همه دستگاه‌های دولتی نیروی مازاد دارند

ایلنا نوشت: رییس سازمان اداری و استخدامی کشوری گفت: تمام دستگاههای دولتی نسبت به آنچه استاندارد کارایی‌شان است نیروی مازاد دارند. باید سعی شود هزینه‌های جاری دولت کم و به تدریج حجم دولت نیز کنترل شود.

جمشید انصاری در پاسخ به این پرسش که آیا برای تفکیک وزراتخانه‌های اقتصادی نظر فعالان اقتصادی را نیز جویا شده‌اید یا خیر؟ اظهار داشت: زمانی که موضوعی‌اعلام می‌شود فضا آماده است که همه اظهار نظر داشته باشند. از بخش خصوصی‌گرفته تا بخش دولتی اما در حال حاضر وضعیت به گونه‌ای نیست که جلسه بگذاریم و نظرات همه را جویا شویم.

وی افزود: زمانی‌ که موضوعی را اعلام می‌کنیم افراد صاحب نظر می‌توانند در رسانه‌ها و سایت‌ها نظرات خود را اعلام کنند و پس‌از جمع بندی در صورتی‌که لازم شد جلساتی را با مجلس و یا بخش خصوصی برگزار کنیم.

معاون رییس جمهور تصریح کرد: هم اکنون لایحه تفکیک وزارتخانه‌ها به مجلس تقدیم شده و تنها برای جزئیات این تفکیک می‌توان نظرات افراد را جویا شد.

معاون رییس جمهور در پاسخ به این پرسش که در دولت احمدی‌نژاد به دلیل استخدام‌های بی رویه، عمده منابع مالی‌صرف پرداخت حقوق به افراد شد و هزینه‌های جاری نسبت به هزینه‌های عمرانی افزایش یافت، برنامه دولت دوازدهم برای حل این مسئله چیست؟ ، خاطر نشان کرد: ما ناچاریم برنامه‌ها را ادامه دهیم زیرا زمانی که این افراد جزو کارکنان دولت محسوب می‌شوند دولت نمی‌تواند به آنها حقوقی پرداخت نکند اما باید جلوی افزایش این هزینه‌ها را گرفت.

وی گفت: افزایش‌هایی که به عنوان نرخ تورم در پرداختی کارکنان اعمال می‌شود منطقی است اما به جز آن باید سعی شود هزینه‌های جاری دولت کاسته شود و به تدریج حجم دولت نیز کنترل شود.

رییس سازمان اداری استخدامی‌ کشوری همچنین در پاسخ به این پرسش که گفته می‌شود یکی از ارگان‌هایی‌ که نیروی مازاد دارد نهاد ریاست جمهوری است آیا برنامه‌ای برای کاهش نیرو در این نهاد وجود دارد یا خیر؟ ، گفت: تمام دستگاه‌های دولتی نسبت به آنچه استاندارد کارایی‌شان است نیروی مازاد دارند و باید کنترل شوند.


منبع: الف

رشد بی‌ضابطه اجاره‌بها / آوار نرخ سود و رکود ساخت و ساز بر بازار اجاره

در حالی که اجاره‌بها تابع قیمت مسکن بوده و قیمت‌ مسکن این روزها از ثبات نسبی برخوردار است، اما گزارش ها از افزایش بی ضابطه اجاره بهای مسکن در بازار حکایت دارد.

به گزارش فارس، اصلی‌ترین شاخص تعیین اجاره بها، قیمت مسکن است و اگر قیمت مسکن افزایش پیدا کند و رو به رشد باشد تبعا با افزایش رشد قیمت مسکن، افزایش بها نیز امری طبیعی است، اما این روزها می‌بینیم که از سال ۹۲ به بعد و به رغم اینکه قیمت مسکن افزایش پیدا نکرده ولی هر ساله اجاره بها افزایش داشته و هرچند این افزایش بالا نبوده ولی این افزایش قلیل هم حتی در چهار پنج سال گذشته به عدد قابل توجهی رسیده و تغییرات زیادی را در اجاره بها برای دهک‌های ضعیف و متوسط که عموما از مستاجرین هستند، ایجاد کرده است.

اکثر مشاوران املاک در خصوص رشد بی ضابطه نرخ اجاره بها علیرغم ثبات قیمت مسکن می گویند: موجرین و مالکین هرساله چند شاخص را به رغم تمام نکاتی که به عنوان مشاور در این حوزه به آنها اعلام می‌کنیم برای تعیین اجاره بها در نظر می‌گیرند که قیمت مسکن مهمترین عامل تعیین کننده برای این موضوع است 

آنها اضافه می‌کنند: اما موضوعی که ناخودآگاه در بازار اجاره بها مالکان را تحت تاثیر قرار می‌دهد سود بانکی و نرخی است که بانک‌ها از بابت سپرده گذاری به مردم پرداخت می‌کنند،بنابراین علی‌رغم ثبات قیمت‌ها با نگاه به نرخ سود بانکی این بار نرخ اجاره را بالا می برند.

برخی از مشاوران املاک در سطح شهر تهران نیز بر این باور هستند که دلیل رشد اجاره بها را نمی دانند و نقشی هم در تعیین اجاره بها ندارند اما این موضوع را نیز درک نمی‌کنند که وقتی قیمت مسکن رشد نداشته و تورم هم در حدود ۱۰ تا ۱۲ درصد است چرا باید اجاره بها از رشد ۳۰ تا ۴۰ درصدی برخوردار شود.

آخرین گزارش بانک مرکزی در خصوص تحولات اجاره بهای مسکن تا اردیبهشت ماه نشان می دهد که شاخص مسکن اجاره‌ای در شهر تهران و در کل مناطق شهری نسبت به مدت مشابه در سال قبل به ترتیب ۱۱٫۵ و ۹٫۷ درصد رشد داشته است و این رشد ۳۰ تا ۴۰ درصد تا حدودی دور از واقعیت و خارج از ضابطه است.

*اجاره بها پایه اصلی افزایش سالانه ناشی از میزان تورم عمومی در کشور

پیرلورن مشاور معاون مسکن وزارت راه و شهرسازی با بیان اینکه اجاره بها پایه اصلی افزایش سالانه ناشی از میزان تورم عمومی در کشور است، می گوید: حداقل انتظار افرادی که در این حوزه سرمایه گذاری کردند حداقل یک سود و هزینه‌های ناشی از سرمایه گذاری استهلاک سرمایه شان است و این دور از انتظار نیست.

مشاور معاون مسکن وزارت راه و شهرسازی اضافه می‌کند: در حال حاضر نرخ سود بانکی بسیار تاثیرگذار در افزایش یا کاهش اجاره بها است و چون نرخ سود بانکی همچنان بالاست افراد مقایسه می‌کنند.

البته اگر چه هنوز نرخ سود بانکی بالاست اما نکته ای که حائز اهمیت است این است که به محض کاهش نرخ سود بانکی، مالکان واحدهای مسکونی برای جبران سعی در بالا بردن اجاره بها می‌کنند.همه ساله با معضل رشد اجاره بها مواجه هستیم و هیچ ارگان و نهادی نیز بر آن نظارت نمی کند اما دولتی ها به خصوص مسئولان ارشد وزارت راه و شهرسازی بر این موضوع تاکید دارند که دولت نمی تواند و نباید بر بازار اجاره بها دخالت مستقیم داشته باشد.

مشاور معاون مسکن وزارت راه و شهرسازی با اشاره به اینکه دولت نمی‌تواند در امر اجاره بها ورود پیدا کند، می گوید: منطق این است که اجاره بها از یک سیاست پیروی کند و آن سیاست بازار است و دولت نمی‌تواند خیلی وارد این حوزه شود، چون قرارداد‌ها را قانون می‌گوید و کاملا دو طرفه است، یعنی من به عنوان سرمایه گذار انتظار بازدهی دارم. در سال‌های اخیر که تورم کنترل شده و کشور با رکود دست‌به گریبان بوده است افزایش اجاره‌بها زیاد نبوده و نهایت ۱۰ درصد بوده در حالیکه نرخ سود بانکی و تورم بیش از این عدد است.

پیرلورن متذکر شد: نیازمند نظارت قوی در بازه نقل و انتقالات مسکن در ماه دو و ۳ هستیم که بعضی‌ها می‌آیند و سودا طلبی می‌کنند. افزایش نرخ اجاره‌بها کاذب است ولی اینکه انتظار هیچ افزایشی را نداشته باشیم انتظار غیر منطقی و غیر اقتصادی است.

اما گزارش میدانی خبرنگار فارس از بازار مسکن و اجاره بها بر این موضوع تاکید دارد که رشد اجاره‌بها در ماه‌های گذشته و آتی به دلیل رکود ساخت و ساز در دو یا سه سال گذشته است.

*کاهش عرضه مسکن بر بازار اجاره تاثیر داشته/به سایت‌های اینترنتی روی آورده‌ایم

برخی از مشاوران املاک با تاکید بر اینکه اگر چه تورم و قیمت مسکن تاثیر بسزایی در نرخ اجاره بها دارند اما نکته ای که این روزها نقش زیادی بر اجاره بها داشته نبود واحد مسکونی اجاره ای و فایل اجاره در دفاتر مشاور املاک است.

سلطان محمدی یکی از مشاوران املاک با اشاره به اینکه نرخ اجاره بها ۳۰ تا ۴۰ درصد رشد داشته است گفت:رکود ساخت و ساز در سه سال گذشته باعث شده تا تعداد واحدهای مسکونی استیجاری و فایل اجاره در بنگاه‌های مسکن کاهش یابد.

وی افزود:افزایش تقاضا و کاهش عرضه همواره در قیمت مسکن تاثیر داشته است بنابراین وقتی عرضه از تقاضا عقب باشد و قیمت مسکن هم به گونه ای باشد که در توان خرید متقاضیان ننیست مردم به اجاره‌نشینی روی می آورند و همین موضوع موجب رشد بیش از حد اجاره‌بها می‌شود.

سلطان محمدی گفت:فایل اجاره به قدری کاهش یافته است که هر روز برای پاسخگویی به متقاضیان اجاره به سایت‌های اینترنتی درج آگهی مراجعه می‌کنیم. کاری که به هیچ وجه در گذشته آنرا انجام نداده بودیم.

*مالکان به گرفتن اجاره به جای ودیعه روی آورده‌اند/اجاره متری یک میلیون به پایین شهر کشیده شد

رحیم پور یکی از مشاوران املاک در منطقه ۱۲ می گوید:اگر چه رئیس اتحادیه املاک اعلام کرده نرخ اجاره بها ۱۰ تا ۱۵ درصد افزایش داشته است اما باید گفت این عدد در حدود ۳۰ تا ۴۰ درصد است و بیشتر مالکان به گرفتن اجاره به جای ودیعه روی آورده اند.

وی افزود:قبلا و در گذشته اجاره متری یک میلیون تومان را بیشتر در نقاط مرکزی و بالای شهر می دیدیم اما هم اکنون این موضوع نیز به مناطق پایین شهر نیز تسری پیدا کرده است.

به گفته برخی از مشاوران املاک منطقه ۱۲ نبود ساخت و ساز در سال های گذشته باعث شده تا تقاضا برای اجاره مسکن بیشتر از عرضه باشد بنابراین نبود تناسب میان عرضه و تقاضا باعث شده تا نرخ اجاره بها بیشتر از تصور و انتظار افزایش یابد.

*آثار ورشکستگی موسسات بر اجاره‌بها/هیچ سالی به اندازه امسال مستاجران را مستاصل ندیده بودیم

پورابراهیمی یکی از مشاوران املاک منطقه نیز ۶ می گوید:ورشکستگی موسسات مالی از یک سو و نبود واحدهای مسکونی اجاره ای از سوی دیگر باعث شده تا نرخ اجاره بها بیش از حد انتظار افزایش یابد و اینکه گفته می شود برخی مشاوران املاک در بالا بردن قیمت ها نقش دارند بی انصافی است.

وی ادامه داد:اگر در سال گذشته رهن یک واحد مسکونی ۸۰ متری بالغ بر ۹۰ میلیون تومان بود امسال برای همان واحد مسکونی با همین ودیعه باید ماهانه ۵۰۰ هزار تومان اجاره در نظر گرفت.

پورابراهیمی تاکید کرد:این روزها مالکان ترجیح می دهند اجاره بهای خود را افزایش دهند و از دریافت ودیعه خودداری می کنند چرا که معتقد هستند چون نرخ سود بانکی کاهش یافته و بانک ها سود کمتری پرداخت می کنند پس دریافت اجاره می تواند کمک بیشتری به آنها کند.

وی افزود:در طی سال ها فعالیت در دفاتر مشاور املاک به اندازه امسال مستاجران را مستاصل ندیده بودیم و متاسفانه جز شرمندگی هیچ اقدامی هم برای آنها نمی توانیم انجام دهیم.


منبع: الف

هیئت انتظامی بانک‌ها مدیرعامل یک بانک خصوصی را محکوم کرد

به‌تازگی هیئت انتظامی بانک‌ها رأی محکومیت مدیرعامل یکی از بانک‌های خصوصی کشور را صادر کرده است.

به گزارش تسنیم، در رأی هیئت انتظامی، مدیرعامل این بانک در برابر اتهامات وارده، مجرم شناخته شده است. نامبرده که سابقه طولانی در مدیریت بانکی دارد، نسبت به این رأی اعتراض کرده و هم‌اکنون رأی این هیئت و درخواست تجدید نظر در نوبت طرح در شورای پول و اعتبار است.

گفته می‌شود، در صورت قعطی شدن رأی صادره، مدیرعامل فعلی از سمت خود برکنار و برای همیشه از حضور در سمت‌های مدیریتی محروم خواهد شد.

ظاهراً این بانک در جریان فروش ارز بانک مرکزی تخلفاتی داشته است.


منبع: الف

تعلل بانک مرکزی در کاهش نرخ سود بانکی/ سپرده‌ها از بانک خارج نمی‌شود

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام با بیان اینکه نرخ سود سپرده ها باید نزولی باشد، گفت: با کاهش نرخ سود بانکی، سپرده‌ها از سیستم بانکی خارج نمی‌شود و تعلل موجود برای کاهش نرخ سود از سمت دستگاه نظارتی و بانک مرکزی است.

غلامرضا مصباحی مقدم در گفتگو با باشگاه خبرنگاران پویا؛ درباره طرح کاهش نرخهای سود بانکی گفت: قبول کنیم که ۳ سال است نرخ تورم شیب نزولی دارد، با این وجود نقدینگی به شدت رشد کرده و باید این نقدینگی کنترل می شد و اجازه نمی‌دادند که نقدینگی به ۱۲۰۰ هزار میلیارد تومان برسد و در این حد رشد کند.

مصباحی مقدم با اشاره به اینکه  چشم انداز شرایط امروز اقتصادی کشور نشان نمی دهد که تورم دوباره رشد بالا داشته  و نرخها به صورت شتابان بالا برود، گفت:  بر این اساس من معتقدم که نرخ سود سپرده ها باید نزولی باشد.

این نماینده سابق مجلس گفت: وقتی که مردم ببینند نرخ تورم به زیر ۱۰ درصد رسیده و هنوز روند کاهشی خود را ادامه می دهد انتظارات خود را متناسب با نرخ تورم تعدیل خواهند کرد.

وی افزود:‌ مردم سپرده های خودشان را در شرایطی طی سال ها در بانکها گذاشتند که نرخ تورم بالاتر از نرخ سود بود و تجربه طولانی مدتی در این زمینه وجود دارد.

مصباحی مقدم تصریح کرد:‌ معنای این کار مردم این بود که قدرت خرید پولی که در بانک ها سپرده گذاری کرده بودند در حال کاهش بود. با این وجود پول های خود را در سیستم بانکی می‌گذاشتند،  حال در شرایطی قرار داریم که سود واقعی به دست مردم می رسد. یعنی تورم به اضافه نرخ سود مثبت و این یعنی اینکه مردم از سپرده های خود سود واقعی به دست می آورند.

وی با اشاره به اینکه درباره کاهش نرخ سود بانک ها بحثهای زیاد شده است گفت:‌ نباید در زمینه کاهش نرخ سودها واکنش منفی وجود داشته باشد و معتقدم هیچ اتفاقی نخواهد افتاد اگر نرخ سود بانکی کاهش یابد.

مصباحی مقدم با اشاره به مشکلات نظام فعلی بانکداری کشور و  با بیان اینکه با کاهش نرخ سود بانکی، سپرده‌ها از سیستم بانکی خارج نمی‌شود، گفت: تعلل موجود برای کاهش نرخ سود از سمت دستگاه نظارتی و بانک مرکزی است.

این نماینده سابق مجلس با اشاره به اینکه موضوع ادغام موسسات اعتباری و بانک ها یک اقدام اجرایی و وظیفه بانک مرکزی است و شرایط برای این امر وجود دارد ، گفت:بانک مرکزی ابتدا باید توافق لازم را با موسساتی که نیاز به ادغام دارند صورت دهد و در قدم بعدی اعلام کند که فلان بانکها باهم ادغام شده‌اند، از این حیث روش فعلی که در پیش گرفته شد مناسب نیست.


منبع: الف

واردات سالانه ۴ میلیارد دلار دانه روغنی/ ۹۰ درصد روغن وارداتی سویا و پالم است

مجری طرح دانه‌های روغنی وزارت جهاد کشاورزی گفت: ۹۰ درصد روغن وارداتی سویا و پالم است.

به گزارش فارس، علیرضا مهاجر صبح امروز در نشستی خبری به اهمیت کشت دانه‌های روغنی در داخل کشور در راستای سیاست‌های اقتصاد مقاومتی اشاره کرد و گفت: یکی از بزرگ‌رین مشکلات ما که ضریب امنیت غذایی را کاهش داده، دانه‌های روغنی است، محصولی که بخش زیادی از آن وارد می‌شود. از دو سال گذشته تا کنون با توجه به علاقه کشاورزان و برنامه‌های دولت، توانستیم ۱۷۰ هزار تن کلزا برداشت کنیم و از کشاورزان به صورت خرید تضمینی خریداری شود.

وی با اشاره به رشد کشت دانه روغنی کلزا نسبت به سال گذشته افزود: امسال برداشت کلزا ۲٫۵ برابر افزایش داشته و پیش‌بینی می‌کنیم سطح کشت کلزا در سال زراعی ۹۶-۹۷ به ۳۰۰ هزار هکتار برسد.

مهاجری همچنین از واردات دو دستگاه کارنده از کشور آلمان خبر داد و گفت: در سال گذشته برای نخستین بار این دستگاه وارد کشور شد که توسط متخصصان داخلی کپی‌برداری و تکثیر شد و هم‌اکنون ۱۱۰۰ دستگاه بین کشاورزان توزیع شده است.

مجری طرح دانه‌های روغنی همچنین از برنامه‌های آموزشی وزارت جهاد برای کارشناسان خبر داد و افزود: با دولت آلمان توافق‌هایی انجام شده که در دو سال آینده ۳۰۰ کارشناس داخل کشور را آموزش دهیم تا برنامه تولید دانه‌های روغنی را پایدار کنیم.

مهاجر اذعان داشت که متأسفانه در تامین دانه‌های روغنی بیش از ۹۰ درصد به خارج از کشور وابسته‌ایم و اگر نتوانیم در طرح دانه‌های روغنی موفق باشیم، پایداری و خودکفایی در طرح گندم را هم از دست می‌دهیم.

به گفته وی هم‌اکنون سالانه ۴ میلیارد دلار ارز کشور صرف واردات روغن خام، کنجاله و سویا می‌شود، مضاف بر آنکه تأمین کنجاله دام وابسته به دانه‌های روغنی است که اگر آن را نداشته باشیم در کنار آن بازهم باید سالانه ۳ تا ۴ میلیون تن علوفه برای تولید مرغ و تخم‌مرغ و گوشت وارد کنیم.

مجری طرح دانه‌های روغنی وزارت جهاد کشاورزی به مزیت‌های تولید دانه‌های روغنی در داخل کشور اشاره کرد و گفت: روغنی که در داخل کشور تولید می‌شود تراریخته نیست و فاصله برداشت محصول تا استحصال روغن کوتاه خواهد بود. از تمام دست‌اندرکاران می‌خواهیم که به این مهم کمک کنند، چراکه اگر پرداخت پول کشاورزان به‌موقع انجام نشود، در توسعه طرح دانه‌های روغنی پیشرفت نخواهیم داشت.

مهاجری اضافه کرد: تاکنون نزدیک به ۷۰ درصد پول کلزاکاران در استان‌های گرم و معتدل پرداخت شده است.

وی در پاسخ به سؤال خبرنگار فارس که چرا فقط کشت کلزا را در دستورکار قرار داده‌اید، و تاکنون چند درصد را از طریق داخل تأمین کرده‌اید، اظهار داشت: بیش از ۹۵ درصد از روغن مورد نیاز کشور وارد می‌شود و در عین‌ حال با توجه به طرح تولید دانه‌های روغنی و کم آب بودن کشور، کلزا تنها محصولی است که در فصل پاییز کشت و از نزولات جوی استفاده می‌کند، مضاف بر اینکه مکمل خوبی برای تولید و پایداری گندم است، اما در کنار آن ارقام آفتاب‌گردان، کنجد، سویا و گلرنگ نیز جزو برنامه‌های ما است که از سال گذشته توانسته‌ایم کشت آن را در برخی از نقاط کشور توسعه دهیم.

وی درمورد روغن دانه گلرنگ گفت: در زمین‌های محروم و کم بازده این محصول را کشت می‌کنیم که هم روغن آن قابل استحصال است و هم کشاورزان از برگ‌های آن برای مصارف رنگرزی استفاده می‌کنند.

مهاجری از بسته حمایتی ۲۰ بندی برای تشویق کشاورزان در طرح دانه های روغنی خبر داد و گفت: با وجود تمام تنگناهایی که وجود دارد سعی کردیم تا با ارائه تسهیلات ازجمله بیمه رایگان کشت کلزا، پرداخت وام ۲٫۵ میلیون تومانی و پرداخت یارانه خرید ماشین‌آلات کشاورزی به فرآیند تولید دانه‌های روغنی در کشور کمک کنیم.


منبع: الف

زنگنه در مجلس: قرارداد توتال امنیت‌زا است/ هیچ محدودیتی برای استفاده از ظرفیت‌های داخلی وجود ندارد

وزیر نفت با تشریح چگونگی انعقاد قرارداد توسعه فراساحل فاز ۱۱ پارس جنوبی گفت: این قرارداد برای ما امنیت‌زا است و اگر به هر دلیلی در حین اجرا پیمانکار کار را متوقف یا رها کند هیچ پرداخت و یا خسارتی داده نمی‌شود.

به گزارش ایسنا، بیژن زنگنه در جلسه علنی امروز (چهارشنبه) مجلس با توضیح شرایط و ویژگی‌های قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی با توتال، گفت: مجموعه تعهداتی که دولت با مصوبه شورای اقتصاد دارد، ۱۲ میلیارد و ۹ میلیون دلار است و این که گفته می‌شود دولت رفته قراردادی بسته که در طول ۲۰ سال،۵۰ درصد تولید میدان را به شرکت خارجی می‌دهد، حرف نادرستی است.

زنگنه خاطرنشان کرد: در این نوع قرارداد هیچ گونه محدودیتی برای استفاده از ظرفیت‌های داخلی و ارجاع کار برای شرکت‌های داخلی نداریم.

وزیر نفت یادآور شد: در آبان ماه سال ۹۴ دولت مصوبه‌ای داشت و براساس قانون، نحوه اجرا،‌ الگو و ساختار قراردادهای نفتی را تصویب کرد. پس از آن بحث های زیادی مطرح شد و در محضر آقای لاریجانی رئیس مجلس آخرین جلسات در این موضوع برگزار شد و نهایتا در تاریخ ۳۱/ ۵/ ۹۵ در جلسه غیر علنی مجلس توضیحات لازم را ارائه کردم. بعد از بررسی ها مصوبات دولت بر مبنای تصمیمات اصلاح شد و در تاریخ ۲۱/ ۶/ ۹۵ یعنی حدود ۱۰ ماه پیش رئیس مجلس اعلام کرد که این مصوبات مغایرتی با قوانین ندارد و الگو و ساختار قطعی شد.

وی تصریح کرد: در این راستا ما مذاکرات و مباحث مربوط به عقد قرارداد را با شرکت های داخلی و خارجی شروع کردیم و تنها به این نوع قرارداد محدود نیستیم. یکی از مواردی که مدنظر ما بود،‌ توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی بوده که در تاریخ ۸/ ۱۱/ ۹۴ یادداشت تفاهمی بین شرکت ملی نفت ایران و توتال فرانسه امضا شد تا کارهای مطالعاتی انجام شود در آن روز هم ما قرارداد رازداری و محرمانگی را با شرکت توتال به جهت اینکه اطلاعاتی باید در اختیار این شرکت قرار می گرفت، امضا کردیم.

زنگنه ادامه داد: در ۱۸/ ۸/ ۹۵ بعد از اینکه الگوی قرارداد تصویب شد،‌ این قرارداد به سمت نهایی شدن پیش رفت که سهم شرکت توتال ۵۰.۱ درصد و شرکت ملی نفت چین ۳۰ درصد و شرکت پترو پارس ایران ۱۹.۹ درصد در این قرارداد تنظیم شد. مذاکرات لازم هم انجام شد و یک قرارداد و ۱۴ پیوست در ۱۲/ ۴/ ۹۶ به امضا رسید.

وزیر نفت خاطرنشان کرد: از نظر کارشناسان اقتصادی این نوع عملیات را سرمایه گذاری خارجی تلقی می‌کنند نه یک قرارداد عادی پیمانکاری. در اجرای این قرارداد نیز ما برابر ۵۶ میلیون متر مکعب گاز طبیعی در روز در فاز ۱۱ تولید خواهیم داشت. این فاز جزء مرزی‌ترین فازها است که به تاخیر افتاده است.

وی ادامه داد: با اجرای این طرح در طول ۲۰ سال،‌ ۳۳۵ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی ترش، ۲۹۰ میلیون بشکه میعانات گازی، ۱۴ میلیون تن گاز مایع، ‌۱۲ میلیون تن اتان و ۲ میلیون تن گوگرد و ۳۱۵ میلیارد متر مکعب گاز سبک شیرین ارزش تولیداتی است که در این دوره قرارداد آن هم با قیمت نفت ۵۰ دلار و گاز ۲۰ سنت که ارزش فعلی صادرات ما است، تولید می‌شود. در واقع دوره عمری که ما در نظر گرفتیم، بالای ۱۳۰ میلیارد دلار ارزش تولیدات این فاز است.

زنگنه اظهار داشت: قرار است که در راستای اجرای این قرارداد ۳۰ حلقه چاه حفر شود، ‌۲ سکو احداث شود و ۲ رشته خط لوله ۳۲ اینچ به طول ۲۵۴ کیلومتر انجام شود. در واقع بخش اول اجرا ۲ میلیارد و ۹۷۴ میلیون دلار هزینه دارد.

وزیر نفت همچنین بیان کرد: در فاز دوم اجرای پروژه ما به فشارافزایی بر سر سکوها می پردازیم که باعث می شود تولیدمان تداوم یابد. بعد از ۳ سال و نیم که فاز اول وارد مدار شد تولید ۵۶ میلیون متر مکعبی آغاز می شود و بعد از چند سال از آن هم سکوی جدید به منطور فشارافزایی فعالیت خواهد کرد.

وزیر نفت با اشاره به هزینه حفاری در سایر فازهای پارس جنوبی اظهار کرد: هزینه حفاری هر چاه در فاز ۱۲، ۴۱.۶ میلیون دلار در فاز ۱۵ و ۱۶ ،‌ ۴۱.۴ میلیون دلار،‌ در فاز ۱۷ و ۱۸،‌ ۴۱.۱ میلیون دلار بوده است. اما در اینجا برای فاز ۱۱، ۳۱ میلیون دلار با کنسرسیوم طرف قرارداد تفاهم کردیم.

وزیر نفت در ادامه گفت: زمانی که ما افت فشار داشته باشیم، فاز دوم این پروژه یعنی فشارافزایی برای سال ۲۰۳۲ تولید خواهد داشت،‌ در واقع تولید ما دو برابر می شود و ما باید این تکنولوژی را بدست آورده ضمن اینکه برای دیگر فازها هم مورد استفاده قرار دهیم.

زنگنه افزود: اولین بار است که چنین سکویی آماده می شود که ۲۰ هزار تن وزن دارد، اما سایر سکوها چنین شرایطی را نداشتند. هیچ جایی در منطقه ما آن را نساختند البته ما هم از نظر قیمت گذاری بررسی های خود را انجام داده ایم.


منبع: الف

بیش از ۱۵ درصد مصنوعات طلای کشور قاچاق است

رییس اتحادیه طلا و جواهر کشور گفت: در تهران از حدود ۲۸۵۰ واحد طلاسازی، ۸۰۰ واحد تعطیل شده اند و طبق آمار رسمی در کشور از ۳۲ هزار واحد تولیدی طلا، حدود چهار هزار واحد تعطیل شده اند.

به گزارش ایسنا، محمد کشتی آرای در نشست خبری یازدهمین نمایشگاه بین المللی صنایع، ابزار، ماشین آلات و تولیدات فلزات گرانبها و سنگ های قیمتی با بیان اینکه طلای وارداتی وجود ندارد، اظهار کرد: ورود مصنوعات طلا به کشور ممنوع است، اما هر شخصی که وارد کشور می شود می تواند تا ۱۵۰ گرم طلای دست ساز برای مصرف شخصی وارد کند.

وی با غیر قانونی و شوم خواندن پدیده قاچاق طلا و جواهر، ادامه داد: برآوردها در سه سال پیاپی با بررسی ویترین طلافروشی ها نشان می دهد که به طور میانگین ۱۵ تا ۲۲ درصد مصنوعات داخل ویترین ها، به صورت غیرقانونی وارد کشور شده است.

رییس اتحادیه طلا و جواهر کشور به افت قیمت طلا در چند هفته گذشته اشاره کرد و گفت: قیمت طلا در دو تا سه هفته گذشته با افت ۱٫۶ درصدی مواجه شده که این افت در طی مدت ۱۰ روز تا دو هفته، قابل ملاحظه است.

کشتی آرای با اشاره به عوامل موثر در کاهش قیمت جهانی طلا، خاطرنشان کرد: تنش های سیاسی منطقه باعث شد میل خرید و سرمایه گذاری در طلا کاهش پیدا کند، همچنین ارزش دلار در مقابل ارزهای دیگر کاهش پیدا کرده است و همواره کاهش ارزش دلار باعث کاهش قیمت طلا می شود.

وی اضافه کرد: شاخص های اقتصادی بسیاری در معادلات و مبادلات اقتصادی تاثیرگذار هستند، به عنوان نمونه در چند هفته گذشته، شاخص اشتغال جهانی افزایش یافته و این موضوع باعث تقویت تولید و کاهش سرمایه گذاری بر روی طلا شده است.

ثبت نمایشگاه طلای اصفهان در تقویم جهانی

رییس اتحادیه طلا و جواهر کشور تاکید کرد: ویژگی مهم نمایشگاه طلای اصفهان، برگزاری منظم و مرتب سالانه آن بوده به طوری که این رویداد در تقویم نمایشگاه های طلا و جواهر دنیا به ثبت رسیده است.

کشتی آرای خاطرنشان کرد: در سال های اولیه انقلاب و پس از آن به دلیل تحریم ها و هشت سال دفاع مقدس، صنعت طلای کشور از دنیا عقب ماند، در سال های اولیه برگزاری نمایشگاه در اصفهان و در بخش ماشین آلات، ماشین آلات و ابزار ابتدایی نمایش داده می شد اما سال به سال وضعیت بهتر و دستگاه ها و ماشین آلات به روزتر شد.

وی در خصوص پیگیری و اصلاح قانون مالیات بر ارزش افزوده اظهار کرد: این قانون در دست اصلاح و تغییر است، اما بحث تغییر دولت و انتخابات وجود داشت و این دو باعث شدند تا قانون مالیات که قرار بود دو سال پیش مطرح شود به تعلیق بیفتد. پرکاری مجلس باعث شد اصلاح قانون مالیات بر ارزش افزوده به تعلیق بیفتد اما امیدواریم در ماه آینده این قضیه در کمیسیون اقتصادی مجلس شورای اسلامی مطرح شود.

۳۰۰ تن طلا در منازل نگهداری می شود

رییس اتحادیه طلا و جواهر کشور خاطرنشان کرد: بر اساس آمار غیررسمی حدود ۳۰۰ تا ۴۰۰ تن طلای ساخته شده، توسط مردم خریداری شده و در منازل آنان نگهداری می شود.

کشتی آرای به وضعیت رکود و تاثیر آن بر فعالیت واحدهای تولیدی اشاره و اضافه کرد: در تهران از حدود ۲۸۵۰ واحد طلاسازی، ۸۰۰ واحد تعطیل شده اند و طبق آمار رسمی در کشور از ۳۲ هزار واحد تولیدی طلا، حدود چهار هزار واحد تعطیل شده اند.


منبع: الف

خودروهای چینی چرا گران شد؟/ جلسه خودرویی مجلس با خودروسازان

خانه ملت نوشت: درحالی که به اعتقاد برخی کارشناسان صنعت‌خودرو،شناخت کافی چینی‌ها از بازار ایران دستاورد جدی آنها بوده ،اما عضوکمیسیون صنایع مجلس معتقد است افت کیفیت تولیدداخل موجب نفوذ چینی‌ها در بازار خودرو بوده است.

تغییرات قیمتی خودرو در بازار از از موضوعاتی است که همواره جذابیت خاص خود را برای گروه‌های مختلف خریداران خودرو حفظ کرده است ؛ تغییراتی که بستگی به عوامل مختلفی از جمله اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی دارد.

در چند روز اخیر بازار خودروهای وارداتی و تولید داخل کشور حواشی و اخبار فراوانی داشته‌اند و قیمت جدید برخی خودروها در سال جدید نیز اعلام شد و در این قیمت گذاری جدید خودروهای پراید و پژو ۴۰۵با افزایش قیمت ۱۵۰ تا ۲۰۰هزارتومانی رو‌به‌رو شدند.

برخی کارشناسان معتقد بودند که باید در قبال این افزایش قیمت‌ها مشتریان شاهد افزایش کیفیت نیز باشند، اما در بررسی تغییرات قیمت بازار خودرو علی‌رغم ثبات نسبی قیمت خودرو‌های ایرانی چیزی که بیش‌تر از همه جلب توجه می‌کند، افزایش قیمت خودروهای چینی در بازار است.

در‌حالی که هنوز برخی از کارشناسان از کیفیت محصولات چینی گله‌مند هستند، اما شاید بتوان یکی از دلایل اقبال برخی خریداران ایرانی به خودروهای چینی را تنوع در قیمت و آپشن آنها دانست .  چینی‌هایی که با شناخت کافی از بازار ایران وارد این بازار شدند و به همین دلیل شروع به واردات خودروهای با آپشن‌های جذاب و شاسی بلند کردند تا مشتریان ایرانی چشم از کیفیت پایین و کمبود لوازم یدکی محصولات آنها بپوشانند.

در همین رابطه سیدمهدی مقدسی نماینده مردم اراک، کمیجان و خنداب در مجلس شورای اسلامی به تحت تاثیر قرار گرفتن بازار خودرو ایران توسط محصولات چینی اشاره کرد و ابراز امیدواری کرد که خودروسازان داخلی به دنبال ارتقاء کیفیت و رقابت با برندهای جهانی حرکت کنند.

مقدسی با اعتقاد به اینکه ارتقاء کیفیت به دنبال انتقال تکنولوژی صورت می‌گیرد، گفت: باید به استانداردهای جهانی نزدیک شویم و قیمت محصولات خود کم کنیم تا مردم به سمت خرید خودرو تولید داخل حرکت کنند.

او معتقد است با فاصله گرفتن خودروهای تولید داخل از کیفیت مناسب خودروهای چینی با ظاهر شکیل و فریبنده به بازار ایران ورود پیدا کردند.

به گفته وی در بحث خودروهای چینی باید دقت نظر داشته باشیم که این محصولات خدمات پس از فروش مناسبی ندارند و در ساخت این خودروها از موتورهای پرقدرت استفاده نمی‌شود.

این عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی با اشاره به اینکه پس از گذشته زمان کوتاهی خودروهای چینی دچار مشکل می‌شوند ادامه داد: باید خودروسازان داخلی با برندها مطرح دنیا تفاهم نامه همکاری امضاء کنند تا فضای تولید خودرو قدرتمند فراهم و گرایش به استفاده از خودرو بی‌کیفیت کاهش یابد.

مقدسی معتقد است باید تعرفه واردات خودروهای بی‌کیفیت با کمک سازمان ملی استاندارد و محیط زیست افزایش یابد و همزمان در افزایش کیفیت خودرو تولید ملی تلاش کنیم.

این عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس شورای اسلامی با تاکید بر اینکه در جلسه اخیر با مدیرعامل ایران خودرو به تمامی این نکات اشاره شده است، گفت: امیدواریم با قراردادهای بسته شده توسط گروهای خودرو سازی تنوع و تعدد محصولات را افزایش دهیم تا مصرف کننده داخلی خودبه‌خود گرایشی به خرید خودرو چینی نداشته باشد.

 پرونده سواری های چینی چندسالی است که روی میز خودروسازها باز شده است . پرونده ای که بازار خریداران متوسط خودرو را تحت تاثیر قرار داده و کم و بیش هم مورد توجه این قشر قرار گرفته است .حال آنکه خودروسازها حالا دیگر به این مهم پی برده اند که کیفیت خدمات پس از فروش اگر نباشد یا کیفیت مناسبی در ارائه نداشته باشد ، خودرو مشتریش را از دست می دهد و اقبالی به آن نمی شود و به بیان دیگر هم خودروساز و هم مصرف کننده هر دو در پی یک تساوی برد-برد هستند .

حال سوال اینجاست : مصرف کننده ایرانی خودروهای چینی از یکسو تا چه زمان باید منتظر خدمات پس از فروش باکیفیت این محصولات بماند و از سوی دیگر چه تضامینی از چینی ها برای ارائه خدمات پس از فروش این محصولات گرفته شده و یا خواهد شد؟


منبع: الف

نزول ۵/۵ میلیارد دلاری سود شرکت‌های بورس

از زمان وقوع رکود اقتصادی تاکنون بیش از ۲۰هزار میلیارد تومان معادل ۵.۵میلیارد دلار از پیش‌بینی سود شرکت‌های بورس کاسته شده؛ فقط در طول یک‌ماه گذشته پیش‌بینی سود صنعت بانکداری ۱۰۰۰میلیارد تومان افت کرده است.

به گزارش همشهری، با آنکه امید می‌رفت از اواخر امسال رفته‌رفته بر سود شرکت‌های بورس اضافه شود اما آمار عملکرد شرکت‌های بورس نشان می‌دهد منحنی نزول سود شرکت‌های بورس که از آذر‌ماه سال ۱۳۹۳یعنی در نقطه اوج رکود تورمی آغاز شده هنوز متوقف نشده و این روند همچنان ادامه دارد. از نظر بنیادی رشد شاخص بورس مبتنی بر رشد سود شرکت‌های بورس است و تا زمانی که سود شرکت‌های بورس افزایش نیابد از دیدگاه تحلیل بنیادی، شاخص بورس رشد نخواهد کرد.

در چنین شرایطی کارشناسان پیشنهاد می‌کنند دولت از طریق سیاست‌های انبساطی مسیر متفاوتی را در اقتصاد در پیش بگیرد تا اقتصاد از رکود واقعی خارج شود و اثر آن به‌صورت عینی در ساختار اقتصاد و شرکت‌ها نمایان شود.سود شرکت‌های بورس چقدر افت کرده استاطلاعات آماری نشان می‌دهد پیش‌بینی سود شرکت‌های بورس که در آذر‌ماه ۱۳۹۳به ۵۹هزار و ۲۴۳میلیارد تومان رسیده بود با ۱۹هزار و ۴۵۲میلیارد تومان کاهش به ۳۹هزار و ۷۹۱میلیارد تومان در پایان فصل بهار رسیده است. این به‌معنای آن است که سود شرکت‌های بورس در طول ۲سال گذشته نه فقط افزایش نیافته است بلکه با یک عقبگرد اقتصادی با ۳۳درصد افت مواجه شده است. بخشی از این مقدار نزول تحت‌تأثیر کاهش مقدار فروش ناشی از رکود اتفاق افتاده است.

دولت اجرای سیاست‌های ضد‌تورمی را پس از بحران‌های اقتصادی سال‌های ۹۰ تا ۹۲ به اجرا درآورد اما تحلیلگران بر این ‌باورند سیاست‌های ضد‌تورمی خیلی طولانی شده است و چنانچه دولت با تغییر سیاست‌هایش تحرکی در اقتصاد ایجاد نکند مقدار سود شرکت‌ها بورس نیز افزایش نخواهد یافت. اطلاعات آماری همچنین نشان می‌دهد بیشترین مقدار افت مربوط به صنعت بانکداری بوده است. فقط در یک‌ماه گذشته ۱۰۴۳میلیارد تومان از سود ۱۱بانک حاضر در بورس کاسته شده است.

اکنون این بانک‌ها با ۵۶۰میلیارد تومان زیان مواجهند. با این حساب صنعت بانکداری امسال نه فقط سودی ندارد که به سهامداران بپردازد بلکه زیان هم خواهد کرد. در مجموع در یک‌ماه گذشته دست‌کم ۱۲۰۰میلیارد تومان از سود شرکت‌های بورس کاسته شده است.

افت ارزش بازاراطلاعات آماری فصل بهار همچنین نشان می‌دهد از ۳۸صنعت حاضر در بورس تهران ارزش بازار ۱۸صنعت یعنی رقمی معادل ۲هزار میلیارد تومان افت کرده است. بیشترین مقدار افت مربوط به صنعت با نام فعالیت‌های کمکی به نهادهای مالی واسط است که شرکت‌های این گروه دست‌کم ۱۹درصد از ارزش سهام‌شان را از دست داده‌اند. در این مدت همچنین ارزش سهام مخابرات ۱۳درصد افت کرده است.

صنایع دیگری مانند استخراج کانه‌های فلزی، تأمین برق و ساخت محصولات فلزی هم به‌ترتیب ۹٫۴-۹و ۶٫۸ درصد از ارزش سهامشان در بورس تهران کاسته شد. گروه استخراج نفت و گاز هم در فصل بهار امسال با ۶٫۲درصد نزول در ارزش سهامش مواجه شد.

سهامداران صنایع مهمی مانند فلزات اساسی، خدمات فنی و مهندسی و بیمه نیز هر کدام بین ۵تا ۳درصداز ارزش سهام‌شان را از دست داده‌اند. گروه بانکداری هم که در یک‌ماه گذشته با بیشترین میزان مواجه شده است در این مدت قیمت سهامش ۲٫۴درصد به‌طور میانگین افت کرده است. البته معاملات سهام بسیاری از بانک‌ها در بورس به‌دلیل ارائه نشدن اطلاع متوقف است.


منبع: الف

نحوه محاسبه سود سپرده بانک‌ها

محاسبه سود روزشمار و بلند مدت از سوی بانک‌ها و موسسات فرمول خاص خود را دارد که در این گزارش به آن اشاره شده و بر اساس آن می توان هر مبلغ سرمایه را با هر نرخ سودی محاسبه کرد.

به گزارش میزان، بیشتر افراد معمولا هنگام مراجعه به بانک برای دریافت سود سپرده خود پس از اطلاع از مبلغ تعلق گرفته به عنوان سود نسبت به مقدار آن اعتراض دارند که البته در اکثر موارد علت این امر بی اطلاعی یا اطلاعات ناقص سپرده گذاران در مورد نحوه محاسبه سود حساب‌های کوتاه مدت یا بلند مدت خودشان نزد بانک‌ها است.

محاسبه سود روزشمار
در این میان سود سپرده‌های بانکی طبق ضوابط و مقررات به صورت روز شمار و با نرخ سود علی الحساب طبق فرمول (مدت به روز) ضرب در (نرخ سود) ضرب در (مبلغ سپرده گذاری) تقسیم بر (عدد ۳۶۵ ضرب در عدد ۱۰۰) برابر با سود سپرده‌های کوتاه مدت روز شمار محاسبه و پرداخت می‌شود.

البته قابل ذکر است برای محاسبه سود سپرده روزشمار، کمترین مبلغ مانده سپرده در روز حساب می‌شود.

محاسبه سود بلند مدت
همچنین سود سپرده‌های بلند مدت بانکی شامل (۱ ساله- ۲ ساله- ۳ ساله -۴ ساله -۵ ساله) یا کوتاه مدت ویژه (۳ ماهه-۶ ماهه-۹ ماهه) طبق ضوابط و مقررات موجود به صورت ماهیانه و با نرخ سود علی الحساب طبق فرمول (نرخ) ضرب در (مبلغ سپرده گذاری) برابر با سود یکسال برای سپرده مورد نظر محاسبه می‌شود.

حال اگر بخواهیم سود ماهیانه را محاسبه کنیم باید مبلغ محابه شده را تقسیم بر عدد ۱۲ کرد تا مبلغ مورد نظر بدست آید.

به طور مثال اگر بخواهیم سود سالانه برای مبلغ ۱۰ میلیون تومان با نرخ ۱۵ درصد رامحاسبه کنیم باید ۱۰ میلیون تومان را در ۱۵ درصد ضرب کرده که رقم یک میلیون و ۵۰۰ تومان بدست می‌آید که سود برای مدت یک سال است.

لازم به ذکر است که اگر بخواهیم سود ماهیانه را محاسبه کنیم باید مبلغ یک میلیون و ۵۰۰ هزار تومان را تقسیم بر عدد ۱۲ کنیم که مبلغ ۱۲۵ هزار تومان برای هرماه بدست آید.

اشتباهی که اکثر مراجعه کنندگان در بانک‌ها با آن روبرو می‌شوند اینگونه است که عدد ۱۰ میلیون تومان را در ۱۵ درصد ضرب نموده و آن را تقسیم بر ۱۰ می‌کنند و تصور می‌کنند ماهانه ۱۸۰ هزار تومان سود پول آن‌ها می‌شود که این روش کاملا غلط است.

گفتنی است دراین روز‌ها که برخی از بانک‌ها و موسسات اعتباری نرخ دلخواه را برای سپرده‌های افراد درنظر می‌گیرند با روش فوق می‌توان سود هر مبلغ سپرده با هر نرخی را محاسبه کرد.


منبع: الف

پاسخ به ۵ پرسش مهم درباره قرارداد فاز ۱۱ پارس جنوبی با توتال

هر دو شرکت خارجی حاضر در قرارداد جدید فاز ۱۱ پارس جنوبی در گذشته در قراردادهای بیع متقابل ایران فعالیت داشته‌اند و حتی در همین میدان نیز حضور داشته‌اند. لذا عملکرد گذشته این شرکت‌های می‌تواند نشان‌دهنده عملکرد آن‌ها در آینده باشد.

یه گزارش تسنیم، پس از انقلاب اسلامی تا سال ۱۳۷۳ هیچ قراردادی امضا نشد. نخستین قرارداد نفتی در ۲۲ تیر ماه سال ۱۳۷۴ برای توسعه میادین سیری A و E با شرکت توتال منعقد شد. در سال ۱۳۷۶ قرارداد توسعه فازهای ۲ و ۳ میدان پارس جنوبی با همین شرکت منعقد شد. قرارداد توسعه میدان درود نیز در بهمن سال ۱۳۷۷ با شرکت توتال و انی و میدان بلال در فروردین ۱۳۷۸ با کنسرسیومی به ریاست توتال منعقد شد. لذا توتال در نخستین قرارداد‌های بیع متقابل حضور دارد و سابقه حضور توتال در ایران پس از انقلاب اسلامی مربوط به ۲۲ سال گذشته است. بعدها به این قراردادها و قراردادهای مشابه آن قراردادهای نسل اول بیع متقابل گفته شد. این قراردادها مربوط به دوره توسعه میدان بود و پس از دوره ۲۸ روزه تولید‌ آزمایشی، بهره‌برداری از میدان به شرکت ملی نفت واگذار می‌شد. آخرین قرارداد توتال مربوط به اسفند ماه سال ۱۳۸۲ در فاز یازده میدان پارس جنوبی است که پتروناس مالزی نیز در آن حضور داشت. شرکت CNPC نیز در اردیبهشت سال ۱۳۸۱ برای توسعه میدان مسجد سلیمان با همین الگوی قراردادی وارد ایران شد.

تا سال ۱۳۸۲ تغییری در مجوزهای قانونی قراردادهای نفتی حاصل نشد. در بودجه سال ۱۳۸۲ به شرکت ملی نفت اجازه داده شده دوره اکتشاف و توسعه میدان‌ را با هم به یک شرکت واگذار کند که به قرارادهای نسل دوم مشهور شد. در برنامه چهارم توسعه و قوانین بودجه سالهای ۱۳۸۵ تا ۱۳۸۹ تغییراتی ایجاد شد که به آن‌ها قراردادهای نسل سوم گفته شد. از ویژگیهای این قراردادها این بود که سقف هزینه‌های سرمایه‌ای پس از برگزاری مناقصه تعیین می‌شد. در این دوره شرکت CNPC در قرارداد میدان‌های رسالت (خرداد ۱۳۸۷) و آزادگان شمالی (دی ۱۳۸۷) حضور یافت. آخرین بار این شرکت در بهمن ۱۳۸۸ برای توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی جایگزین شرکت توتال شد.

پس از قراردادهای نسل سوم تا سال ۱۳۹۴ تغییر خاصی در قراردادهای بالادستی صنعت نفت ایجاد نشد. در این دوره تحریم‌هایی علیه کشور وضع شد که سبب شد شرکت‌های خارجی نتوانند قراردادی با شرکت ملی نفت ایران منعقد کنند. در مهر ماه سال ۱۳۹۲ کمیته‌ای با عنوان «کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی» تشکیل شد و وزیر نفت وظیفه تدوین قراردادهای جدید نفتی را بر عهده این کمیته نهاد. نتیجه مطالعات این کمیته منجر به معرفی یک مدل قراردادی با عنوان قرارداد نفتی ایران شد که به اختصار IPC نامیده ‌شد. پس از دو سال، حاصل فعالیت‌های این کمیته در قالب مصوبه هیئت وزیران در خصوص شرایط عمومی، ساختار و الگوی قرارداد بالادستی صنعت نفت آبان ۱۳۹۴ منتشر شد. در این مصوبه اصلاحاتی انجام شد که در شهریور ۱۳۹۵ جایگزین مصوبه قبلی شد. در خرداد ۱۳۹۶ نیز اصلاحات دیگری انجام شد که متن آن در دسترس رسانه‌ها قرار نگرفت. قرارداد جدید توسعه فاز یازده میدان پارس جنوبی بر اساس این الگوی قراردادی جدید منعقد شده است.

با توجه به آنچه گفتیم، هر دو شرکت خارجی حاضر در قرارداد جدید فاز ۱۱ پارس جنوبی در گذشته در قراردادهای بیع متقابل در ایران فعالیت داشته‌اند و حتی در همین میدان نیز حضور داشته‌اند. لذا عملکرد گذشته این شرکت‌های می‌تواند نشان‌دهنده عملکرد آن‌ها در آینده باشد. در این جا این سوال به ذهن می‌رسد که چرا این شرکت‌ها برای توسعه فاز ۱۱ در گذشته قرارداد منعقد کرده‌اند و پس از گذشت چند سال دوباره برای همین فاز قرارداد می‌بندند؟ ساده‌ترین پاسخ این است که پس از انعقاد قرارداد تحریم‌هایی علیه کشور وضع شد که این شرکت‌ها با توجیهاتی هیچ گاه سرمایه‌گذاری در این فاز را آغاز نکردند و زمان زیادی را هدر دادند، لذا از این جهت عملکرد مناسبی نداشتند. در حال حاضر این شرکت‌ها در قالب قرارداد‌های جدید نفتی موسوم به IPC به ایران برگشته‌اند. سوالات مختلفی در این خصوص قابل طرح است که در این یادداشت سعی می‌شود به چند سوال پاسخ داده شود.

الف) شاید نخستین سوال در ذهن جامعه این باشد که سهم‌بری طرفین از این قرارداد چگونه است؟

برای پاسخ دقیق به این سوال لازم است به مدل ارزیابی مالی قرارداد رجوع کرد. اما این پاسخ که شامل مجموعه‌ای از فروض و ارقام است بیان‌گر زیاد یا کم بودن سهم هر یک از طرفین نیست. برای پاسخ به این سوال بهتر است شیوه انعقاد قرارداد بررسی شود. همانطور که می‌دانیم در طراحی اولیه قرارداد IPC بنا بود مناقصه‌ای بین شرکت کنندگان برگزار شود و شرکت برنده بر اساس ملاک‌هایی که از قبل مشخص شده بود انتخاب شود. مهمترین ملاک انتخاب برنده در قراردادهای IPC، کمترین دستمزد به ازای هر واحد اضافی تولید از میدان[۱] است. هر شرکتی در مناقصه کمترین رقم را پیشنهاد دهد برنده مناقصه می‌شود. بر اساس علم اقتصاد، در مناقصه رقابت شکل می‌گیرد و بهترین شرکت با کمترین پیشنهاد برنده می‌شود. سوالی به ذهن می‌رسد که آیا یک رقابت جدی در انعقاد قراداد فاز ۱۱ شکل گرفته است؟ پاسخ این سوال ساده است. برای اعطای این قرارداد مناقصه‌ای برگزار نشده است. در واقع هیچ رقابت یا شبه رقابتی برای تعیین کمترین دستمزد صورت نگرفته است، لذا نمی‌توان گفت ارقام موجود و مورد توافق طرفین، کمترین قیمت ممکن برای این قرارداد است، بلکه این قرارداد با تنها قیمت پیشنهادی منعقد شده است. پیش از انعقاد قراردادهای نفت و گاز قدرت چانه‌زنی به نفع شرکت خارجی است و می‌تواند شرایط مطلوب خود را در قرارداد بگنجاند و منافع خود را حداکثر کند. عاملی که این قدرت را کاهش می‌دهد حضور رقیب قوی در مناقصه است که در این قرارداد وجود ندارد. قدرت چانه زنی شرکت‌ خارجی پس از انعقاد قرارداد تا زمانی که سرمایه‌گذاری مهمی در پروژه انجام نشده است همچنان زیاد است. به همین دلیل در سال‌های گذشته، شرکت‌های توتال و CNPC پیش از سرمایه گذاری در فاز ۱۱ توانستند به راحتی این قرارداد را ترک کنند. ‌در گذشته نیز برخی از قراردادهای بیع متقابل نظیر سیری A و E، فازهای ۲ و ۳ میدان پارس جنوبی، فاز ۱۱ پارس جنوبی بدون مناقصه و به صورت ترک تشریفات منعقد شدند و شرکت‌های طرف قرارداد از این وضعیت منتفع شدند.

ب) آیا طولانی شدن دوره قرارداد منافع ملی را تامین می‌کند؟‌

از تفاوت‌های مهم IPC نسبت به قراردادهای بیع متقابل اضافه شدن فاز بهره‌برداری به دوره قرارداد است. پیش از معرفی این نسل از قراردادها، ورود شرکت‌های خارجی به این دوره امکان‌پذیر نبود. مثلا در قرارداد فازهای ۲ و ۳ کل مدت حضور توتال در این فازها تقریباً ۸۰ ماه است. در حالیکه این دوره در قرارداد به ۲۰ یا ۲۵ سال افزایش یافته است.

این مسئله کارکردی دو گانه در قرارداد دارد. در قراردادهای بیع متقابل نسل اول شرکت پیمانکار موظف بود پس از تکمیل پروژه و طی دوره ۲۸ روزه آزمایش تولید، بهره‌برداری از میدان را به شرکت ملی نفت واگذار کند. به عبارت دیگر شرکت پیمانکار سعی می‌کرد تنها برای ۲۸ روز به سطح تولید معینی برسد، تا بازپرداخت‌ها آغاز شود. شرکت پیمانکار تعهدی نسبت به افت تولید در دوره بهره‌برداری نداشت. در قراردادهای جدید اضافه شدن دوره بهره‌برداری به دوره قراردادی سبب می‌شود انگیزه‌ پیمانکار برای حفظ سطح تولید و افزایش آن تداوم یابد. لازم است به دو نکته در این خصوص توجه کنیم نخست اینکه انگیزه شرکت پیمانکار با شرکت ملی نفت در این مورد یکسان نیست. زیرا انگیزه شرکت ملی نفت تولید صیانتی از مخزن است در حالیکه انگیزه شرکت پیمانکار حداکثر کردن منافع سهام‌دارانش است و هر یک از این طرف‌ها با توجه به منافعی که در جاهای دیگری دارد منافع خود را حداکثر می‌کند. مثلاً اگر توتال در قطر منافعی دارد نمی‌توان گفت صرفاً به حداکثرسازی منافع فاز ۱۱ میدان پارس جنوبی خواهد پرداخت. 

از سوی دیگر می‌دانیم که اضافه شدن زمان قرارداد به خودی خود سبب افزایش نااطمینانی‌ها و در نتیجه افزایش نقص قراردادی می‌شود. در طول ۲۰ تا ۲۵ سال قطعاً مسائلی بروز خواهد کرد که در هنگام عقد قرارداد دیده نشده است. حل بسیاری از این مسائل به عهده کارگروه مشترک مدیریت خواهد بود. در قرارداد IPC کارگروه مشترک مدیریت نظارت بر کلیه عملیات طرح را بر عهده دارد و در مسائل فنی، مالی و حقوقی در چارچوب قرارداد تصمیم‌گیری می‌کند. این کارگروه از تعداد مساوی نمایندگان طرف های اول و دوم قرارداد با حق رای مساوی تشکیل می گردد. تصمیمات این کارگروه به اتفاق آرا است و باید به تایید مقام مجاز در شرکت ملی نفت ایران برسد. مسئولیت اجرای عملیات در چارچوب برنامه مالی عملیاتی مصوب بر عهده طرف دوم قرارداد است. اگر در یک مورد اختلافی رخ دهد این آراء صد در صدی حاصل نشود یا مقام مجاز شرکت ملی نفت بخشی از برنامه را تأیید نکند، چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ چه کسی مسئولیت تأخیر در پروژه را خواهد پذیرفت؟ قاعدتاً در این جا هر طرف مسئولیت زیان‌های وارده را به طرف دیگر نسبت می‌دهد. شرکت ملی نفت که در قرارداد اولیه هیچ ریسکی را نپذیرفته، بی‌تردید ریسک تغییر در برنامه اولیه قرارداد را نیز نخواهد پذیرفت و مطابق خواسته شرکت پیمانکار عمل خواهد کرد. ساختار کارگروه مشترک مدیریت تفاوتی کمیته مدیریت مشترک با قراردادهای بیع متقابل ندارد، و ابزار شرکت ملی نفت برای نظارت بر اجرای قرارداد در یک قرارداد ۲۵ ساله همان ابزاری است که قبلاً در بیع متقابل وجود داشت. با این‌که مسائلی که در اجرای قرارداد در خلال ۲۵ سال رخ می‌دهد بسیار بیشتر از یک قرارداد‌های بیع متقابل خواهد بود. مثلاً وزارت نفت تصمیم به کاهش سطح تولید به دلایل فنی مربوط به میدان یا مخزن داشته باشد، در این مورد قاعدتاً شرکت ملی نفت کاهش و یا توقف تولید از میدان را به دلایل فنی یا کیفیت کار پیمانکار نسبت می‌دهد در مقابل شرکت پیمانکار تلاش می‌کند نشان دهد این کاهش تولید به دلایل غیر فنی است تا در بازپرداخت مطالبات سررسید شده و پرداخت دستمزد متعلقه به پیمانکار تاثیر نگذارد. اگر حل این گونه مسائل به عهده کارگروه مدیریت مشترک باشد، هیچ‌گاه توافق حاصل نمی‌شود.

ج) آیا شرکت‌های بین المللی نفتی توانمند هستند؟

برای پاسخ به این سوال مطالعه جالبی راجع به شرکت‌های نفتی بین المللی در سال ۲۰۱۶ منتشر شد که بیان می‌کند، در در دهه ۱۹۹۰ شرکت‌های بین‌المللی نفتی تصور می‌کردند در هر پروژه بالادستی می‌توانند سه مزیت مهم را ایجاد کنند: الف) سرمایه مخاطره‌پذیر برای اکتشاف و توسعه فراهم کنند؛ ب) فناوری عملیات بالادستی را مهیا کنند؛ و ج) مدیریت ریسک پروژه‌های بزرگ را بر عهده بگیرند. در دهه ۲۰۰۰ هر سه عامل فوق‌الذکر کمرنگ شد. با افزایش قیمت نفت پس از سال ۲۰۰۲، محدودیت تأمین سرمایه برای کشورهای تولیدکننده کاهش یافت. شرکت‌های خدماتی که اکثر ظرفیت فنی شرکت‌های بین‌المللی نفتی در بیست سال گذشته از آن‌ها تأمین می‌شد، می‌توانستند بخش عمده‌ای از نیازهای فناوری شرکت‌های ملی نفت را تأمین کنند. شهرت شرکت‌های بین‌المللی نفتی در اثر تجربه ناموفق پروژه میدان کاشگان قزاقستان[۲] و نشت نفت در خلیج مکزیک[۳] زیر سوأل رفت. بنابرین علیرغم تمام تلاش‌های این شرکت‌ها، نقش آنها در عرضه نفت خام جهان در حال کاهش است.

همچنین خلال ۲۵ سال گذشته شرکت‌های بین‌المللی نفتی مزیت فنی و مدیریتی خود را از دست داده‌اند. این شرکت‌ها بخش عمده‌ای از فعالیت‌های زنجیره ارزش خود را در دهه ۱۹۹۰ برون‌سپاری کردند و تحقیق و توسعه این شرکت‌ها کاهش یافت. در نتیجه ظرفیت عظیمی که این شرکت‌ها برای توسعه فناوری ایجاد کرده بودند، از بین رفت. در مقابل شرکت‌های خدماتی به خصوص در بخش بالادستی، مزیت فناوری کسب کردند. اکنون کشورهای تولیدکننده در دسترسی به فناوری به‌ شرکت‌های بین‌المللی وابسته نیستند و به سادگی می‌توانند از شرکت‌های خدماتی استفاده کنند.

د) آیا همکاری شرکت‌های بین المللی نفتی در قالب قراردادهای جدید به افزایش توانمندی شرکت ملی نفت کمک می‌کند؟
اساساً هیچ نوع قراردادی از جمله IPC چنین امکانی را فراهم نمی‌کند. زیرا هیچ شرکتی به دنبال ایجاد رقیب جایگزین خویش، در جهت تضعیف موقعیتش نیست، بلکه کاملاً‌ در جهت عکس تلاش می‌کند، تا این وضعیت رخ ندهد. فقط در قراردادهای IPC دوره زمانی این تلاش افزایش یافته است. فرگوسن در سال ۲۰۰۵ رفتار شرکت‌های نفتی بین المللی در برخی کشورهای آفریقایی را مطالعه کرد و به این نتیجه رسید که،‌ اولاً، شرکت نفتی مناطق را به دو دسته قابل استفاده و غیر قابل استفاده تقسیم می‌کنند. از دید این شرکت‌ها هر جا که منبعی هست، ارزشمند است و سایر مناطق ارزشی ندارند. ثانیاً‌، حرکت سرمایه در شرکت‌های چند ملیتی جهانی است به این معنا که در تمام جهان جابه‌جا می‌شود. اما یک منطقه جغرافیایی را پوشش نمی‌دهد به عبارت دیگر سرمایه در سطح جهان جریان ندارد. ثالثاً، شرکت نفتی حصاری به دور خودش می‌کشد و سرمایه‌اش از نقطه‌ای به نقطه دیگر می‌پرد و پیوندی با اقتصاد ملی کشورها برقرار نمی‌کند. در سال‌های اخیر، در برای استخراج معادن آفریقا سرمایه‌گذاری زیادی انجام شده است. اغلب این سرمایه‌گذاری‌ها منافع اقتصادی اندکی برای جامعه داشته یا اصلا نفعی ندارد. قاعدتاً همین نگاه در رابطه شرکت‌های بین المللی نفتی با شرکت‌های ملی نفت نیز وجود دارد.

ه) مذاکرات توسعه فاز یازده میدان پارس جنوبی تقریباً از سال ۱۳۷۹ آغاز شد و نخستین قرارداد برای توسعه فاز یازده سال ۱۳۸۲ آن منعقد شد. شرکت ملی نفت پس از گذشت ۱۴ سال از آن قرارداد دوباره برای توسعه همان میدان قرارداد می‌بندد با این تفاوت که این بار قرارداد برای شرکت بین المللی نفتی جذاب‌تر شده است. آیا شرکت ملی نفت در سال‌های گذشته به حدی رشد نکرده که راه حل دیگری برای این مسئله قدیمی بیابد؟

هر بنگاهی مجموعه‌ای از قواعد تغییر پذیر است که بر اساس یادگیری و تجربه، خود را با محیط سازگار می‌کند. تجربه بنگاه، در تعداد روش‌هایی که برای حل مسائل گذشته ایجاد کرده، نهفته است. با گذشت زمان، تجربیات بنگاه تغییر می‌کند و روش‌های حل مسائل آن نیز تغییر می‌کند. شرکت ملی نفت نیز مجموعه‌ای از قواعد و روش‌هایی است که بر اساس تجربه گذشته، برای حل مسائل خود وضع کرده است. اما درباره برخی مسائل، روش‌های دیگری برای‌ حل آن ایجاد نکرده است. قاعدتاً حل این مسئله راه حل ساده‌ای ندارد و یافتن پاسخ مناسب برای آن به مطالعات و بررسی‌های دقیقی نیاز دارد.
مهدی اخوان
                                                                                    دکتری مدیریت قراردادهای بین المللی نفت و گاز
 


منبع: الف

کشور همچنان در محدوده خطر خاموشی

پیک مصرف برق در این روزها قصد پایین آمدن ندارد و در یک روند شتابان پرمصرف قرار گرفته است، به طوری که در روز گذشته بازهم در محدوده ۵۳ هزار مگاوات باقی ماند.

به‌گزارش ایسنا، پیک مصرف برق در روز گذشته (سه‌شنبه) بازهم روی خط ۵۳ هزار و ۵۲۵ مگاوات باقی ماند، عددی که تا پیش از روز چهارشنبه گذشته می‌توانست به عنوان رکورد بی‌سابقه مصرف برق تلقی شود.

این میزان مصرف برق در حالی برای روز گذشته ثبت شد که در مدت مشابه سال گذشته پیک مصرف برق ۴۸ هزار و ۴۸۲ مگاوات بوده است و این یعنی افزایش بیش از ۵۰۰۰ مگاوات مصرف برق نسبت به مدت مشابه سال قبل است.

مصرفی که به نظر می‌رسد عمدتاً در بخش غیر مولد در حال اتفاق است و این معنایی جز هدر رفت سرمایه‌های ملی کشور نمی‌تواند داشته باشد.

شاید به همین خاطر است که در این روزها یکی از راه حل‌های بسیار ساده و البته موثری که از سوی کارشناسان صنعت برق برای مدیریت مصرف تجویز می‌شود، این است که شهروندان می‌توانند با قراردادن کولرهای آبی روی «دور کُند» و قرار دادن کولرهای گازی بر روی «۲۵ درجه» به منافع ملی و صنعت برق کشور کمک شایانی بکنند.

گزارش‌ها حاکی از این است که علت تأکید مستمر مسئولان وزارت نیرو روی وسایل سرمایشی و دقت در انتخاب آن‌ها، این است که این وسایل به تنهایی بیش از «یک سوم» از مصرف برق کشور را در بر می‌گیرند.

همچنین گزارش‌های روز گذشته نشان می‌دهد میزان مبادلات برق در این روز برابر با یک هزار و ۸۵۳ مگاوات بوده که سهم صادرات برق یک هزار و ۲۸۸ مگاوات و سهم واردات ۵۶۵ مگاوات است.

امار وزارت نیرو نشان می‌دهد میزان مصرف برق صنایع نیز برابر با ۴۱۴۵ مگاوات بوده که نسبت به روز دوشنبه حدود ۳۰۰ مگاوات افزایش داشته است.


منبع: الف

خرید تضمینی ۶ میلیون تن گندم

حسن عباسی معروفان در گفت‌وگو با ایسنا، اظهار کرد: از ابتدای فصل برداشت و خرید تضمینی تاکنون حدود شش میلیون تن گندم به ارزشی بالغ بر ۷۵۰۰ میلیارد تومان از کشاورزان خریداری شده تا کنون ۵۸.۶۶ درصد مطالبات آن‌ها پرداخت شده و ما بقی آن نیز در اسرع وقت به حسابشان واریز می شود.وی با بیان اینکه از روند پرداخت مطالبات ناراضی نیستیم اما علاقه داریم با حمایت بیشتر روند پرداخت آن را سرعت ببخشیم، افزود: مابقی مطالبات گندم‌کاران با تاخیر اندکی و پس از ثبت در سامانه تامین و پرداخت می‌شود و تاکنون استان خوزستان با یک میلیون و ۳۴۰ هزار تن گندم بیشترین رکورد را در خرید تضمینی داشته است و دیگر استان‌ها نیز در رتبه‌های بعدی قرار دارند.

معاون بازرگانی داخلی شرکت بازرگانی دولتی ادامه داد: امسال برای تامین منابع مورد نیاز خرید تضمینی گندم سیاست‌گذاری‌ها مانند سال گذشته است و هم اکنون مانند سال گذشته تا سنگین نشدن حجم مطالبات و خرید تضمینی این محصول، بهای محصول کشاورزان از محل فروش شرکت بازرگانی دولتی ایران تامین و پرداخت می‌شود که تاکنون نیز به خوبی پیش رفته‌ایم.عباسی معروفان گفت: امسال نیز مانند سال گذشته حدود ۱۶ هزار میلیارد تومان بودجه برای خرید تضمینی گندم در نظر گرفته شده است و از دیگر ابزارها مانند بورس کالا نیز برای تامین و پرداخت هرچه سریع‌تر مطالبات گندمکاران استفاده خواهیم کرد که در این راستا براساس مصوبه هیات دولت گندم در چهار استان مرکزی، اردبیل، اصفهان و غیره از طریق بورس کالا به صنف و صنعتی که به گندم دروم یا معمولی نیازمندند عرضه می‌شود که البته هنوز این مصوبه ابلاغ نشده است.

وی اعلام کرد: گندم عرضه شده در این چهار استان بیش از ۱.۵ میلیون تن بوده است که براساس طرح اولیه تصویب شده اگر طی دو هفته این محصول فروش نرود، شرکت بازرگانی دولتی به عنوان بازوی حمایتی و برای حمایت از کشاورزان ورود پیدا می‌کند و باقی‌مانده گندم عرضه شده در بورس کالا را خریداری خواهد کرد.


منبع: بهارنیوز

تغییر ساختار واگذاری اینترنت

داوود زارعیان در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان اینکه مصوبات سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی در حال حاضر ناظر بر این است که اینترنت به صورت حجمی فروخته شود، افزود: البته این مصوبه در حالی است که ما تعداد زیادی مشترک نامحدود داریم. طبیعتا اگر سازمان تنظیم مقررات رادیویی مصوبه‌ای را در راستای ارائه اینترنت نامحدود تصویب کند، در تعرفه‌ها و تعامل شرکت‌های PAP و FCP با شرکت ارتباطات زیرساخت تغییر ایجاد می‌شود.وی در ادامه با اشاره به مشترکانی که همچنان قرارداد با اینترنت نامحدود دارند، اظهار کرد: در حال حاضر حدود ۷۰۰ هزار نفر در استان تهران اینترنت نامحدود دریافت می‌کنند. مشترکان با شرکت مخابرات قرارداد با سرعت ۱۲۸ کیلوبیت بستند که با این قرارداد سرعتشان پایین است، بنابراین امیدواریم مصوبه سازمان تنظیم مقررات رادیویی تصویب شده و مشترکان قراردادهایی با سرعت بالا با ما ببندند تا کیفیت اینترنت برایشان افزایش یابد.

معاون امور مشتریان شرکت مخابرات ایران با تاکید بر تغییر ساختار واگذاری اینترنت در صورت تغییر مصوبه رگولاتوری بیان کرد: در حال حاضر شرکت‌های FCP اینترنت را به صورت حجمی خریداری کرده و بر مبنای آن به شرکت زیرساخت پول پرداخت می‌کنند، بنابراین باید به همین ترتیب هم بفروشند. قطعا اگر سازمان تنظیم مقررات مصوبه‌ای برای ارائه‌ی سرویس نامحدود ارئه دهد کل ساختار واگذاری اینترنت در کشور تغییر خواهد کرد و مخابرات نیز تابع تصمیمات جدید خواهد بود.زارعیان همچنین خاطرنشان کرد: با تغییر مصوبه سازمان، شرکت‌های PAP به شکل دیگری از زیرساخت و تامین‌کنندگان اینترنت را خریداری می‌کنند و همچنین به شیوه جدید واگذار خواهند کرد، بنابراین به نظر می‌رسد مصوبه جدید می‌تواند یک هماهنگی بین آنچه که PAP ها و FCPها خریداری می‌کنند، با آنچه واگذار می‌کنند، ایجاد کند. مخابرات نیز در حالی که معتقد است در مصوبه جدید هم منافع شرکت‌های FCP   و هم منافع مشترک در نظر گرفته می‌شود، قطعا آن را اجرا خواهد کرد.

وی با اشاره به بسته‌های جدید شرکت مخابرات ایران با واگذاری فیبر نوری، اظهار کرد: ارائه‌ بسته‌های اینترنتی بستگی به این دارد که مشترک چه سرعتی را خریداری کند. برخی از مشترکان ممکن است درخواست سرعت پایین داشته باشند و برخی نیز اینترنت نامحدود با سرعت بالا بخواهند. باید دید آیا سازمان حداقل سرعتی را تعریف می‌کند که مشترکان اینترنت با سرعت ۶۴ و ۱۲۸ کیلوبیت نگیرند یا خیر. همه این مسائل بستگی به این دارد که سازمان چه مصوبه‌ای تصویب کند.


منبع: بهارنیوز

تفکیک آب شرب و شهری به کجا رسید؟

رحیم میدانی در گفت‌وگو با ایسنا، با بیان این که دو سامانه‌ای کردن آب شرب و شهری نمی‌تواند تمام مشکلات حوزه آب را برطرف کند، اظهار کرد: آبی که در اختیار مشترکان قرار می‌گیرد باید بهداشت کافی را داشته باشد و به همین دلیل باید قبل از اجرایی شدن این طرح تحقیقات لازم برای این مساله صورت گیرد.وی ادامه داد: در گذشته تصور غلطی حتی در وزارت نیرو مبنی بر این که تفکیک آب می‌تواند بسیاری از مشکلات حوزه آبی را برطرف کند، وجود داشت و به همین دلیل تصمیم بر آن گرفته شد که با انعقاد قراردادی با دانشگاه شهید بهشتی به ارزش ۲۵۰ میلیون تومان نتایج کامل این طرح بررسی شود.
معاون وزیر نیرو در امور آب و آبفا با بیان این که انتظار می‌رود که تا ماه‌های آتی نتیجه نهایی به دست آید، گفت: براساس این تحقیق باید مشخصات آب غیرشرب به صورت کامل بررسی و تبیین شود و برهمین اساس با اولویت بندی بتوانیم تفکیک آب شرب و بهداشتی را انجام دهیم.میدانی با اشاره به شهر مشهد که قرار بود این طرح به صورت آزمایشی در آن اجرایی شود، اظهار کرد: تاکنون این طرح به نتیجه خاصی نرسیده است، لذا باید قبل از اجرایی شدن این طرح تمام جوانب آن بررسی شود.
وی افزود: به طور مثال اگر در استان بوشهر مردم توافق کنند که دیگر از آب شرب لوله‌کشی استفاده نکنند و در عوض آب بسته‌بندی را جایگزین کنند، می‌توانیم تغییراتی را در نحوه ارائه آب ایجاد کنیم، اما همین مساله برای استان اصفهان امکان پذیر نیست. به طول کلی باید گفت که سیاست وزارت نیرو این است که آب سالم در اختیار مشترکان قرار گیرد.به گفته معاون وزیر نیرو در امور آب و آبفا، برای مناطقی که انتقال اب باکیفیت هزینه‌بر است انجام این کار می‌تواند در کاهش هزینه‌ها بسیار موثر باشد و به همین دلیل وزارت نیرو در دولت دوازدهم تلاش دارد که جوانب اجرایی شدن این طرح را به صورت دقیق مورد بررسی قرار دهد و بعد از آن این طرح را در مرحله اجرا بگذارد.


منبع: بهارنیوز

زنگنه: بگویید با سرمایه‌ گذاری خارجی مخالفیم

به گزارش ایسنا، بیژن زنگنه در جلسه علنی امروز (چهارشنبه) مجلس با توضیح شرایط و ویژگی‌های قرارداد توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی با توتال، گفت: مجموعه تعهداتی که دولت با مصوبه شورای اقتصاد دارد، ۱۲ میلیارد و ۹ میلیون دلار است و این که گفته می‌شود دولت رفته قراردادی بسته که در طول ۲۰ سال،۵۰ درصد تولید میدان را به شرکت خارجی می‌دهد، حرف نادرستی است.زنگنه خاطرنشان کرد: در این نوع قرارداد هیچ گونه محدودیتی برای استفاده از ظرفیت‌های داخلی و ارجاع کار برای شرکت‌های داخلی نداریم.
وزیر نفت یادآور شد: در آبان ماه سال ۹۴ دولت مصوبه‌ای داشت و براساس قانون، نحوه اجرا،‌ الگو و ساختار قراردادهای نفتی را تصویب کرد. پس از آن بحث های زیادی مطرح شد و در محضر آقای لاریجانی رئیس مجلس آخرین جلسات در این موضوع برگزار شد و نهایتا در تاریخ ۳۱/ ۵/ ۹۵ در جلسه غیر علنی مجلس توضیحات لازم را ارائه کردم. بعد از بررسی ها مصوبات دولت بر مبنای تصمیمات اصلاح شد و در تاریخ ۲۱/ ۶/ ۹۵ یعنی حدود ۱۰ ماه پیش رئیس مجلس اعلام کرد که این مصوبات مغایرتی با قوانین ندارد و الگو و ساختار قطعی شد.
وی تصریح کرد: در این راستا ما مذاکرات و مباحث مربوط به عقد قرارداد را با شرکت های داخلی و خارجی شروع کردیم و تنها به این نوع قرارداد محدود نیستیم. یکی از مواردی که مدنظر ما بود،‌ توسعه فاز ۱۱ پارس جنوبی بوده که در تاریخ ۸/ ۱۱/ ۹۴ یادداشت تفاهمی بین شرکت ملی نفت ایران و توتال فرانسه امضا شد تا کارهای مطالعاتی انجام شود در آن روز هم ما قرارداد رازداری و محرمانگی را با شرکت توتال به جهت اینکه اطلاعاتی باید در اختیار این شرکت قرار می گرفت، امضا کردیم.زنگنه ادامه داد: در ۱۸/ ۸/ ۹۵ بعد از اینکه الگوی قرارداد تصویب شد،‌ این قرارداد به سمت نهایی شدن پیش رفت که سهم شرکت توتال ۵۰.۱ درصد و شرکت ملی نفت چین ۳۰ درصد و شرکت پترو پارس ایران ۱۹.۹ درصد در این قرارداد تنظیم شد. مذاکرات لازم هم انجام شد و یک قرارداد و ۱۴ پیوست در ۱۲/ ۴/ ۹۶ به امضا رسید.
وزیر نفت خاطرنشان کرد: از نظر کارشناسان اقتصادی این نوع عملیات را سرمایه گذاری خارجی تلقی می‌کنند نه یک قرارداد عادی پیمانکاری. در اجرای این قرارداد نیز ما برابر ۵۶ میلیون متر مکعب گاز طبیعی در روز در فاز ۱۱ تولید خواهیم داشت. این فاز جزء مرزی‌ترین فازها است که به تاخیر افتاده است.وی ادامه داد: با اجرای این طرح در طول ۲۰ سال،‌ ۳۳۵ میلیارد متر مکعب گاز طبیعی ترش، ۲۹۰ میلیون بشکه میعانات گازی، ۱۴ میلیون تن گاز مایع، ‌۱۲ میلیون تن اتان و ۲ میلیون تن گوگرد و ۳۱۵ میلیارد متر مکعب گاز سبک شیرین ارزش تولیداتی است که در این دوره قرارداد آن هم با قیمت نفت ۵۰ دلار و گاز ۲۰ سنت که ارزش فعلی صادرات ما است، تولید می‌شود. در واقع دوره عمری که ما در نظر گرفتیم، بالای ۱۳۰ میلیارد دلار ارزش تولیدات این فاز است.
زنگنه اظهار داشت: قرار است که در راستای اجرای این قرارداد ۳۰ حلقه چاه حفر شود، ‌۲ سکو احداث شود و ۲ رشته خط لوله ۳۲ اینچ به طول ۲۵۴ کیلومتر انجام شود. در واقع بخش اول اجرا ۲ میلیارد و ۹۷۴ میلیون دلار هزینه دارد.وزیر نفت همچنین بیان کرد: در فاز دوم اجرای پروژه ما به فشارافزایی بر سر سکوها می پردازیم که باعث می شود تولیدمان تداوم یابد. بعد از ۳ سال و نیم که فاز اول وارد مدار شد تولید ۵۶ میلیون متر مکعبی آغاز می شود و بعد از چند سال از آن هم سکوی جدید به منطور فشارافزایی فعالیت خواهد کرد.
وزیر نفت با اشاره به هزینه حفاری در سایر فازهای پارس جنوبی اظهار کرد: هزینه حفاری هر چاه در فاز ۱۲، ۴۱.۶ میلیون دلار در فاز ۱۵ و ۱۶ ،‌ ۴۱.۴ میلیون دلار،‌ در فاز ۱۷ و ۱۸،‌ ۴۱.۱ میلیون دلار بوده است. اما در اینجا برای فاز ۱۱، ۳۱ میلیون دلار با کنسرسیوم طرف قرارداد تفاهم کردیم.وزیر نفت در ادامه گفت: زمانی که ما افت فشار داشته باشیم، فاز دوم این پروژه یعنی فشارافزایی برای سال ۲۰۳۲ تولید خواهد داشت،‌ در واقع تولید ما دو برابر می شود و ما باید این تکنولوژی را بدست آورده ضمن اینکه برای دیگر فازها هم مورد استفاده قرار دهیم.
زنگنه افزود: اولین بار است که چنین سکویی آماده می شود که ۲۰ هزار تن وزن دارد، اما سایر سکوها چنین شرایطی را نداشتند. هیچ جایی در منطقه ما آن را نساختند البته ما هم از نظر قیمت گذاری بررسی های خود را انجام داده ایم.وزیر نفت در بخش دیگری از سخنان خود تاکید کرد: دوره قرارداد ۲۰ ساله است، اما برای دوره بازپرداخت سرمایه گذاری ما حتی یک سنت هم پرداخت نمی‌کنیم. سرمایه گذاری باید به نتیجه برسد و بعد از آن بازپرداخت صورت می‌گیرد.وزیر نفت همچنین اظهار داشت: مجموعه هزینه‌هایی که انجام می‌شود، ۴ هزار و ۷۷۸ میلیون دلار است و حدود ۱ میلیارد و ۲۰ میلیون دلار نیز در اجرای قرارداد پیمانکار، مالیات به دستگاه‌های دولتی پرداخت می‌کند.
وی ادامه داد: قرارداد از روز زمانبندی امضاء اجرایی می شود و مجموعه تعهداتی که دولت با مصوبه شورای اقتصاد دارد ۱۲ میلیارد و ۹ میلیون دلار است. بالاترین رقم بازپرداخت را در سال هشتم اجرای قرارداد داریم که ۹۸۹ میلیون دلار می‌شود.وی گفت: شنیدم که می‌گویند دولت رفته قراردادی بسته که در طول ۲۰ سال، ۵۰ درصد تولید میدان را به شرکت خارجی واگذار کند. در حالی که تولید میدان پارس جنوبی ارزش روزانه‌اش ۱۵ میلیون دلار و ارزش سالانه‌اش بالای ۵ میلیارد دلار است. بنابراین این حرفی که می گویند حرف نادرستی است.زنگنه با اشاره به مزایای انتقال تکنولوژی در اجرای این پروژه گفت: این قرارداد برعکس سایر فاینانس‌ها هیچ محدودیتی برای استفاده از ظرفیت‌های داخلی ندارد. در واقع در این نوع قرارداد هیچ محدودیتی برای ارجاع کار به داخل نداریم. می‌توانیم صد در صد کار را به داخلی ها دهیم البته اگر در مناقصه برنده شوند. ما مراحل حفاری،‌ سکوهای دریایی،‌ پایه سکوها،‌ عرشه‌ها،‌ خرید و لوله و… را به مناقصه می‌گذاریم. اگر شرکت های داخلی برنده شوند که بسیار خوب است. البته تلاش مستمری می کنیم که شرکت های ایرانی در مناقصه برنده شوند.
زنگنه در ادامه اظهار داشت: انتقال تکنولوژی را در چهار سطح در نظر گرفتیم. در هر قراردادی باید یک شرکت ایرانی وجود داشته باشد. برخی ها با این مخالفت کردند،‌ می گفتند شرکت های خارجی گرگ هستند. یکسری گرگ زاده داخلی هم در این راستا تربیت می شوند و می آیند. اما اگر قرار است تکنولوژی در کشور رشد کند باید شرکت ها فعال شوند. ما ۱۳ – ۱۴ شرکت ایرانی را تایید صلاحیت کردیم تا در این مناقصه بیایند. در اینجا هم شرکت پترو پارس به عنوان یکی از معتبرترین شرکت های ایرانی مشارکت دارد.وزیر نفت همچنین اظهار داشت: می گویند چرا سهم شرکت پترو پارس ۱۹.۹ درصد است باید در نظر داشته باشند با این سهم هم باید ۱.۶ میلیارد دلار پول بیاورد. خب این پول از کجا باید تامین شود. صندوق توسعه ملی چقدر پول دارد که بخواهد در اختیار قرار دهد.
زنگنه همچنین بیان کرد: در اینجا یک موافقتنامه با مشارکت بین پترو پارس و شرکت چینی و فرانسوی امضا شده که موظف هستند توانمندی و تکنولوژی مخزن و مدیریت پروژه را به این شرکت ایرانی منتقل کنند.وی خاطرنشان کرد: به دنبال قاصر و مقصر نیستم. یک سال تاخیر در یک فاز ۵ سال کار را به تاخیر می‌اندازد و حدود ۲۰ تا ۲۲ میلیارد دلار کشور ضرر می‌کند.وزیر نفت به رشد ظرفیت های تحقیقاتی و دانشگاهی در راستای انتقال تکنولوژی اشاره کرد و گفت: پژوهشکده ازدیاد برداشت نفت مسئول مطالعات پارس جنوبی بوده که قرار شده توتال وارد عمل شده و تجهیزات لازم را بیاورد. این کار بسیار مهمی است.وی همچنین به استفاده از توانمندی‌های پیمانکاران داخلی اشاره کرد و افزود: اگر شرکتی در مناقصه آمد که سهم ایرانی بیشتر باشد، ما ساز و کارهای لازم را در نظر گرفتیم که بتواند در مناقصه برنده شود. اگر شرکت‌های ایرانی را خوب فعال کنیم ۳.۵ میلیارد دلار انتقال تکنولوژی به داخل انجام می شود. البته در مورد افزایش توان تکنولوژی شرکت ملی نفت به عنوان کارفرما ضمیمه‌ای را در این قرارداد برای آن در نظر گرفته ایم که افزایش و بهبود وضعیت تکنولوژی هم دیده شده است.
زنگنه همچنین با اشاره به اهم مسائل حقوقی در این قرارداد گفت: قانون حاکم قانون ایران است. حق اعمال مالکیت و حاکمیت با وزارت نفت است لذا برای ما امنیت‌زاست و در حین اجرا به هر دلیلی فعالیت های پیمانکار متوقف و یا رها شود هیچ پرداختی به آن صورت نمی گیرد. حتی خسارت هم داده نمی شود مگر آنکه دوباره کار فعال شود و از محل تولید پرداخت صورت گیرد.زنگنه خاطرنشان کرد: دو عضو طرف قرارداد،‌ عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل هستند و هر اتفاقی که بیفتد منافع مادی‌شان به خطر می افتد و آنها ضرر می کنند.
وی ادامه داد: نگرانی‌هایی در مورد فسخ پیمان وجود داشت که گفته شده ممکن است شرکت های خارجی بخواهند ما را معطل کنند، اما ما پیش بینی کامل را با عدد و رقم انجام دادیم. این ها نمی توانند این کار را انجام دهند. البته بنده افشای جزئیات قرارداد هم نمی توانم داشته باشد البته در کمیسیون انرژی نکاتی را به نمایندگان گفتم.بیژن زنگنه در ادامه با استناد به ماده ۱۱ قانون وظایف و اختیارات وزارت نفت گفت:‌ به وزیر نفت اجازه داده می‌شود تا پیمانکاران را خود انتخاب کند. در سال‌های قبل هم مکرر از این قانون استفاده شده است. البته مستند به ماده ۱۲ قانون رفع موانع تولید توجیه فنی و زیست محیطی قرارداد نیز وجود دارد. ضمن اینکه هیأت تطبیق قراردادهای نفتی متشکل از هفت عضو که افراد سرشناس و برخی وزرای سابق مانند آقای فروزنده و دانش جعفری هستند این موضوع را بررسی کرده و عدم مغایرت قراردادها را اعلام کردند. همچنین تأیید کردند که این مصوبه مغایرتی با مصوبات هیأت وزیران ندارد.
وی با مقایسه هزینه‌های واقعی سایر فازهای پارس جنوبی گفت: در فاز دو و سه پارس جنوبی برنامه ما ۴.۵ ساله بود که طرف قرارداد ما توتال،‌ پتروناس و گازپروم بودند که انجام شد، فاز چهار و پنج قراردادی با انی ایتالیا بود که طی مدت چهار سال و نیم تمام شد. فازهای ۶،‌۷ و ۸ نیز طی همین مدت انجام شدند.وزیر نفت اظهار داشت: برخی از دوستان می‌گویند که چرا این کارها را ما خودمان انجام ندادیم؛ ما که بلد بودیم، پول هم داشتیم و فازهای دیگری را هم انجام داده بودیم. باید در این زمینه بگویم که ما در این برنامه بیش از ۲۰۰ میلیارد دلار نیاز به سرمایه‌گذاری داشتیم. ما اینها را چطور از منابع داخلی باید تأمین کنیم. بنابراین حدود ۶۵ تا ۷۰ درصد را باید از منابع خارجی تأمین کنیم.وی تصریح کرد: برخی می‌گویند از صندوق ذخیره پول بگیریم؛ اگر قرار باشد ۱۲۰ میلیارد دلار از صندوق ذخیره پول بگیریم و قرار باشد که همه پول را به ما دهد پس سایر بخش‌های اقتصاد چه کار کنند؟
زنگنه تصریح کرد: صنعت نفت پیروترین بخش است که می‌تواند از منابع خارجی استفاده کند و شرکت‌های خارجی در اولین جایی که وارد سرمایه‌گذاری می‌شوند نفت است. لذا ما باید از یک جایی شروع کنیم تا سایر شرکت‌ها هم وارد عمل شده و بتوانیم با آنها قرارداد ببندیم که کشور وارد تحرک و رونق اقتصادی شود.وزیر نفت با اشاره به تفاهم‌نامه با ۱۰ شرکت خارجی برای میدان‌های نفتی گفت: گفته می‌شود چرا به مناقصه نگذاشتیم، وقتی یک نفر پیشنهاد داده دیگر مناقصه معنی ندارد و کسی نبود جز توتال که بعد شرکت ملی نفت چین هم وارد عمل شدند.
وی ادامه داد: گفته می‌شود ظرفیت تولید ایران و قطر در چه شرایطی قرار داد؟ ما در سال ۸۴ ظرفیت تولیدمان نزدیک به هم بود اما از ۸۴ به بعد قطر سیر جهشی داشت و ایران متوقف شد. اما ما در سال ۹۶ به ظرفیت تولید قطر رسیدیم که امیدواریم جلوتر هم برویم.زنگنه در ادامه اظهار داشت: بسیاری از اشکالات که وجود دارد به مصوبات دولت در الگو و ساختارهای قراردادها است که آن را قبول ندارد در حالی که این موضوع امری تمام شده است و همه بحث‌ها و مذاکرات هم انجام شده و طبق قانون اجرا می‌شود.
وی ادامه داد: برخی می‌گویند چرا موضوع جریمه در قرارداد دیده نشده است،‌ اتفاقاً در درون ساختار قرارداد همه مسائل پیش‌بینی شده است. اگر طرف‌های قرارداد یک سال تأخیر داشته باشند بازگشت سرمایه پایین می‌آید.زنگنه در ادامه بیان کرد: برخی می‌گویند بندی در مصوبه دولت وجود دارذ به عنوان بند ۸ که باید سند رازداری به تصویب شورای عالی امنیت ملی برسد و وزارت نفت کار خلافی انجام داده است اما مصوبه دولت در ۱۰/ ۶/ ۹۵ تصویب شده و ما در تاریخ ۸/ ۱۱/ ۹۴ سند رازداری را با توتال امضا کردیم.وزیر نفت در ادامه اظهار داشت: هشت ماه است متن سند رازداری را برای شورای عالی امنیت ملی فرستادیم. همه موارد قانونی رعایت شده است. برخی سوال می‌کنند چرا قراردادها طبقه‌بندی شده تنظیم می‌شود؟ خودتان در مجلس تصویب کردید و در مجلس قبل. یا قانون را قبول ندارید یا وزیر را. کاری ندارد هر دو را می‌توانید تغییر دهید، دست خودتان است.
وی در ادامه بیان کرد: در مورد سهم توتال در قطر هم سوال مطرح شده است که باید بگویم بر اساس آنچه خودشان اعلام کرده‌اند تولید قطر از کل تولیدات ۴ درصد است. من نمی‌گویم که قطر مبارز فی سبیل‌الله است، نه نیست کاسب است. توتال هم می‌گوید در قطر، قطری هستم، در عربستان، عربستانی و در ایران، ایرانی‌ام. او کاسب است.زنگنه خاطرنشان کرد: برخی می‌گویند وقتی سودش در قطر بیشتر است چرا آمده اینجا سرمایه‌گذاری کرده؟ بنده فکر می‌کنم در امور اقتصادی باید ملاحظات امنیتی را در نظر داشته باشیم اما روحیه امنیتی نداشته باشیم. ما همه سازوکارها را پیش بینی کرده‌ایم که طرف نتواند کلک بزند. این شرکت‌ها درجه یک هستند، آبرو دارند.زنگنه در پایان خاطرنشان کرد: فکر می‌کنم این قرارداد مهم بوده و شروع مهمی است و سایر شرکت‌ها را تشویق می‌کند که برای سرمایه‌گذاری به ایران بیایند. فراری دادن کار ساده‌ای است اما اینکه بخواهیم ترغیب کنیم با ما وارد سرمایه‌گذاری شوند کار دشواری است و تدبیر می‌خواهد.


منبع: بهارنیوز

طراحی نقشه جدید برای پلاسکو

عابد ملکی در گفت‌وگو با ایسنا در مورد آخرین وضعیت ساخت ساختمانی جدید در محل پلاسکوی سابق با بیان اینکه مالک این زمین با اخذ مشاوری در حال طراحی نقشه جدید برای ساخت ساختمانی در محل پلاسکوی سابق است، گفت: ساخت ساختمانی در محل پلاسکوی سابق تابع مقررات میراث فرهنگی به دلیل قرار گرفتن حریم درجه ۲ اثر تاریخی مدرسه و کلیسای ژاندارک و در “برخیابان” دارای ارزش تاریخی (جمهوری) بوده و مطابق طرح تفصیلی مصوب ، در پهنه  کاربری های تجاری، اداری و خدماتی منطقه ای صرفا مجاز به احداث بنا به صورت ۸ طبقه با حداکثر تراکم ۴۳۰ درصد می باشد.
وی با اشاره به حقوق مالکانه مغازه داران پلاسکو و لزوم رعایت حق آنها گفت: اگر مالک بخواهد نسبت به ساخت ساختمانی بلندمرتبه و خارج از مقررات پهنه اقدام کند قطعا پرونده به کمیسیون ماده ۵ ارسال خواهد شد تا نسبت به این موضوع تصمیم گیری شود اما آنچه که مهم است اینکه مالک ساختمان تاکنون نقشه ای را برای تأیید به شهرداری نیاورده اما قول می دهیم اگر نقشه طراحی و تایید شود با حداکثر همکاری و مساعدت و در کوتاهترین زمان ممکن نسبت به صدور پروانه اقدام کنیم.


منبع: بهارنیوز

آمریکایی‌ها و تجارت آزاد

 روزنامه «جام‌جم» در یادداشتی نوشت: ماهیت تعاملات بین‌المللی و به عبارت ساده‌تر جوهره نظم مستقر را بازیگرانی رقم می‌زنند که فزون‌ترین و متنوع‌ترین توانمندی‌ها، متعددترین ابزارها و ظرفیت اعمال اولویت‌ها و گسترده‌ترین میزان اراده برای مدیریت نظم بین‌المللی را متجلی می‌سازند. کشورهایی که این جایگاه را در اختیار دارند به عنوان مطرح‌ترین نقش‌آفرینان صحنه جهانی جلوه‌گری می‌کنند. در میان اینان به دلایل عدیده بازیگری خاص موقعیتی منحصربه‌فرد می‌یابد و محوریت را برای خود می‌سازد. از سال ۱۹۹۹ به منظور مشروعیت‌بخشیدن هر چه بیشتر به ارزش‌ها و نهادهای قوام‌دهنده نظم لیبرال و از سویی دیگر به رسمیت شناختن این که بعضی از کشورها جایگاهی معتبر و نافذتر در صحنه جهانی تصاحب نکرده‌اند اجلاس گروه ۲۰ پایه گذاشته شد.

لیبرالیسم مدرن که به‌دنبال پایان جنگ دوم مبنا و اساس حیات‌بخش نظم مستقر جهانی قرار گرفته است، ایجاد نهادها و رژیم‌ها را محوریت قرار می‌دهد. این اعتقاد وجود دارد که برای شکل دادن به محدودیت در رفتارهایی که کشورها در چارچوب منافع خود تعریف می‌کنند و در جهت تطبیق دادن آن رفتارها با نیازهای نظم و در عین حال به وجود آوردن شبکه‌های متعدد که از طریق آن تعاملات مطلوب نظر بازیگران برتر فرصت تجلی پیدا کنند بهترین شیوه و چارچوب همین نهادها هستند. اساس نظم لیبرال کنونی سرمایه‌داری بازاری است. این سیستم اقتصادی که به درجات و شکل‌های مختلف جهان را در نوردیده در بطن خود در بلندمدت و بتدریج ارزش‌های فرهنگی، سیاسی، اجتماعی جهان غرب به رهبری آمریکا را گریزناپذیر می‌سازد.

به همین روی برای نهادینه کردن حرکت کشورهای جهان به سوی پذیرش هر چه بیشتر اقتصاد سرمایه‌داری بازاری تصمیم گرفته شد که تنیدگی شبکه‌ای هم به وجود آید. کشورهایی از قبیل چین، هندوستان و برزیل که با سرعت فراوان از اقتصاد برنامه‌ریزی شده با تاکیدهای چپگرایانه دور شده بودند با شکل‌گیری اجلاس گروه ۲۰ تشویق شدند که این راه را ادامه دهند و برای این که آنان در صحنه جهانی به وسیله کشورهای غربی تائید قابل لمس را تجربه کنند ورود آنان به عنوان بازیگرانی همتراز کشورهای غربی حداقل از دیدگاه در کنار هم‌بودن و پشت یک میز قرار گرفتن و صحبت درخصوص مسائل حاد جهانی میسر شد.

اجلاس هامبورگ در شرایطی برگزار شد که آمریکا به عنوان سمبل نظم لیبرال حاکم تفسیر بسیار متفاوت و درک فراوان غیرسنتی را مطرح کرد.

رهبری جدید ساکن کاخ سفید ‌افزون‌تر از همیشه خواهان این است که جایگاه آمریکا ارتقای سریع و وسیع‌تری را برای خود تضمین کند ولیکن با این تفاوت که حداقل مانند هشت سال گذشته در چارچوب امتیازدهی واشنگتن به دیگر بازیگران نباشد؛ بلکه براساس تحمیل نیازها و اولویت‌ها، رهبر نظم جهانی جلوه‌گری کند. در شرایطی که چین کمونیست به عنوان طرفدار همه‌جانبه تجارت آزاد در کنار صدر اعظم آلمان قرار گرفته آمریکا به نقد شکل کنونی و مستقر فعالیت‌ها در قلمرو تجارت آزاد پرداخته است. دونالد جان ترامپ به عنوان رهبری که خواهان ایجاد یک سری محدودیت‌ها در مسیر تجارت آزاد به عنوان قلوه‌گاه سرمایه‌داری جهانی است در برابر آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان قرار گرفته که پرچمدار تجارت آزاد در مفهوم آدام اسمیتی آن است.

آنچه به این معادله ماهیت پارادوکسیکال بخشیده جابه‌جایی نقش‌هاست. آمریکایی‌ها با توجه به این که سردمداری در عرصه اقتصاد را در اختیار دارند خواهان این هستند که هزینه صادرات دیگر بازیگران عرصه رقابت اقتصادی را افزایش یافته بیابند تا از دست دادن جایگاه اول اقتصادی را با توجه به شرایط چین و اتحادیه اروپا شاید بتوان گریزناپذیر قلمداد ساخت، به عقب بیندازند.

آمریکا متوجه است که در حال حاضر بزرگ‌ترین بازار مصرفی جهان و در نتیجه جذاب‌ترین مقصد صادراتی برای دیگر کشورها بویژه چین را در اختیار دارد و به‌همین دلیل در تلاش است که بیشترین بهره را از این وابستگی دیگر بازیگران به بازار خود به دست آورد. آلمان برخلاف آمریکا اقتصادی را شکل داده که کاملا متکی به صادرات است و به همین سبب رویارویی با آمریکا را تنها مسیر تداوم در اختیار داشتن اقتصاد اول اروپا می‌یابد.

اصول و قواعد بازی را بازیگران با توجه به شرایط و منافع کنونی خود تفسیر و تعریف می‌کنند حتی اگر خودشان پایه‌گذار اولیه قواعد و مقررات باشند. آمریکایی‌ها که در طول قرن نوزدهم و بیستم بیشترین منفعت را از عملکرد اصل تجارت آزاد بردند، حال که در می‌یابند این امکان وجود دارد که با دستکاری این اصل، اقتدار خود را همچنان حفظ کنند، ابایی از به صحنه آوردن این واقعیت ندارند.

استاد دانشگاه علامه طباطبایی


منبع: الف

برترین اقتصادهای آسیایی در سال ۲۰۵۰

در نیمه قرن بیست و یکم ارزش تولید ناخالص داخلی ایران بر مبنای برابری قدرت خرید به ۲.۳۵۴ هزار میلیارد دلار می‌‌‌رسد و این کشور شانزدهمین اقتصاد بزرگ دنیا معرفی می‌‌‌شود.
 
به گزارش خبرآنلاین از اتاق تهران، اقتصاد دنیا در سال‌های اخیر با سرعت زیادی تغییر کرده است. کشورهای در حال توسعه به مدد سرمایه‌های خارجی توانستند با سرعت زیادی رشد کنند و به اقتصادهای بزرگ و برتر دنیا تبدیل شوند. اهمیت اقتصادهای در حال توسعه در ساختار کنونی اقتصاد دنیا به اندازه‌ای زیاد است که در گزارش‌های مختلف از این اقتصادها به عنوان موتور محرک اقتصاد دنیا در سال‌های  بحران در غرب یعنی سال‌های ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۳ میلادی یاد شده است.

از ابتدای قرن بیست و یکم تاکنون ارزش اقتصادی چین افزایش یافت و توانست به عنوان دومین اقتصاد بزرگ دنیا جایگزین ژاپن شود. این کشور در سال ۲۰۱۷ از نظر بزرگی تولید ناخالص داخلی بر مبنای برابری قدرت خرید جایگاه اول دنیا  را داشت و به تنهایی بالغ بر ۱۸ درصد تولید ناخالص داخلی دنیا را به خود اختصاص داد. ولی با توجه به سرعت بالای رشد اقتصادی در چین انتظار می‌‌‌رود ارزش تولید ناخالص داخلی آن در سال ۲۰۵۰ بیشتر از ۶۵ درصد نسبت به سال جاری رشد کند.

سرعت بالای رشد اقتصادی در هند هم زمینه را برای تبدیل شدن این کشور به یکی از ابرقدرت‌های اقتصادی در دنیا فراهم کرد. هند یکی از کشورهای بسیار پرجمعیت است که اصلاحات اقتصادی انجام‌شده در دوره رئیس‌جمهوری فعلی این کشور سبب شد تا  سرعت رشد اقتصادی در کشور افزایش یابد و فرصت‌های شغلی زیادتری در این کشور ایجاد شود.

اما برای اینکه عملکرد اقتصادی دنیا تا پایان نیمه اول قرن بیست و یکم مشخص شود باید پیش‌بینی‌های درستی انجام شود. سؤال اصلی این است که اقتصاد دنیا تا سال ۲۰۵۰ چه تغییری خواهد کرد و کدام کشورها می‌‌‌توانند در صدر فهرست اقتصادهای برتر دنیا جای داشته باشند؟ آیا اروپا و امریکا سهم بزرگ‌تری از اقتصاد دنیا خواهند داشت یا اینکه آسیا می‌‌‌تواند سهم خود را در اقتصاد دنیا افزایش دهد؟
ایندیپندنت در گزارش مفصلی ارزش تولید ناخالص داخلی کشورهای مختلف بر مبنای برابری قدرت خرید در سال ۲۰۵۰ را به نقل از صندوق بین‌المللی پول اعلام کرده است. این نشریه انگلیسی در گزارش مذکور بزرگی اقتصاد کشورهای مختلف را در سال ۲۰۱۷ با بزرگی آن در سال ۲۰۵۰ مقایسه کرد و نوشت: چین بیشترین رشد را در ارزش تولید ناخالص داخلی خود شاهد خواهد بود و همچنان از نظر برابری قدرت خرید در صدر فهرست کشورهای دنیا قرار خواهد داشت.

این نشریه در مورد دلیل استفاده از ارزش تولید ناخالص داخلی بر مبنای برابری قدرت خرید نوشت: شاخص مذکور برای تعیین نرخ بهره‌وری اقتصادی و ارزیابی استاندارد زندگی مردم در دوره‌ای از زمان استفاده می‌‌‌شود و به همین دلیل می‌‌‌تواند ارزیابی درستی از وضعیت اقتصاد کشورها در سال ۲۰۵۰  ارائه دهد. طبق این گزارش اغلب کشورهایی که هم‌اکنون در میان ۱۵ اقتصاد برتر دنیا قرار دارند تا سال ۲۰۵۰ همچنان در صدر باقی می‌‌‌مانند ولی ممکن است رتبه آنها در مقایسه با دیگر کشورهای دنیا تغییر کند. نکته مهم اینجاست که در بیست سال پایانی این دوره کشورهای در حال توسعه و اقتصادهای در حال گذار به عنوان مالکان بزرگ‌ترین اقتصادهای دنیا معرفی می‌‌‌شوند و سهم کشورهای اروپای غربی در اقتصاد دنیا کاهش خواهد یافت.



آسیایی‌ها در صدر

آسیا بیشترین سهم از جمعیت دنیا را در خود جای داده است ولی تاکنون بیشتر بازار مصرف بود تا یک قطب بزرگ تولیدکننده محصولات اقتصادی. اما سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده در اقتصادهای آسیایی در کنار  تغییر دیدگاه سردمداران در زمینه مسائل اقتصادی سبب شد تا این منطقه بیش از پیش رشد کند. حال قاره آسیا نه‌تنها یک بازار مصرف بزرگ است بلکه از نظر ارزش تولید ناخالص داخلی هم سهم قابل توجهی در اقتصاد دنیا دارد. اما به نظر می‌‌‌رسد این سهم تا نیمه قرن بیست و یکم پررنگ‌تر هم خواهد شد.

در میان پنج اقتصاد بزرگ دنیا درسال ۲۰۵۰، چهار کشور در قاره آسیا واقع شده‌اند و تنها امریکا خارج از این قاره است. در سال ۲۰۵۰ چین بزرگ‌ترین اقتصاد دنیا خواهد بود و ارزش تولید ناخالص داخلی این کشور بر مبنای برابری قدرت خرید به مرز ۳۸.۰۰۸ هزار میلیارد دلار می‌‌‌رسد. ارزش تولید ناخالص داخلی چین نسبت به سال ۲۰۱۷ میلادی ۶۵ درصد افزایش خواهد یافت و سطح درآمد مردم هم بیشتر خواهد شد. این رشد در شرایطی اتفاق می‌‌‌افتد که ارزش تولید ناخالص داخلی امریکا بر مبنای برابری قدرت خرید برابر با ۲۳.۴۷۵ هزار میلیارد دلار است و این کشور در جایگاه دوم دنیا قرار خواهد داشت. انتظار می‌رود تا نیمه قرن بیست و یکم ارزش تولید ناخالص داخلی کشور هند بر مبنای برابری قدرت خرید به ۱۹.۵۱۱ هزار میلیارد دلار برسد و  به همراه ژاپن و اندونزی از نظر بزرگی تولید ناخالص داخلی جایگاه سوم تا پنجم فهرست را از آن خود کنند. در سال جاری آلمان به عنوان پنجمین اقتصاد بزرگ دنیا معرفی شده است ولی تا پایان نیمه اول اندونزی در این جایگاه خواهد بود و آلمان به عنوان هفتمین اقتصاد دنیا در رده‌بند‌ی‌های جهانی معرفی می‌‌‌شود.

نکته مهم این است که ارزش تولید ناخالص داخلی چهار اقتصاد برتر آسیا در سال ۲۰۵۰ تقریبا سه برابر ارزش تولید ناخالص داخلی  امریکا در سال ۲۰۵۰ خواهد بود و این نشان می‌‌‌دهد که آسیا جایگاه قدرتمندتری در تعاملات اقتصادی دنیا خواهد داشت. قدرت بیشتر اقتصادهای آسیایی در پایان نیمه اول قرن بیست و یکم باعث می‌‌‌شود تا سیاست‌های اقتصادی این منطقه هم تاثیرگذاری بیشتری در سطح جهانی داشته باشد. از طرف دیگر طرح پیشنهادی چین مبنی بر ایجاد جاده ابریشم مدرن هم یکی از عوامل بسیار مهم در تقویت قدرت اقتصادی آسیا محسوب می‌‌‌شود زیرا کشورهایی که در مسیر این جاده ابریشم قرار دارند ۶۵ درصد از جمعیت جهان را در خود جای داده‌اند و مالک دوسوم از اقتصاد دنیا هستند. با راه‌اندازی این مسیر تجاری مدرن است که ارزش تجارت آسیا و سهم اقتصاد آسیا در جهان بیشتر خواهد شد.

ایران، شانزدهمین اقتصاد دنیا

در نیمه قرن بیست و یکم ارزش تولید ناخالص داخلی ایران بر مبنای برابری قدرت خرید به ۲.۳۵۴ هزار میلیارد دلار می‌‌‌رسد و این کشور به عنوان شانزدهمین اقتصاد بزرگ دنیا معرفی می‌‌‌شود درحالی‌که هم‌اکنون ارزش تولید ناخالص داخلی ایران بر مبنای برابری قدرت خرید برابر با ۱.۵۳۶ هزار میلیارد دلار است و این کشور جایگاه هجدهم دنیا را از آن خود کرده است. ارزش تولید ناخالص داخلی ایران در فاصله سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۵۰ میلادی ۵۳ درصد رشد خواهد کرد. برداشته شدن تحریم‌های اقتصادی و بازگشت ایران به اقتصاد دنیا  و قرار گرفتن این کشور در مسیر جاده ابریشم مدرن که طرح پیشنهادشده توسط  چین برای توسعه اقتصاد و تجارت آسیا است، از اصلی‌ترین دلایل رشد اقتصادی ایران و ارتقای جایگاه این کشور در معادلات اقتصادی دنیا خواهد بود.

در سال  ۲۰۵۰ کشورهای عربستان سعودی، کره جنوبی و ایتالیا جایگاه سیزدهم تا پانزدهم را در میان اقتصادهای دنیا خواهند داشت و کشورهای اسپانیا و کانادا و مصر از نظر ارزش تولید ناخالص داخلی بر مبنای برابری قدرت خرید هفدهمین تا نوزدهمین اقتصاد دنیا شناخته می‌‌‌‌شوند. در سال جاری عربستان هفدهمین اقتصاد دنیا است و ارزش تولید ناخالص داخلی آن بر مبنای برابری قدرت خرید برابر با ۱.۷۹ میلیارد دلار است.
 


منبع: الف

تولید خودروهای بی کیفیت، ادامه شماره گذاری و بالا رفتن تصادفات جاده ای/ مقصر این وضعیت کیست؟

در شرایطی که شرکت های خودروسازی در سطح جهانی هر روز مدل های جدیدی را به بازارهای جهانی ارائه می کنند تا رضایت مشتریان را بیش از پیش کسب کنند در ایران خودروهایی که از کیفیت مناسب و قابل قبول برخوردار نیستند بعد از حدود سه دهه و با کمترین تغییر، خط تولید فعال دارند. این در حالی است که اگر چه صنعت از خودورسازی ایران حدود پنجاه سال می گذرد اما متناسب با این مدت هرگز توسعه و رشد نیافته است. بدتر آن که به باور برخی از کارشناسان حتی در زمینه تولید برخی خودروها پسرفت بوجود آمده و این خودروهای تولیدی، کیفیت سابق را ندارند.

به گزارش الف، بدون شک تولید خودروهای بی کیفیت ضرر و زیان فراوانی به خانواده های ایرانی و به کشور بابت تصادفات و بالا رفتن تلفات وارد می کند. به همین دلیل است که صنعت خودروسازی در ایران  از نگاه عموم مردم و کارشناسان نیازمند تحولات جدی برای ارتقای کیفیت خودروهای تولیدی می باشد. اما وجود انحصار، عدم رقابتی بودن بازار خودرو و تعرفه های بسیار بالا موجبات بی توجهی مسئولین و خودروسازان به این امر مهم شده است.

چرا خودروهای بی کیفیت شماره گذاری می شوند

در این بین یکی از راه ها رسیدن به چنین هدفی شاید این باشد که در شماره گذاری خودروهای بی کیفیت دقت نظری بیشتر اعمال شود. در این راستا سردار حسین اشتری فرمانده نیروی انتظامی در همایش فرماندهان راهنمایی و رانندگی که دیروز(سه‌شنبه) برگزار شد، اظهار داشت: ارتقای صنعت خودروسازی و رانندگی می‌تواند تلفات و تصادفات را کاهش دهد و باید خودرو سازان نسبت به تولید خودروی ایمن اقدام کنند. فرمانده نیروی انتظامی کشور در ادامه افزود: باید تمام استانداردها در تولید خودرو رعایت شود… باید از خودروسازان بخواهیم که در اجرای وظیفه خودشان که حفظ جان و سلامت سرنشینان است تلاش کرده و تمام استانداردها را رعایت کنند و هر جا که مراعات نشود، پلیس ممانعت و برخورد خواهد کرد.

سردار تقی مهری، رئیس‌پلیس راهور هفته قبل درباره شماره گذاری خودروهای بی کیفیت گفت: آنچه قانون برای پلیس مشخص کرده این است که ابتدا خودروها از سازمان ملی استاندارد، استانداردهای لازم را دریافت کنند، سپس نتایج کتبی استاندارد خودروها به پلیس اعلام شود، پلیس هم از لحاظ فنی آنها را بررسی و تائید کند، همچنین از نظر زیست‌محیطی، خودروها باید مورد تائید سازمان حفاظت محیط‌زیست قرار گرفته باشند که پلیس می‌تواند آنها را شماره‌گذاری کند. البته در سال‌های گذشته شاهد ارتقای استانداردها بوده‌ایم مانند نصب ترمز ضدقفل، نصب کیسه هوا و برخی تجهیزات دیگر، منتها مشکل اصلی این است که این استانداردسازی، شامل برخی قطعات خودرویی است که توسط شرکت‌های قطعه‌ساز تولید می‌شود که آن کیفیت لازم را ندارند. ممکن است حتی برخی از این قطعات مجوز استاندارد را هم بگیرند، اما درواقع نمی‌توانند انتظارات پلیس را در ایجاد ایمنی جاده‌ای فراهم کنند.

خودروهایی که هیچ وقت بازنشسته نمی شوند

گفتنی است بررسی جدیدترین گزارش ارزیابی کیفیت خودروهای داخلی (خرداد ۱۳۹۶) نشان می‌دهد که همچون ماه‌های پیش از آن برخی از خودروهای تولیدی از سوی ایران خودرو، سایپا، مدیران خودرو و کرمان خودرو همچنان در پایین‌ترین سطح کیفی و با همان کیفیت سابق تولید می‌شوند. این خودروها شامل سایپا ۱۳۱، سایپا ۱۱۱، سایپا ۱۳۲، تیبا، تیبا هاچ‌بک، ساینا، ام‌وی‌ام ۱۱۰ اس، سمند، پژو پارس، پژو ۴۰۵، لیفان ایکس ۶۰ و ام‌وی‌ام ۵۵۰ هستند که تنها یک ستاره از پنج ستاره کیفی را کسب کرده‌اند.

از این رو در ماه های اخیر بحث های زیادی درباره زمان بازنشستگی و تعطیلی خط تولید برخی خودروهای داخلی شده است. خودروهایی که بیش از دو دهه در ایران بدون هیچ گونه ارتقای کیفیتی، تولید شده اند و این در حالی است که بر اساس قانون باید خودروهایی که ۱۰ سال از طول عمرشان سپری می‌شود، با توقف خط تولید روبرو شوند. به عنوان مثال پراید خودرویی است که از سال ۱۳۷۲ تولید آن در ایران و در شرکت سایپا آغاز شده و طبق قانون باید خط تولید اتومبیل‌هایی که ۱۰ سال از عمر آنها می‌گذرد، متوقف شود. حال نه‌تنها با گذشت حدود ۲۴ سال از آغاز تولید این خودرو خط تولید آن متوقف نشده بلکه تا دی ماه سال آتی نیز فرصت پیدا کرده‌ تا توسط شرکت تولیدکننده در بازار عرضه شود. طول عمری که شاید در هیچ کجای دنیا شاهد آن نباشیم و حتی در صورتی که استانداردهای مورد نظر را به همراه تغییر پلت‌فرم رعایت کند، پس از سال ۱۳۹۷ کماکان شاهد تولید این خودرو باشیم. حال سوالی که در مورد این خودرو مطرح می‌شود این است که آیا هرگز قرار نیست که خط تولید پراید متوقف شود؟ .

مونتاژ و تولید پژو ۴۰۵ نیز از سال ۱۳۶۹ در ایران کلید خورد و تا کنون حدود ۲۷ سال است که از آغاز تولید این خودرو در کشور می‌گذرد. نکته جالب آن جاست در ۶ ماه گذشته چندین بار خبر توقف تولید این دو محصول بی کیفیت مطرح شده و باز هم تکذیب شده است. چرخه باطلی که نشانه‌ای از وضعیت نابسامان صنعت خودروسازی کشورمان است.

وزیر صنعت نیز چند روز قبل با حضور در رسانه ملی از کیفیت نامناسب خودرو و قطعات انتقاد کرد و گفت: با وجود اینکه وضعیت تولید رو به بهبود است باید شرکت های خودروساز و قطعه ساز برای افزایش کیفیت قطعات برنامه ریزی کنند .

بر این اساس کارشناسان و صنعتگران نگران‌ هستند که بی‌توجهی به خواست مصرف‌کنندگان برای تولید خودروهای با کیفیت و نبود طرح‌های جدی تحقیق و توسعه و حرکت نکردن در جهت کیفی‌سازی محصولات موجب شود صنعت خودرو هم در آینده قدرت رقابت خود را از دست بدهد و اشتغال ایجاد شده و سرمایه‌گذاری‌های انجام شده در این صنعت به خطر بیفتند.

لزوم ارتقای فرهنگ رانندگی

با تمامی این تفاسیر اما نباید از نقش رانندگی بد و نامناسب برخی از مردم در افزایش تصادفات نگفت. در واقع با وجود خودروهای نه چندان مناسب، سهم مردم در ایمن کردن سفربسیار زیاد است. از این رو باید گفت قانون‌مداری در رانندگی بسیار مهم است. همچنین لازم است رانندگان هر زمان که نیاز به استراحت داشتند، توقف کنند و خسته یا بدون تمرکز پشت فرمان ننشینند و از سرعت غیرمجاز نیز پرهیز کنند.

گفتنی است بر اساس آمار اعلامی در تابستان سال گذشته، بیش از ۴۸۰۰ نفر در تصادفات جاده‌ای جانشان را از دست دادند که علت فوت ۶۰ درصد از سرنشینان خودروها، ضربه به سر است که با بستن کمربند ایمنی مسلما این آمار کاهش می‌یابد.


منبع: الف