بایگانی دسته ی : فرهنگی

همسر شهید محمدرضا یگانه که مادر محسن یگانه خواننده موسیقی پاپ است، سه شنبه در گفت‌وگو با علی ضیاء سخنان جالبی درباره حضور فرزندش در عرصه موسیقی، شهید حججی و دیگر مدافعان حرم و وضعیت جوانان امروزی گفت.

به گزارش فارس، سیدعلی ضیاء عصر چهارم مهر ماه میزبان «رویا یزدان پناه» مادر محسن یگانه خواننده موسیقی پاپ و همسر شهید محمدرضا یگانه در برنامه «فرمول یک» بود.

 یزدان پناه در ابتدای این برنامه با اشاره به اینکه در زمان شهادت همسرش ۲۱ سال داشته است، در این باره که چطور راضی شده همسرش به جبهه برود، اظهار کرد: فضای آن زمان به گونه ای بود که هر کسی در هر شرایطی باید این پیش بینی را می کرد. کسی نمی توانست بگوید من فرای جامعه در یک گوشه می ایستم و با جنگ کاری ندارم. جنگ با تمام ریشه ها و برگها و ساقه های جامعه ما را درگیر کرده بود. من سه فرزند داشتم اما آن کس که تو را شناخت جان را چه کند فرزند و عیال و خانمان را چه کند، دیوانه کنی هر دو جهانش بخشی دیوانه تو هر دو جهان را چه کند… آن زمان مسائلی چون فرزند و همسر جوان داشتن بیرنگ بود و رنگ، رنگ فرمان امام (ره) بود. زمان جنگ همبستگی و شهادت و ایثار بسیار زیادی در جامعه مان حاکم بود.

وی افزود: به همسر شهید حججی رشک می برم که در شرایط خیلی بهتری از شرایط آن زمان ما با همسرش به توافق رسید که او برود و جان خود را فدا کند. من شهید حججی ها را ستایش می کنم و به همسر آنها بابت انتخاب سختشان تبریک می گویم. جوانان امروز با عشقی حسینی که در دل دارند، با موجی از فرهنگ هایی که از بیرون وارد می شود همچون پیامهای ماهواره روبرو هستند و جنگ درونی در آنها شکل گرفته است.

این مدرس دانشگاه ادامه داد: من شرایط سختی داشتم. سه فرزند داشتم که دلم می خواست بنا به فرمایش امام از آنها انسان بسازم، انسان هایی که برای جامعه مفید باشند، انسان هایی که نه اینکه بخواهم شعاری بگویم راه پدرشان را ادامه بدهند بلکه افرادی که راه انسان ها را ادامه بدهند و انسانی زندگی کنند.

مادر محسن یگانه یادآور شد: دختر بزرگم متخصص زنان و دختر دومم دندانپزشک است. محسن هم از بچگی فرزند بسیار مقبولی بود. اگر ما از شیوه های کسب مقبولیت اجتماعی در جامعه آن زمان برای جوانانی که می خواستند در جامعه پذیرفته شوند صحبت کنیم، محسن دقیقا در همان مسیر بود تا زمانی که وارد دانشگاه و آنجا با یک فضای جدید که غریب بود و اصلا نمی توانم بگویم شبیه فضای خانه بود، روبرو شد و این موضوع انتخاب او را تغییر داد.

وی با بیان اینکه انتخاب اول محسن هنر بود اما من برای او تکلیف تعیین کرده بودم که مهندس شود، افزود: هنر زیباست، خدا زیباست و زیبایی را هم دوست دارد. هنر هم زیباست، اینکه او به سمت هنر برود چالش بزرگی برای من و خانواده بود. اما او این انتخاب را کرد و انتخاب خوبی بود.

مادر یگانه در پاسخ به این سوال ضیاء که آیا این انتخاب محسن باعث طرد شدن او نشد؟، اظهار کرد: او هنوز هم چالش دارد. جامعه ارزشی ما و کسانی که در بحث های ارزشی جنبه افراط را پیش می گیرند، نمی خواهند بپذیرد او اول یک انسان است، بعد یک جوان، بعد محسن یگانه که فرزند شهید است. اینها اولویت بندی دارد. اول بگذاریم او خودش باشد و حق انتخاب داشته باشد که من اعتراف می کنم این حق را از او گرفتم. دیگر نمی توانستم در زمانی که او خودش به این یقین رسیده که این مسیری نیست که می خواهد خودش را شکوفا کند و پتانسیل هایش را از بالقوه بالفعل دربیاورد. راهی بود که انتخاب کرد و در این زمان با تعارضات خانواده و بعضا مخالفت هایی مواجه شد، اما خیلی پایدار، بعضا با ممارست و می توانم بگویم با تلاش فوق العاده به اینجایی رسید که الان هست.

در ادامه ضیاء به گفتگویش با یگانه برای عید اشاره کرد و گفت: نزدیک به عید با هم گفتگویی کردیم که متاسفانه هیچوقت پخش نشد و او از این بابت از من ناراحت است و هر کاری که کردم از دلش درنیامد. او همیشه می گفت دم دمای عید حالم خوب نیست.

یزدان پناه در این خصوص گفت: ۲۳ اسفند ۶۴ در والفجر ۸ پدرش به شهادت رسید و سال تحویل تشییع پیکر او بود. این یک هفته نمی توانم بگویم یک نوستالژی، چون این واژه خیلی غریب است، این حس غریب تر از واژه نوستالژی است و نمی توانم بگویم با آن به سمت ساختن آن آهنگ رفته است. بلکه با حسی بالاتر و عمیق تر کاری ساخت که از آن طرف آب کامنتها سرازیر شد. فرزندان غیرشاهد استقبال کردند. شاید بگویم آن لحظه به داشتن چنین پسری افتخار کردم که آن لخظه آن حس را آنقدر زیبا در خود شکل داد و به تصویر کشید و این حس را به همگان نشان داد. چون این حس می تواند درونی و برای خود او باشد اما وقتی این رنج را به خودش می دهد که این حس را بیرون بیاورد، کار او سخت تر می شود.

آنقدر این انرژی زیاد بود و سخت بود که در زمان اجرای این آهنگ گریه اش را دیدید.

ضیاء نیز بیان کرد: بله او در آن گفتگو هم گریه کرد و بعد از آن هم به من گفت شماها همیشه سر سفره هفت سین پدرهایتان پیشتان بوده است اما من هیچوقت سر سفره هفت سین پدرم را ندیده ام.

یزدان پناه در این خصوص تاکید کرد: باور می کنید آقای ضیاء، او هیچوقت این جمله را به من نگفته است. شاید با شما خیلی راحت بوده و احساس کرده درکش می کنید. این درک را در شماها می بیند. او چنین آدمی است که اگر درک را در طرف مقابلش نبیند حرفش را به او نمی زند و در هر جوی این طور صحبت نمی کند.

ضیاء نیز با تشکر دوباره از محسن یگانه او را یک اتفاق مهم در موسیقی پاپ سرزمین و درخشان دانست.

مادر یگانه همچنین در پاسخ به این سوال ضیاء که آیا غیر از این اثر پسرش دیگر آثار او را گوش نمی کند؟ گفت: چرا او کاری به نام «کرکس ها» درباره فلسطین ساخته است و کاری که درباره سیدو سالار شهیدان حضرت ابی عبدالله ابن امام حسین (ع) خوانده که دوست دارم.

وی در بخش دیگری از سخنانش درباره شهدای مدافع حرم، بیان کرد: این تقارن ها خیلی کم پیش می آید، هفته دفاع مقدس، محسن حججی و حسین (ع). مدافع حرمی که از حرم حضرت زینب (س) در بیرون مرزها دفاع کرده است. تاریخ تصویر مشابه این شهید با چهره باصلابت در کنار جلادش را کمتر تجربه کرده است. باید به خود ببالیم که چنین همسرانی داریم که شوهرانشان شهید حججی ها هستند.

«فرمول یک» با اجرای سیدعلی ضیاء به تهیه کنندگی افشین حسین خانی، در نیمه دوم سال شنبه تا چهارشنبه ساعت ۱۷ تا ۱۸ از شبکه یک سیما روی آنتن می رود.

منبع: عصرایران

به روز معرفی برنده نوبل ادبیات نزدیک شده‌ایم و باز هم سایت‌های شرط‌بندی و پیش‌بینی دست به کار شده‌اند.

منبع: عصرایران

ناصر کوهستانی
واقعیت این است که دوست و دشمن معترفند که تمدن ایرانی یکی از هفت تمدن بزرگ جهان است. مورخان می‌گویند: ایرانیان باستان از روزگار گذشته به خداوند، ‌نماز، روزه، بهشت، پردیس و گناه باور داشته که دلیلی متقن بر این اعتقاد است که ایرانیان هرگز پیوندشان با‌ آسمان گسسته نشده است از ایران دنیا به دو نیمه‌ی شرقی وغربی تقسیم شده است. ایرانیان باویژگی هایی چون قابلیت انطباق، ‌پویایی و مهربانی شناخته شده اند. مردمان این دیار به زبان شیرین فارسی سخن می‌گفتند.

زبان فارسی با گذشته‌ای پر افتخار در اوج و شکوه خود قرار دارد. رودکی شاعر روشن بین، فردوسی آفریدگار رستم، فر خی زاده‌ی سیستان، منوچهری شاعر طبیعت، مسعودسعد سلمان شاعر حبسیات، خیام پیر نیشابور، سنایی شاعر شوریده‌ی غزنه، خاقانی درودگر شروان و خالق قصیده‌ی ایوان مدائن، نظامی داستانسرای گنجه، مولوی ملای روم، سعدی شیخ شیراز، حافظ  خواجه‌ی رندان، سهراب سپهری شاعر نقاش و. . . از جمله بزرگانی هستند که در عرصه‌ی ادبیات فارسی خالق مهرورزی و آفریننده اندیشه‌های مهرورزانه در این سرزمین به شمار می‌روند.

در ادبیات فارسی بعد از خدا، کلمات عشق، زندگی، نیکوکاری و مهرورزی مدام تکرار می‌شود، زبان فارسی پیوند ناگسستنی با اخلاق، ‌فلسفه، عرفان و جامعه شناسی دارد و همین عامل رمز توفیق و جهانگیری این زبان در گستره‌ی مکان و زمان بوده است. زبان و ادبیات فارسی سرشار از مهرورزی و محبت است و کمتر ادبیاتی را در جهان می‌توان یافت که به‌اندازه‌ی ادبیات فارسی به این مهم پرداخته باشد. داستان هایی چون لیلی و مجنون، خسرو و شیرین، یوسف و زلیخا، وامق و عذرا، فرهاد و شیرین و. . . جملگی تصویر گر دلبری و دل بردن است و مشهورترین نماد مهرورزی در اشعار حضرت سعدی که بر سر درب اصلی سازمان ملل نقش بسته است.

از سوی دیگر عناصر گهربار فرهنگ ایران زمین چون؛ مراسم ازدواج ایرانی،  تفال حافظ، خلیج فارس، نقل گردانی، شاهنامه خوانی، حجاب و پوشش ایرانی، معماری ایرانی، ‌موسقی و ردیف سنتی ایرانی، رمضان، عاشورا و تاسوعا، طب سنتی، مثل‌ها و افسانه‌ها و اسطوره‌های ایرانی، منظومه‌ی حیدربابا، دماوند، کتابخانه ملی، خانه‌های قدیمی، آب پاشی، مفاخر ایرانی، فرش ایرانی، دانش‌های سنتی، دریانوردی، دانش‌های سنتی کشاورزی، دانش‌های سنتی، پخت نان، خوشنویسی، جشن ۶۳ سالگی‌ترکمن ها، مراسم نامگذاری برای کودکان، ورزش باستانی، و جشن باستانی سپندار (والنتاین ایرانی) ، بافت پارچه زربفت و پارچه مخمل، آواز ایرانی، درخت سرو (نماد اندیشه ایرانی) ، که بر ارزش‌های والای انسانی و الهی استوارند! اما به رغم فرهنگی بودن سرزمین ایران که موزه‌ای از اندیشه  و آموزه هایی از فرهنگ است، نتوانسته‌ایم این فرهنگ را به دیگران بشناسانیم و نان و نامی بدست آوریم.

اکنون سهم ما از صنعت توریسم حداقلی است، چون گردشگری ادب و آدابی دارد که جامعه ایرانی نتوانسته یا نخواسته است ادب و آداب این صنعت فرهنگی را بشناسد و در نتیجه نتوانسته است سهمی شایسته و بایسته‌ای داشته باشد. متاسفانه سایه سنگین سیاست بر صنعت گردشگری سایه افکنده است. این صنعت می‌تواند به اقتصاد ضعیف و نحیف ما رونقی ببخشد و نقشی مهم در اقتصاد  داشته باشد ومعرف فرهنگ غنی ایرانی شود. فرهنگی که بشدت مورد هجوم رسانه‌های عالم قرار گرفته است و رسانه هایی  که از هر خبر و هر لحظه برای‌ترویج ایران هراسی  در بین مخاطبان خوداستفاده می‌نمایند! امید است با ارتقای فرهنگ گردشگری بتوانیم مسافران و گردشگران جهان را باگردشگری فرهنگی  کشورمان آشنا نماییم.

 

منبع: بهارنیوز

در دورانی مراسم عزاداری، مکتب آموزشی و ادب فرهنگی و اجتماعی بودند که اصولی را مانند سادگی، تکریم سالمندان، تقویت روابط همسایگی و مشارکت جمعی دنبال می‌کردند؛ اما حالا مراسم عزاداری دستخوش تغییرات اساسی در این زمینه‌ها شده‌اند و شاهد پذیرایی‌های تجملاتی، پوشش‌ها و آرایش‌های نامرتبط با مراسم و … هستیم. تا جایی که حتی برخی نسل‌های گذشته و جدید نسبت به این موضوع انتقاد دارند و فرهنگ گذشته را با آنچه امروز وجود دارد، مقایسه می‌کنند. 

محمدامین قانعی‌ راد – جامعه‌شناس – درباره این موضوع و مقایسه فرهنگ عزاداری در گذشته با آنچه اکنون اجرا می‌شود، اظهار کرد: پیش از این، مراسم عزاداری عرصه پذیرش و هم‌شکلی بود، منظور از پذیرش این است افرادی که در این مراسم شرکت می‌کردند، ذهن خود را در اختیار کسانی می‌گذاشتند که این مراسم را طراحی کرده بودند. این افراد ممکن بود یا سخنران باشند یا مداح یا هر کس دیگری که جلسه را اداره می‌کرد. همه‌ افراد به‌شکل پذیرا و انفعالی در این‌گونه مراسم شرکت می‌کردند. از طرف دیگر، نوعی هم‌شکلی از لحاظ پوشش، شیوه رفتار و … در میان آن‌ها وجود داشت که در این مراسم تقویت می‌شد.

رییس سابق انجمن جامعه‌شناسی ادامه داد: اساسا مراسم مذهبی، احساس هم‌شکلی و وحدتی را که به هم‌شکلی وابسته بود، در میان افرادی که در مراسم شرکت می‌کردند، ایجاد می‌کرد. مثلا لباس مشکی مردم، در جامعه هم‌شکلی ایجاد می‌کرد، اما به نظر می‌رسد مراسم عزاداری با ایجاد یکسری تحولات در برخی طبقات و اقشار اجتماعی، در سبک زندگی جذب می‌شود و با آن پیوند پیدا می‌کند. آنچه در سبک زندگی اهمیت دارد، موضوع خود ابرازی، بیان خویشتن و نشان دادن تمایزها و تفاوت‌هاست و نوعی عدم انفعال و مصرف‌کننده غیرمنفعل بودن را نشان می‌دهد.  

او گفت: فرد، پدیده عزاداری و نهادهای جانبی را به شیوه‌ای، به مصرف فرهنگی تبدیل و سعی می‌کند، در این میان، تمایز خود را در زمینه‌هایی مانند پوشش، سبک رفتار و موارد مشابه نشان دهد. بنابراین در برخی موارد شاهد بازنمایی تنوع افراد در مراسم مذهبی هستیم که از این فرصت برای خود ابرازی و تجلی سبک زندگی‌شان در عرصه اجتماعی استفاده می‌کنند، بویژه این‌که ما در جامعه ایران، با نداشتن مراسم شادی جمعی هم روبه‌رو هستیم. به همین دلیل، فرصت‌های خود ابرازی منحصر به مراسم مذهبی شده است که عمدتا هم عزاداری هستند.

قانعی‌راد با بیان این‌که ما در مراسم عزاداری شاهد رنگارنگی و تنوع هستیم که طبیعتا موجب کم شدن غم‌انگیز بودن آن مراسم می‌شود، اظهار کرد: نکته دیگری که با تحولات اخیر جامعه همراه است، زنانه شدن فضاهای عمومی ماست که در مراسم عزاداری هم صدق می‌کند، یعنی ما شاهد حضور گسترده زنان در این نوع مراسم و مجالس و در صف‌های غذای نذری هستیم.

این پژوهشگر با تاکید بر این‌که مراسم عزاداری بیانگر تحول فرهنگی در جامعه ایران هستند، گفت: اگر بخواهیم به‌جز این عوامل، از عوامل دیگری هم یاد کنیم، به نظر می‌رسد موضوع واکنش در برابر سیاسی شدن این مراسم نیز وجود داشته باشد. در مواردی شاهد سیاسی شدن مراسم عزاداری هستیم که حتی با مفاهیم و پیام‌های سیاسی همراه هستند و در میان برخی شهروندان این واکنش ایجاد شده که سعی می‌کنند، معنای این مراسم را تغییر دهند و به سمت فرهنگی بودن پیش ببرند که یک نوع تلاش با هدف بازیابی مراسم عزاداری توسط بخشی از اقشار جامعه است. به این ترتیب، ما حتی می‌توانیم شاهد قطبی شدن مراسم عزاداری هم باشیم که در سبک‌های مختلف مثل سبک مراسم عزاداری سیاسی و فرهنگی و شاید هم سبک عزاداری‌ای که بیشتر سعی می‌کند سنتی باشد، بروز پیدا کند.

او با اشاره به سه‌گانگی مراسم عزاداری در جامعه، توضیح داد: سبک‌های مختلف عزاداری می‌تواند با قشرها و طبقات مختلف اجتماعی یا حتی گرایش‌های مردم ساکن شمال، جنوب و مرکز شهر پیوند پیدا کند و هر کدام از آن‌ها می‌توانند بر مبنای شرایط ویژه خود، تجزیه و تحلیل شوند و ویژگی‌های سنتی، فرهنگی و سیاسی آن‌ها برشمرده شود. کمبود عرصه‌های حضور و مشارکت اجتماعی، در حد زیادی یکی از عواملی است که به فرهنگی شدن این مراسم کمک می‌کند. از طرفی یک نوع تقابل ناخودآگاه اجتماعی در مقابل سیاسی شدن مراسم عزاداری می‌تواند وجود داشته باشد.

قانعی‌راد با اشاره به این‌که شرکت در مراسم رسمی معمولا فرصت‌هایی را برای کارناوالیزه و چند صدایی شدن ایجاد می‌کند، گفت: در همه جوامع، وقتی فرصت‌ها برای چند صدایی شدن کم باشد که افراد بتوانند تفاوت و تنوع عقاید خود را ابراز کنند و نشان دهند، آن‌ها سعی می‌کنند از فرصت‌های مراسمی استفاده کنند.

این مدرس دانشگاه با بیان این‌که مراسم عزاداری جایی است که فرصت حضور در مراسم جمعی فراهم می‌شود، ادامه داد: با نبودن مراسم شادی در جامعه، از مراسم عزاداری به‌نحوی خاص استفاده می‌شود. در این شرایط، مراسم عزاداری و روزهایی مثل تاسوعا، عاشورا و اربعین به فرصت‌هایی تبدیل می‌شوند که افراد در آن‌ها تلاش می‌کنند اقتدار تک‌صدایی حاکم بر مراسم را به‌نحوی به چالش بکشند. مراسم جمعی فرصت‌هایی برای به چالش کشیدن نظم متعارف و رایج نیز محسوب می‌شود، البته منظور از نظم رایج، همان روایت رسمی است که معمولا از یک مراسم جمعی در جامعه ارائه می‌شود.

او اضافه کرد: در جامعه ما، موقعیت‌های عزاداری در حال افزایش است و فقط به دهه محرم و صفر محدود نمی‌شود، بلکه روزهای زیادی به‌عنوان مراسم عزاداری اعلام می‌شوند که پیش از این وجود نداشتند یا به این اندازه مورد توجه قرار نمی‌گرفتند. رسانه‌های رسمی نیز سعی می‌کنند، این مراسم را تا حد زیادی برجسته کنند. افزایش موقعیت‌های عزاداری که طبیعتا با افزایش کاربرد نمادهای دینی همراه است نیز به فرسایش این نمادها منجر می‌شود.

قانعی‌راد بیان کرد: وقتی هر روز، روز عزاست به معنی این است که هیچ روزی عزا نیست و زمانی که روزهای انگشت‌شماری در سال، عزاداری است، این مراسم می‌تواند معنادار باشند. یکی از پیامدهای تلاشی که در جهت افزایش موقعیت‌های عزاداری در جامعه می‌شود، فرسودگی و معنازدایی از موقعیت‌های عزاداری است که موجب عادی‌سازی این موقعیت‌ها در این زمینه می‌شود. این عادی‌سازی جذب زندگی روزمره می‌شود تا تفاوت معناداری در این زمینه احساس نشود.

رییس سابق انجمن جامعه‌شناسی با بیان این‌که «اگر همه شب، شبِ قدر بودی، شب قدر، بی‌قدر بودی» اضافه کرد: اگر قرار است مردم ارزش شب قدر را بدانند، نباید هر شب را به این نام خطاب کنند. به‌نظر می‌آید افزایش موقعیت‌های عزاداری، آن‌ها را بی‌معنی می‌کند، همان‌طور که افزایش مراسم شادی جمعی و جشن‌های ملی می‌تواند نوعی بی‌معنایی فرهنگی ایجاد کند.

منبع: بهارنیوز

جواد نوروزبیگی فیلم «سلام بمبئی۱» را به یک کمپانی هندی به نام Pen N camera international فروخته و این کمپانی فیلم را دوبله کرده است و ۱۳ اکتبر در هند اکران می کند.

منبع: عصرایران

به گزارش رو ایرنا، بانو عسگری در اولین تجربه بازیگریش در فیلم سینمایی «ناپدید شدن» موفق به دریافت جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره Fiumicino ایتالیا شد.امسال اولین دوره این جشنواره در تاریخ ٢٢-٢۵ سپتامبر در فیومیچینو ایتالیا برگزار شد.از دیگر برندگان این جشنواره می توان از فیلم مستند «Nothingwood» که در جشنواره کن نیز نامزد جایزه دوربین طلایی بود نام برد.این نخستین دوره برگزاری جشنواره Fiumicino ایتالیا است که «ناپدید شدن» به کارگردانی علی عسگری در آن موفق به کسب جایزه شد.

منبع: بهارنیوز