بایگانی دسته ی : طنز

مسئولان مربوط از تدوین قانونی خبر دادند که براساس آن، هر کاندیدایی در انتخابات، وعده‌ای برای پرداخت اضافه‌تر یارانه، کارانه، صبحانه و سایر «آنه»‌های دیگر بدهد و به هر دلیل نتواند آن را اجرا کند، موظف می‌شود از جیب مبارک خودش، به تمام کسانی که با توجه این وعده – وعیدها به او رای دادند، برای یک دوره چهارساله مبلغی به عنوان «سرکارانه!» پرداخت کند!

یکی از کاندیداهای ریاست‌جمهوری که می‌گوید غربگرایی دولت قبل را قبول ندارد، اعلام کرد در صورتی که رای بیاورد، تمام مسیرهای غربزده بزرگراه‌های تهران از جمله همت غرب، رسالت غرب و آزادگان غرب را مسدود می‌کند و مسیرهای منتهی به شرق این بزرگراه‌ها را گشادتر خواهد کرد! وی در جواب یک خبرنگار که از ایشان پرسید: «پس تکلیف کسانی که می‌خواهند از شرق به غرب بروند چیه؟» پاسخ داد: «اگر گرین کارت داشته باشن مشکلی ندارن!»

سامانه تمام اتوماتیک وقت گیری، توسط دانشمندان جوان کشور ساخته شد. به گزارش خبرنگار بخش علمی روزنامه، با ساخته شدن این دستگاه، از خروج مقادیر زیادی ارز از کشور، ولو به ضرب و زور جلوگیری می‌شود. این دستگاه، کاربردهای متعددی دارد از جمله: در مطب پزشکان، در صف نانوایی، در بیمارستان‌ها، در صف فست‌فودها و رستوران‌های شلوغ و بالاخره در دفتر کسانی که چهل سال است می‌خواهند از صدا و سیما وقت بگیرند تا از عملکردشان دفاع کنند و چند تا سند ناقابل نیز رو کنند!

دکتر قالیباف با تکرار ادعای چهل سال قبلش، گفت: «دولت یازدهم در برجام چک را گرفته، اما نمی‌تواند آن را تبدیل به پول کند!» وی در پاسخ خبرنگاران که از ایشان پرسیدند: «شما چه راه حلی برای این مشکل دارید؟» گفت: «شما اون چک رو به بنده برسونید، میدم دست دو تا از بچه‌های اکیپ سد معبر… تا پس فردا صبح یا پولش کردن، یا تو شبکه‌های اجتماعی خودتون ببینین چطوری سران ۱+۵ را توی گونی می‌کنند!».

عده‌ای از مخالفان حسن روحانی، مدرک دکتری ایشان را باز هم زیر سوال بردند. یکی از این مخالفان که می خواست نامش فاش نشود، در گفت‌وگو با خبرنگار ما گفت: «من کاملا مطمئن هستم که مدرک دکتری ایشان جای شک و شبهه دارد!» خبرنگار ما از ایشان پرسید: «شما برای این ادعا دلیلی هم دارید؟» و این شخص گفت: «آره داداش! خود من یه جا آقای روحانی رو دیدم و برای اینکه امتحانش کنم دکتر هست یا نه، بهش گفتم صبح‌ها که از خواب بیدار می‌شم تپش قلب دارم، پای راستم خواب میره، موهام ذوق ذوق می‌کنه و وسط کمرم هم که دستم هیچ وقت به اونجا نمی‌رسه، می‌خاره! ولی ایشون به جای اینکه برای من یه نسخه بنویسه یا حداقل چهار تا قرص و آمپول بهم بده، فقط گفت: برو دکتر خب! سوال من از شما اینه که اگه ایشون خودش دکتر بود، منو می‌فرستاد پیش یه دکتر دیگه؟ شما تا حالا دیدی یه دکتر مریضش رو از دست بده و اونو دو دستی به یه دکتر دیگه تقدیم کنه؟!».

طبقه دوم بزرگراه صدر، تبدیل به فضای سبز شد! به گزارش خبرنگار ما، شهرداری در بیانیه‌ای اعلام کرد: «با توجه به اینکه کارشناسان ما پس از سال‌ها تحقیق و مطالعه، متوجه شدند ماندن در ترافیک در ارتفاعات، برای سلامتی شهروندان تهرانی مضر است، کل ترافیک اتوبان صدر به همان طبقه اول منتقل و طبقه دوم با کاشت درخت، تبدیل به فضای سبز شد!».وی شایعه خشکانده شدن این درخت‌ها در آینده نزدیک و دادن مجوز ساختن برج، روی طبقه دوم اتوبان صدر را به شدت رد کرد و گفت: «ولی تا حالا این فکر به ذهن ما نرسیده بود… از شما خبرنگار خوش‌فکر تشکر می‌کنم!».

منبع: برترینها

ماها که رویشان اسم گذاشته بودیم هم کتک‌خورهای محل بودیم و چون زورمان به هیچ‌کدامشان نمی‌رسید فقط می‌توانستیم پشت سرشان مسخره‌شان کنیم. آن روز ظهر نشسته بودم توی باجه عوارضی کرج- قزوین و درست وقتی موسی شوت‌بازی درآورد و نیم‌متر از پنجره باجه دور شد و بعد تا نصف از لای شیشه خودرو آمد بیرون که پول بدهد شناختمش. داد زدم: «خرخاکی … موسی … تویی؟» درواقع بعد از این‌که لبخندش را دیدم و فهمیدم که او هم من را شناخته، جرأت پیدا کردم اسمش را داد بزنم.

البته حقیقت ماجرا این بود که موسی خرخاکی وقتی بالاتنه گنده‌اش را از پنجره خودرو آورد بیرون و زل زد توی چشمهام، بلافاصله فریاد کشید: « جابر یابو، این توو چی‌کار می‌کنی؟» بعد هم که من آشنایی دادم و پول را گرفتم و بقیه پول را همراه قبض گذاشتم کف دستش؛ رفت جلوتر لای آن همه خودرویی که فکر می‌کردند حتما باید بعد از عوارضی‌ها بزنند بغل و چای یا کوکو یا نان و پنیر و سبزی بخورند یا خلاصه یک غلطی حتما باید بکنند، پارک کرد و با خانم کنار دستش دوتایی آمدند طرفم که دیدم ‌ای داد، سمیرا گازو است. سمیرا رفته بود دندان‌های دراز و بدقواره و دردناکش را ارتودنسی کرده بود و حالا مثل خانم‌دکترها لبخند می‌زد.

یکبار پشت گردنم را طوری گرفته بود لای دندان‌هایش که مثل جونده کوچکی با دست و پاهای آویزان توی دهان پلنگی گرسنه، فلج شده بودم و مانده بودم منتظر سرنوشت شومم. همه را گاز می‌گرفت. بعدها اصل ماجرا را که ریشه‌یابی کردیم، فهمیدیم یکبار که بابایش صبح رفته توی صف نانوایی و گردنش کبود بوده به هم‌محله‌ای‌ها توضیح داده که دخترش سمیرا دیشب وسط بازی کلمبیا- آلمان غربی، پریده گردن بابایش را گاز گرفته.

اصلا بخشی از احوالپرسی باباهایمان توی قهوه‌خانه و کلوب پینگ‌پنگ این شده بود که «سمیرا دیگه گازت نگرفته؟» بعد یکی دیگر از باباها از آن یکی می‌پرسید «مهندس، بچه شما گاز نمی‌گیره؟» «نه والله، بچه ما طبعش سرده.» بابای سمیرا هم مدتی بعد بچه را مجبور کرده بود برود دست دخترخاله یک‌ساله‌اش را گاز بگیرد که به‌عنوان سند به در و همسایه نشان بدهد. سمیرا هم خوشش آمده بود و از آن به بعد راه و بیراه مثل سگ بچه‌های کوچه را گاز می‌گرفت.

منبع: برترینها

واقعا شما به دولت آقای روحانی که خودش بارها و بارها اذعان کرده «نداریم، نمی‌شود، نمی‌توانیم»، رای میدید؟ حالا درسته خودش اینا رو نگفته بلکه رقیب سرسخت و زخم خورده‌اش گفته، ولی دلیل نمیشه. اصلا ما خودمون رفتیم از آقای قالیباف پرسیدیم که بالاغیرتا آقای روحانی کی و کجا این حرف رو زده؟ که آقای قالیباف سند بسیار موثقی رو کرد و گفت: خودش به من گفت، در گوش من گفت. و اینگونه بود که ما قانع شدیم. حال به بیان چند مورد در باب چرایی رای ندادن به آقای روحانی می‌پردازیم:

۱- آقای قالیباف از ارتباط نزدیک و تنگاتنگ با مردم گفته به نحوی که هر آن ممکنه رییس دولت مردم، آنکه «دارد، می‌شود، می‌تواند»، در منزل شما رو بزنه و یک ارتباط فیس تو فیس با شما برقرار کنه. پس لطفا اونایی که رکابی سفید سرشار از لکه‌های زرد و پیژامه زرنگی پوشیدن در دولت بعد در منزل رو باز نکنن، مرسی، اَه. اما رییس دولت تدبیر و امید چی؟ اصلا از تو برج چهار درصدیش بیرون نمیاد. اگر هم یه دلسوزی که هر آن ممکنه اسمش باقر باشه، بیاد بهش بگه مَرد، پاشو برو دو تا فیس تو فیس بزن، بلافاصله میگه: حوصله نداریم، شرایط جورنمی‌شود، خواب‌مان می‌آید، نمی‌توانیم.

۳- خود دولت آقای روحانی بارها از طرق مختلف اذعان کرده که دولت او، دولت تنبلان، تن پروران، بیکاران، علافان، زنجیر چرخانان، سر کوچه یه پا رو زمین یه پا به دیواران است. اما دولت آقای قالیباف، دولتی است که هر روز لک‌لک‌ها شغل‌هایی با حقوق پنج میلیون به بالا به منزل شما می‌آورند. پس گزاف نیست اگر بگوییم دولت بعدی، دولت سرِکاران، پنج صبح بیداران، و شب‌ها خسته و کوفته اما با انگیزه به منزل روندگان خواهد بود.

۵- در امر خانواده نیز، دولت فعلی بارها و بارها و بارها اعلام کرده که دولت او، دولت طلاق گیرندگان، زندگی پاچیدگان، سیگار گردانندگان، مواد دودکنندگان و خیانت‌پیشگان است. اما مناظره‌ها نشان داد که دولت قالیباف، دولت وصلت‌کنندگان، عشق و صفا و بوس‌دهندگان، فقط آب‌معدنی‌ خورندگان، نه به آسانسور گویندگان و پدر و پسر خوب با هم خلوت‌کردندگان خواهد بود.

۷٫ از قدیم گفتن حرف راست رو از بچه بشنو. بچه شما داره زیر لب زمزمه میکنه: رای مامان و بابا قالیباف قالیباف؛ و همزمان پوشکش رو از این سو به اون سو تاب میده، اون وقت شما هشتگ میزنی تا۱۴۰۰بافلانی؟ واقعا خجالت نمی‌کشی؟ آقای قالیباف به طرق مختلف نشون داده دوستدار جنین و نوزاد، نوپا و نوباوه، کودک و خردسال، نوجوان و نابالغ است. در انتها بنده به نمایندگی از دولت مردم، این وعده رو به کودکان میدم که در دولت بعدی، هیچ لولویی از داخل کمد بیرون نمیاد تا مهم‌ترین اموال و دارایی شما را با خودش به تاراج ببره. پس همه با هم: دوست خوب بچه‌ها، قالیباف، قالیباف…

منبع: برترینها

بعد از اینکه آقای قالیباف گفتند شهرداری تهران از زباله‌ها برق تولید می‌کند، ما متوجه شدیم که پس حتما آن قضیه گوسفندی که سیگار می‌کشد و کفتری که ویولن می‌زند هم باید حقیقت داشته باشد. چون الان یک هفته است که زباله‌ها را کسی از دم در خانه‌مان برنداشته و شهرداری احتمالا دارد «برق در محل» تولید می‌کند. تنها نقطه ضعفش هم این است که یک مقدار بو می‌دهد. همچنین کاملا آگاه شدیم و فهمیدیم که دولت تا امروز بیخودی پول مردم را هدر می‌داده و سد می‌زده و برای نیروگاه‌های آبی و گازی هزینه می‌کرده، در حالی که می‌شود با گوش پاک‌کن و پوشک بچه هم برق تولید کرد.

اما بشنوید از ژاپنی‌ها که بعد از این صحبت آقای قالیباف فهمیدند چقدر از تکنولوژی عقبند و این همه سال که مرحوم سهراب می‌گفته «صنام چه کم از سونی و پاناسونیک دارد؟» بیخود نمی‌گفته. به همین دلیل شروع به تحقیقات روی نامزدهای ریاست‌جمهوری ایران کردند که از آن‌ها برق تولید کنند. اول می‌خواستند از عطسه‌های ایشان که به‌نظر می‌رسید باعث زلزله پنج ریشتر به بالا شود برق بگیرند، ولی دیدند که آپشن بهتری یعنی قدرت تخریب بالا دارد. ژاپنی‌ها با مطالعه روی صحبت‌های جهانگیری در مناظره اول اعلام کردند می‌توانند در مناظره بعدی ۱۵۰ مگاوات برق تولید کنند که تا مدت‌ها از مصرف سوخت بی‌نیازشان می‌کند.

سپس به سراغ آقای روحانی رفتند و دیدند ایشان به قدری عرق می‌کند که سه تا نیروگاه برق-آبی را همزمان می‌تواند تامین کند.

اصلا همین شدت عرق کردن بود که باعث شد آقای میرسلیم بگوید: «من از تجربیاتم در فدراسیون نجات غریق استفاده خواهم کرد»؛ چون احتمال می‌داد فضای استودیوی مناظره‌ها تا پیش از پایان مناظره سوم به آکواریوم تبدیل شود. ژاپنی‌ها از همین حرف آقای میرسلیم هم برق تولید کردند اما با پاتک میرسلیم مواجه شدند و میرسلیم از چرخه تولید آن‌ها ۱۲ سوال طراحی کرد. ژاپنی‌ها هم بیکار ننشستند و از سوالات برق تولید کردند و این چرخه تا ابد ادامه خواهد یافت.

ژاپنی‌ها سپس به آرامی سراغ هاشمی‌طبا رفتند، مبادا چینی نازک تنهایی‌اش ترک بردارد؛ البته دلیل اصلی‌اش این بود که نمی‌خواستند هاشمی‌طبا از خواب بپرد تا بتوانند از خروپف کردنش برق بگیرند. اما متاسفانه در همین لحظه قالیباف باز هم یک وعده جدید را فریاد زد که روند تولید را متوقف کرد.

قالیباف این‌بار ادعا کرد یارانه را به ۱۵۰ هزار تومان می‌رساند و ادامه داد: «دیگه چی کار کنم بهم رای بدین؟». این حرف گوش کارشناسان ژاپنی را تیز کرد و آن‌ها با یک حساب سرانگشتی دریافتند که قالیباف تا الان به اندازه بودجه سالانه قاره آفریقا وعده پولی به مردم داده و اگر واقعا بخواهد به آن‌ها عمل کند، یک بیکار از رییس بانک مرکزی بیشتر پول خواهد گرفت! بنابراین آن‌ها هم یاد گرفتند وعده تولید برق بدهند و از قالیباف عبور کردند و برگشتند کشورشان که به مردم وعده بدهند.

گفتنی است ژاپنی‌ها هرچقدر سعی کردند واکنشی از رئیسی ببینند که از آن برق تولید کنند، موفق نشدند.

منبع: برترینها

ما بچه‌هایی نبودیم که با خطر مرگ و این‌طور مسائل پیش‌ پاافتاده، بترسیم و میدان را خالی کنیم. سرسره‌ها هرچه شیب بیشتری داشتند، صف‌شان هم طولانی‌تر می‌شد. درست وسط سرسره، وقتی بشر داشت به بیشترین سرعت ممکن می‌رسید، برای هیجان بیشتر یک دست انداز اضافه کرده بودند تا آدم را به فضا پرتاب کند. آن‌هایی که خوش‌شانس بودند و بین زمین و هوا دست و پای اضافه نمی‌زدند، دوباره روی همان سرسره فرود می‌آمدند. بدشانس‌ها اما همان وسط گرفتار خطای مهندسی می‌شدند و می‌رفتند جزو نتایج آزمون و خطا. آنهایی که می‌توانستند تا آخر روی سرسره بمانند، به حوضچه  کم‌عمقی می‌رسیدند. جایی که استخوان لگن با کف سیمانی، ملاقات محکمی می‌کرد. آنقدر این ضربات تحتانی تکرار می‌شد که بتن کم‌کم ساب خورده و گود افتاده بود.

آن روز بعد از اینکه چندباری این مهر تایید به پشتم خورد و به قدر کافی کبود شدم، بالاخره از سرسره دل کندم و رفتم سمت دریاچه مصنوعی. موتور بزرگی در انتهای دریاچه، موج‌های بلندی درست می‌کرد. جمعیت داخل آب، بالا و پایین می‌رفتند و خاطرات شمال محاله یادم بره، می‌خواندند. مشغول زمزمه بودم که ناگهان احساس سبکی عجیبی کردم، نگاهی به پایین انداختم و فهمیدم بند مایو پاره شده. همه‌ی قضایا به مویی بند بود. دیگر نمی‌شد از آب بیرون آمد، همان‌طور دست به مایو، به طرف بخش عمیق دریاچه افتادم و از جمعیت کم‌عمق‌نشین دور شدم.

موتور بعد از چند موج بلند خاموش کرد تا آرامش دوباره به دریاچه بازگشت. در همین فاصله، من هم به دریچه خروجی موتور رسیدم. نگاهی به مایو انداختم. هنوز سر جای خودش بود. جمعیت بی‌توجه به من سرگرم عشق و حال خودشان بودند. خیالم راحت شد که هیچ‌کس متوجه وضعیت حساس من در مقطع کنونی نشده. اما این آرامش چند ثانیه‌ای بیشتر طول نکشید. موتور با صدای زوزه‌ای روشن شد و اولین موج مرا بلند کرد و به دیواره کوبید. نعره بلندی کشیدم، با یک دست میله‌ای که از دیوار بیرون زده بود را گرفتم. با آن یکی دستم هم مایو را نگهداشته بودم. سرم را که به طرف جمعیت چرخاندم، فهمیدم توجه همه‌شان به من جلب شده. حالا دیگر اگر غرق هم می‌شدم نباید دست از مایو برمی‌داشتم.

موج‌ها یکی بعد از دیگری قوی‌تر و بلندتر می‌شد. آب آنقدر محکم به صورتم می‌خورد که فرصت نفس کشیدن نمی‌داد. در همان حال غریق‌نجات را دیدم که روی صندلی بالای موتور موج‌ساز نشسته بود و داشت مرا نگاه می‌کرد. انگار داشت با خودش حساب می‌کرد، که ارزش نجات دادن دارم یا نه. یک تکه طناب کهنه هم دستش بود که تهش می‌رسید به یک تیوپ لاستیکی سیاه. تنها چرخی که می‌توانست چنین تیوپی داشته باشد، چرخ فرغون بود. خواستم فریاد بزنم اما دهانم پر از آب شد. قورت دادم. مزه همه اهالی محل را می‌داد. چشمانم سیاهی رفت.

دیگر جانی برای نگهداشتن میله در بدنم نمانده بود. فقط یک‌مقدار جان داشتم که آن هم باید صرف نگهداشتن مایو می‌کردم. میله از دستم بیرون آمد و سفر به اعماق تاریک آب آغاز شد. تازه داشتم آن آخرها، تونل نورانی معروف را می‌دیدم که تیوپ فرغون آمد وسط تصویر و من را نجات داد.

منبع: برترینها

سینا ۴٣ساله: به نظرم رئیسی برنده مناظره دیروز بود. چون همه مشت‌ها را قالیباف خورد و رئیسی بدون این‌که خسته بشه یا ضربه‌ای بخوره از رینگ خارج شد. در واقع بدون این‌که مبارزه کنه، رفت دور دوم. تو کشتی به این حالت میگن به طرف قرعه استراحت خورده. اگر همین‌جوری پیش برن، قالیباف حذف میشه و رئیسی بدون تحمل سختی می‌رسه فینال.

مهرانگیز ٢٧ساله: من فکر می‌کنم اون دسته از دوستانی که ردصلاحیت شدند، برنده واقعی مناظره دیروز بودند. البته نمی‌گذارند ما برویم استادیوم اما ما خانم‌ها به اندازه کافی با اصطلاحات فوتبالی آشنا هستیم. دقیقا اسم این حرکت بازی بدون توپ بود. کاندیداهایی که ردصلاحیت شدند، آبرویشان حفظ شد و از شر سیستم آتلتیکویی ترکیب روحانی- جهانگیری، مشتمل بر حمله و دفاع توأمان، درامان ماندند.

بابک ٣٢ساله: به‌طور قطع جهانگیری برنده انتخابات… ببخشید مناظره بود. فقط حیف که چون مقابل روحانی بازی نمی‌کنه، روحانی سه بر صفر برنده میشه.

نامدار ۵١ساله: یه روزی آگهی تو روزنامه دیدم نوشته بود تویوتا درحد صفر با شرایط ایده‌آل. زنگ زدم و نشونی گرفتم و رفتم خودرو را ببینم. خودروی تر و تمیزی بود، اما صاحبش یه بنز مامان سوار بود به چه نازی. خلاصه ما دلمون گیر کرد پیش هر دو تا. اومدم به طرف بگم آقاجان این بنزت را هم بده به من دیدم پولم به جفتش نمی‌رسه و باید از بین اون دو تا یکی را انتخاب کنم. خلاصه دردسرتون ندم. من قادر به تصمیم‌گیری نبودم که نبودم. تا این‌که طرف دلش سوخت و بنز را داد دست داداشش و من دیگه به اجبار تویوتا را خریدم. صغری کبری چیدم که بگم دیروز هم من رفته بودم تویوتا بگیرم اما دفاع جهانگیری را که دیدم، گفتم هم روحانی را می‌خوام، هم جهانگیری را. حالا شنیدم خودشون قرار گذاشتن یکی‌شون مثل اون بنز بره کنار که مردم تویوتا را انتخاب کنند و خلاص!

ایوب ١٧ساله: مناظره مگه باید برنده داشته باشه؟ ورزش قهرمانی که نیست؟ خیر سرمون پهلوانیه.

مارال ٢۶ساله: منم فکر می‌کنم مناظره برنده نداشت. فقط میرسلیم و رئیسی مساوی کردند. قالیباف هم به نظرم هی گل به خودی می‌زد.

رامتین: برنده واقعی مناظره دیروز سیدجلال حسینی بود. مهم نیست تو مناظره حضور نداشت. درحین مناظره اثبات شد می‌شود تو مناظره نبود اما برنده‌اش بود. بنابراین چون هرجای دنیا هر نظرسنجی‌ای بگذارند که یک طرفش نماینده‌ای ازپرسپولیس باشد، نفر پرسپولیس بالاترین رأی را می‌آورد، پس برنده مناظره دیروز هم یک پرسپولیسی است.

پرنیا ٣٣ساله: وا؟ مگه مناظره بود؟ من فکر کردم بازم رئال بازی داره که این همسایه ما و پسرهاش هی جیغ و هورا می‌کشیدن.

منبع: برترینها

عاشق آزمایشگاهش بود. هیچ‌وقت دفتر معلم‌ها نمی‌رفت. مستقیم از آزمایشگاه می‌آمد سر کلاس و به محض تمام‌شدن کلاس، دوباره برمی‌گشت آزمایشگاه. درظلمات زیرزمین، آزمایشگاه آقای فکور مثل یک باغ سرسبز بود. از زمین تا سقف پر بود از گلدان‌هایی که خودش می‌کاشت و رویشان تحقیق علمی می‌کرد. فقط حیف که هوایش گرفته بود و همین که وارد آزمایشگاه می‌شدیم، چرتمان می‌گرفت. دم گرم گلخانه و آرامش بهشتی که داشت، تمام کلاس را در هپروت فرو می‌برد. تنها کلاسی بود که برای تمام‌شدنش لحظه‌شماری نمی‌کردیم. هیچ‌کس متوجه گذر زمان نمی‌شد. آزمایشگاه مثل سرزمین عجایب بود. به محض گذشتن از در، همه چیز فرق می‌کرد. محبت و مهربانی آقای فکور ما را هم با همدیگر مهربان‌تر می‌کرد. دیگر کسی با کسی دعوا نمی‌کرد. همه فقط لبخند می‌زدند.

آقای فکور دست به خیر هم بود. به خرج خودش یک هواکش بزرگ برای آزمایشگاه خرید تا دود واکنش‌ها کسی را مسموم نکند، با این حال باز هم بخارهای رنگی از هوا نمی‌رفت. زنگ‌تفریح‌ها یا وقت‌هایی که کلاسی در کار نبود، اوضاع از این هم بدتر می‌شد. مه غلیظی همه ‌جا را می‌پوشاند و چشم، چشم را نمی‌دید. با این وضع، باز هم آقای فکور درمیانه دود و مه، مشغول کار برای پیشبرد علم بود.

همین‌ کار و تلاش زیاد هم باعث می‌شد که آقای فکور با اختلاف، ثروتمندترین معلم مدرسه باشد. آقای فکور برای همه ما، قهرمان علم بهتر از ثروت بود. مردی که همیشه می‌گفت، اگر علم داشته باشی و درمسیر درستی از آن استفاده کنی، حتما به ثروت هم می‌رسی.

خودش ‌سال اول با پیکان جوانان آمد و هر‌سال بهتر از پارسال شد. آن‌قدر بهتر که ‌سال آخر، وقتی من داشتم برای همیشه از آن مدرسه می‌رفتم، یک بی‌ام‌و دو‌هزار نو، خریده بود.

 فکور آن پایین، گوشه زیرزمین، یک کارخانه کوچک خوشحال‌سازی برای خودش راه انداخته بود و تمام این سال‌ها داشت شادی‌هایش را بین بچه‌ها تقسیم می‌کرد.  

اینها را اما هیچ‌کس نفهمید. نه ناظم‌مان آقای فراهانی که تمام وقت درگیر مو، ناخن و وضع رخت‌ولباس ما بود و نه باقی کادر مدرسه و معلم‌ها که بحث‌شان هیچ‌وقت از اطلاعیه‌های تعاونی اداره فراتر نمی‌رفت.

خاطرات کسب‌وکار پنهان آقای فکور را، سال‌ها بعد همکلاسی‌های معتادم تعریف کردند. همان مشتری‌های مرد خوش‌حالی‌فروش.

منبع: برترینها

منبع: برترینها