طنز؛ توپیتر
با کنترل تلویزیون ور می‌رفتم تا بلکه شبکه‌ای پیدا کنم که بتوان بیشتر از دو دقیقه برنامه‌هایش را تحمل کرد. همسرم یک کوه پرده توی بغلم انداخت و تلویزیون را خاموش کرد. مبهوت نگاهش کردم، گفت: «بیکار نشستی گیره این پرده‌ها رو بزن که بعدش نصبشون کنی، لطفاً!» خوب شد لطفاً آخرش را گفت، وگرنه کار بهم نمی‌چسبید.
گفتم: «داشتم می‌دیدم!» گفت: «چی داشت که می‌دیدی؟ صبر کن عید بریم مسافرت و برگردیم، اون وقت بشین از برنامه‌هاش لذت ببر.» تیزی گیره رفت توی دستم. گفتم: «آخ! به سلامتی قراره عید بریم مسافرت؟»
با طعنه گفت: «سالی یک هفته مسافرت رفتن آخ داره؟» حالا بیا و توضیح بده که دلیل آخ چه بود. بحث را عوض کردم و پرسیدم: «مسافرت ما چه ربطی به برنامه‌های تلویزیون داره؟» در حالی که سعی می‌کرد قفل گوشی‌ام را باز کند، گفت: «مگه نشنیدی مجلس قانونی تصویب کرده که ۵ درصد جریمه‌های رانندگی رو بدن به صدا و سیما تا برنامه بسازه؟
تو هم با تخصصت تو جریمه شدن، یک تنه می‌تونی واحد تأمین برنامه صدا و سیما رو بچرخونی! چرا رمز گوشیت رو عوض کردی؟»
رمزش را باز کردم و گفتم: «این جوریه. با اجازه‌تون هی عوض می‌کنم که حساسیت صفحه‌اش از بین نره.» خندید و گفت: «کاش این‌قدر که حواست به حساسیت گوشیت هست، برای چیزهای دیگه هم حساس بودی و احساسات به خرج می‌دادی!»
یعنی سیاست توی ژن هایش است، می‌تواند از آخ گفتن تا عوض کردن رمز گوشی را تفسیر به رأی خودش کند. گوشی را بهش برگرداندم و گفتم: «حالا چه امری دارین؟» گفت: «توییترت رو باز کن. بچه‌ها می‌گفتن احمدی‌نژاد اومده اونجا توییت زده.»
با تعجب پرسیدم: «توییت؟ مطمئنی؟ شاید اشتباه شنیدی، بچه‌ها گفتن «تو پیت» که منظورشون کاشت نهال توسط ایشون و دوستان گلکارشون توی پیت حلبی بوده؟» صفحه گوشی را جلوی صورتم گرفت و گفت: «بیا! این ویدئو هرگونه شک و شبهه‌ای رو از بین می‌بره.»
بلافاصله گوشی را گرفتم و اکانت توییترم را با ۱۰ سال سابقه دیلیت کردم. گفتم: «دم انتخاباته، حوصله دیدن استوری «دَتس می» و دعوت به چالش «من درختم» و لایک کردن «فلانی چقدر قشنگه» رو ندارم.
همه برنامه‌هامو دی‌اکتیو می‌کنم.» خندید و گفت: «نوکیا گوشی ۳۳۱۰ رو دوباره تولید کرده. یکی برات می‌گیرم که هم حساس نباشه، هم این‌قدر حرص نخوری! راستی سرچ کن ببین واقعیت داره که میزوگی رو عموی سوباسا کشته؟» اینم از این!
منبع: برترینها