بایگانی دسته ی : سرگرمی‌

سکویا بزرگ ترین درخت روی کره زمین است. این درختان ۸۰ متر ارتفاع و ۷ متر پهنا دارد.

آمفیکوئلیاس

دایناسور آمفیکوئلیاس بزرگ ترین حیوانی است که تا کنون روی کره زمین زندگی کرده است. این حیوان ۱۴۵ میلیون سال گذشته زندگی می کرده است و ۵۸ متر قد و ستون فقرات او ۲٫۵ متر است.

تیانوبوآ

تیتانوبوآ از نژاد مارهای بوآ اما در مقیاس خیلی بزگ تر است. این مار ۵۸ الی ۶۱ میلیون سال گذشته روی کره زمین زندگی می کرده و به اندازه ۱۳ متر بوده است. امروزه بزرگ ترین مارهای روی کره زمین افعی ها هستند که بزرگ ترین آن ها ۷٫۵ متر است.

جک فروت

جک فروت بزرگ ترین میوه درختی روی کره زمین است. بلندی این میوه ۹۰ سانتیمتر و قطر آن ۵۰ سانتیمتر است.

آرجنتاویس

آرجنتاویس ۸ میلیون سال گذشته روی کره زمین زندگی می کرده است و بزرگ ترین پرنده در تاریخ کره زمین است. بال های این پرنده ۹ متر است و غذای جانوران جونده بودند.

غار بهشت (پارادایس)

پارادایس یکی از غارهای پارک ملی hong Nha-Kẻ Bàng در ویتنام است که به زیباترین و بزرگ ترین غار دنیا شناخته شده است. این غار ۵ کیلومتر است و ۲۰۰ متر ارتفاع و ۱۵۰ متر پهنا دارد.

رافلزیا

رافلزیا بزرگ ترین گل دنیا با قطر ۱۰۰ سانتیمتری است. این گل بوی گوشت مانده می دهد.

گوزن غول آسا

این گوزن عظیم ایرلندی حدود ۲ میلیون سال گذشته زندگی می کرده است و زمانی که جنگل ها گسترش پیدا کردند این گونه گوزن غول آسا منقرض شد زیرا شاخ های بزرگ او اجازه نمیداد که در میان جنگل های انبوه به راحتی حرکت کند.

قارچ هومونگوس

آرمیلاریا اوستویا یکی از بزرگ ترین ارگانیسم های زنده روی زمین است. این قارچ ها ۸ کیلومتر مربع از جنگل ملی مالهور را می پوشانند و معمولا زیر زمین پنهان شده اند.

مروستوم بزرگ ترین گونه بندپایان است که حدود ۵۰۰ میلیون سال گذشته زندگی می کردند و تا ۲٫۵ متر رشد می کردند.

این سد بزرگ ترین ساختار دنیاست که بوسیله ارگانیسم های زنده بوجود آمده است و در دریای کورال ایالت کوئینزلند وجود دارد. طول این ساختار ۲۳۰۰ کیلومتر است.

این خرس وقتی روی دو پا بایستد ۴٫۵ متر قد دارد. فک قوی این حیوان نشان می دهد که بزرگ ترین گوشتخوار روی کره زمین بوده که در طول عصر یخبندان زندگی می کرده است.نسل این حیوانات ۱۴ هزار سال گذشته از بین رفته است.

گیگانتوپیتاکوس

گیگانتوپیتاکوس بزرگ ترین میمون روی کره زمین بوده و حدود ۱ میلیون سال گذشته زندگی می کرده است. دانشمندان دریافته اند که این نوع حیوان ۴ متر قد و ۵۵۰ کیلوگرم وزن داشته است. غذای آن ها معمولا گیاه بامبو بوده است.

بدون شک در چنین لحظاتی شرایط برای شما بسیار سخت خواهد بود و معنای دست و پنجه نرم کردن با مرگ را به خوبی خواهید چشید. بدون شک حس غریب و البته دردناکی خواهد بود که برای غلبه بر آن باید شهامت و اراده ی بالایی داشته باشید. در ادامه ی این مطلب قصد داریم شما را با تعداد دیگری از افرادی آشنا کنیم که علی رغم شرایط سختی که برایشان پیش آمده و در چند قدمی مرگ بودند توانستند خود را نجات داده و زنده بمانند.

در ۲۴ آوریل سال ۲۰۱۳، کارگران بنگلادشی در ساختمان رانا پلازا در داکا ناگهان صدای خم شدن و فرو ریختن میله های فلزی را در داخل دیوارها شنیدند. این ساختمان ۵ طبقه پر از کارگاه های دوزندگی بود که هر کدام از آن ها حاوی تجهیزات سنگینی بود که نباید وارد این ساختمان فرسوده می شدند. حدود سه هزار مرد و زن در این ساختمان بر روی دستگاه های بافندگی کار می کردند که رشما بگوم نیز که یک دختر ۱۹ ساله بود نیز در میان آن ها بوده و ماهی ۳۰ پوند حقوق دریافت می کرد. لباس هایی که بگوم و دوستانش می دوختند معمولاً به خارج از کشور صادر می شدند. حدود ساعت ۹ صبح روز ۲۴ آوریل این ساختمان دچار لرزش شدید شده و کاملاً فروریخت.

این حادثه چنان سریع رخ داد که تنها در عرض چند ثانیه کار تمام شده بود اما این تازه ابتدای کابوس های رشما بگوم بود. سر وی در اولین فروریزی ساختمان ضربه خورده و بیهوش در زیر هزاران تن آوار گیر افتاده بود. وقتی رشما بیدار شد سعی کرد خود را از زیر آوار خارج کند اما هر جا که سینه خیز خود را می رساند خبری از دنیای بیرون نبود و اطرافش تاریک و پر از تکه های بتن و فلزات نوک تیز بود. در برخی از نقاط ساختمان فرو ریخته آتش سوزی رخ داده بود اما رشما چیزی جز تاریکی و جنازه هایی که در اطراف او افتاده بودند حس نمی کرد. هر چه روزهای بیشتری می گذشت شرایط برای بگوم سخت تر می شد. در همان ساعات اول فرو ریختن ساختمان مردی در نزدیکی او در زیر آوار گرفتار شده بود که پس از چند ساعت جان داد.

رشما بگوم بعدها در مصاحبه ی خود با روزنامه ی ایندیپندنت در این باره چنین گفت:” یک نفر دیگر، یک مرد، نزدیک من بود. از من آب خواست. نمی توانستم به او کمکی بکنم. او منرد. فریاد می زد مرا نجات بدهید اما مرد”. بگوم به مدت ۱۷ روز در زیر آوار تنها با ۴ بسته کلوچه و مقدار کمی آب زنده ماند. اگر چه سوراخ های کوچکی در زیر آوار وجود داشت که به او کمک می کرد نفس بکشد اما آن قدر این سوراخ ها باریک بودند که وی نمی توانست از بین آن ها رد شده و خود را به بیرون از خرابه ها برساند. هر چه فریاد می زد و صدا تولید می کرد کسی صدای او را نمی شنید و به کمک او نمی آمد.

در بیرون از خرابه ها ماموران نجات تنها مرده پیدا می کردند و تعداد جنازه های پیدا شده رفته رفته از ۱۰۰۰ نفر نیز گذشت و هر روز بیشتر می شد. ناگهان یکی از اعضای تیم نجات حس کرد چیزی در برابر چشمانش تکان می خورد. وی متوجه شد که یک نفر دارد یک تکه چوب را از شکافی باریک از طبقه ی دوم تکان می دهد. وقتی که خود را به شکاف رساند و فریاد زد ناگهان صدای ضعیف زنی را شنید که از او درخواست کمک می کرد. نیروهای نجات پس از بیرون کشیدن ۱٫۱۲۷ جنازه بالاخره موفق شدند یک نفر را نیز زنده خارج کنند. یک ساعت طول کشید تا آن ها توانستند یک سوراخ به اندازه ای که بگوم بتواند از درون آن عبور کند درست کنند. او آخرین فرد زنده ای بود که از این ساختمان زنده بیرون آمد.

در سال ۲۰۰۶، رابرت ایوانز در ندرلند کلورادو در آب های یخی در حال ماهیگیری بود که جعبه ی نوشیدنی های کنار او در اثر سرمای شدید منفجر شده و به لباس او پاشیده شد. وقتی که می خواست از سر جایش بلند شود ناگهان دریافت که شلوارش یخ زده و به زمین چسبیده است. در نهایت آتش نشانان مجبور شدند که با ریختن آب گرم روی بدنش او را آزاد کنند. او قبلاً ۵ بار به جرم رانندگی تحت تاثیر مشروبات الکلی دستگیر شده و جمعاً ۱۳ سال را در خیابان ها گذرانده بود. بعد از این حادثه به وی لقب «مرد یخی» داده شد و در سال ۲۰۰۸ ایوانز در یک شب به خوش شانس ترین و بدشانس ترین مرد جهان تبدیل گردید.

اما در این کار موفق نشد و سطح بیرونی قطار با او برخورد کرده و وی را به درون رودخانه ای که زیر پل قرار داشت پرت کرد. وی برای دومین بار در آن شبه به بیمارستان بولدر کامیونیتی رفت. وقتی که پلیس متوجه شد که ایوانز در ۷ ساعت گذشته دو بار تصادف کرده و تنها کوفتگی و خراش های سطحی برداشته است به دلیل وارد شدن به خط راه آهن یک جریمه برای وی نوشت. وقتی که از او در مورد اتفاقات آن شب پرسیده شد، ایوانز گفت که اتفاقات بسیار بدتری نیز برایش افتاده است.

در ۳۰ ژانویه سال ۲۰۱۴، دو زن مردی تقریبا عریان را دیدند که با ریش فراوان در کنار ساحل تلو تلورخوران به سمت آن ها می دود. آن ها در جزیره ای کوچک در ایبون آتول در انتهای جنوبی جزیرا مارشال زندکی می کردند که صدها مایل از خشکی های دیگر فاصله داشت. در این جزیره معمولاً غریبه های زیادی دیده می شود اما این کی با همه فرق داشت. تمامی جزیره تنها یک خط تلفن داشت و دو روز ظول کشید که یک قایق آمده و مرد عریان هذیان گو را به بیمارستان منتقل کند. اما داستانی که این مرد بعدها تعریف کرد باورنکردنی بود.

او می گفت که نامش خوزه سالوادور آلوارنگا است و در ۲۱ دسامبر سال ۲۰۱۲ با قایق ماهیگیری اش از ساحل کوستا آزول در مکزیک به سمت دریا رفته تا ماهیگیری کند و دیگر رنگ خشکی را ندیده است. او و همراهش، یک پسر جوان به نام ازکیل کوردووا قرار بود همان شب به خانه بازگردند اما موتور قایق آن ها از کار افتاده و طوفان آن ها را صدها مایل از ساحل دور کرد. این موضوع آغاز سرگردانی ۱۳ ماهه ی آلوارنگا بود که در نهایت او را پس از طی ۱۰٫۰۰۰ کیلومتر به خشکی رساند. چند ماه پس از آغاز ماجرای سرگردانی، کوردووا می میرد و آلوارنگا را در قایقی کوچک تنها می گذارد. او با صید لاک پشت، ماهی و کوسه های کوچک خود را زنده نگه می دارد و برای فرو نشاندن عطش و تامین آب بدنش از آب باران و خون لاک پشت تغذیه می کند.

بدین ترتیب در کمال ناباوری وی موفق می شود بیش از یک سال را روی دریا زنده بماند. بسیاری از افراد داستان جالب او را به چالش کشیده اند اما شواهد و قرائن حرف های او را تایید می کند. در دسامبر سال ۲۰۱۲ مامورین گشت دریایی کوستا آزول چند روز در جستجوی قایقی با مشخصات همان قایقی که در جزایر مارشال به خشکی رسید می گشتند. بسیاری از ماهیگیران منطقه نیز آلوارنگا را قبل از شروع سفر ماجراجویانه اش روی عرشه ی قایق کوچکش دیده بودند.

حتی در سن هشت سالگی نیز آستین هچ می دانست که زندگی نرمالی نخواهد داشت. آن روز در تابستانی گرم، آستین همراه خانواده اش از یک تعطیلات خانوادگی در کوهستان باز می گشتند که تراژدی رخ داد. آن ها در یک هواپیمای کوچک به خلبانی پدر خانواده بودند که ناگهان موتور هواپیما از کار افتاد. در نتیجه هواپیما سقوط کرده و به شدت با زمین برخورد نمود. در ادامه سوخت هواپیما نشست کرده و هواپیما آتش گرفت. پدر آستین به سختی توانست پسر کوچکش را از کابین به بیرون پرتاب کند و خود نیز نیمه سوخته توانست از کابین خارج شود. بقیه اعضای خانواده در آتش سوختند.

هشت سال بعد در سال ۲۰۱۱ زندگی برای او بهتر شده بود. اگر چه وی مادر و خواهر و برادر و خواهرش را در آن حادثه از دست داده بود اما پدرش هنوز زنده بود و همیشه و همه جا همراه او بوده و در تکالیف و بازی های بسکتبالش به او کمک می کرد. در این زمان وی یک بازیکن شناخته شده در مقطع دبیرستان بود که قرار بود بورسیه ورزشی دانشگاه میشیگان را بدست آورد. پدرش بعد از آشنایی با یک زن خوش قلب به نام کیمبرلی نیل دوباره ازدواج کرده و کیمبرلی مانند فرزند خودش با آستین رفتار می کرد. وقتی که خبر رسید آستین در دانشگاه میشیگان پذیرفته شده است، خانواده تصمیم گرفتند که جشن بگیرند. به این ترتیب آن ها تصمیم گرفتند که برای تعطیلات با هواپیما به کنار رودخانه ی والون بروند.

اما این بار نیز تاریخ برای آستین هچ درست مانند هشت سال قبل تکرار شد. بار دیگر هواپیمای آن ها سقوط کرد و این بار آستین تنها کسی بود که زنده ماند. چنان ضربه ی مغزی شدیدی به آستین وارد شده بود که پزشکان فکر نمی کردند زنده بماند. آستین دو ماه را در کما گذراند و درمان او دو سال دیگر به طول انجامید اما آستین هیچ گاه از زندگی و مبارزه دلسرد نشد. این چیزی بود که همیشه پدر آستین می خواست و او نیز قصد نداشت پدرش را ناامید کند. در ماه فوریه سال ۲۰۱۵، آستین به یکی از بازیکنان کلیدی تیم بسکتبال دانشگاه میشیگان تبدیل شد.

هوا پر از دود شده بود، افراد بسیاری سوخته بودند و صدای جیغ و گریه از همه جا به گوش می رسید. همه جا در اتش می سوخت. در لابی مرکز برج آن ها دو نفر را دیدند که در یک آسانسور که در اثر آتش ناشی از انفجار سوخت هواپیما آتش گرفته بود گیر افتاده و کاملاً سوخته بودند. دیگر هیچ شباهتی به انسان در ظاهر آن ها دیده نمی شد ولی این صحنه ی دلخراش باعث نشد که جوناس در لابی بماند. او داشت به طبقه ی ۸۰ ام برج می رفت. آن جا افراد زیادی گرفتار شده بودند و به نظر جوناس این افراد بیشتر از هر کس دیگری به کمک آتشنشانان نیاز داشتند. گروه پایگاه ششم با وسایلی به وزن ۴۵ کیلوگرم روی دوش هایشان از میان مردها و زنانی که تا سرحد مرگ ترسیده بودند از پله ها بالا می رفتند. هر ۱۰ طبقه که بالا می رفتند برای گرفتن نفس کمی استراحت می کردند.

بسیاری آن ها را تشویق می کردند و بسیاری دیگر به آن ها آب تعارف می کردند. به دلیل گرمای شدید ساختمان و فعالیت بدنی فزاینده و همچنین سنگینی بار و لباس های خاص آتشنشانی، افراد جوناس دچار گرمازدگی شده بودند اما آن ها خود را به طبقه ی ۲۷ ام رساندند و در این هنگام برج شمالی فرو ریخت. از طریق یکی از پنجره ها، آن ها فرو ریختن برج شمالی را دیدند و این حادثه در عرض چند ثانیه در برابر چشمان آن ها رخ داد و این زمانی بود که جوناس با دردسر بزرگی که در انتظار او بود مواجه شد. وی که نگران سلامتی افرادش بود به آن ها دستور داد که به پایین برج برگردند. آن ها در مسیر به هر کسی که می دیدند کمک می کردند و حتی یک زن را از طبقه ی ۲۰ام تا پایین روی پشت خود حمل کردند.

آرسنال: سانسا استارک

سانسا ظاهری عالی و جذاب دارد و وارث یک خاندان برجسته است. او اغلب به قرار گرفتن در راس قدرت نزدیک می‌شود. با این حال سال‌های سخت و دردناکی را پشت سر گذاشته است. چالش اصلی سانسا این است که نمی‌داند به توصیه‌های لرد بیلیش گوش فرا دهد یا نه.

بورنموث: ساموئل تارلی

زمانی که سم برای نخستین بار در این سریال دیده شد هیچ کس فکر نمی‌کرد چنین نقشی را ایفا کند و به یک شخص مهم تبدیل شود. با این که سم از ظاهر فیزیکی خوبی برخوردار نبود (چاق بود و برای یک جنگجو مناسب نبود) اما توانست نشان دهد که هوش می‌تواند به یک شخص برتری دهد.

برایتون: راب استارک

همیشه شخصیت‌های جوانی که با یک قلب پاک می‌خواهند با یک روش درست به قدرت برسند محبوبیت زیادی دارند اما مهم‌ترین نگرانی درباره این افراد این است که ممکن است خیلی زود از صحنه کنار بروند. در نهایت داستان راب با یک کشتار خونین که مورد پسند مخاطبان نبود به پایان رسید.

برنلی: برون

او در رویای فتح سرزمین نیست چون جزو خاندان‌های برتر محسوب نمی‌شود. نخستین بار که برنلی به صحنه رفت به نظر می‌رسید تنها نقش یک محافظ را خواهد داشت. با این حال در نهایت شگفتی این جنگجو کشته نشد و توانست مدت زیادی زنده بماند.

چلسی: پادشاه شب

بی‌رحم، فراموش نشدنی، ترسناک و منفور از ویژگی‌های پادشاه‌ شب است. او یاران زیادی به همراه دارد. برای از بین بردن شخصیت وحشتناک چشم آبی باید آنها را به قتل رساند و سوزاند. مشکل این جا است که پادشاه شب در حالی که به نظر می‌رسید دیگر قدرتی ندارد بیش از قبل قدرتمند شده است.

کریستال پالاس: لرد بیریش

او یکی از نامتعارف‌ترین شخصیت‌ها است و چند بار از دنیای مردگان بازگشته است. آنها یک گروه عادی هستند اما تولد دوباره مهم‌ترین ویژگی‌شان است و ویژگی خاص دیگری ندارند. با این حال بازگشت به زندگی اهمیت زیادی دارد.

اورتون: جان اسنو

جان در نخستین فصل‌ها زیر سایه دیگران بود و از طرف ثروتمندان رانده می‌شد. با این حال او وارث یک گذشته باشکوه است. جان در آخرین سال‌ها اهمیت زیادی پیدا کرد اما با وجود حضور افراد مهم زیاد، شاید نتواند حکمرانی کند.

هادرسفیلد: تورموند

هرگز تصور نمی‌شد که جنگویان وحشی با چنین تصویری دیده شوند اما آنها با ظاهر خاص‌شان آماده مبارزه‌ برای هر نبردی هستند. مردان سرسخت شمالی می‌توانند در زمستان طولانی خود را زنده نگه دارند.

لسترسیتی: برین

در ابتدا تنها ظاهر سرد و خشن او به چشم می‌آمد اما با گذشت زمان و کسب پیروزی‌های تاریخی قدرت خود را نشان داد و نزد همه اهمیت پیدا کرد.

لیورپول: دنریس تارگرین

از شروع سریال یک شخصیت مهم به تصویر کشیده می‌شود که وارث یک خاندان بزرگ است. دنریس توانست در سرزمین‌های خارجی موفقیت‌هایی کسب کند اما نتوانست در سرزمین خود حکومت کند. او توانست با حضور اژدهایش قدرت خود را نشان دهد، با این حال به خاطر شرایط موجود هنوز نتوانسته به هدفش برسد.

منچسترسیتی: آریا استارک

زندگی آرام آریا با یک تغییر عوض شد. او مجبور شد خانواده‌اش را ترک کند و در شرایط سختی قرار بگیرد. با این حال با توانایی‌هایی که کسب کرد توانست چهره جدیدی از خود نشان دهد. او از خود شخصیت قابل توجهی به نمایش گذاشته است.

منچستریونایتد: جیمی لنیستر

فوق‌العاده‌ ثروتمند، زیبا و یک‌دست از ویژگی‌های جیمی است. هیچ کس در میدان مبارزه‌ در سال‌های نخست حریف او نمی‌شد. به همین خاطر عجیب نیست که شخصیت منفوری در میان مردم داشته باشد. با این حال در سال‌های اخیر دوران سختی را به خاطر از دست دادن یک دستش گذراند. او با وجود یک دست می‌تواند مانند دیگران بجنگد.

ساوتهمپتون: تریون لنیستر

در نگاه اول به نظر می‌رسد افراد نامربوط زیادی در این بازی حضور دارند اما ظاهرشان گول زننده بود. آنها قدرتمند نیستند و هرگز به نظر نمی‌رسد که فاتح باشند اما آنها جزء باهوش‌ترین و داناترین افراد جهان محسوب می‌شوند.

نیوکاسل: تیون گریجوی

او از یک طوفان سهمگین نجات یافت اما باز هم با سختی‌هایی روبه‌رو شد. او زیر دست یک شخصیت خشن و وحشتناک بود (رمزی بولتون). تیون در گذشته شخصیت مغروری داشت اما سوال این جا است که چه زمانی فرصت استراحت پیدا می‌کند و از این طوفان رهایی پیدا می‌کند.

 استوک سیتی: استنیس باراثین

هیچ کس تصور نمی‌کرد او را در میدان مبارزه ببیند. او یکی از شخصیت‌هایی است که ساعت‌ها باید در تلویزیون تصویرش را مشاهده کرد اما زمانی که پایانش فرا می‌رسد یک سوال به وجود می‌آید؛ چرا باید چنین شخصیت آزار دهنده‌ای را دید؟ سوزاندن دخترش او را به چهره منفوری تبدیل کرد.

سوانسی: گری ورم

در شروع، ارتش گری ورم آرام و منظم به نظر می‌رسیدند و تصور می‌شد فصل‌های زیادی در صحنه حضور نداشته باشند اما بر خلاف آن اتفاق افتاد. با این وجود این که آن‌ها از لحاظ جسمانی قوی به نظر نمی‌رسیدند اما جنگجو بودند و به لطف نظم‌شان توانستند حریفان را مغلوب کنند.

تاتنهام: سر داووس

در نخستین فصل‌ها حضور او بی اهمیت بود، محبوبیت خاصی نداشت و به نظر نمی‌رسید هرگز یک فاتح باشد اما با گذشت زمان اهمیت پیدا کرد. به خصوص زمانی که با رقیبان ثروتمند خود روبه‌رو شد.

واتفورد: گندری

گندری حضور کم رنگی در داستان داشت و در برخی از فصل‌ها دیده نشد اما او دوباره با یک شخصیت جدید در صحنه ظاهر شد. با وجود این که تاکنون اهمیت کمی در سریال داشته اما باید به قدرت و نقش کلیدی‌اش در جنگ‌ها اعتقاد داشت.

وست بروم: واریس

او ابتدا به نظر شخص آرامی به نظر می‌رسید اما با گذشت زمان ویژگی‌های دیگرش مشخص شد. کسی به او اهمیت نمی‌داد تا این که برخی حقایق مشخص شد و اهمیت او در برخی از اتفاقات مهم آشکار شد.

وستهام: سگ شکاری

بدخلق، ترشرو و خشن از ویژگی‌های سگ شکاری است. او کاریزمای خاص و جذابی دارد و هیچ کس به اندازه برادرش‌ که در پایتخت است، در ذهن او نیست اما با این حال خودش را با جنگ‌های کوچک سرگرم کرده است.