بایگانی دسته ی : سرگرمی‌

برترین‌ها: موی کلاه گیس‌ها و اکستنشن‌ها از کجا می‌آید؟ از همه جا، اما بیشتر از هند و چین که موی انسان یک تجارت سودآور است. در هند، چین و اروپای شرقی، مامورانی در روستاها می‌گردند و زنان بیچاره و فقیر را متقاعد می‌کنند که در ازای مبلغ کمی موی خود را به آن‌ها بدهند. گاهی مردان، همسران خود را مجبور می‌کنند موهایشان را بفروشند و بچه‌های فقیر هم در ازای اسباب بازی موهایشان را می‌تراشند.

 

از همه بدتر اینکه بسیاری از معابد جنوب هند هم میلیون‌ها دلار از نذرهای مذهبی زائران ناآگاه سود می‌کنند. اهدا کنندگان مو، که اغلب افراد فقیر هستند هرگز هیچ پولی دریافت نمی‌کنند. بسیاری از این زناان حتی نمی‌دانند که موهایی که نذر سلامتی و شوهران و نمرات مدرسه بچه هایشان کرده اند به قیمت‌های بالایی به خانه های مد فروخته و به کلاه گیس تبدیل می‌شوند.

معبد ونکاتسوارا (Venkateswara) در شهر تیرومالا به خاطر نذرهایی که به آن اهدا می‌شود یکی از ثروتمندترین و پربازدیدترین زیارتگاه‌های جهان است. به طور میانگین روزانه ۵۰ تا ۱۰۰ هزار نفر‌ این معبد را زیارت می‌کنند. ده‌ها هزار نفر از آن‌ها طبق آیین مذهبی موی خود را می‌تراشند. طبق افسانه‌های آن ها، یک بار سر خدای ویشنو آسیب دید و قسمت کوچکی از سرش طاس شد. یک شاهزاده خانم بهشتی متوجه این ماجرا شد و فورا قسمتی از موی خود را جدا کرد و با استفاده از قدرت سحرآمیز خود، آن را روی سر خدای ویشنو کاشت. خدا چنان تحت تاثیر این فداکاری او قرار گرفت که دستور داد همه زائرانی که به خانه او می‌آیند موی خود را به او اهدا کنند تا او هم این مو را به شاهزاده خانم بدهد. نسخه دیگری از این افسانه می‌گوید که زمانی خدای ویشنو قرض بزرگی برای عروسیش گرفت، اما نتوانست آن را پس دهد، تا امروز زانران هندو با دادن بخشی از موی خود قصد دارند به او در پس دادن این قرض کمک کنند.

 

قبلا این مو به رودخانه انداخته می‌شد. اما امروز به فروشندگان کشورهای غربی فروخته می‌شود و معبد سالیانه ۳ تا ۶ میلیون دلار سود می‌کند. هر روز بین ۵۰۰ تا ۶۰۰ آرایشگر روی تراشیدن سر ۲۰۰۰۰ نفر کار می‌کنند. سبدهای پر از مو هر شش ساعت جمع آوری می‌شوند و در مخزن های بزرگی انبار می‌شوند که تا زانو پر می‌شوند. سپس مو‌ها مرتب شده و بر اساس طول، رنگ و کیفیت دسته بندی می‌شوند. سپس شسته شده و زیر آفتاب خشک می‌شود.

موی هندی بسیار پرطرفدار است، زیرا به طور طبیعی ابریشمین است و بیشتر زنان روستایی که موی خود را اهدا می‌کنند هرگز از رنگ‌های مصنوعی استفاده نکرده اند. برخی از مو‌ها نیز تا به حال کوتاه نشده اند. بلندترین مو‌ها (بلندتر از ۴۵ سانتیمتر) از همه گران‌تر هستند و هر کیلوگرم از آنها ۳۰۰ تا ۴۰۰ دلار (۱۲۰۰۰۰۰ تا ۱۶۰۰۰۰۰ تومان) فروخته می‌شوند. با کیفیت‌ترین مو‌ها حتی به قیمت ۸۰۰ دلار (۳۲۰۰۰۰۰ تومان) هم فروخته می‌شوند. موهای کوتاه هم برای بالش، فیلتر روغن یا استخراج آمینواسید استفاده می‌شوند.

 

بزرگترین سهام موی هندی مربوط به یک شرکت ایتالیایی است که محصولات مویی خود را به ۶۰ کشور و بیش از ۴۰۰۰۰ سالن می‌فرستد. در سالن‌های بزرگ لندن اکستنشن کامل سر تا بیش از ۱۱۰۰ دلار (۴۴۰۰۰۰۰ تومان) هزینه دارد که تا شش ماه روی سر می‌ماند. سلبریتی‌های هالیوود مانند جنیفر لوپز، تایرا بنکس، پاریس هیلتون و بیانسه مشتریان دائمی موهای بلند آن ها هستند. قسمت تلخ ماجرا این است که عبادت کنندگان بیچاره نمی‌دانند موهایشان هزاران کیلومتر دورتر فروخته می شوند. حتی بیشتر آن‌ها اصلا نمی‌دانند اکستنشن مو چیست. هرچند کل این کار غیراخلاقی به نظر می‌رسد، اما مسئولین معابد از کار خود دفاع کرده و ادعا می‌کنند این مو‌ها را برای تامین کمک هزینه‌های پزشکی، تحصیلی و … برای مردم محلی می‌فروشند. معابد هند در مجموع ۱۰۰ میلیون دلار در سال از این راه کسب می‌کنند.

 

منبع: برترنها

******

۱٫
‏به دکتره میگم اگه عمل شه خوب میشه؟ میگه ایشالا؛ خب من این سوال رو از مادرم با مدرک دیپلم تجربی هم بپرسم همین جواب رو میده!

۲٫
دختره واسه سگش مربی گرفته هفته ایی سه شب میبرتش کلاس بعد بابای من پشیمونه که چرا منو فرستاده مدرسه!

۳٫
سوار کارپینو شدم راننده گفت چرا سیگار میکشی حاجی؟ بهت یه کتاب بدم؟ کتاب دینامیک مریام رو بهش نشون دادم گفت داداچی آتیش داری؟

 

آقا خدایی این دیگه نامردیه،اینا نقطه ضعف ما ها رو فهمیدن دارن سواستفاده میکنن…

۶٫‏ دوستم میگفت چندتا مهمون چینی داشتیم براشون یه خونه گرفتیم. بعد چند روز رفتیم خونشون دیدیم نون بربری خریدن با میخ زدن به دیوار:| گفتیم واسه چی نونو زدید به دیوار؟ گفتن آخه تو نونوایی هم نونا رو همینجوری آویزون کرده بودن!

 

‏قیافه انگشت کوچیک پای راستت، وقتی انگشت کوچیک پای چپت میخوره به گوشه مبل.
 

۱۱٫ توروخدا اگه بامن جایی میرید قبلش هماهنگ کنید پسرداییم بامن رفته مشهد بعد ما امشب خونشون بودیم داییم گیر داده مسخره بازی درنیار تو الان مشهدی!

۱۲٫ ‏تو پاساژ دختره با لهجه‌ی انگلیسی صِدا کرد mother، mother برگشتم ننه اشو ببینم، که یهو یه سبیل رفت دستشو گرفت، حالا نگو دختره میگفته “نادر” 🙂

۱۳٫
‏‏به بابام گفتم نون پونزده درصد گرون شده من دیگه نون نمیگیریم گفت نه که تو این سی سال نون گرفتی برامون.

۱۴٫ ترسناک‌تر از نیسان آبی زن پراید سواریه که سر صب بچه‌شو میبره مهدکودک…

 

از اون نگاه ها که حواسش نیست …

۱۸٫
‏سیب زمینی سرخ کرده انقد لوسه که دو دیقه دیر seen کنی میای میبینی همه ش سوخته!

 

وقتی تو مدرسه ساندویچ میخریدیم…

 

به خدا من مجید نیستم، وحیدم!

۲۶٫
سوار کارپینو شدم یارو گفت موزیک یا کتاب؟ گفتم یه کتاب صوتی لطفا. پشمای فرهنگی هنریش ریخت!

۲۷٫
این همه پلنگ اسمشون ملیسا و پریناز و النازه حالا دوتا گربه هم اسمشون مجید باشه چشم ندارید ببینید!

۲۸٫
‏کاش وقتی سرما میخورید بمیرید که به ما منتقل نشه.والا!

 

+مجید, مجید
-جانم بی بی؟
+با تو نیستم, دارم گربه ها رو صدا میزنم.

۳۱٫
همسایه بالایی اومده دم در میگه لطفا آرومتر راه برید ما مریض داریم. باید برم از خانواده بپرسم کدومشون توانایی رو سقف راه رفتن دارن!

۳۲٫امشب آخرین قیمه نذری عاشورا رو از فریزر بیرون آووردم و خوردم امید به زندگیم نصف شده …

۳۳٫ یکى از دوستام با ٢۵ سال سن براى بار دوم ازدواج کرده اونوقت من هنوز دارم فک میکنم بزرگ شدم چیکاره شم.

۳۴٫
‏‏سنگک شده ۹۲۰ تومن؟ هزار می‌دی بقیه‌شم می‌گه چنتا سنگ بردار!

۳۵٫ ‏الان یه زنبور دیدم جای اینکه ویز ویز کنه جیر جیر میکرد گفتم چته؟! گفت ویز ممنوع شده!

 

فکر کن، یهو سگتو برمیداری خودتو خشک کنی.

۳۶٫ ‏چطور خرید اینترنتی میکنید؟ یه کتاب خریدم پونزده تومن از اون موقع بیست دفعه رفتم سایت رو چک کردم یوقت پولم رو بالا نکشیده باشن فرار کرده باشن.

۳۷٫ ‏از کنار یه گدا داشتم رد میشدم گفت ایشالله دوماد شی پسرم یه کمکی بکن. ۵۰۰  دادم بهش گفت دستت درد نکنه ولی با این گدا بازیا زن نگیری بهتره :))))

۴۰٫
‏‏اومدم با اسنپ چت عکس بگیرم یکم خوشگل شم پیام اومد: “متاسفیم اسنپ چت قادر به پوشاندن این میزان از زشتی شما نیست.

 

مجید
از دیروز تا به امروز

 
۴۱٫
بالاخره یه روزی میرم دفتر گوگل یکی دونه میزنم زیر گوش کارمنداش میگم من ربات نیستم احمققققق!

۴۲٫
‏رفتم روانشناس گفتم چند شبه خواب ترسناک میبینم چیکار کنم؟ گفت نخواب مریض بعدی!

۴۳٫
‏‏پسره استوری گذاشته فیلم اکشن و ترسناک ۲۰۱۷پیشنهاد بدید. گفتم چند سالته؟ گفت ۹ سال. بهش کاراگاه رشید و پیشنهاد دادم. کرگردن من با ۲۸ سال سن تو این سریالا یکی سر یکی دیگه دادبزنه بغض میکنم میرم بغل بابام.. فیلم اکشن و ترسناک۲۰۱۷؟؟؟؟؟؟؟؟

۴۴٫
‏‏‏‏یه قانونی هم مامانا دارن که میگه هر غذایی که فعلا تو خونه موجوده بالاترین ارزش غذایی رو داره و اگه نخوریش دیگه بزرگ نمیشی :/

۴۵٫
‏یه سگ گرفتم که بزرگ کنم انقدر تو خونه هیچی نداشتم که یه روز رفت یه استخون اورد گفت داداچی بیا اینو از همسایه کش رفتم با هم بزنیم که نمیریم.

 

بدون شرح…

 

منبع: برترنها

مواد لازم برای پنکیک کدو حلوایى :

 روش تهیه پنکیک کدو حلوایى :

ابتدا شیر و پوره کدو حلوایی پخته و کاملا له شده و تخم‌مرغ را با هم مخلوط کنید. همچنین روغن را هم بیفزایید.

مواد خشک را با هم مخلوط و سپس به مواد بالا بیفزایید. مواد کش دار و غلیظی به دست می آید.

مواد را ۱۰ دقیقه استراحت دهید.

سپس یک تابه با قطر حدود ۱۰ سانتی‌متر را انتخاب کرده و روی حرارت بگذارید تا کاملا داغ شود.

سپس بدون چرب کردن از مواد به اندازه یک ملاقه ریخته و صاف کنید. در را گذاشته و ۳ دقیقه زمان دهید تا مواد پخته شود و بعد برگردانده و ۳۰ ثانیه زمان دهید.

نکته:

این پنکیک را با کره و عسل میل کنید. طعمی به یادماندنی دارد.

منبع: مجله آشپزی ایده آل

منبع: عصرایران

******

۱٫
‏ینی محسن چاووشی اشعار مولانا رو یه جوری با ریتم میخونه که اگه خود مولانا بود داد میزد آرههههههههههههههههه همینننننننننننننه یییییییییییییس.

 

وقتى ساعت رو، روى ۶ کوک مى کنى…

۶٫‏ نمک نشناس ترین موجود زنده ی دنیا شیکمه نامرد هرچی بیشتر خرجش میکنی بی ریخت تر میشه.

۹٫ ‏یه بار یکی تو باشگاه بهم گفت داداش داری اشتباه میزنی،خندیدم. گفت جدی میگم بزار زمین تردمیلُ، چه جوری بلندش کردی الاغ!

۱۰٫
امروز یه داف اومد سمتم و میخندید منم عینک دودیم رو زدم و رفتم بهش گفتم ویژگی خاصی از من شما رو به وجد اورده؟ گفت اره، تی شرتت که کردی تو شلوار!

 

‏قیافه  کارمندای ادارات وقتی با ارباب رجوع میخان حرف بزنن
 

۱۱٫
بابام تلوزیون نگاه میکرد…گفتم بابا یخورده پول بده ندارم برگشت ی نگاهی کرد بعد دوباره روشو کرد سمت تلوزیون!!! فقط میخواست دوتا تیک بخوره seen بشه…

۱۲٫ یه نفر هست که وقتی میزنه is typing…ضربان قلبم تند میشه خب میزنم بلاکش میکنم اون کثافتو قلبم که مهم تره!

۱۳٫
‏من از اینام که وقتی توحمومم نمیخوام بیام بیرون وقتی بیرونم نمیخوام برم حموم!

۱۴٫ حالا شما پاچه شلوارتو تا زانو هم تا نزنی ما میفهمیم تو دافی حس شالیزار به آدم دست میده!

۱۵٫
‏یه بار خواستم تیپ هنری بزنم با دامن گل گلی رفتم بیرون که شهر قشنگ شه هرکی میدید میگف به سلامتی گوسفندارو فروختید پس!

 

بعد از خوردن ساقه طلایی و کلوچه

 

من و تلاش هام …

۲۵٫
‏آگهی زده به یک جوان خوشتیپ، خوش برخورد، زبان انگلیسی و فرانسه خوب، ۵ سال سابقه کار و کاری جهت خدمات شرکت نیازمندیم. ناموسن لامبورگینی هم انقد آپشن نداره!

 

وقتی با مانتو کوتاه از جلو حراست دانشگاه رد میشی

۲۶٫
چجوری با موی کوتاه انقد جذابید؟من موهامو کوتاه میکنم شبیه رهبر کره شمالی میشم 😐

۲۷٫
یکی از نسل‌های طلایی که منقرض شد اونایی بودن که زمستونا زیر شلوار مجلسیشون سه خط آدیداس میپوشیدن و بعضی وقتا ام یادشون میرفت پاچشو بکنن تو جوراب!

۲۸٫
‏اگه یه روزی برج خلیفه دبی ساکن شیم باز  مامانم اولین کاری که میکنه جوراب پارازینو روی شیر حموم نصب میکنه!

 

خره اون کبریته که توی دهن خاموش میشه

۳۱٫
‏اصن افشین اونجایی که گفت: کلاس ملاسو بیخیال لیسانس میسانسو بیخیال، شد اسطوره ی زندگیم!

۳۲٫سلام عزیزم خوبی؟ -نه فقط تو خوبی. یه نفر کلا خوبه تو دنیا اونم تویی. بای (رابطه ها، وقتی رد داده)

۳۳٫
‏به اندازه ای تو فوتبال ایران مس و الومنیوم و سنگ اهن داریم که اسم لیگ ایران رو باید میذاشتن جدول مندلیف!

۳۴٫
‏اینقدر حمیرا و جمشید مشایخی و بهروز وثوقی خبر مرگشون رو تکذیب کردن میترسم اگه یه روز بمیرن تا خودشون تایید نکنن هیچ کی باورش نشه!

۳۵٫ ‏فامیلمون مودم گرفته ۴۰۰ هزار تومن.زنگ زده بیا اینترنتمون رو وصل کن… بابا لایق وصل تو که من نیستم.

 

حالا اگر من بودم، بابام میگفت با زبون پاکش کن

۳۶٫ ‏سریال های مختار، جومونگ و یوزارسیف تو تلویزیون ایران تمام نمیشه هیچ وقت، فقط از شبکه ای به شبکه دیگه میرن!

۳۷٫جوونای قدیم تو سی سالگی دوتا خونواده رو نون میدادن الان طرف با سی سال سن میگه کاش زیدم واس تولدم ps4 کادو بخره ^_^

 

 وقتی مامانت میگه حق نداری تو کوچه بازی کنی

 
۴۱٫
از زمانی که مادرتون متوجه بشه شما قدتون بیشتر از حد نرماله تمام وسایل آشپزخونه رو تو بلندترین ارتفاعات میذاره.

۴۲٫
‏رفتیم خواستگاری دختره گفت تو زندگی مشترک به چی حساسی؟ گفتم به بادمجون. گفت نه میگم به چه اخلاقی از طرف مقابل؟ گفتم اخلاق پختن خورشت بادمجون پاشد رفت.

۴۳٫
‏‏وقتی پیتزا ۵ تومنی میخورین یه فاتحه واسه گربه های کشته شده هم بفرستین!

۴۴٫
‏‏‏‏تو سریالای ایرانی همیشه یکی با عجله میره تو اتاق رییس و بعدش منشی میاد میگه بخدا گفتم جلسه دارید!

۴۵٫
‏وقتی دوست دخترتون عکس یه دختر میفرسته و میگه «بیین چه خوشگله»، درواقع شما باید بگید «نه عزیزم تو خوشگل تری».غیر از این باشه روحتون شاد و یادتان گرامی.

 

وقتی خواب موندی و دیرت شده 

 

منبع: برترنها

برترین‌ها: آدم‌ها دو دسته اند؛ دسته‌ای که دوست دارند به چیزهایی که با آن آشنا هستند بچسبند، همان غذاهای همیشگی را از همان جاهای همیشگی سفارش دهند و دسته‌ای دیگر که عاشق ماجراجویی و امتحان کردن چیز‌ها و غذاهای جدید هستند. گاهی اوقات این ماجراجویی به چیزهای عجیب و ترسناکی ختم می‌شود. در این مطلب حیوانات زنده‌ای را در بشقاب برخی از این افراد مشاهده می‌کنید که قرار است خورده شوند:

سان ژی ار (San Zhi Er)

بیشتر ما وقتی موشی در رستوران ببینیم سریع می‌دویم و با مرکز بهداشت تماس می‌گیریم، اما برخی افراد نسبت به موش درون رستوران این احساس را ندارند. اصلا آن‌ها دقیقا به خاطر همین موش‌ها به رستوران رفته اند. اگرچه این یک غذای معمولی نیست، اما برخی از ساکنان استان گواندونگ (Guangdong) چین از خوردن بچه موش‌ها لذت می برند. «سان ژی ار» به معنای «سه جیغ» غذایی است که بچه موش‌ها را زنده زنده و همراه با سس میل می‌کنند. دلیل نامگذاری این غذا سه جیغ بچه موش‌ها در این غذاست: اولین جیغ وقتی گرفته می‌شوند، دومین جیغ وقتی در سس قرار داده می‌شوند و سومین جیغ وقتی هنگام خوردن گاز گرفته می‌شوند.

سوپ ماهی زنده

اگر بچه موش دوست ندارید نگران نباشید. حیوانات دیگری هم هستند که می‌توانید به آن‌ها سس بزنید و زنده زنده بخورید. گزینه دیگر که آسانتر هم تهیه می‌شود و برای مناسبت‌های خاص بهتر است یک سطل ماهی زنده و یک کاسه سوپ است. این تکنیک سال گذشته جنجال به پا کرد، زمانی که ویدئویی از جنوب چین منتشر شد که در آن چند نفر در کنار یک کاسه سوپ نشسته بودند و با استفاده از چاپستیک یک ماهی زنده را از سطل در می‌آوردند و داخل سوپ می‌انداختند و می‌خوردند.

 

میمون

ممکن است به میمون به عنوان یک منبع غذایی نگاه نکنید، اما برای بسیاری از افراد جهان، خوردن میمون مثل خوردن مرغ عادی است. بیشتر این افراد مثل کسانی که در جنگل‌های آمازون زندگی می‌کنند، در جوامع جنگل زندگی می‌کنند  و میمون مثل هر حیوان دیگری برایشان عادی است. اما حتی اگر خوردن میمون به نظرتان مشکلی نداشته باشد قطعا با خوردن میمون زنده مشکل دارید. ماکاک‌ها که نوعی میمون رایج در کامبوج هستند و کمترین سطح حفاظتی و نگرانی را دارند یکی از حیواناتی هستند که زنده خورده می‌شوند. اما وحشتناک‌ترین بخش ماجرا این است که مغز آن‌ها را در حالیکه حیوان هنوز زنده هستند از جمجمه خارج کرده و می‌خورند.

مغز این میمون یکی از غذاهای کامبوجی است که هرچه تازه‌تر باشد بهتر است به همین دلیل آن‌ها را می‌بندند یا به آن‌ها مخدر تزریق می‌کنند و سپس قسمت بالای سرشان را می‌برند. آن‌ها میمون را زیر میزی که مخصوص خوردن سر میمون سوراخ شده قرار می‌دهند و سر میمون به عنوان کاسه‌ای از مغز میمون عمل می‌کند. علاوه بر این که این روش تازه بودن آن را تضمین می‌کند، آن‌ها معتقدند که ترس باعث می‌شود گوشت حیوان طعم بهتری داشته باشد.

 

میگو

انواع مختلف میگوی زنده یکی دیگر از غذاهایی است که می‌توانید در ژاپن، چین و بخش هایی از آمریکا سفارش دهید. این غذا بعد از خرد کردن سر میگو مستقیما و در حالیکه بدن و سر آن هنوز حرکت می‌کنند خورده می‌شوند. سپس دوباره سر‌ها را به آشپزخانه می‌برند و این بار سرخ می‌کنند و دوباره می‌خورند.

 

ساشیمی خرچنگ

باوجود همه شواهدی که از تنوع غذاهای بی رحمانه در سراسر جهان دیدیم، خرچنگ یکی از مشهورترین غذاهای بحث برانگیز در جوامع غربی باقی مانده است. ساشیمی یکی از غذاهای ژاپنی است که در آن گوشت یا ماهی تا حد امکان تازه، به قطعات نازک بریده شده، خام و در حالی که هنوز حرکت می‌کند خورده می‌شود.

 

سوسک

 

اما برخلاف بیشتر غذاهای این مطلب، این غذا ممکن است واقعا کشنده باشد. بعد از جنگ جهانی دوم دانشمندان متوجه شدند که شمار زیادی از ساکنان گوآم به علت بیماری مرموزی جان خود را از دست می‌دهند. اکنون می‌دانیم که بین یک چهارم تا یک سوم از کسانی که مردند به دلیل بیماری ناشی از مصرف خفاش بوده است. خفاش‌ها عمدتا از دانه‌های سیکاد تغذیه می‌کنند که حاوی مقدار زیادی از سموم خطرناک هستند و اگر در بلندمدت مصرف شوند موجب بیماری ALS در انسان می‌شوند.

مار ماهی

«ریموند بلنک» سرآشپز فرانسوی است که برخی از بهترین رستوران‌های بریتانیا را اداره می‌کند. همان طور که از سرآشپزی با این اعتبار انتظار دارید، بلنک به سراسر جهان سفر کرده و همه نوع غذاهای عجیب و کمیاب را امتحان کرده است. از میان همه آن ها، او می‌گوید عجیب‌ترین غذایی که تا به حال خورده یک کاسه مارماهی زنده بوده است. کاسه در وسط میز قرار داده شده و مارماهی‌ها از آن بیرون می‌پریده اند. باید آن‌ها را کامل قورت دهید طوری که لولیدن آن‌ها را هنگام پایین رفتن از گلو حس می‌کنید.

 

کبرا

همان طور که برای خوردن خرچنگ می‌توانید خرچنگ موردنظرتان را خودتان انتخاب کنید. در ویتنام هم می‌توانید تجربه مشابهی داشته باشید و از قفس مارهای خشمگین، مار کبرای مورد علاقه تان را انتخاب کنید. وقتی مارتان را انتخاب کردید سرآشپز آن را می‌گیرد و روی زمین می‌اندازد. آن‌ها معمولا با تکان دادن قفس یا سیخونک زدن به مار آن را عصبانی هم می‌کنند. احتمالا این کار را به این خاطر انجام می‌دهند که قلب مار سریعتر بزند و بتوانید تجربه واضح تری از خوردن مار زنده داشته باشید.

سپس مار از وسط نصف شده و بالای یک لیوان نیمه پر نگه داشته می‌شود تا همه خونش داخل لیوان بریزد. سپس قلب مار که هنوز می‌زند درآورده و داخل همان نوشیدنی انداخته می‌شود. زهرابه یا صفرای مار را نیز داخل لیوان دیگری می‌ریزند. ابتدا لیوان اول در حالی که قلب هنوز می‌زند را می‌خورند و به دنبالش لیوان دوم و سپس غذایی که از گوشت مار به شکل خوراک یا سوپ تهیه شده را می‌خورند.

 

کرم ویچتی (Witchetty)

کرم‌های ویچتی لاروهای بومی استرالیا هستند و قرن هاست که جزئی از رژیم غذایی بومیان به شمار می‌آیند. آن‌ها سرشار از پروتئین، مواد مغذی و ویتامین‌ هستند؛ بنابراین یکی از بهترین مناع غذایی به حساب می‌آیند. طول ویچتی‌ها به ۱۲ سانتیمتر می‌رسد و معمولا زنده خورده می‌شوند. طعم آن‌ها شبیه بادام و چسبنده هستند. ویچتی ها را کباب هم می‌کنند که در این صورت طعم مرغ و تخم مرغ سرخ شده را دارد.

 

منبع: برترنها

«جیم کویلین» یکی از خوش شانس ترین کسانی است که توانسته از امنیتی ترین زندان آمریکا جان سالم به در برده و زنده بماند. این روایت بخشی از زندگی اوست که سایت «تلگراف» آن را منتشر کرده است.

جیم کویلین از دو واژه برای نامیدن زندانش استفاده می کند: «چاله» و «جهنم». او و زندانیان دیگری مثل او، در سلول های پر از رطوبت و کثافتی زندگی می کردند که هیچ امکانی برای زندگی نداشت. در سیاهی مطلق، محل زندگی شان طوری عایق بندی شده بود که کوچک ترین صدایی از بیرون به گوش زندانی نمی رسید؛ شرایطی که هر کدام شان به تنهایی برای از پا درآوردن یک آدم عادی کافی به نظر می رسد.

جیم کویلین مدت خیلی کمی در زندان آلکاتراز زندانی بود. هر چند او به حبس طولانی مدت محکوم شده بود اما به خاطر این که بعد از مدتی به خاطر مرگ مادرش متنبه شده بود، توانست موافقت مسئولان زندان را برای کار در درمانگاه آلکاتراز جلب کرده و بعد از حدود ۱۰ سال هم آزاد شود.

 

خاطراتی که از آن مکان در ذهنش جا گرفته، تا پایان عمرش در سال ۱۹۹۸ میلادی از ذهن او پاک نشد. «کویلین» در کتابی که درباره دوران اقامتش در جزیره پلیکان ها نوشته، شرایط نگهداری زندانی ها را به طو دقیقی بازگو کرده است. او تا پایان عمرش با هیچ رسانه ای مصاحبه نکرد و گفت هر آن چه درباره جزیره می داند را در کتابش منتشر خواهدکرد.

 

صبح به روایت آلکاتراز

جیم کویلین شرایط آلکاتراز را این طور تعریف می کند: «روزهای زندان از ساعت ۶ و ۳۰ دقیقه صبح آغاز می شد. شروع روز با روشن شدن نورافکن هایی که نور خیره کننده ای داشتند و به صدا درآمدن زنگی که صدای ناقوس وار و کر کننده ای داشت، اعلام می شد. یک دقیقه بعد سربازها در راهروی زندان را باز کرده و به سلول ها هجوم می آورند. در هر سلول را جداگانه باز کرده و با فریاد از زندانی می خواستند تا سریع تر از جایش بلند شده و روی پا بایستد. بعد که با حال زار و خسته ناچار می شدیم تقریبا به حالت خبردار بایستیم، یک ظرف بزرگ فلزی را به سمت تان پرت می کردند. این ظرف، صبحانه مان بود. هر چند خوراکی که می خوردیم شبیه همان چیزی به نظر می رسید که بقیه زندانی ها در دیگر نقاط کشور می خوردند و حتی شاید مجلل تر هم به نظر می رسید اما همه چیز درهم و برهم تر از آن بود که بتوانید اسمش را غذا بگذارید.

نانی که می خوردیم قابل بلعیدن نبود البته چیزی شبیه به پوره قارچ هم در بین خوراک ها پیدا می کردیم. از شیر یا شکر خبری نبود اما اگر خوش شانس بودیم، یک فنجان قهوه هم توی ظرفمان بود. زمان صبحانه خوردن دست خودمان نبود. هنوز ۲۰ دقیقه نشده همه را جمع می کردند و ما را تا وقتی دوباره در سلول را باز کنند، تنها می گذاشتند.»

 

سلول هایی به اندازه یک کمد

«تنها روزنه ای که نور از آن به داخل می تابید، چشمی کوچکی بود که زندان بان برای کنترل وضعیت زندانی از آن استفاده می کرد. همین دریچه کوچک هم بعد از صبحانه بسته می شد و زندانی بقیه روز را باید در تاریکی مطلق سپری می کرد. البته غذا در دو وعده دیگر هم پخش می شد که آن زمان ها، تنها زمان های شنیدن صدا و دیدن نور بیرون بود. در همین فضای کوچک، یک تخت فلزی، یک توالت و روشویی قرار گرفته بود.»

سلولی برای از کارانداختن مغز

بیشتر از سردی هوا، چیزی که زندانیان را اذیت می کرد، حس بریده شدن آن ها از دنیا بود. این که صدایی به گوش شان نمی رسید باعث شد حس کنند از تمام دنیا جدا هستند. آن ها در تمام مدتی که در سلول بودند عملا هیچ چیزی نمی دیدند. چند ثانیه ای که دریچه کوچک سلول هم باز می شد فرصت بسیار کوتاهی بود. آن ها که چشم شان ساعت ها به وضعیتی مثل آن عادت کرده بود عملا نمی توانستند چیزی را ببینند.

تمام این اتفاقات در کنار نداشتن تحرک باعث می شد زندانی آرام آرام دچار رخوت و سستی شده، حتی قدرت فکر کردن را هم نداشته باشد. این ها در حالی رخ می داد که هیچ نشانه ای از ضرب و شتم روی بدن زندانی دیده نمی شد. با این حساب، زندانبان ها از اتهام ضرب و شتم تبرئه بودند، غافل از این که ضرر اصلی در روح زندانیان وارد شده بود.

یک بازی برای زنده ماندن مغز

آقای کویلین برای این که مغزش دچار فراموشی نشود و همچنانی پویایی اش را تا حدی حفظ کند، دست به ابتکار تازه ای زد: «یک بازی اختراع کردم تا پویایی مغز و چشمم تا حدودی حفظ شود. شاید این روزها انجام چنین کاری مسخره و عجیب به نظر برسد ولی در آن زمان، این کار، تنها کار ماجراجویانه و خاصی بود که می توانستم انجام دهم.»

او در این بازی ساده، یکی از دکمه های لباسش را کنده بود، آن را در هوا پرتاب می کرد و بعد با چشم یا لمس دست دنبالش می گشت. او این بازی را تا زمان خستگی ادامه می داد. گاهی هم آن قدر بازی می کرد تا سر زانوهایش بر اثر ساییده شدن به زمین زخم شوند. او هرگز مایل نبود از این ورزش و بازی عجیب دست بکشد. اگر به خاطر ضعف ناشی از کمبود غذا نبود، او می توانست این بازی را تا پایان شب نیز ادامه بدهد.

 

هر ۱۹ روز یک بار

دوره های حبس در سلول های آلکاتراز ۱۹ روزه بود. یعنی یک زندانی هر ۱۹ روز یک بار می توانست برای ساعاتی مثل یک انسان زندگی کند، یک هواخوری کوتاه، مسواک زدن دندان ها و یک استراحت ساده.

آقای کویلین در کتابش می گوید: «به ما گفته شده بود که اگر بچه خوبی باشیم، دردسر درست نکنیم و به فکر فرار نیفتیم، هر ۱۹ روز یک بار اجازه داریم از سلول بیرون بیاییم، مسواک بزنیم، کمی هوا بخوریم و باز به داخل سلول برگردیم. این تشویقی های کوچک اصلا چیزی نبود که انتظاری را بکشیم چون عملا بعد از ۱۹ روز زندانی شدن، توان حرکت نداشتیم و تنها چیزی که در ذهن مان می گذشت، حسرت روزهای خوب گذشته بود.»

اگر کسی این دوران حبس را بدون درست کردن مشکل برای دیگران گذرانده بود، تشویقی می گرفت و می توانست هوا بخورد، در غیر این صورت زندگی سلول تا ۱۹ روز دیگر تمدید می شد.

 

مخوف ترین زندان امنیتی جهان

آلکاتراز از اواخر سده ۱۹ میلادی محل نگهداری عده ای از کسانی بود که اصلاح ناپذیر تشخیص داده می شدند. این زندان که «غیرقابل فرار» لقب گرفته بود، محل نگهداری مخوف ترین زندانیان تاریخ و البته یکی از پرخرج ترین زندان های آمریکا هم بود. آلکاتراز در نهایت به خاطر هزینه بالا و بدنامی ای که برای دولت به بار آورده بود، تعطیل شد و اکنون یک موزه نظامی است.

 

خوش شانس ترین زندانی آلکاتراز

حیم بعد از یک سری آدم ربایی و سرقت مسلحانه به زندان محکوم شد. او خیلی زود از حبس فرار کرد و دوباره دادگاهی شد. دادگاه او را با شماره ۵۸۶ به ۴۵ سال حبس محکوم کرد و به آلکاتراز فرستاد. او بعد از مرگ مادرش و زمانی که فهمید هیچ راهی برای آزادی وجود ندارد، رفتار کاملا متفاوتی را در نظر گرفت و چند سال بعد، در سال ۱۹۵۲ میلادی، به خاطر خوش رفتاری آزاد شد، جیم که مدتی در بیمارستان زندان کار کرده و تخصص هایی در این زمینه پیدا کرده بود، خیلی زود توانست یک شغل تازه پیدا کرده، ازدواج کند و صاحب یک فرزند دختر شد.

او در سال ۱۹۹۸ میلادی، در ۸۰ سالگی درگذشت. جیم کویلین را خوش شانس ترین زندانی آلکاتراز لقب داده اند. کسی که با پای خودش و به صورت قانونی از این محل مخوف آزاد شد.

منبع: برترنها