بایگانی دسته ی : فرهنگی

تاریخِ سراسر افتخار ادبیاتِ فارسی شاعران فراوانی را به خود دیده است؛ ادبیات فارسی منظومه‌ای را می‌مانَد که شاعرانش هر یک به واقع اختران و ستارگانِ پرفروغ و جاودانِ آسمانِ پرنورِ شعر فارسی به حساب می‌آیند. در این آسمان پُرنور اما تعدادی اختر، نسبت به دیگران فروغ بیشتری دارند و در همه روزگاران همواره درخشیده‌اند و درخشان مانده‌اند.از این کواکبِ تابان، یکی فردوسی است که به شاهکارِ شاهنامه‌اش نامی شده و دیگری نظامی است که داستان‌های عاشقانه «خسرو و شیرین» «لیلی و مجنون» و «هفت‌پیکر» همواره بر سر زبان‌ها بوده و آن یکی، مولانای عارف و شوریده‌ است که مثنوی و غزلیاتش جهانی شده و آن دیگری، شیخِ شابِ عاشقِ عارفِ شیرین سخن شیراز است که «قند کلامش» چه در قصاید و غزلیات، چه در «بوستان» و «گلستان» در کامِ هر صاحب‌ذوقی قند مکرر است.ناصر خسرو با آن زبان فخیمش و سنایی که «حدیقه» اش همواره باغِ بی‌خزان است و عطار با آن غزل‌های قلندرانه‌اش و آن «منطق الطیر» تمثیلی‌اش در کنارِ خیام و باباطاهر و خاقانی و انوری و رودکی و فرخی و منوچهری و عنصری و معزی و صائب و مسعود سعد و جمال و کمال اصفهانی و خواجو و جامی، دیگر ستارگان فروزانِ آسمان ادب فارسی‌اند. البته نباید معاصرانی چون بهار و شهریار و سایه و اخوان و نیما و شاملو و قیصر و پروین و فروغ و سهراب را نیز از قلم انداخت.

به هر روی، با هر عینک و دوربین و تلسکوپی که به این آسمانِ پرستاره بنگریم، بسته به میزانِ دیدمان اخترانِ پرنوری را خواهیم دید از شاعران نامدار گرفته تا شاعران کم‌تر مشهور؛ اما یکی از ستارگانِ بزرگ و بسیار درخشانی که حتی با چشم غیر مسلح نیز می‌توان به‌خوبی در آسمانِ شعر فارسی رصدش کرد و دید، بزرگی است به نام «حافظ شیرازی»؛ هم او که لسان‌ الغیبش می‌دانند و خوانند.بیستم مهر ماه، روز حافظ است؛ شاعری که عارف است و عارفی که شاعر است. غزلش را گرچه همگان می‌فهمند و درک می‌کنند، اما در عین حال هر کسی نمی‌تواند ادعا کند که شعرش را به تمامی فهمیده است و اصل منظور خواجه را دریافته.حافظ افزون بر ادبیات، در موسیقی ایرانی نیز حضوری پررنگ دارد. غزل حافظ همواره جزو انتخاب‌های نخستین آهنگسازانی است که می‌خواهند برای ملودی خود شعری از میان آثار قدما برگزینند. برای آوازخوانان نیز حافظ جزو گزینه‌های اصلی است و به همین دلیل است که آوازهای بسیاری با صدای بزرگان موسیقی ایران شنیده‌ایم که شعر آنها، غزلی از حافظ بوده است.

در میان آوازها و تصنیف‌های استادانی چون تاج اصفهانی، غلامحسین بنان، حسین قوامی، عبدالوهاب شهیدی، اکبر گلپایگانی، حسین خواجه امیری، محمدرضا شجریان، علیرضا افتخاری، علی رستمیان، شهرام ناظری، حسام‌الدین سراج، ایرج بسطامی، علی اصغر شاهزیدی، مظفر شفیعی، قاسم رفعتی، علی جهاندار و بسیاری دیگر از نامداران آواز ایران آثار درخشان و خاطره‌انگیزی وجود دارد که شعر آن‌ها از حافظ است.آنچه در ادامه می‌آید دیدگاه سه تن از اهالی موسیقی درباره چرایی جذابیت شعر حافظ برای موسیقی و آواز ایرانی است. مظفر شفیعی (خواننده و مدرس آواز)، حسین پرنیا (آهنگساز و نوازنده سنتور) و عبدالجبار کاکایی (شاعر و ترانه‌سرا) از راز جذابیت موسیقایی غزل حافظ گفته‌اند.

** حافظ نمی‌توانسته از علم موسیقی بی‌بهره باشد
عبدالجبار کاکایی، از ترانه‌سرایان موفق هم‌روزگارمان که ترانه‌های او را با صدای خوانندگان مختلفی چون فریدون آسرایی، محمد اصفهانی و سالار عقیلی شنیده‌ایم، معتقد است در عصر حافظ، این حافظ بوده که زبانِ شعر را به تکامل رسانده است.او می‌گوید: حافظ در دوره‌ای ظهور کرد که سبک عراقی به کمال رسیده بود و بعد از خواجوی کرمانی و شاعرانی چون کمال‌الدین اسماعیل که دنباله‌روی سبک عراقی بودند، زبانِ شعر در عصر حافظ با حافظ به تکامل رسید.این ترانه‌سرا کلام خود را درباره غزل حافظ این‌طور پی می‌گیرد: به شعر حافظ هم «قول» اطلاق می‌شود و هم «غزل»؛ به این اعتبار که «قول» را قوالی کنند، بخوانند و با لحن اجرا کنند. یحتمل شعرهای حافظ بارها و بارها با لحن اجرا شده است. خود حافظ نیز ظرافت خاصی در شعر خود دارد که در بلاغت آن را تکرار حروف می‌خوانند. در اغلب بیت‌ها، حافظ اصرار عجیبی در تنظیم هجاهای کوتاه و بلند دارد؛ مانند نحوه جایگیری مصوت بلندِ «آ» در این مصراع: «من که شب‌ها، ره تقوا، زده‌ام با دف و چنگ».شاعر مجموعه «عذاب دوست داشتن» این‌ طور نتیجه می‌گیرد که: پس این آدم نمی‌توانسته از علم موسیقی و خواندن غزلِ با لحن بی‌بهره باشد و طبیعی است که وقتی کسی این حالت را داشته باشد، شعرش نیز مطابق با الحان سروده می‌شود و قابلیت لحن‌پذیری دارد.شعر حافظ نیز از زمره شعرهایی است که این قابلیت لحن‌پذیری را دارد، از این‌رو آهنگسازانِ بسیاری همواره به غزل‌های حافظ توجه داشته‌اند. البته این جدای از جذابیت‌های محتوا، نگاه و مضمون شعر حافظ است.

** خوش‌ترکیبیِ وزن غزل‌های حافظ
عبدالجبار کاکایی با تأکید بر غنای موسیقایی شعر حافظ، گفت: ما بحثی تحت عنوان موسیقی درونی شعر داریم که بخشی از این موسیقیِ درونی، «لفظی» است و بخشی هم «معنوی». برای مثال «مراعات‌النظیر» هم می‌تواند نوعی موسیقی در شعر ایجاد کند، اما این موسیقی دیگر از نوع لفظی نیست، بلکه موسیقی معنوی است و از لحاظ معنایی درک می‌شود. مثلاً آوردن واژه «شب» در برابر واژه «روز»، نوعی ریتم معنوی است که ذهن آن را احساس می‌کند؛ می‌توان کلمه دیگری را در برابر «شب» قرار داد، اما در آن صورت، این ریتمِ معنوی برهم خواهد خورد. به هر ترتیب می‌توان گفت که حافظ هم موسیقی لفظی و هم موسیقی معنوی را در شعر خود به کمال رسانده است و چون حق شعر را از این لحاظ به‌جا آورده، طبیعی است که شعرش نیز به موسیقی نزدیک شده باشد.این شاعر بر نقش خوش‌ترکیب بودن وزن غزل‌های حافظ در جذابیت آن برای اهالی آواز و موسیقی تأکید می‌کند و می‌گوید:‌ این را نیز باید توجه داشت که حافظ از اوزان خوش‌ترکیب استفاده کرده است؛ بر فرض مثال از بحور و زحافات بحر «هزج» (بر اساس رکنِ عروضی «مفاعیلن») زیاد استفاده کرده است؛ بحوری که معمولاً در آواز ایرانی مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنابراین، این نیز می‌تواند از جمله دلایلی باشد که شعر حافظ در موسیقی ایرانی زیاد مورد استفاده قرار گرفته است.

** حافظ، جمع سعدی و خیام است
کاکایی همچنین معتقد است: ترکیب غم و شادی در فرهنگ محتوایی آثار حافظ به وضوح وجود دارد. ما شاعری مثل سعدی را داریم که عموماً شاعر خوش باشی است : «به جهان خرّم از آنم که جهان خرّم از اوست».
سعدی نگاه خوش‌باشی به جهان دارد. شاعری هم داریم مانند خیّام که بسیار اندوهگین و فلسفی و مأیوس است.حافظ از کسانی است که این دو احساس را با هم جمع کرده است؛ برای همین است که می‌گوید: «با دل خونین، لب خندان بیاور همچو جام». به نظر می‌رسد با روحیه انسان ایرانی، این حال و هوای موجود در شعر حافظ بیشتر نزدیک باشد.این ترانه‌سرا این را نیز درباره حافظ می‌گوید که حافظ انسان را درگیر مباحث کلامی و فلسفی نمی‌کند.کاکایی تصریح دارد: ما نمی‌دانیم حافظ جبری بوده یا قائل به جبر نبوده است و یا اینکه به قضا و قدر و مسئله رؤیت خدا چگونه می‌نگریسته؛ زیرا او هر بار به نوعی اظهار نظر کرده است؛ گویی کلکسیونی از اندیشه‌های مختلف را در شعر خود جمع کرده است، بی‌آنکه بخواهد با مخاطب تضارب اندیشه و یا تعاطی فکر داشته باشد.

** حافظ یک کلکسیونر بسیار ماهر است
شاعر کتاب «دنیای بی‌آواز» می‌گوید: حافظ در مباحث کلامی ورود نکرده و در الهیات آنچه از شعر او استنباط می‌شود، یکی «وحدت وجود» است و دیگری، «عشق»؛ یعنی خداوند و عشق به خداوند؛ دو عنصری که در مقابل آن‌ها انسان مقاومتی ندارد.
البته باید توجه داشت که حافظ مانند مولانا جدل کلامی نمی‌کند تا بخواهد موضوعی را اثبات کند. حافظ مسئله‌ ای را مطرح می‌کند، اما در غزل بعدی رد و انکار آن را می‌گوید. بنابراین، به نظر می‌آید که حافظ یک کلکسیونر بسیار ماهر است که ویترین شعر خود را طوری می‌چیده که مشتری‌هایش زیاد باشند.
تساهل و تسامحی در اندیشه حافظ وجود دارد که سعی می‌کرده با همه ارتباط برقرار کند و شاید به همین دلیل است که «لسان الغیب» و زبانِ حال همه مردم شده است، چون هر کسی در شعر حافظ می‌تواند اندیشه‌ها و عقاید خود را پیدا کند.

** تصویرسازی و تنوع ریتم موجود در غزل‌های حافظ
مظفر شفیعی، از خوانندگان و مدرسان مطرح آواز در روزگار ما است. این خواننده که سابقه فراگیری آواز نزد روانشاد اسماعیل مهرتاش و محمدرضا شجریان را در کارنامه خود دارد، یکی از سه داور برنامه «شب آواز ایرانی» نیز بوده است.مظفر شفیعی نیز معتقد است که حافظ با موسیقی آشنا بوده است. او می‌گوید: در آغاز باید به این توجه داشت که حافظ موسیقی را می‌شناخته است؛ و از این‌رو است که وزن‌های گوناگون و ریتم‌های متفاوتی همراه با مفاهیم مختلف در شعر حافظ وجود دارد. به دلیل همین تنوع وزن و ریتم و مفهوم در غزل‌های حافظ است که آوازخوانان و خوانندگان می‌توانند حتی برای گوشه‌های مختلفِ یک دستگاه یا آواز به راحتی شعر مورد نظر خود و متناسب با آن گوشه را از غزل‌های حافظ بیابند.

این مدرس آواز ایرانی همچنین با اشاره به محتوای عرفانی، نصیحت‌گونه، عاشقانه و اجتماعی شعر حافظ، می‌گوید: برای مثال وقتی خواننده می‌خواهد در دستگاه نوا آواز بخواند، به سراغ شعری عرفانی می‌رود و با مراجعه به دیوان حافظ، در اندک زمانی به‌ آسانی می‌تواند شعر متناسب با این دستگاه را بیابد.
شفیعی دیگر جذابیت‌ شعر حافظ برای آواز ایرانی را قابلیت «تصویرسازی» شعر خواجه شیراز می‌داند. وی اظهار می‌کند: قابلیت تصویرسازی موجود در شعرهای حافظ کمک می‌کند تا آوازخوان به سراغ شعر وی برود. نمونه‌اش اینکه بنده امروز می‌خواهم در جایی آواز بخوانم و همین‌طور در ذهنم یک سه‌گاه کوتاهی با ریتمی زیبا آمد. برای این آواز ناخودآگاه این غزل حافظ به ذهنم آمد: «دردم از یار است و درمان نیز هم». این غزل براساس جایی که قرار است در آنجا بخوانم و نیز در تناسب با دستگاه سه‌گاه بسیار مناسب است و همان‌طور که گفتم، به آسانی نیز به ذهن من رسید.

** همه فهم بودن شعر حافظ، آن را برای آواز جذاب می‌کند
رسایی و بیان زیبای شعر حافظ، دیگر ویژگی غزل‌های حضرت لسان‌ الغیب است که مظفر شفیعی به آن اشاره می‌کند: رسایی و بیان مفاهیم فهم‌شدنی برای همه مردم، از نکته‌های بسیار مهم شعر حافظ است که موجب می‌شود خواننده برای آواز به سراغ شعر او برود. البته معنی شعرهای حافظ گاه بسیار دشوار است اما در قیاس با شعرهای سبک هندی طوری است که هر کس با هر دانش و میزانِ درک، می‌تواند از شعر حافظ برداشت و دریافتی حتی شخصی داشته باشد؛ و این کار را برای آواز راحت می‌کند، به شرط آنکه خواننده، خود، شعر و مفهومِ آن را به خوبی درک کرده باشد و موسیقی کلامی آن را یافته باشد.برای رسیدنِ به این درک، خوانندگان جوان باید مطالعه شعری و ادبی فراوانی داشته باشند. استاد شجریان همیشه می‌گفتند که خواننده طوری باید شعر را درک کرده باشد که گویی خودِ او شعر را سروده است.این مدرس آواز همچنین معتقد است که شیرینیِ بیان حافظ به‌گونه‌ای است که بسیاری از بیت‌هایش را می‌توان به آواز خواند. او همچنین به موسیقی کلام حافظ نیز اشاره می‌کند: موسیقی شعر حافظ آن ‌قدر غنی است که می‌توان شعرش را به زیبایی دکلمه کرد. شورانگیزی و شورآفرینی شعر حافظ و اینکه نخوت و سستی را دور می‌کند هم از دیگر جذابیت‌های شعر او است و همه این‌ها سبب می‌شود که خواننده و موسیقی‌دان ناخودآگاه به سراغ شعر حافظ برود. البته این، بدین معنا نیست که ما از شعرهای دیگر بزرگان ادبیات فارسی غافل شویم. ما باید هم شعر دیگر شاعران ادبیاتِ کُهنمان را بخوانیم و هم شعر شاعران معاصر را.

** اسماعیل مهرتاش و محمدرضا شجریان و حافظ
خواننده آلبوم «راست» با اشاره به جایگاه شعر حافظ در نگاهِ استادانِ خود، یعنی روانشاد استاد اسماعیل مهرتاش و استاد محمدرضا شجریان، گفت: در ردیف شعری استاد مهرتاش، بیشترِ شعرها براساس غزل‌های حافظ و نیز سعدی است؛ و همین گویای توجه ایشان به شعر حافظ است. استاد شجریان نیز توجه بسیاری به شعر حافظ دارد و در عین حال که شعر شاعران گوناگون را اجرا کرده‌اند، اما همیشه به ما می‌گفتند که شعر حافظ یک چیز دیگر است. در کل ایشان به حافظ ارادت فراوانی دارد و بسیاری از شعرهای حافظ را هم به بهترین شکل اجرا کرده است.

** حافظ، جامعه‌شناسی فرازمان است
بسیاری از مردم، آهنگ «گل‌پونه‌ها» را با صدای سوخته روانشاد ایرج بسطامی شنیده‌اند. این تصنیف، یکی از ساخته‌های حسین پرنیا است؛ آهنگسازی که افزون بر ایرج بسطامی، با خوانندگان دیگری همچون علیرضا افتخاری، ایرج بسطامی و رضا رضایی پایور نیز همکاری داشته است.پرنیا بر جنبه اجتماعی و انتقادی شعر حافظ تأکید دارد. او حافظ را شخصیتی کاملاً جامعه‌شناس و نقّاد می‌داند و می‌گوید: در واقع حافظ یک دانایِ فرازمان بوده که توانسته در قالب غزلیات خود جامعه‌اش را به نقد بکشد. این، به حیطه اجتماعی شعر حافظ باز می‌گردد که طبیعی است برای طرح به زبان موسیقی نیز دارای جذابیت است. اما اگر بخواهم از جنبه فرا اجتماعی شعر حافظ سخن بگویم، باید تصریح کنم که کلام عارفان و بزرگانی چون حافظ ذومراتب است و به همین سبب کلام آنان مسائلی را فراتر از جهان ماده در بر ‌می‌گیرد. به همین دلیل است که در هر زمان توانسته‌ایم با شعر حافظ یا بزرگانی مانند حافظ ارتباط برقرار کنیم و به نوعی حرف دل خودمان را در کلام آنان بیابیم. حافظ نیز با تسلطی که به علوم زمان خود و نیز معانی و مفاهیم بلند ادبی داشته، توانسته شعرهایی برجای بگذارد که همه ما خودمان را در آیینه این اشعار ببینیم.

** شعر حافظ تعقلی است، نه تفألی!
آهنگساز آلبوم «پادشاه فصل‌ها» می‌گوید: البته من در ارتباط با شعر حافظ نقدی دارم به کسانی که حافظ را در جامعه من در حد تفأل‌زدن مطرح می‌کنند؛ در حالی که به نظر من شعر حافظ تفألی نیست، بلکه تعقلی است.
حافظ در شعر خود جامعه‌ ای اخلاقی را معرفی می‌کند که فراتر از جامعه مدنی یا دینی است؛ یعنی اینکه مدنیت جامعه در گرو اخلاقی‌ بودنِ آن است. از این‌رو، به نظر من حافظ دریچه‌ای از زندگی و جامعه را به روی ما باز می‌کند که ما همه چیز را باید از این دریچه بنگریم و گویی این جامعه مورد نظر حافظ بسیار هم به واقعیت جامعه انسانی نزدیک است.به نظر من حافظ شاعری است که در عاشقانه‌های خود نیز ابایی نداشته بگوید که آدمی زمینی است، مانند جایی که می‌گوید «دلم رمیده لولی‌وشی است شورانگیز».این آهنگساز در پاسخ به اینکه هنگامی که در مقام آهنگساز به سراغ شعر حافظ می‌رود، بیشتر به جنبه عاشقانه شعر حافظ توجه دارد یا به جنبه اجتماعی یا عارفانه شعر او، می‌گوید: البته من هم به جنبه اجتماعی شعر حافظ توجه دارم و هم به جنبه عاشقانه شعر او و هم به عارفانگیِ غزل‌هایش، اما من همواره حافظ را یک نگاه تیزبین در جامعه و یک نقّاد بسیار بااخلاقِ اجتماعی نگاه می‌کنم و چه در موسیقی آوازی، چه در موسیقی ریتمی و کلامی به شکل تصنیف و ترانه، بیشتر با این دیدگاه به سراغ شعر حافظ می‌روم.پرنیا همچنین با یاد کردن از محمدرضا شجریان و آثار بسیاری که وی با شعر حافظ خوانده است، تصریح می‌کند: یکی از کسانی که در حوزه موسیقی بسیار توانسته حافظ را در جامعه ما پررنگ نماید، استاد شجریان است که با آوازهایی که از شعرهای حافظ خوانده، به خوبی حافظ را در آواز خود معرفی کرده است.

منبع: بهارنیوز

به گزارش ایلنا، رامین پرچمی که این روزها در نمایشی با موضوع دفاع مقدس به نام «غسالخونه» حضور دارد، پیش از این هم در اثر «پچ‌پچه‌های پشت خط نبرد» علیرضا نادری با موضوع جنگ تحمیلی روی صحنه رفته بود. او حضور در دو نمایش دفاع مقدسی به صورت متوالی آن هم بعد از مدت‌ها ممنوع‌الکاری، آن را «کاملا اتفاقی» توصیف کرده و گفت: باید بگویم در کل حضورم در این دو نمایش خیلی اتفاقی بود. این دو کار هیچ ربطی هم بهم ندارند و مسائل متفاوتی را مطرح می‌کنند گرچه حتی تسبیحی که در دو نمایش به دست دارم هم یک تسبیح است با این‌وجود شخصیت‌ها شبیه هم نیستند اما برای هر دو تسبیحی لازم بود.پرچمی خاطرنشان کرد: برعکسِ «پچ‌پچه‌های پشت خط نبرد»، متن «غسالخونه» برایم جذابیت بیشتری داشت و کلیت متن هم دل‌نشین‌تر بود. نمی‌گویم کار آقای علیرضا نادری بد است و در حدی نیستم که بخواهم متن ایشان را نقد کنم اما نقش «دوست‌علی» را در غسالخونه خیلی دوست داشتم و با علاقه آن را بازی کردم.

یکی از مسئولان ارشاد به من گفت ما از شما گله داریم که نیامدی برای حل مشکل‌ات!
این بازیگر در پاسخ به این سوال که چطور متوجه شد که ممنوع‌الکار است؟ گفت: هیچ‌وقت هیچ‌کس به من چیزی نگفت! همان اوایل که از زندان بیرون آمدم؛ طبیعی بود که فکر کنم مدتی ممنوع‌الکار خواهم بود. تمام جو موجود و صحبت‌هایی که می‌شد و تجربه و سابقه قبلی همه نشان می‌داد که به این زودی‌ها اجازه کار نخواهم داشت؛ حداقل در تلویزیون. ولی خودم پیگیرش نشدم چون مدتی هم تهران نبودم.پرچمی ادامه داد: حدود سال ۹۳ بود که خیلی اتفاقی آقایی به اسم سعید چاری که می‌خواست یک فیلم سینمایی بسازد سراغم آمد و گویا چند ماه هم دنبال من گشته بود؛ همان شب که قرار بود متن را بخوانم به دلیل مشکلی دیگر که سوءتفاهم بی‌ربطی بود؛ افتادم زندان و هفت ماه آنجا بودم و دوباره این قضیه قطع شد. فردای آن روز که از زندان بیرون آمدم حس کردم خیلی بد شده که قول داده‌ام و ناگهان خبری از من نشده؛ به آقای چاری زنگ زدم عذرخواهی کنم که گفت بیا شهرک دفاع مقدس، هنوز کسی جایگزین تو نشده است. رفتم سکانس‌هایم را بازی کنم اما آن فیلم هیچ وقت ساخته نشد. همان روز یکی از بازیگران کار؛ کسی به اسم امیر زریوند بود؛ به من گفت می‌توانی تئاتر کار کنی؟ آقای چاری گفت من اجازه‌اش را از ارشاد گرفته‌ام و مشکلی برای تئاتر و سینما ندارد. گفت نمایشنامه‌خوانی «هملت با سالاد فصل» را داریم که قبول کردم و آن را در چارسوی تئاتر شهر اجرا کردیم، که اولین کار من بعد از مدت‌ها ممنوع‌الکاری بود.

بازیگر نمایش «غسالخونه» تشریح کرد: همان نمایشنامه‌خوانی باعث شد نمایشنامه‌خوانی دیگری با گروه دیگری به اسم «اسب» کار کنم و بعد نمایشنامه بعدی را خودم کار کردم و بعد کار روی روال افتاد و دیگران متوجه شدند هستم و حضور دارم. یکبار هم خانم لعیا زنگنه با من تماس گرفت و پرسید دوباره در بازیگری هستم یا نه و گفت بیا برویم تلویزیون صحبت کنیم. که رفتیم و صحبت کردیم و فهمیدم هنوز در تلویزیون نمی‌توانم کار کنم. با ارشاد صحبت کردم گفتند در سینما و تئاتر مشکلی ندارم. بعد از آن کارهای دیگر همین‌طور پیش آمد.پرچمی با بیان اینکه «آیا باید پیگیر باشید تا جوابی به شما بدهند که ممنوع‌الکار هستید یا نه» گفت: برای من جالب بود که یکی از مسئولان ارشاد به من گفت ما از شما گله داریم که نیامدی برای حل مشکل‌ات! گفتم مگر کسی به من اعلام کرده بود که ممنوع‌الکاری؟ یا کسی حکمی داده بود و چیزی گفته بود؟ از کجا باید بدانم مشکلم چیست و باید کجا بروم دنبالش؟ گفتند نه؛ شما باید می‌آمدی و تقاضا می‌کردی. گفتم من اصلا با این روال آشنا نیستم ولی از این به بعد چشم! اما راستش هنوز هم که می‌دانم باید پیگیری کنم اما چون خیلی آدم پیگیری نیستم؛ می‌گویم موضوع خودش در روند عادی جلو می‌رود و حل می‌شود. شاید اتفاقا اگر دنبالش باشم سریع‌تر هم اتفاق بیفتد. برای من هم لازم است چون کار دیگری ندارم که انجام دهم.

کسانی هستند که فعلا صلاح نمی‌دانند در تلویزیون حضور داشته باشم
این بازیگر تئاتر و سینما با تاکید بر اینکه «به‌نظر می‌رسد موضوع ممنوع‌الکاری و زمان آن کاملا سلیقه‌ای است» به خاطره‌ای اشاره کرد و گفت: حدود یک ماه پیش هماهنگ کردند برای برنامه «ادابازی» به خندوانه بروم و حتی هم‌گروهی‌ام هم مشخص و بخشی از کار فیلمبرداری شد. در لحظه آخر که قرار بود کل برنامه ضبط و قرعه‌کشی شود نامه‌ای، تلفنی چیزی شد که این آقا نمی‌تواند کار کند.پرچمی ادامه داد: سوال این بود که برای رسیدن به همان بخش از کار هم قطعا چند مرحله را پشت سر گذاشته بودم و مشکلی نداشتم حالا آن لحظه آخر چه دلیلی وجود داشت که جلوی کارم را گرفت؟ جز سلیقه چیز دیگری نمی‌تواند باشد. چون تهیه‌کننده گفت استعلام‌ها را کرده‌ایم و جواب‌ها را گرفته‌ایم مشکلی نبوده. اما دقیقا لحظه آخر این اتفاق می‌افتد. مشخص است که کسی یا کسانی هستند که فعلا صلاح نمی‌دانند در تلویزیون حضور داشته باشم. نمی‌دانم چرا؟!
او یادآور شد: حتی اگر قرار بود مجازاتی بشوم، اگر اشتباهی کردم ۷-۸ سال به خاطرش ممنوع‌الکار بودم و همه اینها انجام شده. اگر قرار بود بروم خارج از کشور یا هر کار دیگری کنم؛ دیدند عملا این اتفاق نیفتاده و من نمی‌خواهم ایران را ترک کنم. یک بار خیلی اتفاقی به برنامه پخش زنده شبکه دو رفتم و در آن حضور داشتم. مدیر برنامه هم بدون اینکه بداند ممنوع‌التصویرم من را از بین جمعیت صدا کرد و من آنجا دیده شدم. فردایش سایت‌های رجانیوز و مانند آن نوشتند که “آی این آقای فتنه ۸۸ در تلویزیون چه کار می‌کند…..” همین باعث شد مدیر شبکه توبیخ شود.

بازیگر سریال «در پناه تو» در ادامه خاطرنشان کرد: در واقع از اینجا و اینطور متوجه می‌شوید که ممنوع‌الکار شده‌اید. وقتی کسی سراغ شما نمی‌آید؛ یا اگر سراغت می‌آید بعدش می‌رود و خبری نمی‌شود و بعدا می‌فهمی که آن بنده خدا رفته و استعلام کرده؛ اما رویش نشده بگوید چنین اتفاقی افتاده. مدتی هم که کار نکنید دیگران شما را از یاد می‌برند. مورد من که اینطور بود و دیگران دنبال دردسر نبودند که سراغ من بیایند. چه کاری است؛ حتما باید من را می‌خواستند که سراغم بیایند اما مشابه من خیلی‌ها بودند که راحت می‌توانستند بازی کنند و دردسری هم نداشتند. یعنی بخش عمده‌اش به سلیقه کارگردان برمی‌گردد و کسی مثل من که اگر پیگیر بود؛ می‌توانست تا حدی اوضاع را پیش ببرد.

ارشاد گفته این آقا نباید نقش پلیس مثبت را بازی کند!
پرچمی با بیان اینکه «مدتی که بازی نمی‌کردم فعالیت هنری دیگری نداشتم» گفت: جز همان چند نمایشنامه‌خوانی و دو، سه آهنگی که خواندم، یکی از مسائلی که باعث شد خیلی‌ها بفهمند ایرانم و زنده هستم، مصاحبه‌ای بود که مجله تماشاگران با من کرد. نمی‌دانم چطور ناگهان با من مصاحبه کردند که خیلی هم جنجالی از آب درآمد. خیلی از حرف‌ها را زدم که تاکنون نزده بودم؛ بعدش چند مصاحبه جسته گریخته دیگر هم داشتم.او با اشاره به اینکه «همین حضورم در دو نمایش به صورت متوالی باعث شد یک فیلم سینمایی با آقای مسعود تکاور کار کنم» گفت: در این فیلم نقش کوچکی داشتم. این هم البته با خاطره جالبی همراه است؛ آقای تکاور مرا برای نقشی می‌خواست که پلیس مثبتی بود؛ مثل اینکه ارشاد گفته نه این آقا نباید نقش پلیس مثبت را بازی کند! اما چون در کار بودم آقای تکاور لطف کرد و نقش کوتاه دیگری به من داد. که برای من همین که یک کار سینمایی و تصویری بازی کردم؛ خوب بود. کار آقای تکاور اولین کار تصویری‌ام بعد از مدت‌ها بیکاری بود و حالا صحبت‌های دیگری هم شده؛ احمد احمدی قرار است کاری را تهیه کند که گفته حتما در آن هستی و آقایان اسدزاده و تبریزی هم وعده‌هایی داده‌اند.پرچمی تصریح کرد: هیچ وقت فکر نمی‌کردم برگشتن به نقطه صفر اول سخت باشد و اینقدر زمان ببرد. خیلی زودتر از اینها انتظار داشتم وارد کار شوم اما مثل اینکه خیلی پروسه طولانی‌مدتی است. باید صبوری کنم تا به جایی که بیست سال پیش بودم، برسم. اما اشکالی هم ندارد، بالاخره این هم یک تجربه است.

منبع: بهارنیوز

مرجان یگانه پرست- روزنامه بهار
و هنوز داغ بر دل نشسته رفتن استاد پر افتخاری چون عباس کیارستمی، از یاد رفتنی نیست و عاملی که این داغ را بر دل هنرمندان و دوست داران این هنرمند نشاند یعنی جامعه پزشکی، همچنان بر همان مدار پیشین خود می‌چرخد و قصد کوتاه آمدن و پذیرش ندارد. پذیرش خطایی که در روند درمان این استاد عزیز موجب شدند و در ادامه نیز با کژ رفتاری و بداخلاقی‌های بسیار و چه بسا نخوت گرایانه  از موضع خود عقب ننشستند؛ و خوب می‌دانیم که در این سرزمین،  عذرخواهی بر خطای رفته امری بعید به نظر می‌رسد اما اظهار شرمندگی کمترین واکنشی بود که جامعه پزشکی به عنوان طبقه نخبه می‌توانست از خود بروز دهد و برخلاف جریان معمول جامعه عمل کند. اما دریغ که جامعه نخبگان کم از سطح آن ندارد و چه می‌توان گفت جز دریغا!
***

* دردی چنان سترگ   اما بی التیام، بی عذرخواهی
پرواز عباس کیارستمی از میان ما، شوک بزرگی برای جامعه هنری و دوست داران او چه در داخل و چه در خارج از ایران بود. یک سال و اندی از رفتن این هنرمند بزرگ و صاحب نام می‌گذرد و این درد، این داغ التیام نمی‌گیرد… و چه دردناک پروازی، پرواز به واسطه خطای پزشکی که در کشور ما به ویژه در سال‌های اخیر به مدد  انتشار اخبار و گسترش شبکه‌های اجتماعی که موجب شده‌اند دیگر اخبار مخفی نمانند، امری متداول است. اما درگذشت یکی از شاخص‌ترین هنرمندان این مملکت به دلیل خطای پزشکی بی نهایت رقت انگیز و سؤال برانگیز است: این که عیار جان آدم‌ها در جامعه پزشکی ما چقدر است؟ و سئوالی که پیش می‌آید این است که وقتی با یکی از شاخص‌ترین چهره‌های جامعه بدین گونه رفتار می‌شود و نه تنها خدماتی قابل توجه ارائه نمی‌شود، واکنش قابل قبولی هم در قبال خشم برانگیخته مردمی و دوست دارانش از سوی سازمان نظام پزشکی بروز داده نمی‌شود. درد را از هر طرف که بخوانی درد است. درد رفتن یک هنرمند شاخص یک سو، درد عدم پذیرش جامعه پزشکی و افت اخلاقی آنها در واکنش به خطای خود یک سوی دیگر.

* شرح ماوقع: وقتی خود به کشتن چهره‌ها مشغولیم
کارگردان فیلم «طعم گیلاس »که روزگاری به واسطه نوع نگاه و جهان‌بینی‌اش در جهان دیده شد، ۷ فروردین ماه سال ۹۵ در پی شدت گرفتن مشکلات جسمی، با نظر پزشکان معالج در بیمارستان جم بستری شد. کیارستمی به دلایل متعدد، از جمله خونریزی داخلی، چهار عمل جراحی را پشت سر گذاشت. در طول درمان، بنا به تشخیص تیم معالج برای کنترل شرایط بیماری، عباس کیارستمی در خواب مصنوعی به سر می‌برد. در همین زمان، محمد شیروانی بعد از ملاقات با کیارستمی در بیمارستان، مطلبی را در صفحه شخصی خود در فیس‌بوک نوشت که در آن از نارضایتی و انتقاد شدید کیارستمی از جراحی انجام شده خبر داد، در این یادداشت به نقل از کیارستمی گفته شد: من باورم نمیشه دیگه بتونم روی پا وایسم و فیلم کار کنم. اون تو  دستگاه گوارش  رو داغون کردند.
و چندی نگذشت که کیارستمی پس از گذراندن دوره نقاهت در تهران برای ادامه درمان به فرانسه رفت اما پس از چند روز به علت لخته شدن خون، سکته مغزی کرد و در پاریس درگذشت. رسیدگی به پرونده مرگ این هنرمند که فاجعه‌ای پزشکی بود در بین اهالی هنر، رسانه‌ها و البته دوست داران کیارستمی، بارها مطالبه و مطرح شد. این در حالی بود که در پی پیگیری‌ها و واکنش‌های اهالی هنر و رسانه، در مقابل،  جامعه پزشکی جبهه گرفت. در نهایت پس از کش و قوس‌های بسیار، اواخر شهریور ماه امسال بود که سخنگوی قوه قضاییه در حاشیه رسیدگی به پرونده قتل بنیتا از محکومیت پزشک پرونده کیارستمی هم خبر داد. محسنی اژه‌ای در یک نشست خبری اعلام کرد برای پزشک معالج کیارستمی کیفرخواست صادر شده است. این خبر آرامشی نسبی بود بر داغی که بر دل نشسته بود.

* ضربه نهایی: وقتی خطای پزشکی، کاه عنوان می‌شود
و اما گویی جامعه پزشکی سر آن ندارند که این داستان به پایان برسد و پرونده مختومه شود. جامعه پزشکی چه بخواهد و چه نخواهد در مواجهه با مرگ کیارستمی به درستی مدیریت نکرد و بسان دیگر مسئولین کشوری که اشتباهات شان را نمی‌پذیرند و عذرخواهی نمی‌کنند، رفتار کرد و چه بسا با نفرت پراکنی و نخوت گرایی این زخم را تازه می‌کند. به تازگی رئیس سازمان نظام پزشکی با گذشت بیش از یک سال از فوت مرحوم کیارستمی با لحن و بیانی نسنجیده اظهار داشته است: در مورد این پرونده از کاه، کوه ساخته شد و علت فوت کیارستمی خونریزی مغزی ناشی از تجویز داروها در خارج از کشور بود.
ایرج فاضل در ارتباط با پرونده مرحوم کیارستمی اظهار داشت: این پرونده به سرانجام رسید ولی به نتیجه آن توجه نشد. به عنوان رئیس سازمان نظام پزشکی به هیچ عنوان تأیید نمی‌کنم که برای هر بیماری دادگاهی ویژه تشکیل بدهیم. تشکیل دادگاه ویژه برای هر بیماری درست نیست و شخصیت آن هم هر کسی باشد فرقی ندارد چرا که به نظرم آنچه که داریم را بی‌اعتبار می‌کند و خدمت به مردم به شمار نمی‌رود. رئیس سازمان نظام پزشکی اولین خطا در مورد پرونده مرحوم کیارستمی را تشکیل دادگاه ویژه برای آن برشمرد و گفت: برای هیچ بیماری نباید دادگاه ویژه تشکیل دهند در ارتباط با این پرونده به نظرم موضوع به بیراهه رفت و تحت تأثیر مطبوعات و جامعه پرونده مسیر طبیعی را طی نکرد. فاضل با بیان اینکه سرانجام مرحوم کیارستمی به دلیل عارضه‌ای بی‌ارتباط با عمل جراحی‌اش فوت کرد، گفت: خونریزی مغزی ناشی از داروهایی که در خارج از ایران برایش تجویز کرده بودند، سبب فوت آن شد و مردم باید از این مسئله آگاه باشند. وی خاطرنشان کرد: متأسفانه همیشه سعی می‌کنیم از کاه، کوه بسازیم و خبررسانی‌های ما خوب و دقیق برای مردم نیست. پرونده کیارستمی نیز از این موضوع مستثنی نبود.

* واکنش پسر کیارستمی: خطای پزشکی کاه است؟ !
پس از صحبت‌های رئیس سازمان نظام پزشکی پسر مرحوم کیارستمی واکنش نشان داد. وی گفت: آیا مرگ پدرم کاه بوده؟ خطای پزشکی کاه است؟ مرگ یک بیمار به دلیل خطای پزشکی کاه است؟
 بهمن کیارستمی در رابطه با صحبت‌های رییس جدید سازمان نظام پزشکی در مورد پایان یافتن نتیجه پرونده پزشکی عباس کیارستمی گفت: تا قبل از تغییر رییس سازمان نظام پزشکی، گروه قبلی حداقل تلاش می‌کردند تا به نوعی پیگیر پرونده پدرم باشند اما از زمانی که گروه جدید مستقر شده به طور کلی همه چیز تغییر کرده است. در جلسه آخری که با وزیر بهداشت و رییس قبلی سازمان نظام پزشکی داشتیم، قرار بر این شد که این پرونده در کمیسیون عالی نظام پزشکی بررسی شود. فرزند عباس کیارستمی درباره صحبت‌های رییس جدید سازمان نظام پزشکی می‌گوید: جمله آخر رییس سازمان نظام پزشکی بیشتر از همه من را ناراحت کرد. سئوال من از آقای فاضل این است که منظورشان از کاه چیست؟ آیا مرگ پدرم کاه بوده؟ خطای پزشکی کاه است؟ مرگ یک بیمار به دلیل خطای پزشکی کاه است؟

* واکنش‌های هنرمندان به حرف‌های جنجالی رئیس سازمان نظام پزشکی
از جمله هنرمندانی که نسبت به حرف‌های جنجالی رئیس سازمان نظام پزشکی واکنش جدی نشان داد، حامد بهداد بود؛ هنرمندی که در طی این مدت هیچ گاه ساکت ننشست.
بهداد در یادداشتی نوشت: قضیه شکل اول، شکل دوم. شکل اول: فرض کنیم و بپنداریم اینکه، اگر آقای فاضل، مرگِ عالیجناب عباس کیارستمی و علت‌اش را کاه می‌پندارد برخاسته از میزان نظر واقعی‌اش در این باره است. و نه خدای ناکرده از سر بی انصافی و توهین و زین قبیل! شکل دوم: فرض کنیم و میدانیم که اگر همین ایشان، کیارستمی و مرتبهء بلند وی را می‌شناخت، در حسرتِ نبودِ این قله‌ءِ رفیعِ فرهنگیِ وطنش، زار می‌گریست و دستِ کم فقدانش را کاه نمی‌خواند. فرض محال: ‌ای کاش عالیجناب کیارستمی از نخست در بیمارستان آزاد بستری می‌شد.
باران کوثری نیز درباره صحبت‌های رئیس سازمان نظام پزشکی در صفحه اینستاگرام خود نوشت: کاه و کوه حکایت امثال شما و جایگاه تان است نه از دست رفتن جان پرمایه‌ جواهری چون کیارستمی… اگر ما بر سر جان از دست رفته‌ عزیزمان نجابت نمی‌کردیم و کوه می‌ساختیم، امروز شما با ادب و احترام بیشتری حرف می‌زدید. کوه ندیده‌اید جناب دکتر. کوه، عزیز از دست رفته‌ ما بود که شما فرصت شناختنش را نداشته‌اید، ‌وگرنه تماشای یک صحنه از شعر فیلم‌هایش کافی بود تا ادبیات شما را تغییر دهد. حبیب رضایی نیز در واکنش به این صحبت‌ها نوشت: تنمان به کاه طبیبان نیازمند مباد که دردها، کوه می‌شود حتما. قسم پزشکی برای حفظ جان آدمی است، نه تحقیر آن، آقای دکتر! همین.

* آنچه می‌ماند دریغ است و دریغ!
یک سال و سه ماه است که عباس کیارستمی را از دست داده ایم. نه ما که جهان بی کیارستمی شده است. که داوری بسیاری از جشنواره‌ها خالی از حضور این هنرمند صاحب نام و سبک شده است و بر کسی پوشیده نیست که رفتن او چه شوک بزرگ و چه فاجعه عظیمی بود. نقطه ننگی بر سابقه جامعه پزشکی که روزگاری برترین افتخارات و مباهات ملی را از آن خود کرده بود و به عنوان طبقه نخبه اما زحمت کش و اثرگذار در اجتماع محترم بودند اما بعد از مرگ شوک برانگیز و نحوه برخورد با کیارستمی‌ای که هنرمندی شاخص بود و نه فردی معمولی (که گویای دردناک‌تر این موضوع است که وقتی با هنرمند شاخص کشور چنین برخورد می‌شود با مردم عادی و ساده این جامعه چه طور رفتار می‌کنند؟)، آنچه از یاد رفتنی نیست و داغ بر دل شده است، نحوه برخورد جانب دارانه و دور از اخلاق جامعه پزشکی در کم و عادی جلوه دادن مرگ این هنرمند است! تنها می‌توان گفت که انشاله تن مان به «کاه»  طبیبان نیازمند مباد!

منبع: بهارنیوز

این تهیه‌کننده سینما در گفت‌وگو با ایسنا با تاکید بر اینکه “به تاراج رفتن اموال اهالی سینما چند سالی است مطرح شده است” بیان کرد: زمانی فیلم‌ها را از روی پرده سینماها ضبط و پخش می‌کردند، که مدتی است جلوی آن گرفته شده ولی اکنون از فیلم‌های توزیع شده در قالب DVD، کپی‌های قاچاق می‌زنند و مثلا ۱۰ فیلم را در یک DVD می‌گنجانند و عملا این کار یک نوع دزدی و بازی کردن با سرمایه اهالی سینما و صاحب اثر است.او ادامه داد: شبکه‌های اینترنتی به کرّات به توزیع رایگان این فیلم‌ها می‌پردازند. با وجود اینکه دسترسی به شبکه‌های فارسی زبان خارج از کشور کمتر از شبکه‌های داخلی است، آن‌ها هم در حال غارت کردن سینمای ایران هستند. وقتی همه این‌ها را کنار هم می‌گذاریم، گویی تهیه ‌کننده تبدیل شده است به مسیر توزیع یک اثر تا عده دیگری از آن به منافع خودشان دست پیدا می‌کنند.

ساداتیان با اشاره به اینکه “به خاطر بحث‌هایی که در چند سال گذشته وجود داشته، یک کمیته صیانت تشکیل شد و با متخلفان برخورد می‌کرد”، افزود: از آن جایی که بسیاری از مسئولان قضایی با این پدیده آشنایی ندارند، بعد از آن که مجرمان را می‌گرفتند و تحویل این مراکز می‌دادند، نمی‌دانستند با آن‌ها چطور برخورد بکنند، به همین خاطر منجر به آزادی آن‌ها می‌شد.

تهیه کننده فیلم‌های «به رنگ ارغوان» و «چهارشنبه سوری» گفت: مسئولان قضایی باید بتوانند متناسب با جرم متخلفان، آن‌ها را جریمه کنند و این حکم باید به گونه‌ای باشد که بازدارندگی داشته باشد. اخیرا شنیدم شعبه اختصاصی هم برای رسیدگی به این تخلفات شکل گرفته است که امیدوارم در تمام مراکز استان‌ها هم محقق شود.او با تاکید بر اینکه در آن شعبه می‌شود تخصصی‌تر با این تخلفات برخورد کرد” گفت: با تشکیل شعبه رسیدگی به تخلفات به این دلیل که اطلاعات سیستم‌های قاچاق در یک جا متمرکز می‌شوند، قضات محترم نسبت به این تخلفات مسلط‌تر می‌شوند و این امر مطلوبی است.

تهیه‌کننده فیلم سینمایی “انتهای خیابان هشتم” درباره وضعیت قاچاق فیلم در کشور اضافه کرد: وضعیت قاچاق در کشور  فاجعه است. آمارهایی که جسته و گریخته در دست هست، نشان می‌دهد که فقط چیزی حدود ۱۵ درصد از منافع مالی در توزیع فیلم به تهیه‌کننده اثر برمی‌گردد و در واقع ۸۵ درصد قاچاق می‌شود. در نتیجه هر چه این مقدار بیشتر به دست تهیه‌کننده برسد و وارد چرخه سینمایی شود، هم تولیدات می‌تواند شکل بهتری پیدا کند و هم اینکه کار بیشتری برای اهالی ۶ هزار نفری سینما ایجاد شود.

ساداتیان با بیان این نکته که “متأسفانه امروزه اوضاع و احوال سینما خوب نیست، زیرا همه چیز در حال به یغما رفتن است.” درباره وجود خلا قانونی در سیستم نظارتی گفت: یک بخش دیگر این است که چون تنوع جرایم در شهر تهران زیاد است، رسیدگی به این افراد به خاطر درگیری‌های دیگری که در شعبات قضایی وجود دارد به درستی انجام نمی‌شود و تا کنون یک جرم فرعی تلقی می‌شده. اگر برخورد با متخلفین جدی گرفته شود می‌تواند جنبه بازدارندگی داشته باشد.این تهیه کننده سینما ادامه داد: اکنون همه فیلم‌ها سند مالکیت دارند ولی مثل این است که یک سند اتومبیل داشه باشی ولی ماشینت را دزدیده باشند، حالا چکار می‌توانی انجام دهی؟ اینکه چگونه بشود خاطی را پیدا کرد و بعد اگر آن را هم پیدا کنید، چطور به آن رسیدگی می‌شود مهم است. به این دلیل که تاکنون شعبات مختلفی به این امر می‌پرداختند و قضات وقوف کافی به این امر نداشتند، غالبا افراد خاطی را تبرئه می‌کردند و یا با یک جریمه مختصر مالی آن‌ها را آزاد می‌کردند. این شرایطی را به وجود آورده بود که اگر روزی فرد خاطی دستگیر هم شد، بداند که اتفاق خاصی برایش نمی‌افتد.

او در پایان صحبت هایش به قانون کپی رایت اشاره کرد و افزود: باید رعایت قانون کپی رایت در کشور شکل بهتری پیدا کند، مصوبه بهتری ایجاد شود، بازنگری به قوانین انجام شود و با خاطیان هم جدی‌تر برخورد شود که شاید تا حدی این امر مهار می‌شود. همانطور که با سیستم توزیع مواد مخدر به شدت برخورد می‌شود، در این زمینه هم سختگیری‌های بیشتری باید اعمال شود تا جنبه بازدارندگی داشته باشد و این جرایم را به حداقل‌ رساند.
به گزارش ایسنا، اخیرا دبیر کل ستاد صیانت از آثار سینمایی و سمعی و بصری اعلام کرد که شعبه‌ رسیدگی به جرایم متخلفان آثار سمعی و بصری تشکیل می‌شود.

منبع: بهارنیوز

منبع: عصرایران

عصرایران – فراخوان مهمترین رویداد سینمای ایران منتشر شد. این فراخوان که امکان ثبت‌نام بر روی سایت جشنواره فیلم فجر از اول آبان ماه فراهم خواهد بود، از سوی روابط عمومی سی‌وششمین جشنواره ملی فیلم فجر به شرح ذیل منتشر شده است:

«با استعانت از درگاه ایزد متعال، سی‌وششمین جشنواره ملی فیلم فجر با هدف معرفی و تقدیر از آثار برگزیده یک سال تلاش سینمای ایران و اعتلای تولیدات ملی و حمایت از آثار برتر، همزمان با جشن‌­های سی‌ونهمین سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران از تاریخ ۱۲ تا ۲۲ بهمن‌ماه ۱۳۹۶ در بخش­‌های زیر برگزار می­‌شود.

۱- سودای سیمرغ

آثار بلند سینمایی که تا بهمن‌ماه ۱۳۹۶ در داخل و خارج از کشور به نمایش درنیامده‌­اند، می‌­توانند متقاضی شرکت در این بخش باشند. آثاری که در دوره­‌های قبل توسط هیأت انتخاب بازبینی شده باشند، نمی‌­توانند متقاضی شرکت در این دوره باشند.

هیأت انتخاب جشنواره که توسط دبیر جشنواره انتخاب می‌­شود، از میان آثار متقاضی حداکثر ۲۲ فیلم را که از کیفیت برتری برخوردار باشند برای نمایش و داوری انتخاب خواهند کرد.

همچنین به منظور استمرار سیاست­‌های تشویقی در تولید آثار سینمایی مستند، حداکثر ۲ فیلم سینمایی مستند که با هدف نمایش در سینمای کشور ساخته شده باشند و متقاضی حضور هستند انتخاب و داوری خواهند شد.

استثنائاً حضور در جشنواره سینمای حقیقت مانع از انتخاب این دو فیلم نخواهد بود.

هیأت داوری جشنواره متشکل از سینماگران و صاحب­‌نظران فرهنگی هنری، از میان آثار این بخش، جوایز زیر را اهداء خواهند کرد.

سیمرغ زرین بهترین فیلم با نگاه ملی

سیمرغ بلورین بهترین فیلم

سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی

سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه

سیمرغ بلورین بهترین بازیگرِ نقش اول زن

سیمرغ بلورین بهترین بازیگرِ نقش اول مرد

سیمرغ بلورین بهترین بازیگرِ نقشِ مکملِ زن

سیمرغ بلورین بهترین بازیگرِ نقشِ مکملِ مرد

سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری

سیمرغ بلورین بهترین تدوین

سیمرغ بلورین بهترین موسیقیِ متن

سیمرغ بلورین بهترین صدا

سیمرغ بلورین بهترین طراحیِ صحنه و لباس

سیمرغ بلورین بهترین چهره‌پردازی

سیمرغ بلورین بهترین جلوه‌هایِ ویژه میدانی

سیمرغ بلورین بهترین جلوه‌هایِ بصری‌

سیمرغ بلورین جایزه‌ ویژه‌ هیأت داوران

سیمرغ بلورین بهترین فیلم هنر و تجربه

سیمرغ بلورین بهترین فیلم اول

سیمرغ بلورین فیلم برگزیده تماشاگران

این جایزه از طریق مراجعه به آرای تماشاگران، به محبوب‌­ترین فیلم تعلق خواهد گرفت.      

هیأت داوران از میان نامزدهای بهترین فیلم­‌های کوتاه داستانی جشنواره فیلم کوتاه تهران و جشن مستقل فیلم­‌های کوتاه خانه سینما (حداکثر ۱۰ فیلم) که مدت زمان هر فیلم کمتر از ۱۵ دقیقه باشد، یک فیلم را به عنوان فیلم برگزیده انتخاب و سیمرغ بلورین بهترین فیلم کوتاه را به کارگردانِ آن فیلم اهداء خواهند کرد.

۲- مسابقه تبلیغات سینمای ایران

این بخش با هدف تشویق، تقویت و بکارگیری روش­‌های خلاقانه و مؤثر در عرصه بازاریابی و پخش آثار سینمایی و جذب حداکثری مخاطبین برگزار می­‌شود.

آئین‌­نامه، ضوابط و شرایط شرکت در این بخش که به آثار سینمایی نمایش داده شده اختصاص دارد، جداگانه اطلاع‌­رسانی خواهد شد.

مقررات عمومی

تهیه‌کنندگان حقیقی و حقوقی می‌توانند هر تعداد فیلمی ‌را که مایل باشند به دبیرخانه جشنواره ارائه دهند.

آثار سینمایی با مدت زمان کمتر از ۷۵ دقیقه پذیرفته نمی‌شوند.

تهیه کنندگان حقیقی و حقوقی می‌بایست فرم درخواست شرکت در جشنواره را تکمیل کرده، حداکثر تا روز سه شنبه آخر آبانماه ۱۳۹۶ به همراه نسخه بازبینی هیات انتخاب به صورتDCP یاDVD ، عکس‌های‌ صحنه و عکس کارگردان بر روی CD و تیزر سه دقیقه‌ای به دبیرخانه تحویل دهند. ‌این امر به منزله قبول کامل مقررات و سایر ضوابط تولید و نمایش فیلم در ‌ایران است.

آخرین زمان تحویل نسخه نهایی فیلم راه یافته به جشنواره روز چهارشنبه ۲۰ دی ۱۳۹۶ است و نسخه استاندارد فنی جهت نمایش بصورت DCPبه بخش فنی جشنواره تحویل شود و همچنین پوستر فیلم رویCD  ارائه گردد و در صورت ارائه نکردن کپی نهایی فیلم تا تاریخ مقرر، دبیرخانه جشنواره به احترام مخاطبان و خانواده سینما ، فیلم را از جشنواره (داوری و نمایش عمومی) خارج می‌کند.

تعیین تاریخ و زمان نمایش فیلم‌ها به عهده دبیرخانه جشنواره است.

پس از تحویل نسخه فیلم به دبیرخانه، امکان خارج کردن آن از جشنواره وجود ندارد.

هیات داوران جشنواره، حداقل۲۴ ساعت قبل از مراسم پایانی، نامزدهای دریافت جوایز را معرفی خواهند کرد.

هیچ جایزه‌ای در بخش رقابتی به طور هم‌ارزش میان دو یا چند اثر تقسیم نمی‌شود.

همه فیلم‌های پذیرفته شده در بخش‌های جشنواره، گواهی شرکت دریافت خواهند کرد.

نمایش فیلم‌ها در جشنواره مطابق با ضوابط و مقررات سازمان سینمایی خواهد بود.

داشتن پروانه ساخت سینمایی یا نمایش الزامیست.

تفسیر و رفع ابهام از مقررات و اخذ تصمیم نهایی درباره موضوعات پیش‌بینی نشده به عهده دبیر جشنواره است.

آدرس دبیرخانه:

تهران، خیابان ولیعصر، بالاتر از پارک ساعی، پلاک ۲۴۵۴، ساختمان موسسه رسانه‌های تصویری، طبقه سوم

کدپستی: ۱۴۳۴۸۴۳۶۳۱

تلفن: ۸۸۸۸۰۳۲۸

آدرس سایت جشنواره: www.fajrfilmfestival.com

منبع: عصرایران