برای«نفع جامعه» چه کرده‌اید جناب عارف؟
محمد توکلیدکتر محمدرضا عارف رییس فراکسیون امید در نشست خبری اخیرش عنوان کرده است که «نفع جامعه در رفع حصر است». سخنی معقول، بدیهی و مورد توافق کسر قابل توجهی از سیاسیون و مردم حاضر در متن جامعه. اما پرسش قابل طرح این است که آقای عارف و همراهانشان در مجلس که در بدبینانه‌ترین حالت ممکن یک سوم کرسی‌های مجلس دهم را از آن خود کرده‌اند برای محقق کردن این «نفع جامعه» چه گام هایی را برداشته اند؟عارف و همراهان سیاسی اش که به حق تا پیش از تکیه زدن بر کرسی مجلس، معتقد بودند روحانی و تیم همراهش در دولت در موضوع حصر به بی عملی و انفعال دچار است خود برای اصلاح آن روند چه کردند؟ آیا در این نزدیک به یک سالی که از انتخابشان با آن رای پر شمار مردم تهران گذشته است گزارش شفافی از عملکردشان در این موضوع را به مردم ارائه کرده اند؟ آیا بیش از صد نفری که در فراکسیون امید حاضر هستند حتی یک بیانیه بی خاصیت را هم در این خصوص صادر کرده اند؟تفاوت عملکرد عارفِ اصلاح طلب با روحانیِ غیر اصلاح طلب در این موضوع چه بوده است؟ آن‌ها که معتقد بودند انفعال دولت در عرصه سیاست داخلی نشان می‌دهد که بزرگان اصلاحات در کنار زدن عارف در انتخابات۹۲ اشتباه کرده‌اند حال درباره این شباهت عملکردهای این دو چهره سیاسی چه نظری دارند؟ جناب عارف و سایر همراهان سیاسی شان در مجلس دهم که مجلسی میانه رو است نفع جامعه را درست تشخیص داده‌اند اما هنگامی که برای حرکت به سمت این نفع جمعی قدمی بر نمی‌دارند این تشخیص درست چه سودی دارد؟ آیا نمایندگان مجلس هیچ گاه از اختیاراتی مانند سوال از وزیر دادگستری، سوال از رییس جمهور، استیضاح، بیانیه‌های رسمی فراکسیونی و. . . در موضوع رفع حصر استفاده کرده اند؟احتمالا در پاسخ به چنین نگاهی گفته خواهد شد که موضوعی مانند رفع حصر که نفع جامعه در آن است می‌بایست با روش هایی آهسته و پیوسته و پشت درهای بسته دنبال شود. شاید این موضوع را می‌شد در ماه‌های اول و یکی دو سال ابتدای حصر سران معترضان۸۸ تا حدی قبول کرد اما حال با وجود گذشت هفت سال از این تصمیم آیا باز هم باید رفتارهایی منفعلانه یا به قول حضرات «معتدلانه» را در پیش گرفت؟ آیا نمایندگان مردم، سخن شفاف و روشن مردم را در تشییع آیت الله هاشمی رفسنجانی (ره) نشنیده اند؟ شاید بتوان گفت که اختیارات نمایندگان حاضر در مجلس در مسئله رفع حصر نسبت به اختیارات رییس جمهور به عنوان مسئول اجرای قانون اساسی کمتر باشد اما به واسطه مقتضیات نمایندگی و هم چنین اختیاراتی از جمله سوال از رییس جمهور توان فشارآوری بیشتری را برای حل چنین مسائلی خواهند داشت. سخن آخر آن که با وجود سابقه و مشی سیاسی دکتر عارف نباید از ایشان انتظار چندانی داشت اما سایر نمایندگانی که صدایِ مردمِ بی صدا هستند مانند علی مطهری و محمود صادقی می‌توانند تا بیش از این دیر نشده است سردمدار یک حرکت جمعی برای اصلاح این مسیر شوند. اصلاحی که «نفع جامعه در آن است».
منبع: baharnews.ir