بایگانی دسته ی : فرهنگی

به گزارش ایلنا، سالار عقیلی در واکنش به خبری که روز گذشته درباره ارائه کاری به مناسبت سی و هشتمین سالگرد پیروزی انقلاب یادداشتی منتشر کرد.در یادداشت عقیلی آمده است: «دیروز خبری با تیتر «سالار عقیلی برای انقلاب خواند» روی خروجی برخی از خبرگزاری‌ها قرار گرفت که محتوای آن را تکذیب می­‌کنم چراکه قطعه خوانده شده اساسا مناسبتی نبوده و با هیچ جمع و ارگانی قراردادی مبنی بر مناسبتی بودنش منعقد نشده است.اطلاعات منتشر شده در خبر مذکور مربوط به مجموعه آلبومی است که از مدتی قبل با همکاری من، آقای پیمان خازنی و خانم نسیم شاملو براساس غزل‌های معاصر در ۹ آهنگ در حال ضبط است و برای وطن عزیز و مردم شریف کشورم ساخته شده است.باید به استحضار همه مردم ایران برسانم که کار ضبط این آلبوم هنوز به پایان نرسیده و گام‌های آخرش در حال برداشتن است بنابراین هنوز برای آلبوم و قطعات نامی انتخاب نکرده‌ایم. شاید نگارندگان این خبر صلاح مرا می‌خواهند، اما دروغ نابودی می‌آورد و جز از راه صدق و راستی نمی‌توان برای مصلحت کسی گام برداشت.مع‌الوصف اخباری مبنی بر خواندن قطعه و یا آلبومی با این عنوان با نام سالار عقیلی واقعیت ندارد و ازسوی من به شدت تکذیب می‌شود. بدیهی است اینجانب حق پیگیری‌های قضایی را درصورت اثبات تعمد و شیطنت ازسوی ناشران خبر برای خود محفوظ می‌دانم و در صورت احراز این موضوع، مسئله را در محاکم ذیصلاح پیگیری خواهم کرد.امید است اصحاب محترم رسانه از این پس اطلاعات مربوط به فعالیت‌های اینجانب را از مشاور رسانه‌‌‌ای‌ام دریافت نمایند.»

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا، کیتارو که کنسرتش در ایران، مدت‌ها در راس اخبار هنری ایران قرار داشت، در ایمیلی به علی چراغعلی – تهیه‌کننده کنسرت کیتارو در ایران – نسبت به این ضایعه دردناک اظهار تاسف کرد.در پیام این نوازنده ژاپنی که در اختیار رسانه‌ها قرار گرفته، آمده است: «لطفا این پیام را به همه برسان، به دوستان و آشنایان و خانواده تمامی کسانی که در فاجعه غم‌انگیز ۱۹ ژانویه ۲۰۱۷ در تهران جان خود را از دست دادند.ما تمایل داریم مراتب تسلیت و همدردی قلبی‌مان را به‌خاطر جان‌باختگان رویداد غم‌انگیز ۱۹ ژانویه ساختمان ۱۷ طبقه پلاسکو تهران اعلام نماییم. به خانواده محترم تمامی آتش‌نشان‌های شجاع و قهرمانانی که جان خود را از دست دادند. برای‌شان بهترین آرزوها را داشته و در این موقعیت غم‌انگیز به فکرشان هستیم.کیتارو متولد سال ۱۹۵۳ میلادی در شهر تویوهاشی ژاپن است. او اولین‌بار با خریدن یک گیتار و بدون هیچ معلمی نوازندگی را تجربه کرد. او که اکنون به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین آهنگسازان جهان شناخته می‌شود، سواد موسیقی به معنای کلاسیک ندارد و به گفته‌ی خودش‌، آموخته است که فقط به گوش و احساسات خود اعتماد کند.این چهره دنیای موسیقی که اکنون ساکن شمال سانفرانسیسکو (آمریکا) است،‌ پس از آشنایی با ساز جادویی‌ «سینتی سایزر» به‌طور جدی قدم به عرصه موسیقی جهان نهاد.او پس از آشنایی با گروه «خانواده خاور دور» و تور سراسر اروپا،‌ اولین آلبوم خود را در سال ۱۹۷۶ منتشر کرد. «داستان ماه کامل» و «بهشت» از نخستین آلبوم‌های او هستند.کیتارو پس از همکاری در ساخت موسیقی سریال مستند «جاده ابریشم» به شهرت و محبوبیتی بین‌المللی دست پیدا کرد و جوایز «گرمی» و «گلدن گلوب» را نیز از آن خود کرد.ساخت موسیقی فیلم «بهشت و زمین» به کارگردانی «اولیور استون» از کارهای کیتارو است. او تا کنون ۳۰ آلبوم منتشر کرده که بسیاری از آن‌ها جزو پرفروش‌ترین آثار موسیقی جهان بوده‌اند.این هنرمند مهرماه ۱۳۹۳ در تهران و تالار وزارت کشور چند شب روی صحنه رفت، در این اجراها جمعی از نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران، او را همراهی کردند.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا، عبدالجبار کاکایی اظهار کرد: من و تعدادی از شاعران از سال ۸۸ ممنوع‌التصویر شده‌ایم؛ هرچند در این سال‌ها صداوسیما، مدیران سازمان و شبکه‌ها این موضوع را انکار می‌کنند ولی این حکم کماکان پابرجاست.او افزود: تصویر ما اجازه پخش ندارد. دعوت‌ها لغو می‌شود و تصویر ما در برنامه‌های غیرزنده مشمول سانسور و ممیزی تلویزیون می‌شود. این یک رفتار عجیب و غریب از طرف صداوسیما به عنوان یک رسانه ملی است. کاکایی در ادامه گفت: من دلیل این‌ را که صداوسیما پخش چهره تعدادی از شاعران انقلاب را ممنوع کرده درک نمی‌کنم. البته برخی از ترانه‌های ما که قبلا برای تیتراژ سریال‌ها ضبط شده پخش می‌شود. اما برخی از شاعران انقلاب مانند سهیل محمودی، ساعد باقری و ده‌ها شاعر دیگر نیز به نوعی در صداوسیما ممنوع‌التصویر هستند.این شاعر بیان کرد: وقتی این امکان هست که هزینه‌ای از بیت‌المال گرفته شود و یا بودجه‌ای از سرانه ملی برای رسانه‌ای هزینه می‌شود که مدعی رسانه ملی بودن است اما این تنگ‌نظری را از خود نشان می‌دهد که تنها در زمینه شعر و ادبیات هم نیست بلکه در حوزه‌های دیگر نیز این مشکل وجود دارد، جای سوال دارد.کاکایی در پایان تاکید کرد: رسانه نمی‌تواند ادبیات معاصر را نادیده بگیرد و انکار کند. ادبیات به کمک فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی جای خودش را باز کرده و راه خودش را می‌رود.

منبع: baharnews.ir

شهرام اشرف‌ابیانه -روزنامه بهارنوشتن و ساخت فیلم  ذهنی دردسرهای خاص خود را دارد. چنین فیلمی از منطق روایت معمول تبعیت نمی‌کند. برای باوراندنش به مخاطب چالش‌های پیش‌بینی ناپذیر خواهی داشت.  اگر حتی کارت را هم به نحو احسن انجام دهی تا فیلم را کنار تماشاگران در سالن نمایش نبینی نخواهی فهمید چقدر در باوراندن دنیای ذهنی خود به مخاطب موفق عمل کرده‌ای. تازه اگر مجبور باشی روایت یک حادثه خاص را از چند زاویه تصویر کنی همیشه این خطر هست  که ریتم و زمان‌بندی داستان از دستت خارج شود و خیلی ساده توجه مخاطب سخت‌گیرت را از دست دهی. رامبد جوان در دومین تجربه کارگردانی‌اش با چنین فراز و نشیب‌هایی دست و پنجه نرم می‌کرده. تلاش او برای ورود به هزارتوی ذهنی‌ای که از مرز خیال و واقعیت گذشته و به هذیان می‌رسد از ذهنی تجربه گرا می‌گوید که علاقه‌مند به آزمودن دنیایی نو است. رامبد جوان هم البته آن‌قدر حرفه‌ای است که شیرازه کار کاملا از دستش رها نشود و نگذارد مخاطب با بافت اصلی قصه بیگانه شود. خاصه آنکه فیلم مجموعه‌ای از بهترین بازیگران جدید و قدیم سینمای ایران را دارد. از نگار جواهریان که تجربه بازی در فیلمی این چنینی (با اعترافات یک ذهن خطرناک هومن سیدی) را در کارنامه خود دارد. تا مانی حقیقی، که مثل همیشه نقش بورژوای مغرور و بی‌اعتنا به همه چیز را بازی می‌کند و از افسانه بایگان، ستاره زن سال‌های دور که در‌ترکیبی از گیجی و بهت زنی شوهر مرده موفق می‌نماید تا فریبا کامران، ستاره زن خوش استیل فیلم‌های مستقل دهه ۷۰ با آن حضور پرانرژی همیشگی‌اش روی پرده سینما. از همه این‌ها که بگذریم چنین فیلم سختی نیاز به شیرازه‌ای محکمتر از اینی دارد  که در فیلم می‌بینیم تا بافت روایت در طول ماجرا از دست نرود و ارتباط مخاطب با جریان حوادث محکم و استوار باقی بماند. فیلم نگار رامبد جوان این پیوستگی جادویی میان این فصول پراکنده ذهنی را کم دارد. دلیل اصلی این است که جغرافیای ذهنی قصه و جایگاه کاراکترهای داستان مشخص نیست. مثلا نمی‌دانیم چه چیزی شخصیت پدر با بازی علیرضا شجاع نوری را این چنین محکم کرده و علت رابطه ویژه نگار، دخترش، با او چیست و کیفیات این رابطه کدام است. نمیدانیم مباشر پدر، با بازی محمدرضا فروتن، چرا و چطور عاشق نگار شد و اصلا چرا وارد توطئه با قاتلان پدر نگار شد. حتی از نگار هم چیز زیادی نمی‌دانیم جز عصبانیت و گیجی و بهت او و عصبانیتش از چیزی که شاید مرگ پدر باشد و شاید از دست رفتن خانه. شاید هم شوک اولیه از دست دادن پدری که آن‌اندازه با او صمیمی بوده ای. در فیلمی چون نگار چون هیچ چیز قطعی نیست و هر صحنه، سکانس قبلی خود را نقض می‌کند (با نشان‌دادن اینکه صحنه قبلی به احتمال قریب به یقین رویا و جعلی بوده) . اینگونه تماشاگر سردرگم می‌ماند که کدام منطق را به عنوان واقعیت داستانی فیلم بپذیرد و با آن همراه شود و در واقع اجازه چنین همراهی‌ای هم به تماشاگر داده نمی‌شود دلیلش افراط در پل‌زدن از واقعت به رویا و یا از رویا یه رویایی دیگر است آن قدر که به گونه‌ای هذیان برسیم. هذیانی که البته بیداری و آگاهی و شناختی برای مخاطب به ارمغان نمی‌آورد. صحنه‌هایی در فیلم هست که مطمئن ات می‌کند با فیلمی سرپا روبه‌رو هستیم چون جایی که نگار نشسته در ماشین، فضای برفی را می‌بیند و بدمن فیلم با بازی مانی حقیقی که در این فضای برفی روبه‌رویش نشسته. این صحنه کوتاه که از چند زاویه و در نماهایی لانگ و اکستریم لانگ‌شات فیلمبرداری شده، شمایی از ذهنی که این رخداد در آن می‌گذرد را نشان‌مان می‌دهد. ذهنی مالیخولیایی که در هزارتویی گیر افتاده و ما تقلای او برای غلبه بر این آشفتگی را می‌بینیم. در باقی فیلم اما بیشتر سردرگمی هست و چند پارگی روایی. دلیلش هم آن است که بافت ذهنی روایت نتوانسته جعرافیایی از موقعیت خود در طول داستان‌ ترسیم کند؛ بستری که شخصیت‌ها در آن با گوشت و پوست مدافع عملکرد خود باشند. فیلمساز این کاستی را دیده و به‌ترفندهایی رو آورده که فضای فیلم را از همان ابتدا برای مخاطب غریب جلوه دهد. مدد‌جستن از شیوه فاصله‌گذاری برای آماده‌کردن ذهنی مخاطب در ابتدا و انتهای فیلم اما حس اعجاب برنمی‌انگیزد و به‌ترفندی تئاتری و بی‌رمق می‌ماند. خود فیلم ثابت می‌کند سازنده‌اش آن قدر کارآمد هست تا با ایماژهای بصری این شگفتی را از بودن در این فضای ذهنی غریب تصویر کند. مثال عینی‌اش یکی همان صحنه ذهنی برفی مورد اشاره است. یا جاهایی که کسی درب ماشین نگار غرق در رویا را باز کرده و او را از توهماتش بیرون می‌کشد.نگار رامبد جوان را با این توصیفات نه می‌توان دربست قبول کرد و پایش ایستاد و نه آن را پروژه‌ای شکست خورده دانست. نگار فیلمی است که ایده‌های درخشان اجرایی دارد اما فاقد شیرازه‌ای است تا این روایت ذهنی را برای مخاطب باورپذیر کند. یک روز به‌خصوص (همایون اسعدیان) این که بتوانی فیلم سر و شکل  دار بسازی و ضرباهنگ فیلم هم آرام باشد و و از اول فیلم هم بدانی آخر قصه به احتمال زیاد چه خواهد شد و با این همه فیلم تا به آخر همچنان جذاب باشد تنها از کارگردانی خوش فکر و کاربلد و حرفه‌ای برمی‌آید. این حرفه‌ای گری در جای جای فیلم نمایان است ونیازی نیست من یادداشت‌نویس سینمایی یا فلان منتقد تلاشی برای اثبات ان بکند. برای باور کرن آن کافی است به سالن‌های نمایشی که فیلم جدید همایون اسعدیان را نشان می‌دهند بروی و بعد گذشتن دقایقی از فیلم شاهد باشی جادوی سینما چطور تو را با فیلم همراه کرده. آن قدر که همه تمرکزت می‌شود دغدغه اخلاقی‌ای که شخصیت اصلی دارد. مصطفی زمانی در نقش روزنامه نگاری که برای عمل پیوند قلب خواهر بیمارش تلاش می‌کندآن قدر خوب پرداخت شده که همه بازخوردهایی که از او می‌بینی را قبول می‌کنی. پایان فیلم هم برایت کلیشه‌ای و حاوی پیام اخلاقی صرف نیست. می‌توانست محکم‌تر از این باشد اما برای قانع کردن تو مخاطب کافی به نظر می‌رسد. با رواج فیلم‌هایی که از کلیشه سینمای فرهادی پیروی می‌کنند، مد شده  حدود یک سوم اول فیلم کاملا رها به حال خود به چشم بیاید تا با ایجاد بحرانی ناگهانی نفس تماشاگر در سینه حبس شده و جا برای  گره‌افکنی‌های پیاپی بعدی باز باشد. این همه درحالی است که این شیوه در سینمای فرهادی آن هم در یکی،  دو فیلم اولیه بعد از درباره الی تازه می‌نماید وباقی هر چه هست تقلید است با استثناهایی در بسط این شیوه روایی در فیلم‌هایی معدود و خاص. اسعدیان اما نشان داده برایش مهم نیست از مد و شیوه باب روز تبعیت کند. او فیلم خود را با آرامش و طمانینه می‌سازد. فیلمنامه آن قدر جا و فضا گذاشته تا آدم‌های قصه خود را نشان دهند و به عنوان کاراکتر داستانی قابل پذیرش به نظر برسند. هدایت بازیگران و شیوه هدایت صحنه همه از این آرامش درونی نهفته در قصه حکایت می‌کنند. بعد پایان فیلم با تجربه‌ای که همراه شخصیت‌های قصه از سرگذرانده‌ای با حسی از رضایت و اعتماد به فیلمی که دیده‌ای سالن نمایش را‌ترک می‌کنی؛ اعتمادی که تو را با همه فراز و نشیب‌های یک قصه خوب همراه کرده و از تو تماشاگر متفاوت‌تری نسبت به قبل تماشای فیلم ساخته. این حس کامل‌بودن را تنها در کار کارگردان هایی می‌بینی که به مدیوم خود تسلط دارند و همچون استادکاری مینیاتوریست کار به تمامی ظرایف یک روایت خوب آگاهند.

منبع: baharnews.ir

به گزارش ایسنا، برخی از هواداران «جی.کی. رولینگ» نویسنده رمان‌های پرفروش «هری پاتر»، در صفحه‌های توییتر خود اعلام کردند که کتاب‌های او را سوزانده‌اند و این نویسنده انگلیسی هم پاسخ جالبی به یکی از آن‌ها داده است.  «جی.کی. رولینگ» نویسنده سرشناس و ثروتمند انگلیسی که از زمان نامزد شدن «دونالد ترامپ» در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا بارها اعتراض و انتقاد خود را نسبت به او اعلام کرده، پس از رئیس‌جمهور شدن او هم ساکت ننشسته است.او اخیرا درباره قانونی که «ترامپ» وضع کرده، توییت کرده: «دهه ۸۰ که در سازمان عفو بین‌الملل کار می‌کردم، این‌ها داستان‌هایی بود که از سوی زندانیان سیاسی حکومت‌های دیکتاتوری گفته می‌شد.»طبق قانونی که «دونالد ترامپ» وضع کرده تبعه هفت کشور مسلمان ایران، عراق، سومالی، یمن، سوریه، لیبی و سودان تا سه ماه آینده حق ورود به خاک آمریکا را ندارند و این حتی شامل افرادی که کارت سبز آمریکا را هم دارند، می‌شود.نویسنده «کرم ابریشم» و «خلأ تصادفی» فردای همان روز نوشته است: «چه فایده‌ای دارد اگر فردی کل دنیا را به دست بیاورد و در عوض روحش را ببازد؟»واکنش‌های تند «رولینگ» به «ترامپ» باعث شده برخی از کاربران توییتر که او را دنبال می‌کنند، بگویند: «ریاست‌جمهوری آمریکا به یک نویسنده انگلیسی چه ربطی دارد؟». اما «رولینگ» در پاسخ به یکی از همین اعتراض‌ها گفته بود: «وقتی مردی این‌قدر ناآگاه و فردی که بازی دادنش آسان است، تا نوک دماغش به کدهای هسته‌ای نزدیک می‌شود، این مساله به همه ربط دارد.»اما به نظر می‌رسد برخی از هواداران این نویسنده با او بر سر مسائل سیاسی اختلاف نظر دارند؛ تعدادی از آن‌ها در توییتر خود خبر سوزاندن کتاب‌های «رولینگ» را منتشر کرده‌اند. یکی از آن‌ها که ۱۷ سال دارد،‌ نوشته است: «همین الان تمام کتاب‌های «هری پاتر»م را سوزاندم. «هری پاتر و سنگ جادو» یکی از اولین کتاب‌هایی بود که در عمرم خواندم.»یکی دیگر از آن‌ها که «رولینگ» نامش را فاش نکرده، خطاب به این نویسنده نوشته است: «ناراحتم که این‌طور شده. تو مرا خجالت‌زده کردی، حالم را به هم زدی، دیگر کتاب‌هایت را نمی‌خوانم.»اما «جی.کی. رولینگ» ۵۱ ساله در جواب نوشته است: «فکر می‌کنم درست است که می‌گویند می‌توانی یک دختر ۱۷ ساله را به سمت خواندن کتاب‌هایی درباره روی کار آمدن و سقوط یک آدم مستبد هدایت کنی،‌ اما هنوز نمی‌توانی او را به فکر کردن واداری.»

منبع: baharnews.ir

این کارگردان سینمای ایران در این نامه که در اختیار ایسنا گذاشته است، نوشت: «کیمیایی عزیز من دیشب وظیفه داشتم از شخصیت کارگردانی دفاع کنم که چند نسل از او سینما یاد گرفتند٬ وظیفه داشتم و به وظیفه‌ام عمل کردم.من با همه‌ی احترامی که برای پرویز پرستویی قائل بودم از نامه‌ی او دلگیر شدم و همان روز دلگیریم را به جواد طوسی گفتم. ای کاش این اختلافات به بعد از نمایش فیلم موکول می‌شد و آن زمان در جلسات خصوصی اختلاف حل می‌شد. آوردن اختلافات به مطبوعات درست نبود. اما …… کیمیایی عزیز این بار برخلاف «متروپل» داستان خوبی داشتی با سه شخصیت سر پا (امیر جدیدی) ٬(پرویز پرستویی) و (پرویز پورحسینی) و آذرنگ که در همان صحنه‌ی کوتاه می‌درخشد.پرویز پرستویی یکی از بهترین بازی‌هایش را کرده است٬ بازی که کیمیایی دوست دارد و پرویز آمده است، توی فرم بازی‌های کیمیایی. فیلم از نظر قاب‌بندی ٬ نور ٬ رنگ با کارهای قبلیت فرق دارد و به نظر من بهترین فیلم چند سال اخیر توست. اما….. کیمیایی عزیز نقشی که برای پولاد نوشتی می‌توانست در کمترین صحنه بیشترین تاثیر را داشته باشد اما الان فیلم از همین نقش چون بیشتر از ظرفیت نقش داخل قاب آمده لطمه خورده است. خودت می‌دانی که من پولاد را دوست دارم و معتقدم اگر کمتر در فیلم‌های تو بازی کند، موفق‌تر می‌شود که من این موضوع را به خودش هم گفتم.کیمیایی عزیز اگر فیلم را کوتاه کنی آن سه شخصیت سر پا را حفظ کنی، اندازه‌ی پولاد همان اندازه‌ای بشود که فیلمنامه می‌طلبد (قاتل اهلی) بهترین فیلم چند سال اخیر تو خواهد شد. کیمیایی عزیز نسل من از تو سینما آموخته است و دوست دارد که استادش در آرامش کار کند و فیلم مهم بسازد که این بار این اتفاق افتاده است. حیف است فیلم به خاطر صحنه‌هایی لطمه ببیند.من می‌دانم برای پولاد هم فیلم مهمتر است از کم و زیادشدن نقش خودش.کیمیایی عزیز با کم شدن صحنه‌ها، همه‌ی اختلافات حل می‌شود و دعوایی ادامه پیدا نمی‌کند و تهیه‌کننده‌ای ضرر نمی‌کند. این حق را خودت برای تهیه کننده قائلی که باید سرمایه‌اش برگردد و فیلم هرچه جمع وجور تر شود (بهتر) می‌شود.کیمیایی عزیز فضولی کردم٬ جسارت کردم امیدوارم ناراحت نشوی. فیلم «قاتل اهلی» بهترین فیلم تو و تهیه‌کننده است. این فیلم خوب را قاطی دعوا نکن بگذار در اکران بیشتر بدرخشد.»فریدون جیرانی شامگاه ۱۶ بهمن ماه در نشست  پرحاشیه‌ی فیلم «قاتل اهلی» در جشنواره‌ی فیلم فجر حاضر شد و دقایقی در حاشیه نشست به گفت‌وگو پرداخت.

منبع: baharnews.ir

شنبه ۱۶ بهمن ماه، روز نسبتا آرام جشنواره تا پاسی از شب سپری شد ولی در آخر تلافی تمام روزهای کم حاشیه قبل هم درآمد.
در این روز، آخرین فیلم نمایش داده شده در جشنواره قاتل اهلی مسعود کیمیایی بود که حاشیه‌های آن پیش از جشنواره با نامه‌نگاری‌های پرویز پرستویی و جواد طوسی  شروع و بعد با یادداشت داریوش مهرجویی در دفاع از مسعود کیمیایی ادامه‌دار شد. هنگام نمایش فیلم در سالن اصلی مرکز همایش‌های برج میلاد، بعضی صحنه‌ها با خنده و کف زدن‌های معناداری که گاهی در سالن رسانه‌ها اتفاق می‌افتد همراه بود و به همین دلیل شنیده شد که در صورت زیاد بودن واکنش‌های منفی تماشاگران،مسعود کیمیایی در نشست خبری شرکت نخواهد کرد. اما نه تنها این جلسه برگزار شد بلکه حدود سه برابر دیگر نشست‌ها زمان برد و تا حدود ساعت دو و نیم بامداد ادامه داشت.
این نشست که در بیشتر اوقات با سکوت منصور لشگری قوچانی همراه بود، در مواقعی هم با کل کل و بحث میان کیمیایی پدر و پسر با تهیه کننده دنبال شد و در آخر هم با ابراز تاسف فریدون جیرانی، که در نشست حاضر بود، نسبت به اتفاقات رخ داده و نیز خط و نشان کشیدن‌های طرفین به طور رسمی تمام شد. البته این بحث‌ها در بیرون از سالن هم ادامه پیدا کرد و گروهی دور کیمیایی جمع شده با او صحبت می‌کردند، گروهی هم با فریدون جیرانی درباره ماجراهای “قاتل اهلی” بحث می‌کردند و در گوشه‌ای هم بعد از آنکه لشگری قوچانی بحثش را با خبرنگاران نیمه کاره رها کرد، به همراه دختر نوجوانش که بخاطر حرف‌های مطرح شده به پدرش در نشست اشک می‌ریخت و از سینما گله می‌کرد، از محل سالن دور شد.
  * یکی از نکات عجیب این نشست واکنش برخی اهالی رسانه به فیلم بود که پیش از ورود به سالن از فیلم جدید کیمیایی انتقاد و ابراز تعجب می‌کردند اما همین که میکروفن به دستشان رسید شروع به تعریف و تمجید از فیلم کردند و حتی و در موارد زیادی همراه با گروه سازنده علیه تهیه کننده به موضعگیری پرداختند.
به جز این نشست، جلسه پرسش و پاسخ فیلم «زیر سقف دودی» پوران درخشنده هم که با آرامش برگزار شده بود به چالش‌هایی بیرون از سالن ختم شد. ماجرا هم از این قرار بود که در چند روز گذشته برخی اهالی رسانه خواهان مصاحبه اختصاصی با دست‌اندرکاران فیلم بودند که مثل بیشتر روزهای گذشته گروه بولتن جشنواره پیش دستی کرده و به اصرار افراد حاضر را  بردند که پس از آن باز هم مانند روال چند روز گذشته  خیلی از هنرمندان به دلیل کمبود وقت و نیز خستگی از انجام مصاحبه‌های دیگر انصراف می‌دادند و همین اتفاق در هفتمین روز جشنواره باعث ناراحتی و دعوا میان خبرنگاران شد.
نکته دیگر درباره نشست‌های پرسش و پاسخ فیلم‌ها،کم بودن فاصله میان فیلم‌هاست که باز هم مانند برخی دوره‌های قبل مشکلاتی برای خبرنگاران و عکاسانی که باید گزارش‌های خود را روی خروجی رسانه‌هایشان قرار دهند به وجود آمده و امکان دیدن بعضی فیلم‌ها به طور کامل وجو ندارد.
در فیلم زیر سقف دودی چند صحنه از باشگاه ورزشی نشان داده شد که در آنها تمام زنان با روسری و حجاب مشغول ورزش بودند و این صحنه یادآور فیلم جدید کیانوش عیاری با نام «کاناپه» بود که این فیلمساز در آن حاضر نشده بود چنین دروغ‌هایی را در فیلمش تکرار کند.
یکی از مشکلات روزهای اخیر حاضران در برج میلاد اجازه ورود ندادن به خودروهای آژانس‌های خارج از محدوده مرکز همایش‌ها بود که یا بدون کارت جشنواره مجوز ورود نمی‌دادند یا باید ۳۰۰۰ تومان برای ورودی پرداخت می‌کردند. علاوه بر این، در روز هفتم جشنواره حتی از ورود خودروی برخی اهالی رسانه به پارکینگ جشنواره هم جلوگیری می‌شد. 
انتقاد از کیفیت پایین غذاهای جشنواره همچنان ادامه دارد و به جای تغییر در این کیفیت، هر شب تعداد منتقدان غذاها بیشتر می‌شود.
در این روز مدیران و هنرمندان مختلفی در برج میلاد حضور داشتند که به علی جنتی ( وزیر پیشین وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی)، وزیر دادگستری، سعید سهیلی، سعید راد، امیرعلی دانایی، شهداد روحانی،محسن امیریوسفی، احترام برومند، لیلی رشیدی، فرهاد توحیدی، ابوالحسن داودی و حمیدرضا قربانی می‌توان اشاره کرد.

منبع: baharnews.ir

مرجانه گلچین در حاشیه دومین هفته چهارمین جشنواره زمستانی سرعین در جمع خبرنگاران حاضر شد و با اشاره به پروژه‌هایی که قصد نقش‌آفرینی در آن‌ها را دارد، تصریح کرد: از شهریور ماه در قالب سریال ۲۶ قسمتی “ماه‌ تی تی” به کارگردانی آقای میرباقری به بازیگری خواهم پرداخت و در قالب یک سریال طنز نیز با شبکه سه سیما همکاری می‌کنم.وی اضافه کرد: متأسفانه درگذشت بازیگر توانمند سینما و تلویزیون، حسن‌ جوهرچی یک شوک بزرگ برای جامعه هنری به‌ویژه فعالان عرصه سینما و تلویزیون است.وی گفت: ایشان بازیگر و هنرمندی بسیار توانمند و مسلط به حرفه بازیگری بودند که در طول فعالیت حرفه‌ای خود، آثار بسیار ارزنده‌ای در عرصه سینما و تلویزیون به یادگار گذاشتند که بازی زیبای این هنرمند مردمی، هیچ‌وقت از اذهان مردم هنردوست کشورمان خارج نمی‌شود.این بازیگر سینما و تلویزیون افزود: جامعه هنر با درگذشت ایشان در شوک بزرگی قرار دارد که این موضوع برای هیچکس باورکردنی نیست و امیدواریم که قدر هنرمندان خوب کشورمان را بدانیم و از آن‌ها حمایت کنیم.

منبع: baharnews.ir

بنا به گزارش مجله «پیپل»، خانم جولی در مقاله ای که نیویورک تایمز آنرا منتشر کرده، گفت پاسخ آمریکا به بحران پناهجویان باید بر اساس واقعیت باشد و نه ترس. جولی در مقاله خود نوشته است «پناهجویان، مردان، زنان، و کودکانی هستند که در مخمصه جنگ یا سرکوب گیر افتاده اند.» جولی افزود این پناهجویان نه تنها تروریست نیستند، بلکه اغلب قربانی تروریسم هستند.آنجلینا جولی یک فعال مدنی و همچنین فرستاده ویژه کمیسیون عالی سازمان ملل برای کودکان است. او از سال ۲۰۰۱ برای سازمان ملل کار کرده و بیش از ۵۰ مأموریت این سازمان را به انجام رسانده است. جولی با اشاره به اینکه از تعلق به کشوری که همواره حامی پناهجویان بوده افتخار می کند، گفت «آمریکایی ها خون خود را فدای این ایده کرده اند که حقوق بشر فراسوی فرهنگ، موقعیت، نژاد، و مذهب می رود.»او با اشاره به سابقه خوب آمریکا در پذیرش پناهجویان، گفت تصمیم اخیر مبنی بر تعلیق پذیرش پناهجویان و منع موقت صدور ویزا برای شهروندان هفت کشور مسلمان‌نشین، دنیا را شوکه کرده است. دونالد ترامپ در روز جمعه ۸ بهمن در فرمانی اعلام کرد به طور موقت صدور هرگونه ویزا برای شهروندان هفت کشور ایران، سوریه، عراق، لیبی، یمن، سودان و سومالی به مدت ۹۰ روز تعلیق شده است. مقام های دولت ترامپ می گویند این محدودیت موقتی است و بعد از تصویب قوانینی برای بررسی بیشتر افرادی که از این کشور وارد آمریکا می شوند، این محدودیت موقت برداشته می شود.

منبع: baharnews.ir

شهلا لاهیجی در گفت‌وگو با ایسنا درباره آسیب‌های نشر دولتی گفت: نشر دولتی در مواقع خطر مشکل‌ساز است. برای مثال اگر روزی ناشران بخواهند اعتصاب کنند و کتاب چاپ نکنند ناشران دولتی نمی‌گذارند این خلأ دیده شود چون آن‌ها کتاب چاپ می‌کنند و باعث می‌شوند ناشران خصوصی نتوانند اعلام موضع کنند.او در ادامه اظهار کرد: ناشران دولتی کتاب‌های خاصی چاپ می‌کنند. آن‌ها درباره آزادی یا هانا آرنت و موضوعاتی از این دست کتابی چاپ نمی‌کنند، بنابراین چیزی که باید گفته شود مربوط به خواننده است. ناشر دولتی کتاب چاپ می‌کند، به کتابخانه‌های عمومی و… می‌فرستد و با بودجه‌ دولتی بازار را پر از کتاب می‌کند. من فکر نمی‌کنم این مسئله به نشر صدمه بزند. مشکل ما کتاب‌نخوانی است و عادت نداشتن به کتاب‌ خواندن. سانسور، بازبینی و خط‌زدن هرچیزی که به انسان و همه خطاهایش مربوط می‌شود مشکلات ماست. لاهیجی درباره انتشار کتاب‌هایی از سوی ناشران دولتی که چاپ می‌شوند اما خوانده نمی‌شوند گفت: حتی درباره کتاب بد هم می‌توان نقد نوشت. این مسئله درباره فیلم هم وجود دارد و وقتی فیلم بدی ساخته می‌شود آن را نقد می‌کنند اما درباره کتاب سعی می‌شود صورت مسئله را کنار بزنند. آن هم در سیستم ما کسی دغدغه فرهنگ ندارد و به آن اهمیت نمی‌دهد.این ناشر با بیان این‌که در مسئله ورود ناشران دولتی به حوزه نشر نباید هدف را عوضی بگیریم اظهار کرد: در این‌جا مسئله تشخیص درست است. خطری که نشر دولتی دارد این است که از اتحاد صنف جلوگیری می‌کند. اتحادیه ناشران هم این موجودیت مشکوک را دارد و معلوم نیست اتحادیه ناشران است یا اتحادیه وزارت ارشاد. یکی از وظایف اتحادیه رفع و رجوع دردسرهایی است که ارشاد برای ناشران به وجود می‌آورد اما اتحادیه این کار را نمی‌کند و می‌آید درباره مالیات صحبت می‌کند که ممکن است مشکل قلم‌چی باشد نه همه ناشران. اتحادیه نمی‌آید به مشکل ناشری که می‌خواهد درباره دولت یا آزادی کتاب چاپ کند وارد شود. لاهیجی با بیان این‌که ما هنوز نمی‌دانیم هدف اتحادیه چیست گفت: هنوز تعریفی از نهادهای مدنی نداریم؛ نهادها و گروه‌های مردم‌نهادی که بدون ترس بتوانند در مواقع خاص اعلام موضع کنند. در حقیقت وقتی جمعی از صنف تصمیم به کاری می‌گیرند چنین اتحادی بین ناشران و اهالی صنف وجود ندارد، بنابراین امور صنفی‌مان هم نمایشی است. او افزود: همه این‌ها در حالی است که می‌بینیم نشر ما در حال مرگ است. وقتی شمارگان چاپ یک کتاب در یک کشور هشتاد میلیونی به ۱۰۰ یا ۲۰۰ نسخه می‌رسد نشان از مرگ نشر ما دارد اما در همین حال می‌بینیم ناشران دست به تقلب می‌زنند و اعلام می‌کنند کتابی به چاپ پنجم رسیده است. فردای روزی که یک کتاب را چاپ می‌کنند خبر تجدید چاپش را می‌دهند که این واقعیت ندارد. حال آن‌که ما می‌دانیم نشر ما چه حال و روزی دارد و امکان ندارد کتاب‌ها چنین فروشی داشته باشند. می‌دانیم کسی برای کتاب صف نمی‌ایستد. ملت در صف نان و شیر هستند؛ نه کتاب. این ناشر در ادامه بیان کرد: ناشران هم می‌ترسند چون اتحاد ندارند. برخی از آن‌ها نگران پول‌شان هستند به همین خاطر دست به انتشار کتاب‌هایی می‌زنند که به مردم می‌گویند چگونه در طول چند روز میلیاردر شوند یا چه کسی پنیر آن‌ها را جابه‌جا کرد. آثاری که برای آن‌ها دردسر هم نداشته باشد. ملت هم که کتاب نمی‌خوانند و شمارگان کتاب نشان می‌دهد که آبروی ما در حال از دست رفتن است. او درباره نقش ناشران دولتی در این میان اظهار کرد: ما باید ببینیم چه کسی به خودش اجازه می‌دهد بیت‌المال را که متعلق به همه مردم است صرف انتشار کتاب‌هایی کند و آن‌ها را به افراد و نهادهای مختلف ببخشد در حالی که هیچ‌کس آن‌ها را نمی‌خواند. ما به این نوع نشر دولتی می‌گوییم نشر پرورشی. این کتاب‌ها مثل ماهی پرورشی هستند؛ بدمزه‌اند اما خیلی‌ها به خاطر فقر آن‌ها را می‌خرند و استفاده می‌کنند. ما می‌دانیم نباید یارانه بگیریم اما خیلی‌ها به خاطر این‌که گردش مالی ندارند مجبورند یارانه بگیرند. او افزود: در حال حاضر بیش‌ترین سود نشر دولتی در حوزه نشر دانشگاهی است و این ناشران سود واقعی را می‌برند. منتها آن‌ها یک بنگاه خیریه هم باز می‌کنند تا به این واسطه مالیات ندهند. دولت هم در عوض به گونه‌های مختلف به ما فشار می‌آورد و مالیات‌ها را از ما می‌گیرد. شهلا لاهیجی در پاسخ به این‌که مگر قانون معافیت مالیاتی شامل حال شما نمی‌شود گفت: همین امسال من ۱۲ میلیون مالیات قسط‌بندی کرده‌ام. حالا مدارک جمع کرده‌اند ببینند کاری می‌توانند بکنند یا نه. به دلایل مسخره‌ای ادعا می‌کنند من که سی و چند سال است ناشر هستم شامل قانون معافیت مالیاتی نمی‌شوم. بنابراین می‌بینیم که خیلی از حرف‌ها در حوزه حمایت از ناشران جنبه عملی و واقعی پیدا نمی‌کنند و متأسفانه به این سخنان غیرواقعی هم عادت کرده‌ام.او در پایان اظهار کرد: من در تمام عمرم سعی کرده‌ام دنبال حقیقت باشم. سعی کرده‌ام موسسه‌ام را سرپا نگهدارم و از قِبَل آن زندگی نمی‌کنم. البته دیگران را هم که از قبل نشر زندگی می‌کنند، محکوم نمی‌کنم.

منبع: baharnews.ir