بایگانی دسته ی : فرهنگی

به گزارش ایسنا، کمپانی معتبر “Forward Keys” در گزارشی درباره رشد صنعت گردشگری در ایران آورده است: برای گردشگرانی که ازطریق هواپیما به سفر می‌روند، ایران در حال اثبات خود به عنوان یک مقصد محبوب است و تعداد رو به افزایش گردشگران از سراسر جهان را تجربه می‌کند. مجموع تعداد گردشگران بین‌المللیِ ایران در سال گذشته میلادی ۱۸.۳ درصد رشد داشته، این در حالیست که این رقم در سال ۲۰۱۲ تک رقمی (۲.۷ درصد) بوده و در سال ۲۰۱۵ (۱۲.۷ درصد) و در سال ۲۰۱۴ (۲۴.۸ درصد) بوده است. همچنین تعداد صندلی‌های خطوط هوایی خارجی برای گردشگران به مقصد ایران نیز در سال‌های ۲۰۱۴، ۲۰۱۵ و ۲۰۱۶ به ترتیب ۱۰.۵ درصد، ۱۸.۳ درصد و ۱۷.۳ درصد افزایش یافته است. روند رو به افزایش سفرهای بین‌المللی به ایران طی پنج سال اخیر نتایج این بررسی در حالی اخیرا منتشر شده که به زودی در ۷ و ۸ فوریه (۱۹ و ۲۰ بهمن) کنفرانس بین‌المللی سرمایه‌گذاری در هتل و گردشگری ایران (IHTIC) برای اولین‌بار در تهران برگزار خواهد شد که با حضور سرمایه‌گذاران بین‌المللی و متخصصان صنعت هتلداری و گردشگری در ایران همراه خواهد بود. کمپانی “فورواردکیز” که الگوهای مسافرتی آینده را با نظارت و تحلیل روزانه ۱۶ میلیون رزرو هواپیما در سراسر جهان پیش‌بینی می‌کند، همچنین در گزارش خود از رشد ماهانه گردشگری بین‌المللی ایران در سال ۲۰۱۶ (به استثنای ژوئن که مصادف با ماه رمضان بود) خبر داده و متوسط رشد گردشگری ایران ۱۷.۳ درصد اعلام شده است. در سال ۲۰۱۶ بیشترین رشد حضور گردشگران خارجی در ایران در ماه فوریه (بهمن و اسفند) با ۲۸.۲ درصد و پس از آن ماه‌های آوریل (فروردین/اوایل اردیبهشت) و اوت (مرداد/اوایل شهریور) رقم خورده و کمترین آن نیز با منفی ۷.۵ درصد در ماه ژوئن (خرداد و تیر) به ثبت رسیده که البته این امر به سبب همزمانی با ماه رمضان در ایران است. آمار ماهانه ورود گردشگر به ایران در سال ۲۰۱۶ در این گزارش آمده است: مهمترین منابع تامین گردشگر خارجی در ایران از آمریکای شمالی، اروپا و خاورمیانه هستند که در مجموع ۸۳.۷ درصد از مجموع گردشگران ورودی به ایران در سال ۲۰۱۶ را به خود اختصاص دادند. آلمانی‌ها که ۱۴.۳ درصد از سهم گردشگران خارجی ایران را در اختیار دارند در سال گذشته ۸.۳ درصد بیشتر به ایران سفر کردند و گردشگران آمریکایی نیز که ۱۰.۷ درصد از بازار گردشگری خارجی ایران را تامین می‌کنند، در سال گذشته رشد ۹.۳ درصد را در سفر به ایران به ثبت رساندند؛ اما بیشترین رشد مربوط به کشورهای پاکستان، فرانسه و ایتالیا است که در سال گذشته به ترتیب رشد ۶۲.۵ درصد، ۵۷.۵  درصد و ۳۶.۱ درصد را در اعزام گردشگر خارجی به ایران داشته‌اند. میزان رشد و سهم کشورهای صادرکننده گردشگر به ایران گردشگران بحرین، کانادا و بریتانیا نیز که هر کدام سهم قابل ملاحظه‌ای در بازار گردشگری ایران دارند همگی رشد مثبتی در سفر و بازدید از ایران داشته‌اند. غیر از چین و پاکستان، تمامی ۱۲ منبع اصلی تامین گردشگر خارجیِ ایران در مناطق آمریکای شمالی، اروپا و خاورمیانه قرار دارند و منطقه غرب اروپا با ۲۳ درصد بیشترین سهم را در بازار گردشگری ایران دارد و پس از آن آمریکای شمالی (۱۹.۳ درصد)، خاورمیانه (۱۷.۲ درصد)، شمال اروپا (۱۴.۸ درصد)، جنوب اروپا (۹.۳ درصد) و سایر مناطق (۱۶.۳ درصد) از سهم گردشگری ایران را به خود اختصاص می‌دهند. یافته‌های کمپانی “فوروارد کیز” (Forward keys) همچنین حاکی از آن است که ۴۰ درصد گردشگران چینی‌ که به ایران سفر کردند، هدف‌شان تجاری بوده است. همچنین تحلیل و بررسی رزرو مسافران خارجی به مقصد ایران در آغاز سال جدید میلادی پیش‌بینی کرده است، شمار گردشگران بین‌المللی در ایران در نیمه نخست ۲۰۱۷ به طور متوسط ۱۴.۷ درصد رشد خواهد داشت. مقایسه میزان سفر گردشگران به ایران در نیمه اول ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷ میزان سفرهای خارجی در سال ۲۰۱۷ به ایران تحت تاثیر مثبت افزایش ارتباط خطوط هوایی ایران و چند ایرلاین خارجی است. در این میان، ایتالیا با رشد ۱۲۵ درصدی پرواز به ایران، بیشترین رشد را در سال ۲۰۱۷ خواهد داشت که این امر به علت سه برابر شدن ظرفیت خطوط هوایی برای جابجایی مسافران میان ایران و ایتالیا نسبت به سال گذشته است. خطوط هوایی KLM هلند نیز از اکتبر ۲۰۱۶ با اضافه کردن یک پرواز، مسافران بیشتری را از آمستردام به تهران منتقل می‌کند، همچنین گردشگران بلژیکی بیشتری از طریق فرودگاه آمستردام برای سفر به ایران اقدام می‌کنند. این در حالی است که گردشگران سوئیسی برای سفر به ایران از فرودگاه وین استفاده می‌کنند که تعداد صندلی‌ها پروازهای خود به ایران را از ابتدای سال ۲۰۱۷ دو برابر کرده است. «الیویر جَگر»، مدیرعامل کمپانی “فوروارد کیز” در این‌باره گفت: یافته‌های ما مُهر تاییدی بر این واقعیت است که تغییرات سیاسی در ایران موجب شده این کشور در دسترس‌تر از گذشته به عنوان مقصدی جذاب برای بازدید و همچنین کسب و کار تجاری باشد. تصویر ایران در سراسر جهان در حال تغییر است و جاذبه‌های گردشگری تاریخی و  مذهبی متعدد و فوق‌العاده‌ی آن دوباره در کانون توجه قرار گرفته است. انتظار دارم شمار گردشگران در ایران تا جایی که ظرفیت فرودگاهی ایران توانایی داشته باشد افزایش یابد.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا، این بازیگر پیشکسوت، در آیین اختتامیه پنجاه و پنجمین جشنواره سینمای جوان، بینالود که شامگاه چهارم بهمن ماه در سالن شهید اصغر زاده برگزار شد، ضمن بیان این مطلب ادامه داد: کیارستمی از نبوغ بالایی برخوردار بود و دنیا از آثار وی متحیر شده است و مردم ایران باید به این موضوع توجه کنند.وی ادامه داد: فیلم «طعم گیلاس» عباس کیارستمی دنیا را تکان داد و مردان بزرگ سینمای جهان به احترام او کلاه از سر برداشتند و این در حالی است که او در فیلمهایش به غیر از سه پایه از هیچ چیزی استفاده نکرد.این پیشکسوت سینما با بیان این که هنرمندان زمانی که می‌میرند تازه متولد می‌شوند، خاطرنشان کرد: خسرو شکیبایی و علی حاتمی تا زمانی که زنده بودند و فعالیت داشتند تا این حد عکس‌هایشان در پوسترهای تبلیغاتی قرار نمی‌گرفت.  ارجمند ابراز کرد: مشهد و اهواز در عرصه سینمای جوان دارای سابقه زیادی هستند و خلاقیت‌های بسیاری داشته‌اند زیرا هنر، خلاقیت و آفرینش است و نمی‌تواند با تقلید کنار بیاید و در آن باید استعدادهای نهان شکوفا شود، خوشبختانه امروز تولید خلاقیت در سینما ایران صورت می‌گیرد.وی با اشاره به این مطلب که جوانانی که امروز جوایزی را دریافت می‌کنند به افرادی از جنس من به آینده امید می‌دهند، عنوان کرد: برگزاری چنین جشنواره‌هایی می‌تواند زمینه رشد جوانان را بیشتر از گذشته فراهم سازد.این پیشکسوت سینما و تئاتر تاکید کرد: هرجا حرفی از سینما زده می‌شود از افرادی مانند علی حاتمی که بلور در آثار او برق میزند، ناصر تقوایی که با او از فیلم و سینما لذت بردیم و عباس کیا رستمی باید یاد و تقدیر شود.  ارجمند با بیان اینکه مشهد برای من یادآور خاطراتی بزرگ است، تصریح کرد: در زمان اهدای جوایز به یاد آوردم که پنجاه سال پیش چگونه جایزه دریافت می‌کردیم. با پیروزی انقلاب اسلامی هنر دیده شد و از حصر درآمد   وی اضافه کرد: امروز باید اشک شوق ریخت، بعد از انقلاب اسلامی اتفاق بزرگی در این جامعه رخ داد و استعدادهایی که دیده نمی‌شد، دیده شد و هنر از حصر عده‌ای خاص بیرون آمد.این پیشکسوت سینما و تئاتر گفت:در شرایط فعلی خلاقیت حرف اول را می‌زند، در گذشته ما اجازه نداشتیم به سه پایه‌ها نزدیک شویم اما در شرایط فعلی جوانان می‌توانند با سینما ارتباط برقرار کنند. ارجمند گفت: در شرایط کنونی ما بدون واسطه با زندگی ارتباط برقرار کرده‌ایم و طعم این زیبایی را همه می‌چشند.

منبع: baharnews.ir

صادق صدراییاز پرسش های اساسی که چند دهه است درباره اش نظرات و دیدگاه های مختلفی مطرح می شود چگونگی مواجهه دولت با حوزه سینما است؟ مقصود از مواجهه در این جا لزوما وجه سیاست گذاری یا حوزه ممیزی نیست و مشخصا داریم در خصوص نوع رویکرد اقتصادی دولت ها در حوزه سینما سخن می گوییم. در این موضوع به شکل کلی شاهد سه دیدگاه هستیم.دیدگاه اول معتقد به دخالت مستقیم اقتصادی دولت در حوزه تولید است. به این معنا که آنان که چنین نگاهی دارند معتقدند که دولت می بایست در حوزه تولید فیلم های سینمایی بودجه سنگینی را در اختیار تولید کنندگان آثار سینمایی قرار دهد و مداخله مستقیمی را در تولید فیلم ها داشته باشد. این رویکرد که مورد قبول دولت پیشین به خصوص بین سالهای ۸۸تا۹۲ نیز بود واجد اشکالات بسیاری است که مهمترین آن را می توان ایجاد زمینه هایی برای رانت در سینما دانست. به این معنا که فعالان عرصه سینما ، با توجه به آن که منابع اصلی مالی در اختیار دولت است از تمام طرق مشروع و غیر مشروع تلاش خواهند کرد که برای دریافت منابع و امکانات دولتی خود را به آن منبع مرکزی برسانند. دیگر دلیل فسادزا بودن چنین مواجهه ای با سینما هدر رفت منابع مالی عمومی است. به این معنا که اکثریت قریب به اتفاق آثار سینمایی که در آن سالها با عنوان «فیلم فاخر» تولید شدند و از صفر تا صد هزینه تولید آن را دولت پرداخت می کرد در فروش به یک دهم هزینه ساخت هم نرسیدند و با شکست سنگین گیشه سینماها را ترک می کردند اما آنچه مایه تعجب و نگرانی می شد این بود که تهیه کنندگان آن گونه آثار سود خود را در زمان تولید از اصل هزینه کم می کردند. به این معنا که پیش از اکران این گونه فیلم ها که با بودجه دولتی تولید شده اند همه سهم خود را از پول دولتی برداشته اند. این رانت و فساد عظیم و البته کمبود منابع مالی دولتی باعث آن شد که با ورود مدیریت جدید در سازمان سینمایی دیگر شاهد این رویکرد نسبت به سینما نباشیم و تقریبا حمایت مالی از فیلم ها به آن شکل بی قاعده جای خودش را به حمایت های اندک مالی از تمام فیلم ها در زمان تولید داد.دیدگاه دوم درباره رویکرد اقتصادی دولت نسبت به سنیما معتقد است دولت ها می بایست به شکل کلی خود را بیرون از حوزه سینما تعریف کنند و به اصطلاح طرف حساب هر فیلم در زمان تولید بخش خصوصی باشد و در وقت اکران مردم. این دیدگاه با الگو قرار دادن سینمای امریکا معتقد است که حضور دولت در سینما حتی در حوزه اکران چرخه طبیعی سینما را دچار اخلال می کند و به مواجهه مستقیم سینماگر با مردم آسیب های جبران ناپذیری را وارد می آورد.و دیدگاه سوم با تاکید بر آن که قطعا عدم مداخله دولت در سینما وضعیتی بهتر از مداخله مستقیم دولت را به وجود خواهد آورد معتقد است که مطابق واقعیت های روی زمین نه آرزوهای دور و دراز وضعیت سینمای ایران در شرایطی نیست که بتوان انتظار داشت تحمل حذف یکباره دولت را داشته باشد در نتیجه می بایست نوع هزینه منابع مالی عمومی را به سمتی هدایت کرد که مشکلاتی مانند رانت پیش نیاید.به نظر می رسد که این دیدگاه سوم که معتقد به هدایت منابع مالی به سمت اکران به جای تولید است می تواند در میان مدت راه را برای حذف دولت از چرخه سینما فراهم آورد. دولت می تواند به جای آنکه منابع در اختیارش را خرج تولید فیلم کند و باعث ایجاد رانت و انحصار گردد تمرکز خود را بر ایجاد شرایط تسهیل کننده برای ساخت سالن سینما و هم چنین دادن یارانه به سینماداران برای کاهش قیمت بلیط قرار دهد. به عنوان یک نشانه یکی دو نوبتی که سینماها به شکل نمادین رایگان اعلام شد مردم نشان داده اند که در صورتی که بلیط های سینما قیمت های کمی داشته باشد همچنان سینما را یکی از مهمترین تفریحات خود می دانند در نتیجه دولت می تواند با متمرکز کردن منابع مالی در اکران استقبال جامعه از سینما را بیش از پیش افزایش دهد.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا، شهرام ناظری در این مراسم با بیان این‌که تا چند روز پیش، از برگزاری چنین مراسمی بی‌خبر بود، گفت: با من تماس گرفتند که جشنواره بین‌المللی اقوام است، تشریف بیاورید و من هم حضور استاد محمدرضا درویشی متخصص موسیقی اقوام را در این مراسم پیشنهاد کردم و در نهایت، از زبان یکی از دوستان متوجه شدم که قرار است برنامه‌ای برای تجلیل از من برگزار شود.او ادامه داد: قطعا تجلیل در زادگاهم کرمانشاه برایم بسیار ارزشمند است، هرچند ما هنرمندان عادت نکرده‌ایم که از ما تجلیل شود، اما دوست داشتم این مراسم با دقت بیشتر و برنامه‌ریزی منسجم‌تری انجام می‌شد.ناظری بیان کرد: اگر حضور محمدرضا درویشی را در این جشنواره پیشنهاد کردم، مقصود این بود که از حضور متخصصی مانند ایشان در بحث موسیقی اقوام در چند روز جشنواره استفاده شود که بهره‌ای هم برای موسیقی کرمانشاه و منطقه کُرد داشته باشد.وی اظهار کرد: زحمات اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان را در برگزاری این مراسم نادیده نمی‌گیرم، اما شرایط طوری است که اگر افرادی هم بخواهند کار کننند، چوب لای چرخ‌شان می‌گذارند و سنگ‌اندازی می‌کنند.ناظری پس از دریافت نشان «فرهنگ و هنر» کرمانشاه گفت: قطعا این نشان مهم‌ترین جایزه زندگی‌ام خواهد شد و امیدوارم مسئولان فرهنگی کشور، روزی نشان «فرهنگ و هنر ایران» را به افرادی مثل استاد محمدرضا درویشی بدهند.این استاد آواز ایران در پاسخ به درخواست برای اجرای زنده قطعه‌ای، تاکید کرد: این هم از همان بی‌برنامگی‌هایی است که سال‌ها به آن عادت کرده‌ایم. برای اجرا باید سازی مهیا باشد و از قبل برنامه‌ریزی شده باشد.ناظری در ادامه پس از این‌که متوجه پخش برنامه اختتامیه جشنواره از صداوسیما شد، گفت: ۳۷ سال است که از خانه خودمان، صداوسیما محروم هستیم و در این ۳۷ سال بابت پخش کارها و آثارمان هیچ حق و حقوقی به ما پرداخت نشده است.او ادامه داد: در هشت سال دفاع مقدس، رضایت کامل برای پخش آثارم داشتم، اما در سال‌های بعدی صداوسیما پیگیر نشد که این هنرمندی که آثارش را پخش می‌کند حق و حقوقش چه می‌شود و از نظر کپی‌رایت و مسائل قانون، حقش چیست و بدون اجازه و بدون این‌که حقم را بدهند، این چند سال از آثارم استفاده کردند و سوال من این است که چرا باید این‌طور باشد.ناظری با بیان این‌که ۳۷ سال به عشق مردم ایران در کشور مانده‌ام، افزود: امکانات زیادی داشتم که به آمریکا و فرانسه بروم، اما به عشق مردم کشورم در ایران ماندم.

منبع: baharnews.ir

«طبل» Drum نخستین ساخته بلند «کیوان کریمی» به نمایندگی از سینمای ایران و از نگاه سینماگران، نویسندگان، منتقدان و روزنامه‌نگاران مطرح سینمای جهان از جمله؛ «ژان میشل فرودون»، «جولیانو وچیلینی»، «جونا نازارو»، «رافائل میل»، «فدریکو روسین»، «جان کارلو مارچینی»، «مارک جوستی»، «جوآنا برانکا»، «کریستینا پیچینو»، «جولیانا موشو»، «ژوسف سیدا»، «ماتسینو مونتیناری»، «آلبرتو مومو»، «توماس مارتینلی» و… در میان ١٠ فیلم برتر سینمای جهان در سال ٢٠١۶ قرار گرفت.فیلم سینمایی «طبل» در نخستین نمایش بین‌المللی خود به نمایندگی از سینمای ایران در بخش رقابتی «هفته منتقدان» در هفتادوسومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم «ونیز» Venice در کشور ایتالیا به نمایش درآمد و مورد استقبال خبرنگاران، روزنامه‌نگاران و منتقدان سینمایی جهان قرار گرفت و نقدهای مختلفی در رسانه‌های بین‌المللی از جمله؛ وب‌سایت روزنامه ایتالیایی مانیفست، لوموند فرانسه، نشریه آمریکایی «هافینگتن‌پست» The Huffington Post، روزنامه ایتالیایی «مانیفستو»، وب‌سایت اتحادیه ملی منتقدان سینمای ایتالیا SNCCI، «ژان میشل فرودون» Jean-Michel FRODON منتقد فرانسوی و سردبیر سابق مجله‌ معتبر «کایه دو سینما» Cahiers du Cinéma، «مارکو رامانگا» Marco Romagna در سایت سینمایی «سینه‌لپسوس» Cine Lapsus و چندین منتقد و نویسنده سینمایی دیگر درباره آن نوشته شد.

منبع: baharnews.ir

سیدرضا شاکری- نویسنده و پژوهشگرروزنامه بهار مجهول نویسی یعنی به جای اینکه اتفاقی مانند شکستن شیشه را به فاعلانی نظیر من، او و شما احاله کنیم، با بیان «شیشه شکست یا شکسته شد.» آن را با فاعلی مجهول روایت کنیم. این نوع روایت یک بازجویی و فراخواندن همه انسان‌ها به تامل است. بر خلاف بسیاری از متخصصان که مجهول نویسی را زبانی علمی و بیطرفانه و خنثی می‌انگارند، آن متضمن جانبداری وجودی و مسئولانه نسبت به زندگی و حیثیت انسانی است.   تا پیش از هگل، فیلسوف نامدار آلمانی،‌تراژدی را نتیجه برخورد و رویارویی حق و باطل می‌دانستند اما هگل آن را رویاروی حق‌ها با حق‌ها تفسیر نمود. این قاعده را در زندگی امروز بگذاریم و دامنه اش را اندکی ببینیم. زمین لرزه چیست؟ آیا جز رویارویی دو حقِ زندگی یعنی زندگی طبیعت و زندگی انسان است؟ ما به لحاظ اخلاقی نمی‌توانیم هیچ یک از دوحق انسان و طبیعت را انکار کنیم، به همین خاطر بلاهای طبیعی هرگز محکوم نمی‌شوند. حوادث بشری حاصل از مجموع زندگی انسان نیز همین وضع را دارند. دو خودرو که در جاده‌ای با هم برخورد کرده و خسارت‌های جانی و مالی زیادی به‌بار می‌آورند نیز نمونه‌ای از برخور حق با حق است. در  نمونه نخست انسان باید برای  کاهش ویرانی و آسیب به صیانت و مراقبت از حق زندگی خود در کنار مراعات حق زندگی طبیعت بپردازد. اگر این اصل دو جانبه رعایت می‌شد اکنون انسان دچار بحران نابودی محیط زیست نبود  اما در باره نمونه دوم چطور؟  انسان‌ها در زندگی جمعی با استفاده از قوانین و نیروهای طبیعت تغییراتی ایجاد می‌کنند که به بهبود زندگی و توسعه حق حیاتشان می‌انجامد و این کاملا در شمار حقوق انسانی است.انسان‌ها سرپناه، پوشاک و خوراک تولید می‌کنند تا بیاسایند. امروزه خودرو‌های پیشرفته می‌سازند، هواپیما، کشتی، جنگ‌افزار، برج و گوشی هوشمند. همه این‌ها توسعه حق حیات آدمی است. اما انسان‌ها یی در طول تاریخ موفق‌تر و کم آسیب‌تر زیسته‌اند که به پیامدهای ساخته‌ها و توسعه حق حیات خویش بیشتر از مزایایش توجه کرده اند. جامعه‌ای موفق است که بتواند بیشترین اشراف را به آثار و پیامدهای اعمال و برنامه‌ها و اعمال حقوق خویش بر عرصه زندگی داشته باشد.   اکنون ساختمان پلاسکو فروریخته است. پر مشکل بودن جامعه ایران امروز زمینه ساز فراموشی است و فردا حوادث و فاجعه‌های دیگری برای ما دارد. ممکن است هر آن یک حادثه کوچک مقیاس به بلایی دامن گستر مبدل شود و فاجعه قبلی به تاریخ سپرده شود و از یاد برود. پلاسکو حقیقت‌های تلخ زیر را در گوش ما زمزمه می‌کند و گاه جیغ می‌کشد. ۱٫ دومینوی انسانی در ادامه خواهد بود؛ از روز فاجعه و نحوه بازتاب رسانه‌ای آن بسیاری چشم‌ها و گوش‌ها در انتظار نزول بلایند؛ چند خانواده در انتظار سر رسیدهایی مانند وصلت، خرید خانه، سفر عید، تولد فرزند، کنکور دانشگاه، اشتغال، خدمت نظام وظیفه، خرید خدمت، بستری شدن در بیمارستان، نوبت تسهیلات، استخدام، بیمه و حتی طلاق و سامان دادن به دعواهای حقوقی و مالی و. . . بوده اند؟ ۲٫ در تهران و کلانشهرهای ایران از این ساختمان‌های فرسوده چه تعداد داریم؟ جامعه آماری این فاجعه از حیث تنوع و تعداد چگونه است؟ چه نوع شغل هایی دامنگیر نابودی خواهند شد؟ روابط کار، تولید و مشتری در این ماه‌های پایانی سال چه آسیبی خواهد خورد؟ ۳٫ انسان‌ها چونان عوامل پیچیده و هوشمند پس از این حوادث به مهمترین و جدی‌ترین اولویت خود می‌اندیشند؛ کجا و چگونه می‌توانند کمترین آسیب و زیان فاجعه بعدی احتمالی را تنظیم کنند؟ اعتماد به مدیریت‌های کلانشهری آسیب می‌بیند. مدیریت بحران کلانشهرها زیر سوال می‌رود. هماهنگی خدمات مورد‌تردید واقع می‌شود. شهروندان در حوزه‌های اشتغال و مناسبات شهری و زندگی بیشتر به سمت فرد محوری خواهند رفت زیرا سامانه‌های جمعی در مواقع اضطراری چندان بهینه عمل نمی‌کنند. ۴٫ ترس، استرس، افسردگی، پرخاشگری و احساسات گرایی بخشی از پیامدهای روانی این فاجعه خواهد بود. ۵٫ تکرار شوندگی ماجرای عدد و رقم حساسیت‌های انسانی و اجتماعی را فرو خواهد کاست. مردم آمار و اعداد خسارت‌ها را می‌شنوند ولی نمی‌توانند به عمق آن راه ببرند. واحد‌های عددی مانند میلیارد و هزار میلیارد پشت سر هم تکرار می‌شوند. اصولا عدد در کشور ما بلاموضوع شده است. این‌ها پیامدهای  فاجعه پلاسکو هستند و می‌توانند در هزاران مورد مشابهِ در تقدیر تکرار شوند و ویرانی و مصیبت به بار آورند. اما چگونه این حادثه رویارویی حق با حق است؟ پلاسکو در زمانی که ساخته شد برای خود ابهت و عظمتی داشته است. در بسیاری از اخبار قدیم و روایت‌ها و خاطرات مردم و گزارش‌های مطبوعات رد آن را می‌یابیم. تاریخ این سازه خود گویای حق و حریمی است که مانند هربنایی موجودیت می‌گیرد و مستقل از ما خواهد ماند. اگر مدیران شهری و مالکان این سازه خیلی وقت پیش‌ها به بازسازی اصولی آن اقدام می‌کردند این ساختمان می‌توانست اکنون به یادمانی از تهران در عصر آغاز تجدد بدل شود، اما نشد. همین افسوس و دریغ از حقی حکایت دارد که به دست ما نادیده گرفته شده است. اما جنبه‌تراژیک کجاست؟ مستاجران، صاحبان و کارگران و تولید کنندگان لباس و ارائه دهندگان خدمات که در این ساختمان سال‌های سال به کار و کسب مشغول بودند یک طرف حق اند. حق دیگر این است که هر سازه و ساخته دست بشر تابع قوانین طبیعت است و بنابراین همیشگی و جاودان و بی عیب و نقص نیست. این حقیقتی ذاتی، تکوینی و عقلی است. نادیده گرفتن این حقیقت و فراموشی و غافلانه گذر کردن از کنار آن به تدریج آن را در مقابل حق اول قرار می‌دهد. تصادم و برخورد این حق هاست که فاجعه را رقم می‌زند.   کشور ما همانند بسیاری از جوامع و بلکه بیشتر از برخی آنها و به شکل نااندیشیده گرفتار فناوری‌های سخت شده است. سازه‌های عظیم تهران مانند مترو، تونل ها، پل‌های طبقاتی، برجها و. . . پس از ۵۰ یا ۶۰ سال دچار چه وضعیتی خواهند شد؟ در آن سال‌های آینده کدام حق‌ها با حق‌های دیگر برخورد خواهند کرد و کدام‌تراژدی رقم خواهد خورد؟ آیا نمی‌ترسیم که رسانه‌های نیم قرن آینده ما نا گهان ظرف یک روز پر از یک واژه شوند؟ چنان که واژه پلاسکو چنین شد. این را بدانیم که قضاوت درباره‌ پدیده‌ای مانند حماسه  که یک طرف آن حق و طرف دیگرش باطل است، بسیار آسان است. اما‌تراژدی آغاز ماجراست. نمی‌توان به راحتی تایید و محکوم کرد. جامعه‌ای از لحاظ توسعه یافتگی موفق است که هرچه بیشتر زمینه ناچاری شهروندانش را از قضاوت و داوری بکاهد.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا، در روزهای قبل خبرهایی درباره “شهید بودن یا نبودن” آتش‌نشانان زیر آوار مانده ساختمان پلاسکو مخابره شد که واکنش‌های مختلفی را هم در پی داشت که جدیدترین آن‌ها به پیام تلگرامی محمد جواد تندگویان ـ نایب رئیس کمیسیون معماری شورای شهر تهران ـ خطاب به رئیس مجلس شورای اسلامی، مربوط است که از تصمیم بنیاد شهید مبنی بر «شهید خدمت شمردن شهدای آتش‌نشانی و بویژه شهدای پلاسکو» انتقاد کرده و خواستار تغییر قانون مربوطه شده است. در این زمینه رامبد جوان هم در صفحه‌ی شخصی خود در اینستاگرام نوشته است: «بعد از خواندن مطلبی از خبرگزاری ایسنا یک‌سری سوال برای من و قطعا همه مردم پیش آمده که از مسئولان تقاضا داریم پاسخگو باشند». او بخشی از گفته‌های مدیرعامل سابق سازمان آتش‌نشانی تهران را به این شکل انتشار داده، «متأسفانه بنیاد شهید آتش‌نشانان را شهید نمی‌داند. نیروهای نظامی اگر حتی در سفر غیرعملیاتی هم در بین دو شهر کشته شوند شهید محسوب می‌شوند، اما با اینکه در این سال‌ها ما لایحه‌ای در این‌باره به شورای شهر هم داده‌ایم، اما همچنان بنیاد شهید، آتش‌نشانان را جزو شهدا ندانسته و آن‌ها را از حقوق شهید برخوردار نمی‌داند. این موضوع برای همه آتش‌نشانان ایران است و نمی‌دانم چرا به آن توجهی نمی‌شود. در این راه، رسانه‌ها نیز باید کمک کنند تا به امید خدا عزیزان آتش‌نشان نیز که جان خود را در راه نجات مردم می‌دهند جزو شهدا محسوب شوند.» کارگردان فیلم «نگار» که در جشنواره‌ی سی‌و پنجم فجر حضور دارد، در ادامه این پست خود آورده است:‌ «ما مردم لازم داریم بدانیم که شهدای آتش‌نشان این حادثه و حوادث مشابه از جانب بنیاد شهید «شهید محسوب می‌شوند یا نه و اگر نه چرا» و سوال بعدی اینکه «خانواده آن‌ها هم خانواده شهید محسوب می‌شوند یا خیر؟» او همچنین از اصحاب رسانه و کسانی که دغدغه‌مند مشکلات جامعه هستند درخواست کرده که این پرسش‌گری را آغاز کنند. البته این پرسش رامبد جوان با پاسخ و واکنش حدود هزار مخاطب خود همراه شده که بسیاری از آن‌ها بر شهید بودن این جان‌باختگان تاکید داشته‌اند. همچنین برخی از آن‌ها نوشته‌اند، «اگر این‌ها شهید نیستند پس باید تعریف دیگری از شهید کرد. فرمانده زمان جنگ که سال‌ها پس از جنگ با سقوط هواپیما جان‌ باخته شهید اطلاق می‌شود بعد این‌ها که به دل حادثه رفتند، شهید نیستند؟! اینجا سرزمین تغییر معنای لغات است و به سر اعتقادات مردم هم همین بلا آورده شده است.»، «هر کسی که جانش را برای مردم به خطر می‌اندازد وکشته می‌شود شهید محسوب می‌شود»، «چرا نباید شهید حساب شوند؟ این عزیزان جانشان را برای نجات جان مردم می‌گذارند و کم از یک جهاد نیست، ایثار است فرقی نمی‌کند کجا باشد»، «این عزیزان مقام و ارزش‌شان از شهدا هم بالاتر است. برای کشورم متأسفم.» ، «پدر من هم نظامی است. روی کل بدنش زخم‌های زیادی است که آثار بمب‌های شیمیایی بوده اما او را به عنوان جانباز نمی‌شناسند. حتی به عنوان ایثارگر هم نمی‌شناسند چون می‌گویند نظامی بودی و وظیفه‌ات بوده که در جنگ باشی. باید حتما زبانم لال می‌مرد که از مزایای شهدا بهره‌مند می‌شد؟!»، «آیا حتما باید در سوریه، عراق و فلسطین کشته می‌شدند تا شهید محسوب شوند؟»، «خداست که تعیین می‌کند آتش‌نشانان شهید هستند یا نه»، «این حرف‌ها هم فقط برای آدم‌های زنده است. این عزیزان اگر در مقبره شهدا به خاک سپرده شوند یا در یک قبرستان معمولی، هیچ فرقی به حالشان ندارد روحشان پیش خداست. اما رئیس بنیاد شهید و بقیه مردم باید هوادار خانواده‌هایشان باشند» و ….

منبع: baharnews.ir

کارگردان و تهیه‌کننده سینما در مورد فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» به ایسنا گفت: موضوعی که فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» به آن پرداخته است، بسیار جذاب بوده و وجه تمایز این فیلم با دیگر فیلم‌های سال‌های اخیر در نوع ساختار این فیلم است.وی ادامه داد: حمیدرضا قربانی کارگردان این فیلم با توجه به سوابقی که در حوزه‌های مختلف فیلمسازی در سینما داشته،یک فیلم خوش‌ساخت را ارائه داده که این موضوع برای یک کارگردان فیلم اولی از اهمیت زیادی برخوردار است.عسگرپور افزود: خوش‌ساختی و پردازش درست به فیلم‌نامه در کارگردان‌های فیلم اولی کمتر دیده شده است. ما فیلمسازان و کارگردان‌های خوبی در فیلم اولی‌ها دیدیم اما باید فیلم‌هایشان را طوری بسازند که برای فیلم‌های بعدی بتوان به آنها امیدوار بود. او درباره‌ی زمان اکران این فیلم گفت: زمان و موقعیت اکران در طی چند سال اخیر تغییرات زیادی داشته است، در گذشته زمان‌هایی از سال برای اکران نامناسب بودند، اما در طی این سال‌ها می‌بینیم که شرایط مثل قبل نیست و فیلم‌ها تعیین‌کننده رونق سینما در زمان اکران هستند؛ البته من به اکران خوب این فیلم امیدوارم، اما اگر اکران یک ماه زودتر آغاز می‌شد قطعا با استقبال بهتری از طرف مخاطبان نیز روبه‌رو می‌شد.   تهیه‌کننده فیلم «ماجان» در پایان اظهار کرد: به نظر من فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل و یکم» باید تمرکز خود را برای اکران‌های خارج از کشور بگذارد، چون این فیلم قابلیت اکران موفق در خارج از کشور را دارد و این موضوع کمک خواهد کرد تا بخشی از اکران دیرهنگام در داخل کشور جبران شود.

منبع: baharnews.ir

به گزارش روابط عمومی جشنواره فیلم فجر، با حکم «محمد حیدری» دبیر جشنواره فیلم فجر، «محمدرضا هنرمند»، «شهرام اسدی»، «محمدمهدی دادگو»، «محمدرضا تخت‌کشیان»، «رویا نونهالی»، «ایرج رامین‌فر» و «اکبر نبوی» به عنوان اعضای هیأت داوران بخش سودای سیمرغ سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر انتخاب شدند و ۳۳ فیلم این بخش را داوری خواهند کرد.  بنا بر این گزارش، محمدرضا هنرمند؛ کارگردان و فیلمنامه‌نویس متولد ۱۳۳۲ در تهران است. شروع فعالیت سینمایی وی با فیلم «مرگ دیگری» به عنوان کارگردان در سال ۱۳۶۱ بوده است.  وی در کارنامه خود ساخت آثار سینمایی همچون مرگ دیگری، گورکن، زنگ‌ها، ردپایی بر شن، دزد عروسک‌ها، دیدار، مرد عوضی، مومیایی ۳، عزیزم من کوک نیستم و همچنین ساخت سریال‌هایی همچون زیر تیغ، آشپزباشی را بر عهده داشته است.  شهرام اسدی؛ متولد ۱۳۳۲ در سلماس، دارای کارشناسی از مدرسه عالی تلویزیون و سینما و کارشناسی ارشد سینما از دانشگاه کالیفرنیای آمریکا است.  وی فعالیت سینمایی را با کارگردانی نسخه اول فیلم «روز واقعه» آغاز کرد. وی کارگردانی فیلم‌هایی همچون شب واقعه، به من نگاه کن، روز واقعه و اوینار را برعهده داشته است.  محمدمهدی دادگو؛ تهیه کننده، مدیر تولید، مجری طرح و کارشناس اقتصادی سینمای ایران متولد ۱۳۲۹ تهران، دارای مدرک کارشناسی مدیریت بازرگانی و کارشناسی ارشد تجزیه و تحلیل سیستم ها است.  وی فعالیت سینمایی را سال ۱۳۶۰ به عنوان برنامه‌ریز در فیلم «حاجی واشنگتن» به کارگردانی علی حاتمی آغاز کرد. از فعالیت‌های بارز کارنامه او می‌توان به مدیریت کنترل بودجه سازمان رادیو و تلویزیون، مدیر امور مالی شبکه دوم، مدیر ارزشیابی کمی و برآورد برنامه‌های تلویزیونی، مدیر تولید بنیاد سینمایی فارابی، تدریس در دانشگاه، مدیر اجرایی طراحی و ساخت نخستین شهرک سینمایی، عضویت در نخستین هیأت مدیره خانه سینما، مدیریت در «کادر فیلم»، مدیریت در رسانه بین‌المللی آما، عضو شورای مرکزی اتحادیه تهیه کنندگان سینمای ایران و تهیه تولید آثار مستند و تلویزیونی اشاره کرد. وی همچنین تهیه کنندگی آثاری همچون تردید، نشانی، زمستان است، هزاران زن مثل من، تهران روزگار نو، صنم، بید و باد، عشق + ۲، کمیته مجازات، برج مینو، کلاه قرمزی و پسرخاله ، بانو، رقص خاک، ناصرالدین شاه آکتور سینما، بازی بزرگان، پرده آخر، سایه خیال، دندان مار را (به طور مستقل یا به عنوان تهیه‌کننده مشترک) برعهده داشته است. محمدرضا تخت‌کشیان؛ تهیهکننده سینما و تلویزیون متولد ۱۳۳۵ در تهران است. تخت‌کشیان علاوه بر فعالیت در عرصه تهیه و تولید فیلم‌های کوتاه، تجربی و تلویزیونی در سینمای ایران از تهیه‌کنندگان باسابقه است و نام فیلم‌هایی چون خوابم می‌آد، زندگی با چشمان بسته، شکارچی، هفت و پنج دقیقه، چند روز بعد، دست‌های خالی، کارگران مشغول کارند، اسپاگتی در هشت دقیقه، ما همه خوبیم، قدمگاه، دیوانه‌ای از قفس پرید، گاهی به آسمان نگاه کن، آرزوهای زمین، نامه‌های باد، من ترانه پانزده سال دارم، آب و آتش در کارنامه حضور او در سینمای حرفه‌ای به چشم می‌خورد.   رویا نونهالی؛ متولد ۱۳۴۳ در تهران و دانش‌آموخته رشته نقاشی از دانشکده هنرهای زیبای تهران است. آغاز فعالیت هنری او از سال ۱۳۶۲ با بازیگری تئاتر بوده و فعالیت سینمایی خود را از سال ۱۳۶۶ با حضور در فیلم «یار در خانه و …» ساخته خسرو سینایی و بازی در تلویزیون سال را در ۱۳۸۱ با مجموعه «خواب و بیدار» آغاز کرده است. این بازیگر برنده سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر در فیلم‌هایی همچون دل دیوانه، مشکل گیتی، نیمه شب اتفاق افتاد، کفش‌هایم کو، اعترافات ذهن خطرناک من، داره صبح می‌شه، دلم می‌خواد، نیمرخ‌ها، تراژدی، پشت در خبری نیست، ماهی‌ها عاشق می‌شوند، یک تکه نان، خواب خاک، هم نفس، خانه‌ای روی آب، زندان زنان، بوی کافور، عطر یاس، صنم، فصل پنجم و … نقش‌آفرینی داشته است.  ایرج رامین‌فر؛ متولد ۱۳۲۸ در تهران و دارای مدرک لیسانس و فوق لیسانس طراحی صحنه و لباس از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران و دانش‌آموخته دانشگاه ونسن فرانسه است. وی فعالیت سینمایی خود را از سال ۱۳۴۶ به عنوان مشاور صحنه و لباس آغاز کرد. رامین‌فر همچنین موفق به راه اندازی دو نمایشگاه از طراحی صحنه و لباس و انتشار کتاب Film Design نیز شده است.  وی طراح صحنه و لباس فیلم‌هایی همچون احتمال باران اسیدی، در دنیای تو ساعت چند است؟، خسته نباشید، استرداد، جرم، چهل‌سالگی، پرچم‌های قلعه کاوه، خواب لیلا، چند روز بعد، گاهی واقعی، آفساید،از دوردست، پرونده هاوانا، شاهزاده ایرانی، بشارت منجی، برگ برنده، دیوانه‌ای از قفس پرید، عشق فیلم، نیمه پنهان، سگ کشی، مسافران، سرب، شاید وقتی دیگر و… را در کارنامه دارد و در جشنواره‌ فیلم فجر، بارها نامزد و برنده سیمرغ بلورین شده که فیلم‌های «سگ‌کشی» و «جرم» از جمله آنهاست.  اکبر نبوی؛ کارشناس، تهیه‌کننده و منتقد سینما؛ متولد ۱۳۴۳ و دانش‌آموخته علوم تربیتی است. پس از فارغ‌التحصیلی به تدریس پرداخت و به مدت هشت سال به عنوان عضو شورای سردبیری روزنامه رسالت بود و در این مدت مقالات متعددی در زمینه‌های هنری، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در مطبوعات به چاپ رساند. نبوی همچنین مدیر مسئول و سردبیر مجله «ویدئو ـ ماهواره» و فیلم‌ویدئو، معاونت فرهنگی خانه سینما، مشاور فرهنگی بنیاد سینمایی فارابی، ریاست مرکز مطالعات و تحقیقات سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، معاونت پژوهشی انجمن سینمای دفاع مقدس، مسوولیت کمیته فرهنگ، هنر و رسانۀ مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، قائم‌مقامی بنیاد سینمایی فارابی و … را در کارنامه دارد و به عنوان کارشناس و برنامه‌ساز سینمایی، برنامه‌های مختلفی را در تلویزیون تولید و اجرا کرده است.

منبع: baharnews.ir

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، در پیام سیدرضا صالحی امیری که شامگاه جمعه در آیین اختتامیه سی و دومین جشنواره بین المللی موسیقی فجر قرائت شد، آمده است: «بسم الله الرحمن الرحمن الرحیم، میهمانان ارجمند آیین اختتامیه سی و دومین جشنواره موسیقی فجرشهادت مظلومانه عده ای از آتش نشانان قهرمان کشور و جان باختن تعدادی از هموطنان عزیزمان در پی حادثه ناگوار فروریختن ساختمان تجاری، همه ما را در غم و اندوه عمیق فرو برده است. با وجود برنامه ریزی قبلی برای حاضر شدن در جمع فرهیخته شما گرامیان، به منظور ابراز همدردی با داغدیدگان این حادثه، توفیق حضور از این حقیر سلب شد.جا دارد در ابتدای سخن از حضور و همراهی هوشمندانه اصحاب فرهنگ و جامعه هنری در مراسم بدرقه یار دیرین انقلاب و همراه همیشگی امام راحل و مقام معظم رهبری، آیت الله هاشمی رفسنجانی که آغاز این جشنواره را هم با تاخیر مواجه کرد، صمیمانه قدردانی کنم. از هنرمندان عزیزی هم که شب گذشته اجراهای خود را به روح بلند آتش نشانان قهرمانمان تقدیم کردند، تشکر می کنم.سخن از موسیقی است. هنری فاخر، متعالی و ماندگار که ریشه در هویت تاریخی و تمدنی این مرزوبوم دارد. زبان انتقال ارزش ها و فضایل اخلاقی و انسانی. جلوه ای ناب از هنر غنی این سرزمین که در ضمیر همه مردمان از زن و مرد، پیر و جوان، روستایی و شهری و با هر ذائقه و سلیقه ای وجود دارد.موسیقی، زبان گفت و گو است و گفت و گو نیاز امروز جامعه ایرانی است. موسیقی زبان تعالی، نشاط، همگرایی و همدلی است و جامعه امروز نیازمند نشاط است. موسیقی تقویت حس همبستگی، کار گروهی و خرد جمعی است و جامعه امروز بیش از هر زمان به وحدت و انسجام نیاز دارد.جامعه موسیقایی کشور هم به وحدت و همدلی نیاز دارد. برای برداشتن موانع و عبور از تنگناها نیازمند همدلی و مدارا هستیم. در سایه وفاق و اتحاد می توان بر مشکلات فائق آمد و به آینده امیدوار بود. امید فردای ما در گرو اتحاد امروز ماست. از این رو انتظار می رود جشنواره ها از جمله جشنواره موسیقی نماد آشتی و اتحاد و انسجام باشد که اگر چنین شد، آن گاه می توان به برداشتن گام های جدی برای رفع مشکلات اندیشید. می توان سایه تصدیگری دولتی را از سر اصحاب فرهنگ دور کرد و کار هنر را به اهل هنر سپرد. اینجانب مصمم هستم تا در دوره مسئولیتم به تقویت نهادهای صنفی و کاهش تصدیگری دولتی در حد مقدور جامه عمل بپوشانم. همچنانکه دفاع از کیان و ساحت مقدس فرهنگ و هنر را وظیفه خود می دانم. دفاع از کیان موسیقی، دفاع از هنر و هویت ملی ماست. هنر موسیقی نگاهبان آیین و سنت های ارزشمند این جامعه بوده است. این یک واقعیت غیر قابل کتمان است که هنر ایرانی درخشان ترین نقش را در ادوار تاریخی ایفا کرده است. بخش عمده ای از تاریخ و تمدن ما با هنر گره خورده است. معماری، هنرهای تجسمی همچون خط و نقاشی و هنرهای دیگر جلوه هایی از هنر اسلامی و ایرانی است. موسیقی آیینی، زبان حفظ سنت های اصیل و انتقال آن به نسل های بعدی بوده است. موسیقی نواحی، بازگو کننده آداب و رسوم و عنصر هویت بخش مناطق مختلف ایران زمین بوده است. امروز هم موسیقی می تواند و باید معرفت عمومی، تفکر، آگاهی و اندیشه را در جامعه ارتقا ببخشد. موسیقی می تواند به کاهش آسیب های اجتماعی یاری رساند. موسیقی می تواند تنوع و تکثر فرهنگی جامعه را عینیت ببخشد. در جامعه متنوع و متکثر فرهنگی، همه سلایق و ذائقه ها باید بتوانند در چارچوب شرع و قانون، به موسیقی مورد علاقه خود دسترسی داشته باشند. نباید با ایجاد محدودیت و تنگ نظری، نشاط را از جامعه سلب کنیم که اگر چنین شود، هزینه زیرزمینی شدن هنر و تاوان آن سهمگین خواهد بود. به این خاطر است که دفاع از هنر و حفظ حقوق و کرامت همه هنرمندان را از اولویت های خود می دانم. اگر از ضرورت ثبات و آرامش و تعامل سخن می گویم، به هیچ وجه به معنای نادیده انگاشتن حقوق هنرمندان نیست. اگر از توسعه فضاهای موسیقی و افزایش بودجه این بخش سخن می گویم، نه از سر لطف یا منت، بلکه حق اولیه اصحاب فرهنگ و هنر بوده و همگان باید بپذیرند که ساحت هنر را پاس بدارند.در پایان مراتب تقدیر و سپاسگزاری خود را از همه هنرمندان عزیزی که در طول برگزاری جشنواره با حضور و اجراهای زیبای خود، بر رونق این رویداد افزودند و نیز از مخاطبان فرهیخته بویژه جوانان و علاقه مندانی که پای این اجراها نشستند و شور و شعفی مضاعف بدان بخشیدند، ابراز می کنم و به دست اندرکاران این جشنواره که با تلاش شبانه روزی در برگزاری موفق جشنواره کوشیدند، خدا قوت و خسته نباشید می گویم.به منتخبان این جشنواره هم صمیمانه تبریک می گویم و آرزو می کنم هنر آن ها ماندگار و در خدمت مردم و ارزش های والای انسانی قرار گیرد.امیدوارم پایان این جشنواره نقطه آغازی برای گفت و گو، وحدت و همدلی بیشتر و برداشتن گام هایی موثر برای ارتقای وضعیت موسیقی کشور و طنین آن در جهان امروز باشد که به گفته حافظ شیرین سخن:حسنت به اتفاق ملاحت جهان گرفتآری به اتفاق جهان می توان گرفت

منبع: baharnews.ir