بایگانی دسته ی : جالبترین ها

در دنیا ۶ گونه مختلف از فلامینگوها وجود دارد که دو گونه از آن‌ها در ایران پراکنش دارند. (عکس از احسان احدی)

چرا فلامینگوها صورتی هستند؟

فلامینگو، پرنده‌ای با پاهای فوق‌العاده ظریف است که از آبزیان میکروسکوپی تغذیه می‌کند. فلامینگوها صورتی به دنیا نمی‌آیند بلکه به دلیل مصرف کانتاگزانتین (Canthaxanthin) که از غذاهایی مانند میگو و جلبک‌های سبز و آبی به دست می‌آورند، صورتی می‌شوند. فلامینگوهای جوان رنگ دودی چرکی با پاهای قهوه‌ای تیره دارند، در زمان بلوغ رنگ آن‌ها به صورتی مایل به قرمز و سفید تغییر می‌کند و رنگ پاهایشان نیز قرمز می‌شود. فلامینگوهایی که به باغ‌وحش‌ها آورده می‌شوند، اغلب رنگ صورتی‌شان را از دست می‌دهند مگر آنکه درست تغذیه شوند و مکمل‌های غذایی لازم مانند کانتاگزانتین سنتزی را دریافت کنند. یک سوال که همیشه در مورد فلامینگوها مطرح می‌شود، این است که آیا آن‌ها صورتی هستند چون میگو می‌خورند؟

پاسخ به این سوال مثبت است. آرتیمیا یک نوع سخت‌پوست است که در اغلب دریاچه‌های آب شور یافت می‌شود، فلامینگوها نیز عادت دارند که در جستجوی این غذای مطبوع به این نوع دریاچه‌ها سرکشی کنند. بنابراین ترکیب غذایی طبیعی فلامینگوهاست که باعث صورتی شدن آن‌ها می‌شود. ترکیب ارگانیک موسوم به بتاکاروتن که در آرتیمیاها یافت می‌شود، در اصل همان ترکیب شیمیایی است که هویج‌ها را نارنجی می‌کند و در تغییر رنگ پرهای فلامینگوها نیز نقش اساسی دارد. بتا-کاروتن در اصل یک رنگدانه قرمز نارنجی است که پیش‌ساز ویتامین آ قلمداد می‌شود بنابراین نه‌تنها در بدن فلامینگوها بلکه در بدن ما انسان‌ها نیز نقش مهمی برعهده دارد. اما کانتاگزانتین در اصل همان ترکیب شیمیایی است که پرورش‌دهندگان ماهیان سالمون برای خوش آب و رنگ‌تر شدن ماهیانشان استفاده می‌کنند. جالب اینجاست که حتی بعضی از انسان‌ها هم به مصرف کانتاگزانتین علاقه نشان می‌دهند در حالی که بعد از مصرف این ترکیب اغلب رنگ پوستشان به جای نارنجی، قهوه‌ای می‌شود.

فلامینگوها در زیستگاه‌های ساحلی، دریاچه‌های نمک، سواحل گلی و باتلاقی تولیدمثل می‌کنند. (عکس از مینا عزتی)

نادرترین فلامینگو

در کل دنیا ۶ گونه فلامینگو زیست می‌کند که از این میان دو گونه فلامینگوی بزرگ و فلامینگوی کوچک در ایران یافت می‌شوند. اما نادرترین فلامینگوی دنیا، فلامینگوی آند است که در کوهستان‌های دورافتاده آندز آمریکای جنوبی زیست می‌کند. فلامینگوی آند به یکی از قدیمی‌ترین خانواده‌های دنیا تعلق دارد که قدمت حضورشان در روی کره زمین به ۵۰ میلیون سال قبل بازمی‌گردد. فلامینگوهای آند در حال حاضر تنها در منطقه پونا یافت می‌شوند. پونا یک دشت خشک، سرد و البته مرتفع در کوهستان‌های آندز است که ارتفاع آن بین ۲.۳۰۰ تا ۴.۵۰۰ متر متغیر است. آبی که این نوع فلامینگوها برای بقا به آن وابسته‌اند، ۱۰ مرتبه شورتر از آب دریاهاست. علیرغم اینکه دریاچه‌های این منطقه ظاهر خشن و نامهربانی دارند اما در آن‌ها غلظت بالایی از دیاتومه‌ها یا جلبک‌های تک‌سلولی (گیاهانی که آوند، ریشه و برگ حقیقی ندارند) یافت می‌شود که این زیستمندان منبع غذایی اصلی فلامینگوها را تشکیل می‌دهند.

فلامینگوی آند، نادرترین گونه از فلامینگوها در جهان

گرداب انقراض

از میان فلامینگوها تنها یک گونه موسوم به فلامینگوی بزرگ است که از نظر وضعیت حفاظتی در معرض خطر نیست. اما وضعیت همین گونه در کشور ما نیز مطلوب نیست و بقای آن در هاله‌ای از ابهام قرار دارد چراکه متاسفانه صید بی‌رویه فلامینگوها و برداشتن جوجه آن‌ها از لانه در بعضی نقاط ایران شایع است. لازم به ذکر است که فلامینگوها پاهای خیلی ظریفی دارند و حمل نادرست آن‌ها می‌تواند منجر به آسیب‌های غیرقابل جبران شود. سایر گونه‌های فلامینگوها در دنیا علیرغم اینکه بعضا جمعیت‌های چند میلیونی دارند اما باز هم در معرض خطرند. یک مشکل جدی فلامینگوها این است که چرخه زادآوری آن‌ها طولانی است بنابراین شکار می‌تواند بر روند جمعیتشان تاثیر به سزایی داشته باشد. در حال حاضر در کل دنیا کم‌تر از ۳۰ سایت عمده زادآوری برای فلامینگوها وجود دارد و وضعیت فلامینگوهای آند از این نظر نسبت به سایرین اسف‌بارتر است. فلامینگوها برای گوشت، پرها و چربی‌شان شکار می‌شوند. متاسفانه یک باور سنتی و البته اشتباه در مورد آن‌ها وجود دارد و آن‌هم این است که چربی فلامینگو خواص درمانی دارد و می‌تواند در درمان سل موثر باشد، در حالی که این باور از اساس اشتباه است.

احتمال موفقیت زادآوری فلامینگوها بسیار اندک است و همین مسئله یکی از مهم‌ترین دلایل کاهش جمعیت آن‌هاست. (عکس از احسان احدی)

کشف یک فلامینگوی باستانی

در سال ۲۰۱۲ میلادی دانشمندان در بخش شمال‌شرقی اسپانیا، لانه یک فلامینگوی باستانی را که در آن ۵ تخم وجود داشت، پیدا کردند. تحقیقات بعدی نشان داد که قدمت این لانه به حدود ۱۸ میلیون سال پیش بازمی‌گردد. اسکن پوسته‌های تخم حاکی از آن بود که ترکیبات میکروسکوپی آن، شباهت نزدیکی با تخم فلامینگوهای امروزی دارد هرچند که شکل لانه تفاوت آشکاری با لانه فلامینگوهای امروزی داشت و بیش‌تر به لانه آنقوت‌ها شبیه بود. از آنجایی که در کل شباهت‌هایی میان فلامینگوها و آنقوت‌ها وجود دارد، این باور در نزد دانشمندان تقویت شد که این دو گونه مختلف به احتمال زیاد از نظر خویشاوندی و تکاملی با یکدیگر نزدیکی دارند و این نزدیکی بیش‌‌تر از آن چیزی است که پیش‌تر تصور می‌شد.

یک تهدید عمده فلامینگوها برداشتن تخم‌های آن‌ها از لانه توسط افراد بومی و محلی است. (عکس از مینا عزتی)

رازها و رمزها

جوجه‌های فلامینگوها بر روی لانه‌های گلی که والدینشان می‌سازند، متولد می‌شوند و ۳ سال طول می‌کشد تا قابلیت پرواز و زندگی مستقل را به دست می‌آورند. فلامینگوهایی که پرهای پررنگ‌تری دارند، اغلب در رقابت جفت‌گیری نسبت به سایرین موفق‌تر هستند. فلامینگوهای صورتی‌تر با پرهای روشن‌تر این پیغام را به سایرین منتقل می‌کنند که توان این فرد در تهیه منابع غذایی از سایرین بیش تر است بنابراین در اصل فلامینگوهای صورتی‌تر هستند که ژن‌هایشان را به نسل بعدی انتقال می‌دهند. اغلب فلامینگوها تک‌همسری و به جفت خود وفادار هستند. طول عمر فلامینگوها نیز معمولا زیاد و در حدود ۷۰ سال تخمین زده شده است که البته همین مسئله یک دلیل جدی در معرض خطر قرار گرفتن آن‌ها است چرا که فلامینگوهای پیرتر اغلب توانایی باروری ندارند.

جالب این که درآمدی که این گروه های تبهکاری کسب می
کنند در برخی موارد با سود شرکت های تجاری بزرگ برابری می کند. با این
وجود بسیاری از این سندیکاهای تبهکاری نیز درآمدهای کمتری دارند. اما در
میان همه ی این گروه های تبهکاری یک اشتراک وجود دارد و آن بی رحمی و قساوت
است.

ایتالیا محل تولید مافیا بوده و واژه ی «مافیا» منحصراً برای خانواده ای که در سیسیل ایتالیا در دهه ی ۱۸۶۰ به کار برده می شد. در واقع با تبدیل شدن شهر سیسیل به پایتخت کشور ایتالیا در دوران هرج و مرج و پر از خشونت اواخر قرن نوزدهم این خانواده ی تبهکار قدرت را در این شهر در دست گرفتند. امروزه در ایتالیا ۴ خانواده مافیایی اصلی وجود دارد. مافیای اصلی سیسیلی که به آن «کوزا نوسترا» (Cosa Nostra) گفته می شود هنوز زنده بوده اما مانند گذشته قدرتمند نیستند. دیگر خانواده های مافیا خانواده ی کامورا در کامپانیا، ساکرا کورونا یونیتا در آپولیا و قدرتمند ترین آن ها یعنی اندرانگتا (Ndrangheta) در کالابریا هستند. این گروه مافیایی ابتدا در اواخر دهه ی ۱۸۰۰ میلادی در زندان های کالابریا شکل گرفت اما در طول یک قرن و نیم بعد قدرت گرفته و در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ به ربودن افراد و درخواست پول از بستگان آن ها دست زدند.

با پولی که از این آدم ربایی ها بدست می آمد در زمینه ی خرید و فروش کوکائین سرمایه گذاری کرده و به اولین خانواده ی مافیایی تبدیل شدند که در زمینه ی خرید و فروش مواد مخدر بازار پرسودی را به دست گرفتند. خانواده ی کوزا نوسترا که در آن زمان قدرت و نفوذ بیشتری نسبت به دیگر گروه های رقیب داشت خیلی دیر وارد این عرصه شد. آن ها بیشتر بر روی فشار آوردن بر دولت که قصد داشت درآمدهای آن ها را از طریق قانون گذاری های جدید محدود نماید متمرکز بودند. در نهایت قتل دو قاضی شناخته شده ضد مافیا توجه پلیس را به این خانواده ها جلب کرد. با تمرکز نیروهای پلیس بر روی خانواده ی کوزا نوسترا، گروه اندرانگتا شکوفا شد.. امروزه برآورد می شود که خانواده ی مافیایی اندرانگتا مسئولیت بیش از ۸۰ درصد خرید و فروش کوکائین در اروپا را بر عهده دارد.

علاوه بر خرید و فروش کوکائین، اندارنگتا در هر فعالیت غیرقانونی دیگری که سودآور باشد نیز شرکت دارد، البته غیر از روسپی گری. به وضوح مشخص است که این گروه چنان درآمد دارد که نمی داند با آن چه بکند و نیروهای پلیس ایتالیا نیز نوارهایی ضبط شده از صدای دو گنگستر در دست دارد که نشان می دهد آن ها در حال خارج کردن مقدار زیادی پول از چاله ای هستند که قبلاً برای مخفی کردن پول ها کنده اند و در می بایند که میلیون ها دلار پول نقد پوسیده شده است. بر اساس ادعای سرویس های خبری ایتالیا این گروه در سال ۲۰۱۳ بیش از ۶۰ میلیارد دلار درآمد داشته اند که به اندازه ی درآمد شرکت پپسی کولا در سال و حدود ۳ درصد درآمد ناخالص داخلی کشور است.

یکی از دلایل موفقیت آن ها این است که بسیار سری کار کرده و افرادی که در این گروه ها حضور دارند معمولاً از یک تبار خونی هستند. این موضوع شهادت دادن یک عضو مافیا علیه عضو دیگر را بسیار سخت می کند زیرا آن ها نمی توانند به کسی خیانت کنند که در واقع برادر، پسر عمو یا پدر یا در کل آشنای خانوادگی آن هاست. این روش عضوگیری و فعالیت آن ها بسیار موثر و کارآمد بوده است زیرا به ندرت اتفاق می افتد که کسی از خانواده ی مافیایی اندرانگتا با پلیس همکاری کند. در یکی از تلاش های پلیس برای استخدام یک خبرچین و استفاده از او علیه خانواده ی مافیایی اندرانگتا در سال ۲۰۱۰ شرایط بر طبق انتظار پیش نرفت. زن ۳۵ ساله ای که خبرچین پلیس بود با شلیک گلوله به قتل رسیده و جنازه ی او در اسید حل شد. از این رو اگر چه مافیای اندرانگتا بسیار سری عمل می کند اما از اعمال خشونت و انعکاس یافتن جنایت هایش در رسانه ها نیز هیچ ابایی ندارد.

گروه ولایت اسلامی عراق و شام با نام اختصاری «داعش» در سال ۲۰۰۴ از گروه القاعده حاضر در عراق و در پی کشته شدن تعدادی از رهبرانشان ایجاد شد. آن ها اسم خود را به داعش تغییر داده و البته در آن دوران خود را دولت اسلامی عراق می نامیدند. امروزه این گروه تندرو و بیرحم در مناطقی از عراق و سوریه حضور داشته و خطرناک ترین گروه تروریستی بین المللی به شمار می آیند که به دلیل بنیادگرایی افراط گرایانه ی مذهبی خود در سال های اخیر دنیا را به آشوب کشیده اند. اگر چه آن ها در واقع یک گروه تروریستی به شمار می آیند اما به دلیل استفاده از روش های تبهکارانه در کسب درآمد در این فهرست قرار گرفته اند.

داعش از روش های عضوگیری مشابهی مانند دیگر گروه های تبهکاری خیابانی استفاده می کند. آن ها عمدتاً از بین افراد جوان و خشمگین مناطق جنگ زده و دیگر نقاط جهان با وعده ی اسلحه، قدرت و پول و با استفاده از ایدیولوژی های مذهبی عضوگیری خود را انجام می دهند. فعالیت های تبهکارانه آن ها شامل دریافت پول از خانواده های افراد ربوده شده، فروش عتیقه جات دزدیده شده، اخاذی، فروش غیرقانونی نفت و تا حدود زیادی نیز قاچاق انسان است. یکی از امتیازاتی که این گروه بر خلاف دیگر گروه های تبهکاری دارد دسترسی به نفت خام می باشد. بر اساس برآوردها آن ها سالانه و روی هم رفته از تمامی فعالیت های تبهکارانه ی خود حدود یک میلیارد دلار درآمد کسب می کنند. آن ها از طریق ویدیوهایی که مرتباً در فضای مجازی منتشر کرده و سر بریدن و اعدام قربانیان خود را به نمایش می گذارند رعب و وحشت را در میان مردم جهان پراکنده کرده اند.

مافیای روسیه «سولنتسوسکایا براتوا« (Solntsevskaya Bratva) نام دارد اما اطلاعات بسیار کمی در مورد آن وجود دارد. به نظر می رسد که فعالیت های مافیایی در روسیه توسط شخصی به نام سرگئی میخائیلوف آغاز شد که بیشتر خود را یک تاجر می داند تا گنگستر. این سندیکای تبهکاری روسی ساختار مرکزی سازمان یافته و درستی ندارد. به جای این موضوع، ۱۰ گروه مستقل این سندیکا که کاملاً جدا از هم کار می کنند تحت فرماندهی ۱۲ نفر اصلی فعالیت دارند که مرتباً با هم ملاقات داشته و منابع انسانی شان را با هم متحد می کنند. آن ها در کشورهای دیگر نیز اعضایی دارند.

بر اساس گزارش ها سندیکای سولنتسوسکایا براتوا یکی از ثروتمندترین و پردرآمدترین سندیکاهای تبهکارانه در سراسر جهان به شمار می آید. آن ها برای کسب درآمد دست به هر کاری زده و یکی از منابع اصلی درآمدی آن ها اخاذی است. حتی گفته شده که کسانی که در حوزه ی فعالیت آن ها مشغول کسب و کار هستند باید تا حدود ۲۰ درصد از درآمد خود را به سندیکای سولنتسوسکایا براتوا بدهند و اگر از این کار سر باز بزنند خود یا اعضای خانواده شان کشته خواهند شد. پس وقتی که اعضای سندیکا با افراد معمولی چنین رفتاری انجام می دهند می توان تصور کرد که نسخه ی آن ها برای گروه های رقیب و کسانی که به آن ها ضربه بزنند چه خواهد بود.

۲- مارا سالواتروچا

در ایالات متحده نیز گروه های تبهکاری و مافیایی بسیاری وجود دارد. برای مثال در این کشور گروه های موتورسواری به نام «فرشتگان جهنم» و «مغول ها»، گروه های شهری مانند «خون ها» و «کریپ ها» وجود دارد اما برای مامورین اف بی آی خطرناک ترین گروه تبهکاری ایالات متحده گروه مارا سالواتروچا است که با نام «MS-13» بیشتر شناخته می شوند. در حال حاضر این گروه تبهکاری تنها گروهی است که یک نیروی ویژه برای مقابله با آن شکل گرفته و سعی در متوقف کردن آن ها دارد.

بیشتر اعضای این گروه تبهکاری ریشه ی السالوادوری دارند و در میان آن ها ملیت های هندوراسی و گواتمالایی نیز دیده می شود. آن ها معمولاً اعضای خود را از میان افراد جوان به خصوص بچه های دبیرستانی انتخاب می کنند. منبع اصلی درآمد آن ها خرید و فروش مواد مخدر، اخاذی، دزدی و قاچاق انسان است که آن ها را برای بردگی جنسی به فروش می رسانند. چیزی که در مورد این گروه تبهکاری باعث وحشت اف بی ای شده میزان خشونت اعمال شده توسط این گروه است. علت اصلی خشونت فراوان در این گروه از نداشتن سلسله مراتب در ان نشأت می گیرد و در واقع سیستم آن ها بیشتر یک سیستم با قدرت افقی است و هر بخش از این سازمان که «محفل» (clique) نامیده می شود به صورت مستقل عمل می کند. این موضوع باعث تنش در میان محفل ها شده  و معمولاض افراد غیرنظامی در درگیری های بین محفل های رقیب صدمه می بینند.

اگر چه این گروه تبهکاری در ایالات متحده بسیار خشن عمل می کند اما خشونت آن ها در کشورهای آمریکای مرکزی بسیار شدیدتر است. کشورهای هندوراس، السالوادور و گواتمالا که مثلث شمالی خوانده می شود محل حکمرانی این گروه بوده و آن ها را به نا امن ترین کشورهای بدون جنگ تبدیل کرده است.

بیشتر کارتل های مواد مخدر امروز مکزیک از گروهی تبهکار که در دهه ی ۱۹۸۰ کوکائین را از کلمبیا به ایالات متحده قاچاق می کردند نشات گرفته اند. در آن دوران دولت ایالات متحده به شدت با کارتل های کلمبیایی برخورد کرد اما کار مشابهی در مورد کارتل های مکزیکی امکان پذیر نبود. در این دوره مهم ترین و قدرتمندترین گروه های تبهکاری مکزیک، کارتل گوادالاخارا و کارتل خلیج بودند. در سال ۱۹۸۹، سردسته کارتل گوادالاخارا دستگیر شده و مسیرهای قاچاق این کارتل به دست سه دستیار او افتاد که باعث به وجود آمدن سه کارتل دیگر با عنوان های سینالوا، خوارز و تیخوانا شد. در حال حاضر کارتل سینالوا فعالترین و قدرتمندترین کارتل شناخته می شود زیرا بیشترین قلمرو و بیشترین مسیرهای قاچاق را در اختیار دارد.

در واقع آن ها یک مسیر قاچاق به درون شیکاگو دارند که باعث مرگ های فراوانی شده است. روی هم رفته کارتل خلیج قدرت کمتری نسبت به کارتل منحل شده ی گوالاداخارا داشته و البته در مقام دوم از لحاظ قدرت و بزرگی قرار دارد. اما خطرناک ترین کارتل از لحاظ قدرت در رده سوم قرار داشته و کارتل لوس زتاس نام دارد که به معنای «زد ها» (Zs) است. در حال حاضر سردسته ی این گروه مشخص نیست و البته دلیل خوبی نیز برای این موضوع وجود دارد. از زمان شکل گیری این گروه تمامی رهبران آن یا دستگیر و یا کشته شده اند. آخرین رهبر این گروه عمر تروینیو مورالس نام داشت که در سال ۲۰۱۵ دستگیر شد. قبل از وی نیز برادرش میگل تروینیو مورالس رهبر گروه بود که در سال ۲۰۱۳ دستگیر شد.

گروه لوس زتاس کار خود را در سال ۱۹۹۹ با یک گروه ۳۴ نفره از تیم قاتلان کارتل خلیج آغاز کرد. همه ی آن ها نظامیان سابق مکزیکی بوده که اموزش های رزمی و نظامی بالایی را دریافت کرده بودند. تا سال ۲۰۰۳ تعداد اعضای این گروه به ۳۰۰ نفر افزایش پیدا کرد. بعد از سال ها درگیری داخلی سرانجام در سال ۲۰۱۰ گروه لوس زتاس از کارتل خلیج جدا شد. در همین زمان دولت ایالات متحده اعلام کرده که گروه لوس زتاس از لحاظ تکنولوژی پیشرفته ترین، پیچیده ترین و خطرناک ترین کارتل تبهکاری است که در مکزیک فعالیت می کند.

چیزی که این گروه را این قدر خطرناک کرده این است که آن ها از هیچ قانونی پیروی نمی کنند. برای مثال در سال ۲۰۰۹، آن ها به زور وارد خانه ی یک مامور ارشد پلیس شده و او و همسرش که او نیز پلیس بود را به قتل رساندند و سپس در حالی که سه دختر آن ها در خانه بودند آن را به آتش کشیدند. یک بار دیگر در بهار سال ۲۰۱۱، لوس زتاس چندین اتوبوس پر از مهاجر را متوقف کرده و به زنان تجاوز کردند. سپس مردان را مجبور کردند که مانند گلادیاتورها تا سر حد مرگ با هم مبارزه کنند. برندگان این نبردهای خونین به عنوان قاتل برای نبردی که در ادامه با کارتل های خلیج و سینالوا در می گرفت استخدام می شدند. دیگر افراد حاضر در اتوبوس ها کشته شدند. بعد از این حادثه جنازه ی ۱۹۳ نفر در ۷۲ قبر پیدا شد.

این تنها یکی از قتل عام هایی بود که در آن اعضای این گروه با بی رحمی تمام تعداد زیادی انسان بی گناه را می کشتند. حتی در رسانه های اجتماعی نیز کسی نمی تواند بر علیه این گروه سخنی بگوید. یک روزنامه نگار آزاد به نام ماریا دل روزاریو فونتس روبیو داستان هایی را در مورد جنایات لوس زتاس با نام مستعار در طی چندین ماه و با استفاده از هشتگ #reynosafollow در فضای مجازی پخش کرد. در سال ۲۰۱۴، از حساب توئیتر او پیامی بدین مضمون ثبت شد: “#reynosafollow دوستان و خانواده، اسم واقعی من ماریا دل روزاریو فونتس روبیو است، من یک پزشک هستم. امروزه زندگی من به پایان رسیده است”. در کنار این پیام دو عکس نیز قرار داشت که عکس اول زنی را نشان می داد که به دوربین خیره شده بود و در عکس دوم نیز زنی دیده می شد که یک گلوله در سر وی خالی شده بود. او کسی نبود جز ماریا فونتس روبیو اما جنازه ی او هیچگاه پیدا نشد.

همچنین این گروه به تقلید از داعش ویدیوهایی از مراسم سر بریدن مخالفان خود تهیه کرده و در شبکه های اجتماعی منتشر می کنند. سردسته سابق گروه لوس زتاس دوست داشت قربانیان خود را به روشی خاص موسوم به «guiso» به معنی «تاس کباب» بکشد. وی قربانی خود را در داخل یک ظرف استوانه ای بزرگ قرار داده و سپس او را زنده به آتش می کشید.

کارت ویزیت فروشگاه پنیر

کارت ویزیت شرکت منظرسازی و چمن

 

کارت ویزیت پازل گردون

 

کارت ویزیت رمزی

 

کارت ویزیت قابل کاشت

 

کارت ویزیت چای کیسه‌ای

 

کارت ویزیت سه بعدی