدن
هنگامی که آدامس می جوید، اسیدهای معده ترشح می شوند و می توانند پرزهای معده را از بین ببرند. جویدن طولانی مدت آدامس به مشکلاتی همانند ورم و التهاب معده منجر می شود. همچنین بد نیست اشاره کنیم که تحقیقات ثابت کرده اند، کسانی که زیاد آدامس می جوند به مصرف غذاهای بی ارزش همانند فست‌فود و شیرینی علاقه بیشتری نسبت به سبزیجات و غذاهای سالم نشان می دهند.

پیشنهاد: آدامس هایی که حاوی شیرین‌کننده های طبیعی (زایلیتول، سوربیتول) هستند ضرر کمتری نسبت به آدامس هایی دارند که دارای شکر، آسپارتام و سیکلامات هستند. ترجیحا آدامس را بیشتر از ۱۰ دقیقه نجوید، حتی وقتی معده تان پر است.

خوابیدن
گرسنگی و پائین بودن میزان گلوکز خون مانع از به خواب رفتن فرد می شوند. جالب است بدانید که کمبود خواب و استراحت نیز باعث افزایش ترشح هورمون های گرسنگی در بدن می شوند.

پیشنهاد: زیاد غذا خوردن قبل از خواب هم خوب نیست. بنابراین، بهتر است پیش از رفتن به رختخواب، لبنیاتی همانند شیر مصرف کنید زیرا حاوی منیزیوم و کلسیم هستند. این مواد به خواب هر چه بهتر افراد کمک می کنند.

ورزش های سخت
برخی تصور می کنند وقتی صبح ناشتا ورزش می کنند، کالری بیشتری می سوزانند. اما این باور صحت ندارد، بلکه ورزش با معده خالی فقط باعث آب رفتن ماهیچه ها می شود. قدرت ورزش نیز کاهش پیدا می کند زیرا بدن انرژی کافی برای انجام تمرینات را نخواهد داشت.

پیشنهاد: به جای انجام تمرینات سخت ورزشی، سعی کنید ایروبیک کنید. اگر مشکلات معدوی دارید، بهتر است پیش از ورزش کردن حتما یک اسنک کوچک میل کنید زیرا ورزش موجب ترشح اسید معده می شود که می تواند به معده خالی آسیب برساند.

خرید کردن
خوب است بدانید که گرسنگی باعث می شود تا ما بیشتر از آنچه که نیاز داریم خرید کنیم. در حقیقت، معده خالی حتی می تواند ما را وادار کند تا به سراغ قفسه های دیگر غیر از مواد غذایی هم برویم. جالب است بدانید که در نتیجه یک تحقیق مشخص شد، گرسنگی پیغام «من غذا می خواهم» را به مغز ارسال می کند. مغز آن را به صورت «من می خواهم» قبول کرده و باعث می شود تا فرد سراغ خرید اقلام غیرضروری برود.

پیشنهاد: پیش از رفتن به فروشگاه، فهرستی از وسایل و مواد غذایی موردنیاز خود را تهیه کنید. همچنین همراه نداشتن کارت بانکی و استفاده از پول نقد (به دلیل محدود بودن) نیز می تواند ترفند خوبی برای پیشگیری از خریدهای بی مورد به شمار رود.

نوشیدن آب مرکبات
اسید و فیبری که در مرکبات وجود دارد موجب اذیت شدن معده خالی می شود. به ویژه برای کسانی که به ورم معده مبتلا هستند، باید توجه داشته باشند که هرگز با شکم خالی، آب پرتقال، یا هرگونه مرکبات دیگری را ننوشند.

پیشنهاد: اگر تمایل دارید مثلا آب پرتقال تازه بنوشید، ترجیحا آن را به نسبت یک به یک با آب مخلوط کنید.

بحث کردن

تحقیقات ثابت کرده اند که گرسنگی باعث از بین رفتن خونسردی و آرامش می شود. دلیلش هم این است که کنترل رفتاری به انرژی نیاز دارد. بنابراین، وقتی فردی معده اش خالی است، احتمالا اینکه رفتارهای نامتعادل داشته باشد، بیشتر خواهد بود.

منبع: روزیاتو

منبع: فرادید

گریه یک پاسخ طبیعی انسان است به طیف گسترده‌ای از احساسات از قبیل:، غم و اندوه، شادی و نا امیدی است. حال سوال این است، آیا گریه می‌تواند برای سلامتی انسان منافعی هم داشته باشد؟

فرادید| گریه یک پاسخ طبیعی انسان به طیف گسترده‌ای از احساسات است از قبیل: غم و اندوه، شادی و نا امیدی است. حال سوال این است، آیا گریه می‌تواند برای سلامتی انسان منافعی هم داشته باشد؟

به گزارش فرادید به نقل از Medicalnewstoday، گریه واکنش غیر معمولی نیست، همه‌ی افراد (مرد و زن) گریه می‌کنند. فرض کنید در ایالت متحده، به طور متوسط زنان سه بار و نیم در ماه و مردان نیز به طور میانگین یک بار و نیم در ماه گریه می‌کنند.

این مقاله به بررسی این مسئله می‌پردازد که افراد چرا گریه می‌کنند و آیا گریه برای سلامتی فرد مفید است.

چرا انسان‌ها گریه می‌کنند؟

انسان‌ها به سه طریق اشک می‌ریزند:

• اشک‌های پایه‌ای: بین کره چشم و پلک انسان غدد اشکی وجود دارند و حاوی مایعی ضد باکتری هستند. پلک و کره چشم هر دو باعث می‌شود اشک از چشمان سرازیر شود. اشکم محیط چشم را مرطوب نگه می‌دارد و به سلامت آن کمک می‌کند.

• اشک‌های غیر ارادی: شامل اشک هایی می‌شود که توسط یک عامل تحریک کننده مانند باد، دود، تندی پیاز و .. ایجاد می‌شوند. در حقیقت این اشک‌ها برای محافظت از چشم‌ها در مقابل عوامل تحریک کننده به وجود می‌آیند.

• اشک‌های احساسی: در پاسخ به طیف وسیعی از احساسات افراد، اشک‌های غیر ارادی ایجاد می‌شوند. این اشک‌ها حاوی سطوح بالاتری از هورمون‌های استرس نسبت به دیگر اشک‌ها هستند.
اغلب افراد در زمانی که در مورد گریه صحبت می‌کنند، بیشتر به اشک‌های هیجانی اشاره می‌کنند.

مزایای گریه کردن
بسیاری از افراد بر این باورند که اشک ریختن نشانه‌ای از ضعف است، اما علم نشان می‌دهد که مقاومت در برابر اشک‌ها به معنای از بین بردن مزایای آن است. محققان دریافته اند که گریه کردن دارای اثراتی مثبت است که عبارتند از:

 

۱ – آرامش
آرامش زمانی وجود دارد که:

• احساسات شما تنظیم باشند.
• آرام باشید.
•  استرس‌ نداشته باشید.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۴ نشان می‌داد که گریه ممکن است تاثیری مستقیم در آرامش افراد داشته باشد. این مطالعه توضیح می‌داد که گریه کردن چگونه سیستم عصبی پارسمپاتیک را فعال می‌کند و چگونه به افراد کمک می‌کند تا آرام شوند.

۲ – حمایت شدن
همانطور که دلجویی کردن از دیگران به تسکین غم کمک می‌کند، گریه نیز کمک می‌کند تا از طرف دیگران حمایت شوید.

مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۶ بیان می‌کرد، گریه در درجه اول مرتبط با یک رفتار دلبستگی است، و این عمل از طرف اطرافیان ما حمایت می‌شود؛ و این مسئله به عنوان یک مزیت فردی و اجتماعی در این مطالعه شناخته شده بود.

۳ – تسکین دهنده درد
تحقیقات نشان می‌دهند که گریه کردن علاوه براینکه یک عامل تسکین دهنده درد می‌باشد، بلکه اشک‌های احساسی، اکسی توسین و اندورفین آزاد می‌کنند.

این مواد باعث می‌شوند که افراد حس خوبی را تجربه کنند و همچنین درد‌های فیزیکی و عاطفی را کاهش می‌دهد. بدین ترتیب گریه می‌تواند به کاهش درد و به ترویج احساس رفاه کمک کند.

۴ – خلق و خوی خوب 
گریه ممکن است روحیه فرد را تقویت کند و حس بهتری به شما بدهد. علاوه بر اینکه درد را کاهش می‌دهد، اکسیتوسین و اندورفین‌های آزد شده می‌توانند باعث بهبودی خلق خوی شما شوند. به همین دلیل از آن‌ها اغلب به عنوان احساسات خوب یاد می‌شود.

۵ – دفع سموم و کاهش استرس
هنگامی که انسان‌ها در پاسخ به استرس گریه می‌کنند، اشک‌های آن‌ها حاوی تعداد زیادی از هورمون‌های استرس و سایر مواد شیمیایی هستند.

محققان معتقدند که گریه می‌تواند سطوح این مواد شیمیایی را در بدن کاهش دهند که به نوبه‌ی خود باعث کاهش استرس می‌شود. با این وجود تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.

 

۶ – خوابیدن
یک مطالعه کوچک که در سال ۲۰۱۵ بر روی نوزادان انجام شده بود نشان می‌داد که گریه به نوزادان کمک می‌کند تا بهتر به خواب بروند. اما اینکه آیا گریه در بزرگسالان نیز، تاثیر تقویت کننده‌ای برای خواب را دارد یا نه، هنوز مشخص نشده است.

با این حال به این نتیجه می‌رسیم که اثرات آرام بخش روحی و روانی گریه که در بالا بیان شد می‌تواند به خواب رفتن هر فرد کمک کند.

۷ – مبارزه با باکتری‌ها
گریه به از بین بردن باکتری‌ها و تمیز کردن چشم‌ها کمک بسیاری می‌کند، زیرا اشک‌ها حاوی لیزوزیم هستند.

یک مطالعه که در سال ۲۰۱۱ انجام شده بود بیان می‌داشت که لیزوزیم دارای خواص ضد میکروبی قوی است که می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سیاه زخم کمک کند.

۸ – بهبود بینایی
اشک‌های پایه‌ای هر بار که فرد پلک می‌زند تولید می‌شوند و همچنین چشم‌ها را مرطوب نگه می‌دارند. این اشک‌ها در اصل ترکیبی از آب و مخاط چشمی هستند که از خشکی چشم جلوگیری می‌کنند.

همانطور که موسسه ملی چشم توضیح می‌دهد، اشک‌های پایه‌ای به افراد کمک می‌کند تا دید بهتری داشته باشند. هنگامی که غشا‌ها خشک می‌شوند، بینایی ممکن است کمی تار شود.

 

چه زمان به دیدن دکتر برویم
گریه در پاسخ به احساساتی مانند غم و اندوه، شادی یا ناامیدی است که دارای مزایای سلامتی نیز می‌باشد.

با این حال، گاهی اوقات، اغلب گریه‌ها می‌توانند نشانه‌ی افسردگی باشند. ممکن است برخی افراد دچار افسردگی باشند و گریه کنند. علائم آن عبارتند از:
• افرادی که به صورت مدوام اشک می‌ریزند.
• بدون هیچ دلیلی، اشک هایشان سرازیر می‌شود.
• گریه‌های آن‌ها غیر قابل کنترل می‌شود.

دیگر علامت‌های افسردگی شامل موارد زیر می‌شوند:
• مشکل در تمرکز، یاد آوری جزئیات و تصمیم گیری
• احساس خستگی جسمی و کاهش انرژی
• احساس گناه، بی ارزشی و درماندگی
• احساس بدبینانه و ناامیدی
• بی خوابی و یا خواب زیاد
• احساس بی قراری و نا آرامی
• پرخوری و یا کاهش اشت‌ها
• گرفتگی عضلات و مشکلات گوارشی
• از دست دادن علاقه به فعالیت‌های لذت بخش
• اضطراب مداوم
• داشتن افکار خودکشی و یا خودخواهانه

افرادی که علائم افسردگی را تجربه می‌کنند، حتما باید با پزشک صحبت کنند.

نتیجه گیری
گریه یک پاسخ طبیعی به طیف گسترده‌ای از احساسات است که دارای مزایای زیاد بهداشتی و اجتماعی می‌باشد، از جمله تسکین درد و اثرات آرام بخش.

با این حال، اگر گریه غیر قابل کنترل شود و بدون هیچ دلیل خاصی باشد، می‌تواند نشانه هایی از افسردگی باشد که در این صورت بهتر است با پزشک صحبت شود.

منبع: medicalnewstoday
ترجمه: وب سایت فرادید

منبع: فرادید

فرقی نمی کند که شما رابطه عاطفی را بهم زده اید یا طرف مقابل تان شما را طرد کرده است، در هر صورت مواردی است که باید پس از اتمام رابطه از انجام دادن آنها خودداری کنید.

فرقی نمی کند که شما رابطه عاطفی را بهم زده اید یا طرف مقابل تان شما را طرد کرده است، در هر صورت مواردی است که باید پس از اتمام رابطه از انجام دادن آنها خودداری کنید.

جدا شدن از فردی که روزی شریک زندگی تان بوده کار ساده ای نیست اما با رعایت مواردی، می توانید راحت تر این دوران سخت را سپری کنید.
 
از او شانس دوباره نخواهید
تمام کردن رابطه عاطفی کار ساده ای نیست، شما شریک زندگی تان را از دست داده اید و طبیعی است که بسیار ناراحت و عصبی باشید یا که بخواهید برای نگهداری رابطه تان پافشاری کنید اما در این شرایط بهتر است که خودتان را کنترل کنید. قبل از هر درخواستی از او به این فکر کنید که آیا آنچه شما را ناراحت کرده از دست دادن یک شریک زندگی  است یا خود آن فرد؟ این دو تفاوت زیادی با هم دارند.

اگر شما تنها از ترس تنها شدن است که نمی خواهید از او جدا شوید، بهتر است کمی عمیق تر فکر کنید. مطمئنا شما تنها نخواهید ماند و طرف مقابل تان هم تنها نیمه گمشده زندگی تان نبوده است، پس حالا که رابطه تان به اینجا کشیده، بهتر است که از او شانس دوباره ای نخواهید.
 
به او زنگ نزنید
این که بخواهید جلوی خودتان را بگیرید و به کسی که دوستش دارید زنگ نزنید، کار بسیار دشواری است. شما ماهها و حتی سالها با او در تماس بودید و حال باید دور زنگ زدن یا پیغام دادن به او را خط بکشید. اما اگر بتوانید تا ۳۰ روز این کار را انجام ندهید، نصف بیشتر راه را رفته اید. پس از آن خواهید دید که ۳۰ روز تبدیل به ۴۰ روز و ۵۰ روز می شود و  شما حالتان بهتر شده و در نهایت توانسته اید که بدون او زندگی کنید.
 

 

 
زاویه دید خود را تغییر دهید
اگر شما فردی باشید که طرد شده اید، احتمال این که دچار افسردگی شوید و مدام خودتان را سرزنش کنید، زیاد است. در این شرایط بهتر است که زاویه دید خود را تغییر دهید. به عنوان مثال فکر کنید که این شما بوده اید که او را نخواسته اید، یا این که با جدا شدن از او فرصت های بهتری برایتان فراهم خواهد شد. اگر بتوانید ذهن تان را کنترل کنید، احساس قدرت و اعتماد به نفس بیشتری پیدا خواهید کرد.
 
با اولین فردی که پس از او ملاقات کردید، قرار نگذارید
پس از جدایی، به احتمال خیلی زیاد دوست دارید که حسادت طرف مقابل تان را برانگیزید یا که به گونه ای از او انتقام بگیرید. این کار بسیار ساده است اما دست نگه دارید. پس از یک شکست دردناک، شما باید برای مدتی تنها باشید در غیر این صورت ممکن است که از سر لجبازی یا عصبانیت اشتباه دوباره ای مرتکب شوید و بیشتر در باتلاق غم فرو روید. بنابراین به خودتان زمان دهید تا کمی از عصبانیت تان بکاهد، سپس می توانید منطقی یک تصمیم درست برای آغاز رابطه ای سالم بگیرید.
 

 

سر خودتان را بیش از حد شلوغ نکنید
بعضی افراد برای این که بتوانند شکست عشقی خود را فراموش کنند، سر خود را با چیزهای مختلف مانند میهمانی رفتن… گرم می کنند. با این کار شما در واقع خودتان را گول می زنید، شادی ناشی از این رفتارها نیز موقتی و سطحی است. بهترین راه این است که به خودتان زمان دهید، برای رابطه از دست رفته تان سوگواری و به خوبی اتفاقاتی که گذشته را تجزیه و تحلیل کنید. در غیر این صورت این اتفاق چون لکه ای سیاه همیشه قلب تان را خواهد فشرد.
 
از درد گریزان نباشید
هیچکس درد و رنج را دوست ندارد و طبیعی است که شما نیز از آن فراری باشید اما با پنهان کردن دردهایتان هیچوقت زخم تان التیام نخواهد یافت. دردهایتان بالاخره روزی سر باز می زنند. بنابراین گریه کنید، فریاد بکشید، دردودل کنید تا هر چه در دل تان مانده خالی شود.
 

 

پشت سر او حرف نزنید
درست است که شما از دست فردی که روزی دوستش داشتید عصبانی هستید اما کار اشتباهی است اگر پیش دیگران از او بد بگویید. با این کار نه به او، بلکه به خودتان نیز آسیب می رسانید. این رفتار بیشتر شما را در باتلاق فرو می برد، در صورتی که اگر سکوت کنید، ارزش بیشتری نزد دیگران خواهید داشت.
 
در خانه نمانید
اگر چه حوصله بیرون رفتن از خانه را ندارید، اما نباید خودتان را در خانه حبس کنید. اگر زیاد در خانه بمانید، احتمال این که هر ۱ دقیقه یک بار گوشی تان را به انتظار پیغامی از او نگاه کنید، زیاد است. به همین دلیل در کنار تنها ماندن و فکر کردن هایتان، هر روز برای خود برنامه ای مفرح بچینید و کاری را انجام دهید که به شما حس خوبی را منتقل می کند. با این کار رفته رفته عادت فکر کردن به او را ترک خواهید کرد.
 

 

 
یادتان نرود چه کسی هستید
در دوران پس از جدایی، به دنبال فعالیت هایی باشید که به شما ثابت کند آدم مستقلی هستید و بدون داشتن شریک هم می توانید از پس کارهایتان برآیید یا از زندگی تان نهایت لذت را ببرید. به عنوان مثال به کلاس های متفرقه، زبان، شنا، آشپزی و…، بروید و مهارتی بیاموزید. با این کار نه تنها اعتماد به نفس تان بالاتر خواهد رفت بلکه دوستان جدیدی نیز پیدا خواهید کرد که بر روحیه تان بی تاثیر نخواهند بود.
 
خاطرات او را از خود دور کنید
اگر عکس هایی دارید که روزهای خوش گذشته را به یادتان می آورد، آنها را پاک کنید یا اگر نگاه کردن به عروسکی که او خریده شما را آزار می دهد، او را از خود دور کنید. در کل شما باید هر آنچه یادآور اوست را تا مدتی از جلوی چشم هایتان دور نگه دارید. حال زمان شروعی دوباره است پس به خودتان کمک کنید تا هیچ چیز مانع شما نشود.
 

 

 
به رابطه های قبلی تان باز نگردید
شما به دو دلیل شاید وسوسه شوید که به رابطه های قبلی تان باز گردید. ۱٫ انتقام از طرف مقابل ۲٫ تنها نماندن. اما اینها دلایل خوبی برای این کار نیستند. اگر شما می توانستید با افرادی که از زندگی تان دور کرده اید ارتباط برقرار کنید، دیگر چرا آنها را از زندگی تان حذف کردید؟ بنابراین بهتر است به هیچ عنوان در این شرایط سراغ دوستان قدیمی تان نروید.
 
از شکست تان درس بگیرید
رابطه شما تمام شده و ممکن است زمانی که به آن فکر می کنید حس پشیمانی به سراغ تان آید اما بدانید که هیچ اتفاقی بی دلیل نیست. به جای پشیمان بودن بهتر است که از رابطه گذشته تان درس بگیرید. با خودتان بگویید «چگونه می توانم آدم بهتری در رابطه بعدی ام باشم؟» یا «کدام اشتباهات را نباید تکرار کنم؟»… اگر کمی مثبت اندیش تر باشید، از جنبه های مثبت تجربه ای که داشته اید درس خواهید گرفت.

منبع: برترین‌ها

منبع: فرادید

سرطان پوست قابل پیشگیری و درمان است، به شرطی که سریع متوجه علائم آن شوید.

 

سرطان پوست قابل پیشگیری و درمان است، به شرطی که سریع متوجه علائم آن شوید.

نشانه‌های سرطان پوست فقط روی پوست ظاهر ‌نمی‌شود، بلکه گاهی ممکن است یکی از این ۱۰ ناحیه در بدن را درگیر ‌کند که شاید هرگز فکر نکنید که ممکن است با پوست و سرطان‌های پوست مرتبط باشند.

در این مطلب، این نقاط را به شما معرفی خواهم کرد.

۱٫ عنبیه چشم
سرطان پوست صرفا مختص پوست نیست. هر بافتی که در معرض آسیب‌های ناشی از نور آفتاب قرار بگیرد، ممکن است دچار نوعی از سرطان پوست شود. همانند پوست، چشم شما هم می‌تواند دچار بیماری‌های ساده‌ای مانند کک و مک یا بدتر از آن ملانوم شود که مرگبارترین نوع سرطان پوست است.

اما چطور باید از چشمانتان در برابر اشعه‌های مضر آفتاب محافظت کنید؟ برای این منظور باید از عینک‌‌های آفتابی UV دار مورد تایید چشم‌پزشکان استفاده کنید‌‌. در ضمن اگر در دایره دید خود نقاط عجیب یا هر نوع تغییر رنگی را مشاهده کردید، حتما به چشم‌پزشک مراجعه کنید زیرا این نوع بیماری‌ها اگر دیر تشخیص داده شوند درمانشان به مراتب سخت‌‌‌تر است.

۲٫ زیر بافت ناخن
این روزها کاشت ژلی ناخن مد شده و آرایشگران برای خشک کردن مواد کاشت از دستگاه‌های اشعه UV کمک می‌گیرند. این دستگاه‌‌‌‌ها در واقع نمونه‌های کوچکی از کابین‌های سولاریوم هستند که برای برنزه کردن پوست استفاده می‌شوند و تحقیقات بسیاری نشان داده، همین کار ساده ممکن است عامل ابتلا به سرطان پوست باشد.

گرچه بافت ناخن دچار سرطان پوست نمی‌شود اما سرطان به راحتی می‌تواند به بافت زیر ناخن نفوذ کند. به همین دلیل است که متخصصان پوست توصیه می‌کنند به تمام نقاط بدن از جمله کنار ناخن‌‌های دست و پا هم کرم ضدآفتاب بزنید و هر از گاهی هنگام ناخن گرفتن یا سوهان کشیدن آنها را از نظر سلامت بررسی کنید.

۳٫ ناحیه سرینی
یکی از عجیب‌ترین قسمت‌های بدن که ممکن است دچار سرطان پوست شود، شکاف باسن است. این ناحیه به نوعی از سرطان سلول‌های سنگفرشی مبتلا می‌شود که البته کشنده نیست اما به هرحال ضایعه سرطانی است و به بررسی و درمان نیاز دارد.

۴٫ اندام‌‌های تناسلی
متاسفانه برخلاف انتظار، تعداد بیمارانی که دچار سرطان پوست در این نواحی می‌شوند، کم نیست و دلیل آن هم حمام آفتاب گرفتن است. سرطان پوست می‌تواند از نقطه‌ای به نقطه دیگر بدن گسترش یابد و همیشه دقیقا در ناحیه بروز سرطان باقی نمی‌ماند.

به همین دلیل است که سرطان پوست گاهی در نواحی‌ای که نور خورشید دریافت نمی‌کنند هم دیده می‌شود. اگر ضایعه‌ای در این نواحی مشاهده کردید، خجالت نکشید و هرچه سریع‌تر به پزشک متخصص مراجعه کنید زیرا سرطان روز به روز وخیم‌‌‌تر می‌شود و درمان به مراتب مشکل‌‌‌تر خواهد شد.

۵٫ مجرای شنوایی
وجود مقداری پوسته یا جرم داخل یا پشت گوش غیرمعمول نیست اما اگر با شستشوی خوب از بین نرود، احتمال ابتلا به سرطان پوست وجود دارد.

متخصصان گوشزد می‌کنند اگر ضایعه‌ای اطراف یا داخل گوش دیده شد و بعد از حدود ۱ ماه از بین نرفت، حتما باید به پزشک مراجعه کنید. ضایعات همیشه سرطانی نیستند اما اگر به رنگ‌‌های قرمز و صدفی یا حالت پوسته‌پوسته، زخم یا تاول همراه با خونریزی باشند، احتمال سرطانی بودن ضایعه بالاست.

۶٫ زیر زبان
علائم نوعی از سرطان پوست در زیر زبان ظاهر می‌شود. درست است که زیر زبان در معرض نور آفتاب نیست اما همان‌طور که گفته شد، سرطان قابلیت جابجایی دارد‌‌. در افرادی که سیگار می‌کشند، احتمال بروز علائم سرطان زیر زبان بیشتر می‌شود.

۷٫مقعد
سرطان پوست اطراف مقعد و حتی داخل روده هم مشاهده شده که البته بسیار نادر است. مشاهده خون در مدفوع، درد هنگام دفع یا تغییرات مدام در مزاج می‌تواند نشانه ابتلا به سرطان در این نواحی باشد.

۸٫پوست سر
یکی از شایع‌ترین نواحی ابتلا به سرطان‌‌‌‌، پوست کف سر است. سرطان در این ناحیه معمولا به‌دلیل حجم بالای موها یا تشخیص داده ‌نمی‌شود یا با شوره سر اشتباه گرفته می‌شود. اگر زائده‌ای کف سر دارید که با خارش، سوزش و خونریزی همراه است حتما باید به پزشک مراجعه کنید. برای اینکه متوجه علائم سرطان در این ناحیه شوید، کافی است از آرایشگرتان بخواهید نگاهی به سرتان بیندازد.

۹٫بین انگشتان پا
اغلب مردم زمانی که در تابستان صندل می‌پوشند، فراموش می‌کنند به پاهای خود کرم ضدآفتاب بزنند. حتی وقتی لک و خال‌هایی روی پاهای خود می‌بینند به این موضوع توجه نمی‌کنند‌‌. تقارن نداشتن خال، شکاف‌‌های ناهموار بین انگشتان پا، خال‌‌های رنگی، خال‌هایی با قطر بزرگ‌تر از سرپاکن یا تغییر و تحولی در رنگدانه‌‌های پوست می‌تواند نشانه ابتلا به سرطان پوست باشد.

۱۰٫روی خالکوبی‌های بدن
افرادی که روی بدنشان خالکوبی دارند، گمان می‌کنند پوست ناحیه خالکوبی نیازی به کرم ضدآفتاب ندارد، اما برخلاف باور عموم مردم بهتر است بدانید خالکوبی، نور خورشید را بهتر جذب می‌کند‌‌. علاوه بر این، جوهر خالکوبی باعث پوشانده شدن خال‌ها، لک‌‌‌‌ها و دیگر علائم مربوط به سرطان پوست می‌شود.

منبع: هفته‌نامه سلامت

منبع: فرادید