بایگانی دسته ی : جالبترین ها

برترین ها: برخی از منفورترین موجودات روی زمین حشرات هستند. این موجودات کوچک و تند به خانه و فضاهای شخصی ما حمله می کنند، مواد غذایی ما را از بین می برند، وارد تختخواب ما می شوند، از سقف روی پاهای ما می افتند و می خزند، ما را نیش می زنند و می گزند، آن ها منزجرکننده، مزاحم و ترسناک هستند. خنده دار است که چطور موجوداتی به این کوچکی بسیاری از این حس های متفاوت را در انسان ایجاد می کنند. اما آیا ما می توانیم با حشرات ارتباط برقرار کنیم؟

هنرمندانی در سراسر جهان سعی می کنند با حشرات همکاری کنند تا شکل غیرمعمولی از هنر را ایجاد کنند. یکی از آن ها هوبرت دوپارت است که از سال ۱۹۸۰ با لارو بال مودار کار می کند. لارو بال مودار در آب شیرین زندگی می کند و به ساخت محفظه های پیچیده یا پیله هایی مشهور است که با جمع آوری تکه های چوب، ماسه، سنگ های کوچک و چیزهای دیگر می سازد. دوپارت لاروها را از محیط طبیعی اطراف خود جمع می کند و به کارگاهش می برد، با دقت محفظه اطراف آن ها را جدا می کند و در مخزن هایی می ریزد که با موادی پر شده که آن ها می توانند غلاف های محافظ خود را بازسازی کنند. به حای سنگ و چوب و … دوپارت برای آن ها تکه هایی از طلا و سنگ های قیمتی و نیمه قیمتی از جمله فیروزه، مرجان، یاقوت، مروارید، الماس و .. می ریزد. در عرض چند هفته پیله های کوچک  و ارزشمند آن ها تشکیل می شود.

 

منبع: برترینها

عبدالمجید مِنگال یک پیرمرد ۷۰ ساله ی پاکستانی است که همراه با ۴۲ دختر و پسر از ۵۴ فرزند خود در شهر کویته ی پاکستان زندگی می کند و شغل او نیز رانندگی کامیون است. وی ۱۲ نفر از فرزندانش را به دلایل مختلف از دست داده و در حال حاضر ۲۲ فرزند پسر و ۲۰ دختر دارد.

عبدالمجید می گوید: ” در دوران جوانی بسیار سرحال بودم و می توانستم برای رفاه خانواده ام سخت تلاش کنم به همین دلیل زن های متعددی گرفتم ولی متاسفانه رفته رفته برخی از فرزندانم را به علت بیماری و فقر از دست دادم. من هنوز هم سخت کار می کنم و توانسته ام شرایط لازم برای تحصیل پسران ارشدم فراهم کنم. اما دیگر پیر شده ام و نشاط جوانی ام را ندارم”.

عبدالمجید در سن ۱۸ سالگی برای اولین بار ازدواج کرد ولی از آن زمان تاکنون ۵ بار دیگر نیز ازدواج کرده است بدون این که از زنان قبلی اش جدا شود. وی علاوه بر این که در این مدت ۱۲ فرزند خود را از دست داده شاهد مرگ دو تن از زنانش نیز بوده است.

وی در این مورد چنین می گوید: ” آن ها [کودکان] شیر کافی برای خوردن نداشتند و من نیز از عهده ی هزینه ی سنگین آن ها بر نمی آمدم در نتیجه تعدادی از آنان فوت کردند. یکی از همسرانم هنگام وضع حمل همراه با بچه مرد. او مریض بود و چون ما پولی نداشتیم نتوانستیم کاری بکنیم و او مرد. من در آن دوره فقیر و بیکار بودم”.

عبدالمجید تمام عمرش را راننده کامیون بوده و ماهی بین ۱۵٫۰۰۰ تا ۲۵٫۰۰۰ روپیه ی پاکستانی (۱۱۵ تا ۱۹۲ دلار) درآمد دارد. پسر بزرگ او عبدالباری منگال نام دارد که ۳۲ ساله و او نیز مانند پدرش برای تامین مخارج خانواده به شغل رانندگی کامیون روی آورده است. عبدالمجید و پسر ارشدش تنها اعضای خانواده ی او هستند که کار می کنند. درآمد آن ها به سختی کفاف سیر کردن شکم ۵۴ عضو خانواده را می دهد.

این خانواده ی پرجمعیت در یک خانه ی ۷ اتاقه زندگی می کنند و بچه ها هر کدام در اتاق مادر خودشان می خوابند. مردان پاکستانی بر اساس قوانین دین اسلام اجازه دارند تا ۴ زن نیز بگیرند اما برای این کار باید رضایت زنان دیگر را جلب نمایند. با این وجود فعالان حقوق بشر بر این باورند که در خانواده هایی این چنین کودکان و زنان بیشترین آسیب را می بینند.

اما عبدالمجید می گوید که با تقسیم کردن وقت خود در میان فرزندان و همسرانش و برقراری عدالت در بین آن ها توانسته علاقه ی آن ها را به خود در این سالیان دراز حفظ کند. اکثریت فرزندان او زیر ۱۰ سال سن دارند و کوچک ترین فرزند او نیز یک دختر ۲ ساله به نام بی بی زینب است. او ادعا می کند که زندگی خانواده ی پرجمعیت او کاملا طبیعی پیش می رود.

خانواده ی او بیشتر روزها را مجبورند غذاهای گیاهی یا دال (سوپی تهیه شده از حبوبات) همراه با برنج بخورند. اما در مراسم خاصی مانند اعیاد مسلمانان وی ۳ بزغاله می خرد و خانواده در کنار هم جشن می گیرند. عبدالمجید در این باره می گوید: ” ما معمولا هر وعده  مقداری سوپ دال، سبزیجات و در حدود ۱۰۰ عدد نان روتی (roti) می خوریم. غذای ما همین است. اما یک جوری با این شرایط کنار می آییم. لباس خوب گران است و ما مجبوریم برای لباس بچه ها ۴ تا ۵ تخته پارچه بخریم و با آن ها لباس بدوزیم”.

عبدالمجید تصدیق می کند که ۱۰ فرزندش به مدرسه نمی روند زیرا او توان تامین هزینه های آنان را ندارد. وی در این باره چنین می گوید: ” من سخت کار می کردم تا بچه هایم بتوانند به مدرسه بروند. پسران بزرگترم سخت در تلاشند که کاری پیدا کنند. آن ها تحصیلاتشان را تمام کرده اند اما بیکارند. من برای تحصیل آن ها سخت تلاش کردم اما تلاش هایم بی نتیجه بوده است چون آن ها بیکار مانده اند. دعا می کنم که هر چه زودتر کاری پیدا کنند”.

عبدالمجید در حالی که پیر شده و توانایی سابق را ندارد اما از درخواست برای کمک های مالی از طرف دولت نیز خودداری می کند. وی ادامه می دهد: “بالاخره راهی برای بزرگ کردن بچه ها پیدا می کنیم”.

در حال حاضر جمعیت پاکستان ۱۹۴٫۹ میلیون نفر تخمین زده می شود و این کشور یکی از بالاترین نرخ های زادوولد را در آسیای جنوبی دارد.

منبع: برترینها

آیا تا به حال از خودتان پرسیده اید که گربه ها دنیای اطراف را چگونه می بینند. بسیار شنیده ایم که می گویند دید گربه ها از انسان متفاوت است، آنچنان که او را قادر میسازد تا در محیط های زیستی مختلف با شرایط اقلیمی متفاوت زندگی کند.  قدرت دید گربه ها در تاریکی و روشنایی با هم فرق دارد.
 
در این گزارش  دنیا را از دریچه نگاه گربه ها ببینید.
 
گربه ها شب ها چگونه می بینند؟ قدرت بینایی حیرت انگیز در تاریکی
 

 
تفاوت بینایی گربه و انسان در شب، گربه ها در تاریکی شب بهتر از انسان ها می توانند ببینند
 

 
با توجه به اینکه گربه ها حیواناتی هستند که در شبها و یا در تاریک روشن صبح فعالیّت می کنند، چشمان آنها هم قدرت دید در شب را به آنها می دهد. علم ثابت کرده است که چشمان گربه ها ۶ تا ۸ برابر سلول های بیشتری نسبت به چشم انسان ها دارند. این سلول ها گربه را قادر میسازد تا در فضاهایی با نور کم أشیاء را ببیند. بخش پایین عکس دید گربه ها در شب، و بخش بالا دید انسان ها را در شب نشان می دهد. قدرت بینایی گربه ها در تاریکی حیرت انگیز است، به همین دلیل است که می توانند هر حرکتی را در شب تشخیص دهند و به علاوه چشمان آنها قدرت احاطه بر محیط اطراف را دارد.
 
گربه ها چگونه رنگ ها را می بینند؟ قدرت بینایی ضعیف در روشنایی روز
 

 
تفاوت بینایی گربه و انسان در روشنایی روز، گربه ها در روشنایی نمی توانند اشیاء را همانند انسان ها به وضوح ببینند
 

 
 با وجود این که گربه ها قدرت دید در شب بالایی دارند، اما در مقایسه با انسان ها چشم گربه ها در روشنایی روز عملکرد خوبی ندارد. چشمان ما با استفاده از سلولهای مخروطی که مسئولیّت دریافت نور را دارند می توانند اشیاء را واضح، و با رنگ های زنده تر ببینند. اما گربه ها در نور و روشنایی روز اشیاء را در رنگ های قرمز، زرد، نارنجی و قهوه ای و رنگ هایی متمایل به آنها می بینند.
 
رنگ های آبی و زرد
 

 
 دانشمندان دقیقا نمی دانند که گربه ها چه رنگ هایی را می توانند ببینند، بعضی از آنها می گویند که گربه ها اغلب  آبی و خاکستری می بینند و گروه دوم بر این باورند که گربه ها رنگ های آبی و خاکستری با مقدار ناچیزی از رنگ سبز را می بینند. اما آن چه که همه دانشمندان درباره اش اتفاق نظر دارند این است که گربه ها رنگ ها را شبیه انسانها نمی بینند.
 
 محدودیت های دید در روز، خیلی نزدیک را ضعیف می بیند
 

 
قدرت چشم گربه ها زمانی که خیلی به اشیاء نزدیک میشوند کاهش می یابد، به طوری که گربه ها اشیاء را از فاصله ۲۵ سانتیمتری خوب می بینند در حالی که انسان ها اغلب اشیاء را از فاصله ۱۴ سانتیمتری با وضوح و خوب می بینند.
 
خیلی دور را ضعیف می بیند
 

 
همانطور که قدرت چشم گربه ها با نزدیک شدن به اشیاء کاهش می یابد، همین موضوع در هنگام دور شدن از اشیاء نیز اتفاق می افتد. گربه ها از فاصله دور نمی توانند اشیاء را با وضوح ببینند. برای یک انسان با قدرت بینایی نرمال اشیاء از فاصله ۳۰ متری قابل رؤیت هستند، در حالیکه گربه ها در بیشتر از ۶ متر نمی توانند به خوبی ببینند.
 
دیدن تار و مه آلود اشیایی که دور هستند
 

 
اشیا و موضوعات خیلی دور به شکل مه مانند و تار از چشم گربه ها دیده می شوند.

منبع: برترینها

کینگ کمپ ژیلت (King Camp Gillette)، کارآفرین آمریکایی و صاحب شرکت مشهور ژیلت، ایده‌های فلسفی و بسیار جالبی داشت. اختراع او توانست علم اقتصاد مدرن را پایه گذاری کند. تیم هارفورد گزارش می‌دهد.

 
به گزارش بی بی سی انگلیسی، آقای ژیلت در سال ۱۸۹۴ میلادی (۱۲۷۳ خورشیدی) کتابی را منتشر کرد و در آن عنوان کرد که «سیستم رقابتی کنونی ما موجب افزایش گزافگرى‌، فقر و جرایم می‌شود.»
 
وی از سیستمی متشکل از “برابری، فضیلت و شادی” دفاع کرد که در آن تنها یک شرکت – شرکت واحد (United Company) – باید تمام ضروریات زندگی را با هزینه مناسب تولید کند.
 
در کتاب ژیلت از تمام مردم آمریکای شمالی خواسته شده تا همگی در یک شهر به نام “متروپلیس” زندگی کنند. ژیلت در کتابش این تصویر را ارائه داده بود: «آپارتمان‌های غول آسای بزرگ… با چنان شکوهی که تاریخ تمدن به خود ندیده و توسط پارک‌های مصنوعی با گنبدهای شیشه‌ای رنگی به هم متصل شده‌اند و نمایی چشم‌نواز دارند… نمایشگاه بی‌انتهای عشق.»
 
اختراعی که اقتصاد جهان را تغییر داد!

کینگ کمپ ژیلت یک سال پس از نوشتن کتابش، کاری کرد که به واقع جهان را تغییر داد: وی تیغ‌های یک بار مصرف (ژیلت) را اختراع کرد.
 
این اختراع بیش از آنچه عالم “تیغ زدن صورت” را تغییر دهد، دنیا را عوض کرد. کارخانه تولید ژیلت به یک الگوی اقتصادی تبدیل شد که امروزه در تمام مباحث اقتصاد مدرن مطرح است. این مدل “قیمت گذاری دو بخشی” نامیده می‌شود.
 
شاید تاکنون پیش آمده باشد که برای پرینتر جوهری‌تان بخواهید کارتریج تهیه کنید؛ احتمالا متوجه شده باشید که قیمت کارتریج نزدیک به قیمت خود پرینتر تمام می‌شود!
 
این اتفاق هیچ معنا و مفهومی ندارد.
 
پرینتر بسیار بزرگتر بوده و به نسبت کارتریج از تکنولوژی پیچیده‌تری بهره می‌برد. چگونه تهیه میزان کمی جوهر در ظرف‌های پلاستیکی تقریبا هم قیمت پرینتر تمام می‌شود؟
 
پاسخ را می‌دانیم: آن‌ها هم قیمت نیستند. اما برای یک تولید کننده، فروش ارزان پرینتر و فروش گران جوهر دقیقا همان الگویی است که معنا می‌دهد.
 
آیا این الگو جایگزین دیگری دارد؟ آیا خرید یک پرینتر کامل از کارخانه رقیب به صرفه‌تر است؟ اگر پرینتر جدید تنها کمی از جوهر جدید گران‌تر باشد، شما با بی‌میلی تمام حاضر به پرداخت می‌شوید.

 

آقای ژیلت به این فکر افتاد که می‌تواند تیغ ژیلت‌ها را هم اندازه خود ژیلت بفروشد

 
الگوی قیمت گذاری دو بخشی با عنوان “مدل تیغ و تیغه (مکینه)” نیز شناخته می‌شود زیرا نخستین الگویی بود که توجه بسیاری را به خود جلب کرد – توجه مردم به تیغه‌ها یا همان ژیلت‌های قیمتی جلب می‌شد که باید مرتب برای تیغ‌های جایگزین هزینه‌های زیادی را پرداخت کنند.
 
پیش از اختراع آقای کینگ کمپ ژیلت، مکینه‌های ریش‌تراشی بزرگتر بوده و کار را دشوار می‌کردند؛ زمانی هم که تیغشان کند می‌شد، شخص باید با صرف هزینه‌ای گزاف آن را با تسمه‌های چرمی مخصوص تیز می‌کردند. حتی این امکان مهیا نبود که شخصی بدون درنظر گرفتن هزینه‌ها، آن تیغه کهنه را دور بیندازد و یک تیغه نو بخرد.
 
آقای ژیلت اما در فرآیندی هوشمندانه پی برد که اگر نگهدارنده تیغ یا همان دسته ماشین ریش‌تراش را به شکلی بهتر طراحی کند تا بتواند تیغ را محکم نگه دارد، می‌تواند خودِ تیغ‌ها را باریک‌تر طراحی کند تا با این کار، هزینه نهایی را به شکل قابل توجهی کاهش دهد.
 
البته او از همان ابتدا به مدل قیمت گذاری دو بخشی نرسید. آقای ژیلت در ابتدا کار هر دو قطعه را با هزینه‌ای نسبتا زیاد تولید می‌کرد.
 
ژیلت تولیدی کارخانه آقای ژیلت ۵ دلار تمام می‌شد که این میزان معادل یک سوم حقوق هفتگی کارگران در آن زمان بود.

 

تبلیغ ژیلت

 
محصول ژیلت آنقدر چشم را نوازش می‌داد که کاتالوگ شرکت خرده‌فروشی آمریکایی و چندملیتی سیرز (Sears) در سال ۱۹۱۳ میلادی از خوانندگانش عذرخواهی کرد که از نظر قانونی امکان تخفیف دادن بر روی این محصول وجود ندارد.
 
در پایین همان صفحه کاتالوگ یک هشدار نوشته شده بود: «بحث ایمنی ژیلت‌ها را برای راحتی هر چه بیشتر مشتریانمان در اینجا آورده‌ایم: ما ادعا نمی‌کنیم که این تیغ‌ها در مقایسه با تیغ‌های ارزان قیمت‌تر احساس بهتری را برای شما به ارمغان بیاورند.»
 
مدل ارزان قیمت ژیلت و گرانقیمت تیغ‌ها به تدریج با انقضای دوره ثبت اختراع ژیلت و ورود رقبا به بازار تکامل یافت.
 
امروزه اما سیاست قیمت گذاری دو بخشی در تمام محصولات مشاهده می‌شود. برای مثال، پلی استیشن ۴ را در نظر بگیرید.

 

سونی پلی استیشن ۴ در نوامبر ۲۰۱۳ عرضه شد و تاکنون بیش از ۴۰ میلیون دستگاه از این محصول به فروش رسید

 
هر بار که سونی یکی از محصولات پلی استیشن ۴ خود را می‌فروشد، ضرر می‌کند: قیمت خرده فروشی این محصول کمتر از قیمت تمام شده تولید و توزیع آن است. اما این مسئله از نگاهشان هیچ اشکالی ندارد زیرا سونی با فروش هر بازی پلی استیشن ۴ سود خودش را می‌برد.
 
اما اوضاع نسپرسو (Nespresso) چگونه است؟ نسپرسو، نام تجاری یکی از شرکت‌های زیرمجموعه شرکت سوئیسی نستله (Nestle) است. کار این شرکت تولید دستگاه‌های اسپرسویی است که با کپسول یا پدهای ویژه همین شرکت کار می‌کند. درون این پدها یا کپسول‌ها پودرهای قهوه مورد نیاز یک فنجان قهوه تعبیه شده است. نستله از فروش دستگاه‌هایش سود نمی‌برد، اما از فروش کپسول‌های قهوه‌اش چرا!
 
ارزش اینرسی

به وضوح مشخص است که اگر می‌خواهید این مدل را به کار بگیرید، باید به نحوی سد راه مشتریان بشوید تا تیغ‌های ارزان و عمومی را روی تیغه‌های شما نیندازند.
 
یکی از روش‌ها قانونی است: از طریق ثبت اختراع تیغ‌ها. اما ثبت اختراع اقدامی مادام‌المعر نیست. انقضای ثبت اختراع کپسول‌های قهوه نسپرسو رو به تمام است. به همین دلیل، نسپرسو به زودی شاهد رقبایی خواهد بود که جایگزین‌های ارزان‌تر و سازگار را تولید خواهند کرد.
 
برخی نیز به دنبال راه‌حلی دیگر هستند: راه حل فنی.
 
همانطور که بازی‌های ویدیویی شرکت‌های دیگر بر روی کنسول پلی استیشن ۴ اجرا نمی‌شود و کارتریج‌های پرینتری شرکت‌های متفاوت احتمالا بر روی همه پرینترها جواب ندهد، شرکت‌های تولید کننده قهوه نیز از چیپ‌هایی بر روی دستگاه‌های خود استفاده خواهند کرد که نتوان به سادگی از هر کپسول قهوه‌ای استفاده کرد.

 

نسپرسو بیش از آنکه از طریق فروش دستگاه‌هایش درآمدزایی کند، از  پادها یا کپسول‌های قهوه‌اش سودآوری می‌کند

 
مدل قیمت گذاری دو بخشی حتی به پدیده‌ای دیگر منتهی شده که اقتصاددانان آن را “هزینه‌های تبادلی” می‌نامند: اگر می‌خواهید یک برند قهوه دیگر را میل نمایید، یک دستگاه دیگر خریداری نمایید!
 
این موضوع در مورد کالاهای دیجیتال نیز صحت دارد. اگر کتابخانه گسترده‌ای از بازی‌های پلی استیشن یا کتاب‌های الکترونیکی زیادی برای دستگاه کیندل خود دارید، پس به راحتی نمی‌توانید به یک پلتفرم دیگر نقل مکان کنید.
 
هزینه‌های تبادلی لزوما مالی نیستند؛ آن‌ها می‌توانند ناشی از هدر رفتن زمان باشند.
 
اگر من از مشتریان فتوشاپ باشم، پس حاضرم پول بسته بروز رسانی همین نرم افزار را پرداخت کنم به جای اینکه یک محصول ارزان‌تر را خریداری کنم زیرا مجبور خواهم شد که کارکرد با آن را نیز بیاموزم. به همین خاطر است که بسیاری از شرکت‌های نرم افزاری “نسخه آزمایشی” نرم افزارهایشان را در اختیار کاربران قرار می‌دهند و یا اینکه بانک‌ها و بسیاری از موسسات از تعرفه‌های “گول زننده” برای جذب مشتریان بیشتر استفاده می‌کنند. آن‌ها پس از جذب مشتری، تعرفه‌هایشان را در سکوت بالا برده و تغییر بانک برای بسیاری از مشتریان دیگر جذاب نیست.
 
پذیرش معماگونه

هزینه‌های تبادلی همچنین می‌تواند روانی باشد: نوعی وفاداری به برند! اگر واحد بازاریابی شرکت ژیلت به من بگوید که محصول ارزان‌تر شرکت رقیب نمی‌تواند با همان کیفیت آن‌ها کار اصلاح صورت را انجام دهد، سپس من با اشتیاق کامل حاضرم پول اضافی برای خرید تیغ‌های برند ژیلت را پرداخت کنم. شاید همین مسئله بتواند توضیح دهد که چرا سود ژیلت پس از انقضای ثبت اختراعش و ورود شرکت‌های رقیب و تولید تیغ‌های ارزان‌تر افزایش یافت.
 

 
هر بار که سونی یکی از محصولات پلی استیشن ۴ خود را می‌فروشد، ضرر می‌کند اما از طریق فروش بازی‌ها سود خود را کسب می‌کند

 
احتمالا مشتریان به این نتیجه رسیده بودند که ژیلت برند بسیار معتبری است و ارزش پرداخت پول بیشتر را دارد.
 
مدل قیمت گذاری دو بخشی می‌تواند بسیار بی‌کفایت باشد و اقتصاددانان درشگفتند که چرا مصرف کنندگان زیر بار پرداخت آن می‌روند. شاید بتوان منطقی‌ترین توضیحش را این دانست که مشتری‌ها “گیج می‌شوند.”
 
آن‌ها یا نمی‌دانند که دارند تیغ زده می‌شوند و یا اینکه متوجه می‌شوند اما درک انتخاب درست و مناسب برایشان دشوار است. حال کنایه کار اینجا است که مدل “تیغ و تیغه” متعلق به همان دورانی است که آقای کینگ کمپ ژیلت از ایجاد شرکتی واحد صحبت می‌کرد که قرار بود تمام ضروریات زندگی را با قیمتی نازل تولید کند. اما چنین به نظر می‌رسد که ایجاد مدلی جدید در اقتصاد به مراتب آسان‌تر از ایجاد مدلی جدید برای جامعه است.

منبع: برترینها

برترین ها: این کیک های خلاقانه توسط قنادی در مسکو«تورتیک آنوشکا» یک کیک معمولی نیستند. این قنادی توسط خواهر و برادر مادینا و تورتیک بنا شده و مجموعه ای از کیک های رنگی با الهام از زیباشناسی و معماری تولید کرده است. مادینا که تحصیلات آکادمیک فاین آرت و تورتیک با تجربه معماری، این قنادی را در سال ۲۰۰۹ افتتاح کردند. از آن موقع، آن ها زمانشان را به تکمیل مجموعه ای از کیک های تزئین شده پیچیده و چند طبقه اختصاص داده اند.

برخی مانند آن هایی که الگوهای ارگانیک، تزئین های انتزاعی و ترکیب های نامتقارن دارند رویکرد هنری مادینا را نمایش می دهند. برخی هم مثل آن هایی که نقوش هندسی یا به وضوح مانند مناظر شهری طراحی شده اند تجارب معماری تورتیک را به نمایش می گذارند. آن ها همیشه باهم کار می کنند و از پیشرفت الهام می گیرند. فرآیندی که برای تولید هر کیک نفیس نیاز است نتیجه عشق و بیان تجربی خلاقیت است. ساخت هرکیک ممکن است تا یک هفته طول بکشد.

منبع: برترینها

برترین ها: هر نجار خوبی یک جعبه ابزار دارد اما هیچکس تاکنون چنین جعبه ابزاری برای خود نساخته است. این جعبه ابزار وقتی بسته است ابعاد ۵۰ سانتیمتر در یک متر و وقتی باز می شود ۱×۱ متر است و می تواند ۳۰۰ ابزار را درون محفظه بادقت ساخته شده چوبی خود نگه دارد.

علاوه بر اینکه خود جعبه ظاهر جالبی دارد، تاریخ طولانی نیز دارد و به همین دلیل در اسمیتسونیان نمایش داده می شود. این جعبه ابزار توسط نجار و پیانوساز، استادلی ساخته شد. استادلی در سال ۱۸۵۳ در لوول در ماساچوست متولد شد و در سال ۱۸۶۱ در پیاده نظام ماساچوست ثبت نام کرد و به عنوان زندانی جنگی در تگزاس نگه داشته شد. او درحال کار برروی یک ارگ و پیانو بین سال های ۱۸۹۰ و ۱۹۲۰ جعبه ابزار مبتکرانه خود را طراحی کرد.

استادلی جعبه ابزار را طوری طراحی کرد که هم ابزارهای خودش و هم مجموعه ای از ابزارهای دستی قرن ۱۹ را نگهداری کند و با دقت و پشتکار زیاد سیستم هوشمندانه ای ساخت تا همه چیز را در فضای نسبتا کوچکی جمع کند. طبقات پشت و رو، محفظه های مخفی و لایه های متعدد همه چیز را کاملا پنهان می کرد و مانند یک پازل در کنار هم قرار می داد. هر ابزار فضای مناسب خود را دارد و حتی وقتی در جای خودش قرار می گیرد صدای کلیک می دهد. این جعبه ابزار که خودش یک اثر هنری است پر از جزئیات است و درحالت خالی ۳۲ و درحالت پر ۷۰ کیلوگرم وزن دارد به این معنی که یک تیم کامل برای حرکت دادن آن نیاز است.

استادلی قبل از مرگش در سال ۱۹۲۵ آن را به دوستش داد. پیتر هاردویک نوه دوستش، جعبه ابزار را به موزه ملی تاریخ آمریکای موسسه اسمیتسونیانن در اواخر دهه ۱۹۸۰ امانت داد. اما بعدها توسط یک کلکسیونر خصوصی به مبلغ نامعلومی فروخته شد اما اگر تصور کنید که تنها یک ابزار از این مجموعه در سال ۷۰۰ دلار در سال ۱۹۹۳ قیمت گذاشته شده می توانید تصور کنید هاردویک چه مبلغ گزافی برای آن دریافت کرده است. صاحب فعلی هنوز گاهی آن را به موزه تاریخ ملی آمریکا قرض می دهد.

 

منبع: برترینها

در دنیای دایناسورها اسم های عجیب و غریبی می شنویم مثل آراگوسور و یا آپاتوزاروس، لسوتوزوروس، استگوزاروس، براکیوزارید و…تا جایی که تلفظ اسم آنها تا حدودی سخت و دشوار است.
 
پرسش این است که دایناسورها چگونه نامگذاری می شوند و این اسم های عجیب و غریب و سخت را چگونه به خود می گیرند؟!
 

این موجودات جالب و ترسناک میلیون ها سال بر روی زمین زندگی می کردند، حجم های غول پیکری که با هر قدم خود زمین را می لرزاندند، دوران دایناسورها پیش از ۶۵ میلیون سال پیش به طور ناگهانی و به دلایل مرموزی به پایان می رسد

 
بنا بر پژوهش یک سایت زمین شناسی در آمریکا، هفتصد تا نهصد نوع مختلف از دایناسورها شناسایی شده اند. با وجود این، هنوز دانشمندان همه آنها را نام گذاری نکرده اند، اما همان تعدادی را که نام گذاری کرده اند تلفظ اسمهایشان سخت است.
 

 تا کنون فسیل انسان و دایناسور در کنار هم پیدا نشده است

 
 در پاسخ باید گفت نام دایناسورها براساس شکل ظاهری و فیزیک و جثه آنها گذاشته شده و از کلمات لاتین و یونانی برای توصیف آنها استفاده می شود.
 

تصویری از یک پاکیسفالوسور

 
برای نمونه سایت livescience در گزارش خود دلایل نام گذاری دایناسور پاکیسفالوسور Pachycephalosaurus را به این نام توضیح می دهد.
 
بر اساس این گزارش، این اسم برگرفته از یونانی از سه بخش تشکیل می شود، بخش اول اسم Pachy معنای ضمخت و غول پیکر را می دهد. بخش دوم کلمه با تلفظ Cephale به معنای سر است و قسمت آخر کلمه saurus معنای مارمولک را متبادر می کند.
 
یک روش دیگر نامگذاری هم بر اساس مکان کشف فسیل بود مثل دایناسور آلبرتوزاروس Albertosaurus که نام خود را از منطقه آلبرتا Alberta در کانادا گرفته است.
 

واژه دایناسور در سال ۱۸۴۲ توسط دیرینه شناسی به نام «ریچارد اوون»  ابداع شد. این کلمه از زبان یونانی می آید و به معنی «مارمولک ترسناک» است.

 

دانشمندان می گویند فسیل بزرگترین موجودی را که روی زمین زندگی کرده در آرژانتین پیدا کرده اند. طول این دایناسور ۴۰ متر و ارتفاع او ۲۰ متر بوده است و وزن او حدود ۷۷ تن برابر با مجموع وزن ۱۴ فیل آفریقایی برآورد می شود.

 برخی دانشمندان بر این باورند که پرندگان امروزی صورت تغییر شکل یافته گروهی از دایناسورها به نام «تروپودها» هستند

مقایسه جمجمه یک آرکئوپتریکس (دایناسور گوشتخوار از دوره ژوراسیک) با جمجمه یک پرنده دوران جدید
 

شباهت جالب جمجمه یک خروس به موجودات ماقبل تاریخ 

منبع: برترینها

برترین ها: احتمالا ژاپن را بیشتر با چراغ های روشن توکیو می شناسید اما مناطق دیگر این کشور نیز به اندازه توکیو تماشایی هستند. یکی از علاقمندان عکاسی به نام «کازوکی ساتو» ثابت می کند برای دیدن زیبایی ژاپن نیازی نیست که حتما به پایتخت این کشور بروید. عکس های ابری او منطقه چیچیبو که با قطار حدود دو ساعت و نیم از توکیو فاصله دارد را نشان می دهد. ساتو در عکس هایش، شکوه و زیبایی این دره را که به سختی از زیر مه می توان مشاهده کرد به تصویر می کشد. بااینکه این کار مشکل است اما رویایی بودن کارش را تشدید می کند.

ساتو برای عکاسی از این صحنه ها به سکوهای تماشای میوز پارک و مینویاما پارک رفته است. در آخرین ماجراجویی در پارک مینویاما نیمه شب بود و همه جا را مه غلیظی گرفته و رانندگی بسیار سخت بود اما ساتو می دانست که منظره فوق العاده ای برای عکاسی انتظار او را می کشد، دریایی از ابر، پدیده جوی که در آن ابرهای غلیظ مانند اقیانوس همه چیز را در خود غرق کرده و ساختمان های روشن با نورهای سبز و آبی و صورتی از دل آن بیرون آمده اند. جایی که شهر و طبیعت به هم می رسند. اگرچه آن ها اغلب در تقابل هستند اما در تصاویر ساتو به هارمونی می رسند.

 

منبع: برترینها

ازآنجایی‌که احتمالا با مارهای گوام ناآشنا هستید، باید بگوییم، این جزیره به دلیل مارهای قهوه‌ای سمی که بخش زیادی از جمعیت حیوانات بومی آن را از بین برده‌اند، مشهور است.حال، محققان می‌گویند، نه‌تنها پرندگان و جوندگان از این مارها در عذاب هستند، بلکه رشد و نمو درختان جزیره هم به دلیل اشتهای سیری‌ناپذیر این مارها تا ۹۲ درصد کاهش‌یافته است.

جزیره ۵۴۴ کیلومترمربعی گوام، بخشی از قلمرو ایالات‌متحده آمریکا است که در محدوده‌ای بین کشورهای استرالیا و ژاپن قرارگرفته است. این جزیره همچنین به دلیل اشغال آن توسط نیروهای ژاپنی در خلال جنگ جهانی دوم و بازپس‌گیری آن توسط نیروهای آمریکا در سال ۱۹۴۴ مشهور است.

مورد دیگری که موجب شهرت این جزیره شده، وجود مارهای درختی قهوه‌ای است که تقریبا پس از استقلال در این جزیره ظاهر شدند. به‌احتمال‌زیاد این مارها همراه با کشتی‌هایی که محموله‌های نظامی آمریکا را حمل می‌کرده‌اند و از منطقه پاپوآ گینه‌نو به این جزیره راه‌یافته‌اند. نیش مارهای درختی قهوه‌ای برای انسان خطری ندارد، اما برای از پای درآوردن حیوانات کوچکی (جوندگانی همچون موش) که طعمه این مارها محسوب می‌شوند، کفایت می‌کند.

ازآنجایی‌که حیات‌وحش گوام بدون این شکارچیان هراسناک تکامل‌یافته است، جنگل‌های جزیره به دلیل آسیب‌پذیر بودن تقریبا منبع غذایی فوق‌العاده‌ای را برای این مارها فراهم کرده است. به‌این‌ترتیب، جمعیت مارهای درختی قهوه‌ای در گوام به میزان چشمگیری تا ۲ میلیون مار، با تراکم ۵۰۰۰ مار در هر کیلومترمربع افزایش‌یافته است.

آماری که مشاهده می کنید، خاموشی های برق در جزیره گوام را در خلال سال های ۱۹۷۸ تا ۱۹۹۷ را به دلیل افزایش جمعیت مارهای درختی قهوه ای نشان می دهد.

با توجه به اینکه مار هراسی تقریبا یکی از شایع‌ترین فوبیاهای (دومین هراس) جهان است، احتمالا جزیره گوام یکی از مخوف‌ترین مکان‌هایی است که در دنیای امروز قابل‌تصور است! مارها در این جزیره به قدی زیاد هستند که منجر به اتصال سیستم‌های برق‌رسانی شده‌اند. خسارت‌هایی که مارها به سیستم برق‌رسانی جزیره در خلال هفت سال گذشته وارد کرده‌اند، بیش از ۴.۵ میلیون دلار برآورد می‌شود.

در همین حال، مارها، اکوسیستم جزیره را هم به هم زده‌اند. تا اواسط دهه ۱۹۸۰، ۱۰ گونه از ۱۲ گونه پرنده بومی گوام ازجمله، مرغ ماهی‌خواری بومی گوام که تنها در این ناحیه یافت می‌شد، از بین رفتند.

هالدر راجرز محققی از دانشگاه کلرادو، می‌گوید، آواز پرندگان جزیره گوام که پیش‌ازاین از جزایر نزدیک هم شنیده می‌شد، از آن زمان به طرز عجیبی قطع شد. راجرز می‌گوید:”در گوام، سکوت برقرار است، چیزی که به طرز هراسناکی حس غریبی را القا می‌کند.”

حال، بر اساس مطالعه‌ای که راجرز و همکارانش انجام داده‌اند، جمعیت ویرانگر مارهای جزیره، موجب از بین رفتن بخشی از جمعیت درخت‌های جزیره هم شده است. در گوام، کمتر از ۱۰ درصد از بذرهای درختان میوه امکان پراکندن را می‌یابند. این میزان در جزایر مشابه (بدون دخالت مارها) بیش از ۶۰ درصد است.

راجرز می‌گوید:”به‌جز خفاش میوه که تقریبا در گوام منقرض‌شده است. هیچ‌گونه دیگری نمی‌تواند، به پراکندن بذرها کمک کند. “

باوجودی که بیش از دوسوم درختان جزیره برای پراکندن بذرهای خود به حیوانات متکی هستند، برآورد می‌شود، این تأثیر ویرانگر منجر به کاهش ۶۱ تا ۹۲ درصدی رشد و نمو درختان جزیره شود.

در سال‌های اخیر، وزارت کشاورزی ایالات‌متحده بودجه ۸ میلیون دلاری را برای برنامه ریشه‌کنی مارها اختصاص داده است. در این برنامه، محققان آمریکایی از نوع سلاح شیمیایی که حاوی دوز مشخصی از پاراستامول -که به نام استامینوفن شناخته می‌شود- بهره بردند. پاراستامول ترکیبی است که برای بسیاری از حیوانات ازجمله مارهای درختی قهوه‌ای سمی محسوب می‌شود.

• عنوان مطلب اشاره غیرمستقیمی به افسانه طاعون و ماجرای رمان دراکولای برام استوکر، در این رمان، کنت دراکولا با کشتی سفر می‌کند با خود طاعون (مرگ) را وارد یک شهر بندری می‌کند و موجب مرگ ساکنان شهر می شود.
• در سال ۱۹۵۸، مائو تسه‌تونگ به‌عنوان بخشی از سیاست «یک گام بزرگ رو به جلو» علیه گنجشک‌ها اعلانِ جنگ کرد. وی چنین استدلال می‌کرد که، گنجشک‌ها غلات مزرعه‌ها را می‌خورند و مردم را از حاصل کار و زحمتشان محروم می‌کنند.

منبع: برترینها