سینما «قیام» تخریب می‌شود

سینما «قیام» از سینماهای وابسته به بنیاد مستضعفان انقلاب اسلامی با تغییر کاربری تجاری، به فروش گذاشته شد.

مدتی است ساختمان سینما «قیام» که این روزها با نام تماشاخانه «طهران» که در تقاطع خیابان ولیعصر و طالقانی قرار دارد، برای فروش گذاشته شده و مساله قابل توجه این است که این فروش با کاربری تجاری انجام می‌گیرد.

به گزارش مهر، امور مربوطه به این سینما که متعلق به بنیاد مستضعفان است از مدتی پیش به شرکت «نورتابان» از جمله شرکت های وابسته به این بنیاد، انتقال پیدا کرده است.

همین مساله سبب شد تا با محمدرضا صابری مدیرعامل شرکت سینمایی «نورتابان» تماس بگیریم تا از علت فروش و زمان دریافت مجوز تغییر کاربری سینما و چگونگی فروش این ملک مطلع شویم که وی در این زمینه پاسخگو نبود.

فروش ملک سینما قیام در حالی انجام می‌گیرد که در این سال‌ها تلاشی برای بازسازی و اضافه شدن آن به ناوگان سینمایی کشور نشده بود و در این مکان تئاتر آزاد روی صحنه می رفت.

کمبود سالن سینما به نسبت تولیدات سینمایی یکی از مشکلات جدی در صنعت سینمای ایران است.

سینما قیام در سال ۱۳۴۵ با نام «سینه موند» تاسیس شد. این سینما دارای یک سالن سینما با ظرفیت ۴۰۰ نفر بود که در آن فیلم های کودکان و نوجوانان نمایش داده می شد.


منبع: عصرایران

حمایت شهاب حسینی از حسن روحانی

شهاب حسینی اعلام کرد که در انتخابات ریاست جمهوری به حسن روحانی رای می‌دهد.

شهاب حسینی هم در صفحه اینستاگرام منتسب به خود، از حسن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری حمایت کرد.

این بازیگر نوشت: «با یاد خدای حی و حاضر و ناظر بر پندار، گفتار و کردار ما. هم میهنان و بستگان عزیز، فهیم، صبور و غیورم در خانواده بزرگ ایران زمین همواره در شرایط سرنوشت سازی چون انتخابات ریاست جمهوری، پای اهل هنر و فرهنگ هم خواه ناخواه به شرایط موجود باز می‌شود و پیرو همین مطلب در این روزها این عضو کوچک خانواده نیز مکرر از جانب ستادهای انتخاباتی هریک از کاندیداهای محترم دعوت به اعلام حمایت شدم اما مایل بودم بعد از اتمام برنامه‌های مناظره نامزد‌های محترم و دیدن و شنیدن دیدنی‌ها و گفتنی‌هایشان به عنوان یک ایرانی حاضر در عرصه هنر که رویکرد و نگاه سیاسی‌اش مورد پرسش جامعه‌ای است که در آن زیست می‌کند، طی این یادداشت، تحلیلیِ کوتاه و نظر فکری و قلبی خود را با هموطنانم در میان بگذارم.

از آنجا که در مسیر نیل به اهدافی که موجب تعادل و در نهایت تعالی جوامع و ملت ها می گردد، چهار سال زمانی کافی برای به بار نشستن درخت امید و اعتدال نیست. به نظر می رسد انتخاب درست و منطقی، دادن فرصت و اعتماد دوباره به کسانی است، که دولتشان وارث دو دوره دولتی بود که زیر ساخت ها و بنیان های اقتصادی و فرهنگی و سیاست خارجی ایران را با تغییراتی منفی و بعضاً جبران ناپذیر مواجه ساخته بود.

لذا شاید عملکرد مفید دولت فعلی را بشود شامل دو بخش دانست. دو دوره دو ساله که دو سال اول را به بازسازی و مرمت دوباره زیر ساخت های مذکور و دو سال دوم را پس از رسیدن به نقطه صفر محور اعداد از چند پله منفی که شرایط کشور به آن نزول کرده بود، به آغاز حرکت و پی ریزی های دوباره در جهت ثبات و امنیت کشور که ضامن و شرط اصلی و زمینه ساز رشد و توسعه سرزمین میباشد،اختصاص داده‌اند.

بنابراین، دستاوردهای این دولت به مثابه نو نهالی از نو است که سر از خاک برآورده. حال، این تصمیم با ما است که از این نهال برای به بار نشستن، حمایت و حفاظت کنیم، یا به سیاق هر دولتی که طی این سال‌ها دستاوردهای دولت پیش از خود را از ریشه برکند تا خود نهالی از نو بکارد، که باز تا به آستانه شکوفایی رسید، بار نداده از ریشه برکنده شود، ما همچنان با دهانی باز و چشمانی منتظر در انتظار به بار نشستن درخت تنومند عزت، رشد، شکوفایی، سلامت و سعادت سرزمینی باشیم که هر باغبانش در پی بنا نهادن نهال مورد پسند و سلیقه خود در آن است و شاهدی بر این احوال که بازتاب هر عملکردی از سوی دولتمردان مستقیماً در جامعه روی نشان می‌دهد.

مجالی بر تحلیل مناظره‌ها در این چند سطر نیست که همگان خود بر آن واقف و عاقلند. اما پندار این عضو کوچک خانواده بزرگ ایران زمین، بر این باور است که طبعاً در شرایطی که رییس‌جمهور محترم، جناب آقای دکتر روحانی طی چهار سال گذشته بیشتر معطوف به موارد و مصالح کلان کشور در ابعاد منطقه‌ای و جهانی بوده‌اند، طبعاً و شاید بیشتر موارد اجرایی در امور داخلی کشور، در تقسیم کارهای کلان مملکتی، بر عهده معاونت اول محترم ایشان جناب آقای جهانگیری بوده است. و حال که به همت ملت و دولتِ آقای دکتر روحانی، کشور از ثبات و امنیت منطقه‌ای برخوردار بوده و حال که به نظر می‌رسد چهار سال آینده، سال های متمرکز بر امورات داخلی است، ندای درونی بر آمده از منطق و عاطفه توامان در اندیشه این هم میهن کوچک، میل قلبی مرا به حمایت از دولت اعتدال و تداوم اعتماد به عهد میان مردم و آقای دکتر روحانی که چهار سال پیش بسته شد سوق می‌دهد چرا که صداقت، دلسوزی و آرمان‌خواهی را در ایشان بیش از دیگر رقبایشان احساس کردم

لذا با امید به خدا، در روز انتخابات، در حالی که بلور نازک اعتماد خویش را در جهت باور بر آینده سرزمینم به کاندیدای مورد نظرم جناب آقای دکتر حسن روحانی اهدا می‌کنم، برای حمایت از ایشان پای صندوق رای حاضر خواهم شد، و رای خود را به امانت به صندوق خواهم سپرد.

با یاد و امید به پروردگار یکتا.

همراه با ارادت و احترام به مردم عزیز و متین سرزمینم.»


منبع: عصرایران

مصطفی زمانی: در «تیک آف» به ته خط رسیدم

جوان ناشناس بازیگر نقش حضرت یوسف‌(ع) حالا چهره‌ای شناخته شده است که با حضور در نقش‌های جدی و تأثیرگذار، استعداد خود را در این حوزه به نمایش گذاشته است. او که امروز در جمع بازیگران حرفه‌ای قرار دارد، همواره سعی کرده فیلم‌ها و نقش‌های متفاوتی را تجربه کند، اما در این میان، گاهی پیش می‌آید که دست به انتخاب‌های عجیب و دور از ذهن بزند.

در «تیک آف» به ته خط رسیدم

او این روزها فیلم سینمایی تیک‌آف به کارگردانی احسان عبدی‌پور را بر پرده سینماها دارد که در آن، نقش فائز، جوان ناکامی را بازی می‌کند که روزگاری خانواده‌ای مرفه داشته ولی به‌دلیل بی‌کفایتی و ندانم کاری پدر، تمام زندگی و اموالشان را سر میز قمار می‌بازند و به خاک سیاه می‌نشینند. به بهانه اکران فیلم تیک‌آف با زمانی گفت‌وگو کرده‌ایم که در ادامه می‌خوانید.

وقتی سراغ بازیگری آمدید،‌ چه دورنمایی از هنر داشتید؟ آیا فکر می‌کردید در این حرفه ماندگار شوید؟

در گذشته بازیگری برایم جدی نبود. البته بچه که بودم، تقلید صدا می‌کردم یا در نمایش‌های مدرسه نقش‌هایی را به‌عهده می‌گرفتم، اما عاشق و شیفته بازیگری نبودم و قبل از انتخاب شدنم برای نقش یوسف (ع) اصلا بازیگری برایم جذاب نبود. ما در جایی از شمال زندگی می‌کردیم که خیلی از بازیگران آنجا می‌آمدند، اما من هیچ‌وقت نرفتم کنارشان عکس بگیرم. کلا نسبت به دنیای بازیگری بی‌تفاوت بودم.

بعد که در این حرفه تثبیت شدید، معمولا حساب شده نقش‌هایتان را انتخاب کردید، اما در آثاری مثل یک عاشقانه ساده هم بازی کردید که هیچ نتیجه مثبتی برای شما به همراه نداشت. چرا چنین نقش‌هایی را انتخاب کردید؟

هر کدام از این نقش‌ها فرصتی بود تا نقش یک عاشق، معتاد و خلافکار را تجربه کنم. هیچ‌وقت نمی‌خواستم در یک چهارچوب خاص بازی کنم.

همکاری با آقای عبدی‌پور، کارگردان فیلم تیک آف چگونه بود و چطور شد که نقش فائز را به شما پیشنهاد دادند؟

دستیار آقای عبدی‌پور، من را از قبل می‌شناخت و پیشنهاد بازی در نقش فائز هم از طرف او بود. وقتی فیلمنامه را خواندم، نقش و کلیت کار را خیلی دوست داشتم، اما تنها مشکل، صحبت کردن با لهجه جنوبی بود که آقای عبدی‌پور گفتند، تو می‌توانی و من هم به گفته ایشان اعتماد کردم و کار را شروع کردیم.

در بین آن چند جوانی که در پی از بین بردن عقده‌های زندگی‌شان هستند، شخصیت دیگری هم بود که دوست داشتید به جای فائز آن را بازی کنید؟

من فائز را دوست داشتم و از اول هم قرار بود همین نقش را بازی کنم.

در «تیک آف» به ته خط رسیدم

فائز پسر تنها و سرخورده‌ای است که به آخر خطر رسیده. چطور به این نقش رسیدید و برای رسیدن به آن چقدر با آقای عبدی‌پور تعامل داشتید؟

همان‌طور که گفتم،‌ بزرگ‌ترین مشکل من برای این نقش لهجه جنوبی‌اش بود که آن هم با توجه به این‌که خود احسان جنوبی است، تمام دیالوگ‌ها را با لهجه بوشهری با من تمرین کرد تا توانستم از پس آن برآیم، ضمن این‌که تمام مدتی که برای پیش‌تولید فیلم به جنوب رفتیم، غیر از یک روز، من با لهجه جنوبی حرف می‌زدم. لهجه جنوبی خیلی شیرین است و دوستش دارم؛ حتی الان هم با احسان جنوبی حرف می‌زنم.

ما به ازاهای بیرونی شخصیتی مانند فائز را از نزدیک دیده‌اید؟

به نظرم، ما به ازای بیرونی یک کاراکتر زمانی معنا پیدا می‌کند که در فیلمنامه چیزی نباشد، اما ما به ازای شخصیت فائز در فیلمنامه بود و زوایای این نقش بخوبی در متن ترسیم شده بود. فائز در لحظه زندگی می‌کرد و اساسا چیزی برای از دست دادن نداشت. او گذشته‌اش را پاک کرده بود و آینده هم اصلا برایش مهم نبود. به همین خاطر تمام تصمیماتش را در یک لحظه می‌گرفت.

پس جای دلسوزی داشت!

نه، اصلا. شخصیتی که آنقدر آزادانه تصمیم بگیرد و عمل کند، جای دلسوزی ندارد. کاری به خوب و بد بودن فائز ندارم، اما او در کارنامه من جزو شخصیت‌هایی است که دوستش دارم.

نحوه ارتباط و تعاملتان با بازیگران دیگر فیلم (پگاه آهنگرانی، رضا یزدانی و سوگل قلاتیان) چطور بود؟

با خانم آهنگرانی از قبل در چند کار همکاری داشتیم و بخوبی با هم آشنا بودیم، اما با خانم قلاتیان اولین کارمان بود و طبیعتا روزهای اول کمی این همکاری سخت بود. با رضا یزدانی و حمزه مقدم هم لهجه و دیالوگ‌ها را تمرین می‌کردم و کلا همکاری خوبی با هم داشتیم.

رضا یزدانی که از شما و کمک‌هایی که برای درآوردن شخصیت شیرزاد به او کردید، خیلی تعریف می‌کرد؟

رضا پسری خوب و بازیگوش و کودک درونش بشدت فعال است. ما هر شب دیالوگ‌ها را با هم تمرین می‌کردیم و وقتی سر صحنه می‌رفتیم، دیگر چیزی برای تمرین نبود و فقط اجرا داشتیم.

در «تیک آف» به ته خط رسیدم

با توجه به این‌که شما بازیگری را از تلویزیون آغاز کردید، بازی در مدیوم‌های مختلف برایتان چه تفاوتی دارد؟

هیچ فرقی ندارد. من علاقه‌مند به بازی در شخصیت‌هایی هستم که عمرم را به هدر ندهد، اما به هر حال فضای سینما فضای آزاد و رهایی است و بازی در آن راحت‌تر است.

در حال حاضر، مشغول چه کاری هستید؟

الان مشغول بازی در سریال شهرزاد هستم و تا این سریال تمام نشود، اجازه کار در پروژه دیگری را ندارم.

روی خط جایزه

مصطفی زمانی، بازیگر جوان سینمای کشورمان از همان ابتدا استعداد خود را نشان داد و بازی در نقش یوسف پیامبر آنچنان دیده شد که همین اولین بازی، پله‌ای شد برای پرتاب. او در بازیگری تا جایی پیش رفت که در همین چند سال فعالیت توانست برای فیلم جیب‌بر خیابان جنوبی، جایزه بهترین بازیگر نقش اول مرد از جشن خانه سینما، برای فیلم قصه عشق پدرم، جایزه بهترین بازیگر نقش مکمل مرد، برای بازی در فیلم کیفر کاندیدای بهترین بازیگر مرد سال از نگاه منتقدان، برای بازی در فیلم بدرود بغداد، کاندیدای بهترین بازیگر نقش اول مرد و چند جایزه دیگر شد. از آثار شاخص زمانی می‌توان به جامه دران، خط ویژه، یک روز بخصوص، من همسرش هستم و سریال‌هایی مانند در چشم باد اشاره کرد.در سریال در چشم باد،‌ زمانی نقش پسر بیژن (پارسا پیروزفر) را بازی کرد.


منبع: برترینها

انتشار کتاب روزنوشته‌های مصور یک عکاس و خبرنگار جانباز

فغان نیزارها در ۲۵۱ صفحه و به همراه ۸۰ قطعه عکس روایت مستند و مصوری از روزهای ۱۸ تا ۲۸ اسفندماه سال ۱۳۶۳ است.

فغان نیزارها روزنوشته‌های مصور و مستند مجید کریمیان عکاس و خبرنگار
جانباز از ۱۰ روز حضور در عملیات بدر در سرای اهل قلم نمایشگاه بین المللی
کتاب رونمایی شد.

به گزارش ایران‌اکونومیست، در مراسم رونمایی از
کتاب فغان نیزارها محبوب شهبازی مدیر کل اسناد و انتشارات بنیاد شهید و
امور ایثارگران، محمد مهدی شاکری از پژوهشگران حوزه مفهوم شناسی ایثار و
شهادت و برخی نویسندگان، صاحب نظران و دوست داران کتاب حضور داشتند.

فغان
نیزارها در ۲۵۱ صفحه و به همراه ۸۰ قطعه عکس روایت مستند و مصوری از
روزهای ۱۸ تا ۲۸ اسفند ماه سال ۱۳۶۳ است که ۱۰ روز آن مربوط به حضور مجید
کریمیان در عملیات بدر می باشد.

این کتاب بعد از گذشت ۳۳ سال از
عملیات بدر به دست چاپ سپرده شده تا خوانندگان برای اولین بار با چگونگی
حضور خبرنگاران، عکاسان و تصویربرداران در دوران جنگ تحمیلی آشنا شوند.
تلفیق تصاویر با دست نوشته ها در این اثر حقیقت را پر رنگ تر و متن را برای خواننده ملموس تر و خواندنی تر کرده است.

تمامی
عکس های چاپ شده در این کتاب برای اولین بار منتشر شده اند و توسط مجید
کریمیان که در دوران دفاع مقدس به عنوان عکاس ایرنا در عملیات ها حضور می
یافت، گرفته شده اند و در آرشیو اداره عکاسی خبرگزاری جمهوری اسلامی موجود
است.
 
کتاب حاضر خاطرات او را از زمان عزیمت به جبهه، حضور در
پادگان دو کوهه، منطقه عملیاتی بدر، رفتن به خط مقدم با قایق های تندرو،
حضور در کنار رود دجله به همراه رزمندگان، مواضع و سنگرهای فتح شده، عکاسی
از اسرای عراقی، نقل و انتقال  مجروحین و شهدا، ترک منطقه عملیاتی و بازگشت
به تهران را به رشته تحریر در آورده است.

کریمیان در این کتاب
چگونگی آشنایی خود و همراهی با دو خبرنگار شهید جاویدالاثر عبدالمناف
معراجی نیا و حسین آذرنیا را نوشته و به تصویر کشیده است.

در انتهای
کتاب نیز زندگی نامه دو شهید جاویدالاثر معراجی نیا و آذرنیا و اهداف و
نتایج عملیات بدر برای آشنایی بیشتر خوانندگان آورده شده است.

انتشار کتاب روزنوشته‌های مصور یک عکاس و خبرنگار جانباز

کریمیان
این کتاب را به دو خبرنگار جاویدالاثر معراجی نیا و آذرنیا و خانواده
آنان، تمامی خبرنگاران و عکاسان دوران جنگ تحمیلی، شهدا و جانبازان و
خانواده آنان و همه آزادگان، رزمندگان و سنگرسازان بی سنگر جهاد سازندگی که
در طول هشت سال دفاع مقدس از سرزمین پدری و مادریشان دفاع و بدون هیچ چشم
داشتی برای سر بلندی کشورشان تلاش کردند، تقدیم کرده است.

او در
انتهای مقدمه کتاب آورده است: و این کتاب را تقدیم می کنم به همسر عزیز،
مهربان، شجاع و سخت‌کوشم که هیچ‌گاه مانع حضورم در جبهه‌های جنگ نشد و در
آن شرایط جنگی کشور به تنهایی مسئولیت تربیت و بزرگ کردن دو دخترمان مهدیه و
زینب را بر عهده داشت و جای خالی مرا که برای آنان همسری و پدری نکردم، پر
کرد.

مجید کریمیان از اوایل سال ۱۳۶۲ کار عکاسی خبری را در سازمان
خبرگزاری جمهوری اسلامی شروع و از اواخر همان سال با شروع عملیات خیبر کار
عکاسی جنگ را آغاز کرد.

کریمیان تا مرحله پذیرش قطعنامه ۵۹۸ در بیش
از ۱۳ عملیات بزرگ و کوچک از جمله خیبر، بدر، والفجر ۸ و ۱۰، کربلای ۴ ، ۵ و
۱۰، بیت المقدس ۲ ، ۵ و ۷، نصر ۸، عملیات بدر ۵ و عملیات مرصاد به عنوان
عکاس خبری حضور داشته است.

وی در سیزدهم شهریور ماه سال ۱۳۶۰ در
عملیات باز پس گیری شهر بستان، دراثر اصابت گلوله توپ به تانکی که در آن
بود، از ناحیه هر دو پا و گوش به سختی مجروح شد و تا مدتی نیز شنوایی خود
را از دست داد و به همین خاطر حدود یک سال بستری بوده است.

او بیش
از ۳۱ سال به عنوان عکاس و خبرنگار حرفه ای در ایرنا مشغول به کار بوده و
اواسط سال ۹۳ از سازمان خبرگزاری جمهوری اسلامی بازنشسته شده و در حال حاضر
سردبیر سایت خبری ایران اکونومیست است.

کتاب فغان نیزارها توسط نشر شاهد وابسته به معاونت فرهنگی و امور اجتماعی بنیاد شهید و امور ایثارگران منتشر شده است.


منبع: عصرایران

پاسخ رییس‌جمهور مکزیک به دی‌کاپریو

به گزارش مهر،  به نقل از تایم، دی کاپریو در تاریخ ۱۰ ماه می ۲۰۱۷ در توییتر نوشت: «واکیتا» (گرازماهی کالیفرنیا) یکی از در معرض خطرترین پستانداران دریایی جهان است.
 




وی افزود: این گونه آبزی را تنها می‌توان در سواحل مکزیک و خلیج کالیفرنیا پیدا کرد. او از مردم خواست تا به وی و بنیاد «حیات وحش جهانی» ملحق شوند تا بتوان دست به حفظ این گونه زیستی زد.هر چند شاید این گفته دی‌کاپریو تنها به عنوان یک توییت محسوب شود اما او یکی از بزرگ‌ترین فعالان محیط زیست در جهان است و این توییت بازتابی جهانی یافت.دی کاپریو همان روز در توییتی دیگر اشاره کرد که این حیوانات کوچک آبی در تورهای ماهیگیری گیر می‌کنند و همین موجب کاهش چشمگیر تعداد آنها شده است.

گفته می شود تنها ۳۰ عدد از این حیوانات در خلیج کالیفرنیا باقی مانده که در مقایسه با سال ۲۰۱۱ به معنی کاهش ۹۰ درصدی است. گفته می شود به همین دلیل عکس‌های نادری از این حیوان وجود دارد.یکی از دلایل اصلی کاهش این حیوان علاقه وافر چینی‌ها به ماهی توتوابا است که تنها در خلیج کالیفرنیا زندگی می‌کند و ماهیگیران مکزیکی برای شکار این ماهی، معمولا واکیتاها را گرفتار می‌کنند.دی کاپریو با ارتباط با «بنیاد حیات وحش جهانی» از انریکه پنا رییس جمهوری مکزیک خواسته است برای حفاظت این گونه کمیاب وارد عمل شود.

 



از جمله مواردی که از رییس جمهوری مکزیک خواسته شده این است که مانع ماهیگیری غیرقانونی در این منطقه شود.دولت مکزیک تاکنون گام‌هایی برای حفاظت از این گونه دریایی برداشته است.سال ۲۰۱۵ مکزیک یک ممنوعیت دو ساله ماهیگیری با تور را در این منطقه اعمال کرد اما این طرح به درستی و با شدت عمل اجرا نشد و همین عاملی بود که موجب کاهش ادامه دار شمار این حیوانات شد.در حالی که تاریخ این ممنوعیت ماه آوریل ۲۰۱۷ به پایان رسید، اکنون بازیگر اسکاری خواستار وارد عمل شدن رییس جمهوری مکزیک شده است.

این درخواست دی کاپریو با پست توییتری رییس جمهوری مکزیک روبه رو شد که با توییتی به آن پاسخ داد.وی در توییتی نوشته است از درخواست دی کاپریو و بنیاد حیات وحش جهانی برای حمایت از این حیوان دریایی حمایت می‌کند.او در شماری توییت‌های پشت سر هم درباره تلاش هایی که برای حفاظت از واتیکاها انجام داده صحبت کرده است.دی کاپریو ۱۷ میلیون فالوئر در توییتر دارد.


منبع: بهارنیوز

یک آمار تکان‌دهنده سینمایی!

طی چند روز گذشته، آمارهای غیر رسمی از حضورهای بین‌المللی سینمای ایران در چند سال اخیر منتشر شده است، خبرنگار ایسنا برای پیگیری و بدست آوردن آمار دقیق‌تر به سراغ محمد اطبایی رفت که حدود ۳۰ سال است،آمار بین‌المللی سینمای ایران ثبت می‌کند.اطبایی اعلام کرد که سینمای ایران در سال‌های پیش از انقلاب ۶۶۶ حضور، ۱۵۲ جایزه و ۷ داوری بین‌المللی داشته است. از ابتدای سال ۱۳۵۸ تا پایان سال ۱۳۹۵، در طی ۳۸ سال، ۳۴۹۳۰ حضور، ۳۶۸۵ جایزه و ۷۸۶ داوری بین المللی نصیب سینمای ایران شده است. به عبارتی، سینمای ایران در سال‌های بعد از انقلاب، در هر هفته به طور متوسط حدود ۱.۸ جایزه بین المللی دریافت داشته است، یعنی هفته‌ای ۱.۸ بار در سراسر جهان نام ایران با سینمای ایران مطرح شده است.

مدیر عرضه و پخش بین‌المللی “مستقل های ایرانی” افزود: در دو سال ۱۳۹۴ و ۱۳۹۵، آمار موفقیت‌های بین‌المللی سینمای ایران به دلایل مختلف افزایش چشمگیری داشته است، به گونه‌ای که در سال ۱۳۹۴، سینمای ایران ۲۲۷۱ حضور، ۳۸۲ جایزه و ۴۳ داوری بین‌المللی داشته و در سال ۱۳۹۵، این آمار به ۳۲۶۷ حضور (۱۴۴ درصد افزایش)، ۵۱۶ جایزه (۱۳۵ درصد افزایش) و ۸۵ داوری بین المللی دست پیدا کرده که حد نصاب جدیدی در تاریخ سینمای ایران محسوب می‌شود. شمار جایزه‌های بین‌المللی سینمای ایران در سال ۱۳۹۵ به تنهایی برابر است با کل جوایز سینمای ایران در چهل سال ۱۳۳۷ تا ۱۳۷۷!

اطبایی خاطرنشان کرد: فعالیت‌های هفت نهاد رسمی و دولتی، بنیاد سینمایی فارابی، سازمان صدا و سیما، سازمان سینمایی سوره (حوزه هنری)، کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، انجمن سینمای جوانان ایران و سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در سال ۱۳۹۵، منجر به ۳۷۶ حضور (حدود ۵/۱۱ درصد از کل حضورها) و ۸۸ جایزه بین‌المللی (حدود ۱۷ درصد از کل جوایز) شده است و هشت شرکت بخش خصوصی نیز در عرضه و پخش بین المللی سینمای ایران به فعالیت مشغولند که در سال ۱۳۹۵، ۶۵۷ حضور (حدود ۲۰ درصد) و ۷۹ جایزه بین المللی (جدود ۱۵ درصد) دریافت داشته‌اند.این پخش‌کننده بین‌المللی اذعان داشت: پخش‌کننده‌های خارجی نیز حدود ۲۰۰ حضور و ۵۰ جایزه بین المللی برای سینمای ایران در سال ۱۳۹۵ رقم زده‌اند و نکته جالب توجه آنکه، الباقی حضورها و جایزه ها که به طور عمده توسط فیلم‌های کوتاه کسب شده، توسط خود کارگردان‌های فیلم‌ها به دست آمده است. به عبارتی دیگر حدود ۲۰۰۰ حضور (۶۰ درصد) و ۳۰۰ جایزه (۵۸ درصد) بین المللی توسط خود سینماگران ایجاد شده که متاسفانه در غالب موارد از جشنواره‌هایی با کیفیت پایین کسب شده است. کیفی‌ترین حضورها و جوایز بین المللی سینمای ایران در سال ۱۳۹۵، همچون چند سال اخیر توسط بخش خصوصی و پخش‌کننده‌های خارجی سینمای ایران، حاصل شده است.


منبع: بهارنیوز

انتقادمطهری از نوع برخورد با استادشجریان

به گزارش خانه ملت، علی مطهری نایب‌رئیس مجلس ، با اشاره به ثبت‌ملی ربنای استاد محمدرضا شجریان، گفت: «نباید آثار هنری را با گرایش‌های سیاسی مرتبط کرد؛ درواقع اگر گرایش سیاسی پدیدآورنده یک اثر را نیز قبول نداریم نباید آسیبی به اثر او برسد، لذا ثبت این اثر به‌همت سازمان میراث‌فرهنگی اقدام مناسبی بود.»نماینده مردم تهران، ری، شمرانات، اسلامشهر و پردیس در مجلس  با بیان اینکه نوع برخورد با آقای شجریان هم از ابتدا درست نبود، افزود: «بعضاً ممکن است ایشان در حوادث سال ۸۸ از موضوعی ناراحت و مصاحبه‌ای کرده باشند؛ با وجود این، ایجاد این نوع محدودیت برای هنرمندان کار درستی نیست، چراکه هنرمندان روحیه لطیفی دارند و ممکن است اظهارنظر تندی هم کرده باشند، اما نباید به آن خیلی حساسیت نشان داد. آن نوع برخوردها از ابتدا با ایشان درست نبود.» معاون رئیس‌جمهوری و رئیس سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری به‌تازگی دعای مشهور به «ربّنا» با اجرای محمدرضا شجریان را ثبت‌ملی کرده است.


منبع: بهارنیوز

نامه‌ی داودنژاد به رییس‌جمهور آینده

علیرضا داودنژاد  در این متن که اختصاصا در اختیار ایسنا گذاشته آورده است: «حالا که دوران به آب و آتش زدن ملت برای زنده ماندن در تحریم و زیر سایه جنگ به سر آمده و قدرت‌های بزرگ دنیا باور کرده‌اند که برای کنار آمدن با ایرانیان چاره‌ای جز گفت‌وگوی منطقی و محترمانه وجود ندارد، بهتر است که خود ما هم این شیوه گره‌گشا را در داخل کشور به کار ببندیم و در پی بازکردن گره از مشکلات اصلی کشور باشیم.شما از مقاومت، اشتغال و تولید می‌گویید. بی‌تردید نسخه درد همین است؛ اما چگونه؟ با کدام برنامه؟ با کدام روش؟ با کدام نیروی انسانی؟
ورود به دنیای تولید یعنی ورود به عرصه ساخت و ساز کالای برتر و عرضه و خدمات‌ رسانی آن در بازار پر رقابت دنیایی که تبلیغات‌ اثرگذارش در هر ده کوره‌ای چشم‌ها و گوش‌ها را پر کرده است. توفیق در چنین امر خطیری بدون پشتوانه یک نظام آموزشیِ کاربردی و کارآمد میسر نمی‌شود.ساختن ملت و ساختن کشور دو پروژه جدا از هم نیست. چاره کار توان بخشیدن به مردم است. ما بدون داشتن نیروی انسانی خوش قریحه و متخصص و خلاق، بازی را از پیش به چین و هند و ژاپن و کره و ترکیه کنار گوشمان باخته‌ایم.
در مدارس ما رسم‌ وخط و طراحی و نقاشی و مهمتر از همه کاردستی  از سکه افتاده است. زبان و ادبیات و شعر و ترانه و سرود و برگزاری ائین به تشریفاتی ملال‌آور بدل شده و علوم تجربی را پای تخته سیاه و با تشریح آزمایشاتی که دیگران انجام داده‌اند آموزش می‌دهند.بعد از سینما، صنایع دستی درخشان‌ترین شاخص برای ارزیابی قریحه و تخصص و خلاقیت یک ملت است. ما در این پیشه پراشتغال و درآمدزا کجا ایستاده‌ایم؟
 
تمدن کهنسال ما که با تغذیه از این همه اقلیم و اقوام از همان سده‌های اولیه مهارت چشمگیر خود را در کار با ابزار وساخت و ساز ماهرانه کالا نشان داده، امروز باید رقیب جدی چین و ژاپن و هند و مصرو یونان و آفریقا و دیگرانی باشد که بازار صنایع دستی را در دنیا می‌گردانند و سلیقه مردمان را شکل می‌دهند. آنچه بر صنایع دستی و معماری مارفته حکایتی است که بر فرهنگ، هنر، دانایی و مهارت  زیست ما رفته است.
کودکان و نوجوانان و جوان‌ترهای وطن را از چرخه محفوظات فرّار و آموزه‌های بی ثمر آزاد کنیم.نهضت تأسیس آزمایشگاه برای آموزش‌های ابتدایی‌تر و راه‌اندازی کارگاه‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری برای دوره‌های دبیرستانی و دانشگاهی، یعنی دورخیزی که ورود ماندگار ما را به بازار پررقابت تولید ممکن می‌کند.کاربردی کردن آموزش و رساندن فرزندان کشور به تعاونی‌ها و زنجیره‌های تولید و عرضه خدمات، چاره‌ساز فردای ایران ماست.
آموزش را از موضع فرسایشی به جایگاه توانبخشی برسانیم.
آقای رییس جمهور!
وقت ساختن ملت است. بر شکاف نظام آموزش و بازار کار غلبه کنید و یقین داشته باشید که برای پدران و مادران این کشور خدمتی شایسته‌تر از توان بخشی و کارامد سازی  فرزندان آنها نیست.»


منبع: بهارنیوز

سریال پایتخت ۵ از کی پخش می شود؟

علی حمیدی قائم مقام سیمافیلم و همچنین حبیب والی نژاد مدیر مرکز فیلم و سریال سازمان هنری رسانه ای اوج از پشت صحنه سریال «پایتخت» بازدید کردند و سکانس هایی از سریال با حضور آنها تصویربرداری شد.

به گزارش مهر، همچنین سیروس مقدم، الهام غفوری و سایر عوامل «پایتخت» و بازیگران مجموعه از جمله علیرضا خمسه، محسن تنابنده، ریما رامین فر، احمد مهرانفر، هومن حاجی عبداللهی، بهرام افشاری، نسرین نصرتی حضور داشتند.

الهام غفوری در ابتدا توضیحاتی به قائم مقام سیمافیلم و مدیر مرکز فیلم و سریال سازمان هنری رسانه ای اوج درباره روند کار ارایه و بیان کرد که در این سریال صحنه ها تقریبا به ترتیب فیلمنامه تصویربرداری می شوند و رج زنی چندانی وجود ندارد.

همچنین علی حمیدی قائم مقام سیمافیلم عنوان کرد که این سریال برای پخش در ماه مبارک رمضان به شبکه یک نمی رسد.

والی نژاد نیز در گفتگویی با خبرنگاران درباره سریال «پایتخت» و همکاری و مشارکت سازمان اوج در ساخت این سریال اظهار کرد: همگرایی و همکاری نهاد های فرهنگی  لازمه جدی تولیدات موثر است. سریال «پایتخت» یکی از بهترین تولیدات هنری سال های اخیر است که به همت سازمان صدا وسیما و گروه هنرمند خالق آن در دل مردم جای ویژه ای را باز کرده است.

وی ادامه داد: سازمان اوج هم در راستای خط و مشی های فکری خود همکاری در فصل جدید این سریال را با سازمان صدا وسیما در پیش گرفته است. مشارکت سازمان اوج در این پروژه پیش از آن که مالی باشد مشارکت فکری و محتوایی است چراکه عناصر خانواده همبستگی و آزادگی و در نهایت مقاومت و پایداری در بستری شاد و مفرح از هدف گذاری های جدی فرهنگی این سازمان است.

مدیر مرکز فیلم و سریال سازمان هنری رسانه ای اوج در پایان بیان کرد: همکاری و هم فکری این سازمان با تهیه کننده، کارگردان و نویسندگان محترم این مجموعه نویدبخش روزها و تولیدات خوبی در آینده است.

بازیگران این مجموعه عبارتند از محسن تنابنده، احمد مهرانفر، علیرضا خمسه، ریما رامین فر، نسرین نصرتی، هومن حاجی عبدالهی، بهرام افشاری، ساراونیکا فرقانی، مجتبی بلال حبشی، مصطفی بلال حبشی، سلمان خطی.


منبع: عصرایران

نمایشگاه کتاب تهران تمدید نمی‌شود

روز شنبه (۲۳ اردیبهشت) آخرین روز برگزاری نمایشگاه کتاب تهران است و این تاریخ به هیچ وجه تمدید نخواهد شد.

به گزارش ایسنا بر اساس خبر رسیده، ناشران تا ساعت ۲۰ روز شنبه در نمایشگاه حضور دارند و به فروش کتاب‌های خود می‌پردازند. از این‌رو علاقه‌مندان به کتاب که هنوز فرصت حضور در نمایشگاه کتاب تهران را نیافته‌اند، می‌توانند تا ساعت ۲۰ امروز نسبت به بازدید از  نمایشگاه اقدام کنند.

خروج ناشران از نمایشگاه شهر آفتاب نیز از ساعت ۸ صبح روز یکشنبه (۲۴ اردیبهشت) آغاز خواهد شد. با هماهنگی‌های انجام‌شده با کمیته حراست، ناشران می‎توانند از روز یکشنبه نسبت به خروج کتاب‌های خود اقدام کنند.

کتاب‌های ناشران خارجی نیز به گمرک نمایشگاه کتاب تهران تحویل داده خواهد شد و این محموله‌ها ظرف یک هفته تا ۱۰ روز از گمرک نمایشگاه به کشورهای مقصد ارسال خواهند شد.

مراسم اختتامیه نمایشگاه کتاب تهران نیز از ساعت ۱۶ تا ۱۸ روز شنبه با حضور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می‌شود. 

سی‌اُمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران با شعار «یک کتاب بیشتر بخوانیم» از ۱۳ تا ۲۳ اردیبهشت در مجموعه نمایشگاهی شهر آفتاب برگزار می‌شود. مجموعه شهر آفتاب در اتوبان خلیج فارس، روبه‌روی حرم مطهر امام خمینی (ره) قرار دارد.


منبع: عصرایران

رشد سینما در این چهار سال رقم خورد

منوچهر شاهسواری با تشریح برخی دستاوردهای دولت یازدهم در عرصه سینما افزود:‌ در چهار سال گذشته سینما از نظر رونق و نیز رشد کمی و کیفی کارنامه درخشانی داشت.وی ادامه داد: همچنین در چهار سال گذشته از یک رشد بالایی در زمینه تولید، عرضه، ساخت و افزایش فروش سینما برخوردار بودیم.تهیه‌کننده فیلم سینمایی «مزار شریف» خاطرنشان کرد:‌ چهار سال گذشته در حقیقت سال های درخشانی در عرصه بین المللی برای عرصه سینما محسوب می شود زیرا جوایز بین المللی بسیار مهمی را بدست آوردیم. وی رشد ۵۰۰ درصدی فروش سینما را از دیگر امتیازات چهار سال گذشته بخصوص دو سال اخیر عنوان کرد و گفت: معتقدم از لحاظ آماری در عرصه سینما در جایگاه بسیار بالایی قرار داریم و از طرفی هم ظرفیت های کشف نشده بسیاری داریم که باید کشف و مورد استفاده قرار گیرند.مدیر عامل خانه سینما همچنین اقدامات این دوره وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی را خوب و مثبت ارزیابی کرد و افزود: پیگیری موضوع بیمه هنرمندان و تفاهمنامه منعقده شده با سازمان تامین اجتماعی از گام های مثبت وزارت ارشاد به شمار می آید.شاهسواری ابراز امیدواری کرد، سایه حمایت وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و دولت همچون گذشته در حوزه سینما و برای اهالی آن مستمر بماند.


منبع: بهارنیوز

مدعیان را به مناظره دعوت می‌کنم

سیدرضا صالحی‌امیری در گفتگو با ایلنا،‌ در پاسخ به این سوال که آقای میرسلیم در تازه‌ترین سخنان خود از دوره خود به عنوان درخشان‌ترین دوران وزارت فرهنگ یاد کرده و تاکید داشته است؛ دیگر وزرای فرهنگ باید شاگردی ایشان را بکنند. شما که اکنون مصدر وزارت ارشاد را در اختیار دارید؛ درخشان‌ترین و تاریک‌ترین دوران وزارت ارشاد را مربوط به چه زمان‌هایی می‌دانید؟، گفت: هر شخصی که ادعایی دارد باید آن‌ را با مصادیق ارائه کند. ما کارنامه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در دولت یازدهم را منتشر کرده و حتی به اصحاب رسانه ارائه داده‌ایم.او درباره آمارهای موجود در حوزه کتاب و سینما عنوان کرد: در طول ۳۸ سال بعد از انقلاب ازسوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ۱۳ هزار و ۶۰۰  مجوز صادر شده  که حدود ۶ هزار و ۸۰۰ مورد آن در دولت یازدهم صورت گرفته است که ۴۷ درصد کل آمار تولیدات این حوزه در تمام سال‌های بعد از انقلاب را دربرمی‌گیرد.

وزیر ارشاد ادامه داد: زمانی سینماهای ما ۸ میلیون بیننده در سال داشت که در دولت یازدهم این تعداد به ۲۵ میلیون نفر رسید. همچنین فروش فیلم‌ها  از ۲۶ میلیارد تومان به ۱۷۷ میلیارد تومان رسید که این گام بسیار خوبی برای پیشرفت صعنت سینمای ماست.صالحی‌امیری در ادامه با اشاره به صدور مجوز در حوزه نشر و کتاب گفت: صدور مجوز برای انتشار کتاب از ۶۳ هزار مجوز  در سال  به ۸۸ هزار عنوان رسیده است.
او خاطر نشان کرد: کارنامه فرهنگی دولت روحانی شفاف و افتخارآمیز است و من هریک از نامزدهای انتخاباتی که ادعای خلاف این امر دارند را به مناظره در حضور اصحاب رسانه دعوت می‌کنم. نه تنها من بلکه تمامی همکاران من آمادگی آن را دارند که به این آقایان بی‌اطلاع، اطلاع‌رسانی کنند.

وزیر فرهنگ و ارشاد در پاسخ به سوالی دیگر مبنی بر این‌که میزان سانسور کتاب‌ها و فیلم‌ها؛ تعطیلی کنسرت‌ها؛ پایین کشیدن تئاترها و بسته شدن روزنامه‌ها در دولت یازدهم چه اندازه بوده و آیا عملکرد دولت در این حوزه را قابل دفاع می‌دانید، گفت: ما در حوزه نظارت و ممیزی طبق قانون عمل می‌کنیم، میزان سانسور و ممیزی در این دولت نسبت به طول تاریخ بعداز انقلاب اسلامی به پائین‌ترین حد خود رسیده است. تا آنجا که حدود ۹۹ درصد آثار در هر حوزه‌ای از وزارت ارشاد مجوز دریافت می‌کنند.

او تاکید کرد: جامعه بزرگ مؤلفان کشور با خط قرمزهای نظام آشنا هستند و وزرات فرهنگ و ارشاد اسلامی نیز بنای خود را بر تعامل و همکاری نهاده است و در این مسیر هرگز برخورد آمرانه از نوعی که برخی انجام می‌دهند، در پیش نگرفته است.صالحی‌امیری یادآور شد: ما در وزارت ارشاد با صاحبان آثار درنهایت تفاهم و تعامل هستیم و با آنها همکاری می‌کنیم و سعی داریم مواردی که باید اصلاح شود را در یک رفت و برگشت اثر رفع کنیم.او در ادامه با تاکید بر اینکه حوزه فرهنگ باید مشکلات و موانع را با گفتگو حل کند، اظهار داشت: سیاست ما در وزرات ارشاد حل مسائل از طریق تعامل طرفین در یک فضای دوستانه است.


منبع: بهارنیوز

چرا سینماگران‌ از آمدن تندروها درهراسند؟

مرجان یگانه پرست-روزنامه بهار
به هفته نهایی انتخابات ۹۶ نزدیک می‌شویم و رویکرد کاندیدا های ریاست  جمهوری  واکنش‌های مردمی و چه بسا هنرمندان را هم به همراه دارد.در همه جای دنیاهنرمندان موضع گیری فردی درباره صلاحیت کاندیداها دارند، تشویق و مشارکت اجتماعی انجام می‌دهند و در ایران هم هنرمندان در عرصه انتخابات پیشتاز بودند و این روزها شاهد هستیم که  واکنش حمایتی هنرمندان از دولت یازدهم به طور فزاینده‌ای رو به گسترش است. اگر رسانه‌ها و فضای مجازی را دنبال کنید با اظهار نظر، توصیه یا اعلام دیدگاه بسیاری از هنرمندان در حمایت از روحانی مشاهده خواهید کرد. از روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها گرفته تا پست گذاشتن در شبکه‌های مجازی. از خواننده‌ها از جمله رضا صادقی و ناظری گرفته تا بازیگرانی چون فرهاد آییش،‌ترانه علیدوستی، مهتاب کرامتی و محسن کیایی. در این میان سعید روستایی سازنده فیلم برگزیده «ابد و یک روز» که در مناظره دوم انتخاباتی نامش برده شد، واکنش صریح و متنقدانه داشت و اعلام کرد که از روحانی حمایت می‌کند و در پی آن هنرمندان بسیاری و چه بسا آنهایی که فیلم و اثرشان در دولت یازدهم روی اکران را ندید چون عبدالرضا کاهانی، محسن امیریوسفی یا رضا درمیشیان.  که این سوال مهم را در نظر می‌آورد این همه واکنش‌های پراکنده هنرمندان اما در مقیاس گسترده برای چیست؟ چرا هنرمندان با وجود اختلاف نظر و دیدگاه در حمایت از یک کاندیدا اتفاق نظر دارند؟ و در نهایت به این سوال اصلی و اساسی می‌رسیم که «چرا هنرمندان از آمدن تندروها در هراسند؟ »

نکته اول: همدلی و وفاق به جای انشقاق و اختلاف
شاید مهم‌ترین دلیل حمایت هنرمندان (البته شاید نه همه آنها که بخش قابل توجهی از آنها به ویژه) از دولت یازدهم همدلی و رویش جوانه‌های امید باشد که این احساس بعد از دو دوره اختلاف، سرکوب، فشار و دودستگی در میان اهالی هنر به ویژه سینماگران پذیرفتنی هم به نظر می‌رسد. سینماگران هنوز از خاطر نبرده‌اند که سینما در دوره دولت نهم و دهم در چه تلاطم و اختلافی به سر می‌برد. چطور خانه سینما معلق شد و مدت‌ها هنرمندان صنوف مختلف در بین دو نهاد سینمایی پیشین و جدید التاسیس سازمان سینمایی وقت در رفت و آمد بودند. چطور هنرمندان به دلیل ضعف مدیریتی و رخوت اجتماعی، دچار سرخوردگی و نگرانی شده بودند و با قهر و دلخوری‌ها پا پس کشیده بودند. همین هنرمندان از یاد نخواهند برد که در دولت یازدهم توانستند یک نهاد صنفی تعطیل شده را احیا کنند که تاکنون در تاریخ معاصر ایران ممکن نشده است. خانه سینما احیا شد و با حمایت و تدبیر اعتدال گرانه وزیران فرهنگ و ارشاد دولت یازدهم، دلخورری‌ها کنار گذاشته شد و با توجه ویژه مسئولین به این هنر، استعدادها و اتفاقات قابل افتخاری در عرصه داخلی و بین المللی صورت گرفت. به فیلم‌های استاندارد و ارزشمند بها داده شد.سالن‌های سینمایی متعددی وارد سیستم شدند و مخاطبان بسیاری را به سوی خود جذب کردند و سینما و بسیاری از دیگر هنرها روی وفاق و رونق را به خود دیدند. این وفاق همدلی اخیرا منجر به حمایت ۶ هزار هنرمند و اهل قلم و رسانه از روحانی شد که سند حمایتی از روحانی را با عنوان «دوباره ایران» امضا کردند.

نکته دوم: تغییرات ملموس در رفع مسائل اجتماعی
هنرمندان بنا به روحیه و تعهد مسئولانه‌ای که دارند، به تغییرات و بحران‌های اجتماعی حساس هستند و نمی‌توانند نسبت به مسائل اجتماعی، فرهنگی یا سیاسی کشور بی‌تفاوت باشند و تنها در خدمت هنر و برای هنر باشند. هنرمندان همواره با کار و اثرشان در جامعه موثر بوده‌اند و در مقام نویسنده کتاب یا محقق، روزنامه نگار، سینماگر یا مستندساز یا هر حرفه دیگر از جامعه تاثیر می‌گیرند و این تاثیر را به جامعه از طریق باز می‌گردانند. آنها منتقد، تحلیل‌گر یا چشم حقیقت بین، جامعه‌ای هستند که بحران سیاسی روابط مردمان اش با دیگر ملت‌ها را تلخ کرده، ضعف‌های اقتصادی‌اش آنها را سودجو و فرصت طلب یا بی اخلاق ساخته است یا اولویت‌های فرهنگی‌اش به دلیل اولویت‌های سفارشی و رانت خواهی در محاق قرار می‌گیرند. هنرمند مسئول نمی‌تواند در مقابل گرفتاری‌های اقتصادی که خانواده‌ها را از هم می‌پاشد، بحران‌هایی که اخلاق را زیر پا می‌گذارند و افراد را آلوده اعتیاد، خیانت یا بی مسئولیتی می‌کنند یا تصمیماتی بی‌تدبیرانه و اقدامات اهمال گرانه از امکانات رفاهی، دارویی، تجاری یا سلامت محور محروم می‌شوند؛ کنش‌گر نباشد هیچ واکنشی در کلام، اعتراض یا در قصه و فیلم و مستند نداشته باشد. آنها بر نقاط ضعف‌ها دست اشاره دراز می‌کنند و می‌خواهند که مسئولین، مشکلات را رفع کنند. آنها نه مسئول حل مشکلات که مسئول پیدا کردن ضعف‌ها و ریشه‌های مشکلات هستند و نسبت به مسائل مختلف اجتماعی حساس اند. از همین رو نمی‌توانند نسبت به تغییرات ملموسی که در ۴ سال اخیر به دلیل مذاکرات سیاسی، تفاهمات بین‌المللی و درایت مدیریتی در جامعه ایجاد شده است، بی تفاوت باشند.

جمشید مشایخی، بازیگر پیشکسوت سینما و تلویزیون روی تخت بیمارستان از حضور در انتخابات خبر داد و گفت: «چرا این جوری شده ایم؟ چرا کسانی که برایمان زحمت کشیده‌اند را قبول نداریم؟ برخی برای اینکه طرف مقابل را نابود کنند، دروغ می‌گویند که هیچ کاری در این مدت انجام نشده است.»
فریبرز عرب‌نیا، بازیگر سینما و تلویزیون با انتشار پیامی تصویری گفت: «من به وزارت ارشاد و دولت روحانی انتقاد جدی دارم اما در انتخابات شرکت می‌کنم و رای می‌دهم زیرا معتقدم دولت اصلاحات از دولت احمدی‌نژاد بهتر بود و دولت حسن روحانی نیز از دولت احمدی‌نژاد بهتر است. به روحانی رای می‌دهم. کسانی که نمی‌خواهید رای بدهید، آیا تفاوت شرایط در این دولت در قیاس با دولت احمدی‌نژاد برای‌تان ملموس نیست؟ »

نکته سوم: روح امید و اعتدال
اگر بگوییم هنرمندان به جامعه روح می‌بخشند و از آن جان می‌گیرند، اشتباه نکرده باشیم. آنها برای خلق آثارشان به بودن در بطن جامعه نیاز دارند. آنها از جامعه و آدم‌های آن و بحران‌های ریز و درشت، خط می‌گیرند و داستان شان را پر و بال می‌دهند، فیلم شان را با استناد با همان مسائل اجتماعی می‌سازند یا در رسانه هاشان بازگوی همین اخبار منشعب از جامعه می‌شوند. هنرمندان درد کارگران، بازرگانان، زنان، صنعت گران و مراکز بهداشتی و بسیاری از مردمانی که در این سرزمین به سر می‌برند را دیده باشند و آن را درک کرده باشند و فشار و دشواری حاصل از بی تدبیری، اهمال کاری و سودجویی‌های دولت‌های نهم و دهم را دیده‌اند. آنها شاهد عینی بسیاری از این فشارها و تهدیدها که موجبات نبود دارو و مرگ بسیاری از هموطنان، رواج بی اخلاقی در جامعه به دلیل سودجویی و اختلاس مسئولین امر و عدم پاسخ گویی آنها، ورشکستگی بسیاری از بنیادهای اقتصادی و از هم پاشیدگی خانواده‌ها و بروز بسیاری از مشکلات رفتاری در سطح جامعه بوده اند. هنوز فراموش نکرده‌اند که ۴ سال پیش این مردم، این جامعه امیدی به آینده نداشت. امیدی نه حتی برای برخاستن و نه همدلی‌ای دوباره اما دولت یازدهم با همه ضعف هایش توانست با تدبیر و اعتدال گرایی و دوری از تندروی و اختلاف، مردم را کنار هم بیاورد. دارو و سلامتی مهیا کند. تورم را کنترل کند و به جوانان و پیشکسوت به یک‌اندازه بها دهد و رفته رفته روح امید را در ورزش، هنر و فرهنگ و اقتصاد و سیاست بدمد.

رضا صادقی، خواننده مردمی در یادداشتی از مردم درخواست کرده است تا حتما به پای صندوق‌های رای بروند. او در این نوشتار اعلام کرد: «به آقای روحانی رای می‌دهم چون به امید و تدبیر دولت او امید دارم و می‌دانم می‌توانیم سوال‌ها و انتقادهای مان را بدون‌ترس و به راحتی به او بگوییم. این نظر شخصی من است و به تمام نظرات و عقاید دیگران نیز احترام می‌گذارم.»همچنین مهدی فخیم‌زاده، کارگردان و بازیگر و فیلمنامه‌نویس در فیلمی که به تازگی منتشر کرده است؛ به این نکات اشاره کرده و گفته است: «من به حسن روحانی رای می‌دهم زیرا وی به‌جای ماهی دادن به مردم به آنها ماهیگیری را یاد می‌دهد. من به روحانی رای می‌دهم زیرا کار ظریف و برجام باید ادامه پیدا کند و به ثمر بنشیند. برجام اتفاق کوچکی نبود.»

مهم‌تر: هراس از نبود یا حذف  اصل موضوع
هنرمندان هنوز بر مسائل موجود در جامعه و بحران‌های متعدد دست گذاشته‌اند و از کمبود و ضعف‌ها گلایه دارند و منتقد همه کندی‌ها و اقدامات ناقص در حیطه‌های مختلف هستند اما بیش از کمبود و نقصان ها، از نبود تصمیمات مدبرانه و معتدلانه می‌هراسند. آنها منتقد کمبودها هستند اما بر نبود تصمیمات اصولی و اساسی منتقد‌ترند. شاید اگر به گذشته‌ای که هنوز ۴ سال هم از آن نگذشته، نگاه کنیم، متوجه نگرانی هنرمندان می‌شویم. این واکنش‌ها نه برای رقیب هراسی که برای حقیقت نگری است و مختص ایران و هنرمندان ما نیست که در انتخابات فرانسه هم شاهد واکنش هنرمندان آنها بودیم و پیشتر در انتخابات آمریکا و همزمان با روی کار آمدن‌ترامپ، شاهد واکنش ها، مخالفت‌ها و اعتراضات هنرمندان هالیوودی و آمریکایی بوده ایم.

وقتی‌ترانه علیدوستی بر «به عقب برنمی‌گردیم» تاکید می‌کند و در پستی اعلام می‌کند که رای می‌دهم و این درد مشترک هرگز جدا جدا درمان نمی‌شود، اشاره به همین هراس از نبود یک مسئول با درایت است.  جمعی دیگر از هنرمندان از جمله «مسعود جعفرى جوزانى» ، «علیرضا رئیسیان» ، «پوران درخشنده» ، «سیدجمال ساداتیان» ، «سیدضیاء هاشمی» و برخی دیگر با انتشار متنی اعلام کردند که به حسن روحانی در انتخابات رای می‌دهند. در متن این گروه از هنرمندان آمده است: «درک شرایط ناموزون فرهنگى، سیاسى، اقتصادى و نظامى جهان امروز؛ ما را بر آن مى‌دارد که در دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهورى، به امید عبور ظریف و هوشمندانه از دریاى توفانى و موج‌هاى متلاطم و شرخیز که جهان مسلح، به منظور استثمار نوین جهان گرسنه به پا کرده است، از آقاى «حسن روحانى» حمایت کنیم.»

نکته آخر: مصر در انجام وعده‌ها
و در نهایت نکته مهم‌تر این است که هنرمندان بر انجام برنامه‌ها و وعده‌های داده شده دولت یازدهم تاکید دارند و بر کمبودها معترض‌اند و از نبود مسائل و تصمیمات اساسی در هراسند اما کورکورانه از دولت یازدهم حمایت نمی‌کنند.آنها بر انجام وعده‌ها اصرار دارند و بر مسئولیت اجتماعی خود چشم بی تفاوتی نمی‌گذارند. همان گونه که با حجت الله ایوبی، مسئول معاونت سینمایی یا علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد رفتار کردند و با وجود خدمات موثر آنها در حوزه فرهنگ، وقتی شاهد بودند که در اخذ و اجرای تصمیمات حمایتی خنثی عمل می‌کنند، معترض شدند وعدم رضایت آنها منجر به بر کناری آنها شد.همان طور که لیلی رشیدی در مراسمی اعلام کرد که به حسن روحانی رای می‌دهد اما تاکید کرد: «فراموش نمی‌کنم  گذشتگان چهار سال گذشته کشور را با چه شرایطی تحویل دولت یازدهم دادند، البته من قول‌هایی که روحانی که دادند را هم فراموش نکرده‌ام و منتظریم تا آن‌ها نیز محقق شود.»فریدون جیرانی هم با اشاره به اینکه اهالی فرهنگ شرایط چهار سال گذشته دولت روحانی را به خوبی درک و کمتر مطالبات خود در عرصه فرهنگ پیگیری کردند، بیان کرده است: «اما به نظر می‌رسد در چهار سال آینده انتظارات بیشتری از دولت روحانی وجود داشته باشد. باید به دولت فرصت داد تا با بهتر شدن وضعیت اقتصادی کشور، بالندگی خوبی در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی حاصل شود.»


منبع: بهارنیوز

فروش ۷۰۰ میلیونی فیلم جدید عطاران

علی سرتیپی مدیرعامل موسسه پخش فیلمیران به ایسنا گفت:‌ فیلم «نهنگ عنبر ۲: سلکشن رویا» به کارگردانی سامان مقدم در حال حاضر فقط در سه شهر اصفهان، شیراز و مشهد اکران می‌شود که در مجموع علاوه بر فروش ۳۵۵ میلیونی در تهران، در مجموع ۷۰۰ میلیون تومان فروش داشته است.او همچنین درباره میزان فروش فیلم «برادرم خسرو» که اکران آن به تازگی آغاز شده است، گفت: این فیلم فعلا فقط در تهران نمایش داده می‌شود و در دو روز گذشته (۲۰ و ۲۱ اردیبهشت‌ماه) ۶۱ میلیون تومان فروخته است.
علاوه بر فیلم «برادرم خسرو» که شهاب حسینی در آن بازیگر نقش اصلی است، فیلم «امتحان نهایی» دیگر اثر این بازیگر هم این روزها در سینماها اکران می‌شود که سعید خانی مدیر بخش نسیم صبا رقم فروش آن را پس از سه هفته اکران ۴۳۰ میلیون اعلام کرد و گفت: «امتحان نهایی» با ۹ سالن سینمایی در تهران تاکنون ۳۲۰ میلیون تومان فروخته است و در شهرستان‌ها هم ۱۰ سالن را در اختیار دارد که میزان فروش آن به ۱۱۰ میلیون تومان رسیده است.حبیب اسماعیلی مدیر دفتر پخش رسانه فیلمسازان هم که دو فیلم «نقطه کور»‌ و «سه بیگانه» را در حال اکران دارد، گفت: فیلم «نقطه کور» که اکران آن به تازگی آغاز شده است در کشور ۲۷۵ میلیون تومان فروش داشته و فیلم «سه بیگانه» هم که هنوز در برخی سینماها نمایش داده می‌شود به رقم فروش دو میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان رسیده است.
همچنین آمار فروش «ویلایی‌ها» که دو روز از شروع اکران آن می‌گذرد، ۴۰ میلیون تومان اعلام شد.احمد مختاری از دفتر هدایت فیلم گفت: «ویلایی‌ها» در تهران ۳۵ میلیون تومان و در سینماهای شهرستان‌ها که فعلا فقط شامل مشهد و اصفهان می‌شود پنج میلیون تومان فروش داشته است.او افزود: فیلم «آشوب» نیز در تهران و شهرستان‌ها ۳۶ میلیون تومان فروخته است.همچنین به گفته وی، «خوب، بد، جلف» تاکنون فروشی معادل ۱۵ میلیارد و ۸۰۰ میلیون تومان و «گشت ۲» هم ۱۸ میلیارد و ۴۰ میلیون تومان فروش داشته است.


منبع: بهارنیوز

دعوت مشایخی برای شرکت در انتخابات

این بازیگر پیشکسوت  در دیدار خبرنگار ایسنا گفت: خدا را شکر وضعیتم بسیار بهتر شده است و جای نگرانی وجود ندارد. به گفته پزشک معالجم فردا (شنبه، ۲۳ اردیبهشت‌ماه) از بیمارستان مرخص می‌شوم.

مشایخی با تشکر از پرسنل بیمارستانی که در آن بستری است ادامه داد: طی یک هفته‌ای که در بیمارستان بستری بودم بسیار پیگیری کردند؛ سینماگران و مردم با وجود این‌که ممنوع‌الملاقات بودم اما بسیار جویای احوالم بودند.این بازیگر که خود را آماده دیدن آخرین مناظره کاندیداهای ریاست‌جمهوری از تلویزیون می‌کرد، از عموم مردم دعوت کرد تا حضور پررنگی در انتخابات داشته باشند.


منبع: بهارنیوز

موج حمایت اهالی فرهنگ و هنر از روحانی

گروه هنری: در ادامه موج حمایت هنرمندان، سینماگران و اهالی فرهنگ و هنر  از دکتر حسن روحانی چهار سینماگر زن در فضای مجازی و از طریق رسانه‌ها مشخصا حمایت خود از او را اعلام کرده‌اند.



در روزهای نزدیک به برگزاری انتخابات دوازدهمین دوره ریاست جمهوری سوء استفاده از چهره‌های هنری و فرهنگی برای تحریم انتخابات و وارونه جلوه دادن نظر آن‌ها به واسطه انتقاداتشان به وضع موجود، شدت بیشتری گرفته و همین موضوع واکنش صریح اهالی هنر و به خصوص سینماگران را در پی داشته است.



 

شاید در سال‌های اخیر برخی از تند و تیزترین انتقادات را منیژه حکمت تهیه‌کننده و کارگردان سینما به دولت یازدهم وارد کرده؛ جالب است که او امروز طی یادداشتی با تمام این انتقادات رای خود را حسن روحانی دانسته و نسبت به سوء استفاده از صحبت‌هایش انتقاد کرده است. اگرچه سینماگران انتقادات بسیاری به دولت یازدهم و عملکرد سازمان سینمایی در تولید و عرضه فیلم‌های سینمایی داشته و دارند، اما از چهره‌هایی که هزینه‌هایی مثل توقیف فیلم‌هایشان را تجربه کرده‌اند، -مثل کیانوش عیاری و محسن امیریوسفی- و برخی دیگر که فرصت ساخت فیلم‌های مورد نظرشان را پیدا نکرده‌اند -مثل منیژه حکمت- لازم دانسته‌اند به طور صریح حمایت خود را از ادامه حضور دولت یازدهم اعلام کنند.

به تازگی چهار سینماگر زن در فضای مجازی و از طریق رسانه‌ها مشخصا حمایت خود از دولت حسن روحانی را اعلام کرده‌اند. امروز منیژه حکمت که گفت‌وگوی تصویری او با آزاده نامداری دستاویزی برای ترغیب مردم به تحریم انتخابات شده است، طی یادداشتی در روزنامه شرق با تیتر «این رای از سر ناچاری نیست» نظر خود را این‌طور اعلام کرده است:‌ «دوستان من، همراهان همیشگی من، این‌روزها بخش‌هایی از مصاحبه ویدیویی من رو با خانوم آزاده نامداری، گروهی گزینش کرده‌اند. من توی اون مصاحبه انتقاداتم رو به دولت آقای روحانی و وزارت ارشاد صریحا به زبون آوردم. این کاریه که من در تمام این ٢٠ سال کردم…؛ یعنی همیشه منتقد وضعیت بودم. چه دوران طلایی اصلاحات، چه دوره آقای احمدی‌نژاد و شرکا و چه همین دوره آقای روحانی. من یک فیلم‌ساز هستم. یک فیلم‌ساز اجتماعی و بلد نیستم دروغ بگم، اما این کلمات رو با شما در میون می‌ذارم چون دروغی رو این روزها از طرف من منتشر کرده‌اند. متأسفانه افرادی که جمله‌های من رو در مصاحبه با خانم نامداری، به‌هم چسبوندند و بعد با این تیتر که «منیژه حکمت گفته شرکت در انتخابات رو باید تحریم کرد» منتشر کردند، افرادی دروغ‌گو هستند. من هرگز انتخابات رو تحریم نکردم چون هنوز به صندوق رأی معتقدم و فکر می‌کنم همین تحریم انتخابات بود که سال ۸۴ ما رو هشت سال به بلای آقای احمدی‌نژاد دچار کرد.»

حکمت در ادامه می‌نویسد: «مسیر پیشرفت ما، مسیر بهترشدن وضعیت زندگی ما، از صندوق رأی می‌گذره. البته این نظر منه! اگه شما مسیر بهتری سراغ دارید اعلام کنید. من به اصلاحات ایمان دارم و با همه انتقادی که به دولت آقای روحانی و مسئولان سینمایی ایشون داشتم و دارم، دولت ایشون رو ادامه مسیر اصلاحات می‌دونم و باز هم به آقای روحانی قاطعانه رأی میدم. این رأی از سر ناچاری نیست. رأیی آگاهانه است، چراکه من هنوز شرایط اقتصادی، امنیتی، اجتماعی، بین‌المللی، فرهنگی، فساد سیستماتیک و… رو در سال ۹۲ فراموش نکرده‌ام. سالی که با ‌هزار امید به دولت امید رأی دادم و امروز در بهار ۹۶ رسما اعلام می‌کنم که هرچند دل‌خسته و دل‌شکسته باشم، اما من به دولت امید امیدوارم.»

صبح امروز سحر دولتشاهی نیز با اشاره به شعارهای تبلیغاتی دولت یازدهم رای خود را اعلام کرده و در صفحه اینستاگرام خود نوشته است: «من به آینده کشورم امیدوارم. من مسئولانه از حق رأى دادن استفاده میکنم. رأى میدهم. به عقب برنمیگردیم.» ترانه علیدوستی نیز همزمان پست اینستاگرامی‌اش را در توییتر نیز منتشر کرده که در کنار متن «این درد جدا جدا درمان نمی‌شود» از هشتگ رای می‌دهم و به عقب باز نمی‌گردیم استفاده کرده که حمایت او از دولت یازدهم را نشان می‌دهد.  

باران کوثری نیز در کانال تلگرامی خود متنی را منتشر کرده که در آن حمایت خود از ادامه حضور دولت یازدهم را ابراز کرده است. او در بخشی از این یادداشت می‌نویسد: «بحث دولت پیشین نیست که هیچ‌کس به گرد پایشان هم نمی‌رسد، اما تنها دو سال بعد-تأکید می‌کنم فقط دو سال- با اعتماد‌سازی و به کارگیری سیاست خارجی درست و انتخاب نمایندگانی کاربلد، خوش صحبت و مسلط به مسائل خارجی، تبدیل به کشوری با تمایلات صلح طلبانه می‌شویم و عکس «دولتی‌ها » به‌عنوان چهره‌های صلح طلب مجلات و روزنامه‌های خارجی را پر می‌کند. اصلاً دستاورد کمی برای چهار سال نیست… و در آخر، رأی من رأی کسانی است که بیش از من و شما و برای من و شما هزینه پرداخته‌اند.» در روزهای اخیر ویدیوهای مختلفی از انتقادات سینماگران از عملکرد دولت یازدهم در فضای مجازی دست به دست می‌شود که نظر آن‌ها را به درستی منتقل نمی‌کند و ظاهرا همین موضوع واکنش صریح آن‌ها را در پی داشته است.


منبع: بهارنیوز

«سونات پاییزی» بانوی سوئدی در تهران

هفته نامه چلچراغ – الهه حاجی زاده، سید مهدی احمدپناه: کارگردانش می گوید که این نمایش تنها یک مواجهه با فیلم «سونات پاییزی» برگمان است، اما نام اثر و عوامل آن به اندازه دیدن فیلمش وسوسه انگیز است.

وقتی از نمایش «سونات پاییزی» حرف می زنیم که نوشته برگمان بزرگ است و گلچهره سجادیه گزیده کار و بهاره رهنما در آن بازی می کنند و جلال تهرانی با وسواس همیشگی اش آن را کارگردانی کرده، داستانی که درباره یک مادر و دختر موزیسین است که لحظات در کنار هم بودنشان و تنش جاری بر صحنه ها، مانند یک قطعه موسیقی ما را با خود همراه می کند. آن چه خواهیدخواند، گفت و گویی است با جلال تهران و بهاره رهنما، کارگردان و بازیگر نمایش «سونات پاییزی»، برای آشنایی بیشتر با ویژگی های این مواجهه.

گفت و گو با جلال تهرانی و بهاره رهنما، کارگردان و بازیگر نمایش «سونات پاییزی»

وقتی از نمایش جلال تهرانی صحبت می کنیم، یکی از ویژگی های بارزی که خیلی سریع از ذهن می گذرد، شیوه بیانی خاصی است که بازیگرانش از آن استفاده می کنند. از چه زمانی و با چه رویکردی به این شیوه علاقه مند شدید؟

جلال تهرانی: این یک شیوه خاص و تکراری نیست. هر بار به تناسب پروژه ممکن است شیوه ای در بیان اتخاذ شود. در زبان، زنجیره ای از قوی ترین قراردادهای ارتباطی هست و این قراردادها در بیان، به لحن نیز تسری می یابد. دست بردن در این قراردادها هنگام نوشتن کار من است. اما به وقت کارگردانی، به آنچه در متن اتفاق افتاده، بسنده نمی کنم. گاهی در لحن نیز دست می برم. آویختن به قرادادهای موجود با آن چه من به عنوان تئاتر به رسمیت می شناسم، نمی خواند.

به عنوان بازیگر، این شیوه چه چالش ها و جذابیت هایی برای شما داشت؟

بهاره رهنما: من از فضای کاملا رئال به فضای این نمایش پیوستم و برایم کمی سخت بود. به این دلیل که سبک بازی من و نمایش هایی که تا به حال تجربه کرده ام، متفاوت بوده است. به هر حال این تجربه برایم جالب بود، به این دلیل که فضاهای تازه، کلیدهای حسی را درونم روشن می کرد.

شما جایی گفتید نقشی که در نمایش «سونات پاییزی» بازی می کنید، سخت ترین تجربه بازی برای شما تا به حال بوده است. واقعا این طور است؟

بهاره رهنما: بله، واقعا این طور بوده و هر روز هم بیشتر می فهمم که این نفش چقدر مهم، سخت و جذاب است. من دوست داشتم با دکتر تهرانی کار کنم و به این دلیل که شیوه کارش برایم آشنا نبود، تجربه کردن این کار بسیار جذاب بود. وقتی در سینما و تئاتر دست به انتخاب نقش می زنم، به این دلیل که خودم هم کارگردانی می کنم، کار با کارگردان های دیگر به کار خودم هم کمک  می کند. نقشی که بازی می کنم، یک زن موزیسین سرد، خوددار و افسرده است که فرزندش را از دست داده است، و از هر نظر از من دور بود. ما هر شب بدون هیچگونه گریم روی صحنه می رویم و دکتر تهرانی هم تاکید بر دیده شدن تمام خطوط و حالات طبیعی چهره ما دارند.

کارکردن با گلچهره سجادیه چطور بود؟

بهاره رهنما: او یکی از بازیگرانی بود که همیشه دوست داشتم در کنارش کار کنم. از نظر من، خداوند بازیگران را برای بازی در تئاترها انتخاب می کند و در این نمایش هم گلچهره سجادیه بهترین گزینه بود.

آیا شخصیت واقعی شما به شارلوت نزدیک تر نیست؟ با توجه به این که خودتان هم یک سلبریتی هستید و هم یک دختر دارید؟

بهاره رهنما: اعتراف می کنم اگر قرار بود واقع گرایی را در نظر بگیریم، جدا از تفاوت سنی من و شارلوت، فکر می کنم نزدیکی بین من و شارلوت بود، اما برای من جالب است که دکتر تهرانی در دورترین حالت ممکن از من به عنوان بازیگر استفاده کرده است و…

گفت و گو با جلال تهرانی و بهاره رهنما، کارگردان و بازیگر نمایش «سونات پاییزی»

ما در این نمایش شاهد هستیم که خیلی از عناصری که می توانست در این نمایش وجود داشته باشد، از صحنه حذف شده اند. با چه نگاه و رویکردی به این سادگی در نمایش رسیدید؟

جلال تهرانی: تئاتری که برای دست یابی به آن تلاش می کنم، تئاتر آماتور است. این تئاتر در دست اندازی به خیلی عناصر صحنه با احتیاط عمل می کند.

اگر این عناصر از صحنه حذف نمی شدند، کار شما به عنوان بازیگر ساده تر نبود؟

بهاره رهنما: فکر می کند کارش سخت تر شده است. من وقتی خودم هم کارگردانی می کنم، طرفدار صحنه بی چیز هستیم و تا جایی که ممکن است، صحنه را مینیمال تر در نظر می گیرم. پیش از این با شیوه کار آقای تهرانی آشنایی داشتم و فکر می کنم در این شیوه، بازیگر تکیه گاه هایش را از دست می دهد و مستقل تر وارد ذات بازی می شود و درنهایت نتیجه هم متفاوت تر می شود.

یکی از نقاط قوت این نمایش، استفاده از لباس تمرین در حین اجراست که باعث می شود فاصله نمایش با فیلم آن، در ذهن بیننده حفظ شود. آیا از ابتدا و در متن اولیه، این رویکرد را نسبت به طراحی لباس داشتید؟

جلال تهرانی: اجرا در این پروژه مرحله ای از تمرین است. در این مرحله بسیاری از طراحی ها از جمله طراحی لباس در اوایل شکل گیری خود هستند.

بهاره رهنما: دکتر تهرانی از همان ابتدا به ما گفت که نمایش «سونات پاییزی» را کارنمی کنم، بلکه در واقع مواجهه ای با این متن داریم که برگمان هم یک فیلم درخشان از آن ساخته و یکی از بهترین نوشته های اینگرید برگمان هم بوده. لباس تمرین به ما در این حس و حال و نگاه به متن کمک می کند و حس می کنیم لحظاتی از متنی درخشان در تاریخ تئاتر جهان را بازسازی می کنیم.

در این نمایش می بینیم که شخصیت های دیگری که در فیلم حضور دارند، از نمایشنامه حذف شده اند، فکر می کنید حضور آن ها در روند مواجهه شخصیت ها با کنش متن موثر نبوده؟

جلال تهرانی: ویکتور به عنوان راوی و هلنا به عنوان عنصر فضاساز یا دل غشه آور، به ترتیب، وجوه قصه گو و ملودراماتیک این تئاتر را تقویت می کردند. وجود آن ها می توانست برای طیف وسیعی از مخاطبان تولید هیجان و جذابیت احساسی و عاطفی هم بکند. من چند سالی هست که دیگر به اقناع عواطف طیف وسیع  فکر نمی کنم.

بهاره رهنما: آقای تهرانی در تئاتر یک چهره منحصر به فرد است، روش و سبک خودش را دارد و حذف اکسسوار از صحنه و لباس و گریم و… است و به ادامه نگاه تهرانی به این متن کمک می کرد.

روابط در فیلم «سونات پاییزی» و به طبع آن، در نمایش شما بیشتر مبتنی بر گذشته است. از سوی دیگر شما نیز این نمایش را در گذشته نوشته بودید و امروز دوباره با آن مواجه شده اید. به طور کلی گذشته تا چه اندازه در زندگی امروز شما دخیل است؟

جلال تهرانی: هیچ اندازه، گذشته اهمیتی ندارد. ضمنا این متن را برگمان نوشته است. من فقط آن را برای صحنه تنظیم کرده ام.

 گفت و گو با جلال تهرانی و بهاره رهنما، کارگردان و بازیگر نمایش «سونات پاییزی»
بهاره رهنما: فکر می کنم در زندگی من و همه انسان هایی که در زمینه ادبیات کار می کنند، گذشته سایه پررنگی دارد که هم می تواند مثبت باشد هم منفی. از متن هایی که می نویسم هم فکر می کنم پیداست که درگیر گذشته هستم، اما سعی می کنم این درگیری را کنترل کنم و در بستر ادبیات از این گذشته بهره ببرم، چرا که بیشتر از این من را به اضمحلال روحی می کشاند.

اگر امروز این امکان برای شما به وجود بیاید، چه بخشی از گذشته خود را تغییر خواهدداد؟

جلال تهرانی: این سوال خیلی کلی است. من فقط در زمینه تئاتر به آن پاسخ می دهم: اگر همه چیز همان طور باشد که بوده است، من هم هیچ بخش آن را تغییر نخواهم داد.

بهاره رهنما: اصولا انسان حسرت خواری نیستم و به این دلیل که با برنامه ریزی زندگی می کنم، تقریبا از هیچ کدام از اتفاقات زندگی ام پشیمان نیسم، اما حالا به این دلیل که در سنی هستم که قدر پدر و مادر را بیشتر می فهمم، با کار در این نمایش که با وجدان انسان در برابر خانواده اش سر و کار دارد، شاید لحظه هایی را که با پدر و مادرم تندی کرده ام، حذف کنم. در این سن انسان بیشتر متوجه این مسائل می شود. باور دارم هر نقشی برای من مثل معلم معنوی است که قرار است به من نکاتی را یاد بدهد و نقش ایوان در نمایش سونات پاییزی این حس را به من انتقال می دهد.

در این نمایش دو شخصیت زن به ظاهر به هم علاقه مندند، ولی در باطن فاصله زیادی با یکدیگر دارند. این چنین روابطی را تا چه اندازه در جامعه امروز و بین نسل امروز مشاهده می کنید؟

جلال تهرانی: من این فاصله را نه تنها میان نسل های متوالی، بلکه میان اعضای یک نسل هم عمیقا می کنم.

بهاره رهنما: خیلی زیاد فاصله بین نسل ها در همه جهان خیلی بیشتر شده است و با گذشته خیلی فرق کرده. شاید یکی از دلایل تغییر روابط در فضاهای مجازی و… باشد. والد و فرزند همیشه رابطه جزر و مدی دارند و لحظات مختلفی در زندگی آدم ها وجود دارد و هر کس این نما را می بیند، یا بار فکری خودش و روابطش با خانواده خودش رو به رو می شود.

گفت و گو با جلال تهرانی و بهاره رهنما، کارگردان و بازیگر نمایش «سونات پاییزی»

مشکل درک نسل های مختلف از یکدیگر یکی دیگر از پیرنگ های این نمایش است. شما خودتان با نسل قبل از خود درباره چه مسائلی اختلاف داشتید، یا آن ها را درک نمی کردید؟

جلال تهرانی: درک نسل کذشته به نظر بعید می رسد. من از نسلی هستم که نسل گذشته را بی حرف و حدیث هضم می کردند.

بهاره رهنما: بیشترین مسائل هم نسل های ما مسائل سنت بوده است و ما از این هنجارها گریزان بودیم و می خواستیم تابو را بشکنیم. من همیشه تلاش می کردم از تصویر تکراری زن و شمایل کاغذی که از هنرمند در جامعه دیده می شود، دوری کنم.

آیا با نسل بعد از خود هم این، مسائل را دارید؟ مثلا یا فرزندان؟

جلال تهرانی: سعی می کنم انتظاری نداشته باشم.

بهاره رهنما: من بین دوستی و مادربودن با پریا دست به انتخاب زدم و دوستی را انتخاب کردم. اختلافات بین من و برپا کم است، ولی نمی توانم بگویم بین ما هیچ اختلافی وجود ندارد.

خیلی از افراد مانند شخصیت شارلوت در «سونات پاییزی» که در زندگی حرفه ای شان موفق هستند، در زندگی خانوادگی با مسائلی مواجه می شوند که شاید افراد عادی تر کمتر با آن رودررو باشند و در خیلی از موارد نمی توانند از پس حل کردن آن مسائل بربیایند. فکر می کنید این افراد، چرا قدرتی را که در مواجهه با کار دارند، در رویدادهای خانوادگی ندارند؟

جلال تهرانی: افرادی مانند شارلوت فرزندانشان را عمیق تر بار می آورند، با توقعاتی عمیق تر. و گاهی حتی لوس تر. مشکلات خانوادگی در همه اصناف وجود دارد. شارلوت و دخترش بلدند که درباره آن حرف بزنند. می توانند خود را و رابطه خود را عمیق تر بررسی کنند. شاید اغلب دیگران چنین توانی ندارند.

 گفت و گو با جلال تهرانی و بهاره رهنما، کارگردان و بازیگر نمایش «سونات پاییزی»

بهاره رهنما: نمی توان گفت این قدرت در آن ها وجود ندارد. انسان های عادی هم گاهی نمی توانند بین زندگی شخصی و کاری موازنه و تعادل برقرار کنند. در کل به نظرم هر تصمیمی در دنیا، چیزهایی به انسان می دهد و چیزهایی را از او می گرد. به هر حال بحث تمرکز کردن است که در دنیا می گویند کسانی که خیلی در کارشان موفق هستند، با شغلشان ازدواج کرده اند و اولویت آن ها شغل آن ها شده است و انسان های خیلی زبده و برتر در هنر و علم اصولا انسان های تنهایی بوده اند و نمی توانند اطرافیانشان را برای مدت طولانی کنار خودشان نگه دارند، به این دلیل که وقتی کار یک انسان جهانی و شاخص می شود، انرژی و وقت فرد را می گیرد، اما به هر حال استثنا هم وجود دارد و به انرژی افراد هم بستگی دارد.


منبع: برترینها

«روسلان وفادار»، دنیا را به تحسین واداشت

هفته نامه کرگدن – آرش سالاری: نتیجه کار هرچند قابل پیش بینی اما شگفت انگیز است: کتاب پرستیده می شود، به غرب قاچاق و در آلمان بی نام نویسنده منتشر می شود و ستایش روشنفکران ضدچپ را در سراسر جهان بر می انگیزد.

 
•    روسلان وفادار

  • نوشته گئورگی ولادیموف
  • ترجمه روشن وزیری
  • نشر ماهی ۱۳۹۱

در شوروی دهه شصت میلادی در عصر اصلاحات خروشچف که از مهم ترین نمادهایش جمع شدن اردوگاه های کار اجباری بود، اتفاق غریبی در یکی از مناطق روستایی رخ می دهد و خبرساز می شود؛ با تعطیل شدن اردوگاهی در حوالی آن روستا، اهالی با گروهی از سگ های ظاهرا ولگرد، ولی باطنا آموزش نگهبانی دیده مواجه می شوند که توسط صاحبان سابقشان برای خودشان رها شده اند در اردوگاه و ناچار ولگردی می کنند و گدایی، ولی هر گاه ستونی از جمعیت گرد هم جمع می شوند مثلا برای راهپیمایی کردن، این سگ ها ناگهان جذب آن شکل ستونی می شوند و ضمن نگهبانی از جمعیت، به محض بیرون آمدن کسی از داخل جمعیت به او حمله و وادارش می کنند دوباره به ستون و صف برگردد. این اتفاق غریب بهانه ای می شود برای نوشتن یکی از بهترین قصه های حیواناتی تاریخ ادبیات و البته یکی از بدترین قصه های پیرامون شوروی.

«روسلان وفادار»، دنیا را به تحسین واداشت 

یکی از جواب پس داده ترین واکنش های ما در برابر شر، استفاده از دوگانه مبالغه و مظلوم نمایی است؛ پناه بردن به روایت با چند برابر نشان دادن شرارت شرّ و کارکردن روی تصویری یکپارچه مظلوم از خودمان که در کنتراست، باز شرارت شرّ را تشدید کند؛ صنعتی که یکی از مهم ترین بازارها و بی رقیب ترین صادرکنندگانش، اروپای شرقی است؛ نویسندگان و روشنفکرانی که تنها هنرشان شیطانی بودن حکومتشان است.

صنعت قربانی بودنی که قاعدتا زیرساخت اصلی شکل گیری اش، عالی ترین نمونه حکومت شیطانی، اتحاد جماهیر شوروی بود و روشنفکرانش را بدون هیچ زحمتی یک شبه پیشکسوت این رشته کرد. «روسلان وفادار» نوشته گئورگی ولادیموف، یکی از بهترین نمونه های این سبک بیمار است.

کاری که گئورگی ولادیموف می کند خیلی ساده است؛ قصه سگ های نگهبان ولگرد را از یکی از دوستانش می شنود، بعد تصمیم می گیرد قصه ای از زبان یکی از سگ ها بنویسد، با اضافه کردن چند عنصر برای محکم کاری کنتراست؛ یک افسر نگهبان که حالا سیستم رهایش کرده، چندفلش بک به جنایت های آن افسر نگهبان و مافوق هایش و یک زندانی سابق و بدبخت.

«روسلان وفادار»، دنیا را به تحسین واداشت 

قصه ای ساده مطابق الگوهای قصه هایی براساس حیوانات با بازی هایی روان و خوب با منطق حیوان و روایت مواجهه اش با انسان، به همراه انبوهی بیانیه هیجانی و عاطفی درباره سیاست و حکومت و شوروی و دستگاه حزب و پولیت بورو. نتیجه کار هرچند قابل پیش بینی اما شگفت انگیز است: کتاب پرستیده می شود. به غرب قاچاق و در آلمان بی نام نویسنده منتشر می شود و ستایش روشنفکران ضدچپ را در سراسر جهان بر می انگیزد. مثل تقریبا هر چیز دیگری که در آن دوران در سامیزدات چاپ می شود و با دوپینگ این برند و مظلومیت و البته شرارت شوروی، بدون هیچ زحمتی مشهور و بدون گذر زمان کلاسیک می شود.

یک فرض: قطعا تجربه دوره اتحاد جماهیر شوروی نمونه ای تاریک در تاریخ تمدن بشر است که کمتر معادلی داشت و احتمالا خواهدداشت، ولی اگر چنین قصه ای در مورد سگ های مازاد ارتش در یک حکومت غربی نوشته می شد، اتفاقی که بعید نیست واقعا در هر ارتشی در جهان بیفتد، کتاب و نویسنده اش چه وضعی پیدا می کردند و واکنش ها به آن ها چطور می شد؟ انسانیت و حقوق حیوانات و این ها که قاعدتا نباید تغییری می کرد، اما آیا آن سگ ها با آن سگ ها یکی دیده می شدند؟ قاعدتا نه.

چنین اثری را حتما همه به درستی از جمله آثار ادبیات دولتی روسی طبقه بندی می کردند- به خصوص اگر نویسندهاش شرقی یا شرقی زاده می بود- که خصلت دوگانه تبلیغی- تخریبی داشتند و این باعث می شد اساسا نوبت به بررسی حیثیت فنی شان نرسد. آیا چنین برچسبی نباید شامل آثاری مثل «روسلان وفادار» هم بشود؟ چه شرق به غرب، چه غرب به شرق، آیا نباید به همه شان یک جا برچسب ادبیات جنگ سرد زد و آن ها را نادیده گرفت؟

 «روسلان وفادار»، دنیا را به تحسین واداشت

و همه این ها فارغ از اسناد جدیدا منتشر شده دستگاه اطلاعاتی امریکاست که گزارش های دقیقی از چگونگی سرمایه گذاری و اعمال فشار دولت امریکا در محافل و مجلات ادبی دوران جنگ سرد به دست می دهد برای ترویج ادبیات سیاسی مخالف شوروی و حذف آثار انتقادی با ابعادی غیرقابل تصور از انواع شخصیت ها و مجلات درگیر تا گزارش هایی که تصویر دقیقی از چرایی مشهور شدن و همچنین مطرودشدن بعضی چهره ها و آثار به ما می دهد.

و مسئله ترجمه و تاخیر فاز: پدیده ای غریب که طی آن ناشرها و مترجمان ما سال ها بعد از تمام شدن جنگ سرد و حتی طرفین درگیرش دارند انرژی و سرمایه ای جدی بر روی ادبیات تاریخ گذشته جنگ سر می گذارند. امری که مهم ترین نشانه اش انتشار آثاری است که در سامیزدات دهه های پنجاه و شصت میلادی منتشر شدند.

حتی اگر انتشار آثار معاصر در مورد شوروی، مانند آثار منفی ای چون کارهای ویکتور ارافیف یا کارهای تندروتری مثل کتاب های ویکتور پلوین توجیه پذیر باشد، چه دلیلی دارد انتشار مجدد آثاری یکجانبه و احساسی که در زمان خودشان هم بیشتر مصرف تبلیغی داشتند؟ آن هم وقتی به قدر کافی نام های بزرگ در طرفین درگیری هستند که حتی آثار سیاسی شان، به قدر کفایت ارزش های ادبی داشته باشد؛ از مبارزان خط مقدمی مانند جورج اورول و آرتور کستلر تا آدم های کتومی مانند اشتاین بک.

جمع بندی: مهم ترین درس روسلان وفادار برای ما می تواند توجه به اهمیت مسئله کنترل خشم باشد. این که وقتی از چیزی ناراحت می شویم یا کسی بهمان ظلمی می کند، چطوری واکنش نشان بدهیم یا درواقع چه کارهایی را هیچ وقت انجام ندهیم؛ چه در مواجهه با رییس، چه در مواجهه با سیستم؛ کارهایی که احتمالا سرلیستشان قصه ننوشتن خواهدبود، همچنین منتشر نکردن قصه های وقت خشم دیگران.


منبع: برترینها

معرفی برگزیدگان بخش دانشگاهی دومین جشنواره امام رضا (ع)

برگزیدگان بخش دانشگاهی دومین جشنواره امام رضا (ع) معرفی شدند.

آیین اختتامیه کمیته هنری بخش دانشگاهی دومین جشنواره بین
المللی امام رضا (ع) روز چهارشنبه ۲۰ اردیبهشت با حضور غلامرضا اکرمی، رئیس دانشگاه هنر، محمود
ارجمند، دبیر شورای سیاست گذاری جشنواره امام رضا (ع) ، امین مختاری، دبیر
جشنواره، امیر سیدزاده، تهیه کننده سینما،‌ علی سجادی حسینی، حسین محب اهری، محمدرضا
تقی پور، رئیس موزه صلح، در باغ نگارستان برگزار
شد.

به گزارش روابط عمومی بخش دانشگاهی دومین جشنواره بین
المللی امام رضا (ع)، آیین اختتامیه این رویداد
هنری با سخنان محمود ارجمند، دبیر شورای سیاست گذاری جشنواره امام رضا (ع) آغاز شد
که وی گفت: دانشگاه هنر با کمک دانشجویان رشته های مختلف هنری توانست دومین دوره
این جشنواره را در بخش دانشگاهی به سرانجام برساند. البته وزارت علوم و بنیاد بین
المللی امام رضا (ع) هم نقش مهمی در برگزاری این جشنوار داشتند.

دبیر شورای سیاست گذاری این جشنواره ادامه داد: کیفیت آثار
پدید آمده نسبت به دوره گذشته نشان می دهد که این جشنواره توانسته روندی رو به جلو
داشته باشد. از مسئولان نهادهای مختلف، هنرمندان و دانشجویانی که با همت مضاعف
یاور من بودند و از همکاری معاون محترم فرهنگی دانشگاه تهران، دکتر سرسنگی که این
مکان را در اختیار ما گذاشتند تشکر می کنم.

دیگر سخنران این مراسم دکتر غلامرضا اکرمی، رئیس دانشگاه
هنر بود که ضمن ابراز خوشحالی از برگزاری دوباره این جشنواره گفت: در دانشگاه هنر
دانشجویان بسیار با استعداد، خوش فکر و مسئولیت‌پذیر داریم و خوشبختانه تمام
جشنواره‌هایی که تاکنون در این دانشگاه
برگزار شده به خوبی و با کیفیت اجرا شده است. بیش از ۷۰ جشنواره دانشجویی در
دانشگاه هنر داریم که در مورد جشنواره رضوی باید بگویم بهترین جشنواره‌ دانشجویی
است.

وی افزود: همه این تجربیات برای دانشجویان ما ارزشمند و
مفید است و می‌تواند بر آینده اجتماعی آنها تاثیر بگذارد. جشنواره امام رضا (ع)
یکی از برکات وجودی ایشان است که شامل حال ما هم شده است.

رئیس دانشگاه هنر ادامه داد: ما در دنیا دارای فرهنگ عمیق و
دیرینه ای هستیم که بسیاری از کشورهای پیشرفته جهان اول به این فرهنگ افتخار می‌کنند.
دلیل این مدعا هم موزه‌هایی است که در کشورهای جهان اول بهترین بخش‌هایش،‌ بخش‌های
هنری کشور ایران است.

اکرمی با اشاره به اینکه سابقه خلاقیت در نهاد جامعه ایرانی
نهفته است و بعد از اسلام به نوع دیگری این خلاقیت شکوفا شد، گفت: این جشنواره،
جامع جشنواره‌هایی است که در سطح دانشجویی برگزار می‌شود و امیدوارم سال به سال
این جشنواره گسترده‌تر شود. اولین و مهم ترین چیزی که ما می‌توانیم به کمک آن
خودمان را در جهان بشناسانیم،‌ هنر است.

وی عنوان کرد: در مسائل صنعتی ما نمی‌توانیم جلوتر از
دیگران باشیم. هر چند که چون اصولا ملت خلاق، با شعور و با فکری هستیم در همه
زمینه‌ها در دنیا ایرانیان حرف اول را می‌زنند. اما این به معنی این نیست که
بخواهیم به خاطر آن، هنر و فرهنگ‌مان را نادیده بگیریم. ما خوشبختانه فرهنگ
ارزشمندی در ایران داریم و مشاهده می‌کنید در حال حاضر که فضا کمی باز شده، چطور
توریست های خارجی برای بازدید از آثار فرهنگی و هنری به کشور ما می‌آیند.

در ادامه این مراسم حجت الاسلام دوست پرور، نماینده ولایت
فقیه در دانشگاه هنر گفت: فصل تقدیر و تشکر از هنرپیشگان در عرصه فعالیت های دینی،
فصل ارزشمندی است. این آیه را عموما همگی حفظ هستید؛ «تبارک الله احسن الخالقین»
ترجمه آیه این است؛ درود بر بهترین آفریننده. منظور این است که آفریننده های دیگری
هستند که بهترین آنها خداوند است.

وی افزود: تجلی آفرینش در دست هنرمندان است و آفرینش یکی از
جلوه های شگفت انگیز بشری است. آفرینش یک اثر هنری آنقدر شگفت انگیز است که روی
مخاطب اثر متفاوتی می گذارد. اگر نگاه عمیقی به آثار هنری داشته باشید حتما شگفت
زده می شوید که آدمیان نیز می توانند خلقت شگفت انگیزی داشته باشند.

نماینده ولایت فقیه در دانشگاه هنر ادامه داد: بنابراین در
این که هنرمندان دستی در دست خدا دارد، امتیاز برتری است که هرکسی ندارد. دست بوس همه کسانی هستم که برای
امام رضا (ع) فعالیت می‌کنند و آنها را بسیار دعا می کنم و از این اتفاق خوشحال
هستم.

رشید جعفرپور، رئیس اداره دینی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ضمن
تبریک ایام شعبانیه گفت: این جشنواره قرار بود در چهار دانشگاه هنر پیش برود؛
دانشگاه هنر شیراز، تهران، تبریز و اصفهان که در فرآیند کار برخی معاونین عوض شدند
و کار سخت شد.

وی افزود: اصل راه اندازی این جشنواره از جایی شروع شد که
فکر کردیم علاقه ایرانیان به امام هشتم در وجه دانشجویی چطور نمود پیدا کند.
دبیرخانه ای تشکیل شد و در اولین گام قرار
شد با مشارکت دانشگاه، وزارتخانه و دانشجویان توانستیم دانشجویان را در قالب
تورهای زیارتی به مشهد ببریم.

رئیس اداره دینی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ادامه داد:
در طرح بعدی پیاده روی از قدمگاه نیشابور تا مشهد برای دانشجویان در ایام درگذشت
امام رضا (ع) اجرا شد که ۲۷ هزار دانشجو در این طرح شرکت کردند. اتفاق سوم،
برگزاری این جشنواره بود که امسال در ۳۲ دانشگاه برگزار شد و به سرانجام رسید. ما
نگران کمبود آثار بودیم اما خوشبختانه بیش از هزار اثر جمع آوری شد. باید از بنیاد
بین المللی امام رضا (ع) تشکر کنم که از برگزاری این جشنواره پشتیبانی کردند.

در ادامه این مراسم امین مختاری، دبیر جشنواره با بیان این
که افتخار داشتیم که امام رضا (ع) ما را برگزید گفت: در بحبوحه برگزاری جشنواره
دانشجویی و هنری، بعد از ذکر نامش با عزمی راسخ گام برداشتیم تا آن را به سرانجام
برسانیم. جشنواره ای که اینبار چنان جامع، هنرها را گرد هم اورده بود که همانند آن
کمتر برگزار شده است. یک هزار و صد و بیست و پنج اثر دانشجویی رسیده به دبیرخانه
جشنواره با محوریت موضوعی امام رضا (ع) از هنرهای سنتی و کاربردی تا هنرهای تجسمی
و نمایشی توسط ۹ هیات داوری و ۲۹ داور از برجسته ترین هنرمندان ایران زمین داوری
شد.

وی افزود: هنرمندانی که نه برای نام برگزارکنندگان، بلکه
برای نام مقدس جشنواره؛ همراه شدند. این همراهی ارزشمند موجب درخشش هر چه بیشتر
این دوره جشنواره بوده و گامی استوار در جهت شکوهمندی دوره های بعد نیز خواهد بود.
صمیمانه از یکایک آنها سپاسگزارم.

برگزیدگان بخش‌های مختلف کمیته هنری بخش دانشگاهی دومین
جشنواره بین‌المللی امام رضا(ع) بدین شرح است:

** برگزیدگان بخش نگارگری:

سمانه جمشیدی نیا در رشته تذهیب، نیاز دانشکده کاشانی در
رشته تشعیر، مهدی سیدی در رشته نقاشی ایرانی و مهسا کوهستانی اردستانی در رشته گل
و مرغ رتبه اول را به دست آوردند.

میلاد رفیعی در رشته تذهیب و مونا کاظمی در رشته گل و مرغ
رتبه دوم را به دست آوردند. همچنین سمانه شانه ساز در رشته تذهیب شایسته تقدیر
شناخته شد.

** برگزیدگان بخش صنایع دستی:

فرشته ساعدی در رشته چوب، داوود جعفری قلعه شوری در رشته
فلز و مریم مردانی در رشته سفال رتبه اول و مهدی نامور در رشته چوب رتبه دوم را به
دست آورند. حسین داوودی در رشته چوب، نرگس متولد بخشایش در رشته سفال و سیده فرشته
حسینی در رشته سفال شایسته تقدیر شناخته شدند.

**برگزیدگان بخش نقاشی:

رضا شعبانی رتبه اول و یکتا ترکی رتبه دوم را در این رشته
به دست آوردند و علیرضا پرهیزکاری شایسته تقدیر در رشته نقاشی شناخته شد.

**برگزیدگان بخش مجسمه:

نرگس متولد بخشایش در بخش مجسمه رتبه اول را به دست آورد.

**برگزیدگان بخش عکس:

جاوید تفضلی رتبه اول،
امیرمهدی نجفلو شهپر رتبه دوم و میثم امانی رتبه سوم را در بخش عکس به دست
آوردند. رضا فلاحی مطلق و مرتضی امین
الرعایایی در این بخش شایسته تقدیر شناخته شدند.

**برگزیدگان بخش پوستر:

عاطفه عامری رتبه اول، مریم معماری رتبه دوم و نصیر بشیری
رتبه سوم را در این رشته به دست آوردند.

**برگزیدگان بخش فیلم کوتاه :

جایزه بهترین فیلم در بخش فیلم کوتاه را جمیل عامل صادقی، مهدی یوسفعلی، حسین امیری
دوماری و پدرام پورامیری به دست آوردند. در این بخش فرید سجادی حسینی و یوسف
یزدانی به عنوان بازیگران برتر مورد تقدیر قرار گرفتند.

**برگزیدگان بخش خوشنویسی:

هادی هنردوست رتبه اول و مریم ولیزاده رتبه دوم را در رشته خوشنویسی به
دست آوردند. سیده مرجان لنگرودی و ستار ولی نژاد شایسته تقدیر در رشته خوشنویسی
شناخته شدند.

**برگزیدگان بخش نمایشنامه:

مرتضی اسدی مرام رتبه اول را در بخش نمایشنامه به دست آورد.
همچنین مهدی صالحیار و رضا کاوندی در این بخش مورد تقدیر قرار گرفتند.

**برگزیدگان بخش مطالعات هنر:

تهمینه شیران و حسن یزدان پناه رتبه اول را در بخش مقالات
پژوهشی به دست آورد و فرشته ساعدی در این بخش مورد تقدیر قرار گرفت.


منبع: عصرایران

نوازنده ایرانی به آکادمی جهانی می رود

امین غفاری نوازنده و آهنگساز موسیقی برای شرکت در آکادمی و مستر کورس جهانی کرونبرگ فرانکفورت عازم کشور آلمان می شود.

به گزارش مهر، امین غفاری نوازنده ویولن که طی سال های اخیر فعالیت های زیادی در ارکسترهای داخلی و خارجی داشته برای شرکت در آکادمی و مستر کورس جهانی کرونبرگ عازم کشور آلمان می شود. وی برای کلاس های این آکادمی قطعاتی از ایزایی، فرانک و چایکوفسکی را اجرا می کند.

آکادمی کرونبرگ در آلمان از بزرگترین و معتبرترین مراکز موسیقی دنیا محسوب می شود که مسترکلاس و مسترکورس ها در آن برگزار می شود و در آن از اساتید و نوازنده های به نامی همچون گیدون کرمر، بوریس کوشنیر و راخلین سابقه تدریس دارند.


منبع: عصرایران