بایگانی دسته ی : سرگرمی‌

گر زندگی اونجوری نیست

که تو میخوای

“عوضش کن”

زندگی امروز تو

حاصل طرز تفکر دیروز توست.

امروز متفاوت تر فکر کن

تا فردا متفاوت تر نتیجه بگیری!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

آدم های ساده را دوست دارم،

کسانیکه بدی ها را باور ندارند

و به همه لبخند میزنند..

می توان ساعتها آنها را

مانند تابلوی زیبایی تماشا کرد!

آنها بوی ناب آدمیت می دهند..

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

قدرتِ تو

در کنترل و انتخابِ نگاهِ تو

به دنیاست،

این نیرو را هرگز دست کم نگیر

به جاى پنجره ترس

پنجره امید را انتخاب کن…

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

هیچ کس

     در هیچ جای زمین

بقچه ای همراهش

 نیست که…..

برایمان حال ِ خـوب بیاورد!!!!!

    هـــــنر این  است

 بلد باشیم

 شـــــاد باشیم و

شـادی بیافرینیم….

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

تو تنها یکبار زندگی میکنی

اما اگر درست زندگی کنی،

همین یکبار هم کافیست…

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

مهربان باش

و به هرکس میرسى لبخند بزن

تو نمیدانی به آدمها چه میگذرد

شاید لبخندت برایشان

مانند گنجی ارزشمند باشد

و آنها بسیار به آن محتاج باشند

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

برای اصیل بودن کافیست که دروغ نگویی

آغاز اصالت خوب

همین است که

نخواهی چیزی باشی که نیستی. . .

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

افراد ناموفق کسانی هستند که بدبختی های زندگی را به عنوان حقیقت و سرنوشت ناگزیر می پذیرند.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

“زندگی” یعنی…

بخند ، هرچند که غمگینی؛

ببخش ، هرچند که مسکینی؛

فراموش کن ، هرچند که دلگیری…

اینگونه بودن زیباست

هر چند ڪه آسان نیست.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

تغییر دردناک است

و رفتن خطرناک…

اما هیچ چیزی درد آورتر از در جا زدن

و هیچ کاری خطرناکتر ازماندن نیست…

این تو هستی که باید بین

رود شدن و مرداب ماندن یکی را

انتخاب کنی!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

هرگز

برای کسی که آزارتان داده

اشک نریزید

فقط لبخند بزنید و بگویید

ممنون از اینکه

فرصت یافتن انسان بهتری را به

من دادی…

آنچه خداوند می دهد پایانی ندارد …

و آنچه آدمی می دهد دوامی ندارد …

زندگیتان پر از داده های خداوند مهربان

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

آدم شیشه کثیف رو پاک میکنه

حسش خوب میشه،

ببین دلو پاک کنی چی میشه…

از هر کی بدی دیدی همین الان ببخش

 و کینه رو بریز دور.

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

چقدر دلپذیر است

وقتی در مقابل کسی

که میخواهد تو را عصبانی کند

ساکت و آرام باقی بمانی …!!

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

از نژاد چشمه باش

بگذار آدم ها

تا می توانند سنگ باشند

مهم این است که تو جاری باشی

و از آنها بگذری

خوشبخت کسی هست که

شکوه رفتارش

آفریننده‌ی لبخند بر لب‌های دیگران باشد

منبع: عصرایران

حسام حیدری در نوشت:

آن وزیر کشور معتدل، آن صاحب عقاید مستقل، آن دارای مدرک جغرافیای انسانی، آن آگاه به رازهای پنهانی،

آن موافق با پخش ضبطی مناظره‌ها، آن که دیر امضا می‌کرد اعتبارنامه را، آن کارت زرد گرفته به دلیل بی‌تفاوتی به پدیده زنان ساپورت‌پوش، آن برخورد کننده با بالا روندگان از دیوار به صورت خودجوش،

آن هشدار دهنده در مورد پول‌های کثیف، آن تکذیب کننده هشدارهایش خیلی قشنگ و نظیف، آن از باگ‌های دولت یازدهم، آن وزیر کشور تا آخر دولت پانزدهم، آن به دور از هرگونه حساسیت فصلی، شیخنا و مولانا عبدالرضا رحمانی فضلی (لاتوقف ا… وزارته) از محشتمان دوران بود و به شجاعت شهره بود و وقتی حرفی می‌زد سفت روی حرفش می‌ایستاد.

نقل است که از ابتدای صباوت ناهمسو بود و چون به دبستان ‌شد همه به یک سو در صف می‌ایستاند و او به سوی دیگر و چون به سربازی شد همه «به‌ چپ چپ» می‌شدند؛ او به «به راست راست» و چون به صف نان و اتوبوس می‌رفت؛ به سوی دیگر بود و نه نانش می‌رسید و نه اتوبوسش.

او را گفتند: «دانی رییس‌جمهور کیست؟» گفت: «معلومه که می‌دونم … همون که موهاش موج داره صداش قشنگه» گفتند: «نه داداچ داری اچتباه می‌‌زنی» و چرخاندند و سویش درست کردند.

نقل است که شیخی کاری و بچسب بود و هرکاری به او می‌دادند؛ می‌چسبید و انجام می‌داد و ول نمی‌کرد و هرچه می‌گفتند: «بسه دیگه خسته شدی؛ بذار بقیه‌اش رو یکی دیگه انجام بده» نمی‌گذاشت. و چون عید به مهمانی می‌رفت؛ زود پیژامه می‌پوشید و خودش کنترل در دست می‌گرفت و شبکه‌ها عوض می‌کرد و تخمه و آجیل می‌زد و تا آخر عید بیرون نمی‌رفت. او را گفتند: «شخصیت محبوب تلویزیونی‌ات کیست؟» گفت: «رضا عطاران تو سریال ترش و شیرین» دیگر روز شیخ روحانی خواست کابینه بندد و نخواست او را آوردن. به او گفت: «من و بقیه می‌رویم آمپول بزنیم» عبدالرضا زود لباس برکشید و گفت: «اتفاقا من آمپول خیلی دوست دارم» و جلوتر از بقیه می‌رفت.

نقل است که اهل معامله و بده بستان بود و جوراب نانو با طرح عالی «که در مغازه کمتر از جفتی پنج تومن بهت نمیدن را» می‌داد سه جفت فقط هزار. شیخ لئوناردو دی‌کاپریو (حفظ ا… بمقام الذئب الوال الستریت) از آنجا می‌گذشت.

او را خودکاری داد و گفت: «این بفروش» شیخ سریع کاغذ بیرون آورد و نوشت: «از امروز خرید و فروش خودکار غیرمجاز است» و این از عجایب کردار بود.

نقل است که سال‌ها در صدا و سیما مدیر بود و خدمات فراوان کرده بود. شبی در جمع مریدان می‌گفت: «اون موقع‌ها صدا و سیما مثل الان نبود که همه چی باشه… این همه آباژور نبود… ما فوقش چند تا گردسوز داشتیم که استفاده می‌کردیم… دیگه خیلی صحنه بد بود؛ می‌زدیم برق رو قطع می‌کردیم» او را گفتند: «سخت‌ترین کاری که در صدا و سیما کردی چه بود؟» گفت: «راست و ریس کردن زندگی پر فراز و نشیب اوشین»

نقل است که با شیخنا لاریجانی رفاقت دیرین داشت و به هر جا می‌شد با او بود و پیوسته می‌خواند: «ما دو تا داداشیم، همیشه در تلاشیم…» و الی آخر.

آورده‌اند که فراجناحی بود و اصلاح طلب و اصولگرا نمی‌دانست و قاطی می‌کرد. او را گفتند: «آنکه کنسرت دوست دارد اصلاح‌طلب است و آن که ندارد اصولگرا». دیگر روز شیخنا تتلو می‌آمد و گروهی می‌گفتند: «او باید کنسرت بگذارد» عبدالرضا فکر کرد که این‌ها اصلاح‌طلبند و زود مقام‌شان داد و بر جایگاه‌شان نشاند و کنسرت‌شان برگزار کرد.

در خبر است چون وقت وفاتش نزدیک شد؛ به سرش ندا آمد که: «برخیز و بیا» گفت: «من اگر برخیزم چه کسی پشت میزم بنشیند؟» تاملی کردند و گفتند: «جهنم و ضرر» و با میز بردندش. رحمه ا… علیه.

منبع: برترنها

منبع: عصرایران

واقعا شما ایرانی‌ها چرا از «در» می‌ترسید؟ و حالا که می‌ترسید، چرا موقع عبور از در همدیگر را هُل می‌دهید توی در؟

ما خارجی‌ها در خیابان شاد و راحتیم و هر کاری دلمان بخواهد می‌کنیم، اما در خانه تنها و افسرده‌ایم. برخلاف شما که در خیابان تنها و افسرده‌اید، اما در خانه‌تان؛ همش بریز و بزن و بکوب.

خیلی استندآپ‌هایی که سیاست‌مداران شما پشت تریبون برگزار می‌کنند برای من جالب بود. کاش سیاست‌مدارهای ما هم خنده‌دار حرف می‌زدند.

مسئولان شما خیلی مهربان هستند؛ یک‌بار چندنفرشان به‌زور می‌خواستند به من لباس بیشتری بپوشانند، درحالی‌که من خیلی گرمم بود و به نظر خودم زیاد هم پوشیده بودم. آنان من را یاد عمه‌بزرگه‌ام انداختند که تا خرتناق لباس تن ما می‌کرد و مدام نگران بود ما نچاییم.

من بیشتر از همه عاشق ترافیک شما شدم. چطوری می‌توانید سه ساعت توی ترافیک خودتان را نگه دارید؟ من که ناراحتی کلیه پیدا کردم.

شما ایرانی‌ها کلا خودتان را نگه می‌دارید. واقعا که صبورترین مردم دنیا هستید.

من هم مثل شما دیگر به توی صف‌ایستادن اعتقادی ندارم. اینکه همه بزنیم توی صف و به سمت در هجوم ببریم خیلی خفن است.

منبع: برترنها

کمی بعد و وقتی دست و پا در می‌آوریم می‌فهمیم که ما بچه آدم نیستیم که! ما تنظیمات کارخانه‌ای‌مان پرنسس و شاهزاده و پروفسور سمیعی و انیشتین است! دو روز بعدش که می‌رویم مدرسه و داخل جامعه، از طریق تشویق‌های معلمان و همکلاسی‌ها می‌فهمیم که نخیر، ما گاو و گوساله و گوسفندیم! چون مدیر مدرسه معتقد است گوسفند بودن بهتر از شاهزاده بودن است! مدرسه یک دوگانه دیگر هم به ما می‌دهد، آن‌جا که لباس و مدل مو و مدل حرف زدنمان باید با آنچه در خانه بوده فرق کند! این‌که قبل از الفبا یاد می‌گیریم چیزی راجع به آب زرشکی که بابا و عمو به بدن می‌زنند و راجع به میهمانی لواسان و راجع به شغل بابا و راجع به ماهواره همسایه‌مان و سریال اوشین چیزی نگوییم یا دروغش را بگوییم!

چون آقا ناظم خودش اهل آب زرشک و لواسان و شلوارک و ماهواره و اوشین نیست! حتی توی کتاب‌های اجتماعی هم که آقای ‌هاشمی مرد بسیار موجه و چشم و گوش و یقه بسته و اهل خانواده‌ای است و وقتی در راه مدرسه به خانه می‌بینیم برای یک لقمه نان جلوی پای خانم‌های جوان می‌ایستد و با اصرار می‌خواهد آنها را به سرمنزل برساند، تومنی هفت صنار با عمو و بابای ما فرق دارد! کمی بزرگتر که می‌شویم دیگر این زندگی دوگانه برایمان جا می‌افتد! می‌فهمیم که راه رفتن در پارک با جنس مخالف – آن موجود عجیبی که در سن دبیرستان تازه متوجه یک سری تفاوت‌های بزرگ که نه، کوچکی شده‌ایم! – جرم است و باید حتما نسبتی داشته باشیم!

این می‌شود که قبل از هر صحبتی، از رنگ یخچال و مدل تلویزیون و اسم پدربزرگمان به هم می‌گوییم و دخترخاله پسرخاله می‌شویم! حالا کاری به شش ماه بعدش ندارم که با پسرخاله دخترخاله‌مان به تماشای سیگار کشیدن لک‌لک قطبی می‌نشینیم! غیراز این باشد راه رفتن در پارک همان و گیر دادن سرباز همان و سوار ون شدن همان و تعهد کتبی دادن همان! دو روز بعد از تماشای سیگار کشیدن لک‌لک قطبی، دفترچه می‌گیریم و به سربازی می‌رویم و همین‌طور که در پارک مشغول گشتزنی هستیم، یک دخترخاله پسرخاله‌ای را می‌بینیم که احتمالا دختر‌خاله پسرخاله نیستند و باقی ماجرا! بعد از سربازی خودمان، می‌خواهیم استخدام شویم. تنها چیزی که احتیاج نداریم همان چیزی است که در آن تخصص داریم و می‌خواهیم برایش استخدام شویم!

به جای آن در مصاحبه باید چیزهایی در مذمت آب زرشک و ماهواره و دخترخاله پسرخاله و لک‌لک قطبی بگوییم! باید از خودمان بد بگوییم! باید شبیه ناظم و مدیر و کتاب اجتماعی و تعهد کتبی‌مان بشویم! خب زندگی خرج دارد، باید پول در آورد، حتی باید بیشتر پول در آورد! باید خرج سفر خارج را در آورد، باید حق حساب گرفت تا خرج مسافرت جور شود! باید رفت خارج تا کنار ناظم و آقای مدیر و آقای‌هاشمی و عمو و بابا و سرباز و دخترخاله و پسرخاله، چند روزی جوری باشیم که خودمان می‌خواهیم! نه جوری که می‌خواهند! «اینقدر از آدم‌های عادی نخواه که آسمونی باشند! چون تهش گند زده میشه به هر چی زمین و آسمونه! ما اولش «بی ما» شدیم که بعدش بیمار شدیم! «خود»مون رو گم کردیم که همدیگه رو گم کردیم!»

منبع: برترنها

منبع: عصرایران

منبع: عصرایران