کاهش تدریجی اثرات مثبت داروها

در مراحل نهایی بیماری پارکینسون به نظر می رسد که مدت زمان اثربخشی داروها کوتاه تر می شود. ممکن است پایان اثر دوز دارو را قبل از موعد مصرف قرص بعدی متوجه شوید و یا چه بسا این حالت را با بیدار شدن از خواب در صبح ها دریابید (اختلال حرکتی صبح زود) چرا که تاثیر قرص مصرف شده در شب پیش از بین رفته است. کندی حرکت، سفتی و خشک شدن عضلات، مشکل سازترین عوارض هستند. گاهی اوقات مصرف یک دوز (اغلب دوز پس از ناهار) بی نتیجه است و دلیل آن این است که برخی اوقات پروتئین های داخل روده و معده که از وعده غذایی پیش برجا مانده اند در جذب دارو به جریان خون اختلال ایجاد می کنند. تغییر رژیم غذایی این مشکل را برطرف می نماید.
داروهای دارای روند کند انتشار (انتشار کنترل شده و یا سی آر) که اخیرا تولید شده اند در درمان برخی بیماران بسیار اثربخش هستند. مصرف یک دوز در شب، مشکلات موجود در پهلو به پهلو شدن در رختخواب و یا برخاستن و به دستشویی رفتن را کاهش می دهد. همچنین گرفتگی عضلات ران ها و پاها را تحت کنترل در می آورد و به هنگام برخاستن از خواب و قبل از این که نخستین دوز لوودوپای معمولی مصرف شود، بیمار تحرک بیشتری خواهد داشت.
بایستی به همراه دوز همیشگی مادوپار و یا سی نمت معمولی در هر روز، یک دوز از داروهای با انتشار کنترل شده را شب ها مصرف کرد.
«داروهای با انتشار کند»
داروهایی با روند انتشار کنترل شده در رهایی برخی بیماریان از گرفتگی عضلانی دردناک تأثیر گذار هستند.
یک نوع مصرف جایگزین نیز، مصرف داروهای با انتشار کنترل شده به تنهایی، عموما در روزها و به جای داروهای لوودوپای معمولی است؛ بدین ترتیب میزان دارو در خون و مغز کمتر بوده و به آهستگی اثر می گذارد. در این نوع مصرف، دوز کنونی را باید به میزان ۵۰% دوز قبلی لوودوپا افزایش داد. این کار باعث می شود، نشانه های بیماری خفیف تر و ملایم تر شوند و در مرحله off، عدم تحرک بیمار، مدت کمتری به طول می انجامد. به هر حال برخی بیماران عقیده دارند که هرگز کاملا فعال و یا on نیستند و ترجیح می دهند که از سی نمت و مادوپار دارای اثر کوتاه مدت استفاده کنند.
منبع: مه شو