بایگانی دسته ی : جالبترین ها

برترین‌ها – ترجمه از الهام مظفری: زمانی بود که هر فرد آلمانی میلیارد‌ها مارک در جیبش داشت، اما هیچ چیزی نمی‌توانست با آن بخرد. یک قرص نان ۲۰۰ میلیارد مارک بود. با حقوق یک هفته حتی نمی‌شد یک فنجان قهوه خرید. ارزش مارک دقیقه به دقیقه کمتر می‌شد. رستوران‌ها منو‌ها را چاپ نمی‌کردند، زیرا تا وقتی غذا آماده می‌شد قیمت آن بالاتر رفته بود. اگر اولین فنجان قهوه را با ۵۰۰۰ مارک می‌خوردید برای دومین فنجان باید ۹۰۰۰ مارک پرداخت می‌کردید.

 

داستان‌های آن روز‌ها هم وحشتناک و هم جالب است. پسری که مادرش او را برای خرید دو عدد نان فرستاده بود وسط راه متوقف شد و فوتبال بازی کرد، وقتی به مغازه رسید، قیمت ها بالا رفته بود و نتوانست حتی یک نان بخرد. مردی که برای خرید یک جفت کفش به برلین رفته بود وقتی به برلین رسید با آن پول فقط توانست یک فنجان قهوه و کرایه اتوبوس را پرداخت کند.

 

این شرایط مسخره اواسط جنگ جهانی اول اتفاق افتاد، زمانی که دولت آلمان تصمیم گرفت به جای استفاده از پول مالیات دهندگان برای تامین مالی جنگ از کشورهای دیگر قرض بگیرد. آلمانی‌ها مطمئن بودند که می‌توانند بدهی خود را با پیروزی در جنگ و تصرف سرزمین‌های صنعتی غنی از منابع و دریافت تاوان از متفقین شکست خورده پرداخت کنند. اما نتیجه برعکس شد. آلمان در جنگ شکست خورد و با بدهی‌های عظیم به اتمام رسید. علاوه بر این، معاهده ورسای آلمان را ملزم به پرداخت ۱۳۲ میلیارد مارک (۳۱. ۴ میلیارد دلار) به عنوان جبران خسارت‌های وارده به متفقین کرد.

 

 
دولت آلمان برای پرداخت بدهی‌ها شروع به چاپ پول کرد و از آن برای خرید ارز خارجی و سپس از آن برای پرداخت خسارت‌ها استفاده کرد. به زودی نقدینگی زیاد در بازار باعث تورم شدید و از کنترل خارج شدن قیمت‌ها شد. در ابتدا، تورم به تدریج افزایش می‌یافت، از هر دلار ۴.۲ مارک قبل از جنگ تا ۴۸ مارک به ازای هر دلار تا وقتی که معاهده امضا شد. سپس تورم به سرعت افزایش می‌یافت. در نیمه اول سال ۱۹۲۲، به هر دلار ۳۲۰ مارک و در پایان سال به هر دلار ۷۴۰۰ مارک رسید. در نهایت ارزش مارک به هر دلار ۴.۲ تریلیون دلار سقوط کرد.

 

کارکنان چمدان و کوله پشتی با خود می‌بردند و در پایان روز دستمزدشان را در آن جمع می‌کردند، سپس به سرعت به نزدیکترین فروشگاه می‌رفتند و قبل از اینکه قیمت‌ها تغییر کند خرید می‌کردند. هر چند هفته اسکناس هایی با قیمت بالا و بالاتر به بازار می‌آمدند. تا جایی که اسکناس ۱۰۰۰ میلیارد مارکی هم به وجود آمد. ابرتورم در اکتبر سال ۱۹۲۳ به اوج خود رسید و اسکناس‌های ۱۰۰ تریلیون مارکی هم به وجود آمد و پول معنای خود را از دست داد.

 

مردم دیگر معامله نقدی نکردند و در عوض از معاملات کالا به کالا (خدمات) استفاده می‌کردند. بسیاری از پزشکان اصرار داشتند که قیمت سوسیس، تخم مرغ، زغال سنگ و امثالهم پرداخت شود. مردم یک جفت کفش را با یک تیشرت و ظرف قهوه مبادله می‌کردند. ترس و بی اعتمادی اقتصادی همه جا گسترده بود. مردم طوری زندگی می‌کردند که گویی هیچ فردایی وجود ندارد. سالن‌های رقص و فروش کوکائین به شدت افزایش یافت. هیچ پول ثابتی برای خرید وجود نداشت. تنها اشیای ارزشمند واقعی، دارایی‌های
ملموس مثل الماس، طلا، اشیای عتیقه و آثار هنری بودند. خیلی زود دزدی در
کشور افزایش یافت. مردم شروع به دزدیدن هرچیزی از صابون و سنجاق سر تا لوله
مسی و بنزین کردند.

 

قیمت بالای خوراکی‌ها در دوران ابرتورم

در اواخر سال ۱۹۲۳، مارک با ارز جدیدی به نام رنتمارک جایگزین شد که ارزش آن به اندازه نرخ قدیمی مارک و ۴.۲ مارک به ازای هر دلار بود. آلمان به حالت عادی برگشت، اما کشور هرگز دوباره آن کشور نبود. پرل باک، نویسنده آمریکایی که در سال ۱۹۲۳ در آلمان بود نوشته است: «شهر‌ها هنوز آنجا بودند، خانه‌ها هنوز بمباران و ویرانه نشده بودند، اما میلیون‌ها نفر قربانی شدند. آن‌ها ثروت و پس انداز خود را از دست داده بودند، آن‌ها از تورم گیج و شوکه بودند و نمی‌فهمیدند که چطور این اتفاق برای آن‌ها افتاده و دشمن چه کسی بود و چه کسی آن‌ها را شکست داده بود. آن‌ها اعتماد به نفس و احساس اینکه اگر به اندازه کافی کار کنند می‌توانند سرپرست زندگی خود باشند را از دست داده بودند و هم چنین ارزش‌های اخلاقی، شایستگی و روحی خود را از دست داده بودند.»

تبلیغات صاحب مغازه: «فروش و تعمیر در ازای غذا»

 

اسکناس‌های بی ارزش برای سوزاندن جمع آوری می‌شوند

 

 استفاده از دسته های اسکناس به جای آجرهای خانه سازی

 

استفاده از اسکناس برای روشن کردن اجاق

 

استفاده از اسکناس های یک مارکی به جای کاغذ دیواری

 

منبع: برترینها

******

۱٫ برای داداشم که کار میکردم یه دسته کلید بم داد و گفت شغلت اینه که صبح زود بیای در اینجا رو وا کنی گفتم این چه شغلیه گفت قریش هم کلیددار کعبه بود،  از همین جاها به جاهای بزرگ میرسی.

۴٫
‏یه بارم از تاکسی پیاده شدم،راننده جای بقیه پولم یه کاغذ بهم داد، روش نوشته بود کار خودشونه!

 

وقتی هم چاقی هم قد کوتاهی هم پالتو پشم میپوشی!

۶٫‏
‏منتظرم کارای مهاجرتم ردیف شه، بیام براتون از خوبیای ایران و دلتنگی و مردم خونگرمش بگم، فعلا که تک تک مواردش روو اعصابمه!

۷٫
‏بهداد سلیمی داداش بجای اینکه میل هالترو یه دسه ببری بالا یه ذره رو هدف گیریت تمرین میکردی که میله رو بندازی رو سر داورا.

۸٫
گروه استقلال دیگه گروه مرگ نیست قشنگ واکینگ دده!

۹٫
سیستم صوتی پیکان اینجوریه که شما توش شادمهر پلی کن، جواد یساری تحویل میده!

۱۰٫
‏‏تو زیرنویس ها یه جوری نوشتن با افتخار تقدیم میشود،که انگار فیلم رو اون ساخته و تهیه کرده.

 

‏وقتی بدون آرایش میبینیش

۱۱٫
دخدرا یا سوال نمیپرسن، یا جوابشو میدونن ک میپرسن! برادرانه ازتون درخواست دارم ک راستشو بگید :/

۱۳٫
هر ایرانی یک «ولی من عروسی نمیگیرم چه کاریه کلی پول خرج کنی یه عده بیان بخورن و برقصن آخرشم کلی حرف در بیارن».

 

مترو خط۱

۱۶٫
‏‏نوشته برای بر طرف کردن کم خونی صبح که از خواب پامشید ۴تا لیوان اب گرم بخورید از کم خونی بمیریم بهتره تا نصف عمرمونو تو دستشویی باشیم که!

۱۷٫
نظر من اینه که به نشانه ی اعتراض به ناداوری علیه “بهداد سلیمی” بریم یه دور دیگه به کافو فحش بدیم!!

۱۸٫
‏‏واحدهای پولی ایران: ریال، تومان، چسب زخم، رنگارنگ، آدامس شیک و خورده ندارم صلوات بفرست.

 

اون قرمزه ممده.
ممد جسم و روحش رو پای موبایلش به فنا داده.
ممد دیگه گردن نداره.
مثل ممد نباشید.

۲۱٫
‏‏امروز تو جیب یکی از کاپشنای قدیمیم ۱۰۰ هزار تومن پول پیدا کردم پشمام ریخت، بعد یادم افتاد کاپشن رو از دیوار مهربانی برداشته بودم پارسال

 

رونالدو اگه گل بزنی این عکستو در سطح بین الملل پخش میکنیم خدا شاهده:)

۲۶٫
پروردگارا ! وقتی بهمون فامیل عطا میکنی لطفاً صبرشم بهمون عطا کن.

۲۷٫ شبکه سلامت روزی ۱۷ بار خواص آووکادو رو زیرنویس میکنه. بزرگوار اون از قیافشم مشخصه باخاصیته از خواص سیب زمینی سرخ کرده گفتن هنره!

 

واکنش استقلالیا به گروهشون تو آسیا

۳۱٫
هرچى تو خونه ما گم میشه اول میان زیر منو میگردن حتى یه بار لباسشویى قدیمیمون خونه رو درحال شستن لباس ترک کرد براى پیدا کردنش زیر منو میگشتن!

۳۲٫ واقعا چرا زنگ میزنن رادیو و تلویزیون میگن فلان اهنگ رو پخش کنین؟ خب چرا با گوشی خودت پلیش نمیکنی؟

۳۳٫ ‏خونه ما هرچیو بخوان بریزن سطل آشغال قبلش پیشنهاد خوردنشُ به من میدن.

۳۴٫
دختره تو تاکسی نشسته کنارم داره با آیفون x محمد علیزاده گوش میده, اونو که با هوآوی هم میشه گوش داد.

 

یعنی مرزهای “غش در معامله” رو کیلومترها جابجا کرد …

۳۶٫
‏پشت تلفن به دوس دخترم گفتم چرا با من دوست شدی، گفت تو کدومی؟ گفتم سعید، گفت آهاا چون دوسِت دارم!

۳۷٫
‏استقلال با پرتغال و اسپانیا همگروه میشد امید صعودش بیشتر بود!

 

یه روز خودمو میرسونم به کنسرت حامد همایون و….

۴۱٫
با یکی چت میکردم پس فرداش حرفامو از دوستاش میشنیدم. جدیدا میخوام بهش مسیج بدم میگم سلام خدمت بینندگان و شنوندگان عزیز!

۴۲٫
‏‏برق که رفت بلند شدم داد زدم خاک به سرم الان تو اتاق عمل چى میشه؟ همه خونسرد تو تاریکى گفتن: بشین. اونجا برق اضطرارى داره. الان نشستم. ولى آبروم رفت. تصورم این بود که دارن زیر نور چراغ گردسوز شکم مریض را میدوزن:(

۴۳٫
‏حالا ایران تو جام جام جهانی روسیه همون قدر شانس داره که استقلال تو جام باشگاههای آسیا!

۴۴٫
امشب سبیلامو بلخره زدم . از زیباسازی شهری باهام تماس گرفتن به خاطر متوقف کردن این ناهنجاری اجتماعی و آسیب رسانی به ظاهر شهر،ازم تشکر کردن.

۴۵٫
این سگ ها و حیوانات محله ما هم که همه شون نعشه و پاره ن زلزله و هر اتفاقی هم بخواد بیفته اینا قبلش اگه خبر دار هم بشن حال ندارن صدا بدن که ملت خبردار بشن :/

 

نصف بیشتر این دخترایی که عکس لب یا چشماشونو میذارن رو پروفایلشون این شکلین!

منبع: برترینها

آزمایش عروسک بوبو در سال ۱۹۶۱ توسط آلبرت بندورا برای عقیده خود مبنی بر اینکه همه رفتارهای انسان از طریق تقلید اجتماعی آموخته می‌شود تا اینکه از طریق عوامل ژنتیکی به ارث برسد، انجام شد. او برای آزمایش و اثبات اینکه بچه‌ها رفتار یک مدل بزرگسال را کپی می‌کنند، شرکت کنندگان را به گروه هایی تقسیم کرد. یکی از آن‌ها با بزرگسالی روبرو بودند که رفتار پرخاشگرانه نسبت به عروسک بوبو نشان می‌داد، دیگری با بزرگسال منفعل و مطیعی روبرو بودند که با عروسک بوبو بازی می‌کرد و سومی یک گروه کنترل بود که در معرض هیچ بزرگسالی نبودند.

 

 

هدف او این بود که ببیند چطور قضاوت فرد از ویژگی‌های یک نفر روی قضاوت‌های بعدی او از سایر ویژگی هایش تاثیر می‌گذارد. ثرندایک کشف کرد که وقتی افسران فرمانده تصور خوبی از یک ویژگی سرباز به دست می‌آورند، این حس خوب روی ادراک آن‌ها از سایر کیفیت‌های او نیز تاثیر می‌گذارد؛ و برعکس، اگر فرمانده یک ویژگی منفی خاص از سرباز را برداشت کند، آن را به سایر ویژگی‌های او تعمیم می‌دهد. اثر هاله‌ای می‌گوید که تصورات مثبتی که افراد درباره یک ویژگی خاص فرد دارند روی درک آن‌ها از سایر کیفیات او تاثیر می‌گذارد. به طور مثال اگر به نظر شما فردی از لحاظ جسمی جذاب باشد، می‌تواند منجر به درک مطلوبی از سایر ویژگی‌های او مانند سخاوت، صمیمیت، هوش و … شود. عکس این مطلب نیز صادق است. اگر تصور منفی از یک ویژگی شخص داشته باشید، دیدتان نسبت به سایر ویژگی‌های او نیز بد می‌شود.

 

آزمایش سامری نیکوکار

 
در سال ۱۹۷۳ در دپارتمان الهیات پرینستون، دانشجویان در آزمایشی شرکت کردند که ظاهرا آزمایشی درباره آموزش و حرفه دینی بود. آن‌ها در یک ساختمان پرسشنامه ای را تکمیل کردند، سپس به آن‌ها دستور داده شد که به ساختمان دیگری بروند و در سخنرانی درباره مشاغل یا داستانی درباره سامری نیکوکار شرکت کنند. به شرکت کنندگان گفته شد که عجله کنند، اما با درجات مختلف.

در راهشان به سمت ساختمان دوم، یکی از همکاران جلوی چشم آن‌ها روی زمین افتاده بود و ظاهرا نیاز به کمک داشت. این آزمایش برای بررسی تمایل مردم به کمک بود و اینکه عوامل محیطی چقدر روی آن تاثیر می‌گذارد. اولا محققان متوجه شدند که فرق چندانی نمی‌کرد که شرکت کنندگان به سخنرانی درباره مشاغل روند یا داستان سامری نیکوکار، هرچند کسانی که برای شنیدن داستانی درباره کمک می‌رفتند، تمایل کمی بیشتری به توقف و کمک کردن نشان می‌دادند.

 

آزمایش موج سوم

موج سوم یک جنش اجتماعی تجربی بود که توسط معلم تاریخ دبیرستان کالیفرنیا «ران جونز» ایجاد شد تا توضیح دهد که جمعیت آلمان چگونه توانستند اقدامات رژیم نازی را جنگ جهانی دوم بپذیرند. او در حالی که در کلاس تاریخ معاصر خود به دانش آموزان درباره آلمان نازی می‌گفت، دریافت که توضیح اینکه چطور مردم آلمان توانستند اقدامات نازی را قبول کنند دشوار است و تصمیم گرفت یک جنبش اجتماعی ایجاد کند و این موضوع را به صورت عملی به دانش آموزانش بیاموزد.

 

آزمایش فیسبوک

 

آزمایش ناهماهنگی شناختی

آزمایش ناهماهنگی شناختی بر اساس این نظریه است که افراد شناخت متفاوتی از جهانشان دارند، برای مثال در مورد محیط و شخصیت هایشان. در سال ۱۹۵۹ «لئون فستینگر» آزمایشی انجام داد که در آن از شرکت کنندگان خواسته می‌شد یک سری کارهای خسته کننده و سختگیرانه انجام دهند مثل ورق زدن بی فایده صفحات به مدت یک ساعت. واکنش شرکت کنندگان به این کار بسیار منفی بود. سپس به آن‌ها ۱ یا ۲۰ دلار داده می‌شد تا به شرکت کننده‌ای که در اتاق انتظار منتظر است بگویند که این کار واقعا جالب است.

وقتی بعدا از شرکت کنندگان خواسته شد که آزمایش را ارزیابی کنند، از نظر شرکت کنندگانی که تنها ۱ دلار دریافت کرده بودند که به شرکت کنندگان منتظر دروغ بگویند نسبت به شرکت کنندگانی که ۲۰ دلار به آن‌ها پرداخت شده بود که دروغ بگویند، این کار سرگرم کننده‌تر و لذتبخش‌تر بود. به نظر می‌رسید که پرداخت یک دلار انگیزه کافی برای دروغ گفتن نیست و بنابراین آن‌ها ناهماهنگی را تجربه کرده و چون توجیه خوبی برای دروغ خود ندارند مجبورند همچنان به دروغ گفتن ادامه دهند. آن‌ها فقط با اعتقاد به اینکه این کار واقعا جالب و لذتبخش است می توانستند بر این ناهماهنگی غلبه کنند و دروغ بگویند. اما پرداخت ۲۰ دلار دلیلی برای ورق زدن صفحات فراهم می‌کند و بنابراین هیچ ناهماهنگی وجود ندارد و آن ها می توانند دروغ خود را به این ۲۰ دلار نسبت بدهند. بنابراین افرادی که قانع شده اند تا بدون توجیه کافی دروغ بگویند، به جای اینکه دروغ بگویند خودشان را متقاعد می‌کردند.

 

در آزمایش اول، هر دو مادر را در مقابل میمون‌ها قرار دادند، بنابراین آن‌ها می‌توانستند انتخاب کنند کجا بروند. مادر جایگزین سیمی می‌توانست به نوزادان غذا دهد. در آزمایش دوم، میمون‌های نوزاد به دو گروه تقسیم شدند و انتخابی نداشتند که نزد کدام مادر بروند. پس از مشاهده میمون‌های نوزاد در گذر زمان، متوجه شدند اگرچه نوزادان از مادر سیمی تغذیه می کردند، اما بیشتر وقت خود را صرف بغل کردن و مهربانی مادر حوله‌ای می‌کردند.

 

---

 

آزمایش زندان استنفورد

آزمایش زندان استنفورد تلاشی برای بررسی اثرات روانشناختی قدرت درک با تمرکز بر درگیری بین زندانیان و افسران زندانبان بود. این تحقیق در دانشگاه استنفورد در سال ۱۹۷۱ توسط یک گروه تحقیقاتی به رهبری روانشناس پروفسور «فیلیپ زیمباردو» و با استفاده از دانشجویانش به عنوان سوژه انجام شد.

زیمباردو می‌خواست فرضیه هایی را آزمایش کند که بیان می‌کردند ویژگی‌های شخصیتی ذاتی زندانیان و نگهبانان عامل اصلی سوء رفتار آن‌ها در زندان است. شرکت کنندگان به طور تصادفی نقش زندانی یا زندانبان گرفته بودند و محیط زندان هم شبیه سازی شده بود. با زندانیان مثل مجرمان رفتار می‌شد. وقتی زندانیان وارد زندان شدند، آن‌ها را برهنه کردند، ضد شپش روی آن‌ها پاشیدند، همه اموال شخصی آن‌ها را گرفتند، آن‌ها را بستند و زندانی کردند و به آن‌ها لباس و رختخواب مخصوص دادند و آن‌ها را با شماره صدا می‌زدند. استفاده از شماره برای این بود که زندانیان احساس ناشناس بودن داشته باشند.

بعد از گذشت چند ساعت از آغاز آزمایش، آن هایی که به عنوان نگهبان تعیین شده بودند شروع به آزار و اذیت زندانیان کردند. زندانیان را با توهین سرزنش می‌کردند، به آن‌ها وظایف بی اهمیت و خسته کننده می دادند، و به طور کلی آن ها را خوار می‌کردند. در کمتر از یک هفته برخی از نگهبانان از خود ویژگی‌های سادیستی نشان می‌دادند و هرچه می‌گذشت زندانیان را بیشتر آزار می دادند. زندانیان از نظر فیزیکی و احساسی شکسته شده بودند.

نتایج این تحقیق نشان داد که افراد نقش‌های اجتماعی که از آنها انتظار می‌رود را بازی می‌کنند، به خصوص اگر نقش‌ها مثل نگهبان زندان، قالبی و کلیشه‌ای باشد. به نظر می‌رسید که این موقعیت است که موجب رفتار ظالمانه و سادیستی نگهبانان می‌شود نه ویژگی‌های شخصیتی آن ها. هیچ یک از شرکت کنندگانی که نگهبان شدند قبل از شروع تحقیق نشانه هایی از شخصیت سادیستی را از خود نشان نمی‌دادند.

 

---

آزمایش گم شدن در بازار

آزمایش گم شدن در بازار یک تکنیک القای خاطره است که نشان می‌دهد صحبت کردن درباره اتفاقاتی که هرگز نیفتاده مثل گم شدن در بازار در کودکی، می‌تواند از طریق تلقین ایجاد شود. اولین بار جیم کوئن مطرح کرد که می‌توان خاطرات کاملا غلط را به اشخاص القا کرد.

جیم مادر، خواهر و برادرش را به عنوان سوژه‌های آزمایش خود در نظر گرفت. او چهار دفترچه حاوی چهار روایت کوتاه که اتفاقات دوران کودکی را توصیف می‌کردند در اختیار آن‌ها گذاشت و از آن‌ها خواست در شش روز آینده هرچیزی که می‌توانند درباره این چهار اتفاق به یاد بیاورند را با جزئیات زیر آن بنویسند. شرکت کنندگان نمی‌دانستند، اما یکی از این داستان‌ها اشتباه بود و گم شدن برادر جیم را در یک مرکز خرید در ۵ سالگی توصیف می‌کرد که سپس توسط یک فرد سالمند پیدا و به خانواده اش بازگردانده شده است.

در این آزمایش، برادر کوئن به طور ناخواسته جزئیات بیشتری را به این روایت دروغین اضافه کرد. در پایان آزمایش وقتی گفته شده که یکی از روایت‌ها دروغ بوده است، برادر کوئن نمی‌توانست بفهمد کدام یک دروغ بوده و باور نمی‌کرد. لوفتوس این مطالعه را «اثبات وجود» برای پدیده ایجاد خاطره غلط می‌نامند و اشاره می‌کند که خاطره غلط در نتیجه ترکیب رویداد پیشنهادی (گم شدن در بازار) با  خاطرات موجود رفتن به بازار تشکیل می‌شود. به مرور زمان برای افراد سخت‌تر می‌شود که بین آنچه واقعا اتفاق افتاده و آنچه تصور شده تفاوت قائل شوند و این خطاهای حافظه را ایجاد می‌کند.

 

---

آزمایش آلبرت کوچولو

این آزمایش بحث برانگیز در سال ۱۹۲۰ توسط جان واتسون و روزالی راینر در دانشگاه جان هاپکینز انجام شد. یک کودک یک ساله به نام آلبرت روی تشکی روی میز وسط اتاق قرار داده شد. یک موش آزمایشگاهی سفید در نزدیکی آلبرت قرار داده و به او اجازه داده شد با آن بازی کند. در این مرحله، هر بار که آلبرت موش را لمس می‌کرد، آزمایشگران با کوبیدن چکش روی یک میله فلزی پشت سر او صدای بلندی ایجاد می‌کردند. آلبرت با گریه کردن و ترسیدن به این صدا واکنش نشان می‌داد.

بعد از چند بار تکرار این محرک ها، آلبرت تنها با موش روبرو شد. اما به محض دیدن موش شروع به گربه کرد و دور شد. ظاهرا آلبرت موش سفید را با سروصدا مربوط دانسته و موش که در اصل یک محرک خنثی بوده به یک محرک شرطی تبدیل شده و واکنش عاطفی (پاسخ شرطی) شبیه به ناراحتی (واکنش غیر شرطی) ایجاد کرده که در اصل نسبت به سر و صدا (محرک غیر شرطی) داده می‌شده است.

در آزمایش‌های بعدی، به نظر می‌رسید که آلبرت کوچولو واکنشش نسبت به موش سفید را عمومیت داده است. او با دیدن چیزهای خزداری مثل خرگوش، سگ پشمالو، کت پشمی و حتی ماسک بابا نوئل واکنش نشان می‌داد و می‌ترسید.

 

---

آزمایش درماندگی آموخته شده

مفهوم «درماندگی آموخته شده» توسط مارتین سلیگمن در سال ۱۹۶۵ مورد بررسی قرار گرفت. کشف این مفهوم تصادفی بود و در یک سری مطالعات درباره تقویت منفی اتفاق افتاد. مطالعات بر روی سگ‌ها انجام شد و تلاشی برای توسعه تحقیقات پافوف بود که وقتی سگ‌ها صدای زنگ را می‌شنیدند آب دهانشان راه می‌افتاد.

سلیگمن می‌خواست این موضوع را از جهات دیگری بررسی کند به همین دلیل وقتی زنگ می‌زد به جای ارائه غذا، به سگ‌ها شوک الکتریکی وارد می‌کرد و برای اینکه آن ها را در طول آزمایش نگه دارد با یک افسار می بست که نتوانند فرار کنند. پس از اینکه آن‌ها شرطی شدند، او سگ‌ها را در یک جعبه بزرگ قرار دارد که یک حصار کوچک آن را به دو نیمه تقسیم می‌کرد. پیش فرض این بود که اگر او زنگ را به صدا درآورد، سگ برای فرار از روی حصار می‌پرد تا فرار کند، اما این اتفاق نیفتاد و سگ همان جا نشست. او تصمیم گرفت که دوباره بعد از به صدا درآوردن زنگ به آن‌ها شوک دهد، اما سگ باز هم آن جا نشسته بود.

وقتی آن‌ها سگی را که قبلا شوکی به او وارد نشده بود داخل جعبه قرار دادند و می‌خواستند به او شوک بدهند فورا از روی حصار پرید. همان طور که سگ‌ها از اولین بخش آزمایش آموخته بودند که هیچ کاری برای جلوگیری از شوک‌ها نمی‌توانند انجام دهند، در قسمت دوم هم تسلیم شدند و خودشان را به سرنوشت سپردند. این وضعیت را درماندگی آموخته شده می‌نامند، جایی که انسان یا حیوان برای خارج شدن از وضعیت منفی تلاشی نمی‌کند، زیرا گذشته به او آموخته است که درمانده است.

 

منبع: برترینها

یکی از قدرتمندترین ملکه های مغول ماندوهای (Mandhuhai)، یک جنگجوی توانا با ذهنی باهوش و تاکتیکی بود. او مثل چنگیز برای متحد کردن پادشاهی مغول جنگید و بر دشمنان یکی پس از دیگری پیروز می‌شد. وقتی در سی سالگی بود، به این فکر افتاد که باید نام خانوادگی خود را حفظ کند، اما هنوز مشغول جنگ هایش بود. او این مشکل را با ازدواج با یک شاهزاده ۱۷ ساله که به غنیمت گرفته بود و به دنیا آوردن هشت بچه حل کرد، در حالی که هنوز فعالانه در جنگ‌ها شرکت می‌کرد.

 

سیستم پستی

مغول‌ها در طبیعت خانه به دوش بودند، بنابراین ارتباط کارآمد بین رهبران و افسران، هم حیاتی و هم مشکل بود. آن‌ها این مشکل را با اختراع یک سیستم پستی بسیار کارآمد به نام «یام» حل کردند. بسیاری از مسافران خارجی از جمله مارکو پولو از اندازه و قابل اطمینان بودن یام شگفت زده شدند. یام مجموعه‌ای گسترده از ایستگاه‌های پستی با قاصدهای اختصاصی بود که نامه، گزارش‌های اطلاعاتی و اخبار مهم را ایستگاه به ایستگاه منتقل می‌کردند. این ایستگاه‌ها حدود ۲۴ – ۶۴ کیلومتر باهم فاصله داشتند و کارمندان دائمی داشتند. زمانی حداقل ۱۴۰۰ ایستگاه در تنها چین وجود داشت و قاصد‌ها ۵۰۰۰۰ اسب تازه نفس در اختیار داشتند.

تاکتیک

مغول‌ها با تاکتیک‌های جنگی موثر و وحشتناکشان شناخته می‌شدند و مهارت خود را با جنگ‌های زیاد تقویت می‌کردند. حتی ژنرال‌های کوچکتر مغول هم به اندازه فرماندهان مشهور تاریخی، مثل اسکندر کبیر و هانیبال بارسا، موفق بودند و دستاوردهای زیادی کسب می‌کردند. مغول‌ها به شدت به تاکتیک‌های ناگهانی متکی بودند. عقب نشینی ساختگی، حملات ناگهانی، جنگ‌های روانی و حتی گروگان گیری و سپر انسانی از حرکات کلاسیک مغول هاست. آن‌ها دوست داشتند جنگ را با پرتاب بارانی از کمان بر سر دشمن و به دنبال آن حمله وحشیانه سواره نظام‌ها شروع کنند. اغلب دشمن را با یک کماندار مخفی که وانمود به فرار می‌کرد فریب می‌دادند. وقتی به هدف‌های بزرگی مثل شهر‌ها حمله می‌کردند تمایل داشتند در جبهه بسیار وسیعی بجنگند و در این مدت با سیستم یام با هم ارتباط برقرار می‌کردند. هم چنین آن‌ها مهارت زیادی در محاصره داشتند و با کسانی که تسلیم حکومت آن‌ها نمی‌شدند بی رحم بودند. این ترکیب تاکتیکی آن‌ها را برترین نیروی جنگی زمان خودشان می‌کرد.

جاده ابریشم

یکی از بی رحمانه و در عین حال کارآمدترین بخش‌های سلطنت چنگیزخان تسخیر وحشیانه جاده ابریشم، جاده تجاری اصلی بین آسیا و اروپا و یکی از بزرگترین منابع درآمدی امپراتوری مغول بود. او که متوجه شد حتی ارتش عظیمش نمی‌توانند کاملا این جاده ۶۴۳۷ کیلومتری را تسخیر کنند و نگه دارند یک استراتژی ثانویه اتخاذ کرد. او شروع به از بین بردن همه سکونتگاه‌های عربی و ترکی در این جاده کرد تا زمانی که همه شهر‌ها و واحه هایی که در این مسیر وجود داشتند ویران شدند یا به زانو درآمدند. این کار زمان زیادی طول کشید و چنگیز نتوانست زنده بماند تا نتیجه کارش را ببیند، اما سرانجام مغول‌ها کنترل جاده را در دست گرفتند و جاده ابریشم در قرن ۱۴ و ۱۵ را تحت کنترل آن‌ها بود. جالب است که آن‌ها با تاجران به خوبی رفتار می‌کردند و نه تنها مشوق آن‌ها بودند بلکه واقعا تجارت بین مدیترانه و چین را تقویت می‌کردند. اما عبور از جاده ابریشم در دوران مغول ارزان نبود: بیشتر درآمد تجارت آن‌ها مستقیما از راه عوارض و مالیات‌های مختلف وارد جیب مغول‌ها می‌شد.

 

---

 

صلح مغولی (Pax Mongolica)

گاهی، نتیجه نهایی جنگ‌های سخت صلح است. صلح مغولی نام دوره‌ای صلح آمیز است که به دنبال پیروزی‌های مغول در قرن‌های ۱۳ و ۱۴ پیش آمد. در آن زمان مغول‌ها در اوج قدرت بودند. امپراتوری آن‌ها حدود ۱۵ میلیون کیلومتر مربع وسعت داشت و شامل بیش از ۱۰۰ میلیون نفر جمعیت می‌شد.‌ می‌توانید آن را با ایالات متحده مقایسه کنید که ۹۰۸۳ کیلومتر مربع وسعت دارد! از آنجا که این قلمروی وسیع تحت یک حکومت مشترک قرار داشت و با وجود سیستم ارتباطی کارآمد و رونق تجارت بین المللی، امپراتوری مغول رشد کرد و همه خوشحال بودند. در واقع مغول‌ها یکی از صلح آمیزترین دوره‌های تاریخی را مدیریت کردند.

اردوی طلایی (Golden Horde)

یکی از قدرتمندترین امپراتوری‌های مغول، اردوی طلایی بود، یک پادشاهی بزرگ که توسط باتو خان، نوه چنگیزخان در سال ۱۲۵۱ تاسیس شد و در واقع یک کشور قدرتمند با زیربنای کامل و شهرهای سنگی بسیار مدرن به ویژه در سرای باتو بود. اردوی طلایی تاثیر زیادی هم روی فرهنگ آن‌ها داشت. آن‌ها بر بخش هایی از روسیه امروزی، اوکراین، قزاقستان، مولدووا و قفقاز حکومت می‌کردند و با مردم روس و مسلمان در ارتباط بودند و در نهایت رهبران مغول از اسلام استقبال کردند و این دین را پذیرفتند.

 

---

 

سلاح‌ها

 
مغول‌ها هرجا که می‌توانستند سوار بر اسب می‌جنگیدند. قدرت اسب خودش یک سلاح در نظر گرفته می‌شد. طبیعتا سلاح‌های مغولی بسیاری برای سواری طراحی شده بودند. شمشیرهای آن‌ها منحنی بود و استفاده از آن هم سوار بر اسب و هم پیاده آسان بود. نیزه، گرز و قمه هم استفاده می‌شد. برخی از مغول‌ها از باروت به عنوان بمب‌های انفجاری و نارنجک استفاده می‌کردند. دور بردترین سلاح آن ها، کمان کمپوزیت بود، یک سلاح کوچک، اما قوی که برد آن دو برابر کمان انگیسی بود. آن‌ها باتوجه به موقعیت از چندین نوع تیر برای کمان هایشان استفاده می‌کردند. برخی برای سوراخ کردن مناسب بودند و برخی سر آهنی داشتند و می‌توانستند فواصل طولانی پرواز کنند.

یکی از معروف‌ترین تیرهای آنها، تیر سوتی بود، یک تیر توخالی که هنگام پرتاب صدای بلندی تولید می‌کرد. از این تیر برای ترساندن دشمن استفاده می‌شد، اما برای علامت دهی هم بود: سپاه مغول عظیم و پر سر و صدا بود و دستورات به سختی شنیده می‌شد بنابراین فرماندهان از این تیر برای علامت دادن به سربازان استفاده می‌کردند. تیرهای آتشین نیز استفاده می‌شدند که زخم‌های وحشتناکی در دشمن ایجاد می‌کردند. زره تا آخرین مراحل دوران مغول استفاده نمی‌شد. به جای زره‌های زنجیری، مغول‌ها از زره‌های سبک چرمی استفاده می‌کردند که از خواباندن پوست اسب در ادرار ساخته می‌شد. آن‌ها اسب‌ها را هم زره پوش می‌کردند.

 

---

 

پذیرش

مغول‌ها خیلی زود فهمیدند که برای فتح یک امپراتوری بزرگ باید عادات مردم سرزمین هایی که فتح کرده بودند را بپذیرند. آن‌ها از اینکه مردم دین و عادات فرهنگی مهمشان را حفظ کنند خوشحال می‌شدند و فعالانه با چیزهایی مثل کاهش مالیات این موضوع را تشویق می‌کردند. از آنجا که مغولان خودشان نگرش باز و راحتی نسبت به مذهب داشتند، تقریبا هیچ هزینه‌ای صرف آن نمی‌شد و ابزار ارشمندی برای حفظ محتوای ملت‌های تسخیر شده فراهم شد.

 

تاتار‌ها

بسیاری از مردم مغول‌ها را به نام تاتار‌ها می‌شناختند. این نام در اصل از تاتا گرفته شده بود، نامی که مغول‌ها خودشان را می‌نامند. با این حال وقتی مردم متوجه شدند این کلمه شبیه کلمه تارتاروس رومیان به معنای جهنم است آن‌ها را تارتار یا تاتار نامیدند به معنای مردم تارتاروس یا شیطان‌های جهنمی. نام تاتار هنوز هم استفاده می‌شود هرچند دیگر تهدیدآمیز نیست. امروزه، تاتار به مردم ترکی اشاره دارد که در روسیه، قزاقستان و سیبری زندگی می‌کنند.

 

---

سبتای (Subutai)

سبتای یکی از بزرگترین دلایلی بود که چنگیزخان توانست امپراتوری مغول را تشکیل دهد. او یکی از چهار سگ جنگی چنگیز و استراتژیست اصلی مغول بود. سبتای یکی از باهوش‌ترین متخصصصان فنون جنگی در تاریخ و ماهرترین ژنرال ارتشی پر از رهبران ماهر و شجاع بود. سبتای در استفاده از تسلیحات محاصره و هوش نظامی سرآمد بود. او همیشه قبل از اینکه تاکتیک خودش را طراحی کند متوجه می‌شد که دشمن از چه تاکتیک هایی استفاده می‌کند و بنابراین موثرترین ضد حمله را انتخاب می‌کرد. او دائما در حال یادگیری چیزهای جدید از مهندسین و متخصصان بود.

وقتی چنگیزخان حین فتح چین مرد و پسرش اوگه دئی جانشین او شد، سبتای به خدمت ادامه داد. توجه اوگه دئی و سبتای به اروپا جلب شد. آن‌ها چند ارتش را شکست دادند و می‌خواستند به اروپای مرکزی حمله کنند که اوگه دئی در سال ۱۲۴۱ درگذشت. در یک خوش شانسی بزرگ برای اروپا، جانشین او، گایو خان، سبتای را از جبهه اروپا به دلایل سیاسی برکنار کرد و او را به چین فرستاد. سبتای در آن زمان ۷۰ ساله بود و یک سال در چین جنگید و قبل از برگشت به خانه در اثر کهولت سن در گذشت.

 

منبع: برترینها

در زمان انقلاب فرانسه، گیوتین هایی با ارتفاع ۶۰ سانتیمتری، یکی از اسباب بازی‌های مورد علاقه بچه‌ها بودند. بچه‌ها از آن برای قطع کردن سر عروسک هایشان استفاده می‌کردند. جالب است که برخی از میزبانان از این اسباب بازی برای سرگرم کردن مهمانان خود استفاده می‌کردند. عروسک‌های «دشمن» کوچک با خون پر شده بودند و سرشان قطع می‌شد.

وقتی از مادر نویسنده آلمانی «یوهان ولفگانگ» خواسته شد این اسباب بازی را برای نوه اش بخرد، با عصبانیت پاسخ داد: من به هیچ قیمتی یک دستگاه آدمکشی بدنام را نمی‌خرم! اگر قدرت داشتم سازندگان آن را زیر گیوتین قرار می‌دادم و جلوی چشم همه آن‌ها را اعدام می‌کردم. اجازه دهیم بچه‌ها با چنین چیز وحشتناکی بازی کنند؟ به عنوان سرگرمی آدم بکشند و خونریزی کنند؟

 

آلفرد کارلتون گیلبرت، مخترع این مجموعه ادعا می‌کرد که مواد رادیواکتیویته این مجموعه کاملا بی خطر هستند. اما امروزه می‌دانیم که این اسباب بازی موجب سرطان، لوسمی، لنفوم، سندروم جنگ خلیج و سایر بیماری‌های جدی می‌شود. خوشبختانه این اسباب بازی وحشتناک تنها یک سال (از ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۲) در بازار بود.

عروسک نوزاد خزنده

این عروسک ترسناک در سال ۱۸۷۱ تولید شد. یک عروسک ویکتوریایی فوق العاده ترسناک که قرار بود شبیه نوزادی باشد که چهار دست و پا راه می رود. اگرچه این اولین عروسک بچه‌ها بود که چهار دست و پا می‌رفت، اما دختربچه‌ها را جذب نکرد، چون بسیار ترسناک بود، وزن زیادی داشت و به اندازه کافی تعاملی نبود. تا قبل از اواسط دهه ۱۸۰۰ به جای «چهار دست و پا رفتن» از «خزیدن» استفاده می‌کردند که کار خزندگان و دیوانه‌ها بود. اما بعد از آن از عروسک هایی با اجزای خودکار استفاده شد و چهار دست و پا رفتن عادی شد.

 

اولین قصابی کودکان

در دوران ویکتوریایی، قصابی‌های عروسکی ترسناک جایگزین خانه‌های عروسکی شدند. اگرچه آن‌ها ترسناک بودند، اما در میان بچه هایی که زیاد نازک نارنجی نبودند بسیار محبوب شدند. قصابی‌ها ماکت کوچک و دقیقی از قصابی‌های واقعی بودند و شامل قصاب‌های چوبی و دستیارانشان با پیش بند، سوسیس، لاشه‌های مینیاتوری آویزان از قلاب‌های آهنی واقعی و کف پوشیده از خون و خاک اره بودند. امروزه یک قصابی عروسکی می‌تواند برای ما تعجب آور باشد. اما در دوران ویکتوریایی به اندازه سوپرمارکت عادی بود و هدف آن آموزش درباره پول و غذا بود.

شارلوت یخ زده

عروسک‌های چینی بدون لعاب و کوچکی بدون هیچگونه اجزای متحرکی اولین بار در سال ۱۸۵۰ در آلمان تولید شدند تا بچه‌ها با خود به حمام ببرند. این عروسک سفید کوچک خیلی زود با شعر محبوب آن روز‌ها «شارلوت جوان» همراه شد. این شعر درباره زن جوانی بود که در شب سال نو همراه با عشقش هنگام سورتمه سواری یخ زد و مرد. این عروسک کوچک آلمانی به سرعت با نام «شارلوت یخ زده» در آمریکا محبوب شد. قیمت این عروسک‌ها تنها چند پنی بود.جالب است بدانید که این عروسک‌ها همراه تابوت و روکش عرضه می شد. در بریتانیا، شارلوت‌های یخ زده اغلب داخل کیک پخته می‌شدند و یک سورپرایز ترسناک برای بچه‌ها در کریسمس بودند.

 

هوگو، مرد هزار چهره

در سال ۱۹۷۵، کمپانی اسباب بازی آمریکایی، هوگو مرد هزار چهره را به بچه‌های ۵ تا ۱۱ ساله معرفی کرد. هوگو نه تنها موی سر و صورت نداشت بلکه نیم تنه مردی بود که پیراهن آبی داشت. سر هوگو از لاستیک نرم تری ساخته شده بود و دست هایش با پنبه پر شده بودند. اگر نخی که به او متصل بود را می‌کشیدید می‌توانستید دستانش را حرکت دهید. هوگو همراه با چیزهایی فروخته می‌شد که می‌توانستید با یک چسب مخصوص به او بچسبانید. محبوبیت هوگو تنها در دهه ۱۹۷۰ بود شاید به این خاطر بود که چسب‌های مخصوص دوام زیادی نداشتند یا شاید، چون زیادی ترسناک بود.

 

فوربی

فوربی اولین بار در سال ۱۹۹۸ در قفسه‌های اسباب بازی فروشی‌های آمریکایی ظاهر شد. در عرض ۳ سال، ۴۰ میلیون عدد از این عروسک فروخته شد. فوربی‌ها کوچک، رباتیک و پشمالو بودند و شبیه جغدهایی با گوش‌های بزرگ بودند. آن‌ها می‌توانستند حرف بزنند و گاهی کاملا خودکار روشن می‌شدند. بیشتر صدایی که آن‌ها تولید می‌کردند به زبان خودشان بود. با این حال کمی انگلیسی هم حرف می‌زدند.

ظاهرا هرچه بیشتر در اطراف آن‌ها حرف می‌زدید، کلمات و عبارات بیشتری یاد می‌گرفتند. گفته می‌شود فوربی‌ها شب‌ها که فکر می‌کردید خاموش هستند با شما صحبت می‌کنند. گاهی آن‌ها حتی بعد از اینکه مدت طولانی بدون باتری بودند ناگهان حرف می‌زدند. اینترنت پر از داستان‌های وحشتناک درباره فوربی هاست. باوجود اینکه باتری آن‌ها درآورده می‌شد، اواسط شب ناگهان کودکان را بیدار می‌کردند و می‌گفتند «می خواهی بازی کنی؟» امروزه دوباره این اسباب بازی‌ وارد بازار شده است.

ماشین پرنده زنده

اسباب بازی‌های آلمانی در قرن هجدهم نسبتا ترسناک بودند. برای مثال ماشین پرنده زنده که در کاتالوگ نورنبرگ نمایش داده شد. هر ماشین یک فضای خالی در داخلش داشت که پرنده را درون آن قرار می‌دادند. وقتی پرنده داخل این ماشین دست و پا می‌زد، اسباب بازی حرکت می‌کرد. اینکه آیا پرنده بدبخت را بعد از کنار گذاشتن این اسباب بازی از داخل آن بیرون می‌آوردند یا نه را کسی نمی‌داند. شاید فقط بوی گوشت فاسد به بچه‌ها هشدار می‌داده که باید یک پرنده جدید را داخل آن قرار دهند.

 

راز کودک

راز کودک عروسک ترسناکی بود که در سال ۱۹۶۶ تولید شد. این عروسک حدود ۴۵ سانتیمتر ارتفاع و بدن نرم و سر وینیلی داشت. او یک پیراهن قرمز و یک پیش بند سفید پوشیده بود و دهان بازی داشت که هنگام صحبت حرکت می‌کرد. وقتی نخ عروسک کشیده می‌شد شروع به پچ پچ کردن با صدای بسیار ترسناک و واقعی می‌کرد.

 

خانم کوچولوهای بی نام

خانم کوچولوی بی نام عروسکی بود که در سال ۱۹۶۵ وارد بازار شد. ویژگی‌های این عروسک لباس‌های کهنه و فقیرانه‌ای از گونی و کرباس، چشمان درشتی که پلک نمی‌زد و دهان کوچکی بود که محکم بسته بود. یکی از دست‌های او شبیه کسی بود که گدایی می‌کند. او هم چنین یک اشک پلاستیکی روی گونه اش داشت. تصور می‌شد این عروسک در قلب دختربچه‌ها جا باز کند، اما کاملا برعکس شد. دختربچه‌ها بعد از دیدن خانم کوچولوی بی نام گریه کنان فرار می‌کردند. تولید این عروسک پس از یک سال متوقف شد.

 

منبع: برترینها

هفته نامه سرنخ: همه به خوبی می دانیم یک اشتباه کوچک در بیمارستان می تواند به چه مشکل بزرگی تبدیل شود و گاهی حتی مرگی را هم رقم بزند. همین دلیل است که پرستاران و پزشکان تمام تلاش خود را می کنند تا بهترین شرایط را برای بیماران خود فراهم کنند. اما در این میان پرستاران شیطان صفتی هم وجود دارند که به بهانه های مختلف به جای کمک به بهبود حال بیماران، جان آنها را می گیرند. بسیاری از این پرستاران در مجلات خبری چون بی بی سی و تلگراف جزو خطرناک ترین زنان و مردان دنیا و قاتلان سریالی اعلام شده اند.

 

قاتل ارتشی ها

«کریستین گیلبرت» یکی از پرستاران مرکز پزشکی «وترانز» در نورث هامپتون ماساچوست بود. جایی که چهار نفر از بیماران بستری در این مرکز را به قتل رساند که همگی در ارتش فعالیت می کردند. اولین قربانی او مردی سی و پنج ساله به نام هنری هودون، یکی از نیروهای هوایی ارتش بود که به خاطر جراحاتی سطحی در بیمارستان بستری شد اما پس از چند روز بر اثر ایست قلبی جان خود را از دست داد. پس از تحقیقات مشخص شد که ایست قلبی او به خاطر تزریق ماده ای بوده که باعث افزایش ضربان قلب می شود.

 

گیلبرت از همین روش برای کشتن باقی قربانیان هم استفاده کرد. دومین قربانی مردی چهل و یک ساله به نام کنت کاتینگ بود، در دستان خودش از دنیا رفت؛ در حالی که باقی کارکنان بیمارستان گمان می کردند گیلبرت در حال تلاش برای بازگرداندن او به زندگی بوده است. راز گیلبرت ۱۵ ماه بعد فاش شد و به جرم سه قتل درجه یک و دو و همین طور اقدام به قتل مجرم شناخته شد. طبق قانون آمریکا این جرائم می توانست حکم اعدام داشته باشد اما گیلبرت به حبس ابد محکوم شد.

 

این پرستار در سال ۱۹۷۷ در بیمارستانی در بورکشایر انگلستان به عنوان پرستار کار می کرد. او از کودکی به این کار علاقه مند بود. او بعد از این که مدتی در یکی از صومعه های انگلستان به کار پرستاری مشغول بود، به بیمارستان رفت تا کارش را به شکل جدی تری انجام بدهد. در آن روزها آنه آن قدر شاد بود که دوستانش او را پرنده خوشحال صدا می کردند. او به مدت ۳۰ سال در آن بیمارستان کار می کرد و همه او را پرستاری مسئول و مهربان می دانستند تا این که فکر قتل بیماران به ذهن آنه خطور کرد.

زمانی که او مشغول کشتن بیماران بود، پزشکان بیمارستان از شیوه یکسان مرگ بیماران شان متعجب شده و پلیس را در جریان قرار دادند. آنه که پرستاری بیمارانی را که مرده بودند به عهده داشت به دلیل شک پلیس شش ماه از کار معلق شد. در این شش ماه هیچ بیماری بر اثر مسمومیت از دنیا نرفت. به همین خاطر پلیس به قالت بودن آنه اطمینان پیدا کرد و به این طریق فرشته مرگ بازداشت شد.

آنه در جلسه محاکمه خود گفت: «من طاقت دیدن زجر کشیدن بیمارانم را نداشتم. مخصوصا کودکان، سالمندان و کسانی که از بیماری های صعب العلاج رنج می بردند.» این زن ادعا کرد بسیاری از کسانی که به قتل رسانده بود، خود تمایل به مردن داشتند و آنه آنها را به زور نکشته است. در سال ۲۰۰۲ آنه به اتهام قتل بیماران با تزریق سم به اعدام محکوم شد.

 

در این تحقیقات مشخص شد ۱۹ نفر از بیمارانی که تحت مراقبت دیاز بودند، جان خود را از دست داده اند. همچنین همه آنها در زمان مرگ کبود شده و رنگ پوست شان آبی شده بود. زمانی که خانه دیاز بررسی شد، مقدار زیادی ویال لیدوکائین پیدا شد. دیاز به جرم قتل ۲۸ نفر به اعدام محکوم شد که قرار بود حکمش پس از اتمام تحقیقات کامل اجرا شود اما او بر اثر ایست قلبی در سال ۲۰۱۰ در ۷۲ سالگی در زندان جان خود را از دست داد.

 

تعداد قربانیان فرشتگان مرگ که همگی بالای ۷۵ سال بودند، ۴۸ نفر اعلام شد. راز این گروه پرستار بی رحم بالاخره در سال ۱۹۹۱ برملا شده و دستگیر شدند. البته پس از دستگیری و اعترافات این چهار نفر، پلیس معتقد بود که تعداد قربانیان بیشتر از ۴۸ نفر بوده است. با این که فرشتگان مرگ لاینز در عرض چند سال مرتکب قتل های زیادی شدند اما تا سال ۲۰۰۸ تمامی آنها مورد عفو قرار گرفته و آزاد شدند.

 

در واقع طبق گزارش همکارانش احیا کردن کاری بود که او خیلی دوست داشت و این کار را با هیجان انجام می داد. در ابتدا بنجامین به اتهام قتل دو نفر از بیماران بازداشت شد اما با اعترافات خودش مشخص شد که ۱۵ نفر را با استفاده از داروی بی حس کننده عضلات یا تزریق بیش از حد مسکن به قتل رسانده است. بنجامین به جرم قتل این ۱۵ نفر به ۱۷ بار حبس ابد محکوم شد.

 

با مشخص شدن تعداد دقیق قتل هایی که استفن مرتکب شده بود، او در دادگاه برای دفاع از خود گفت: «شاید ۲۸ نفر درست باشد، من درست به خاطر نمی آورم. حافظه کوتاه مدت من بسیار ضعیف است.»

بیشتر قربانیان استفن نیز بالای ۷۰ سال بودند و او معتقد بود تنها به مرگ راحت تر و بدون درد آنها کمک می کند اما با تحقیقات پلیس و گفتگو با پزشک معالج بیماران مشخص شد حال بسیاری از کسانی که استفن به قتل رسانده است وخیم نبوده و حتی رو به بهبود بوده است. استفن نیز به جرم قتل ۲۸ نفر به حبس ابد بدون عفو مشروط محکوم شد.

 

او به جرم قتل پنج بیمار در طول سال های خدمت خود بازداشت شد. دادگاه او در دسامبر ۲۰۱۰ برگزار شد ولی به خاطر این که آینو از نوعی بیماری روانی رنج می برد، قاضی او را به تحمل ۱۲ سال حبش محکوم کرد. این حکم باعث شد تا خانواده قربانیان به رأی دادگاه اعتراض کنند اما این کار آنها فایده ای نداشت. آینو به قاضی گفت: «من بیمارانی را می کشتم که دیگر امیدی به زنده بودن شان نبود.»

 

کودکان بیمارستان هم بر اثر مشکلاتی جان خود را از دست می دادند که هیچ ربطی به بیماری روز اول شان نداشت. نوزادانی که سالم و بدون مشکل متولد می شدند یک یا دو روز بعد با مشکلات تنفسی جان خود را از دست می دادند.

همین موضوع باعث شد تا سرپرستار بخش، چریل پندرگراف، تحقیقات خود را در این رابطه آغاز کند. او لیستی از کودکانی که خیلی ناگهانی جان خود را از دست داده بودند تهیه و مشخص کرد که پرستار آنها در زمان مرگ چه کسی بوده است. او به سرعت متوجه شد که تمامی نوزادان و کودکان فوت شده، تحت نظر جنه بوده اند و به همین خاطر این موضوع را با پلیس در میان گذاشت. پس از بررسی های پلیس، جنه به جرم قتل ۴۶ کودک به ۹۹ سال حبس و به جرم اقدام به قتل نوزادان و کودکانی که پزشکان موفق به احیای آنها شده بودند، به ۶۰ سال حبس محکوم شد.

 

در آن زمان جوزف در اتاق او بود و برای این که کسی به او شک نکند، خود را در حال احیای بیمار نشان داد. در عرض مدت کوتاهی تعداد کسانی که دچار حمله قلبی تنفسی می شدند به شدت افزایش یافت در حالی که در هر زمانی که حال یکی از بیماران بد می شد جوزف در آنجا حضور داشت. همین امر باعث شک اطرافیان شده و او را زیر نظر گرفتند تا این که بالاخره در زمان تزریق دارو به یکی از بیماران پزشکی او را دیده و با پلیس تماس گرفتند. جوزف به جرم قتل ۱۶ بیمار به حبس ابد محکوم شد.

 

پس از این موضوع خانه آنجلو بازرسی شده و نمونه های دیگری از همان دارو در خانه او پیدا شد اما آنجلو توانست همه را متقاعد کند که از این دارو برای تنگی نفس خود استفاده می کند و در آن روز نیز بیمار دچار تنگی نفس شده بود. با این توضیحات و با توجه به سابقه کاری خوبی که تا آن روز از خود نشان داده بود توانست بار دیگر به کار خود بازگردد.

همچنین آنجلو قبل از این که به عنوان پرستار مشغول به کار شود، آتش نشان نمونه ای بود که به خاطر شجاعت هایش بارها از او تقدیر شده بود. همین موضوع باعث می شد تا دیگران کمتر به او شک کنند. آنجلو پشت همین چهره دروغین بین ۲۵ تا ۲۷ بیمار را با تزریق داروهای باز کننده ریه به قتل رساند تا این که مرگ های پی در پی و یک شکل بیماران بالاخره رازش را برملا کرده و دستگیر شد. آنجلو به ۶۱ سال حبس محکوم شد.

 

پس از کالبدشکافی، مرگ آنها بر اثر تزریق دارو گزارش شد. این موضوع باعث شد تا رئیس بیمارستان به کاتاریانا شک کرده و پلیس را در جریان بگذارد. پس از دستگیری، او به قتل هایی که انجام داده بود اعتراف کرده و تا زمان اعدام به زندان انداخته شد. این زن در مارس ۲۰۱۰ در سلول خود از دنیا رفت.

 

شیوه کشتن چارلز نیز تزریق های مرگبار بود که بیشتر با «دیگوسین» انجام می داد. طریق کارش و روشی که قربانیان را به قتل می رساند آن قدر به مرگ طبیعی نزدیک بود که توانست دو دهه بدون این که کسی به او مشکوک شود به کارهای وحشتناکش ادامه دهد. او بیشتر در شیفت شب کار می کرد که همین امر باعث می شد تا انجام قتل ها برایش راحت تر باشد، به طوری که تنها در عرض کمتر از یک سال ۱۳ بیمار را به قتل رساند.

چارلز هم مانند بیشتر پرستاران قاتل، بیماران سالمند را به عنوان قربانی انتخاب می کرد. تنها یکی از قربانیان او جوانی بیست و یک ساله به نام مایکل استرنکو بود که بیماری سختی داشت و چارلز معتقد بود هرگز بهبود نخواهد یافت. چارلز با کمک به پلیس در پیشروی پرونده و اعترافات خود توانست مجازات اعدام را به ۳۹۷ سال حبس بدون عفو مشروط کاهش دهد.

 

«افرن» برای قتل قربانیانش از تزریق داروی بی حس کننده عضلات به میزان زیاد استفاده می کرد. در روز دستگیری برای همه ثابت شده بود که افرن شش نفر را به قتل رسانده و درست زمانی که قصد داشت قربانی بعدی را به قتل برساند، دستگیر شد.

این پرستار به جرم قتل عمد شش نفر به اعدام و هفت بار حبس ابد محکوم شد اما پس از تحقیقات بیشتر مشخص شد تعداد قربانیان او حتی می تواند بیشتر از ۲۰۰ نفر باشد. یکی از همکاران افرن در مصاحبه ای با دیلی میل گفت: «من مدتی بود که به کارهای عجیب او مشکوک شده بودم تا زمانی که داروهایی را که در کمدش مخفی کرده بود پیدا کردم. پشیمانم که چرا زودتر او را معرفی نکردم. اگر او را لو می دادم فرصت پیدا نمی کرد این تعداد انسان بیگناه را به همین راحتی به قتل برساند.»

منبع: برترینها

قتل های آنجل روز به روز بیشتر می شد و پلیس حتی نمی توانست سرنخی از این قاتل خطرناک به دست آورد، به همین خاطر در ژوئن ۱۹۹۹ نام او به عنوان یکی از ۱۰ قاتل خطرناک و فراری تحت تعقیب اف بی آی اعلام شد و عکس و مشخصات او در سراسر مکزیک و تگزاس – که دارای مرز مشترک با مکزیک بود – پخش شد. آنجا به طور غیرقانونی، سوار قطار می شد و به راحتی از مرز مکزیک عبور می کرد و حتی به آمریکای شمالی و کانادا می رفت.

 

در جولای ۱۹۹۷ جسدی در کنار ریل راه آهن کالتن در کالیفرنیا پیدا شد که هویتش هرگز مشخص نشد. مقتول با کوبیده شدن چوبی محکم بر سرش جان خود را از دست داده بود. آنجل بعد از دستگیری هیچ گاه قتل این فرد را بر عهده نگرفت اما از آنجا که نحوه قتل و مکان رها شدن جسد درست مانند شیوه های آنجل بود، دادگاه این قتل را نیز یکی از قتل های آنجل محسوب کرد.

لیافی ماسون زن ۸۱ ساله ای بود که در نزدیکی راه آهن جنوبی کانزاس سیتی زندگی می کرد. در چهارم اکتبر ۱۹۹۸، مرد تبهکار به آرامی از پنجره وارد خانه این زن شده و با ضرباتی که توسط یک چکش قدیمی به سر او وارد کرد، او را به قتل رساند. سپس با دزدیدن پول، طلا و وسایل قیمتی اش پا به فرار گذاشت. «کلودیا بنتون» سی و نه ساله، روانپزشک کودکان بود که در کالج پزشکی تگزاس مشغول به کار بود. او توسط آنجل مورد آزار و اذیت قرار گرفته و سپس به قتل رسید. خانه کلودیا نیز در شهرکی نزدیک به راه آهن پسفیک یونیون بود.

زمانی که او وارد خانه اش شد، آنجل با یک مجسمه بزرگ و سنگین، ضربه ای محکم به سرش وارد کرد. اتومبیل جیپ کلودیا چند روز بعد در حالی در سن آنتونیو پیدا شد که اثر انگشت آنجل روی دنده و فرمان آن باقی مانده بود. در آن زمان چون هنوز جسد کلودیا پیدا نشده بود، آنجل تنها به خاطر دزدی دستگیر شد که به خاطر نداشتن شاکی، مدت کوتاهی پس از آن آزاد شد.

کریستوفر مایر بیست و یک ساله یکی از طعمه های آنجل بود که از دست او جان سالم به در برده است. در روز ۲۹ آگوست ۱۹۹۷ او به همراه نامزدش هالی دان از دانشگاه خود در کنتاکی به خانه باز می گشت. شب بود و ساعت حرکت قطارها طولانی تر شده بود، به همین خاطر ایستگاه تقریبا خالی بود. آنها در انتظار قطار در ایستگاه قدم می زدند که ناگهان آنجل به آنها حمله کرده و با تهدید آن دو را به پشت ایستگاه و جایی که کسی متوجه حضورشان نمی شد برد. در همان لحظات اول، مرد جنایتکار با کوبیدن سنگی به سر کریستوفر او را جلوی چشمان وحشت زده هالی به قتل رساند.

هالی دان تنها شخصی که توانسته از دست قاتل سریالی راه آهن جان سالم به در ببرد، ماه گذشته بعد از گذشت سال ها داستان خود را تعریف کرد. هالی خاطرات خود را در بسیاری از شبکه های تلویزیونی و چندین شبکه خبری از جمله سان، تلگراف، سی ان ان و دیلی میل گفت.

 

آن قدر ضربه هایی که خورده بودم عمیق و خونریزی ام زیاد بود که هیچ توانی برای راه رفتن نداشتم اما هر طور بود حدود ۳۰۰ متر را طی کردم تا به اولین خانه ای که می دیدم رسیدم. از آنجا با پلیس و اورژانس تماس گرفتم. به غیر از جراحات وارد شده با چاقو، فک و استخوان زیر چشمم نیز دچار شکستگی شده بود که درد زیادی داشت. من تمامی مشخصات آنجل را برای پلیس گفتم و امیدوار بودم به سرعت دستگیر شود اما هر بار که می شنیدم او شخص دیگری را به قتل رسانده، باز هم تمام خاطرات برایم زنده شده و دچار بحران روحی می شدم. من پس از این ماجرا در حدود پنج سال تحت درمان روانپزشک بودم.»

 

آنجل در حدود ۱۰ سال توانست از دست قانون و پلیس بگریزد تا این که بالاخره نیروهای پلیس مکزیک توانستند خواهرش مانوئلا را شناسایی کنند. مانوئلا از ترس این که در جریان تعقیب و گریز برادرش توسط اف بی آی کشته شود، قبول کرد که برای دستگیری آنجل با آنها همکاری کند. در قراری که مانوئلا با برادرش روی پل ال پاسو در تگزاس گذاشته بود، نیروهای پلیس او را محاصره و دستگیر کردند. در آن زمان هنوز تمام قتل ها ثابت نشده بودند اما باز هم در همان دادگاه اول آنجل به اعدام با تزریق سم محکوم شد.

منبع: برترینها

برترین ها – ترجمه از حسین علی پناهی: شکی وجود ندارد که آفریقا یکی از رازآلودترین نقاط در سراسر جهان است. این قاره پهناور بیش از ۱٫۲ میلیارد نفر را در خود جای داده و بعضی از زیباترین مناظر جهان در این قاره واقع شده اند و بدین ترتیب آفریقا مقصد مسحور کننده ای برای جهانگردان به شمار می آید.

اگر چه گشت و گذار در دشت های پهناور و وحشی این قاره، شنا کردن در آب های عمیق و همچنین به نظاره نشستن بزرگ ترین مهاجرت های حیات وحش برای هر شخصی فوق العاده خواهد بود اما گردشگران باید منتظر مواجه شدن با شوک های فرهنگی خاصی نیز باشند؛ غذاهای عجیب و غریب، آداب و سنن متمایز و مراسمی که هزاران سال قدمت دارند.

چیزهایی که در گزارشات و نوشته جات می خوانید تنها نوک کوه یخی عجایبی است که از این مرکز تمدن بشری بیرون زده است. در واقع علاوه بر این همه عجایب، در کشورهای آفریقایی قوانین باورنکردنی وجود دارد که با شنیدن آن ها انگشت به دهان خواهید ماند.

۱۰- قوانین مربوط به ازدواج

 
اگر چه در کشورهای اسلامی آفریقا چند همسری امری شرعی و بدون مشکل است اما سال گذشته در اریتره قانونی تصویب شد که بر اساس آن هر مرد باید دستکم دو زن داشته باشد. کسانی که از این قانون سرپیچی کنند به حبس ابد محکوم خواهند شد. در آفریقای جنوبی نیز سه نوع ازدواج وجود دارد و زنان حق اعتراض به ازدواج های شوهر خود ندارند. در نیجریه شما می توانید از این که کسی درخواست ازدواج شما را رد کند شکایت کنید یا می توانید دستور قضایی برای جلوگیری از ازدواج با کسی را بگیرید و اگر کسی قول ازدواج داده و بعد زیر آن بزند نیز زندانی خواهد شد.

 

۹- عجیب ترین قوانین راهنمایی و رانندگی در مورد حیوانات

قوانین راهنمایی و رانندگی از اصلی ترین و مهم ترین قوانین هر کشور هستند و آفریقا از قبل در زمینه عجیب و غریب بودن قوانین این چنینی گوی سبقت را از دیگر کشورها ربوده است. در آفریقای جنوبی قانونی وجود دارد که رفت و آمد خودروهای سنگین در ساعات مشخصی از روز کاملاً ممنوع است. اما در آفریقا حیوانات و به خصوص احشام نیز حق استفاده از جاده ها را دارند. البته تمامی حیوانات چنین حقی ندارند بلکه تنها اسب، قاطر، میمون، بز، خوک و شترمرغ حق عبور از جاده ها را دارند. تخطی از این قانون در هر جا و هر ساعتی جریمه ای در حدود ۳۰۰ دلار را در پی خواهد داشت. در کنیا نیز اگر در ترافیک گیر افتادید در صورت بددهنی و یا بی احترامی به حیوانات موجود در جاده مشمول پرداخت جریمه خواهید شد.

 

۸- قانون در مورد خرس هایی که وجود ندارند

در آفریقای جنوبی توریست ها و مردم محلی حق نزدیک شدن به خرس ها را ندارند. کشتی خرس ها نیز غیرقانونی است و شما نمی توانید چنین چیزی را برنامه ریزی کرده و یا حتی تماشا کنید. در حالی که نگهداری از خرس به عنوان حیوان خانگی غیرقانونی نیست اما آوردن آن ها به مکان های عمومی یا سواحل خصوصی نیز ممنوع است. شاید چنین قوانینی در کشورهای آمریکای شمالی کاملاً معقول به نظر برسد اما نکته اینجاست که هیج خرسی بومی آفریقا نبوده و بیش از یک میلیون سال است که هیچ خرسی پایش را در صحراهای آفریقا نگذاشته، پس این خرس ها باید از کجا وارد این کشور شوند؟ در واقع در این کشور هیچ خرسی یافت نمی شود اما این قانون برای آن ها تعیین شده است.

 

۷-  محدودیت ها در نامگذاری

حق نامگذاری کودکان و حیوانات در بسیاری از کشورهای اروپایی محدود شده است. در بسیاری از کشورهای جهان افراد برای انتخاب نام فرزندان خود کاملاً آزاد خواهند بود تا جایی که توهین آمیز و یا از لحاظ سیاسی مشکل دار نباشد. با این وجود مردم محلی در مراکش تنها می توانند از فهرستی که از قبل مشخص شده است اسامی فرزندان خود را انتخاب نمایند. در واقع این قانون تمامی اسامی خارجی و غربی را ممنوع می کند. کشور گینه استوایی در این زمینه خاص تر عمل کرده و استفاده از نام «مونیکا» را ممنوع اعلام نموده است. با وجود این که در کشورهای غربی برای هر شیئی می توانید اسم بگذارید (مانند قایق و خودرو) اما در سودان اسم گذاشتن روی اشیاء جرم محسوب شده و خلاف قوانین شرعی دانسته می شود.

۶- پوشیدن لباس مناسب

در آفریقا برای پوشیدن لباس نیز قوانین خاصی وجود دارد به نحوی که پوشیدن لباس های ممنوعه زندانی شدن شما را در پی خواهد داشت. پوشیدن لباس هایی که مربوط به یک طبقه ی خاص هستند در برخی از کشورهای آفریقایی ممنوع است برای مثال بسیاری از توریست های خارجی که لباس هایی شبیه لباس های نظامیان پوشیده بودند در این کشورها دستگیر شده اند. در کشوری مانند ماداگاسکار کلاه به سر داشتن برای زنان حامله قدغن بوده و چنین خلافی ممکن است به قیمت جان زن بینوا تمام شود. در سوازیلند اگر زنی شلوار بپوشد سربازان آن را پاره کرده و در انظار عمومی شخص خاطی را کتک خواهند زد.

 

۵- عکس گرفتن

در بسیاری از کشورهای آفریقایی قوانینی در خصوص شیوه عکس گرفتن توریست ها وضع شده است. دولت به شما دیکته می کند که عکسی که می گیرید دقیقا باید چگونه باشد و از چه چیزهایی عکس گرفته نشود. اگر چه در بسیاری از کشورهای آفریقایی عکس گرفتن از مراکز نظامی و سیاسی و حتی ادارات دولتی ممنوع شده اما در کشور چاد برای هر گونه عکس گرفتنی باید از دولت مرکزی مجوز داشته باشید. نکته ی جالب این است که در برخی از کشورهای آفریقایی ساختمان ها و مراکز دولتی هیچ نشانه یا تابلویی ندارند و این امر همواره برای توریست ها مشکل ساز می شود. قانون نانوشته ی دیگر نیز این است که اگر بخواهید با افراد محلی عکس بگیرید باید حتما مبلغی به عنوان انعام به آن ها بپردازید.

 

۴- سانسور شدید و همگانی

در بسیاری از کشورهای آفریقایی داشتن اطلاعات از دنیای بیرونی خطرناک خوانده شده و سانسور در مقیاس وسیع انجام می گیرد. از آن جایی که بسیاری از کشورهای آفریقایی تحت نظر حکومت هایی دیکتاتور مآبانه اداره می شوند سانسور رسانه ها امری طبیعی است اما در برخی از کشورها برای خرید و داشتن تلویزیون باید مجوز رسمی از دولت دریافت کرد. در کشوری مانند اتیوپی استفاده از رسانه های اجتماعی مانند اسکایپ تا ۱۵ سال زندان برای متخلف در پی خواهد داشت در گینه ی استوایی شرایط بسیار وخیم تر است و ساکنان محلی از خواندن و یادگیری برحذر داشته می شوند. در این کشور هیچ کتابفروشی یا روزنامه فروشی وجود ندارد و تنها روزنامه ای که در این کشور چاپ می شود به شدت تحت سانسور قرار دارد.

 

۳- سوزاندن جادوگران

به دلایل فرهنگی و عقب ماندگی هایی که در قاره آفریقا وجود دارد هنوز بسیاری به جادوگری و خطرات آن ایمان دارند. به همین دلیل در بسیاری از کشورهای آفریقایی قوانین ضد جادوگری به تصویب رسیده و کسانی که به جادوگری متهم شده و کارهایی شبیه آن را انجام دهند با مجازات سختی روبرو خواهند شد.. در نیجریه برای کسانی که به جادوگری متهم شوند دو سال زندان در نظر گرفته شده است. اما در بسیاری از روستاهای آفریقا شکار جادوگران امری طبیعی و روتین است.

در واقع هیچ جادوگر واقعی وجود ندارد و تنها زنان پیری که تنها زندگی می کنند تحت عنوان جادوگر به سختی شکنجه شده و یا حتی سنگسار و یا سوزانده می شوند. زنان بیوه بیشتر از دیگران در معرض این تهمت ها قرار داشته و در صورتی که بفهمند اهالی روستا به آن ها مشکوک شده اند فرار خواهند کرد.

 

۲- قوانین مربوط به مواد مخدر

در کشورهای آفریقایی حمل، نگهداری، مصرف و خرید و فروش مواد مخدر در کمترین اندازه ها نیز غیرقانونی بوده و با مجازات سنگینی همراه است اما در این میان قوانین مراکش بسیار سخت گیرانه تر دیده می شود. در این کشور نه تنها کسی که مواد مخدر همراه دارد دستگیر می شود بلکه کسی که همراه وی بوده و حتی از موضوع نیز بی اطلاع باشد به همان اندازه مجرم شناخته می شود و ممکن است به ۱۰ سال زندان نیز محکوم گردد.

 

۱- قوانین کاملاً عجیب دیگر در مسائل ساده

اگر چه قوانینی که در بالا به آن ها اشاره شد قوانین جدی هستند اما در برخی موارد قوانین احمقانه ای نیز وجود دارد که مربوط به چیزهای بی اهمیت و خنده دار هستند. برای مثال در مالاوی خارج کردن باد معده به دلیل آلوده کردن هوا جرم محسوب می شود. در سومالی آدامس جویدن در انظار عمومی ممنوع است و در مراکش نیز کشتن موش با هدفی جز خوردن آن جرم محسوب می شود.

همچنین در این کشور به همراه داشتن بیش از ۱۰۰ دلار هنگام ورود و خروج از این کشور ممنوع است. از طرف دیگر در کنیا مسافرت کردن بدون همراه داشتن پول جرم محسوب می شود. در غنا هر بازیگر می تواند تنها در تعداد خاص و محدودی فیلم حضور داشته باشد. در مصر رأی ندادن جرم محسوب می شود. در موزامبیک رنگ کردن خانه بدون اجازه رسمی دولت امکانپذیر نیست. در بروندی پیاده روی همگانی ممنوع بوده و این کار نوعی آشوب و فتنه انگیزی تلقی شده و متخلفان زندانی خواهند شد. واردات میوه و آب معدنی در نیجریه ممنوع است

 

منبع: برترینها

بیماری مرد سنگی که در پزشکی با عنوان فیبرودیسپلازی استخوانی یا «fibrodysplasia ossificans progressiva» شناخته می‌شود یکی از نادرترین و ناتوان کننده‌ترین بیماری‌های ژنتیکی است. در این بیماری بافت استخوانی رشد می‌کند و حرکات ماهیچه ها، تاندون‌ها و دیگر بافت‌های متصل کننده را محدود می‌کند. حتی ممکن است در افراد مبتلا به این بیماری یک اسکلت دوم رشد کرده و در نهایت آن‌ها را به مجسمه‌های زنده تبدیل کند. از آنجا که قلب و سایر اندام‌های ساخته شده از ماهیچه هیچ استخوانی ندارند بافت استخوانی در آن‌ها رشد نمی‌کند. در سراسر جهان تنها ۸۰۰ مورد تایید شده این بیماری وجود دارد و هیچ درمانی جز مسکن برای تسکین آن وجود ندارد. به طور تصادفی یا بعد از یک آسیب فیزیکی حتی چیز کوچکی مثل تزریق هم می‌تواند رشد بافت استخوانی را آغاز کند. خوشبختانه این بیماری در سال ۲۰۰۶ کشف شد و آزمایش‌های بالینی در حال حاضر روی آن انجام می‌شود.

---

 

لیپودیستروفی (Lipodystrophy) پیش رونده

گاهی اوقات از این بیماری با عنوان سندروم بنجامین باتن یاد می‌شود و باعث می‌شود افراد پیرتر از سن خود به نظر برسند. به طور مثال یک دختر ۱۵ ساله شبیه مادر خواهر ۱۶ ساله خود به نظر می‌رسد. اما چطور؟ این بیماری ژنتیکی با فقدان چربی زیر پوست ایجاد می‌شود. اغلب از دست دادن چربی در صورت اتفاق می‌افتد و سپس به سمت گردن، اندام فوقانی و تنه می‌رود. این موضوع باعث چروکیدگی و افتادگی پوست می‌شود. تاکنون تنها ۲۰۰ مورد از این بیماری در سراسر جهان گزارش شده است و بیشتر زنان را مبتلا می‌کند. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. فقط می‌تواند از انسولین، سفت کننده‌های صورت یا تزریق کلاژن استفاده کرد.

 

بیماری زبان جغرافی

حدود دو یا سه درصد جمعیت جهان اشکال نقشه مانندی روی زبانشان دارند. زبان معمولا پوشیده از برآمدگی‌های کرکی و ارغوانی-سفید رنگی به نام پاپیلای است وقتی قسمتی از زبان پاپیلای خود را از دست می‌دهد به شکل جزایر کوچکی روی زبان در می‌آید. این طرح مسطح روی زبان روز به روز تغییر می‌کند و بستگی به جای پاپیلای‌ها دارد. زبان جغرافیایی یک بیماری بی خطر است و علائم خاصی ندارد هرچند برخی افراد در زبان خود احساس ناراحتی می‌کنند یا به غذاهای تند حساس می‌شوند. دلیل این بیماری هنوز یک راز است. برخی مطالعات ارتباط آن را با سایر بیماری‌ها نشان می‌دهد. با این حال ممکن است دلایل ژنتیکی داشته باشد، زیرا در خانواده‌ها رخ می‌دهد.

 

بیماری گاستروشزی (Gastroschisis)

گاستروشزی یک نقص مادرزادی است که از رشد طبیعی اندام‌ها جلوگیری می‌کند. معمولا شکم در اطراف اندام‌ها در دوران جنینی بسته می‌شود، اما در این موارد دیواره شکمی به درستی بسته نمی‌شود. به همین دلیل برخی اندام‌های جنین بیرون از بدن می‌مانند. تنها در ایالات متحده آمریکا احتمال گاستروشزی ۳.۷۳ در هر ۱۰۰۰۰ نوزاد است. در مادران جوان این خطر افزایش می‌یابد. با اینکه احتمال زنده ماندن آن‌ها تنها ۵۰ درصد است، نوزادان متولد شده با گاستروشزی امروزه ۸۵ – ۹۰ درصد زنده می‌مانند و عوارض کمتری در بزرگسالی دارند.

 

بیماری گزرودرما پیگمانتازوم (Xeroderma Pigmentosum)

این بیماری ژنتیکی باعث حساسیت بیش از حد به نور فرابنفش می‌شود. علت این بیماری جهشی است که در ترمیم DNA مداخله می‌کند. علائم این بیماری معمولا در اوایل کودکی ظاهر می‌شوند و پس از چند دقیقه قرار گرفتن در معرض خورشید، آفتاب سوختگی شدید پیش می‌آید. در این شرایط پوست خشک شده و تغییر رنگ می‌دهد. متاسفانه اشخاص مبتلا به این بیماری در معرض ابتلا به سرطان پوست هستند. بدون حفاظت مناسب، تقریبا نیمی از همه کودکان مبتلا تا سن ۱۰ سالگی به نوعی سرطان پوست دچار می‌شوند. چشم‌ها نیز در برابر آفتاب برافروخته، تار و دردناک می‌شوند. هشت نوع مختلف از این بیماری وجود دارد که هرکدام شدت و علائم خاص خود را دارند. حدود ۲۵۰ هزار نفر در اروپا و آمریکا به این بیماری مبتلا هستند.

ناهنجاری چیاری (Chiari)

مغز افراد مبتلا به ناهنجاری چیاری بیش از حد برای جمجمه شان بزرگ است. بافت مغز آن ها، معمولا مخچه به کانال نخاعی رانده می‌شود. تنها یک درصد از جمعیت آمریکا ناهنجاری چیاری دارند و نه تنها در کودکان بلکه در بزرگسالان نیز دیده می‌شود. در حال حاضر چهار نوع از این بیماری کشف شده است. رایج‌ترین و خفیف‌ترین آن نوع یک و نادرترین و شدیدترین حالت آن نوع چهار است که اغلب منجر به مشکلات عصبی مرگبار می‌شود. برخی افراد تا مدت‌ها هیچ علامتی از خود نشان نمی‌دهند و تنها سردردهای شدید دارند. در برخی افراد نیز جراحی جمجمه ضروری می‌شود.

 

آلوپسی آره آتا (Alopecia Areata)

آلوپسی آره آتا که با نام ریزش سکه‌ای مو نیز شناخته می‌شود یک بیماری خود ایمنی است که سیستم ایمنی اشتبا‌ها به فولیکول‌های موی روی سر حمله می‌کنند و در نتیجه موی قسمتی از سر می‌ریزد. این بیماری دو شکل دیگر نیز دارد. آلوپسی توتالیت ریختن موی سر به طور کامل است و آلوپسی یونیورسالیس نادرترین شکل آن است که به همه فولیکول‌های مو شامل موی سر، ابرو، پا، مژه و … حمله می‌کند. در هر سه مورد مو می‌تواند دوباره به صورت تصادفی و پیش بینی نشده رشد کند. اگرچه این بیماری حدود دو درصد افراد را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اما هیچ درمانی ندارد.

سندروم پاتلای ناخن

آیا از این که پایین را نگاه کنید و ببینید ناخن ندارید می‌ترسید؟ افراد مبتلا به سندروم پاتلای ناخن اغلب ناخن ندارند یا ناخن‌ها به شکل غیرطبیعی رشد می‌کنند، از وسط نصف می‌شوند و یا خارج از بستر ناخن رشد می‌کنند. یکی دیگر از علائم ناهنجاری‌های اسکلتی است که حرکت را محدود می‌کند. شدیدترین علامت آن تغییر شکل یا نبودن کشکک زانو است. از آن عجیب‌تر شاخ‌های شکمی است، برآمدگی‌های استخوانی کوچکی روی استخوان لگن که گاهی از روی پوست هم حس می‌شود. حداقل یک نفر از ۵۰ هزار نفر با این بیماری متولد می‌شود، اما علائم آنقدر متنوع هستند که تشخیص ان می‌تواند بسیار مشکل باشد حتی در خانواده هایی که سابقه این بیماری را دارند.

 

---

 

نوروپاتی حسی ارثی نوع یک

این بیماری آنقدر نادر است که شیوع آن حدود دو مورد در هر یک میلیون نفر است. افراد مبتلا به این بیماری از فقدان حس، معمولا در پاها، بازو‌ها و دست‌ها رنج می‌برند. توانایی حس درد و دما نیز تحت تاثیر قرار می‌گیرد، گاهی حتی هیچ حسی درک نمی‌شود. از آنجا که این بیماری موجب از دست دادن حس درد می‌شود افراد مبتلا دچار شکستگی‌های تصادفی یا حتی بافت مردگی می‌شوند. آن‌ها حتی ممکن است یکی از اندام هایشان را بشکنند یا زبانشان را گاز بگیرند بدون اینکه دردی احساس کنند. عدم احساس درد می‌تواند بسیار خطرناک باشد و زخم‌ها و صدمات ناشناخته بمانند و عفونت اتفاق بیفتد.

میوتونی مادرزادی (Myotonia Congenita)

آیا درباره بزهایی که غش می‌کنند چیزی شنیده اید؟ این بیماری فقط در حیوانات رخ نمی‌دهد، بلکه در انسان‌ها هم دیده می‌شود. این بیماری ژنتیکی روی جریان یون‌های کلرید تاثیر می‌گذارد. یون‌های کلرید به ماهیچه‌ها اجازه می‌دهند که بدانند چه زمانی منقبض و منبسط شوند. این موضوع می‌تواند موجب سفتی ناگهانی عضلات شود که معمولا بعد از یک مدت طولانی استراحت ایجاد می‌شود و ماهیچه پاها، دست ها، فک و دیافراگم را تحت تاثیر قرار می‌دهد. هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد. وزرش و حرکات آرام بعد از استراحت می‌تواند به ماهیچه‌ها کمک کند با این وجود افراد مبتلا معمولا عمر طولانی و زندگی شادی دارند.

منبع: برترینها

هو وانلین یکی از مشهورترین و البته منفورترین قاتلان سریالی در تاریخ چین است که ۱۴۶ نفر را به قتل رساند اما با این حال جزو قاتلان ۲۰۰+ محسوب می شود چرا که پلیس احتمال می دهد او تعداد بسیار زیادی از جنایت هایش را کتمان کرده است.

 

در سال ۱۹۸۰ هو به جرم تجاوز دستگیر و به زندان انداخته شد. در سال ۱۹۹۳ پس از آزادی با توجه به مدارک تحصیلی ای که داشت موفق شد تا یک مرکز درمانی تاسیس کند، در آن جا او به راحتی می توانست نقشه های شوم خود را بدون این که کسی متوجه شود اجرا کند. هو ادعا می کرد که تمامی بمیاران خود را به روش های سنتی و با داروهای گیاهی درمان می کند و به همین خاطر در عرض مدت کوتاهی در تمام کشور به شهرت رسید و بیماران زیادی به او مراجعه کردند.

پس از مدتی مشخص شد که حداقل ۱۴۶ نفر از بیماران او با داروهایی که حاوی مقادیر زیادی سولفور سدیم بودند مسموم شده و جان شان را از دست داده اند.

مرد جنایتکار در ژانویه ۱۹۹۹ دستگیر و به جرم قتل ۱۴۶ نفر به ۱۵ سال حبس محکوم شد. در تحقیقات بعدی مشخص شد که مدارک پزشکی او برای تاسیس بیمارستان نیز جعلی بوده و به همین خاطر پنج سال دیگر به محکومیتش اضافه شد. همچنین هو مبلغ ۱۵۰ هزار ین نیز جریمه شد.

پزشک مرگ؛ ۲۵۰ قتل

«هارولد فردریک شیپمن» پزشکی عمومی اهل انگلیس و البته مشهورترین قاتل سریالی این شکور بود که در سی و یکم ژانویه سال ۲۰۰۰ به جرم قتل ۱۵ نفر مجرم شناخته شده و به ۱۵ بار حبس ابد بدون عفو محکوم شد، اما این ۱۵ نفر تنها قربانیان نبودند.

 

دو سال طول کشید تادیم جانت اسمیت- افسر پرونده- با تحقیقات گسترده ای که انجام داد متوجه شد تعداد اصلی قربانیان ۲۵۰ نفر بوده و ۸۰ درصدشان بیماران سالخورده ای بودند که برای معالجه به آقای دکتر مراجعه کرده بودند اما در این میان یک مقتول با ۴۱ سال سن و کودکی چهارساله، جوان ترین قربانیان پزشک مرگ بودند.

هارولد در سیزدهم ژانویه ۲۰۰۴، یک روز قبل از جشن تولد پنجاه و هشت سالگی اش در سلولش خود را به وسیله ملحفه های تختش به دار آویخت و خودکشی کرد.

طبق گزارش ساندی تلگراف، در نامه ای که هارولد قبل از مرگش نوشته بود، ادعا کرده بود قبل از آن هم بارها قصد خودکشی داشته اما به خاطر این که همسرش پس از مرگ او بتواند از مستمری استفاده کند این کار را نکرده است.

زمانی که هارولد ۱۷ سال داشت مادر خود را بر اثر سرطان ریه از دست داد. مرگ مادرش ضربه روحی بسیار بزرگی به او وارد کرد و از همان زمان بود که مشکلات روانی در کارهای هارولد کم کم نمایان شدند و از همان سن برای آرام شدن مجبور شد از مورفین استفاده کند. او پس از ازدواج، تحصیلات خود در رشته پزشکی را ادامه داد و توانست به عنوان پزشک عمومی در یکی از بیمارستان های یور کشایر مشغول کار شود، از همان زمان بود که او با جعل اسناد و نسخه های بیمارستان برای خود نسخه نوشته و از داروخانه مورفین دریافت می کرد.

در سال ۱۹۹۸ مدیر بیمارستان تلاش کرد تا دلیل مرگ تعداد زیادی از بیماران هارولد را بفهمد. برای او عجیب بود که بیشتر زنان سالخورده ای که بیمار هارولد بودند پس از چند روز بستری شدن در بیمارستان جان خود را از دست می دادند و به همین خاطر، موضوع را با پلیس در میان گذاشت. در این بررسی ها هارولد به جرم قتل کاتلین گراندی که از بیماران او بوده و جسدش در ژوئن ۱۹۹۸ در خانه اش پیدا شده بود، دستگیر شد.

طبق گفته شاهدان هارولد آخرین نفری بود که با او ملاقات کرده و او را زنده دیده بود از همه عجیب تر این بود که با وجود اینکه، کاتلین خودش وارث داشت در وصیتی مبلغ ۳۸۶ هزار پوند از اموالش را به هارولد بخشیده بود. با تحقیق بیشتر مشخص شد که کاتلین با تزریق مورفین کشته شده و وصیتنامه نیز جعلی است.

پس از مرگ کاتلین، پلیس ۱۴ نفری که قبل از او در این بیمارستان جان خود را از دست داده بودند نیز کالبدشکافی کرده و متوجه شد که آن ها نیز بر اثر تزریق بیش از حد مورفین جان خود را از دست داده اند.

این ۱۵ نفر بین سال های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۸ به قتل رسیده بودند. هارولد در نوشته های خود گفته بود «قبل از ۶۰ سالگی به توصیه بسیاری از ماموران زندان، خودم را دار می زنم. زیرا پس از آن مستمری من به میزان قابل توجهی کاهش پیدا خواهدکرد و برای همسرم مشکل پیش خواهدآمد.»

لوییز جانور؛ ۳۰۰ قتل

«لوییز آلفردو گاراویتو کوبیلوس» که به نام «لابیستا» به معنی «جانور» مشهور است، قاتل سریالی کلمبیایی است که در سال ۱۹۹۹ به جرم تجاوز، شکنجه و قتل ۳۰۰ پسر جوان به ۱۸۵۳ سال و نه روز حبس محکوم شد اما بعدها به خاطر همکاری با پلیس در پیدا کردن باقی اجساد ۲۲ سال از مدت محکومیتش کاسته شد.

 

استخوان های قربانیان لوییز جانور از طریق نقشه هایی که او در زندان ترسیم کرده بود، پیدا شدند. او در رسانه های آمریکایی به عنوان «وحشتناک ترین قاتل سریالی دنیا» معرفی شد. قربانیانی که لوییز جانور انتخاب می کرد همگی بین شش تا ۱۶ سال سن داشتند و بی خانمان، روستایی یا یتیم بودند و او می توانست با هدیه ای کوچک یا وعده ای دروغین آن ها را فریب دهد.

هنری لوکاس، ۲۱۳ قتل

هنری لی لوکاس اهل ویرجینیا، در اعترافات خود گفته بود که به کمک همدستش اوتیس تولز بیش از ۲۰۰ نفر را به قتل رساندهاند. او در هفده سالگی توسط برادرش یک چشم خود را از دست داد و پزشکان یک گوی شیشه ای به جای چشمش گذاشتند. پس از مدتی او مادر خویش را به قتل رساند.

 

لوکاس بارها و بارها به جرم قتل به زندان انداخته شد اما هر بار می توانست بی گناهی خود را ثابت کند و پس از مدتی آزاد می شد. پس از یکی از اعترافات لوکاس، ۲۱۳ پرونده قتل که نامشخص رها شده بودند، بسته شدند. در سال ۱۹۸۳ او به اعدام محکوم شد اما سرانجام به دلیل نداشتن مدارک کافی تبرئه شد. لوکاس در سال ۲۰۰۱ و در سن ۶۴ سالگی بر اثر سکته مغزی از دنیا رفت.

جولیاتو فانا؛ ۶۰۰ قتل

در قرن هفدهم، زنان و دختران ایتالیایی کنترل زیادی روی زندگی خود نداشتند. آن ها معمولا به خاطر صلاح خانواده یا منافع آن ها باید تن به ازدواج با کسانی می دادند که گاهی هیچ علاقه ای به آن ها نداشتند، اما در این میان، همه زنان ایتالیایی حاضر به تحمل این وضعیت نبودند و به همین خاطر بود که تعداد زیادی از آن ها به قاتلی وحشتناک به نام «جولیا توفانا» روی آوردند.

 

او هیولایی بود که به زنان سرزمینش وعده داده بود تا آن ها را از دست مردانی که دوستشان ندارند خلاص کند اما تنها کاری که جولیا برای این زنان می کرد این بود که آن ها را ترغیب به قتل همسرانشان کند. او سمی خطرناک از آرسنیک و مواد دیگر ساخته بود، این رسم که بعدها «اکسیر مرگ» نام گرفت» می توانست قوی ترین مردان را در عرض چند ساعت از پا درآورد.

جولیا سم را به دو شکل در اختیار خانم ها قرار می داد. یا آن را با کرم ها و عطرهایی که مردان به دست و صورت شان می زدند مخلوط می کرد یا در ظرف های کوچک می ریخت که زنان بتوانند آن را در غذا یا نوشیدنی شوهر خود بریزند. این سم ابتدا فرد را ضعیف و بی حال می کرد و حتی پزشکان هم متوجه مسمومیت او نمی شدند و رفته رفته با پایین آوردن فشار خون و دمای بدن باعث مرگ می شد.

با این روش، جولیا بین سال های ۱۶۳۳ تا ۱۶۵۱ باعث مرگ ۶۰۰ مرد شد تا این که بالاخره راز او برملا شده، دستگیر و به اعدام محکوم شد. در روز اعدام، جولیا گفت «من همیشه از مردان متنفر بودم، شوهر خودم را نیز به همین شیوه به قتل رساندم و حالا از این که باعث مرگ تعداد زیادی از آن ها شده ام، خوشحالم.» تمام زنانی هم که با کمک جولیا شوهران خود را به قتل رسانده بودند به زندان انداخته شدند.

منبع: برترینها