بایگانی دسته ی : فرهنگی

ببه گزارش ایسنا، ازیگر فیلم سینمایی آباجان، سیزده بهمن‌ماه در نشست پرسش و پاسخ این فیلم که در مرکز همایش‌های برج میلاد برگزار شد، بیان کرد: اگر سالیانی بود که به حق یا ناحق در سینما برای یکدیگر شمشیر را از رو می‌کشیدیم دیگر آن زمان گذشته است. آن‌هایی که باید می‌رفتند رفته اند، و آن‌هایی که باید ثابت می‌کردند سینما دارای اجر و قرب است باقی ماندند. او ادامه داد: شادی‌ها و غم‌های ما همیشه همپای هم رفته و ما امروز داغدار سه فاجعه پلاسکو، کول‌برها و سیل سیستان وبلوچستان هستیم. اگر هر ملت دیگری بود قادر به حرکت دیگری نمی‌شد تا این معضلات را پشت سر بگذارد اما ما همزمان جشن هم داریم و آرزو می‌کنم این نابخردی‌ها و بلایایی طبیعی در مملکت ما کمتر شود. او درباره فیلم آباجان هم گفت: برای هاتف‌ علیمردانی باید کلاه از سر برداشت که یک‌نفره فیلم را تهیه کرد و از هیچ‌ چیزی دریغ نکرد. او ازجمله کسانی است که بدون هیچ کمکی فیلم خود را می‌سازد. حمید آذرنگ یکی دیگر از بازیگران این فیلم که در نشست حضور داشت، اظهار کرد: در این چند وقت بعد از فاجعه پلاسکو فکر می‌کنم که واژگان ما از معنی افتاده است و قهرمان‌های ما کبر و دروغ شده‌اند. زور بازو و فیزیک قهرمانی نمی‌آورد بلکه روح بلند است که آن‌طور وارد آتش می‌شود و جان خود را فدا می‌کند. وی همچنین گفت: نکته دیگری که می‌خواهم بگویم این است که مسئولین هنری و فرهنگی کشور واژه هنر را به لوگوی وزارت خانه برگردانند و  اجازه بدهند ما انسان‌هایی نباشیم که احساس شود دائم لایق ارشاد هستند. من با واژه ارشاد مشکلی ندارم اما درخواستم این است که کمی آن‌طرف تر برود و نام وزارت خانه به وزارت فرهنگ، هنر و ارشاد اسلامی تغییر کند.  در ادامه هاتف علیمردانی – تهیه کننده و کارگردان فیلم آباجان- هم با اشاره به اینکه جنس کارهای او به بازیگری خوب نیاز دارد، گفت: زنجان شهری است که بچگی من در آن‌جا گذشته و مدرسه‌ای که در فیلم بمباران می‌شود هم به دوران کودکی مان تعلق دارد در آنجا ۸۶ هم‌کلاسی من شهید شدند و خواستم با این فیلم به نوعی ادای دین کنم.او درباره انتخاب فیلم‌ش در آخرین لحظات در بخش مسابقه اظهار کرد: محمد حیدری (دبیر جشنواره) کاری را برای فیلم من انجام داد که چند سال قبل انجام نشده و به راحتی فیلم به بخش خارج از مسابقه رفت و سرش بریده شد. او گفت: فیلم آباجان فیلم جناح بندی‌ها نیست. از دهه ۶۰ و واقعیت‌هایی که در آن دوران بود ساخته شده است و در این فیلم قلمم به سمت خاصی نلغزیده است.علیمردانی همچنین گفت: در این فیلم به هیچ‌ وجه ثانیه‌ای حذف نشده چرا که این فیلم را در مرزی ساخته‌ام که حذف نشود. البته با درایت و عقلانیتی که در وزارت ارشاد وجود دارد امکان گفت‌وگو و تعامل هم وجود داشت.در این نشست جمعی از عوامل این فیلم همچون شبنم مقدمی و سعید آقاخانی (بازیگر) هم حضور داشتند.

منبع: baharnews.ir

مهتاب کرامتی از بازیگران شناخته‌شده سینما، امسال با بازی در فیلم «ماجان» به کارگردانی رحمان سیفی‌آزاد و تهیه فیلم مستند «صفر تا سکو» در جشنواره فیلم فجر حضور دارد. جشنواره سی و پنجم فجر برای مهتاب کرامتی متفاوت‌تر از سال‌های قبل است آن هم از این لحاظ که او امسال در مقام تهیه‌کننده یک مستند در این جشنواره حضور دارد. تجربه‌ای که دوستش دارد و نشات گرفته از دغدغه‌هایش درباره مسائل اجتماعی است. این بازیگر سینما امسال فیلم سینمایی «ماجان» را نیز بازی کرده و در نقش مادری فداکار با ویژگی‌های خاص ظاهر شده است. با مهتاب کرامتی درباره جشنواره امسال، فیلم‌هایش و تجربه مستندی که تهیه کرده گفت‌وگو کردیم. جشنواره امسال برای شما متفاوت‌تر از سال‌های قبل است چون علاوه بر اینکه به عنوان بازیگر فیلم «ماجان» را دارید تهیه کننده یک مستند هم هستید. چقدر دغدغه داشتید که در ساخت یک مستند سهیم شوید و چطور شد که «صفر تا سکو» شکل گرفت و شما تهیه‌کننده‌اش شدید؟ همیشه به مستند به فکر می‌کنم و به نظر در زمانه‌ای که جوان‌های ما کمتر فرصت کتاب خواندن پیدا می‌کنند شاید فیلم‌های مستند بتواند کمی به دانششان اضافه کند. درباره مستند خودمان باید بگویم ما الان در دوره‌ای زندگی می‌کنیم که جوان‌هایمان و حتی خودمان نیاز داریم امیدوار باشیم، فکر می‌کنم اگر مخاطبان چه جوان ها و چه طیف های دیگر سنی این مستند را ببینند قطعا به این نتیجه خواهند رسید که باید این روش را در زندگی پیش بگیریم که امید داشته باشیم. اگر این اتفاق برایمان نیفتاد از قدم برنداشتن خجالت زده می‌شویم. به نظرم همه ما باید به این نکته برسیم که مشکلات می‌تواند در زندگی زیاد باشد، حجم خبرهای بد، حجم اتفاق‌های ناگوار و حجم شرایط سخت ممکن است همه ما را به این سمت ببرد که هیچ حرکتی نکنیم ولی با دیدن این فیلم متوجه می‌شویم هیچ کدام از این مشکلات نباید مانع از این شوند که حرکت کرد، پیش رفت و موفق شد. آشنایی ما و گروهمان با این دوستان در مستند «صفر تا سکو» به چند سال پیش برمی‌گردد که ما یکسری مسابقات بدلکاری را ساختیم که متاسفانه هنوز امکان پخش پیدا نکرده است. اما از سر همان کار با این دوستان رفاقت و همکاری شکل گرفت که در نهایت به فیلم «صفر تا سکو» منتهی شد. ساخت این فیلم نزدیک به دو سال زمان برد و خوشحالم نتیجه کار به شکلی است که ما را امیدوار می‌کند تا باز در این عرصه کار کنیم. مضمون این اثر حتی برای خود ما هم نوید بخش این است که باید پیش رفت، امیدوار بود و موفق شد. با توجه به صحبت‌هایتان به نظر می‌رسد به نوعی توانستید با حضور به عنوان تهیه‌کننده در این فیلم مستند در به تصویر کشیدن بخشی از دغدغه‌ها و دل‌مشغولی‌های شخصی خودتان هم سهیم باشید. درست می‌گویم؟ حتما همینطور است. اما نکته خیلی مهمی که باید بگویم این است که من به هیچ عنوان فمنیست نیستم و این فیلم هم اصلا تبلیغ فمنیسم نیست. اما زمانی که من می‌بینم خانم ها در کشورم، در اطرافم موفق می‌شوند به من انگیزه می‌دهد برای اینکه به سمت جلو حرکت کنم و به سوی موفقیت قدم بردارم. خوشحالم که اولین مستند ما به این موضوع می‌پردازد. وقتی می‌خواهی یک مستند را شروع کنی چه از نظر کارگردانی، چه تهیه و تولید، نکاتی وجود دارد که شاید در ادامه کار را سخت کند اما به نظرم مهمترین و اصلی‌ترین بخش ساخت هر کاری از جمله مستند، سوژه و شیوه انتخاب آن موضوع است. بقیه مواردی که گفتم سلیقه است. از من سوال می‌شود که برای انتخاب مستندهایتان چطور عمل می‌کنید، من می گویم باید سوژه برایم ایجاد دغدغه کند. در واقع موضوع فیلم باید من را به عنوان فردی از این اجتماع جذب کند. بعد پیش می‌رویم، کار می‌کنیم و با تمام مشکلات و حتی کمبودها کنار می‌آییم و کار را جلو می‌بریم. نکته دیگری که باید بگویم این است که پشت این مستند سالها تجربه کاری وجود دارد، خانم ابوالقاسمی در حوزه تولید و تهیه سالها فعال بودند و از نام‌های آشنا و موفق در این عرصه هستند. تعداد سال‌هایی که خود من در سینما حضور دارم هم فکر می کنم بر کسی پوشیده نیست. کارگردان کار ما سحر مصیبی شاید برای اهالی سینما نامی شناخته شده باشد اما برای مخاطبان عام‌تر و جوان‌های ما چندان نام آشنا نیست. اما باید این توضیح را بدهم که سالها تجربه در پشت صحنه از جمله فعالیت به عنوان منشی صحنه، دستیار کارگردان و برنامه ریزی در سینما را دارند و این کارشان هم اولین حضورشان به عنوان کارگردان در مستند نیست. به نظر من اگر فیلم نتیجه خوبی داشته دلیل‌اش تجربه‌ای است که تک تک ما در سال‌های قبل در عرصه‌ سینما داشتیم و حالا در این مستند خودش را نشان داده است. اگر موافق باشید برویم سر فیلم سینمایی که امسال با بازی در شما در جشنواره نمایش داده می‌شود. بازی در «ماجان» که اولین تجربه سینمایی کارگردانش هست چطور شکل گرفت؟ می خواهم نکته ای قبل از پاسخ به سوال شما بگویم، خیلی دوست دارم که تا قبل از دیده شدن یک فیلم قضاوتی درباره آن نداشته باشیم. نکته مهم دیگری که من آن را حتی به دبیر محترم جشنواره هم گفتم، درباره فیلم های جشنواره است. به نظر من ظرفیت جشنواره فجر دیگر به اندازه تولیدات سینمای ما نیست. حجم تولیدات آنقدر زیاد است که انتخاب شدن و در جشنواره دیده شدن می‌تواند کمی اجحاف را به همراه داشته باشد. اما از آنجاییکه ما عادت کردیم به این موضوع توجه کنیم که اگر فیلمی در جشنواره در بخش مسابقه پذیرفته نشد حتما ضعیف است به نظرم به سینمای ما و فیلم‌هایی که در جشنواره حضور ندارند لطمه می‌زند. من از شما و رسانه‌تان که از اهالی مطبوعات هستید و همینطور مردم خواهش می‌کنم که فیلم را بدون قضاوت ببینند. اما برویم سر سوال شما درباره فیلم، «ماجان» داستان بی نهایت خوبی دارد و حضور تمام دوستانی که در این فیلم هستند نوید بخش این است که با اثری خوب رو به رو خواهیم شد. این موضوع را هم باید بگویم که نقشم در «ماجان» هم نقشی بسیار متفاوت بود. داستان «ماجان» بسیار انسانی است و موضوعی است که باید به آن پرداخته شود. من خیلی خوشحالم که آقای سیفی‌آزاد به این موضوع پرداختند، شاید به عنوان اولین کارشان تجربه سختی را انتخاب کردند اما مطمئن هستم نتیجه کار خیلی خوب خواهد بود. شما نقش‌های متفاوتی را در سال‌های بازیگری‌تان ایفا کردید. شخصیت ملود در «ماجان» هم طبیعتا ویژگی‌های خاصی داشته که شما را برای بازی ترغیب کرده. از این ویژگی‌ها برایمان بگویید. من به ندرت کار قبول می‌کنم چون علاوه بر بازیگری مشغله‌های دیگری هم دارم که دغدغه من هستند. ولی بازیگری عشق من است. با این حال اما هیچ وقت حاضر نیستم به هر قیمتی فقط جلوی دوربین باشم. خیلی از مواقع ممکن است بعد از اینکه فیلمی ساخته شد با خودت بگویی چقدر حیف شد و من قرار بود در این فیلم حضور داشته باشم ولی نشد. این حسرت همیشه برای بازیگر اتفاق می‌افتد ولی خیلی از مواقع هم پیش آمده فیلم‌ها را دیده ای و پیش خودت گفته‌ای چقدر خوب که در آن بازی نکردم. برای من به عنوان بازیگر زمانیکه می‌خواهم یک پروژه را قبول کنم فیلمنامه و نقشی که قرار است بازی کنم بی‌نهایت اهمیت دارد. بازیگر مقابل و عواملی که قرار است با آنها کار کنم هم برایم مهم است چون من به این موضوع اعتقاد دارم که ما قرار است در مقطعی با هم زندگی کنیم و یک کار را با هم خلق کنیم. پس همه باید در کنار هم و با هم مثل چرخ و چرخ دنده کار کنیم تا نتیجه درست باشد. این روزها نقل قول‌های زیادی را از برخی دوستان می‌شنویم که می‌گویند جشنواره و سیمرغ چندان هم برایشان مهم نیست، شما سال‌های زیادی است که به عنوان بازیگر در دوره‌های مختلف جشنواره حضور داشتید، به نظرتان برای یک بازیگر دیده شدن در جشنواره چقدر مهم است؟ نه فقط به عنوان بازیگر به عنوان کسی که در عرصه سینما فعالیت می‌کند اعتقادم این است اگر کسی می‌گوید جشنواره و سیمرغ برایش اهمیت ندارد به خودش دروغ می‌گوید. برای تک تک ما که در این عرصه کار می‌کنیم دیده شدن حرف اول را می‌زند. وقتی یک جشنواره اینقدر معتبر است، اینقدر طرفدار دارد که هنوز برای گرفتن بلیت‌هایش مردم در صف می‌ایستند و دوست دارند اولین نفرهایی باشند که فیلم‌ها می‌بینند نمی‌توانیم بگوییم برایمان اهمیتی ندارد. اتفاقا من می‌گویم این موضوع برای ما اهمیت خیلی زیادی هم دارد. اما اجازه بدهید من این موضوع را به شکل دیگری عنوان کنم، جشنواره برای دوستان باید به گونه ای باشد که عدم حضورشان باعث نا امیدی‌شان نشود. متاسفانه من یک عرصه را در این سینما به هیچ عنوان نمی‌شناسم و آن عرصه اکران است. به نظرم اکران سینمای ما بی نهایت پیچیده است، ولی این موضوع که حضور در جشنواره سکوی پرتابی است برای اینکه شما بتوانید پخش بهتری داشته باشید نکته‌ای است که نمی‌توان به راحتی از آن گذر کرد. این موضوع برای تمام فیلمسازها و کسانی که سرمایه می‌گذارند خیلی مهم است. همانطور که گفتم فیلم‌های حاضر در جشنواره خیلی کمتر از تولیدات سال سینمای ایران است، شاید تنها کاری بتواند این نابرابری را کمی جبران کند تغییر زیرساخت‌ها، ساخت سالن و شاید برگزار کردن جشنواره فیلم فجر به شکل دیگری باشد. شاید لازم باشد با نگاهی دوباره به زیرساخت‌ها برگزاری این جشنواره از صورت مسابقه دربیاید و به شکل یک جشن برپا شود. شاید همین تغییر باعث شود بخشی از ناامیدی‌ها، افتراها، گله‌ها و سوءتفاهم‌ها برطرف شود یا به این شکل دیگر خودش را نشان ندهد که سینمای ما را مسموم کند. داوری‌های این دوره از جشنواره و حضور فیلم‌هایی که در جشنواره سی و پنجم شرکت کردند را چقدر عادلانه دیدید؟ به تعداد گروه هیئت انتخاب و گروه داوران می‌توانیم نظرات مختلف و سلیقه‌های متفاوت وجود دارد، اما ما باید این موضوع را بپذیریم و به حساب جنگ و دشمنی نگذاریم. ما اگر هیئت انتخاب دیگری هم داشتیم باز تعدادی از فیلمسازان بودند که ناامید و ناراضی بودند و احساس می‌کردند در حق‌شان اجحاف شده. این اتفاق برای خود من هم افتاده اما برای کلیت سینما اهمیت بیشتری دارد تا اینکه مثلا نخواهم حضور داشته باشم یا بخواهم با اهالی سینما دشمنی کنم. وقتی شما هیئت انتخاب، انتخاب می‌کنی باید به نظرشان احترام بگذاری. حالا اگر این نظر سلیقه‌ایست، اگر شخصی بوده و اگر داستا‌ن‌های دیگری پشتش بوده باز هم باید به نظر آنها احترام بگذاری چون این گروه انتخاب شما هستند. مگر اینکه هیئت انتخاب نگذاریم و آن موقع یک نفر به عنوان دبیر جشنواره می‌تواند پاسخگو باشد. اما وقتی شکل برگزاری جشنواره به صورت مسابقه است ممکن است تعداد بازنده‌ها بیشتر از برنده‌ها باشد. اما همه اینها دلیل بر این نیست که جشنواره بد است یا مثلا برگزارکنندگان جشنواره را بد اجرا می‌کنند. شما سال گذشته داور بخش نگاه نو جشنواره فجر بودید و فیلم‌های اول زیادی را دیدید. سال گذشته آثار خوبی از کارگردان اولی‌ها دیدیم. چقدر خودتان با تماشای فلیم‌های سال گذشته انگیزه‌تان از بازی در فلیم کارگردان اولی‌ها بیشتر شد یا احیانا گاردی که درباره حضور در آثار فیلمسازهای جوان داشتید شکسته شد؟ من در تجربه‌های قبلی‌ام نشان دادم به هیچ عنوان از اینکه در اثر یک کارگردان فیلم اولی حضور داشته باشم ترسی ندارم و اتفاقا از تجربه کردن لذت می‌برم. این نکته را هم باید که هیچ وقت نسبت به این موضوع گارد نداشتم و پرونده کاری‌ام نشان می‌دهد دوست داشتم با کارگردان‌های فیلم اولی کار کنم. مثل جناب آقای کاهانی که من سه فیلم با ایشان کار کردم و از اولین فیلم‌شان در کنارشان بودم. الان تعداد پیشنهادها از کارگردان‌هایی که می‌خواهند فیلم اولشان را بسازند خیلی بیشتر است. به نظرم این دو موضوع هیچ منافاتی با هم ندارد و حضور کارگردان‌های فیلم اول در کنار پیشکسوت‌های ما و در کنار کارگردان‌های که فیلم اولشان درخشان بوده و حالا می‌خواهند فیلم دومشان را بسازند و خیلی هم راه سختی در پیش دارند در کنار هم برآیند کلی سینمای ما را شکل می‌دهد. جشنواره امسال را چطور دیدید؟ امسال هنوز فرصت نکردم فیلمی را ببینم اما شنیدم تعداد کارگردان‌های ما که فیلم اولشان را ساختند و آثار درخشانی هم کارگردانی کردند خیلی بیشتر است و فیلم‌های خیلی خوبی در جشنواره به نمایش در می آید. اما نکته‌ای که دوست دارم بگویم این است که از همه دوستان خواهش می‌کنم تا آخر جشنواره صبر کنند و بعد برآیند کلی‌شان درباره سینمای سال آینده را بررسی کنند. امیدوارم همه موفق باشند، همدیگر را دوست داشته باشیم، خیلی سخت است اما سعی کنیم قضاوت نکنیم و فکر نکنیم پشت هر تصمیمی یک برنامه‌ریزی و دشمنی وجود دارد.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا، «ای کاش آفتاب از چهار سو بتابد» در دهه ۷۰ منتشر شد و توجه بسیاری از منتقدان و مخاطبان شعر فارسی را جلب کرد.  زرین‌پور در یادداشتی درباره غیبت طولانی‌اش در عرصه شعر معاصر و بازگشت خود نوشته است: «بر حسب ضرورت‌ها و اولویت‌های زندگی، تصمیم گرفتم سال‌هایی چند خودم را وقف کار کنم تا بعد در سایه امن عیش بتوانم امکان پرداختن به شعر را به شکل دلخواهم بیابم. نمی‌توانستم و هنوز هم نمی‌توانم با پس‌مانده انرژی‌ام  به نیمه شبان شعری بسازم که شعر باشد. هر کس طوری به شعر می‌آید دیگر. من این طوری نمی‌آیم! درست مثل خواب است که بعضی‌ها زیر صدای بمب و موشک هم خواب‌شان می‌برد و بعضی دیگر صدای تیک تاک ساعت را هم تاب نمی‌آورند! خلاصه این که این بیست سال، یک سال به یک سال به این امید بر من گذشت که یکی دو سال دیگر می‌رسم به امن عیش، می‌رسم به شعر ؛ که البته نرسیدم. حالا دیگر متقاعد شده‌ام که امن عیشی در کار نیست ظاهرا. باید عادتم را عوض کنم. باید بتوانم زیر صدای کر کننده  این زندگی شلوغ گاه لختی بیاسایم و به شعر درآیم. مدتی است دارم همین کار را می‌کنم؛ از کارم که صاحبش خودم هستم می‌زنم گاهی؛ می‌زنم به جاده خاکی به کوه و دشت به شعر گاهی.»در یادداشت ناشر در این کتاب همچنین مطرح شده است که مجموعه شعر جدید بهزاد زرین‌پور نیز در حال انتشار است.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا، «آیریش تایمز» نوشت: جایزه کتاب سال «کاستا» از میان پنج برنده بخش‌های رمان، رمان نخست، زندگی‌نامه، شعر و ادبیات کودک، «سباستین بری» نویسنده رمان «روزهای بی‌پایان» را برای بار دوم به عنوان برنده نهایی کتاب سال «کاستا» و برنده سال ۲۰۱۶ انتخاب کردند.«بری» اولین رمان‌نویسی است که پیش‌تر یک بار دیگر موفق به کسب این جایزه شده و حالا علاوه بر مبلغ ۵۰۰۰ پوندی جایزه بخش رمان، جایزه ۳۰ هزار پوندی کتاب سال «کاستا» را هم دریافت می‌کند. او که به عنوان نمایشنامه‌نویس هم شناخته می‌شود، پیش‌تر در سال ۲۰۰۸ این جایزه را به دست آورده بود. قبل از او تنها «شیموس هینی» و «تد هیوز» شاعران معروف موفق به کسب دو جایزه اصلی «کاستا» شده‌اند.رمان «روزهای بی‌پایان» که هفتمین کتاب این نویسنده ایرلندی است،‌ در زمان جنگ‌های داخلی آمریکا روایت می‌شود و از سوی داوران این جایزه به عنوان «معجزه»ای در عرصه کتاب توصیف شده است. جایزه رمان نخست این دوره به «تپه طلایی» نوشته «فرانسیس اسپوفورد» ۵۲ ساله رسید. در بخش زندگی‌نامه «کاستا»، «کگی کارو» برای نگارش «سرزمین پدری» برنده شد. «آلیس آزولد» که تاکنون جوایز بسیاری را کسب کرده به عنوان برنده بخش شعر معرفی شد و «برایان کوناگان» که برای چاپ کتاب «بمب‌هایی که ما را به هم رساند» از ۲۱۷ ناشر جواب رد شنیده بود، موفق شد جایزه بخش ادبیات کودک «کاستا» ۲۰۱۶ را از آن خود کند. به هر یک از برندگان این چهار بخش که از میان ۵۹۶ اثر ارائه‌شده انتخاب شده‌اند، نیز مبلغی ۵۰۰۰ پوندی اعطا می‌شود. از زمان راه‌اندازی جایزه کتاب سال «کاستا» در سال ۱۹۸۵ تاکنون، این جایزه ۱۲ بار به رمان، پنج بار به رمان نخست، شش مرتبه به آثار زندگی‌نامه‌ای و هفت بار به مجموعه شعر تعلق گرفته است. در تاریخ ۳۱ ساله این جایزه، تنها دو بار جایزه کتاب سال به یک اثر در حوزه ادبیات کودک اعطا شده است که آخرین آن‌ها «درخت دروغ» نوشته «فرانسیس هاردینج» بود که سال گذشته به عنوان برنده معرفی شد. جایزه «کاستا» یکی از معتبرترین و مشهورترین جایزه‌های ادبی در انگلیس است که کتاب‌ها و نویسندگان مطرح در انگلیس و ایرلند براساس آن شناخته می‌شوند. این جایزه از سال ۱۹۷۱ کار خود را با عنوان جایزه ادبی «وایت برد» آغاز کرد و سپس در سال ۲۰۰۶ به جایزه کتاب «کاستا» تغییر نام داد. رکورد تعداد کتاب‌هایی که برای رقابت در این جایزه ادبی شرکت کرده‌اند، ۶۴۰ اثر بوده است.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا، در بامداد چهارشنبه (۱۳ بهمن‌ماه) نشست مطبوعاتی فیلم نگار به تهیه‌کنندگی و کارگردانی رامبد جوان در برج میلاد برگزار شد که البته این نشست با توجه به حضور مانی حقیقی که در چند ماه گذشته چالشی را با خبرنگاران داشت، با حاشیه‌هایی همراه بود. این حاشیه‌ها و اشاره چند خبرنگار به اینکه به دلیل حضور مانی حقیقی در نشست ترجیح می‌دهند سوالات خود را از رامبد جوان در زمان دیگری بپرسند باعث شد مانی حقیقی بگوید: با کمال میل حاضرم درباره این موضوع با شما (اهالی رسانه) در این‌جا یا هرجای دیگر بحث را ادامه دهم اما چون امشب برای فیلم رامبد جوان به اینجا آمده‌ام باید زمان آن را به وقت دیگری موکول کرد. با این حال معتقدم اگر این اتفاق بیفتد و شرایطی برای این گفت‌وگو به وجود آید هم سوءتفاهم‌ها برطرف می‌شود و هم طرفین حرف‌های خود را خواهند زد. در ادامه رامبد جوان درباره چگونگی ساخت فیلم نگار که اثری متفاوت در کارنامه او محسوب می‌شود گفت: حدود سه چهار سال قبل موقعیتی در ذهنمان شکل گرفت و آن هم این بود که یک دختر در این دوره و زمانه حقش خورده شده و از آن‌جا که نمی‌تواند کاری از پیش ببرد و مدام بی‌توجهی می‌بیند، کاری می‌کند که بتواند حقش را پس بگیرد. بر اساس این داستان و از آن‌جایی که عاشق سینمای اکشن هستم و لذت می‌برم که روی پرده‌ی سینما اتفاقات هیجان‌انگیز رخ دهد تصمیم به ساخت این فیلم گرفتم.وی ادامه داد: احسان گودرزی فیلم‌نامه‌نویس این اثر که خیلی هم سینمایی نیست کمک و همراهم بود تا با کمک نگار جواهریان چند بار قصه این فیلم را نوشتیم و در نهایت به جایی رسید که از همکارانی که دوست داشتیم برای کار دعوت کنیم. او همچنین در پاسخ به اینکه چرا فیلمش در گروه هنر و تجربه قرار گرفته است توضیح داد: شاید به این دلیل که کمی عجیب و غریب باشد در آن گروه انتخاب شده وگرنه خودم دلیل آن را نمی‌دانم.جوان همچنین با خنده و شیطنت درباره پیش‌بینی‌اش برای جوایز جشنواره و نظر هیئت داوران گفت: داوران اگر باحال باشند یقیناً به این فیلم توجه خواهند کرد و اگر باحال نباشند کمتر توجه می‌کنند اما این داورانی که من دیدم خیلی باحال هستند. کارگردان فیلم نگار همچنین در پاسخ به سوال ایسنا درباره انتظاری که از بازخورد تماشاگران در سینمای رسانه‌ها و منتقدان داشت بگوید و این که بر اساس این بازخوردها چه تصمیمی برای اکران و نحوه فیلمش دارد اظهار کرد: هنوز به طور دقیق نمی‌دانم چون این اولین باری بود که فیلم را با کسانی می‌دیدم که هیچ‌چیز از آن نمی‌دانستند. البته چند سال پیش برای تست تصویر فیلم را در سینما کوروش دیدیم و چند نفری که همراهم بودند بدون اطلاع از داستان با فیلم ارتباط برقرار کردند. او ادامه داد: البته برایم نظر اهالی رسانه اهمیت زیادی دارد و هنوز باید ببینم بازخوردها چگونه خواهد بود.در این نشست نگار جواهریان و مانی حقیقی (بازیگر)، بهرام بدخشانی (مدیر فیلمبرداری)، وحید مقدسی (طراح صحنه) و احسان گودرزی (فیلمنامه‌نویس) هم حضور داشتند و رامبد جوان هم در ابتدای این نشست برای کم کردن حاشیه‌ها به خبرنگاران گفت: نمی‌دانم بین شما و مانی چه اتفاقی افتاده و ترجیح می‌دهم که ندانم اما الان به عنوان کارگردان و تهیه‌کننده نگار اینجا هستم و می‌خواهم فقط در این‌باره صحبت کنیم. جوان بیان کرد: من خیلی سال است که در سینما هستم و همه را در سینما می‌شناسم و بیشتر آن چیزی را که بسیاری فکر می‌کنند می‌شود را انجام می‌دهند. عرشا اقدسی اجرای بدل‌کاری‌ این فیلم را انجام داد و پیش از این هم با او همکاری کرده بوده‌ام و حتی برای آن‌که از این جنس در فیلم بعدی استفاده کنیم، صحبت کردیم.او ادامه داد: ما در برخی از بخش‌ها طراحی صحنه کردیم و دکور زدیم. برای مثال در بخش‌هایی از فیلم که نگار جواهریان دو بار در یک وضعیت دیده می‌شود صحنه‌هایی هستند که کارگردانان دیگر فکر می‌کنند اگر آن را انجام بدهند باید به CGI بروند پس از کنار آن می‌گذرند اما به عقیده من سینما بدون این اتفاقات دچار یک‌نواختی می‌شود. مانی حقیقی نیز درباره اینکه چطور تصمیم گرفت که در این فیلم ایفای نقش کند توضیح داد: وقتی که فیلم‌نامه را خواندم داشتم به این فکر می‌کردم کسی که بخواهد در سینمای ایران چنین ریسکی را کند عجیب است. به همین دلیل باورم نمی‌شد که کسی بخواهد این کار را انجام دهد. من نیز حاضر بودم در یک فیلم بد بازی کنم اما در چنین فیلمی نیز باشم. من هرچه بیشتر فیلم نگار را می‌بینم بیشتر متوجه استحکام استخوان‌بندی آن می‌شوم. در بخش پایانی این نشست سوالی از نگار جواهریان درباره بازی در نقش‌های اکشن که در سینمای ایران برای زنان مرسوم نیست پرسیده شد گفت که او با اشاره به رویا نونهالی و نقش‌های قبلی او در این باره گفت: بازی در چنین نقش‌هایی بسیار لذت‌بخش است.البته این پاسخ جواهریان با حرف‌های رامبد جوان نیمه‌کاره ماند که گفت با اشاره به صحنه‌های پرت شدن جواهریان در بخش اکشن فیلم (با خنده و شوخی) گفت: خیلی لذت دارد که همسر آدم این‌طور به گوشه‌ای پرت شود و این تخیل سینما خیلی جذاب است. جوان همچنین درباره پیش‌بینی‌اش درباره فروش این فیلم در اکران عمومی گفت: من تاکنون سه فیلم ساخته‌ام که هرسه برای دیگران بوده و خیلی هم فروخته است. این یکی را برای خودم ساختم که احتمالاً فروشی نخواهد داشت اما با وجود اینکه از صفر تا صد را خودم هزینه کرده‌ام خوشحالم کاری را کردم که دلم می‌خواست.

منبع: baharnews.ir

صادق صدراییبه نوع مواجهه اصغر فرهادی با منتقدانش نگاهی بیندازیم. مقصودم از منتقد در این جا منتقد سینمایی نیست. مقصود منتقدانی هستند که عرصه نقادی شان را حوزه سینما (چه ساختار چه مضمون) تعریف نکرده‌اند و از آن جهت منتقد فرهادی و آثار اویند که غیر خودی است. به قول خودشان غیر ارزشی است.بسیاری از اهالی هنر در برابر مزاحمت‌های کلامی، رفتاری و مدیریتی این جماعت معمولا ناله کنان فریاد‌های معترضانه منفعلانه سر می‌دهند یا در برابر فشارهایشان با سکوتی تلخ به سمت افسردگی و انزوا می‌روند اما فرهادی در برابر آن‌ها چه می‌کند؟ «بی توجهی» ، در یک کلام می‌توان نوع مواجهه اصغر فرهادی با این افراد را بی توجهی نام نهاد. او اساسا در برابر این نوع نقدها به گونه‌ای رفتار می‌کند که گویی چنین جماعتی را نمی‌بیند و به حساب نمی‌آورد.ظاهرا شبیه همان سکوت است اما نه از جنس افسردگی و از روی انفعال بلکه از جنس سکوتی فعالانه. به نوع مواجهه فرهادی با آن نشریه هتاک که مدتی پیش درباره این فیلمساز، ناروایی گفته بود توجه کنید یا به هجمه رسانه‌ای سنگینی که برای هر فیلم او ایجاد می‌شود، از زمان تولید تا پس از اکران، هیچگاه از او در برابر این فشارها تندی کردن نمی‌بینید. از این بالاتر زمانی است که این نوع نگاه‌ها در سال هایی به عرصه مدیریتی سینما هم وارد شده بود، فرهادی حتی در آن دوران هم وارد درگیری‌های بی حاصل با جریان مخالف خود که قدرت را در دست داشت نمی‌شد و به نوعی می‌توان گفت بخشی از پاسخ هایش به آن نوع نگاه را در آثار سینمایی اش می‌دهد. این مواجهه از موضع بالا و مغرورانه (به معنای مثبت اش) با افرادی که کودک صفتانه به دنبال مخالفت‌های ایدئولوژیک و بی مبنا هستند را با روبرو شدن برخی دیگر از چهره‌های فرهنگی (یا در سایر حوزه ها) با این جریان سیاسی – سینمایی مقایسه کنید. تفاوت‌ها به شدت آشکار است. بخشی از این آرامش در برابر مخالف قطعا به ویژگی‌های شخصی هر کس باز می‌گردد اما بخش دیگری از آن را می‌توان به باور داشتن فرد به اندیشه‌ای که در ذهن دارد ارتباط داد. اگر هر فردی باور داشته باشد که آنچه به آن معتقد است مسیری صحیح است و برای آن استدلال هایی قوی داشته باشد قطعا در برابر منتقدانش، حتی آنها که از اساس با او، فارغ از اینکه چه بگوید، مخالف هستند مواجهه‌ای منطقی و با آرامش خواهد داشت.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا، یازدهم بهمن‌ماه، برج میلاد به عنوان سینمای اهالی رسانه در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر شاهد حضور مدیران و هنرمندانی بود که در کنار خبرنگاران و عکاسان به تماشای فیلم‌هایی نشستند که هنوز هیچ کدام آن‌طور نتوانسته‌اند تنور جشنواره را گرم کنند.* حجت‌الله ایوبی رییس سازمان سینمایی پس از حضور در برج میلاد به نشست پرسش و پاسخ فیلم «سهیلا شماره ۱۷» رفت و پس از دقایقی بیرون از سالن، پاسخگوی سوالات خبرنگاران درباره فیلم «کاناپه» عیاری و واکنش اصغر فرهادی به تحریم دونالد ترامپ شد. * در حاشیه نشست فیلم «سهیلا شماره ۱۷»، محمد حیدری کاتالوگ این دوره جشنواره را رونمایی کرد. * اولین فیلم روز دوم جشنواره، مستند «انحصار ورثه» بود که با توجه به چهره متفاوتی که از شهید آوینی در آن ارائه می‌شود و حضور فیلمسازان برجسته‌ای همچون ابراهیم حاتمی‌کیا و کیومرث پوراحمد در آن، با وجود نمایش در ساعت ۱۳:۳۰ استقبال زیادی از آن صورت گرفت. * تقریبا تمام فیلم‌های این روز برخلاف روز اول با تاخیر کم حدود  ۱۰ دقیقه‌ای نمایش داده شدند. * فیلم «چراغ‌های ناتمام» به عنوان یکی از فیلم‌های دفاع مقدسی جشنواره با وجود شروع خوبی که داشت رضایت تماشاگران را جلب نکرد و حتی آتش تقی‌پور بازیگر پیشکسوت، با حضور در نشست این فیلم به فیلمنامه این اثر انتقاد کرد.فیلم «چراغ‌های ناتمام» به دلیل دو پاره شدن داستان و دور شدن از قصه اولیه، واکنش یکی از مدیران سینمایی را هم در پی داشت که در اظهارنظری غیررسمی از انتخاب این فیلم توسط هیات انتخاب انتقاد کرد. * سومین فیلم سینمایی یازدهم بهمن، «سهیلا شماره ۱۷» به کارگردانی محمود غفاری بود که موضوع آن و اتفاقات مربوط خنده‌های از روی رضایت و در برخی مواقع تشویق تماشاگران را به همراه داشت، هر چند عده‌ای سوژه دختران ۳۰، ۴۰ ساله‌ای که دنبال شوهر هستند را توهین‌کننده می‌دانستند.در نشست پرسش و پاسخ این فیلم علیرضا داوودنژاد هم به واسطه حضور دخترش زهرا داوودنژاد حضور داشت و به اظهارنظر هم پرداخت. * فیلم «دعوت‌نامه» به کارگردانی مهرداد فرید چهارمین فیلم نمایش داده‌شده در برج میلاد بود که بیشترین انتقاد را در دو روز اول جشنواره به دنبال داشت و تشویق‌های چند باره و خنده‌هایی که در سالن رسانه‌ها در واقع واکنش منفی به فیلم تلقی می‌شود بارها در حین نمایش این فیلم سه اپیزودی که بیشتر یک تله‌فیلم بود، تکرار شد. * چیدمان صندلی‌های سالن نشست پرسش و پاسخ فیلم‌ها یکی از تغییرات کاخ رسانه بود که نه فقط نسبت به روز گذشته بلکه نسبت به چند سال گذشته جابه‌جا شده بود تا عکاسان و خبرنگاران فضای بهتری برای حضور در نشست داشته باشند. * شماره اول بولتن جشنواره با عنوان «فعلا چهار هیچ به نفع حذف‌شده‌ها» توزیع شد. در این شماره فیلم‌های روز اول جشنواره بررسی شده است. * سومین شماره روزنامه جشنواره هم به دبیری حیدری و با عنوان «شهر در دست سیمرغ» منتشر شد. * شقایق فراهانی با دو فیلم «دعوت‌نامه» و «چراغ‌های ناتمام» بازیگر دو فیلمی روز دوم جشنواره بود که البته در فیلم «آزاد به قید شرط» هم در روز اول بازی کرده بود. * آخرین فیلم دومین روز جشنواره که به عنوان «ابد و یک روز» جشنواره امسال هم از آن یاد می‌شد، «تابستان داغ» بود که تماشاگران را نسبت به دیگر فیلم‌ها بیشتر راضی کرد؛ هرچند با توجه به شروع فیلم با بازی پریناز ایزدیار فیلم «ابد و یک روز» تداعی می‌شد و در ادامه هم فیلم‌های «ملبورن» و «درباره الی» به ذهن مخاطب می‌رسید. البته این نکته از کارگردان هم پرسیده شد و او فقط شباهتی در فیلمنامه به آثار فرهادی را تایید کرد.

منبع: baharnews.ir

حمید باباییروزنامه بهار پس از انصراف‌ترانه علیدوستی از شرکت در مراسم اسکار، همگان منتظر اظهار نظر اصغر فرهادی به عنوان کارگردان و مهمترین چهره فرهنگی چندساله اخیر بودند. از همان ابتدا گمانه زنی‌ها برای شرکت کردن و یا نکردن فرهادی در مراسم اسکار شروع شد،  در این میان بسیاری از دلواپسان با حمله به علیدوستی فضا را برای فرهادی سنگین کردند اما چیزی که می‌توان در مورد فرهادی دید، هوش بالای این هنرمند و نیفتادن در دام است. در واقع فرهادی با هوشمندی و با انتشار بیانیه‌ای انصراف خود را از حضور در مراسم اعلام کرد. هوشمندی‌ای که نشان داد فرهادی به هیچ سمتی غش نکرده و با مناعت طبع مثال‌زدنی‌اش در دام موج‌های سیاسی و عاطفی نمی‌افتد. این بیانیه از چند جهت دارای اهمیت است. ابتدا باید به این نکته اشاره کرد که حمایت گروه کثیری از هنرمندان و کارگردانان آمریکایی از این هنرمند نشان می‌دهد، هنر را می‌توان جدا از خط کشی‌های سیاسی معمول دید. پرهیز از افراطی گری: در این بیانیه فرهادی پرهیز از افراطی گری را مطرح می‌کند، افراطی‌گری‌ای که نشان می‌دهد حد و مرزی ندارد و از سوریه و عراق گرفته تا آمریکا را در بر می‌گیرد. این بیانیه مشخص کرد تا چه حد می‌توان یک سیاستمدار پوپولیست را با سکوت و یا نوشتن چند سطر به چالش کشید.  احترام به تفاوت‌ها: دیدن این امر که یک مکزیکی یا ایرانی ویا افغان می‌تواند در یک کشور باعث رشد و شکوفایی باشد و به این تفاوت‌های فرهنگی باید احترام گذاشت، به‌واقع فرهادی با این بیانیه در کنار کسانی قرار می‌گیرد که اکنون در خیابان‌های مختلف جهان در حال راهپیمایی هستند و این صدا می‌تواند در دل یک یادداشت کوتاه جا بگیرد. تفاوت دینی و اهمیت دادن به این تفاوت‌ها و سعی بر سرکوب دیگری به خاطر قومیت و یا دین یکی از مضامین مورد استفاده سیاستمداران فاشیست است، فرهادی با تاکید بر این امر تاکید کرد چقدر این مفهوم برای او مهم است.   ‌ترس از دیگری:‌ترس از اینکه دیگری ما را ببیند و در مورد ما چه فکر می‌کند، که منجر به قضاوت کردن می‌شود از بن مایه‌های مهم فیلم‌های فرهادی است، از درباره الی تا فروشنده نوعی‌ترس از قضاوت جمعی در آثار فرهادی وجود دارد. به نظر می‌رسد او با بیان این مسئله و این که‌ترس ابزار مهمی برای توجیه اعمال و دامن زدن به خشونت است.گام مهمی در زمینه طرح و آسیب‌شناسی‌اش  برداشته است.  من منهای دیگران: در فیلم درباره الی جایی شخصیت سپیده (گلشیفته فراهانی) در مورد نامزد الی علی‌رغم میل باطنی عملی را انجام می‌دهد، او در واقع منافع جمعی را به وجدان خود‌ترجیح می‌دهد. در اینجا نیز فرهادی با این عمل و با بیان اینکه می‌شد برای من استثنایی قائل بود ولی دیگران چه؟ خود را از دیگران جدا نمی‌بیند، در واقع داشتن وجدان نشان دهنده حرکت درست این هنرمند است. این حرکت و هوشمندی فرهادی، در انداختن توپ به زمین حریف را نمی‌توان از فیلم‌های او نیز جدا دید، در واقع در این بیانیه نیز که شرحش در پایین آمده است، فرهادی بار دیگر موضعی به مانند فیلم هایش گرفت و نشان داد هنرمند واقعی در هر حرکتی مانند آثارش است. هنرمندی که نشان می‌دهد هنوز، می‌توان هنر را جایگزین بسیاری از سخنان پوچ کرد. متن بیانیه اصغر فرهادی به شرح زیر است:  «متاسفم که از طریق این نوشته اعلام می‌کنم در مراسم اسکار امسال در کنار دیگر اهالی سینما شرکت نخواهم کرد. در روزهای گذشته علی‌رغم شرایط غیرمنصفانه‌ای که برای ورود مهاجران و مسافران چند کشور به ایالات متحده پیش آمد، همچنان تصمیم بر حضور در این مراسم بود و ابراز نظراتم به رسانه‌ها درباره این شرایط و به هیچ عنوان قصد عدم حضور و یا تحریم مراسم را به نشانه اعتراض نداشتم چون آگاهم که بسیاری از اهالی سینمای آمریکا و اعضای آکادمی مخالف افراطی‌گری و تندروی‌هایی هستند که این روزها بیش از گذشته در حال اعمال است و همان‌گونه که روز اعلام نتایج آکادمی به پخش‌کننده‌ام در آمریکا اعلام کردم به همراه مدیر فیلمبرداری‌ام در این مراسم حضور خواهیم داشت، همچنان تصورم همراه بودن در این اتفاق بزرگ فرهنگی بود. اما امروز به نظر می‌آید که این امکان حضور با اما و اگرهایی همراه است که برایم به هیچ عنوان پذیرفتنی نیست حتی اگر برای سفر من به آمریکا استثنایی قائل شوند. پس مایلم آنچه را که قرار بود در فرصت سفرم بیان کنم در اینجا ابراز نمایم. تندروها علی‌رغم جنگ‌ها و دعواهای سیاسی‌شان در همه جای دنیا، بسیار شبیه به هم به جهان می‌نگرند. آن‌ها برای درک جهان چاره‌ای ندارند جز تقسیم آن به دو بخش ما و دیگران تا همواره با ساختن تصویری هولناک از دیگران، مردم کشورشان را دچار‌ترس از آن‌ها بکنند. این فقط محدود به آمریکا نیست. در کشور من نیز تندروها اینگونه‌اند. سال‌هاست در دو سوی اقیانوس عده‌ای تندرو تلاششان بر آن است تا از مردم کشور مقابل تصویری غیرواقعی و هولناک بسازند و از تفاوت‌های بین ملت‌ها و فرهنگ‌ها اختلافات، و از اختلافات دشمنی‌ها و از دشمنی‌ها‌ترس ایجاد کنند. ترس مردم ابزار مهمی ا‌ست برای توجیه افراطی‌گری و تندروی صاحبان ذهن‌های بسته. حال آنکه من باور دارم شباهت‌های بین انسان‌ها در روی این کره‌ خاکی در سرزمین‌ها، فرهنگ‌ها و ادیان مختلف بسیار گسترده‌تر از تفاوت‌هاست. من باور دارم ریشه بسیاری از خشونت‌های امروز جهان در میان ملت‌ها را باید در تحقیرهای دو سویه دیروزشان جستجو کرد و تحقیرهای امروز ملت‌های دیگر به یقین بذری‌ است برای خشونت‌های فردا.تحقیر ملت‌های دیگر به بهانه حفظ امنیت مردم یک کشور پدیده تازه‌ای در جهان نیست و همواره خود زمینه‌ای برای ایجاد شکاف و دشمنی در آینده بوده است. من از این طریق انزجار خود را از شرایط تحمیل ‌شده ناعادلانه‌ای که برای ورود قانونی بعضی از هموطنانم و همچنین مردم شش کشور دیگر به ایالات متحده در حال اعمال است ابراز می‌کنم و امیدوارم این شرایط منجر به شکاف بیشتر بین ملت‌ها نشود.»

منبع: baharnews.ir

گروه فرهنگی: روزنامه قانون در صفحه طنز خود به برخی اخبار و اظهارات منتشر شده در رسانه ها، واکنش نشان داد.

منبع: baharnews.ir