بایگانی دسته ی : فرهنگی

اسلام گرایان در ارزیابی هایشان به احساسات مذهبی به ویژه بخش هایی که به معجزات پیامبر مربوط می شود و همچنین تاثیرات فیلم بر فرقه گرایی و سیاست اهمیت می دهند. برخی منتقدان این فیلم را به کلی رد کرده اند و آن را دارای ریشه های غربی تفسیر کرده اند. از سویی دیگر هیرتین کارمان یکی از شخصیت های مذهبی اسلام گرا و محافظه کار ترکیه سال گذشته بعد از تماشای این فیلم آن را به طور کامل تایید کرد.نهال بن گیسو در روزنامه هابر ترکیه نوشته بود که من عاشق فیلم نبودم اما فیلم را دوست داشتم. ازلم البیرق نیز در باره این فیلم گفته بود که نباید در مواجه با آن بی رحم بود و بی انصافی کرد.بسیاری از انتقادها متوجه ادعای تبلیغات شیعی در محتوای این فیلم است. یکی دیگر از منتقدان فیلم در ترکیه خوانندگانش را به قیام علیه فیلم مجیدی دعوت کرده و گفته این آخرین حلقه از توطئه فساد است و اینکه هدف فیلم ارائه شیعه به عنوان کاتالیزور گفت و گوی ادیان و عشق است و در عین حال اهل تسنن را غیر قابل انعطاف و عامل ایجاد ایدئولوژی ترور خوانده است.این منتقد نامی ترکیه همچنین سبک هالیوودی مجیدی را در این فیلم مورد انتقاد قرار داده و گفته این فیلم بیش از آنکه احساس اسلامی بودن به بیننده بدهد احساس غربی بودن می دهد. او به تصویر کشیدن چهره پیامبر را توسط بازیگران نیز مورد نقد قرار داده است و گفته هدف فیلم مشروعیت دادن به نمایش پیکر مشابه نمونه های مسیحی آن است که در نهایت منجر به فاجعه کلامی هستی شناختی خواهد شد نظیر آنچه در پروتستانتیزم و بت پرستی رخ میداد.اسکندر پالا یکی دیگر از نویسندگان و تاریخ نگاران ترکیه نیز همین لحن را درباره فیلم به کار برده و گفته دولت ایران این فیلم را به عنوان بخشی از مبارزات فرقه ای در منطقه و سوریه در نظر گرفته و تامین مالی کرده است . حتی اگر شیعیان این جنگ را در عراق و سوریه ببازند باز هم این جنگ را در بخش فرهنگی با پیروزی به پایان رسانده اند.دیگر نویسندگان محافظه کار ترکیه ای نظرات مثتبی در باره فیلم داشتند. یکی از آنها در این باره گفته این فیلم را به عنوان تبلیغ مذهبی نمی بیند. فرقه گرایی و احساسات مذهبی و فرقه ای از نگاه های زیبا شناسانه هنری به دور هستند . این غیر ممکن است که مجیدی بتواند احساسات شیعی اش را به طور کامل در ساخت فیلم مخفی کند و این اتفاق متعاقبا در فیلم سازان اهل تسنن نیز رخ می دهد.یکی دیگر از منتقدان در ترکیه نظر منفی نسبت به برخی صحنه های فیلم دارد و این شامل صحنه های مربوط به معجزات پیامبر است که به گفته او هیچ منبع اسلامی ای این معجزات را تایید نمی کند و این رویکرد یک رویکرد مسیحی است. با این حال از نظر او هیچ اثری از عناصر شیعی یا تبلیغاتی برای ایران در این فیلم دیده نمی شود. او ضمن ابراز امیدواری گفته فیلم هایی نظیر فیلم حضرت محمد اهل تسنن را برای اقدام در حوزه تصویر به عنوان پرنفوذ ترین حوزه زمان حال حاضر درباره زندگی پیامبر تشویق می کند. از این بابت این فیلم هم از بعد نظری و محتوایی و هم از بعد فرم فیلمی آموزنده و الهام بخش بوده است.بیشتر بحث ها پیرامون فیلم مجیدی در خصوص نمایش حضرت محمد (ص) است. او از روش ماهرانه ای برای این کار بهره برده است: چهره پیامبر در هیچ یک از بخش های فیلم نمایش داده نمی شود اما بخشی از بدن ایشان دیده می شود. اما همین اندازه هم برای سنت گرایان سرسخت بسیار گران تمام شده . آنها این مساله را سهل گیری شیعی خوانده اند. در واقع در ورژن ترکیه ای این فیلم صدای حضرت محمد برای همخوانی با احساسات مذهبی اهل تسنن در این کشور حذف شده و به جای آن، از زیر نویس استفاده شده است. اما همین اندازه هم برای برخی بسیار گران تمام شده.در مقاله ای در مجله میلی گازت ترکیه، سخنگوی حزب اسلامی فلیسیتی به این فیلم حمله کرده و گفته هیچ یک از علمای اهل سنت نمایش تصویر حضرت محمد را توجیه نمیکنند. شما میدانید که مسیحیان عکس حضرت مسیح را در مقابلشان قرار میدهند و آن را می پرستند . این فیلم می خواهد روش مسیحیت را در به تصویر کشیدن چهره حضرت محمد استفاده کند. او گفته مذهب اسباب بازی نیست. پیامبر اسلام نباید به بخشی از فرهنگ عامه تبدیل شود . ما هرگز نمیتوانیم آن را به کالایی تبدیل کنیم.اداره امور مذهبی در ترکیه نیز در مقابل اسلام گرایان عصبانی در مواجه با فیلم موضع گیری کرده و در بیانیه ای در سوم نوامیر درباره فیلم شایعاتی مبنی بر نقش داشتنش در ساخت فیلم و تامین مالی آن را رد کرده است و گفته همان قدر که این فیلم به بازگویی حقایق تاریخی زندگی حضرت محمد پرداخته، در بخش هایی از آن از حقیقت دور شده و بر عناصر خیال انگیز تکیه کرده است.این اداره همچنین تماسش با نویسنده و کارگردان فیلم را تایید کرده و ادعا کرده که از نظرات آنها در بخش هایی از فیلم استفاده شده است . این بیانیه همچنین به مردم توصیه کرده که شعارهای فرقه گرایانه را در شرایطی که جهان اسلام با مشکلات این دوران سر و کله میزند کنار بگذارند.تنها چند ستون نویس و روزنامه نگار در نرکیه برخی موارد کلیدی را به خوانندگانشان یادآور شده اند : اینکه هیچ فیلم خوبی در باره پیامبر اسلام به جز فیلم “پیامبر” ساخته مصطفی العقاد در سال ۱۹۷۶ وجود ندارد و هرکس تلاش کند فیلمی دربازه پیامبر اسلام بسازد توسط سایر مسلمانان با انتقاد مواجه خواهد شد.در این راستا نیهات حطیب اغلو یک مفسر مسائل مذهبی چند نکته را در مورد فیلم مورد توجه قرار داده است:  با توجه به اینکه در آینده قرار است فیلم های بیشتری در این باره ساخته شود توصیه میکتم فیلمسازان در ساخت فیلم از منابع اسلامی معتبر استفاده کنند تا حمل بر بی احترامی به پیامبر اسلام نشود.هلال کاپلان یکی از روزنامه نگاران ترکیه ای ضمن بیان شایعاتی مبنی بر آمادگی سرمایه گذاران قطری برای سرمایه گذاری یک میلیارد دلاری بر روی یک مجموعه هفت قسمتی از زندگی پیامبر اسلام و دیگر پیامبران گفته : در چنین شرایطی ما با طعنه از خودمان میپرسیم چه کار میکنیم؟ بر بحث های مربوط به مسائل فنی فیلم دامن میزنیم. آفرین بر ما.یکی از فیلمسازان ترکیه ای گفته امروز ما تنها ۵۰ فیلم با این موضوع داریم که ساخته شده. او اعلام کرد که خودش قصد ساخت سریالی ۳۰ قسمتی دربازه زندگی پیامبر و ۳۰ تن از اصحاب او را دارد. او گفته به جای اینکه وقتمان را بر سر بحث درباره فیلم مجیدی تلف کنیم بهتر است درباره اینکه چطور فیلمی معتبر تر و بهتر بسازیم.بحثها درباره فیلم مجیدی به علاوه انتقادات تند مفتی های اعظم سعودی و دانشگاه الازهر و فتاوی آنها علیه فیلم مجیدی و اینکه این فیلم از روحانیون هندی نشات گرفته است برخی واقعیات را درباره جهان اسلام روشن کرده است. احترام و التزام به اسلام یکی از ارکان جدایی ناپذیر مسلمانان است اما تعصبات خشک فرقه ای و تابوهای خفقان آور، تولید آثار هنری در خدمت ارتقای دین را به تقلیل برده است. افسوس! آنها حتی از اینکه بنشیند و از یک فیلمی که هیچ کاری به جز ستایش پیامبر عزیزشان نداشته لذت ببرند نیز محرومند.

منبع: baharnews.ir

درباره سعدی، شاعر و نویسنده بزرگ زبان فارسی بیش از هزار مقاله و صدها کتاب به زبان فارسی و دیگر زبان‌ها نوشته شده است. یک وجه بسیار مهم در آثار سعدی «طنز» وی است که کمتر بدان پرداخته شده است.بسیاری سعدی شناسان و استادان بخصوص سعدی شناسان غربی او را به طنزپردازی شناخته‌اند تا جایی که گلستان او را با آثار طنزپردازان روم قدیم و اروپای قرن شانزدهم مقایسه کرده‌اند. جواد مجابی طی نیم قرن آثار پژوهشی دقیقی درباره «طنز در آثار سعدی» انجام داده که در این شب، نتایج آن را به صورت یک سخنرانی جامع ارائه خواهد کرد.«شب طنز در آثار سعدی» با همکاری انتشارات گاندی، بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار و مجله بخارا در محل کانون زبان فارسی به نشانی خیابان ولیعصر، سه راه زعفرانیه، خیابان عارف نسب، شماره ۱۲، در ساعت پنج بعد از ظهر سه شنبه دوم آذر ماه برگزار می‌شود.

منبع: baharnews.ir

این نویسنده و مترجم  در پاسخ به این پرسش که آیا رسانه‌های نو در آگاهی‌رسانی می‌توانند جای کتاب را بگیرند، صراحتا پاسخ منفی داد و اظهار کرد: نمی‌توان پذیرفت که دستگاه‌های آگاهی‌رسانی کنونی بتوانند پیوندی ژرف و درونی همچون کتاب با کاربر خود پدید بیاورند و این به سرشت و ساختار درونی کتاب برمی‌گردد که آن را از دیگر دستگاه‌ها یا ابزارهای آگاهی‌رسانی جدا می‌دارد.او افزود: ارزش کتاب در این است که ما را از دیدن و خواندن به اندیشیدن می‌رساند و اگر ما در آن‌چه می‌خوانیم و به چشم می‌بینیم، نیاندیشیم، خواندن بیهوده خواهد بود و نمی‌توانیم گفت به راستی کتاب را خوانده‌ایم. کزازی در ادامه تاکید کرد: در خواندن کتاب تنها با چشم روبه‌رو نیستیم و تنها از چشم بهره نمی‌گیریم، بلکه سر و مغز هم در خواندن کتاب کارکردی بنیادین دارند و کارکرد سر در این کنش بسیار بیشتر از چشم است، زیرا کتاب را تنها نمی‌بینیم و نمی‌خوانیم بلکه در آن می‌اندیشیم. این استاد زبان و ادبیات فارسی همچنین بیان کرد: کتاب به همان سان که در گذشته نیرومندترین و کارآمدترین ابزار آگاهی و دانایی و اندیشه‌وری بوده است، از این پس نیز خواهد بود؛ زیرا این دستگاه‌های سرد خاموش نمی‌توانند بدان سان که در توان کتاب است ابزار اندیشیدن باشند.او با بیان این‌که اگر ژرف بنگریم کار کتاب و دیگر دستگاه‌های آگاهی‌رسانی وارونه یکدیگر است، گفت: اگر کتاب اندیشه‌خیز و اندیشه‌پرور است، این ابزارها مایه اندیشه‌گریزی در کاربران‌شان می‌شوند. کاربران آن‌ها همواره نگاهی لغزان دارند که در رویه می‌ماند و به ژرف نمی‌رسد و این در حالی است که خواندن کتاب افراد را از رویه به ژرف می‌رساند. کزازی افزود: این ابزارهای نو مانند هر پدیده دیگر نو بی‌پیشینه که هنگامه‌ای برمی‌انگیزد و در این سالیان نیز در تب و تاب این هنگامه‌ایم به زودی فروخواهد نشست و ما دیگربار به خواندن و گرامیداشت کتاب بازخواهیم گشت.او در ادامه گفت: می‌توانیم با کتاب آن‌چنان پیوند بگیریم که کم و بیش همان رفتاری را با آن داشته باشیم که با جانداران و با آدمیان می‌توانیم داشت و کتاب را به دوستی بپذیریم. کزازی در عین حال اظهار کرد: کتاب‌هایی هست که در چشم ما ارزش ویژه دارند و به آسانی و به هیچ بهایی نمی‌توانیم آن‌ها را از خود بگسلیم و به دیگری بدهیم و از دیگرسو کتاب‌هایی هست که دشمنی ما را برمی‌انگیزاند و ما را به خشم می‌آورد و از آن‌ها بیزار می‌شویم و یا آن‌چنان که در پارسی محلی گفته می‌شود چشم دیدن‌شان را نداریم.

منبع: baharnews.ir

براساس مصوبه نمایندگان در جلسه علنی مجلس که با پیشنهاد کمیسیون قضایی مجلس صورت گرفت حمل و واردات سلاح سرد شامل قمه، شمشیر، چاقوی ضامن‌دار، ساتور، قداره و پنجه بوکس و نیز سایر ادواتی که در درگیری فیزیکی کاربرد دارد، ممنوع و جرم محسوب می‌شود و مرتکب، به حداقل مجازات مقرر در این ماده محکوم و واردکننده نیز به جزای نقدی درجه ۶ حسب مورد محکوم می‌شود. بعد از آنکه حمل ادواتی که در درگیری فیزیکی و ضرب و جرح کاربرد دارد، ممنوع شد، هنرمندان چاقوساز کمپینی را برای حمایت از این هنر ۷۰۰ ساله تشکیل دادند و اعتراض خود را نسبت به این قانون اعلام کردند. زنجان به عنوان قطب صنعت چاقوی کشور که قدمت دیرینه‌ای در این صنعت دارد، بیش از سایرین دغدغه‌های خود را در این عرصه بروز داده و تا به امروز اظهارنظرهای مختلفی در خصوص تصویب این دو تبصره و آینده‌ای که متوجه صنعتگران این بخش خواهد شد، مطرح شده است. از صنعت چاقوسازی زنجان چه می‌دانیم؟ بی‌شک قدیمی‌ترین سلاح سرد ایران را باید متعلق به عصر حجر میانی دانست که حدود ۱۲ هزار سال با آن فاصله داریم. سنگ‌هایی که بشر تراش داد تا بتواند از آن به‌عنوان ابزاری برای بریدن بسازد. آثار به‌دست آمده از غار مسکونی «هوتو» و «کمربند» در نزدیک بهشهر فعلی، حکایت از این دارد که بشر حدود شش‌هزار سال قبل از میلاد به‌صورت هنرمندانه از سنگ چخماق، داس‌هایی با دندانه‌های مضرس ساخته تا به وسیله‌ آن غلات، گندم و جو را درو کند. در طول تاریخ هنر ایران، آثار هنری فلزی از جمله طلا، نقره، مس، برنج و مفرغ ساخته شده است، اما ایرانیان از آهن، ورشو، فولاد و روی استفاده بسیاری می‌کردند. دوات‌گری، حکاکی، انواع قلم‌زنی، ملیله‌کاری، میناکاری، طلاکوبی روی فولاد، فیروزه‌کوبی، مس‌کوبی، نقره‌کوبی، قفل‌سازی، ساخت اسلحه‌های سرد و گرم، زیورآلات فلزی و ضریح‌سازی از عمده هنرهای مرتبط با فلز در ایران محسوب می‌شود. ساخت و تزئین وسایل فلزی مانند خنجر، شمشیر، نیزه، چاقو و قندشکن گروه‌های دیگری از هنرهای مرتبط با فلز ایران است. زنجان و شهر مهریز در استان یزد از مراکز مهم تولید چاقو و سلاح سرد در ایران بوده‌اند و در کارگاه‌های ساخت سلاح سرد از صدف، شاخ گوزن، سیم، ورشو و در برخی موارد طلا، نقره و نگین‌های فیروز و یاقوت استفاده می‌کردند. مرغوب‌ترین نوع چاقوهای زنجان، قلم‌تراش است که ساخت آن از دوره صفویه و همزمان با گسترش و رشد خط نستعلیق رواج یافته است. در حال حاضر هنرمندان بسیاری به ساخت انواع چاقوها در این شهر مشغول هستند و این هنر ـ صنعت کهن را حفظ کرده‌اند. قدیمی‌ترین چاقوی به‌دست آمده در زنجان متعلق به ۱۸ قرن پیش و از مجموعه مردان‌نمکی در معدن نمک چهرآباد روستای حمزه‌لو است. دسته این چاقو از شاخ بز است که با استفاده از دو میخ به تیغه‌ای که مقداری زنگ زده متصل شده است. غلاف این چاقو از جنس چرم و با بندی به لباس مرد نمکی متصل بوده است. می‌توان این چاقو را اولین و قدیمی‌ترین سند مربوط به صنعت چاقوسازی در زنجان دانست. حال نگاه این صنعت به تصمیم سرنوشت‌ساز شورای نگهبان است تا به دست فراموشی سپرده نشود. موافقان و مخالفان چه می گویند؟ با آنکه تولید، عرضه یا حمل ادوات موضوع این قانون در موارد ورزشی، نمایشی، آموزشی و نیاز ضروری اشخاص برای استفاده شغلی یا دفاع شخصی پس از دریافت مجوز بلامانع است، اما بسیاری از هنرمندان به این قانون معترض هستند و کمپینی برای این کار راه‌اندازی کرده‌اند. گروهی از هنرمندان این رشته معتقدند با اجرایی شدن این ماده قانونی، خریدن این صنایع‌دستی از رونق می‌افتد و این هنر به مرور زمان از بین می‌رود. با این حال، موافقان این مصوبه هم استدلال‌های خود را دارند که بیشتر به تقویت امنیت عمومی جامعه مربوط است. اسدالله درویش‌امیری، استاندار زنجان نیز در جلسه گفت‌وگوی دولت با بخش خصوصی در این زمینه اظهار می‌کند: این لایحه که بیشتر متوجه چاقوسازان و صنایع‌دستی زنجان است، در مقطع مناسبی از زمان در مجلس مورد بررسی قرار نگرفت و در روزی که این لایحه در مجلس بررسی می‌شد من و همه نمایندگان استان در صحن مجلس تلاش خود را انجام دادیم که حداقل ابزاری چون قمه، قداره و امثالهم را مشمول قانون کنیم نه همه آنچه که در استان زنجان تولید می‌شود. وقتی قانون‌گذار، تفکیک مسائل را فراموش می‌کند به سراغ یکی از هنرمندان فعال در صنعت چاقوسازی رفتیم. محمدرضا فرجیان یکی از نگرانی‌های خود و سایر صنعتگران چاقو را ذکر نام چاقوی ضامن‌دار در این الحاقیه دانسته و می‌گوید: چون در این قانون اسم چاقوی ضامن‌دار آمده است، بنابراین کار ما هم زیر سئوال می‌رود. متاسفانه قانون‌گذار با تصویب این ماده قانونی، بسیاری از موارد را نادیده گرفته است. قانون‌گذار باید قبل از تصویب قانون، موارد را تفکیک می‌کرد تا به این هنر آسیبی وارد نشود. وی با تاکید بر اینکه زمانی که صنعتگر نتواند تولیدات خود را بفروشد، این صنعت خود به خود به فراموشی سپرده می‌شود، اظهار می‌کند: تصویب این ماده قانونی موجب شده که کسی در بازار خرید نکند. من از یکی از موزه‌های آلمان چند سفارش گرفته بودم، اما با تصویب چنین قانونی آن‌ها سفارش‌های خود را کنسل کردند، زیرا هیچ کسی دوست ندارد خودش را به خطر بیاندازد. به همین دلیل، به صنعتگران چاقوساز زنجان سفارش نمی‌دهند. این هنرمند عرصه چاقوسازی با بیان اینکه دولت می‌تواند گمرگ‌هایی را ایجاد کند و اجازه صادرات را به صنعتگران این بخش بدهد، خاطرنشان می‌کند: در زمان شاه اسماعیل صفوی، زنجان نخستین مرکز شمشیرسازی در ایران بود و ما نباید اجازه دهیم این قدمت به راحتی از بین برود. عرب‌ها با خریدن ۱۰ قندشکن یک کیلویی، یک میلیون تومان و یک قمه نیم کیلویی، سه میلیون تومان پول می‌دادند. این کار ارزآوری بالایی داشت، از طرفی صد درصد مواد اولیه این کار در داخل کشور وجود دارد. تصمیمی که اشتغال چاقوسازان زنجانی را نشانه گرفته است بی‌شک این روزها نگرانی‌هایی مبنی بر بیکار شدن چاقوسازان زنجانی به دنبال مصوبه اخیر مجلس شورای اسلامی مطرح است و این نگرانی‌ها وقتی که به آمار ۱۵ هزار نفری کسانی که از این راه ارتزاق می‌کنند، نیم‌نگاهی می‌اندازیم، دوچندان می‌شود. داوود بیگدلی،  مدیرعامل شرکت تعاونی چاقوسازان زنجانی با بیان اینکه یکی از انتقادات به این موضوع این است که نمایندگان استان نتوانستند حمایت لازم را از این صنعت داشته باشند، تصریح می‌کند: این موضوع باعث شده تا معیشت حدود ۱۵ هزار نفر به خطر بیافتد و این در شرایطی است که بیکاری یکی از معضلات کشور به شمار می‌آید و انتظار داریم مسئولان سازمان میراث‌فرهنگی نیز از ما حمایت لازم را به عمل آورند. وی گفت: قطعا اعتراض خود را در این رابطه اعلام خواهیم کرد و نمایندگان نیز باید توجه بیشتری به این موضوع داشته باشند. بیگدلی تصریح کرد: شاید این سئوال مطرح شود که ما تولیدات خود را صادر کنیم که این در صورتی محقق می‌شود که مشکلی برای صادرات نبوده و شرایط فراهم باشد، اما نکته‌ای در این رابطه وجود دارد اینکه شرایط برای صادرات چاقوی زنجان در گمرک وجود ندارد و در حال حاضر صادرات به‌صورت چمدانی و بسیار محدود انجام می‌شود. وقتی نماینده مجلس به چاقوسازان امید می‌دهد شاید صحبت‌های نماینده مردم زنجان و طارم در مجلس شورای اسلامی، مرهم و کورسوی امیدی برای چاقوسازان زنجانی باشد؛ چرا که علی وقف‌چی به صراحت اعلام می‌کند که «تولیدکنندگان چاقو در زنجان نگران محدودیت‌های کاری خود نباشند»، اما با وجود این اظهارنظر از سوی نماینده مردم زنجان در مجلس تا زمانی که شورای نگهبان تصمیم نهایی خود را در این خصوص نگرفته، نمی‌توان گفت که چاقوسازان و هنرمندان این عرصه نباید نگران آینده صنعت خود نباشند و این صحبت‌ها شاید صرفا نوعی دلداری به این صنف باشد. وقف‌چی با بیان اینکه تصویب این طرح لازم بود، اما تمهیداتی اندیشیده شده است تا تولیدکنندگان چاقو در زنجان که فعالیت آن‌ها جزو صنایع‌دستی منطقه به‌شمار می‌آید نیز به فعالیت خود با دریافت مجوزهای لازم ادامه دهند، اظهار می‌کند: کسانی هم که استفاده از چاقو یا امثال‌هم در فعالیت کاری‌شان ضروری است، همچون کشاورزان می‌توانند آن‌را حمل کنند. دریافت مجوزها در این طرح مدنظر قرار گرفته تا اقدامات در چارچوب قرار گیرد. وی با تاکید بر اینکه توجه به ریشه چنین اقداماتی نیز باید مدنظر قرار گیرد و با تصویب یک طرح نباید ریشه‌ها را فراموش کنیم، خاطرنشان می‌کند: نوع نیاز باید بر اساس آئین‌نامه‌هایی که مقرر شده و با همکاری ارگان‌های ذی‌ربط تدوین شود و قطعاً به نگرانی‌ها پاسخ مناسبی خواهد داد تا تولیدکنندگان نیز با محدودیت مواجه نشوند. به هر حال تصویب این طرح بخشی از کار بود، اما مسئولان باید به این نکته نیز توجه داشته باشند که چرا استفاده از سلاح سرد در میان برخی افراد، باب شده است. چاقو، پرطرف‌دارترین صنعت دستی زنجان استقبال گردشگران نوروزی از این هنر اصیل زنجان حاکی از آن است که چاقو به‌عنوان پرطرف‌دارترین صنعت دستی زنجان در نزد گردشگران نوروزی بوده است و نباید تصمیم‌ها به گونه‌ای باشد که این صنعت در سال‌های آینده جایگاه خود را به عنوان ظرفیتی برای جذب گردشگر، از دست بدهد. آمار حاکی از آن است که در ایام نوروز امسال ۳۳۹ فروشگاه صنایع‌دستی و سوغات زنجان فعالیت می‌کردند. عرضه صنایع‌دستی استادکاران در زنجان بر عهده این فروشگاه‌ها بود. همچنین از آغاز سفرهای نوروزی، چاقو به‌عنوان پرفروش‌ترین صنایع‌دستی در استان زنجان بوده است. بی‌تردید وجود بازارچه‌های مختلف صنایع‌دستی و سوغات باعث حفظ این هنر و رونق‌بخشی به صنایع‌دستی می‌شود. بی‌شک، چاقو جزو صنایع‌دستی زنجان به‌شمار می‌آید و بسیاری از ایرانی‌ها زنجان را با نام این صنعت می‌شناسند، هم‌اکنون صنعت مسگری و چاقوسازی زنجان به‌عنوان یک عامل مهم در راستای جذب گردشگر به این استان محسوب می‌شود، به همین خاطر تقویت این بخش باعث افزایش گردشگران در زنجان خواهد شد. صنعتی که می‌رود برای همیشه غلاف شود چاقوسازان زنجانی معتقدند بیشتر کارهایی که در زنجان ساخته می‌شود، نفیس است و معمولا قیمت‌های بالایی هم دارد. به همین دلیل کسی که برای آن‌ها پول می‌پردازد از آن‌ها در درگیری‌های فیزیکی استفاده نمی‌کند؛ اما به هر حال، اسم آن شمشیر و قداره است، بنابراین اسم سلاح‌هایی که در قانون مصوب آمده، گریبان ما را هم گرفته است. هنرمندانی هستند که ۳۰ سال در این حرفه زحمت کشیده‌اند و برای خودشان اسم و رسمی پیدا کرده‌اند و حالا درگیر چنین موضوعی شده‌اند. قانون‌گذاران به خاطر داشته باشند که چاقوسازان زنجانی اولین صنعتگرانی بودند که کارهای برنزه در ایران را احیا کردند. هنرمندان زنجانی در این عرصه، سال‌ها است که کارهای نفیس‌شان را به کشورهای عربی صادر می‌کنند، اما سال گذشته که زمزمه تصویب این قانون مطرح شد، اجازه خروج این کارها از کشور داده نشد. اعراب سالانه حدود ۲۰۰ میلیارد ریال از زنجان خرید می‌کردند که متاسفانه این بازار از بین رفته است. امروز همه صنعتگران چاقوسازی زنجان منتظر تصمیم سرنوشت‌ساز شورای نگهبان هستند، تصمیمی که شاید باعث شود صنعت چاقوسازی زنجان برای همیشه غلاف شود.

منبع: baharnews.ir

در حاشیه هشتمین دوره‌ی جشنواره‌ی «فوروم دز ایماژ» (forum des images) فرانسه میزگرد سینمای ایران برپا خواهد شد.این میزگرد که تحت عنوان « سینمای ایران ؛ داخل و خارج » برگزار می‌شود؛ در آن قرار است؛ ویژگی‌های سینمای ایران و تفاوت‌های فیلم‌های فیلمسازان ایرانی داخل ایران و فیلمسازان ایرانی خارج از ایران مورد بحث قرار خواهد گرفت.اجرای این میزگرد را بامشاد پورولی بر عهده دارد و در کنار رضا درمیشیان و مکری ، ساناز آذری و بانی خوشندی از فیلمسازان ایرانی مقیم خارج از کشور حضور و به بحث خواهند نشست.میزگرد سینمای ایران جمعه ۵ آذر ( ۲۵ نوامبر) راس ساعت ۱۸ در سالن سیصد شهر پاریس برگزار می‌شود.در هشتمین دوره‌ی جشنواره‌ی «فوروم دز ایماژ» (forum des images) همچنین مجموعه فیلم‌های رضا درمیشیان و شهرام مکری به نمایش درآمده و مورد نقد و بررسی قرار خواهد گرفت.

منبع: baharnews.ir

یکتا ناصر حامد همایون استاد کلهرهدیه تهرانیالنازشاکردوستسیداحمد خمینیحافظ ناظری ناصر ملک مطیعی در کنار اکپر گلپایگانی

منبع: baharnews.ir

جمهوری اسلامی ایران، به‌طور سنتی با عاملیت نهادهایی چون سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی یا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، در این عرصه‌ها حضور مداوم یا متناوب داشته است؛ البته حضورهایی که باز هم به‌طور سنتی، معمولا متهم بوده‌اند که از هدف‌گذاری، برنامه‌ریزی و بهره‌گیری لازم برخوردار نبوده‌اند. شواهد و معیارهای سنجشی گویای آن است که در چند سال گذشته، دست‌کم از منظرهایی، حضور رسمی ایران در این نمایشگاه‌ها، بهبودهایی یافته و گام‌هایی در این راستا برداشته شده است اما دو پرسش اساسی همچنان باقی است: آیا ما با شناخت و برنامه‌ریزی توانمندانه، طوری در این نمایشگاه‌ها شرکت می‌کنیم که بهره‌ی سودبخشانه را نصیب خودمان کنیم؟ آیا حضور ما در این نمایشگاه‌های بعضا با ماهیت کاملا متفاوت، به گونه‌ای کلیشه‌ای و سردستی نیست؟ این سرفصل‌ها بحث‌های مفصلی را شامل می‌شوند اما موضوع مورد توجه این متن بیشتر این است که ایران چرا در نمایشگاه‌هایی که از نظر ذاتی و حتا شکلی و عملی با هم تفاوت‌هایی دارند، با یک استراتژی و روش واحد شرکت می‌کند؟ در میان این نمایشگاه‌ها، نمایشگاه کتاب فرانکفورت از هر لحاظ با بقیه متفاوت است. نمایشگاه کتاب فرانکفورت، متفاوت است؛ چون بخش قابل توجهی از فعل و انفعال دنیای نشر کتاب را در خود تعیین می‌کند و در عرصه‌ی بین‌المللی آن‌قدر تاثیرگذار است که بی‌جهت نیست به آن المپیک کتاب بگوییم؛ آوردگاهی پنج‌روزه که فقط حدود ۹ هزار خبرنگار از حدود ۱۷۰ کشور جهان آن را پوشش خبری می‌دهند. نمایشگاه کتاب فرانکفورت، متفاوت است؛ چون برخلاف نمونه‌های دیگرگونه، ازجمله نمایشگاه کتاب تهران، برپایه‌ی تک‌فروشی کتاب بنا نشده و اتفاق و وجه غالب در آن، معامله‌ی حق ترجمه و رایت انتشار کتاب است. به همین دلیل است که در غرفه‌های این نمایشگاه، آن‌چه کمتر به چشم می‌آید، پیشخوان مقابل غرفه است و آن چه عمومیت دارد، میز و صندلی‌هایی برای مذاکره در غرفه‌هایی است که بدون هیچ مانعی، مخاطبان را به درون می‌پذیرند. از این حرف‌های تکراری بگذریم که مهم‌تر از تعداد برنامه‌های طراحی‌شده برای غرفه‌ی رسمی ایران در نمایشگاه کتاب فرانکفورت، این مهم است که برای جذب مخاطب مؤثر و مفید این برنامه‌ها چقدر ارزیابی، محاسبه و برنامه‌ریزی شده است. از این حرف‌های تکراری بگذریم که آیا همراه و همسفر میهمان کردن فهرست‌های تکراری از مؤلفانِ شاعر و نویسنده، قابل دفاع و چقدر و با کدام استراتژی، قابل توجیه است؟ از این حرف‌های تکراری بگذریم که در زمینه‌ی حضور و ارایه‌ی کتاب‌های عرضه‌شده در غرفه‌ی رسمی ایران، چقدر بررسی و نظارت شده است؛ تا مثلا ناشران مدعو بخش خصوصی که آثارشان را در غرفه‌ی رسمی ایران عرضه کردند، در کنار دیگر کتاب‌های سخت قابل ترجمه‌شان، کتاب ترجمه شده به زبان فارسی را عرضه نکنند! از این حرف‌های تکراری هم بگذریم که مسؤولان حضوریافته در نمایشگاه کتابی چون فرانکفورت، چندبرگ گزارش سفر و تجربیات آن را برخلاف انبوه مسؤولان پیشینشان، ثبت و ارایه‌ کرده‌اند تا در دوره‌های بعد، هر کدام، بخشی از هزینه‌های تحمیلی به سرمایه‌ها و منافع ملی را کاهش دهند؟ اما از این حرف تکراری به‌هیچ وجه نمی‌توان گذشت که مهم نیست چند برنامه‌ی موسیقی ملی، چند برنامه‌ی نقالی، چند نشست با حضور مؤلفان و مترجمان و با چه سطحی از جامعه‌ی هدف و مخاطبان برگزار شده، بلکه مهم‌تر این است که ما چه تعداد حق ترجمه و انتشار کتاب را در این محدوده‌ی زمانی و وسعت مکانی المپیک کتاب، توانستیم بخریم یا بفروشیم؟ در همین راستا هم از دیگر سخن تکراری نیز نمی‌توان گذشت که تکلیف ما در قبال کنوانسیون برن و کپی‌رایت آثار چیست و چه خواهد شد؟ آیا بدون پیوستن به این‌گونه معاهدات جهانی، با توجه به امتناع کشورها از انعقاد قرارداد و تعامل با کشورهای عموما جهان سومی و بی‌ثبات که خارج از معاهده‌های زمینه‌ساز تجارت جهانی قرار دارند، حضور و هزینه‌کرد ما در عرصه‌ای چون نمایشگاه کتاب فرانکفورت، اساسا توجیه منطقی و چشم‌انداز امیدبخش و مطلوبی دارد؟

منبع: baharnews.ir