توده‌های تخمدانی در نوجوانی
توده‌های تخمدانی: در این دوران نیز کیستهای فونکسیونل تخمدانی شایع است که دارای اندازه متفاوت ( معمولا ۲ تا ۸ سانتیمتر) هستند و اکثراَ به یک دوره درمان ۲ تا ۳ ماهه با ocp پاسخ می‌دهند.
شایعترین نئوپلازی تخمدانی در این سنین ترانوم خوش‌خیم یا رسیده ( mature or dermoid cyst) است ( بیش از نیمی از موارد نئوپلازی تخمدانی در افراد کوچکتر از ۲۰ سال). توده‌های جامد و یا مخلوط ( جامد و کیستیک) در این سنین نادر است و در صورت وجود تقریباَ همیشه دیس ژرمینوم ( ۷۰%) یا ترانوم بدخیم (۲۰%) خواهد بود. کیستهای جنب تخمدانی از بقایای مزونفریک منشأ گرفته و خوش‌خیم هستند و با دیواره نازک و فقدان اجزاء جامد مشخص می‌شوند.
توجه: در ۲۵% بیماران با دیس‌ژنزی گونادال ( به عنوان یکی از علل اصلی آمنوره اولیه) که دارای کروموزوم y هستند، سرطان رخ خواهد داد و لذا توصیه می‌شود در تمامی بیماران با دیس‌ژنزی گونادال ( از جمله در بیماران با آمنوره اولیه یا وجود توده آدنکسی چند حفره‌ای) کاریوتایپ بعمل می‌آید و در صورتیکه دیس ژنزی از نوع XY باشد باید گودناکتومی را مدنظر قرار داد.
توده‌های رحمی: در این سنین توده‌های رحمی نسبتاَ نادر بوده و در صورت وجود اکثراَ بدلیل نواقص مولرین ( پرده بکارت بدون سوراخ یا دیواره عرضی واژینال) ( به صورت هماتوکلپوسی و یا هماتومترا) است.
توده‌های التهابی: در تمامی بیماران نوجوان با توده‌لگنی در صورت وجود فعالیت جنسی بایستی به فکر PID و عوارض آن بود ( البته بایستی آپاندیسیت عارضه‌دار نیز مدنظر باشد).
حاملگی: به طور کلی در هر بیمار با قابلیت حاملگی و داشتن فعالیت جنسی ( یا شک به آن) بایستی حاملگی و عوارض آن رد شود.
نحوه برخورد : با شرح حال و معاینه کامل و دقیق می‌توان در اکثر موارد به تشخیص نزدیک شد. همانند سایر سنین، اولین اقدام تشخیص سونوگرافی است. علاوه بر سونوگرافی بایستی تست حاملگی نیز انجام شود. در صورت وجود شک به بیماری التهابی، CBC diff تا حدی کمک‌کننده خواهد بود. در صورت شک به بدخیمی بهتر است قبل از جراحی تومور مارکرهای آلفافتوپروتئین (AFP)، hCG و LDH اندازه‌گیری شوند. در آن دسته از بیمارانیکه سونوگرافی نتیجه بخش نباشد و نیز در موارد شک به نواقص مادرزادی ژنیتال، CT-scan یا MRI بسیار مفید خواهد بود.
درمان توده‌های لگنی در این سنین نیز منوط به تشخیص توده است. توده‌های کیستیک تک حفره‌ای را بایستی ۱ تا ۲ ماه تحت نظر قرار داد و در صورت تداوم ( یا از همان اول) یک دوره درمان ۶ تا ۸ هفته‌ای با OCP را امتحان نمود. در صورت تداوم کیست یا بزرگتر شدن آن، یا کیست چند حفره‌ای، یا توده جامد و یا توده کیستیک بزرگتر از cm8 بایستی جراحی ( برحسب مورد به طریق لاپارسکوپیک یا لاپاراتومی) مدنظر قرار گیرد.
منبع: mahsho.com