بایگانی دسته ی : فرهنگی

همچنین همین شعبه، برای «سعید کریمیان» مدیر تلویزیون GEM به اتهام اقدام علیه امنیت ملی ۶ سال حکم حبس غیابی و برای «نیک آهنگ‌کوثر» کارتونیست ایرانی به اتهام توهین به امام و رهبری و تشویش اذهان عمومی حکم ۴ سال حبس غیابی صادر کرده است. آگهی این احکام غیابی که ظاهرا در نشریات کشور منتشر شده، توسط یکی از سایت‌های خارج از کشور باز نشر داده شده است. با توجه شماره کلاسه موجود در این احکام، به نظر می‌رسد تاریخ تشکیل پرونده‌های مذکور سال ۱۳۹۴ می‌باشد.

منبع: بهارنیوز

 روزنامه بهار – حمید باباییدر ابتدا کمی در مورد فضای ذهنی تان برای مخاطب‌های ما بگویید و این که این چندمین کار تئاتر شماست؟  من کارم را سال‌ها پیش از روی صحنه تئاتر آغاز کردم؛ اولین تجربه‌ام در هفت‌سالگی بود  و بازی در نمایش «تصنیف‌های روز» به نویسندگی و کارگردانی محمد رحمانیان. تمام این سال‌ها با کسب تجربه‌های ناب دیگر، قدردان استاد محمد رحمانیان بوده‌ام. در کنار ایشان بود که در چهارده سالگی سعادتی دیگر نصیبم شد و آن دیدار با مرشد ولی‌الله‌ ترابی بود. نخستین بار که کنارشان آموختم،  نقل سهراب کشی را دیدم. آن روزها مشغول ضبط جُنگ ادبی دوستانه به نویسندگی و کارگردانی محمد رحمانیان برای شبکه دو سیما بودیم و من در آن مجموعه‌‌ بیست و شش قسمتی در کنار مرشد‌ترابی می‌آموختم و نقل‌هایشان را به جان حفظ می‌کردم.  این آموخته‌ها با من ماند و  تا امروز فرصت این را داشته‌ام که بارها نمایش‌ها و نقالی‌هایی را با اجرای خودم یا شاگردانم در شهرهای مختلف ایران و چند کشور به روی صحنه ببرم.  چرا به سراغ داستان بیژن و منیژه رفتید؟  داستان‌های کهن فارسی در هر شکلی برای من جذاب هستند. آنچه مرا وا داشت که سراغ منیژه بروم این است که در نگاه نخست منیژه را زنی عاشق می‌بینیم که دست آخر هم به عشقش می‌رسد. اما نگاه متفاوتی که در این اثر به  شخصیت مـنیــژه داشتـــه‌ام رنج‌هایی ا‌ست که منیژه در روزهای فراق با آنها زندگی را  گذرانده است. امید وصال تمام روزهایش را پر می‌کند و نکته آنجاست که بعد از رهایی بیژن از چاه هم وصال سهم منیژه نمی‌شود. داستان بیژن و منیژه فراز و فرودهای زیادی دارد. عناصری همچون عشق، فریب، جنگ، نفرت، بخشش، تدبیر و. . . باعث شده است این داستان روایتی متفاوت‌تر از دیگر داستان‌های شاهنامه داشته باشد.  به نظر شما چقدر شاهنامه می‌تواند در فضای امروزی ما برای نسل جدید جذابیت داشته باشد؟  خوشبختانه در یکی،  دو سال گذشته توجه بیشتر و بهتری به داستان‌های حماسی فارسی شده است. این را بیش از هر چیز در میزان علاقه‌  والدین به برگزاری دوره‌های آموزش شاهنامه و نقالی به فرزندانشان می‌بینم. من در طول سه سال گذشته شاگردان زیادی داشته‌ام که با علاقه و اشتیاقی که شوق مرا هم افزوده‌اند مشغول یادگیری شاهنامه و اساطیر و حماسه‌های ایران هستند. اما در همین راستا باید بپذیریم که اگرچه داستان‌های جذاب بسیاری داریم، اما از آن محصول جذابی تولید نکرده‌ایم که بتواند در رقابت با محتوای جذاب تصویری که در جهان تولید می‌شود مخاطب فارسی زبان و به ویژه کودکان و نوجوانان را راضی نگه دارد.  فیلم‌ها و نمایش هایی ساخته شده بر اساس پیشینه‌  غنی ادبیات و فرهنگ ایران در بازار بین المللی امروز می‌تواند محصول فرهنگی ناب و صادراتی‌مان باشد. چرا که در اجراهای بین‌المللی علاقه و اشتیاق زیادی در میان فرهنگ دوستان دیگر سرزمین‌ها دیده‌ام. به همین خاطر معتقدم داستان‌های ناب ایرانی می‌توانند بیش از این در جوامع بین‌المللی امروز جایگاه داشته باشند.  در شاهنامه زنان بسیاری هستند که سرنوشت‌های غم انگیزی دارند آیا آنها نمی‌توانستند دست مایه نمایش قرار بگیرند؟  شاهنامه پر است از شخصیت هایی که هر‌کدام جذابیت خودشان را دارند. با تلخی‌ها و شادمانی‌هایی که سهم هر کدام است. زنان شاهنامه زنانی هستند که خوب یا بد سرنوشت داستان‌های زیادی را در دست دارند. شاید اگر بخواهیم سراغ زنانی با سرنوشت غم انگیز در شاهنامه برویم تهمینه نخستین توجه را به خود جلب کند. داستان جریره و مرگ فرود و سیاوش هم همین طور است. در داستان زال و سیمرغ، رنج مادر زال را در فقدان و فِراق فرزند نوزادش می‌بینیم. موضوع این است که هر کدام از این قصه‌ها در چهارچوب خود قصه‌ای جذاب هستند و البته که گروه چامه در اجراهای بعدی خود به طرح پرسش‌ها و بیان نگاه تازه‌ای در زندگی و شخصیت دیگر زنان شاهنامه خواهد پرداخت.  تئاتر امروز ایران چقدر از بن‌ مایه‌های  ایرانی در اجـرا بهـــره می‌برد؟ و شما چــــقدر کوشــیده‌اید این بن‌مایـه‌هــــای نمــایش ایرانی  را  در کارهایتان داشته  باشید؟  من کارشناس تئاتر نیستم، اما دانش آموخته‌ای این رشته و البته تماشاگر تئاتر هستم. این بن مایه‌ها در نوشته‌ها و اجراهای اساتید زیادی دیده می‌شود. من این فضا و علاقه‌ام به نمایش ایرانی را مرهون آموخته هایم از آثار آقایان بهرام بیضایی، محمد رحمانیان و حمید امجد می‌دانم. آنچه تلاش می‌کنم به آن دست یابم هم در همین فضا می‌گنجد. زبان فاخر استاد بیضایی وقتی اساطیر و حماسه‌ها را باز می‌نویسند بهترین کلاس درس است. بازآفرینی داستان‌هایی در فضای نمایش‌های ایرانی، از سیاه بازی و روحوضی تا نقالی و تعزیه چیزی است که بسیار در آثار اجرایی آقایان امجد و رحمانیان دیده‌ام و سعی کرده‌ام در این نخستین تجربه هایم شاگرد خوبی برای این آموخته‌ها باشم.    در نمایش خود کدام بخش‌های این داستان را برای کار صحنه انتخاب کردید؟  آنچه در طول یکی دو سال گذشته در مورد داستان بیژن و منیژه دریافته‌ام این است که بیشتر افراد کلیتی از این داستان شنیده اند؛ دختر و پسری به هم دل می‌بازند، مورد خشم پدر دختر قرار می‌گیرند و پسر به چاه می‌افتد، دست آخر هم نجات می‌یابند. از آنجا که می‌خواستم به واسطه‌ این قصه و جزییاتش چالشی و پرسشی مطرح کنم باید که مخاطب نمایش تمام داستان را بشنود. از آنجا که نقالی را برای این کار انتخاب کرده ام، باید شیوه مکملی برای روایت داستان انتخاب می‌شد تا مخاطب کم حوصله‌‌ امروز هم داستان را بشنود و هم شنونده چالش‌ها و پرسش‌ها باشد. این شد که در گروه چامه با همکاری نازلی بخشایش (سرپرست گروه موسیقی مهرنوا) و ایده ابوطالبی (طراح حرکت و بازیگر) این تصمیم را گرفته‌ایم که این اثر تلفیقی از نمایش و حرکت و موسیقی باشد. بنابراین مخاطب نمایش «منیژه» نه تنها تمام داستان را از زبان نقال می‌شنود، بلکه نظاره گر و شنونده‌‌ سه وجه منیژه بر روی صحنه است. روی صحنه‌ این نمایش در قالب یک تک گویی تفکر منیژه را می‌شنویم، در قالب حرکت جسمش را می‌بینیم و در قالب موسیقی گوش به آوایش می‌سپاریم.  چه کسانی در این پروژه با شما همکاری می‌کنند؟  هسته‌  اولیه‌  گروه چامه متشکل از اینجانب، خانم‌ها نازلی بخشایش و ایده ابوطالبی ست. شکل نمایشی مورد نظرمان یک نقال نیاز داشت. ویانا پرویزیان دختر ده ساله‌ای است که از سال ۱۳۹۳ با او همکاری می‌کنم و از شاگردان با استعداد من در زمینه‌‌ آموزش نقالی ا ست. ایده ابوطالبی در این اثر علاوه بر طراحی حرکت یکی از بازیگران روی صحنه است. نازلی بخشایش هم که سرپرستی گروه موسیقی مهرنوا را بر عهده دارد، در این کار نوازنده‌ی چنگ و پیانوست. به صلاحدید و انتخاب ایشان سه نوازنده‌ی دیگر در گروه با ما همکاری می‌کنند. حسنا پارسا نوازنده‌‌ کمانچه و آهنگساز دو قطعه‌  موسیقی مورد استفاده در نمایش،‌ترگل خلیقی نوازنده‌‌ تار و رباب و سحر صفاری نوازنده‌‌ سازهای کوبه ای. نیکا افکاری، دختر با استعداد دیگری  است که با همخوانی شهرزاد یوسفی آوای منیژه را به گوشمان می‌رساند. همچنین علیرضا افکاری آهنگساز قطعه‌‌ پایانی این نمایش است که با شعری از محمدسعید میرزایی و تنظیم حمید اردوخانی به روی صحنه می‌رود. یکی دیگر از قطعات این نمایش، قطعه‌‌ «فروغ زندگی» است که شعر آن سروده‌ی بامداد جویباری است و با آهنگسازی سامان احتشامی در این نمایش مورد استفاده قرار گرفته است.  دیگر عزیزانی که ما را در به ثمر رساندن نمایش منیژه همراهی کردند، عبارتند از: مهدی خسروی: مسئول روابط عمومی و امور رسانه، زهرا احمدلو و ستاره صمدی: گروه کارگردانی، رامبد رستگار، تینا جهان پرست و محسن حسینی: عکاس، هاله قربانی تهرانی: طراح گرافیک، فرزین نیک پور تهرانی: طراح نشان چامه، اسماعیل جعفری: سرپرست گروه فیلمبرداری و ساخت تیزر.

منبع: بهارنیوز

به نوشته خبرگزاری افه، حضور نیافتن فرهادی در مراسم اسکار بازتاب زیادی داشت و این سر و صدا نشان می داد که او به حق، موفق به کسب جایزه بهترین فیلم خارجی اسکار شده است. کارگردان ایرانی پژواک جدید و غیر منتظره ای به داستان ‘فروشنده’ داده است. این رسانه ادامه داد: وی در این فیلم به بازتاب خشونت و مشکل درک دیگران می پردازد. این کارگردان در سفر اخیرش به مادرید در مصاحبه با خبرگزاری افه گفت، منشاء همه گونه خشونت، احساس تحقیر است. سفر وی به اسپانیا مربوط به تولید فیلم دیگری در این کشور در سال جاری (میلادی)، با «پنه لوپه کروث» و «خاویر باردم» به عنوان شخصیت های اصلی فیلم است. افه یادآور شد که داستان ‘فروشنده’ بیانگر مردی با تمایلات غیر منتظره برای انتقامجوئی است و عنصر مشترکی که با فیلم «جدایی نادر از سیمین» دارد این است که همه چیز در فضای خانواده اتفاق می‌ افتد. فرهادی در این باره گفت: فکر می کنم که فیلم های سیاسی تاثیر ضعیفی بر مردم دارد. فیلم می بایست بینش عمیق تری به جامعه بدهد تا از آن طریق درک سیاسی مردم افزایش یابد. به نوشته افه، فرهادی در باره سانسور اظهار داشت: «سانسور، بخشی از فرایند ایجاد و خلاقیت در بسیاری از کشورها است. سال ها پیش نیز در اسپانیا چنین محدودیت هایی وجود داشت». وی می گوید «سانسور دارای اثری مضاعف است. محدودیت باعث ایجاد زبان جدید و بیان خلاقانه ای می شود که به خودی خود می تواند جالب باشد». وی ادامه داد: ایده هایی‌ می‌ توانند برای من مطرح شوند که توسعه آنها در ایران آنقدر دشوار خواهد بود که در آخر چیزی از فیلم باقی‌ نخواهد ماند و به این منظور آنها را برای آینده ای با سانسور کمتر و یا کشورهای دیگر ذخیره می کنم. در ایران، به دنبال موضوعاتی هستم که بشود در آن کار کرد و به رغم محدودیت ها، کشف خلاقیت جالب است. افه افزود: در فیلم اسپانیایی وی که قرار است در ماه سپتامبر تولیدش شروع شود، از سوی شرکت تولید «ال دسئو» و «ممنتو فیلم» تهیه خواهد شد. این فیلم در باره خانواده روستایی تولید کننده محصولات انگور در اسپانیا است. فرهادی می گوید، کار کردن با کروث و باردم باعث می شود تا شور و شوق زیادی به من دست دهد.وی می افزاید: آن دو بازیگرهای بزرگی هستند، کار آن ها را سال هاست پیگیری می کنم و علاوه بر این رابطه عاطفی بین ما بوجود آمده است. آدم های بسیار خون گرمی هستند.

منبع: بهارنیوز

به گزارش ایرنا، رومن نویسی یا نوشتن اعداد و اسامی انگلیسی در نگارش فارسی و در فضاهای عمومی همچون پلاک خانه ها، شماره های طبقات در آسانبرها و چراغ های راهنمایی و رانندگی یا حوزه های خصوصی مانند استفاده از حروف انگلیسی در امضاها، کارت های عروسی یا کارت های معرفی بیشتر به چشم می خورد.  این تشتت در خط فارسی با وجود آن است که هیات دولت در سال ۱۳۷۵ قانون ممنوعیت بکارگیری اسامی، عناوین و اصطلاحات بیگانه را در یک ماه و هشت تبصره تصویب کرد و بر اساس این قانون نهادهای دولتی و غیردولتی برای کلمات بیگانه باید از واژه های مصوب فرهنگستان زبان و ادب فارسی استفاده کنند، مگر اینکه فرهنگستان هنوز برای آن واژه مصوبی را تعیین نکرده باشد.ماده ۱۴ آیین نامه اجرایی این قانون (مصوب سال ۷۸) استفاده از تابلو یا نوشته‌ ها و نشانه هایی که منحصراً به خط غیر فارسی تنظیم شده باشد را به استثنای نشانه‌های بین المللی ممنوع می شمارد و نیروی انتظامی را ضابط اجرای قانون دانسته است.  اما چرا با وجود این قانون، شاهد استفاده روزافزون از خط انگلیسی هستیم و چه نهاد یا سازمانی مسوول صیانت از خط فارسی است.** زبان و خط فارسی در گستره تاریخ و جغرافیازبان فارسی یکی از زبان ‌های شاخه هندواروپایی است که مردمان از حدود چهار هزار سال پیش در بخشی از جغرافیایی که اکنون به نام ایران می شناسیم، با آن سخن می گفته اند.  این زبان در گذر زمان، مراحلی را پشت سر گذاشته که شامل فارسی باستان، فارسی میانه و فارسی نو است.  زبانی که امروزه به آن سخن می گوییم در کتب تاریخ ادبیات و دستورهای تاریخی «فارسی دری» خوانده می شود و دنباله فارسی میانه زرتشتی است و به نوشته ذبیح الله صفا، ‌مورخ ادبی مطرح، در جلد اول تاریخ ادبیات ایران از زمان حکومت صفاریان در قرن سوم هجری قمری (۲۵۶ ه. ق) در ایران پا گرفت. هر چند این زبان شباهت زیادی از نظر دستوری و لغوی با زبان فارسی میانه زرتشتی دارد از نظر خط شباهتی ندارد. زیرا بعد از ورود اسلام به ایران و در دو قرن اول هجری که عربی زبان دربارها و دیوان ها بود، الفبای عربی جای خود را در دفاتر باز کرد و فارسی دری با الفبای عربی ولی اندکی تغییر یعنی اضافه شدن چهار حرف در الفبا، نوشته می شود. امروزه در مجموع بیش از یکصد و ۱۰ میلیون نفر در سه کشور ایران، افغانستان و تاجیکستان به زبان فارسی البته با لهجه های مختلف صحبت می کنند، البته در تاجیکستان زبان فارسی و خط سیرلیک است. ** خط فارسی؛ زیر تازیانه رومن نویسیغیر از مخاطرات پیش روی زبان فارسی که ورود نه، هجوم همه جانبه لغات و اصطلاحات بیگانه در حوزه های تخصصی و عمومی است و در این مجال توان پرداختن به آن را نداریم، امروزه خط فارسی با مشکل عمده ای مواجه شده که در همه حوزه ها ریشه دوانده؛ طوری که تقریبا از چشم فرهنگ دوستان، ادبا، اهالی فرهنگستان و… جا مانده یا اگر نمانده کمتر مطرح و برای آن چاره ای اندیشیده شده است. استفاده از خط انگلیسی در بسیاری نمادهای شهری و عمومی مانند چراغ های راهنمایی و رانندگی، نشان های آسانبرها، پلاک خانه ها و بعضی حوزه های خصوصی تر مانند کارت های عروسی، اعلان همایش های ملی یا امضای افراد دیده می شود که می توان از آن به رومن نویسی تعبیر کرد.انگلیسی نویسی غیر از تضعیف، آشنا کردن و عادت دادن چشم بینندگان به خط انگلیسی و کاربرد بیشتر در زمینه های خصوصی، اشکالات دیگری نیز دارد از جمله اینکه ارتباط عده ای از گویشوران ایرانی را با این نوشته ها قطع می کند. برای نمونه پدربزرگ یا مادربزرگ هایی را تصور کنید که زبان و خط فارسی را بلد هستند اما خط انگلیسی را نمی دانند، چطور باید نشان های آسانبرها یا پلاک در خانه ها را بخوانند.** مسئولان چه می گویند؟ رییس فرهنگستان زبان و ادب فارسی در این مورد به خبرنگار ایرنا می گوید: فرهنگستان قانون لازم را در این زمینه قبلا تهیه کرده و این قانون به تصویب مجلس رسیده است.غلامعلی حداد عادل ادامه می دهد: در قانون ممنوعیت استفاده از لغات بیگانه در زبان فارسی، موضوع خط فارسی هم به عنوان جزئی از زبان فارسی مطرح است و اعداد و ارقام هم جزء خط فارسی هستند و بر اساس آن نباید از اعداد لاتین استفاده کرد.رییس بنیاد سعدی می افزاید: اشکالی که اخیرا در مورد ارقام فارسی رخ داده و اشکال مهمی هم هست، این است که در برنامه های رایانه ای پیش بینی های لازم برای جانشینی ارقام فارسی به ارقام فرنگی نشده است.اما معاون علمی و پژوهشی فرهنگستان در مورد اینکه اخیرا شاهد رواج بیشتر لاتین نویسی به ویژه در مورد اعداد و ارقام هستیم، می گوید: در بسیاری موارد اعلان همایشی را می بینیم که بین المللی نیست و بخشی از اعلان به انگلیسی نوشته شده است؛ نمی دانیم مخاطب آن کیست و گویی یکجور کسب اعتبار فرضی هدف از این کار است. محمد دبیر مقدم می افزاید: وضع زبان و خط فارسی در این عرصه ها همواره دلمشغولی فرهنگستان بوده است ولی اینکه حقیقتا چه می شود کرد.وی تاکید می کند: فرهنگستان پیشتر اقداماتی در شورای عالی فضای مجازی انجام داده بود و سهم قابل توجهی (حداقل به استنباط خود ما) با شرکت در جلسات ایفا می کرد؛ اما ارتباط فرهنگستان با شورا اخیرا کمتر شده که شاید به دلیل سیاستگذاری های مدیریتی باشد و روندی را که پیشتر تبدیل به توافقنامه ای شده بود قصد داشتیم ادامه دهیم اما اخیرا کمتر بازخورد دریافت کردیم.نویسنده کتاب «پژوهش‌های زبان‌شناختی فارسی» در پاسخ به این سووال که آیا قانون لازم برای جلوگیری از این رومن نویسی (لاتین نویسی) و صیانت از خط فارسی وجود دارد، می گوید: ممکن است مشکل قانونی داشته باشیم اما مشکل عزم هم داریم، شاید بعضی از این موارد قبلا اصلا مورد توجه و مطرح نبوده و قبلا اصلا لازم نبوده است اما حالا که مشهود است می توان قانونی را برای آن تدوین کرد.هدی قوامی پور کارشناس معاونت محتوا در مرکز ملی فضای مجازی که دبیرخانه شورای عالی فضای مجازی به شمار می آید در مورد تلاش های این مرکز می گوید: به طور کلی بحث فضای عمومی از بیلبوردهای شهری تا کالاها و … حوزه فضای مجازی نیست، گرچه آسیب در فضای فیزیکی به فضای مجازی هم منعکس می شود.وی می افزاید: در کمیسیون محتوای مرکز ملی فضای مجازی برنامه ملی خط و زبان فارسی را با کمک نمایندگان دستگاه های مربوط تدوین کرده ایم و این برنامه ملی در کمیسیون عالی تولید و ارتقای محتوا زیر نظر مرکز تصویب شده و باید به تصویب شورای عالی فضای مجازی برسد.این کارشناس مرکز ملی فضای مجازی در خصوص محتوای این برنامه می افزاید: در برنامه اشاره شده هر دستگاهی چه وظیفه ای را برای صیانت از زبان فارسی در فضای مجازی برعهده دارد؛ محورهای برنامه شامل آگاهی بخشی عمومی، جایگاه خط و زبان فارسی، فرهنگسازی، ایجاد نهضت عمومی برای حفظ خط فارسی، بسترهای اجتماعی زبان فارسی، آموزش زبان فارسی و… است. قوامی پور درمورد کمرنگ شدن نقش فرهنگستان زبان و ادب فارسی در جلسات تصویب این برنامه نیز پاسخ می دهد: کارشناسان و نمایندگان فرهنگستان به عنوان مشاور ملی با مرکز همکاری می کردند، اما اکنون در مرحله ای هستیم که برنامه که از حدود یک سال قبل آماده است باید در شورای عالی فضای مجازی تصویب و بعد از آن اجرا شود. وی در نهایت تاکید می کند: این مرکز تنها سیاست های کلی را تدوین و راهکار اجرایی برای دستگاه های مرتبط استخراج می کند ولی وظیفه اجرایی ندارد.اما شاید مهمترین نقش در اجرای قانون ممنوعیت استفاده از لغات بیگانه که تنها قانون موجود برای صیانت از خط فارسی است برعهده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران باشد که متاسفانه ناجا به تماس های پی در پی خبرنگار ایرنا در مورد چرایی اجرا نشدن این قانون یا حتی نقض آن توسط نیروی انتظامی پاسخی نداد. ** برنامه ملی خط و زبان فارسی و سند گسترش زبان فارسی در انتظار!غیر از برنامه ملی خط و زبان فارسی که در مرکز ملی فضای مجازی تدوین شده است و هنوز به تصویب شورای عالی فضای مجازی است؛ سند گسترش ملی خط و زبان فارسی نیز که فرهنگستان تدوین کرده در انتظار تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی است.دبیر مقدم در این مورد می گوید: تدوین این سند از حدود سه سال قبل به فرهنگستان واگذار و در جلسه های متعددی با بهره گیری از دیدگاه های نمایندگان وزارتخانه های مرتبط مانند وزارتخانه های علوم، آموزش و پرورش، فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان ارتباطات اسلامی، صدا وسیما و برخی دانشگاه ها و سازمان ارتباطات اسلامی تنظیم و تدوین شد.وی ادامه می دهد: نسخه غیرقابل استناد سند برای شورای عالی انقلاب فرهنگی ارسال شد و از نزدیک به یک سال قبل، فرهنگستان منتظر قرار گرفتن آن در دستور کار شورای یاد شده است و هنوز در این شورا در دستور قرار نگرفته است. از آنجا که محتوای سند ملی گسترش زبان فارسی و برنامه ملی خط و زبان فارسی هنوز معلوم نیست و همچنین نمی دانیم ضمانت اجرایی هر یک از این برنامه ها چقدر خواهد بود، شاید باید به قانون موجود استناد کرده و ضمن اجرای دقیق آن و نظارت بر موارد تخطی برای رفع مشکل زیرساختی رایانه ها که اجازه نوشتن اعداد و ارقام را به زبان فارسی نمی دهد، چاره ای بیاندیشیم. یقینا آموزش، فرهنگسازی و جلوگیری از استفاده از خط انگلیسی در فضاهای عمومی استفاده از آن را در حوزه های خصوصی تا حدی کاهش می دهد.

منبع: بهارنیوز

این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا درباره تاثیر خودسانسوری بر ادبیات اظهار کرد: خودسانسوری دو نوع است؛ یکی این‌که ما مجبوریم طبق چهارچوب مشخص‌شده حرف‌هایی برای بیان کردن انتخاب کنیم. چرا؟ برای این‌که این حرف‌ها بتوانند به دست مخاطب برسند. نوع دیگری از خودسانسوری هم هست که نویسنده با آن‌ها بزرگ شده و خود به آن‌ها توجه کرده است، اما دوست ندارد دیگران به آن‌ها توجه کنند. اما خودسانسوری گاهی برای نویسنده یک فضای مورد توجه ایجاد می‌کند که گاه از طریق آن به نوعی از زیبایی‌شناسی می‌رسد. ولی این زیبایی‌شناسی هم از بیرون به او تحمیل نمی‌شود؛ بلکه سعی نویسنده قوام بخشیدن به فکر و ساختار اثرش است، که در نهایت به مهندسی و معماری قابل قبول در داستان تبدیل می‌شود. او افزود: این‌که ما گاهی به‌خاطر خودسانسوری دچار مشکل می‌شویم و آزاردهنده است به این مسئله برمی‌گردد که نویسنده در چه ژانری قلم می‌زند و می‌خواهد آن ژانر را نگه دارد اما گاه این خودسانسوری به نوعی زیبایی‌شناسی تبدیل می‌شود. مثلا جیمز جویس وقتی  اولین‌بار کتاب «اولیس» را نوشت و آن را برای چاپ به ناشر سپرد، ممیزی یک بخش از کتاب را حذف کرد و اعلام کرد این بخش از کتاب باید اصلاح شود. جویس هم مجبور شد این فصل را دوباره بنویسد. پس از این‌که این فصل را تغییر داد خودش اقرار کرد که بخش تغییریافته بهتر از قبل شده است. آرام در ادامه گفت: در جامعه‌ بسته که نمی‌توان تمام مسائل را عریان مطرح کرد، نویسنده باید راه‌هایی برای بیان حرف‌ها و افکارش پیدا کند و از نمادها و نشانه‌هایی بهره بگیرد و طبق سبک نوشتاری خودش از آن‌ها استفاده کند. خودسانسوری به نویسنده و ترفندهای نویسنده در نویسندگی بستگی دارد. این داستان‌نویس درباره خودسانسوری در بین نویسندگان ایرانی و رویکردهای آن‌ها نسبت به این مسئله بیان کرد: ما در کشورمان دو نوع نویسنده داریم؛ یک دسته نویسندگانی که نمی‌توانند پیرایه‌های سیاسی را از بدنه‌ متن خود دور کنند؛ در نتیجه نظرگاه‌های سیاسی باعث می‌شود متن‌های آن‌ها به دست خواننده نرسد. دسته دیگری از نویسندگان هستند که راه میانه را در پیش گرفته‌اند؛ نه افراط می‌کنند و نه تفریط. این دسته کسانی هستند که می‌خواهند با استفاده از  نمادها و نشانه‌ها حرف‌های خود را در  آثارشان بزنند و آن را به دست مخاطب برسانند. این دسته اغلب نویسندگانی هستند که برآمده از دهه ۴۰ هستند و تجربیات آن‌ها از جوان‌ها خیلی بیش‌تر است. آرام همچنین گفت: در بحث خودسانسوری نویسندگانی که به جامعه تعهد دارند کارشان سخت‌تر است چون می‌خواهند به جامعه تعهدی داشته باشند که در آن تنگناها و مشکلات زیادی وجود دارد و نویسنده باید از آن‌ها گذر کند. این کار برای نویسنده متعهد کار بسیار سختی است و بر همین مبنا  این دسته از نویسندگان به نماد و نشانه روی می‌آورند. احمد آرام یک مجموعه داستان جدید با نام«جعبه سیاه ماشین تحریر» و رمانی با نام«باغ استخوان‌های نمور» را آماده انتشار دارد. به گفته او، روایت در این رمان با آثار دیگرش متفاوت است و سویه‌های مدرن در پرداخت آن مشهود است. تم این رمان به زندگی اجتماعی امروز مربوط است که در آن سایه تروریسم جهانی هم وارد شده است. احمد آرام تا کنون سه رمان و شش مجموعه داستان منتشر کرده است.

منبع: بهارنیوز

گروه فرهنگی: «میترا حجار» بازیگر سینما به مناسبت حضور و نوع پوشش انوشه انصاری به عنوان نماینده ی اصغر فرهادی کارگردان فیلم فروشنده در مراسم اسکار، در یادداشتی اینستاگرامی نوشت: اولین چیزی که همیشه با شنیدن نام خانم انصاری به یاد می آورم زمانی ست که برای سفر به فضا آماده می شدند بر روی یک آستین لباس فضانوردی به طبع پرچم آمریکا قرار داشت و خانم انصاری درخواست کردند روی آستین دیگر پرچم ایران باشد. نخست با درخواست ایشان مخالفت شد اما خانم انصاری در پاسخ به سادگی گفتند که به سفر نخواهند رفت و به ناچار خواسته شان پذیرفته شد.تکرار آن اتفاق به نوعی با عدم حضور آقای فرهادی و ترانه عزیزم در مراسم شب گذشته نشانگر شکل تازه ای از سیاست است که در آن نه با تهدید و ارعاب و خشونت بلکه با اندکی زیرکی و در کمال خونسردی و احترام سیاستمداران را در موقعیتی قرار می دهد که تمام دنیا از جمله مردم کشورشان به واهی بودن تصمیمات و اعمالشان پی ببرند. این پیروزی را می بایست به مردم ایران تبریک گفت که با تمام مصائب چنین هوشمندانی را در خود پرورش می دهند و آرزو کرد ای کاش کسانی که افتخارات ما را به مردم دنیا نشان داده اند در جایگاه بین المللی نماینده مردم ایران بودند یا حداقل ای کاش سیاستمداران بر اساس توانایی های خارق العاده شان انتخاب می شدند…(البته این رویایی بیش نیست چون کسانی که به چنین جایگاهی می رسند به مقام احتیاجی ندارند).پ ن: شنیدم ترامپ در جواب نامه نوشته:Salt in salt cellar does not have SalinityMy heart can not bear distanceمی گم حالا که به آرزوی بالا نمی رسیم کاش حداقل یک سری سیاستمداران را پس از بازنشستگی به استند آپ دعوت کنیم که استعدادشون به فنا نره ?

منبع: بهارنیوز

چهره‌های مطرح زیادی پس از برنده شدن فیلم «فروشنده» در اسکار خوشحالی خود را از این اتفاق خوشایند برای سینمای ایران ابراز کردند. کیانوش عیاری کارگردان سینما نیز در گفتگویی که با سینما سینما داشته از خرسندی‌اش بابت دریافت این جایزه ارزشمند گفته است.فرهادی برای دومین بار و این دفعه برای ساخت فیلم « فروشنده» توانست جایزه بهترین فیلم غیر انگلیسی زبان مراسم اسکار را کسب کند. او به دلیل منع صدور ویزا برای هفت کشور مسلمان از سوی دولت آمریکا حضور در این مراسم را تحریم کرد؛ نمایندگان فرهادی در این مراسم انوشه انصاری و فیروز نادری بودند که اسکار فرهادی را دریافت کردند. کیانوش عیاری کارگردان سینما درباره کسب دومین اسکار اصغر فرهادی برای فیلم «فروشنده» گفت: «کسب اسکار آن هم برای دومین بار برای اصغر فرهادی را به فال نیک می‌گیرم. اتفاق مهمی است که هر چه درباره آن صحبت کنیم، کم است. مهم نیست که چه کسی از کسب این جایزه خوشحال می شود یا ناراحت، در نهایت اصغر فرهادی جایزه اسکار را کسب کرده و باید به او افتخار کنیم. تمام این اتفاقات و کسب چنین جایزه‌ای به سود سینمای ایران است و ما باید این موضوع را به خوبی درک کنیم. کسانی هم که نمی دانند و متوجه نیستند باید درک کنند که فرهادی کمک بزرگی به سینمای ایران کرده است.» او ادامه داد: «بیانیه فرهادی به اندازه جایزه‌ای که برد اهمیت داشت. زیرا ما اکنون در شرایط ویژه ای هستیم. این شرایط را آمریکا به وجود آورده است؛ و فرهادی با موضوعاتی که در این مراسم ابراز کرد نشان داد که درک و فهم بالایی از شرایط دارد و مسائل به خوبی تجزیه و تحلیل کرده است.» کارگردان فیلم «کاناپه» درباره مورد توجه قرار گرفتن فیلم های اصغر فرهادی در جشنواره های بین المللی گفت: «سینمای ایران طی سه دهه اخیر ویژگیهای زیادی داشته است؛ همین موضوع باعث شده که مورد توجه مخاطبان غیر ایرانی قرار بگیرد. البته بعضی اوقات در فیلم های اجتماعی افراط بیداد می کند. اما نمونه ملایم تر و واقع گرایانه آن در فیلمهای فرهادی به خوبی دیده می شود. به همین دلیل، سینمای ایران طی سالهای اخیر از اهمیت بالایی برخوردار شده و نزدیک به سی سال است که سینمای ایران مورد توجه بسیاری از جشنواره های خارجی قرار گرفته.» عیاری درباره فرهادی گفت: «به آقای فرهادی تبریک ویژه می گویم. البته تبریک من کاملا دو آتیشه است. به فرهادی افتخار می کنیم و امیدوارم که این راه را به خوبی دنبال کند.»

منبع: بهارنیوز