بایگانی دسته ی : حوادث

مرد میانسال که به اتهام قتل باجناقش در زندان به سر می‌برد، پس از یک سال، اعترافاتش را پس گرفت و مدعی شد در معامله‌ای با همسر مقتول، جنایت را پذیرفته است.

به گزارش ایران، ۲۵ اردیبهشت سال گذشته، خبر قتل مردی در محله سعادت‌آباد تهران، بازپرس ویژه قتل و تیم پلیس آگاهی تهران را به محل جنایت کشاند. بررسی‌های مقدماتی نشان می‌داد قربانی مو جوگندمی، با ضربه جسمی نوک تیز، هنگامی که در خواب بوده به قتل رسیده است. همسر مقتول که تنها شاهد جنایت بود، به کارآگاهان گفت: «۱۰ روز قبل شوهر خواهرم «پرویز» به خانه ما آمد و گفت با خواهرم مشکل پیدا کرده و چون بیکار بود از شوهرم «شایان» خواست تا برایش کاری دست و پا کند. 

چند روزی در خانه ما بود تا اینکه صبح امروز با صدای فریاد همسرم از خواب پریدم. همان موقع پرویز را دیدم که با چاقویی خون‌آلود در دستش روی سینه شوهرم نشسته است. وقتی مرا دید به طرفم حمله‌ور شد و خواست خفه‌ام کند که دستش را گاز گرفتم و رهایم کرد. او که معتاد بود در چشم به هم زدنی همه طلاها و پول‌هایم را با خود برد و فرار کرد. لحظاتی بعد هم از همسایه‌ها کمک خواستم.»

با اظهارات این زن تحقیقات برای دستگیری پرویز آغاز شد اما مرد میانسال صبح روز بعد از جنایت با پای خود نزد پلیس رفت و به قتل اعتراف کرد. با اعتراف‌های صریح متهم و بازسازی صحنه جنایت، پرونده برای رسیدگی به دادگاه کیفری تهران ارجاع شد. اما پرویز در حضور قضات، قتل را انکار کرد و مدعی شد فریب وعده‌های مالی همسر مقتول را خورده و به همین خاطر قتل را به گردن گرفته است.

در پی اعترافات جدید متهم، پرونده برای رسیدگی مجدد به شعبه سوم دادسرای امور جنایی ارجاع شد. متهم وقتی در برابر بازپرس محسن مدیرروستا ایستاد، گفت: «من قاتل نیستم. شب حادثه شایان و همسرش را به محل عروسی رساندم و خودم به سراغ خرید تریاک رفتم. بعد از مصرف مواد دنبالشان رفتم و شب در خانه آنها ماندم. شایان و همسرش مدت‌ها بود که با هم اختلاف داشتند و حتی همسایه‌ها نیز از این موضوع خبر داشتند. خواهر زنم در یک بیمارستان کار می‌کرد و موقعیت خوبی داشت اما شایان همواره در حرف‌هایش، او را تحقیر می‌کرد. 

من همیشه این رفتار بد او را گوشزد می‌کردم اما گوشش بدهکار نبود. آن شب مثل بقیه شب‌ها با شایان در یک اتاق خوابیدم. اما صبح وقتی با فریاد‌ش از خواب پریدم خواهرزنم را دیدم که با چاقویی خونین بالای سرش بود. رنگش پریده بود. من هم حسابی ترسیده بودم. فوری برایش آب آوردم. شایان کشته شده بود و خواهر زنم دستپاچه و نگران بود. او به من گفت اگر قتل را بپذیرم حاضر است هر چه طلا و پول نقد داخل خانه دارد به من بدهد. 

حتی گفت ٢٠٠ میلیون تومان به حسابم واریز می‌کند و پول اجاره خانه پسرم را هم می‌دهد. من هم که تمام زندگی‌ام را باخته بودم پیشنهادش را قبول کردم. فردای آن روز وقتی خبر قتل شایان را در روزنامه‌ها خواندم  تصمیم گرفتم خودم را معرفی کنم. اما او در طول این یک سال هیچ کدام از وعده‌هایش را عملی نکرد و به همین خاطر تصمیم گرفتم واقعیت را بگویم.»

 متهم در دفاع از خود ادامه داد: «اگر من قاتل بودم او را هم که تنها شاهد ماجرا بود می‌کشتم. از طرفی همسر شایان گفته که من می‌خواستم خفه‌اش کنم. اما اگر این‌طور بود که او گفته ، پس چرا زمانی که از آپارتمان خارج شدم و دو مرد همسایه مرا دیدند او سکوت کرده بود.»باتوجه به اظهارات متهم، بازپرس مدیرروستا دستور مواجهه حضوری همسر شایان و متهم پرونده را صادر کرد تا ابهام‌های موجود در پرونده فاش شود.

درگیری و چاقوکشی پسر معتاد برای مطالبه پول، به جنایت و مرگ خودش منجر شد.

به گزارش فارس، در ساعت ۲۲:۳۰ مورخه ۱۵ اردیبهشت ۹۶ از طریق مرکز فوریت های پلیسی ۱۱۰ یک فقره فوت مشکوک به کلانتری ۱۵۸ کیانشهر اعلام شد.

با حضور مأموران در بیمارستان و انجام بررسی های اولیه مشخص شد جوانی بنام محسن ( ۳۲ ساله ) بر اثر اصابت جسم تیز به ناحیه گردن، توسط اعضای خانواده اش به بیمارستان منتقل شده و تحت اقدامات درمانی قرار گرفته اما با این وجود و به علت شدت جراحت فوت کرده است.

اظهارات اولیه خانواده متوفی

اعضای خانواده محسن ( متوفی ) در تحقیقات اولیه بعمل آمده از سوی مأموران کلانتری عنوان کرده بودند: محسن جهت تأمین هزینه موادمخدر مصرفی خود مطالبه پول کرد اما با مخالفت ما روبرو شد؛ به همین علت چاقویی از آشپزخانه برداشت و تهدید کرد که خودش را با چاقو می زند؛ نهایتا زمانی که دید کسی حاضر به دادن پول به او نیست، خودش را از ناحیه گردن و با چاقو مصدوم کرد.

با تشکیل پرونده مقدماتی با موضوع “فوت مشکوک” و به دستور بازپرس شعبه ششم دادسرای ناحیه ۲۷ تهران ، پرونده جهت رسیدگی در اختیار اداره دهم ویژه قتل پلیس آگاهی تهران بزرگ قرار گرفت .

تحقیقات پلیسی

کارآگاهان اداره دهم با مراجعه به بیمارستان و بررسی جسد متوفی موفق به شناسایی آثار جراحت ناشی از درگیری بر روی جسد شدند.

در ادامه کارآگاهان جهت بررسی فرضیه “درگیری منجر به جنایت” به خانه متوفی در یکی از شهرک های مسکونی در منطقه کیانشهر رفته و تحقیقات میدانی از همسایگان متوفی و خانواده اش در دستور کار آنها قرار گرفت. در شرایطی که خانواده متوفی همچنان بر اظهارات اولیه خود تأکید داشتند، کارآگاهان در تحقیقات میدانی از محل زندگی متوفی و خانواده اش اطلاع پیدا کردند که قبل از بروز حادثه برای متوفی و انتقال وی به بیمارستان، مابین او و اعضای خانواده اش درگیری ایجاد شده است.

در ادامه یکی از اعضای مجتمع در اظهاراتش به کارآگاهان گفت: خودم شنیدم که خواهر متوفی خطاب به برادر بزرگتر متوفی گفته که رضا چرا محسن را با چاقو زدی؟

دستگیری برادر متوفی

با توجه به نتیجه تحقیقات از محل زندگی متوفی، دستگیری برادر بزرگتر متوفی به نام “رضا” (۳۴ ساله) در حالی در دستور کار کارآگاهان قرار گرفت که همزمان با انتقال متوفی به بیمارستان، رضا از محل سکونتش متواری شده بود. سرانجام در ساعت ۱۶:۰۰ مورخه ۱۶ اردیبهشت ۹۶ کارآگاهان اداره دهم با شناسایی محل تردد رضا در کیانشهر وی را سوار بر یک دستگاه موتورسیکلت شناسایی، متوقف و دستگیر کردند.

اعتراف به درگیری با برادر

“رضا” پس از انتقال به اداره دهم آگاهی ، در برابر سؤالات کارآگاهان در خصوص وجود آثار جراحت شدید بر روی سر و انگشتانش مجبور به اعتراف به درگیری با برادرش شد و عنوان داشت: برادرم چندین سال است که به مصرف شدید موادمخدر اعتیاد دارد و غالبا برای تهیه هزینه مصرف مواد، اعضای خانواده و بویژه مادرمان را تحت فشار قرار می داد.

روز حادثه نیز قصد داشت تا به همین شیوه و شگرد از مادرمان پول موادش را تأمین کند که این بار من دخالت کردم. رضا از داخل آشپزخانه چاقویی برداشت و به سمت حمله ور شد و مرا از ناحیه سر و انگشتان مجروح کرد؛ نهایتا در حین کش و قوس و درگیری، رضا به روی زمین افتاد و چاقو به گردنش برخورد کرد.

سرهنگ کارآگاه حمید مکرم ، معاون مبارزه با جرایم جنایی پلیس آگاهی تهران بزرگ ، با اعلام این خبر گفت: با توجه به اهمیت موضوع پرونده و با وجود عدم طرح شکایت در پرونده، برادر متوفی به عنوان متهم پرونده و به دستور بازپرس پرونده ، جهت بررسی صحت اظهارات در اختیار اداره دهم پلیس آگاهی تهران بزرگ قرار گرفت ؛ جسد متوفی نیز جهت شناسایی دقیق نحوه اصابت چاقو به ناحیه گردن به پزشکی قانونی منتقل شد.

 

مادر فاطمه کوچولو، دخترک پنج ساله‌ که سال گذشته در آبنمای پارک کوهسار قطعه قطعه شد با صدایی بغض آلود گفت: «یک ماه دیگر سال فاطمه است، درحالی که شهرداری به هیچ یک از وعده‌هایش عمل نکرده است. هر جا لازم باشد پیگیری می‌کنم، نمی‌گذارم حق دخترم را ضایع کنند.»

به گزارش ایلنا، مرگ فاطمه آنقدر دلخراش است که گذشت زمان هم نمی‌تواند مرهمی باشد. فاطمه ۵ ساله در داخل حوضچه می‌افتد و پمپ آبنما او را به داخل می‌کشد و درچند لحظه قطعه قطعه‌اش می‌کند. وحشتی که فاطمه در آن لحظه حس کرده، براستی خارج از تصور هر انسانی است.

اینکه مسئولان شهرداری چرا بعد از گذشت یکسال از وقوع این حادثه حتی یک معذرت خشک و خالی هم نکرده‌اند، سؤال این گزارش نیست. 

سؤال این است که پرونده مثله شدن کودکی ۵ ساله از خانواده‌ای که به سختی روزگار می‌گذراند، پس از گذشت یک سال به کجا رسیده و چرا شهرداری منطقه تلاش کرده تا پرونده پیش از رسیدن به دادگاه بسته شود. چرا که فقط برخورد قاطعانه با چنین پرونده‌هایی است که از وقوع دوباره آن جلوگیری می‌کند و حکم دادگاه حداقل مرهمی است بر زخم خانواده‌ای که تک دخترش را مثله شده تحویل گرفته‌ است.

همه فاطمه را فراموش کردند

وقتی با مادر فاطمه تماس گرفتم و به او گفتم خبرنگار هستم، آنقدر خوشحال شد که شرمم آمد، چرا تا به حال پیگیر پرونده فاطمه نبودیم. خانم امیری از من شماره تلفن  شهردار را خواست و پرسید: «دفتر او کجاست؟ می‌خواهم بروم و حق فاطمه را بگیرم. ما هنوز پیمانکار را ندیده‌ایم و برای دلجویی و معذرت‌خواهی به منزل ما نیامده‌ است. پرونده به دادسرا برگشته و دلیلش را به من نمی‌گویند. 

شما بگویید باید چه کنم؟ چه کاری از دست من بر می‌آید؟ من می‌خواهم با  شهردار حرف بزنم. شماره او را از کجا بیاورم، چرا پرونده فاطمه رسانه‌ای نمی‌شود، همه فاطمه را فراموش کردند.»

بازگشت پرونده فاطمه به دادسرا

رضا سلیمی، وکیل پرونده فاطمه در مورد بازگشت پرونده به دادسرا می‌گوید: «پرونده به علت ایراد در کیفرخواست به دادستانی ارجاع شده است که این ایراد به اختلاف‌نظر درباره مقصر بودن شخص حقوقی یا حقیقی در این حادثه برمی‌گردد.

تاکنون مدیرعامل شرکت پیمانکاری طبق نظر کارشناس صددرصد مقصر شناخته شده، اما قاضی شعبه ۱۱۴۶پرونده را دوباره به دادستانی ارجاع داده است.»

او با اشاره به اینکه در این پرونده مساعدت چندانی صورت نگرفته، می‌افزاید: «وعده داده شده بود، پرونده فاطمه خارج از نوبت بررسی شود؛ اما نه تنها این وعده عملی نشد، بلکه حتی رسیدگی به آن به تأخیر هم افتاده است. 

این حادثه دلخراش‌ترین اتفاق در نوع خود است، اما متأسفانه رسانه‌ها در جلسه دادگاه حضور نداشتند و قاضی پرونده نیز بیشتر وارد این باب شده بود که شخص حقوقی مقصر است یا شخص حقیقی.»

سلیمی ادامه داد: «اگر شخص حقوقی یعنی شرکت پیمانکار مقصر باشد، مجازات چندانی در کار نخواهد بود، اما اگر شخص حقیقی مقصر شناخته شود، ۶ ماه تا ۳ سال حبس دارد. قرار بود، پرونده پیش از عید بسته شود، اما با بازگشت پرونده به دادسرا فرآیند طولانی‌تر شده و با احتساب زمان تجدیدنظر شاید تا شش الی هفت ماه دیگر هم طول بکشد.»

شهرداری گفت: ۱۰۰ میلیون تومان می‌دهیم تا رضایت دهید

به نظر می‌آید؛ علت بی‌تابی خانم امیری تأخیر در رسیدگی به پرونده فاطمه و نامعلوم بودن نتیجه آن است، از قرار شهرداری قصد داشته با پرداخت مبلغی به خانواده فاطمه که کمی از مقدار دیه او بیشتر است، رضایت این خانواده را هر طور که شده جلب کند. شاید شهرداری خودش می‌داند که در دادگاه متهم خواهد شد، برای همین قصد داشته با این اقدام، پرونده را مختومه کند. 

خانم امیری در این رابطه گفت: شهرداری می‌خواست؛ ۱۰۰ میلیون تومان به ما بدهد تا رضایت دهیم. وکیل حقوقی شهرداری هم گفته این خانواده را به عهده من بگذارید، اما من خواستم بازپرس پرونده را ببینم، بازپرس گفت؛ اگر ۱۰۰ میلیون را بگیرید دیگر دیه و زندانی برای مجرم در نظر گرفته نمی‌شود.»

وکیل پرونده فاطمه در مورد مبلغ پیشنهادی شهرداری برای مختومه کردن پرونده گفت: «نماینده حقوقی شهرداری در جلسه‌ای به خانواده فاطمه اعلام کرد که در ازای ۱۰۰ میلیون تومان، رضایت دهیم تا پرونده مختومه شود. 

دیه فاطمه براساس قانون ۹۵ میلیون تومان است و شهرداری دنبال این بود که از محل طلب پیمانکار این مبلغ را به خانواده امیری پرداخت کند. درحقیقت به نوعی قصد داشت، روی این مسأله سرپوش بگذارد، چرا که این حادثه در آن زمان بشدت رسانه‌ای شده بود.»

وعده‌هایی که شهردار داده بود عملی نشد

مادر فاطمه با صدایی مستأصل به ناتوانی‌اش برای گرفتن حق فرزندش اشاره می‌کند و می‌گوید: «من یک زنم و نمی‌توانم زیاد از حق بچه‌ام دفاع کنم. شهرداری منطقه ۱۵ هم کارهایی که شهردار وعده داده بود را برای ما انجام نمی‌دهد.»

خانم امیری تعریف کرد که شهردار اواخر سال گذشته به خانه‌اش آمده، اما اطرافیان شهردار نگذاشته‌اند او حرفش را بزند و خوشحال از اینکه بالاخره قرار است؛ صدایش شنیده شود، می‌افزاید: «وقتی شهردار به منزل ما آمد، دوروبری‌هایش نمی‌گذاشتند، من حرف بزنم و وقتی می‌خواستم صحبت کنم،شهردار منطقه ۱۵مدام می‌گفت؛ یک سفر کربلا هم برایشان بنویسید. فقط می‌گفتند به شهردار  بگو که ما برای شما چه کارهایی کردیم و نمی‌گذاشتند او سؤال بپرسد. شهردار هم فقط از من پرسید، پرونده شما به کجا رسیده است؟»

شهرداری گفت نباید با رسانه‌ها همکاری می‌کردید

 به نظر می‌رسد؛ آقای شهردار تمایلی به دیدن اخبار اهمال کاری‌های شهرداری ندارد و از دیدن آنها برآشفته می‌شود. 

چرا که به گفته مادر فاطمه پس از انتشار گزارشی در مورد مرگ دخترش در سال گذشته، دستور داده منزل‌شان جابه‌جا شود و در محله‌ای دیگر سکونت کنند، او در این باره می‌گوید: «وقتی پارسال برای تهیه گزارش به خانه ما آمدید، شهرداری خیلی ناراحت شد. می‌گفت؛ چرا با آنها همکاری کردید و اجازه دادید از شما عکس بگیرند و عکس‌های خانوادگی‌تان را به آنها نشان‌ دادید. من گفتم، چرا نشان ندهم، عکس‌های ما که عیبی نداشت. بعد گفتند شهردار از ما خواسته که این‌ها را جابه جا کنید.»

در حالی که پرونده فاطمه هنوز به سرانجام مشخصی نرسیده‌ است، مادر فاطمه با صدایی توأم با ناراحتی می‌گوید: «یک ماه دیگر سال فاطمه است، در حالی که شهرداری به هیچ یک از وعده‌هایش عمل نکرده است. هر جا لازم باشد پیگیری می‌کنم، حتی به دفتر آقای روحانی می‌روم، نمی‌گذارم حق دخترم را ضایع کنند.»