بایگانی دسته ی : فرهنگی

در آخرین روز دی‌ماه ناگهان خبری در رسانه‌ها منتشر شد، بنای تجاری مشهور پایتخت گرفتار آتش سوزی شده و تعداد زیادی از آتش‌نشانان به محل حادثه اعزام شده‌اند. بعد از چند ساعت تلاش به یک باره همه به شوک می‌روند، در مقابل چشمان میلیون‌ها ایرانی ساختمان پلاسکو به دلیل حجم آتش سوزی به طور کامل فرو می‌ریزد و تخریب می‌شود. اخبار نگران‌کننده‌ای به مرور به گوش می‌رسد و مشخص می‌شود تعداد قابل توجهی از نیروهای امدادی و آتش‌نشانی در زمان تخریب ساختمان در آن محل بوده‌اند و درحال حاضر در زیر آوار مدفون شده‌اند. نهادهای مسوول شهری از قبیل شهرداری و آتش‌نشانی بارها و طی نامه‌هایی رسمی غیرایمن بودن و فرسوده بودن آن را به مالکان هشدار داده‌اند ولی برخلاف این مسأله کسبه به این هشدارها اعتنایی نکرده‌اند، حال نجات آتش نشانان مدفون شده گره کوری است که با حضور افراد غیر مسوول و لشکر موبایل به دست که چند سالی است در تمام اتفاقات شهری مانند ربات به ثبت و ضبط می‌پردازند تا تصاویر را در صفحات اجتماعی به اشتراک بگذارند یا با عنوان«شهروند خبرنگار» برای نمایش در شبکه‌های فارسی‌زبان ماهواره‌ای ارسال کنند، هرچه بیشتر امدادرسانی را مشکل‌تر نیز می‌کند. به هر حال آنچه نباید اتفاق می‌افتاد رخ داد و ایمن نبودن ساختمان، عدم توجه به هشدارهای ایمنی، کمبود امکانات و تجهیزات امدادی و البته برخی شهروندان غیرمسوول که باعث ترافیک در محل شدند، باعث عمیق‌تر شدن این فاجعه شد و تا این لحظه همچنان کار امداد رسانی و نجات آتش نشان‌های شجاع ادامه دارد ولی طبق برخی اخبار و حجم حادثه طبیعتاً تعدادی از این عزیزان جان خود را از دست داده و به شهادت رسیده‌اند. هم زمان با این اتفاق که تلفیقی از تلخی و شجاعت بود برخی از هنرمندان سینما و تلویزیون همگام با دیگر اقشار به ابراز هم دردی در این زمینه پرداختند و از طریق صفحات شخصی در شبکه‌های اجتماعی به پوشش این ماجرا اقدام کردند که در ادامه به برخی از آن‌ها اشاره می‌کنیم. انتقاد شهاب حسینی از موبایل به دستان حادثه آقای «شهاب حسینی» در بخشی از متن خود به ترافیک موبایل به دستان و سلفی‌بگیران اشاره کرد و نوشت: دردآورتر از وخامت حال مصدومان، راه‌بندانی است که ریشه در وخامت حال فرهنگ‌مان دارد. این حادثه، تلنگری دردناک است تا بیشتر به خویشتن بیندیشیم. «خدایا، در این بلای رسیده تنهایمان مگذار.» آقای «احسان علیخانی» مجری مشهور برنامه «ماه عسل» هم با اشاره به همان پدیده نوشت: «آتش بگیر تا که بدانی چه می‌کشم …احساس سوختن به تماشا نمی‌شود …(قهرمانان شهر من، سوختند و پَر کشیدند)» خانم «هدیه تهرانی» بازیگر سینما شعری از صائب تبریزی را منتشر کرد: « ایستاده در غبار … یاد رخسار ترا در دل نهان داریم ما…در دل دوزخ بهشت جاودان داریم ما…در چنین راهی که مردان توشه از دل کرده‌اند…ساده لوحی بین که فکر آب و نان داریم ما… واین گونه مقام آتش نشانان شجاع را پاس داشت. از زبان مختار آقای «فریبرز عرب نیا » بازیگر مشهور نقش مختارنوشت: «زمان‌هایی هست که زبان آدم از درد و بغض بند می‌آد. چه می‌شه گفت جز اظهار همدردی؟ دعا کنیم خدا به کمک کسانی که زیر آوار موندن بیاد و براشون معجزه کنه. خدا آتش نشان‌های قهرمان و از خود گذشته مارو که بی‌هیچ ادعایی از جونشون برای مردم مایه می‌گذارن در پناه خودش حفظ کنه.» خانم «شبنم قلی خانی» با اشاره به اهمیت ایمن‌سازی ساختمان‌ها نوشت: «انقدر غمگینم که هیچ کلمه‌ای بر زبانم نمی‌آید برای خانواده قربانیان صبر و برای مسوولان آگاهی می‌طلبم. آیا زمان اون نرسیده که به فکر تجهیز و بازسازی ساختمان‌های قدیمی برای جلوگیری از حریق باشیم؟ آیا نمی‌شود مثل اکثر کشورهای دنیا کشیدن سیگار داخل ساختمان‌ها ممنوع باشد؟ کسی چه می‌داند شاید یک ته سیگار کوچک باعث این فاجعه بزرگ شده؟ » آقای «سیدجواد رضویان» که این روزها در سریال«همسایه‌ها» نقش آفرینی دارد نوشت: «به نام حضرت حق؛ الفبای عشق و ایثار، درسی که باید از آتش نشان آموخت. در تخریب ساختمان پلاسکو خیلی‌ها دارایی‌هاشون رو باختند،خیلی‌ها تنها ممر درآمدشون که مغازشون باشه رو از دست دادند، ولی من دلم پیش کودکیست که منتظر است قهرمانش بعد از شیفت کاری بیاید و در آغوشش بگیرد. خدایا صبر عنایت کن به مال باختگان و آرامش باش برای خوبانی که در این حادثه عزیز از دست داده‌اند.» آقای «پوریا پورسرخ » با ابراز احترام به آتش نشانان شهید نوشت: « فاجعه تلخ… تلخ… تلخ…تسلیت… درود به شرافت آتش نشانان… واقعاً نمیدونم این زخم به روح شهرم چطور التیام پیدا می‌کنه… کی می‌تونه حتی فکرشو بکنه که جای از دست رفتگان این فاجعه پرشدنیه.»خانم «مریم معصومی» بازیگر سریال نوروزی شبکه دو نوشت: صبحی که با سوختن بنای تاریخی پلاسکو و شهادت تعداد زیادی از هموطنان آتش‌نشان من شروع بشه، آغاز تلخیه…اما اگر اون مردان به آتش نمی‌زدن شاید فاجعه بدتر می‌شد، از بین ما رفتن ولی ابدی شدند. آقای «امیر جعفری» بازیگر مشهور سینما و تلویزیون هم با یادداشتی کوتاه برای سلامتی بازماندگان و آتش نشانان مصدوم دعا کرد. به هرحال حادثه تلخ پلاسکو رخ داد و در کنار تلخی از دست دادن تعدادی از هموطنان، لحظاتی از شجاعت و ازخودگذشتگی آتش نشانان را نشان داد، جوانانی که در هر لباس و مسوولیتی به خدمت برای مردم و سرزمین می‌شتابند، عده‌ای در قامت مدافعان حرم و عده‌ای در لباس آتش‌نشان و در مبارزه با آتش و حادثه و در کنار تمام تلخی‌ها و درس‌هایی که از این حوادث باید آموخت نکته‌ای باعث خوشحالی و امید می‌شود و آن قدرشناسی مردم و هنرمندان از کسانی است که برای این آب و خاک از جان خود هزینه می‌کنند.

منبع: baharnews.ir

محمدرضا فرجی مدیر امور سینماهای جشنواره فیلم فجر اعلام کرد: ۳۱ سینمای تهران میزبان مخاطبان مردمی جشنواره فیلم فجر خواهند بود و همزمان با آغاز بلیت فروشی اینترنتی جشنواره از طریق سامانه سینوگرام مخاطبان می‌توانند سینمای دلخواه خود را برای تماشای فیلم‌های مورد علاقه خود انتخاب کنند.وی ادامه داد: سینماهای آزادی، شهر فرنگ، شهر قصه، شهر هنر، شهر هفتم، فرهنگ۱، فرهنگ ۲، ملت ۱، ملت۲، ملت ۳، ملت ۴، کوروش(گراند سینما، فاروس، لاله زار، مایاک، خورشید نو، نادر)، چارسو۱، چارسو۲، چارسو۴، چارسو۵، اریکه ایرانیان، راگا۱، کیان۱، استقلال، زندگی۲، جوان۲، بهمن۱، ماندانا۱، موزه سینما(سینماتوگراف و تماشا) میزبان مخاطبان جشنواره فیلم فجر خواهند بود.فرجی خاطرنشان کرد: بلیت فروشی سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجراز صبح روز جمعه اول بهمن ماه از طریق سامانه اینترنتی «سینوگرام» آغاز شده و تا چهارم بهمن ماه برای علاقمندان ادامه خواهد داشت.سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر به دبیری محمد حیدری بهمن ماه سال جاری برگزار می شود.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا، عوامل برنامه «خندوانه» شب گذشته ویدیویی را منتشر کردند که در آن ویدیو رامبد جوان با تعدادی از عوامل «خندوانه» در دکور برنامه ایستاده بودند و رامبد جوان به نمایندگی از عوامل این برنامه،شهادت تعدادی از آتش نشانان در این حادثه ناگوار را به مردم تسلیت گفت.رامبد جوان همچنین با اظهار تاسف درباره افرادی که روز گذشته با این حادثه تلخ،فیلم و عکس سلفی گرفتند، ادامه داد: وحشتناک‌تر و ترسناک‌تر از این رویداد،مردمی هستند که فکر می‌کنند مانند خبرنگاران مسوول ثبت رویدادها هستند و روز گذشته شروع به گرفتن فیلم و عکس از این حادثه تلخ کردند و با این اقدام، عملیات نجات را کُند کردند.او هم چنین از مردمی که روز گذشته با نیروهای امداد و آتش نشانی همکاری کردند و برای اهدای خون به بیمارستان‌ها مراجعه کردند،تشکر کرد.رامبد جوان در پایان نیز آرزوی صبر برای خانواده‌ها و بازماندگان این حادثه کرد و از پخش نشدن برنامه «خندوانه» به دلیل این اتفاق ناگوار خبر داد.

منبع: baharnews.ir

این طنزپرداز در گفت‌وگو با ایسنا با بیان این‌که نمی‌تواند اطلاعاتی از وجوه مثبت و منفی گردهمایی‌ها، شب‌های شعر و جشنواره‌های طنز بدهد اظهار کرد: در هیچ‌کدام از گردهمایی‌ها و جشنواره‌ها و شب‌های شعر شرکت نکرده‌ام و خیلی اهل گروه‌ها و دورهم‌نشینی‌ها نیستم. کار من کتابت و نویسندگی‌ است. او با اشاره به این‌که از فروردین تا دی‌ماه، ۱۰ جلد کتاب با ناشران مطرح منتشر کرده‌ است افزود: فکر می‌کنم در تاریخ نشر ما این مسئله رکورد محسوب شود. ترجیح می‌دهم زمانم را برای نوشتن بگذارم تا شرکت در محافل، گعده‌ها و شب‌های شعر. دوست دارم با مخاطبم از لابه‌لای اوراق کتاب‌هایم ارتباط برقرار کنم. تأکید می‌کنم این‌که ۱۰ جلد کتاب از یک نویسنده در ۱۰ ماه منتشر شود یعنی انرژی و زمان خود را برای کاری که دوست دارد گذاشته است. رها همچنین درباره تأثیر فضای مجازی بر طنز اظهار کرد: گمان می‌کنم در حوزه فضای سایبری بویژه درباره طنز اتفاقات خیلی ناخوشایندی دارد می‌افتد و یا اتفاق‌های ناخوشایند خیلی بیشتر از اتفاق‌های خوشایند است. ما سال‌ها در ادبیات شفاهی‌مان با بی‌مبالاتی واژگان فارسی را هدر داده و نابود می‌کردیم. حالا با فراگیر شدن فضای سایبری این بی‌مبالاتی شفاهی را به بی‌مبالاتی کتبی تبدیل کرده‌ایم و از واژگان بی‌بته، لغات هرز و کلمات خیلی محدود استفاده می‌کنیم. این‌ها همان فجایعی است که به نظر من دارد اتفاق می‌افتد. او در ادامه افزود: کسی که این مسائل را وارد زبان ما کرده است خودمان هستیم؛ نه کار استکبار جهانی است و نه توطئه افسانه‌ای از جای خاصی. گویی در فضای مجازی مهلتی پیدا کرده‌ایم. با خودبامزه‌پنداری بی‌ربط، بی‌تدیبری و کج‌سلیقگی در استخدام واژگان، فاتحه زبان فارسی و زبان طنز را به اشد درجه می‌خوانیم. رها گفت: به پست‌هایی که می‌گذارند یا تصاویری که به اشتراک می‌گذارند دقت کنید. زیر تصاویر می‌نویسند «می‌ترکی از خنده»، «منفجر می‌شی از خنده»، «ریسه می‌ری در حد مرگ» یا مثلا «جنجالی‌ترین اتقاق»، «خنده‌دارترین» و… ؛ همه را با «ترین» می‌آورند. ‌نمی‌توان برای همه اتفاقات گفت «ریسه می‌ری از خنده»؛ کاملا مشخص است  که به طنز ربطی ندارد و لودگی سخیف و دم دستی در آن وجود دارد. او سپس یادآور شد: اتفاقاتی که در فضای سایبری در کشور ما افتاده تبعات خیلی سنگینی داشته و بیشترین آسیب را به طنز وارد کرده است.  در متنی خواندم فراگیری فضای سایبری در دنیا ۴۸درصد و در ایران حدود ۸۰ درصد است و زمانی که ما ایرانیان برای اینترنت می‌گذاریم  ۸ تا ۱۰ ساعت است. نوع تبادل اطلاعاتی که در آن‌جا وجود دارد و  همچنین ادبیاتی که در آن حاکم است همه نشان‌دهنده این است که راه را درست نرفته‌ایم. ابراهیم رها با اشاره به محدودیت‌های تلویزیون در حوزه‌ طنز، اظهار کرد: کسانی که در تلویزیون برنامه می‌سازند  بخش زیادی ازخلاقیت‌شان به دلیل خطوط قرمز پررنگ مجال بروز پیدا نمی‌کند. اگر به کارشان از این منظر نگاه کنیم به نظرم تلاشی که برای ساخت برنامه و پخش آن‌ انجام می‌دهند قابل قبول است. از کسانی که برنامه خوب می‌سازند سروش صحت است. تا آن‌جا که من اطلاع دارم سریال پربیننده‌ «لیسانسه‌ها» را  دارد. دیگری  رامبد جوان است که «خندوانه» را روی آنتن برده است. رامبد جوان را  خیلی وقت است می‌شناسم و فکر می‌کنم خلاقیت، پتانسیل و توانایی لازم را دارد و  می‌تواند کار خود را با موفقیت ادامه دهد. او  سپس درباره کارهای خودش با اشاره به این‌که از فروردین امسال تا کنون ۱۰ جلد کتاب از سوی ناشران مطرح منتشر کرده است، گفت: فروردین‌ماه کتاب «یک چشم به‌هم زدن» در انتشارات مروارید منتشر شد. بعد از آن کتاب‌های «گیج»، « بد» و  «زشت» را توسط انتشارت نگاه راهی بازار کردم. رمان «دری وری» در نشر چشمه منتشر شده است.  بعد از آن  کتاب «پس‌کوچه» که خیلی زمان برد و برایش خیلی زحمت کشیدم در انتشارات فرهنگ معاصر  منتشر شد. این کتاب فرهنگ لغات فارسی به طنز است و برای  هر کلمه فارسی یک طنز نوشته‌ام. کتاب حدود ۳۵۰ صفحه است که آذرماه امسال منتشر شد. بعد از آن، کتاب «از اون بالا کفتر می‌آیه» در انتشارات روزنه راهی بازار  شد. همچنین دو کتاب «قصه‌های هزار و یک نصف شب» را در انتشارات نقش و نگار منتشر کرده‌ام. کتاب «قورمه‌سبزی» هم در انتشارات روزنه زیر چاپ رفته است. رها درباره مجموعه داستان تازه منتشرشده «قصه‌های هزار و یک نصف شب» گفت:  این کتاب مجموعه داستان طنزی است که همه در نصف شب و در هواپیما اتفاق می‌افتد. جلد اول این کتاب شامل سه داستان و جلد دوم آن شامل پنج داستان است. او درباره این‌که آیا این کتاب جلدهای دیگری نیز دارد یا خیر اظهار کرد: اگر این مجموعه با اقبال عمومی روبه‌رو شود و میزان فروشی را که مدنظر من است داشته باشد، نوشتنش  را تا جایی که  داستان کشش و پتانسیل لازم را داشته باشد و فکر کنم بامزه است و می‌توان در آن ذوقی خرج کرد ادامه می‌دهم. اگر  کتاب با اقبال مواجه شود در نمایشگاه کتاب دو جلد دیگر به آن اضافه می‌کنم. انتهای پیام

منبع: baharnews.ir

گروه فرهنگی: «حسین زمان»، خواننده موسیقی پاپ، در نامه‌ای به «محمدرضا عارف» نماینده مردم تهران در مجلس، از او خواست عواقب امواج پارازیت را در اسرع وقت مورد بررسی قرار دهد. متن نامه به شرح زیر است:استاد گرانقدر جناب آقای دکتر محمد رضا عارفسلام و درود بر شما. استاد عزیز از افتخارات من گذراندن چندین واحد درسی مخابراتی در کلاس درس شما در دوره های کارشناسی و کارشناسی ارشد بوده است. مقام علمی و دانش بالای شما در رشته مخابرات بر هیچیک از شاگردان شما پوشیده نیست. شما امروز علاوه بر یک صاحب نظر مخابراتی در جایگاه نمایندگی ما در مجلس میباشید. جناب دکتر عارف، سالهاست امواج مخابراتی به بهانه مقابله با تهاجم فرهنگی بلای جان مردم شده اند. مطمئنم شما نیز معتقدید دسترسی آزاد به اخبار و اطلاعات از حقوق ملت است و هیچکس حق ندارد به بهانه های واهی جلوی این دسترسی را بگیرد ، بماند که جلوگیری از دریافت کانال های ماهواره ای تلاشی مذبوحانه است و امروز دیگر برای بایکوت کامل خبری و اطلاعاتی مردم راهی وجود ندارد.مدتی است شلیک مستقیم و مداوم امواج پارازیت به سمت خانه های مردم تشدید شده. کاملا محسوس است توان فرستنده های پارازیت و بهره آنتن های مربوطه افزایش یافته و این یعنی بالا رفتن ریسک و خطر تاثیرات مخرب چنین امواجی بر روی سلامت مردم. همانگونه که عرض کردم نگرانی از دست نیافتن به اخبار و اطلاعات نیست که امکانات دسترسی و دور زدن فیلترینگ آنقدر زیاد است و مردم بنا بر جبر و ضرورت آنقدر آگاه و به روز هستند که جلوگیری از آنها برای دریافت اخبار تقریبا غیر ممکن است ولی وجود فرستنده های قوی ارسال پارازیت ناجوانمردانه سلامت مردم را هدف قرار داده اند.انتظار من و کسانی که شما را بعنوان نماینده به مجلس فرستاده اند این است که بعنوان یک دانشمند خبره مخابراتی خطر ارسال امواج پارازیت را در اسرع وقت مورد بررسی قرار دهید و از حقوق ملت دفاع نمایید. همه کسانی که امروز از خطرات امواج افسار گسیخته مخابراتی آگاهند و سکوت میکنند در حق مردم خیانت میکنند و امثال شما میتوانید با پیگیری و استفاده از جایگاه نمایندگی خود سلامت مردم را پاس بدارید. شاگرد شما- حسین زمان

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایلنا، متن حکم سیدرضا صالحی امیری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خطاب به ابوذر ابراهیمی ترکمان به شرح زیر است:به استناد ماده ١۴ فصل دوم اساسنامه سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با توجه به سوابق علمی و تجربیات ارزنده اجرایی جنابعالی در حوزه فعالیت های فرهنگی خارج از کشور به موجب این حکم برای مدت سه سال به عنوان رییس سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی منصوب می‌شوید.در بخش دیگری از این حکم آمده است:امید آنکه با استعانت از خداوند متعال و بهره‌گیری از ظرفیت‌های موجود نیروهای کارآمد، فرهیخته و آشنا به مسایل بین‌المللی در اعتلای فرهنگ و تمدن ایران اسلامی، گسترش مناسبات فرهنگی با ملل و اقوام مختلف به ویژه مسلمانان، تقویت و تنظیم مناسبات فرهنگی جمهوری اسلامی ایران با سایر کشورها و سازمان های فرهنگی بین‌المللی و برنامه‌ریزی فرهنگی تبلیغی برای ایرانیان خارج از کشور و پیروان اهل‌بیت (ع) و علاقه‌مندان به فرهنگ و تمدن این سرزمین، موفق و موید باشید.همچنین وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در حکمی «سیدهادی حسینی» را به عنوان معاون حقوقی، امور مجلس و استان‌ها منصوب کرد.متن حکم سیدرضا صالحی امیری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی خطاب به سیدهادی حسینی به شرح زیر است:نظر به مراتب علمی، سوابق تقنینی و تجربیات ارزنده جنابعالی در حوزه‌های مختلف فرهنگی، به موجب این حکم به عنوان معاون حقوقی، امور مجلس و استان‌های، منصوب می‌شوید.در بخش دیگری از این حکم آمده است:امید است ضمن تعامل با نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی در راستای تحقق سیاست‌های فرهنگی دولت تدبیر و امید با بیش‌ترین بهره‌گیری از ظرفیت‌های موجود، توانایی‌های همکاران و همکاری مستمر با سایر معاونت‌ها، موسسات و سازمان‌های وابسته، در انجام شایسته وظایف و مسوولیت‌ها و احقاق حقوق وزارت متبوع در مراجع ذی صلاح موفق و موید باشید.مزید توفیق جنابعالی را از خداوند متعال خواستارم.

منبع: baharnews.ir

گروه هنری: استاد همایون خرم؛ هنرمندی خوش‌ذوق و مردم‌دار بود. اغلب از او به نیکی یاد می‌شود. خانه‌اش پشت پارک ساعی‌ست و هنوز درش به روی علاقمندان باز است… هرگز در بستر بیماری نیفتاد و به یکباره رفت. قبل از اینکه از دستش بدهیم زندگینامه‌اش را نوشت تا سندی برای آیندگان باشد.  ۲۸ دی‌ماه  سالروز درگذشت همایون خرم است، مادرش عاشق موسیقی اصیل ایرانی و به ویژه دستگاه همایون بود، به همین خاطر نامش را همایون نهاد. خرم در سن ۱۰–۱۱ سالگی به مکتب استاد صبا راه یافت و چند سال بعد به عنوان نوازندهٔ ۱۴ ساله، در رادیو به تنهایی به اجرا پرداخت. بعدها در بسیاری از برنامه‌های موسیقی رادیو، خصوصاً در برنامه گلها به‌عنوان آهنگساز، تکنواز ویولن و رهبر ارکستر آثاری ارزشمند ارائه داد.زنی که مرگ را برای خودش می‌خواستهمسر همایون خرم در گفتگو با ما از همسرداری‌اش می‌گوید و اینکه همسرش خوش اخلاق بود. می‌گوید به تربیت بچه‌ها و نحوه رفتار با آنها حساس بود و به کوچکترین اخم‌ها اعتراض می‌کرد. می‌گوید هیچوقت احساس نکردم با یک هنرمند زندگی می‌کنم چراکه خانه و خانواده برایش خیلی مهم بودند (صفتی که در بیشتر شاغلان این رشته دیده نمی‌شود). ما هم هرگز این حس را که هنرش از خانواده برای او مهم‌تر است در او و رفتارش ندیدیم.وقتی از خرم یاد می‌کند؛ شور و عشق در صدایش و در نگاهش بارقه می‌زند. می‌گوید اصلا دوست ندارم درباره مرگش صحبت کنم. می‌گوید همایون آنقدر به فرزندانمان اهمیت می‌داد که من نگران مرگ خودم نبودم. همیشه به‌اش می‌گفتم اگر بمیرم خیالم راحت است چون از پسِ تربیتِ بچه‌ها برمیایی.می‌گوید: همایون هیچوقت اعتقاد نداشت که از موسیقی پول دربیاورد. هنر را فقط برای هنر می‌خواست برای همین هم از رشته‌ی درسی‌اش؛ مهندسی برق؛ معاش را تامین می‌کرد. می‌گوید همایون علاقه داشت هاله (دختر همایون خرم) در خارج از کشور تحصیل کند برای همین هم او را به فرانسه فرستادند تا مامایی بخواند. می‌گوید همایون می‌گفت اگر هاله موفق نشود مامایی را تمام کند؛ دست‌کم دو زبان می‌داند. اما تکلیف پسرها جدا بود. سختگیری برای آنها ممکن بود. می‌گفت باید تا مقطع کارشناسی درس بخوانند بعد اگر دوست داشتند آنها را به خارج می‌فرستم تا درس‌شان را کامل کنند. رضا را به آلمان هم فرستاد اما رضا آلمان را دوست نداشت.خرم به خانه صبا می‌رودباباجون… یک ویلن بخر…. همایون خرم نزد مردان بزرگی تلمذ کرده و با آنها روزها را به شب و شب‌ها را به صبح رسانده بود. یکی از آنها ابوالحسن صبا بود. اینکه اولین بار چگونه نزد او رفته؛ داستانی شنیدنی دارد. خودش این داستان را این‌طور روایت می‌کند: اولین دیدار من با استاد صبا به همراه خانم فرح رکنی بود که بعدها همسر آقای ابوالحسن ورزی، شاعر گرانقدر معاصر شدند. ایشان با خواهر بزرگ‌تر من دوست بودند. وقتی خانم فرح رکنی به خانه ما آمد، دید که من دارم یکی از تصنیف‌های آن زمان را با همان ساز اسباب‌بازی می‌زنم و همان روز به مادرم گفت که به نظر من؛ همایون استعداد موسیقی خوبی دارد و حیف است که استفاده نکند. مادر من از این حرف خیلی استقبال کرد ولی گفت نمی‌دانم چه کار کنم. ایشان در آن زمان شاگرد استاد صبا بودند و پیشنهاد کردند که من هم به کلاس‌های استاد بروم که اتفاقا خیلی هم به منزل ما نزدیک بود. اینجاست که به یاد این بیت از مولانا می‌افتم که می‌گوید: “از سبب سازیش من سودایی‌ام/ وز سبب سوزیش سوفسطایی‌ام” دو روز بعد من پیشِ استاد صبا بودم. خانم رکنی به ایشان گفتند: همایون استعداد زیادی در موسیقی دارد و می‌خواهد ویلن یاد بگیرد. صبا هم مرا صدا کرد و گفت: دستت را ببینم باباجون!…البته از همان اول تا آخرین روزهایی که خدمت‌شان می‌رسیدم با همین لفظ «بابا جون» صدایم می‌کرد. حتی آن وقت‌ها که ویلن یک و تکنواز ارکسترش شده بودم.وقتی صبا دست‌هایم را دید تا بررسی کند انگشتانم آمادگی نواختن ویلن را دارند یا نه؛ آدرسِ یک مغازه ویلن‌فروشی در خیابان بهارستان را داد. من هم رفتم و یک ویلن خریدم. یک ویلن چهار چهارم. چون آن زمان ویلنی که با ابعاد استاندارد مخصوص بچه‌ها باشد، وجود نداشت. یادم هست که وقتی ویلن را زیر چانه‌ام می‌گذاشتم؛ تناسب ویلن با قد کوچک من، طوری بود که یک مثلث قائم‌الزاویه متساوی‌الساقین را تشکیل می‌داد… بعد از آن کلاس‌های استاد صبا با من آغاز شد.حسرت قطعه‌ای برای ابوالحسن خانخرم خاطرات زیادی از صبا دارد. بخشی از این خاطرات به رابطه شاعران با معملش بازمی‌گردد. مثلا می‌گوید: رابطه استاد صبا با استاد شهریار خیلی خوب بود. می‌توان گفت رفیق گرمابه و گلستان بودند. شهریار چند شعر برای صبا گفته‌ یکی شعری‌ست که می‌گوید: “بزن که سوز دل من به ساز می‌گویی/ ز ساز دل چه شنیدی که بازمی‌گویی”این شعر را هم در سوگ صبا گفته است:عمر دنیا به سر آمد که صبا می‌میرد/ ورنه آتشکده عشق کجا می‌میردصبر کردم به همه داغ عزیزان یارب/ این صبوری نتوانم که صبا می‌میردبه غم‌انگیز‌ترین نوحه بنالی ‌ای دل/ که دل‌انگیز‌ترین نغمه‌سرا می‌میرد و آخر هم اشاره می‌کند که:شهریارا نه صبا مرده، خدا را بس کن/ آن‌که شد زنده جاوید کجا می‌میرد؟ خرم می‌گوید: همیشه دو افسوس بزرگ دارم؛ یکی اینکه زمانی که استاد صبا فوت کردند من در سد کرج؛ مشغول کار بودم. دیگر اینکه هنوز نتوانسته‌ام قطعه‌ای در رثای استاد بسازم که درخورش باشد. البته دو سال است که دارم روی این موضوع فکر می‌کنم و امیدوارم روزی برسد که بتوانم قطعه‌ای درخور استاد گرانقدرم، صبای موسیقی ایرانی بسازم. همایون شجریان کاندیدای خواندن آثار به‌جا مانده از خرمرضا (پسر همایون خرم) که این روزها در گیر و دار جشنواره نوای خرم بوده و سومین سال این مراسم را پرشور برگزار کرده است؛ می‌گوید: برای دوره سوم بیش از هزار نفر شرکت‌کننده داشتیم و استعداد بچه‌های ۱۲ تا ۱۵ سال بی‌نظیر است. هدف‌مان آشنایی بچه‌ها با آثار آهنگسازان بزرگ است. دل‌مان می‌خواهد بچه‌ها سر شوق بیایند و درباره این آثار تحقیق کنند، هرچند انتظار نداریم همه آنها روح‌الله خالقی شوند یا همایون خرم… اما همین آشنایی می‌تواند یک تلنگر برای جهش موسیقی باشد.رضا درباره آثار منتشر نشده پدرش می‌گوید که بسیار زیاد هستند: نزدیک به ۱۵ سی دی منتشر نشده تکنوازی از پدرم به‌جا مانده. مجموعه‌ای از تصانیف ایشان هم مانده که برای انتشارشان به مشکلی سخت برخورده‌ایم. پدرم این آثار را برای صدای زیر نوشته و ما می‌خواهیم تا جایی که به روح اثر لطمه نخورد؛ به محتوا وفادار باشیم. الان هم مشغول رایزنی با چند خواننده هستیم. یکی از گزینه‌های مهم‌مان باتوجه به حجم صدا برای خواندن این آثار؛ همایون شجریان است.۱۰۰ سال خاطره بازی با آهنگ‌های همایون خرمهنوز هم ایران دوست دارد “تو ای پری کجای‌اش” را بخواند. هنوز پدران و مادران ما؛ دخترها و پسرهای ما با قطعه زیبای تو ای پری کجایی دمخور هستند. ۵۰ ساله‌ها هم می‌خوانند: ساغرم شکست‌ ای ساقی!/ رفته‌ام ز دست ‌ای ساقی!/ در میان توفان/بر موج غم نشسته منم/در زورق شکسته منم‌…شاید دهه هفتادی‌ها اسم همایون خرم را نشناسند اما با “امشب در سر شوری دارم/ امشب در دل نوری دارم/ باز امشب در اوج آسمانم/ رازی باشد با ستارگانم…” به خوبی آشنایند ولو آهنگسازش را نشناسند.یک هنرمند چگونه می‌تواند برای همه نسل‌ها ماندگار شود و در خاطره‌ها جان داشته باشد. دلایلش در زمان حیاتش از او پرسیده بودم؛ و گفته بود: چیزی که یک اثر موسیقایی را ماندگار می‌‌کند، چند عامل است که مهم‌‌ترین آنها این است ‌که به وجود آورنده اثر باید در موسیقی ایرانی از مرحله یادگیری گذشته و به معرفت و عمق قضیه رسیده باشد. باید همه اجزای موسیقی اعم از دستگاه‌ها و ردیف‌ها را یاد گرفته باشد که مجموعه‌ای از یادگیری‌ها در موسیقی می‌‌شود. زمانی که به مرحله معنا برسد، عشق پدید می‌‌آید و نسبت به عالم موسیقی عشق پیدا می‌کند… همایون در زمان حیاتش ارتباط بسیار خوبی با جوانان داشت. اعتقاد داشت که آهنگساز نباید با تعصب به جوانانی که موسیقی ایرانی را یکنواخت می‌‌نامند، جواب دهد. درعوض باید کنکاش کند که چرا این موسیقی برای آنها کسل‌کننده و یکنواخت است.بدون تعارف می‌گفت: وقتی به موسیقی خودمان گوش می‌‌دهم، به این نتیجه می‌‌رسم که واقعا توجهی به موسیقی ما نشده. باید ساختمان‌های جدیدی برای این موسیقی ساخت اگر به زیربنای این موسیقی توجه لازم را نکنیم، هرچه ساخته شود، یکنواخت و تکراری می‌شود.او از معدود سنتی‌کارانی است که هیچ مخالفتی با موسیقی پاپ نداشت و هیچ موسیقی‌ای را تکذیب نمی‌کرد. به اعتقاد خرم؛ نوعی تحرک در این نوع موسیقی وجود دارد و جوانان به این تحرک نیاز دارند. نحوه بیان باید جالب و زیبا باشد و اگر نحوه بیان زیبا و از ساختاری خوب برخوردار باشد، بسیار موثر است، درحالیکه من خودم عاشق سه‌گاه، چهارگاه و بیات ترک هستم، اعتقاد دارم اگر موسیقی اصیل دارای ساختاری بد باشد، از موسیقی پاپ بدتر نیست؛ بنابراین اگر رعایت شود، همه انواع موسیقی‌ می‌توانند یک نوع نیاز را برطرف کنند.پدرم هیچوقت نگذاشت به داشتنش مغرور شویم هاله (دختر خرم) می‌گوید: پدرمان هیچوقت نگذاشت به داشتن‌اش مغرور شویم. بیشتر از آنکه هنرمند باشد و ما آن وجه از شخصیت او را ببنیم؛ برایمان پدر بود. مردم‌دار بود و باهوش. میهمان‌نواز بود. وقتی با رفقایش مثل بیژن ترقی، تورج نگهبان و دیگران جمع می‌شدند منزل ما؛ انگار تمام وجودشان و رفاقت‌هایشان در موسیقی ذوب می‌شد و نتیجه این ذوق هم خلق آثار ماندگار بود.او که حالا ماما شده؛ می‌گوید: پدرم از اینکه در این رشته قبول شدم بسیار خوشحال بود. با اینکه مدتی پیانو را دنبال کردم اما آن را ادامه ندادم.هاله که شباهت زادی به پدر دارد؛ از اینکه فرزند خرم است؛ ابراز خوشحالی می‌کند. می‌گوید: تمام آثار پدرم را به یک اندازه دوست دارم. ساز خرم در مقایسه با هم دوره هایشساز همایون خرم؛ پرصلابت، سنگین و عاری از هر نوع خودنمایی‌ست. گرچه در شیرین‌نوازی خرم را نمی‌توان با پرویز یاحقی و حبیب‌الله بدیعی هم‌تراز دانست با این حال توانایی‌اش در آفرینش آنی ملودی‌های جان‌دار و جذاب، بافت تکنوازی‌های او را به مراتب از کارهای دیگران خوش‌ساخت‌تر و پرمایه‌تر می‌سازد. از این بابت خرم و علی تجویدی را می‌توان در یک گروه قرار داد چون قابلیت آهنگسازی این دو بر نوازندگی‌شان چیره بود، درست عکس آنچه درمورد بدیعی و یاحقی می‌توان گفت. خرم بنیادهای علمی آهنگسازی را آموخته و بر آنها تسلط داشت. هارمونی را با فریدون فرزانه و با شیوه “سارلی” فراگرفته و در سازبندی از کورساکف متأثر بود. خوش‌سلیقگی و نوآوری‌های خرم در تنظیم کارهایش جداً شنیدنی است. شیوه تقسیم ملودی و همراهی سازها نزد خرم بسیار حساب شده و پرداخت کار بی‌نقص است. بخش گسترده‌ای از آثار خرم حافظه موسیقایی حداقل سه نسل از ایرانیان را در سیطره خود دارد. دشوار می‌شود کسی را یافت که نتواند ترانه “امشب در سر شوری دارم” را زمزمه کند. گرچه باید تأکید کرد که اعتبار خرم هرگز در ترانه‌های ساده و همه‌پسندش خلاصه نمی‌شد و نمی‌شود. کارهای ارکستری او که غالباً جمله‌بندی‌هایی مرکب و پیچیده توأم با ضرب‌آهنگ‌های بسیار متنوع دارد؛ نمونه‌های سمفونی‌گونه‌ای از موسیقی ایرانی به دست می‌دهند که کمتر آهنگسازی یارای برابری با آن‌ها را داشته.خرم با تواناترین و حرفه‌ای‌ترین خوانندگان دوران دو دهه طلایی موسیقی ایران همکاری داشته: حسین قوامی، الهه، مرضیه، گلوریا روحانی، دلکش، شجریان، گلپا و ایرج. نباید از یاد برد که پروین زهرایی منفرد تا چندین سال خواننده انحصاری آثار خرم محسوب می‌شد. سنگینی و بی‌پیرایگی صدای پروین قرینه سنگینی و بی‌پیرایگی ساز و نغمه خرم بود. علی‌رغم آن که برخی از کارهای خرم با صدای خوانندگان دیگر بازخوانی شده، مشکل می‌توان گفت درخشش و ظرافت بازخوانی‌ها به پای اجراهای گذشته می‌رسد. در بیش از سه دهه تدریس، جوانان بسیاری از محضر درس خرم بهرمند شدند که امروز امانتدار مکتب استاد خود هستند اما خرم در مصاحبه‌ای با علی دهباشی؛ از مانی فرضی، پژمان پورزند و بابک شهرکی به عنوان زبده‌ترین شاگردان خود نام می‌برد.

منبع: baharnews.ir

این کارگردان سینما که ۶ سال پس از توقیف «خانه‌ پدری»‌اش فیلمی جدید را با نام «کاناپه» ساخته است، به نظر می‌رسد بار دیگر به سدِ شورای پروانه‌ی نمایش خورده و فیلمش در اولین گام از حضور در جشنواره فیلم فجر بازماند؛ آن هم بازماندنی که دبیر جشنواره به صراحت اعلام کرد، «مراجع بالاتری باید درباره‌ی آن تصمیم‌گیری کنند.» عیاری که فیلم «کاناپه»‌اش به واسطه‌ی حضور بازیگران زن با کلاه‌گیس در خانه‌ی خود و نزد محارم‌شان با حاشیه‌هایی همراه بوده و در صدر اخبار سینمایی هفته‌ی‌ قبل قرار داشت، در گفت‌وگویی با ایسنا، به پرسش‌هایی درباره‌ی ساخت فیلمی که از ابتدا می‌دانست برای نمایش عمومی با مشکل روبه‌رو می‌شود پاسخ داد. «کاناپه» فیلمی تلخ بدون پرداختن به سیاهی‌ها او ابتدا با اشاره به برخی توصیف‌ها یا اطلاعاتی که مبنی بر کمدی بودن فیلمش مطرح شده است، گفت: «کاناپه» را به خاطر موضوعی که دارد یک فیلم تلخ می‌دانم اما یکی نوع تلخی که در آن طنزی وجود دارد که ممکن است در زندگی همه‌ی ما و در شرایط سخت و ناگوار پیش آید. اصلا بهتر است این‌طور بگویم که به نظرم «کاناپه»، امروز ایران است ولی قرار نیست به سیاهی‌ها بپردازد و فقر را نشان دهد و اهمیت فیلم «کاناپه» دقیقا در همین نکته است. عیاری که این روزها و پس از پذیرفته نشدن فیلم‌اش در جشنواره مشفول تدوین آن است، اضافه کرد: در روزهای گذشته همه‌ی‌ بحث‌ها درباره «کاناپه» به حجاب و کلاه‌گیس برمی‌گردد، در حالی که وقتی فیلمی بتواند با جادوی سینما تماشاگر را با داستان همراه کند، طبیعی است که مساله‌ای مثل مو و حجاب بعد از مدتی اصلا دیگر دیده نمی‌شود و فقط همان دقایق اولیه است که برای مخاطب شوک و هیجان به همراه دارد، بعد دیگر عادی می‌شود. «کاناپه» را برای مردم ساخته‌ام وی ادامه داد: من نمی‌توانم تصور کنم که تماشاگر بیش از شوک اولیه درگیر مساله‌ی حجاب شود، چون آن وقت فیلم از دست می‌رود. من به «کاناپه» علاقه‌مندم، چون بدون کوچک‌ترین گره‌افکنی در راستای درام‌سازی موضوعی را مطرح می‌کند و مطمئن هستم تماشاگر عادی را هم دچار خستگی و دلزدگی نمی‌کند. تاکیدم بر تماشاگر عادی هم به این دلیل است که یک تماشاگر حرفه‌ای سینما  مثل شما که از اهالی رسانه در حوزه‌ی سینما هستید، با تماشاگری که در سلیقه‌اش فیلم‌های پرفروش با سطح کیفی پایین می‌گنجد، تفاوت دارد و من تاکید می‌کنم که این فیلم را برای مردم ساخته‌ام. عیاری خاطرنشان کرد: می‌دانم که مساله‌ی حجاب و حاشیه‌ی پیش آمده تماشاگران زیادی را در صورت اکران «کاناپه» به سینما می‌کشاند، اما خود فیلم هم این قابلیت را دارد که مردم را با داستان کاملا درگیر کند. همانطور که فیلم‌های قبلی من نیز مثل «آن سوی آتش» و «بودن یا نبودن» را  هم بدون گره‌افکنی خاصی ساختم و مخاطب خود را  پیدا کردند. او یاداور شد که هر دو فیلم‌ اشاره شده پس از مدت بسیار کوتاه چند روزه از ادامه‌ی اکران بازماندند در حالی که وقتی فیلم «آن سوی آتش» در هفتمین روز اکران از پرده‌ی سینما پایین کشیده می‌شد، مدیر سینما آزادی به عیاری پیغام فرستاد که «کاری کن تا نمایش فیلم ادامه داشته باشد، چون مردم تازه با آن اخت شده‌اند و استقبال از فیلم خوب است.» تحریف از «تنوره دیو» تا «خانه پدری» وی در پاسخ به اینکه «آیا تاکید شما بر مخاطب عادی باعث شد که در این فیلم سراغ استفاده از کلاه‌گیس بروید تا همه چیز مثل زندگی عادی باشد، آن هم در شرایطی که می‌دانستید در اکران به مشکل می‌خورید؟ » اظهار کرد:  قطعا همین‌طور است. من از اولین فیلمی که ساختم یعنی «تنوره دیو» به این فکر می‌کردم که چطور ممکن است در یک فیلم رئالیستی این موضوع را اعمال کرد. در آنجا فرزانه کابلی نقش یک زن روستایی را بازی می‌کرد و من او را در خانه‌ای نشان دادم که برادر همسرش نیز در آنجا زندگی می‌کند و به همین دلیل طبیعی بود که بی‌حجاب نباشد. او افزود: پس از آن در «شبح کژدم» برای اینکه منیژه آقایی بی‌حجاب نباشد سکانس‌های او را بیرون از خانه قرار دادم و فقط در یک صحنه با جهانگیر الماسی در خانه بود که آن صحنه را هم طوری چیدم که به دلیل دعوا و دلخوری مدت زمان کمی با هم باشند و اصلا فرصت درآوردن روسری برای بازیگر زن که تازه از بیرون به خانه آمده بود نباشد. در «آن سوی آتش» هم عاطفه رضوی نقش یک دختر عشایر عرب را بازی می‌کرد و من او را مدام بیرون از خانه و در حالیکه شیر و ماست می‌فروخت تصویر کردم، اما بعد از آن با خودم فکر کردم یک بار جستی ملخک، دو بار جستی ملخک، تا کجا قرار است این روند ادامه داشته باشد؟ و همین شد که از فیلم بعدی دروغ یا بهتر بگویم تحریف، شروع شد. کیانوش عیاری ادامه داد: به این ترتیب در فیلم «روز باشکوه» تا فیلم آخرم که «خانه پدری» بود این ماجرا ادامه پیدا کرد. هر چند در «خانه پدری» زمانی که مینا ساداتی به خانه می‌رسد شرایط ساختمان به گونه‌ای است که زندگی در آن جریان ندارد و احتیاجی به تصویر زن بدون حجاب در خانه نیست، اما در سریال «روزگار قریب» وقتی فرح یا شمس یا طرفداران آن‌ها را با روسری تصویر می‌کردم به نظرم اتفاقی شرم‌آور بود که به دلیل قراردادی که با تلویزیون داشتم نمی‌شد کار دیگری انجام دهم. عیاری که پس از تدوین نهایی «کاناپه» از سال آینده باید مشغول ساخت یک سریال برای شبکه یک سیما شود، گفت: این مساله برای سریال جدیدی که قرار است بسازم هم وجود دارد و هرگز از مخیله‌ام عبور نمی‌کند که چنین مساله‌ای را در آنجا اعمال کنم، چون طبق قوانین تلویزیونی قرار است سریال بسازم. صرفنظر از اسپانسرهای چهار میلیاردی عیاری در پاسخ به اینکه وقتی می‌دانست فیلمش احتمالا امکان اکران پیدا نمی‌کند، چطور راضی به صرف هزینه و حتی حضور سرمایه‌گذار شده است؟ توضیح داد: من برای ساخت این فیلم چند اسپانسر از بانک، شرکت‌های بیمه و شرکت‌های لوازم خانگی داشتم که جمعا حدود چهار میلیارد تومان می‌شد، اما از آن صرف‌نظر کردم و گفتم به دلایلی نمی‌توانم از اسپانسر استفاده کنم چون می‌دانستم فیلم با مشکلات جدی برای اکران روبه‌رو می‌شود. ضمن اینکه مهمترین اصل برایم رعایت یک باور بود؛ چرا که اگرچه گذشتن از چهار میلیارد تومان سخت است اما معتقدم نباید اتفاقی بیفتد که سرمایه‌گذاران نسبت به حضور در سینمای ایران بدبین شوند بنابراین ۶۰ درصد از سرمایه‌گذاری این فیلم را خودم بر عهده گرفتم و دو نفر را هم که از طریق شهاب حسینی با آن‌ها آشنا شدم هر دو هم از ابتدا وضعیت فیلم را می‌دانستند و با علم به این احتمالات سرمایه‌گذاری کردند. نمایش «کاناپه» در خارج از کشور؟ عیاری که قرار است به زودی سریالی با نام «۸۷ متر» را با روایتی از یک داستان معاصر بسازد، در پایان در پاسخ به اینکه آیا قصد دارد «کاناپه» را در جشنواره‌های خارجی نمایش دهد؟ گفت:‌ اصلا به اکران فیلم در خارج از کشور فکر نکرده‌ام، چون مساله حجاب برای آن‌ها پیش پا افتاده است و فقط کسانی که به سینمای ایران اشراف دارند ممکن است از دیدن این فیلم تعجب کنند. تنها چیزی که الان می‌دانم این است که اکران «کاناپه» در ایران خیلی دشوار است و اگر اکران نشود از این پس دیگر فیلمی نخواهم ساخت که در آن کاراکتر مونث باشد، مگر اینکه او را در خیابان یا اماکن عمومی نشان دهم. با این حال هنوز امیدوارم و علاقه‌مندم سینمای ایران «کاناپه» را نمایش دهد.

منبع: baharnews.ir

روزنامه تماشاگران امروز نوشت: «یک پست ناگهانی از شادمهر عقیلی، خواننده ایرانی که یک دهه قبل به لس‌آنجلس مهاجرت کرده، خبرساز شد. او که همین سال قبل تلاش‌های زیادی کرد تا به ایران برگردد، نوشته بود: «به وکیلم گفتم، بعد از مرگم جنازه‌ام را بسوزانند و خاکسترم را به اقیانوس بریزند. لطفاً دیگر درباره برگشتم سوال نکنید.» پستی که باعث شد کامنت‌های انتقادی زیادی برایش نوشته شود و همان‌طور که گفته بود، بعد از ۲۴ ساعت پستش را حذف کرد. داوود ناقور، دوست نزدیک شادمهر که سال قبل پیشقدم شده بود تا مشکل این خواننده را حل کند، در گفت‌وگو با تماشاگران امروز می‌گوید: «من مدت‌‌هاست با او حرف نزده‌ام اما فکر می‌کنم این یک واکنش احساسی است از این که مشکلش حل نشده. سال قبل من پیگیر ماجرا شدم تا بعد از فضای باز سیاسی ایجاد شده، بتوانم او را برگردانم. حتی در ارشاد هم با چند نفر حرف زدم. گفتند بگذارید خبر می‌دهیم ولی این قدر حاشیه درست کردند که ماجرا منتفی شد.» در ادامه توضیحات او را بخوانید: سال گذشته شما از احتمال بازگشت شادمهر به کشور گفته بودید ولی دیروز شادمهر در اینستاگرامش چیز دیگری نوشته است. من یک دوستی دارم که دوست دارد به کشورش برگردد. هر کسی باشی و بتوانی ایران کنسرت بگذاری، نمی‌آیی؟ به نظرم منطقی نیست که بگوییم چنین چیزی درست است. آن زمان خیلی حاشیه ایجاد شد. مثلاً من گفته بودم دارم سعی می‌کنم دوستم به ایران برگردد. نوشته بودند فلانی گفته من شادمهر را می‌آورم! من چه کاره هستم که کسی را بیاورم؟ آمدن شادمهر کاسبی خیلی‌ها را کساد می‌کند. حتی من احترام می‌گذارم و می‌گویم همه این افراد زیرگروه سبکی هستند که شادمهر آورده. غیر از رفاقت، من می‌گویم سبکی که شادمهر وارد موسیقی پاپ کرده، الان کلی زیرگروه پیدا کرده که خیلی‌هایشان هم موفق شده‌اند. ایرادی هم ندارد. وقتی خود طرف نگرانی ندارد، بقیه چه مشکلی دارند؟ همه باید کار کنند. اگر یک نفر خوب است دلیل نمی‌شود که بقیه دچار مشکل شوند. اما مسئله چیز دیگری بود. یک نفر می‌خواست مدیر برنامه باشد. یکی می‌خواست قراردادها را او ببندد. یکی می‌خواست بگوید من این ‌فرد را آورده‌ام و… من گفتم من آخرین نفرم. فقط گفتم پیگیر هستم که اگر بشود یک کاری بکنم. قضیه پر پرواز ۲ هم نبود. چون ما باید از ارشاد می‌پرسیدیم که می‌شود او بیاید یا نه. باید یک کاری ارائه می‌دادیم تا می‌توانستیم سوال بپرسیم. در واقع خصوصی هم رفتم پرسیدم گفتند صبر کنید خبر می‌دهیم. به نظرتان این واکنش شادمهر احساسی بوده؟ اصلاً من هم نگویم شما می‌دانید که احساسی است. من شادمهر را خوب می‌شناسم و حتی اگر الان مدام با او در تماس نباشم، سال‌ها با او زندگی کرده‌ام. هنرمند جماعت مخصوصاً اگر خلاق هم باشد، خیلی حساس است. در عین حال که می‌خواهد محکم باشد، توقعش هم زیاد است. می‌دانم که آن‌ قدر مطلب گفته شده و کامنت برایش گذاشته‌اند و پیام فرستاده‌اند که یک جمله این‌چنینی گفته است. از نوع جملات مشخص است که بیشتر از این است که به او برخورده. اخیراً با او حرف نزدید؟ مدت‌هاست که با او صحبت نکرده‌ام. آخرین‌ بار او را دیدم و علت این که پیگیر موضوع برگشتنش هم شدم همین بود که در صحبت‌های رفاقتی که داشتیم از مشکلاتش گفت و این که آنجا با همه خوبی‌هایش سخت است. وقتی از زبان یک رفیق اینها را بشنوی، سعی می‌کنی برای او کاری کنی. این که این را چطور برای مردم یا تندروها یا کسانی که منافع‌شان را در خطر می‌بینند، توضیح بدهیم، این مشکل من است. من خیلی ساده فکر می‌کردم با توجه به شرایطی که یک مقدار عوض شده و این همه کنسرتی که مجوز می‌دهند و… شاید بشود شادمهر هم برگردد. فقط خواستم سؤال کنم که آیا حالا با این شرایط می‌شود ایشان برگردد. گفتم شاید فضا ایجاد شده باشد که بشود این مسئله را حل کرد. این نوشته شادمهر خیلی بازتاب‌های منفی داشت و خیلی‌ها در اینستاگرامش به او حمله کردند. الان شما بخواهی بروی شمال، بشنوی که جاده یک مقدار خطر دارد، ترجیح می‌دهی بهانه‌ای بیاوری و بگویی نمی‌آیم اما اگر جاده خوب باشد، هوا خوب باشد و همه چیز هم اوکی باشد، چرا نباید بروی؟ این اصلاً سؤال ندارد که می‌خواهد بیاید یا نمی‌خواهد. مگر می‌شود کسی شرایطش را داشته باشد و نخواهد بیاید. از نظر من اینجا از همه جای دنیا امن‌تر و زندگی بهتر است. موضوع هم با کمک مسئولان قابل حل است. پیگیری من باعث شد وزیر راحت اسم شادمهر را بیاورد. قبلا حتی اسمش را نمی‌آوردند. من دو، سه بار برنامه داشتم. قبلش می‌گفتند اگر سؤالی شد اسمی از شادمهر نیاورم. الان آن حساسیت برداشته شده. یک نفر آمده برای من کامنت گذاشته و بد و بیراه گفته که اگر تو نمی‌توانستی شادمهر را بیاوری چرا گفتی. اولا من کی گفتم؟ دوما مگر به این راحتی‌هاست؟ سوما مگر یک دکمه است که بزنی بیاید. مشکل ما آدم‌هایی هستند که این وسط دنبال سهم هستند. من برای همین هم فاصله گرفتم. حیف است که شادمهر نیاید. شادمهر کاری مثل یاس را برای حضرت فاطمه در کارنامه‌‌اش دارد. او خانواده شهید است؟ بله. یکی از برادرانش در بحبوحه انقلاب شهید شده. خودش دوست دارد برگردد. هر چقدر هم بگوید نمی‌خواهم یا خاکسترم را هم به ایران نفرستید، مادرش اینجاست، پدرش اینجا دفن است. نمی‌شود که نخواهد بیاید. من خودم رفتم آنجا زندگی کنم ولی نتوانستم. در نهایت این که ما فقط یک سؤال داشتیم که آیا می‌شود به این موضوع کمک کرد؟ دیدم چه جنجال‌هایی شد. گفتم خب من کنار می‌روم، شما بیایید کار را ادامه بدهید. اگر آمد همه چیز را هم به نام خودتان بزنید. طبیعی است که احتمالاً با مشاوره‌هایی که به او می‌دهند یک مقدار بیشتر ناراحتش کرده‌اند. در کل این مشکل هم قابل حل بود منتهی الان خیلی فضا آماده نیست. فعلاً استارتش خورده تا ببینیم چه می‌شود.»

منبع: baharnews.ir